Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, ο καθένας παίρνει θέση. Πολιτική θέση. Δεν υπάρχουν πια ουδέτεροι ή αμέτοχοι. Δεν υπάρχουν α-πολίτικοι.
Όλοι εκφράζουν με λόγο και έργο πολιτική θέση. Φιλολαϊκή ή αντιλαϊκή
Μέσα λοιπόν στους δίσεκτους καιρούς, το υπουργείο Εργασίας ή Ανεργίας, αν προτιμάτε τον ακριβέστερο προσδιορισμό, λάμπει δια της απουσίας του από το μέτωπο του αγώνα που δίνουν οι απολυμένοι του αεροδρομίου.
Η Διοίκηση του Εργατικού Κέντρου Λαυρίου και Ανατολικής Αττικής καταγγέλλει τη στάση του υπουργείου και του υπουργού Εργασίας
Ακολουθεί η καταγγελία του ΕΚΛΑΑ
Η στερεότυπη αντίληψη ενός νεοφιλελεύθερου, είναι το ότι οι κρίσεις έχουν πάντα και την όψη της ευκαιρίας και επιτυχημένος στη ζωή, είναι πάντα αυτός που παραβλέποντας τις κρίσεις, εστιάζει στις ευκαιρίες, πλουτίζοντας. Τα θύματα των κρίσεων είναι ασήμαντα για τον νεοφιλελεύθερο. Αν δεν τα χαρακτηρίσει όλα, συλλήβδην «τεμπέληδες» και «άχρηστους», στην καλύτερη περίπτωση τα αντιμετωπίζει με επιδερμική συγκατάβαση και μία επωδό στα σχόλια του για αυτά, την γνωστή και αηδιαστική επωδό: «Ας πρόσεχαν».
Βλέπουμε αυτές τις ημέρες της υγειονομικής κρίσης του κορωνοϊού (SARS-CoV-19) ή της επιδημίας με το όνομα COVID-19, πως έχει επιβληθεί απαγόρευση κυκλοφορίας και προπαγανδίζεται σθεναρά το «Μένουμε Σπίτι». Η αιχμή της προπαγάνδας είναι η έγερση της ατομικής ευθύνης, η οποία αποτελεί (σύμφωνα με την προπαγάνδα πάντοτε) τη Λυδία λίθο της πολιτικής ταυτότητας μας. Αυτό θέλει η προπαγάνδα στήριξης του συστήματος υγείας, αυτό οφείλουμε να κάνουμε.
Την ίδια ώρα που ως πολίτες πειθαρχούμε και «Μένουμε Σπίτι», δηλαδή μένουμε μακριά από τις εξελίξεις και βουβοί μπροστά τους, οι κυβερνώντες έχουν αρπάξει τη χρυσή ευκαιρία της κοινωνικής παράλυσης και (με τη σειρά που τα ζήσαμε)
α. η κατάργηση στην ουσία της προστασίας των περιοχών Natura, ορίζοντας χρήσεις γης που τις καθιστούν επέκταση του αστικού χώρου,
β. η κατάργηση της αυτοτέλειας των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ) που μέχρι τώρα ήταν ανεξάρτητοι επιστημονικοί/περιβαλλοντικοί φορείς που επόπτευαν τις προστατευόμενες περιοχές και γνωμοδοτούσαν για τυχόν δραστηριότητες μέσα σε αυτές.
γ. η μεταφορά των αρμοδιοτήτων των ανεξάρτητων επιστημονικών φορέων αυτών στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, (η απόλυτη κυβερνητική χαλιναγώγηση των διαδικασιών)
δ. η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων εντός δασικών εκτάσεων και σε ορισμένες περιπτώσεις και εντός υγροτόπων και ρεμάτων.
ε. η επαναφορά του απαράδεκτου, περιβαλλοντικά και πολιτικά, ορισμού των «οικιστικών πυκνώσεων» που έχει απορριφθεί από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) νομιμοποιώντας τα αυθαίρετα εντός αυτών για 30 χρόνια, ενώ με την διατήρηση αυθαίρετων και καταπατήσεων αυξάνει τον πλημμυρικό κίνδυνο και καθιστά “απαραίτητα” τα έργα διευθέτησης των υδατορεμάτων, δηλαδή περαιτέρω καταστροφές.
στ. η ψευδεπίγραφη επιτάχυνση των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων , που στην ουσία είναι η παγίωση της ασυδοσίας των «επενδυτών» ακραίων έργων, όπωψς πχ η καύση σκουπιδιών κλπ
ζ. η απλοποίηση των διαδικασών διαχείρισης στερεών αποβλήτων και η κατάργηση της άδειας μεταφοράς αποβλήτων, αντικαθιστώντας την από μια απλή εγγραφή σε ένα μητρώο.
η. η συστηματική παραβίαση του Συντάγματος, Ευρωπαϊκών οδηγιών και Διεθνών Συμβάσεων, στις πλείστες των περιπτώσεων που υποτίθεται πως «εκσυγχρονίζει» Κάνει δηλαδή τη βρώμικη δουλειά που θα μετατρέψει την Ελλάδα σε ένα νεκροταφείο, μία απέραντη υποβαθμισμένη ζώνη
και άλλα πολλά που δεν μας παίρνει ο χώρος να τα παραθέσουμε.
Όλα τα παραπάνω και πολλά ακόμη που ετοιμάζουν αυτοί που «νοιάζονται για την υγεία μας», αποτελούν ενέργειες που στρέφονται ευθέως κατά του λαϊκού συμφέροντος. Είναι ενέργειες εχθρικές προς την ίδια τη χώρα. Όσο εμείς «μένουμε σπίτι» και «φροντίζουν αυτοί για τα υπόλοιπα», προετοιμάζεται η καταστροφή που θα αλώσει τη χώρα τα επόμενα 50 χρόνια και θα προκαλέσει τεράστιες αλλοιώσεις και ζημιές στο οικονομικό, το κοινωνικό, το πολιτικό, το φυσικό περιβάλλον. Θα καταστρέψει, όχι μόνο τη ζωή μας, όπως τη ζούμε εμείς σήμερα, αλλά και τη ζωή των επόμενων γενεών. Καταστροφές που θα είναι μη αναστρέψιμες, τουλάχιστον στον ορατό για την ανθρώπινη ζωή, ορίζοντα.
Μένουμε σπίτι λοιπόν, σημαίνει μένουμε αδρανείς. Και αν πρόκειται για την ευθύνη μας απέναντι στην κοινωνία, τα πράγματα αποδεικνύουν πως τελικά το να μείνουμε αδρανείς, στο σπίτι μας, είναι το πλέον ανεύθυνο γιατί θα βαρυνόμαστε πάντα με την καταστροφή της χώρας και της ζωής που σαλεύει μέσα της.
