Δελτίο τύπου της Πρωτοβουλίας Κατοίκων για ένα λιμάνιου θα συμβιώνει αρμονικά με την πόλη της Ραφήνας

για το Περιφερειακό Συμβούλιο της 27ης Αυγούστου 2019

Απαίτηση του κόσμου της Ραφήνας, του Πικερμίου αλλά και άλλων περιοχών, είναι η ματαίωση του τερατώδους σχεδίου που θα μετατρέψει τη Ραφήνα σε μια πόλη χωρίς θάλασσα πια. Σε μία πόλη που θα βρίσκεται  δίπλα σε ένα λιμάνι που θα υποβαθμίσει δραστικά και δραματικά τη ζωή και τον τόπο.

Αυτή ήταν η κεντρική διεκδίκηση της χθεσινής «επίσκεψης» κατοίκων περιοχών της ανατολικής Αττικής στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο της θητείας Δούρου. Διατρανώθηκε προς κάθε κατεύθυνση η αντίθεση των κατοίκων προς  το «Monster Plan», όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται το προγραμματικό αναπτυξιακό σχέδιο του λιμανιού της Ραφήνας και τα συνοδά έργα του, που θα αλλοιώσουν τη φυσιογνωμία της πόλης και θα αποκόψουν κυκλοφοριακά τις γειτονιές της.

Η έγκαιρη αποκάλυψη του προγράμματος του συμβουλίου από την Πρωτοβουλία Κατοίκων  και η κινητοποίηση των κατοίκων σε Ραφήνα και Πικέρμι, πέτυχαν την απόσυρση των θεμάτων από τον πρόεδρο του Περιφερειακού Συμβουλίου Θ. Σχινά.

Απαίτηση του κόσμου της Ραφήνας, του Πικερμίου αλλά και άλλων περιοχών, η ματαίωση του τερατώδους σχεδίου που θα μετατρέψει τη Ραφήνα σε μια πόλη χωρίς θάλασσα πια. Σε μία πόλη που θα βρίσκεται  δίπλα σε ένα λιμάνι που θα υποβαθμίσει δραστικά και δραματικά τη ζωή και τον τόπο.

Αυτή είναι η κεντρική διεκδίκηση της χθεσινής «επίσκεψης» κατοίκων περιοχών της ανατολικής Αττικής στο τελευταίο περιφερειακό συμβούλιο της θητείας Δούρου και της κυριαρχίας της παράταξης της. Στο τελευταίο αυτό περιφερειακό συμβούλιο δόθηκαν περισσότερες αποδείξεις πως και η ατζέντα της επερχόμενη περιφερειακής αρχής, αποτελεί συνέχεια της ατζέντας της απερχόμενης. Δηλαδή με λάβαρο την διαστρεβλωμένα εννοούμενη  «ανάπτυξη», η οποία στην ουσία είναι η οικονομική μεγέθυνση των λίγων και μεγάλων, μέσα από την ασύστολη κατανάλωση των πόρων, του περιβάλλοντος  και της ποιότητας ζωής των μικρών. Χαρακτηριστική η καυστική επισήμανση από τον κόσμο της κίνησης της Δυτικής Αττικής για την βιασύνη της Δούρου να παραδώσει στον Πατούλη, αφού πρώτα περάσει η ίδια την επέκταση του ΧΥΤΑ, για να μην έχει ο δεύτερος πολιτικό κόστος. Ακριβώς το ίδιο φωνάζαμε πριν από λίγες ημέρες και για το Monster Plan –όπως έχει επικρατήσει να λέγεται- του λιμανιού της Ραφήνας.

Δολίως, με συνοπτικές διαδικασίες και κάτω από πλήρη αδιαφάνεια κυκλοφόρησαν η πρόσκληση και η ατζέντα του τελευταίου για την προηγούμενη περίοδο, περιφερειακού συμβουλίου Αττικής. «Στα μουλωχτά» φώναζε η δυτική Αττική, προσπάθησαν να περάσουν την επέκταση της πηγής του καρκίνου στον τόπο τους. Και φώναξαν πως είναι στο πλευρό των κατοίκων της Ανατολικής Αττικής που δεν θέλουν τον ΧΥΤΑ της Δούρου και του Σγουρού, δηλαδή τον ΧΥΤΑ Γραμματικού. Και μέρος των κατοίκων της ανατολικής Αττικής που βρισκόμασταν εκεί διαμαρτυρόμενοι για το λιμάνι ενωθήκαμε με εκείνους που διαμαρτύρονταν για τον ΧΥΤΑ. Είναι ντροπή αλήθεια, σήμερα το 2019 να υπάρχουν ακόμα ΧΥΤΑ, να είναι ανίκανοι δήμοι και περιφέρεια να λειτουργήσουν την ανακύκλωση και τη διαλογή στην πηγή και να τα αναθέτουν σε εργολάβους που τελικά δεν κάνουν τη δουλειά για την οποία πληρώνονται.

