Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών της 2ας Σεπτεμβρίου 2018 ένα πολύ ωραίο άρθρο που αναφέρεται σε αυτά που δεν γνωρίζουμε για τα δάση και οου είναι αυτά που αν τα γνωρίζαμε, θα είχαμε αναπτύξει μία πιο πολιτισμένη σχέση μαζί τους, Η άγνοια είναι που επικρατεί σήμερα και όλοι δηλώνουν ειδικοί σε ένα θέμα που όποιος δεν διαθέτει την κατάλληλη ευαισθησία, αλλά και γνώση, καλύτερο είναι να μην το αγγίζει, μέχρι να εξοικοιωθει μαζί του.
Συντάκτης: Βάση Παναγοπούλου
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Δασών -21 Μαρτίου- για να γεμίσουμε το μυαλό μας με χιλιάδες πληροφορίες για τα δάση σε μία μόνη ημέρα, γνώσεις που πιθανόν αμέσως θα χαθούν μέσα στη θάλασσα της υπερπληροφόρησης.
Πλέον, με όλα όσα ζούμε ως άνθρωποι, παγκόσμια, είτε λόγω πυρκαγιών είτε λόγω πλημμυρών είτε λόγω τυφώνων, είναι απολύτως απαραίτητο να γίνει κατανοητή η ανάγκη της προστασίας και διατήρησης του περιβάλλοντος, εν προκειμένω των δασών, αν θέλουμε οι πόλεις και τα χωριά σε όλη την επικράτεια μιας χώρας να ευημερούν πολυεπίπεδα.
Αν ρωτήσουμε ο καθένας τους φίλους μας τι πιστεύουν ότι είναι, αλλά και τι προσφέρει ένα δάσος, είναι σαφές ότι θα υπάρξουν πολλές και διαφορετικές απαντήσεις. Γιατί το δάσος, ανάλογα από το πού ζει κανείς, έχει άλλη απήχηση στο μυαλό και διαφορετικό τρόπο ύπαρξης στην καθημερινότητα του ατόμου.
Τώρα που το φθινόπωρο κοντοζυγώνει επί παραδείγματι, στα ορεινά χωριά της χώρας οι κάτοικοι ήδη έχουν κόψει την ξυλεία που τους αντιστοιχεί από τα δάση, ήδη έχουν «σχίσει» τα ξύλα όπως λένε, που θα λειτουργήσουν τους χειμωνιάτικους μήνες ως κύρια πηγή ενέργειας και ζεστασιάς.
Για τον άνθρωπο της πόλης, η αναγκαία και απαιτητή διαδικασία για τη ζωή των ανθρώπων στα χωριά αντικαθίσταται από την επίσκεψη σε ένα κατάστημα καυσόξυλων, την πληρωμή και την απαραίτητη αναμονή να του σταλούν τα ξύλα στο σπίτι του, που θα τα κάψει στο τζάκι του -μέχρι πριν από την οικονομική κρίση για ομορφιά, τώρα πια για ζεστασιά.
Για τον άνθρωπο της υπαίθρου, τα δάση είναι μια πηγή ζωής, από την οποία εξαρτάται η δική του ζωή -όχι μόνο για τα ξύλα και την τροφή-, για τον άνθρωπο της πόλης αυτή ίσως να είναι και μια πληροφορία αδιάφορη.
Το μόνο που μπορεί να τον ενδιαφέρει είναι απλά να μπορεί να τα έχει στην αποθήκη του κι αυτό στο μυαλό του μεταφράζεται σε χρήμα και όχι σε πρωταρχική μορφή ενέργειας.
Το δάσος, όμως, είναι ένας πολύπλοκος, ενεργός, πολυσύνθετος, ζωντανός οργανισμός. Υπάρχουν πάρα πολλοί τύποι δασών (αλπικά, τροπικά, υποτροπικά κ.λπ.) ανά τον κόσμο, που στο «σώμα» τους αποτυπώνεται η διαφορετικότητα στο κλίμα, στο υψόμετρο και στον τύπο (σύσταση) του εδάφους κάθε περιοχής.
Ο,τι και αν πιστεύει ο καθείς από εμάς για το τι είναι δάσος, σίγουρα τα δάση είναι ένας από τους μεγάλους πάροχους της φύσης -σπόνσορες της ζωής θα το λέγαμε σε επαγγελματική γλώσσα.
Γιατί μας παρέχουν επάρκεια τροφής και νερού, γιατί μας παρέχουν από χαρτί έως φάρμακα, μας παρέχουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, φυσικό δροσισμό, αφού λειτουργούν σαν air conditioning.
Ταυτόχρονα, διατηρούν την ποιότητα αέρα που αναπνέουν οι πολίτες των μεγαλουπόλεων, αφού καθαρίζουν την ατμόσφαιρα από τους ρύπους.
Τα δάση προστατεύουν και εμπλουτίζουν τη βιοποικιλότητα των τόπων κι αποτελούν ένα εξαιρετικό εργαλείο στη μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Κι αυτές οι υπηρεσίες είναι μερικές από όσες επιτελούν.
Ας δούμε, λοιπόν, δέκα ενδιαφέροντα γεγονότα, όπως συνοπτικά περιγράφονται από τον επίσημο φορέα των Ηνωμένων Εθνών, FAO, που αφορούν τα δάση και τα δέντρα και πιθανότατα να μη γνωρίζουμε:
1. Τα δάση καλύπτουν το ένα τρίτο της έκτασης γης παγκόσμια και στην καρδιά τους φιλοξενούν περισσότερα από τα μισά χερσαία είδη φυτών και ζώων.
