Τη διαφωνία του με τις διατάξεις του Σχεδίου Νόμου για τον εκσυγχρονισμό της περιβαλλοντικής νομοθεσίας καταθέτει το Διοικητικό Συμβούλιο του Φορέα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου σε επιστολή του προς τον Πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κωστή Χατζηδάκη.

Με την επιστολή αυτή ζητάει να μην προχωρήσει κατά την παρούσα χρονική στιγμή η ψήφιση του εν λόγω νομοσχεδίου, το οποίο τέθηκε σε διαβούλευση για περιορισμένο χρονικό διάστημα και εν μέσω της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά «να δοθεί ο απαραίτητος χρόνος, ώστε με ηρεμία και συζήτηση να καθορισθούν οι αρχές ενός σχεδίου νόμου με γνώμονα την ουσιαστική προστασία, αλλά και ανάπτυξη των προστατευόμενων περιοχών».

Το νομοσχέδιο, με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις» κατατέθηκε την προηγούμενη Παρασκευή προς ψήφιση, ενώ η συζήτησή του στη Βουλή ξεκίνησε σήμερα, Τρίτη 28 Απριλίου.

Όπως σημειώνει μεταξύ των άλλων το ΔΣ του Φορέα Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Θερμαϊκού Κόλπου, το υπό ψήφιση νομοσχέδιο:

• Θέτει σε κίνδυνο τις κοινοτικού ενδιαφέροντος προστατευόμενες περιοχές της χώρας, καταργεί την προστασία των περιοχών του Δικτύου Natura
• Πλήττειτην ανεξαρτησία της διαδικασίας γνωμοδότησης στο πλαίσιο της διαβούλευσης των υπό περιβαλλοντική αδειοδότησηέργων εντός των ΠΠ του Δικτύου Natura 2000 και γενικότερα καταργεί όλο το πλέγμα προστασίας των ΠΠ που οικοδομήθηκε και λειτουργούσε τις τελευταίες δεκαετίες στη χώρα μας.
• Καταργεί όλους τους Φορείς Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών, οι οποίοι δημιουργήθηκαν κατόπιν ευρωπαϊκών επιταγών και δημιουργεί έναν Φορέα, ο οποίος θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια παραβλέπονταςμια σειρά Ευρωπαϊκών Οδηγιών και Διεθνών Συμβάσεων και αγνοεί την πάγια διαμορφωθείσα νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.

 Ο Φορέας Διαχείρισης ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2002, ως Φορέας Διαχείρισης Δέλτα Αξιού-Λουδία-Αλιάκμονα, και «στα 18 χρόνια της λειτουργίας του έχει συμβάλει στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση χιλιάδων πολιτών, έχει αναπτύξει δράσεις για την υποστήριξη των σημαντικών αγροτικών δραστηριοτήτων της περιοχής και την προώθηση του οικοτουρισμού, ενώ υλοποιεί με επιτυχία ευρωπαϊκά προγράμματα με στόχο την προστασία της βιοποικιλότητας», αναφέρεται μεταξύ των άλλων στη σχετική επιστολή του ΔΣ, το οποίο ζητάει να διατηρήσει ο Φορέας την αυτοτέλειά του και να μην καταργηθεί, συγχωνευόμενος με τους υπόλοιπους φορείς διαχείρισης της Κεντρικής Μακεδονίας, προκειμένου να αποτελέσουν το τοπικό παράρτημα του κεντρικού φορέα που θα δημιουργηθεί με έδρα την Αθήνα.

Τέλος, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΦΔΠΠ Θερμαϊκού Κόλπου ζητάει τη διασφάλιση και διατήρηση των θέσεων εργασίας του υφιστάμενου προσωπικού, με την μετατροπή των συμβάσεων τους, από Ορισμένου Χρόνου σε Αορίστου Χρόνου.

πηγή: dasarxeio.com

Από τη ΡεμΑττική (Φορείς και Κινήσεις για την προστασία των ρεμάτων), κυκλοφόρησαν οι συνημμένες αφίσες

Δύο καλέσματα για το Σύνταγμα. Ένα την Πρωτομαγιά  και ένα τη Δευτέρα 4/5/2020, την ώρα που θα ψηφίζεται η θανατική καταδίκη του ελληνικού φυσικού περιβάλλοντος, όπως τη σχεδίασε ο γνωστός  υποτργός των ειδικών και απεχθών αποστολών, εκτελεστής Χατζηδάκης

«Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο με τίτλο "Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας, ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία των Οδηγιών 2018/844 και 2019/692 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και λοιπές διατάξεις"», απαιτεί η «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα» Δασολόγων, σε ανακοίνωσή της για το σχετικό νομοσχέδιο.

