Στην εικόνα το πρωτότυπο σχέδιο το οποίο προτάθηκε από την «Ανάπλαση Αθήνας» στην «Αττικό Μετρό» τον Μάιο του 2019. Με κόκκινο κύκλο ο σταθμός στην πλατεία Εξαρχείων, με πράσινο ο σταθμός και η νέα χάραξη με τον σταθμό στο Μουσείο (Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα)

Τα εναλλακτικά σχέδια για το σταθμό του Μετρό είχαν εκπονηθεί και κατατεθεί. Η πολιτική ηγεσία της «Αττικό Μετρό» συμφώνησε. Έμενε να αναθεωρηθεί το σχέδιο του σταθμού. Όμως πλέον βρισκόμασταν στο τέλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε άλλη ατζέντα. Έπρεπε να χτυπηθούν τα κινήματα των πολιτικών ομάδων, των ακτιβιστών, των αναρχικών, των καταλήψεων στα Εξάρχεια . Και αυτό θα γινόταν με εργαλείο το εργοτάξιο του Μετρό. Ο καθηγητής ΕΜΠ Νίκος Μπελαβίλας εκθέτει τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό της κυβέρνησης και προσπαθεί να σπάσει το τείχος της σιωπής

Ας πούμε όλη την αλήθεια για τα Εξάρχεια. Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε το πρόβλημα. Ο σχεδιασμός της Γραμμής 4 είναι τόσο παλιός όσο και το Μετρό της Αθήνας. Σχεδιάζεται προκαταρκτικά από το 2006, ανακοινώνεται το 2008 και εγκαταλείπεται στα χρόνια του Μνημονίου. Ο σταθμός «Εξάρχεια» ως τότε ήταν απλώς μία κουκίδα σε έναν χάρτη της Αθήνας.

Μέχρι σήμερα οκτώ σταθμοί, οι «Κεραμεικός», «Αγία Παρασκευή», «Ιερά Οδός», «Μεταξουργείο», «Μανιάτικα» (πρώην «Ταμπούρια»), «Ευαγγελίστρια», «Δημοτικό Θέατρο» και «Πειραιάς» άλλαξαν ως προς τη μέθοδο κατασκευής, μετακινήθηκαν ή και καταργήθηκαν σε σχέση με την αρχική χωροθέτησή τους. Αυτά είναι τα λογικά στάδια ωρίμανσης των μελετών. Στα ενδιάμεσα υπάρχουν άπειρες, συνήθως λογικές και επιβεβλημένες, αλλαγές και διορθώσεις οι οποίες δεν γίνονται ευρέως γνωστές. Επομένως το επιχείρημα στη συγκεκριμένη περίπτωση, ότι ο σταθμός δεν αλλάζει, έχει σχέση με το πολιτικό στοίχημα των Εξαρχείων και όχι με τα τεχνικά ή με τα θεσμικά ζητήματα της κατασκευής του.

Το ξεχασμένο έργο της Γραμμής 4 αναθερμάνθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014. Το 2017 η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων ετέθη σε διαβούλευση και εγκρίθηκε τον Μάιο του 2018. Εκεί, στη δημοσιευμένη περίληψη της μελέτης αναφέρεται ρητά: «Ο 7ος σταθμός «Εξάρχεια» χωροθετείται στην πλατεία Εξαρχείων».

Γιατί κανείς δεν αντιδρά εκείνη την περίοδο; Οι λόγοι είναι τουλάχιστον τρεις:

Σχεδόν κανείς ως τότε δεν είχε δει τα ακριβή σχέδια του σταθμού τα οποία διέλυαν πλήρως την πλατεία. Το ότι ένας σταθμός μετρό γίνεται σε μία πλατεία δεν σημαίνει ότι η πλατεία διαλύεται όπως τελικά προέκυψε στα Εξάρχεια. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει. Παράδειγμα είναι ο σταθμός «Μοναστηράκι» όπου για τις εξόδους χρησιμοποιήθηκε κτίριο στην οδό Αθηνάς και όχι η πλατεία, στη δε πλατεία διατηρήθηκαν τα πάντα, ναοί, αρχαιότητες, τραπεζοκαθίσματα, μέχρι και τα περίπτερα.

Δεύτερη αιτία είναι ότι οι μαζικές αντιδράσεις κατοίκων απέναντι σε κάποιο μεγάλο έργο που αλλάζει τη ζωή τους, σε όλη την Ευρώπη και στην Ελλάδα ξεκινούν όχι «στα χαρτιά» αλλά όταν εμφανίζονται εκσκαφείς σε γειτονιές.

Τρίτος λόγος και όχι αμελητέος ήταν η βίαιη παρακμασμένη κατάσταση στα Εξάρχεια. Επί χρόνια η συνοικία είχε βυθιστεί στο εμπόριο ουσιών. Οι κάτοικοι έδιναν μάχη για να σταματήσει η διακίνηση της ηρωΐνης. Δεν υπήρχε μυαλό για το μετρό. Και για να είμαστε ειλικρινείς, πολλές και πολλοί, σκέφτηκαν πως το μετρό ίσως ήταν μία κάποια λύση για να εκδιωχθούν οι συμμορίες διακίνησης από την πλατεία.

Το ίδιο πιο εμπλουτισμένο σενάριο, το σκέφτηκαν στη συνέχεια και οι ακροδεξιοί της ΝΔ. Η εκδίωξη όχι των εμπόρων ηρωΐνης, αλλά των πολιτικών ομάδων, των ακτιβιστών, των αναρχικών, των καταλήψεων στα Εξάρχεια θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί με μία επιχείρηση «Σοκ και Δέος» και με εργαλείο το εργοτάξιο του Μετρό. Η «Αττικό Μετρό» προφανώς δεν ήταν αυτή που καθοδηγούσε ένα παιχνίδι με τόσο υψηλό κόστος καθυστερήσεων και δυσφήμισης.

Η συζήτηση άνοιξε όντως καθυστερημένα, μετά την έγκριση της ΜΠΕ για τη Γραμμή 4. Η «Ανάπλαση Αθήνας» ιδρύθηκε το καλοκαίρι του 2018 με θεσμικό ρόλο τον αστικό σχεδιασμό και τον συντονισμό των συναρμόδιων υπουργείων που εμπλέκονται σε αυτόν. Από τον Σεπτέμβριο του 2018, ξεκίνησε τη διερεύνηση του προβλήματος των Εξαρχείων. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς με απόφαση του Υπουργείου Πολιτισμού δημιουργήθηκε ομάδα εργασίας με τους επικεφαλής των μουσείων (Αρχαιολογικό και Επιγραφικό), των όμορων πανεπιστημιακών σχολών (Αρχιτεκτονική και Καλών Τεχνών) και της «Ανάπλασης Αθήνας» με αντικείμενο την αναβίωση της οδού Τοσίτσα η οποία επί χρόνια ρήμαζε. Παράλληλα η «Ανάπλαση» έθεσε για πρώτη φορά στην «Αττικό Μετρό» το θέμα του σταθμού. Αρχίσαμε να εξετάζουμε ξανά τα σενάρια. Τότε διατυπώνεται για πρώτη φορά η επιφύλαξη για τη λύση «πλατεία» και ο συνδυασμός με το πρόβλημα της Τοσίτσα. Τίθεται το ερώτημα γιατί δεν μετακινείται ο σταθμός στο Μουσείο, για λόγους κυκλοφοριακούς, πολεοδομικούς, λειτουργικούς, εμπορικούς. Εκεί θα εξυπηρετούσε δύο μεγάλους πόλους, το Πολυτεχνείο και τα δύο μουσεία. Θα ένωνε συγκοινωνιακά το Αρχαιολογικό με το Μουσείο Ακροπόλεως, θα κάλυπτε τον εμπορικό άξονα Πατησίων, θα συνδεόταν με δεκάδες λεωφορειακές γραμμές. Η πρώτη απάντηση της «Αττικό Μετρό» ήταν ότι τεχνικά δεν γίνεται λόγω της καμπυλότητας της χάραξης και της στενότητας των δρόμων.

Μέσω της «Ομάδας Τοσίτσα» του Υπουργείου Πολιτισμού και του Επιστημονικού Συμβουλίου της «Ανάπλασης Αθήνας» η διερεύνηση συνεχίστηκε. Αυτή η πολυεπιστημονική ομάδα έκατσε κάτω έλεγξε τις καμπυλότητες και όλη τη χάραξη και έβγαλε όχι μία αλλά τέσσερεις εναλλακτικές λύσεις.

