Με την 85/9.6.2023 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας απορρίφθηκε η αίτηση αναστολής πολιτών και φορέων της Ραφήνας για οριοθέτηση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, επί της οποίας αρχικά είχε χορηγηθεί προσωρινή διαταγή. Σε κάθε περίπτωση, η απορριπτική αυτή απόφαση δεν προδικάζει το αποτέλεσμα της κύριας δίκης επί της αίτησης ακύρωσης, που εκκρεμεί από το 2019 (!) και έχει προσδιοριστεί για 8/11/2023

Την ίδια στιγμή, ο μικρός δήμαρχος της Ραφήνας επιχαίρει για το αποτέλεσμα κάνοντας αναρτήσεις στα social media όπως συνηθίζει άλλωστε και κάνει στρεψοδικία λέγοντας πως οι υπερασπιστές του Μεγάλου Ρέματος υποστηρίζουν πως θα σκεπαστεί ο ποταμός. Κατηγορεί με τον τρόπο αυτό την Κίνηση για την Προστασία του Μεγάλου Ρέματος για πράγματα που ποτέ δεν είπε, προσπαθώντας να εξαπατήσει το ακροατήριό του και να το χειραγωγήσει. Ίσως θα πρέπει να ελεγχθεί και για συστηματική διασπορά ψευδών και παραπλανητικών ειδήσεων

Με αφορμή τις παραπάνω εξελίξεις, αναρτούμε δύο βίντεο

Στο πρώτο βίντεο, μία εξαιρετική παραγωγή του Κώστα Κακλή, μιλούν ένας βιολόγος-εκπαιδευτικός, ένας βιολόγος-ερευνητής του ΕΛΚΕΘΕ, ένας μηχανικός-μελετητής υδραυλικών έργων, ένας αρχαιολόγος, ένα μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής εταιρείας και μία χημικός. Όλοι τους επιστήμονες, που ο καθένας από τη σκοπιά του αναλύει τη μοναδική και πολυδιάστατη αξία αυτού του ποτάμιου συστήματος, αλλά και τους κινδύνους που εγκυμονεί ο εγκιβωτισμός του, κόντρα στους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς

Στο δεύτερο βίντεο, βλέπουμε σε αντιπαράθεση το λόγο του Κωνσταντίνου Λουπασάκη, καθηγητή εχνικής Γεωλογίας και Γεωτεχνικής Μηχανικής του ΕΜΠ με το λόγο του Ευάγγελου Μπουρνού, δήμαρχου της Ραφήνας. Πέρα από το ότι ο λόγος του Κ. Λουπασάκη με απλό και εύληπτο τρόπο αναδεικνύει πόσο ξεπερασμένες και επικίνδυνες αποδεικνύονται οι τεχνικές του τσιμεντώματος επικαλούμενος τις πρόσφατες πλημμύρες της Θεσσαλίας, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η γλώσσα του σώματος του καθενός. Ο πρώτος, ο Λουπασάκης, μιλά με στήσιμο σώματος και συνεχή ροή λόγου που αποπνέει σιγουριά και εμπιστοσύνη, χωρίς να κομπιάζει, κοιτώντας στα μάτια το συνομιλητή του. Ο δεύτερος, ο Μπουρνούς, μιλάει σκυφτός και κομπιάζοντας, χωρίς να κοιτά το συνομιλητή του στα μάτια και τις λίγες φορές που το κάνει, το βλέμμα του είναι φοβισμένο, υποδηλώνοντας ενοχή

Το ξέραμε πως θα συμβεί, αγαπητέ Θανάση. Πως θα’ ρθει δηλαδή κάποιο από τα τρωκτικά της εξουσίας για να κλέψει λίγη από τη λάμψη σου. Που δεν θα έχει πάρει χαμπάρι τι λένε τα τραγούδια σου, αλλά και να έχει πάρει χαμπάρι, όντας παχύδερμο ον, δε θα έχει κανένα ηθικό πρόβλημα να σταθεί δίπλα σου και να βγει φωτογραφία κερδίζοντας, σύμφωνα με το φτωχό μυαλό του, πόντους δημοτικότητας. Είναι και προεκλογική περίοδος για τις δημοτικές εκλογές άλλωστε

Για άλλους καλλιτέχνες δε θα μας ένοιαζε καθόλου, άλλωστε οι περισσότεροι λένε πως κάνουν τέχνη για την τέχνη. ‘Η για τον εαυτό τους θα συμπληρώναμε εμείς. Για σένα όμως ξέρουμε πως δεν ισχύει αυτό, ούτε για τον άλλο καλλιτέχνη που αγαπάμε, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη. Και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, λίγες ημέρες πριν από τη συναυλία που έδωσε πριν από ένα μήνα στη Ραφήνα, του απευθύναμε μια ανοιχτή επιστολή προκειμένου να μάθει για το ποιόν του δημάρχου της Ραφήνας, του και σερίφη αποκαλούμενου, ενός θλιβερού αντιγράφου του Αχιλλέα Μπέου. Και θεωρούμε πως η επιστολή μας αυτή έκοψε τα φτερά του σερίφη και δεν τόλμησε να σταθεί δίπλα του για να φωτογραφηθεί μαζί του.

Και για σένα, Θανάση, είχαμε ετοιμάσει μια παρόμοια επιστολή. Δυστυχώς όμως, για τεχνικούς λόγους όπως λένε κάποιοι όταν θέλουν να δικαιολογήσουν την αδράνειά τους, δεν προλάβαμε να την αποστείλουμε. Μας πρόλαβε όμως ο σερίφης. Είδαμε τη φωτογραφία που κατάφερε να κλέψει από σένα και να τη δημοσιεύσουν φτηνά και ελεγχόμενα από αυτόν μέσα «ενημέρωσης» και οργιστήκαμε. Αποφασίσαμε λοιπόν έστω και ετεροχρονισμένα να τη στείλουμε σε σένα. Πρώτον για να μάθεις και εσύ το ποιόν του σερίφη αυτής της πόλης και δεύτερον για να μάθουν τα εδώ τρωκτικά της εξουσίας πως δεν είμαστε διατεθειμένοι να αφήνουμε αναπάντητες τις προκλήσεις τους. Γιατί είναι τεράστια πρόκληση να τολμάνε αυτοί που εχθρεύονται τη Γη και την Ελευθερία να φωτογραφίζονται μαζί σου. Και προφανώς δεν αποδίδουμε καμία ευθύνη σε σένα

Μαζί με την επιστολή που θα σου στέλναμε, ενσωματώνουμε και το μεγαλύτερο μέρος της επιστολής που στείλαμε στον Αλκίνοο. Να συμπληρώσουμε ακόμη – για να έχεις μια πλήρη εικόνα - πως ο σερίφης, όντας αδιόρθωτα μεγαλομανής Ναπολέων, προσπάθησε με τα ίδια του τα χέρια να αποσπάσει το πανό που είχαμε αναρτήσει στη συναυλία του Αλκίνοου, απειλώντας μάλιστα πως θα φωνάξει την αστυνομία.

