Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΤο Journalists’ Network for Palestine (JNFP)–Greece είναι το Ελληνικό Δίκτυο Δημοσιογράφων για την Παλαιστίνη. Στόχοι του Δικτύου είναι:
Το JNFP στελεχώνουν μέχρι στιγμής – και λέμε μέχρι στιγμής γιατί υπάρχει ανοιχτό κάλεσμα συμμετοχής και σε όποιον άλλον επιθυμεί να βοηθήσει στο εγχείρημα - οι δημοσιογράφοι: Αγραφιώτου Μίκα, Γρηγοριάδης Κώστας, Δερβενιώτης Σπύρος,, Θωμά Λαμπρινή, Καρβουνόπουλος Πάρις, Μυλωνάκη Γεωργία, Παπαδομανωλάκης Παναγιώτης, Πουλής Κωνσταντίνος, Ράπτης Κώστας, Σίδερης Θωμάς, Σκυλλάκος Ηλίας, Τσιάρας Γιώργος, Χατζηστεφάνου Άρης
Το σημερινό άρθρο που δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα του JNFP είναι μία έρευνα του Ηλία Σκυλλάκου, η οποία τεκμηριώνει τη δραματική και ανεξέλεγκτη διείσδυση της Ισραηλινής τεχνολογίας και κατ΄επέκταση του Ισραηλινού κράτους σε κρίσιμα πεδία του αντίστοιχου ελληνικού και ευρύτερα των δημόσιων οργανισμών, από τα συστήματα κυβερνοάμυνας για υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες, έως τα τείχη προστασίας δεδομένων σε υπηρεσίες που διαχειρίζονται ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.
Κραυγαλέο παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση του Predator και των παράνομων παρακολουθήσεων πολιτικών και δημοσιογράφων από την κυβέρνηση της ΝΔ με τεχνολογίες που προέρχονται από το ισραηλινό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα
Εκτός όμως από το Predator, υπάρχουν και άλλες, εξίσου κρίσιμες διαδρομές μέσω των οποίων η ισραηλινή τεχνολογία αιχμής, που έχει ιστορικό διασύνδεσης με τις υπηρεσίες κατασκοπείας, παγιώνεται με νόμιμο τρόπο ως βασικός πυλώνας των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών, για την ασφάλεια των δικτύων τους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα χρησιμοποιεί firewall (την πρώτη γραμμή άμυνας σε επίπεδο κυβερνοασφάλειας στα δίκτυα) της Check Point. Ο θεσμός δηλαδή που έχει ως αποστολή να διασφαλίζει την ανεξαρτησία και την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, στηρίζει την άμυνά του σε τεχνολογία μιας εταιρείας με αποδεδειγμένους δεσμούς με τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες
Και το ερώτημα που ακολουθεί είναι απολύτως εύλογο: Πώς ορίζεται η έννοια της κυριαρχίας και πώς μπορούμε να μιλάμε για ανεξαρτησία, για δημοκρατική διαφάνεια και για προστασία δικαιωμάτων, όταν τα συστήματα που πρέπει να προστατεύουν την καθημερινή ζωή των πολιτών και τα θεμέλια της ψηφιακής υποδομής του ελληνικού Δημοσίου φέρουν την υπογραφή εταιρειών που έχουν διαμορφωθεί σε συνθήκες κατοχής, είναι συνδεδεμένες με μηχανισμούς των μυστικών υπηρεσιών και του στρατού μιας άλλης χώρας, η οποία διαπράττει εγκλήματα πολέμου και παραβιάζει κάθε πτυχή του διεθνούς δικαίου;
Ας διαβάσουμε όμως με προσοχή ολόκληρο το άρθρο-έρευνα του Ηλιά Σκυλλάκου για να διαπιστώσουμε πως το καθεστώς Μητσοτάκη έχει παραδώσει τη χώρα χειροπόδαρα στις ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών και κατασκοπείας
Ίσως πρόκειται για την πρώτη καραμπινάτη υπόθεση εθνικής προδοσίας από μία ελληνική κυβέρνηση μετά την κυβέρνηση των δωσιλόγων
..................................................................................................................................................................
Η σχέση του ελληνικού κράτους με την ισραηλινή τεχνολογία είναι μια διαδικασία σταδιακής διείσδυσης, όπου προϊόντα και εφαρμογές που έχουν αναπτυχθεί μέσα από την εμπειρία της κατοχής, των μυστικών υπηρεσιών ή της «κυβερνοασφάλειας» και του ελέγχου πληθυσμών στην Παλαιστίνη και στη Μέση Ανατολή, μεταφέρονται στην ελληνική δημόσια σφαίρα.
Το Ισραήλ, αξιοποιώντας τον ρόλο του ως εργαστήριο κατασταλτικών τεχνολογιών, προβάλλει τις λύσεις του ως υψηλού επιπέδου, καθώς παρουσιάζεται ως ένα κράτος εξειδικευμένο στην «καινοτομία ασφάλειας» και στην ψηφιακή διακυβέρνηση.
Αυτή η εικόνα αποτελεί προϊόν μιας στρατηγικής που θέλει το Ισραήλ να εμφανίζεται διεθνώς ως πάροχος τεχνολογίας αιχμής, κάτι που είναι αλήθεια, αποσιωπώντας όμως ότι σχεδόν το σύνολο αυτής της τεχνογνωσίας προήλθε από τον αποικιοκρατικό του ρόλο, την καθημερινή καταπίεση ενός λαού υπό κατοχή, με «δοκιμασμένες» τεχνολογίες σε πραγματικές συνθήκες, μέσω των μυστικών υπηρεσιών του.
Παράλληλα, αποσιωπάται πως πληθώρα εταιρειών του Ισραήλ που έχουν εμπορικούς πελάτες ή κυβερνήσεις σε άλλες χώρες συνεργάζονται ακόμη και σήμερα με τις μυστικές υπηρεσίες, τον στρατό του IDF και αλληλοϋποστηρίζονται στα κατεχόμενα εδάφη και πάνω σε έναν λαό που ζει υπό πολιορκία.
Η διείσδυση, όμως, του Ισραήλ και το βαθύ στρατιωτικοβιομηχανικό συμπλέγμα, φαίνεται να εκτείνεται σε κρίσιμα πεδία του ελληνικού κράτους και ευρύτερα των δημόσιων οργανισμών, από τα συστήματα κυβερνοάμυνας για υπουργεία και δημόσιες υπηρεσίες, έως τα τείχη προστασίας δεδομένων σε Υπηρεσίες που διαχειρίζονται ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.
Η υπόθεση του Predator και των παράνομων παρακολουθήσεων έφερε στο φως το πιο κραυγαλέο παράδειγμα για το πώς τεχνολογίες που προέρχονται από το ισραηλινό στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα μεταφέρονται σχεδόν αυτούσιες στο ελληνικό κράτος για την παράνομη παρακολούθηση πολιτικών και δημοσιογράφων από την κυβέρνηση της ΝΔ.
Όμως, η εικόνα είναι ακόμη πιο σύνθετη. Διότι, αν το Predator αποκαλύπτει τον μηχανισμό της παράνομης παρακολούθησης, υπάρχουν και άλλες, εξίσου κρίσιμες διαδρομές μέσω των οποίων η ισραηλινή τεχνολογία αιχμής, πολλές από τις οποίες έχουν ιστορικό διασύνδεσης με τις υπηρεσίες κατασκοπείας, παγιώνεται με νόμιμο τρόπο ως βασικός πυλώνας των ελληνικών δημόσιων υπηρεσιών, για την ασφάλεια των δικτύων τους.
Και εδώ έρχεται η περίπτωση του Check Point, που ιδρύθηκε το 1993 στο Ισραήλ και συγκαταλέγεται σήμερα στους μεγαλύτερους διεθνείς παρόχους συστημάτων «κυβερνοασφάλειας». Τα προϊόντα της χρησιμοποιούνται σε περισσότερες από εκατό χιλιάδες εταιρείες και οργανισμούς, από τράπεζες και νοσοκομεία μέχρι κυβερνήσεις και στρατούς, με τη χώρα μας να είναι μέρος αυτής της δικτύωσης.
Οι δεσμοί της εταιρείας με τον στρατό του Ισραήλ και με εξειδικευμένες υπηρεσίες και συστήματα κατασκοπείας είναι εμφανείς και στην ίδια τη διοίκηση της εταιρείας.
Ο ιδρυτής της, Γκιλ Σβεντ, υπηρέτησε στη Μονάδα 8200, την ελίτ υπηρεσία ηλεκτρονικής κατασκοπείας του ισραηλινού στρατού, η οποία θεωρείται αντίστοιχη της αμερικανικής NSA. Η μακροχρόνια επικεφαλής τεχνολογίας, Ντόριτ Ντορ, είχε επίσης θητεύσει στη Μονάδα 8200 και είχε τιμηθεί με το Εθνικό Βραβείο Άμυνας. Από το 2024, διευθύνων σύμβουλος ανέλαβε ο Νατάβ Ζαφρίρ, ο οποίος υπήρξε διοικητής της ίδιας μονάδας και μάλιστα ιδρυτής της Διοίκησης Κυβερνοάμυνας του Ισραήλ.
Με άλλα λόγια, η κορυφή της Check Point προέρχεται άμεσα από την αφρόκρεμα των ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών του Ισραηλινού στρατού.
