Χθες Κυριακή 31/8/25  έγινε η συγκέντρωση ομάδας ανθρώπων, κατοίκων ανατολικής Αττικής, από Παλλήνη έως Μαραθώνα, στη Λ. Μαραθώνος - διασταύρωση  Βγένας-  στο πλαίσιο της υποστήριξης του Global Sumud Flotilla. Ο στόλος αποτελείται από δεκάδες σκάφη με πληρώματα από 44 χώρες που σάλπαραν την Κυριακή από λιμάνια της Μεσογείου με προορισμό τη Γάζα ?? για να σπάσουν τον παράνομο αποκλεισμό και να μεταφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια.
Το March to Gaza Greece συμμετέχει με καράβι στο Global Sumud Flotilla.

Ενώνουμε τη φωνή μας με χιλιάδες φωνές στην Ελλάδα και το κόσμο και συμμετέχουμε στη διεθνή κινητοποίηση.

ΥΓ: Θα πρέπει να παρατηρήσουμε τη συμπαράσταση αυτοκινητιστών που επέστρεφαν ενδεχομένως από διακοπές, με κόρνες και υψωμένες γροθιές. Την επόμενη φορά ελπίζουμε να είναι στο δρόμο.

Επίσης μαύρη εντύπωση δημιούργησε η εμφάνιση αστυνομικών με γκλομπ στα χέρια και μάλιστα την ώρα που οι συγκεντρωμένοι αποχωρούσαν αφού είχε πέσει το βράδυ για τα καλά.. Η ανεξήγητα απειλητική στάση των "οργάνων" δημιούργησε εξαιρετικά άσχημες εντυπώσεις. Σα να είχαν σταλεί από την κυβέρνηση του Νετανιάχου για να εμποδίσουν τις φωνές συμπαράστασης στον σφαγαζόμενο λαό της Παλαιστίνης. Εάν τα όργανα έφεραν διακριτικά του IDF δεν το μάθαμε γιατί είχε ήδη σχεδόν σκοτεινιάσει.

Υπάρχει ένας μύθος που αποδίδεται στον Άγιο Αυγουστίνο. Σύμφωνα με αυτόν, όταν ένας πειρατής συνελήφθη από τον Μέγα Αλέξανδρο, ερωτήθηκε “πώς τολμάς να ασκείς βία στη θάλασσα;”. “Εσύ πώς τολμάς να ασκείς βία σε όλο τον κόσμο;” απάντησε ο πειρατής.“Επειδή εγώ το κάνω με ένα μόνο πλοίο, αποκαλούμαι κλέφτης. Εσύ, που το κάνεις με ένα μεγάλο στόλο, αποκαλείσαι αυτοκράτορας”

Έτσι ξεκινάει ο πρόλογος του βιβλίου του Νόαμ Τσόμσκι “Πειρατές και αυτοκράτορες, παλιοί και νέοι”. Σύμφωνα με το Τσόμσκι, ο όρος “τρομοκρατία” άρχισε να χρησιμοποιείται στα τέλη του δέκατου όγδοου αιώνα και αναφερόταν κυρίως σε βίαιες ενέργειες των κυβερνήσεων που είχαν ως σκοπό να τρομοκρατήσουν τον πληθυσμό και να διασφαλίσουν τη λαϊκή υποταγή

Η εξουσία όμως, έχοντας τη δύναμη να ελέγχει τη σκέψη και την έκφραση, άλλαξε την αρχική σημασία της λέξης και πλέον ο όρος “τρομοκρατία” έφτασε να αποδίδεται κυρίως στην “ανταποδοτική τρομοκρατία” που ασκείται από άτομα ή ομάδες ενάντια στην εξουσία

Έτσι, ενώ ο όρος αποδιδόταν κάποτε σε αυτοκράτορες που ασκούσαν βία στους υποτελείς τους και στον υπόλοιπο κόσμο, τώρα προορίζεται για αντάρτες που αντιστέκονται και ασκούν βία έναντι των ισχυρών

Θα προσπαθήσουμε, με τη βοήθεια της Νίνας Αγγελικής Γεωργιάδου, να θυμηθούμε ποιοι είχαν χαρακτηριστεί κατά καιρούς στο παρελθόν ως τρομοκράτες από την εξουσία και τους ισχυρούς.