2. Το ένα τέταρτο της ποσότητας των σύγχρονων φαρμάκων προέρχεται από φυτά των τροπικών δασών και ανάμεσα σε αυτά προσμετρώνται τα δύο τρίτα όλων των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται κατά του καρκίνου. Αν κανείς θελήσει να μεταφράσει σε οικονομικά μεγέθη τη συμβολή των φαρμακευτικών αυτών φυτών στην υγεία των ανθρώπων, τότε έρχεται αντιμέτωπος με το καταπληκτικό νούμερο των εκατόν οκτώ δισεκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο.
3. Τα δάση προσφέρουν σε αφθονία τροφή υψηλής θρεπτικής αξίας. Καρποί, φρούτα, σπόροι ακόμη και... έντομα (θεωρούνται η πρωτεϊνούχα τροφή του μέλλοντος που θα αντικαταστήσει το κρέας) πλούσια σε πρωτεΐνη και σημαντικά μέταλλα, όπως είναι το ασβέστιο και ο σίδηρος. Αυτά τα φυσικά προϊόντα βοηθούν όχι μόνο τις κοινότητες των ανθρώπων που ζουν σε δάση ή εξαρτώνται άμεσα από αυτά, αλλά και εκατομμύρια άλλους να παραμείνουν υγιείς.
4. Τα δέντρα στα δάση λειτουργούν ως φυσικές δεξαμενές νερού, αναδιανέμοντας το 95% του νερού, που απορροφούν, εκεί όπου είναι περισσότερο αναγκαίο. Αποτρέπουν τη διάβρωση των εδαφών, καθώς συγκρατούν το νερό είτε με το ριζικό τους σύστημα είτε με την υπέργεια βλάστηση και, μέσω φυσικών διαδικασιών, σε σύντομο χρόνο, το επαναπροωθούν πίσω στην ατμόσφαιρα, δημιουργώντας έτσι φυσικό δροσισμό στην περιοχή.
5.Τα δέντρα λειτουργούν σαν ένας τεράστιος απορροφητήρας άνθρακα, αφού τα δάση που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο απορροφούν, βάσει εκτιμήσεων, 2,1 γιγατόνους διοξείδιο του άνθρακα τον χρόνο, πράγμα που σημαίνει ότι μας απαλλάσσουν από 2,1 δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Για αυτή τους την ικανότητα και μόνο, αποτελούν το κυριότερο όπλο ενάντια στην κλιματική αλλαγή, αφού παίζουν τον ρόλο του ισορροπιστή στον παγκόσμιο κύκλο παραγωγής άνθρακα.
6. Σχεδόν εννιακόσια εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, ασχολούνται ή εμπλέκονται με την παραγωγή ξυλοκάρβουνου ή ξυλάνθρακα. Περίπου 2,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή ένας στους τρεις, χρησιμοποιούν ξύλα για να ετοιμάσουν το γεύμα τους, αναδεικνύοντας έτσι την ενέργεια που προέρχεται από ξύλα στον κυριότερο παράγοντα εξασφάλισης της επισιτιστικής ασφάλειας και διατροφής. Η παραγωγή ενέργειας που προέρχεται από προϊόντα ξυλείας, κατέχει σήμερα το 40% της παγκόσμιας παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας -ποσοστό που αντιστοιχεί στο σύνολο των ποσοστών της ηλιακής, υδροηλεκτρικής και από ανεμογεννήτριες παροχή ενέργειας. Το ποσοστό αναμένεται να εμφανίσει ακόμη μεγαλύτερη άνοδο, καθώς η ζήτηση για βιοενέργεια συνεχώς αυξάνεται.
7. Ο κόσμος μας σήμερα γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της απώλειας, ετήσια, 3,3 εκατομμυρίων εκταρίων δασικής γης, απώλεια γης που αντιστοιχεί σε μέγεθος μιας χώρας όπως η Μολδαβία. Παρ' όλη την καταστροφή, περισσότερες από είκοσι αναπτυσσόμενες χώρες καλυτέρευσαν το επίπεδο της επισιτιστικής τους ασφάλειας, καθώς κατάφεραν να διατηρήσουν ανέπαφες ή ακόμα και να αυξήσουν τις δασικές τους εκτάσεις. Μέσω αυτού του γεγονότος, αυτόματα γίνεται αντιληπτό ότι δεν χρειάζεται να κόβουμε τα δέντρα, να αποψιλώνουμε τα δάση και να μετατρέπουμε τη γη από δασική σε αγροτική για να μειώσουμε την πείνα που μαστίζει εκατομμύρια ανθρώπους. Ακριβώς το αντίθετο. Χρειαζόμαστε τα δάση και η διαχείρισή τους πρέπει να γίνεται με βιώσιμο τρόπο, έτσι ώστε να παραμένουν υγιή και να μπορούν να παρέχουν την ποικιλία αγαθών και υπηρεσιών που προσφέρουν. Γιατί τα υγιή δασικά οικοσυστήματα μπορούν να υποστηρίξουν ακόμη και την αγροτική, κτηνοτροφική, αλλά και την αλιευτική δραστηριότητα.