Η Check Point δεν είναι απλώς μια εταιρεία με στρατιωτικό DNA, ή με κάποιο παρελθόν, αλλά συνεργάζεται ανοιχτά με τη βιομηχανία όπλων. Μαζί με την Israel Aerospace Industries (IAI), κολοσσό που κατασκευάζει dronesκαι προηγμένα οπλικά συστήματα, ίδρυσε την κοινοπραξία IC3 για την ασφάλεια «εθνικών κρίσιμων υποδομών».
Η διείσδυση της CheckPoint σε ευαίσθητες δομές του ελληνικού κράτους
Στην Ελλάδα, η παρουσία της βρίσκεται σε ιδιωτικές εταιρείες και τράπεζες, όμως έχει διεισδύσει στον ίδιο τον κορμό του κρατικού μηχανισμού. Δημόσιοι οργανισμοί, πανεπιστημιακά ιδρύματα, αλλά και κρίσιμες υποδομές υγείας έχουν προμηθευτεί κυρίως firewalls και λογισμικά ασφαλείας της Check Point, ενσωματώνοντάς τα στην καθημερινή λειτουργία τους.
Η διείσδυσή της στον ελληνικό δημόσιο τομέα είναι περισσότερο εκτεταμένη απ’ όσο αφήνουν να φανεί οι προκηρύξεις και αποφάσεις των δημόσιων οργανισμών, καθώς πλήθος συμβάσεων έχουν εγκριθεί σε αρκετές δημόσιες υπηρεσίες στην Ελλάδα!
Η 1η Υγειονομική Περιφέρεια Αττικής (1η ΥΠΕ), που υπάγεται στο Υπουργείο Υγείας, δημοσίευσε επίσημη πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος με αριθμό 120/2025 για την ετήσια ανανέωση της συνδρομής του firewall Check Point Quantum 6200P. Η ανάρτηση, που φιλοξενείται στην ιστοσελίδα της ΥΠΕ και στο «Διαύγεια», αφορά τη συλλογή προσφορών για την παράταση της άδειας λειτουργίας του συστήματος κυβερνοασφάλειας της ισραηλινής εταιρείας Check Point Software Technologies Ltd., το οποίο χρησιμοποιείται για την προστασία των πληροφοριακών δικτύων και των δεδομένων των νοσοκομείων της Αττικής.
Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι η μεγαλύτερη υγειονομική περιφέρεια της χώρας στηρίζει την προστασία των δικτύων και των δεδομένων της σε μια τεχνολογία που σχεδιάστηκε μέσα σε στρατιωτικά εργαστήρια του Ισραήλ.
Ανάλογη εικόνα παρουσιάζεται και στον Οργανισμό Πνευματικής Ιδιοκτησίας.Στις 21 Ιανουαρίου 2025, ο Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας (ΟΠΙ) εξέδωσε Εντολή Πληρωμής (ΑΔΑ: 9ΩΩ8469Η3Κ-96Ω) ύψους 1.539,67 ευρώ.
Η πληρωμή αφορά την «ανανέωση άδειας για πρόγραμμα FIREWALL Check Point για ένα έτος»
Στις 9 Σεπτεμβρίου 2025, ο Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) ενέκρινε (ΑΔΑ: Ρ28Ο465ΧΗΥ-21Γ) τη δέσμευση πίστωσης 29.760 ευρώ για την προμήθεια αδειών χρήσης Check Point.
Ο ΟΒΙ, υπάγεται στο Υπουργείο Ανάπτυξης και είναι υπεύθυνος για τα πατέντες και εμπορικά σήματα της χώρας.
Στα «χέρια» της η ασφάλεια του δίκτυου της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων
Η εικόνα όμως αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σοβαρότητα και εγείρει εύλογα ερωτήματα, όταν αποκαλύπτεται ότι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα χρησιμοποιεί firewall της Check Point. Ο θεσμός που έχει ως αποστολή να διασφαλίζει την ανεξαρτησία και την προστασία των προσωπικών δεδομένων των πολιτών, στηρίζει την άμυνά του σε τεχνολογία μιας εταιρείας με αποδεδειγμένους δεσμούς με τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες.
Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα εξέδωσε δύο αλλεπάλληλα έγγραφα (ΑΔΑ: 6ΔΗΦΙΜΟ-9ΣΥ και ΨΑ6ΥΙΜΟ-ΟΙ5) που αφορούν τη δέσμευση και την πληρωμή ποσού 8.991,67 ευρώ για την ανανέωση της άδειας του Check Point firewall.
Η πρώτη απόφαση, στις 17 Οκτωβρίου 2024 ενέκρινε τη δαπάνη· η δεύτερη, στις 25 Ιουνίου 2025, αφορά το χρηματικό ένταλμα πληρωμής ύψους 4.464 ευρώ.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει, πως το firewall είναι η πρώτη γραμμή άμυνας σε επίπεδο κυβερνοασφάλειας στα δίκτυα. Αν αυτό το εργαλείο ελέγχεται από εταιρεία που έχει ιστορικά συνεργαστεί ή συνεργάζεται με ισραηλινές υπηρεσίες πληροφοριών, παρέχοντας ακόμη και σήμερα υπηρεσίες ασφαλείας, τότε τίθενται σοβαρά ερωτήματα.
Η σοβαρότητα της διείσδυσης ισραηλινών εταιρειών σε ευαίσθητους χώρους που αφορούν την ασφάλεια των δικτύων είναι τεράστια, καθώς ισραηλινές εταιρείες κυβερνοασφάλειας, εκτός των άλλων, έχουν βρεθεί και στο στόχαστρο για πιθανές «πίσω πόρτες» στα προϊόντα τους.
Η πολιτική διάσταση γίνεται ακόμη πιο έντονη, αν σκεφτεί κανείς, ότι το Ισραήλ κατηγορείται διεθνώς για εγκλήματα πολέμου και για γενοκτονία στη Γάζα. Το ίδιο κράτος που έχει θεσμοθετήσει την επιτήρηση και την καταστολή ως «εθνικό δόγμα» είναι εκείνο που παρέχει εργαλεία στον ελληνικό θεσμό που οφείλει να προστατεύει τον πολίτη από την καταπάτηση της ιδιωτικότητας.
Στο στόχαστρο του Μποϊκοτάζ
Η Palestine Solidarity Campaign (PSC), ένας από τους βασικούς συμμάχους του κινήματος BDS στη Βρετανία, έχει αφιερώσει ξεχωριστό προφίλ στην Check Point Software Technologies, παρουσιάζοντάς την ως χαρακτηριστική περίπτωση εταιρείας που πρέπει να στοχοποιείται από καμπάνιες μποϊκοτάζ.
Για το BDS, η στοχοποίηση τέτοιων εταιρειών είναι κεντρική, αφού η διακοπή συμβολαίων και επενδύσεων απονομιμοποιεί τη χρηματοδότηση του απαρτχάιντ και αποκαλύπτει πώς η τεχνολογία μετατρέπεται σε όπλο αποικιοκρατικού ελέγχου.
Σε άρθρο του bdsmovement.net με τίτλο “Biggest Dutch Pension Fund ABP Divests from Israeli Banks” αναδεικνύεται η ιστορική απόφαση του ολλανδικού ταμείου ABP, ενός από τα μεγαλύτερα στον κόσμο, να αποσύρει επενδύσεις από ισραηλινές τράπεζες που εμπλέκονται στη χρηματοδότηση εποικισμών στα κατεχόμενα.
Η κίνηση αυτή παρουσιάζεται ως νίκη του κινήματος BDS, αφού αποδεικνύει ότι η στρατηγική των αποεπενδύσεων μπορεί να έχει χειροπιαστά αποτελέσματα και να πιέσει μεγάλους θεσμούς να διακόψουν σχέσεις με φορείς που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο. Εκτός από τις τράπεζες, το άρθρο καταγράφει και μια σειρά ισραηλινών εταιρειών που βρίσκονται στο επίκεντρο κριτικής και συζητήσεων για αποεπενδύσεις. Ανάμεσά τους εμφανίζεται ρητά και η Check Point Software Technologies.
Η Μονάδα 8200 & ισραηλινές εταιρείες: νύχι-κρέας
Για να γίνει κατανοητός ο ρόλος της Μονάδας 8200 των μυστικών υπηρεσίων του IDF, στις εταιρείες τεχνολογίας, με τις οποίες το ελληνικό δημόσιο συνάπτει συμβάσεις, αξίζει να σημειωθεί πως αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους θεσμούς διαμόρφωσης της ισραηλινής τεχνολογικής ελίτ και έναν από τους βασικούς λόγους της εκρηκτικής ανάπτυξης του τομέα της υψηλής τεχνολογίας στο Ισραήλ.
Σε ρεπορτάζ του Forbes περιγράφεται πως σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι απόφοιτοι των Χάρβαρντ, Γουόρτον και Στάνφορντ κυριαρχούν στην αγορά στελεχών και καθορίζουν τα επαγγελματικά δίκτυα, στο Ισραήλ η στρατιωτική θητεία και ιδιαίτερα η υπηρεσία στις επίλεκτες μονάδες πληροφοριών έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από οποιοδήποτε ακαδημαϊκό πτυχίο. Η φράση «πού υπηρέτησες στον στρατό;» είναι καθοριστική σε κάθε επαγγελματική συνέντευξη και το «είμαι απόφοιτος της 8200» λειτουργεί ως διαβατήριο επιτυχίας στον κόσμο των start-ups, των επενδύσεων και της τεχνολογίας.
