Αμηχανία, ειρωνεία και δυσαρέσκεια ακολούθησε την είδηση για τα νέα έγχρωμα τιμολόγια ρεύματος και το κάλεσμα της κυβέρνησης προς τους καταναλωτές να επιλέξουν ένα από αυτά

Σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τις αντιδράσεις, η κυβέρνηση κάλεσε, μέσω του κυβερνητικού της εκπροσώπου, τους καταναλωτές να μην ανησυχούν και ανακοίνωσε πως σύντομα θα βγουν και σε άλλα χρώματα τα τιμολόγια, θα έχουν μάλιστα και γεύσεις για όσους εξακολουθούν να επιλέγουν την παραδοσιακή μέθοδο αποστολής του λογαριασμού στο σπίτι με το ταχυδρομείο. Τόνισε, δε, πως εφόσον οι καταναλωτές δεν μπορούν να το αποφύγουν, ας επιλέξουν τουλάχιστον ένα χρώμα και μια γεύση της αρεσκείας του και ας το απολαύσουν

Στο χορό των κυβερνητικών αντιδράσεων απέναντι στις παράλογες αντιδράσεις των καταναλωτών, μπήκαν και διάφορα στελέχη της κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Δημόσιου Ξεπουλήματος, Κώστα Χατζηδάκη, σε μια έκρηξη γνήσιας αγανάκτησης: «Είναι υποκριτικό, άνθρωποι που δηλώνουν 5 και 10 χιλιάρικα εισόδημα το χρόνο, να θέλουν και ηλεκτρικό ρεύμα». Αλλά και ο Υπουργός Υπανάπτυξης, Ακρίβειας και Αρχαίας Ελλάδας, Άδωνις Γεωργιάδης, είχε το δίκιο του: «Δεν κατάλαβα … Οι Αρχαίοι Αθηναίοι που μεγαλούργησαν και ο Μέγας Αλέξανδρος που κατέκτησε τον κόσμο, είχαν ηλεκτρικό ρεύμα; Άντε τώρα με τον κάθε κακομαθημένο ... ». Εξίσου αυστηρός με τους πολίτες που τα θέλουν όλα έτοιμα και φτηνά, χωρίς οι ίδιοι να κοπιάζουν ήταν ο Υπουργός Επικρατείας και Χούντας, Μάκης Βορίδης , ο οποίος πρότεινε στους πολίτες αν θέλουν να έχουν τζάμπα ρεύμα να συνδέσουν το στατικό τους ποδήλατο στο σπίτι με τον πίνακα του ηλεκτρικού ρεύματος και να ποδηλατούν σε βάρδιες. «Πρέπει επιτέλους όλοι μας να βάλουμε πλάτη και πόδι σ’ αυτή τη χώρα για να πάει μπροστά», είπε χαρακτηριστικά

Ο πρωθυπουργός της χώρας προτίμησε να προσεγγίσει διαφορετικά το θέμα και σε βίντεο που ανέβασε στο Τικ-Τοκ, κάλεσε τους πολίτες να μην απελπίζονται και υποσχέθηκε πως με το νέο έτος, θα καθιερωθεί για το ρεύμα happy hour η οποία θα είναι κυλιόμενη και θα ανακοινώνεται κάθε ημέρα από το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ ώστε να μπορούν εκείνη την ώρα οι πολίτες να κάνουν μπάνιο, να μαγειρεύουν και να ζεσταίνονται δωρεάν.

Με το μέτρο αυτό συμφώνησε και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΕΗ, Γιώργος Στάσσης, ο οποίος ζήτησε από τους πολίτες ωριμότητα και τους κάλεσε να αναλογιστούν πόσο καλύτερα είναι τα πράγματα τώρα σε σχέση με την εποχή όπου οι βλαχοσυνδικαλιστές είχαν το πάνω χέρι και έκαναν ό,τι ήθελαν. «Τώρα, κάνουμε εμείς ό,τι θέλουμε. Και για τα χρήματά σας μην ανησυχείτε. Πάνε σε σίγουρα χέρια που ξέρουν πώς να τα αξιοποιήσουν» κατέληξε.

Μ ένα μεστό κείμενο ο Νίκος Μπελαβίλας ανακοινώνει την απόφασή του να μην συνταχθεί ούτε με τον έναν ούτε με τον άλλον και λέει μεγάλες αλήθειες που εμείς οι αριστεροί δυσκολευόμαστε είτε να τις δούμε είτε να τις παραδεχθούμε δημόσια. Όπως λέει: "Πολύ μεγάλος στην ηλικία και στο νου για άλλη μία διάσπαση. Πολύ μεγάλος για να διεκδικώ το αλάθητο" . Αλλά και πολύ νέος για να παραιτηθεί από τους αγώνες. Απλά θα τους κάνει με τον τρόπο του. Και θα είναι ελεύθερος

Αγαπημένες μου συντρόφισσες και σύντροφοι δεν πάει άλλο. Το πάλεψα πολύ, δεν θέλησα να υπογράψω κείμενο αποχώρησης. Μεγάλωσα με τους απόηχους δύο τρομερών βίαιων διασπάσεων, της Τασκένδης του ’55 και αυτής του ’68. Έπειτα είχα την τύχη να ζήσω τις μεγάλες διασπάσεις της νεολαίας, ο ίδιος του «Ρήγα Φεραίου» και της Β’ Πανελλαδικής, και δίπλα μας οι φίλοι, οι συγκάτοικοι των φοιτητικών χρόνων τις δικές του, της ΚΝΕ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, των οργανώσεων της εκτός Αριστεράς.

