Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Το χρώμα της ντροπής, το μωβ χρώμα του αποσπασμένου δάσους δεσπόζει πια στην κάποτε "Πιτυούσα" Αττική
Στην παλέτα των χρωμάτων της απεικόνισης της Αττικής, το πράσινο έχει αποχωρήσει, δίνοντας τη θέση του στο πένθιμο αλλά ευρωφόρο για τους θρασείς εμπόρους του μέλλοντος και της ζωής, μωβ.
Πράγματι, παρατηρώντας τον ορθοφωτοχάρτη της Αττικής με την δασική πληροφορία, οι περιοχές που εξαιρέθηκαν «προσωρινά» (αλλά ουδέν μονιμότερο του προσωρινού) από τη δασική ανάρτηση, καταλαμβάνουν εντυπωσιακά μεγάλη έκταση. Τα «ιώδη περιγράμματα» έγιναν θηλιές και προκαλούν αργή, βασανιστική ασφυξία σε έναν τόπο που κάποτε, άλλοι κάτοικοι του που τον σέβονταν, τον δόξασαν. Αυτό που η Φύση ενέταξε στην αγκαλιά της, ως δάσος ή δασική εν γένει έκταση, ο άνθρωπος, με τη δύναμη της φωτιάς και του νόμου το απέσπασε, το κατακρεούργησε και το έκανε «δομημένο», που πάει να πει νεκρό. Ακίνητο και πεθαμένο.
Η άσχημη σημερινή εικόνα της Αττικής έχει ρίζες. Εδώ θα κάνουμε μία αναζήτηση των ριζών αυτών, καθώς επίσης θα δούμε τις πηγές των φόβων που εκφράζουμε κάθε καλοκαίρι, όταν βλέπουμε νεκρή βιομάζα να μαζεύεται στα εναπομείναντα δάση και στις τελευταίες δασικές εκτάσεις του της Αττικής. Τώρα δεν είναι το δάσος που κινδυνεύει να καεί. Τώρα είναι οι άνθρωποι, που αντικατέστησαν το δάσος και που διατρέχουν τον κίνδυνο.
Πεντέλη 1995. Ένα μακάβριο ιστορικό
Από τις πλέον καταστροφικές φωτιές που κατέκαψαν την Αττική ήταν αυτές του Ιουλίου του 1995. Οι φλόγες ξεκίνησαν από χωράφι κοντά στον Αγιο Πέτρο. Και φυσικά την ημέρα που ξεκίνησε η πυρκαγιά, στην περιοχή έπνεαν εντονότατοι άνεμοι.
Πικέρμι, Παλλήνη, Ντράφι, Ανθούσα και Πεντέλη παραδόθηκαν σχεδόν αμέσως στις φλόγες.
Ολοσχερώς κάηκε το δάσος της Ραπεντώσας από τον Αγιο Πέτρο ώς το Γερμανικό Νεκροταφείο. Επί τρεις ολόκληρες ημέρες η Πεντέλη καιγόταν. Το μόνο που έμεινε όταν οι φλόγες κατέφαγαν τα πάντα στο πέρασμά τους ήταν στάχτες, αποκαΐδια και απόγνωση. Συντηρητικοί απολογισμοί έκαναν τότε λόγο για περισσότερα από 150 σπίτια καμένα, ενώ έγιναν στάχτη πάνω από 100.000 στρέμματα δάσους. Η πύρινη καταστροφή έφτασε στο Ντράφι, την Καλλιτεχνούπολη και τον Νέο Βουτζά. Την ίδια περίοδο κάηκαν και 9.000 στρέμματα στον Ωρωπό. Καταστροφικές πυρκαγιές ξέσπασαν και στο Σχηματάρι και τα Βίλια.
25 χρόνια μετά, στην Αττική έχει επικρατήσει η τσιμεντένια παρακμή, είτε επιβλήθηκε «νόμιμα» είτε εγκαταστάθηκε αυθαίρετα. Χρειάστηκαν μόνο 3-4 μεγάλες φωτιές, η μία πίσω από την άλλη, για να αφανίσουν σημαντικότατες δασικές εκτάσεις και να δώσουν τη σκυτάλη στην τρελή οικοδόμηση που γέννησε τα βορειοανατολικά προάστια της Αθήνας.
Δασολόγοι και ειδικοί μιλούν για «φιλέτα» που εσκεμμένα φαγώθηκαν προκειμένου να γίνουν κατοικίες ανερχόμενων μικροαστών, μεσοαστών αλλά σίγουρα εχόντων. Έπρεπε φυσικά να κάνουν το χρήμα να «κυκλοφορεί» μεταξύ αυτών που καρπώθηκαν από τις πύρινες καταστροφές. Η ανάπτυξη της οικοδομής πατούσε για μία φορά ακόμα στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Όπλα της ανάπτυξης, η φωτιά και ο νόμος του ψευτοκυρίαρχου νεοέλληνα.
Μετά τη φωτιά του 1995 ήρθαν οι διαρκείς παραβιάσεις της δασικής νομοθεσίας του 1979 και η αδηφάγος πελατεία των τοπικών παραγοντίσκων. Ήρθαν μικροί και μεγάλοι συνεταιρισμοί, αρπακτικά του ζωντανού βουνού, πτωματοφάγα του καμένου σώματος του. Μηχανές μεταβολισμού του μέλλοντος σε σημερινό, άμεσα καταναλώσιμο χρήμα.
Τα τελευταία 10-15 χρόνια προστέθηκαν στο σχέδιο πόλεως περισσότερα από 100.000 στρέμματα. Για να μη μιλήσουμε για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων που χτίστηκαν στα καμένα. Σήμερα ειδικά, το απαράδεκτο «δίκαιο Χατζηδάκη» με την επινόηση που παρέλαβε από τον ψευτοοικολόγο Τσιρώνη και τον τρισχειρότερο Φάμελο, έρχεται να βουλώσει στόματα και συνειδήσεις, νομιμοποιώντας τους καταστροφείς και καταπατητές υπό το όνομα «οικιστικές πυκνώσεις». Όπως με θράσος προφασίζονταν για το έγκλημα τους οι δήμιοι του τόπου «Είναι μία πραγματικότητα, τι να κάνουμε; Να την αρνηθούμε;»
Δεν χρειάζεται να τονίσουμε ότι οι τιμές της γης σε Διόνυσο, Εκάλη, Πεντέλη και τα γύρω βόρεια προάστια είναι ακόμα αστρονομικές. Σύμφωνα με ειδικούς, τα περισσότερα σπίτια στις περιοχές αυτές χτίστηκαν μετά τις πρώτες πυρκαγιές, στα μέσα δηλαδή και τα τέλη της δεκαετίας του 1980.
Η επικίνδυνη αμορφωσιά και η ξιπασιά ενός λαού που υποβαθμίζει το φυσικό περιβάλλον και θεωρεί το δάσος απλά «πράσινο», οδηγεί πια μαθηματικά στον αφανισμό. Όχι μόνο του δάσους και του πρασίνου, αλλά του τόπου ολόκληρου και της ζωής που αυτός φιλοξενεί. Το δάσος, αλλά και το υποβαθμισμένο σε ανθρώπινη κλίμακα «πράσινο», δεν είναι ούτε αιώνια ούτε αειθαλή, ούτε θα υπάρχουν από μόνα τους όσο φροντίζουμε επιμελώς να το καταστρέφουμε.
Εικόνες για να μαθαίνουν οι νέοι (οι παλιοί ούτε θυμούνται ούτε θέλουν να θυμούνται)
Οι τηλεοπτικές μεταδόσεις της πυρκαγιάς της Πεντέλης του 1995 είναι ακόμα ζωντανές, όπως και οι ίδιες οι μνήμες και οι εμπειρίες εκείνης της καταστροφής. 300.000 στρέμματα δάσους έδωσαν σε μεγάλο ποσοστό τη θέση τους σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, μεμονωμένους «προνομιούχους» οικιστές και λοιπά αδηφάγα της ελληνικής πραγματικότητας.
Ένα χρονικό μιας μακάβριας διαδοχής που οδηγεί στα ακόμα χειρότερα. Τα χειρότερα που βλέπουμε καθημερινά να ξεπροβάλουν την απαίσια μορφή τους μέσα από τον σκουπιδοσωρό της νέας κοινωνίας που στήθηκε στις στάχτες του καμένου δάσους της Πεντέλης
Ας το κρατήσουμε στον νου μας (ως παράμετρο) όταν θα φωνάζουμε σαν τον τύπο στo βίντεο «,,,ένα βυτίο ρε παιδιά να γλιτώσει η οικοδομή» (που με κάποιο μαγικό τρόπο βρέθηκε μέσα στο δάσος)
Ας κρατήσουμε στον νου μας, πως το 1945 η πεντελική γη ήταν καλυμμένη από πευκοδάση, μεγάλες θαμνώδεις εκτάσεις και αρκετές καλλιέργειες. Δεν υπήρχαν οικισμοί. Από το 1995 (δηλαδή πριν και από τη δεύτερη μεγάλη φωτιά των τελευταίων ετών, αυτή του 1998), ένα μεγάλο τμήμα της περιοχής έχει καλυφθεί αποκλειστικά και μόνον από οικισμούς.
Αν πάνω στον πλέον πρόσφατο χάρτη (πάρτε τον από το site του Κτηματολογίου) τοποθετήσει κανείς μικρές κουκίδες στα σημεία που έχουν εκδηλωθεί εστίες φωτιάς, από το 1970 μέχρι το 1995, θα δει πως όλα βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο: οι οικισμοί στις φωτιές και οι φωτιές στους οικισμούς.
