Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΣτην αργατιά, στη χωρατιά το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,
Ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.
Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.
Ντρέπομαι για την ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.
Κωστή Παλαμά, από την Ποιητική συλλογή «Ο κύκλος των τετράστιχων»
Το ξέραμε πριν ακόμα κυκλοφορήσουν οι έρευνες του Ινστιτούτου Reuters, του πανεπιστημίου της Οξφόρδης (βλ. διαΝΕΟσις) ή των Δημοσιογράφων χωρίς Σύνορα) πως ο Τύπος στην Ελλάδα βρίσκεται στην πιο άθλια περίοδο του. Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά την αξιοπιστία του αλλά ακόμα και σε ό,τι αφορά στην ποιότητα του λόγου που χρησιμοποιεί ή την επιλογή των θεμάτων με τα οποία καταπιάνεται. Με λίγα λόγια στην Ελλάδα ΔΕΝ υπάρχει ενημέρωση. Υπάρχει άφθονη προπαγάνδα και μάλιστα στην υπηρεσία της μίας μόνο άποψης. Εκείνης που πληρώνει είτε γιατί έχει τους δικούς της πόρους είτε γιατί διαχειρίζεται δημόσιους ή δημοτικούς πόρους, δηλαδή κοινούς πόρους όλων των πολιτών που ακούσια χρηματοδοτούν την αποχαύνωση τους (βλ. Λίστα Πέτσα, διαφημιστική προβολή δήμων κλπ). Αν ένας επισκέπτης από άλλη χώρα ή από άλλο πλανήτη (!) έπεφτε στην Ελλάδα και διάβαζε έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο για μία μόνο μέρα, θα καταλάβαινε πως "κάτι είναι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας" κατά την Σαιξπηρική. Τη δεύτερη μέρα ανάγνωσης, ο υποθετικός επισκέπτης μας θα αναχωρούσε αηδιασμένος.
Αφορμές για την παρούσα ανάρτηση ήταν δύο δημοσιεύματα (μπορεί και παραπάνω). Κυρίως ήταν ένα που αποδίδεται στην ΕΣΗΕΑ που καλεί σε στήριξη του έντυπου Τύπου, δημοσίευμα που αναπαράχθηκε με πάθος κυρίως από μικρά τοπικά free press και ιστοτόπους. Ήταν όμως και το δημοσίευμα της διαΝΕΟσις που αναφέρεται πιο πάνω. Μαζί μπορούμε να πούμε πως αποτέλεσαν αφορμές και οι έρευνες των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα που κατέτασσαν την Ελλάδα στις θέσεις 108 πέρυσι και 107 φέτος ως προς την ελευθερία του Τύπου στη χώρα. Το ερώτημα που τίθεται αυτόματα είναι ένα: Με τι μούτρα μπορούν να ζητάνε οι υπηρέτες της αποδεδειγμένα ελεγχόμενης ενημέρωσης, να τους εμπιστευτούμε; Και αν τα μεγάλα ΜΜΕ το κάνουν με θράσος μία φορά, τα τοπικά ΜΜΕ διαθέτουν αυτό το θράσος επί 100 αφού λειτουργούν ως διαφημιστικά φυλλάδια όπως τα γνωστά που μοιράζουν τα σούπερ μάρκετ ή τα πολυκαταστήματα
Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών της 14/6/2023 άρθρο με τίτλο "Κατρακυλά η εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς τα ΜΜΕ" προς περαιτέρω επίρρωση των παραπάνω.
Κατρακυλά η εμπιστοσύνη των Ελλήνων προς τα ΜΜΕ
Η μεγαλύτερη μείωση εμπιστοσύνης σημειώθηκε ανάμεσα στους ερωτηθέντες που αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί που μπορεί να οφείλεται εν μέρει στη συζήτηση σχετικά με την ελευθερία του Τύπου ή με την κάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών η οποία αφορούσε και δημοσιογράφους.
Ενδιαφέροντα στοιχεία παρουσιάζει η ετήσια έκθεση για την Ενημέρωση στο Διαδίκτυο (Digital News Report) του Ινστιτούτου Reuters για τη Μελέτη της Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που δημοσιεύει η διαΝΕΟσις.
Η Ελλάδα βρίσκεται στην τελευταία θέση, μεταξύ 46 χωρών, σε ό,τι αφορά στην εμπιστοσύνη των πολιτών προς τα ΜΜΕ, ενώ την ίδια στιγμή το 57% του δείγματος απαντά πως αποφεύγει ενεργά μερικές φορές ή συχνά την ενημέρωση.
Ανάμεσα στις 46 χώρες του δείγματος, η Ελλάδα έχει το χαμηλότερο ποσοστό ερωτηθέντων που απαντούν πως εμπιστεύονται «τις περισσότερες ειδήσεις τις περισσότερες φορές» (19%). Σε σχέση με τη μέτρηση του 2022, υπάρχει μείωση 8 ποσοστιαίων μονάδων.
Τα χαμηλότερα ποσοστά εμπιστοσύνης παρατηρούνται διαχρονικά στους ερωτηθέντες οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί ή σε αυτούς που δεν θέλουν ή δεν γνωρίζουν πώς να τοποθετηθούν στον πολιτικό άξονα (αριστερά/δεξιά) -κατά κανόνα πολίτες με χαμηλό ενδιαφέρον για την πολιτική.
Η μεγαλύτερη όμως μείωση σημειώθηκε ανάμεσα στους ερωτηθέντες που αυτοπροσδιορίζονται ως δεξιοί (από 42% το 2022 σε 28% το 2023). H μείωση στην εμπιστοσύνη μπορεί να οφείλεται εν μέρει στη συζήτηση σχετικά με την ελευθερία του Τύπου με αφορμή την έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα ή με την κάλυψη της υπόθεσης των υποκλοπών η οποία αφορούσε και δημοσιογράφους.
Αποφυγή ενημέρωσης
Αρκετά υψηλά είναι και τα ποσοστά αποφυγής ενημέρωσης. Το 57% του δείγματος στην Ελλάδα απαντά πως αποφεύγει ενεργά μερικές φορές ή συχνά την ενημέρωση, το μεγαλύτερο ποσοστό στο δείγμα 46 χωρών μαζί με τη Βουλγαρία.
Στη φετινή έρευνα ρωτήθηκαν αυτοί που αποφεύγουν τις ειδήσεις: α) ποια θέματα συνήθως αποφεύγουν και β) τι είδους ειδήσεις.
Τα θέματα με τα μεγαλύτερα ποσοστά αποφυγής έχουν να κάνουν με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία (38%) και τα αθλητικά (35%). Ακολουθούν ειδήσεις που σχετίζονται με το αστυνομικό ρεπορτάζ και εγκλήματα (34%), τη στιγμή που έχει αυξηθεί ο χώρος που αφιερώνεται σε αυτές τις ειδήσεις στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Τα θέματα με τη λιγότερη ενεργή αποφυγή σχετίζονται με την επιστήμη και την τεχνολογία (7%) και τις τοπικές ειδήσεις (7%). Τα ευρήματα δεν σημαίνουν πως αυτά τα θέματα είναι απαραίτητα και τα πιο δημοφιλή, αλλά πως είναι λιγότερο πιθανό να τα αποφεύγει ενεργά το κοινό.