Για όσες και όσους αγνοείτε εκείνες τις μικρές ιστορίες, όλη η Μεταπολίτευση είναι ένα μεγάλο θέατρο διασπάσεων, διαγραφών, αποσχίσεων.Οι πάντες γνωρίζαμε την αλήθεια που οι "άλλοι" αγνοούσαν. Η επιβολή της "δικής" μας αλήθειας γινόταν με ξύλο στις συνελεύσεις, στα αμφιθέατρα, στις αφισοκολλήσεις, στις συγκεντρώσεις και στις διαδηλώσεις. Ποιος θα πάρει το μικρόφωνο, ποιος θα καλύψει το σύνθημα του αντιπάλου, ποιος θα επιβληθεί στο συνδικάτο, στη λέσχη, στο σύλλογο. Μιλάμε για την Αριστερά βεβαίως, κοινοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική. Όσες και όσοι δεν το έχουν ζήσει, δεν ξέρουν τι πάει να πει διάσπαση. Έπειτα ΕΑΡ-ΚΚΕεσωτ-Α.Α, ΣΥΝ-ΚΚΕ, ως τις μαζικές αποχωρήσεις την εποχή του 2010 και του 2015.

Τόσο η βία, άλλοτε άγρια φυσική, σωματική και σήμερα λεκτική στο διαδίκτυο, όσο και η κατοχή του αλάθητου των "φωτισμένων" είναι χαρακτηριστικό ενός φανατισμού της Αριστεράς που έρχεται από τους μακρινούς καιρούς των επαναστάσεων. Δεν ξεπερνιέται. Εμπεριέχεται στον γενετικό κώδικα όλων των συλλογικοτήτων που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο τους τελευταίους τρεις αιώνες. Την ξαναβρίσκουμε ακριβώς την ίδια στις αρχέγονες διαμάχες χιλιετιών των θρησκευτικών αιρέσεων και σεχτών που επιβιώνουν ακόμη.

Πολύ μεγάλος λοιπόν στην ηλικία και στο νου για άλλη μία διάσπαση. Πολύ μεγάλος για να διεκδικώ το αλάθητο.

Να μην πολυλογούμε: Δεν πάει άλλο! «Σπίτι μου» όπως λέγαμε παλιά. Εκεί υπάρχουν πολλά-πολλά να γίνουν. Στο πανεπιστήμιο, στο περιβάλλον, στην ανθρώπινη αλληλεγγύη, στην προστασία μνημείων, στον Πειραιά. Ο καθείς εφ’ ώ ετάχθη. Τουλάχιστον έχοντας την αίσθηση ότι προσφέρεις κάτι στην κοινωνία… και γλυτώνεις στον ψυχίατρο.

Στρατολογήθηκα στην Αριστερά τον Σεπτέμβριο του 1974. Και δεν υπάρχει περίπτωση να φύγω για αλλού. Ο αποχαιρετισμός αφορά τα όπλα του κομματικού μέλους. Όχι του αριστερού πολίτη. Καλή αντάμωση, και θα υπάρξει κάποτε.

Από τη σουίτα του The One Acropolis μπορεί να αγναντεύει ο Στέφανος Κασσελάκης την παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα 

«Το νέο που φέρνω είναι επιστροφή στην παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα» που «ο νοικοκύρης είχε το σπίτι του καθαρό, τηρούσε τους κανόνες, τους νόμους και είχε ενδιαφέρον και ενσυναίσθηση για τον γείτονά του” και τηρούσε τους νόμους». Στέφανος Κασσελάκης, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ

Μπορεί η δήλωση του Στέφανου Κασσελάκη για την «παλιά, νοικοκυρεμένη» Ελλάδα να φαίνεται πως έχει παλιώσει, είναι όμως τόσο παλιακή από μόνη της και ειδικά όταν την κάνει ένας – κατά δήλωσή του – αριστερός που καθίσταται διαχρονική. Και επειδή είμαστε βέβαιοι πως ο Στέφανος Κασελάκης θα μας δώσει πολλές αφορμές να μιλήσουμε για δηλώσεις του, κάνουμε σήμερα την αρχή έστω και καθυστερημένα. Και , όχι, δε θα μιλήσουμε για τα γενέθλια του σκύλου του, ούτε για τους διαλόγους του με τον Snik. Αφήνουμε άλλους γι αυτά