Όσοι κατοικούμε στην ανατολική Αττική, είτε εντός οικισμών με εγκεκριμένο σχέδιο ήδη πριν το 1923, ή σε οικισμούς των επίσημων και εθνικών καταπατητών (συνεταιρισμοί, ΑΟΟΑ κλπ), είτε εκτός σχεδίου (και αυτό είναι ακόμα χειρότερο), είμαστε κληρονόμοι του φόβου. Του φόβου της φωτιάς, της επανάληψης της καταστροφής, που σε πολλές περιπτώσεις γέννησε το ίδιο μας το σπίτι. Και φέτος ο φόβος αυτός είναι μεγαλύτερος, αφού οι συνθήκες του χειμώνα αύξησαν την παραγωγή βιομάζας η οποία είναι πια νεκρή, ξερή και αποτελεί τεράστιο παράγοντα κινδύνου.
Μοιάζει με μαύρο, με πικρό χιούμορ που διαθέτει η ίδια η Φύση και μας το προσφέρει για να ξανασκεφτούμε τη ζωή μας, κάθε φορά που ενδεχομένως επικαλεστούμε το «νόμιμο» της εγκατάστασης μας. Εκεί που κάποτε απλώνονταν τα φημισμένα πευκοδάση του Πεντελικού ή ακόμα αρχαιότερα τα πλούσια δρυοδάση του.
Πηγές:
-ΤΑ ΝΕΑ 21/10/2000 - Σταμάτη Λαμπρινή: Η Πεντέλη χτίστηκε γύρω από τις εστίες της μεγάλης πυρκαγιάς
-ΤΟ ΒΗΜΑ 25/11/2008 -Αποκαΐδια σαν άλλοτε
-ΤΑ ΝΕΑ 4/8/2008 - ΔΕΝ ΦΥΤΡΩΝΕΙ ΞΑΝΑ ΠΡΑΣΙΝΟ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ
- Youtube
Διώνη Πεντέλης. Ιούνιος 2020. Ο παρόδιος καθαρισμός είναι καθοριστικός παράγοντας για την αποτροπή της μετάδοσης της πυρκαγιάς
Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα «κανονικό» καλοκαίρι. Η πανδημία του CoVID-19 αποτελεί σίγουρα τον πιο καθοριστικό παράγοντα της νέας μας καθημερινότητας, χειμερινής ή καλοκαιρινής. Δεν κάνουμε αναφορά σε Άνοιξη και Φθινόπωρο, αφού η διαδοχή των εποχών, αυτή η κλιματολογική «ταλάντωση» έχει αλλάξει εδώ και αρκετό καιρό και σίγουρα όχι από μόνη της. Αν ο άνθρωπος δεν είναι τόσο δυνατός (ακόμη;) ώστε να αλλάξει το κλίμα, ωστόσο είναι ικανότατος στο να επιταχύνει την όλη διαδικασία. Μέρος της επιταχυμένης πια διαδικασίας αποτελεί ο ουσιαστικό αφανισμός των δύο μεταβατικών εποχών και η κατίσχυση των δύο ακραίων.
Μελετώντας το κλιματολογικό δελτίο για τον μήνα Απρίλιο του 2020, όπως είναι δημοσιευμένο στη σελίδα της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, βλέπουμε πως οι βροχές ήταν αυξημένες. Όχι όμως παντού, αλλά σε μία παράδοξη αντίστιξη ήταν πολύ αυξημένες στον βορρά, όπως αρκετά μειωμένες ήταν στον νότο της χώρας. Στην Αττική οι βροχές ήταν επίσης αυξημένες, τόσο σε ύψη (χιλιοστά βροχής) όσο και σε συχνότητα βροχοπτώσεων. Στην κεντρική περιοχή της βλαστικής περιόδου, ένας από τους κρίσιμους παράγοντες για την εξέλιξη της, ήταν αυξημένος. Έτσι, η φυσική και άφθονη άρδευση οδήγησε σε έντονη βλαστική δραστηριότητα, φαινόμενο που εύκολα διαπίστωσε ο κάτοικος της περιοχής, βλέποντας τον τόπο να χορταριάζει με γοργούς και εντατικούς ρυθμούς.
Από τα δεδομένα του μήνα Μαίου και από τις υψηλές επικρατούσες θερμοκρασίες, μέχρι τα ακρότατα (41οC) του δεύτερου δεκαημέρου του, τεκμηριώνεται η ασφυκτική ένταση αύξησης της βλάστησης που εκπτύχθηκε από τις βροχές του Απριλίου. Παράλληλα με τις αυξημένες θερμοκρασίες του Απριλίου, είχαμε και βροχές που ενίσχυσαν περαιτέρω την ανάπτυξη της βλάστησης, πάλι σύμφωνα με το αντίστοιχο κλιματολογικό δελτίο.
Οι πυρκαγιές στην Αττική τα τελευταία σχεδόν 35 χρόνια (πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Η ιστορία επαναλαμβάνεται, σχεδόν κάθε καλοκαίρι, με τραγικό τρόπο στην Ανατολική Αττική, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της καίγεται από το 1981. Καίγεται 40 χρόνια σχεδόν.
Τα μέτωπα πάντα εμφανίζονται στις ίδιες ή σε κοντινές περιοχές. Κοινό στοιχείο, κοινός τόπος που συνδέει τις περιοχές αυτές, δεν είναι το οικολογικό ή το φυσιογραφικό τους προφίλ, αλλά η αξία γης, πράγμα που φωτογραφίζει την κύρια αιτία ανάφλεξης της περιοχής.
Χάρτης της δόμησης στις πρώην δασικές εκτάσεις και τα δάση. Περιλαμβάνονται και πρώην γεωργικές εκτάσεις (πηγή ό.π.)
Οι αεροφωτογραφίες της περιοχής από το 1945 μέχρι σήμερα, σε πληθώρα επιστημονικών μελετών και η περαιτέρω ανάλυσή τους δείχνουν πως τα σημεία απ' όπου ξεκίνησαν οι περισσότερες πυρκαγιές και η οικοδομική δραστηριότητα στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Αττικής ειδικότερα, αλλά και της Αττικής εν γένει, έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους. Στο απαίσιο αυτό πλέγμα, καθοριστικότατος παράγοντας είναι η ύπαρξη οικοδομικών συνεταιρισμών (πανταχού παρών και ο Αυτόνομος Οικοδομικός Οργανισμός Αξιωματικών) ή άλλων απλών και δίχως άμεση κρατική κάλυψη, διακατόχων γης στην περιοχή.
Το μέτωπο για την κατάργηση των αντι-περιβαλλοντικών νόμων της κυβέρνησης εξαπλώνεται!
Περιβαλλοντικά κινήματα και συλλογικότητες απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα ενώνουν τη φωνή τους!
Θα υπερασπιστούμε τα ρέματα, τα βουνά, τις θάλασσές μας!
Είμαστε στο πλάι των τοπικών κοινωνιών που αγωνίζονται να σώσουν τους τόπους τους!
Η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", η εφημερίδα του αστικού κράτους και ναυαρχίδα της εξουσίας, σταθερός φορέας συντηρητικών απόψεων και δεξιών πεποιθήσεων, από τον Γούναρη και τον Τσαλδάρη, στον Καραμανλή της ΕΡΕ, έως σήμερα που είναι προπαγανδιστικό όχημα του petit Koulis (βλ. Liberation), όταν δημοσιεύει άρθρα γνώμης «εσωτερικής παραγωγής» είναι πραγματικά απαράδεκτη και ακατάλληλη για ανάγνωση. Τουλάχιστον από σοβαρούς και απροκατάληπτους αναγνώστες. Οι έρευνες της όμως σε θέματα περιβάλλοντος, όπως και οι συνεργασίες και αναδημοσιεύσεις που κάνει, την καθιστούν μοναδική.
Εδώ αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από την εφημερίδα, αναδημοσίευση από το Proceedings of the National Academy of Sciences και το Associated Press (βλ. εδώ) που αποδεικνύει σαφώς πως η πανδημία COVID-19 αποτελεί ξεκάθαρο παράδειγμα των κινδύνων που εγκυμονεί η αδιάκοπη καταστροφή του περιβάλλοντος. «Το εμβόλιο για τον κορωνοϊό ήταν η ίδια η φύση. Η πανδημία αποδεικνύει πόσο έχουμε κακοποιήσει το φυσικό περιβάλλον», λέει, μιλώντας στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», ο Χεράρντο Σεμπάλος του επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Η συνέχεια στο άρθρο και ο έχων ώτα ακουέτω. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει όλη αυτή η καταστροφή που οι άνθρωποι βαφτίζουμε «ανάπτυξη» και πως σύντομα θα κληθούμε να αποπληρώσουμε το δάνειο από το μέλλον με τη ζωή. Τη δική μας ή των παιδιών μας, αν δεν αλλάξουμε πια τροπάριο.
Χατζηδάκη και λοιποί βλαχοδήμαρχοι, καταστροφείς του περιβάλλοντος και του μέλλοντος. το ακούτε;
Η κρίση εξαφάνισης των ειδών επιταχύνεται (pnas.org. AP, kathimerini.gr, dasarxeio.com)
Προς την έκτη μεγάλη εξαφάνιση των ειδών στην ιστορία της Γης οδεύει ταχέως ο πλανήτης μας, με τον άνθρωπο να καταστρέφει συστηματικά τη φύση, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη η οποία εξέτασε την εξαφάνιση σπονδυλωτών ειδών. Η περιβαλλοντική αυτή κρίση αποτελεί υπαρξιακή απειλή όχι μόνο για χιλιάδες είδη ζώων και φυτών, αλλά και για τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό, όπως αναφέρει η αμερικανική ειδησεογραφική ιστοσελίδα HuffPost.
Επικεφαλίδα: Παρατημένα αδρανή (μπάζα) στην οδό Καρπασίας. Γιατί δεν ρίχνει ένα πρόστιμο ο δήμος στον ..εαυτό του;
Αυτό που οι εξουσίες σιχαίνονται είναι η ευθύνη. Μάλλον σωστότερα διατυπωμένο, αυτοί που αναλαμβάνουν την εξουσία «με ευθύνη» είναι αυτοί που σιχαίνονται την ευθύνη περισσότερο απ’ όλους. Όταν έρχεται η στιγμή της λογοδοσίας επιλέγουν να λογοδοτήσουν για ότι άλλο εκτός από εκείνα τα θέματα που φέρθηκαν ανεύθυνα ή –ακόμα χειρότερα- με εγκληματική αδιαφορία. Σε πολλά δύσκολα ζητήματα, η αδιαφορία μπορεί να μην είναι απλά πλημμελής άσκηση καθηκόντων, αλλά στοχευμένα και με αντάλλαγμα, κάλυψη πλημμελειών τρίτων. Και εδώ είναι που μπερδευόμαστε πάρα πολύ.
