Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
4 Αυγούστου 2021. Μαύρη μέρα, φορτισμένη και με πιο μαύρες θύμησες, ήδη από τις χθεσινές πυρκαγιές. Το χθες, το παραλήρημα της Μεταξικής δικτατορίας, μας θυμίζει το σήμερα. Στη χώρα και στην πόλη. Στο σήμερα και στο όποιο αύριο.
Διαβάζοντας τα χθεσινά δελτία προπαγάνδας, ετοιμάσαμε ένα αφιέρωμα στον παραλογισμό και την υστερία που μας πουλάνε για λογική. Ένα αφιέρωμα στα ψέματα που μας σερβίρουν οι κυρίαρχοι, που μας καθοδηγούν. Εκείνοι που αποκτηνώνουν τους ανθρώπους κι ύστερα τους καταντάνε σκλάβους, αυτόβουλα υποταγμένους, για ένα κεραμίδι και ένα κομμάτι βρώμικο ψωμί
……………………………………………………………………………….
Αναμφισβήτητα η χώρα κινείται σε τροχιά εκλογών. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς μάντης, από εκείνους με το «κληρονομικό χάρισμα» για να καταλάβει πως ο κάτοχος του κληρονομικού δικαιώματος της δυναστείας Μητσοτάκη, που οργώνει παραλίες και θάλασσες με πρωθυπουργικό μαγιώ, έχει δώσει τη σχετική οδηγία στους πάρ’ αυτού λείχοντες και έρποντες.
Ήδη ανακοίνωσε την «ενίσχυση λόγω των επιπτώσεων της πανδημίας του κορωνοϊού» προς τα ΜΜΕ για να εξασφαλίσει τις ορδές λιβανιστών και δουλικών. Το ξέρει άλλωστε πως τα εκατομμύρια που δίνει με πρόσχημα τις «επιπτώσεις της πανδημίας», διοχετεύονται στις κατάλληλες τσέπες. Και φυσικά αυτές δεν βρίσκονται στα ενδύματα των εργαζομένων στον τύπο, οι οποίοι πλήττονται από φτώχια και οικονομική δυσπραγία, αλλά στους ιδιοκτήτες ων μέσων, που ήδη έχουν στήσει το πανηγύρι τους. Αυτοί είναι που θα νοικιάσουν μαριονέτες με ταυτότητα ΕΣΗΕΑ ή και χωρίς αυτή, που θα αναπαράγουν το γελοίο αφήγημα για τα ανδραγαθήματα του «κυβερνήτη» και της «υπέρκομψης συζύγου του»
Μαζί με τα εκατομμύρια στην ομάδα των απαραίτητων «διαμορφωτών» κοινής γνώμης (κάτι σαν influencers με γραβάτα), άλλα «πακέτα» κατευθύνονται προς τις τσέπες των επί δεκαετίες γνωστών – αγνώστων συνδαιτημόνων της εξουσίας, εργολάβων. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στους εργαζόμενους ή σε εργολάβους που θα αναλάβουν κατασκευές χρήσιμες και απαραίτητες για την κοινωνία, αλλά για «θηρευτές της ευκαιρίας» άρπαγες του πλούτου ως αντάλλαγμα άχρηστων και επικίνδυνων για τον τόπο, έργων. Με αποκορύφωμα εκείνους που αναλαμβάνουν έργα, παγκόσμια αναγνωρισμένα, ως έργα καταστροφής. Έργα τα οποία επιτείνουν τις επιπτώσεις της επιτάχυνσης της κλιματικής αλλαγής, την ίδια ώρα που ζούμε στο πετσί μας τις επιπτώσεις αυτές.
Τις μέρες αυτές, του τέλους του Ιουλίου του 2021 και των αρχών του Αυγούστου, ζούμε μνημειώδεις καταστροφές. Στην Βαρυμπόμπη, η καταστροφή 12.500 στρεμμάτων δάσους και δασικής έκτασης, και η καταστροφή πολύτιμης παραρεμάτιας βλάστησης, γεγονότα που ευνοούν την περαιτέρω υποβάθμιση της Αττικής. Με την καταστροφή να συνεχίζεται σε Εύβοια, Μεσσηνία και στο πρώην πια, πανέμορφο δρυοδάσος των Γρεβενών, στο Φελλί και κάτω από -πανελληνίως επικρατούσες- θερμοκρασίες κόλασης, με το θερμόμετρο να κινείται από 32 μέχρι και 47 βαθμών Κελσίου, διαβάζουμε ειδήσεις που μας ενημερώνουν πως
«Σύμφωνα με έγγραφο (ημερομηνία 29/07) της αρμόδιας διεύθυνσης του υπουργείου (Γ.Δ. ΥΔΡΑΥΛΙΚΩΝ, ΛΙΜΕΝΙΚΩΝ & ΚΤHΡΙΑΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ), εγκρίθηκε η δέσμευση ποσού 85,696 εκατ. ευρώ (με ΦΠΑ) και η διακήρυξη των τευχών δημοπράτησης για τη σύναψη δημόσιας σύμβασης έργου με τίτλο: «ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ ΡΕΜΑΤΟΣ ΡΑΦΗΝΑΣ». Η δημοπράτηση και υλοποίηση του έργου είναι απολύτως αναγκαία και επείγουσα, δεδομένου ότι τα προτεινόμενα αντιπλημμυρικά έργα αποσκοπούν στην αντιπλημμυρική προστασία της ευρύτερης περιοχής του ρέματος Ραφήνας».
Και αυτά συμβαίνουν όταν και τα νήπια πια γνωρίζουν πως οι επιπτώσεις του περιβαλλοντικού αυτού βιασμού δεν είναι αναστρέψιμες.
Μετά τις φωτιές και τις εκχερσώσεις που ρουσφετοπολιτικοί που ζουν 200 χρόνια πίσω, εκτέλεσαν, τώρα έρχονται να συνεχίσουν το έγκλημα. Δεν τους ενδιαφέρει το ότι παγκόσμια οι κατευθύνσεις στη διαχείριση των ρεμάτων έχουν αλλάξει, αλλά μόνο η ανάγκη τους για ψήφους. Και για την κερδοφορία συγκεκριμένων, που προτείνουν τις «συμφέρουσες» για τους ίδιους προφανώς, λύσεις.
Καταστρέφουν τη βιοποικιλότητα και επιτείνουν τις επιπτώσεις της επιτάχυνσης της κλιματικής αλλαγής. Μπροστά στα εκατομμύρια όμως και τις χρηματοδοτήσεις, οι επιπτώσεις περνούν σε έσχατη μοίρα.
«Ποιος νοιάζεται για τον τόπο; Τα εκατομμύρια να πάρουμε και θα βρούμε άλλον τόπο. Και air condition θα πάρουμε και πετρέλαιο για τον χειμώνα». Κάπως έτσι σκέφτεται ο «υπεύθυνος» και ο «αρμόδιος» την ώρα που δυναμώνουν το air condition για να ξεφύγουν από τις θερμοκρασίες κόλασης, αδιαφορώντας πως με την υπογραφή τους και με το κλιματιστικό τους -ο καθένας με το μερίδιο του, σφραγίζουν τον τάφο του τόπου.
«Τόπο; Θα βρούμε άλλον. Λεφτά έχουμε άλλωστε…» σκέφτονται πλήρη αναισθησίας, τα εξουσιαστικά παχύδερμα. Οι ρινόκεροι των δημαρχιακών, περιφερειακών και κυβερνητικών γραφείων. Αυτοί που διαλαλούν πως ο ανθρωπισμός είναι νεκρός και όσοι τον ακολουθούν είναι απλώς γραφικοί.
Ναι, οι ρινόκεροι έχουν κατακλύσει την πόλη και η φωνές της Φύσης, της Γης και της Λογικής, δεν ακούγονται. Ακόμα και αν μας δείχνουν το μέλλον, με ακραίες χιονοπτώσεις, κρύα και πλημμύρες, καύσωνες και ακραία θερμοκρασιακά μέγιστα και ελάχιστα, οι ρινόκεροι με τα μουγκρητά και την εικόνα τους καλύπτουν τα πάντα. Και δείχνουν τον δρόμο. Του ολέθρου τον δρόμο τον ανεπίστρεπτο.
Δεν υπάρχει ελπίδα. Τα μικροσυμφέροντα και η μικροπολιτική που τρέφεται από αυτά, επικρατούν. Ένας φαύλος κύκλος που αποτελεί την καρδιά της τοπικής, περιφερειακής, κεντρικής εξουσίας, αποτελεί παράλληλα και το κυρίαρχο πνεύμα. Την «κοινή λογική» και την αφετηρία της μαζί.