Πρώτη λύση: η πλατεία παραμένει ως έχει μετά την ολοκλήρωση του έργου και οι έξοδοι βγαίνουν στη Στουρνάρη και στην Τοσίτσα με τούνελ όπως στον σταθμό «Σύνταγμα» και «Μοναστηράκι». Δεύτερη: Ο σταθμός μετακινείται Τρικούπη και Τοσίτσα. Τρίτη ο σταθμός μετακινείται Ζαϊμη και Τοσίτσα. Τέλος η βέλτιστη λύση με αρκετό χώρο λόγω της οδού Τοσίτσα είναι αυτή που προτάθηκε τον Μάϊο 2019. Ο σταθμός «Μουσείο-Εξάρχεια» με την πλατεία να απέχει δύο λεπτά με τα πόδια και τις εισόδους των μουσείων να βρίσκονται δίπλα στις εξόδους του μετρό. Στις τρεις από τις τέσσερεις λύσεις η πλατεία έμενε ανέγγιχτη, στην πρώτη η πλατεία καταστρεφόταν αλλά ανακατασκευαζόταν ως πλατεία μετά την ολοκλήρωση του έργου.

Η πολιτική ηγεσία της «Αττικό Μετρό» συμφώνησε. Έμενε να αναθεωρηθεί το σχέδιο του σταθμού. Όμως πλέον βρισκόμασταν στο τέλος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε άλλη ατζέντα.

Πριν από λίγες ημέρες, στις 2 Νοεμβρίου, συμπληρώθηκαν 112 χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη. Πέρα από τις προσωπικές αγάπες του καθενός, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο νομπελίστας ποιητής υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές. Ήταν από τους τελευταίους εκπροσώπους της περίφημης «γενιάς του τριάντα» που με την ποίησή του ύμνησε την ελληνική παράδοση και τον έρωτα με ένα δικό του ξεχωριστό ύφος

Με αφορμή την επέτειο αυτή, ετοιμάσαμε μια λίστα με τραγούδια που έχουν γραφεί πάνω στην ποίησή του. Η λίστα αυτή περιλαμβάνει τραγούδια από το δίσκο «Τραγούδια για τους μήνες» του Δημήτρη Παπαδημητρίου, τον «Ήλιο τον ηλιάτορα» του Δημήτρη Λάγιου, τις «Μικρές Κυκλάδες» του Μίκη Θεοδωράκη, το «Θαλασσινό τριφύλλι» του Λίνου Κόκκοτου, αλλά και τραγούδια των Μάνου Χατζιδάκι, Γιάννη Μαρκόπουλου, Ηλία Ανδριόπουλου, Μιχάλη Τρανουδάκη και Νένας Βενετσάνου

ΥΓ. Από τη συλλογή αυτή είναι εμφανές ότι απουσιάζει το "Αξιον Εστί", το μεγαλειώδες ορατόριο του Μίκη Θεοδωράκη που συνάντησε την υψηλότερη ίσως κορυφή της ποίησης του Οδυσσέα Ελύτη. Είναι τέτοιο το μεγαλείο αυτού του έργου, που φοβηθήκαμε πως η παρουσία του θα χαλούσε την ισορροπία της συλλογής

1. Παράπονο (Δ. Παπαδημητρίου – Ε. Αρβανιτάκη)

2. Όλα τα πήρε το καλοκαίρι (Δ. Παπαδημητρίου – Ε. Αρβανιτάκη)

3. Σου το’ πα για τα σύννεφα (Δ. Παπαδημητρίου – Ε. Αρβανιτάκη)

4. Όμορφη και παράξενη πατρίδα (Δ. Λάγιος – Γ. Νταλάρας)

5. Το τρελοβάπορο (Δ. Λάγιος – Ν. Δημητράτος)

6. Γεια σου κύριε Μενεξέ (Δ. Λάγιος – Ε. Βιτάλη)

7. Κάμποι της Σαλονίκης (Δ. Λάγιος – Ν. Δημητράτος)

8. Μαρίνα (Μ. Θεοδωράκης – Ντ. Γιαννακοπούλου)

9. Του μικρού Βοριά (Μ. Θεοδωράκης – Ντ. Γιαννακοπούλου)

10. Ο κήπος έμπαινε στη θάλασσα (Μ. Θεοδωράκης – Σ. Μπιρμπίλη)

11. Το τριζόνι (Μ. Θεοδωράκης – Σ. Μπιρμπίλη)

12. Μάγια (Μ. Θεοδωράκης – Σ. Μπιρμπίλη)

13. Δελφινοκόριτσο (Λ. Κόκκοτος – Μ. Βιολάρης)

14. Το θαλασσινό τριφύλλι (Λ. Κόκκοτος – Ρ. Κουμιώτη)

15. Τα τζιτζίκια (Λ. Κόκκοτος – Μ. Βιολάρης)

16. Η ποδηλάτισσα (Μ. Τρανουδάκης – Α. Μάνου)

17. Τ’ αλωνάκι (Γ. Μαρκόπουλος – Μ. Κωχ)

18. Το μαγισσάκι (Ν. Βενετσάνου)

19. Με την πρώτη σταγόνα της βροχής (Μ. Χατζιδάκις – Δ. Ψαριανός)

20. Ο έρωτας (Η. Ανδριόπουλος – Α. Πρωτοψάλτη)

Όλο και πιο πολύ ως κυβέρνηση κατοχής συμπεριφέρεται η κυβέρνηση Μητσοτάκη με τον αέρα που της δίνει βέβαια το 41% των ψηφοφόρων της, η ανυπαρξία ουσιαστικής αντιπολίτευσης και η εκκωφαντική αδιαφορία των νοικοκυραίων. Με την, απαραίτητη πλέον, συνοδεία των ΜΑΤ άρχισαν σήμερα να κόβουν τα 72 δέντρα της πλατείας Εξαρχείων στα πλαίσια της κατασκευής του σταθμού Μετρό.

Ο κόσμος, αυτός ο λίγος αλλά ηρωϊκός κόσμος, αντιστέκεται με τρόπο που συγκινεί. Στο κόψιμο των δέντρων αντιδρά επίσης ο νεοεκλεγείς δήμαρχος Αθηναίων, Χ. Δούκας. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και δημοτικός σύμβουλος από την «Ανοιχτή πόλη» Νάσος Ηλιόπουλος αλλά και ο επίσης δημοτικός σύμβουλος Πέτρος Κωνσταντίνου από την «Ανταρσία στις γειτονιές», κατέθεσαν μήνυση και ανάγκασαν την εισαγγελία πρωτοδικών να συστήσει προσωρινή παύση των εργασιών μέχρι να διευκρινιστούν, λέει, οι συνθήκες κοπής των δέντρων.

Δεν είμαστε καθόλου αισιόδοξοι για το τελικό αποτέλεσμα, γνωρίζοντας πως οι κρατούντες βρίσκουν πάντα ένα παραθυράκι του νόμου για να επιβληθούν με νομότυπο, πλην όμως ανήθικο τρόπο. Είναι χαρακτηριστικό πως η σύμβαση με βάση την οποία πραγματοποιεί τις εργασίες το συνεργείο στην πλατεία στα Εξάρχεια αφορά σύμβαση που υπεγράφη με την Περιφέρεια Αττικής και σχετίζεται με την αποψίλωση πρασίνου στο πλαίσιο προληπτικών μέτρων για την εκδήλωση πυρκαγιάς (!!!).

Επιστρέφοντας στην ουσία του θέματος, δύο τεράστια ερωτήματα εγείρονται: Δεν μπορεί να φτιαχτεί ο σταθμός του Μετρό χωρίς να κοπούν τα δέντρα; Ήταν αναγκαίο να φτιαχτεί ο σταθμός πάνω στην πλατεία των Εξαρχείων, εφόσον ήταν σε όλους γνωστό πως θα υπάρξουν αντιδράσεις και εφόσον είχαν υπάρξει και αντιπροτάσεις;

Στο δεύτερο αυτό ερώτημα απαντά ο Νίκος Μπελαβίλας, καθηγητής του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου και διευθυντής του Εργαστηρίου Αστικού Περιβάλλοντος, ο οποίος σε σχετική ανάρτησή του αναφέρει:

H φυσική θέση του σταθμού Μετρό είναι το Μουσείο και όχι τα Εξάρχεια. Εμπορικά, κυκλοφοριακά, πολεοδομικά, κοινωνικά, περιβαλλοντικά η επιλογή Εξάρχεια είναι λάθος, η επιλογή Αρχαιολογικό Μουσείο είναι σωστή.