Ο δήμος Ραφήνας διατυμπανίζει από τα «δικά του» φερέφωνα* (που πια δεν είναι ένα ή δύο) την ψευδεπίγραφη επιμέλεια του στην καθαριότητα, την επιβολή προστίμων (sic) για εγκαταλειμμένα προϊόντα εργασιών συντήρησης πρασίνου, για ογκώδη αντικείμενα κλπ. Χρησιμοποιούμε τη λέξη «διατυμπανίζει» αφού κραυγάζει για μία ή δύο περιπτώσεις, που δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένας παρατημένος καναπές από κάποιον απαράδεκτο δημότη ή για πέντε σάκους με φύλλα και κλαδιά από κάποιον άλλο, εξίσου αντικοινωνικό πολίτη. Όμως δεν λέει κουβέντα για τα μπάζα που έχουν απορριφθεί στον Βαλανάρη ποταμό του Πικερμίου από εργολάβο, εργαζόμενο υπό την εποπτεία του δήμου του ίδιου και για την αποκομιδή των οποίων έχει εκδοθεί εντολή από την Περιφέρεια Αττικής, αντιπεριφέρεια ανατολικής Αττικής. Η οποία μάλιστα τον καταδεικνύει ως υπεύθυνο.
Στην οδό Καρπασίας, εκτός από μπάζα, έχει και παρατημένα πλαστικά υλικά (σωλήνες ύδρευσης από πολυαιθυλένιο)
Το θέμα το ανακινούμε διαρκώς στην Attica Voice**. Το ανακινούμε σε συζητήσεις, σε σχόλια, πλην όμως οι υπεύθυνοι (ο δήμος και η τεχνική του υπηρεσία) κωφεύουν. Παρίστανται βέβαια σε αντιγόπιννγκ (συλλογή αποτσίγαρων και άλλων μικροαπορριμμάτων από εθελοντές) Αυτή η αδιαφορία είναι τόσο εξόφθαλμη που παραπέμπει σε άλλους συνειρμούς για τα ερείσματα της και τον σκοπό που εξυπηρετεί. Γιατί όσο εγκληματικά και αν φέρεται στο φυσικό περιβάλλον ο δήμος Ραφήνας, η συγκεκριμένη περίπτωση είναι πραγματική ντροπή, όχι μόνο για τους υπαίτιους και όσους τους ανέχονται, αλλά και για όλη την κοινωνία του τόπου.
Βαλανάρης. Στο ύψος της σύνδεσης ομβρίων στην οδό Φιλικής Εταιρείας (υπάρχει και επιστολή - εντολή από την περιφέρεια για τον καθαρισμό)
Οι φωτογραφίες που περιλαμβάνονται στην παρούσα ανάρτηση είναι χθεσινές, 2/6/2020 και δείχνουν πως τα μπάζα βρίσκονται ακόμα στην κοιλάδα του Βαλανάρη, καλύπτοντας το νότιο πρανές της, στο σημείο που έγινε το έργο της αποχέτευσης ομβρίων (προς το ποτάμι!). Μπάζα επίσης έχουν απορριφθεί (και διαστρωθεί) στο έργο σύνδεσης ύδρευσης της οδού Καρπασίας, όπου όχι μόνο διαστρώθηκαν (αντί να φορτωθούν και να απομακρυνθούν) αλλά έχουν μείνει και τα σημάδια της εκχέρσωσης τμημάτων της παρακείμενης δασικής έκτασης. Φωτογραφίες που αποτελούν μνημείο των πεπραγμένων του πιο αναίσθητου περιβαλλοντικά και πιο εγκληματικά αδιάφορου δήμου, ίσως και όλης της Ελλάδας. Εκεί ακούστηκε η γελοία δικαιολογία πως «δουλεύει ακόμα η αρχαιολογία» αλλά αυτό ισχύει σε ένα μικρό κομμάτι. Στο υπόλοιπο που «δεν δουλεύει πια κανένας;»
Βαλανάρης. Στο ύψος της σύνδεσης ομβρίων στην οδό Φιλικής Εταιρείας. Το πρανές του ποταμού έχει καλυφθεί
Καρπασίας και Αδαμοπούλου. Η εκκρεμότητα(;) και τα στρωμένα μπάζα στην απέναντι μεριά του δρόμου, επίσης στο πρανές του Βαλανάρη
* Υποχρεωτική αποσαφήνιση- διάκριση των εννοιών:
1. Ενημερωτικό Μέσο, ΜΜΕ (παλαιότερα: Τύπος) συνώνυμο Τέταρτη εξουσία (πρβλ Μοντεσκιέ)= δημοσιογραφικά όργανα και μέσα ή οργανισμοί που επιτελούν τον σκοπό του ελέγχου της εξουσίας. Δρουν ελεγκτικά απέναντι στην εξουσία και παρακολουθούν την άσκηση της εξουσίας, αποκαλύπτοντας τυχόν καταχρήσεις και εξασφαλίζοντας τη διαφάνεια, επιτελούν δηλαδή το ρόλο "φύλακα".
Επίσης παρέχουν ενημέρωση σχετικά με δημόσια ζητήματα σε ολοένα και περισσότερες ομάδες διευρύνοντας έτσι το πολιτικό έθνος., ενισχύοντας έτσι τη δημοκρατικότητά του.
Μεταφέρουν τη φωνή του λαού, ενοποιώντας όλες τις διαφορετικές απόψεις που έρχονται από τη κοινωνία και αξίζει να ακουστούν μέσα από το κοινό πρίσμα στο οποίο αυτές συγκλίνουν. Μεταδίδουν δηλαδή τη δημόσια ομοφωνία όπως προκύπτει μέσα από τον κοινωνικό διάλογο.
Αντίθετα,
2. Φερέφωνο= χαρακτηρισμός για πρόσωπο, ομάδα, έντυπο κτλ. που δεν έχει ή που δεν προβάλλει δική του γνώμη, άποψη αλλά μέσο αυτού μεταφέρεται, προβάλλεται άκριτα ή διαδίδεται η γνώμη, η άποψη τρίτων και προκειμένου για ονομαζόμενα «ΜΜΕ» διαφημίζεται δι΄αυτών η άποψη της εξουσίας. (παράδειγμα: από τότε που η εφημερίδα Χ πήρε διαφήμιση από τον δήμο έγινε φερέφωνο του)
**Τα σχετικά δημοσιεύματα
Πικέρμι. Στο ίδιο έργο (κυριολεκτικά) θεατές
Βαλανάρης: Το ποτάμι που πληγώνουν η αδιαφορία και η υποκρισία
Κάνατε το ποτάμι χωματερή. Ακούει κανείς;
Τώρα που οι εθελοντές μάζεψαν τα σκουπιδάκια, πάρτε και τα μπάζα από το ποτάμι
Ο Χατζηδάκης θα πάθει ό,τι έπαθαν Σταθάκης και Φάμελλος
(αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ φ.1049 30/5/2020)
Στις 15 Μάη, αρχίσαμε να αναφερόμαστε στην παράγραφο 13 του άρθρου 48 του αντιδασικού πολυνόμου 4685/2020 του Χατζηδάκη, με την οποία επιχειρείται πάλι η νομιμοποίηση παράνομα ξεχερσωθέντων δασών, παρά το γεγονός ότι δύο φορές το ΣτΕ έκρινε ότι οι υπουργικές αποφάσεις των Σταθάκη και Φάμελλου, με τις οποίες επιχειρήθηκε αυτή η νομιμοποίηση, είναι αντισυνταγματικές.
Θα ξεκινήσουμε με αποσπάσματα από την πρώτη απόφαση του ΣτΕ, που είναι η 645 του Ε’ τμήματος και δημοσιεύτηκε στις 3 Απρίλη του 2019:
«Υπό τα δεδομένα αυτά, κατά την άποψη που επικράτησε στο Τμήμα, η εξαγορά δασών/δασικών εκτάσεων που εκχερσώθηκαν προ του 1975 αυτογνωμόνως, προκειμένου να καλλιεργηθούν, και η μεταβίβαση κυριότητας, έναντι τιμήματος, στους κατόχους αυτών, υπό την προϋπόθεση ότι η αγροτική χρήση συνεχίζεται έως την έκδοση της πράξης εξαγοράς και θα συνεχιστεί στο μέλλον (άρθρο 47 παρ. 5 επ. του νόμου 998/1979) αντίκεινται προς τα άρθρα 24 παρ. 1 και 117 παρ. 3 του Συντάγματος, όπως βασίμως προβάλλεται.
Στην κρινόμενη όμως περίπτωση, η επίκληση της ενίσχυσης της εθνικής οικονομίας και της απασχόλησης γίνεται όλως αορίστως, ενώ η αυθαίρετη εκχέρσωση και εν συνεχεία αγροτική εκμετάλλευση δασών και δασικών εκτάσεων - και μάλιστα από πρόσωπα μη ασχολούμενα κατ’ επάγγελμα με τη γεωργία… δεν συνιστούν, επ’ ουδενί, επίκληση εξαιρετικής ανάγκης με ιδιαίτερη κοινωνική, εθνική ή, έστω, οικονομική σημασία, που θα δικαιολογούσε την έγκριση των, αυθαιρέτως πραγματοποιηθεισών προ του 1975 εκχερσώσεων δασών και δασικών εκτάσεων…
Από τη φύση δε του πράγματος, οι εκχερσώσεις αυτές έχουν γίνει ανεπιλέκτως και ασυνδέτως προς κρατικούς αναπτυξιακούς σκοπούς ή άλλους λόγους δημοσίου συμφέροντος, δημιουργούν τετελεσμένες καταστάσεις και εμποδίζουν το σχεδιασμό αγροτικής πολιτικής, σε εθνικό ή περιφερειακό επίπεδο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να θεωρηθεί ότι η ρύθμιση επιδιώκει θεμιτό σκοπό εξ εκείνων που περιγράφονται στο άρθρο 106 του Συντάγματος.