Στην ανακοίνωσή της η «Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα» Δασολόγων αναφέρει συγκεκριμένα τα εξής:

«Ό,τι δεν πρόλαβε λόγω των εκλογών να ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, το φέρνει τώρα εν μέσω κορονοϊού η κυβέρνηση της ΝΔ, παραλαμβάνοντας τη σκυτάλη. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το ζήτημα των οικιστικών πυκνώσεων και τις προσπάθειες για νομιμοποίηση των παράνομων αλλαγών στη χρήση και το χαρακτήρα των δασικών οικοσυστημάτων, που και οι δύο κυβερνήσεις συνέδεαν και συνδέουν με το 1975 και των οικοδομήσεων μέχρι το 2011.

Με το νομοσχέδιο αυτό, η κυβέρνηση επιδιώκει να αλλάξει εκ βάθρων το πλαίσιο αδειοδότησης των ΑΠΕ στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των μονοπωλιακών ομίλων που πιέζουν για μεγάλες επενδύσεις με ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ότι τον έλεγχο των επενδύσεων θα κάνουν ιδιωτικές εταιρείες που θα επιλέγουν οι επενδύτες. Σ αυτό το πλαίσιο, "συμπαρασύρονται" όλες οι χρήσεις γης και εκτάσεις, αρχαιολογικές, δάση και δασικές εκτάσεις.

Επιδιώκει, επίσης, την άρση κάθε εμποδίου για τη διευκόλυνση και νομιμοποίηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στα δασικά οικοσυστήματα και στο περιβάλλον. Αίρει διατάξεις προστασίας, επιτρέπει και διευρύνει τις επιχειρηματικές δράσεις, μονιμοποιεί καταπατήσεις, εκχερσώσεις, παράνομες δράσεις στα δασικά οικοσυστήματα που έγιναν μέχρι το 2011. Το νομοσχέδιο αυτό είναι αντισυνταγματικό, τουλάχιστον ως προς τα άρθρα 34, 37, 38, 44, 46, 47, 48, 51, 52, 53, 54.

Άρθρα 26-43 ίδρυση ΟΦΥΠΕΚΑ. Ο ΟΦΥΠΕΚΑ γίνεται βασικό εργαλείο έντασης και επιτάχυνσης της εμπορευματοποίησης του περιβάλλοντος και των δασικών οικοσυστημάτων. Μέσω του οργανισμού αυτού, η κυβέρνηση αφαιρεί - ιδιωτικοποιεί τη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα των δασικών οικοσυστημάτων. Ο ΟΦΥΠΕΚΑ είναι το επόμενο βήμα που ξεκίνησε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με τη δημιουργία των φορέων διαχείρισης, συνεχίστηκε με την προσπάθεια εκσυγχρονισμού και επικαιροποίησης που έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν εξασφάλισαν σε καμία περίπτωση την ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση των περιοχών προστασίας και φυσικά των δασικών οικοσυστημάτων. Αποτελεί ένα εργαλείο εξυπηρέτησης των συμφερόντων διάφορων εταιρειών, ομίλων και ΜΚΟ, εργαλείο ιδιωτικοποίησης τομέων του περιβάλλοντος, που την ευθύνη προστασίας τους έπρεπε να έχει το κράτος με τις αρμόδιες υπηρεσίες.

Ο φορέας αυτός αποτελεί τη ΝΕΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΙ ΚΕΡΔΟΦΟΡΑ ΠΥΛΗ ΕΙΣΟΔΟΥ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΑΚΩΝ ΟΜΙΛΩΝ σε συνεργασία με τις γνωστές και μη εξαιρετέες ΜΚΟ (αρθ 27). Στον φορέα αυτό και τους επιμέρους φορείς δίνονται κι άλλες αρμοδιότητες -ιδιωτικοποιούνται- που είχαν κρατικές υπηρεσίες, συγκεκριμένα η Δασική Υπηρεσία (αρθ. 34) και οι Διευθύνσεις Περιβάλλοντος με στόχο την "απελευθέρωση" των δραστηριοτήτων στις περιοχές ευθύνης των φορέων διαχείρισης και του ΟΦΥΠΕΚΑ. Γι' αυτό και προβλέπεται και η άσκηση εμπορικής δραστηριότητας από τον ίδιο τον ΟΦΥΠΕΚΑ "κατά τους κανόνες της ιδιωτικής οικονομίας" άρθρο 27 και 31, η "άσκηση εμπορικής δραστηριότητας", "αξιοποίηση κινητής και ακίνητης παρουσίας" και "...εκτέλεση έργων για λογαριασμό τρίτων".

Παράλληλα διαιωνίζεται η εργασιακή ομηρία των εργαζόμενων με τις γνωστές μαϊμού δήθεν αξιολογήσεις, ενώ ο ΟΦΥΠΕΚΑ αναγνωρίζεται ως φορέας υποδοχής αποσπάσεων - μετατάξεων αποδυναμώνοντας ακόμη περισσότερο ορισμένες κρατικές υπηρεσίες.