Ακολουθούν οι δύο επιστολές

Προς Αλκίνοο

… όσο κι αν φοβόμαστε, όσο κι αν μας απωθούν οι φανατικοί κάθε είδους, δεν αντέχουμε και το ρόλο των δειλών, άβουλων και μοιραίων παρατηρητών. Γιατί παντού υπάρχει κι ένα νερό των Σταγιατών που περιμένει κάποιος να το υπερασπιστεί. Θαυμάσαμε τον ανιδιοτελή και όμορφο αγώνα σου στους Σταγιάτες ενάντια στη βαρβαρότητα και τη χυδαιότητα. Και τραγουδήσαμε πολλές φορές «Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει / δεν τ’ αγοράζω, δε πουλώ / μα με κερνάς και στο κερνώ / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει»

Γι αυτό σου γράφουμε κι εμείς. Γιατί μάθαμε πως τη Δευτέρα πρόκειται να τραγουδήσεις στη Ραφήνα. Και πολύ καλά θα κάνεις και το πιο πιθανό είναι πως θα είμαστε κι εμείς εκεί να σε ακούσουμε για μια ακόμη φορά. Θα θέλαμε όμως να ξέρεις μερικά πράγματα για το δήμαρχο της Ραφήνας, ένα θλιβερό ομοίωμα του Αχιλλέα Μπέου που πολιτεύεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με αυτόν και χωρίς κανένα σεβασμό. Ούτε στους πολίτες, ούτε στο περιβάλλον, ούτε στη δημοκρατία. Και γνωρίζουμε πως εσύ ξέρεις καλά τι σημαίνει Μπέος. Σημαίνει βία, θράσος, χυδαιότητα και μια αρρωστημένη αντίληψη πως ανάπτυξη είναι η μετατροπή του δημόσιου χώρου σε χώρο άσκησης εμπορικών δραστηριοτήτων

Ο Ευάγγελος Μπουρνούς λοιπόν:

Είναι ο δήμαρχος που σε κατάληψη μαθητών πήρε ο ίδιος οικοδομικό κόφτη για να κόψει την αλυσίδα που είχαν τοποθετήσει οι μαθητές, διακινδυνεύοντας τραυματισμούς παιδιών

Είναι ο δήμαρχος που σε άλλη μαθητική κατάληψη έστειλε συνεργείο του δήμου πριν την ανατολή του ήλιου για να σπάσει τις πόρτες με αποτέλεσμα να προκληθεί – ευτυχώς ελαφρός - τραυματισμός μαθήτριας

Είναι ο δήμαρχος που επιτέθηκε δημόσια και στοχοποίησε εκπαιδευτικό για την κοινωνική και περιβαλλοντική του δράση

Είναι ο δήμαρχος που τον υπέροχο δασώδη λόφο του Οχυρού τον περιορίζει συνεχώς υπέρ του τσιμέντου. Σα να μην είναι αρκετά τα γήπεδα τένις και το αναψυκτήριο, επέτρεψε την ανέγερση κτηρίου για να στεγάσει ένα τοπικό σύλλογο και σχεδιάζει να μετατρέψει τις υπόγειες στοές ενός γερμανικού πυροβολείου από τον καιρό της Κατοχής σε επιχείρηση τύπου escape rooms. Δεν δίστασε μάλιστα να τοποθετήσει ένα ολόκληρο αυθεντικό τανκ (!) στην είσοδο του λόφου, πάνω ακριβώς απ΄ το σχολείο με το κανόνι του να σημαδεύει το σχολείο

Είναι ο δήμαρχος που κατέβασε μπουλντόζες μέχρι την παραλία στο Μπλε Λιμανάκι

Είναι από αυτούς τους δημάρχους που πετσοκόβουν τα δέντρα χωρίς ίχνος ντροπής και ευαισθησίας

Αλλά και ο χώρος όπου θα τραγουδήσεις, το λεγόμενο κολυμβητήριο, ήταν κάποτε μια παρθένα δασώδης περιοχή που τώρα έχει μετατραπεί σε χώρο άσκηση παντός είδους ιδιωτικών εμπορικών δραστηριοτήτων. Από επιχειρήσεις διοργάνωσης εκδηλώσεων (αυτές τις απίστευτες νεοελληνικές εκδηλώσεις νεοπλουτίστικης και κακόγουστης αισθητικής) μέχρι αγώνες paintball (!). Μόνο το κολυμβητήριο είναι δημοτικό, αλλά το ίδιο ακριβό με γειτονικά ιδιωτικά κολυμβητήρια, κάτι που δείχνει πως ο Δήμος ενδιαφέρεται για μια συγκεκριμένη τάξη δημοτών και αυτήν προσπαθεί να υπηρετεί .

Αφήσαμε τελευταίο – αλλά κατά τη γνώμη μας και το πιο σημαντικό – τη σχεδιαζόμενη καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας – του δεύτερου μεγαλύτερου ποταμιού της Αττικής μετά τον Κηφισό με συνεχή ροή νερού όλο το χρόνο και τη μετατροπή του σε τσιμεντένιο αγωγό ομβρίων υδάτων με την παράλληλη κοπή χιλιάδων δέντρων που βρίσκονται στις όχθες του

Αυτά είχαμε να σου πούμε φίλε Αλκίνοε και για του λόγου το αληθές, μιας που με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις, πώς να σου μιλήσουμε για να μας πιστέψεις, παραθέτουμε μια σειρά δημοσιευμάτων που έχει κάνει η atticavoice.gr πάνω στα προαναφερόμενα θέματα. Πολλαπλά δημοσιεύματα για την αντιπεριβαλλοντική δράση του δημάρχου έχει κάνει επίσης και η Εφημερίδα των Συντακτών και παραθέτουμε στο τέλος και κάποια από αυτά

Όπως προαναφέραμε, Αλκίνοε, την επιστολή αυτή τη γράφουμε απλά για να γνωρίζεις.