Όπως και τον καιρό του Ιονέσκο, όταν με τον παραβολικό λόγο και την αλληγορία, ο μεγάλος θεατρικός συγγραφέας έδειχνε τους ανθρώπους να μετατρέπονται βαθμιαία σε ρινόκερους. Δηλαδή να χάνουν την ανθρωπιά τους, να αποκτηνώνονται και να ενσωματώνονται στη νέα, ζωώδη και κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων. Σε αυτό που αποκαλούμε σήμερα «διοίκηση» και «επικρατούσα αντίληψη».
Ακόμα και στη δυστοπία αυτή, μόνη ελπίδα παραμένει η ανθρωπιά.
«Θα πολεμήσω ενάντια σ’ όλο τον κόσμο. Η καραμπίνα μου, πού είναι η καραμπίνα μου;» ουρλιάζει ο ήρωας του Ιονέσκο στρεφόμενος προς τα κεφάλια των ρινόκερων που πλημμύρισαν την πόλη.
«Εναντίον όλου του κόσμου. Θα υπερασπίσω τον εαυτόν μου εναντίον όλου του κόσμου Δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω… Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος… και μέχρι να ‘ρθει το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Όχι. Δεν θα συνθηκολογήσω!… ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΑΝ ΚΑΙ ΣΑΣ!»
Στις 20/6/2021 γίναμε μάρτυρες της εκκίνησης μίας παράνομης και αντισυνταγματικής επιχείρησης με το όνομα «Δρυάδες». Μάλιστα για τη χρήση ευφημισμών για την ονοματοδοσία παρανομιών κάναμε αναφορά και σε προηγούμενη, σχετική ανάρτηση. Δεν περιμέναμε βέβαια τίποτα περισσότερο από ένα όργιο εκχερσώσεων, εκτός κάθε αντίληψης δασικής διαχειριστικής. Και επιβεβαιωθήκαμε. Η «διάσπαση» της συνέχειας της βλάστησης δεν υπάκουσε σε επιστημονικά ορισμένους κανόνες αλλά προσδιορίστηκε από τους οικισμούς, καθιστώντας σαφές πως η προστασία αφορά μόνο τα σπίτια του ανθρώπου-εισβολέα στο δασικό περιβάλλον και ουδόλως το δάσος. Πέρα όμως και από αυτό, η απουσία της δασικής υπηρεσίας στην εξέλιξη των «επιχειρήσεων» είναι προφανής και αυτό συμπεραίνεται εκ του αποτελέσματος.
Το ρέμα Δασαμάρι, το οποίο συμβάλλει στον ποταμό Βαλανάρη και που μαζί αποτελούν σημαντικό κλάδο του υδρογραφικού δικτύου του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (κλάδος Πεντελικού), αποτελεί φυσικό όριο του ανθρωπογενούς οικισμού της Διώνης προς τα δυτικά. Χωρίζει την δασική και αναδασωτέα έκταση Δασαμάρι από τα σπίτια. Παράλληλα ή σχεδόν παράλληλα με το ρέμα και προς την πλευρά του οικισμού κινείται ένας δρόμος που αλλάζει ονόματα κατά το μήκος του. Ξεκινώντας από την μερικώς ασφαλτοστρωμένη οδό Επτανήσου, ανηφορίζει μέχρι που συναντά για μικρό μήκος την Πίνδου και μετά μετονομάζεται σε Κλεάνδρου και ως χωματόδρομος συνεχίζει τιμώντας το ελληνικό δαιμόνιο και τη νεοελληνική ανοησία, που θέλουν σε κάθε περιοχή να εγκαθίστανται πρώτα οι οικοδομές και μετά να έρχονται όπως - όπως οι υποδομές, οι οποίες πασχίζουν να εξυπηρετήσουν την παραγκούπολη πολυτελείας που γεννήθηκε.
Εκεί λοιπόν που κυλούσε ήσυχο και ανέμελο το ρέμα περιοδικής ροής Δασαμάρι, ήρθε ο νεοελληνικός «μπολιτισμός» με τη μορφή ενός χωματοδρόμου για να το εντάξει στη νέα εποχή. Δηλαδή να του περιορίσει την κοίτη και τη ζώνη μέσα στην οποία μπορούσε το ρέμα να ξεθυμάνει. Μέχρι σήμερα είχε παγιωθεί μία ισορροπία μεταξύ του φυσικού και του ανθρωπογενούς στοιχείου.
Από την περασμένη εβδομάδα (εβδομάδα 3-10/7/2021) οι ορδές του Χαρδαλιά αποφάσισαν να ανατρέψουν αυτή την ισορροπία. Διανοίγοντας περισσότερο τον χωματόδρομο, ξηλώνοντας παραρεμάτια βλάστηση και ισοπεδώνοντας τα φυσικά κράσπεδα της οδού με κάποιον φορτωτή ή άλλο χωματουργικό μηχάνημα, δεν είχαν κανέναν ενδοιασμό για τη διαχείριση των παραγόμενων χωματισμών (τα μπάζα που βγήκαν). Τα έριξαν (τα έσπρωξαν) πολύ απλά μέσα στο ρέμα. Όπως επιβάλλει άλλωστε η νεοελληνική παράδοση, αισθητική και καθημερινή πρακτική. Οι φωτογραφίες είναι σαφείς
Σε τέτοιες «διαχειριστικές πρακτικές» μας είχε συνηθίσει ο δήμος Ραφήνας, ο οποίος αδιαφορεί για τη διάθεση των μπάζων από τους εργολάβους του και τα συνεργεία του (τα μπάζα που έριξε ο δήμος στον Βαλανάρη, την άνοιξη του 2020 ακόμα εκεί είναι, παρά την εντολή της περιφέρειας να πάει να τα μαζέψει ο ρυπαντής δήμος). Φαίνεται πως η πανδημία της ρύπανσης και της ανεξέλεγκτης διάθεσης μπάζων και απορριμάτων είναι χαρακτηριστικό των διοικούντων, σε όποια βαθμίδα και να βρίσκονται. Ο τσαμπουκάς της εξουσίας που δεν υπολογίζει τίποτα και που πιστεύει πως δικαιούται να ρυπαίνει όπου θέλει. Θέλοντας να μοιάσει στον εφοπλιστή Λασκαρίδη που δήλωνε πως μπορούσε ακόμα και να αφοδεύει πάνω σε πρωθυπουργούς. Μεσαίο ψάρι ο Χαρδαλιάς, αδιαφορεί για τους από κάτω και θεωρεί πως μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και όπου θέλει. Όπως και ο δήμαρχος της Ραφήνας που μπάζωσε τον Βαλανάρη. Έτσι, ο ένας μπαζώνει το Δασαμάρι, ο άλλος τον Βαλανάρη και στο τέλος, στις πλημμύρες, όταν τα μπάζα τους φουσκώσουν τα ρέματα και αρχίσουν να ξηλώνουν δρόμους, σχίζουν τα ρούχα τους πως «χρειάζονται αντιπλημμυρική θωράκιση» και λοιπές γελοιότητες, αφορμές πάντα για να μεταθέσουν τις προφανείς ευθύνες τους, αλλά και για εξυπηρετήσεις αυθαιρετούχων, εις βάρος της Φύσης και της κοινωνίας.
Εδώ να σημειώσουμε πως ο «Σωτήρας Χαρδαλιάς» έχει προηγούμενα σε συναφείς υποθέσεις. Διαβάζουμε σε σχετική αρθρογραφια εφημερίδων αλλά και σε αναφορές Βυρωνιωτών από την εποχή που ο «Μεγάλος» έκανε τον δήμαρχο στην πόλη τους, πως τον Δεκέμβριο του 2015, μετά από αναβολές που κράτησαν μία πενταετία, το 10ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας επέβαλε πρωτόδικη ποινή 1 έτους με αναστολή, καθώς και πρόστιμο 3.000 ευρώ, στον Νίκο Χαρδαλιά και την εταιρία Α.Ε. Γήγερτον για ρύπανση δασικής έκτασης στον Υμηττό, μετά από καταγγελίες πολιτών στο Δασαρχείο Πεντέλης.
Τον Ιανουάριο του 2017, το Εφετείο Πλημμελημάτων μείωσε την ποινή του Χαρδαλιά σε 6μηνη φυλάκιση με αναστολή για την ίδια υπόθεση του 2010, απαλείφοντας το πρόστιμο.
