Φίλε Αλκίνοε, δε θα παίρναμε το θάρρος να σε αποκαλέσουμε έτσι εάν δεν το νιώθαμε πραγματικά και εάν τα τραγούδια σου, χωρίς εσύ να το ξέρεις, δεν μας συντρόφευαν στο μεγάλωμά μας. Συνομήλικοί σου είμαστε πάνω κάτω, μαζί σχεδόν πενηνταρίσαμε, και κάθε φορά στα γενέθλιά μας τραγουδάμε κι εμείς με το ίδιο παράπονο. Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα αυτό, που όλα κάποτε μου έμοιαζαν αιώνια και παντοτινά; Και ναι, κι εμάς τα παιδιά μας αποκαλούν κυρίους εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, μας ενοχλεί ακόμη, αλλά το αποδεχτήκαμε. Όλα φαίνεται πως τα συνηθίζει κανείς.

Φίλε Αλκίνοε, ούτε την επιστολή αυτή θα γράφαμε αν δεν είχαμε τραγουδήσει τα τραγούδια σου. Γιατί κι εμείς τρομάζουμε με τον κόσμο που αλλάζει, κι εμείς πολλές φορές σιχαθήκαμε τον εαυτό μας και νιώσαμε γελοίοι που περιμέναμε πότε καλοταϊσμένοι και πότε πεινασμένοι την επανάσταση που θα έκανε κάποιος άλλος ή την ανάσταση που θα μας έφερνε ο Κύριος. Κι εμείς βλέπουμε το πόσο έχει αγριέψει ο κόσμος σαν ένα καζάνι που βράζει (αν και στην πραγματικότητα πάντα έτσι ήταν, εμείς δεν το βλέπαμε ως παιδιά). Κι εμείς τρομάζουμε με τους φανατικούς κάθε είδους, με το μίσος που σπέρνουν και με το φόβο που εξαργυρώνουν.

Αλλά, όσο κι αν φοβόμαστε, όσο κι αν μας απωθούν οι φανατικοί κάθε είδους, δεν αντέχουμε και το ρόλο των δειλών, άβουλων και μοιραίων παρατηρητών. Γιατί παντού υπάρχει κι ένα νερό των Σταγιατών που περιμένει κάποιος να το υπερασπιστεί. Θαυμάσαμε τον ανιδιοτελή και όμορφο αγώνα σου στους Σταγιάτες ενάντια στη βαρβαρότητα και τη χυδαιότητα. Και τραγουδήσαμε πολλές φορές «Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει / δεν τ’ αγοράζω, δε πουλώ / μα με κερνάς και στο κερνώ / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει»

Γι' αυτό σου γράφουμε κι εμείς. Γιατί μάθαμε πως τη Δευτέρα πρόκειται να τραγουδήσεις στη Ραφήνα. Και πολύ καλά θα κάνεις και το πιο πιθανό είναι πως θα είμαστε κι εμείς εκεί να σε ακούσουμε για μια ακόμη φορά και να σιγοτραγουδήσουμε μαζί σου. Θα θέλαμε όμως να ξέρεις μερικά πράγματα για το δήμαρχο της Ραφήνας, ο οποίος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα θλιβερό ομοίωμα του Αχιλλέα Μπέου που πολιτεύεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με αυτόν και χωρίς κανένα σεβασμό. Ούτε στους πολίτες, ούτε στο περιβάλλον, ούτε στη δημοκρατία. Και γνωρίζουμε πως εσύ ξέρεις καλά τι σημαίνει Αχιλλέας Μπέος. Σημαίνει βία, θράσος, χυδαιότητα και μια αρρωστημένη αντίληψη πως ανάπτυξη είναι η μετατροπή του δημόσιου χώρου σε χώρο άσκησης εμπορικών δραστηριοτήτων

Ο Ευάγγελος Μπουρνούς λοιπόν:

Είναι ο δήμαρχος που σε κατάληψη μαθητών πήρε ο ίδιος οικοδομικό κόφτη για να κόψει την αλυσίδα που είχαν τοποθετήσει οι μαθητές, διακινδυνεύοντας τραυματισμούς παιδιών