Η Μονάδα 8200 λειτουργεί ως ένα κλειστό δίκτυο υψηλής τεχνογνωσίας, εμπιστοσύνης και εσωτερικών δεσμών που επεκτείνονται από το στρατιωτικό περιβάλλον στην επιχειρηματική ζωή. Οι σχέσεις που χτίζονται μέσα στις μονάδες («φάγαμε από το ίδιο δοχείο», «κοιμόμασταν στην ίδια σκηνή») διατηρούνται και μετά τη θητεία, δημιουργώντας μια ισχυρή ελίτ επιχειρηματική αδελφότητα.
Στον χώρο της τεχνολογίας, η αποφοίτηση από τη 8200 αποτελεί σχεδόν εγγύηση επαγγελματικής απορρόφησης και συχνά προϋπόθεση πρόσληψης, με αγγελίες που απευθύνονται αποκλειστικά σε πρώην μέλη της Μονάδας.
Ο Σύλλογος Αποφοίτων της 8200, αναγνωρίζοντας αυτή την επιρροή, έχει αναπτύξει δικό του δίκτυο εύρεσης εργασίας, επενδυτών και συνεργασιών, μετατρέποντας τη Μονάδα σε ένα οργανωμένο οικοσύστημα παραγωγής επιχειρηματιών και επενδυτών. Η συμβολή της 8200 στην ισραηλινή τεχνολογική οικονομία είναι θεμελιώδης. Όπως παραδέχονται πρώην διοικητές της, πολλοί τομείς της βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας θα ήταν «θεμελιωδώς ασθενέστεροι» χωρίς τη μετάβαση τεχνολογιών και προσωπικού από τη Μονάδα στον ιδιωτικό τομέα.
Και το ρεπορτάζ καταλήγει πως εταιρείες όπως η Check Point, η NICE Systems, η Comverse, η Gilat, ακόμη και πλατφόρμες όπως το ICQ και το Metacafe, ιδρύθηκαν ή στελεχώθηκαν από απόφοιτους της 8200. Ο ίδιος ο Γκιλ Σβέντ, ιδρυτής της Check Point, υπηρέτησε στη Μονάδα, όπως και οι Yoel Gat και Shlomo Dovrat, που έγιναν ηγετικές φυσιογνωμίες της ισραηλινής τεχνολογίας.
Η NICE και η σκοτεινή της κληρονομιά στο ελληνικό κράτος
Η περίπτωση της Check Point δεν είναι μεμονωμένη. Στην ίδια βιομηχανία όπου εξειδικέυεται στον τομέα των παρακολουθήσεων και της καταγραφής πληροφοριών και τηλεφωνικών επικοινωνιών ανήκει και η NICE Systems, μια εταιρεία με εξίσου βαριά κληρονομιά που σήμερα δραστηριοποιείται μαζικά στον χώρο της παρακολούθησης επικοινωνιών σε όλον τον κόσμο.
Η συνεργασία της NICE Systems με το ελληνικό Δημόσιο αποτυπώνεται σε επίσημα έγγραφα συμφωνιών και δείχνει τη διείσδυση σε νευραλγικές κρατικές υπηρεσίες του Δημοσίου, που κάποιες συνδέονται άμεσα με την εξυπηρέτηση του πολίτη!
Το 2023, για παράδειγμα, το ΕΚΑΒ υιοθέτησε το σύστημα NICE Recording Express (NRX) για να καταγράφει τις εισερχόμενες κλήσεις στα τηλεφωνικά του κέντρα.
Στις 28 Αυγούστου 2023, κατά τη διάρκεια περιοδικού ελέγχου του καταγραφικού συστήματος φωνής του ΕΚΑΒ Ιωαννίνων, διαπιστώθηκε ότι το σύστημα δεν πραγματοποιούσε εγγραφές στην ψηφιακή του κάρτα. Μετά από επικοινωνία με την ανάδοχο εταιρεία συντήρησης, το πρόβλημα επιλύθηκε προσωρινά μέσω απομακρυσμένης πρόσβασης, όμως επανεμφανίστηκε την επόμενη ημέρα.
Η εταιρεία, ζήτησε την αποστολή ολόκληρου του συστήματος για περαιτέρω τεχνικό έλεγχο και επισκευή, διαπιστώνοντας βλάβη στην ψηφιακή κάρτα, που καθιστούσε το σύστημα ανενεργό.
Κατόπιν των διαπιστώσεων αυτών, η διοίκηση του ΕΚΑΒ προχώρησε σε κατεπείγουσα διαδικασία απευθείας ανάθεσης για την προμήθεια νέας ψηφιακής κάρτας (8 αναλογικών και 8 ψηφιακών καναλιών), της NICE Recording Express (NRX) προκειμένου να αποκατασταθεί η λειτουργία του καταγραφικού συστήματος φωνής.
Το έγγραφο αναφέρει ότι η προμήθεια εγκρίθηκε με Απόφαση Ανάληψης Υποχρέωσης (ΑΔΑ: 9ΥΛΑΟΡΠ-ΖΛ5) και συνολικό οικονομικό ύψος 4.464 ευρώ, για την ομαλή συνέχιση λειτουργίας του παραρτήματος Ιωαννίνων.
Η παρουσία της εταιρείας παραμένει ενεργή έως σήμερα, καθώς το 2024 ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ) υπέγραψε νέα σύμβαση για την «ανανέωση συμβολαίου συντήρησης καταγραφικού NICE», επιβεβαιώνοντας ότι η τεχνολογία της NICE εξακολουθεί να είναι ενσωματωμένη σε κομβικές κρατικές δομές.
Σύμφωνα με χρηματικό ένταλμα πληρωμής, ο ΟΔΔΗΧ κατέβαλε το ποσό των 1.153,20 ευρώ για την ανανέωση του συμβολαίου συντήρησης του καταγραφικού συστήματος NICE, που εξυπηρετεί τις υπηρεσιακές ανάγκες του οργανισμού.
Η εταιρεία NICE ιδρύθηκε το 1986 από τον Benjamin Levin και έξι συνεργάτες του, όλοι πρώην μέλη της Μονάδας 8200, της μυστικής υπηρεσίας ηλεκτρονικής κατασκοπείας του IDF,. Σύντομα, η εταιρεία εξελίχθηκε σε κομβικό παίκτη της βιομηχανίας παρακολούθησης.
Προϊόντα της NICE χρησιμοποιήθηκαν σε όλη την πορεία της εταιρείας από τον ισραηλινό στρατό, την αστυνομία και τις υπηρεσίες ασφαλείας (Shin Bet) για επιτήρηση επικοινωνιών.
Το 2015, το τμήμα Cyber & Intelligence μεταβιβάστηκε στην Elbit Systems, ενισχύοντας έτσι τον δεσμό της με το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα του Ισραήλ.
Σύμφωνα με το Press for Conversion! (καναδικό περιοδικό που ιδρύθηκε το 1990 από τον Συνασπισμό για την Εναντίωση του Εμπορίου Όπλων – COAT), η NICE συμμετείχε σε κοινοπραξίες που στόχευαν στην ανάπτυξη τεχνολογιών «κατά της διεθνούς τρομοκρατίας», μαζί με τις μεγαλύτερες ισραηλινές πολεμικές βιομηχανίες: Elbit, Rafael και Israel Aerospace Industries.
Όπως αναφέρεται σε παλαιότερη έρευνα, με περιουσιακά στοιχεία ύψους 1,5 δισ. δολαρίων το 2010, η NICE προσέφερε προϊόντα υποκλοπών και ανάλυσης δεδομένων σε στρατούς, μυστικές υπηρεσίες και ιδιωτικές εταιρείες ανά τον κόσμο.
Η σειρά NiceTrack, για παράδειγμα, επιτρέπει μαζική υποκλοπή και στοχευμένη παρακολούθηση, ανακτώντας συνομιλίες, γεωεντοπισμό και δίκτυα σχέσεων από τηλεφωνία, φαξ και διαδικτυακές εφαρμογές. Το 2009, η εταιρεία βραβεύτηκε με το Homeland Security Award για το σύστημα NICE Vision.
Μετέπειτα, και μετά την πώληση μέρους των υπηρεσιών της στην Elbit, η NICE επιχείρησε να «καθαρίσει» το brand της, επικεντρώνοντας τις δραστηριότητές της σε εμπορικές εφαρμογές υπηρεσιών καταγραφής κλήσεων για εμπορικούς πελάτες, αλλά και υπηρεσίες cloud, data analytics και customer experience.
Στη δεκαετία του 1990–2000, η NICE έγινε διεθνώς γνωστή για το προϊόν της NICE Recording eXpress (NRX), ένα λογισμικό που μπορούσε να καταγράφει και να αποθηκεύει τηλεφωνικές συνομιλίες σε μαζική κλίμακα. Επισήμως προωθήθηκε ως εργαλείο για call centers, όπως για παράδειγμα στο ΕΚΑΒ που είδαμε παραπάνω.
Σύμφωνα με έρευνα της πλατφόρμας AFSC Investigate, η NICE πουλούσε προϊόντα και σε φυλακές και υπηρεσίες ασφαλείας στις ΗΠΑ. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι φυλακές των Ηνωμένων Πολιτειών: εκεί, η τεχνολογία της χρησιμοποιείται για να καταγράφει τις κλήσεις των κρατουμένων.