Ως "Δημοσιοϋπαλληλική Ενότητα" Δασολόγων είμαστε αντίθετοι με τη δημιουργία του φορέα αυτού και της ύπαρξης των φορέων διαχείρισης και ζητάμε την κατάργησή τους. Οι περιοχές για τις οποίες υπάρχουν φορείς να περάσουν στη διαχείριση και προστασία των αρμόδιων αντίστοιχων κρατικών υπηρεσιών, οι οποίες πρέπει να ενισχυθούν με γενναίες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, μέσων και υποδομών, οικονομικά από τον κρατικό προϋπολογισμό, στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (Δασική, Υπηρεσίες Περιβάλλοντος κλπ.) σ' αυτές τις υπηρεσίες και μάλιστα σε μόνιμες θέσεις να προσληφθούν όλοι οι εργαζόμενοι στους φορείς αυτούς.

Οι διατάξεις του κεφαλαίου Δ (αρθ. 44-46 ζώνες εντός προστατευόμενων περιοχών). Στο όνομα της προστασίας τους τις χωρίζει σε ζώνες τις οποίες τις βγάζει από τη δασική νομοθεσία και έτσι μπορούν να χρησιμοποιηθούν για κάθε είδους χρήση και επιχειρηματική επένδυση. Μάλιστα είναι αποκαλυπτική των προθέσεων η αναλυτική αναφορά στα έργα που προβλέπει και θα μπορούν πλέον να γίνονται στις δήθεν προστατευόμενες περιοχές. Διευρύνοντας το εύρος των επιτρεπτών επεμβάσεων, μετατρέπονται σε μεγάλη κερδοφόρα διέξοδο και για τον κατασκευαστικό τομέα.

Με το άρθρο 47 παρ. 2 καταργούνται οι εθνικοί δρυμοί και ονομάζονται εθνικά πάρκα. Δηλαδή σταματάει η προστασία των πυρήνων των εθνικών δρυμών στους οποίους δεν μπορούσε να γίνει καμιά παρέμβαση στον πυρήνα τους και αφηνόταν η φύση αδιατάρακτη. Τώρα με την κατάργησή τους και την ονομασία τους ως εθνικά πάρκα μπορούν να αναπτυχθούν επιχειρηματικές δραστηριότητες και στους πυρήνες των εθνικών δρυμών (ορεινός τουρισμός, χιονοδρομικά κέντρα, καταφύγια κλπ.).

Στο κεφάλαιο Ε για τους δασικούς χάρτες. Το άρθρο 48 είναι αντισυνταγματικό και ουσιαστικά ακυρώνονται οι μέχρι σήμερα δασικοί χάρτες, αλλάζει το περιεχόμενό τους, θα αναρτηθούν πάλι. Νομιμοποιεί κάθε παράνομη αλλαγή χρήσης και καταπάτηση δασικών εκτάσεων και δασών μέχρι το 1975. Η παραπομπή σε ΠΔ και εγκυκλίους (παρ. 11) είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε νέες προσφυγές στο ΣτΕ που θα τις καταστήσουν μη εφαρμόσιμες.

Στο ίδιο άρθρο υπάρχουν φωτογραφικές αλλά και γενικότερου χαρακτήρα διατάξεις παρ. 1.β (σελ. 76) υπέρ της τουριστικής και βιομηχανικής επιχειρηματικής δραστηριότητας σε βάρος των δασικών οικοσυστημάτων, ενώ με την παρ. 1γ νομιμοποιεί κάθε παράνομη οικοδομική άδεια μέχρι το 2011.

Με το άρθρο 49 τροποποιείται η σύνθεση των ΕΠΕΑ, σε βάρος της επιστημονικής γνώσης και εμπειρίας για την κρίση επί του χαρακτήρα ή της μορφής των εμφανιζόμενων στον δασικό χάρτη εκτάσεων τον οποίο εξετάζουν οι επιτροπές και πληρούν οι δασολόγοι των Δασικών Υπηρεσιών. Η αλλαγή της σύνθεσης με τη συμμετοχή άσχετων επιστημονικά ειδικοτήτων (1 δικηγόρος και μάλιστα ως πρόεδρος της επιτροπής και 1 μηχανικός). Είναι σαν να βάζει πρόεδρο δικαστηρίου δασολόγο. Ενώ είναι αυθαίρετος ο καθορισμός του αριθμού των υποθέσεων ως 100 το μήνα, αγνοώντας ότι ο χρόνος ολοκλήρωσης κάθε υπόθεσης καθορίζεται από το βαθμό δυσκολίας της. Αναδεικνύεται η ανάγκη για προσλήψεις μόνιμων δασολόγων αφού έτσι θα δοθεί η δυνατότητα πιο γρήγορης εξέτασης των αντιρρήσεων.