Στην εκδίκαση παρεμφερούς μήνυσης, για έργα οδοποιίας αξίας 3 εκ. ευρώ σε αναδασωτέα περιοχή, το 9ο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθήνας επέβαλε πρωτοδίκως τον Δεκέμβριο του 2016 ποινή φυλάκισης 1 έτους με αναστολή και πρόστιμο 1.500 ευρώ τόσο στον Χαρδαλιά όσο και στην εργολήπτρια εταιρεία.
Τελικά, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Το συγχωροχάρτι που δόθηκε τον Μάρτιο του 2020 για διαγραφή προστίμων συνολικού ύψους 800.000 ευρώ βρήκε χώρο και για τον Νίκο Χαρδαλιά, του οποίου η «καμπάνα» γράφτηκε στο χιόνι. (πηγή και σχετική αρθρογραφία εφημερίδων της εποχής)
Βεβαρυμμένοι εξουσιαστές με την ευθύνη βαρύτατων καταστροφών και εγκληματικής αμέλειας, το βαθύ κράτος φροντίζει να τους ξεπλύνει ως «παιδιά του και πειθήνια όργανα του».
Πως να μη θεωρούν μετά πως τα βουνά, τα ρέματα, τα ποτάμια και η Φύση ολόκληρη είναι τσιφλίκια τους;
Στην περίπτωση του ρέματος Δασαμάρι, αν δεν φροντίσουν να πάρουν τα μπάζα (αντιγράφοντας τη δημαρχιακή αδιαφορία για τα μπάζα που έριξε πέρυσι στον Βαλανάρη), οι συνέπειες μίας έστω μέτριας έντασης βροχής τον χειμώνα, θα είναι μεγάλες. Λόγω του ότι δεν έμεινε πια κοίτη στο σημείο και μάλιστα για σοβαρό μήκος, το νερό προβλέπεται να φουσκώνει και να ξηλώνει δρόμους, χωματοδρόμους, τσιμεντοδρόμους και ό,τι άλλο βρει. Σκεφτείτε τα αυτά όταν όλοι αυτοί οι ένοχοι θα σας μιλούν για το κακό ρέμα και τις ευθύνες κάποιων άλλων, βασιζόμενοι στην κοντή μας μνήμη. Αυτή την κοντή μνήμη που μαζί με το ρουσφέτι, τους επιτρέπει να υπάρχουν, να ζημιώνουν τον τόπο και επιπλέον να μιλάνε με το γνωστό απαίσιο ύφος του ανεξέλεγκτου εξουσιαστή.
Έργα και ημέρες ενός συστηματικού καταπατητή και εκχερσωτή 1
Έργα και ημέρες ενός συστηματικού καταπατητή και εκχερσωτή 2
δύο μόνο από τα ανδραγαθήματα ενός νεοέλληνα- αξίου τέκνου της δεξιάς. Το βιογραφικό του είναι γεμάτο καταδίκες για όποιον ενδιαφέρεται να αηδιάσει ακόμα περισσότερο, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του Σχινιά, η οποία άφησε άφωνη την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα
Βλέποντας το «σχέδιο Δρυάδες» της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας να ξεκινά, δεν μπορεί ο λογικός άνθρωπος να μην αισθανθεί ένα πνίξιμο. Μία απογοήτευση για το μέλλον αυτού εδώ του τόπου -της Αττικής. Μία μελαγχολία και μία έντονη στεναχώρια για την εξόφθαλμη απόπειρα αφανισμού κάθε έννοιας λογικής. Την καταστρατήγηση κάθε έννοιας δασικής διαχείρισης και την έλλειψη κάθε επιστημονικής γνώσης και διαχειριστικής ικανότητας στην εκτέλεση των σχετικών εργασιών. Γνώσης και ικανότητας που αποτελούν συστατικά στοιχεία της υπηρεσίας που κάποτε είχε την ευθύνη της διαχείρισης του δασικού περιβάλλοντος και γι’ αυτό καλούταν «Δασική Υπηρεσία». Της Υπηρεσίας που έχει απομακρυνθεί από το πεδίο δράσης της εδώ και χρόνια.
Οι "Δρυάδες" του Χαρδαλιά
Ένα γιουρούσι «Χαρδαλιάδων» και όμοιας ποιότητας μελών της αγέλης τους, ορμά σε δάση και δασικές εκτάσεις της Αττικής για να κάνει πράξη ένα σχέδιο «Αντιπυρικής Προστασίας». Ένα σχέδιο που φέρει ως όνομα, τον ευφημισμό «Δρυάδες». Είναι γνωστοί οι ευφημισμοί που αποδίδονται στα σχέδια καταστροφής, από την δεκαετία του 80. Πρόσφατα είχαμε την πασοκικής έμπνευσης μετονομασία του υπουργείου Δημόσιας Τάξης σε «Προστασίας του Πολίτη». Έμοιαζε σαν να μετονομάστηκε για να κορυφωθεί στα χρόνια του η αστυνομική βία κατά του πολίτη που υποτίθεται πως προστατεύει.
Άλλος ευφημισμός ήταν ο «Ξένιος Δίας» του Δένδια, που αν δεν έπνιγε πρόσφυγες μέσα στις βάρκες τους, τους υποδεχόταν σε κολαστήρια τύπου Αμυγδαλέζας. Τόσο ξένιος ο Ξένιος.
Ας επιστρέψουμε στις «Δρυάδες». Αυτές οι δρυάδες όπως φανερώνουν φωτογραφίες από την εφαρμογή του σχεδίου, εξαφανίζουν τη φυσική αναγέννηση, δέντρα στη φάση των κορμιδίων, ξυλώδη βλάστηση, τα φρύγανα και ό,τι βρεθεί μπροστά στους απεσταλμένους των Χαρδαλιάδων, σε πλάτος 30 έως 50 μέτρων, κατά μήκος οδών. Φυσικά δεν έχουν καμία σχέση με διαχείριση του δάσους ή της δασικής έκτασης, αλλά θυμίζουν πιο πολύ εκχέρσωση (που είναι δηλαδή) και διαπλάτυνση της όμορης τους οδού. Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να πει κανείς πως βρέθηκε ο τρόπος να παρακαμφθεί το Σύνταγμα και οι νόμοι, προκειμένου να τακτοποιηθούν οι «απαραίτητες» αλλά εκκρεμούσες εκχερσώσεις. Το μόνο που λείπει για να συμπληρωθεί η εικόνα, είναι η άρση του χαρακτήρα της εκχερσωμένης περιοχής, εκεί που είναι δασική ή δάσος ή δασωμένος αγρός. Δεν έχει σημασία αν ήταν ΔΔ ΑΔ ή όπως αλλιώς τα βαφτίζει το Κτηματολόγιο. Σημασία έχει να γυμνωθούν, να ξυριστούν και να αποκτήσουν τον (κατ’ ευφημισμόν κι αυτόν) αποκαλούμενο, προστατευτικό χαρακτήρα.
Όχι προστατευτικό του δάσους, του βουνού ή της φύσης, αλλά «της περιουσίας» αυτού που έφυγε «από την πολυκατοικία» της Κυψέλης π.χ. για να φτιάξει την πολυκατοικία του δίπλα στο δάσος. Αυτού που ήξερε που πηγαίνει, αλλά τώρα «ανακάλυψε» πως το μέρος μπορεί και να πάρει και φωτιά και αντί να ζητήσει ένταση της διαχείρισης και της προστασίας ζητάει εκχέρσωση. Ζητάει άσφαλτο και να του φέρουν την «πόλη» που άφησε για να έρθει να μείνει στο βουνό.
Οι "Δρυάδες" Ούτε οι αναδασωτέες εκτάσεις γλιτώνουν. Το μηχάνημα θερίζει αναγέννηση και ξυλώδη βλάστηση σε δασική και αναδασωτέα έκταση. Ο χαρακτηρισμός "αναδασωτέα" φαντάζει πια γελοίος
Και οι «Χαρδαλιάδες» ως γνήσιοι κατσαπλιάδες, του φέρνουν κάτι που νομίζει πως είναι «ασφάλεια», άσχετα αν αυτό είναι που θα τον καταστρέψει στο τέλος. Δεν το βλέπει. Βλέπει μόνο ότι του λένε οι Χαρδαλιάδες και ο στρατός τους από υποτακτικούς και πάνω απ’ όλα το «συμφέρον» του. Γιατί τους Χαρδαλιάδες δεν τους ενδιαφέρει το βουνό, το δάσος, η Φύση. Κανέναν Χαρδαλιά και κανέναν βλαχοδήμαρχο δεν ενδιαφέρει το μεγάλο. Αυτούς τους ενδιαφέρει το εφήμερο, το προσωρινό γιατί από εκεί θα πάρουν ψήφους. Τα δέντρα, τα βουνά και τα δάση δεν ψηφίζουν άλλωστε και όταν το έκαναν, είδαμε «τα χαΐρια μας» όλοι.