Η τεχνική λύση της χάραξης για τη χωροθέτηση του σταθμού στη συμβολή Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα δόθηκε από μεικτή κυβερνητική επιτροπή του Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, του Υπουργείου Πολιτισμού, του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, του Αρχαιολογικού και του Επιγραφικού Μουσείου με τον συντονισμό της «Ανάπλασης Αθήνας» την άνοιξη του 2019.

Η επιλογή της νέας κυβέρνησης, τον Σεπτέμβριο του 2019 να επιστρέψει το Μετρό στην πλατεία έχει σχέση με τη βεντέτα των ακροδεξιών υπουργών οι οποίοι υποσχέθηκαν την «εκκαθάριση των Εξαρχείων». Δεν έχει καμία σχέση με την προσπάθεια να εξυπηρετηθούν οι επιβάτες, οι κάτοικοι, οι επισκέπτες του κέντρου της Αθήνας.

Ο Gideon Levy είναι ένας εξέχων Ισραηλινός δημοσιογράφος και συγγραφέας, μια βαθιά ανθρωπιστική και θαρραλέα φωνή, και ως εκ τούτου ένα μαύρο πρόβατο μέσα στο μιλιταριστικό ισραηλινό κράτος. Στο παρακάτω βίντεο μπορούμε να παρακολουθήσουμε μια ομιλία του Levy στην Εθνική Λέσχη Τύπου στην Ουάσιγκτον με θέμα «Το Ισραηλινό Λόμπι. Είναι καλό για τις ΗΠΑ; Είναι καλό για το Ισραήλ;» στις 10 Απριλίου 2015. Μεταξύ άλλων, αναλύει τους λόγους που αφενός επιτρέπουν στους Ισραηλινούς να ζουν με ήσυχη τη συνείδησή τους μέσα στην ωμή πραγματικότητα, αφετέρου δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αλλαγή μέσα από την ισραηλινή κοινωνία

α) Οι περισσότεροι από τους Ισραηλινούς, αν όχι όλοι, πιστεύουμε βαθιά πως είμαστε ο περιούσιος λαός. Και αφού είμαστε ο εκλεκτός λαός έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε ό,τι θέλουμε

β) Υπήρχαν περιπτώσεις πιο βάναυσης κατοχής στην ιστορία, υπήρχαν περιπτώσεις ακόμη πιο μακρόχρονης κατοχής στην ιστορία, αλλά δεν υπήρξε ποτέ στην ιστορία μια κατοχή, στην οποία ο ίδιος ο κατακτητής να παρουσιάζεται ως θύμα και όχι μόνο ως θύμα, αλλά ως το μοναδικό θύμα. Αυτό επίσης επιτρέπει σε κάθε Ισραηλινό να ζει με ήσυχη συνείδηση επειδή είμαστε τα θύματα. Όταν λέω θυματοποίηση είναι αυτονόητο ότι πρέπει να αναφερθώ στο Ολοκαύτωμα και στην αξέχαστη Γκόλντα Μεΐρ που είπε κάποτε ότι μετά το Ολοκαύτωμα οι Εβραίοι θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να κάνουν ό,τι θέλουν

γ) Το τρίτο σύνολο αξιών είναι το πιο επικίνδυνο και είναι η συστηματική απανθρωποίηση των Παλαιστίνων που δίνει τη δυνατότητα σε μας τους Ισραηλινούς να ζούμε με ήσυχη τη συνείδηση διότι αν δεν είναι ανθρώπινα όντα όπως εμείς τότε δεν τίθεται πραγματικά ζήτημα ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Ως εκ τούτου, λέει ο Levy, δεν έχω ούτε την ελάχιστη ελπίδα για αλλαγή μέσα από την ισραηλινή κοινωνία διότι τα πράγματα κατευθύνονται όλο και περισσότερο προς μια εθνικιστική, μιλιταριστική, θρησκευτική κατεύθυνση δίνοντας ελάχιστη ελπίδα στο να έρθει η αλλαγή από μέσα. Ως εκ τούτου θέλω να σας πω ότι μερικοί από εμάς, πολύ λίγοι, πάρα πολύ λίγοι, κοιτάμε προς τη Δύση, την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες με μια μεγάλη ελπίδα γιατί έχουμε χάσει την ελπίδα μας στο Ισραήλ

Δεκάδες εργαζόμενοι σε ΜΜΕ, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί σε τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδες και sites υπογράφουν κείμενο καταδίκης των fake news που διακινούνται από το κράτος του Ισραήλ και τους συμμάχους του, την προπαγάνδα δηλαδή με την οποία ευθυγραμμίζεται η πλειοψηφία των ΜΜΕ και στη χώρα μας, κρατικών και ιδιωτικών. Αναδημοσίευση από τον 902.gr

Ακολουθεί το κείμενο:

Μας γεμίζουν οργή η άθλια προπαγάνδα και οι κατασκευασμένες ειδήσεις από το Ισραήλ και τους συμμάχους του, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που επιχειρούν να δικαιολογήσουν τη σφαγή των Παλαιστινίων και τις φρικαλεότητες του ισραηλινού στρατού δημιουργώντας το σενάριο με τον τίτλο: "Καταπολέμηση της τρομοκρατίας".

Με την προπαγάνδα τους ευθυγραμμίζεται η πλειοψηφία των ΜΜΕ και στη χώρα μας, ιδιωτικών και κρατικών, πρώτη απ' όλους η κρατική - κυβερνητική ΕΡΤ, για να συγκαλύψουν τις πραγματικές αιτίες του πολέμου και να δικαιολογήσουν την επικίνδυνη ελληνική εμπλοκή:

Αναπαράγουν fake news, χωρίς καμιά διασταύρωση και επαλήθευση των πληροφοριών, χωρίς να τηρούνται καν οι στοιχειώδεις κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Τα περισσότερα από αυτά γρήγορα αποκαλύπτονται ως κατασκευασμένες ειδήσεις, παρ' όλα αυτά δεν υπάρχει καμιά ενημέρωση, καμιά επανόρθωση.

Αποσιωπούν ή προβάλλουν αναντίστοιχα με το μέγεθος και τη σημασία τους τις μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις και εκδηλώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, στη χώρα μας και σε όλο τον κόσμο, με το αίτημα να τερματιστεί τώρα η σφαγή στη Γάζα.

Αποσιωπούν ή διαστρεβλώνουν σοβαρές ιστορικές πλευρές του Παλαιστινιακού ζητήματος, τα διαχρονικά εγκλήματα του κράτους του Ισραήλ, τους χιλιάδες δολοφονημένους και φυλακισμένους Παλαιστίνιους, τους εκατοντάδες εποικισμούς, τον διαχρονικό αποκλεισμό της Γάζας, που είναι στην πραγματικότητα μια ανοιχτή φυλακή.

Υπάρχει η πλευρά του δίκιου και η πλευρά του άδικου.

Το δίκιο είναι με τον λαό της Παλαιστίνης, που αγωνίζεται ενάντια στην κατοχή εδώ και δεκαετίες, που παλεύει για το δικαίωμά του να έχει πατρίδα.

Το άδικο είναι με το κράτος του Ισραήλ, που στέλνει στον θάνατο και τους Ισραηλινούς με τους πολέμους που κάνει. Το άδικο είναι με τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, που στηρίζουν τη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού και βάζουν μπουρλότο σε όλη τη Μέση Ανατολή. Το άδικο είναι με την κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα που στηρίζουν την εμπλοκή της Ελλάδας στο μακελειό.

Ζητάμε να απεμπλακεί η Ελλάδα από το μακελειό στη Γάζα! Καμιά διευκόλυνση στο Ισραήλ και τους ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ από τη Σούδα, την Ελευσίνα, τη Λάρισα, από κανένα ελληνικό στρατόπεδο, λιμάνι, αεροδρόμιο. Να κλείσουν τώρα όλες οι ξένες βάσεις, να επιστρέψουν οι ελληνικές φρεγάτες από την Ανατ. Μεσόγειο.

Το ελάχιστο που οφείλει να κάνει η δημοσιογραφία αυτές τις στιγμές, που η σφαγή κορυφώνεται και η γενίκευση του πολέμου κρέμεται από μια κλωστή, είναι να παρουσιάζει τα αληθινά γεγονότα, χωρίς τον διαστρεβλωτικό φακό της προπαγάνδας του Ισραήλ και των συμμάχων του, που οι μηχανισμοί τους κυριαρχούν στον έλεγχο και στη ροή των ειδήσεων και της πληροφορίας, ειδικά μετά την πλήρη διακοπή των επικοινωνιών στη Γάζα.