8. Η βιώσιμη διαχείριση των δασών μάς παρέχει την πρωτογενή πρώτη ύλη για το χαρτί, το οποίο είναι ανανεώσιμο και ένα από τα περισσότερο ανακυκλωμένα υλικά στον κόσμο. Περίπου 55% ή αλλιώς 225 εκατομμύρια τόνοι όλων των ειδών ινών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή χαρτιού, στις μέρες μας, προέρχονται από ανακτημένο χαρτί, δηλαδή από χαρτί που έφτασε στην ανακύκλωση και ξαναμπήκε -μετά την επεξεργασία του- στη γραμμή παραγωγής
9. Το δέντρο Hevea brasiliensis, που φύεται στα τροπικά δάση του Αμαζονίου, είναι μια εξαιρετική πηγή φυσικού καουτσούκ. Κάνοντας μια τομή ακριβείας στον φλοιό του δένδρου, που ονομάζεται «tapping», μπορούμε να συγκομίσουμε το λάτεξ, χωρίς να τραυματίσουμε ανεπανόρθωτα το δέντρο.
10. Κάθε χρόνο στις 21 του Μάρτη, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Δασών. Το θέμα που αναδείχθηκε το 2017 είχε τίτλο: «Δάση και ενέργεια». Φέτος, δόθηκε έμφαση στο θέμα «Δάση και βιώσιμες πόλεις».
Διαβάζοντας κάποιος, έστω και επιγραμματικά, όλες τις υπηρεσίες και αγαθά που προσφέρουν τα δάση στον άνθρωπο, δεν μπορεί παρά να αντιληφθεί για μια ακόμη φορά τον κύκλο, την αλυσίδα της ζωής πάνω στη γη.
Καμία ύπαρξη δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τις άλλες υπάρξεις. Είμαστε όλοι αλληλεξαρτώμενοι, γι’ αυτό άλλωστε χρησιμοποιείται ο όρος «αλυσίδα ζωής».
Όπως έλεγαν και οι σοφοί γηραιοί των αυτόχθονων λαών της Β. Αμερικής, με όλα τα έμβια όντα που ζουν πάνω σε αυτή τη γη, τα δίποδα, τα τετράποδα, όσα ζουν στο νερό και όσα πετούνε στον αέρα, όσα έρπουν, με όλα οφείλουμε να έχουμε αρμονική συνύπαρξη, γιατί είμαστε όλοι παιδιά της ίδιας γης, είμαστε ένα.
Αλλά και ότι, ως φυλή των ανθρώπων, φέρουμε και την ευθύνη της ύπαρξής τους. Πόσο μάλλον για τη Μητέρα Γη που μας ανατρέφει στον κόρφο της.
Info
Κατάλληλο για παιδιά αλλά και για ενηλίκους: Forests for kids
Μία φωτογραφία, Όχι μία οποιαδήποτε φωτογραφία, αλλά μία φωτογραφία της περιφερειάρχισσας.
Μία φωτογραφία προφίλ του twitter. Του προφίλ της περιφερειάρχισσας
Της συνενόχου για την μεγαλύτερη τραγωδία που γνώρισε ποτέ η χώρα στο μακάβριο ιστορικό της στις δασικές πυρκαγιές.
Της συνενόχου για την περσινή τραγωδία της Μάνδρας.
Της περιφερειάρχισσας που ήθελε να επιβάλλει την τσιμεντοποίηση ρεμάτων στο όνομα της «αντιπλημμυρικής θωράκισης» της Αττικής.
Που δεν δίστασε να στείλει το υποπόδιο της με το όνομα Φιλίππου να κάνει τον πλασιέ της καταστροφής του ρέματος στην Ραφήνα.
Εκεί που βρήκε και αυτός το δικό του υποπόδιο, το προσποιούμενο τον δήμαρχο Ραφήνας, που τον λένε και Μπουρνούς, για να του προωθήσει τα σχέδια της αφεντικίνας του. Αλλά κάηκε κι αυτός στη φωτιά του Ματιού
Της περιφερειάρχισσας που προεκλογκά ήταν στο μετερίζι του αγώνα για την αποτροπή της εγκατάστασης ΧΥΤΑ στο Γραμματικό και μετεκλογικά δήλωνε πως αν κάποιος σηκώσει μαύρη σημαία στο άνοιγμα των χωματερών της, θα την βρει μπροστά του.
Της περιφερειάρχισσας που προωθούσε τα σχέδια για ΚΕΛ στο Πλατύ Χωράφι. Ακόμα και αν ήξερε πως όλος ο σχεδιασμός ήταν στο πόδι, με αγωγούς λυμάτων να διασχίζουν ρέματα και η απορροή να είναι μπροστά στις παραλίες της Ραφήνας και της Αρτέμιδας, εκείνη τον προωθούσε σαν να ήταν ο σχεδιασμός της ΕΥΔΑΠ «οικογενειακή υπόθεση»
Της περιφερειάρχισσας που ακόμα και το αναθεωρημένο σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων που προώθησε, λειτουργούσε υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων και εξυπηρετούσε συγκεκριμένη εταιρεία και συγκεκριμένες δομές. Στους κατοίκους έμενε το σκουπίδι και η υποχρέωση να πληρώνουν το «τέλος ανακύκλωσης», που δεν το έπαιρναν ποτέ πίσω γιατί το ενθυλάκωναν οι εκλεκτοί της περιφεριάρχισσας.