Αν οι διοικούντες ήταν έντιμοι, θα φρόντιζαν η αδράνεια την οποία μας έχουν επιβάλει, να ήταν και δική τους αδράνεια. Τουλάχιστον σε ότι αφορά την εξυπηρέτηση των φίλων τους και των όσων αντιλαϊκών ρυθμίσεων σκοπεύουν να επιβάλουν. Όμως από τα αρχαία χρόνια η αδράνεια αποτελούσε χαρακτηριστικό του ιδιώτη. Του ενδεούς ιδιώτη και όχι του ελεύθερου πολίτη. Έτσι, μπροστά στα όσα σχεδιάζουν, ενώ εμείς «μένουμε σπίτι», πρέπει, ως πολίτες που διαθέτουμε πολιτική κουλτούρα και αίσθημα ευθύνης απέναντι σε αυτούς που το αξίζουν, να ετοιμάσουμε την αντίδραση μας,
ΥΓ:Ένα παλιό απόφθεγμα που μας είχαν μάθει μερικοί φωτισμένοι καθηγητές στο σχολείο έλεγε, πως υπάρχουν μερικοί καλοί λόγοι να είσαι υπάκουος, αλλά το να μην έχεις την ικανότητα να είσαι ανυπάκουος δεν είναι ένας από τους καλύτερους λόγους.
Στις 5/3/2020 παρακολουθήσαμε ένα δημοτικό συμβούλιο, στο δημαρχείο του Γέρακα, με αποκλειστικό θέμα συζήτησης, την ενημέρωση σχετικά με μία νέα κλειστή δομή φιλοξενίας ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, εντός των ορίων του δήμου. Την κατασκευή και τη λειτουργία της δομής θα αναλάμβανε και θα εγγυόταν η Εκκλησία της Ελλάδας (πιο ειδικά μία ΜΚΟ η οποία θα διοικείται από 2 μητροπολίτες και θα εκπροσωπείται από έναν αρχιμανδρίτη κ.ο.κ)
Η συνεδρίαση ήταν επανάληψη μας προηγούμενης απόπειρας, η οποία είχε αναβληθεί. Φαινομενικά, τίποτα δεν απειλούσε τους «νοικοκυραίους» της περιοχής και όμως…. Φτάνοντας βρήκαμε αυτοκίνητα και μοτοσυκλέτες της αστυνομίας να μας υποδέχονται έξω από το δημαρχείο. Είδαμε και ακούσαμε «νοικοκυραίους» και φανατικούς «νομιμόφρονες» να συγκεντρώνονται για να φωνάξουν κατά των μικρών παιδιών που θα φιλοξενούνταν. Είδαμε και μία αντισυγκέντρωση, οργανωμένη από νέο κόσμο, με νέα μυαλά και υγιή σκέψη που θέλησαν να σταθούν απέναντι στους «ψεκασμένους» συνωμοσιολόγους που συγκεντρώνονταν υπακούοντας στο κάλεσμα της Ραχήλ Μακρή (της γνωστής Ραχήλ Μακρή) και του δημοτικού συμβούλου Καρκούλια (όπως μάθαμε από τους παρευρισκόμενους γιατί δεν είχαμε την «τιμή» να τον γνωρίζουμε).
Για τη Ραχήλ Μακρή, φρόντισε η ίδια να μας πληροφορήσει για τους λόγους της πρωτοβουλίας της, από το site της (rachelmakri.com)
«Ραχήλ Μακρή: «Οι δημότες δεν επιθυμούν καμία δομή στον Γέρακα. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τέτοια δομή που έχει στόχο την διάλυση της κοινωνικής συνοχής και οικονομικής ζωής του δήμου Παλλήνης»
Συνέντευξη στους Δ. Δημακόπουλο και Γ. Μισιάκα και το Δημοτικό Ραδιόφωνο Ηρακλείου στους 94 fm, παραχώρησε η Επικεφαλής της Δημοτικής παράταξης «άλλη Πόλη» και π. Βουλευτής, κ. Ραχήλ Μακρή, για την σημερινή έκτακτη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στον Δήμο Παλλήνης με θέμα την δημιουργία δομής στο Γέρακα.
Μέσα στο «νοικοκυραίικο μπλοκ των φίλων της Ραχήλ Μακρή, του ομόσταυλου της, Καρκούλια και των συν αυτοίς, ήταν και άλλα «άνθη», που κοσμούν τον νεοελληνικό ναζιστικό βάλτο. Απομεινάρια της ΧΑ που έσπασε και σκόρπισε βρωμερά θραύσματα μέσα στο περιθώριο που επιβίωνε.......
Η αντισυγκέντρωση
Το πανό της αντισυγκέντρωσης
Οργανώθηκε αντισυγκέντρωση, πολύ πιο μεγάλη και φυσικά σοβαρή, από τη συγκέντρωση του ακροδεξιού συνονθυλεύματος. Η αντισυγκέντρωση, είχε ενεργό συμμετοχή στα διαμειφθέντα στο δημοτικό συμβούλιο. Εξέφρασε ξεκάθαρα την συμπαράστασης της στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, ως συγκέντρωση ταξικών αδέλφών. Στην αντισυγκέντρωση συμμετείχαν η Αντιεθνικιστική Αντιφασιστική Πρωτοβουλία στην Ανατολική Αττική (ΑΑΠΑΑ), μέλη της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α, μέλη του ΚΚΕ, εκπρόσωποι συνδικάτων και συλλόγων εκπαιδευτικών.
Εντύπωση προκάλεσε η αντίδραση των ακροδεξιών στα συνθήματα της αντισυγκέντρωσης. Οι ακροδεξιοί «φώναζαν» διακριτικά πάντα, αφού δεν είναι συνηθισμένοι να εκφράζουν άποψη, «Να πάνε στον Έβρο να πολεμήσουν», «Εκεί να σας δούμε, όχι εδώ» και τα σχετικά και απαράδεκτα. Οι πατριώτες της πεντάρας (Μπατριώτες κατά το κοινώς λεγόμενο) ονείδιζαν ανθρώπους που αξίωναν ανθρωπιά για τον συνάνθρωπο και αγάπη για τον πλησίον. Μπορεί αυτοί οι «υπερπατριώτες και γενναίοι» να εκσπερμάτιζαν με την ιδέα του «αμύνεσθαι περί πάρτης» αλλά ταυτόχρονα παρέλειπαν να προβούν σε περιγραφή του τι σήμαινε αυτό. Ίσως γιατί το να κυνηγάς ρακένδυτους και ξυπόλυτους δυστυχισμένους ανθρώπους δεν έχει κανένα κλέος, καμία δόξα. Και ατό τους χάλαγε τη μαζική ονείρωξη.