Να γνωρίζεις πως όταν τραγουδάς για το νερό των Σταγιατών, στην πρώτη γραμμή των επισήμων θα είναι αυτοί που αν ήταν στις Σταγιάτες θα είχαν κλέψει το νερό τους

Προς Θανάση

Αγαπητέ Θανάση, μάθαμε ότι θα έρθεις σήμερα και στα δικά μας τα μέρη και χαρήκαμε πολύ. Χθες έδωσε συναυλία στην πόλη μας η πολύ καλή και συμπαθής μουσικός Ευανθία Ρεμπούτσικα. Ήταν μια δωρεάν συναυλία υπό την αιγίδα του Δήμου της Ραφήνας και γι’ αυτό ακριβώς βρήκαν την ευκαιρία οι άρχοντες της πόλης να πάρουν το μικρόφωνο, να κάνουν το κομμάτι τους και να κάτσουν στις πρώτες θέσεις. Πρώην πρωθυπουργοί, βουλευτές, δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και όλο αυτό το σινάφι που νομίζει πως είναι κάτι ανώτερο από την πλέμπα που τους ψηφίζει.

Σε σένα, Θανάση, ελπίζουμε πως δε θα γίνει αυτό, γιατί αν μη τι άλλο δε θα τολμήσουν

Σε καλωσορίζουμε λοιπόν και επειδή ξέρουμε ότι σου αρέσουν τα παραμύθια, σε υποδεχόμαστε μ’ ένα δικό μας παραμύθι, που η κεντρική του ιδέα κυκλοφορεί σε όλη τη χώρα με διάφορες όμως παραλλαγές.               Εμείς θα σου πούμε την παραλλαγή του τόπου μας, της Ραφήνας.

Ήτανε λέει κάποτε μια χώρα πολύ υπερήφανη και οι άρχοντές της δεν έχαναν την ευκαιρία να διαλαλούν την εθνική υπερηφάνεια με εθνικές γιορτές και παρελάσεις και όρκους τιμής και αφοσίωσης. Τόσο υπερήφανη ήταν αυτή η χώρα που δεν άφηνε κανέναν να αρπάξει την περιουσία της. Μόνη της την έδινε. Για την ακρίβεια οι άρχοντές της την πουλάγανε. Κομμάτι-κομμάτι, μέτρο-μέτρο, όσο-όσο

Έτσι πούλησαν κάποτε και ένα κομμάτι από το μεγάλο της λιμάνι που το λέγανε Πειραιά στους Κινέζους. Όμως οι Κινέζοι όταν τρώνε, τους ανοίγει η όρεξη. Και ζήτησαν και άλλο κομμάτι από το μεγάλο λιμάνι. Για να γίνει όμως αυτό, έπρεπε να φύγουν τα επιβατικά πλοία από το μεγάλο λιμάνι και να πάνε αλλού, σε έναν τόπο που τον έλεγαν Ραφήνα, ένα κάποτε μικρό λιμάνι που όμως για να γλιτώνουν καύσιμα οι εφοπλιστές είχαν ήδη αρχίσει να το προτιμούν έναντι του Πειραιά. Και έφερναν τα πλοία τους χωρίς σχεδιασμό, άδειαζαν τα αυτοκίνητά τους μέσα στην πόλη της Ραφήνας και όλο αυτό οι άρχοντες το βάφτιζαν ανάπτυξη και πρόοδο για να το φάμε εμείς αδιαμαρτύρητα. Κι εμείς το φάγαμε

Και τώρα που θα έρχονταν και τα άλλα πλοία που θα έδιωχναν οι Κινέζοι από τον Πειραιά, τα πράγματα θα γίνονταν πολύ χειρότερα. Γιατί οι άρχοντές μας βέβαια ούτε μπορούν, ούτε θέλουν να τους χαλάσουν το χατήρι. Γιατί μπορεί να υποδύονται τους υπερπατριώτες και τους μάγκες όταν έχουν μπροστά τους αδύναμους και φτωχούς, όταν όμως πέφτει το χρήμα, κάνουν βαθιές υποκλίσεις μέχρι το έδαφος. Έτσι αποφασίστηκε να γίνει η Ραφήνα ένα πολύ μεγάλο λιμάνι ώστε να υποδέχεται πολλά καράβια. Master plan το είπανε αυτοί, Monster plan το λέμε εμείς. Για να γίνει αυτό βέβαια θα χρειαστεί να καταστραφεί ακόμη μια παραλία. Και τα πολλά καράβια που θα έρθουν, θα φέρουν πολλά αυτοκίνητα. Και τα πολλά αυτοκίνητα θα χρειάζονται δρόμους μεγάλους και γέφυρες και ανισόπεδους κόμβους. Και όλο αυτό το βάφτισαν ξανά ανάπτυξη και πρόοδο για να το φάμε. Και το φάγαμε κι αυτό

Δεν τους έφτανε όμως μόνο αυτό. Δίπλα από το λιμάνι εκβάλλει ένα ποτάμι, το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας που έχει νερό όλο το χρόνο. Αυτό το ποτάμι τους χαλάει τα σχέδια, γιατί κατεβάζει φερτά υλικά που θα μείωναν σε βάθος χρόνου το βάθος της θάλασσας, κάτι απαγορευτικό για ένα λιμάνι. Έπρεπε λοιπόν το ποτάμι να εξαφανιστεί και στη θέση του να γίνει ένα τσιμεντένιο κανάλι. Δεκαεπτά (17) χιλιόμετρα ποταμιού θα γίνουν ένα τερατώδες τσιμεντένιο κανάλι όπου θα μπαίνουν μέσα οι μπουλντόζες όποτε χρειάζεται, για να καθαρίζουν τα φερτά υλικά, ώστε αυτά να μην κατεβαίνουν στο λιμάνι. Για να μπορέσουν να το κάνουν όμως δίχως αντιδράσεις, έπρεπε να βρουν μια καλύτερη δικαιολογία. Δε θα μπορούσαν έτσι εύκολα να καταστρέψουν ένα ποτάμι, εάν δεν έπειθαν ότι συντρέχει κάποιος πολύ σοβαρός λόγος. Και τον κατασκεύασαν αυτό το λόγο. Είπαν λοιπόν ότι το ποτάμι απειλεί τη ζωή των ανθρώπων και πως αυτό το έργο που θα κάνουν είναι έργο αντιπλημμυρικό. Και αυτό το βάφτισαν ξανά ανάπτυξη και πρόοδο. Και αυτό το φάγαμε. Όλα τα τρώμε τελικά