Το μέρος του δείγματος που αποφεύγει ενεργά την ενημέρωση ενδιαφέρεται λιγότερο για τις ειδήσεις σχετικά με τις εξελίξεις της ημέρας (47%) και περισσότερο για θετικές ειδήσεις (64%), ειδήσεις για ανθρώπους σαν και εκείνους (59%), και δημοσιογραφία που προτείνει λύσεις σε προβλήματα (58%) (solutions journalism), η οποία δεν έχει αναπτυχθεί ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης
Η αδιαμεσολάβητη ενημέρωση απευθείας από τις ιστοσελίδες και τις εφαρμογές μέσων ενημέρωσης έχει μειωθεί πολύ τα τελευταία χρόνια, ενώ έχει αυξηθεί η ενημέρωση μέσω ψηφιακών πλατφορμών, όπως τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης και οι μηχανές αναζήτησης. Μόλις το 20% των χρηστών του διαδικτύου άνω των 35 ετών προτιμούν να ενημερώνονται διαδικτυακά απευθείας από τα μέσα ενημέρωσης (με επίσκεψη στην κεντρική τους σελίδα ή στην εφαρμογή τους), ενώ στους νεότερους χρήστες (18-35 ετών) αυτό το ποσοστό έχει μειωθεί στο 8% από το 24% του 2016.
Τα στοιχεία βασίζονται σε μια μεγάλη διαδικτυακή δημοσκόπηση δείγματος μεγαλύτερου των 2.000 ατόμων ανά χώρα. Το δείγμα είναι αντιπροσωπευτικό του πληθυσμού κάθε χώρας που διαθέτει σύνδεση στο διαδίκτυο (στην Ελλάδα το ποσοστό αυτό είναι 79%) και όχι αντιπροσωπευτικό του συνολικού πληθυσμού. Στην Ελλάδα το δείγμα φέτος ήταν 2.023 άτομα.
H δημοσκόπηση πραγματοποιήθηκε από τα μέσα του Ιανουαρίου μέχρι τις αρχές Φεβρουαρίου του 2023. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου στην επικαιρότητα βρίσκονταν οι προεκλογικές συζητήσεις, η πτώση του αεροπλάνου Φάντομ, ο θάνατος του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου και ο σεισμός στην Τουρκία. Η δημοσκόπηση ολοκληρώθηκε πριν από το δυστύχημα των Τεμπών και πριν από την προκήρυξη των εκλογών της 21ης Μαΐου.
► Αναλυτικά η έρευνα
Λένε πως η στρουθοκάμηλος όταν την κυνηγάει κάποιος εχθρός, βάζει το κεφάλι της στην άμμο για να μην τον βλέπει. Και αφού η στρουθοκάμηλος δεν μπορεί πλέον να δει το λιοντάρι που την κυνηγά, νομίζει πως ούτε και το λιοντάρι τη βλέπει. Το πιο πιθανό βέβαια είναι ότι η παραπάνω φημολογούμενη συμπεριφορά της στρουθοκαμήλου δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια και αποτελεί απλά έναν από τους πολλούς αστικούς μύθους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας ως αδιαπραγμάτευτες αλήθειες
Όπως και να έχει όμως, η πεποίθηση αυτή έχει εδραιωθεί και έχει επιπλέον παράξει τον όρο «στρουθοκαμηλισμός» που σημαίνει την τακτική του να αγνοείς τα προβλήματα υποκρινόμενος ότι δεν υπάρχουν. Αυτόν ακριβώς το στρουθοκαμηλισμό επιδεικνύει η πλειοψηφία - όπως όλα δείχνουν - της ελληνικής κοινωνίας στο θέμα των μεταναστών και των προσφύγων. Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας θεωρεί ότι όχι μόνο δεν έχει υποχρέωση να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς, αλλά επιπλέον πως αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν απειλή για την ελληνική κοινωνία. Έχει, δε, την αυταπάτη πως φτιάχνοντας ένα φράχτη στον Έβρο, είναι αρκετό για να κρατήσει τους κολασμένους στην κόλασή τους. Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση της ΝΔ τροφοδοτεί την αντίληψη αυτή και επενδύει στη σκληρή πολιτική απώθησης των κολασμένων πιστεύοντας ότι έτσι θα ωφεληθεί εκλογικά ανταμειβόμενη από αυτό το συντηρητικό και ξενοφοβικό κομμάτι της κοινωνίας
Δυστυχώς, κανείς από όλους αυτούς δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι το ποτάμι των κολασμένων δεν μπορεί να το σταματήσει κανένας φράχτης και καμία θάλασσα. Το ποτάμι των κολασμένων -που το προκάλεσε η ίδια η Δύση, ξεζουμίζοντας πρώτα και καταστρέφοντας στη συνέχεια τις χώρες αυτών των ανθρώπων - δεν πρόκειται να σταματήσει είτε θέλουμε να το δούμε είτε όχι
Αυτή τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, δεκάδες (αλλά όλα δείχνουν πως θα είναι εκατοντάδες) πτώματα έχουν σκορπιστεί στη θάλασσα του Ιονίου, σε ένα ναυάγιο που εξελίσσεται σε ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου. Το αλιευτικό που μετέφερε τους δυστυχείς ανθρώπους ξεκίνησε από τη Λιβύη, μια χώρα που τη διέλυσε το ΝΑΤΟ πριν από 12 χρόνια με τους Γάλλους και τους Αμερικανούς να είναι στην πρώτη γραμμή της επίθεσης, αλλά και τους υπόλοιπους συμμάχους – και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης – αρωγούς σε αυτή την άκρως υποκριτική επίθεση εναντίον μιας χώρας, στο όνομα υποτίθεται της πτώσης του δικτάτορα Καντάφι
Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Τ.Ε. Μεσσηνίας του ΚΚΕ «η τραγική ειρωνεία είναι μάλιστα, πως αυτή τη στιγμή στη Μεσσηνία περισυλλέγουμε πτώματα ανθρώπων που ξεκίνησαν από τη Λιβύη, όταν πριν κάποια χρόνια το πολεμικό αεροδρόμιο της Μεσσηνίας έπαιξε καταλυτικό ρόλο για τις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις ενάντια στο λαό της Λιβύης»
Και όμως. Η υποκρισία σ’ αυτή τη χώρα περισσεύει. Θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε αυτές τις ημέρες λόγια συμπόνιας και θλίψης ακόμη και από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για το τραγικό ναυάγιο. Υπεύθυνοι τόσο για τη δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι χώρες αυτές, όσο και για τον ανάλγητο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι μετανάστες στην προσπάθειά τους να εισέλθουν ως ικέτες στη χώρα. Και ένας από αυτούς τους υπεύθυνους είναι οπωσδήποτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι βέβαιο πως θα βγει με θλιμμένο ύφος να εκφράσει την οδύνη του για το θάνατο τόσων ανθρώπων, σαν αυτός να μη φέρει καμία ευθύνη. Καμία ντροπή, καμία ανθρωπιά από αυτό το ανθρωπόμορφο ον. Το έχει δείξει άλλωστε ουκ ολίγες φορές κατά τη διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής και, δυστυχώς για την κοινωνία, η πλειοψηφία της τον έχει επιβραβεύσει
Σχετικά τώρα με τις ευθύνες της χώρας μας, δεν είναι μόνο το ΚΚΕ που τις αναδεικνύει. Στο « Ημερολόγιο Λιβύης» από το βιβλίο «Οράματα και Χίμαιρες-Διαδρομές Ενός Διπλωμάτη», ο συγγραφέας του βιβλίου, Αλέξανδρος Μαλλιάς, πρώην Πρεσβευτής της Ελλάδας σε Ουάσιγκτον, Σκόπια και Τίρανα γράφει χαρακτηριστικά
«Εν ολίγοις, η στρατιωτική επέμβαση στην Λιβύη το 2011, με την Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί στην πρώτη γραμμή, δημιούργησε το ίδιο «κενό ασφάλειας» ανάλογο εκείνου που προκάλεσε η Αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003.