Αυτές τις κρίσιμες ώρες, οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ, δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί, παίρνουμε θέση στη σωστή πλευρά: Με τον Παλαιστινιακό λαό και τον δίκαιο αγώνα του ενάντια στην κατοχή! Με όσους στηρίζουν τη δίψα του να αποκτήσει πατρίδα, αναγκαία προϋπόθεση για να υπάρξει ειρήνη στην περιοχή

Αβραμίδης Χρήστος δημοσιογράφος, Documento

Αγγελίδης Νίκος, δημοσιογράφος, ΕΡΤ

Βαζογιάννης Αντώνης, δημοσιογράφος, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Βαλαβάνης Βαγγέλης, δημοσιογράφος, Documento

Βαλσαμάκη Κική, Διοικητικός Υπάλληλος, Συνταξιούχος

Βέργου Ντάνυ, Δημοσιογράφος, ΕΦΣΥΝ

Βεντιρόζου Ζοζίτα, δημοσιογράφος, Συνταξιούχος

Βλαχοδήμου Κατερίνα, δημοσιογράφος, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Γιαννακάκης Ορέστης, τεχνικός, OPEN TV

Δημητρόγλου Γιάννης, δημοσιογράφος, ΑΠΕ - ΜΠΕ

Δημοσθενιαδης Σπύρος, τεχνικός, Μέγκα

Δρ. Δάβος Γιώργης-Βύρων, δημοσιογράφος - Κριτικός Τέχνης, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Διαμαντοπούλος Γιώργος, διοικητικός, Συνταξιούχος

Ευσταθίου Γιάννης, δημοσιογράφος, 902.gr

Ζάχαρης Πάνος, δημοσιογράφος, Το Ποντίκι

Ζύμαρη Αθηνά, δημοσιογράφος, Ριζοσπάστης

Καδδα Κατερίνα, γραφιστρια, STAR Channel

Καλαμούκης Θύμιος, δημοσιογράφος, Ελληνοφρένεια/Παραπολιτικά

Καλουντζόγλου Χρίστος, δημοσιογράφος, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Καντζιλιέρης Γιώργος, δημοσιογράφος, άνεργος

Καραμπέτσος Φώτης, δημοσιογράφος, «Φρουτονέα»

Καψάλης Φάνης, Διοικητικός υπάλληλος

Καρανικόλα-Κοντορούση, δημοσιογράφος, Documento

Κορίδη Φώφη, δημοσιογράφος, Γρ. Τύπου ΕΔΟΕΑΠ

Κουτσοβίλης Στράτος, Διοικητικός υπάλληλος, Συνταξιούχος

Κοψιας Παντελής, Τεχνικός Ελ.επαγγ.

Κυρίτση Αγλαΐα, δημοσιογράφος, συνταξιούχος

Λαϊνας Θάνος, φωτογράφος, STAR Channel

Λιακόπουλος Απόλλων διορθωτής, Documento

Μαΐλη Ελένη, δημοσιογράφος, Ριζοσπάστης

Μαρκέτου Σταματία, δημοσιογράφος, Documento

Μάρκου Ρένα, Διοικητικός υπάλληλος, Συνταξιούχος

Μεζίνης ΛευτέρηςδημοσιογράφοςΑπογευματινή

Μελισσός Μπάμπης διοικητικόςσυνταξιούχος

Μηλιώνης Γιώργος, δημοσιογράφος, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μήτρου Άννα, δημοσιογράφος, Documento

Μοσχόβου Αναστασία, δημοσιογράφος, Ριζοσπάστης

Μουσγάς Γιώργος, δημοσιογράφος, συνταξιούχος

Μουσουρακης Μανώλκης, δημοσιογράφος, sport-fm.gr

Μπελίκας Γιάννης, Τεχνικός Τύπου - Φωτογράφος, Συνταξιούχος

Μπίτσικα Παναγιώτα, δημοσιογράφος, Documento

Μπογιόπουλος Νίκος, δημοσιογράφος, REAL FM/«Ημεροδρόμος»

Μπολάκης Σωτήρης, δημοσιογράφος, Mega

Παρασκευάς Δημήτρης, Τεχνικός τηλεπικοινωνιών - Τύπου Συνταξιούχος

Πινού Γιώτα, δημοσιογράφος, συνταξιούχος

Πολύζος Κώστας, τεχνικός, ΣΚΑΪ

Πριτσαπήδουλας Χρήστος, δημοσιογράφος, Συνταξιούχος

Ρηγόπουλος Αντώνης, δημοσιογράφος, Documento

Ριζακη Ελένη

Πηγή: https://www.902.gr/eidisi/mme/346357/katadikazoyn-ta-fake-news-toy-israil-kai-ton-symmahon-toy?fbclid=IwAR15rSHuzplT3UfXTkhCigl5jwoQrF8mCCiBCROM2j4RJfJ6W3BoyKYmG70

«Οι οπαδοί έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν πολιτικές απόψεις στα γήπεδα. Δεν θα μας το απαγορεύσει μια ελιτίστικη διοίκηση. Η Σέλτικ γεννήθηκε μέσα από την πείνα και την καταπίεση, γι’ αυτό οι οπαδοί της φημίζονται για την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη τους». Εδώ και τέσσερα χρόνια, σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Βηθλεέμ, οι οργανωμένοι οπαδοί της Σέλτικ έχουν δημιουργήσει μια ομάδα, την Αϊντα Σέλτικ, η οποία, στην ουσία, λειτουργεί ως ακαδημία ποδοσφαίρου. Τα παιδιά παίζουν μπάλα ανάμεσα σε χαλάσματα, όχι μόνο για να αποδράσουν από τη ζοφερή καθημερινότητα, αλλά και ελπίζοντας ότι το ταλέντο τους θα τα βοηθήσει να κερδίσουν μια καλύτερη ζωή. Αναδημοσίευση από το protagon

Η διαμάχη της διοίκησης της Σέλτικ με τους οργανωμένους οπαδούς του σκωτσέζικου συλλόγου έχει βαθιές ρίζες. Χρονολογείται από το 2006, τότε που η Green Brigade (Πράσινη Ταξιαρχία) συστάθηκε για να δώσει χρώμα και παλμό στο «Σέλτικ Παρκ», καταλαμβάνοντας το βόρειο πέταλο του γηπέδου, αλλά, σχεδόν αμέσως, μετεξελίχθηκε σε μια οργάνωση κοινωνικοπολιτικού ακτιβισμού, αρνούμενη να περιοριστεί στον ρόλο ενός τυπικού συνδέσμου φιλάθλων.

Οι σχέσεις των δυο πλευρών υπήρξαν, ανέκαθεν, τεταμένες. Και χθες (31 Οκτωβρίου), ήρθε η ρήξη. Το club ανακοίνωσε ότι τα μέλη της Green Brigade αποκλείονται, μέχρι νεοτέρας, από τους αγώνες της ομάδας και ακύρωσε τα εισιτήρια διαρκείας που τους είχε διαθέσει. Μια θάλασσα από παλαιστινιακές σημαίες, που ανέμιζαν στις εξέδρες στη διάρκεια του πρόσφατου αγώνα εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης για το Τσάμπιονς Λιγκ, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Αυτή η εικόνα, η οποία έκανε τον γύρο του Κόσμου, θα καθίσει τη Σέλτικ «στο σκαμνί» της UEFA, που απαγορεύει αυστηρά κάθε είδους πολιτικά μηνύματα στις διοργανώσεις της. Δεν θα είναι η πρώτη φορά, που ο σύλλογος θα τιμωρηθεί για το ίδιο παράπτωμα. Προκάλεσε, όμως, και μια εύλογη απορία. Γιατί οι οπαδοί της συγκεκριμένης ομάδας (δεν ήταν μόνον οι οργανωμένοι) έδειξαν τόσο μεγάλη ευαισθησία για κάτι που συμβαίνει 4.000 χιλιόμετρα μακριά;

Για να το κατανοήσει κανείς, θα πρέπει να γνωρίζει τις καταβολές της Σέλτικ, η οποία ιδρύθηκε από ιρλανδούς μετανάστες στη Γλασκώβη, προκειμένου να συγκεντρώνει χρήματα για τις φτωχές οικογένειες. Ακόμη και σήμερα, 136 χρόνια μετά, οι οπαδοί της συγκινούνται από τα προσφυγικά δράματα -βλέπουν σε αυτά τους προγόνους τους- και διατηρούν ισχυρούς δεσμούς με τη «μάνα» Ιρλανδία, που παραδοσιακά τάσσεται υπέρ των Παλαιστίνιων. Στα δικά της γήπεδα, οι παλαιστινιακές σημαίες είναι συχνό φαινόμενο, ακόμη και στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Τις είδαμε και στον αγώνα της Εθνικής Ελλάδας στο Δουβλίνο, μια εβδομάδα μετά την αιφνιδιαστική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ.