Μ΄ ένα σμπάρο όμως ένας καλός κυνηγός μπορεί να σκοτώσει πολλά τρυγόνια κι όλου του κόσμου τα πουλιά, όπου κι αν τραγουδάνε. Έτσι και οι άρχοντές μας. Με την τσιμεντοποίηση του ποταμιού θα απελευθερωθεί χώρος σε μια μεγάλη περιοχή γύρω από τα Σπάτα, ώστε να χτιστεί κι αυτή. Και αυτό θα το βαφτίσουν ξανά ανάπτυξη και πρόοδο. Και θα το φάμε κι αυτό

Αγαπητέ Θανάση, η Ανατολική Αττική εξελίσσεται στο νέο Ελ Ντοράντο των εγχώριων και διεθνών αρπακτικών. Αφού κατέστρεψαν τη Δυτική Αττική και αφού ξεπούλησαν το Ελληνικό σε ντόπιους και ξένους καρχαρίες, έχουν στρέψει τα σαγόνια τους σ’ αυτή τη μεριά της Αττικής, που παρά τις βίαιες ανθρώπινες επεμβάσεις, ακόμη αντέχει. Για πόσο ακόμη όμως; Ήδη οι αιτήσεις για την κατασκευή μεγαλοξενοδοχείων κάνουνε ουρά. Ο νυν δήμαρχος μάλιστα υποσχέθηκε – καλύτερα απείλησε - ότι θα μετατρέψει την πόλη της Ραφήνας σε νέα Ριβιέρα. Ανάπτυξη και πρόοδο το είπε και αυτό. Και ο λαός αυτής της χώρας μαθημένος να χάφτει όλα τα ψέματα των αρχόντων, και αυτό το έχαψε. Και μένουνε μόνο κάτι λίγοι να φωνάζουν, που οι άρχοντες τους φωνάζουν γραφικούς και περιθωριακούς

Αυτό ήταν το παραμύθι της πόλης μας, αγαπητέ Θανάση. Κι αν στο είπαμε είναι γιατί γνωρίζουμε πως νοιάζεσαι. Κι εμείς από τη μεριά μας επιμένουμε να τραγουδάμε «Όσες κι αν χτίζουν φυλακές κι αν ο κλοιός στενεύει / Ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει»

Με εκτίμηση

Νίκος Σίμος / Χρήστος Κωστούλας

διαχειριστές της ιστοσελίδας atticavoice.gr και μέλη της Κίνησης για την Προστασία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Στην προηγούμενη ανάρτηση-αφιέρωμα που κάναμε στη μαγική βραδιά που έζησαν όλοι όσοι παρακολούθησαν τη συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη στη Ραφήνα στις 26/6, αναφερθήκαμε επιγραμματικά σε διάφορα παραλειπόμενα και δεσμευθήκαμε πως σε επόμενη ανάρτηση θα αναφερθούμε εκτενώς σε αυτά. Και αναφερόμαστε στην παρέμβαση με πανό που έκαναν μέλη της Κίνησης για την υπεράσπιση του Ρέματος της Ραφήνας, την τοποθέτηση του Αλκίνοου πάνω σε αυτό το ζήτημα και την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του δημάρχου της πόλης στο τέλος της συναυλίας κατά την αποχώρηση του κόσμου. Μια συμπεριφορά καθόλου τυχαία, που συνάδει με το χαρακτήρα του συγκεκριμένου προσώπου, κάτι για το οποίο είχαμε προειδοποιήσει τον Αλκίνοο με ανοιχτή επιστολή που του είχαμε αποστείλει δύο ημέρες πριν από τη συναυλία.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Η συναυλία του Αλκίνοου ξεκίνησε στις 9.30. Γύρω στις 11.00, μέλη της Κίνησης για την Προστασία του Μεγάλου Ρέματος σήκωσαν ένα πανό διαμαρτυρόμενοι για τη σχεδιαζόμενη τσιμεντοποίηση του δεύτερου μεγαλύτερου ποταμιού της Αττικής μετά τον Κηφισό. Η κίνηση αυτή ανάγκασε τον Αλκίνοο να τοποθετηθεί, αφού πρώτα ζήτησε ευγενικά να κατέβει το πανό για να βλέπει ο κόσμος τη σκηνή. Η τοποθέτηση αυτή ίσως δεν ήταν αυτή ακριβώς που ευελπιστούσαν τα μέλη της Κίνησης, όμως πέτυχε δύο πολύ σημαντικά πράγματα: πρώτον, να αντιληφθούν οι χιλιάδες θεατές της συναυλίας πως υπάρχει ένα πολύ σημαντικό περιβαλλοντικό ζήτημα στην περιοχή και δεύτερον να περάσει ένα πολύ δυνατό μήνυμα :  πως η αδιαφορία είναι θάνατος

Εμείς απομαγνητοφωνήσαμε την τοποθέτηση του Αλκίνοου και την παραθέτουμε κατανοώντας τη στάση του να μην πάρει θέση για ένα ζήτημα που δεν γνωρίζει και παράλληλα επιδοκιμάζοντας την παρότρυνση που έκανε προς τους θεατές να πάψουν να είναι αδιάφοροι και να γίνουν ενημερωμένοι και πραγματικοί και όχι κατ’ όνομα, ενεργοί πολίτες.

“… γίνεται μια προσπάθεια εδώ για το ρέμα της περιοχής. Δεν είμαι ειδικός, δεν θα σας πω ποιος έχει δίκιο, ποιος έχει άδικο, τι συμβαίνει … δεν είμαι κάτοικος της περιοχής σας και δεν γνωρίζω. Όσοι και όσες όμως κατοικείτε εδώ οφείλετε να γνωρίζετε τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών γιατί από αδιαφορία θα πεθάνουμε παιδιά.

