No Other Land. Δεν υπάρχει άλλη γη για τους Παλαιστίνιους. Όσο οι Ισραηλινοί δεν το καταλαβαίνουν, τόσο πέφτουν πιο βαθιά σε ένα αδιέξοδο, από το οποίο ίσως δεν υπάρχει επιστροφή.

No Other Land. Η ταινία που γύρισαν από κοινού ένας Παλαιστίνιος, ο Basel Adra και ένας Ισραηλινός, ο Yuval Abraham, για να αποτυπώσουν τη βία και τον εκτοπισμό που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι στα κατεχόμενα από τους Ισραηλινούς Παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής όχθης

Η ταινία επικεντρώνεται στον πολύχρονο αγώνα που δίνει η παλαιστινιακή κοινότητα στην περιοχή Masafer Yatta ενάντια στον σφετερισμό της γης τους από τον ισραηλινό στρατό. Η Masafer Yatta είναι μια ορεινή καλλιεργήσιμη περιοχή, που περιλαμβάνει είκοσι μικρά χωριά που υπάρχουν εκεί πολύ πριν έρθουν στην Παλαιστίνη οι Εβραίοι και ιδρυθεί το ισραηλινό κράτος.

Ωστόσο, το 1980 ο ισραηλινός στρατός κήρυξε την περιοχή «ζώνη στρατιωτικής εκπαίδευσης», απαγορεύοντας την κατοίκησή της από Παλαιστίνιους. Μια απόφαση που - όπως αποδεικνύεται από απόρρητα έγγραφα – είναι προσχηματική και πάρθηκε για να περιοριστεί η εξάπλωση των αραβικών οικισμών στην περιοχή

Οι σκηνοθέτες της ταινίας, με πραγματικό κίνδυνο της ζωής τους, αποτυπώνουν στο φακό τις κατεδαφίσεις σπιτιών και σχολείων, τις καταστροφές δρόμων, καλλιεργειών και πηγαδιών, τους εξευτελισμούς, τραυματισμούς και θανατώσεις των Παλαιστινίων κατοίκων της Masafer Yatta από τον ισραηλινό στρατό κατοχής, σε αγαστή συνεργασία με τους παράνομους Εβραίους εποίκους.

Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό να βλέπει κανείς έναν στρατό κατοχής να εξαφανίζει όλα τα ανθρώπινα σημάδια που έχουν αφήσει οι αυτόχθονες κάτοικοι στη γη τους.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπει τους διωγμένους να επιστρέφουν, να ξαναχτίζουν και να ξαναφυτεύουν. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τους τα γκρεμίσουν πάλι

Και είναι απολύτως εξηγήσιμο πως όταν σε ένα λαό δεν αφήνεις κανένα περιθώριο να ζήσει με αξιοπρέπεια, όταν έχεις ένα λαό φυλακισμένο, όταν έχεις ένα λαό που ο στρατός κατοχής μπαινοβγαίνει στο σπίτι του, όταν έχεις ένα λαό που τον ταπεινώνεις, τον βασανίζεις και τον σκοτώνεις, αυτός ο λαός κάποια στιγμή θα πάρει τα όπλα και δε θα σκεφτεί «λογικά και ανθρώπινα». Γιατί δεν του συμπεριφέρθηκαν ποτέ και αυτού του λαού ανθρώπινα

Έτσι ακριβώς έγινε η 7η Οχτώβρη του 2025, σαν αποτέλεσμα δεκαετιών καταπίεσης και εξευτελισμού ενός λαού που βρέθηκε ξαφνικά ξένος στη δική του γη.

Όποιος δει την ταινία και βάλει τον εαυτό του στη θέση των Παλαιστινίων θα το αντιληφθεί

Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία με σημαντικότερα το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στην Berlinale, αλλά και το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ

Αξίζει να τη δούμε όλοι για να καταλάβουμε πως δε θα υπάρξει Ειρήνη, όσο θα μένει σκλαβωμένη η Παλαιστίνη

Ο Κώστας Φουρίκος είναι μέλος του πληρώματος του ιστιοφόρου «Παύλος Φύσσας», ενός από τα έξι ελληνικά πλοία που μετέχουν στην αποστολή του Στόλου της Ειρήνης,  Global Sumud Flotilla και κατευθύνονται προς τη Γάζα

Από το πλοίο γράφει, ξημερώματα Κυριακής:

Μετά από κουραστικές καθυστερήσεις, εκνευριστικές ασυνεννοησίες, προβλεπόμενες αστοχίες και απρόβλεπτες δυσκολίες… Μετά όμως και από αλληλέγγυες προσπάθειες, ατομικές και συλλογικές υπερβάσεις, dyi πατέντες, και υπερανθρωπες χειροτεχνίες, είναι γεγονός:

Ο στόλος, ενωμένος -ήδη από προχτές- μπήκε στην τελική φάση της προσπάθειάς του να φτάσει στη Γάζα, για να σπάσει τον παράνομο αποκλεισμό που επιβάλει το Ισραήλ στον πληθυσμό της.