Πριν όμως περάσουμε στο κατατοπιστικό κείμενο της Νίνας Γεωργιάδου, θεωρούμε χρήσιμο και διδακτικό να σταθούμε σε δύο ειδικά ιστορικά θέματα, με τα οποία έχει ασχοληθεί εκτενώς η Attica Voice με ειδικά αφιερώματα

Το πρώτο είναι η σφαγή των αμάχων κατά την άλωση της Τριπολιτσάς. Εμείς εδώ οι Έλληνες που φρίττουμε (και καλά κάνουμε) με τη δολοφονική – και εν πολλοίς φρικώδη - επίθεση της Χαμάς της 7^ης Οκτωβρίου 2023, καλό είναι να μην ξεχνάμε πως όταν γιορτάζουμε την άλωση της Τριπολιτσάς, στην ουσία γιορτάζουμε τη σφαγή 20.000 αμάχων, γερόντων, γυναικών και παιδιών από τον Κολοκοτρώνη και τα στρατεύματά του. Μια σφαγή άνευ ορίων και ηθικής που προκάλεσε αποτροπιασμό στη Δύση, ανακόπτοντας για λίγο διάστημα το φιλελληνικό κίνημα, το οποίο χρειάστηκε να έρθει η σφαγή της Χίου από τους Τούρκους για να ανακάμψει

Το δεύτερο είναι η εβραϊκή τρομοκρατία που ασκήθηκε από παραστρατιωτικές οργανώσεις τύποιυ Χαμάς, πριαν από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ. Όσοι λοιπόν παίρνουν το μέρος του Ισραήλ στη γενοκτονία που διαπράττει στη Γάζα, επικαλούμενοι την τρομοκρατική δράση της Χαμάς, καλό είναι να μάθουν πως το Ισραήλ είναι αυτό που εισήγαγε τη σύγχρονη μορφή αυτού που ονομάζεται τρομοκρατία. Απαγωγές και εκτελέσεις επιλεγμένων προσώπων, τοποθετήσεις βομβών σε πολυσύχναστα μέρη με δεκάδες άμαχους νεκρούς, τυφλοί πυροβολισμοί σε συγκεντρωμένα πλήθη, δολιοφθορές σε δημόσιες εγκαταστάσεις, είναι λίγα μόνο από τα μέσα που χρησιμοποίησαν οι Εβραίοι στην προσπάθειά τους να ιδρύσουν ένα ανεξάρτητο κράτος στην Παλαιστίνη. Με αποκορύφωμα τη σφαγή του Ντερ Γιασίν, όπου σκοτώθηκαν όλοι οι κάτοικοι του χωριού από τις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις

Είναι χαρακτηριστικό πως ο Ουίνστον Τσόρτσιλ είχε δηλώσει πως «δεν θα συγχωρούσε ποτέ τους τρομοκράτες της Ιργκούν», μίας εκ των πολλών εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων που συμμετείχαν στις παραπάνω ενέργειες

Ας διαβάσουμε όμως το κείμενο της Νίνας Αγγελικής Γεωργιάδου για να έχουμε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα

Η ΒΡΩΜΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΤΩΝ

Η δαιμονοποίηση της Αντίστασης από κατακτητές και αποικιοκράτες, έχει βασικό εργαλείο τη βρώμικη γλώσσα και την παραφθορά των εννοιών.

Ενώ Θουκυδίδης και Ησίοδος αποκαλούν τρομοκράτες τους κατακτητές και τους τυράννους, τους τελευταίους αιώνες τα παραφερνάλια των βρώμικων εξουσιών βάφτισαν την Αντίσταση,  «τρομοκρατία».

Στη Λατινική Αμερική, οι Ισπανοί φονιάδες κονκισταδόρες χαρακτήριζαν όλες τις αυτόχθονες φυλές «άγριους και τρομοκράτες» κι έβαψαν κόκκινα, από το αίμα των αυτόχθονων, τα ποτάμια της.