Στο πεδίο του χαρτοπολέμου, χειραψίες αντί για σφαίρες
Από την άλλη μεριά, την ώρα που οι γενναίοι μπατριώτες ακόνιζαν τα γιαταγάνια τους για να κόψουν την μπριζόλα τους, οι ομόσταυλοι τους «φιλελεύθεροι» επιχειρηματίες συναντιόνταν στη Θεσσαλονίκη με τους αντίστοιχους πολιτικά συστεγαζόμενους, Τούρκους
Ο υφυπουργός Μακεδονίας Θράκης, της κυβέρνησης που πολεμάει την ασύμμετρη απειλή στον Έβρο, Θεόδωρος Καράογλου παρατήρησε μάλιστα πως είναι θετικό ότι η συγκεκριμένη συνάντηση δεν αναβλήθηκε υπό την πίεση του κλίματος των ημερών. «Το εμπόριο ανοίγει δρόμους και ότι πρέπει να γίνει προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να γίνεται» είπε χαρακτηριστικά, διευκρινίζοντας ότι οι δύο λαοί έχουν πολλά κοινά σημεία, οι επιχειρηματίες το ίδιο και με υπόβαθρο αυτές τις σχέσεις θα πρέπει να πλησιάσουν και ηγεσίες των δύο χωρών. Ο υπουργός συμπλήρωσε ακόμη ότι η συνεργασία του ιδιωτικού τομέα της Ελλάδας και της Τουρκίας πρέπει να προχωρήσει. Άσε τα χαϊβάνια να μιλάνε για ασύμμετρες απειλές και υβριδικούς πολέμους. Εδώ έχουμε εμπόρια και με τα λεφτά δεν παίζουμε.
Αμηχανία στις τάξεις των «πολεμιστών».
Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Εξαγωγέων – ΣΕΒΕ Γιώργος Κωνσταντόπουλος –εμφανώς συγκινημένος- στο χαιρετισμό του έκανε λόγο για μήνυμα φιλίας, συνεργασίας, ειρήνης και αμοιβαίας κατανόησης που επιθυμεί να στείλει η πρωτοβουλία για την υπογραφή του Μνημονίου. Όπως είπε ελπίζει οι κινήσεις του ΣΕΒΕ και του DEIK που θα γίνουν από εδώ και πέρα και εντάσσονται στην ουσία στο πεδίο της οικονομικής διπλωματίας να συμβάλλουν στην διεύρυνση των εμπορικών και επιχειρηματικών σχέσεων των δύο πλευρών. «οι συμπράξεις είναι απαραίτητες για να πετύχουμε αυτό το στόχο» σημείωσε, εξηγώντας ότι στη Β. Ελλάδα υπάρχουν πολλές επενδυτικές ευκαιρίες, αλλά και πολλές δυνατότητες συνεργασίας ανάμεσα σε ελληνικές και τουρκικές επιχειρήσεις.
Στην δική του παρέμβαση ο πρόεδρος του Τουρκοελληνικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου του DEIK κ. Λεβέτ Σαδίκ ήταν ακόμη πιο συγκεκριμένος. Αφού υποστήριξε ότι από τη συνεργασία και οι δύο πλευρές θα βγουν κερδισμένες (win win), έθεσε δύο μετρήσιμους στόχους:
Πρώτον, τον διπλασιασμό των οικονομικών σχέσεων Ελλάδας – Τουρκίας από τα περίπου 4 δισ. δολ. του 2019 στα 8 δισ. δολ. τα επόμενα λίγα χρόνια. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τον μήνα Ιανουάριο του 2020 οι εμπορικές σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας διαμορφώθηκαν σε 376 εκατ. δολάρια, κάτι που για την Ελλάδα σημαίνει εξαγωγές 155 εκατ. και εισαγωγές 221 εκατ. δολ.
Δεύτερον, τη δυνατότητα ανάληψης έργων και επενδύσεων από κοινού σε τρίτες χώρες. Αυτό το σενάριο –δηλαδή η επενδυτική συνεργασία ελληνικών και τουρκικών επιχειρήσεων σε τρίτο έδαφος είτε της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε χωρών της Ασίας και της Αφρικής με τις οποίες η Τουρκία διατηρεί προνομιακές σχέσεις- έχει διατυπωθεί αρκετές φορές τις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς όμως να ευοδωθεί. Παρά το ότι στη θεωρία φαίνεται βολικό, στην πράξη δεν έχει εφαρμοστεί μέχρι τώρα. Φαίνεται, όμως, ότι ως προοπτική εξακολουθεί να απασχολεί το μυαλό κάποιων.
Επίσης, ο κ. Σαδίκ κάλεσε τους Έλληνες επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία και τυχόν αντιμετωπίζουν προβλήματα να απευθυνθούν στο DEIK για να τους στηρίξει και να τους βοηθήσει. «Θα τα αντιμετωπίσουμε σαν δικά μας προβλήματα» είπε χαρακτηριστικά, δήλωση που έγινε δεκτή με ικανοποίηση, καθώς οι περισσότεροι από τους Έλληνες επιχειρηματίες που ήταν παρόντες κάνουν ήδη δουλειές με στην Τουρκία.
(πηγή «Voria.gr»)
Η επιχειρηματικότητα είναι αμείλικτη και δεν χάφτει το σανό για υβριδικούς ή μεταλλαγμένους πολέμους
Διαβάζουμε στις ειδήσεις που αφορούν στην συνάντηση
Μεταξύ των εταιρειών που ήταν στις συζητήσεις συμπεριλαμβάνονται
η Alumil (το παρόν έδωσε ο κ. Γιώργος Μυλωνάς),
η Kleemann (δια του εμπορικού διευθυντή Γιώργου Μοσχοβάκη),
η ΟΛΘ ΑΕ (διά του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου κ. Σωτήρη Θεοφάνη),
η Olympia Electronics (ήταν παρόν ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος κ. Δημήτρης Λακασάς),
η Λουφάκης Χημικά (δια του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου κ. Κυριάκου Λουφάκη, ο οποίος είναι ταυτόχρονα πρόεδρος της Αλεξάνδρειας Ζώνης Καινοτομίας),
η ΔΙΟΠΑΣ ΑΕ (το παρόν έδωσε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος κ. Σίμος Διαμαντίδης),
η ISOMAT (δια του Γενικού Διευθυντή κ. Θάνου Τζιρίτη),
ο όμιλος Χαίτογλου (εκπροσώπησε ο γενικός διευθυντής κ. Μιχάλης Κότσης),
η Ευρωσύμβουλοι ( δια του κ. Στάθη Ταυρίδη),
η Σαμαράς & Συνεργάτες (το παρόν έδωσε ο επικεφαλής κ. Δημήτρης Σαμαράς),
ο πρώην πρόεδρος του ΣΒΒΕ κ. Δημήτρης Συμεωνίδης,
καθώς και από τον κλάδο των εκκοκιστών η Αφοί Καραγεώργου (το παρόν έδωσε ο κ. Νίκος Καραγεώργος» και η ΑΥΓΗ (δια του κ. Αναστάσιου Αυγερινού).