Αν δεν γνωρίζαμε την ηλικία του Στέφανου Κασσελάκη, θα υποθέταμε ότι είχε δει πολλές ταινίες της Φίνος Φιλμ. Ταινίες βέβαια που στην πλειοψηφία τους έδειχναν μια Ελλάδα που δεν υπήρξε ποτέ ή δεν τη βίωσε ποτέ το μεγάλο μέρος του πληθυσμού της. Επειδή όμως γνωρίζουμε την ηλικία του και γνωρίζουμε επίσης ότι το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του το πέρασε στις ΗΠΑ, ξέρουμε ότι δεν είναι οι ταινίες που τον ώθησαν σ’ αυτή τη δήλωση. Πιο πιθανό είναι να ζήτησε από το chatGPT να του φτιάξει μια δήλωση. Και το πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης δεν είχε κανένα πρόβλημα να του παρουσιάσει αυτή τη δήλωση που κυκλοφορεί ως αστικός μύθος από στόμα σε στόμα σαν κάτι που έχει υπάρξει πραγματικά.

Γιατί τέτοια ιδανική Ελλάδα δεν υπήρξε ποτέ. Και αν ο Στέφανος Κασσελάκης γεννιόταν σ αυτή την παλιά Ελλάδα που νοσταλγεί, δεν θα μπορούσε να υπάρχει παρά μόνο κρυπτόμενος. Αυτό αναφέρει με γλαφυρό τρόπο σε ανάρτησή του στο fb ζούσε στην παλιά Ελλάδα, ο δικηγόρος Βασίλης Σωτηρόπουλος:

“Στην "παλιά Ελλάδα" που ονειρεύεται ο Στέφανος Κασσελάκης, θα του είχαν κρεμάσει κουδούνια και θα τον περιέφεραν στην πλατεία του χωριού για να τον φτύνουν και να τον εξευτελίζουν λόγω της ομοφυλοφιλίας του.

Δεν θα τον ψήφιζαν ούτε για διαχειριστή πολυκατοικίας.

Ο Στέφανος Κασσελάκης πρέπει κατεπειγόντως να ενημερωθεί για τον "ΚΑΙΑΔΑ" του Λουκά Θεοδωρακόπουλου. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύχρωμος Πλανήτης, δηλ. από τον μοναδικό ΛΟΑΤΚΙ+ εκδοτικό οίκο της χώρας.

Όσοι απορούν με αυτά που γράφω επίσης πρέπει να διαβάσουν αυτό το μικρό βιβλίο, για να μάθουν τί σήμαινε στην παλιά Ελλάδα η έννοια του "νοικοκυριού" για τους ομοφυλόφυλους: δημοσιοποίηση των ονοματεπωνύμων ατόμων που συλλαμβάνονταν σε γκέι πάρτυ στις εφημερίδες, διαπόμπευση, απόλυση, κάποτε φυλάκιση και βασανιστήρια, πείνα και θάνατος.

Έχουμε ακόμη τα αρχεία της "παλιάς Ελλάδας" που δημοσιεύονταν στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβερνήσεως (Φ.Ε.Κ.) τα ονόματα των καταδικασθέντων για "παρά φύση ασέλγεια". Αυτό ήταν το νοικοκυριό κι αυτοί ήταν οι γείτονες που νοιάζονταν για τον διπλανό τους. Έτσι νοιάζονταν. Να μάθουν αν γαμιέται και με ποιόν, για να τον κατακρεουργήσουν.

Αυτό είναι το νοικοκυριό της παλιάς Ελλάδας, γι' αυτό πρέπει να μιλήσουμε έξω από τα δόντια.

Νομίζω ότι τελείωσε η περίοδος χάριτος και έχουν βαρέσει όλοι οι συναγερμοί”

Αυτό το μύθο της παλιάς «νοικοκυρεμένης Ελλάδας που «ο νοικοκύρης είχε το σπίτι του καθαρό, τηρούσε τους κανόνες, του νόμους, είχε ενδιαφέρον για τον γείτονά του» καταρρίπτει με δική του ανάρτηση ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Νίκος Μπελαβίλας Γράφει ο Νίκος Μπελαβίλας:

«Να μία εικόνα της "παλιάς νοικοκυρεμένης Ελλάδας". Ο νοικοκύρης στην παράνομη παράγκα της Δραπετσώνας. Με τη φαμίλια του. Έχτισε το φτωχικό του, ζούσε στο βαθύ περιθώριο και στα όρια της παραβατικότητας σε ένα τεράστιο γκέτο, των εργατικών συνοικιών του Πειραιά. Δίπλα του υπήρχαν τεκέδες. Πιο πέρα μπουρδέλα. Από πάνω οι καμινάδες των εργοστασίων ξερνούσαν θάνατο.

Δεν σεβάστηκε κανέναν νόμο και κανένας νόμος δεν τον σεβάστηκε. Φαγωνόταν με τους γείτονες του για ένα μέτρο γης. Κυνηγιόταν με τον χωροφύλακα και με τον επιστάτη της φάμπρικας. Η μόνη καθαριότητα που μπορούσε να κάνει ήταν το ασβέστωμα. Το βαρέλι με τα παλιόξυλα πού’χε ξεβράσει η θάλασσα στο λιμάνι, ζέσταινε το χειμώνα. Το πάτωμα χωμάτινο αλλά τα παιδιά ξυπόλητα για να μην τρυπήσουν τα παπούτσια τους. Τα είχαν για το Πάσχα. Και τα νερά του απόπατου έτρεχαν στα σοκάκια.