Της περιφερειάρχισσας που μετέτρεψε τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης που δεν διέθεταν ηθικό ανάστημα ή απλά δεν διέθεταν αξιοπρέπεια, σε υποπόδια της και πλασιέ των συμφερόντων της, καθώς και των συμφερόντων της παρέας της.
Της περιφερειάρχισσας που όρισε πρόεδρο του περιφερειακού συμβουλίου Αττικής, «δικολάβο» ο οποίος έβγαζε αποτελέσματα περιφερειακών συμβουλίων χωρίς ψηφοφορία αλλά με πρόσθαφαίρεση των δυνάμεων των παρατάξεων, λες και οι σύμβουλοι είναι πρόβατα και πάντα συμφωνούν με τις επιλογές της Νονάς. Νομότυπο μεν, ανήθικο δε.
Διαβάστε το tweet που συνοδεύει η φωτογραφία. Διαβάστε και θυμώστε. Θυμώστε περισσότερο αν υπήρξατε ψηφοφότρι της. Γελασμένοι ή όχι, λίγο μετράει. Το ότι αφήσατε τον εαυτό σας να τον κοροϊδέψει η περιφερειάρχισσα και τα πρόθυμα υποπόδια της θα σας (θα μας) κυνηγάει μια ζωή και κάθε φορά που θα καλούμαστε στις κάλπες θα το σκεφτόμαστε 100 φορές πριν απλώσουμε το γεμάτο με φάκελο και άποψη χέρι μας προς την κάλπη.
Την ίδια ώρα που τσιμεντώνει και μπαζώνει ουσιαστικά το ρέμα του Ποδονίφτη (φωτογραφία που ακολουθεί - Αύγουστος 2018 πηγή FB Δημήτρη Θεοδοσόπουλου)
Την ίδια ώρα αμολάει το tweet του τίτλου, που το παραθέτουμε σε μεγέθυνση εδώ. Ακόμα μία φορά μήπως καταλάβουμε με τι έχουμε τελικά να κάνουμε
Πόσο θράσος ακόμα μπορούμε να ανεχτούμε;
Και μέχρι να έρθει και πάλι αυτή η ώρα, σκεφτείτε πόσο ακόμα θα αντέξετε, θα αντέξουμε αυτή την προσβολή; Την προσβολή του να μας επιδεικνύει το θράσος της; Η ίδια και τα υποπόδια της.
ΥΓ Μέχρι τη στιγμή της κάλπης, η περιφερειάρχισσα μάλλον θα μας ατενίζει με ειρωνικό χαμόγελο από τα Βρυξέλλες όπου βρίσκουν καταφύγιο οι αποτυχημένοι της εγχώριας πολιτικής πραγματικότητας. Θα γυρίσει όμως κάποτε και με το θράσος που έχει θα μας ξαναζητήσει την εμπιστοσύνη μας. Ας τη θυμόμαστε.
Μετά τις πυρκαγιές της ανατολικής Αττικής, ανατολικής και δυτικής, οι οποίες έκαψαν 56.133 στρέμματα στα Γεράνεια και την Κινέττα δίχως νεκρό και 12.759 στρέμματα (4,5 φορές λιγότερα) σε Μάτι και Ραφήνα με 97 νεκρούς, το έγκλημα ακόμα συνεχίζεται. Οι εκ των συνενόχων για την μεγάλη αττική και εθνική τραγωδία αποδεικνύουν ακόμα μία φορά την ανικανότητα τους, έχουν αφήσει ανεξέλεγκτους κάτι τύπους -κατά δήλωση τους μέλη δασεργατικών συνεταιρισμών- που με τα αλυσοπρίονα τους θερίζουν ότι άφησε η φωτιά από δενδρώδη ή υψηλή και ξυλώδη βλάστηση.
Στις επισκέψεις μας έχουμε διαπιστώσει πως οι κατά δήλωση τους υλοτόμοι κόβουν όχι μόνο ότι είναι καμένο αλλά και ότι μοιάζει καμένο. Δεν είναι λίγε οι φορές που διαπιστώσαμε πως διάφοροι αγχωμένοι ιδιοκτήτες καμένων εκτάσεων, αλαφιασμένοι ζητούν από τα συνεργεία υλοτόμων να κόψουν ότι τους υποδεικνύουν οι ίδιοι. Αποτέλεσμα; Μία οικολογική καταστροφή και μία πανωλεθρία του φυτικού υλικού που θα μπορούσε να καθαρίσει και εξυγιάνει τον καμένο τόπο.
Από την άλλη, οι αρχές είναι αδιάφορες και έχουν εγκαταλείψει στην τύχη του, κάθε σχεδιασμό για ένα αύριο και πάλι κοντά στη φύση, δίπλα στο υγιές περιβάλλον που μόνο η φύση εγγυάται,
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 25/8/18
Το ΓΕΕΘΑ ανακοίνωσε τη λήξη των εργασιών στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας
Μία ημέρα μετά την ομαδική εξώδικη διαμαρτυρία και προειδοποίηση 37 κατοίκων του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου προς την Περιφέρεια Αττικής, το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου και τον υπουργό Εθν. Άμυνας Π.Καμένο, το ΓΕΕΘΑ ανακοίνωσε την λήξη των εργασιών στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας!