[…]Η Ελλάδα ως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε ενεργό συμμετοχή στις επιχειρήσεις κατά της Λιβύης του Καντάφι, κυρίως αλλ’ όχι μόνο λόγω της διάθεσης της Σούδας και άλλων αεροδρομίων της Κρήτης. Διέθεσε επίσης ναυτικές δυνάμεις κρούσης και υποστήριξης.
[…]Για μένα είναι σαφές. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό και ανέντιμο να δεχθώ ότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ανακάλυψαν το 2011 τις αθέατες πλευρές του καθεστώτος του Καντάφι. Αυτό δεν ίσχυε και δεν ισχύει.
[…] Ο βαθμός επιτυχίας μιας επέμβασης δεν εξαρτάται από το αποτέλεσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Εξαρτάται κυρίως από την εξασφάλιση της ειρήνης και της ασφαλούς πρόβλεψης για την Επόμενη Ημέρα. Η Σοβιετική Ένωση πλήρωσε ακριβά την επέμβασή της στο Αφγανιστάν. Οι Η.Π.Α. πλήρωσαν και εξακολουθούν να πληρώνουν τον άκριτο υπερσύγχρονο εξοπλισμό των Μουτζαχεντίν, Αφγανών και μη.
[…]Η Ευρώπη πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα σήμερα λόγω της διάλυσης των κρατικών δομών στο Ιράκ και της έλλειψης σταθερής και συνεκτικής πολιτικής στην Συρία.
Φοβούμαι ότι το κενό ασφάλειας που δημιουργήσαμε στην Λιβύη θα είναι αυτό που, τους επόμενους μήνες, πιθανώς και χρόνια, θα μας δημιουργήσει νέες ασύμμετρες απειλές κατά της Ευρώπης και των Κρατών-Μελών της…»
Είναι σαφές βέβαια ότι του πρέσβη δεν του καίγεται καρφάκι για το δράμα των λαών εκεί. Το μόνο που τον νοιάζει είναι οι περίφημες «ασύμμετρες απειλές» κατά της Ευρώπης που θα έρθουν ως αντίποινα. Ίσως μάλιστα σήμερα να έχουμε την εκδήλωση μιας τέτοιας ασύμμετρης απειλής … Ίσως σήμερα να μην κάνουν το μπάνιο τους στη θάλασσα οι ακριβοί πελάτες του Costa Navarino.
Στο δεύτερο ντοκιμαντέρ της Raf-West Journal οι ερευνητές της καλής εφημερίδας αναζητούν τα μυστήρια που κρύβουν οι πινακίδες και οι φράχτες που τοποθετήθηκαν τελευταία στο Οχυρό της Ραφήνας. Τι προσπαθεί να καταστρέψει άραγε ο δήμος με τον στόλο μηχανημάτων που έστησαν εργολάβοι πάνω στον ιστορικό λόφο;
Η έρευνα της RAF-WEST Journal στο Οχυρό της Ραφήνας φέρνει στο φως φαντάσματα του παρελθόντος που για χρόνια γυρνούσαν στις υπόγειες στοές του. Ο ρεπόρτερ Κ. Πορτοσάλτε και ο οπερατέρ Μίνως Herrera συναντούν ένα απόκοσμο πλάσμα, έναν στρατιωτικό που μοιάζει να έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Ούτε Έλληνας ούτε Γερμανός ούτε Κινέζος ούτε Αμερικάνος. Γνώστης των σηράγγων, του δημάρχου και της τέχνης του πολέμου, ο ντόπιος Σουν Τζου, ξεναγεί το συνεργείο της Raf West στον τόπο και τον χρόνο.
Μία παραγωγή της RAF-WEST Journal για την Attica Voice
Αυτές τις ημέρες, όσοι μαθητές ανεβαίνουν προς το Γενικό Λύκειο της Ραφήνας για να δώσουν Πανελλήνιες εξετάσεις, βλέπουν να τους σημαδεύει ένα κανόνι . Και όχι, δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για πλάκα, ούτε για κάποια λογοτεχνική μεταφορά.
Στο λόφο του Οχυρού της Ραφήνας, ακριβώς πάνω από το σχολείο, βρίσκεται τοποθετημένο πάνω σε ένα τσιμεντένιο βάθρο ένα τανκ. Αν μάλιστα κάποιος ανέβει μέχρι εκεί πάνω, θα μπορέσει να βγάλει μερικές εντυπωσιακές και σουρεαλιστικές ταυτόχρονα φωτογραφίες με την κάνη του τανκ να σημαδεύει τα πλοία που βρίσκονται αραγμένα στο λιμάνι της πόλης
Τι δουλειά όμως έχει ένα τανκ μέσα στο πανέμορφο δάσος του Οχυρού; Σύμφωνα με το δήμαρχο της πόλης, το τανκ είναι δωρεά του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας – πιθανόν δεν είχαν πού να το βάλουν – και τοποθετήθηκε στο λόφο στα πλαίσια μιας σχεδιαζόμενης δημιουργίας ενός Πολεμικού Μουσείου μέσα στο δάσος. Σε ανάρτησή του δε στο fb, ο δήμαρχος Ευ. Μπουρνούς διατυπώνει και την άποψη, ενδεικτική της αισθητικής του, πως το δάσος έγινε πιο όμορφο μετά την τοποθέτηση του τανκ!
Είναι αλήθεια πως η περιοχή αυτή είναι συνδεδεμένη με το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς οι Γερμανοί κατακτητές είχαν εγκαταστήσει εκεί μεγάλα πολυβολεία που επικοινωνούσαν μεταξύ τους μέσω ενός μεγάλου δικτύου υπόγειων στοών, φοβούμενοι μια απόβαση συμμαχικών δυνάμεων στα παράλια της περιοχής. Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος καλοπροαίρετος παρατηρητής να δικαιολογήσει μια προσπάθεια συντήρησης της ιστορικής μνήμης. Πώς θα μπορούσε όμως να προσπεράσει το γεγονός ότι αυτές οι υπόγειες στοές πρόκειται να μετατραπούν σε επιχειρήσεις τύπου escape room; Πώς θα μπορούσε να αποκαλέσει αυτόν που χρησιμοποιεί ως εργαλείο μια δεδομένη ευαισθησία πάνω στις επώδυνες αυτές μνήμες, κάπως αλλιώς εκτός από πολιτικό απατεώνα;
Ας επιστρέψουμε όμως στο επίμαχο τανκ, το οποίο υποδέχτηκαν με τιμές και ρίγη εθνικής συγκίνησης τα παπαγαλάκια των τοπικών μέσων ενημέρωσης μιλώντας για άρμα μάχης του 1940. Είναι όμως αληθές έστω και αυτό; Έχει δηλαδή το τανκ αυτό κάποια σχέση με την αντίσταση των Ελλήνων εναντίον των Ιταλών φασιστών και των Γερμανών Ναζί;
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.
Το άρμα μάχης M24 Chaffee (επίσημα Light Tank, M24) ήταν ένα αμερικανικό ελαφρύ τανκ που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Παρόλα αυτά, η συμβολή του Μ24 στη νίκη των Συμμάχων ήταν ελάχιστη καθώς αυτά που έφτασαν στην Ευρώπη ήταν λίγα και έφτασαν πολύ αργά. Πιο συγκεκριμένα, τα πρώτα M24 έφτασαν στην Ευρώπη τον Νοέμβριο του 1944, άρχισαν τις επιχειρήσεις τον Δεκέμβριο του 1944, όμως καθυστέρησαν να φτάσουν στις μονάδες μάχης πρώτης γραμμής.