Με το εργαλείο, οι αρχές μπορούν να βάλουν «λέξεις-κλειδιά» σε μια λίστα και να εντοπίζουν πότε αυτές εμφανίζονται σε μια τηλεφωνική συνομιλία. Μπορούν επίσης να αναλύουν τη φωνή, τον τόνο και το συναίσθημα του ομιλητή, μετατρέποντας το κάθε τηλεφώνημα σε υλικό που μπορεί να ερευνηθεί σαν μια τεράστια βάση δεδομένων.
Η εικόνα που προκύπτει λοιπόν από την έρευνα δεν είναι ένα τεχνοκρατικό ζήτημα αμιγώς τεχνικό ή γραφειοκρατικό. Είναι πολιτικό, ηθικό και δημοκρατικό. Και τα ερωτήματα παραμένουν. Οι συμβάσεις αυτές του ελληνικού Δημοσίου, με εταιρείες που αποτελούν μέρος του στρατιωτικοβιομηχανικού συμπλέγματος του κράτους απαρτχάιντ, τι τελικά διασφαλίζουν;
Πώς ορίζεται η έννοια της κυριαρχίας και πως μπορούμε να μιλάμε για ανεξαρτησία, για δημοκρατική διαφάνεια και για προστασία δικαιωμάτων, όταν τα συστήματα που πρέπει να προστατεύουν την καθημερινή ζωή των πολιτών και τα θεμέλια της ψηφιακής υποδομής του ελληνικού Δημοσίου φέρουν την υπογραφή εταιρειών που έχουν διαμορφωθεί σε συνθήκες κατοχής, είναι συνεδεμένες με μηχανισμούς των μυστικών υπηρεσιών και του στρατού μιας χώρας η οποία διαπράτει εγκλήματα πολέμου και παραβιάζει κάθε πτυχή του διεθνούς δικαιου;
δημοσιογραφική Έρευνα: Ηλίας Σκυλλάκος – δημοσιογράφος, μέλος του Journalists Network For Palestine – Greece
φωτό από Andrew Shiva / Wikipedia, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=28865649
Ας προσπαθήσουμε να βάλουμε τα πράγματα σε μια σειρά, εάν υποτεθεί ότι σεβόμαστε το Διεθνές Δίκαιο και όχι το Δίκαιο του ισχυρού. Και αν υποτεθεί ότι δεν είμαστε από τους «για την Κύπρο δεν μιλάτε όμως, ε;»
Οι ακτιβιστές/στριες του Global Sumud Flotilla δεν κατευθύνονταν προς το Ισραήλ, αλλά προς τα παράλια της Γάζας, μια περιοχή που έχει αναγνωριστεί από τον ΟΗΕ ως παλαιστινιακό έδαφος και παρόλα αυτά βρίσκεται σε ναυτικό αποκλεισμό από το Ισραήλ εδώ και δεκαετίες.
Οι ακτιβιστές/στριες του Global Sumud Flotilla συνελήφθησαν σε διεθνή ύδατα και μεταφέρθηκαν στο Ισραήλ, δηλαδή σε χώρα που δεν ήθελαν. Αυτό ονομάζεται απαγωγή
Τα πλοία του Global Sumud Flotilla κατασχέθηκαν ενώ έπλεαν σε διεθνή ύδατα. Αυτό ονομάζεται πειρατεία
Κάποιοι βέβαια, όλα αυτά τα αποκαλούν Δίκαιο του ισχυρού και φασισμό και ξεμπερδεύουν με τις ορολογίες και τις λεπτομέρειες
Πάμε τώρα παρακάτω.
Οι 470 περίπου ακτιβιστές/στριες μεταφέρθηκαν στις περιβόητες φυλακές Κετζιότ (Kziot) στην έρημο του Νεγκέβ, διαβόητες για τη σκληρότητα των συνθηκών κράτησης και για τους βασανισμούς Παλαιστινίων κρατουμένων
Ανάμεσα σε αυτούς, βρίσκονται και 27 Έλληνες, μία από τους οποίους είναι βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου. Η Πέτη Πέρκα της Νέας Αριστεράς.
Εν τω μεταξύ, στο καθιερωμένο πλέον κυριακάτικο κήρυγμά του στο facebook, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο άνθρωπος που θέλει να λέγεται πρωθυπουργός της Ελλάδας, δεν έβγαλε κουβέντα για τους Έλληνες ομήρους των Ισραηλινών. Αντίθετα, έδειξε ενδιαφέρον για τους Ισραηλινούς ομήρους της Χαμάς και ζήτησε την απελευθέρωσή τους, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι εκπροσωπεί συμφέροντα πέραν της Ελλάδας
Ας επιστρέψουμε όμως στην άγνωστη εν πολλοίς έρημο του Νεγκέβ, που θα έπρεπε όμως να είναι περισσότερο γνωστή για πολλούς λόγους. Ας δούμε αυτούς τους λόγους έναν-έναν,
Αξίζει όμως να αναφέρουμε πριν ξεκινήσουμε, ότι ενώ καταλαμβάνει πάνω από τη μισή έκταση του Ισραήλ, ο πληθυσμός της, σύμφωνα με στοιχεία του 2010, είναι μόλις 630.000 άτομα, από τα οποία οι 470.000 είναι Εβραίοι, ενώ 160.000 είναι Βεδουίνοι
Οι φυλακές Kziot (Al Naqab)
Ο ένας λόγος είναι οι διαβόητες φυλακές Κετζιότ, εκεί που οδηγήθηκαν οι 27 Έλληνες όμηροι. Οι φυλακές Kziot, αλλιώς Al Naqab, βρίσκονται στην έρημο Νεγκέβ και έχουν αποτελέσει αντικείμενο έντονης διεθνούς κριτικής.
Πολλές είναι οι οργανώσεις υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων που έχουν καταγγείλει παραβίαση βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων, κακομεταχείριση και βασανισμούς κρατουμένων.
Μεταξύ αυτών, η B’Tselem, μία ισραηλινή ΜΚΟ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία έχει δημοσιεύσει έκθεση με τίτλο «Καλώς ήρθατε στην κόλαση», παραθέτοντας μαρτυρίες κρατουμένων που περιγράφουν περιστατικά βίας, στέρησης τροφής και νερού, ταπεινωτικών ελέγχων, χτυπήματα στα γεννητικά όργανα κατά τη διάρκεια σωματικών ελέγχων και σεξουαλικής κακοποίησης.
φωτό https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Kziot.JPG
Όπως σημειώνει ο δικηγόρος Θανάσης Καμπαγιάννης σε ανάρτησή του στο facebook:
“Τα τελευταία δύο χρόνια, με εντολή του Μπεν Γκβιρ, οι κρατούμενοι υφίστανται το βασανιστήριο της πείνας. Ακόμα και το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ αναγκάστηκε, για να διασώσει τα προσχήματα, να αναγνωρίζει την εξαναγκαστική πείνα ως επίσημη πολιτική του Μπεν Γκβιρ, αξιώνοντας να σταματήσει. Μην απορείτε λοιπόν όταν διαβάζετε ότι στερούν από τους ακτιβιστές της Flotilla τα φάρμακά τους ή δεν τους δίνουν νερό ή αναγκάζουν τη Γκρέτα να φιλήσει την ισραηλινή σημαία: τα έχουν όλα πρώτα δοκιμάσει στα σώματα των Παλαιστίνιων. Και τώρα τα κάνουν και στους πολίτες των τρίτων χωρών που έπλευσαν στη Γάζα για να σταματήσουν τη γενοκτονία”
Πλήθος είναι πλέον οι μαρτυρίες ότι παρόμοιες συνθήκες αντιμετώπισαν οι 470 όμηροι ακτιβιστές του Globbal Sumud Flotilla. όπως αναφέρει Ιταλός ακτιβιστής:
“Το επόμενο βράδυ οι φύλακες έγιναν πιο βίαιοι. Η Ιταλίδα πρόξενος είχε μόλις φύγει, είχε έρθει να συγκεντρώσει άλλες "υπογραφές" για την απέλαση, όταν έφτασαν οι ειδικές δυνάμεις. Άνοιξαν διάπλατα τα κελιά, μας σημάδεψαν με τα όπλα και έκαναν προσκλητήριο. Σε ορισμένα κελιά έβαλαν σκυλιά να επιτεθούν. Σε ένα κελί βρήκαν μια επιγραφή "Palestine", την είχαν γράψει οι κρατούμενοι με κομματάκια από πιπεριά και νερό της βρύσης. Για να τη σβήσουν, οι αστυνομικοί έριξαν κουβάδες χλωρίνη, και τη νύχτα οι κρατούμενοι κοιμήθηκαν με τα στρώματα ποτισμένα.
Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε έναν πραγματικά βάρβαρο τόπο και ήλπιζα βαθιά να τελειώσει σύντομα αυτή η βαρβαρότητα”
Οι Βεδουΐνοι της Νεγκέβ και οι εποικιστικές δενδροφυτεύσεις
Πριν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, στην έρημο Νεγκέβ κατοικούσαν 92.000 Βεδουίνοι. Όμως, μετά τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948, μόνο 11.000 από αυτούς παρέμειναν εντός των συνόρων του κράτους του Ισραήλ, σύμφωνα με την Adalah, μια οργάνωση για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των αραβικών μειονοτήτων στο Ισραήλ.