Χιλιάδες ιστορίες να περιγράψουμε την παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα και άλλες τόσες φωτογραφίες να τη δείξουν σε όσους δεν την ξέρουν. Ιστορίες και εικόνες φρίκης. Ξεκινούν από εδώ και φθάνουν σε εκείνους τους ματωμένους δρόμους της Θεσσαλονίκης. Εκεί όπου έγινε η άστοχη δήλωση που θέλει να φέρει «την επιστροφή στην παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα. Στην Ελλάδα που ο νοικοκύρης είχε το σπίτι του καθαρό, τηρούσε τους κανόνες, του νόμους, είχε ενδιαφέρον για τον γείτονά του»

Στις 30/9, ένας από τους πιο γνωστούς αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, η κατάληψη του Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο της Κρήτης, δέχτηκε επίθεση από τις αστυνομικές δυνάμεις και εκκενώθηκε

Ο χώρος αυτός λειτουργεί εδώ και 21 χρόνια. Πρόκειται για ένα κτίριο 3 ορόφων που βρίσκεται στην οδό Θεοτοκοπούλου 18 και είναι ιδιοκτησία της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης. Χτίστηκε το 1906 και στέγασε αρχικά τη Γαλλική Σχολή Καλογραιών. Στην Κατοχή μετατράπηκε σε Στρατιωτικό Γερμανικό Νοσοκομείο, ενώ μετά την απελευθέρωση και έως το 1985 λειτούργησε ως ιδιωτική κλινική με το όνομα «Ευαγγελισμός». Από τότε και μέχρι το 2002, όταν ξεκίνησε η κατάληψη, το κτίριο είχε εγκαταλειφθεί και ρήμαζε.

Με την κατάληψη έγιναν εργασίες αναστήλωσης και εξωραϊσμού οι οποίες κυριολεκτικά το έσωσαν από την κατάρρευση. Στο χώρο της κατάληψης λειτουργούν μεταξύ άλλων αναρχικές και αντιεξουσιαστικές πολιτικές ομάδες, ομάδες αντιπληροφόρησης, αντιφασιστικές συνελεύσεις, εργατικά σχήματα, φεμινιστικές συλλογικότητες, συνελεύσεις ενάντια στον μιλιταρισμό και τον πόλεμο, συνελεύσεις αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατουμένους, κολεκτίβες εργασίας, βιβλιοθήκη και χώρος διανομής βιβλίων, γυμναστήριο, στούντιο μουσικής και άλλοι χώροι μελέτης και δραστηριοτήτων.

Είναι χαρακτηριστικό πως μια βδομάδα πριν από την αστυνομική επιχέιρηση εκκένωση του χώρου, μια ομάδα από την κατάληψη του Ευαγγελισμού είχε ξεκινήσει από το Ηράκλειο της Κρήτης με προορισμό την χτυπημένη από τη ν πλημμύρα για την Καρδίτσα με σκοπό την παροχή βοήθειας κάθε είδους. Με ομάδες βοήθειας στους καθαρισμούς, με συλλογικά μαγειρέματα και διανομή, με συλλογή και διανομή ειδών πρώτης ανάγκης.

Ενώ λοιπόν η ομάδα από την κατάληψη του Ευαγγελισμού βρισκόταν στη Θεσσαλία βοηθώντας τους χτυπημένους από τον καιρό και την ανυπαρξία της κυβέρνησης, το επιτελικό κράτος του Μητσοτάκη επέλεξε να κάνει τη μόνη δουλειά που ξέρει να κάνει καλά. Αυτή της καταστολής

Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης ένας από τους ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα στο κτίριο κατέφυγε στην ταράτσα και λόγω του κυνηγητού από την αστυνομία βρέθηκε στο κενό από ύψος περίπου 12 μέτρων. Αν και αρχικά μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, εντούτοις οι αστυνομικοί τον πήραν με σπασμένα κάτω άκρα στην Αστυνομική Διεύθυνση Ηρακλείου όπου συνεχίστηκε η διαδικασία της ανάκρισης παρά τους αφόρητους πόνους και τις διαμαρτυρίες του.

