Αφηγείται ο συνεργάτης της ilmanifesto,Lorenzo D’Agostino, που συνελήφθη πάνω στη Sumud Flotilla. Μετάφραση https://www.facebook.com/katerina.tsapopoulou

ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΗΣ ISTANBUL Lorenzo D'Agostino | Il Manifesto

Μας εντόπισαν στις 1.58 τα ξημερώματα της Πέμπτης. Στη βάρκα μου, τη Hio, που συμμετείχε στην αποστολή της Global Sumud Flotilla, επιβιβάστηκαν πέντε Ισραηλινοί στρατιώτες με τα αυτόματα όπλα στραμμένα επάνω μας και τους δείκτες λέιζερ να μας σημαδεύουν. Έναν ακριβώς μήνα μετά την αναχώρηση από τη Barcelona.

Επάνω στο πλοίο οι στρατιώτες μας επέτρεψαν να πάμε στην τουαλέτα, να φάμε, να πιούμε και να καπνίσουμε. Οδήγησαν τη βάρκα προς το λιμάνι του Ashdod. Μείναμε δεμένοι στην προβλήτα για δυο ώρες περίπου. Πριν μας αφήσουν να κατέβουμε, ένας στρατιώτης θέλησε να μιλήσει με τον καπετάνιο μας: "My friend, my friend, listen to me, questa ti piacerà: quando i nani proiettano ombre lunghe vuol dire che il sole è basso" (My friend, my friend, listen to me, αυτό θα σου αρέσει: όταν οι νάνοι ρίχνουν μακριές σκιές σημαίνει ότι ο ήλιος είναι χαμηλά). Αυτή ήταν η τελευταία του φράση.

Κατεβαίνοντας, άκουσα κάποιον από τις άλλες βάρκες της αποστολής να φωνάζει ότι η αστυνομία θα είναι χειρότερη. Πάτησα το πόδι μου στη στεριά και πριν καν το καταλάβω, ένας αστυνομικός μου έπιασε το χέρι και το γύρισε πίσω από την πλάτη μου, όσο πιο δυνατά μπορούσε. Έπειτα μας έβαλαν να καθίσουμε στο πάτωμα, πάνω σε μια τσιμεντένια επιφάνεια.

Η Greta Thunberg τυλίχτηκε με την ισραηλινή σημαία, σαν να ήταν λάφυρο πολέμου. Την έβαλαν να καθίσει σε μια γωνία, οι αστυνομικοί την περικύκλωσαν και έβγαζαν σέλφι.

Εκεί τους συγκέντρωσαν όλους. Λίγο πριν από εμένα είχε κατέβει η Greta Thunberg. Ένα κορίτσι είκοσι δύο ετών, μια θαρραλέα γυναίκα. Την τύλιξαν με την ισραηλινή σημαία, σαν να ήταν λάφυρο πολέμου. Την έβαλαν να καθίσει σε μια γωνία, ένας αστυνομικός της έλεγε ότι εκεί ήταν ένα "special place for a special girl". Άλλοι την περικύκλωσαν και έβγαζαν σέλφι με τη Greta παγιδευμένη μέσα στη σημαία.

Έπειτα ξέσπασαν πάνω σε ένα άλλο κορίτσι, τη Hanan. Την ανάγκασαν να καθίσει μπροστά στην ισραηλινή σημαία για να την κοιτάζει. Κλοτσούσαν ανθρώπους, μας διέταζαν να σκύβουμε τα κεφάλια και να κοιτάμε κάτω, όποιος σήκωνε το βλέμμα τον έβαζαν στα γόνατα. Ένας ηλικιωμένος ακτιβιστής ούρησε πάνω του. Κάθε αντικείμενο που θύμιζε την Παλαιστίνη το έπαιρναν, το πέταγαν στο έδαφος και το πατούσαν. Έσκισαν σε όλους τα βραχιολάκια από τους καρπούς. Μια κοπέλα την έσυραν στο πάτωμα επειδή το βραχιολάκι δεν έσπαγε. Και δεν ήταν καν η παλαιστινιακή σημαία, ήταν της Σομαλίας.