Είναι σχεδόν σίγουρο πως με την τροπή που πήραν τα πράγματα στο περιφερειακό συμβούλιο της 27ης Αυγούστου, η επόμενη απόπειρα για την προώθηση του τερατουργήματος που αποκαλείται Master Plan λιμένα Ραφήνας αλλά και η επόμενη επέκταση της ντροπής των χωματερών στην Αττική, θα γίνουν πάλι «στα μουλωχτά». Ξέρουν πως δεν είμαστε ηλίθιοι ούτε αδιάφοροι για τη ζωή μας και δεν έχουν τη γενναιότητα να συζητήσουν και να εγκρίνουν την καταδίκη του μέλλοντος του τόπου στο φως της ημέρας.

Τα απαίσια πρόσωπα τους που συσπώνται από την αγωνία της χαμένης ψήφου (και όχι της ζωής που κλέβουν) το μαρτυρούν.

Η περιφερειακή αρχή έχει συνέχεια. Συνέχεια στον σχεδιασμό και την εφαρμογή της καταστροφής, συνέχεια στην ανηθικότητα και στις αποφάσεις σε απόλυτο σκοτάδι και αδιαφάνεια.

Κανένας εφησυχασμός απέναντι στους ά-βουλους που το ίδιο το σύστημα τους έχρισε συμ-βούλους και φυσικά και περισσότερο, απέναντι στους  φιλόδοξους επικεφαλής τους. Και κάποτε πρέπει να μάθουμε να διακρίνουμε αυτύς που βούλονται και όχι αυτούς που διεκπεραιώνουν εντολές ως εκπαιδευμένα σκυλάκια.

 Στην παραπάνω εικόνα τα θέματα του Περιφερειακού Συμβουλίου της 27ης Αυγούστου 2019. Μέσα σε διαμαρτυρίες και φωνές των διαμαρτυρόμενων, ο πρόεδρος Σχινάς εκτέλεσε την υποχρέωση του και ανακοίνωσε πως τα θέματα 1 έως 4 συζητήθηκαν ενώ τα θέματα από το 4 και κάτω αποσυρονται ή αναβάλλονται. Ο απελθών "πρόεδρος" Σχινάς είναι εκείνος που διεκπεραίωσε ψηφοφορία με ψήφους μόνο των επικεφαλής των παρατάξεων το 2018, όταν φοβήθηκε πως θα υπήρχαν διαρροές συμβούλων που θα καταψήφιζαν την πρόταση της "Δύναμης Ζωής" της Ρ. Δούρου.

Η αναγγελία από μικροφώνου που έκανε ο πρόεδρος Σχινάς δεν αντέχει σε κμία δοκιμασία, τόσο του νομότυπου, όσο και του πολιτικού ή του ηθικού της περιεχομενου

ΥΓ Αλγεινότατη εντύπωση προκάλεσε η αυθάδεια και η αντιδημοκρατική νοοτροπία της υπερφίαλης και αδικαιολόγητα πολυθεσίτισσας περιφερειακής γυρολόγου, Κ. Αδαμοπούλου. Σε μία από τις συνήθεις παρεμβάσεις της, ζήτησε τον λόγο γιατί δεν πίστεψαν οι κάτοικοι την ΑΝΕΠΙΣΗΜΗ «πληροφορία» κάποιου ελεγχόμενου για την αναξιοπιστία του μέσου, της επισημάνθηκε αυτό ακριβώς. Πως δεν υπήρχε τίποτα αξιόπιστο. Άλλωστε ένας επιπλέον λόγος  της διαμαρτυρίας των κατοίκων της Φυλής ήταν η ανυποληψία και η αναξιοπιστία της περιφερειακής αρχής και των «πληροφοριών» που διέδιδε.

Η Κ. Αδαμοπούλου απάντησε με το θράσος που την χαρακτηρίζει πως δεν χρωστάει ενημέρωση στον «πάσα ένα» ή την «πάσα μία» και μετά ειρωνεύτηκε τους διαμαρτυρόμενους  δήθεν χαριτολογώντας και στέλνοντας «Φιλάκια». Η αυθάδεια της ξεχείλισε το ποτήρι και βέβαια θερμόαιμη διαμαρτυρόμενη που αισθάνθηκε σφόδρα προσβεβλημένη (όπως και όλοι μας) της επισήμανε την αμετροέπεια της σε τόνο τόσο υψηλό που δεν χρειαζόταν καν μικρόφωνο για να ακούει όλο το αμφιθέατρο.

Η Κ. Αδαμοπούλου και η συμπεριφορά της αυτή αποτελούν -όπως έχει διαφανεί τα τελευταία χρόνια- δείκτη της εξαιρετικά χαμηλής ποιότητας του απερχόμενου περιφερειακού συμβουλίου. Τίποτα δεν εγγυάται πως το επόμενο θα είναι καλύτερο αφού φάνηκε πως έχει αναλάβει την διεκπεραίωση όσων δεν πρόλαβε η απελθούσα διοίκηση να υλοποιήσει.