Τα πλοία που ξεκίνησαν από 4 διαφορετικά σημεία της Μεσογείου (Βαρκελώνη, Τύνιδα, Κατάνια και Σύρο) ξεπερνούν τις βλάβες που προκύπτουν λόγω του κακού -μεταχειρισμένου στη συντριπτική πλειοψηφία- υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Ξεπερνούν τις ζημιές από τις σιωνιστικές επιθέσεις, ξεπερνούν και τις ιδιοτροπίες του φθινοπωρινού καιρού και αποπλέουν από τη νότια Κρήτη , βγαίνοντας στα διεθνή ύδατα.

Για την ακρίβεια, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι σκεψεις, τα πλοία του Global Sumud Flotilla βρίσκονται πλέον περίπου 400 ναυτικά μίλια από τη Γάζα!

Οι προσπάθειες μηνών, οι ακούραστες προσπάθειες τόσων χιλιάδων ανθρώπων να στήσουν ένα τέτοιο εγχείρημα υπό την πίεση της έλλειψης πόρων και υπό το κράτος των πάσης φύσεως απειλών και δολιοφθορών του Ισραήλ και των -συνένοχων με αυτό- δυτικών κυβερνήσεων, έχουν απτά αποτελέσματα.

Η χαρά που προέκυψε όλη τη χτεσινή νύχτα, από το γεγονός της πλεύσης στην ανοιχτή θάλασσα, ήταν τόση, που υπερέβη το κούνημα νότια της Καρπάθου, υπερέβη τη λαχτάρα από μια παροδική βλάβη στο «Πισσίας», υπερέβη και τα πράσινα / κόκκινα φωτάκια των drones πάνω από τα σκάφη και τα κεφάλια μας.

Από μία σκοπιά, το «ταξίδι τώρα αρχίζει». Από μία άλλη όμως, - ίσως την πιο ουσιαστική- αυτό είναι ένα ταξίδι που ξεκίνησε χρόνια πριν. Είναι επίσης, ένα ταξίδι που έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του, μέχρι τον τελικό προορισμό : την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα, και με κέντρο την Ιερουσαλήμ.

Γι αυτό -και έχοντας επίγνωση των παραπάνω- νιώθουμε χαρούμενοι για κάθε μικρό βήμα που κάνουμε, ανεξαρτήτως του τι θα συναντήσουμε στο επόμενο. Διότι γνωρίζουμε πως κάθε τέτοιο βήμα θα είναι επίπονο. Και ότι σε τελική ανάλυση η επίλυση δεν θα έρθει από την δική μας προσπάθεια.

Εμείς μπορούμε να πυροδοτήσουμε, να βοηθήσουμε, να ευνοήσουμε κάποιες καταστάσεις. Τα κινήματα, οι κοινωνίες, η Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι που θα καταφέρουν και θα πανηγυρίσουν την πολυπόθητη νίκη.

Μέχρι τότε...

Όλα τα μάτια στον στόλο.

Όλα τα μάτια στη Γάζα και την Παλαιστίνη.

Και don’t worry. Όπως είπε και μια συνταξιδιώτισσα από το «Αχέντ Ταμίμι» χτες, λίγο πριν λύσουμε:

«Τα λέμε στην Παλαιστίνη, είτε κρατούμενοι, είτε ελεύθεροι».