Έμεινα πάνω στο τσιμέντο δυο ώρες, άλλοι για πέντε ή έξι. Ζήτησαν τα διαβατήρια των Ιταλών και μας έβαλαν να περάσουμε από τον έλεγχο μετανάστευσης. Εκεί μου άνοιξαν το σακίδιο, και ό,τι θύμιζε την Παλαιστίνη το έπαιρναν και το πέταγαν στα σκουπίδια. Στην τσάντα μου βρήκαν και ένα αντίγραφο του Κορανίου και τρελάθηκαν, σαν να είχαν πάθει βραχυκύκλωμα. Πείστηκαν ότι είμαι μουσουλμάνος και για δύο ώρες κάθε αστυνομικός που περνούσε από μπροστά μου με χλεύαζε.

Στο νεσεσέρ βρήκαν ροζ μωρομάντηλα και μου είπαν "είσαι γυναίκα", γελούσαν και χτυπούσαν ο ένας τον άλλο στην πλάτη. Μετά τον έλεγχο των συνόρων μας έβαλαν να γδυθούμε, αφήνοντάς μας μόνο με τα εσώρουχα. Περάσαμε δύο ανακρίσεις, μόνο στη μία υπήρχε παρούσα μια δικηγόρος. Μας ρώτησαν αν θέλαμε να απελαθούμε, και στο τέλος η ανακοίνωση ήταν ότι πάμε φυλακή. Εκεί έφτασε ο Itamar Ben Gvir, υπουργός εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ. Μας περίμενε στο Ashdod για να βεβαιωθεί ότι θα μας μεταχειριστούν σαν τρομοκράτες, επειδή πίστευε πως είμαστε.

Μας το ούρλιαξε, ότι είμαστε τρομοκράτες. Τον είχα ακριβώς μπροστά μου. Μπροστά του οι Ισραηλινοί αστυνομικοί θέλησαν να δείξουν τη σκληρότητά τους. Μας έδεσαν τα μάτια και μας έβαλαν tie-wraps στους καρπούς, πολύ σφιχτά.

Μας έβαλαν σε ένα θωρακισμένο όχημα, φορώντας μόνο ένα λεπτό μπλουζάκι, με τον κλιματισμό στο μέγιστο, έκανε πολύ κρύο. Μαζί μας υπήρχε ένας Σκωτσέζος, που κατάφερε να λυθεί και με τη βοήθεια ενός Ιταλού, του Marco, χαλάρωσαν τα δεσμά όλων. Όταν είδαμε τους συντρόφους να κατεβαίνουν από τα άλλα οχήματα, είχαν τα χέρια τους μελανιασμένα. Κάποιοι φορούσαν τις πλαστικές χειροπέδες από την ώρα της σύλληψης και ταξίδεψαν έτσι ως τη φυλακή, από τις δύο το πρωί ως τις τέσσερις το απόγευμα..

Την πρώτη νύχτα δεν μας άφησαν να κοιμηθούμε, ερχόντουσαν και μας ξυπνούσαν ή έβαζαν τα μεγάφωνα στη διαπασών. Τη δεύτερη νύχτα μας μετέφεραν σε άλλα κελιά. Δεν μας έδωσαν ποτέ εμφιαλωμένο νερό, υπήρχε μόνο το νερό της βρύσης, που έβγαινε καυτό. Διαμαρτυρηθήκαμε, χτυπήσαμε τις σιδερένιες πόρτες, φωνάξαμε "Ελεύθερη Παλαιστίνη" και τραγουδήσαμε "Bella Ciao".

Στο δεύτερο κελί μαζί μου ήταν ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας από την εποχή του Ahmet Davutoglu. Είχε σπασμένο χέρι, πρησμένο. Το έδεσε μόνος του γιατί δεν του έδωσαν ούτε επίδεσμο ούτε παυσίπονο. Φάρμακα δεν έδωσαν σε κανέναν, ούτε σε έναν άντρα με επιληψία. Διαμαρτυρηθήκαμε, ζητήσαμε γιατρό. Τη δεύτερη μέρα ήρθε η προξενική αντιπροσωπεία, η Ιταλίδα πρόξενος μας ρώτησε αν είχαμε υποστεί κακοποιήσεις και μας είπε ότι αν υπογράφαμε την απέλαση, θα μας επέστρεφαν στην Ιταλία την επόμενη μέρα.