Προς όφελος των ολίγων και οικονομικά ισχυρών και εις βάρος των κατοίκων της Αττικής και του περιβάλλοντος δυστυχώς

Η ατζέντα του συμβουλίου της 27/8/19 ακολουθεί για όσους θέλουν το πρωτοτυπο της πρόσκλησης:

ΦΗΜΕΣ ΠΕΡΙ ΑΝΑΒΟΛΗΣ ΤΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ  ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΕΙ! ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΙΜΑΝΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΥΝΥΠΑΡΧΕΙ ΑΡΜΟΝΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Σχετικά με τις φήμες που κυκλοφορούν από εχθές το μεσημέρι περί αναβολής των θεμάτων για το λιμάνι Ραφήνας στο Περιφερειακό Συμβούλιο της 27/8, έχουμε να πούμε οτι:

Οι αναβολές κατά κανόνα δεν προαποφασίζονται αλλά ανακοινώνονται την ημέρα της συνεδρίασης.  Μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει κάποια επίσημη ενημέρωση. Φυσικά δεν είναι απίθανο να αναβληθούν μετά από τον ξεσηκωμό όλης της Ραφήνας , τη συγκέντρωση εκατοντάδων υπογραφών μέσα σε λίγες ημέρες και τη δημοσιότητα  που πήρε το θέμα που πήγε να περάσει «εν κρυπτώ». Αυτό όμως  θα εξαρτηθεί και από την παρουσία όσο το δυνατό περισσότερου κόσμου στη σημερινή συνεδρίαση. 

Η παρουσία μας εκεί είναι απαραίτητη και για άλλον ένα λόγο. Ακόμη κι αν τα θέματα αναβληθούν, η παρουσία μας εκεί δηλώνει την πρόθεσή μας να μην αφήσουμε να υλοποιηθούν τέτοια (ή παρόμοια) καταστροφικά σχέδια.

Είναι πιθανό μάλιστα, στόχος της «διαρροής πληροφοριών» να είναι η απουσία των πολιτών από τη σημερινή συνεδρίαση.

Αυτή τη φορά όμως θα είμαστε εκεί, γιατί  δεν έχουμε εμπιστοσύνη σε κανένα!  Τόσα χρόνια που ο κόσμος ζητούσε να βγει στη δημοσιότητα το επικαιροποιημένο masterplan του λιμανιού,  όχι μόνο κανείς δεν  φρόντισε να μας ενημερώσει, αντίθετα  δρομολογούσαν  την έγκριση ενός τερατώδους σχεδίου για την πόλη μας.   Από εδώ και στο εξής θα είμαστε παρόντες στις εξελίξεις!

Τρίτη 27/8/2019,

Πρωτοβουλία Κατοίκων Ραφήνας

για ένα λιμάνι που θα συμβιώνει αρμονικά με την πόλη

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Σήμερα που η ανθρώπινη ζωή δεν κοστίζει, πάλι, μια δεκάρα,

που η φύση υφίσταται τη μεγαλύτερη στην ιστορία της καταστροφή,

που πλήθη ολόκληρα τρέχουν σαν σκυλιά πίσω απ’ τον αφέντη τους, τον εύκολο πλουτισμό,

ενώ άλλα πλήθη, ακόμα μεγαλύτερα, πεθαίνουν μέσα στην ανέχεια,

είναι παρήγορο να βλέπεις στα γραπτά νέων παιδιών, προβληματισμό για τα μέλλον αυτού του κόσμου. […]

Ωστόσο, ποιήματα δε γράφουμε μόνο για να γίνουμε ποιητές,

αλλά για να φωτίσουμε τον μέσα μας κόσμο και, κατά συνέπεια, τον κόσμο που μας περιβάλλει.

Όσο υπάρχουν άνθρωποι που συγκινούνται, αγαπούν και συμπάσχουν, υπάρχει ελπίδα.

(Αργύρης Χιόνης, Μάιος 1999)

Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα,

να σκοτώνεις αυτούς που σκοτώνουν τη μέρα.

Με τα μαύρα γυαλιά και το άσπρο φουστάνι

να κοιτάς μακριά τη φωτιά στο λιμάνι.

(Ξύλινα σπαθιά 1995, Πέρα από τις πόλεις της ασφάλτου)

Σε ΦΕΚ το νομοσχέδιο για την παραχώρηση των 10 περιφερειακών λιμανιών - 1 Μαρτίου 2019 - 18:40

Από την 1η Μαρτίου του 2019, η πρακτική της παραχώρησης των ελληνικών λιμανιών αποτελεί νόμο του κράτους και ως αποτέλεσμα αυτού, 10 «περιφερειακά» -όπως ονομάζονται- λιμάνια οδεύουν προς παραχώρηση. Το μοντέλο της παραχώρησης και οι πιο εξειδικευμένοι όροι δεν υφίστατο κατά την ψήφιση του σχετικού νόμου.