Είναι ο δήμαρχος που σε άλλη μαθητική κατάληψη έστειλε συνεργείο του δήμου πριν την ανατολή του ήλιου για να σπάσει τις πόρτες του σχολείου με αποτέλεσμα να προκληθεί – ευτυχώς ελαφρός - τραυματισμός μαθήτριας

Είναι ο δήμαρχος που επιτέθηκε δημόσια και στοχοποίησε εκπαιδευτικό για την κοινωνική και περιβαλλοντική του δράση

Είναι ο δήμαρχος που τον υπέροχο δασώδη λόφο του Οχυρού τον περιορίζει συνεχώς υπέρ του τσιμέντου. Σα να μην είναι αρκετά τα γήπεδα τένις και το αναψυκτήριο που υπάρχουν εδώ και χρόνια, επέτρεψε την ανέγερση κτηρίου μέσα στο δάσος για να στεγάσει ένα τοπικό σύλλογο και σχεδιάζει να μετατρέψει τις υπόγειες στοές ενός γερμανικού πυροβολείου από τον καιρό της Κατοχής σε επιχείρηση τύπου escape rooms. Δεν δίστασε μάλιστα να τοποθετήσει ένα, σε μία σημειολογική υπερβολή,   ένα ολόκληρο αυθεντικό τανκ (!) στην είσοδο του λόφου, πάνω ακριβώς απ΄ το σχολείο με το κανόνι του να σημαδεύει το σχολείο

Είναι ο δήμαρχος που κατέβασε μπουλντόζες μέχρι την παραλία στο Μπλε Λιμανάκι

Είναι από αυτούς τους δημάρχους που πετσοκόβουν τα δέντρα χωρίς ίχνος ντροπής και ευαισθησίας

Αλλά και ο χώρος όπου θα τραγουδήσεις, το λεγόμενο κολυμβητήριο, ήταν κάποτε μια παρθένα δασώδης περιοχή που τώρα έχει μετατραπεί σε χώρο άσκηση παντός είδους ιδιωτικών εμπορικών δραστηριοτήτων. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα απέραντο εμπορικό πάρκο. Από επιχειρήσεις διοργάνωσης εκδηλώσεων (αυτές τις απίστευτες νεοελληνικές εκδηλώσεις νεοπλουτίστικης και κακόγουστης αισθητικής) μέχρι αγώνες paintball (!). Και το λέμε αυτό γνωρίζοντας πως πολλοί συμπολίτες μας που έχουν διαφορετικές ευαισθησίες και άλλου είδους αντίληψη περί αισθητικής, μπορεί να το θεωρούν παράδεισο. Για εμάς είναι ένα απωθητικό μέρος. Μόνο το κολυμβητήριο είναι δημοτικό, αλλά το ίδιο ακριβό με γειτονικά ιδιωτικά κολυμβητήρια, κάτι που δείχνει πως ο Δήμος ενδιαφέρεται για μια συγκεκριμένη τάξη δημοτών και αυτήν προσπαθεί να υπηρετεί .

Αφήσαμε τελευταίο – αλλά κατά τη γνώμη μας και το πιο σημαντικό – τη σχεδιαζόμενη καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας – του δεύτερου μεγαλύτερου ποταμιού της Αττικής μετά τον Κηφισό με συνεχή ροή νερού όλο το χρόνο και τη μετατροπή του σε τσιμεντένιο αγωγό ομβρίων υδάτων με την παράλληλη κοπή χιλιάδων δέντρων που βρίσκονται στις όχθες του

Αυτά είχαμε να σου πούμε φίλε Αλκίνοε και για του λόγου το αληθές, μιας που με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις, πώς να σου μιλήσουμε για να μας πιστέψεις, παραθέτουμε μια σειρά δημοσιευμάτων που έχει κάνει η atticavoice.gr πάνω στα προαναφερόμενα θέματα. Πολλαπλά δημοσιεύματα για την αντιδημοκρατική, αντικοινωνική και αντιπεριβαλλοντική δράση του δημάρχου, έχει κάνει επίσης και η Εφημερίδα των Συντακτών και παραθέτουμε στο τέλος και κάποια από αυτά

Όπως προαναφέραμε, Αλκίνοε, την επιστολή αυτή τη γράφουμε απλά για να γνωρίζεις.