Όπως βλέπετε ούτε υβριδικός πόλεμος υπάρχει, ούτε ασύμμετρη απειλή. Τα μόνα που υπάρχουν στον ιμπεριαλιστικό απαίσιο κόσμο μας είναι η απανθρωπιά και η κτηνωδία απέναντι σε ανθρώπους που υποφέρουν από τον ξεριζωμό που τους επέβαλαν οι «μεγάλοι». Έναν ξεριζωμό που τους μετέτρεψε σε ικέτες ενός κόσμου, που από χρόνια έχει πάψει να σέβεται τον ενδεή και τον κατατρεγμένο. Αντίθετα, υπάρχει η απανθρωπιά και μία κρίσιμη μάζα ασυνείδητων που θεωρούν εαυτούς απογόνους ενδόξων προγόνων και δεν ντρέπονται να εκδιώξουν και να φερθούν με βαναυσότητα ακόμα και σε ένα μωρό παιδί που κλαίει μπροστά τους
Σίγουρα αν μας έβλεπε ο Δίας, ο προστάτης των ικετών και των ενδεών από τον Όλυμπο, δεν θα το είχε σε τίποτα να μας εξαφανίσει με έναν κεραυνό. Αφού η διαρκής ύβρις μας θα πρέπει νομοτελειακά, να μας επιφέρει τη Νέμεσι
Πηγές:
Ο ορισμός του υβριδικού πολέμου από το armyvoice.gr
Ο υβριδικός πόλεμος είναι μια μορφή πολέμου, η οποία στοχεύει τον πληθυσμό ενός κράτους και όχι τις Ένοπλες Δυνάμεις της xώρας, τον οποίο χρησιμοποιεί το τελευταίο διάστημα η Τουρκία έναντι της Κύπρου και Ελλάδας.
Οι επιχειρηματίες των δύο χωρών, σίγουρα έχουν πολύ διαφορετική άποψη
Δεν υπάρχει χώρος που να έχει συνδεθεί με τα μεγαλύτερα ψέματα και τις ιστορικότερες αποτυχίες της ελληνικής πολιτικής σκηνής, όσο το Ζάππειο μέγαρο.
Από τον Σαμαρά, με το πρόγραμμα του Ζαππείου 1, την επενεκκίνηση της οικονομίας του Ζαππείου 2, το πρόγραμμα του Μαίου Ζάππειο 3. Μετά ο Τσίπρας με το παράλληλο πρόγραμμα (είχε προηγηθεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που δεν το φορτώθηκε και αυτό το ιστορικό κτήριο) και την έξοδο από τα μνημόνια με το βάλε-βγάλε της γραβάτας. Το κληροδότημα του Ζάππα έμελλε να γίνει πολλές φορές θεατρική σκηνή κακών ηθοποιών που πουλούσαν τα σενάρια τους για αλήθειες στους μόνιμα απογοητευμένους ψηφοφόρους.
Σειρά στα Ζάππεια πήρε και ο Πατούλης. Και είπε ο ηλιοκαμένος (μεσούντος Χειμώνος) στο Ζάππειο:
“Είναι προσωπική μου δέσμευση ότι δεν θα γίνει χωματερή στο Γραμματικό.”
Δεν βρήκε κάτι καλύτερο να πει.
Νέες μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων ανάμεσα τους και του Γραμματικού εξήγγειλε για μια ακόμα φορά ο Γ. Πατούλης, χθες (30/1/2020) στο Ζάππειο.
Εξήγγειλε και κατασκευή Μονάδων Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων. Πρώτα μέσα στον χώρο που θα εγκατασταθούν οι νέες Μονάδες Επεξεργασίας, αλλά και νέων ΜΕΒΑ σε κατάλληλους χώρους εντός της Αττικής, που θα μπορούν να φιλοξενήσουν αυτή τη δραστηριότητα, σε συνεργασία πάντοτε με τους Δήμους ή και ενώσεις Δήμων (διαδημοτικές μονάδες).
Έβγαλε και λόγο για το Γραμματικό, για να καθησυχάσει όσους ανησυχούν για την βόμβα που ετοιμάζεται να ανάψει το φυτίλι της, στην ανατολική Αττική. Για τον σκουπιδοσωρό που θα απορριφθεί πάνω σε ρέμα που θα «εμπλουτίσει» σε διοξίνες τον νότιο Ευβοϊκό. Βέβαια κουβέντα δεν είπε για το ρέμα, τις σκισμένες μεμβράνες, την επιστημονικά και φωτογραφικά τεκμηριωμένη ακαταλληλότητα του χώρου.
«Η αξιοκρατία και η αξιολόγηση αποτελούν αδιαπραγμάτευτες προτεραιότητες», διεμήνυσε από την Ηλεία ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης» μας πληροφορούσε η «έγκυρη και απροκατάληπτη» Καθημερινή στις 13/6/2019, σε ρεπορτάζ που ακολουθούσε την προεκλογική εκστρατεία του νυν πρωθυπουργού
Στις 18/7/19, στο twitter (αναδημοσίευση από το ΒΗΜΑ) ο υπέρμαχος της αξιοκρατίας πρωθυπουργός δήλωνε «Προχωρήσαμε χωρίς καμία καθυστέρηση στη στελέχωση του κρατικού μηχανισμού με αξιοκρατικά κριτήρια και στη δημιουργία μιας πιο λειτουργικής και λιγότερο δαπανηρής δομής» αναφέρει σε ανάρτησή του στο twitter ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και προσθέτει: «Γιατί πιστεύουμε πως το κράτος πρέπει πρωτίστως να μπορεί να υπηρετεί με αποτελεσματικότητα τους πολίτες».