Στα τέλη Ιουλίου, επανεξετάστηκε το μοντέλο της παραχώρησης των λιμανιών και προκρίθηκε για κάποια, ο τύπος της πλήρους παραχώρησης. Συγκεκριμένα η κατεύθυνση της πλήρους αποκρατικοποίησης προτείνεται για ορισμένα από τα δέκα περιφερειακά λιμάνια. Εκείνα που είναι διεθνούς ενδιαφέροντος.

Το σχέδιο προβλέπει

-για κάποια λιμάνια να προκριθεί η πώληση μετοχών,

-σε άλλα η παραχώρηση του συνόλου των δραστηριοτήτων και

-σε κάποια άλλα η παραχώρηση επιμέρους δραστηριοτήτων.

«Καλάθια με τσαμπιά από σταφύλια, στις εγκαταστάσεις της νέας οινοβιομηχανίας της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Αττικής, της οποίας πραγματοποιούνται τα εγκαίνια. Κόσμος συγκεντρωμένος στην είσοδο της οινοβιομηχανίας. Ο Υπουργός Γεωργίας Ιωάννης Παπαβλαχόπουλος, με την παρουσία και άλλων επισήμων, εγκαινιάζει το εργοστάσιο. Μηχανικό πατητήρι σταφυλιών, σε λειτουργία, στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου. Μηχάνημα εμφιάλωσης κρασιού, σε λειτουργία. Ο Ι. Παπαβλαχόπουλος και οι λοιποί επίσημοι ξεναγούνται στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου. Τα εμφιαλωμένα κρασιά, τοποθετημένα σε κιβώτια.»

{youtube}_EQNGoYnIiQ{/youtube}

(από τα επίκαιρα της εποχής)

Το εργοστάσιο της Ένωσης Γεωργικών (Αγροτικών το θέλει η σπασμένη πια πινακίδα του) Συνεταιρισμών στο Πικέρμι, στέκει ακόμα, κουφάρι άδειο. Σύμβολο της Αττικής Αγροτικής Οικονομίας που έχει απεμπολήσει προ πολλού την παραγωγή και  ζει παρέχοντας υπηρεσίες, αφού πλούτισε εφημερα πουλώντας τον ίδιο του τον εαυτό. Το 1969, στα χρόνια της Χούντας  που είχε εγκαινιαστεί, εν μέσω περιόδου τρύγου (21/9), κατέβηκε και υπουργός της τότε κυβέρνησης για να το κόψει την κορδέλα και η τηλεόραση τράβηξε πλάνα από τα τσαμπιά στα καλάθια και από το εμφιαλωτήριο που δούλευε -για τα δεδομένα της εποχής και του τόπου- πυρετωδώς, Σηματοδοτώντας πως η παραγωγή κρασιού είχε ήδη ξεκινήσει. Μέρος της παραγωγής που διαφήμιζε η ανάπτυξη των συνταγματαρχών, που δεν ήταν τίποτα άλλο αλλά ανάπτυξη λόγω αδρανείας, που ερχόταν από τα περασμένα χρόνια. Ήταν η εποχή της παραγωγής, αλλά όχι απαραίτητα και της ποιότητας.

Στην προεκλογική περίοδο, ήτοι πριν από τις εκλογές του παρελθόντος Μαΐου,  ο δήμαρχος της περσινής τραγικής πυρκαγιάς  που κατέκαψε το ανατολικό Πεντελικό, σε ένα κρεσέντο πολιτικαντισμού  σε μίξη με πλούσια αερολογία, διαλαλούσε την «αποτελεσματικότητα» του στην πρόληψη της πυρκαγιάς, όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν. Προσπαθώντας να αποτινάξει τις ευθύνες που του καταλογίζουν οι εισαγγελείς (και γι’ αυτό τον διώκουν), προχωρούσε συστηματικά σε υπερβολές. Αλησμόνητες θα μείνουν οι μπαρούφες του σε ραδιοφωνικό σταθμό (Real FM) πως

" Έχω ζητήσει επισήμως να δημιουργηθεί μία αντιπυρική ζώνη 50 μέτρων, ένα σεληνιακό τοπίο, από τα σύνορα των περιοχών εντός σχεδίου με το δάσος".