Να θυμίσουμε ότι οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν εξωδίκως για την καταστροφή του ρέματος που πραγματοποιήθηκε μετά την πυρκαγιά σε Μάτι-Ραφήνα δήθεν για αντιπλημμυρικούς λόγους. ως παρέμβαση που, όχι μόνο δεν συντελεί στην αντιπλημμυρική προστασία της περιοχής. αντίθετα αυξάνει τον κίνδυνο πλημμύρας και επιφέρει ανυπολόγιστη βλάβη στο προστατευόμενο οικοσύστημα του ρέματος και της εκβολής του. Οι κάτοικοι στη διαμαρτυρία τους ανέφεραν ότι η επέμβαση στην εκβολή και στα πρανή του ρέματος, η αποψίλωση υδρόφιλης βλάστηση και η μη έναρξη έργων ορεινής υδρονομίας ένα μήνα μετά τη φωτιά,
παραβιάζουν πλήθος νόμων και ότι τόσο ο καθαρισμός όσο και οι επεμβάσεις στα πρανή χρειαζόντουσαν έγκριση περιβαλλοντικών όρων που δεν υπήρχαν, αφού όλα έγιναν χωρίς καμία μελέτη. Στο εξώδικο οι κάτοικοι ζήτησαν την άμεση διακοπή των εργασιών στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας και τους κλάδους του με ταυτόχρονη έναρξη έργων ορεινής υδρονομίας στην καμένη υπολεκάνη. Τέλος, κατέστησαν υπεύθυνους τους Περιφέρεια-Δήμο-Υπουργείο για κάθε άμεση ή έμμεση συνέπεια από την παρέμβαση στο Μεγάλο Ρέμα.
Παρόλο που η απόφαση του Υπουργείου να λήξει τις εργασίες στο Μεγάλο Ρέμα αποτελεί σίγουρα μια δικαίωση των κατοίκων, ο αγώνας μας δεν έχει τελειώσει εδώ.
Χρειάζεται να εξασφαλίσουμε:
Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.%20">Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΑΡΧΗΣ
Εξώδικη Διαμαρτυρία και Κλήση
ΠΡΟΣ
Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες,
Είμαστε όλοι και όλες κάτοικοι του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου και ορισμένοι από εμάς κάτοικοι και όμοροι ιδιοκτήτες των παραρεματίων περιοχών του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Το άμεσο βιοτικό μας περιβάλλον
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 24/82018
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΟ ΕΞΩΔΙΚΟ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ-ΔΗΜΟ-ΥΠ.ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑ ΡΑΦΗΝΑΣ
Εξώδικη διαμαρτυρία έστειλαν 37 κάτοικοι του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου για τις καταστροφές που συνεχίζονται στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας από υπηρεσίες του στρατού από τα τέλη Ιουλίου μέχρι και σήμερα. Σύμφωνα με δημοσίευμα στην επίσημη σελίδα του ΓΕΕΘΑ οι παρεμβάσεις γίνονται κατόπιν αιτήματος των Δήμων και με τη σύμφωνη γνώμη της Περιφέρειας, με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά και αποσκοπούν στην αντιπλημμυρική προστασία των περιοχών που επλήγησαν.
Οι κάτοικοι δηλώνουν οτι η παρέμβαση:
Α. Είναι περιττή από αντιπλημμυρική άποψη, αφού ο βασικός κίνδυνος λόγω της πυρκαγιάς είναι, όχι τόσο η αυξημένη ποσότητα νερού (κάτω του 2%) αλλά η αυξημένη ποσότητα φερτών υλών που θα δεχθεί το Μεγάλο Ρέμα από τα καμένα ρέματα της λεκάνης
Πέρασαν περίπου 2500 χρόνια απ’ όταν ο Ξέρξης έβαλε τους δούλους του να μαστιγώσουν τα κύματα του Ελλήσποντου γιατί του καταπόντισαν τις γέφυρες που έφτιαξε για να περάσει με τα στρατεύματά του απέναντι. Λεπτομέρεια: Αποκεφάλισε και τους στρατηγούς που κατασκεύασαν τις γέφυρες, αλλά αυτό ήταν μάλλον συνηθισμένο τα χρόνια εκείνα για να σταθούμε περισσότερο…
Πέρασαν περίπου 400 χρόνια από τη διάσημη ρήση του ορθολογιστή Φράνσις Μπέικον: « Η φύση δεν είναι παρά μία πόρνη. Εμείς οφείλουμε να τη δαμάσουμε, να μάθουμε τα μυστικά της και να την υποτάξουμε στις επιθυμίες μας.»
Πέρασαν 50 χρόνια και βάλε απ’ όταν το σοβιετικό καθεστώς μετέτρεψε τη μεγαλύτερη λίμνη-θάλασσα στον κόσμο σε μια απέραντη αλατισμένη στέπα, εκτρέποντας τα 2 ποτάμια που την τροφοδοτούσαν με γλυκό νερό.
Τι σχέση έχουν όλα αυτά μεταξύ τους; Και τα τρία αυτά spots αποτελούν προϊόντα της εποχής τους, αντικατοπτρίζουν την αντίληψη της εποχής τους για τη σχέση ανθρώπου και φύσης. Είναι ξεκάθαρα σχέση κυριαρχίας, σχέση ανταγωνισμού. Ή με τρως ή σε τρώω.