Μια μαρτυρία για τη βάρβαρη και δολοφονική επιχείρηση εκκένωσης του Ευαγγελισμού από τα ΕΚΑΜ έχουμε από αυτόπτη μάρτυρα και συλληφθέντα κατά την επιχείρηση, Οτάσσιο Θεοφίλου , υποψήφιο διδάκτορα

"Καλημέρα σε όλες και όλους. Είμαι ένας από τους έντεκα που συνελήφθησαν κατά την διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης στην κατάληψη Ευαγγελισμού τα ξημερώματα του Σαββάτου 30/09. Η πτώση του Α., νεαρού μεταπτυχιακού στο ΠΚ έγινε μπροστά στα μάτια μου. Εκείνη την στιγμή ένοπλος αστυνομικός της ΕΚΑΜ πίεζε με το γόνατο του την πλάτη μου εμποδίζοντας με να αναπνεύσω, ενώ ήδη φορούσα πισθάγκωνα χειροπέδες. Ο νεαρός που έπεσε είχε δεχθεί ήδη ξυλοδαρμό από τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας καθώς τον έσερναν από τα μαλλιά στη μισή ταράτσα μέχρι να του φορέσουν χειροπέδες. Κόσμος από τα γειτονικά μπαλκόνια είχε αρχίσει να διαμαρτύρεται και εκείνη την στιγμή ο Α. βρέθηκε στο χείλος της ταράτσας του κτηρίου και στην συνέχεια σε δευτερόλεπτα στο κενό. Την ίδια στιγμή τα ΕΚΑΜ παρότι ήμουν χειροπεδημένος και μπρούμυτα με κλωτσούσαν στο κεφάλι φωνάζοντας μου στο αυτί ̈βούλωσε το γιατί και εσύ θα βρεθείς στο νεκροτομείο ̈. Αυτό το τρομακτικό γεγονός, η πτώση ενός ανθρώπου από τα δώδεκα μέτρα ύψος ενώ φορούσε πισθάγκωνα χειροπέδες, καθαρά από τύχη δεν οδήγησε στον θάνατο.

Αυτή την στιγμή ο Α. Βρίσκεται νοσηλευόμενος στο ΠΑΓΝΗ καθώς είναι με σπασμένα τα πόδια του και έχει ρωγμώδη κατάγματα στην σπονδυλική του στήλη. Από θαύμα ζει και δεν έμεινε παράλυτος. Το βασανιστήριο του όμως συνεχίστηκε καθώς είχε την ατυχία να πέσει σε βάρδια γιατρού από το Βενιζέλειο που προσπάθησε να κουκουλώσει την υπόθεση, ξαναστέλνοντας τον πίσω στην Αστυνομική διεύθυνση. Εκεί για περίπου δέκα ώρες βρίσκονταν ακινητοποιημένος σε αμαξίδιο καθώς η υποδιευθύντρια της υπηρεσίας ισχυριζόταν ότι είναι καλυμμένη από το εξιτήριο του Βενιζελείου και η μόνη της υποχρέωση είναι να του δίνει κανένα ντεπόν. Μετά από πολύ έντονες διαμαρτυρίες, δεκατρείς ώρες αργότερα τον παρέλαβε το ΕΚΑΒ και τον εισήγαγε στο ΠΑΓΝΗ όπου με τις πρόσθετες εξετάσεις έγινε γνωστό το πλήρες εύρος των τραυματισμών.

Θα ήθελα να επίσης να επισημάνω κάτι ανατριχιαστικό. Ο πρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Κοντάκης αντιδεοντολογικά επισκέφτηκε χθες τον πολυτραυματία Α. για να του ανακοινώσει ότι θα είναι ο θεράπων ιατρός του και ότι αυτός δεν κάνει διακρίσεις με τους ασθενείς.

Λένε ότι και ο Μένγκελε χαμογελούσε υπέροχα. Δεν είναι δυνατόν ο υπαίτιος του παραλίγο θανάτου του ασθενούς, να βρίσκεται ως θεράπων ιατρός πάνω από το προσκέφαλο του από θέση ισχύος καθώς η υπόθεση πολύ πιθανόν να προχωρήσει στα δικαστήρια. Επιβάλλεται οι ιατρικοί και φοιτητικοί σύλλογοι αλλά και τα όργανα του Πανεπιστημίου να πάρουν θέση. Για του λόγου το αληθές, υπήρξε και δημοσίευμα στο cretalive για το γεγονός το οποίο κατέβηκε στα γρήγορα όταν κατάλαβαν τι ανοησία έχουν κάνει. Να συμπληρώσω ότι για το πρώτο συμβάν με το εξιτήριο στο Βενιζέλειο έχει γίνει ήδη παρέμβαση της ΟΕΝΓΕ και ψάχνουν να βρουν τι έγινε, ίσως τα αρμόδια όργανα να πρέπει να ασχοληθούν και με την συμπεριφορά του κ. Κοντάκη.

Θέλω να ενημερώσω ότι εγώ και οι άλλοι δέκα, έχουμε αφεθεί ελεύθεροι με προφορική εντολή εισαγγελέα. Μαζί με εμένα είναι συλληφθείς ακόμα ένας υποψήφιος διδάκτορας, ο οποίος όμως δεν δύναται αυτή τη στιγμή να τρέξει την υπόθεση. Εκτιμώ ότι υπάρχει λόγος. Το πλήρες κατηγορητήριο θα μας ανακοινωθεί μόλις απολογηθούμε στον ανακριτή μέσα στην εβδομάδα. Κλείνοντας αυτό το κείμενο, θα ήθελα να συμπληρώσω ότι χθες στην διάρκεια της αστυνομικής επιχείρησης στο στέκι του αθλητικού σωματείου Τηγανήτη, προσήχθην ενώ περπατούσα στο δρόμο από την ασφάλεια ηρακλείου καθώς όπως μου είπαν “με γνωρίζουν”.