Στο κεφάλαιο για οικιστικές πυκνώσεις υπάρχει αντισυνταγματικότητα. Με τη δήθεν συμμόρφωση με την υπ’ αρ. 685/2019 απόφαση του ΣτΕ, η κυβέρνηση επιδιώκει να παρακάμψει με άλλη διαδικασία την αντισυνταγματικότητα χωρίς να εξασφαλίζεται ότι η αόριστη έννοια της "λειτουργικής ενότητας" δεν θα οδηγήσει σε νομιμοποίηση παράνομης ατομικής ή συλλογικής οικοδόμησης σε κρατικά δασικά οικοσυστήματα. Είναι απαράδεκτη η επιδίωξη γενικευμένης "προσωρινής" εξαίρεσης κατεδαφίσεων αυθαιρέτων η οποία οδηγεί σε συνέχιση της ομηρίας χιλιάδων οικογενειών και είναι βέβαια απαράδεκτο αν μιλάμε για αυθαίρετα μέχρι και το 2011 και το περιεχόμενο του προτεινόμενου ΠΔ του άρθρου 54.

Τέλος στο άρθρο 102 «Διατάξεις δασικής νομοθεσίας» (παρ. 2) δίνεται η δυνατότητα νομιμοποίησης επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε δάση και δασικές εκτάσεις χωρίς άδεια από τη Δασική Υπηρεσία. Ακόμη οι βοηθητικές ή υποστηρικτικές εγκαταστάσεις τους αναγνωρίζονται και ως "ανεξάρτητες εγκαταστάσεις" δίνοντας έτσι δυνατότητα επέκτασής τους σε δάση και δασικές εκτάσεις χωρίς να χρειάζεται άδεια και η βασική εγκατάσταση. Στο δε άρθρο εισάγεται ένα καθεστώς στο οποίο προβλέπει ότι για τη νομιμοποίηση λειτουργίας ενός συνόλου εξορυκτικών δραστηριοτήτων αρκεί αυτό να "υπόκεινται σε καθεστώς γνωστοποίησης με βάση το άρθρο 5 του παρόντος", δηλαδή αρκεί η γνωστοποίηση και όχι η άδεια από την αρμόδια υπηρεσία.

Η προστασία και ολοκληρωμένη διαχείριση του περιβάλλοντος και των προστατευόμενων περιοχών, που είναι άλλωστε και κρατική περιουσία, πρέπει να είναι ευθύνη του κράτους. Το σημερινό κράτος δεν μπορεί να την εξασφαλίσει. Γιατί όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις υποτάσσουν το περιβάλλον στους νόμους της αγοράς, το αντιμετωπίζουν ως εμπόρευμα και κερδοφόρα διέξοδο στις κάθε φορά επενδυτικές επιλογές των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων. Ολοκληρωμένη προστασία και διαχείριση του περιβάλλοντος προϋποθέτει διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και κοινωνίας η οποία θα έχει ως κυρίαρχο κριτήριο την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών συνδυασμένα με την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία του περιβάλλοντος».

ΣΧΕΤΙΚΑ

ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

Δ. Μανωλάκου: Περιβαλλοντικό έγκλημα για τη διευκόλυνση των επιχειρηματικών ομίλων (VIDEO)

πηγή: 902.gr

(Photo: Aulia Erlangga/CIFOR/Flickr)

Την ίδια ώρα που μαίνεται η πανδημία της ζωονόσου του Covid-19, Χατζηδάκης - Μητσοτάκης φέρνουν εσπευσμένα στη Βουλή το νομοσχέδιο που θα σαρώσει το φυσικό περιβάλλον. Σχεδόν το σύνολο των περιβαλλοντικών και οικολογιών οργανώσεων και κινημάτων, σε Ελλάδα και εξωτερικό τους προειδοποιούν για τις συνέπειες της ανευθυνότητας τους. Μίας ανευθυνότητας που επέδειξαν και άλλοι και έγινε μήτρα μετάδοσης φρικτών ζωονόσων στον άνθρωπο. Έγινε αρχή πανδημιών.

Αναδημοσιεύουμε το άκρως επίκαιρο άρθρο του Αθηναϊκού  Μακεδονικού Πρακτορείου ειδήσεων, όπου εξηγούνται οι διαδικασίες μετάδοσης των ζωονόσων και φισικά ανιχνεύονται και οι υπεύθυνοι. Χατζηδάκης - Μητσοτάκης θα είνα η ελληνική συνεισφορά στην παραγωγή, μετάδοση και ακμή των πανδημιών που θα πλήξουν τον κόσμο στα επόμενα χρόνια με αυτά που σχεδιάζουν και όπως θα δείτε στο δημοσίευμα που παρουσιάζουμε, δεν πρόκειται γα υπερβολή

Είτε προέρχεται από τις νυχτερίδες, είτε πέρασε στον άνθρωπο μέσω του παγκολίνου ως ξενιστή, ο κορονοϊός που ανέτρεψε την ζωή στον πλανήτη προέρχεται από το ζωικό βασίλειο, αυτό είναι βέβαιο. Αλλά, η μεταφορά του στον άνθρωπο οφείλεται στις ανθρώπινες δραστηριότητες και, εάν δεν αλλάξει τίποτε, θα ακολουθήσουν και άλλοι.