Πολλοί πείστηκαν να υπογράψουν αλλά δεν ξέρω τι συνέβη σε όσους δεν το έκαναν, υπάρχουν ακόμη δεκαπέντε Ιταλοί κρατούμενοι. Εγώ υπέγραψα, ήταν ένα έγγραφο στο οποίο αποδεχόμουν να παραιτηθώ από τη δίκη και να απελαθώ εντός εβδομήντα δύο ωρών. Καμία ομολογία ενοχής.

Έγιναν νέες ανακρίσεις. Μας ανέκρινε ένας δικαστής, χωρίς δικηγόρο. Ζητήσαμε νομική εκπροσώπηση, απάντησαν ότι δεν ήταν απαραίτητη, ήταν απλώς μια "συζήτηση". Παρ’ όλα αυτά μείναμε σιωπηλοί. Εγώ απλώς δήλωσα ότι είμαι δημοσιογράφος που εκτελεί το επάγγελμά του και ότι δεν θα μιλούσα για τίποτε άλλο χωρίς δικηγόρο ή προξενική παρουσία. Με ρώτησαν γιατί ήθελα να πάω στη Γάζα, αν δεν ήξερα ότι υπάρχει αποκλεισμός. Σε άλλους έκαναν πιο "πολιτικές" ερωτήσεις, για τους Αδελφούς Μουσουλμάνους.

Το επόμενο βράδυ οι φύλακες έγιναν πιο βίαιοι. Η Ιταλίδα πρόξενος είχε μόλις φύγει, είχε έρθει να συγκεντρώσει άλλες "υπογραφές" για την απέλαση, όταν έφτασαν οι ειδικές δυνάμεις. Άνοιξαν διάπλατα τα κελιά, μας σημάδεψαν με τα όπλα και έκαναν προσκλητήριο. Σε ορισμένα κελιά έβαλαν σκυλιά να επιτεθούν. Σε ένα κελί βρήκαν μια επιγραφή "Palestine", την είχαν γράψει οι κρατούμενοι με κομματάκια από πιπεριά και νερό της βρύσης. Για να τη σβήσουν, οι αστυνομικοί έριξαν κουβάδες χλωρίνη, και τη νύχτα οι κρατούμενοι κοιμήθηκαν με τα στρώματα ποτισμένα.

Εκείνη τη νύχτα, ως αντίποινα, ανακατέψανε ξανά τους κρατούμενους στα κελιά. Ήμασταν δέκα, γίναμε δεκαπέντε, ώστε να μην υπάρχει χώρος για όλους. Γυρίσαμε τα στρώματα για να μπορέσουμε όλοι να ακουμπήσουμε τα κεφάλια μας κάπου. Στο κελί μου ήταν ο Maso Notarianni και ένας σύμβουλος του Partito Democratico της Lombardia, ο Paolo Romano.

Είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουν σε έναν πραγματικά βάρβαρο τόπο και ήλπιζα βαθιά να τελειώσει σύντομα αυτή η βαρβαρότητα.

Χθες το πρωί, πολύ νωρίς, μας ξύπνησαν και μας φόρτωσαν στο ίδιο θωρακισμένο όχημα με το οποίο μας είχαν μεταφέρει εκεί. Νομίζαμε ότι μας πήγαιναν στο αεροδρόμιο, αλλά κοιτούσαμε τις πινακίδες από τις χαραμάδες του οχήματος, φοβόμασταν μήπως μας μετέφεραν σε άλλο κέντρο κράτησης.

Το ταξίδι κράτησε τρεις ώρες, έκανε αφόρητη ζέστη, δεν μπορούσαμε να αναπνεύσουμε. Ζητήσαμε νερό, μας είπαν ότι ήμασταν σχεδόν στον προορισμό μας. Στο αεροδρόμιο της Eliat μας έβαλαν σε αεροπλάνο με προορισμό την Istanbul. Εκεί μας υποδέχτηκαν πανηγυρικά, μια προπαγάνδα τύπου Erdogan. Μια βουλευτής του κόμματός του μας υποδέχτηκε με καινούρια ρούχα, παπούτσια για όλους και kefieh. Αργά το βράδυ επιβιβαστήκαμε στο τελευταίο αεροπλάνο, με προορισμό τη Ρώμη.