Ως εκ τούτου η αντίθεση προς το Σύνταγμα της γενικευμένης “νομιμοποίησης“ εκχερσώσεων χιλιάδων στρεμμάτων δασικής γης δεν θεραπεύεται από την υποχρέωση συνέχισης της αγροτικής καλλιέργειας στο διηνεκές, επί ποινή ανάκλησης της παραχώρησης, ή από την καταβολή πέραν του τιμήματος απόκτησης της έκτασης (που καθορίστηκε σε ιδιαιτέρως χαμηλά επίπεδα)… χρηματικού ανταλλάγματος που θα χρησιμοποιηθεί για την “αναδάσωση“ ή “δάσωση“ αντίστοιχων εκτάσεων.» (οι εμφάσεις δικές μας)
[Ολόκληρη η απόφαση εδώ].
Αίσθηση προκάλεσε η επισήμανση του Ε’ Τμήματος του ΣτΕ, ότι αυτοί που κάνουν τα ξεχερσώματα δεν είναι κατ’ επάγγελμα αγρότες. Προφανώς, και οι δικαστές του ΣτΕ έχουν αντιληφθεί ότι λόγω της ασκούμενης —από τη δεκαετία του ’80— αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων όλων των χρωμάτων, η φτωχή αγροτιά εγκαταλείπει καλλιεργούμενη γεωργική πεδινή έκταση και επομένως δε συντρέχει λόγος να εκχερσωθούν δάση και δασικές εκτάσεις για γεωργική καλλιέργεια. Αυτοί που ξεχερσώνουν δάση το κάνουν για να αλλάξουν τη χρήση της γης μέσα σε μια χρονική περίοδο και να τη χρησιμοποιήσουν για την κατασκευή κατοικιών. Επειδή όμως δεν μπορεί να γίνει άμεσα η νομιμοποίηση για κατοικίες, επιλέγεται ως πρώτη φάση το ξεχέρσωμα δήθεν για γεωργική εκμετάλλευση.
Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία για τη λειτουργία του ΣτΕ, όταν από Τμήματά του κρίνονται διοικητικές πράξεις ως αντισυνταγματικές, οι αποφάσεις τους επανεξετάζονται από την Ολομέλεια. Σχολιάζοντας αυτή την απόφαση του Ε’ Τμήματος, λίγες μέρες μετά τη δημοσίευσή της, εκτιμήσαμε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ανατραπεί στην Ολομέλεια. Έτσι και έγινε, με την απόφαση 710 της 24ης Απρίλη του 2020, που βρίσκεται στο στάδιο της καθαρογραφής και των υπογραφών.
Τότε, όμως, Σταθάκης, Φάμελλος και Δημαράς, για να πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους καταπατητές δασών και δασικών εκτάσεων, εισήγαγαν στο νόμο 4617/2019, με συνοπτικές διαδικασίες, διάταξη (παράγραφος 3 του τέταρτου άρθρου), με την οποία επιχείρησαν να νομιμοποιήσουν το παράνομο ξεχέρσωμα δασών και δασικών εκτάσεων.
Παραθέτουμε ένα εδάφιο απ’ αυτή την διάταξη:
«3. Η παράγραφος 2 του άρθρου 67 του ν. 998/1979 (Α΄289) αντικαθίσταται ως εξής:
“2. Αν οι εκτάσεις των περιπτώσεων α΄ και β΄ της παραγράφου 1 εντάσσονται στην παράγραφο 1 του άρθρου 3 του παρόντος νόμου τότε εμβαδό αυτών έως τριάντα (30) στρέμματα, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά και μόνο για γεωργική και δενδροκομική εκμετάλλευση…“».
Με την απόφαση 710 της Ολομέλειας του ΣτΕ οι υπουργικές αποφάσεις κρίθηκαν πάλι ως αντισυνταγματικές. Παραθέτουμε περίληψη της απόφασης, που έδωσε στη δημοσιότητα το ίδιο το ΣτΕ:
«Με την απόφαση 710/2020 της Ολομελείας του Συμβουλίου της Επικρατείας κρίθηκε ότι αντίκεινται προς τα άρθρα 24 παρ. 1 και 117 παρ. 3 του Συντάγματος, αλλά και προς τις συνταγματικές αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητας,
α/ η εξαγορά δασών / δασικών εκτάσεων που εκχερσώθηκαν προ της ισχύος του Συντάγματος του 1975, αυθαιρέτως, προκειμένου να καλλιεργηθούν, και η μεταβίβαση κυριότητας, έναντι τιμήματος, στους κατόχους αυτών, υπό την προϋπόθεση ότι η αγροτική αυτή χρήση συνεχίζεται έως την έκδοση της πράξης εξαγοράς και θα συνεχισθεί και στο μέλλον (άρθρο 47 παρ. 5 επ. του ν. 998/1979), καθώς και
β/ η έγκριση επέμβασης και αλλαγή χρήσης δασικής έκτασης, όταν οι κάτοχοι δασικών εκτάσεων που εκχερσώθηκαν αυθαιρέτως προ του Συντάγματος του 1975 και καλλιεργούνται αγροτικώς δεν επιθυμούν να καταβάλλουν το τίμημα εξαγοράς και να τις αποκτήσουν κατά κυριότητα (άρθρο 47 παρ. 13 του ν. 998/1979).
Επίσης, κρίθηκε ότι, για τον ίδιο λόγο, αντίκεινται προς το Σύνταγμα η έκδοση άδειας επέμβασης για γεωργική ή δενδροκομική καλλιέργεια σε δάση, δασικές ή και αναδασωτέες εκτάσεις, οι οποίες εκχερσώθηκαν αυθαιρέτως και καλλιεργούνται μετά την έναρξη ισχύος του Συντάγματος του 1975 και έως 7.3.2017, και η μεταβίβαση της χρήσης (και όχι της κυριότητας) των εκτάσεων αυτών στους κατόχους τους [άρθρο 47Β του ν. 998/1979].
Κατόπιν αυτού, ακυρώθηκαν, ως στηριζόμενες στις ως άνω αντισυνταγματικές διατάξεις του νόμου, :
α/ τα άρθρα 13 του Κεφαλαίου Α΄, 1 έως 12 του Κεφαλαίου Β΄ και το Παράρτημα ΙΙ της απόφασης 156586/2798/19.5.2017 του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Β΄ 1782),
β/ η απόφαση 157196/3204/7.6.2017 του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Β΄ 2082), που αφορά τον καθορισμό υποδειγμάτων των τίτλων κυριότητας, των τίτλων αγροτικής χρήσης ή των διαπιστωτικών πράξεων αλλαγής χρήσης, προκειμένου περί δασικών εκτάσεων εκχερσωθεισών αυθαιρέτως, πριν ή μετά την ισχύ του Συντάγματος του 1975 και έως 7.3.2007, και
γ/ η απόφαση 158298/3670/4.7.2017 του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας και του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (Β΄ 2355), “Εφαρμογή των άρθρων 47 (παρ. 5-14) και 47Β του ν. 998/1979 σε περιοχές αναρτημένων δασικών χαρτών“».
Όπως είχαμε εκτιμήσει, και η απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ είναι καταπέλτης κατά των υπουργικών αποφάσεων των Σταθάκη και Φάμελλου, με τις οποίες εξειδικεύονταν τα άρθρα 47 και 47Β του νόμου 998/1979.
‘Ομως ο Χατζηδάκης το χαβά του. Περίπου την περίοδο που εισήγαγε και ψήφισε τον αντιδασικό πολυνόμο 4685/2020, είχε λάβει γνώση της απόφασης 710 του ΣτΕ, όμως, παρολαυτά, επιχείρησε με την παράγραφο 13 του άρθρου 48 να νομιμοποιήσει τα παράνομα ξεχερσώματα των δασών, εισάγοντας πάλι το περιεχόμενο των διατάξεων των άρθρων 47 και 47Β, που κρίθηκαν ως αντισυνταγματικές!
Ο Χατζηδάκης επιχειρεί αυτή τη νομιμοποίηση, στο πλαίσιο του σχεδιασμού της κυβέρνησης Μητσοτάκη να διεξάγει το επόμενο διάστημα τις διπλές κοινοβουλευτικές εκλογές, για να μαζέψει τις ψήφους των δεκάδων —αν όχι εκατοντάδων— χιλιάδων καταπατητών που ξεχέρσωσαν δάση και δασικές εκτάσεις προκειμένου να αλλάξουν μελλοντικά τη χρήση γης και να χτίσουν, είτε βίλες είτε χαμόσπιτα.
Αυτή η απόπειρα νομιμοποίησης δε θα έχει καμιά τύχη, γιατί η ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ένωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων) θα υποβάλει νέα προσφυγή κατά της παραγράφου 13 του άρθρου 48 του αντιδασικού πολυνόμου 4685 του Χατζηδάκη.
Αντιδασικές διατάξεις του άρθρου 48
Αρχίζουμε με την παράγραφο 1α, σημειώνοντας ότι διαχρονικά οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων αποχαρακτήριζαν δάση και δασικές εκτάσεις με διατάξεις που ενσωμάτωναν στην παράγραφο 6 του άρθρου 3 του νόμου 998/1979, σύμφωνα με την οποία όλες αυτές οι εκτάσεις δεν είναι δάση ή δασικές εκτάσεις και δεν υπάγονται στη δασική νομοθεσία . Το ίδιο κάνει και ο Χατζηδάκης με την παράγραφο αυτή, προσθέτοντάς την στην περίπτωση ζ' της παραγράφου 6 του άρθρου 3. Συγκεκριμένα προβλέπεται:
Στο τέλος της περίπτωσης ζ’ της παραγράφου 6 του άρθρου 3 του ν. 998/1979 (Α’ 289) προστίθεται η φράση: «ή είναι περιοχές βιομηχανικών – βιοτεχνικών εγκαταστάσεων που περιλαμβάνονται σε ζώνες οικιστικού ελέγχου του άρθρου 29 του ν. 1337/1983 (Α’ 33), ως προς τα ακίνητα επί των οποίων έχουν εγκατασταθεί επιχειρήσεις, κατόπιν ισχυουσών αδειών ή άλλων διοικητικών πράξεων που καλύπτονται από το τεκμήριο νομιμότητας ή βεβαιώσεων ή άλλων εγγράφων πληροφοριακού χαρακτήρα του αρμοδίου Δασάρχη ή του Διευθυντή Δασών ότι δεν εμπίπτουν σε δάσος ή δασική έκταση» (η έμφαση δική μας).