Για να αντιληφθούμε το χρονικό σημείο άφιξής τους, αξίζει να αναφέρουμε πως εκείνη τη χρονική στιγμή τα Σοβιετικά στρατεύματα είχαν ήδη φτάσει μέσα στην Πολωνία, τα Βαλκάνια είχαν απελευθερωθεί, όπως επίσης η Γαλλία και η Ιταλία και ο αμερικανικός στρατός είχε φτάσει μέχρι τα γερμανικά σύνορα
Το Μ24 χρησιμοποιήθηκε ευρέως στις επόμενες δεκαετίες, όπως στον πόλεμο της Κορέας από τους Αμερικανούς, όπως επίσης στην Αλγερία και στην Ινδοκίνα από τους Γάλλους. Χρησιμοποιήθηκε επίσης στον πόλεμο του Βιετνάμ, καθώς κάποια Μ24 είχαν βρεθεί στα χέρια του νοτιοβιετναμικού στρατού. Η τελευταία φορά που αναφέρεται πολεμική δράση του M24 ήταν στον Ινδο-Πακιστανικό Πόλεμο του 1971
φωτό από https://en.wikipedia.org/wiki/M24_Chaffee
Δύσκολα λοιπόν θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς το Μ24 ως αντιπροσωπευτικό τανκ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ειδικά στην Ελλάδα, τα πρώτα Μ24 έφτασαν στα τέλη του 1950 και προφανώς δεν πολέμησαν ποτέ στον ελλαδικό χώρο. Η σύνδεσή του λοιπόν με την ελληνική αντίσταση εναντίον των ιταλικών και γερμανικών στρατευμάτων είναι ανιστόρητη και παραπλανητική
Τα Μ24 που ήρθαν στην Ελλάδα, εάν ήταν καινούργια δεν πολέμησαν ποτέ και πουθενά, ενώ αν ήρθαν μεταχειρισμένα ίσως είχαν σκοτώσει Κορεάτες, Βιετναμέζους και Αλγερινούς κατά τη διάρκεια των πολέμων των ιμπεριαλιστικών δυτικών δυνάμεων
Αυτή ήταν η ιστορία του τανκ που έχει στρατοπεδεύσει στο δάσος του Οχυρού σημαδεύοντας τα πλοία που βρίσκονται στο λιμάνι.
Και τα ερωτήματα που γεννιούνται είναι πολλά.
Μπορεί να αντιμετωπιστεί η γελοιότητα με σοβαρότητα;
Πόσο εύκολο είναι να αντιμετωπιστεί η γελοιότητα όταν αυτή επενδύεται με πατριωτικές κορόνες υψηλού φρονήματος παραπέμποντας στις αλήστου μνήμης γιορτές της χούντας;
Πόσο εύκολο τέλος είναι να πείσεις ένα λαό εκπαιδευμένο στην εθνική συγκίνηση ότι όλη αυτή η επένδυση της γελοιότητας με πατριωτικές κορόνες είναι απλά ένα προπέτασμα καπνού που κρύβει τις πραγματικές προθέσεις των γελοίων;
Ο λόγος που δημοσιεύουμε το δελτίο τύπου του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας είναι τα όσα λαμβάνουν χώρα με τις υπηρεσίες πρασίνου των δήμων, οι οποίες είτε από αδιαφορία είτε από ανεπάρκεια, ευθύνονται για τις άπειρες βάναυσες επεμβάσεις πάνω στο αστικό πράσινο. Με αιχμή του κακόμορφου δόρατος την κατακρεούργηση (αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον όρο) των δέντρων.
Αφού το επιμελητήριο αναγνωρίζει την αύξηση των παραπόνων που φτάνουν σε αυτό, σχετικά με τη βάναυση διαχείριση του αστικού πρασίνου, δίνει στοιχεία και κανόνες που πρέπει να ακολουθούνται.
Το δελτίο είχε διανεμηθεί στις 24/5/2022. Το κοινοποιούμε με την ευχή να μη ξανακούσουμε από στόμα δημάρχου ή και αρμοδίου υπηρεσίας πρασίνου, την φοβερή ατάκα "Α! οι ευκάλυπτοι έτσι κλαδεύονται" θέλοντας να δικαιολογήσει εγκληματικές, βαθύτατες κλαδεύσεις (και εκτός εποχής). Να δικαιολογήσει τα προφανώς αδικαιολόγητα και δείγματα κακής δουλειάς που είτε δεν ελέγχεται είτε ελέγχεται "για τα μάτια". Σημειώνουμε εδώ πως η ασχετοσύνη (ακόμα και η ανοησία) πλεονάζουν και σε πολλούς διαδικτυακούς απολογητές των εγκλημάτων αυτών, αλλά οι απολογητές και οι απολογήτριες έχουν τέτοιο λόγο που φωνάζει από την αρχή πως πρόκειται για ανθρώπινα bots στην υπηρεσία του πράσινου δημαρχιακού πλυντηρίου. Συνεπώς δεν μας απασχολούν.
Τώρα περιμένουμε από το επιμελητήριο να υλοποιήσει αυτά που προγραμματίζει και από τους δήμους να έχουν το φιλότιμο να παραδεχτούν τα εγκληματικά λάθη τους (ή και την πλημμελή επίβλεψη των εργασιών τους) και να οργανώσουν την κατάρτιση και ενημέρωση του προσωπικού τους, μαζί με την αυστηροποίηση της επίβλεψης των εργολάβων πρασίνου τους οποίους χρησιμοποιούν.
Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου του ΓΕΩΤΕΕ (οι τονισμοί των γραμματοσειρών και οι υπογραμμίσεις δικές μας). Στο τέλος δίνεται και το σχετικό PDF για μεταφόρτωση ή κάθε νόμιμη χρήση, ανεξάρτητα.
Δ Ε Λ Τ Ι Ο Τ Υ Π Ο Υ
Σχετικά με κλαδέματα αστικού πρασίνου
Το Παράρτημα Ανατολικής Στερεάς Ελλάδας του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας γίνεται συχνά αποδέκτης παραπόνων των πολιτών σχετικά με τη διαχείριση του αστικού πράσινου και μάρτυρας μιας νέας πρακτικής που δεν συνάδει με διαχείριση βιολογικού υλικού από εξειδικευμένο προσωπικό. Υπάρχει πλέον πλούσιο υλικό που καταδεικνύει πλήθος λανθασμένων παρεμβάσεων κλαδέματος σε δένδρα και θάμνους του δημόσιου χώρου. Διαπιστώνεται δηλαδή, σε πολλές περιπτώσεις στην περιοχή ευθύνης των ΟΤΑ και της Περιφέρειας Αττικής, μη ορθολογικό κλάδεμα των αστικών δένδρων, όπως επίσης και άκαιρη παρέμβαση σε αυτά.
Οι πρακτικές αυτές σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαίες, προκειμένου να αντιμετωπιστούν σημαντικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί από έλλειψη σχεδιασμού, φύτευση ακατάλληλων φυτικών ειδών σε συγκεκριμένες θέσεις και έλλειψη της συστηματικής διαχείρισης των αστικών δέντρων. Η διασφάλιση της κυκλοφορίας και της ακεραιότητας των πεζών, των διερχόμενων ή σταθμευμένων οχημάτων αλλά και των υποκείμενων κατασκευών και αντικειμένων, υποδεικνύει ορισμένες φορές την ανάγκη αυστηρών κλαδεύσεων, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις είναι αναγκαία η απομάκρυνση ακατάλληλων δέντρων και η αντικατάστασή τους με νέα είδη που ενδείκνυται για τις συγκεκριμένες θέσεις. Το πλήθος όμως των σχετικών λανθασμένων χειρισμών δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με όρους δημοσίου συμφέροντος.