Οι ζωονόσοι, όπως ονομάζονται οι ασθένειες ή μολύνσεις που μεταφέρονται από τα ζώα στους ανθρώπους δεν είναι και κάτι καινούργιο. Φυματίωση, λύσσα, τοξοπλάσμωση, ελονοσία…Σύμφωνα με το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον, το 60% των μολύνσεων στον άνθρωπο προέρχεται από τα ζώα.

Ποιος οικολόγος άραγε γράφει τέτοιa πράγματα; Η απάντηση στο κείμενο

Η πρωτοβουλία ανήκε στον πρόεδρο της Βολιβίας, Έβο Μοράλες, και υποστηρίχθηκε αρχικά από 50 κράτη – μέλη του διεθνούς οργανισμού.

Η απόφαση για την Διεθνή Ημέρα της Μάνας Γης πάρθηκε το 2009, στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (A/RES/63/278) και εορτάζεται κάθε χρόνο στις 22 Απριλίου. Αναγνωρίζει ότι «η Γη και τα οικοσυστήματά της είναι το σπίτι μας» και ότι είναι αναγκαίο «ο άνθρωπος να προωθήσει την αρμονία με τη φύση και τη Γη».

Αυτό γνωρίζαμε πως ίσχυε μέχρι σήμερα, όταν γίναμε μάρτυρες του απίθανου.

Σήμερα δηλώνει πως μετέχει στον σχετικό εορτασμό και ο άνθρωπος που ξεπέρασε και τον Γιώργο Νταλάρα σε «συμμετοχές». Συμμετέχει σε δράσεις, σε εκδηλώσεις, άσχετα αν γνωρίζει γιατί συμμετέχει. Άσχετα αν είναι ακόμα και αντίθετος σε ό,τι η κάθε εκδήλωση στην οποία συμμετέχει, αναδεικνύει. Έδωσε το παρόν ακόμα και στις προβολές που οργανώθηκαν πέρυσι από την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος, ενώ την ίδια ώρα προωθούσε την τσιμεντοποίηση του. Εμφανίστηκε στην ομιλία του καθηγητή του ΑΠΘ Κ. Βουβαλίδη, για την ανάγκη αποκάλυψης των κλειστών ρεμάτων ενώ προωθούσε το κλείσιμο του μεγάλου ρέματος.

Με ευκολία που ξεπερνά και τον Ι. Μελισσανιδη ή τον Σιζερόν και την Παπαδάκη σε άλματα και περιστροφές, ο άνθρωπος που προωθεί:

Την τσιμεντοποίηση του μεγάλου ρέματος και όλων των ρεμάτων μικρών και μεγάλων, στην ανατολική πλευρά του Πεντελικού όρους

Τις οικιστικές πυκνώσεις και τη μεταβολή του δασικού χαρακτήρα των εκτάσεων εντός και πέριξ του δήμου και υπόσχεται «εντάξεις στο σχέδιο» ακόμα και ολόκληρων δασικών συστημάτων

Την εκχέρσωση μεγάλων περιοχών, έχοντας άγνοια της καταστροφής που προωθεί. Μάλιστα δήλωνε

"Έχω ζητήσει επισήμως να δημιουργηθεί μία αντιπυρική ζώνη 50 μέτρων, ένα σεληνιακό τοπίο, από τα σύνορα των περιοχών εντός σχεδίου με το δάσος."

Την τσιμεντοποίηση παραλιών και τον αφανισμό μοναδικών φυσικών παραθαλάσσιων δασυλλίων

Ο αδίστακτος που μαζί με την περιφέρειια εξαφάνισαν το Μέγα Ρ'εμα και την πλημμυρική του ζώνη για να μην αλλάξει το σημείο χωροθετησης του ΚΕΛ Βορείων Μεσογείων

Ο άνθρωπος που δεν δίνει δεκάρα για λειμώνες ποσειδωνίας στις θάλασσες, για μοναδικούς γεωλογικούς σχηματισμούς εντός και εκτός του νερού στο παραθαλάσσιο μέτωπο του δήμου του. Που αγνοεί τι σημαίνει οικοσύστημα και πως αυτό στηρίζει την ίδια τη ζωή, ενώ δέχεται αφόρητη πίεση από δόμηση και ρύπανση……..