Το πέρασμα από το μεσαίωνα στη νέα εποχή, η Αναγέννηση, η διθυραμβική γέννηση του Ρασιοναλισμού και της Επιστήμης σε χοντρή κόντρα με τη Θρησκεία, η βιομηχανική επανάσταση, όλα αυτά τα ωραία και σημαντικά σε τίποτα δεν άλλαξαν τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση.
Μετά τα μέσα του 20ου αιώνα γεννήθηκε μια νέα επιστήμη, η επιστήμη της Οικολογίας. Ηταν μία μείξη από άλλες επιστήμες (φυσική, χημεία, ιατρική, βιολογία, κ.α.) Για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας (αν φυσικά δε λάβουμε υπόψη μας την τεράστια προϊστορική περίοδο που ο άνθρωπος μέσω της ανιμιστικής λατρείας ήταν απόλυτα ενωμένος με τα φυσικά στοιχεία) η Φύση αναγορεύεται στο ρόλο που πραγματικά της αρμόζει, αρχίζει και περνάει στη συνείδηση όλο και πιο πλατειών κοινωνικών στρωμάτων η έννοια της αρμονικής συμβίωσης με τα άλλα ζωικά και φυτικά είδη. Παρ’ όλη τη θριαμβική επέλαση της τεχνολογίας ή και εκμεταλλευόμενοι τις νέες τεχνολογίες ακόμα, δημιουργούνται νέοι τομείς οικονομικής δραστηριότητας, νέοι επαγγελματικοί κλάδοι, νέα απέραντη γνώση που έχει να κάνει με το περιβάλλον. Χαρακτηριστικά αναφέρω τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική, τη γνώση που αφορά στις ΑΠΕ (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας), την επιστήμη της ωκεανογραφίας, τη διαχείριση φυσικών πόρων, κλπ.
Εγκαταλείπονται διεθνώς τα μεγαλειώδη επεμβατικά έργα στη φύση, όπως εκτροπές ποταμών, αποξηράνσεις λιμνών, μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα, παραμένουν ωστόσο στην ατζέντα έργα, όπως εξορύξεις κοιτασμάτων, διανοίξεις σηράγγων για αυτοκινητόδρομους, κλπ. με μεγάλα ερωτηματικά και διχογνωμίες.
Η διεθνοποίηση των οικονομιών και η διάχυση της πληροφορίας ως το τελευταίο χωριό του πλανήτη για πρώτη φορά στην ιστορία μας φέρνει αντιμέτωπους με μία εφιαλτική συνολική εικόνα. Οσοι έχουν εντρυφήσει στην οικονομική επιστήμη γνωρίζουν καλά ότι «δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα». Η ξέφρενη οικονομική ανάπτυξη-μεγέθυνση δεν είναι χωρίς κόστος. Το κόστος δεν αποτιμάται πάντα σε χρήμα, αλλά σε πόρους. Ο πλανήτης μας υποφέρει από εξάντληση πόρων, από μόλυνση, από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ο πλανήτης μας είναι άρρωστος εξαιτίας μας και έχει ανεβάσει πυρετό. Σταματώ εδώ.
Πώς βιώνουμε όλα ή κάποια από τα παραπάνω στη χώρα μας; Με τον χειρότερο τρόπο. Με τον τρόπο που αρμόζει σε μια αποικία χρέους, σε μία χώρα που έχει στερηθεί βασικές ελευθερίες διαχείρισης των υποθέσεών της, σε μία χώρα που οι φυσικές καταστροφές είναι (και θα είναι…) πάντα φονικές, αφού οι πόροι που διατίθενται για τέτοιου είδους πολιτικές προστασίας είναι στραγγαλισμένοι από τη μνημονιακή μέγγενη. Αν προσθέσουμε και το βεβαρυμένο παρελθόν των ιθαγενών της χώρας στη διαπλοκή-συναλλαγή με αμαρτωλές κάστες ολιγαρχών, το ψυχοκοινωνικό προφίλ των νεοελλήνων (τα γνωστά, μην το κουράζουμε), την έλλειψη στοιχειώδους οικολογικής σκέψης και συνείδησης, καταλαβαίνουμε γιατί άρχοντες σαν την Δούρου και τον Μπουρνούς έχουν το θράσος να βγαίνουν μπροστά και να προτείνουν στους αδαείς χάσκοντες ως λύση για τις πλημμύρες τον εγκιβωτισμό των ρεμάτων!!! Αρκεί να γκουγκλάρει κανείς στο ίντερνετ για λίγη ώρα λέξεις όπως «ποτάμια Ευρώπης», ή «πλημμύρες τσιμεντοποίηση ρεμάτων», για να διαπιστώσει το πόσο αναχρονιστικά και βλακώδη είναι όλα αυτά. Φυσικά υπάρχουν και πολλές πανεπιστημιακές μελέτες για το θέμα, που αποδείχνουν ρητά και ξεκάθαρα ότι η τσιμεντοποίηση και ο εγκιβωτισμός αυξάνουν την ταχύτητα ροής των νερών, αφού μειώνεται δραματικά η απορροφητική δυνατότητα του εδάφους και των πρανών.