«Αξιοκρατία παντού, αξιολόγηση παντού. Θα προχωράνε οι καλύτεροι ανάλογα με τη δουλειά τους και ανάλογα με τις ικανότητές τους. Αυτό χρειάζεται η ελληνική κοινωνία». Υπογράμμιζε ο «μαχητής της αξιοκρατίας» Κ. Μητσοτάκης στην Ναυτεμπορική, ήδη από τον Μάιο του 2017
Σύμφωνα λοιπόν με τα όσα προέκρινε ως θετικά και επιθυμητά, τόσο από την κυβέρνηση του όσο και από το σύνολο της κοινωνίας, οι δημοσιογράφοι αποτελούν τους αξιότερους να οργανώσουν και να διεκπεραιώσουν το κυβερνητικό έργο στη χώρα. Άλλωστε προς τι ο σχηματισμός μίας εντελώς δημοσιογραφικής κυβέρνησης; Και είναι πράγματι αντικείμενο μελέτης (case study) το σχήμα που προτίμησε ο Κ. Μητσοτάκης να διοικήσει τη χώρα, που θυμίζει περισσότερο πρακτορείο ειδήσεων ή γιγάντιο γραφείο τύπου, παρά κυβερνητική δομή. Από τα «πυρηνικά μέλη» της κυβέρνησης έως τα στελέχη της εξουσιαστικής μηχανής αναφέρονται (μέχρι σήμερα 22/1/2020) τα παρακάτω πρόσωπα
Infographic από JoDi graphics 17/11/2019
Πολυτεχνείο 17/11/2019.
Στα Εξάρχεια οι δυνάμεις καταστολής κάνουν προκλητική επίδειξη ισχύος του κράτους που υπηρετούν
O Μάριος Αραβαντινός, δημοσιογράφος, κατήγγειλε ότι κατά τη διάρκεια επιχείρησης της αστυνομίας και ενώ κατέγραφε τις εξελίξεις, τρεις ΜΑΤατζήδες τον χτύπησαν προσπαθώντας να του ρίξουν το κινητό από το χέρι. Ο ίδιος δήλωσε ότι τους ενημέρωσε ότι είναι δημοσιογράφος, αλλά «δεν φάνηκαν να ενδιαφέρονται».
Σε ανάρτησή του λίγες ώρες μετά στο Facebook, ο Μάριος Αραβαντινός ενημερώνει ότι είναι καλά και χρησιμοποιεί τα λόγια του Μάνου Χατζηδάκι: «δεν κινδυνεύουμε απ’ αυτούς που δεν μας μοιάζουν. Κινδυνεύουμε απ’ αυτούς που μας περιφρουρούν».
Tην ώρα που δέχθηκε επίθεση από τους αστυνομικούς των ΜΑΤ, ο δημοσιογράφος μετέδιδε στο facebook το παρακάτω βίντεο:
Η απαίσια παράσταση των πραιτωριανών του Χρυσοχοϊδη έλαβε πρωτόγνωρες διαστάσεις
Η διαδικασία εκδίκασης της προσφυγής συλλόγων και πολιτών κατά της ΜΠΕ και των όρων για την οριοθέτηση με έργα διευθέτησης (στην πραγματικότητα έργα εγκιβωτισμού και τσιμεντοποίησης) του Μεγάλου Ρέματος, αναβλήθηκε για τις 6 Νοεμβρίου.
Αρχικά επρόκειτο να εκδικαστεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας αύριο, 30/10/2019
Δελτίο Τύπου 22/10/19
«ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΑ» ΣΤΗ ΡΑΦΗΝΑ:
104 ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΓΙΑ ΝΑ «ΠΝΙΞΟΥΝ» ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΤΟ ΤΣΙΜΕΝΤΟ
(και όχι μονο)
Η διαδικασία εκδίκασης της προσφυγής συλλόγων και πολιτών κατά της ΜΠΕ και των όρων για την οριοθέτηση με έργα διευθέτησης (στην πραγματικότητα έργα εγκιβωτισμού και τσιμεντοποίησης) του Μεγάλου Ρέματ ος, αναβλήθηκε για τις 6 Νοεμβρίου.
Αρχικά επορόκειτο να εκδικαστεί στο Συμβούλιο της Επικρατείας αύριο, 30/10/2019
Η απόφαση εγκιβωτισμού 15 χιλιομέτρων φυσικού ρέματος που στο μεγάλο μήκος του διέρχεται μόνο από αγροτικές και εκτός σχεδίου πόλης εκτάσεις, προκαλεί τεράστια ερωτηματικά.
ΤΟ ΕΡΓΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΟ
Το έργο βαφτίζεται «αντιπλημμυρικό» ενώ δεν ενοχλεί κανένα αυθαίρετο, αυξάνει την πλημμυρική παροχή και την ταχύτητα του νερού μέσα στην πόλη της Ραφήνας και είναι σχεδιασμένο για πολύ μικρότερες πλημμύρες από αυτές που επιβάλλει η σύγχρονη επιστημονική πρακτική.
Ιδού κάποια από τα εγκλήματα του έργου:
Η Αττική υπήρξε –ήδη από την αρχαιότητα- η μήτρα της τραγωδίας, με τον ίδιο τρόπο που αποτελεί και τη γενέθλια γη της κωμωδίας. Ο βραχώδης Αττικός τόπος, από την αρχαιότητα υπήρξε το φυσικό σκηνικό της συνύπαρξης και άνθησης των δύο βασικών ειδών της ερμηνευτικής τέχνης του θεάτρου.
Η παράδοση που γεννήθηκε τότε, συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τόσο στην Τέχνη, όσο και στην αληθινή ζωή. Ζούμε το (Αττικό επίσης) παράδοξο, η Ζωή να μιμείται την Τέχνη. Να την αντιγράφει και να την καθιστά πρότυπο της. Να ενσωματώνει στην εμπειρία των ζώντων το δίπολο «Ύβρις – Νέμεσις» με τέτοιο τρόπο που να είναι σαν να θέλει να δοκιμάσει τους «εχέφρονες» ανθρώπους, μέχρι ποιου σημείου θα κλιμακώσουν την Ύβρη και αν ποτέ θα καταλάβουν το μάθημα που θα τους διδάξει η πάντα επερχόμενη –λόγω της ύβρεως τους- Νέμεσις.
Μέχρι σήμερα, παρακολουθούμε μία μαζική καταστροφή να εξελίσσεται στην ανατολική Αττική. Ένας κλοιός από τερατώδη εγχειρήματα, όπως ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων στο Γραμματικό, τα διάσπαρτα θηριώδη Κέντρα Επεξεργασίας Λυμάτων, τα τσιμεντένια κουφάρια της κληρονομιάς του 2004, τα εκτεταμένα οδικά έργα και συγκοινωνιακές παρεμβάσεις κλίμακας (μεγέθυνση λιμανιών και αντίστοιχη κλιμάκωση υποδομών) περισφίγγει την Αττική. Αυτός ο απαίσιος κλοιός αναπτύσσεται δίχως να υπολογίζει το πολιτιστικό, το κοινωνικό, το περιβαλλοντικό κόστος. Διατεταγμένες μελέτες, συνταχθείσες με τη μέθοδο copy/paste, παράγουν δεδομένα απαλλακτικά για τα εγκλήματα που σχεδιάζονται. Τα σχέδια τους αγνοούν προκλητικά την διαχρονικότητα των μακάβριων επιπτώσεων τους στη ζωή και τον τόπο .