Τα μέλη της Green Brigade θεωρούν καθήκον τους, να θυμίζουν στους υπόλοιπους οπαδούς της Σέλτικ τις ρίζες τους. Αλλά και να είναι οι εκφραστές των αξιών του συλλόγου. Έχουν φορέσει t-shirts με το έμβλημα του IRA. ‘Εχουν αναρτήσει πανό που έγραφε «Τρομοκράτης ή οραματιστής;», παρομοιάζοντας τον Γουίλιαμ Γουάλας, πρωταγωνιστή του πολέμου κατά των Αγγλων τον 13ο αιώνα, με τον Μπόμπι Σαντς, στέλεχος του Ιρλανδικού Δημοκρατικού Στρατού, που πέθανε το 1981 στη φυλακή έπειτα από απεργία πείνας. Έχουν δώσει δικά τους ονόματα σε δρόμους της Γλασκώβης (Τζορτζ Φλόιντ, για παράδειγμα), καλύπτοντας τις επίσημες ονομασίες με μπογιά. Το μπάνερ «Fuck the crown», που κρέμασαν στην εξέδρα τους μετά τον θάνατο της Βασίλισσας Ελισάβετ, είχε διχάσει το «Σέλτικ Παρκ».

Τη μέρα που η Χαμάς σκόρπισε τον θάνατο στο Ισραήλ, η Σέλτικ υποδεχόταν την Κιλμάνροκ. «Νίκη στην αντίσταση» και «Ελεύθερη Παλαιστίνη», έγραφαν τα πανό της Green Brigade, προκαλώντας την έντονη αντίδραση -στα social media- του ισραηλινού ποδοσφαιριστή, Νιρ Μπιτόν, ο οποίος αγωνίστηκε για αρκετά χρόνια στην ομάδα της Γλασκώβης: «Οι περισσότεροι από εσάς δεν γνωρίζετε, καν, που βρίσκεται το Ισραήλ», ανέφερε, μεταξύ άλλων, στην οργισμένη του ανάρτηση.

Η Σέλτικ καταδίκασε την πρωτοβουλία των οπαδών της. «Είμαστε ποδοσφαιρικός σύλλογος, όχι πολιτική οργάνωση», τόνισε σε επίσημη ανακοίνωση, για να λάβει την απάντηση της Green Brigade: «Οι οπαδοί έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν πολιτικές απόψεις στα γήπεδα. Δεν θα μας το απαγορεύσει μια ελιτίστικη διοίκηση. Η Σέλτικ γεννήθηκε μέσα από την πείνα και την καταπίεση, γι’ αυτό οι οπαδοί της φημίζονται για την ενσυναίσθηση και την αλληλεγγύη τους».

Εδώ και τέσσερα χρόνια, σε έναν προσφυγικό καταυλισμό στη Βηθλεέμ, οι οργανωμένοι οπαδοί της Σέλτικ έχουν δημιουργήσει μια ομάδα, την Αϊντα Σέλτικ, η οποία, στην ουσία, λειτουργεί ως ακαδημία ποδοσφαίρου. Τα παιδιά παίζουν μπάλα ανάμεσα σε χαλάσματα, όχι μόνο για να αποδράσουν από τη ζοφερή καθημερινότητα, αλλά και ελπίζοντας ότι το ταλέντο τους θα τα βοηθήσει να κερδίσουν μια καλύτερη ζωή.

Η Πράσινη Ταξιαρχία δεν θα υποχωρήσει. Και, όπως φάνηκε στον πρόσφατο αγώνα με την Ατλέτικο Μαδρίτης, η Σέλτικ βιώνει τον δικό της (εμφύλιο) πόλεμο. Το μισό γήπεδο ανέμιζε παλαιστινιακές σημαίες και τραγουδούσε το «You’ll Never Walk Alone», ενώ το άλλο μισό αποδοκίμαζε όσα συνέβαιναν με τη σιωπή του.

Πηγή : https://www.protagon.gr/epikairotita/giati-i-seltik-ypswse-ti-simaia-tis-palaistinis-44342820108

Το έγκλημα στη Γάζα συνεχίζεται. Οι δυτικές κυβερνήσεις παρακολουθούν εγκληματικά αμέτοχες ή συνένοχες τη γενοκτονία που συντελείται. Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί κάλεσμα της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση για τη συνέχιση και πολλαπλασιασμό των αγώνων για τη λευτεριά της Παλαιστίνης.

Οι καρδιές των λαών όλου του κόσμου χτυπούν στην αδούλωτη Γάζα!

Όλοι-ες στους δρόμους

Το βράδυ της Παρασκευής 27/10, ο σιωνιστικός στρατός έκοψε τις επικοινωνίες στη Γάζα, αποκλείοντάς την από τον έξω κόσμο, προκειμένου να εξαπολύσει ανενόχλητος την πολεμική του αεροπορία απέναντι σε αμάχους. Η θηριωδία της σιωνιστικής αεροπορίας είναι απερίγραπτη, ξυπνώντας μνήμες από τις πιο εφιαλτικές στιγμές στον βομβαρδισμό της βασκικής Γκερνίκα του 1937. Αν το 1937, οι ισχυροί «πολιτισμένοι» αυτού του κόσμου ξέπλεναν προκλητικά τα χέρια τους σε νιπτήρες γεμάτους αίμα, κλείνοντας τα μάτια στον εφοδιασμό των Ισπανών φασιστών με βαριά όπλα από τη φασιστική Ιταλία και τη ναζιστική Γερμανία, σήμερα οι δυτικοί «δημοκράτες» των ιμπεριαλιστικών μητροπόλεων στηρίζουν με νύχια και με δόντια την πολιτική εθνοκάθαρσης του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων, στο όνομα του «δικαιώματος της αυτοάμυνας» του Ισραήλ. Οι θύτες σιωνιστές κατακτητές μετατρέπονται στη δυτική προπαγάνδα σε θύματα και οι λέξεις χάνουν το νόημά τους στα δυτικά μίντια που ελέγχονται πλήρως από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και υποκλίνονται στη σιωνιστική-γκεμπελική προπαγανδιστική μηχανή.

Το υποχείριό τους, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, αφού δήλωσε τη στήριξή του στον φασίστα Νετανιάχου, χθες οδήγησε την Ελλάδα σε θέση αποχής από ψήφισμα στον ΟΗΕ για άμεση και διαρκή ανθρωπιστική εκεχειρία στη Γάζα. Ο πολιτικός εκπρόσωπος της ελληνικής αστικής τάξης, πιστός στις παραδόσεις των αφεντικών του ασελγεί στην αιματοβαμμένη ιστορία των αγώνων αυτού του τόπου και στους ισχυρούς δεσμούς φιλίας με τον παλαιστινιακό λαό. Είναι πολιτικό και ηθικό μας χρέος να σβήσουμε το άγος αυτό, κλιμακώνοντας την αλληλεγγύη μας στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό που καταβάλλει χιλιάδες νεκρούς αμάχους στο θυσιαστήριο της λευτεριάς, αλλά δεν εγκαταλείπει τις πατρογονικές του εστίες.

Οι Παλαιστίνιοι ξέρουν πολύ καλά ότι ο πόλεμος δεν διεξάγεται στα δελτία ειδήσεων, αλλά στο έδαφος κι εκεί ο σιωνιστικός στρατός επιδεικνύει συνεχώς την αδυναμία του απέναντι στην ακλόνητη ισχύ των μαχητών της παλαιστινιακής αντίστασης. Οι χερσαίες απόπειρες εισβολής αποκρούονται αποτελεσματικά από την αντίσταση που οχυρώνεται στην υπόγεια πολιτεία των τούνελ και τα ερείπια των κτηρίων της Γάζας. Πρωί-πρωί σήμερα, Σάββατο, ο λαός της Λωρίδας της Γάζας κήδεψε τους νεκρούς του και προετοιμάζεται για το νέο σφυροκόπημα των βομβαρδιστικών, για τη νέα μάχη με τα τανκς και το πυροβολικό του ισραηλινού στρατού.