……..δημοσίευσε το παρακάτω, προς κραυγαλέα επίδειξη  πολιτικαντισμού και πλαστού ενδιαφέροντος για το περιβάλλον

Μία πρόταση μας είναι να εορτάσει την 1η  Οκτωβρίου που είναι :  Παγκόσμια Ημέρα Μονοκατοικίας με κήπο και πισίνα  αφού αυτό είναι το μοντέλο με το οποίο θέλει να αντικαταστήσει τα δάση και τις παραλίες της πόλης

Επίσης, μία άλλη εύκαιρη μέρα είναι  και η  19η Οκτωβρίου που  έχουμε την Παγκόσμια Ημέρα Δημόσιας Τουαλέτας και Αποχετευτικού Συστήματος», που στο κάτω κάτω αποτελούν ακόμα ένα ψέμα και μαζί ορόσημα για τα οποία καυχάται.

 Παροιμιώδης βέβαια αλλά εν προκειμένω σε ισχύ μένει η φράση του Γκαίμπελς "Η ιστορία θα μας καταγράψει ή σαν τους καλύτερους πολιτικούς όλων των εποχών ή σαν τους μεγαλύτερους εγκληματίες.".

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ  ΜΕ ΤΙΤΛΟ «ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ»

Ψηφίζουμε στην διαδικτυακή ψηφοφορία.

Είναι χρέος προς τη συνείδηση μας, προς τον τόπο, προς το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη τελικά

Το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας» που η κυβέρνηση ετοιμάζεται πυρετωδώς  να φέρει προς ψήφιση σε μια πρακτικά κλειστή βουλή λόγω καραντίνας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να περάσει γιατί:

1. Καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων σε περιοχές προστασίας της φύσης

2. Εκθέτει σε κίνδυνο τις προστατευόμενες περιοχές, καταργώντας την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ) 

3. Επιτρέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλοντας ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών

Ένα δημοσίευμα τον New York Times, το οποίο συσχετίζει τεκμηριωμένα και σοβαρά, την υποβάθμιση και τελικά την εξαφάνιση των δασών, με τη δυνατότητα μεταπήδησης παθογόνων μικροοργανισμών στον άνθρωπο. Στον άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει, όπως δεν καταλαβαίνουν οι Χατζηδάκηδες και Μητσοτάκηδες, οι Bolsonaro και οι Trump όπου γης, τους μηχανισμούς της Φύσης.   

Ετοιμάζονται να κάνουν νόμο του κράτους ένα κατασκεύασμα που ξεκίνησε από τον ανεκδιήγητο «οικολόγο - ΣΥΡΙΖΟπράσινο» Τσιρώνη, συνεχίστηκε με τον αναίσθητο σε θέματα περιβάλλοντος Φάμελλο και τώρα ο Χατζηδάκης και ο Μητσοτάκης θα ολοκληρώσουν την τερατογένεση. Η καταπάτηση, η εκχέρσωση και ο αφανισμός δασών, υγροτόπων, προστατευόμενων περιοχών γενικά, γίνεται νόμος του αστείου μας κράτους.

Λόγος πολύς για την επιστήμη τελευταία. Ιοί και λοιμώξεις μονοπωλούν την παγκόσμια σφαίρα. Αρρώστιες, θάνατοι και άλλα δεινά, επειδή εμφανίστηκε ένας ιός ο οποίος διαδίδεται εύκολα. Όλοι γονάτισαν μπρος στον επιστήμονα και ζήτησαν τη συνδρομή του. Όσοι τον άκουσαν, λένε πως κρατήθηκαν. Όσοι δεν τον άκουσαν (βλ. τις ΗΠΑ, την Αγγλία ή την Ιταλία με τις μεγάλες αγορές μόδας, ή την Κίνα με τα εργοστάσια) λαμβάνουν τα επίχειρα της επιλογής τους. Όσοι άργησαν ή δεν άκουσαν και διάλεξαν χρηματιστήριο και φάμπρικα,  τώρα μετράνε φέρετρα

Η επιστήμη πάλι συσχετίζει την εξάπλωση και μετάλλαξη νέων παθογόνων μικροοργανισμών  ή των ακόμα πιο απλών κυτταρικών παρασίτων, που είναι οι ιοί, με την φρικτή αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος και πιο ειδικά με την αποδάσωση (Bolsonaro, τα ακούς; Χατζηδάκη, ίδρωσε το αυτί σου; Μητσοτάκη θες να βαφτίσουν τους νέους ιούς και τις πανδημίες τους  με το όνομα σου; COULI-19 πχ;)

Το άρθρο που αναδημοσιεύουμε από το dasarxeio.com, είναι ένα άρθρο της έγκριτης New York Times, που μέσα στο θανατικό που σκεπάζει τη μητρόπολη, αναλύει και εμβαθύνει στα αίτια  και όχι στις λεπτομέρειες.

Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του:

Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας

 και η Ελλάς τους Έλληνας.

Εμμανουήλ Ροΐδης

Το 1946 ο Δ. Πικιώνης σημείωνε «Διότι εις την χώραν της διαυγείας, το παν ευρίσκεται εις φανεράν ανταπόκρισιν προς τα άλλα και τα μακράν κείμενα. Δεν είναι λ.χ. αδιάφορον διά την Ακρόπολιν τι θα κτισθεί επί του Λυκαβηττού. Η δενδροφύτευσις του τελευταίου φαίνεται, διά τους από του Σαρωνικού θεωμένους το λεκανοπέδιον, ως μελανόν στίγμα όπισθεν της Ακροπόλεως, το οποίον καταστρέφει την λοιπήν αρμονίαν του τοπίου…»

Επρόκειτο για την -ολιστική θα λέγαμε σήμερα- άποψη του αρχιτέκτονα που διαμόρφωσε τον αρχαιολογικό  χώρο γύρω από  την Ακρόπολη, αλλά  και τον λόφο Φιλοπάππου. Πρόκειται για την άποψη ενός μεγάλου της αισθητικής και του πολιτισμού, για τον οποίο μάλιστα είχε και την αντίληψη πως όλες οι εκφάνσεις του ανά τον κόσμο, έχουν κοινή βάση και καταγωγή.

Τι θα έλεγε λοιπόν σήμερα ο μεγάλος της αισθητικής (αλλά και λάτρης του Αττικού πρασίνου αφού φρόντισε τη φύτευση γύρω από την Ακρόπολη αλλά και την αναδάσωση των κοντινών της  λόφων), αν έβλεπε την άλωση της Αττικής; Αν έβλεπε την καταστροφή του τόπου που κάποτε υμνήθηκε για το τοπίο που συνέθεταν οι κυρίαρχοι ορεινοί του όγκοι, με τις απόκρημνες πλαγιές που κατέληγαν είτε στις μικρές πεδιάδες της ενδοχώρας ή σε δαντελωτές ακρογιαλιές;  

Το να αγαπάει κανείς έναν τόπο σαν την Αττική, τον καθιστά εραστή ενός νεκρού σώματος. Το πνεύμα του αττικού τοπίου, που αποτελούσε την ψυχή του τόπου,  έχει από πολύ καιρό πετάξει. Έχει πετάξει σε «τόπο αναψύξεως», καμένο και σκαμμένο  από τα ατελείωτα μαρτύρια που του επιφύλασσε ο άνθρωπος. Ο κάτοικος και –με τον νου του- αφέντης του φορτωμένου Ιστορία και Κάλλος, τόπου. Τόπου που οι διαφωνίες των «λογίων» κάποτε, είχαν επίκεντρο το αν τα πευκοδάση του δεν έδεναν αρμονικά με το κατάλευκο μάρμαρο και τους αρχαιολογικούς του χώρους. Σε μία αμιγώς νεοελληνική παράδοση, δημιουργήθηκαν δύο στρατόπεδα. Εκείνων που ήθελαν την Αττική φυτεμένη και εκείνων που ήθελαν τα βράχια της γυμνά. Ακόμα και έτσι όμως, ακόμα και οι λάτρεις των γυμνών βράχων θα έφριτταν αντικρύζοντας την σημερινή κατάσταση, στην οποία έχει υποβαθμιστεί ο κάποτε θείος τόπος.

Ο αφανισμός των δασών της, η διαγραφή –σαν να ήτα γραμμές στο χαρτί-  των 400 και πλέον ρεμάτων της, πηγές ζωής και υγείας για τον τόπο, η άναρχη και ακαλαίσθητη, εντελώς  βάρβαρη δόμηση, πραγματικός ύμνος στον νεοπλουτισμό και το kitsch, έχουν μετατρέψει την Αττική στο φαιό νταμάρι, όπως την περιγράφει με ποιητική ακρίβεια, ο Άλκης Αλκαίος.

Ρέματα χτισμένα, μέσα στην φυσική κοίτη.  Θα διευθετηθούν και θα σβήσουν προς δόξα του βιαστή του Συντάγματος (ρ. Ζούμπερι)

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή ήταν οι εικόνες που αποκαλύφθηκαν μετά το ολοκαύτωμα της 23ης Ιουλίου 2018, στο ανατολικό Πεντελικό και που υφίστανται ακόμα και σήμερα (φωτ. τίτλου). Η ασχήμια (που για καιρό την κάλυπτε καλοπροαίρετα το πευκοδάσος) αποκαλύφθηκε. Και η αποκάλυψη σταδιακά επεκτάθηκε αφού  ότι δεν κάηκε κόπηκε από την φωτιά, κόπηκε από τον αφιονισμένο όχλο που με το φορτίο της εποχής δεν ήταν ικανός να σκεφτεί παραπάνω. Ήταν και η απουσία αρμοδίων που διευκόλυνε την επέκταση της καταστροφής, αλλά η κυρίως ζημιά ήταν η σύντομη αλλά υψηλής καταστροφικής έντασης πυρκαγιά.  Η ασχήμια αυτή κρατάει ακόμα, κυρίαρχο στοιχείο του τόπου.