Φυσικά δεν θα σχεδίαζαν τίποτα αν πρώτα δεν είχαν διαβρώσει την κοινωνία κατάλληλα, κατασκευάζοντας ένα αδηφάγο κοινό, το οποίο εξαρτάται από τα ρουσφέτια και τις διευκολύνσεις των επισπευδόντων. Ένα κοινό που είναι έτοιμο να πειστεί, να ψηφίσει και να χειροκροτήσει το έγκλημα και τον εγκληματία. Ίσως όμως αυτό το κοινό να αποτελέσει και την Νέμεση τους. Ποιος ξέρει;
Η Ύβρις (ένα ηθικό έγκλημα που πέρασε στα «ψιλά»)
Όταν την παραμονή του Δεκαπενταύγουστου του 2005 το Boeing 737 της Helios Airways συντριβόταν στον ορεινό όγκο του Γραμματικού, εκτός από τις 121 ζωές που έπαιρνε μαζί του, σηματοδοτούσε σε ένα μακάβριο συμβολισμό την σφαίρα που έμελλε να πάρει στο θάνατο και την ανατολική Αττική.
Το αεροπλάνο της Helios Airways, έπεσε στο Γραμματικό Αττικής, μερικές δεκάδες μέτρα από τον χώρο που η Περιφέρεια Αττικής είχε προκρίνει το 2003 για χωματερή.
Το μνημείο των 121 θυμάτων, μέρος της εικόνας της χωματερής που σχεδιάζουν στο Γραμματικό
Ο συμβολισμός θα μπορούσε να ήταν άστοχος ή άκαιρος πλέον, αν η Περιφέρεια Αττικής δεν επέμενε στον αισχρό σχεδιασμό της. Αν από υποκριτική έστω ευαισθησία είχε παρατηρήσει έστω το ότι σε πρώτο πλάνο από το μνημείο των 121 θυμάτων της πτήσης HCY 522 βρίσκεται η χωματερή που σχεδιάζει.
Ένας σωρός από σοβαρούς λόγους, όπως
αλλά και άλλοι, περισσότεροι λόγοι (φερ’ ειπείν η παρεμπόδιση της ανάπτυξης μεθόδων διαλογής στην πηγή, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι «φίλοι και ημέτεροι» επιχειρηματίες των Κέντρων Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών που χρειάζονται χώρους ταφής για να πλουτίζουν), θα έπρεπε να έχουν σταματήσει κάθε απόπειρα λειτουργίας του απαίσιου έργου.
Όμως
Στην χώρα του πλαστικού savoir vivre και της πλαστικής σακούλας, ακόμα και η μνήμη η ίδια και ο σεβασμός απέναντι της, είναι φτιαγμένα από το ίδιο υλικό. Το πλαστικό.
Το μνημείο που ανεγέρθη για να θυμίζει και να αποτίνει ένα είδος τιμής, ένα είδος μεταφυσικής συγγνώμης προς τα θύματα του άδικου δυστυχήματος, αποτελεί και τοπόσημο, μπαλκόνι στη χωματερή που θα καταδικάσει την ανατολική Αττική και τη θάλασσα του νότιου Ευβοϊκού σε θάνατο. Δίχως μνημεία να θυμίζουν τι είναι αυτό που χάθηκε.
Και δίπλα στη νεκρή γη, το μνημείο των νεκρών της πτήσης 522, σε μία φριχτή αντίστιξη, να θυμίζει στις επόμενες γενιές τη μοίρα που επιφυλάσσει αυτός ο τόπος για τους νεκρούς και τα μνημεία τους.
Η χωματερή του Σγουρού, της Δούρου και του ηλιοκαμένου με τη χρυσή ρόμπα Πατούλη, δεν είναι χώρος ταφής απορριμμάτων ή υπολειμμάτων. Είναι χώρος ταφής κάθε αξιοπρέπειας και σοβαρότητας που απέμεινε στην πλαστική μας χώρα.
Πλαστική η χώρα, πλαστικές και οι αξίες της, θα μείνουν ενταφιασμένες στην Αττική γη, να τη ρυπαίνουν για χιλιάδες χρόνια ακόμα.
(In a blue mood.....)
Όταν υπουργοποιήθηκε ο Θανάσης Θεοχαροπουλος από τον Αλέξη Τσίπρα, η ενέργεια αυτή δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η κατάβαση κατά ένα ακόμα σκαλί στην κλίμακα της απαξίωσης του κόσμου των ιδεολογικών σχημάτων. Της απαξίωσης της ίδιας της πολιτικής, ως διαδικασία βασισμένη στις παντοτινές αξίες, που αντιμάχονται μεταξύ τους. Δεν ήταν ο πρώτος ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος και φυσικά ούτε και ο τελευταίος. Απλά σατιρίστηκε υπερβολικά και όχι αδίκως.
Ο Αρκάς δεν χαριζόταν, κατά περίπτωση βέβαια (ala Carte)
Πολλές οι μετακινήσεις των φιλόδοξων πολιτικών υποκειμένων*. Από τα χρόνια του μεσοπολέμου, της μετεμφυλιακής περιόδου, των πρώτων μεταπολιτευτικών χρόνων και ακόμα περισσότερα τον καιρό των μνημονίων.
Κορυφαίες στιγμές οι αναγκαστικές οικουμενικές ή οι κυβερνήσεις συνεργασίας, που περιλάμβαναν τον Καρατζαφέρη μαζί με τον Σκανδαλίδη (πχ) στην ίδια πλειοψηφική βάση ή τον Κουβέλη με τον Μπαλτάκο. Αυτός ο χυλός, αυτή η ιδεολογική κατρακύλα ονομάστηκε «συναίνεση» και ανάλαβαν τα γνωστά πλυντήρια συνειδήσεων να την αναδείξουν ως απαραίτητη για τον τόπο και τον λαό. Δεν θα αναφερθούμε βέβαια και σε ψηφοφορίες που στηρίχθηκαν σε ψήφο ανοχής ή αποχή του εκτρωματικού κατασκευάσματος της Χ.Α. γιατί θα πρέπει να γράψουμε μόνο γι’ αυτά.