Οι Ισραηλινοί ξέρουν πολύ καλά ότι για να ξεριζώσουν την αντίσταση από τη Γάζα πρέπει να καταβάλουν χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες. Ο ισραηλινός στρατός είναι ένας στρατός που βασίζεται στην τεχνολογική υπεροχή των όπλων του. Απειλεί τους Παλαιστίνιους, τους Άραβες και τους μουσουλμάνους στην Μέση Ανατολή με βομβαρδισμούς αμάχων, αλλά ποτέ δεν τολμά να στηρίζει σοβαρά χερσαία τις επιδρομές του. Το 2006 υποχώρησε από το Λίβανο ντροπιαστικά μετά από τους πρώτους εκατοντάδες νεκρούς, έτσι θα γίνει και σήμερα στη Γάζα, όπου οι μαχητές της παλαιστινιακής αντίστασης είναι πολύ περισσότεροι και διαθέτουν πολύ μεγαλύτερη ισχύ πυρός.

Ο αγώνας των παλαιστινιακού λαού, όπως και ο αγώνας παλιότερα του αλγερινού, του βιετναμέζικου, του κινέζικου και τόσων άλλων λαών απέναντι στην αποικιοκρατία και τον ιμπεριαλισμό, κρατάει δεκαετίες, είναι ένας αγώνας κατάκτησης θέσεων με τη μια γενιά να παραδίδει την σκυτάλη στην επόμενη. Η Γάζα μετατρέπεται στο νέο Ανόϊ των Παλαιστινίων, το προπύργιο της ακλόνητης αντίστασης που σαν φάρος προσελκύει χιλιάδες Παλαιστίνιους/ες στην αντίσταση εναντίον του ιμπεριαλισμού και των κατακτητών. Χιλιάδες στον αραβικό κόσμο αψηφούν τις απαγορεύσεις των δικτατορικών καθεστώτων σε Ιορδανία και Αίγυπτο και κατεβαίνουν σε πορείες υπέρ της παλαιστινιακής αντίστασης. Με επίκεντρο την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό ένα νέο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα απλώνεται σε Ανατολή και Δύση.

Το βράδυ της Παρασκευής εκατοντάδες αμερικανοεβραίοι κατέλαβαν τον κεντρικό σταθμό της Νέας Υόρκης, ζητώντας άμεσα εκεχειρία. Ένα από τα βασικά τους πανό έγραφε: «πένθησε τους νεκρούς, πολέμα σαν τρελός για τους ζωντανούς». Στην ίδια τη μητρόπολη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, όπου απαγορεύεται η ανάρτηση παλαιστινιακής σημαίας και οποιαδήποτε συγκέντρωση αλληλεγγύης, οι αμερικανοεβραίοι αντισιωνιστές δείχνουν το δρόμο της έμπρακτης αλληλεγγύης.

Άμεσος τερματισμός των αεροπορικών επιδρομών του Ισραήλ!

Η Γάζα θα γίνει ο τάφος του σιωνισμού-ιμπεριαλισμού!

Νίκη στα όπλα της Αντίστασης. Ο παλαιστινιακός αγώνας είναι δίκαιος, λαϊκός, επαναστατικός.

Άμεσος τερματισμός κάθε σχέσης, οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής και στρατιωτικής, με το Ισραήλ.

Καμία συμμετοχή της Ελλάδας σε στρατιωτική ενίσχυση του Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης. Έξω οι Βάσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

Οι λαοί νικούν με το όπλο στο χέρι!

Δεν υπάρχει Ειρήνη χωρίς Δικαιοσύνη!

Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

28/10/2023

Όσοι ασχολούνται με τα περιβαλλοντικά ζητήματα, οπωσδήποτε γνωρίζουν πως ένα από τα κρίσιμα σημεία όπου δίνεται αυτή τη στιγμή μάχη κόντρα στη λεηλασία της φύσης, είναι το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας. Εκεί ,όπου στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης «αντιπλημμυρικής θωράκισης» έχουν εκπονηθεί σχέδια τσιμεντώματος 15 χιλιομέτρων ποταμού συνεχούς ροής όλο το χρόνο. Η τοπική δημοτική αρχή, μαζί με τα παπαγαλάκια της, προσπαθεί να κάμψει τις αντιστάσεις παίζοντας το παιχνίδι του φόβου, αποκρύπτοντας έντεχνα πως πίσω από τα σχέδια τσιμεντώματος του Μεγάλου Ρέματος κρύβονται άλλα πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα, όπως η γιγάντωση του λιμανιού της πόλης, η διέλευση της Αττικής οδού μέσα από την πόλη και η μετατροπή μιας ολόκληρης ζώνης στα Σπάτα που λειτουργεί ως φυσική αντιπλημμυρική ασπίδα, σε περιοχή ανάπτυξης real estate. Σε κάποιο τέτοιο παπαγαλάκι που παίζει το παιχνίδι του φόβου, απαντά η Μαίρη Γρουσουζάκου, πολιτική μηχανικός και κάτοικος της περιοχής

Διαβάζοντας σκέψεις γνωστών κολοτουμπακηδων της περιοχής και γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να με φιλοξενήσει καμία σελίδα τύπου irafina, iselida και αει σιχτίρ γενικότερα, θα πρότεινα να αλλάξουν και λίγο τροπάριο όλοι αυτοί, γιατί καταλάβαμε πως η γραμμή τους είναι δεδομένη.

Το ρέμα Ραφήνας πλημμύρισε το 1977. Από τότε, δηλαδή 46 χρόνια μετά, τα σπίτια δεν ξαναβάφτηκαν με λάσπη και η μάντρα του Πιστικίδη δεν έφυγε από την ορμή του νερού από την θέση της. Αντίθετα στην Θεσσαλία πλημμυρίζουν κάθε 2 με 3 χρόνια.

Ένα "έργο ", λοιπόν της περιοχής μας, που βαφτίστηκε προσχηματικά αντιπλημμυρικό, πρέπει να κατανοήσουμε πως μόνο τέτοιο δεν είναι, αλλά αντίθετα έχει μόνο πλημμυρικό χαρακτήρα και ταυτόχρονα συντελεί στην αλλοίωση του χαρακτήρα της όμορφης πόλης που μεγάλωσαν όλοι αυτοί οι κολοτουμπάκηδες και πέρασαν τόσο γλυκά και ανέμελα την παιδική τους ηλικία .

Το "έργο" λοιπόν , διευθέτησης του ρέματος ,όπως πολύ όμορφα λέει και ο τίτλος του (αλλά κανείς δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει) ,αφορά μόνο την διευθέτηση του προκειμένου:

1. Να διευκολύνει το master plan του Λιμανιού ώστε να μην κατεβάζει στην εκβολή του άμμο και χαλίκια, δυσχεραίνοντας τη λειτουργία του Λιμανιού

2. Να δημιουργήσει υπόβαθρο για την Αττική οδό και το προαστιακό ( πιθανόν να περνάει και μέσα από τα σπίτια των κολοτουμπακηδων )

3. Να "οριοθετήσει" το πλημμυρικό πεδίο της Πετρεζας, ώστε να κατασκευαστούν εντός του, κτήρια εταιριών logistic ,εμπορικά πάρκα και ξενοδοχεία.

Καλώς ήρθες στην ανάπτυξη, λοιπόν, δημότη και μη , της περιοχής.

Η διευθέτηση , ξεκάθαρα, διαβάζοντας, τόσο τα σχέδια της μελέτης , όσο και το τεύχος της ,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΟ έργο. Είναι έργο καταστροφής της πόλης. Η ταχύτητα κίνησης του νερού εντός του διπλασιάζεται ,με την καναλοποίησή του . Ο όγκος νερού που μπορεί να δεχτεί (διαβάστε το τεύχος της) , παραμένει πάνω-κάτω, σταθερός. Με απλά μαθηματικά, μόνο για θωράκιση της πόλης δεν πρόκειται.

Αφήστε λοιπόν τις δηλώσεις, διαβάστε την μελέτη και ενημερώστε τον κόσμο για την "προστασία "που πρόκειται να του δοθεί. Όσο για τα σκουληκάκια, που θυμήθηκαν κάποιοι, της παιδικής τους ηλικίας και δημιουργούν αφηγήματα, ψυχολογικής χειραγώγησης, ας ψάξουν να τα βρουν γύρω τους και εντός τους .