Όσοι απέμειναν, ωθήθηκαν από το κράτος του Ισραήλ να μετεγκατασταθούν στις πόλεις. Πολλοί από αυτούς αρνήθηκαν και έκτοτε κατοικούν σε χωριά που δεν αναγνωρίζονται όμως από το Ισραήλ, αντιμετωπίζοντας τεράστιες δυσκολίες. Τα χωριά αυτά είναι αόρατα για το ισραηλινό κράτος, δεν υπάρχουν στα χαρτιά και καμιά οδική πινακίδα δεν οδηγεί εκεί. Επιπλέον δεν διαθέτουν ούτε καν τις στοιχειώδεις υπηρεσίες όπως είναι η αποκομιδή των απορριμμάτων
Είναι χαρακτηριστικό πως, ενώ παντού στο Ισραήλ λειτουργούν καταφύγια για τις πυραυλικές επιθέσεις, για τους Βεδουίνους δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη
Όπως χαρακτηριστικά λέει ένας Βεδουίνος : «όταν οι πύραυλοι έρχονται από τα δυτικά, χτυπούν τους Βεδουίνους, όταν έρχονται από τα ανατολικά, το ίδιο. Είμαστε τα θύματα και κανείς δεν μας λογαριάζει».
Μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιεί το ισραηλινό κράτος για να ωθήσει όσους Βεδουίνους μένουν ακόμη στη γη τους να την εγκαταλείψουν, είναι ένα πρόγραμμα δενδροφύτευσης που γίνεται υπό την αιγίδα του Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου (JNF), ενός ιδιωτικού φορέα που διαχειρίζεται το μεγαλύτερο μέρος των δασών του Ισραήλ.
«Έφτασαν ένα πρωί στο χωριό Σα’ουά και άρχισαν να φυτεύουν δέντρα ανάμεσα στις κατοικίες, με σκοπό να δημιουργήσουν ένα δάσος. Ήταν τελείως τρελό», αναφέρει στη Le Monde diplomatique ο Χαλίλ Αλ-Αμούρ, δικηγόρος και υπερασπιστής των δικαιωμάτων των βεδουίνικων χωριών της Νεγκέβ, συμπληρώνοντας «Κάθε φορά που μια οικογένεια Βεδουίνων εκδιώκεται από τη γη της, την επόμενη κιόλας ημέρα έρχονται να φυτέψουν δέντρα»
«Λένε ότι το μόνο που κάνει το JNF είναι να φυτεύει δέντρα και να μοχθεί για “να κάνει την έρημο να ανθίσει”. Είναι ψέμα. Αποτελούν πυλώνα της εποικιστικής επέκτασης του Ισραήλ»
Στο εγχείρημα αυτό, το οποία το ισραηλινό κράτος δικαιολογεί στο όνομα (ή με το πρόσχημα) της καταπολέμησης της ερημοποίησης προΐσταται ο ίδιος ο Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, ο διαβόητος παρανοϊκός υπουργός Εθνικής Ασφάλειας του Ισραήλ. Κάτι που δεν αφήνει καμία αμφιβολία πως πρωταρχικός σκοπός του εγχειρήματος είναι η εκδίωξη των Βεδουΐνων από τη γη τους
Ο Μπεν-Γκβιρ φυτεύει δέντρα (!)
Μερικά χιλιόμετρα μακριά από τη Σα’ουά, βρίσκεται το “μη αναγνωρισμένο” από το Ισραήλ βεδουίνικο χωριό Ουμ Αλ Χιράν, που απειλείται με αφανισμό, καθώς το 2003 το ισραηλινό Εθνικό Συμβούλιο Σχεδιασμού και Κατασκευών ενέκρινε τη δημιουργία ενός εβραϊκού οικισμού στο ίδιο μέρος. Στις παρυφές αυτού του χωριού εκτείνονται οι λόφοι του Γιατίρ, το μεγαλύτερο φυτεμένο δάσος του Ισραήλ, που έχει πάρει το όνομά του από «μια λευιτική πόλη, τα ερείπια της οποίας υπάρχουν ακόμη», όπως εξηγεί ένα φυλλάδιο του JNF.
Εδώ και πολλά χρόνια, το δάσος του Γιατίρ φιλοξενεί μια κοινότητα ορθόδοξων Εβραίων, οι οποίοι περιμένουν με ανυπομονησία τον εκτοπισμό του γειτονικού βεδουίνικου πληθυσμού ώστε να μπορέσουν να εγκαταστήσουν εκεί τον οικισμό Χιράν, συνεχίζοντας το έργο της “ιουδαιοποίησης της Νεγκέβ”. Οι οικογένειες αυτές ζουν προς το παρόν σε τροχόσπιτα χρηματοδοτημένα από το αμερικανικό παράρτημα του JNF.
Για το JNF, η Άιρους Μπρέιβερμαν, εθνολόγος και καθηγήτρια δικαίου και γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο στην Πολιτεία της Νέας Υόρκης λέει πως :
«… το Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο είναι πιθανότατα η σημαντικότερη σιωνιστική οργάνωση όλων των εποχών»
Από τις πρώτες ημέρες της ίδρυσής του, στόχος του JNF ήταν η κτήση γης “με στόχο την εγκατάσταση των Εβραίων”, κατ’ επίκληση ενός αποσπάσματος του Λευιτικού (τρίτο βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης, 25:23): «Τα κτήματά σας δεν θα πωλούνται με τρόπο οριστικό και αμετάκλητο, διότι ιδική μου είναι η γη...».
Με τη δημιουργία του Ισραήλ το 1948 και τον εκτοπισμό των παλαιστινιακών πληθυσμών κατά τη διάρκεια της Νάκμπα, «ένα από τα πρώτα εθνικά έργα ήταν η δημιουργία δασών. Έπρεπε να φυτευτούν μαζικά και όσο το δυνατόν πιο γρήγορα», λέει ο Ναντάβ Ζοφ, αρχιτέκτονας τοπίου, ακτιβιστής και συν-συγγραφέας μιας μελέτης με τίτλο «Η δενδροφύτευση στην Παλαιστίνη/Ισραήλ ως όπλο του σιωνιστικού σχεδίου».
«Το JNF θεωρεί τον εαυτό του ως μια οντότητα επιφορτισμένη με την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του εβραϊκού λαού και μόνο. Συνεπώς, υιοθετεί τη θέση ότι τα εδάφη του πρέπει να διατίθεται μόνο σε Εβραίους», παρά το γεγονός ότι σχεδόν το 25% του σημερινού πληθυσμού του Ισραήλ δεν ακολουθούν το εβραϊκό θρήσκευμα.
Στον αυτοκινητόδρομο 1, που συνδέει το Τελ Αβίβ με την Ιερουσαλήμ, το πάρκο Αγιαλόν-Κάναντα καλύπτει περισσότερα από 12.000 στρέμματα γης.
Η διαρρύθμιση του πάρκου ακολουθεί το μοντέλο που χρησιμοποιείται από το JNF σε ολόκληρη τη χώρα: «Η φύτευση δένδρων που θυμίζουν την αρχαία παρουσία [των Εβραίων στην περιοχή] και η απόδοση βιβλικών ονομάτων σε αυτά τα μέρη έχει στόχο την επαναφορά θραυσμάτων της θεμελιώδους [εβραϊκής] αφήγησης στο περιβάλλον», εξηγεί η ανθρωπολόγος Συλβί Φριντμάν
Όπως η πλειοψηφία των “πράσινων εποικισμών” που έχουν υλοποιηθεί από το JNF, το πάρκο Αγιαλόν-Κάναντα αποτελείται στο μεγαλύτερο μέρος του από κωνοφόρα και κυρίως από τη χαλέπιο πεύκη (“πεύκο της Ιερουσαλήμ” στα εβραϊκά), είδος που προτιμά ο οργανισμός σε όλα του τα έργα φύτευσης.
Η επιλογή δεν είναι τυχαία.
«Είναι το ιδανικό δέντρο για την ικανοποίηση των σιωνιστικών εδαφικών φιλοδοξιών», υποστηρίζει ο Ναντάβ Ζοφ
«Είναι απόδειξη του εβραϊκού-ισραηλινού ελέγχου των εδαφών, ενώ τα δέντρα που αποδίδουν καρπούς, ιδίως τα ελαιόδενδρα, παραπέμπουν σε μια τοπική και αγροτική (παλαιστινιακή) παρουσία», εξηγεί η Άιρους Μπρέιβερμαν.