Εν ολίγοις, ένα σύστημα απέδειξε πως διαθέτει πάντα τις εφεδρείες του, όταν η κατάσταση πάει να του ξεφύγει ή απλά όταν απειλούνται συμφωνίες και προγραμματισμένες «δουλειές». Δεν τα επιτρέπει αυτά το δικό μας σύστημα. Είτε πρόκειται για την κεντρική κυβέρνηση, την ευρωπαϊκή επιτροπή, την περιφερειακή διοίκηση, τον δήμο και τις επιμέρους δημοτικές ενότητες του.
Η διοίκηση έχει συνέχεια φωνάζουν και καμαρώνουν κοροϊδεύοντας ευθέως τον ψηφοφόρο που προεκλογικά του πετούσαν συνθήματα τύπου «Ως Εδώ! Ώρα να αλλάξουμε σελίδα» ή «Νέο Ξεκίνημα» κλπ. Μετά τις εκλογές οι αντιπολιτεύσεις της «συναίνεσης» φοράνε ένα κοστουμάκι και με δήθεν σοβαρό ύφος (που τους καθιστά συνήθως γελοίους) μιλάνε για την συνέχεια που πρέπει να έχει η διοίκηση, για αποφάσεις ευθύνης και άλλα χιλιομασημένα. Και ενώ αναμασούν, ταυτόχρονα φτύνουν τους ψηφοφόρους τους. Τουλάχιστον τους συνειδητά και όχι επ’ ανταλλάγματι ψηφοφόρους τους.
Τελικά, όπως επανειλημμένα έχει αποδειχθεί, οι στόχοι που το σύστημα που μας διοικεί έχει θέσει, θα πραγματωθούν στανικά και με κάθε τρόπο. Η πραγμάτωση των στόχων αυτοών περνά πρώτα από την ικανοποίηση των αναγκών των διεκπεραιωτών τους. Οι ανάγκες αυτές είναι πάντα ίδιες και τις ικανοποιεί με απόλυτο τρόπο η συμμετοχή στη νομή της εξουσίας. Η συμμετοχή στη νομή, μεταφράζεται συνήθως σε αξιώματα, ή κατά την διαδεδομένη μεταφορά, σε παραχώρηση «καρέκλας». Αυτή η καρέκλα είναι ο μεγαλύτερος πόθος και συχνά ο μοναδικός στόχος των «οραματιστών» της πολιτικής πρακτικής, δυστυχώς σε όλα τα επίπεδα και σε όλο τον πλανήτη, όπως διαπιστώνουμε συνέχεια.
Στον δήμο που ζούμε, στον «δήμο της καρδιάς μας» όπως λέμε στην AtticaVoice (αν και διαγκωνίζεται με τον δήμο Σπάτων – Αρτέμιδας για την «καρέκλα» αυτή) πρόσφατα το ζήσαμε και αυτό. Η έλλειψη πλειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο για την παράταξη του δημάρχου, του δημιούργησε την ανάγκη για μία επιπλέον ενίσχυση σε συμβούλους. Και βέβαια, τα πράγματα έδειξαν πως τίποτα δεν είχε αφεθεί στην τύχη. Και το έδειξαν πριν ακόμα τη δεύτερη εκλογική Κυριακή.
Κατά τα εμπορικά ήθη του δυτικού κόσμου αυτές οι πράξεις δεν μπορεί να είναι μονσήμαντες, να περιγράφονται δηλαδή μόνο ως «δούναι» ή μόνο ως «λαβείν». Αυτές οι πράξεις περιέχουν την αμοιβαιότητα εξορισμού. Έτσι ο παρέχων πολιτική στήριξη λαμβάνει τα σχετικά επίχειρα, τα οποία συνοψίζονται σε ένα …έπιπλο. Μία καρέκλα, κατά το διαδεδομένο μεταφορικό σχήμα.
Και δεν υπάρχει τίποτα μεμπτό σε μία συμφωνία που υπακούει στις επιταγές της ελεύθερης οικονομίας και στους κανόνες της αγοράς, αν πρόκειται για ένα εμπόρευμα όπως είναι ένα αυτοκίνητο, ένα αεροπλάνο ή ένας καφές. Αν η συνδιαλλαγή όμως αφορά έναν δήμο; Αν αφορά την κοινωνία του, τον τόπο, την υγεία των κατοίκων του; Αν αφορά τα βουνά του και τα δάση του; Αν συνορεύει με υποδομές κλίμακας οι οποίες επιβαρύνουν την υγεία και την ποιότητα ζωής των κατοίκων; Μπορεί η συνδιαλλαγή και η «συμφωνία για την καρέκλα» να ίσταται υπεράνω αυτών των αξιών, ως ρυθμιστικός παράγοντας τους;
Η προηγούμενη δημοτική αρχή με τα καθημερινά τα έβγαζε πέρα με αρκετά προβλήματα που επιβάρυναν την κατάσταση. Τα διεκπεραίωνε. Εκεί που ήταν οικτρή ήταν στα μεγάλα. Στα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου, τα οποία έδειξε πως δεν τα θέλει γιατί θέλει να μετατρέψει τον δήμο σε αθηναϊκό προάστιο. Έδειξε πως θέλει να υποβαθμίσει τον τόπο για τους κατοίκους του και να τον καταστήσει αναλώσιμο επιχειρηματικό στόχο προς εκμετάλλευση. Άσχετα αν οι τόποι δεν καταναλώνονται και οι άνθρωποι δεν μπορεί να μετατραπούν σε εποχιακούς υπαλλήλους μεγαλοεπενδυτών ετσιθελικά.
«Απρίλης - Μάης, κοντά το θέρος» λέει η παροιμία και άσχετα αν το θέρος μόλις έφυγε, η ώρα της κρίσης είναι κοντά. Η ώρα που θα φανεί το μέγεθος της συνδιαλλαγής είναι σχεδόν τώρα. Αν και έχουμε τις δικές μας εκτιμήσεις, δεν θέλουμε να τις δούμε να επιβεβαιώνονται και προτιμούμε να περιμένουμε τα γεγονότα και βέβαια τις αγαπημένες κατηχήσεις των συνδιαλλασσομένων περί "πολιτικού πολιτισμού". Εννοείται πως ο πολιτικόες πολιτισμός εκτός εισαγωγικών δενταυτίζεται επουδενί με την κοροϊδία. Για να μη μπερδευόμστε.
Σεπτέμβρης – Οκτώβρης, κοντά και ο χειμώνας.
*Τα υποκείμενα αυτά που δυστυχώς υποκαθιστούν με τέτοιες ενέργειες, το πραγματικό υποκείμενο της πολιτικής, που είναι ο ίδιος ο λαός.