Τι είναι αυτά τα πληροφοριακά έγγραφα;
Για μεγάλο διάστημα, τις δεκαετίες του '70 και του '80, πολλοί δασάρχες με τα λεγόμενα πληροφοριακά έγγραφα αποχαρακτήρισαν δάση και δασικές εκτάσεις. Με το δασοκτόνο νόμο 4315/2014, που ψηφίστηκε επί κυβέρνησης Σαμαροβενιζέλων, αυτά τα πληροφοριακά σημειώματα νομιμοποιήθηκαν, επομένως νομιμοποιήθηκαν όλες οι καταπατήσεις δασών και δασικών εκτάσεων.
Στην αρχή της διαχείρισης της αστικής εξουσίας από την κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, ο Ι. Τσιρώνης είχε υποσχεθεί δημαγωγικά ότι θα καταργήσει αυτά τα κατάπτυστα πληροφοριακά έγγραφα, τους δασοκτόνους νόμους 4280 και 4315 του 2014 και όλο το αντιδασικό οπλοστάσιο που ψήφισαν οι κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ο Τσιρώνης όχι μόνο δεν τήρησε την υπόσχεσή του, αλλά άρχισε και να εκδίδει εφαρμοστικές αποφάσεις αντιδασικών διατάξεων, όπως αυτή για τα πληροφοριακά έγγραφα. Στις 4 Οκτώβρη του 2016 ανέβασε στην Διαύγεια την απόφαση αυτή με ΑΔΑ: 739Δ4653Π8-ΛΒΜ. Παραθέτουμε μια πολύ μικρή παράγραφο:
«Για τις ανωτέρω περιπτώσεις οι αρμόδιες δασικές υπηρεσίες, εκδίδουν βεβαίωση με την οποία βεβαιώνουν το χαρακτήρα της έκτασης βάσει του πληροφοριακού εγγράφου».
Με την υπογραφή του ο «οικολόγος» Τσιρώνης σφράγισε αυτά τα κατάπτυστα πληροφοριακά έγγραφα, με τα οποία εκτός των άλλων, είχαν αποχαρακτηριστεί δάση και δασικές εκτάσεις, και έδωσε νόμιμη υπόσταση σε παράνομες διοικητικές πράξεις προϊσταμένων Διευθύνσεων Δασών και Δασαρχείων.
Με αυτά τα πληροφοριακά έγγραφα οι προϊστάμενοι Διευθύνσεων Δασών και Δασαρχείων είχαν νομιμοποιήσει περιοχές με βιομηχανικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις, που ήταν μέσα σε ζώνες οικιστικού ελέγχου, περιοχές που ήταν δάση ή δασικές. Νομιμοποιώντας, στις 4 Οκτώβρη του 2016, με την απόφασή του τα πληροφοριακά έγγραφα, ο Τσιρώνης έδωσε νόμιμη υπόσταση σε αυτές τις αποφάσεις τους. Ο Χατζηδάκης, πατώντας στο έδαφος που είχαν προετοιμάσει οι κυβερνήσεις των Σαμαροβενιζέλων και του Τσίπρα, έδωσε το τελικό χτύπημα στις δασικές περιοχές με την παράγραφο 1α του άρθρου 48.
Εχουμε γράψει πολλές φορές ότι οι αστικές κυβερνήσεις λειτουργούν όπως οι αθλητές στις σκυταλοδρομίες. Κάθε κυβέρνηση παίρνει τη σκυτάλη και συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε η προηγούμενη. Στην παράγραφο 7 του άρθρου 3 του νόμου 998/1979 είχαν εισαχθεί διαδοχικά από τις κυβερνήσεις διατάξεις που νομιμοποιούσαν καταπάτηση και ξεχέρσωμα δασών και δασικών εκτάσεων που είχαν γίνει για την δόμηση κατοικιών, πολυτελών και μη. Σε όλες αυτές τις παράνομες διοικητικές πράξεις, που έγιναν είτε για βιομηχανικές εγκαταστάσεις σε δάση, είτε σε εποικιστικές δασικές εκτάσεις, έδωσε και ο Χατζηδάκης νόμιμη υπόσταση, με τις παραγράφους 1β και 10 του άρθρου 48.
Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου, που εκλέχτηκε τον Οκτώβρη του 2009, επέλεξε να πάρει από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων την αρμοδιότητα για τα δάση και να τη δώσει στο ΥΠΕΝ (Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας). Άφησε όμως τη διαχείριση των εποικιστικών εκτάσεων —που στη συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν δασικές— στο ΥΠΑΑΤ, που μεθοδικά τις αποχαρακτήριζε και είχε δημιουργήσει μέσω του ΟΠΕΚΕΠΕ νέο χαρτογραφικό υπόβαθρο. Ερχεται τώρα ο Χατζηδάκης και νομιμοποιεί αυτό το χαρτογραφικό υπόβαθρο του ΟΠΕΚΕΠΕ, προφανώς για να σφραγίσει όλες τις διαχρονικά παράνομες αποφάσεις, με τις οποίες αποχαρακτηρίστηκαν οι δασικές εποικιστικές εκτάσεις, για τις οποίες δεν υπήρχε πλήρης εικόνα όσον αφορά την έκτασή τους και τις περιοχές στις οποίες βρίσκονταν. Αυτό το αναφέρουμε γιατί όσες φορές είχαμε αναζητήσει στοιχεία από τις κεντρικές και περιφερειακές υπηρεσίες του ΥΠΑΑΤ, εισπράτταμε την απάντηση ότι δεν υπάρχουν.
Συνεχίζουμε με την παράγραφο 1γ του άρθρου 48. Η κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων φρόντισε με το δασοκτόνο νόμο 4315/2014 να νομιμοποιήσει όλες τις οικοδομικές άδειες που είχαν εκδοθεί μέχρι τη δημοσίευση του νόμου 4030 (νόμος για τις οικοδομικές άδειες, που δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 25 Νοέμβρη του 2011). Προβλεπόταν ότι αυτές ισχύουν αν δεν έχουν ανακληθεί ή ακυρωθεί. Ο Χατζηδάκης πρόσθεσε την «αθώα» φράση ότι οι οικοδομικές άδειες εξακολουθούν να ισχύουν και αν ακόμη δεν έχουν ολοκληρωθεί.
«Αφελή» ερωτήματα: Ποιες περιοχές φωτογραφίζει, στις οποίες είχαν εκδοθεί παράνομες οικοδομικές άδειες για να χτιστούν βίλες και εξοχικά και δεν πρόλαβαν μέχρι τις 25 Νοέμβρη του 2011 να ολοκληρώσουν το χτίσιμο; Ποιες περιοχές φωτογραφίζει, στις οποίες είχαν οικοδομηθεί βίλες και εξοχικά με παράνομες οικοδομικές άδειες και στη συνέχεια κάηκαν από καταστροφικές πυρκαγιές; Μήπως σ’ αυτές τις περιοχές φωτογραφίζονται το Μάτι, ο Νέος Βουτζάς και άλλες και έτσι δίνεται η δυνατότητα σε αυτούς τους καταπατητές δασών να χτίσουν με τις άδειες που είχαν εκδοθεί μέχρι τις 25 Νοέμβρη του 2011;
Παράγραφοι 4 και 5 του άρθρου 48. Ο Φάμελλος με τα περιβόητα «πρόδηλα σφάλματα» είχε ανοίξει τη φάμπρικα, στο πλαίσιο της σύνταξης, ανάρτησης και κύρωσης των δασικών χαρτών, να νομιμοποιούνται καταπατήσεις και ξεχερσώσεις δασών για κατασκευή κατοικιών και έτσι αυτές να εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες.
Αυτές οι ρυθμίσεις του Φάμελλου φαίνεται πως έβαλαν αέρα στα πανιά των καταπατητών που έσπευσαν να εντάξουν στα λεγόμενα πρόδηλα σφάλματα όλες ανεξαιρέτως τις καταπατήσεις δασών και δασικών εκτάσεων. Οπως ήταν φυσικό, οι ΕΠΕΑ (Επιτροπή Εξέτασης Αντιρρήσεων) δεν μπορούσαν να εντάξουν όλες αυτές τις καταπατήσεις στα λεγόμενα πρόδηλα σφάλματα. Ερχεται τώρα ο Χατζηδάκης, ως από μηχανής θεός, και με τις συγκεκριμένες παραγράφους δίνει τη δυνατότητα στους καταπατητές να υποβάλουν ως αντιρρήσεις τις αιτιάσεις που είχαν προβάλει ως πρόδηλα σφάλματα. [Για περισσότερα πάνω σ’ αυτό δες εδώ]
Και μερικές σύντομες σκέψεις για το άρθρο 49, που αφορά τη συγκρότηση των ΕΠΕΑ (Επιτροπή Εξέτασης Αντιρρήσεων). Αυτές οι επιτροπές ήταν τριμελείς (δύο δασολόγοι και ένας δικηγόρος) και παραμένουν τριμελείς. Οι δύο δασολόγοι δε διέθεταν το απαραίτητο νομοθετικό οπλοστάσιο, για να μπορούν να συμπεριλαμβάνουν όλο το δασικό πλούτο της χώρας και να εμποδίζουν τους καταπατητές να εξαιρούν δάση και δασικές εκτάσεις επικαλούμενοι τα κακόφημα πληροφοριακά έγγραφα και την πληθώρα των αντιδασικών διατάξεων και νόμων. Αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο, αμέσως μόλις οι συριζοοικολόγοι υπουργοί Περιβάλλοντος έβαλαν μπροστά τη διαδικασία για μαζική σύνταξη, ανάρτηση και κύρωση των δασικών χαρτών, είχαμε επισημάνει, ότι αυτοί οι δασικοί χάρτες θα είναι καρικατούρα και ότι μέσω αυτών θα επιχειρηθεί να νομιμοποιηθούν όλες οι καταπατήσεις και ξεχερσώσεις δασών και δασικών εκτάσεων, που έγιναν διαχρονικά. Με δυο λόγια, ότι θα συρρικνωθεί ο δασικός πλούτος της χώρας. Αυτό που επισημάναμε συνέβη και συνεχίζεται.