Το ποσοστό 5% , που τόσο απαξιώνετε, είναι τόσο ισχυρό που αν κάποιοι το είχαν, θα είχαν βγει από την πρώτη Κυριακή. Σας τρόμαξε, ξεκάθαρα και δεν μπορείτε να το διαχειριστείτε.

Αλλά αυτό θα το συζητούσαμε άλλη ώρα. Τώρα είναι η ώρα να προστατεύσουμε την γη που μεγαλώσατε, την στιγμή που εσείς την ξεπουλάτε!

75 χρόνια πριν, στις 2 Δεκεμβρίου 1948, με επιστολή τους στους New York Times, σημαντικοί Εβραίοι διανοητές μεταξύ των οποίων ο Albert Einstein και η πολιτική επιστήμονας και φιλόσοφος Hannah Arendt, προειδοποιούν για τo φασιστικό χαρακτήρα του «Κόμματος Ελευθερίας» του μετέπειτα πρωθυπουργού του Ισραήλ Menachem Begin και για το τρομοκρατικό του παρελθόν. Στην ανοικτή επιστολή τους στους ΝΥΤ, οι Εβραίοι διανοητές καταγγέλλουν το επικίνδυνο πολιτικό ρεύμα του ακροδεξιού σιωνιστικού κινήματος και προειδοποιούν για τους κινδύνους που εγκυμονεί η παρουσία του.

Για την Ιστορία, ο Menachem Begin συνδέεται με την ανατίναξη ξενοδοχείου στην Ιερουσαλήμ το 1946 με 91 νεκρούς καθώς και με τη σφαγή 240 άμαχων Παλαιστίνιων στο χωριό Ντερ Γιασίν το 1948. Όλα αυτά δεν τον εμπόδισαν να γίνει το 1977 πρωθυπουργός του Ισραήλ και να τιμηθεί το 1978 με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (!). Είναι επίσης βέβαιο ότι αν αυτή η επιστολή αποστελλόταν σήμερα, οι συντάκτες της θα είχαν αποκληθεί «αντισημίτες».

Ακολουθεί η επιστολή 

Στους εκδότες των New York Times:

Μεταξύ των πιο ανησυχητικών πολιτικών φαινομένων της εποχής μας είναι η εμφάνιση στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ του «Κόμματος Ελευθερίας» (Tnuat Haherut), ενός πολιτικού κόμματος που μοιάζει πολύ ως προς την οργάνωση, τις μεθόδους, την πολιτική φιλοσοφία και την κοινωνική απεύθυνση στα Ναζιστικά και Φασιστικά κόμματα. Δημιουργήθηκε από τα μέλη και τους συμπαθούντες της πρώην Irgun Zvai Leumi, μιας τρομοκρατικής, δεξιάς, σωβινιστικής οργάνωσης στην Παλαιστίνη.

Η παρούσα επίσκεψη του Μεναχέμ Μπέγκιν, ηγέτη αυτού του κόμματος, στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει προφανώς στόχο να δημιουργήσει την εντύπωση ότι υπάρχει αμερικανική υποστήριξη στο κόμμα του στις προσεχείς ισραηλινές εκλογές, και να δυναμώσει τους πολιτικούς δεσμούς με συντηρητικά σιωνιστικά στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρκετοί Αμερικανοί με εθνικό κύρος έδωσαν τα ονόματά τους για να καλωσορίσουν την επίσκεψή του. Είναι αδιανόητο ότι εκείνοι που αντιτίθενται στον φασισμό σε όλο τον κόσμο, εάν ενημερωθούν σωστά για το πολιτικό παρελθόν και τις προοπτικές του κ. Μπέγκιν, θα μπορούσαν να προσθέσουν τα ονόματά τους και να υποστηρίξουν το κίνημα που αυτός εκπροσωπεί.

Πριν γίνει ανεπανόρθωτη ζημιά με οικονομικές συνεισφορές, δημόσιες εκδηλώσεις υπέρ του Μπέγκιν και τη δημιουργία στην Παλαιστίνη της εντύπωσης ότι ένα μεγάλο τμήμα της Αμερικής υποστηρίζει φασιστικά στοιχεία στο Ισραήλ, πρέπει να ενημερωθεί το αμερικανικό κοινό για το παρελθόν και τους στόχους του κ. Μπέγκιν και του κινήματός του.

Τα όσα λέει δημόσια το κόμμα του Μπέγκιν αποκρύπτουν τον πραγματικό του χαρακτήρα. Σήμερα μιλούν για ελευθερία, δημοκρατία και αντι-ιμπεριαλισμό, ενώ μέχρι πρόσφατα κήρυτταν ανοιχτά το δόγμα του φασιστικού κράτους. Είναι με τις πράξεις του που το τρομοκρατικό κόμμα προδίδει τον πραγματικό του χαρακτήρα. Είναι από τις προηγούμενες πράξεις του που μπορούμε να κρίνουμε τι μπορεί να περιμένουμε πως θα κάνει στο μέλλον.

Επίθεση στο αραβικό χωριό

Ένα συγκλονιστικό παράδειγμα ήταν η συμπεριφορά τους στο αραβικό χωριό Ντέιρ Γιασίν. Αυτό το χωριό, έξω από τους κύριους δρόμους και περιτριγυρισμένο από εβραϊκά εδάφη, δεν είχε λάβει μέρος στον πόλεμο, και είχε φτάσει να πολεμήσει ακόμη και αραβικές συμμορίες που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το χωριό σαν βάση τους. Στις 9 Απριλίου (σύμφωνα με τους Τάιμς της Νέας Υόρκης), τρομοκρατικές ομάδες επιτέθηκαν σε αυτό το ειρηνικό χωριό, το οποίο δεν ήταν στρατιωτικός στόχος στη μάχη, σκότωσαν τους περισσότερους από τους κατοίκους του, 240 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, και κράτησαν μερικούς από αυτούς ζωντανούς για να τους παρελάσουν ως αιχμάλωτους στους δρόμους της Ιερουσαλήμ. Η πλειονότητα της εβραϊκής κοινότητας έφριξε με αυτά που έγιναν και το Εβραϊκό Πρακτορείο (Jewish Agency) έστειλε ένα τηλεγράφημα συγγνώμης στον βασιλιά Αμπντουλάχ της Υπερ-Ιορδανίας. Όμως, οι τρομοκράτες, αντί να ντρέπονται για την πράξη τους, ήταν περήφανοι για αυτήν τη σφαγή, τη δημοσιοποίησαν ευρέως, και κάλεσαν όλους τους ξένους ανταποκριτές που είναι παρόντες στη χώρα να δουν τα συσσωρευμένα πτώματα και το γενικό χάος στο Ντέιρ Γιασίν.

Το περιστατικό του Ντέιρ Γιασίν αποτελεί παράδειγμα του χαρακτήρα και των ενεργειών του κόμματος της Ελευθερίας.

Μέσα στην εβραϊκή κοινότητα κηρύσσουν ένα μείγμα υπερεθνικισμού, θρησκευτικού μυστικισμού και φυλετικής ανωτερότητας. Όπως και άλλα φασιστικά κόμματα, έχουν συνηθίσει να σπάζουν τις απεργίες και έχουν ασκήσει πίεση για να καταστραφούν τα ελεύθερα συνδικάτα. Και στη θέση τους, έχουν προτείνει συντεχνιακά συνδικάτα κατά το ιταλικό φασιστικό πρότυπο.

Στα τελευταία χρόνια σποραδικής αντι-βρετανικής βίας, οι ομάδες IZL και Stern εγκαινίασαν ένα βασίλειο τρόμου μέσα στην Παλαιστινιακή εβραϊκή κοινότητα. Δάσκαλοι ξυλοκοπήθηκαν επειδή μίλησαν εναντίον τους, ενήλικες πυροβολήθηκαν επειδή δεν άφησαν τα παιδιά τους να μπουν στις οργανώσεις τους. Με γκανγκστερικές μεθόδους, ξυλοδαρμούς, σπάσιμο παραθύρων και πάμπολλες ληστείες, οι τρομοκράτες εκφόβισαν τον πληθυσμό και απέσπασαν εκβιαστικά μεγάλα ποσά.

Τα μέλη του Κόμματος της Ελευθερίας δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στα δημιουργικά επιτεύγματα στην Παλαιστίνη. Δεν έχουν ανακτήσει καμία γη, δεν έχουν χτίσει οικισμούς, και το μόνο που κάνουν είναι να αποδυναμώνουν την εβραϊκή αμυντική δράση. Οι πολυδιαφημισμένες μεταναστευτικές προσπάθειές τους ήταν ασήμαντες, και αφιερώθηκαν κυρίως στο να φέρνουν στην Παλαιστίνη φασίστες συμπατριώτες τους.