Ιστιοφόρο «Παύλος Φύσσας»,

33°58′29.59″ Β, 27°2′47.71″ Α

Κυριακή 28 Σεπτέμβρη

Κυριακή 28/9. Δεύτερη ημέρα σήμερα για το 6ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας. Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στην Παλαιστίνη με ταινίες που αποτυπώνουν το δράμα και τον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού

Οι προβολές των ταινιών ξεκινούν στις 8 μ.μ και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Ο χώρος της προβολής είναι ο θερινός κινηματογράφος ΑΕΛΛΩ, Ελ. Βενιζέλου 12, Ραφήνα. Σε περίπτωση όμως που οι καιρικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν  – που είναι και το πιο πιθανό – η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί λίγα μέτρα πιο πέρα, στον κλειστό χώρο του ΚΑΠΗ Ραφήνας, Ελ. Βενιζέλου 21, που στεγάζει άλλωστε και την Κινηματογραφική Λέσχη Ραφήνας. Όπως και να έχει, θα υπάρχει ενημέρωση έξω από το χώρο του ΑΕΛΛΩ

Είναι προφανές ότι αποζητούμε την όσο γίνεται μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου, που θα δώσει το μήνυμα ότι και σε αυτή την πόλη της Ελλάδας, ο αγώνας για μια ελεύθερη Παλαιστίνη αγγίζει τις καρδιές των ανθρώπων

Και όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται για την ειρήνη, καλό είναι να γνωρίζει πως  … Χωρίς ελεύθερη Παλαιστίνη, δεν θα υπάρξει ειρήνη

του Νίκου Ξυδάκη από την Εφημερίδα των Συντακτών

Στην έρημο της γενοκτονίας έχουν αφανιστεί όλα τα ίχνη των ανθρώπων, ποτηράκια, πιθάρια με αρχαίο λάδι, απομεινάρια μελιού, απολιθώματα κόλιανδρου και ζα’ατάρ, ο σκελετός μιας χαδιάρας γάτας, σβήστηκαν τα πρόσωπα και τα ονόματά τους

Οι αεροφωτογραφίες της Γάζας, ισοπεδωμένα κτίρια, σβησμένοι δρόμοι, ίχνη θεμελίων, μικρά επάρματα πάνω σε έρημη γη, κανένα δέντρο, ούτε κλαρί,

η σκόνη κλείνει τα ρουθούνια σου, πνίγεσαι απ’ τη σκόνη, κατακλύζεσαι από κενό, ένα δραματικό κενό με υπαινικτικά επάρματα,

[[ είναι πίνακας γεωμετρικής αφαίρεσης, εικαστική αλληγορία για την τοπολογία της Αποκάλυψης, μια κλεφτή ματιά στην Κόλαση ]]  

είναι η υπερπραγματικότητα,

ερειπιώνας έρημος που σφίγγει τον λαιμό, έρημος που εξάπτει τη φαντασία, την καλεί να ψαύσει τα αχνά επάρματα στο ανάγλυφο της φωτογραφίας και ν’ ανακαλέσει τη ζωή που κάποτε υπήρξε, όπως στους ιστορικούς ερειπιώνες της Μεσογείου, Δήλο, Πομπηία, Ερκολάνο, Ακρωτήρι Θήρας,

εκεί ίσως ήταν σχολείο, εκεί νοσοκομείο, παρακάτω ένα τέμενος κι ένας χριστιανικός ναός, σε εκείνη την κουκίδα έφτιαχναν πίτες με ζα’ατάρ, ταμπουλέ με αιχμηρό κόλιανδρο, στην παρακάτω κουκίδα σέρβιραν τσάι σε μικρά ποτηράκια, κιουνεφέ,

πέρα στο βάθος είχαν λεμονιές γύρω από ένα πηγάδι και όλα τ’ αγκάλιαζε μαντρότοιχος, είχαν σπιτάκια με κατώι κι ανώι, με εσωτερικές αυλές, όπως στις Κυκλάδες παλιά, όπως στη Δήλο και στο Ακρωτήρι πολύ παλιότερα,

και ιδού τι αφήνει ο σεισμός, το κύμα, το ηφαίστειο, ο πόλεμος,

και ιδού τι αφήνει η γενοκτονία, ούτε καν τα ίχνη του ηφαιστείου και του σεισμού, μια έρημο αφήνει η γενοκτονία, ούτε τοίχους από αυλές και σπίτια ούτε ψηφιδωτά με αλεξίκακες Τανίτ και δελφίνια ούτε υδραγωγείο ούτε καν σώματα κουλουριασμένα πετρωμένα απ’ τη λάβα

[[ κανένα αλεξίκακο δεν σταματά τον γενοκτόνο ]]