Κάτι αντίστοιχο γίνεται και στο θέμα των αναδασώσεων μετά από πυρκαγιές. Οι άχρηστοι, αυτοί που οδήγησαν με τις πράξεις ή την απραξία τους στη φωτιά, σπεύδουν κάθε χρόνο με την αγαστή συνεργασία των γνωστών μέσων μαζικής αποβλάκωσης και αποπροσανατολισμού να ανακοινώσουν μέτρα για αναδασώσεις. Τη στιγμή που όλοι οι δασολόγοι συμφωνούν ότι τα δασικά οικοσυστήματα πρέπει να τα αφήνεις στην ησυχία τους να αναγεννηθούν μετά τη φωτιά, χωρίς επεμβάσεις. Αλλά βλέπεις, ο λαός, ο δικός τους λαός θέλει να βλέπει έργα. Πού ξανακούστηκε να ακούσουμε τους επιστήμονες; Εδώ είναι Ελλάδα, έχουμε ψυχή εμείς, όλοι μαζί μπορούμε, γιούρια παιδιά, με δάκρυα στα μάτια, να αναδασώσουμε τα πάντα, ένα φτυάρι και ένα γκασμά στο χέρι και… όποιον πάρει ο χάρος.
Κλείνοντας δε μπορώ να μη θυμηθώ τη σοφή και ταιριαστή ρήση του Αϊνστάιν: «Το σύμπαν είναι πεπερασμένο, αλλά η ανθρώπινη βλακεία απεριόριστη!»
Αν θέλουμε να μην έχουμε φονικές φυσικές καταστροφές, ένα έχουμε κυρίως να κάνουμε: Να αφήσουμε τη φύση στην ησυχία της! Σε όλα επίπεδα, σε όλο τον πλανήτη.
Το πέρασμα στην Από-ανάπτυξη είναι η μόνη λύση για τα χρόνια αυτοάνοσα που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα. Όχι, δεν είναι οι άλλοι οι εχθροί μας. Εμείς είμαστε οι εχθροί μας.
Έλεγαν από παλιά πως εκεί που τελειώνει η ανθρώπινη λογική αρχίζει το Μάτι.
Τίποτα ποτέ στη ζωή δεν έρχεται τυχαία.
Το Μάτι πλήρωσε την εγκληματική αμέλεια όσων το δημιούργησαν.
Στις 23 Ιουλίου 2018 το Μάτι έζησε την Κόλαση του Δάντη.
Θα περίμενε κανείς πως οι Αρχές του τόπου, η Περιφέρεια και οι Δήμοι, θα είχαν τεθεί σε συναγερμό για να αποφευχθούν τα χειρότερα.
Αλλά τίποτα στην πραγματικότητα δεν φαίνεται να αλλάζει.
Αντί να επιμεριστούν οι ευθύνες σε όλους όσους ανήκουν θα τα φορτώσουν και πάλι όλα στον Άνεμο και στον κακό μας τον καιρό.
Η πρώτη πράξη του δράματος έλαβε χώρα στις 23 Ιουλίου 2018.
Η δεύτερη πράξη του δράματος αναμένεται τον φετινό χειμώνα.
Το Μάτι κινδυνεύει άμεσα με πλημμύρες και άλλα δεινά.
Πάνω από το Μάτι στέκει ο επανειλημμένα κατακαημμένος Νέος Βουτζάς.
Το ρέμα της Νταού. Αληθινός σίφωνας φωτιάς κατέβασε την φωτιά σε χρόνο μηδέν στον Βουτζά.
Τα ζώα δεν έφταιξαν πουθενά αλλά πλήρωσαν την ανθρώπινη απληστία
Η κλίση του εδάφους είναι μεγάλη.
Σε ενδεχόμενο εκδήλωσης καταρρακτωδών βροχών, η διάβρωση του εδάφους στον Νέο Βουτζά θα γίνει πολύ μεγάλη.
Όλη αυτή η ποσότητα του νερού και όλη αυτή ποσότητα των φερτών υλικών πού θα καταλήξει;
Όλη αυτή η ποσότητα του νερού και όλη αυτή η ποσότητα των φερτών υλικών θα καταλήξει στα ρέματα της περιοχής.
Τα ρέματα, όμως, της περιοχής, είναι σε μεγάλο βαθμό καταπατημένα και αλλοιωμένα.
Τα ρέματα αυτά δεν θα μπορέσουν να μεταφέρουν το νερό και τις φερτές ύλες στη θάλασσα δίχως την εκδήλωση πλημμυρικών φαινομένων.
Το Λυκόρεμα αποτελεί ένα από τα χειρότερα παραδείγματα.
Το Λυκόρεμα είναι το φυσικό όριο ανάμεσα στη Ραφήνα και τη Νέα Μάκρη.
Το Λυκόρεμα καταλήγει στην παραλία της Αργυράς Ακτής στο Μάτι.
Εδώ εξελίχθηκε η μεγαλύτερη τραγωδία εκείνης της αποτρόπαιας νύχτας της 23ης Ιουλίου.
Εδώ δίπλα βρίσκεται και το χτήμα όπου βρήκαν το θάνατο οι 26 αθώες ψυχές.
Εδώ κατέφυγαν τόσοι και τόσοι άνθρωποι για να σωθούν.
Τι έχει κάνει ο άνθρωπος στο Λυκόρεμα;
Το έχει καταπατήσει σε εγκληματικό βαθμό.
Και όμως, αυτή είναι η εκβολή του Λυκορέματος.
Μέσα στην κοίτη του έχουν κτισθεί δεκάδες σπίτια.