Σε εξέλιξη βρίσκεται ακόμη η προσπάθεια κατάληψης από τους Ισραηλινούς των πλοίων του Στόλου της Ειρήνης, Global Sumud Flotilla. Μια επιχείρηση που ξεκίνησε περίπου στις 20.00 της Τετάρτης. Όπως φαίνεται , κάποια πλοία εξακολουθούν ακόμη (την Πέμπτη το πρωί) να κατευθύνονται προς τη Γάζα, καθώς δεν έχουν αναχαιτιστεί από τις ισραηλινές δυνάμεις.

Μεταξύ των σκαφών που καταλήφθηκαν είναι και τα 4 σκάφη της ελληνικής αποστολής, το Οξυγόνο, ο Βαγγέλης Πισσίας, ο Παύλος Φύσσας και το Ahed Tahimi  

Μάλιστα, ο Global Sumud Flotilla δημοσιοποίησε ένα σοκαριστικό βίντεο, που δείχνει τη στιγμή που πάνοπλοι Ισραηλινοί στρατιώτες κάνουν ρεσάλτο στο «Οξυγόνο» και το καταλαμβάνουν. Όπως κάποτε οι πειρατές

View this post on Instagram

A post shared by Global Sumud Flotilla (@globalsumudflotilla)

Στα ελληνικά πλοία της αποστολής βρίσκονται 26 Έλληνες πολίτες και άλλοι 8, διαφόρων εθνικοτήτων. Ας σημειωθεί ότι μία από αυτούς είναι βουλευτής, η Πέτη Πέρκα της Νέας Αριστεράς

Η τύχη τους μέχρι στιγμής αγνοείται

Εικοσιέξι Έλληνες ανέλαβαν να σώσουν την τιμή μιας χώρας που κατά τα άλλα ξέρει να εκφωνεί λόγους για ιδανικά και αξίες. Μαζί με αυτούς τους ήρωες, στέκονται χιλιάδες άλλοι αλληλέγγυοι. Απέναντί τους έχουν μια κυβέρνηση υποτακτικών, πολλές χιλιάδες σκοταδόψυχων και μια τεράστια μάζα αδιάφορων κυρ Παντελήδων

Αλλά, έτσι δε γίνεται πάντα; 

Όσο για τους Ισραηλινούς, ας γνωρίζουν ότι η Ιστορία εκδικείται. Μπορεί να αργήσει,. αλλά θα εκδικηθεί. Το κεφάλαιο του Ολοκαυτώματος που το ξόδευαν χωρίς φειδώ, έχει πλέον εξαντληθεί. Θα το διαπιστώσουν αρχικά οι Ισραηλινοί τουρίστες που θα βρεθούν ανεπιθύμητοι. Θα το διαπιστώσουν στη συνέχεια οι κάτοικοι του Ισραήλ από τον αποκλεισμό που θα υποστούν σε πολλαπλά επίπεδα

Κάποτε, πολλοί από αυτούς ήρθαν στη γη της Παλαιστίνης ως πρόσφυγες, κυνηγημένοι από τα πογκρόμ ή ως μετανάστες που διεκδικούσαν μια καλύτερη ζωή. Στη συνέχεια, έγιναν έποικοι και κατακτητές. Πλέον, κατηγορούνται για εγκλήματα πολέμου και για γενοκτονία. 

Για το νέο αντισημιτισμό που γεννιέται, υπεύθυνοι αυτή τη φορά θα είναι οι ίδιοι

Ο ισραηλινός στρατός, τα ξημερώματα της 1/10 κατέστρεψε τα δορυφορικά συστήματα επικοινωνίας του σκάφους Alma που οδηγούσε το Στόλο Global Sumud Flotilla, με το Sirius να αναλαμβάνει πλέον τη διοίκηση του Στόλου.