Προς έκπληξη μου στην Ασφάλεια, συνάντησα άλλες δύο υποψήφιες διδακτόρισσες οι οποίες είχαν επίσης προσαχθεί. Αν αυτό δεν μας προβληματίζει, δεν ξέρω τι άλλο να πω.

Το πανεπιστήμιο είμαστε εμείς και όχι η ΟΠΠΙ ή οι διάφοροι κυβερνητικοί εγκάθετοι σε συγκλητικούς θώκους. Την ευθύνη για ότι έχει συμβεί αλλά και για ότι θα συμβεί την φέρει πλήρως ο Πρύτανης κ. Κοντάκης και η Σύγκλητος με την ομόφωνη έγκριση της επιχείρησης στην συνεδρίαση της 20/07/23. Το ΣΕΕΕΗ σε συνεργασία με φοιτητικούς συλλόγους και άλλους φορείς πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση για αυτά τα γεγονότα, καθώς ο φασισμός πρώτα έρχεται για τους άλλους και μετά για εμάς.

Γ. Σ. μέλος του ΣΕΕΕΗ Υποψ. Διδάκτορας ΗΜΜΥ στο ΕΛΜΕΠΑ"

Η βαρβαρότητα και η μανία με την οποία πραγματοποιήθηκε η εκκένωση επιβεβαιώθηκε σύντομα από τους ίδιους τους αστυνομικούς. Ένας από αυτούς, ο Γιώργος Μαρκογιαννάκης, επιβεβαιώνει αυτό που όσοι κυκλοφορούν στο δρόμο γνωρίζουν: πως οι ειδικές δυνάμεις (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ κλπ) είναι λούμπεν περιθωριακά στοιχεία, ακροδεξιάς ιδεολογίας, αποκρουστικής βαρβαρότητας και ασύλληπτης χυδαιότητας. Ο εν λόγω αστυνομικός φωτογραφήθηκε με υπερηφάνεια έξω από τη σφραγισμένη πόρτα του κτιρίου της κατάληψης του Ευαγγελισμού, μπροστά από όθια τοποθετημένες ασπίδες, ανάρτησε τη φωτογραφία και έγραψε:

«Η διμοιρία μου τα κατάφερε πετάξαμε μετά από 22 χρόνια τους άπλυτους από τον Ευαγγελισμό στο Ηράκλειο. Γαμώ τα σπίτια σας βρωμιάρηδες, η πόλη είναι δική μας. Καρκίνος στα σπίτια σας»

Ο συγκεκριμένος αστυνομικός, βέβαια, είχε φροντίσει να δώσει δείγματα της πολιτικής του συγκρότησης από παλαιότερες αναρτήσεις του στο fb

Η τελευταία ανάρτησή του όμως προκάλεσε κύμα αντιδράσεων, το οποίο τον οδήγησε σε νέα ανάρτηση για να δικαιολογηθεί, αναφέροντας ότι δεν έκανε αυτός την ανάρτηση , αλλά έπεσε θύμα χάκινγκ του προσωπικού του λογαριασμού. Κάτι σαν την αυτόματη εκπυρσοκρότηση των όπλων των αστυνομικών, δηλαδή. Τόσο πιστευτό. Φυσικά η Ελληνική Αστυνομία, όπως είθισται, ανακοίνωσε πως θα διεξαχθεί ΕΔΕ κλπ κλπ. Όλοι βέβαια γνωρίζουμε πώς θα εξελιχθεί και αυτή η ΕΔΕ

Παράλληλα με την εκκένωση του χώρου, ξεκίνησε ένα πλατύ κίνημα στήριξης της κατάληψης σε όλη την Ελλάδα

Μαζί με τις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, διενεργήθηκαν και Ανοιχτές Συνελεύσεις. Μία από αυτές, πραγματοποιήθηκε στο στο Στέκι του Αυτοοργανωμένου Αθλητικού Σωματείου "Τηγανίτης" και δέχτηκε την απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας

Από ανακοίνωση των συμμετεχόντων στην εκδήλωση διαβάζουμε:

"Αστυνομικές δυνάμεις κάθε είδους εγκλώβισαν 100 περίπου ανθρώπους στο Στέκι του Αυτοοργανωμένου Αθλητικού Σωματείου "Τηγανίτης" κατά τη διάρκεια συνέλευσης για τον αγώνα υπεράσπισης της Κατάληψης του Ευαγγελισμού που εκκενώθηκε από τα ΜΑΤ και τα ΕΚΑΜ το περασμένο Σάββατο. Επιχείρησαν να εισβάλουν στο χώρο με τα δακρυγόνα στα χέρια. Εν δυνάμει εγκληματίες και δολοφόνοι. Για να σταματήσουν μια συνέλευση!