Υπήρξε ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας που στην πράξη ακύρωνε την πλειοψηφία των δύο δασολόγων στις ΕΠΕΑ. Οι δύο δασολόγοι επιλέγονταν προκειμένου να ικανοποιήσουν το σχεδιασμό της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ και της κυβέρνησης. Θα αναφέρουμε το παράδειγμα της συγκρότησης της 10ης ΕΠΕΑ, που θα εξέταζε το δασικό χάρτη που περιλαμβάνει το εγκαταλειμμένο «Ξενία» στο Παλιούρι Χαλκιδικής. Άλλοι δασολόγοι είχαν προταθεί από τους υπηρεσιακούς παράγοντες της Διεύθυνσης Συντονισμού και Επιθεώρησης και άλλοι επελέγησαν τελικά. Πλέον τα πράγματα θα χειροτερεύσουν, καθώς στη νέα σύνθεση των ΕΠΕΑ προβλέπεται μόνο ένας δασολόγος!
Αρθρο 102
Με τις διατάξεις του άρθρου αυτού γίνονται διάφορες νομιμοποιήσεις επιχειρήσεων που λειτουργούσαν παράνομα καθώς δεν είχαν πάρει άδεια επέμβασης, σύμφωνα με τα άρθρα 45-61 του νόμου 998/1979.
Με την παράγραφο 2 του άρθρου 51 επιτρεπόταν η εγκατάσταση και λειτουργία καπιταλιστικών επιχειρήσεων επεξεργασίας γεωργικών προϊόντων σε δημόσιες εκτάσεις και στην περίπτωση ελλείψεως αυτών σε δασικές εκτάσεις, με την προϋπόθεση ότι είχαν πάρει έγκριση επέμβασης από τη δασική υπηρεσία, σύμφωνα με τα άρθρα του 998/1979 που επιτρέπουν τις επεμβάσεις.
Ερχεται τώρα ο Χατζηδάκης και με την παράγραφο 2 δίνει τη δυνατότητα στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις που επεξεργάζονται γεωργικά προϊόντα και δεν είχαν πάρει άδεια έγκρισης να κινήσουν τη διαδικασία νομιμοποίησής τους μέχρι τις 30 Απρίλη του 2021. Για το διάστημα αυτό αναστέλλεται η ισχύς των διοικητικών πράξεων για την αποβολή, την επιβολή προστίμων, την κατεδάφιση και την κήρυξη των εκτάσεων αυτών ως αναδασωτέων. Στην περίπτωση δε που γίνει δεκτή η αίτηση επέμβασης από τη δασική υπηρεσία, ανακαλούνται όλες οι διοικητικές πράξεις! Αυτή η αναστολή εκτέλεσης των διοικητικών πράξεων δε θα είναι η μοναδική. Θα ακολουθήσουν και άλλες. Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κυβέρνηση, ανεξαρτήτως χρώματος, εφαρμόζει αυτή την ελαστική πολιτική απέναντι στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που έχει ως αποτέλεσμα να δρουν ανεξέλεγκτα σε βάρος του δασικού πλούτου της χώρας, της δημόσιας υγείας κτλ.
Είναι γνωστή η τακτική καταπατητών δασών και δασικών εκτάσεων να τα ξεριζώνουν και στη θέση τους να φυτεύουν ελαιώνες, καστανιές και άλλα οπωροφόρα δένδρα, προκειμένου στη συνέχεια να χτίσουν και βίλες και κάποια στιγμή να τις νομιμοποιήσουν. Με το άρθρο 52 παρ. 13 δόθηκε η δυνατότητα σε εκείνους που είχαν φυτέψει καστανιές και δεν πρόλαβαν να ενταχθούν στην προγενέστερη ρύθμιση να ενταχθούν μέσα σε ένα χρονικό διάστημα. Είχε μπει η προϋπόθεση, όμως, οι καταπατητές να είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Ερχεται τώρα ο Χατζηδάκης και κάνει το επόμενο βήμα, στην κατεύθυνση φυσικά της αλλαγής χρήσης του δάσους. Με την παράγραφο 5 αφαιρεί την προϋπόθεση να είναι οι καταπατητές κατά κύριο επάγγελμα αγρότες.
Παράγραφος 3 του άρθρου 102. Οι κυβερνήσεις όλων των χρωμάτων εισήγαγαν πληθώρα αντιδασικών διατάξεων στο βασικό προστατευτικό νόμο για το δάσος, τον 998/1979 (δε θα υπερβάλαμε καθόλου, αν λέγαμε ότι τον ξεχείλωσαν), στο όνομα της καπιταλιστικής ανάπτυξης και ιδιαίτερα της ανάπτυξης το τουρισμού, που η αστική τάξη τον χαρακτήρισε σκόπιμα ως βαριά βιομηχανία, προφανώς γιατί αποφέρει από τη μια τεράστια κέρδη στους ξενοδόχους και από την άλλη μισθούς πείνας στους εργαζόμενους. Με το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρο 49 του νόμου επιτρεπόταν «στις ανωτέρω εκτάσεις (δασικές) η εγκατάσταση μηχανισμών με συρματόσχοινα (σχοινοσιδηρόδρομοι, καλωδιοκίνητοι εναέριοι θάλαμοι και τηλεσκί) που έχουν σκοπό την εξυπηρέτηση των εγκαταστάσεων της παρούσας παραγράφου, με την προϋπόθεση ότι δεν επέρχεται αισθητική αλλοίωση του τοπίου».
Τώρα έρχεται ο Χατζηδάκης και προσθέτει ότι όλες αυτές οι εγκαταστάσεις μπορεί να λειτουργούν και αυτοτελώς. Προφανώς πρόκειται για σημαντική φωτογραφική διάταξη. Οι συντάκτες της προηγούμενης διάταξης όσο και οι τωρινοί νομίζουν ότι απευθύνονται σε «Μαμελούκους» ισχυριζόμενοι ότι με τις εγκαταστάσεις δε θα επέλθει αλλοίωση στο φυσικό περιβάλλον.
Με την παράγραφο 6 ο Χατζηδάκης δρα με απόλυτο κυνισμό, αδιαφορώντας για την κατακραυγή που θα προκληθεί από τη γνωστοποίηση αυτής. Χωρίς αιδώ, στο άρθρο 2 του νόμου 4626 («Μέτρα για την ανακούφιση των πληγέντων και την αποκατάσταση του περιβάλλοντος από τις πυρκαγιές της 23ης και 24ης Ιουλίου 2018 - Καταστατικό της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας με την επωνυμία “Μάτι Ξανά“») προσθέτει στο τέλος αυτή την απροκάλυπτη παράγραφο, με την οποία νομιμοποιεί την καταπάτηση δασών και δασικών εκτάσεων. Την παραθέτουμε:
«Οι εκτάσεις που μεταβιβάσθηκαν δυνάμει των υπ’ αρ. 6165/6-3-1930 και 6166/6-3-1930 συμβολαίων του Συμβολαιογράφου Αθηνών Πέτρου Νικολάου Καββαδία θεωρείται ότι έχουν απωλέσει τον δασικό τους χαρακτήρα και έχουν καταστεί κλήροι εποικισμού από την έκδοση των αποφάσεων του Υπουργού Γεωργίας που συνοδεύουν τα παραπάνω συμβόλαια και διά των οποίων επετράπη η μεταβίβασή τους. Ως προς τον χαρακτήρα τους θεωρούνται αγροτικές και δεν επανεξετάζονται, όποια μορφή και αν έχουν αποκτήσει σήμερα.
Διοικητικές πράξεις που εκδόθηκαν από τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες για την προστασία των παραπάνω εκτάσεων σύμφωνα με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, ιδίως πρωτόκολλα διοικητικής αποβολής, αποφάσεις κήρυξης εκτάσεων ως αναδασωτέων, πρωτόκολλα επιβολής ειδικής αποζημίωσης ανακαλούνται αυτοδικαίως».
Ο Χατζηδάκης, εμμέσως πλην σαφώς, ομολογεί ότι οι εκτάσεις αυτές είναι δασικές και τις βαφτίζει αγροτικές, όπως οι καλόγεροι βάφτιζαν το κρέας ψάρι.