Γενικά, τα δένδρα στον αστικό ιστό είναι, πέραν των άλλων και στοιχείο περιβαλλοντικής βελτιώσεως της πόλης, ώστε αυτή να μπορεί καλύψει τις ανάγκες υγιεινής διαβίωσης των πολιτών. Συμβάλουν με τρόπο καθοριστικό και αναντικατάστατο στην ποιότητα ζωής των πολιτών. Η συμβολή των δένδρων στο αστικό και κοινωνικό περιβάλλον δεν είναι πολυτέλεια, αλλά απαραίτητο συστατικό βιωσιμότητας. Επίσης, ως ζωντανοί και δυναμικοί οργανισμοί έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που ποικίλουν ανά φυτικό είδος. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο διαχειρίζονται από ειδικευμένους επιστήμονες ή τεχνικούς με γεωτεχνική γνώση και εμπειρία, που παρέχεται μέσω πολυετών προγραμμάτων σπουδών. Δεν νοείται τη στιγμή που δαπανώνται μεγάλα ποσά εθνικών και κοινοτικών πόρων για την συνεχή προσαρμογή των δήμων της Αττικής στις συνθήκες της κλιματικής αλλαγής, το αστικό πράσινο να διαχειρίζεται με αυτό τον τρόπο, ενώ είναι ο κύριος παράγοντας ανάσχεσης της υπερθέρμανσης.
Η Ελλάδα και ειδικότερα η Αττική και οι περισσότεροι δήμοι της, είναι εδώ και δεκαετίες ουραγός στην αναλογία πράσινου ανά κάτοικο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτή η θέση θα έπρεπε να οδηγεί στην, με κάθε τρόπο, προσπάθεια ενίσχυσης του αστικού πράσινου και της επέκτασής του, όπου είναι δυνατό. Αντίθετα, γινόμαστε μάρτυρες, ειδικά τα τελευταία χρόνια, μιας διαχείρισης που δεν ικανοποιεί τις ανάγκες αυτού του πολύτιμου παράγοντα για τη διαβίωση των πολιτών.
Το καλλιτεχνικό της όνομα είναι Αλκυόνη. Το πραγματικό της είναι Μαρία (Μαρία Ζλατάνη για την ακρίβεια) και ζει, εργάζεται και δημιουργεί στην Έδεσσα. Την μάθαμε (εμείς τουλάχιστον) πριν από μερικούς μήνες όταν διασκεύασε το παραδοσιακό ηπειρώτικο "Ξενιτεμένα μου Πουλιά", το οποίο έγινε viral στο youtube σύμφωνα με την τρέχουσα ορολογία.
Όπως όλα δείχνουν, η Αλκυόνη αναμένεται να μας απασχολήσει πολύ στα επόμενα χρόνια. Μουσικός, τραγουδοποιός και σπουδαία ερμηνεύτρια, η Αλκυόνη διάλεξε λέει το όνομα αυτό γιατί στα όνειρά της βλέπει συχνά ότι είναι πουλί και το μπλε είναι το αγαπημένο της χρώμα. Ίσως λοιπόν δεν ήταν τυχαίο που η εντυπωσιακή είσοδός της έγινε με ένα τραγούδι για πουλιά, παρόλο που είχε προηγουμένως κάνει και άλλες παρουσίες με διασκευές σε τραγούδια όπως το "Society" του Eddie Veder και το "The Wolves (Act I and II)" των Bon Iver
Λίγο αργότερα την ακούσαμε να διασκευάζει το «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου και μαγευτήκαμε. Το ίδιο όμως φαίνεται πως μαγεύτηκε και ο δημιουργός του τραγουδιού , ο οποίος την πήρε τηλέφωνο και της ζήτησε να τον συνοδεύσει στις καλοκαιρινές του περιοδείες. Την είδαμε και στο «Μουσικό Κουτί» και θαυμάσαμε για μια ακόμη φορά την αισθαντική της φωνή, τις φωνητικές της δυνατότητες αλλά και την απλότητά της. Διαβάσαμε και μια συνέντευξή της στην athensvoice όπου, μιλώντας για την αγάπη, λέει:
“ … η αγάπη είναι θυσία, λιγότερος εγωισμός, τρυφερότητα, ευγένεια, μια θάλασσα ζεστή που σε αγκαλιάζει και που δεν σε βουλιάζει ποτέ […] Υπάρχει μια φράση σε μια πολύ αγαπημένη μου ταινία, το «Interstellar», η οποία με εκφράζει πλήρως. Λέει, σε ελεύθερη μετάφραση, ότι η αγάπη είναι το μόνο πράγμα που ξεπερνάει τα όρια του χρόνου και του χώρου”
Μετά από όλα αυτά, δε θέλαμε πολύ για να την αγαπήσουμε κι εμείς
Πριν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησε και ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος της, το «Exit Sign». Πρόκειται για έντεκα αγγλόφωνα τραγούδια σε στίχους και μουσικές δικές της. Κάποια τραγούδια θυμίζουν το ιδιαίτερο και άκρως γοητευτικό μουσικό σύμπαν της Loreena Mc Kennit. Όπως και να έχει , η Αλκυόνη φαίνεται πως δεν μένει σε μουσικά στεγανά. Κινείται με ιδιαίτερη άνεση και ικανότητα ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα, αλλά και ανάμεσα στην ελληνική και στην ξένη μουσική παράδοση
Εμείς ετοιμάσαμε για το Jukebox της Attica Voice μια playlist που αναδεικνύει την πολυσυλλεκτικότητα των μουσικών επιλογών της Αλκυόνης, αλλά και τη μοναδική ερμηνευτική της ικανότητα. Θ’ ακούσουμε το «Αερικό» του Θανάση Παπακωνσταντίνου, το παραδοσιακό ηπειρώτικο «Ξενιτεμένα μου πουλιά», το «Βασίλεψες αστέρι μου» του Μίκη Θεοδωράκη, το «Aremu rindineddha» της Κάτω Ιταλίας, το παραδοσιακό Μακεδονίτικο «Απάνω στην τριανταφυλλιά», το "Society" του Eddie Veder, το «The Wolves» (Bon Iver) καθώς και τραγούδια από τον πρόσφατο δίσκο της
Μια playlist που αποτελείται από δώδεκα τραγούδια, ικανά να μας ταξιδέψουν και να μας μεταφέρουν -έστω και για λίγο- μακριά από την περιρρέουσα ασχήμια. Όσο, δε, για την Αλκυόνη όλα δείχνουν ότι είναι ικανή να πετάξει πολύ ψηλά
1. Αερικό (Θ. Παπακωνσταντίνου)
2. Ξενιτεμένα μου πουλιά (παραδοσιακό της Ηπείρου)
3. Βασίλεψες αστέρι μου (Μίκη Θεοδωράκη-Γ.Ρίτσου)
4. Aremu rindinedda (παραδοσιακό της Κάτω Ιταλίας)
5. Απάνω στην τριανταφυλλιά (παραδοσιακό της Μακεδονίας)
6. Mine (από το δίσκο της Exit sign)
7. Genesis (από το δίσκο της Exit sign)
8. Rivers (από το δίσκο της Exit sign)
9. Hold on (από το δίσκο της Exit sign)
10. Mother (από το δίσκο της Exit sign)
11. Society (Eddie Webber)
12. The Wolves (Bon Iver)
Εγκαινιάζουμε σήμερα τη σειρά αληθινών συνεντεύξεων δρόμου της RAF-WEST Journal η οποία φεύγει από τα κλειστά δημοσιογραφικά γραφεία και μας προσφέρει το πρωτογενές υλικό των ερευνών της. Τις συνεντεύξεις δρόμου με καθημερινούς ανθρώπους που μπορεί να μη σκέφτηκε κανείς να τους ρωτήσει για το πως βλέπουν τα πράγματα γύρω τους, πως βλέπουν την πόλη τους, τη χώρα τους. Τι τους ενοχλεί και τι θα ήθελαν να αλλάξουν.