Δεν εκφέρω καμία άποψη επί του θέματος γιατί δεν είμαι ενημερωμένος … και το θεωρώ λίγο λαϊκίστικο τουλάχιστον επειδή έχει κάποιος ένα μικρόφωνο να βγαίνει και να λέει την αποψάρα του επί παντός επιστητού … είναι δικό σας θέμα, πρέπει να το καταλάβετε. Κι εγώ το ένιωσα στις Σταγιάτες πάνω στο Πήλιο, πόση σημασία έχει οι άνθρωποι να γνωρίζουν τον τόπο τους. Εκεί οι άνθρωποι ξέρουνε την πηγή τους , την καθαρίζουν χρόνια, είναι μες την παράδοσή τους, είναι μες στη ζωή τους την καθημερινή αυτή η πηγή, έρχεται από πάππου προς πάππο … εμείς εδώ στις πόλεις δεν τα γνωρίζουμε.

Είναι σωστό να ασχοληθούμε, να μάθουμε και μετά να διαμορφώσουμε άποψη για το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Αλλά πρέπει να έχουμε άποψη. Θα ήταν πολύ ωραίο να μη χρειάζεται γιατί έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σε όλους και σε όλα … εννοώ και στους ανθρώπους που αντιδρούν και στους ανθρώπους που επιθυμούν να γίνει το έργο, ο καθένας έχει τους λόγους τους. Πρέπει κι εμείς ν’ αποφασίσουμε ως κάτοικοι ποια είναι η στάση μας, αλλιώς όντες αδιάφοροι βλέπουμε τι γίνεται. Τα είδαμε και χθες … Καλή δύναμη»

Μετά την παρέμβαση του Αλκίνοου, μέλη της Κίνησης ανάρτησαν το πανό στην πύλη εξόδου ώστε να το βλέπει ο κόσμος καθώς θα φεύγει. Προς μεγάλη τους έκπληξη, όταν πήγαν να πάρουν το πανό και να αποχωρήσουν, βρήκαν μπροστά στο πανό το δήμαρχο της πόλης, Ευάγγελο Μπουρνού ο οποίος, αρπάζοντας με τα χέρια του το πανό, δεν επέτρεπε στα μέλη της Κίνησης να το πάρουν. Φώναζε δε, σε έντονο ύφος, ότι το πανό θα μείνει εδώ μέχρι να έρθει η αστυνομία που έχει ειδοποιηθεί. Στην έκδηλη απορία των μελών της Κίνησης, ο δήμαρχος, ευρισκόμενος εμφανώς σε σύγχυση και ταραχή, έλεγε πως το Δημοτικό Πάρκο του κολυμβητηρίου είναι χώρος ιδιωτικός.

Πέρα βέβαια από το ότι ένας δημοτικός χώρος δεν μπορεί να είναι ιδιωτικός, συναντήσαμε και άλλη μία αντίφαση στα λόγια και τις πράξεις του Ευάγγελου Μπουρνούς. Ότι αυτός, δηλαδή ένας δήμαρχος, χωρίς κάποιος ιδιώτης να το ζητήσει, εμφανίζεται ως υπερασπιστής των δικαιωμάτων του πριν από αυτόν και χωρίς αυτόν. Ένας αυτόκλητος «δικαστής» και εκτελεστικό όργανο μαζί, δηλαδή.

Στην πραγματικότητα βέβαια, τα λόγια και οι πράξεις του δημάρχου (ή και σερίφη εσχάτως αποκαλούμενου) αποδεικνύουν αυτό που όλοι οι ενεργοί πολίτες της πόλης έχουν αντιληφθεί. Πως το Δημοτικό Πάρκο του Κολυμβητηρίου έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο ιδιωτικό εμπορικό πάρκο και ο δήμαρχος έχει θέσει σε πρώτη προτεραιότητα την υπεράσπιση των συμφερόντων των εμπλεκομένων επιχειρηματιών

Στην προσπάθεια μας να καταλάβουμε τι εννοεί ο δήμαρχος όταν λέει ότι το Δημοτικό Πάρκο είναι ιδιωτικό, σκεφτήκαμε να ρωτήσουμε και να ζητήσουμε την άποψη και κάποιου άλλου εκπρόσωπου του Δήμου που βρισκόταν εκεί κοντά, του αντιδήμαρχου Χρήστου Τσεμπέρη. Προς μεγάλη μας έκπληξη, ο αντιδήμαρχος κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος λέγοντας κάτι ακατάληπτα. Πως δηλαδή, ναι μεν το Δημοτικό Πάρκο δεν είναι ιδιωτικό ακριβώς, δεν είναι όμως και δημόσιο, όπως είναι για παράδειγμα οι πλατείες

Εν πάσει περιπτώσει, οφείλουμε να αναφέρουμε πάντως ότι ο συγκεκριμένος αντιδήμαρχος προσπαθούσε προς τιμή του να εκτονώσει την κατάσταση συγκρατώντας ακόμη και με τα χέρια του τον μαινόμενο δήμαρχο, ενώ το ίδιο έκανε και ο Β. Σπαντούρος, υπεύθυνος του δημοτικού κολυμβητηρίου, συνομιλώντας σε ήρεμο τόνο με μέλη της Κίνησης

Η αποκορύφωση δε της έξαλλης συμπεριφοράς του σερίφη της πόλης ήρθε όταν, διαπιστώνοντας πως η βιαιοπραγία εναντίον του πανό βιντεοσκοπούνταν, επιτέθηκε στην κάμερα και, αν ο εικονολήπτης δεν έκανε ένα βήμα πίσω, ίσως η κάμερα να μην υπήρχε τώρα

Η κάμερα πάντως πρόλαβε και κατέγραψε αρκετά δευτερόλεπτα δράσης του σερίφη, ο οποίος συγκρατούμενος από τον Χ. Τσεμπέρη και τον Β. Σπαντούρο που προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν στη λογική, με το ένα χέρι κρατούσε το πανό και με το άλλο προσπάθησε να χτυπήσει την κάμερα

Εμείς, ως atticavoice, οφείλουμε να ανεβάσουμε τουλάχιστον μία σχετική φωτογραφία παρά τις συστάσεις φίλων ότι αυτό μπορεί να μας κοστίσει. Αξίζει πάντως να αναφέρουμε πως ήδη έχουμε δεχτεί μία μήνυση από το i-rafina και το RPN, τα δύο «επίσημα» μέσα της περιοχής, που μας κατηγόρησαν για συκοφαντική δυσφήμηση επειδή τολμήσαμε να αμφισβητήσουμε την αντικειμενικότητα και την ποιότητα της ενημέρωσης που προσφέρουν. Η μήνυση βέβαια απορρίφθηκε πανηγυρικά από την Εισαγγελία.