Οι Ισραηλινοί έκαναν την εμφάνισή τους λίγο μετά τις 3:00 π.μ , οπότε και οι 500 άνθρωποι που επιβαίνουν στα 45 σκάφη που κατευθύνονταν προς τη Γάζα, ανέβηκαν στο κατάστρωμα

Όπως μεταδίδει ο ανταποκριτής της ιταλικής Il Fatto Quotidiano, Αλεσάντρο Μαντοβάνι:

«Το πολεμικό σκάφος έκανε έναν κοντινό κύκλο γύρω από το Alma, με αποτέλεσμα να χάσει τον έλεγχο του Starlink, δυσχεραίνοντας την πλοήγηση… μπορούν να επικοινωνήσουν μόνο μέσω ασυρμάτου. Τώρα επαναλαμβάνουν την επιχείρηση με το Sirius, το δεύτερο σκάφος στην αλυσίδα διοίκησης του Στόλου. Σταματήσαμε πρώτοι, αλλά τώρα τα σκάφη έχουν ξεκινήσει ξανά με σταθερή ταχύτητα, περίπου 5 κόμβους την ώρα»

Ο Στόλος λοιπόν συνεχίζει. Τα μάτια μας πάνω του

Δείτε την ανταπόκριση από τo Στόλο της Ειρήνης, μέσω του Al Jazzeera

13:00. Update από τον Panos Haritos

Σύμφωνα με τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης στο Ισραήλ, η επιχείρηση κατάληψης των σκαφών που συμμετέχουν στη Flotilla για τη Γάζα, θα ξεκινήσει τις επόμενες ώρες. Μάλιστα επειδή στο Ισραήλ ξεκινά σε λίγες ώρες το Yom Kippur έχει δοθεί ειδική άδεια για τη διενέργεια της επιχείρησης. Ακολουθεί σχετικό δημοσίευμα του YNET

“Ενώ οι Ισραηλινές Αμυντικές Δυνάμεις —και ιδιαίτερα το ναυτικό— προετοιμάζονται για την πιθανότητα βίαιης ανάληψης του ελέγχου του στολίσκου, η αστυνομία προετοιμάζει ήδη περίπου 600 αξιωματικούς για την αναμενόμενη άφιξη των ακτιβιστών στο λιμάνι της Ασντόντ μετά τη σύλληψή τους. Στόχος είναι να μεταφερθούν γρήγορα στις ισραηλινές ακτές, όπου θα κρατηθούν και θα απελαθούν. Όσοι αρνηθούν θα κρατηθούν μέχρι την ολοκλήρωση μιας ταχείας νομικής διαδικασίας που θα επιτρέψει την απέλασή τους. Επειδή η επιχείρηση πρόκειται να πραγματοποιηθεί την ημέρα του Γιομ Κιπούρ, η αστυνομία έλαβε εκ των προτέρων ειδική ραβινική έγκριση.

Σε αντίθεση με τον προηγούμενο στολίσκο «Madelene», ο οποίος μετέφερε περίπου 12 ακτιβιστές, ο τρέχων στολίσκος -με την ονομασία Sumud- περιλαμβάνει 50 πλοία και περίπου 500 συμμετέχοντες. Αποτελεί μια άνευ προηγουμένου πρόκληση για τον Ισραηλινό Στρατό, αυξάνοντας τον κίνδυνο κλιμάκωσης και πιθανής απώλειας ελέγχου. Ως εκ τούτου, έχει συσταθεί μια ειδική ομάδα εργασίας, στην οποία συμμετέχουν ο Ισραηλινός Στρατός, η Shin Bet, η αστυνομία και το Υπουργείο Εξωτερικών.”

No Other Land. Δεν υπάρχει άλλη γη για τους Παλαιστίνιους. Όσο οι Ισραηλινοί δεν το καταλαβαίνουν, τόσο πέφτουν πιο βαθιά σε ένα αδιέξοδο, από το οποίο ίσως δεν υπάρχει επιστροφή.