εδώ στην έρημο της γενοκτονίας έχουν αφανιστεί όλα τα ίχνη των ανθρώπων, ποτηράκια, πετρωμένες πίτες, πιθάρια με αρχαίο λάδι, απομεινάρια μελιού, απολιθώματα κόλιανδρου και ζα’ατάρ, ο σκελετός μιας χαδιάρας γάτας, ένα αντρόγυνο που πέτρωσε αγκαλιασμένο,

στην έρημο της γενοκτονίας όλα συνέβησαν όπως στις διηγήσεις της Παλαιάς Διαθήκης, όλα σκεπάστηκαν με κρύα στάχτη και λησμονιά, σβήστηκαν τα πρόσωπα και τα ονόματά τους, πυροβολήθηκαν παιδιά από σνάιπερς, έλιωσαν αφυδατωμένα τα νεογνά στη σβηστή θερμοκοιτίδα, ξεριζώθηκε κάθε ζωή,

όσοι απέμειναν τραβούν προς Νότο σε καρότσες αγροτικών, σε καρότσες φορτηγών με έναν μπόγο και δυο κουβέρτες ακρυλικές, οι πολλοί πεζοπόροι με το μάτι πηχτό, κάτω από ντρόουνς και δορυφόρους,

είναι η Έξοδος του 21ου αιώνα, ίσως ν’ ακολουθήσουν κι άλλες παρόμοιες, αφού έγινε η αρχή σε τούτη τη γωνιά του πλανήτη, στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ, στην κοιτίδα των αβρααμικών θρησκειών των βοσκών και των νομάδων, των γιων του Σημ και του Χαμ,

είναι μια αρχαιολογία του μέλλοντος

[[ τι θα ‘λεγε ο Μπένγιαμιν; τι θα ‘λεγε ο Πρίμο Λέβι; ]]

αφού έγινε η τεχνολογική γενοκτονία, με τους αλγόριθμους της Τεχνητής Νοημοσύνης, με όλα τα big data του αφανισμού με το Zyklon του deep learning, με βολές ακριβείας κατά νηπίων,

αυτή η τεχνολογική γενοκτονία που γεννά κέρδη, γνώση φόνου, σταρτ-απς εξολόθρευσης, που γεννά real estate στο μυαλό σαλών του Κακού,

αυτή η hi-tec γενοκτονία μπορεί να εμφανιστεί παντού,

το αδιανόητο είναι η υπερπραγματικότητα, εφιάλτης σε live streaming,

ενόσω οι εκφυλισμένοι κληρονόμοι της αποικιοκρατίας ξαναφτιάχνουν εργοστάσια ολέθρου.

Το αδιανόητο είναι η νέα πραγματικότητα

Πηγή:

ΕΦΣΥΝ 27.09.2025

από τον 902.gr

Από ένα μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στέλνουν μήνυμα ενάντια στην βαρβαρότητα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ενάντια στα ανοσιουργήματα που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα με την στήριξη των συμμάχων του.

Με μια συντονισμένη κινητοποίηση, νωρίς το πρωί, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ανέβηκαν στην Ακρόπολη και σήκωσαν δυο πανό προς την πλευρά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, γραμμένα στα ελληνικά και στα αγγλικά: Να σταματήσει η γενοκτονία. Καμία συνεργασία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Λευτεριά στην Παλαιστίνη γράφουν τα πανό του ΚΚΕ.

Εκατοντάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, με τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν, πλαισίωσαν τα δυο πανό, καλώντας τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, την  Ευρώπη σε όλο τον κόσμο να γιγαντώσουν την πάλη για να πάψει η κτηνωδία στη Γάζα για να σταματήσει κάθε στήριξη και συνεργασία με τους φονιάδες του παλαιστινιακού λαού, να καταδικαστούν ΗΠΑ ΝΑΤΟ ΕΕ. Να αναγνωριστεί παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.

Ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Βουλευτής σε δήλωση του από τον χώρο της κινητοποίησης τόνισε:

«Από εδώ, από το παγκόσμιο μνημείο πολιτισμού, την Ακρόπολη, καταγγέλλουμε την απανθρωπιά και τη βαρβαρότητα του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ ενάντια στη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης που συντελείται μαζί με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Κανείς δεν μπορεί να μένει σιωπηλός. Χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη του λαού με απαίτηση από την κυβέρνηση να σταματήσει κάθε συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και να αναγνωριστεί το κράτος της Παλαιστίνης σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση που έχει πάρει η Βουλή το 2015».