Τη δημοσίευση της φωτογραφίας την κάνουμε αφενός για να αποδείξουμε το αληθές των λεγόμενών μας. Η φωτογραφία αυτή καταγράφει βιαιοπραγίες ενός δημοσίου προσώπου σε ένα δημόσιο χώρο και αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο. Αφετέρου δεν ανεχόμαστε να κυριαρχεί ο φόβος στη ζωή μας. Προς το παρόν πάντως, την ανεβάζουμε φλουταρισμένη και επιφυλασσόμαστε 

ΥΓ. Όπως όλα δείχνουν, ο μέχρι πριν από λίγο καιρό σίγουρος νικητής των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, Ευάγγελος Μπουρνούς, νιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του μετά τη διακριτική αλλά βέβαιη στήριξη από τη Νέα Δημοκρατία ενός εσχάτως εμφανισθέντος υποψηφίου. Εκτίμησή μας είναι θα χάσει και τη στήριξη από το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το τελευταίο που θα ήθελε τη δεδομένη στιγμή που προσπαθεί να βρει το χαμένο βηματισμό του είναι να έχει έναν υποψήφιο που θα διχάσει περαιτέρω την εκλογική του βάση. Η εκτίμησή μας είναι ότι το βυθιζόμενο Μπουρνοκάραβο θα αρχίσουν οσονούπω να το εγκαταλείπουν και τα ποντίκια του. Περιμένουμε να δούμε ποιο θα είναι το πρώτο

Φίλε Αλκίνοε, δε θα παίρναμε το θάρρος να σε αποκαλέσουμε έτσι εάν δεν το νιώθαμε πραγματικά και εάν τα τραγούδια σου, χωρίς εσύ να το ξέρεις, δεν μας συντρόφευαν στο μεγάλωμά μας. Συνομήλικοί σου είμαστε πάνω κάτω, μαζί σχεδόν πενηνταρίσαμε, και κάθε φορά στα γενέθλιά μας τραγουδάμε κι εμείς με το ίδιο παράπονο. Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα αυτό, που όλα κάποτε μου έμοιαζαν αιώνια και παντοτινά; Και ναι, κι εμάς τα παιδιά μας αποκαλούν κυρίους εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, μας ενοχλεί ακόμη, αλλά το αποδεχτήκαμε. Όλα φαίνεται πως τα συνηθίζει κανείς.

Φίλε Αλκίνοε, ούτε την επιστολή αυτή θα γράφαμε αν δεν είχαμε τραγουδήσει τα τραγούδια σου. Γιατί κι εμείς τρομάζουμε με τον κόσμο που αλλάζει, κι εμείς πολλές φορές σιχαθήκαμε τον εαυτό μας και νιώσαμε γελοίοι που περιμέναμε πότε καλοταϊσμένοι και πότε πεινασμένοι την επανάσταση που θα έκανε κάποιος άλλος ή την ανάσταση που θα μας έφερνε ο Κύριος. Κι εμείς βλέπουμε το πόσο έχει αγριέψει ο κόσμος σαν ένα καζάνι που βράζει (αν και στην πραγματικότητα πάντα έτσι ήταν, εμείς δεν το βλέπαμε ως παιδιά). Κι εμείς τρομάζουμε με τους φανατικούς κάθε είδους, με το μίσος που σπέρνουν και με το φόβο που εξαργυρώνουν.

Αλλά, όσο κι αν φοβόμαστε, όσο κι αν μας απωθούν οι φανατικοί κάθε είδους, δεν αντέχουμε και το ρόλο των δειλών, άβουλων και μοιραίων παρατηρητών. Γιατί παντού υπάρχει κι ένα νερό των Σταγιατών που περιμένει κάποιος να το υπερασπιστεί. Θαυμάσαμε τον ανιδιοτελή και όμορφο αγώνα σου στους Σταγιάτες ενάντια στη βαρβαρότητα και τη χυδαιότητα. Και τραγουδήσαμε πολλές φορές «Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει / δεν τ’ αγοράζω, δε πουλώ / μα με κερνάς και στο κερνώ / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει»

Γι' αυτό σου γράφουμε κι εμείς. Γιατί μάθαμε πως τη Δευτέρα πρόκειται να τραγουδήσεις στη Ραφήνα. Και πολύ καλά θα κάνεις και το πιο πιθανό είναι πως θα είμαστε κι εμείς εκεί να σε ακούσουμε για μια ακόμη φορά και να σιγοτραγουδήσουμε μαζί σου. Θα θέλαμε όμως να ξέρεις μερικά πράγματα για το δήμαρχο της Ραφήνας, ο οποίος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα θλιβερό ομοίωμα του Αχιλλέα Μπέου που πολιτεύεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με αυτόν και χωρίς κανένα σεβασμό. Ούτε στους πολίτες, ούτε στο περιβάλλον, ούτε στη δημοκρατία. Και γνωρίζουμε πως εσύ ξέρεις καλά τι σημαίνει Αχιλλέας Μπέος. Σημαίνει βία, θράσος, χυδαιότητα και μια αρρωστημένη αντίληψη πως ανάπτυξη είναι η μετατροπή του δημόσιου χώρου σε χώρο άσκησης εμπορικών δραστηριοτήτων

Ο Ευάγγελος Μπουρνούς λοιπόν:

Είναι ο δήμαρχος που σε κατάληψη μαθητών πήρε ο ίδιος οικοδομικό κόφτη για να κόψει την αλυσίδα που είχαν τοποθετήσει οι μαθητές, διακινδυνεύοντας τραυματισμούς παιδιών

Είναι ο δήμαρχος που σε άλλη μαθητική κατάληψη έστειλε συνεργείο του δήμου πριν την ανατολή του ήλιου για να σπάσει τις πόρτες του σχολείου με αποτέλεσμα να προκληθεί – ευτυχώς ελαφρός - τραυματισμός μαθήτριας