Και επειδή στην Ελλάδα αποτελεί θεσμό πια, εκεί που οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν επεμβαίνουν, είτε γιατί δεν μπορούν ή γιατί δεν θέλουν, εκεί ριζώνουν και αναπτύσσονται πολιτικές καριέρες.

Υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, περιφερειάρχες και περιφερειακοί σύμβουλοι αγκαλιάζουν τους αυθαιρετούντες και ασχημονούντες. Μαζί και η κεντρική εξουσία. Βαφτίζουν τον καταπατημένο τόποο και με ένα όνομα που βρίσκουν, από τον καιρό του Κέκροπα (για να έχει και λόγια νομιμοποπίηση τρομάρα τους). Μετά τα βαφτίσια τρώνε.  Όλοι μαζί σε έναν χορό, όμοιο με εκείνον που χορεύουν τελετουργικά ανθρωποφάγοι πάνω από το μεγάλο γεύμα της ημέρας. Και στο κέντρο είναι το δάσος, το ρέμα, το βουνό, η παραλία, η Αττική η ίδια.

Και αφού ξεκινήσαμε με τον λόγο του πάντα επίκαιρου Εμμανουήλ Ροΐδη, ας κλείσουμε με μία άλλη δική του αποστροφή. Αναφερόμενος στη απαίσια αντιμετώπιση της ελληνικής (και βέβαια της αττικής) φύσης από τον Έλληνα πολίτη, σημειώνει:

«Πολύ τεχνοκρίται κατηγόρησαν τους αρχαίους ως ανίκανους να αισθανθώσι και να υμνήσωσι τα θέλγητρα της φύσεως, όπως οι σήμερον ρομαντικοί. Την μομφήν ταύτην δύναται να εύρη άδικον ο αναγιγνώσκων τον Οιδίποδα επί Κολωνώ ή τον Ιππόλυτον Στεφανηφόρον, όχι όμως και ο αποβλέπων εις την παρά των απογόνων αυτών ανοχήν της καταστροφής των δασών και της μεταποιήσεως εις άσβεστον των γραφικοτάτων λόφων* των Αθηνών»

(Ροΐδης Δ. Εμ., «Αι εξοχαί των Αθηνών», Αθήνα 1896).

* ΣτAttica Voice Και των Αττικών Βουνών εν γένει θα λέγαμε σήμερα

Αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο του Αντώνη Καπετάνιου (Δασολόγου - περιβαλλοντολόγου) «Αθήνα ζεις; Η πόλη που έφυγε, η πόλη που μένει» Εκδόσεις Φιλιππότη, 2006 

Φωτογραφίες Attica Voice

Ο πλανήτης υποφέρει από τον βάρβαρο ιό που τον μολύνει, εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

Ο άνθρωπος που ζούσε αρμονικά με τη Φύση έχει μεταλλαχθεί σε θανατηφόρο μίασμα του γαλάζιου πλανήτη, δήμιο της ζωής και της Φϋσης. Βλέπει και μετράει τα βήματα προς την καταστροφή, αλλά δεν κάνει βήμα πίσω. Ως υβριστής, θέλει να επιβληθεί παντού στον πλανήτη. Στη γη και στο νερό, στον αέρα και τη θαλασσα.

Χτίζει δάση, αποξηραίνει λίμνες, μπαζώνει ρέματα, ισοπεδώνει βουνά, εξαφανίζει ζωικά ή φυτικά είδη για διασκέδαση. Για σπορ,λένε οι κυνηγοί. Για την αναπτυξη λένε οι πολιτικάντηδες, τάζουν οι βλαχοδήμαρχοι και βλαχοπεριφερειαρχες

Οι αρχαίοι πολιτισμοί, που ζούσαν σε αρμονία με την Φύση, μπολιάστηκαν με τον καπιταλισμό και τον πυρετό του κέρδους με κάθε θυσία. Οι άνθρωποι μετατράπηκαν σε θηρία που αλληλοσπαράσσονται και καταστρέφουν την ίδια την κοιτίδα τους. Πόσο θα ανεχτεί ο πλανήτης αυτή τη μόλυνση; Πόσο τελικά μετράει, πόσο αξίζει η ζωή των ανθρώπων μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος; Πόσο σοβαρές θα είναι οι επιπτώσεις από τον αφανισμό του τρομερού, φονικού ιού στον οποίο έχει μεταλλαχθεί ο άνθρωπος;