Το Λυκόρεμα στο Μάτι, σήμερα
Λέγεται πως ακόμα και ο Τζίμης ο Πανούσης μέσα στην κοίτη του Λυκορέματος είχε κτίσει σπίτι λαμπρό.
Και στην εκβολή του Λυκορέματος τι υπάρχει σήμερα;
Στην εκβολή υπάρχει εδώ και χρόνια μία ταβέρνα.
Στον βιασμένο τόπο. Στο σκηνικό της μεγάλης τραγωφίας
Ακριβώς στην εκβολή του Λυκορέματος υπάρχει ένα γραφικό ταβερνάκι παρά θιν αλός.
Τι έχει απομείνει από την πάλαι ποτέ εκβολή του Λυκορέματος;
Το μπαζωμένο, χτισμένο και καμμένοι Λυκόρεμα καλέίται να χωρέσει εδώ (οχετός Αργυράς Ακτής)
Έχει απομείνει ένας αγωγός που περνάει κάτω από το δρόμο και καταλήγει στο πλακόστρωτο της ταβέρνας.
Είναι ο αγωγός που φαίνεται στη φωτογραφία.
Το Λυκόρεμα θα το συναντήσει ξανά κανείς αν ανεβεί πιο ψηλά μετά τη ζώνη καταπάτησης.
Τι θα συμβεί σε περίπτωσης καταρρακτώδους βροχής;
Αυτό μόνο Θεός το ξέρει.
Τι θα έπρεπε να κάνει άμεσα η Περιφέρεια και οι άλλοι φορείς της εξουσίας;
Να έχουν ξεκινήσει ήδη τα έργα ορεινής υδρονομίας με τα κορμοδέματα (κορμοσειρές), αναβαθμίσεις, κλαδοπλεγματα, όπως έγινε στην μεγάλη πυρκαγιά της Πάρνηθας το 2007.
Τότε αποφεύχθηκαν τα χειρότερα στις περιοχές κάτω από την Πάρνηθα.
Τι κάνει αυτή τη στιγμή, μεταξύ άλλων, η Περιφέρεια;
Έχει στείλει τις μπουλντόζες της ΜΟΜΚΑ για να ξεπατώσουν το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας.
Αντί να κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν προτιμούν να κάνουν πράγματα επικίνδυνα και καταστροφικά.
Οι αιτίες της πλημμύρας γεννιούνται πάντα ψηλά στο βουνό.
Εκεί θα πρέπει να προσπαθήσεις να περιορίσεις το κακό.
Έργα ορεινής υδρονομίας, προστασία του δάσους ή ότι απέμεινε από το δάσος, πλήρης απαγόρευση της βόσκησης.
Ο Τζίμης ο Πανούσης έλεγε πριν από τριάντα τόσα χρόνια πως στην Αθήνα ανοίγουν τρύπες για να βρουν Μετρό.
Στην Ανατολική Αττική η Περιφέρεια καταστρέφει συστηματικά τα ρέματα για να βρει την αντιπλημμυρική προστασία.
Καταστρέφει και υποβαθμίζει τον παράγοντα που προσταεύει από τις πλημύρρες.
Η άγνοια πληρώνεται.
Και τώρα τι θα γίνει;
Αν τα ρέματα δεν ανοίξουν και δεν ξαναγίνουν οικοσυστήματα τότε πολλές "Μάνδρες" μας περιμένουν.
Το Λυκόρεμα στέλνει τη δική του κραυγή αγωνίας.
Ποιος ακούει;
Μνημείο ανθρώπινης απληστίας οι διελεύσεις προς τη θάλασσα. Κανείς δεν έδινε ένα μέτρο από τη γη του για να γίνει δρόμος. Σήμερα είναι ένοχοι. Ένοχοι για ανθρωποκτονίες, μαζί με τους συνεργούς τους, δημάρχους, περιφέρεια και πολοεοιδομία/ Κράτος ανόμων
Δεν ήξεραν τότε. Δεν έχουν μάθει ακόμα. Το ίδιο με τα ρέματα. Τα καταστρέφουν σήμερα αλλά επιμένουν. Το Μάτι δεν τους δίδαξε τίποτα και είναι καταδικασμένοι να το ξαναζήσουν με την ασφάλεια πως δεν θα είναι οι δικές τους ζωές που θα χαθούν και πάλι.
Τα δέντρα, 3 εβδομάδες και 2 ημέρες μετά ξεκίνησαν την αποκατάσταση αυτού που ο άνθρωπος κατάστρεψε.
Ελπίζουμε, μαζί με τα δέντρα, ο άνθρωπος να έχει διδαχθεί και να αφήσει τη φύση να αποκαταστήσει τις πληγές της, ελπίζοντας σε έναν καλύτερο άνθρωπο. Σε έναν άνθρωπο που θα τη σεβαστεί και θα ενισχύσει το έργο της. Που δεν θα της ανταποδώσει το καλό με καταστροφή, με φωτιά και με κατανάλωση των αναντικατάστατων αγαθών, που μόνο η φύση ξέρει και μπορεί να δώσει,
Η φύση αναγεννάται. Άνθρωπε θα τη βοηθήσεις η θα την καταστρέψεις ακόμα μία φορά
(Νταού Πεντέλης 16/8/2018)
Οι διώκτες των αυθαιρέτων
Οι παρατρεχάμενοι (και εδώ) με το αζημίωτο
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