Είναι ο δήμαρχος που επιτέθηκε δημόσια και στοχοποίησε εκπαιδευτικό για την κοινωνική και περιβαλλοντική του δράση

Είναι ο δήμαρχος που τον υπέροχο δασώδη λόφο του Οχυρού τον περιορίζει συνεχώς υπέρ του τσιμέντου. Σα να μην είναι αρκετά τα γήπεδα τένις και το αναψυκτήριο που υπάρχουν εδώ και χρόνια, επέτρεψε την ανέγερση κτηρίου μέσα στο δάσος για να στεγάσει ένα τοπικό σύλλογο και σχεδιάζει να μετατρέψει τις υπόγειες στοές ενός γερμανικού πυροβολείου από τον καιρό της Κατοχής σε επιχείρηση τύπου escape rooms. Δεν δίστασε μάλιστα να τοποθετήσει ένα, σε μία σημειολογική υπερβολή,   ένα ολόκληρο αυθεντικό τανκ (!) στην είσοδο του λόφου, πάνω ακριβώς απ΄ το σχολείο με το κανόνι του να σημαδεύει το σχολείο

Είναι ο δήμαρχος που κατέβασε μπουλντόζες μέχρι την παραλία στο Μπλε Λιμανάκι

Είναι από αυτούς τους δημάρχους που πετσοκόβουν τα δέντρα χωρίς ίχνος ντροπής και ευαισθησίας

Αλλά και ο χώρος όπου θα τραγουδήσεις, το λεγόμενο κολυμβητήριο, ήταν κάποτε μια παρθένα δασώδης περιοχή που τώρα έχει μετατραπεί σε χώρο άσκηση παντός είδους ιδιωτικών εμπορικών δραστηριοτήτων. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα απέραντο εμπορικό πάρκο. Από επιχειρήσεις διοργάνωσης εκδηλώσεων (αυτές τις απίστευτες νεοελληνικές εκδηλώσεις νεοπλουτίστικης και κακόγουστης αισθητικής) μέχρι αγώνες paintball (!). Και το λέμε αυτό γνωρίζοντας πως πολλοί συμπολίτες μας που έχουν διαφορετικές ευαισθησίες και άλλου είδους αντίληψη περί αισθητικής, μπορεί να το θεωρούν παράδεισο. Για εμάς είναι ένα απωθητικό μέρος. Μόνο το κολυμβητήριο είναι δημοτικό, αλλά το ίδιο ακριβό με γειτονικά ιδιωτικά κολυμβητήρια, κάτι που δείχνει πως ο Δήμος ενδιαφέρεται για μια συγκεκριμένη τάξη δημοτών και αυτήν προσπαθεί να υπηρετεί .

Αφήσαμε τελευταίο – αλλά κατά τη γνώμη μας και το πιο σημαντικό – τη σχεδιαζόμενη καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας – του δεύτερου μεγαλύτερου ποταμιού της Αττικής μετά τον Κηφισό με συνεχή ροή νερού όλο το χρόνο και τη μετατροπή του σε τσιμεντένιο αγωγό ομβρίων υδάτων με την παράλληλη κοπή χιλιάδων δέντρων που βρίσκονται στις όχθες του

Αυτά είχαμε να σου πούμε φίλε Αλκίνοε και για του λόγου το αληθές, μιας που με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις, πώς να σου μιλήσουμε για να μας πιστέψεις, παραθέτουμε μια σειρά δημοσιευμάτων που έχει κάνει η atticavoice.gr πάνω στα προαναφερόμενα θέματα. Πολλαπλά δημοσιεύματα για την αντιδημοκρατική, αντικοινωνική και αντιπεριβαλλοντική δράση του δημάρχου, έχει κάνει επίσης και η Εφημερίδα των Συντακτών και παραθέτουμε στο τέλος και κάποια από αυτά

Όπως προαναφέραμε, Αλκίνοε, την επιστολή αυτή τη γράφουμε απλά για να γνωρίζεις.

Να γνωρίζεις πως όταν τραγουδάς για το νερό των Σταγιατών, στην πρώτη γραμμή των επισήμων θα είναι αυτοί που αν ήταν στις Σταγιάτες θα είχαν κλέψει το νερό τους

Με εκτίμηση

Νίκος Σίμος / Χρήστος Κωστούλας

διαχειριστές της ιστοσελίδας atticavoice.gr και μέλη της Κίνησης για την προστασία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

https://atticavoice.gr/enimerosi/item/488-to-xeirotero-prosopo-tis-eksousias-einai-kai-to-pio-epikindyno

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4370-o-serifis-tis-rafinas

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4380-i-e-elme-anatolikis-attikis-kataggellei-ton-dimarxo-rafinas-pikermiou-evaggelo-bournoy

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/619-pos-na-krypseis-ton-fasista-pou-exeis-mesa-sou

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4448-i-kinisi-katoikon-oxyroy-kataggellei-ton-dimarxo-rafinas-gia-akoma-mia-koinonika-aparadekti-kai-antiperivallontiki-epemvasi-tou-dimou

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4465-rafina-ena-kanoni-pano-apo-tin-poli

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/622-dyo-kosmoi

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/3950-katastrofes-se-ble-kai-prasino-limanaki-rafinas-synoliki-eos-simera-enimerosi

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/637-pos-tous-petsokopses-etsi-re-dimarxe

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4124-anatoliki-attiki-paranoma-antliostasia-se-prostatevomenous-ygrotopous-kai-remata

https://atticavoice.gr/perivallon/remata-potamia-nera/item/4435-giati-katastrefoun-to-megalo-rema-tis-rafinas

https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/387129_mpoylntozes-katastrefoyn-megalo-rema-sti-rafina

https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/282345_tsimentopoiiste-megalo-rema-rafinas

https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/319194_sta-dikastiria-gia-dianoixi-dromoy-sto-mple-limanaki

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/384458_ta-kaboyrakia-toy-serifi

Αυτές τις ημέρες, όσοι μαθητές ανεβαίνουν προς το Γενικό Λύκειο της Ραφήνας για να δώσουν Πανελλήνιες εξετάσεις, βλέπουν να τους σημαδεύει ένα κανόνι . Και όχι, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για πλάκα, ούτε για κάποια λογοτεχνική μεταφορά.