Και η δασική υπηρεσία;
Πουθενά. Αρκείται να βλέπει από μακριά. Ίσως και να μη θέλει να βλέπει. Απλά διεκπεραιώνει αλληλογραφία. Προς και από τους Χαρδαλιάδες και τα μειράκια τους. Σαν καλή γραμματειακή υποστήριξη
-«Σε απάντηση του από …….. ….εγγραφου σας…κλπ Εγκρίνουμε»
Μοιάζει να είναι κάποιοι αμίλητοι λόγω των ιδιαίτερων σχέσεων τους με την εξουσία ή την ιεραρχία και κάποιοι να έχουν παραλύσει μπροστά σε τόσο ογκώδη βία που περιέχεται στις πράξεις των Χαρδαλιάδων, οι οποίοι παίρνουν τον μπαλτά, μοιράζουν μπαλτάδες και στα μειράκια τους και αρχίζουν το θεάρεστο έργο τους, επί του όρους.
Στο σημείο αυτό (στο γήπεδο της Διώνης) στις πρώτες μέρες του Ιανουαρίου του 2021, το δασαρχείο Πεντέλης έστειλε μηνυτήρια αναφορά για την εκχέρσωση που έκανε ο δήμος με τα συνεργεία του, για να φτιάξει πάρκινγκ σε δασική περιοχή. Δείτε και τα σχευικά δημοσιεύματα. Σήμερα οι Χαρδαλιάδες και τα τσιράκια τους το ξύρισαν, καταφανέστατα παράνομα, αφού καμία διοικητική πράξη δεν αναστέλλει το άρθρο 24 του Συντάγματος, εκτός αν πρόκειται για δικτατορική κυβέρνηση. Διαφωνείτε;; Και αφού το θυμθήκαμε, το δασαρχείο Πεντέλης που είναι;;
Όλα αυτά θα είναι μία αποτυχία. Το ξέρουμε. Οι φωτιές, όταν ξεκινούν, ειδικά στην Αττική, καμία ερημοποιημένη ζώνη δεν τις σταματά. Βουνά με ασφάλτινη οδοποιία και προσβάσεις από παντού, κάηκαν. Ακόμα και στον Αττικό νότο, σε Κερατέα και τα γυμνά από δέντρα βουνά της Λαυρεωτικής, κάθε χρόνο οι φωτιές δίνουν το παρών. Τώρα, μαζί με τα καμένα της χρονιάς θα προστεθούν και τα εκχερσωμένα από τους Χαρδαλιάδες που κάνουν ομοιοκαταληξία με την επιχείρηση τακτοποίησης και χαρακτηρισμού ορεινών περιοχών, που λέγεται «Δρυάδες».
Ακόμα και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, σε άρθρο του Γ. Λιάλιου στις 15/6 γράφει, για τη δράση των εκεί "Χαρδαλιάδων", την αδειοδότηση της καταστροφής
"Στην αποψίλωση έκτασης στην καρδιά του Εθνικού Πάρκου Σχινιά προχώρησε χθες ιδιώτης εργολάβος, κατ’ εντολήν της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας. Ο φορέας διαχείρισης της προστατευόμενης περιοχής προσπάθησε και τελικά κατάφερε να σταματήσει την καταστροφή, αφού όμως κόπηκαν δεκάδες δενδρύλλια κουκουναριάς, που είναι το κύριο προστατευόμενο είδος στην περιοχή. Το ερώτημα είναι πώς αδειοδοτήθηκαν τέτοιου είδους εργασίες χωρίς τη γνωμοδότηση του φορέα και πώς θα αποκατασταθεί η ζημιά που συντελέστηκε.
Σχινιάς, πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Πονάει χέρι; Κόψει χέρι
Μετρώντας αδρομερώς πάνω στον δασικό χάρτη της Αττικής, αξίζει να κρατήσουμε κατά νου τις δασικές εκτάσεις και τα δάση:
Το 2008 (μετά την Πάρνηθα) οι οποίες ανέρχονταν σε 1.645.860 στρ. (δάση και δασικές εκτάσεις χωρίς να βάζουμε μέσα τα χορτολιβαδα)
Σήμερα:
Στην δυτική Αττική (με τα Γεράνεια που κάηκαν μέσα) 606.000 στρέμματα
Στη Βόρεια και Ανατολική 190.000 στρέματα
Στον Νότο 45.000 στρέμματα
Δεν περιλάβαμε τα νησιά του νομού Αττιικής
Σύνολο περίπου 840.000 στρέμματα. Η αποδάσωση της Αττικής βρίσκεται στην αιχμή της
Και όλα αυτά με αδρομερείς μετρήσεις επί του χάρτη. Λεπτομέρειες και ακριβέστερες μετρήσεις των περιοχών που θα διαμορφώσουν την Νέα Τάξη Περιβάλλοντος (Και Δασικών Πραγμάτων) στην Αττική, του χρόνου, μετά την ολοκλήρωση του έργου των Χαρδαλιάδων.
Έργου απαίσιου που έρχεται να προστεθεί στους μαύρους πίνακες των δασικών πυρκαγιών της Αττικής
..... χαρά γεμάτο. Ναι, πρόκειται για τον υφυπουργό του "Εθνικού Σχεδίου Αναδασώσεων"
Στο ρεπορτάζ στα «ΝΕΑ» του Πρ. Γιόγιακα στις 12 Δεκεμβρίου του 2020 και ενώ έτρεχε η κατάρτιση και υποβολή προς ψήφιση του αντιπεριβαλλοντικού και δασοκτόνου (με όλη τη σημασία της λέξης) νομοσχεδίου του γνωστού εκτελεστή Χατζηδάκη, διαβάζαμε πως «Πρασινίζει η Ελλάδα» με ένα «δεκαετές πρόγραμμα αναδάσωσης 500.000 στρεμμάτων που έχουν καεί, αποψιλωθεί ή υποβαθμιστεί». Η δε χρηματοδότηση του θα ήταν «ύψους 310 εκατ. Ευρώ» και θα καλυπτόταν «από το Ταμείο Ανάκαμψης».
Ψάξαμε για μία φωτογραφία του υπουργού ειδικών αποστολών, που να τον δείχνει κάπως συμπαθητικό
Πως να κρύψει ο εκτελεστής ένα από τα εγκλήματα που εκτελούσε εκείνον τον καιρό; Βρήκε ένα μισοψέμα – μισοαλήθεια και το εκτόξευσε. Όπως έκανε κατόπιν, στην άλλη αποστολή του ως φονιά, με την κατάργηση του οκταώρου και το κολοσσιαίο ψέμα περί διαφύλαξης του μέσω της ….ηλεκτρονικής κάρτας εργασίας. Κάποιο ψέμα, κάποια μπαρούφα «για τα γίδια» θα βρει και για το ασφαλιστικό, το οποίο ετοιμάζεται ήδη να σκοτώσει. Αλλά δεν είναι αυτό -προς το παρόν- το θέμα μας.
Ο μηχανισμός προπαγάνδας του Μητσοτάκη διαφήμιζε λοιπόν πως, «Πρασινίζει η Ελλάδα με 30 εκατομμύρια δέντρα» μέσω του μεγαλύτερου προγράμματος αναδασώσεων στην Ελλάδα» που θα ξεκινούσε με την έναρξη της φυτευτικής περιόδου του 2021 (αυτή αρχίζει τον Σεπτέμβρη όπως κάθε χρόνο ) και με ορίζοντα ολοκλήρωσης το 2026. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια (έως το 2030) προβλέπονταν εργασίες παρακολούθησης και συντήρησης.