[Ε. Μπουρνούς, συνέντευξη στον Realfm, 23/8/2018, ακούστε το ηχητικό εδώ]

 ή την άλλη εκτρωματική δήλωση που στέλνει τη νομοθεσία, την επιστήμη, τη λογική και την ελληνική γλώσσα να κάνουν παρέα στο ψυχιατρείο:

"Να δημιουργηθεί αντιπυρική ζώνη στα σύνορα των οικισμών προς τη μεριά του δάσους που να φυτευτούν κάποια βραδύκαυστα, δηλαδή, κοιτάξτε, θέλω να πω ότι το δάσος δεν υπήρχε από πεύκα πριν από 150 χρόνια, εδώ ήταν δάσος από βελανιδιές κι από άλλα δέντρα, έγινε η ξύλευση είτε για καυσόξυλα είτε για πλοία είτε για ο,τιδήποτε, το πεύκο είναι ζιζάνιο, αναπτύσσεται γρήγορα, ανθεκτικό και τώρα άμα πάτε να δείτε τα πευκάκια έγιναν τόσο. Το πεύκο είναι σίγουρο ότι θα ξαναδημιουργηθεί, ας μην δημιουργηθεί σ' αυτή τη ζώνη που λέω, να γίνουν μια ζώνη με βραδύκαυστα δέντρα, με χαμηλούς θάμνους, ακόμα και με γκαζόν κλικ για μεγέθυνση σ' ένα σημείο, γκαζόν με την έννοια το άγριο γκαζόν, ώστε να μην ακουμπάει το δάσος πάνω στον οικισμό για να μπορούμε να τη σταματήσουμε."

[Ε. Μπουρνούς, 11/5/2019, προεκλογική ομιλία, το ηχητικό είναι διαθέσιμο]

Ως γνήσιος νέοέλληνας δήμαρχος της πυρκαγιάς, που αναλαμβάνει με ευθύνη όμως «ποτέ δεν έχει ευθύνη» παράγει μία εικόνα «υπερασπιστή», αλλά στην ουσία δασοφάγου καταπατητή, που θεωρεί το δάσος ως τον μεγαλύτερο εχθρό του οικιστή. «Οι πυρκαγιές έρχονται απ’ έξω» λέει και για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση σε αυτό που λέει, αφήνει τους οικισμούς -που υποτίθεται πως υπερασπίζεται από τις «απέξω πυρκαγιές»- να καούν από τα προσανάμματα που έχουν ήδη μέσα τους, αφού δεν τον ενδιαφέρει να απομακρύνει τις εστίες κινδύνου.

Στις Μαρίκες

Μαρίκες 2019 (πηγή iRafina.gr)

Στη Ραφήνα

Ραφήνα 2019 (πηγή Kirkinews.gr)

Στον καμένο τόπο (Βουτζάς – Μάτι- Ραφήνα)

Η πυριτιδαποθήκη της Αττικής, ορατή από το διάστημα (πηγή rpn.gr)

Στην Αγία Τριάδα

Αγία Τριάδα (πηγή rpn.gr) 

Από πέρυσι το πρόβλημα ήταν γνωστό αλλά οι αρμόδιοι τα έριξαν στους κατοίκους αν και βασική λέιτουργία του δήμου είναι η πρόληψη της καταστροφής (1,2,3)

Στη Διώνη ανέλαβε έναν μικρό καθαρισμό ο ΣΠΑΠ στα κράσπεδα των οδών (και πολύ σωστά αφού αυτός είναι ο διαδημοτικός σύνδεσμος που όμως δεν απαλλάσσει τους ίδιους τους δήμους – μέλη, από τις ευθύνες τους).

Ο αιώνια ανεύθυνος δήμαρχος ης πυρκαγιάς, ο Windsor της Ραφήνας (όπως η βασίλισσα της Αγγλίας, δεν έχει ευθύνη ούτε για τις αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου αφού όπως λέει …δεν ψηφίζει) δεν έχει διστάσει να τα ρίξει και στους κατοίκους Διώνης και Ντραφιού, αφού όπως αρέσκεται να λέει πως «ένας φτιάχνει και δέκα χαλάνε».  Βέβαια στο κομμάτι της καθαριότητας, αυτοί που βρομίζουν περισσότερο είναι οι προσωπικοί του φίλοι

Το καμάρι της ανατολικής Αττικής, ρυπαίνει με τα φυλλάδια του

Καλή η πλάκα με τους ισχυρισμούς του δημάρχου της πυρκαγιάς αλλά σε μία περιοχή του δήμου η οποία είναι παραμελημένη εδώ και χρόνια, το Ντράφι, η εικόνα μιλάει από μόνη της. Όπως και στη Διώνη, έτσι και στο πιο ορεινό τμήμα του δήμου, κλαδιά ξερόχορτα και σκουπίδια διαμορφώνουν μία απειλή που δεν θέλει και πολύ για να δείξει τι επιφυλάσσει στον τόπο και τους κατοίκους του. Ο δήμος αδιαφορεί προκλητικά και επιπλέον επιρρίπτει την αποκλειστική ευθύνη στους δημότες.

Ντράφι 2019 (φωτ. Kirkinews.gr)

Σε πόλεις της Ελλάδας που βρίσκονται δίπλα σε δάση και δασικές εκτάσεις, εδώ και χρόνια, η συλλογή των προϊόντων καθαρισμού της ξηρής βλάστησης αποτελεί αντικείμενο των υπηρεσιών καθαριότητας. Στον δήμο Ραφήνας αυτό δεν ισχύει γιατί «δεν υπάρχουν κονδύλια», «δεν υπάρχει κόσμος» παρόλο που τα χρήματα που υπήρχαν από προγράμματα διατέθηκαν για προεκλογικές προσλήψεις οχταμηνιτών.