Για όσους εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι δενδροφυτεύσεις του Ισραήλ δεν έχουν πολιτικά κίνητρα, αξίζει να αναφέρουμε πως από το 1967, πάνω από 800.000 παλαιστινιακά ελαιόδενδρα έχουν ξεριζωθεί από τις ισραηλινές αρχές και τους ισραηλινούς εποίκους, προκειμένου να αποκοπούν οι γηγενείς κάτοικοι από το παρελθόν τους στην περιοχή
Για να επιστρέψουμε στου Βεδουΐνους, σήμερα φτάνουν τις 300.000 περίπου. Από αυτούς, οι μισοί ζουν στις πόλεις και οι άλλοι μισοί σε αυτά τα αόρατα χωριά
Το πυρηνικό πρόγραμμα της Νεγκέβ
Στην έρημο Νεγκέβ, επίσης, αναπτύσσεται το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ
Είναι αξιοσημείωτο ότι το Ισραήλ είναι η μόνη πυρηνική δύναμη στον κόσμο που δεν παραδέχεται ότι έχει στη διάθεσή της πυρηνικά όπλα. Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχει υπογράψει τη συμφωνία για τη μη διάδοση των πυρηνικών όπλων, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατός ο έλεγχος των εγκαταστάσεων του πυρηνικού αντιδραστήρα της Ντιμόνα, στην έρημο Νεγκέβ
Η Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας του Ισραήλ ιδρύθηκε το 1952, με αρχικό σκοπό την κατασκευή ενός πυρηνικού αντιδραστήρα. Για το σκοπό αυτό, το Ισραήλ προσέγγισε τη Γαλλία, η οποία, ευρισκόμενη τότε σε εμπόλεμη κατάσταση με την Αίγυπτο του Νάσερ (λόγω Αλγερίας και Σουέζ), έβλεπε το Ισραήλ ως έναν χρήσιμο σύμμαχο
Έτσι, το φθινόπωρο του 1956, λίγες εβδομάδες πριν την κρίση του Σουέζ, η γαλλική κυβέρνηση συμφώνησε να παραδώσει στο Ισραήλ ένα αντιδραστήρα 18MW για ερευνητικούς σκοπούς. Μόνο που ο αντιδραστήρας αυτός δεν ήταν και τόσο “ερευνητικός”
Έτσι, στη Ντιμόνα, στήθηκε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας πλουτωνίου, πρώτη ύλη για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Οι Ισραηλινοί αρχικά παρουσίαζαν το εργοστάσιο ως αγροτοβιομηχανικό ερευνητικό κέντρο μέχρι που το Δεκέμβριο του 1960 ανακοινώθηκε επίσημα ότι η Ντιμόνα είναι πυρηνικό ερευνητικό κέντρο, κατασκευασμένο για ειρηνικούς σκοπούς
Όσο για τους Αμερικανούς, θεωρείται ότι αρχικά δε γνώριζαν για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ και πως το υποπτεύθηκαν το 1958 μέσω φωτογραφιών από μια πτήση κατασκοπευτικού U-2.
Οι αμερικανοί επιθεωρητές επισκέφθηκαν τη Ντιμόνα 6 φορές μέσα στη δεκαετία του ‘60, χωρίς όμως να καταφέρουν να αποκτήσουν ακριβή εικόνα των δραστηριοτήτων που λάμβαναν χώρα στο συγκρότημα της Ντιμόνα. Ουσιαστικά πάντως, οι ΗΠΑ παρόλο που –επίσημα τουλάχιστον - δεν ενίσχυσαν, ούτε ενέκριναν το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ, δεν έκαναν κάτι για να το αποτρέψουν.
Μια σκοτεινή πτυχή βέβαια της σχέσης Ισραήλ και ΗΠΑ στην κατασκευή πυρηνικών όπλων από το Ισραήλ, είναι η yp;ouesh “Apollo” και η περίφημη “απώλεια” περίπου 170 Kg εμπλουτισμένου ουρανίου από το Apollo της Pennsylvania το 1965. Αρκετοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι το ουράνιο αυτό χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή των 2 πρώτων ατομικών βομβών του Ισραήλ, αλλά και για την εργαστηριακή παραγωγή πλουτωνίου.
Πιστεύεται πως το Ισραήλ κατάφερε να παράξει πυρηνικά όπλα περίπου το 1966 ή το 1967
Λίγο αργότερα, το 1969, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ κατέληξαν σε μια άτυπη συμφωνία: οι Αμερικανοί θα σταματούσαν να πιέζουν για επιθεωρήσεις και το Ισραήλ δεσμευόταν να μην διεξάγει πυρηνικές δοκιμές, ούτε να κάνει δημόσιες δηλώσεις για το οπλοστάσιό του.
Με βάση τις εκτιμήσεις τεχνικών για την δυνατότητα παραγωγής πλουτωνίου από τον αντιδραστήρα της Ντιμόνα και τη μέση ποσότητα πλουτωνίου που πιστεύεται ότι έχουν τα Ισραηλινά πυρηνικά όπλα, εκτιμάται ότι το Ισραήλ πρέπει να έχει παράξει αρκετό υλικό ώστε να κατασκευάσει τουλάχιστον 100 πυρηνικά όπλα
Το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ αποκαλύφθηκε σε όλο τον κόσμο από έναν Ισραηλινό τεχνικό στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών του Ισραήλ
Ήταν 5 Οκτωβρίου του 1986, όταν η βρετανική εφημερίδα The Sunday Times δημοσίευε στην πρώτη της σελίδα λεπτομέρειες για τα μυστικά πυρηνικά όπλα του Ισραήλ, βάσει πληροφοριών και φωτογραφιών που έδωσε ο Μορντεχάι Βανούνου, επικαλούμενος την αντίθεσή του για τα όπλα μαζικής καταστροφής
Ο Βανούνου είχε γεννηθεί στο Μαρόκο, σε οικογένεια θρήσκων Εβραίων που μετοίκησε στο Ισραήλ το 1963. Υπηρέτησε ως αξιωματικός του Ισραηλινού στρατού, πήρε μέρος στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ του 1973 και το 1974 αποστρατεύτηκε τιμητικά με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη.
Τρία χρόνια μετά την αποστρατεία του, το 1977, ο Βανούνου προσελήφθη στο Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών Νεγκέβ ως τεχνικός και διευθυντής βάρδιας
Όταν ο Βανούνου άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Βen Gurion και να κάνει παρέα με Άραβες φοιτητές, άρχισε να προβληματίζεται πολιτικά. Στεκόταν πλέον επικριτικά απέναντι στην πολιτική της ισραηλινής κυβέρνησης και αρνήθηκε να συμμετάσχει, όταν κλήθηκε, στον πόλεμο του Λιβάνου το 1982. Στον φάκελο ασφαλείας του Βανούνου, σημειωνόταν ότι είχε επιδείξει “αριστερές και φιλοαραβικές πεποιθήσεις”.
Η συνέντευξη του Βανούνου προκάλεσε την άμεση αντίδραση της Μοσάντ. Όπως όλα δείχνουν, η Μοσάντ χρησιμοποίησε μία γυναίκα πράκτορα για να τον δελεάσει, η οποία τον έπεισε να πάνε μαζί για λίγο στη Ρώμη. Εκεί, το Σεπτέμβριο του 1986, πράκτορες της Μοσάντ τον απήγαγαν, τον επιβίβασαν σε ένα γιοτ και τον μετέφεραν στο Ισραήλ για να δικαστεί για προδοσία, κατασκοπεία και διαρροή μυστικών πληροφοριών που απειλούσαν την κρατική ασφάλεια.
Τελικά, ο Βανούνου καταδικάστηκε σε 18 χρόνια φυλάκισης, τα 12 από τα οποία τα πέρασε σε απομόνωση μέχρι το 1998! Ο Βανούνου αφέθηκε ελεύθερος του 2004, αλλά του απαγορεύτηκε να εγκαταλείψει τη χώρα
Ο Μορντεχάι Βανούνου, με απαγόρευση να μιλήσει στον Τύπο, προσπαθεί να επικοινωνήσει με κωδικοποιημένο μήνυμα που είχε γράψει στο χέρι του: «Ο Βανούνου απήχθη από τη Ρώμη ITL., 30.9.86, 21.00, BA504». (Το 30.9.86 είναι η ημερομηνία που συνελήφθη στη Ρώμη και το υπόλοιπο η ώρα και η πτήση της British Airways με την οποία προφανώς είχε φτάσει εκεί)
Πηγές
https://www.in.gr/2025/10/03/world/global-sumud-flotilla-sti-diavoiti-fylaki-ketziot-oi-ellines-aktivistes-oi-apaxthentes-den-einai-monoi/
https://www.newsbeast.gr/world/arthro/12611690/kalos-irthate-stin-kolasi-stis-diavoites-fylakes-ketziot-metaferthikan-oi-aktivistes-kai-oi-aktivistries-tou-stoliskou
https://www.monde-diplomatique.gr/2024/12/article1456.html
https://www.skai.gr/news/world/israil-aoratoi-kai-aprostateytoi-ston-polemooi-vedouinoi-tis-erimou-negkev
https://www.in.gr/2024/04/15/world/israil-oi-vedouinoi-stin-erimo-negkev-den-exoun-kamia-prostasia-apenanti-stous-pyraylous/
https://kosmodromio.gr/2022/01/12/dentrofuteush-akrodeksiwn-sthn-erhmo/
https://www.ethnos.gr/todayinhistory/article/381535/israhlinosbazeifotiastopyrhnikoprogrammathsxorastoydinontasstoixeiasebretanikhefhmerida
https://www.newsbeast.gr/world/arthro/12402169/to-cheirotera-fylagmeno-mystiko-tis-mesis-anatolis-to-pyriniko-programma-tou-israil-kai-o-andras-pou-to-dierrefse
https://tvxs.gr/news/kosmos/morntechai-vanoynoy-synenteyxi-me-ton-anthropo-poy-apokalypse-to-pyriniko-programma-toy-israil/
https://www.kathimerini.gr/world/182329/h-istoria-toy-morntechai-vanoynoy/
https://www.cnn.gr/focus/apopseis/story/174082/apo-ton-morntexai-vanoynoy-eos-ton-tzoylian-asanz-i-istoria-epanalamvanetai
Αυτές οι σκηνές είναι πρωτόγνωρες για όσους δεν έχουν βρεθεί σε τέτοιες καταστάσεις.