Παρατηρημένες διαφορές

Οι διαφορές ανάμεσα στα παχιά λόγια που λέει τώρα ο Μπέγκιν και το κόμμα του, και στο ιστορικό των παλιών επιδόσεων τους στην Παλαιστίνη δεν μοιάζουν με εκείνες ενός συνηθισμένου πολιτικού κόμματος. Φέρουν την αναμφισβήτητη σφραγίδα ενός φασιστικού κόμματος για το οποίο η τρομοκρατία (κατά των Εβραίων, των Αράβων και των Βρετανών) και η παραχάραξη είναι τα μέσα, και το «Ηγετικό Κράτος» είναι ο στόχος.

Υπό το φως των παραπάνω διαπιστώσεων, είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει γνωστή σε αυτή τη χώρα η αλήθεια για τον κ. Μπέγκιν και το κίνημά του. Είναι ακόμη πιο τραγικό το γεγονός ότι η κορυφαία ηγεσία του Αμερικανικού Σιωνισμού αρνήθηκε να κάνει εκστρατεία εναντίον των προσπαθειών του Μπέγκιν, ή έστω να εκθέσει στους δικούς της ψηφοφόρους τους κινδύνους για το Ισραήλ που συνεπάγεται η υποστήριξη στον Μπέγκιν.

Κατά συνέπεια, οι υπογράφοντες επιλέγουν να παρουσιάσουν δημόσια μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα που αφορούν τον Μπέγκιν και το κόμμα του, και να προτρέψουν όλους τους ενδιαφερόμενους να μην υποστηρίξουν αυτήν την τελευταία φασιστική εκδήλωση.

ISIDORE ABRAMOWITZ, HANNAH ARENDT, ABRAHAM BRICK, RABBI JESSURUN CARDOZO, ALBERT EINSTEIN, HERMAN EISEN, MD, HAYIM FINEMAN, M. GALLEN, MD, HH HARRIS, ZELIG S. HARRIS, SIDNEY KAROH, FR, HARO, HAROK LINDHEIM, NACHMAN MAISEL, SEYMOUR MELMAN, MYER D. MENDELSON, MD, HARRY M. OSLINSKY, SAMUEL PITLICK, FRITZ ROHRLICH, LOUIS P. ROCKER, RUTH SAGIS, ITZHAK SANKOWSKY, IJ SHOENERG, IJ SHOENBERG STEFAN WOLFE.

Νέα Υόρκη, 2 Δεκεμβρίου 1948

Πηγή: https://info-war.gr/otan-o-ainstain-apokaloyse-fasistes/

Την ώρα όπου οι δυτικές κυβερνήσεις τάσσονται υπέρ της κυβέρνησης του Ισραήλ, νομιμοποιώντας με τον τρόπο τους τη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα, οι λαοί της Ευρώπης τάσσονται στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού. Η φωτογραφία είναι από το γήπεδο της Σέλτικ Γλασκώβης, όπου χιλιάδες Σκωτσέζοι οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας σήκωσαν Παλαιστινιακές σημαίες, εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την αλληλεγγύη τους στους Παλαιστινίους, γνωρίζοντας ότι η ομάδα τους κινδυνεύει να τιμωρηθεί γι αυτή τους την κίνηση

«Για να γράψω ποίηση που δεν είναι πολιτική, πρέπει ν’ ακούω τα πουλιά, αλλά για ν’ ακούω τα πουλιά πρέπει πρώτα να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί»,

Μαρουάν Μακούλ, Παλαιστίνιος ποιητής

Άλλη μια σελίδα ντροπής γράφεται αυτές τις μέρες στο βιβλίο της ανθρώπινης βαρβαρότητας. Οι Ισραηλινοί, μη έχοντας διδαχτεί τίποτα από το Ολοκαύτωμα και τη γενοκτονία εις βάρος των προγόνων τους από τους Ναζί, διαπράττουν τώρα τη δική τους γενοκτονία εναντίον εκατομμυρίων εγκλωβισμένων Παλαιστινίων, βομβαρδίζοντας αμάχους, νοσοκομεία, εκκλησίες, σχολεία και κτήρια βασικών υποδομών. Οι Ισραηλινοί κρύβονται πίσω από τη φρικώδη επίθεση της Χαμάς για να δικαιολογήσουν την εκδικητική και ακόμη πιο φρικώδη επίθεσή τους. Δείχνουν να ξεχνούν όμως πως , όπως είπε και ο γ.γ του ΟΗΕ, αυτή η επίθεση της Χαμάς δεν έγινε εν κενώ. Έχουν προηγηθεί 75 χρόνια διωγμών, εκτοπίσεων, φυλακίσεων, βασανισμών, δολοφονιών και πολέμων στην προσπάθεια του Ισραήλ να διώξει τους Παλαιστίνιους από τη γη τους. Οι μαχητές της Χαμάς, όσο και αν φρίττουμε από τις πράξεις τους, είναι τα παιδιά της φτώχειας , της εξορίας και του πολέμου. Είναι τα παιδιά που γεννήθηκαν στη Γάζα, σε αυτή την ιδιότυπη φυλακή, τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του πλανήτη, όπου σε μια περιοχή στο μέγεθος της Λευκάδας ζουν αυτή τη στιγμή 2.5 εκατομμύρια άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες

Την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις της πολιτισμένης Δύσης επικαλούνται το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, δικαιολογώντας εμπράκτως την εκδικητική επίθεση του Ισραήλ, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια ακόμη επίδειξη πολιτικής αφασίας, αγκαλιάζεται με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό την ώρα που ο στρατός του Ισραήλ βομβαρδίζει ανελέητα τη Γάζα, σκοτώνοντας αμάχους και μικρά παιδιά και μιλά με εγκληματική αφέλεια για “το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα”, το οποίο λέει πως πρέπει να ασκήσει “ χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος”. Μέχρι σήμερα, 26/10, και μετά από 20 μέρες ανελέητων βομβαρδισμών, έχουν σκοτωθεί πάνω από 7.000 Παλαιστίνιοι, από τους οποίους οι 3.000 είναι παιδιά και οι 1.700 γυναίκες. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσες χιλιάδες ζωές αμάχων είναι αρκετές για τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να μην θεωρηθεί μεγάλο το ανθρωπιστικό κόστος.

Εν τω μεταξύ, η Μέση Ανατολή βρίσκεται πολύ κοντά σε μια γενική ανάφλεξη. Η κτηνώδης και ανυποχώρητη πρακτική του Ισραήλ σπρώχνει όλο και περισσότερο τη Χεζμπολάχ , το Ιράν και ίσως και αραβικές χώρες σε μια στρατιωτική απάντηση που θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερο αιματοκύλισμα στην ευρύτερη περιοχή. Στο πολεμικό κάδρο όμως μπαίνει και η χώρα μας. Η αποστολή φρεγάτας στην Ανατολική Μεσόγειο, η ενεργοποίηση της βάσης της Σούδας και η παραχώρηση της 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα, όπου οι Αμερικανοί θα μετασταθμεύσουν αεροσκάφη, μεταγωγικά και ιπτάμενα τάνκερ μετατρέπει τη χώρα μας σε ενεργό παίκτη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλειά της

Νάκμπα στα αραβικά σημαίνει καταστροφή. Έτσι αποκαλούν οι Παλαιστίνιοι την εκδίωξή τους από τη γη τους. Αν η Νάκμπα δεν αναιρεθεί, ειρήνη δεν πρόκειται να υπάρξει σε αυτό τον πολύπαθο τόπο

Εμείς, ως Γη & Ελευθερία,

καταγγέλλουμε τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς και τη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα και ζητάμε να σταματήσει το εγκληματικό εμπάργκο που επιβάλλει το Ισραήλ

ζητάμε από την ελληνική κυβέρνηση την απεμπλοκή της χώρας μας από τα νατοϊκά σχέδια (είτε άμεση με την αποστολή φρεγάτας είτε έμμεση με την παροχή διευκολύνσεων σε νατοϊκά στρατεύματα)

εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για να κερδίσει το δικαίωμα στην ανεξαρτησία του και στηρίζουμε τον αγώνα του για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους

Και για όσους αυταπατώνται … Όσο δεν υπάρχει ελεύθερη Παλαιστίνη, δεν θα υπάρχει ειρήνη

από το ιστολόγιο της "Γη & Ελευθερία" ...https://gikieleftheria.blogspot.com/