Φτάσαμε (εδώ και χρόνια) στις ανοιχτές επιστολές καταγγελίας της ολιγωρίας του δήμου. Όπως η πρόσφατη δημοσίευση ανοιχτής επιστολής  (κλικ) προς τον αντιδήμαρχο πολιτικής προστασίας (γιατί όχι και προς την αντιδήμαρχο καθαριότητας;) του δήμου Ραφήνας, η οποία επισημαίνει φέτος πάλι, πως:

1. Δεν έχει γίνει αποκομιδή βλαστικών υπολειμμάτων
2. Έχουν πραγματοποιηθεί ελάχιστες μόνο αποψιλώσεις και κλαδέματα
3. Δεν έχει γνωστοποιηθεί κάποιο σχέδιο καταστολής πυρκαγιάς (ούτε και πρόληψης ή πολιτικής άμυνας)

Η τρισέλιδη επιστολή των κατοίκων (κλικ)

Πρέπει να θυμίσουμε πως και άλλες χρονιές έχουν σταλεί επιστολές με παραλήπτες σχεδόν το σύνολο των παραληπτών και αυτής της επιστιολής και το αποτέλεσμα ήταν μηδέν, αφού δεν έγινε καμία ενέργεια για την πρόληψη. Μάλιστα το θράσος των υπευθύνων, ήταν τέτοιο που αποποιήθηκαν οποιαδήποτε συνενοχή και στην πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018, που οι εισαγγελείς  τους παραπέμπουν σε δίκη με αυτό το κατηγορητήριο. Δηλαδή ότι δεν έκαναν τίποτα στον τομέα της πρόληψης και διαχείρισης του κινδύνου.

Γήπεδο Διώνης 2014 

Γήπεδο Διώνης 2014 (ό.π)

Οι απαντήσεις του πυροσβεστικού σώματος στην καταγγελία του 2014. Θυμάται κανείς να εγινε τίποτα;

Ευτυχώς το φετινό καλοκαίρι είναι μεσευρωπαϊκού χαρακτήρα και οι δείκτες κινδύνου παραμένουν χαμηλοί στον μέσο όρο ημερών κινδύνου, μέχρι σήμερα. Μακάρι να παραμείνουν έτσι οι συνθήκες γιατί πιο πιθανό είναι να βρέχει όλο το καλοκαίρι παρά να οργανωθεί υπεύθυνα και σοβαρά η υπηρεσία καθαριότητας και η πολιτική προστασία του δήμου Ραφήνας, ώστε να υπάρξει αποτελεσματική πρόληψη κινδύνου πυρκαγιάς.

Αν -ο μη γένοιτο- προκύψει καμία ανάφλεξη στο Ντράφι και στις περιοχές πιου έχουν αποτυπωθεί ως αναφλέξιμες λόγω της συσσώρευσης ευφλεκτης ύλης, να κρατήσετε την αοπάντηση του δημάρχου που φυσικά "δεν θα έχει καμία ευθύνη" και δεν θα διστάσει να σας επιπλήξει λέγοντας σας

Μη περιμένεις τίποτα δηλαδή, Αθηνά. Το καταλάβατε ή να το επαναλάβουμε;

UPDATE:

Είναι παραλογισμός να απαιτεί κανείς, να φροντίσει ο δήμαρχος, ο εκλεγμένος, για την πρόληψη πυρκαγιών και καταστροφών, αφού είχε ενημερώσει μέσα από το πρόγραμμα του ΠΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΤΕΤΟΙΑ ΠΡΟΒΛΕΨΗ.

Λογικό; 

Δεν απαντά, άρα πέρα ως πέρα σωστό

Μίλησε κανείς για πρόληψη;

Προσέξτε το σημείο που λέει "Εφαρμόζουμε μέτρα και διαδικασίες για ενίσχυση (six) της ασφάλειας του πολίτη". Η ασφάλεια δεν περιλαμβάνει τη φωτιά

UPDATE 2: Φίλος αναγνώστης της Attica Voice από το Ντράφι μας έστειλε και ένα βιντάκι που τράβηξε από την περιοχή την αποφράδα ημέρα της 23ης Ιουλίου 2018, που δίνει μία ιδέα για το ότι τα πράγματα δεν θα ήταν καλύτερα αν ο άνεμος ήταν βόρειος.