Είναι σκηνές που τα κυρίαρχα Μέσα δεν πρόκειται να δείξουν, γιατί θα χαλάσουν το μύθο πως τα ΜΑΤ είναι αμυνόμενα και προσπαθούν να διασφαλίσουν την Τάξη
Οι σκηνές προέρχονται από τη χθεσινή πορεία στην Ισραηλινή πρεσβεία ενάντια στη γενοκτονία που διαπράττεται στη Γάζα
Όπως αναφέρουν τα Μέσα, προηγήθηκαν ρίψεις βεγγαλικών και πετρών από κάποιους διαδηλωτές. Αυτό που ακολούθησε όμως από τους αστυνομικούς, δεν ταιριάζει σε νομοταγές σώμα. Πόσο μάλλον όταν η επίθεση έγινε πισώπλατα, την ώρα που η πορεία επέστρεφε από την ισραηλινή πρεσβεία και βρισκόταν λίγο πριν το τέλος της στο μετρό Πανόρμου
Στις σκηνές αυτές βλέπουμε τα ΜΑΤ να κυνηγούν ανθρώπους, να τους χτυπούν στο κεφάλι και σε όλο το σώμα, να τους ψεκάζουν με χημικά στο πρόσωπο και στη συνέχεια να τους εγκαταλείπουν για να πάνε στους επόμενους
Βλέπουμε τα ΜΑΤ να χτυπούν πισώπλατα μια συντεταγμένη πορεία
Βλέπουμε τα ΜΑΤ να αρπάζουν τα πανό από τους διαδηλωτές
Βλέπουμε τα ΜΑΤ να περικυκλώνουν ομάδα διαδηλωτών και να κάνουν ομαδικές συλλήψεις για να απαγγελθούν – όπως συνηθίζεται – ομαδικές κατηγορίες. Μια πρακτική που παραπέμπει στη ναζιστική κατοχή
Και βέβαια, μέχρι να τους πιάσουν, τους ξυλοκοπούν αλύπητα
Για να βάζουμε τα πράγματα σε μία σειρά, αυτοί οι τύποι με τις πολεμικές εξαρτήσεις δεν είναι αστυνομία. Είναι παρακρατικοί μπράβοι
Είναι η συνέχεια όσων σκότωσαν τον Λαμπράκη, τον Πέτρουλα, τον Κουμή, την Κανελλοπούλου, τον Γρηγορόπουλο και τόσα άλλα θύματα της τυφλής εκδικητικής βίας του παρακράτους
Είναι η ντροπή της εργατικής τάξης και των ανθρώπων τους
Αφηγείται ο συνεργάτης της ilmanifesto,Lorenzo D’Agostino, που συνελήφθη πάνω στη Sumud Flotilla. Μετάφραση https://www.facebook.com/katerina.tsapopoulou
ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΗΣ ISTANBUL Lorenzo D'Agostino | Il Manifesto
Μας εντόπισαν στις 1.58 τα ξημερώματα της Πέμπτης. Στη βάρκα μου, τη Hio, που συμμετείχε στην αποστολή της Global Sumud Flotilla, επιβιβάστηκαν πέντε Ισραηλινοί στρατιώτες με τα αυτόματα όπλα στραμμένα επάνω μας και τους δείκτες λέιζερ να μας σημαδεύουν. Έναν ακριβώς μήνα μετά την αναχώρηση από τη Barcelona.
Επάνω στο πλοίο οι στρατιώτες μας επέτρεψαν να πάμε στην τουαλέτα, να φάμε, να πιούμε και να καπνίσουμε. Οδήγησαν τη βάρκα προς το λιμάνι του Ashdod. Μείναμε δεμένοι στην προβλήτα για δυο ώρες περίπου. Πριν μας αφήσουν να κατέβουμε, ένας στρατιώτης θέλησε να μιλήσει με τον καπετάνιο μας: "My friend, my friend, listen to me, questa ti piacerà: quando i nani proiettano ombre lunghe vuol dire che il sole è basso" (My friend, my friend, listen to me, αυτό θα σου αρέσει: όταν οι νάνοι ρίχνουν μακριές σκιές σημαίνει ότι ο ήλιος είναι χαμηλά). Αυτή ήταν η τελευταία του φράση.
Κατεβαίνοντας, άκουσα κάποιον από τις άλλες βάρκες της αποστολής να φωνάζει ότι η αστυνομία θα είναι χειρότερη. Πάτησα το πόδι μου στη στεριά και πριν καν το καταλάβω, ένας αστυνομικός μου έπιασε το χέρι και το γύρισε πίσω από την πλάτη μου, όσο πιο δυνατά μπορούσε. Έπειτα μας έβαλαν να καθίσουμε στο πάτωμα, πάνω σε μια τσιμεντένια επιφάνεια.
Η Greta Thunberg τυλίχτηκε με την ισραηλινή σημαία, σαν να ήταν λάφυρο πολέμου. Την έβαλαν να καθίσει σε μια γωνία, οι αστυνομικοί την περικύκλωσαν και έβγαζαν σέλφι.
Εκεί τους συγκέντρωσαν όλους. Λίγο πριν από εμένα είχε κατέβει η Greta Thunberg. Ένα κορίτσι είκοσι δύο ετών, μια θαρραλέα γυναίκα. Την τύλιξαν με την ισραηλινή σημαία, σαν να ήταν λάφυρο πολέμου. Την έβαλαν να καθίσει σε μια γωνία, ένας αστυνομικός της έλεγε ότι εκεί ήταν ένα "special place for a special girl". Άλλοι την περικύκλωσαν και έβγαζαν σέλφι με τη Greta παγιδευμένη μέσα στη σημαία.
Έπειτα ξέσπασαν πάνω σε ένα άλλο κορίτσι, τη Hanan. Την ανάγκασαν να καθίσει μπροστά στην ισραηλινή σημαία για να την κοιτάζει. Κλοτσούσαν ανθρώπους, μας διέταζαν να σκύβουμε τα κεφάλια και να κοιτάμε κάτω, όποιος σήκωνε το βλέμμα τον έβαζαν στα γόνατα. Ένας ηλικιωμένος ακτιβιστής ούρησε πάνω του. Κάθε αντικείμενο που θύμιζε την Παλαιστίνη το έπαιρναν, το πέταγαν στο έδαφος και το πατούσαν. Έσκισαν σε όλους τα βραχιολάκια από τους καρπούς. Μια κοπέλα την έσυραν στο πάτωμα επειδή το βραχιολάκι δεν έσπαγε. Και δεν ήταν καν η παλαιστινιακή σημαία, ήταν της Σομαλίας.
Έμεινα πάνω στο τσιμέντο δυο ώρες, άλλοι για πέντε ή έξι. Ζήτησαν τα διαβατήρια των Ιταλών και μας έβαλαν να περάσουμε από τον έλεγχο μετανάστευσης. Εκεί μου άνοιξαν το σακίδιο, και ό,τι θύμιζε την Παλαιστίνη το έπαιρναν και το πέταγαν στα σκουπίδια. Στην τσάντα μου βρήκαν και ένα αντίγραφο του Κορανίου και τρελάθηκαν, σαν να είχαν πάθει βραχυκύκλωμα. Πείστηκαν ότι είμαι μουσουλμάνος και για δύο ώρες κάθε αστυνομικός που περνούσε από μπροστά μου με χλεύαζε.
Στο νεσεσέρ βρήκαν ροζ μωρομάντηλα και μου είπαν "είσαι γυναίκα", γελούσαν και χτυπούσαν ο ένας τον άλλο στην πλάτη. Μετά τον έλεγχο των συνόρων μας έβαλαν να γδυθούμε, αφήνοντάς μας μόνο με τα εσώρουχα. Περάσαμε δύο ανακρίσεις, μόνο στη μία υπήρχε παρούσα μια δικηγόρος. Μας ρώτησαν αν θέλαμε να απελαθούμε, και στο τέλος η ανακοίνωση ήταν ότι πάμε φυλακή. Εκεί έφτασε ο Itamar Ben Gvir, υπουργός εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ. Μας περίμενε στο Ashdod για να βεβαιωθεί ότι θα μας μεταχειριστούν σαν τρομοκράτες, επειδή πίστευε πως είμαστε.
Μας το ούρλιαξε, ότι είμαστε τρομοκράτες. Τον είχα ακριβώς μπροστά μου. Μπροστά του οι Ισραηλινοί αστυνομικοί θέλησαν να δείξουν τη σκληρότητά τους. Μας έδεσαν τα μάτια και μας έβαλαν tie-wraps στους καρπούς, πολύ σφιχτά.