310 εκατομμύρια ευρώ θα δάσωναν 500.000 στρέμματα και σύμφωνα με τον προϋπολογισμό υλοποίησης, τότε, 703.998.000 ευρώ θα ήταν οι δαπάνες της δεκαετίας. 309 εκατομμύρια θα ήταν από το Ταμείο Ανάκαμψης και 391 από ΕΣΠΑ, από πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης και άλλους πόρους. Τι και αν 309+301 κάνουν 700 και όχι 703,998. Με 3,998 εκατομμύρια θα ασχολούμαστε τώρα;
Με την επέλαση των κάθε λογής, κατ' ονομα "προστατών" των οικιστών πρώην δασικών ή γειτνιαζόντων με δάσος περιοχών και προ του ορατού πια κινδύνου να εκχερσωθούν τα τελευταία δάση της Αττικής (όσα γλίτωσαν από τις πυρκαγιές και τις καταπατήσεις), αποκαλύπτεται πως ανέκαθεν όταν οι εξουσίες μιλούσαν για "προστασία", ποτέ δεν αναφέρονταν στο δάσος. Αναφέρονταν στους οικιστές του, παράνομους ή νομότυπους και τις περιουσίες τους. Άγρα ψήφων και υπηρετών, ο σκοπός τους και ποτέ το δάσος. Αυτό που ούτε κατανόησαν, ούτε το χρειάστηκαν ως υπάρξεις. Το δάσος, το βουνο, τα φυσικά αποθέματα ήταν πάντα το "αντάλλαγμα". Αντάλλαγμα σε συνεταιριστές, συλλόγουε, αυτόνομους οικοδομικούς συνεταιρισμούς κλπ. Αντάλασσαν το μεγάλο και το αιώνιο Δάσος για το μικρό, το ασήμαντο. Σαν να ήταν οι ιδιοκτήτες του. Σαράφηδες της γης.
Επακόλουθο ήταν να απαξιωθεί και η δασική υπηρεσία, ως θεράποντας και προστάτης του μεγάλου και του αιωνίου (οι εξαιρέσεις παραμένουν εξαιρέσεις γι' αυτό και επιβεβαιώνεται ο κανόνας). Σήμερα, με τη χυδαιότητα που δικρίνει κάθε εξουσία, χρηματοδοτούνται νομότυπες εκχερσώσεις και σκληρές παρεμβάσεις, έξω από κάθε διαχειριστική λογική. Η διαχείριση έδωσε τη θέση της στον χασάπη και τον μπαλτά του. Ειδικά τώρα που ανακάλυψαν ακόμα μία ωφέλεια, ως καλοί νεοφιλελεύθεροι που εκεί που ο λαός ζει την καταστροφή, αυτοί βλέπουν τη μεγάλη ευκαιρία.
Αναδημοσιεύουμε από το euronews.gr ένα άρθρο που θέτει ένα αναπάντητο ερώτημα, το οποίο απαγορεύεται να απαντηθεί αφού αν υπήρχε δασική υπηρεσία θα έμπαιναν παράμετροι όπως πρόληψη, διαχείριση, χερσαία σώματα δασοπυρόσβεσης, καταστολή με αντίπυρα, γνώση της φυσιογραφίας, προσλήψεις και εκπαίδευση κ.ά Αυτά δεν μπορούν να προκριθούν στο μεγάλο σχέδιο της πολιτικής προστασίας, αφού -όπως λέει και ο υφυπουργός- " κομβικό ρόλο παίζουν τα εναέρια μέσα" και βέβαια "προβλέπεται η αγορά συνολικά 36 νέων αμφίβιων αεροσκαφών Air-Tractor" Γι' αυτό ο τίτλος "η δασική υπηρεσία δεν συμφέρει" θα ήταν συντομότερος, περιγρφικότερος, ακριβέστερος
Aντιπυρική Προστασία: Εξοπλιστικό πρόγραμμα 1,76 δισ. ανακοίνωσαν Χρυσοχοϊδης - Χαρδαλιάς -euronews.gr
Για τομή στον τομέα της αντιπυρικής προστασίας στη χώρα μας και πρότυπη δουλειά, μακριά από «εκ των υστέρων μεμψιμοιρία» και για να προλάβουμε νέες τραγωδίες, χαρακτήρισε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τον φετινό σχεδιασμό της Πολιτικής Προστασίας για την αντιπυρική περίοδο, τις λεπτομέρειες της οποίας ανακοίνωσε ο υφυπουργός Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων, Νίκος Χαρδαλιάς, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε το μεσημέρι στο Κτίριο «Φάρος» στο Μαρούσι.
Οι «παγκόσμιες μέρες» που καθιερώνει ασταμάτητα ο ΟΗΕ από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, μοιάζουν με εξορκισμό των τύψεων που γεμίζουν τη συνείδηση της ανθρωπότητας (ή του μέρους της που διαθέτει συνείδηση). Μοιάζουν και με μικρές επαναλαμβανόμενες τελετουργικές εμβαπτίσεις, των όσων επιδιώκουν να αποτινάξουν μέρος τουλάχιστον, των ανοσιουργιών που διαπράττουν, εναντίον του κεντρικού θέματος κάθε παγκόσμιας μέρας. Για παράδειγμα: Η Διεθνής Ημέρα για την Εκπαίδευση είναι η 24η Ιανουαρίου κάθε έτους, όπως όρισε η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Η αναφορά και η θέσπιση της παγκόσμιας μέρας εκπαίδευσης αποσκοπεί στην ανάδειξη της συμβολής της εκπαίδευσης στην ειρήνη και την ανάπτυξη.
Αυτή τη μέρα, η UNESCO καλεί τις κυβερνήσεις των μελών της και όλους τους εταίρους της να θέσουν την ποιοτική εκπαίδευση ως κύρια προτεραιότητα παγκοσμίως. Και η παγκόσμια μέρα κλείνει με τις ετήσια επαναλαμβανόμενες δηλώσεις αυτών (Κεραμέως, Μακρή, και λοιπά λουλούδια) που τον προϋπολογισμό για τη δημόσια δωρεάν παιδεία ή την Παιδεία γενικότερα, τον έχουν καταστήσει από ανέκδοτο έως μυθικό πλάσμα. Βέβαια μπορούν να απαντήσουν (και το κάνουν) πως προωθούν την εκπαίδευση (καμία αναφορά στο ζητούμενο της Παιδείας). Προωθούν την εκπαίδευση, αποδεδειγμένα, αλλά μόνο και σταθερά την ιδιωτική, που κάνει και τζίρο.
Αυτοί οι τύποι λοιπόν, συμμετέχουν ανερυθρίαστα στην παγκόσμια μέρα της εκπαίδευσης. Αυτό ήταν ένα μικρό παράδειγμα. Το ίδιο θα μπορούσε να πει κανείς και για τη 15η Μαρτίου, την ημέρα του καταναλωτή, που την εορτάζουν καταναλωτές και μαζί τραπεζίτες, εμπορικά τραστ και όσοι γενικά έχουν μία σχέση BDSM εις βάρος του καταναλωτή πάντα.
Η πιο θλιβερή ημέρα
Η μέρα που πνίγει στη θλίψη τον πλανήτη δεν είναι η παγκόσμια μέρα θλίψης ή δακρύων, αλλά η 5η Ιουνίου, η παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος. Είναι μία μέρα δίχως περιεχόμενο. Είναι η κατεξοχήν ημέρα, η αφιερωμένη στις τύψεις μία ανθρωπότητας, που δεν σταματάει να επελαύνει κατά του φυσικού (και όχι μόνο) περιβάλλοντος. Είναι η μέρα που οι αθώοι θα κατέβουν με ένα τύμπανο να το χτυπήσουν φωνάζοντας συνθήματα και οι ένοχοι θα «τιμούν» την ημέρα με κούφια λόγια. Σαν τα λόγια μίας κουβέντας με θέμα το σε εξέλιξη γεύμα. Μία κουβέντα που κάνουν οι συνδαιτημόνες, πριν κάτσουν στο τραπέζι που θα κατασπαράξουν το θύμα τους. Αυτό που οι συνδαιτημόνες το αποκαλούν «γεύμα»
Είναι γελοίο να διαβάζει κανείς δηλώσεις περιβαλλοντικών εγκληματιών, όπως ο ανεκδιήγητος εκτελεστής βρώμικων αποστολών, Χατζηδάκης, που ως υπουργός περιβάλλοντος, το εκτέλεσε με τον διαβόητο νόμο του, που φέρει το εξίσου διαβόητο όνομα του, αλλά δήλωνε με εμετικό θράσος «Το περιβάλλον θα είναι προτεραιότητά μας». Ή «Εμείς για το περιβάλλον μιλάμε με έργα» και «Το περιβάλλον είναι ο πλούτος μας και συνεχίζουμε». Τις δηλώσεις μπορείτε να τις αναζητήσετε σε όλα τα μέσα, στις ημερομηνίες 4 και 5 Ιουνίου 2020
Οι σημερινοί Σκρέκας, Αμυράς και Ταγαράς, αποτελούν εγγύηση για τον αφανισμό και του τελευταίου τετραγωνικού εκατοστού φυσικού περιβάλλοντος στον τόπο. Γιατί το να είσαι ποδηλάτης, δεν σε καθιστά και σχετικό με τις μάχες που θα έπρεπε να δώσει ένας σοβαρός υπουργός περιβάλλοντος. Ούτε το να είσαι γέννημα – θρέμμα του κομματικού σωλήνα. Όσο για τον υφυπουργό Ταγαρά, έχει εγνωσμένο παρελθόν και βεβαρυμμένο «ποινικό μητρώο» σε περιβαλλοντικά θέματα. Οι δηλώσεις των εορταζόντων υπουργών και υφυπουργών, μόνο αηδία προκαλούν.