Μετά το «τακτικό» συμβούλιο της 27ης Αυγούστου 2019, που στόχος ήταν το ξεφόρτωμα του άγους της πρωτόγονης χωματερής κυρίως και της λιμενικής ρύπανσης δευτερευόντως από τον Πατούλη, η διοίκηση Δούρου συγκαλεί σήμερα, 30/8 νέα συνεδρίαση. Την συγκαλεί λίγες ώρες πριν αποχωρήσει η πρώην περιφερειάρχισσα και ενώ έχει ορκιστεί ο νέος περιφερειάρχης Πατούλης. ‘Ηδη έχει κυκλοφορήσει η σχετική καταγγελία από τους συμβούλους της «Λαϊκής Συσπείρωσης» στην Αττική.
Προχθές (27/8) αλλά και σε προηγούμενες κινητοποιήσεις τους, τα σωματεία και οι φορείς της Δυτικής Αττικής κατήγγειλαν την απαράδεκτη απόφαση που πήρε η πλειοψηφία του ΕΔΣΝΑ την 1η Αυγούστου, σε έκτακτη, μυστική συνεδρίαση για καινούργια επέκταση του ΧΥΤΑ Φυλής, που στην ουσία της είναι η δημιουργία μιας νέας τεράστιας χωματερής τεσσάρων εκατομμυρίων κυβικών μέτρων σε απόσταση αναπνοής από τις εργατικές κατοικίες.
Την ίδια ώρα, στη συνεδρίαση του Ενιαίου Διαβαθμιδικού Συνδέσμου Νομού Αττικής (ΕΔΣΝΑ), του φορέα διαχείρισης των απορριμμάτων, αναμένεται να επικυρωθεί η προκήρυξη του διαγωνισμού για την κατασκευή της νέας χωματερής στη Φυλή και να αποφασιστεί η "αποκατάσταση λατομικών χώρων", διαδικασία που συνδέεται με την αξιοποίηση ανενεργών λατομείων ως χωματερών! Αναπαράγεται δηλαδή η ντροπή των χωματερών από την απερχόμενη διοίκηση Δούρου, η οποία όχι μόνο δεν έκλεισε τη χωματερή, όπως διατυμπάνιζε, όχι μόνο έφτιαξε καινούργια χωματερή και σχεδιάζει κι άλλη (Γραμματικό - Κορωπί), αλλά λίγες μέρες πριν τη λήξη της θητείας της ανέλαβε να βγάλει τη βρώμικη δουλειά για λογαριασμό και σε συνεννόηση με τη νέα περιφερειακή αρχή του Πατούλη. Ο Πατούλης την ίδια ώρα οργανώνει φιέστες ορκωμοσίας και διακηρύττει πνεύμα ομονοίας με τον ….Σγουρό.
Δούρου – Πατούλης και Σγουρός, όλοι μαζί, με πλήρη σύμπνοια, θέλουν να ξεμπερδεύουν με τις υποχρεώσεις που είχε αναλάβει αρχικά ο τελευταίος και χρησίμευσαν σαν πάτημα για να αναρριχηθεί στην θέση της περιφερειάρχη η δεύτερη. Τώρα με τους δύο λερωμένους από το ψέμα τους και την χυδαία αντιλαϊκή στάση τους, να περνούν στο περιθώριο, έρχεται ο «άσπιλος και αμόλυντος» να εξυπηρετήσει τον τελικό σκοπό. Και μέχρι να βγάλει τη θητεία του θα έχει όλο τον καιρό να διεκπεραιώσει νέες απαράδεκτες πολιτικές. Γιατί, τι άλλο μπορεί να προμηνύει η «Ιερή-ανίερη Συμμαχία» ;
Η καταγγελία των συμβούλων της Λαϊκής Συσπείρωσης της Περιφέρειας Αττικής το επισημαίνει ξεκάθαρα:
«Όλα αυτά δεν γίνονται τυχαία. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΝΔ, η Δούρου και ο Πατούλης δρουν σε συνεργασία. Υλοποιούν αποφάσεις της ΕΕ για να ταΐζουν από ένα υπαρκτό και μεγάλο πρόβλημα, όπως είναι η αποκομιδή των απορριμμάτων, με ζεστό χρήμα μια χούφτα ντόπιους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους που λυμαίνονται και δραστηριοποιούνται στο συγκεκριμένο ζήτημα, καταδικάζοντας το λαό της Δυτικής Αττικής να συνεχίσει να ζει όχι πια δίπλα, αλλά μέσα στα σκουπίδια.»
Η καταγγελία μιλάει μόνο για τη συμμαχία Δούρου – Πατούλη. Εδώ πρέπει να προσθέσουμε και τον Σγουρό, ο οποίος με χαρά ανακοίνωσε την επίσημη συνεργασία του με τον Πατούλη. Βέβαια θα πρέπει να προσθέσουμε και το ότι η μπίζνα των χωματερών δεν αφορά μόνο την δυτική Αττική, αλλά και την ανατολική, με τη μεγάλη πληγή του Γραμματικού, να απειλεί να την καταστρέψει. Το πεδίο πρέπει να μεγαλώσει. Η συμμαχία που ανατέλλει χρειάζεται χώρο εργασίας και μεγέθυνση του φριχτού αντικειμένου της, για να είναι οικονομικά επιτυχημένη.
Και ο τελικός στόχος;
Μεγέθυνση υποδομών, αύξηση δικτύων μεταφορών, κατάληψη βιοτικού χώρου από επιχειρήσεις και υποδομές και άλλα τέτοια υπέροχα. Όλα απαιτούν χώρους φτηνής απόθεσης των απορριμμάτων τους. Η ανάπτυξη τους πεινάει για φτηνές χωματερές. Θέλουν να αποφύγουν με κάθε τρόπο την αύξηση του λειτουργικού τους κόστους, με την ανάπτυξη λειτουργιών όπως η διαλογή των απορριμμάτων στην πηγή κα η ανακύκλωση τους. Θέλουν να αποκομίσουν και το κέρδος που παράγεται από τα σύμμικτα και τις πρωτόγονες μεθόδους που επικρατούν στη διαχείριση των σκουπιδιών. Όλα στην πλάτη του πληθυσμού, ο οποίος είναι απλά καταναλωτής γεγονότων, ειδήσεων και εσχάτως και φτηνής «οικολογίας» με «εθελοντικές αναδασώσεις», υποτιθέμενες «οικολογικές δράσεις» και «πάρκα περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης». Όλα κενά περιεχομένου και μηδενικής πολιτικής στόχευσης.
Το πράγμα πάει όλο και χειρότερα. Στην Αττική, στην Ελλάδα, στον κόσμο που ανήκουμε όσοι σεβόμαστε τον συνάνθρωπο, τη ζωή και την κοινωνία. Και τα αναισθητικά που μας ταΐζουν είναι τόσο δυνατά που κοντεύουν να καταργήσουν την ίδια τη ζωή πριν τον θάνατο.
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