No Other Land. Η ταινία που γύρισαν από κοινού ένας Παλαιστίνιος, ο Basel Adra και ένας Ισραηλινός, ο Yuval Abraham, για να αποτυπώσουν τη βία και τον εκτοπισμό που βιώνουν οι Παλαιστίνιοι στα κατεχόμενα από τους Ισραηλινούς Παλαιστινιακά εδάφη της Δυτικής όχθης

Η ταινία επικεντρώνεται στον πολύχρονο αγώνα που δίνει η παλαιστινιακή κοινότητα στην περιοχή Masafer Yatta ενάντια στον σφετερισμό της γης τους από τον ισραηλινό στρατό. Η Masafer Yatta είναι μια ορεινή καλλιεργήσιμη περιοχή, που περιλαμβάνει είκοσι μικρά χωριά που υπάρχουν εκεί πολύ πριν έρθουν στην Παλαιστίνη οι Εβραίοι και ιδρυθεί το ισραηλινό κράτος.

Ωστόσο, το 1980 ο ισραηλινός στρατός κήρυξε την περιοχή «ζώνη στρατιωτικής εκπαίδευσης», απαγορεύοντας την κατοίκησή της από Παλαιστίνιους. Μια απόφαση που - όπως αποδεικνύεται από απόρρητα έγγραφα – είναι προσχηματική και πάρθηκε για να περιοριστεί η εξάπλωση των αραβικών οικισμών στην περιοχή

Οι σκηνοθέτες της ταινίας, με πραγματικό κίνδυνο της ζωής τους, αποτυπώνουν στο φακό τις κατεδαφίσεις σπιτιών και σχολείων, τις καταστροφές δρόμων, καλλιεργειών και πηγαδιών, τους εξευτελισμούς, τραυματισμούς και θανατώσεις των Παλαιστινίων κατοίκων της Masafer Yatta από τον ισραηλινό στρατό κατοχής, σε αγαστή συνεργασία με τους παράνομους Εβραίους εποίκους.

Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό να βλέπει κανείς έναν στρατό κατοχής να εξαφανίζει όλα τα ανθρώπινα σημάδια που έχουν αφήσει οι αυτόχθονες κάτοικοι στη γη τους.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό να βλέπει τους διωγμένους να επιστρέφουν, να ξαναχτίζουν και να ξαναφυτεύουν. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τους τα γκρεμίσουν πάλι

Και είναι απολύτως εξηγήσιμο πως όταν σε ένα λαό δεν αφήνεις κανένα περιθώριο να ζήσει με αξιοπρέπεια, όταν έχεις ένα λαό φυλακισμένο, όταν έχεις ένα λαό που ο στρατός κατοχής μπαινοβγαίνει στο σπίτι του, όταν έχεις ένα λαό που τον ταπεινώνεις, τον βασανίζεις και τον σκοτώνεις, αυτός ο λαός κάποια στιγμή θα πάρει τα όπλα και δε θα σκεφτεί «λογικά και ανθρώπινα». Γιατί δεν του συμπεριφέρθηκαν ποτέ και αυτού του λαού ανθρώπινα

Έτσι ακριβώς έγινε η 7η Οχτώβρη του 2025, σαν αποτέλεσμα δεκαετιών καταπίεσης και εξευτελισμού ενός λαού που βρέθηκε ξαφνικά ξένος στη δική του γη.

Όποιος δει την ταινία και βάλει τον εαυτό του στη θέση των Παλαιστινίων θα το αντιληφθεί

Η ταινία απέσπασε πολλά βραβεία με σημαντικότερα το Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στην Berlinale, αλλά και το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ

Αξίζει να τη δούμε όλοι για να καταλάβουμε πως δε θα υπάρξει Ειρήνη, όσο θα μένει σκλαβωμένη η Παλαιστίνη

Ο Κώστας Φουρίκος είναι μέλος του πληρώματος του ιστιοφόρου «Παύλος Φύσσας», ενός από τα έξι ελληνικά πλοία που μετέχουν στην αποστολή του Στόλου της Ειρήνης,  Global Sumud Flotilla και κατευθύνονται προς τη Γάζα

Από το πλοίο γράφει, ξημερώματα Κυριακής:

Μετά από κουραστικές καθυστερήσεις, εκνευριστικές ασυνεννοησίες, προβλεπόμενες αστοχίες και απρόβλεπτες δυσκολίες… Μετά όμως και από αλληλέγγυες προσπάθειες, ατομικές και συλλογικές υπερβάσεις, dyi πατέντες, και υπερανθρωπες χειροτεχνίες, είναι γεγονός:

Ο στόλος, ενωμένος -ήδη από προχτές- μπήκε στην τελική φάση της προσπάθειάς του να φτάσει στη Γάζα, για να σπάσει τον παράνομο αποκλεισμό που επιβάλει το Ισραήλ στον πληθυσμό της.