Είναι και ο περιφερειάρχης Αττικής, που «προωθεί» το ποδήλατο, αλλά όταν καλείται να πάρει θέση σε θέματα επί της επαπειλούμενης περιβαλλοντικής υποβάθμισης στην Αττική, είτε δεν παίρνει θέση είτε παίρνει την ακριβώς αντίθετη. Το θέαμα με τα ποδήλατα να παίξει και τα υπόλοιπα……
Δεν έχει και ενδοιασμούς να ποζάρει ο «ευαίσθητος» περιφερειάρχης με ένα αρπακτικό σε αιχμαλωσία ή σε αδυναμία. Εικόνα που επιβεβαιώνει τον «δυναμικό» χαρακτήρα του (μόνο για δημοσιοσχεσίτες σαν τον ίδιο)
Όπως ωμά το λέει και η δικιά του «περιφερειακή σύμβουλος Αττικής εντεταλμένη σύμβουλος τεχνικών έργων» Ε. Κοσμίδη σε πρόσφατη συνέντευξη της «Δηλαδή τι νομίζετε; Πως θέλουμε να καταστρέψουμε το περιβάλλον;» και διάφορα άλλα «σοβαρά» επιχειρήματα, την ώρα που Περιφέρεια Αττικής ετοιμάζει τη μεγάλη οικολογική καταστροφή στην ανατολική Αττική.
Εκεί που το κοντέρ της υποκρισίας χτυπάει κόκκινα και που ξεπερνά σε ένταση αηδίας το ψέμα του Χατζηδάκη και των διαδόχων του στο υπουργείο περιβάλλοντος ή του υποτιθέμενου ποδηλάτη και περιβαλλοντικά αφυπνισμένου περιφερειάρχη και των λοιπών, είναι οι περιβαλλοντικοί διθύραμβοι του συνενόχου των προαναφερθέντων, αλλά και των προκατόχων τους από τον ΣΥΡΙΖΑ, στο έγκλημα εις βάρος του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.
Ο συνένοχος τους στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά των Αττικών υγροτόπων, δήμαρχος Ραφήνας, έκανε δήλωση για την ημέρα περιβάλλοντος (να μη …χάσει ο οικολόγος!!) και έφτυσε στα μούτρα του κόσμου, μεταξύ άλλων απαράδεκτων αναμεμιγμένων με άσχετα και το εξής:
«…..Η προστασία του περιβάλλοντος είναι υποχρέωση όλων και, χρόνο με το χρόνο, γίνεται ολοένα και περισσότερο επιτακτική ανάγκης επιβίωσης καθώς η κλιματική αλλαγή, απόρροια της υπερεκμετάλλευσης των φυσικών πόρων επί δεκαετίες σε συνδυασμό με τη μεγάλη αύξηση των ρύπων, είναι η μεγαλύτερη απειλή για τον άνθρωπο.
Ο Δήμος Ραφήνας Πικερμίου έχει θέσει ως βασικό πυλώνα την προστασία του περιβάλλοντος και εργάζεται σκληρά, σε καθημερινή βάση για να κάνει την περιοχή μας, υπόδειγμα στο συγκεκριμένο τομέα….»
Από τη δήλωση για την Ημέρα Περιβάλλοντος του δημάρχου Ραφήνας 5/6/2021
Δηλαδή, δεν του φτάνει που προσβάλλω την ίδια η μέρα περιβάλλοντος, πρέπει να προσβάλλει και την ίδια την ανθρώπινη λογική. Θλίψη για το κατάντημα ενός πανέμορφου τόπου κι φόβος για το αύριο του τόπου αλλά κυρίως του φυσικού περιβάλλοντος στην περιοχή ανάμεσα στην Πεντέλη και τον Ευβοϊκό
Κοίτα ποιοι μιλάνε όπως γράφανε και πέρυσι
Αυτός που πέταξε μπάζα στον Βαλανάρη και που παρά το ότι του έδωσε εντολή η Περιφέρεια να τα μαζέψει, αυτός την αγνόησε και τα μπάζα είναι ακόμα εκεί
Αυτός που αμφισβητεί με λογικά άλματα τη διοικητική του ευθύνη για την πυροπροστασία στην περιοχή της δασικής και αναδασωτέας περιοχής Δασαμάρι
Αυτός που έχει βάλει σκοπό του την καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ότι απέμεινε δηλαδή από τα ρέματα και τα ποτάμια της Αττικής
Αυτός που βρίσκει ανύπαρκτους οικισμούς, που δεν στοιχειοθετούν καν τον όρο οικιστική πύκνωση και τους προσδιορίζει σε αναδασωτέες εκτάσεις.
Αυτός που εκχέρσωσε δασική έκταση στη Διώνη για «να φτιάξει πάρκινγκ»
Αυτός που επαιρόταν για την καθημερινή μάχη που δίνει με τη……. Φύση
Μέρα Περιβάλλοντος είναι αυτή και ό,τι θέλει ο καθένας λέει.. Μπορεί να βαφτίσει τα πυροτεχνήματα περί δήθεν ηλέκτροκίνησης (ανύπαρκτων οχημάτων) και περί φυσικού αερίου (που δεν θα εμφανιστεί πριν από 4-5 χρόνια και εφόσον συμφέρει την εταιρεία) «περιβαλλοντική ανησυχία» αλλά εάν ήταν όντως έτσι γιατί καταστρέφει ρέματα, ποτάμια και δάση; Από την υπερβολική του ανησυχία;
Το μόνο καλό φέτος ήταν πως δεν έβγαλε και ανακοίνωση εκείνος ο αντιδήμαρχος Τεχνικών Υπηρεσιών και ΠεριΒΑΝΤΟΛΟΥ που διαπίστωσε την απαράδεκτη έλλειψη …θερμοπρόσοψης σε ένα επικίνδυνο σχολείο που καταρρέει
Και του χρόνου, αν έχει μείνει πια περιβάλλον όρθιο, φυσικό περιβάλλον και λόγος ύπαρξης σχετικής παγκόσμιας μέρας.
Οι εξουσίες γιορτάζουν ό,τι θέλουν, όποτε το θέλουν. Είτε υπάρχει είτε δεν υπάρχει. Ακόμα και αν ζούμε τα χρόνια του MAD MAX, οι Χατζηδάκηδες, οι Ταγαράδες, οι Πατούληδες και οι δήμαρχοι της ελεεινής τραπέζης, θα βρίσκουν πάντα λόγο για μία «παγκόσμια μέρα περιβάλλοντος»
Και θα τη γιορτάζουν
ΥΓ Το πάντρεμα αισθητικής και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, στη Ραφήνα ειδικά, είναι μοναδικό στον κόσμο
Μετά τις καταγγελίες μας και την επιστολή [βλ. 1/5/2021 και 23/5/2021] που στείλαμε σε φορείς Πολιτικής Προστασίας σχετικά με την διοικητική ευθύνη του Δήμου για την αντιπυρική προστασία της δασικής έκτασης Δασαμάρι, η γραφειοκρατική αδιαφορία και αβελτηρία των φορέων Πολιτικής Προστασίας μας αναγκάζει να επανέλθουμε στο ζήτημα με δεύτερη επιστολή.
Την επιστολή συνόδευαν τα ακόλουθα 4 συνημμένα
1. Η διαβίβαση της πρώτης επιστολής από την ΓΓ Πολιτικής Προστασίας προς τους δήμους Ραφήνας και Πεντέλης
2. Η απάντηση της Δ/νσης Συντονισμού και Επιθεώρησης Δασών
3. Απάντηση μέσω email του Αντιπεριφερειάρχη Πολιτικής Προστασίας και Περιβάλλοντος
4. Οι απόψεις του δήμου Ραφήνας
Το καλοκαίρι είναι μπροστά μας και η πυρκαγιά στα Γεράνεια, η οποία ανέδειξε, ακόμα μία φορά την αδράνεια των υπευθύνων (οι οποίοι πάντα αρνούνται την ευθύνη που έχουν) δεν αποτελεί και τον καλύτερο οιωνό για την εξέλιξη του
Το πιο δύσκολο πράγμα για κάποιον ο οποίος πολιτεύεται, σε μικρή η μεγαλύτερη κλίμακα, είναι το ότι αισθάνεται την υποχρέωση να βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα. Μπορεί όχι ο ίδιος, αλλά μία φράση του, μία δράση του. Καλή ή κακή, δεν έχει σημασία.