Να γνωρίζεις πως όταν τραγουδάς για το νερό των Σταγιατών, στην πρώτη γραμμή των επισήμων θα είναι αυτοί που αν ήταν στις Σταγιάτες θα είχαν κλέψει το νερό τους

Με εκτίμηση

Νίκος Σίμος / Χρήστος Κωστούλας

διαχειριστές της ιστοσελίδας atticavoice.gr και μέλη της Κίνησης για την προστασία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

https://atticavoice.gr/enimerosi/item/488-to-xeirotero-prosopo-tis-eksousias-einai-kai-to-pio-epikindyno

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4370-o-serifis-tis-rafinas

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4380-i-e-elme-anatolikis-attikis-kataggellei-ton-dimarxo-rafinas-pikermiou-evaggelo-bournoy

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/619-pos-na-krypseis-ton-fasista-pou-exeis-mesa-sou

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4448-i-kinisi-katoikon-oxyroy-kataggellei-ton-dimarxo-rafinas-gia-akoma-mia-koinonika-aparadekti-kai-antiperivallontiki-epemvasi-tou-dimou

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4465-rafina-ena-kanoni-pano-apo-tin-poli

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/622-dyo-kosmoi

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/3950-katastrofes-se-ble-kai-prasino-limanaki-rafinas-synoliki-eos-simera-enimerosi

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/637-pos-tous-petsokopses-etsi-re-dimarxe

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4124-anatoliki-attiki-paranoma-antliostasia-se-prostatevomenous-ygrotopous-kai-remata

https://atticavoice.gr/perivallon/remata-potamia-nera/item/4435-giati-katastrefoun-to-megalo-rema-tis-rafinas

https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/387129_mpoylntozes-katastrefoyn-megalo-rema-sti-rafina

https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/282345_tsimentopoiiste-megalo-rema-rafinas

https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/319194_sta-dikastiria-gia-dianoixi-dromoy-sto-mple-limanaki

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/384458_ta-kaboyrakia-toy-serifi

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που, σαν το καλό κρασί, όσο περνάει ο καιρός ωριμάζει καλλιτεχνικά και πολιτικά και γίνεται πιο όμορφος. Μία από τις πιο εμβληματικές κοινωνικές επεμβάσεις του ήταν το τραγούδι που έγραψε για να στηρίξει τον αγώνα των κατοίκων του χωριού Σταγιάτες στο Πήλιο, οι οποίοι αντιτίθενται στην ιδιωτικοποίηση του νερού τους που δρομολογεί ο δήμαρχος του Βόλου και συνάμα και η ντροπή του, ο Αχιλλέας Μπέος. Ένας αγώνας για ελεύθερο νερό που διαρκεί χρόνια και που αποδεικνύει πως οι μόνοι αγώνες που θα χαθούν σίγουρα είναι αυτοί που δε θα δοθούν ποτέ. 

Μία από τις επικείμενες συναυλίες του Αλκίνοου είναι στις 26 Ιουνίου στη Ραφήνα, μια πόλη που έχει ως δήμαρχο έναν μικρό Μπέο. Εμείς θα φροντίσουμε να πληροφορήσουμε τον Αλκίνοο για το ποιόν του μικρού Μπέου της πόλης μας. Και πιστεύουμε πως θα έχει πολύ ενδιαφέρον εκείνη η βραδιά, ιδιαίτερα αν τολμήσει ο μικρός Μπέος να εμφανιστεί.

Ας ακούσουμε όμως το ανατριχιαστικό τραγούδι του Αλκίνοου για το νερό των Σταγιατών, ας δούμε τους όμορφους ανθρώπους που το τραγουδούν, ας ξεχάσουμε για μια στιγμή την ασχήμια που μας κατακλύζει και ας θυμηθούμε παράλληλα τον Βασίλη Μάγγο που , στο Βόλο και αυτός κατά διαβολική σύμπτωση, έφευγε από τη ζωή ένα μήνα μετά τον ξυλοδαρμό και το βασανισμό του από αστυνομικούς: " Κι ας μην νικήσουμε ποτέ ... Θα πολεμάμε πάντα ! "