Θα κλείσουμε με σχολιασμό του άρθρου 119. Η εταιρία Ελληνικός Χρυσός ΑΕ απαιτούσε και συνάμα εκβίαζε τις αρμόδιες υπηρεσίες να δεχτούν την απαίτησή της να μην εκδοθεί οικοδομική άδεια για την εγκατάσταση του μηχανολογικού εξοπλισμού και των συνοδών οικοδομικών έργων καθώς και για τη λειτουργία του μεταλλείου. Στην άσκηση αυτών των πιέσεων είχε την αμέριστη υποστήριξη της κυβέρνησης των Σαμαροβενιζέλων. Ομως οι υπηρεσιακοί παράγοντες δεν υποχώρησαν, παρά τις ασφυκτικές πιέσεις και τους τραμπουκισμούς, και απαιτούσαν από την εταιρία να υποβάλει πλήρη φάκελο για την έκδοση οικοδομικής άδειας. Αυτό που δεν πέτυχε η Ελληνικός Χρυσός με τις πιέσεις και τους τραμπουκισμούς το πέτυχε από την κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων, που ψήφισε τους νόμους 4442/2016 και 4512/2018
Για να θολώσει τα νερά, αφού έδωσε γην και ύδωρ στην Ελληνικός Χρυσός, η κυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων εισήγαγε διατάξεις στο άρθρο 72 του νόμου 4512/2018, σύμφωνα με τις οποίες η εταιρία έπρεπε να καταθέσει φάκελο στις αρμόδιες υπηρεσίες για να πάρει άδεια για την εκτέλεση μιας σειράς εργασιών. Ανάμεσα σε αυτές ήταν και το να ανευρεθούν :
«ε) χώροι απόθεσης εξορυκτικών αποβλήτων, σύμφωνα με την υπ΄ αριθμ. 39624/2209/Ε103/2009 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων (Β΄ 2076), (στ) εγκαταστάσεις επεξεργασίας υδάτων… απαιτείται η έγκριση εγκατάστασης από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας».
Σε πρώτη δόση ο Χατζηδάκης έκανε την παραχώρηση στην Ελληνικός Χρυσός να εξαιρεθούν αυτές οι δύο περιπτώσεις από την υποχρέωσή της να υποβάλει φάκελο για έγκριση στο υπουργείο Περιβάλλοντος. Είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσουν και άλλες εξαιρέσεις. Γιατί ο μεγάλος έρωτας του Χατζηδάκη και του Μητσοτάκη για την «ιδιωτική πρωτοβουλία» δεν κρύβεται.
Γεράσιμος Λιόντος
(πηγή: εφημερίδα ΚΟΝΤΡΑ)
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ – ΚΑΛΕΣΜΑ
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου – Ανατολικής Αττικής, καλεί τους κατοίκους της περιοχής μας να υψώσουν για ακόμα μια φορά τη φωνή τους απέναντι στο αίσχος του ΧΥΤΑ Γραμματικού, ένα έργο που αποτελεί έγκλημα για το περιβάλλον και τις ζωές όλων μας!
Ενώνουμε τη φωνή μας με τους κατοίκους της Δυτικής Αθήνας και της Δυτικής Αττικής που δίκαια αγωνίζονται για το οριστικό κλείσιμο του ΧΥΤΑ Φυλής που εδώ και δεκαετίες μολύνει την περιοχή τους και αποτελεί διαρκή και σοβαρή απειλή για την υγεία και τη ζωή.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τη φωνή του λαού του Βόλου και της Δυτικής Θεσσαλονίκης που ζουν ήδη το έγκλημα της καρκινογόνου καύσης απορριμμάτων για τα συμφέροντα και τα κέρδη των λίγων! Το ίδιο έγκλημα προωθείται και στην Αττική από την κυβέρνηση και τη διοίκηση Πατούλη στην Περιφέρεια Αττικής.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τον υπόλοιπο λαό της Αττικής που διεκδικεί μέτρα αντιπυρικής προστασίας όπως στο Μάτι, που διεκδικεί να μη ζει δίπλα σε αυθαίρετα χωροθετημένους ΣΜΑ (Σταθμούς Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων) και σε "καζάνια του θανάτου", όπως στο Περιστέρι, στους Αγίους Αναργύρους, στο Πέραμα, στο Κερατσίνι και αλλού!
Τα "πράσινα" κέρδη μάς μαυρίζουν τη ζωή
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, περισσεύουν από την κυβέρνηση και την Περιφερειακή Αρχή τα κροκοδείλια δάκρυα και τα μεγάλα λόγια για την προστασία του Περιβάλλοντος, την πράσινη ανάπτυξη, την ανακύκλωση και άλλα. Την ίδια στιγμή που μετατρέπουν το περιβάλλον σε πεδίο κερδοφορίας για τους επιχειρηματικούς ομίλους, υποβαθμίζοντας τη ζωή μας και υπονομεύοντας την υγεία μας.
Δεν ξεχνάμε ότι πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση της ΝΔ έφερε και ψήφισε στη Βουλή το "περιβαλλοντικό" νομοσχέδιο. Με το νέο νόμο, μεταξύ άλλων ενισχύεται και νομικά η δυνατότητα της ολοκληρωτικής εκχώρησης της αποκομιδής των απορριμμάτων στον ιδιωτικό τομέα, η κυβέρνηση κρατάει για τον εαυτό της το δικαίωμα να εγκρίνει και να διαμορφώνει το Περιφερειακό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων Αττικής, επιταχύνεται η περιβαλλοντική αδειοδότηση της νέας χωματερής στη Φυλή, νομιμοποιούνται 23 αυθαίρετοι ΣΜΑ στην Αττική, στέλνει ανά πάσα στιγμή τα σκουπίδια στο Γραμματικό.
Την ίδια στιγμή, προωθούνται μπίζνες στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, στον Τουρισμό, στις κατασκευές υποδομών και κατοικίας, αδιαφορώντας για τις συνέπειες στα λαϊκά στρώματα, στο περιβάλλον, στα δάση.
Δεν ξεχνάμε ότι από κοινού Πατούλης - Δούρου μέσα στο κατακαλόκαιρο του 2019 αποφάσισαν στην Εκτελεστική Επιτροπή του ΕΔΣΝΑ τη δημιουργία 3ου ΧΥΤΑ στη Φυλή.
Δεν ξεχνάμε ότι με τις ψήφους των παρατάξεων Πατούλη - Δούρου και τη σύμπραξη του Τζήμερου επικύρωσαν αυτή την απόφαση στο Περιφερειακό Συμβούλιο τον Οκτώβριο του 2019.
Για αυτούς τους λόγους οι υπουργοί και οι βουλευτές της προηγούμενης κυβέρνησης, που πριν λίγους μήνες έδιναν τις άδειες και υπέγραφαν τα εγκλήματα για το περιβάλλον και την υγεία του λαού, αποφάσισαν να μην καταψηφίσουν το "περιβαλλοντικό νομοσχέδιο" και να "στρίψουν διά της αποχής".
"2020: Έτος Ανακύκλωσης" - Το πιο σύντομο ανέκδοτο της διοίκησης Πατούλη.
Αποτελεί πρόκληση το γεγονός ότι το 2020 έχει ανακηρυχθεί από την κυβέρνηση και την Περιφέρεια ως έτος "ανακύκλωσης", όταν οι κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής ζουν υπό την απειλή της ανά πάσα στιγμή λειτουργίας του ΧΥΤΑ στο Γραμματικό. Καλούν τον λαό να διαλέξει με ποιον τρόπο θα υποβαθμίσει τη ζωή και την υγεία του θέτοντας το ψεύτικο δίλημμα: Χωματερές ή καύση.
Απέναντι στα παραμύθια που ακούμε διαχρονικά από κυβερνήσεις και περιφερειακές αρχές υπάρχει η πραγματικότητα. Σήμερα, ανακυκλώνεται κάτω από το 15% του συνόλου των απορριμμάτων και το υπόλοιπο θάβεται. Με βάση τους σχεδιασμούς κυβέρνησης και περιφέρειας μέχρι το 2030 θα ανακυκλώνεται στην καλύτερη περίπτωση το 50%.
Αυτό σημαίνει ότι τουλάχιστον το υπόλοιπο 50% θα συνεχίσει να θάβεται και να καίγεται, με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων και όχι την προστασία της υγείας του λαού της Αττικής. Αλήθεια, γιατί το 2020, να μην υπάρχει ένας ενιαίος κρατικός φορέας διαχείρισης των απορριμμάτων που θα αξιοποιεί την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας που θα θέσει σε προτεραιότητα την ανακύκλωση και τη διαλογή στην πηγή;
Ποιο είναι το εμπόδιο; Μήπως ότι κάποιοι θέλουν να κερδίζουν ακόμα και από τα σκουπίδια και εμείς να χάνουμε ό,τι πιο πολύτιμο έχουμε, την υγεία και τη ζωή μας;
Τώρα είναι ώρα για αγώνα, για να υπερασπιστούμε τη ζωή μας. Όπως με τον αγώνα μας καταφέραμε τόσα χρόνια να εμποδίσουμε τα σχέδιά τους για τη λειτουργία ΧΥΤΑ σε Κερατέα και Γραμματικό, έτσι θα συνεχίσουμε να κάνουμε.
Διεκδικούμε:
Καλούμε τους μαζικούς φορείς αλλά και κάθε κάτοικο της περιοχής μας, σε συμβολική κινητοποίηση την Παρασκευή 05/06/2020 στον χώρο του ΧΥΤΑ Γραμματικού. Θα προηγηθεί μηχανοκίνητη πορεία. Τα ραντεβού ανά περιοχή είναι:
Για τη Νέα Μάκρη: στην εκκλησία του Αγ. Κωνσταντίνου στις 18.00
Για τον Μαραθώνα: στην έξοδο προς Γραμματικό (στο MyMarket) στις 18.30
Για τον Βαρνάβα: στον Περιφερειακό του Βαρνάβα στις 18.30.
(αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Δασαμάρι SOS)
Αναδημοσιεύουμε την ανάρτηση του ιστολογίου της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών «Δασαμάρι SOS», της 31ης Μαΐου 2020 σχετικά με την «κρυφή» συνεδρίαση του τοπικού συμβουλίου Πικερμίου, με θέμα που αφορούσε το μεγάλο φυσικό απόθεμα του τόπου, τον ποταμό Βαλανάρη και τους καταρράκτες του. Κρυφές συνεδριάσεις για τόσο σημαντικά θέματα είναι απαράδεκτες, έστω και υπό τις σκληρές συνθήκες της απομόνωσης που επιβάλει η πανδημία του CoVID-19. Τέτοιες πρακτικές αποτελούν πια συμπτώματα μίας άλλης, πολιτικής πανδημίας και ο μεγάλος ασθενής της είναι πια η ίδια η δημοκρατία μας.