«Any publicity is good publicity» (κάθε δημοσιότητα είναι καλή δημοσιότητα), λένε οι στοχαστές αλλά και οι διαφημιστές της Αγγλοσαξονικής σχολής. Ακόμα και εκείνοι που δεν ακολουθούν την κλασική της βάση, αλλά βρίσκονται στην πρωτοπορία της διαφήμισης, όπως οι Αμερικάνοι. Μας είναι οικείες οι εικόνες πολιτικών όλων των βαθμίδων αναγνώρισης ή αποστροφής, να κάνουν δηλώσεις, ειδικά μετά από οδυνηρά συμβάντα. Σαν τον Μητσοτάκη, ο οποίος μετά τις πυρκαγιές στα Γεράνεια, θυμήθηκε να μιλήσει για σχέδια της πολιτικής προστασίας ενόψει θέρους (!!!). Αμέσως μετά την καταστροφή 52.000 στρεμμάτων μοναδικού δάσους και 19.000 στρεμμάτων, δασικών και άλλων εκτάσεων, μήπως εκμεταλλευτεί και πάλι την κοντή μνήμη του ελληνικού λαού. Δεν έχει σημασία (για τον Μητσοτάκη, τον Χαρδαλιά ή όλους τους άλλους του θιάσου) το ότι καταστράφηκαν σε μία και μόνο πυρκαγιά, 71.000 στρέμματα Αττικής γης. Σημασία έχει να αναδειχθεί ως ο «πρωθυπουργός του νοιάζομαι». Ακόμα και κατόπιν «εορτής», όπως όλοι αυτοί που συνήθως δεν νοιάζονται για τίποτα, παρά μόνο για την εικόνα τους.
Το ίδιο και στον μικρόκοσμο της τοπικής αυτοδιοίκησης. Διαβάζουμε «αυτοδιαφημιστική» ανάρτηση αντιδημάρχου καμένης περιοχής, σε τοπικό μέσο. Εκφράζει ο αντιδήμαρχος Βασιλόπουλος τη «λύπη» του, για την αναποτελεσματικότητα της Πολιτείας στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Από την άλλη, ως αντιδήμαρχος (που θεωρεί εαυτόν εκτός του σχήματος «Πολιτεία»), στηρίζει έναν δήμαρχο που με δηλώσεις του αποποιείται την ευθύνη που έχει για την προστασία των δασικών εκτάσεων εντός των ορίων αρμοδιότητας του. Και πως το κάνει; Αερολογώντας και αμφισβητώντας τα εδώ και δεκαετίες, υφιστάμενα όρια διοικητικής ευθύνης. Τα όρια που δέχονται ακόμα και οι όμοροι δήμοι. Αντί λοιπόν ο «λυπημένος» αντιδήμαρχος, να προωθήσει την προστασία των δασικών εκτάσεων, μέσα στο σύστημα διοίκησης του δήμου και να τιμήσει την ευθύνη που και ο ίδιος έχει, μένει άφωνος πίσω από έναν δήμαρχο, που απλά θέλει να αποφύγει τα …τρεχάματα.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 25/4/21
ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑ ΡΑΦΗΝΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΡΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Την Πέμπτη 22/4 πραγματοποιήθηκε η διαδικτυακή εκδήλωση που διοργάνωσε η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με θέμα: «Ρέμα Ραφήνας SOS: Διευθέτηση που απειλεί τη ζωή, την ιστορία και το μέλλον μας;»
Το πάνελ 9 ομιλητών, αποτελούμενο από τους
έδωσε μια σφαιρική εικόνα για τα παράδοξα του «αντιπλημμυρικού» έργου που προγραμματίζεται από το Υπουργείο Υποδομών, για το φυσικό και ιστορικό πλούτο του ρέματος που πρόκειται να χαθεί σε περίπτωση υλοποίησης του έργου, για την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας και τον αγώνα που δίνεται από τοπικούς φορείς, περιβαλλοντικούς φορείς και κατοίκους για τη διάσωσή του.
Μπορείτε να παρακολουθήσετε το βίντεο https://fb.watch/53NoZ0ITel/
Εν όψει της δεύτερης προσφυγής φορέων και κατοίκων στο ΣτΕ στις 14/6 κατά της οριοθέτησης του ρέματος, που αποτελεί προϋπόθεση για την υλοποίηση του έργου μετατροπής 17 χιλιομέτρων φυσικού ρέματος σε τεχνητό αγωγό ομβρίων υδάτων, αλλά και όλων των κινήσεων που γίνονται προκειμένου να αποτραπεί αυτό το εγκληματικό έργο…
Δελτίο Τύπου, 6/2/2021
«ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ» ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ
ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΡΑΦΗΝΑΣ…
Παρά τις συχνότατες πλημμύρες που βιώνουμε τα τελευταία 3 χρόνια με ανυπολόγιστο κόστος σε περιουσίες και ανθρώπινες ζωές, οι οποίες οφείλονται στο συνδυασμό ραγδαίων βροχοπτώσεων μαζί με τη συστηματική πολιτική κακοποίησης και εξαφάνισης ρεμάτων, το ΣτΕ με την απόφαση 2145/20 δίνει το τελειωτικό χτύπημα στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, σε ένα από τα μεγαλύτερα ρέματα της Αττικής!
Η διευθέτηση του ρέματος Ραφήνας που κρίθηκε νόμιμη και Συνταγματική από το ΣτΕ:
Εναλλακτικές λύσεις βελτίωσης της αντιπλημμυρικής λειτουργίας του ρέματος με παράλληλη διατήρηση της φυσικής του κοίτης δεν εξετάστηκαν ποτέ.
Tο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας εμφάνισε πλημμυρικά φαινόμενα 3 φορές μέσα στα τελευταία 50 χρόνια. Οφείλονταν σε τοπικές στενώσεις που προκλήθηκαν από ανεπαρκείς γέφυρες διέλευσης, αυθαίρετα κτίσματα και επιχώσεις, μεταφορά φερτών από παρακείμενες εμπορικές δραστηριότητες κλπ. Δημιούργησαν τοπικές υπερχειλίσεις, που σε ορισμένες περιπτώσεις είχαν ήπιες επιπτώσεις σε ΛΑΘΟΣ χωροθετημένες δημόσιες υποδομές, όπως δρόμους και σχολεία (Ραφήνα- Παλλήνη) χτισμένα μέσα στην ιστορική κοίτη του ρέματος.
Δυστυχώς, η προαποφασισμένη τύχη της περιοχής των Μεσογείων που προβλέπει επέκταση/πώληση λιμανιού, επέκταση Αττικής Οδού και Προαστιακού, ανάπτυξη μεγάλων εμπορικών δραστηριοτήτων στην πεδιάδα των Σπάτων, μεγάλου Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων κλπ, επέβαλλαν τη μη εξέταση ήπιων λύσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε αντιπλημμυρική επάρκεια το ρέμα Ραφήνας. Τέτοιες θα ήταν, ενδεικτικά, η μελέτη και ανακατασκευή ανεπαρκών γεφυρών(Ευβοϊκού, Βελανιδιάς, Ανδριώτη κλπ), η απομάκρυνση αυθαίρετων κτισμάτων και επιχώσεων που στενεύουν την κοίτη, η απομάκρυνση κρίσιμων δημόσιων υποδομών από την ιστορική κοίτη, η στήριξη ευπαθών πρανών με επιστημονικά άρτιες φυσικές και σύγχρονες μεθόδους όπως αυτές της Βιώσιμης(SFM) ή Φυσικής(NFM) Διαχείρισης Πλημμύρας .
Αντίθετα, η μελέτη επέλεξε να εξετάσει 4 χειρότερες περιβαλλοντικά λύσεις με πιο εκτεταμένη τσιμεντοποίηση. Έτσι, η προτεινόμενη λύση που μετατρέπει 17Km φυσικού ρέματος σε ένα τεχνητό αγωγό ομβρίων επενδεδυμένο με σκυρόδεμα και συρματοκιβώτια εμφανίστηκε συγκριτικά ως η πιο φιλο-περιβαλλοντική λύση!
Στην πραγματικότητα δεν αποτελεί καν λύση, αφού αυξάνει σημαντικά τον κίνδυνο μιας καταστροφικής πλημμύρας τύπου Μάνδρας, Εύβοιας, Κρήτης κλπ, ιδιαίτερα μέσα στην επόμενη 10ετία.