Η εκκίνηση της νέας αυτής σειράς που προσφέρει η RAF-WEST Journal δίνεται με αφορμή μία παράξενη διαφημιστική πινακίδα που κάποιοι απίθανοι τύποι (που εκ των πραγμάτων δεν έχουν ιδέα από τον τόπο αλλά και από απλά στοιχεία γεωγραφίας) πήγαν και τοποθέτησαν στην όχθη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, στο ύψος της γέφυρας του νεκροταφείου (για το οποίο γίνεται πολύς λόγος τελευταία).
Επελέχθη -μεταξύ πολλών άλλων- η συνέντευξη ενός απλού περαστικού που όμως αν και απλός άνθρωπος "από χωριό" όπως ο ίδιος δήλωσε, είναι εξαιρετικά πληροφορημένος για το τι θέλουν να κάνουν στο ποτάμι και το συνέκρινε με την εικονική πραγματικότητα της πινακίδας. Το γεγονός πως υπήρξε και εκτροφέας φλαμίνγκο στη νότια Γαλλία, όπως επίσης είπε ο ίδιος, καθιστά τη συνέντευξη του άκρως ενδιαφέρουσα. Με λόγο γάργαρο και τολμηρό έγινε μία όαση σε έναν τόπο που όλοι φοβούται να μιλήσουν. Γιατί να συμβαίνει αυτό; Που πήγε η δημοκρατική ελευθερία του λόγου και της έκφρασης;
Απολαύστε υπεύθυνα το βίντεο παραγωγή της RAF-WEST Journal
Πιστή στο εβδομαδιαίο ραντεβού με το κοινό, η RAF-WEST Journal, η .αγαπημένη συνήθεια του Σαββατοκύριακου, ως ένθετο στην Attica Voice, κυκλοφορεί με πλούσια και ενδιαφέρουσα ύλη, για όλα όσα σημαντικά συμβαίνουν στη χώρα και τον τόπο
Διαβάστε στην RAF-WEST #12 που κυκλοφορεί το Σαββατοκύριακο 10-11 Ιουνίου 2023 :
Η Εφημερίδα των Συντακτών δημοσιεύει άρθρο σχετικό με την ψήφιση από το Ευρωκοινοβούλιο γνωμοδότησης για την προστασία δημοσιογράφων, ΜΚΟ, επιστημόνων, ερευνητών, πολιτών, απέναντι στις διώξεις τύπου SLAPP. Ένα καλό βήμα προς την ελευθερία του λόγου και του Τύπου και ένα κακό νέο για τα υποπόδια της κάθε τύπου εξουσίας, που αποπειρώνται να εργαλειοποιήσουν τη Δικαιοσύνη για τα ανόσια συμφέροντα τους
Η ΠΟΕΣΥ χαιρετίζει την ψήφιση από το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο της γνωμοδότησης για την προστασία των δημοσιογράφων από τις καταχρηστικές αγωγές (SLAPPs).
Με συντριπτική πλειοψηφία υπερψηφίστηκε -μετά από εισήγηση του ευρωβουλευτή Στέλιου Κούλογλου- η νομοθετική γνωμοδότηση της επιτροπής Πολιτισμού (CULT) του Ευρωκοινοβουλίου, στο πλαίσιο της κατάρτισης της ευρωπαϊκής οδηγίας για την προστασία των δημοσιογράφων, αλλά και άλλων πολιτών, από τις καταχρηστικές αγωγές, που στόχο έχουν τη φίμωσή τους μέσω οικονομικής πίεσης. Συγκεκριμένα, με τη γνωμοδότηση της επιτροπής αυτής:
Εξειδικεύεται η ορολογία και εισάγονται κριτήρια για τον χαρακτηρισμό μιας υπόθεσης ως SLAPP.
Επεκτείνεται η προστασία αυτή και για τις κατηγορίες άλλων πολιτών, όπως ΜΚΟ, επιστημόνων, ερευνητών, καλλιτεχνών.
Προσφέρεται προστασία και στο διαδικτυακό επίπεδο.
Διευρύνεται το πεδίο εφαρμογής ώστε να καλύπτονται όσο δυνατόν περισσότερες περιπτώσεις εκφοβισμού, ακόμα και σε τρέχουσες υποθέσεις, από τη στιγμή έναρξης της ισχύος της. Συνιστάται, επίσης, στα κράτη-μέλη να καταργήσουν τις ποινές φυλάκισης για υποθέσεις δυσφήμησης και να ευνοήσουν τη χρήση του διοικητικού ή αστικού δικαίου, αντί του ποινικού, γι’ αυτές τις υποθέσεις.
Παράλληλα, διευρύνεται και η διασυνοριακή ισχύς της οδηγίας.
Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, η ΠΟΕΣΥ έχει προχωρήσει στη δημιουργία παρατηρητηρίου για τις αγωγές σε βάρος δημοσιογράφων που αφορούν σε θέματα σχετικά με τον έλεγχο και την εποπτεία του δημόσιου συμφέροντος, αλλά και τη στήριξη και την προστασία τους από αυτές.
Σκοπός του παρατηρητηρίου είναι η καταγραφή και δημοσιοποίηση των απαράδεκτων αυτών αγωγών και η άσκηση πίεσης για μεταβολές στο νομικό πλαίσιο, σε συνεργασία με τις διεθνείς, ευρωπαϊκές και ελληνικές δημοσιογραφικές οργανώσεις. Σχετικά έχει ήδη ενημερωθεί και το υπουργείο Δικαιοσύνης, σύμφωνα με την ΠΟΕΣΥ.
Η Ένωση αποτιμά ως πολύ θετική την ψήφιση της γνωμοδότησης στο Ευρωκοινοβούλιο στην κατεύθυνση της αντιμετώπισης των καταχρηστικών αγωγών, που έχουν στόχο τη φίμωση της αποκαλυπτικής δημοσιογραφικής έρευνας που πλήττει τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα υπέρ των πολιτών και των δημοκρατικών θεσμών και ελευθεριών. Άλλωστε, οι πρακτικές αυτές αποτελούν ευθεία επίθεση στην ελευθερίας του Τύπου και στις αξίες του δημοσιογραφικού λειτουργήματος.
Δείτε εδώ τη σχετική γνωμοδότηση του Επιτροπής Πολιτισμού και Παιδείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Όπως κάθε Σάββατο απόγευμα, η RAF-WEST Journal, η .αγαπημένη συνήθεια του Σαββατοκύριακου, έρχεται ως ένθετο στην Attica Voice, στα σπίτια σας, στη δουλειά σας και στα κινητά σας, με πλούσια ύλη και τους αγαπημένους σας ήρωες της Ραφ Τάουν και του Πέκος Χάιτς
Διαβάστε στην RAF-WEST #11 που κυκλοφορεί το Σαββατοκύριακο 3-4 Ιουνίου 2023 :
Και τέλος, η RAF-WEST Journal ευχαριστεί τους αναγνώστες της που έκαναν ανάρπαστη και την έντυπη ανασκόπηση του Μαΐου, η οποία κυκλοφόρησε χθες και εξαντλήθηκε σε ένα μόλις εικοσιτετράωρο. Σας ευχαριστούμε και σας υποσχόμαστε πως θα φροντίσουμε να ικανοποιήσουμε τη μεγάλη ζήτηση της εφημερίδας μας, ανταποκρινόμενοι στην αγάπη σας.