Και όταν αργότερα, το 19ο αιώνα ξέσπασαν τα κινήματα απελευθέρωσης,  Μπολίβαρ,  Σαν Μαρτίν και Ζαπάτα επικηρύχθηκαν ως «τρομοκράτες».

Στις ΗΠΑ, όλες οι αυτόχθονες φυλές των Ινδιάνων, Σιού, Τσερόκι, Απάτσι, Ναβάχο, χαρακτηρίστηκαν ως «άγριοι τρομοκράτες» και οδηγήθηκαν στην πιο πολυάνθρωπη Γενοκτονία, που κατέγραψε ποτέ η Ιστορία. Αργότερα, ακόμη και ο Λούθερ Κινγκ, οπαδός της παθητικής Αντίστασης και της «μη βίας»  μπήκε στις λίστες των «τρομοκρατών» και μετά από πέντε απόπειρες, δολοφονήθηκε τελικά από ένα μισθωμένο «επαρχιακό κλεφτρόνι».

Στην κατασφαγμένη από τους ευρωπαίους αποικιοκράτες Αφρική, ο όρος «τρομοκρατία» υιοθετήθηκε για κάθε απελευθερωτικό κίνημα:

Οι Μάου Μάου στην Κένυα, που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της γης τους από τους Βρετανούς άποικους, ταυτίστηκαν με την «τρομοκρατία» και ήταν αυτοί που βασανίστηκαν άγρια στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Hola Camp.

Στην Αλγερία, το Μέτωπο για την Εθνική Απελευθέρωση από τους αποικιοκράτες Γάλλους, χαρακτηρίστηκε ως «τρομοκρατική οργάνωση» και 100.000 τουλάχιστον μέλη του σφαγιάστηκαν άγρια.

Στην Αγκόλα, η πορτογαλική αποικιοκρατία βάφτισε «τρομοκράτες» τις οργανώσεις, MPLA, FNLA και UNITA που πάλεψαν και πέτυχαν την ανεξαρτησία της.

Τα ίδια στη Ναμίμπια, τη Ζιμπάμπουε, τη Ροδεσία και τη Νότια Αφρική, ενώ ο Νέλσον Μαντέλα ήταν στις λίστες των «τρομοκρατών» του State Department, μέχρι τη δεκαετία του ΄90.

Στην εδώ χώρα του «μύθου», που κυβερνιέται διαχρονικά από τους απόγονους κοτζαμπάσηδων,  δοσίλογων και μαυραγοριτών, ο αγώνας για απελευθέρωση από τον Οθωμανικό ζυγό, έβαλε τους Ρήγα Φεραίο, Αλέξανδρο Υψηλάντη και Γεώργιο Καραϊσκάκη, στη λίστα των «επικίνδυνων τρομοκρατών», με το Πατριαρχείο να συνηγορεί με το σουλτανάτο  και να αφορίζει.

«Οι τολμήσαντες να σηκώσωσιν όπλα κατά της κραταιᾶς βασιλείας και να "σαλεύσωσι την ησυχίαν του κοινού" και "να φέρωσιν εις κίνδυνον την ευστάθειαν της πολιτείας" και "να χύσωσιν αίματα αθώων" τοιούτοι άπαντες, και αν μεν ιερωμένοι εισί, καθαιρούνται· και αν μοναχοί, αναθεματίζονται· και αν κοσμικοί, αφωρίζονται και αποκόπτονται τελείως από της αγίας του Χριστού Εκκλησίας· και γίνονται αποσυνάγωγοι και ανάθεμα και κατάρα αιώνιος και ασυγχώρητος».

Στη μεγαλειώδη πάλι Αντίσταση κατά της ναζιστικής κατοχής, οι αγωνιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ χαρακτηρίστηκαν απ’ τους Γερμανοναζί κατακτητές, «τρομοκράτες και συμμορίτες» (Banditen).