Ακολουθεί η ανάρτηση του Δασαμάρι SOS
Ρεματικός «βραχνάς» στο τοπικό συμβούλιο Πικερμίου
Κυριακή 31 Μαϊου 2020
Προ ημερών πληροφορηθήκαμε —όχι από επίσημη πηγή— ότι θα συνεδρίαζε το Τοπικό Συμβούλιο Πικερμίου με θέμα την επισκεψιμότητα των καταρρακτών του Βαλανάρη, που πράγματι έχει αυξηθεί πολύ τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα φέτος μετά την πρόσφατη άρση της απαγόρευσης κυκλοφορίας λόγω της CoViD-19. Βέβαια, δεν γνωρίζαμε ούτε την μέρα και ώρα της συνεδρίασης του Τ.Σ., αλλά ούτε και το ακριβές θέμα της συνεδρίασης —και ακόμα δεν το γνωρίζουμε— αφού γι αυτή τη συνεδρίαση δεν λάβαμε ποτέ πρόσκληση από την γραμματέα του Τ.Σ., παρόλο που εδώ και αρκετά χρόνια μας στέλνει τις προσκλήσεις μέσω email. Η συνεδρίαση, πάντως, θα αφορούσε τον ποταμό Βαλανάρη και τους καταρράκτες του και απ' ό,τι αντιληφθήκαμε, δυστυχώς through the grapevine, οι τοπικοί σύμβουλοι σκόπευαν να συνεδριάσουν την Τετάρτη 20 Μάη, κεκλεισμένων των θυρών ! Μήπως αναβιώνουν χουντικές πρακτικές;
Θεωρώντας ότι καίρια ζητήματα του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής μας, και ιδιαίτερα όσα αφορούν το πολύπαθο οικοσύστημα του ποταμού Βαλανάρη, είναι απαράδεκτο να συζητούνται εν κρυπτώ σε κλειστά συμβούλια —αυτό αποτελεί αντίφαση εν τοις όροις για την έννοια της λεγόμενης αυτο-διοίκησης—, ζητήσαμε με την παρακάτω επιστολή την διεξαγωγή ανοιχτής και δημόσιας συνεδρίασης. Ανάλογη επιστολή έστειλε προς το Τ.Σ. και η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος.
Στου κουφού την πόρτα... 10 μέρες έχουν περάσει από τη συνεδρίαση του Τ.Σ. και ο πρόεδρός του δεν ευαρεστήθηκε να μας στείλει τουλάχιστον την ενημέρωση που ζητήσαμε. Εγνωσμένου χαρακτήρα ο πρόεδρος, από άλλες εποχές ... προ-Καλλικρατικές και βλαχοδημαρχικές. Ετσι, ακόμα δεν γνωρίζουμε ούτε τι συζητήθηκε, ούτε τι αποφασίστηκε στην συνεδρίαση.
Μέχρι που είδαμε μια ανάρτηση στο facebook του αντιδήμαρχου Τεχνικών Υπηρεσιών του Δήμου Ραφήνας (αλλοίμονο και Πικερμίου) και αρχίσαμε να μπαίνουμε στο νόημα των όσων συζητήθηκαν στην συνεδρίαση του Τ.Σ. Πικερμίου. Οι "δουλειές" αυτές δεν χρειάζονται την τυπικότητα των ανακοινώσεων, των επιστολών και των απαντήσεων και του πρωτοκόλλου. Αρκεί μια κακογραμμένη ανάρτηση στο φατσοβιβλίο για να "ενημερώσει" ο Δήμος για τα σχέδια "περιβαλλοντικης αναδειξης της περιοχης".
Συνεδριάζουν και αποφασίζουν εν κρυπτώ, προκειμένου να αναλάβουν την "συνταξη μελετης" για τον Βαλανάρη. Ποιοι είναι όμως αυτοί που θέλουν να συντάξουν την μελέτη και τι επίπεδο γνώσεων έχουν; Πιο αποκαλυπτικός δεν μπορούσε να είναι ο αντιδήμαρχος των Τ.Υ. του Δήμου
"Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε..." Εν ολίγοις, ο αντιδήμαρχος Τ.Υ. του Δήμου, μέσα σε μία ανάρτηση 7 (επτά) μόνο σειρών, διέπραξε ισάριθμα λάθη. Ναι, ισάριθμα! Διότι υπάρχει και ένα έβδομο λάθος που είναι η ίδια η σύνταξη της μελέτης. Ο Δήμος και οι Τεχνικές Υπηρεσίες του δεν έχουν ούτε τις ικανότητες, ούτε τις αρμοδιότητες να αναλαμβάνουν τη σύνταξη μελετών για ρέματα και δασικές εκτάσεις. Μόνος αρμόδιος φορέας που διαθέτει και τα επιστημονικά εργαλεία και την τεχνογνωσία για να συντάσσει τέτοιου τύπου μελέτες είναι το Δασαρχείο. Οσα "παραθυράκια" κι αν άνοιξε ο πρόσφατος αντιπεριβαλλοντικός νόμος Χατζηδάκη (ν. 4685/2020) στους Δήμους, τον τελευταίο λόγο συνεχίζει να τον έχει το Δασαρχείο.
Οι Τεχνικές Υπηρεσίες του Δήμου Ραφήνας, που πλειστάκις έχουν αποδείξει την ανικανότητά τους στην διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος του Πικερμίου, ας ασχοληθούν καλύτερα με τα μπάζα που με δική τους ευθύνη σκορπίστηκαν πρόσφατα στον Βαλανάρη.
Το σημείο της ζημιάς 23 μέρες μετά την καταγγελία και 19 μέρες μετά την εντολή αποκομιδής
Στου κουφού και στου αδιάφορου την πόρτα έχει αναρτημένες δικαιολογίες με τη μορφή επιστολών προς τους αόρατους ....καποιους άλλους όπως πάντα
Από τις 6 Μαίου, που η Δ/νση Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας Ανατολικής Αττικής, μετά από καταγγελία πολιτών (από τις 2/5/2020), ζήτησε την άμεση αποκομιδή και απομάκρυνση των αδρανών με τα οποία «επένδυσε» την κοιλάδα του Βαλανάρη ένας εργολάβος, υπό την ευθύνη του δήμου Ραφήνας, μέχρι και την ώρα που γράφεται το παρόν (25/5/2020 και ώρα 17:30) δεν έχει γίνει τίποτα.
Ο δήμος που επαίρεται με ξένα κόλλυβα (ΚΕΛ, φυσικά αέρια και ότι άλλο βάλει του ανθρώπου ο νους και λαχταρήσει η ψυχή του) αδιαφορεί επιδεικτικά για την εντολή της περιφέρειας αλλά κυρίως για την αποκατάσταση της ζημιάς που προκάλεσε στον πολύτιμο Βαλανάρη, στο ζωντανό ποτάμι, η δική του αδιαφορία και ο πλημμελής έλεγχος του έργου του οποίου είχε την ευθύνη
Με έγγραφό της [αρ.πρωτ. 6117/15-5-2020], η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Ραφήνας κάλεσε τον εργολάβο του Δήμου που έριξε τα μπάζα στα πρανή του Βαλανάρη, "να αποκαταστήσει το πρανές στην προτεραία κατάσταση". Αλλά βέβαια αυτό έγινε όταν ήδη ήταν αργά. Για την συγκεκριμένη εργασία που εντάσσεται σε έργο "πύκνωσης του δικτύου αποχέτευσης ομβρίων", η Τ.Υ. δεν είχε καταρτίσει κανένα σχέδιο μεταφοράς και απόθεσης των προϊόντων της εκσκαφής και δεν είχε στείλει κανέναν επιβλέποντα.
Πέρα από τα ερωτηματικά που υπάρχουν για την αναγκαιότητα της συγκεκριμένης εργασίας αφού στο σημείο των εργασιών δεν φαίνεται να υπάρχει κάποιο φρεάτιο, η ολιγωρία και κυρίως η ανυπαρξία πρόβλεψης διάθεσης των αδρανών δείχνει πως ο σχεδιασμός στόχευε στο «ελάχιστο δυνατό κόστος». Όπως και να το κάνουμε ένας εργολάβος νιώθει ευγνωμοσύνη απέναντι στον κύριο του έργου όταν δεν τον επιβαρύνει με το κόστος φόρτωσης κα απομάκρυνσης των μπάζων
Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει και το ερώτημα περί της ύπαρξης μελέτης αποκατάστασης του πρανούς του πολύπαθου ποταμού. Η Τ.Υ. ζητά την αποκατάσταση του πρανούς ενός ρέματος "ιδιαίτερου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος". Γνωρίζει τον τρόπο και έχει σχέδιο για την αποφυγή καταστροφών αλλά και ατυχημάτων;
Στο σημείο εκείνο, το πρανές έχει πολύ μεγάλη κλίση και η οποιαδήποτε εργασία, αν δεν γίνει βάσει προσεκτικού σχεδιασμού, μπορεί να προξενήσει ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή στο οικοσύστημα και η πιθανότητες ατυχήματος είναι ιδιαίτερα αυξημένες
Ενημέρωση 25/5/2020- 21:00.
Πληροφορηθήκαμε από μέλη της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών Δασαμάρι SOS, πως πριν λίγες μέρες έγινε αποκάλυψη φρεατίου στο έρεισμα της οδού Φιλικής Εταιρείας, από την πλευρά του ποταμού. Το φρεάτιο είχε σκεπαστεί από τα μπάζα που παράτησαν εκεί. Δηλαδή δεν υπήρξε ούτε η στοιχειώδης επιμέλεια για το ¨έργο". Το ερώτημα όμως παραμένει. Η σύνδεση με την απέναντι πλευρά του δρόμου και δεδομένου πως εκεί δεν υπάρχει φρεάτιο, ποιον χώρο αποστραγγίζει;
Και βέβαια το μεγάλο ερώτημα μας κοιτά ασάλευτο και χωρίς να έχει δοθεί απάντηση ή λύση. Πότε και πως θα φύγουν τα μπάζα από την κοιλάδα του ποταμού Βαλανάρη;
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