Η αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος είναι ένα θέμα συζήτησης που σε άλλες εποχές θα θεωρούταν «βαρύ» και πληκτικό για την καλοκαιρινή  περίοδο την οποία διανύουμε. Αντίθετα όμως σήμερα, όλοι το συζητάνε και μάλλον με έκδηλη αγωνία να εκφράσουν την άποψη τους πρώτοι. Μία αγωνία για να μιλήσουν πριν προλάβει ο συνομιλητής τους να εκφράσει την άποψη του, συνθήκη που απαντάται κυρίως σε συζητήσεις αθλητικού περιεχομένου όπου οι επαΐοντες περισσεύουν. Ο σχεδόν αστείος αυτός ανταγωνισμός γίνεται εντονότερος όταν η συζήτηση φτάνει στο σημείο των συμεπερασμάτων, ειδικά των συμπερασμάτων που θέλουν τα πάντα να ήταν προδιαγεγραμμένα. Συμφωνημένα πίσω από την πλάτη του λαού και πιο ακριβέστερα, πίσω από την πλάτη των ψηφοφόρων, οι οποίοι διεκπεραίωσαν και αυτή τη φορά με επιτυχία τον ρόλο  τους και ξαναπερνούν στην παρασκιά των γεγονότων και της Ιστορίας. Ούτως ή άλλως, τα τελευταία 45 χρόνια έπαψαν εκουσίως να είναι  πρωταγωνιστές.

Πέρα από την αλλαγή στις κυβερνητικές καρέκλες, το ενδιαφέρον δεν εστιάζεται στην συνολική πολιτική πρόταση του νικητή των εκλογών, Μία πρόταση που κανονικά θα έπρεπε  να έχει μακρινό ορίζοντα, αλλά στις αναμενόμενες αποφάσεις και ενέργειες του, το επόμενο διάστημα των 1 εώς 2 ετών. Με δεδομένη την θέση των αφεντικών (θεσμοί, ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΝΑΤΟ κλπ) η προώθηση των «μεταρρυθμίσεων» αποτελεί το πρώτο μέλημα των επανεμφανισθέντων. Γνωστοί από τα παλιά, οι ίδιοι και οι θέσεις τους. Ανίκανοι να εφαρμόσουν δίχως αντίδραση, όσα εφάρμοσε ο ΣΥΡΙΖΑ δίχως να ανοίξει ρουθούνι, έρχονται με «νωπή λαϊκή εντολή» και ξεπλυμένοι στον καταρράκτη των «λαθών» της προηγούμενης κυβέρνησης, να διαμορφώσουν τη νέα κατάσταση.

Την προλείανση των αντιλήψεων την πέτυχε ο ΣΥΡΙΖΑ, αποδεκατίζοντας με φορολογικά μέτρα όσους αποτελούσαν την φυτοζωούσα οικονομικά και λαθεμένα αποκαλούμενη ως «μεσαία τάξη».

Αποδεκάτιζε πλατιές λαϊκές ομάδες, επικαλούμενος την ανακούφιση των «εξαθλιωμένων», σε μία ψευδοαριστερή πολιτική που άφηνε άθικτο το μεγάλο κεφάλαιο να αλωνίζει. Εφαρμόζοντας τα χειρότερα μνημονιακά μέτρα, με την επίκληση άλλες φορές του ανύπαρκτου προγράμματος Θεσσαλονίκης, άλλες φορές ενός παράλληλου προγράμματος και άλλες φορές των αντιμέτρων, δοκίμασε επαρκώς τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας. Τις δοκίμασε και παράλληλα προετοίμασε τον πληθυσμό για την εφαρμογή των ακόμα χειρότερων, καλυμμένων με τον φερετζέ της «ανάπτυξης» και της «εξέλιξης», πολιτικών ισοπέδωσης των τελευταίων νομοθετημάτων κοινωνικής προστασίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο πολιτικός σχηματισμός που  έπεισε την κοινωνία πως διψάει για αλλαγές,  για «ανάπτυξη*» με κάθε τίμημα. Ακόμα και αν αυτό το τίμημα είναι η επικράτηση της απόλυτης ζούγκλας και του άκρατου νεοφιλελευθερισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε μία κοινωνία καταπονημένη από τα αδιέξοδα και έτοιμη να παραδοθεί στην οικονομική, εργασιακή, περιβαλλοντική ζούγκλα. Ο ΣΥΡΙΖΑ στην κρίσιμη για τον ελληνικό καπιταλισμό περίοδο, στάθηκε συμπαραστάτης και διασώστης του**.

Οι πολιτικοί σχεδιασμοί για τη χώρα είναι δεδομένοι. Υπακούουν σε ένα γενικότερο πλάνο που διαμορφώνεται από τα ευρωπαϊκά (διάβαζε γερμανικά) και παγκόσμια (διάβαζε αμερικάνικα) διευθυντήρια. Οι διεκπεραιωτές που εδώ παρουσιάζονται ως πολιτικοί φωστήρες, φαντάζουν όλο και πιο αστείοι όσο προσπαθούν να πείσουν για την πολιτική τους ευφυΐα. Ο πραγματικός τους ρόλος είναι εκείνος του διεκπεραιωτή των επιθυμιών των αφεντικών και τον ασκούν με πλήρη ευθύνη, παίζοντας ο καθένας τον ρόλο του. Βοηθώντας ο ένας τον άλλο στις κακοτοπιές, ακόμα και προστατεύοντας τον, όταν κινδυνέψει.