Στον Εμφύλιο που πυροδοτήθηκε απ’ τους Άγγλους, οι νέοι επικυρίαρχοι χρησιμοποίησαν, με θαυμαστή ταύτιση, τους όρους «bandits» (ληστές), «extremists» (ακραίοι) και «terrorists» (τρομοκράτες)

Η μεγάλη λίστα των ελεύθερων αντιστεκόμενων ανθρώπων, που βαφτίστηκαν «τρομοκράτες», δεν άφησε απ’ έξω τον Μαχάτμα Γκάντι και τον Τσε Γκεβαρα.

Δεν θα μπορούσε, μέσα σ’ αυτή τη βρώμικη γλώσσα της χειραγώγησης και της καταστολής, να εξαιρεθεί η  μεγαλειώδης Παλαιστινιακή Αντίσταση;

Από το 1959 η Φατάχ και το 1964 η PLO, και αργότερα η Χαμάς, το Δημοκρατικό και το Λαϊκό Μέτωπο για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, χαρακτηρίζονται από τα Δυτικά παραφερνάλια, ως «τρομοκράτες», έστω κι αν η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών του ΟΗΕ θεωρεί τη Χαμάς, αντιστασιακή οργάνωση.

Ακόμη και αριστερίζοντες του τίποτα, της θολούρας και της συμπόρευσης, συνηγορούν στα περί «τρομοκρατίας». Αφοπλισμένοι και αφυδατωμένοι, στην καλύτερη εκδοχή τους, προβάλλουν «ρομαντικά» την αντίσταση της σφεντόνας.

Η Ιστορία όμως έδειξε, πως  η κατοχή, το απαρτχάιντ, η πολιορκία, ο λιμός, ο εξευτελισμός, η απανθρωποποίηση νικιούνται μόνο με Αντίσταση μέχρις εσχάτων και πως οι «τρομοκράτες»  έχουν ένα όνειρο.

Κι όπως έλεγε ο Τσε,

«Αξίζει φίλε μου να υπάρχεις για ένα όνειρο, κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει!»

της Μαρίας Νάτση

Στα χώματα της Παλαιστίνης, ο Χριστός ξανασταυρώνεται.

Παιδί, βρέφος, αγέννητος

Και μαζί του η ελπίδα

Όχι δεν είναι ένα δεύτερο Ολοκαύτωμα. Είναι πολύ χειρότερο.

 Δε βρισκόμαστε στη δίνη ενός  Παγκόσμιου πολέμου, αλλά στην ασφάλεια και την ειρήνη του σπιτιού μας.

Η Ελληνική  Ορθόδοξη Εκκλησία παρακολουθεί και δεν έχει ακόμα ξεστομίσει  τη λέξη γενοκτονία

Ο Πάπας γνωρίζει και  έκανε μόνο  κάποιες προσεκτικές  δηλώσεις

Γελοίοι πολιτικοί Αρλεκίνοι μιλούν  εξ ονόματός μας φωνάζοντας "Σταύρωσον"

Όμως  "ο λιμός στη Γάζα  είναι λιμός  όλου του κόσμου..." (Τομ Φλέτσερ, Συντονιστής Έκτακτης Βοήθειας του ΟΗΕ)

" Είναι ένας λιμός που μας αφορά όλους. Όλοι το γνωρίζουν αυτό.

Είναι ένας λιμός που ρωτάει: Μα ΕΣΕΙΣ ΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ; "

Αυτή τη φορά δεν θα ακουστεί  " άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τι ποιούσι"

Γνωρίζουμε και δεν υπάρχει συγχώρεση γιατί

«Ο Χριστός ο δικός μας είναι φτωχός, κατατρεγμένος, χτυπάει πόρτες και κανένας δεν του ανοίγει.

Ο Χριστός ο δικός σας είναι πλούσιος κοτζαμπάσης, τα έχει φτιαγμένα με τον Αγά, μανταλώνει την πόρτα του και τρώει. Ο Χριστός ο δικός σας διαλαλεί: “Δίκαιος είναι ο κόσμος τούτος, τίμιος, σπλαχνικός μου αρέσει, αφορεσμένος όποιος σηκώσει χέρι να τον κουνήσει”.