Αυτό είναι το μέλλον που έχει ήδη έρθει, απειλητικό και τρομακτικό μέσα στο γιγάντωμά του. Απλώνεται σιγά-σιγά με μεθοδεύσεις και υπόγειες συναλλαγές και αποκαλείται ανάπτυξη. Πρόκειται για all-inclusive εκτάσεις που θα λειτουργούν ως κράτος εν κράτει μέσα στην υπόλοιπη χώρα. Μια χώρα που θα εξασφαλίζει φτηνούς εργάτες προσφέροντας καλοπέραση σε πλούσιους τουρίστες. Μια χώρα που αφήνει να τσιμεντώνονται και να φράσσονται παραλίες, που επιτρέπει φεουδαρχικά καθεστώτα σε νησιά όπως η Ίος και διευκολύνει funds να εξαγοράσουν ολόκληρα νησιά
Και όλα αυτά όταν σε ανεπτυγμένες χώρες έχει αρχίσει ήδη ένας έντονος προβληματισμός και μια συζήτηση για το πώς οι τοπικές κοινωνίες θα αντισταθούν στον ανεξέλεγκτο τουρισμό που καταστρέφει μια για πάντα το φυσικό περιβάλλον και αλλοιώνει συνειδήσεις. Αλλά, είπαμε. Κάθε τόπος, έχει το μπόι των ανθρώπων του.
Αντιγράφουμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για μια τέτοιου τύπου βίαιη επέμβαση στο κάποτε ανέγγιχτο και παρθένο νησί της Τζιάς
....................................................................................................................................................................................
Θέλετε να δείτε με μια εικόνα τι σημαίνει επέλαση της τουριστικής βιομηχανίας για το φυσικό τοπίο της χώρας; Συγκρίνετε τις δύο φωτογραφίες από την - κάποτε - υπέροχη παραλία Βρόσκοπος στην Τζια.
Πριν μια πενταετία ο Βρόσκοπος ήταν ένα παρθένο κυκλαδίτικο τοπίο. Μια παραλία στην οποία έφτανες μέσω μονοπατιού και μπορούσες να κάνεις το μπάνιο σου ήσυχα ή/και να διανυκτερεύσεις κάτω από τα αρμυρίκια της.
Σήμερα ο Βρόσκοπος είναι ένα απέραντο εργοτάξιο. Δεκάδες υπερπολυτελείς κατοικίες του project One&Only Kéa Island έχουν ξεπηδήσει και στις δύο πλαγιές που πλαισιώνουν την παραλία. Το μονοπάτι έχει κλείσει και θα παραμείνει κλειστό τουλάχιστον μέχρι την Άνοιξη του 2024 όταν θα αρχίσει η λειτουργία του ξενοδοχειακού συγκροτήματος. Πιθανόν όμως να έχει κλείσει για πάντα.
Για ποιον προορίζονται όμως αυτές οι κατοικίες; Για εκείνους που έχουν να δώσουν τουλάχιστον 1.750 ευρώ (ναι, καλά διαβάσατε) για μια διανυκτέρευση, με ελάχιστο τις δύο διανυκτερεύσεις. Άρα, 3.500 ευρώ για δύο άτομα. Αυτή ήταν η φθηνότερη τιμή που μπορέσαμε να βρούμε για τον Απρίλιο του 2024.
Με αυτό τον τρόπο, η "ανάπτυξη" της τουριστικής βιομηχανίας πετάει εμάς, τους απλούς ανθρώπους, εκτός και φέρνει τους ζάμπλουτους παραθεριστές εντός. Ταυτόχρονα αλλοιώνει εγκληματικά το φυσικό τοπίο μετατρέποντας το "ανοιχτό", "παρθένο" και "δημόσιο" σε "ιδιωτικό", "οικοδομημένο" και "μη - προσβάσιμο".
Η Τζια είναι ένα νησί ιδανικό, πολύ κοντά στο λεκανοπέδιο της Αττικής. Είναι (ή μάλλον ήταν) ιδανικό για απόδραση τα Σαββατοκύριακα αλλά και για μεγαλύτερης διάρκειας διακοπές. Η λογική της ανάπτυξης που κυριαρχεί, η παράδοση των πάντων στο μεγάλο κεφάλαιο μετέτρεψε έναν δικό μας τόπο σε "άβατο" για την κοινωνική πλειοψηφία καθώς οι τιμές των καταλυμάτων θυμίζουν πλέον Μύκονο και Σαντορίνη.
Με αυτούς τους ρυθμούς, δεν απέχει πολύ η στιγμή που κάθε πέτρα, κάθε κόκκος άμμου, κάθε σπιθαμή γης θα ανήκει σε αυτούς που έχουν λεφτά. Εμείς στην καλύτερη περίπτωση θα προσεγγίζουμε τα υπερπολυτελή θέρετρά τους ως υπάλληλοί τους και μόνο.
Γκρέμισμα και ξανά από την αρχή. Τα θέλουμε πίσω όλα.
Το ό,τι σε μία πολύκροτη υπόθεση σαν αυτή της δίκης των υπαιτίων για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, στις 23/7/2018, θα έρχονταν στο φως ανήθικες και παράνομες ενέργειες παραγόντων, οι οποίοι θα πίεζαν με κάθε τρόπο τους μάρτυρες προκειμένου να μην τους βάλουν στο κεντρικό "κάδρο" των ευθυνών, ήταν αναμενόμενο. Στην Ελλάδα ζούμε και ξέρουμε πολύ καλά πως όσοι ασκούν εξουσία οιασδήποτε μορφής, δεν διστάζουν να τη χρησιμοποιήσουν ακόμα και για να παραπλανήσουν τη Δικαιοσύνη. Όταν δε η εξουσία τους αποδειχθεί ανεπαρκής στο να πετύχουν τους ανόσιους στόχους τους, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν και την ίδια τη Δικαιοσύνη, εργαλειοποιώντας την για να εκφοβίσουν, να φιμώσουν, να απαξιώσουν τα θύματα τους. Έτσι, μετά την απόπειρα εκφοβισμού του πραγματογνώμονα Δ. Λιότσιου, αποκαλύφθηκε και η απόπειρα εκφοβισμού άλλου αξιωματικού της Πυροσβεστικής, του Γ. Κώστα, ο οποίος στην κατάθεση του στις 30/5/2023, κατήγγειλε σοβαρές παραλείψεις και ανεπάρκεια του μηχανισμού πρόληψης, αν όχι της πυρκαγιάς καθαυτής, των συνεπειών της σίγουρα. Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών και την ηλεκτρονική της έκδοση της 30ης Μαΐου 2023
Δίκη για Μάτι: Μάρτυρας κατήγγειλε παραλείψεις, αλλά και προσπάθεια εκφοβισμού
Μοιραία ήταν η απουσία εναέριας συνδρομής στην κατάσβεση της πυρκαγιάς στο Μάτι, σύμφωνα με αξιωματικό της πυροσβεστικής που κατέθεσε στη δίκη και ο οποίος επίσης μίλησε για σωρεία παραλείψεων, που οδήγησαν στην καταστροφή. Επίσης, ο Γιάννης Κώστας μίλησε για απόπειρα εκφοβισμού από κατηγορούμενο, μέσω μήνυσης που κατέθεσε εις βάρος του.
Στην κατάθεσή του, ο αντιπυραγός τόνισε ότι «θα μπορούσε να είχε διαταχθεί εκκένωση. Θα μπορούσε να γίνει διάσωση με ντουντούκες, αυτό το απλό: να μπουν οι πυροσβέστες στον οικισμό και να μπορέσει ο κόσμος να φύγει».