Ναι, όπως το διαβάζετε: Για να σταματήσουν μια συνέλευση!!! Βάζουν στο στόχαστρο το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση. Αδιανόητα πράγματα. Ξεκάθαρα σημάδια φασισμού.

Όμως εδώ, δεν περνάει ο φασισμός!

Ούτε τώρα, ούτε ποτέ!

Εκατοντάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στην περιοχή και σε συνδυασμό με την ανυποχώρητη στάση των εγκλωβισμένων που αρνούνταν επίμονα να παραδωθούν στις ορδές των τραμπούκων με τα κράνη, τα γκλομπ και τις ασπίδες, κατάφεραν και τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν. Φύγανε τα ΜΑΤ με σκυμμένα τα κεφάλια. Ο κόσμος του αγώνα τους νίκησε!

Το κίνημα στην Κρήτη ξέρει να υπερασπίζεται τους ανθρώπους και τους χώρους του.

Η τρομοκρατία δεν μας σταματά!

Ας τρέμει ο φόβος. Δεν θα γίνει νόμος η σιωπή!

Κάτω τα ξερά σας από τους αγωνιστές!

Κάτω τα ξερά σας από τον Ευαγγελισμό!

Κάτω τα ξερά σας από τους τόπους μας και τις ζωές μας!

Ούτε βήμα πίσω!"

Ψήφισμα καταδίκης της αστυνομικής βίας εξέδωσαν οι Διδάσκοντες/Διδάσκουσες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης

«Τις ημέρες αυτές το κέντρο της πόλης του Ηρακλείου γνώρισε μια ασυνήθιστη συνθήκη έντασης. Η αιφνίδια έφοδος των αστυνομικών δυνάμεων στην κατάληψη “Ευαγγελισμού” τα ξημερώματα του Σαββάτου και ο σοβαρός τραυματισμός μεταπτυχιακού φοιτητή του Πανεπιστημίου Κρήτης που νοσηλεύεται στο ΠΑΓΝΗ με ρωγμώδη κατάγματα στην σπονδυλική στήληˑ η αναίτια περικύκλωση από μονάδες της Αστυνομίας του στεκιού του αυτοοργανωμένου, και γνωστού για τις αντιρατσιστικές του θέσεις, αθλητικού σωματείου “Τηγανίτης” το απόγευμα της Δευτέραςˑ οι αναίτιες προσαγωγές διαδηλωτών, ανάμεσα στις οποίες και τριών ακτιβιστών-τριών, υποψηφίων διδακτόρων- διδακτορισσώνˑ οι συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομικών με ρίψη δακρυγόνων και, τέλος, η παρουσία ισχυρών αστυνομικών δυνάμεων σε όλο το κέντρο της πόλης του Ηρακλείου, συνιστούν μια πρωτόγνωρη συνθήκη επιβολής του δόγματος της «μηδενικής ανοχής», που δεν ευθυγραμμίζεται με τις αρχές και τις αξίες ενός πανεπιστημίου, γνωστού για τις δημοκρατικές του ευαισθησίες.

Απέναντι στην αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να διαχειριστεί μια σειρά από σημαντικά περιστατικά κοινωνικών κρίσεων (όπως το ναυάγιο της Πύλου με πάνω από 500 νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες, την οικολογική καταστροφή στο Δάσος της Δαδιάς, τις απώλειες ανθρώπων και την ανεπανόρθωτη καταστροφή των οικοσυστημάτων της Θεσσαλίας), η θεαματική επίδειξη της λογικής «νόμος και τάξη» στην πόλη του Ηρακλείου μας βρίσκει αντίθετους και αντίθετες.

Επιπλέον, σε αυτό το δυστοπικό περιβάλλον μας προβληματίζει έντονα τόσο η ανακοίνωση της Πρυτανικής Αρχής, η οποία προβάλλει εμφατικά την απόδοση του ιστορικού κτιρίου στο Πανεπιστήμιο ως ένα πάγιο αίτημα του Πανεπιστημίου και της πανεπιστημιακής κοινότητας, όσο και το αίτημα προς τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας να παρέμβουν χωρίς να υπάρχει σαφής, τεκμηριωμένος σχεδιασμός της αξιοποίησής του κτιρίου. Μας προβληματίζει παράλληλα και η βεβιασμένη επιλογή των αρμόδιων αρχών να προχωρήσουν σε αυτήν την συγκυρία στην υλοποίησή της επιχείρησης εκκένωσης του κτιρίου.

Πάγιο αίτημα της Πανεπιστημιακής κοινότητας ήταν και είναι η μέριμνα για την στήριξη των φοιτητών/ φοιτητριών, ερευνητών/ερευνητριών, έμπρακτη στήριξη στο ανθρώπινο δυναμικό και στην υπάρχουσα υποδομή, καθώς και η διαχείριση ευαίσθητων ζητημάτων που αφορούν τις ακαδημαϊκές λειτουργίες και την περιουσία του Πανεπιστημίου μέσα από διαδικασίες διαλόγου και συμπερίληψης. Η επίλυση των ζητημάτων που αφορούν την κοινότητά μας δεν επιτυγχάνεται με τρόπους που οδηγούν σε κατασταλτικές λογικές, καθώς αυτές προκαλούν αλυσιδωτές καταστάσεις έντασης στην κοινωνική καθημερινότητα της πόλης και στην πανεπιστημιακή ζωή.