Στο λόφο του Οχυρού της Ραφήνας, ακριβώς πάνω από το σχολείο, βρίσκεται τοποθετημένο πάνω σε ένα τσιμεντένιο βάθρο ένα τανκ. Αν μάλιστα κάποιος ανέβει μέχρι εκεί πάνω, θα μπορέσει να βγάλει μερικές εντυπωσιακές και σουρεαλιστικές ταυτόχρονα φωτογραφίες με την κάνη του τανκ να σημαδεύει τα πλοία που βρίσκονται αραγμένα στο λιμάνι της πόλης

Τι δουλειά όμως έχει ένα τανκ μέσα στο πανέμορφο δάσος του Οχυρού; Σύμφωνα με το δήμαρχο της πόλης, το τανκ είναι δωρεά του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας – πιθανόν δεν είχαν πού να το βάλουν – και τοποθετήθηκε στο λόφο στα πλαίσια μιας σχεδιαζόμενης δημιουργίας ενός Πολεμικού Μουσείου μέσα στο δάσος. Σε ανάρτησή του δε στο fb,  ο δήμαρχος Ευ. Μπουρνούς διατυπώνει και την άποψη, ενδεικτική της αισθητικής του, πως το δάσος έγινε πιο όμορφο μετά την τοποθέτηση του τανκ!

Είναι αλήθεια πως η περιοχή αυτή είναι συνδεδεμένη με το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς οι Γερμανοί κατακτητές είχαν εγκαταστήσει εκεί μεγάλα πολυβολεία που επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω ενός μεγάλου δικτύου υπόγειων στοών, φοβούμενοι μια απόβαση συμμαχικών δυνάμεων στα παράλια της περιοχής. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής να δικαιολογήσει μια προσπάθεια συντήρησης της ιστορικής μνήμης. Πώς θα μπορούσε όμως να προσπεράσει το γεγονός ότι αυτές οι υπόγειες στοές πρόκειται να μετατραπούν σε επιχειρήσεις τύπου escape room; Πώς θα μπορούσε να αποκαλέσει αυτόν που χρησιμοποιεί ως εργαλείο μια δεδομένη ευαισθησία πάνω στις επώδυνες αυτές μνήμες, κάπως αλλιώς εκτός από πολιτικό απατεώνα;

Ας επιστρέψουμε όμως στο επίμαχο τανκ, το οποίο υποδέχτηκαν με τιμές και ρίγη εθνικής συγκίνησης τα παπαγαλάκια των τοπικών μέσων ενημέρωσης μιλώντας για άρμα μάχης του 1940. Είναι όμως αληθές έστω και αυτό; Έχει δηλαδή το τανκ αυτό κάποια σχέση με την αντίσταση των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών φασιστών και των Γερμανών Ναζί;

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.

Το άρμα μάχης M24 Chaffee (επίσημα Light Tank, M24) ήταν ένα αμερικανικό ελαφρύ τανκ που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παρόλα αυτά, η συμβολή του Μ24 στη νίκη των Συμμάχων ήταν ελάχιστη καθώς αυτά που έφτασαν στην Ευρώπη ήταν λίγα και έφτασαν πολύ αργά. Πιο συγκεκριμένα, τα πρώτα M24 έφτασαν στην Ευρώπη τον Νοέμβριο του 1944, άρχισαν τις επιχειρήσεις τον Δεκέμβριο του 1944, όμως καθυστέρησαν να φτάσουν στις μονάδες μάχης πρώτης γραμμής.

Για να αντιληφθούμε το χρονικό σημείο άφιξής τους, αξίζει να αναφέρουμε πως εκείνη τη χρονική στιγμή τα Σοβιετικά στρατεύματα είχαν ήδη φτάσει μέσα στην Πολωνία, τα Βαλκάνια είχαν απελευθερωθεί, όπως επίσης η Γαλλία και η Ιταλία και ο αμερικανικός στρατός είχε φτάσει μέχρι τα γερμανικά σύνορα

Το Μ24 χρησιμοποιήθηκε ευρέως στις επόμενες δεκαετίες, όπως στον πόλεμο της Κορέας από τους Αμερικανούς, όπως επίσης στην Αλγερία και στην Ινδοκίνα από τους Γάλλους. Χρησιμοποιήθηκε επίσης στον πόλεμο του Βιετνάμ, καθώς κάποια Μ24 είχαν βρεθεί στα χέρια του νοτιοβιετναμικού στρατού. Η τελευταία φορά που αναφέρεται πολεμική δράση του M24 ήταν στον Ινδο-Πακιστανικό Πόλεμο του 1971 

φωτό από https://en.wikipedia.org/wiki/M24_Chaffee

Δύσκολα λοιπόν θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς το Μ24 ως αντιπροσωπευτικό τανκ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ειδικά στην Ελλάδα, τα πρώτα Μ24 έφτασαν στα τέλη του 1950 και προφανώς δεν πολέμησαν ποτέ στον ελλαδικό χώρο. Η σύνδεσή του λοιπόν με την ελληνική αντίσταση εναντίον των ιταλικών και γερμανικών στρατευμάτων είναι ανιστόρητη και παραπλανητική

Τα Μ24 που ήρθαν στην Ελλάδα, εάν ήταν καινούργια δεν πολέμησαν ποτέ και πουθενά, ενώ αν ήρθαν μεταχειρισμένα ίσως είχαν σκοτώσει Κορεάτες, Βιετναμέζους και Αλγερινούς κατά τη διάρκεια των πολέμων των ιμπεριαλιστικών δυτικών δυνάμεων

Αυτή ήταν η ιστορία του τανκ που έχει στρατοπεδεύσει στο δάσος του Οχυρού σημαδεύοντας τα πλοία που βρίσκονται στο λιμάνι.

Και τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά.

Μπορεί να αντιμετωπιστεί η γελοιότητα με σοβαρότητα;

Πόσο εύκολο είναι να αντιμετωπιστεί η γελοιότητα όταν αυτή επενδύεται με πατριωτικές κορόνες υψηλού φρονήματος παραπέμποντας στις αλήστου μνήμης γιορτές της χούντας;

Πόσο εύκολο τέλος είναι να πείσεις ένα λαό εκπαιδευμένο στην εθνική συγκίνηση ότι όλη αυτή η επένδυση της γελοιότητας με πατριωτικές κορόνες είναι απλά ένα προπέτασμα καπνού που κρύβει τις πραγματικές προθέσεις των γελοίων;