Τα πλοία που ξεκίνησαν από 4 διαφορετικά σημεία της Μεσογείου (Βαρκελώνη, Τύνιδα, Κατάνια και Σύρο) ξεπερνούν τις βλάβες που προκύπτουν λόγω του κακού -μεταχειρισμένου στη συντριπτική πλειοψηφία- υλικοτεχνικού εξοπλισμού. Ξεπερνούν τις ζημιές από τις σιωνιστικές επιθέσεις, ξεπερνούν και τις ιδιοτροπίες του φθινοπωρινού καιρού και αποπλέουν από τη νότια Κρήτη , βγαίνοντας στα διεθνή ύδατα.

Για την ακρίβεια, τη στιγμή που γράφονται αυτές οι σκεψεις, τα πλοία του Global Sumud Flotilla βρίσκονται πλέον περίπου 400 ναυτικά μίλια από τη Γάζα!

Οι προσπάθειες μηνών, οι ακούραστες προσπάθειες τόσων χιλιάδων ανθρώπων να στήσουν ένα τέτοιο εγχείρημα υπό την πίεση της έλλειψης πόρων και υπό το κράτος των πάσης φύσεως απειλών και δολιοφθορών του Ισραήλ και των -συνένοχων με αυτό- δυτικών κυβερνήσεων, έχουν απτά αποτελέσματα.

Η χαρά που προέκυψε όλη τη χτεσινή νύχτα, από το γεγονός της πλεύσης στην ανοιχτή θάλασσα, ήταν τόση, που υπερέβη το κούνημα νότια της Καρπάθου, υπερέβη τη λαχτάρα από μια παροδική βλάβη στο «Πισσίας», υπερέβη και τα πράσινα / κόκκινα φωτάκια των drones πάνω από τα σκάφη και τα κεφάλια μας.

Από μία σκοπιά, το «ταξίδι τώρα αρχίζει». Από μία άλλη όμως, - ίσως την πιο ουσιαστική- αυτό είναι ένα ταξίδι που ξεκίνησε χρόνια πριν. Είναι επίσης, ένα ταξίδι που έχει ακόμα πολύ δρόμο μπροστά του, μέχρι τον τελικό προορισμό : την απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Από το ποτάμι μέχρι τη θάλασσα, και με κέντρο την Ιερουσαλήμ.

Γι αυτό -και έχοντας επίγνωση των παραπάνω- νιώθουμε χαρούμενοι για κάθε μικρό βήμα που κάνουμε, ανεξαρτήτως του τι θα συναντήσουμε στο επόμενο. Διότι γνωρίζουμε πως κάθε τέτοιο βήμα θα είναι επίπονο. Και ότι σε τελική ανάλυση η επίλυση δεν θα έρθει από την δική μας προσπάθεια.

Εμείς μπορούμε να πυροδοτήσουμε, να βοηθήσουμε, να ευνοήσουμε κάποιες καταστάσεις. Τα κινήματα, οι κοινωνίες, η Παλαιστινιακή Αντίσταση είναι που θα καταφέρουν και θα πανηγυρίσουν την πολυπόθητη νίκη.

Μέχρι τότε...

Όλα τα μάτια στον στόλο.

Όλα τα μάτια στη Γάζα και την Παλαιστίνη.

Και don’t worry. Όπως είπε και μια συνταξιδιώτισσα από το «Αχέντ Ταμίμι» χτες, λίγο πριν λύσουμε:

«Τα λέμε στην Παλαιστίνη, είτε κρατούμενοι, είτε ελεύθεροι».

Ιστιοφόρο «Παύλος Φύσσας»,

33°58′29.59″ Β, 27°2′47.71″ Α

Κυριακή 28 Σεπτέμβρη