Το ότι η χώρα αποτελεί πια έρμαιο του  μεγάλου ευρωπαϊκού οικονομικού  σχηματισμού είναι αδιαμφισβήτητο και γι’ αυτό λείπουν οι εντάσεις, τα πάθη και οι ακρότητες στις προεκλογικές περιόδους. Οι πάντες το νιώθουν πως η εναλλαγή της τοπικής εξουσίας είναι ένας μακάβριος χορός, Με συγκεκριμένους χορευτές, με συγκεκριμένα βήματα και συγκεκριμένες αλλαγές. Όλοι θα πάρουν εξουσία. Ο καθένας στον χρόνο του και για όσο εφαρμόζει τα επιβεβλημένα.

Η κοινωνία μας είναι πια ώριμη να δεχτεί πρόθυμα αυτά που τον έκαναν να διαμαρτύρεται από το 2010 μέχρι το 2014.  Η μεγάλη σιωπή που επικράτησε από το 2015 μέχρι χθες, έπλυνε και τόνωσε τη μέχρι προχθές αποτυχημένη Νέα Δημοκρατία, που έρχεται με τα ίδια κεντρικά πρόσωπα να πείσει πως είναι το «νέο». Όπως έπεισε και ο ΣΥΡΙΖΑ πως έφερνε το νέο αλλά τελικά αποδείχθηκε ψέμα, έτσι η ώριμη μας κοινωνία δέχεται το ίδιο και για τους διαδόχους του.

Μέχρι να έρθει και πάλι η νομοτελειακή διάψευση. Αλλά η κοινωνία μας είναι πια ώριμη και έτοιμη να δεχτεί αδιαμαρτύρητα και με φανατισμό νεοπροσύλητου στην καπιταλιστική ανάπτυξη δίχως όρους και κανόνες, τα πάντα.

ΥΓ: Εκτός από τα αναμενόμενα (τους νέοκυβερνητικούς και αυτά που μας ετοιμάζουν) μία νέα ομάδα αδηφάγων λεόντων διαφαίνεται στον κυβερνητικό ορίζοντα. Τα νέα και παλιά τζάκια που επί 4 χρόνια επένδυαν στην επικράτηση των νικητών των χθεσινών εκλογών. Θα δούμε την επόμενη μακάβρια μοιρασιά της χώρας και αυτή τη φορά αντί για αντίδραση, η επέλαση των «επενδυτών» θα γίνει υπό τις ιαχές του αναπτυξιολάγνου πλήθους

*    Ενώ η παγκόσμια κοινωνία ζητάει την αποανάπτυξη, ως το μόνο μέσο που μπορεί να εξασφαλίσει την ισορροπία στον πλανήτη

** Με πρώτο και καλύτερο τον ανεκδιήγητο Κατρούγκαλο που δήωνε με θράσος και …κομμουνιστής

Μία τηλεμαχία που δεν έγινε και μία τηλεοπτική μάχη προαγωγών της εξουσίας. Πως άραγε θα μπορούσε να συνοψιστεί η γελοιότητα σε μία μόνο φράση;

Είναι σύνηθες άραγε, ευφημιστικά αποκαλούμενοι δημοσιογράφοι – υπάλληλοι τηλεοπτικού σταθμού, να παίρνουν συνέντευξη από πρωθυπουργό κάτω από συνθήκες και με όρους που παρέπεμπαν σε τσιράκια κάποιου νονού, που διψάνε για την άνοδο  τους  στα ανώτερα σκαλιά της Μαφίας;

Είναι σύνηθες άραγε ένας πρωθυπουργός να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα, σε ερωτήσεις για  υποθέσεις με έντονη οσμή διαπλοκής, διαμαρτυρόμενος πως δεν γίνεται η ανάλογη ερώτηση στον αντίπαλο του;

Τίποτα δεν είναι σύνηθες αλλά και όλα είναι τόσο καθημερινά, στην υποβαθμισμένη πολιτική ζωή του τόπου, που ανέχεται έναν αναίσθητο και ανεγκέφαλο  νεοφιλελεύθερο  να δηλώνει απλά «δεξιός», όπως και έναν διαρκώς ελισσόμενο που χρησιμοποιεί την αριστερά ως πλαστική σημαία ευκαιρίας, να δηλώνει αριστερός.

Ζούμε την χειρότερη προεκλογική περίοδο, από όλα αυτά τα 45 χρόνια της νεαρής δημοκρατίας μας. Όχι για το κλίμα αδιαφορίας, όχι για την ασθένεια  που μυρίζει ο αέρας στη χώρα, σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Είναι η χειρότερη γιατί διεξάγεται ερήμην μας.