Ο Χριστός ο δικός μας ξυπόλητος, κοιτάζει τα κορμιά που πεινούν, τις ψυχές που πλαντούν, φωνάζει: “Άδικος είναι, άτιμος, άσπλαχνος, ο κόσμος τούτος. Πρέπει να γκρεμιστεί”» *

* Νίκου Καζαντζάκη, “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται"

της Μαρίας Νάτση

Ανάμεσα στα Αθαμανικά όρη,  ψηλά στο χωριό των Μελισσουργών , αντήχησε το πολυφωνικό τραγούδι για τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη.

Κι αν με την παράδοση τραγουδάμε τους καημούς του λαού μας  και αγγίζουμε τις χορδές  της ανθρωπιάς μας, τότε όταν  τραγουδάμε τους καημούς των άλλων γινόμαστε δύο φορές άνθρωποι .

Κι ο ήχος έφτασε σε όλα τα βουνά της Ηπείρου τα χαραγμένα από όλμους και ναπάλμ, τα φορτωμένα με τις θύμισες των ξεριζωμών και των σκοτωμών.

Και τα βουνά, δε ρώτησαν "για την Κύπρο τραγουδάτε; Για τη Συρία; Για το Σουδάν;"

Γιατί γνωρίζουν ότι κανένα έγκλημα δεν απαλύνεται από άλλα εγκλήματα.

Γιατί ξέρουν ότι αυτά, είναι ερωτήματα των ανθρώπων  όταν θέλουν να δώσουν δίκαιο στο άδικο.

Και το τραγούδι πέρασε από όλα τα ξωκλήσια της Ηπείρου, αγγίζοντας απαλά τις καμπάνες και αυτές ανταποκρίθηκαν

Και τα ξωκλήσια δε ρώτησαν σε ποιο Θεό πιστεύουν τα παιδιά που τα σκοτώνουν με πείνα.

Γιατί γνωρίζουν ότι η Παναγιά  δεν κρατάει   στον κόρφο της μόνο το θείο βρέφος, αλλά  τα παιδιά όλου του κόσμου.

Κι ίσως το τραγούδι να έφτασε μακρύτερα, στην Ιθάκη, και να έσμιξε με τις φωνές νέων που φώναξαν για την Παλαιστίνη σε ένα από τα όμορφα πανηγύρια της .

Εκεί όμως σηκώθηκαν άντρες και γυναίκες, λιγοστοί αλλά επιθετικοί, να νουθετήσουν τα παιδιά , να επαναφέρουν την πολυπόθητη τάξη.

Ένας, δύο έτρεξαν να τα υπερασπιστούν.

Εμείς, η  γενιά κοντά και άνω των  50,  με τα τόσα λάθη και τις τόσες αποτυχίες , τολμάμε να υψώνουμε τη φωνή μας πάνω από τη φωνή των νέων;

Τολμάμε με τα χέρια μας να σπρώχνουμε αυτά τα παιδιά;

Ποιοι; Εμείς που αποτύχαμε;

Δεν είναι η αποτυχία μας αυτό που κυρίως  θλίβει, αλλά το γεγονός ότι είμαστε τόσο ελάχιστοι και εγωιστές που, όχι μόνο δεν την αναγνωρίζουμε αλλά θέλουμε να κάνουμε τα παιδιά σαν τους αποτυχημένους εαυτούς μας.

Στο επόμενο πανηγύρι σε οποιοδήποτε σημείο της Ελλάδας,  όταν  οι νέοι  πουν συνθήματα και υψώσουν σημαίες, ας σταματήσουμε τα όργανα.

Ας κλείσουμε τα στόματά μας και ας μαζέψουμε τα χέρια μας.

Και αφού τους ακούσουμε, ας χτυπήσουν οι καμπάνες και ας κάνουμε το σταυρό μας που υπάρχει ακόμα η φλόγα αυτών των παιδιών και σώζει κάτι από την αξιοπρέπειά μας