Ο τότε διοικητής του 12ου ΠΣ Αθηνών, αντιπύραρχος Ιωάννης Κώστας, αναφέρθηκε σε όλα εκείνα που δεν έγιναν με αποτέλεσμα μία κατάσταση που θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί, να μεταβληθεί σε μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες σε παγκόσμιο επίπεδο, με 104 νεκρούς, ενώ επισήμανε ότι τόσο ο ίδιος όσο και ο δικαστικός πραγματογνώμονας επιπυραγός Δημήτρης Λιότσιος, έχουν μηνυθεί από κατηγορούμενο για την τραγωδία με στόχο, όπως τόνισε, «να μας φοβίσουν και να μειώσουν την αξιοπιστία μας στο δικαστήριο».
Ελλείψεις σε μέσα και προετοιμασία
Σύμφωνα με την εκτίμηση του αξιωματικού, η έλλειψη εναέριας συνδρομής ήταν ουσιαστικά αυτή που άφησε τη φωτιά να γιγαντωθεί: «Αν έρχονταν τρία, τέσσερα εναέρια μέχρι τις πέντε με πέντε και μισή , η φωτιά δεν θα είχε φτάσει ούτε στον Βουτζά», είπε ενώ σημείωσε ότι από την προηγούμενη μέρα της πυρκαγιάς (23 Ιουλίου 2018) ήταν σε γνώση της υπηρεσίας του όλα τα στοιχεία της επικινδυνότητας.
Ως εκ τούτου οφείλαμε «να επανδρώσουμε τα οχήματα στον σταθμό μας σε στάδιο αυξημένης ετοιμότητας», είπε.
Περιέγραψε λεπτό προς λεπτό την κατάσταση που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, ενώ σημείωσε ότι μετά την εκδήλωση της φωτιάς στην Κινέτα τού ζητήθηκε και έδωσε οχήματα που είχε για επιτήρηση και περιπολία τα οποία ο ίδιος φρόντισε να αντικαταστήσει εγκαίρως.
«Εκείνη την ημέρα είδα από το πρωί ότι δεν υπήρχε κάποιο εναέριο για να κάνει προληπτική εναέρια επιτήρηση λόγω του υψηλού βαθμού επικινδυνότητας. Θα μπορούσε το εναέριο μέσο να εντοπίσει τον καπνό και να χτυπήσει τη φωτιά εν τη γένεση της για να μην γίνει ανεξέλεγκτη…», κατέθεσε.
Επίσης, είπε ότι ο ίδιος ζητούσε απεγνωσμένα ένα εναέριο να συνδράμει στη φωτιά, αλλά μάταια.
«Εκείνη την ώρα είχα οκτώ εθελοντικά οχήματα και ένα με μόνιμο πυροσβέστη με χωρητικότητα μόνο πεντακόσια λίτρα. Στις 17:07 πήρα τηλέφωνο είπα ότι έχουμε πρόβλημα και χρειαζόμαστε ενισχύσεις. Στις 17:11 ήρθε το εναέριο και έκανε μια βολή και αναθαρρήσαμε γιατί η πυρκαγιά όπως λέμε εμείς στη γλώσσα μας ”έκατσε”. Και πιστέψαμε ότι θα την κρατούσαμε. Αρκεί να έρχονταν και άλλα εναέρια μέσα. Δυστυχώς δεν ήρθαν! Στις 17:20 η φωτιά είχε μπει μέσα στο μοναστήρι Παντοκράτορα στο Νταού. Στις 17:30 η φωτιά είχε γίνει πλέον ανεξέλεγκτη. Εναέρια δεν υπήρχαν. Κυρία πρόεδρε, ένα εναέριο ήρθε. Δεν ήρθε ξανά άλλο. Αν έρχονταν τρία, τέσσερα εναέρια μέχρι τις πέντε με πέντε και μισή, η φωτιά δεν θα είχε φτάσει ούτε στον Βουτζά. Η φωτιά ήταν σε εξέλιξη αλλά δεν ήταν ανεξέλεγκτη» κατέθεσε ο αξιωματικός της Πυροσβεστικής.
Ανακριβή στοιχεία
Επιπλέον είπε πως, όταν αναζήτησε στοιχεία για να συντάξει δελτίο για την πυρκαγιά, διαπίστωσε ότι υπήρχαν ανακριβή στοιχεία στο σύστημα Engage, το λογισμικό που καταγράφει τη θέση και την κίνηση των οχημάτων της Πυροσβεστικής. Σύμφωνα με τον κ. Κώστα, ενημέρωσε αρμοδίως ότι πρέπει να λάβει γνώση και ο εισαγγελέας για τις ανακρίβειες που υπήρχαν. Ο εισαγγελέας. όμως, όπως κατέθεσε ο αξιωματικός, δεν ενημερώθηκε από τους ανωτέρους του και έτσι «για εμένα ήταν μονόδρομος: το κατήγγειλα στον εισαγγελέα και τον Λιότσιο».
Αναδημοσιεύουμε από το The Press Project την είδηση για ακόμα μία περίπτωση εργαλειοποίησης της δικαιοσύνης για να επιβληθεί λογοκρισία σε πολίτη. Η δημοσιογραφική ιδιότητα της κας. Γιαννουδάκη (αθλητικογράφος) είναι πρόσθετος λόγος για την απόρριψη της εναντίον της δίωξης. Η προστασία έναντι των SLAPPS είναι υποχρέωση της νομοθετικής εξουσίας που απορρέει από το Σύνταγμα, το οποίο εγγυάται την ελευθερία του λόγου με το άρθρο 14 παρ.1. Επίσης και ο Χάρτης των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ εγγυάται την Ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης με το άρθρο 11. Μέχρι στιγμής, η τήρηση του Συντάγματος εξαρτάται από τους δικαστές οι οποίοι καλούνται να δικάσουν διώξεις SLAPP. Απαιτείται άμεσα νομοθετική ρύθμιση προκειμένου να πάψει το θλιβερό αυτό φαινόμενο που υπονομεύει την ίδια τη δημοκρατία μας, έστω με τα ελαττώματα που έχει.
«Δικάζομαι επειδή έγραψα στο facebook σε έναν ρατσιστή ότι ξερνά ρατσιστικό μίσος. Είμαι αθλητική δημοσιογράφος και με έχουν ταράξει στα slapps (αγωγές για να μου κλείσουν το στόμα), τον Γενάρη εκδικάστηκαν δύο τέτοιες αγωγές και πλήρωσα από την τσέπη μου δύο χιλιάδες ευρώ σε αγωγές που μου έκαναν ο Πύρρος Δήμας και η Χριστίνα Τσιλιγκίρη, πολιτεύτρια της ΝΔ στις εκλογές του 2019 και έκτοτε πρόεδρος στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Τα οικονομικά μου δεν μου επιτρέπουν να εκπροσωπηθώ από δικηγόρο και ως εκ τούτου θα υπερασπιστώ μόνη μου τον εαυτό μου» γράφει η Αργυρώ Γιαννουδάκη.
Η δημοσιογράφος Αργυρώ Γιαννουδάκη με εκτενή ανάρτησή της στο Facebook περιγράφει πώς έφτασε στα δικαστήρια και επί μήνες την «έχουν ταράξει στα slapps (αγωγές για να μου κλείσουν το στόμα)» απλά και μόνο επειδή …καταγγέλλει τον ρατσισμό.
Update: Ο Βαγγέλης Βαρνακιώτης είναι δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης του Κρητικού Πρακτορείου Ειδήσεων (cna.gr)
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