Κι αυτό γιατί:
α/ Το αδειοδοτημένο έργο είναι πολύ κατώτερο των νόμιμων προδιαγραφών που επιβάλλουν σχεδιασμό για περίοδο επαναφορά Τ50, δλδ για προστασία από πλημμύρα που στατιστικά εμφανίζεται μία φορά στην 50ετία. Ακόμη και οι νόμιμες προδιαγραφές του Τ50 σήμερα θεωρούνται εξαιρετικά ανεπαρκείς , όταν μέσα στην τελευταία τριετία έχουν συμβεί πάνω από 6 φορές πλημμύρες 300ετίας, 500ετίας, ακόμη και 1000ετίας! Διαβάζουμε στην απόφαση του ΣτΕ (Σκ.5): «Κύριο κριτήριο για την επιλογή των έργων Α΄ φάσης είναι η εξασφάλιση διοχετευτικότητας καθ’ όλο το μήκος του ρέματος, έστω και για μικρότερη περίοδο από την περίοδο επαναφοράς σχεδιασμού, που θεωρείται κατ’ αρχήν ίση με Τ=50 έτη. Το κρισιμότερο τμήμα είναι το τμήμα εντός πόλεως και μάλιστα στην περιοχή της πεζογέφυρας Ευβοϊκού όπου υπάρχει έντονη στένωση. Ολοκλήρωση της αντιπλημμυρικής προστασίας θα επιτευχθεί με την κατασκευή του φράγματος ανάσχεσης στην πεδιάδα των Σπάτων και την ολοκλήρωση των λοιπών έργων διευθέτησης. Εκτιμάται ότι το φράγμα μπορεί να μελετηθεί σε οριστικό στάδιο και να κατασκευαστεί μετά από 10 χρόνια περίπου από την περαίωση των έργων διευθέτησης του ρέματος.»
Στην πραγματικότητα, το έργο που αδειοδοτήθηκε, βάσει των στοιχείων της μελέτης είναι περίπου Τ20. Αν λοιπόν, μέσα στην επόμενη δεκαετία συμβεί μία βροχόπτωση μεγαλύτερη της Τ20 που μπορεί να αντέξει το έργο διευθέτησης (πράγμα πολύ πιθανό, όταν βλέπουμε να συμβαίνουν Τ300 ή Τ500 σε μεγάλη συχνότητα πλέον!), η πλημμύρα που θα πλήξει τη Ραφήνα θα είναι δραματικά χειρότερη από αυτή που θα συνέβαινε αν δεν είχε γίνει καθόλου το έργο! Γιατί λόγω της διευθέτησης με σκληρά υλικά (τσιμέντα και συρματοκιβώτια) η ορμή του νερού θα είναι κατά πολύ αυξημένη και καταστροφική, όπως αυτές που είδαμε πρόσφατα σε Εύβοια, Κρήτη, Καρδίτσα κλπ. Τον κίνδυνο από την αύξηση της ταχύτητας του νερού στο διευθετημένο ρέμα, την παραδέχεται άλλωστε και το ίδιο το ΣτΕ (Σκ.16): «Προκύπτει, τέλος, ότι ο πλημμυρικός κίνδυνος δεν είναι μόνον αποτέλεσμα της αύξησης της ταχύτητας ροής του ύδατος, η οποία πράγματι είναι σημαντική εξαιτίας των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν στο έργο.»
β/ Νομιμοποιεί καταπατήσεις και αυθαίρετα, τα οποία μάλιστα εκθέτει σε άμεσο κίνδυνο πλημμύρας. Επειδή με την κατασκευή έργων διευθέτησης οι γραμμές οριοθέτησης του ρέματος τοποθετούνται δίπλα στα έργα, αυτό στενεύει το χώρο που φυσικά ανήκει στο ρέμα. Το αποτέλεσμα είναι πλήθος αυθαίρετων κατασκευών και παράνομων επιχώσεων να βρίσκονται πλέον εκτός γραμμών οριοθέτησης και να νομιμοποιούνται! Αυτά είναι τα πρώτα που θα πάρει μια ενδεχόμενη πλημμύρα.
Στην περίπτωση του ρέματος Ραφήνας, που το έργο που θα υλοποιηθεί είναι για πλημμύρα 20ετίας, ενώ οι γραμμές οριοθέτησης έχουν σχεδιαστεί για πλημμύρα 50ετίας, τα πράγματα γίνονται ακόμη πιο επικίνδυνα. Καθόλου σύμπτωση λοιπόν, που στη μελέτη οριοθέτησης οι γραμμές πλημμύρας όπως διαμορφώνονται μετά την κατασκευή του αδειοδοτημένου έργου δεν επισημαίνονται καν στο χάρτη, όπως επιβάλλει η νομοθεσία για την οριοθέτηση!
γ/Ακυρώνει τη σωτήρια αντιπλημμυρική λειτουργία που επιτελούν τα φυσικά πλημμυρικά πεδία της πεδιάδας των Σπάτων και της εκβολής, παρόλο που αναγνωρίζει τον ευεργετικό αντιλημμυρικό τους ρόλο αναφέροντας : «Η περιοχή αυτή (πεδιάδα των Σπάτων) αποτελεί πεδίο ανάσχεσης πλημμυρών, πολύ ευνοϊκό για την αντιπλημμυρική προστασία της Ραφήνας».
Με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι η απόφαση του ΣτΕ (Σκ.16), αντιμετωπίζει το πλημμυρικό πεδίο ως «εκφυλισμένη κοίτη» που πρέπει να…αποκατασταθεί: « …… Πλέον σημαντική είναι η κακή κατάσταση της κοίτης του ρέματος, όπως περιγράφεται στη μελέτη και δεν αμφισβητείται από τους αιτούντες, και το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος του δεν διαθέτει διαμορφωμένη διατομή ή διαθέτει ανεπαρκή για την ασφαλή διοχέτευση των υδάτων διατομή. Η αποτροπή κατάκλυσης εξασφαλίζεται με τη δημιουργία ελεγχόμενου και συγκεκριμένου χώρου για τη διέλευση του ύδατος, δυνάμει των επίδικων έργων…… »
Το αποτέλεσμα της «δημιουργίας ελεγχόμενου και συγκεκριμένου χώρου για τη διέλευση του ύδατος» σημαίνει με απλά λόγια ότι θα ακυρωθεί η φυσική εκτόνωση της πλημμύρας στην αδόμητη περιοχή της πεδιάδας και όλο το νερό θα διοχετευθεί στα κατάντη δλδ στην κατοικημένη Ραφήνα!
Επιπλέον, το έργο διευθέτησης που ενέκρινε το ΣτΕ, καταστρέφει το οικοσύστημα του ρέματος Ραφήνας και τον υγρότοπο της εκβολής του, καταστρατηγώντας το Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (ν.4277/2014) και το ν.4559/2018 που ορίζει τα όρια του υγροτόπου και απαγορεύει «κάθε δραστηριότητα που υποβαθμίζει την οικολογική του κατάσταση». Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ(Σκ.18), το έργο διευθέτησης, που προβλέπει τις πλέον βαριές κατασκευές σκυροδέτησης στα τελευταία 800μ του,… «Δεν αδειοδοτεί δραστηριότητα απαγορευόμενη από τις ανωτέρω διατάξεις»!
Το ΣτΕ, χωρίς καν να ελέγξει αν αληθεύουν τα αναφερόμενα στη ΜΠΕ δλδ αν είναι σύμφωνη με το ν.4559/2018 και τις συντεταγμένες οριοθέτησης του υγροτόπου της εκβολής, αναφέρει (Σκ.18) « Σε κάθε περίπτωση, όπως προκύπτει από την Α.Ε.Π.Ο και την Μ.Π.Ε. του έργου, δεν προβλέπεται στην περιοχή των εκβολών του ρέματος Ραφήνας ούτε δόμηση ούτε επιχωμάτωση ούτε άσκηση οχλουσών δραστηριοτήτων»!!!
Τέλος η ΜΠΕ και η απόφαση του ΣτΕ, εισάγοντας την έννοια του τμηματικού χαρακτηρισμού του ρέματος Ραφήνας ως Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος(!!!), παραβλέπουν την ουσία της προστατευτικής νομοθεσίας που αναφέρεται σε ολόκληρες τις υδρολογικές λεκάνες των ρεμάτων .
Τα συμπεράσματα δικά σας!
Περαιτέρω μπορείτε να διαβάσετε:
Αναλυτική Κριτική Αξιολόγηση της Απόφασης ΣτΕ2145/20
Απόφαση 2145/2020 Ε’ Τμήματος του ΣτΕ .
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