Μας έβαλαν σε ένα θωρακισμένο όχημα, φορώντας μόνο ένα λεπτό μπλουζάκι, με τον κλιματισμό στο μέγιστο, έκανε πολύ κρύο. Μαζί μας υπήρχε ένας Σκωτσέζος, που κατάφερε να λυθεί και με τη βοήθεια ενός Ιταλού, του Marco, χαλάρωσαν τα δεσμά όλων. Όταν είδαμε τους συντρόφους να κατεβαίνουν από τα άλλα οχήματα, είχαν τα χέρια τους μελανιασμένα. Κάποιοι φορούσαν τις πλαστικές χειροπέδες από την ώρα της σύλληψης και ταξίδεψαν έτσι ως τη φυλακή, από τις δύο το πρωί ως τις τέσσερις το απόγευμα..
Την πρώτη νύχτα δεν μας άφησαν να κοιμηθούμε, ερχόντουσαν και μας ξυπνούσαν ή έβαζαν τα μεγάφωνα στη διαπασών. Τη δεύτερη νύχτα μας μετέφεραν σε άλλα κελιά. Δεν μας έδωσαν ποτέ εμφιαλωμένο νερό, υπήρχε μόνο το νερό της βρύσης, που έβγαινε καυτό. Διαμαρτυρηθήκαμε, χτυπήσαμε τις σιδερένιες πόρτες, φωνάξαμε "Ελεύθερη Παλαιστίνη" και τραγουδήσαμε "Bella Ciao".
Στο δεύτερο κελί μαζί μου ήταν ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας από την εποχή του Ahmet Davutoglu. Είχε σπασμένο χέρι, πρησμένο. Το έδεσε μόνος του γιατί δεν του έδωσαν ούτε επίδεσμο ούτε παυσίπονο. Φάρμακα δεν έδωσαν σε κανέναν, ούτε σε έναν άντρα με επιληψία. Διαμαρτυρηθήκαμε, ζητήσαμε γιατρό. Τη δεύτερη μέρα ήρθε η προξενική αντιπροσωπεία, η Ιταλίδα πρόξενος μας ρώτησε αν είχαμε υποστεί κακοποιήσεις και μας είπε ότι αν υπογράφαμε την απέλαση, θα μας επέστρεφαν στην Ιταλία την επόμενη μέρα.
Πολλοί πείστηκαν να υπογράψουν αλλά δεν ξέρω τι συνέβη σε όσους δεν το έκαναν, υπάρχουν ακόμη δεκαπέντε Ιταλοί κρατούμενοι. Εγώ υπέγραψα, ήταν ένα έγγραφο στο οποίο αποδεχόμουν να παραιτηθώ από τη δίκη και να απελαθώ εντός εβδομήντα δύο ωρών. Καμία ομολογία ενοχής.
Έγιναν νέες ανακρίσεις. Μας ανέκρινε ένας δικαστής, χωρίς δικηγόρο. Ζητήσαμε νομική εκπροσώπηση, απάντησαν ότι δεν ήταν απαραίτητη, ήταν απλώς μια "συζήτηση". Παρ’ όλα αυτά μείναμε σιωπηλοί. Εγώ απλώς δήλωσα ότι είμαι δημοσιογράφος που εκτελεί το επάγγελμά του και ότι δεν θα μιλούσα για τίποτε άλλο χωρίς δικηγόρο ή προξενική παρουσία. Με ρώτησαν γιατί ήθελα να πάω στη Γάζα, αν δεν ήξερα ότι υπάρχει αποκλεισμός. Σε άλλους έκαναν πιο "πολιτικές" ερωτήσεις, για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Το επόμενο βράδυ οι φύλακες έγιναν πιο βίαιοι. Η Ιταλίδα πρόξενος είχε μόλις φύγει, είχε έρθει να συγκεντρώσει άλλες "υπογραφές" για την απέλαση, όταν έφτασαν οι ειδικές δυνάμεις. Άνοιξαν διάπλατα τα κελιά, μας σημάδεψαν με τα όπλα και έκαναν προσκλητήριο. Σε ορισμένα κελιά έβαλαν σκυλιά να επιτεθούν. Σε ένα κελί βρήκαν μια επιγραφή "Palestine", την είχαν γράψει οι κρατούμενοι με κομματάκια από πιπεριά και νερό της βρύσης. Για να τη σβήσουν, οι αστυνομικοί έριξαν κουβάδες χλωρίνη, και τη νύχτα οι κρατούμενοι κοιμήθηκαν με τα στρώματα ποτισμένα.
Εκείνη τη νύχτα, ως αντίποινα, ανακατέψανε ξανά τους κρατούμενους στα κελιά. Ήμασταν δέκα, γίναμε δεκαπέντε, ώστε να μην υπάρχει χώρος για όλους. Γυρίσαμε τα στρώματα για να μπορέσουμε όλοι να ακουμπήσουμε τα κεφάλια μας κάπου. Στο κελί μου ήταν ο Maso Notarianni και ένας σύμβουλος του Partito Democratico της Lombardia, ο Paolo Romano.
Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε έναν πραγματικά βάρβαρο τόπο και ήλπιζα βαθιά να τελειώσει σύντομα αυτή η βαρβαρότητα.
Χθες το πρωί, πολύ νωρίς, μας ξύπνησαν και μας φόρτωσαν στο ίδιο θωρακισμένο όχημα με το οποίο μας είχαν μεταφέρει εκεί. Νομίζαμε ότι μας πήγαιναν στο αεροδρόμιο, αλλά κοιτούσαμε τις πινακίδες από τις χαραμάδες του οχήματος, φοβόμασταν μήπως μας μετέφεραν σε άλλο κέντρο κράτησης.
Το ταξίδι κράτησε τρεις ώρες, έκανε αφόρητη ζέστη, δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Ζητήσαμε νερό, μας είπαν ότι ήμασταν σχεδόν στον προορισμό μας. Στο αεροδρόμιο της Eliat μας έβαλαν σε αεροπλάνο με προορισμό την Istanbul. Εκεί μας υποδέχτηκαν πανηγυρικά, μια προπαγάνδα τύπου Erdogan. Μια βουλευτής του κόμματός του μας υποδέχτηκε με καινούρια ρούχα, παπούτσια για όλους και kefieh. Αργά το βράδυ επιβιβαστήκαμε στο τελευταίο αεροπλάνο, με προορισμό τη Ρώμη.
Σε εξέλιξη βρίσκεται ακόμη η προσπάθεια κατάληψης από τους Ισραηλινούς των πλοίων του Στόλου της Ειρήνης, Global Sumud Flotilla. Μια επιχείρηση που ξεκίνησε περίπου στις 20.00 της Τετάρτης. Όπως φαίνεται , κάποια πλοία εξακολουθούν ακόμη (την Πέμπτη το πρωί) να κατευθύνονται προς τη Γάζα, καθώς δεν έχουν αναχαιτιστεί από τις ισραηλινές δυνάμεις.
Μεταξύ των σκαφών που καταλήφθηκαν είναι και τα 4 σκάφη της ελληνικής αποστολής, το Οξυγόνο, ο Βαγγέλης Πισσίας, ο Παύλος Φύσσας και το Ahed Tahimi
Μάλιστα, ο Global Sumud Flotilla δημοσιοποίησε ένα σοκαριστικό βίντεο, που δείχνει τη στιγμή που πάνοπλοι Ισραηλινοί στρατιώτες κάνουν ρεσάλτο στο «Οξυγόνο» και το καταλαμβάνουν. Όπως κάποτε οι πειρατές
Στα ελληνικά πλοία της αποστολής βρίσκονται 26 Έλληνες πολίτες και άλλοι 8, διαφόρων εθνικοτήτων. Ας σημειωθεί ότι μία από αυτούς είναι βουλευτής, η Πέτη Πέρκα της Νέας Αριστεράς
Η τύχη τους μέχρι στιγμής αγνοείται
Εικοσιέξι Έλληνες ανέλαβαν να σώσουν την τιμή μιας χώρας που κατά τα άλλα ξέρει να εκφωνεί λόγους για ιδανικά και αξίες. Μαζί με αυτούς τους ήρωες, στέκονται χιλιάδες άλλοι αλληλέγγυοι. Απέναντί τους έχουν μια κυβέρνηση υποτακτικών, πολλές χιλιάδες σκοταδόψυχων και μια τεράστια μάζα αδιάφορων κυρ Παντελήδων
Αλλά, έτσι δε γίνεται πάντα;
Όσο για τους Ισραηλινούς, ας γνωρίζουν ότι η Ιστορία εκδικείται. Μπορεί να αργήσει,. αλλά θα εκδικηθεί. Το κεφάλαιο του Ολοκαυτώματος που το ξόδευαν χωρίς φειδώ, έχει πλέον εξαντληθεί. Θα το διαπιστώσουν αρχικά οι Ισραηλινοί τουρίστες που θα βρεθούν ανεπιθύμητοι. Θα το διαπιστώσουν στη συνέχεια οι κάτοικοι του Ισραήλ από τον αποκλεισμό που θα υποστούν σε πολλαπλά επίπεδα
Κάποτε, πολλοί από αυτούς ήρθαν στη γη της Παλαιστίνης ως πρόσφυγες, κυνηγημένοι από τα πογκρόμ ή ως μετανάστες που διεκδικούσαν μια καλύτερη ζωή. Στη συνέχεια, έγιναν έποικοι και κατακτητές. Πλέον, κατηγορούνται για εγκλήματα πολέμου και για γενοκτονία.
Για το νέο αντισημιτισμό που γεννιέται, υπεύθυνοι αυτή τη φορά θα είναι οι ίδιοι
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