Ζητούμε την άμεση απομάκρυνση των Ειδικών Αστυνομικών Δυνάμεων που έχουν έρθει στην πόλη του Ηρακλείου για τη διαχείριση του περιστατικού και την ανάληψη δράσεων για την μείωση της έντασης τόσο στην πόλη όσο και στο εσωτερικό της ακαδημαϊκής κοινότητας. Ζητούμε την ενίσχυση του διαλόγου στις κοινότητες του Πανεπιστημίου και την αποφυγή ενεργειών που μπορούν να δυναμιτίσουν περαιτέρω το κλίμα, αλλά και να οδηγήσουν σε αυταρχικότερες ενέργειες.

Ανακοίνωση εξέδωσαν και οι νοσοκομειακοί γιατροί, κάνοντας λόγο για υπέρμετρη βία εκ μέρους της πολιτείας

«Τις τελευταίες ημέρες συνέβησαν δυο περιστατικά στην πόλη μας που τάραξαν την προεκλογική νιρβάνα της τοπικής κοινωνίας. Το ένα ήταν η διάλυση της κατάληψης του κτιρίου του «Ευαγγελισμού», που κρατούσε κοντά στα 20 χρόνια, και το άλλο ήταν η πολιορκία των γραφείων του αντιφασιστικού αθλητικού σωματείου «Τηγανίτης»

Όσον αφορά την διάλυση της κατάληψης του «Ευαγγελισμού», θα θέλαμε να καταδικάσουμε την άσκηση υπέρμετρης βίας εκ μέρους της πολιτείας, που οδήγησε στο σοβαρό τραυματισμό έναν νεαρό συμπολίτη μας, αφού δεν πιστεύουμε ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, πολλώ δε μάλλον όταν ο σκοπός δεν είναι ξεκάθαρος. Εκτιμούμε ότι σαν κοινωνία δεν αντέχουμε άλλο αίμα και άλλες απώλειες νέων ανθρώπων, που για τον ένα ή τον άλλο λόγο υπερασπίζονται αυτό που αντιλαμβάνονται σαν σωστό και δίκαιο.

Επίσης θα θέλαμε να ευχηθούμε, εάν και εφόσον τελικά το κτίριο περάσει στα χέρια του Πανεπιστημίου –και δεν γίνει κάτι ανάλογο με τη “Rosa Nera” αντίστοιχου κτιρίου στα Χανιά, όπου μετά από μια «επιχειρησιακή γυμναστική» της αστυνομίας σήμερα είναι και πάλι στα χέρια αυτοδιαχειριζόμενων ομάδων- να αναδειχθεί και να αξιοποιηθεί προς όφελος των φοιτητών και των πολιτών του Ηρακλείου και να μην γίνει πολυκατάστημα ή ξενοδοχειακή επιχείρηση με σκοπό την εξεύρεση πόρων για το Πανεπιστήμιο.

Σε σχέση με την πολιορκία των γραφείων του «Τηγανίτη» θεωρούμε την ενέργεια αυτή προσβλητική και για το δημοκρατικό αίσθημα και για το θυμικό του Κρητικού λαού. Θυμίζουμε ότι η ιστορία του Τηγανίτη ξεκινάει από τα μαύρα χρόνια της Γερμανικής κατοχής και έχει το όνομα ή παρανόμι, για την ακρίβεια, του λαϊκού ήρωα και αγωνιστή της αντίστασης Γιώργη Βρέντζου. Σε μνήμη της δράσης του, ιδρύθηκε και πήρε το όνομα του αυτό το αθλητικό σωματείο με παράλληλη πολύπλευρη κοινωνική και πολιτική δράση.

Να σημειωθεί ότι τα γραφεία του «Τηγανίτη» στεγάζονται απολύτως νόμιμα στο συγκεκριμένο χώρο και η επιχείρηση της αστυνομίας δεν έγινε για να προστατέψει την νομιμότητα αλλά αμφισβήτησε ευθέως την δυνατότητα ανθρώπων ή ομάδων να συσκέπτονται, να συζητούν και να συνδιαλέγονται ελεύθερα σε μια Ευρωπαϊκή δημοκρατική χώρα. Μας κάνει δε τρομερή εντύπωση η διαφορετική αντιμετώπιση της Ελληνικής αστυνομίας και των πολιτικών προϊσταμένων της, όταν πριν λίγες ημέρες επέτρεψε την πορεία 200 νεοναζί φασιστοειδών από την Κροατία να διασχίσουν ανεμπόδιστα όλη την επικράτεια για να αιματοκυλήσουν την Ν. Φιλαδέλφεια.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί του Ηρακλείου θα είμαστε δίπλα σε κάθε πολίτη και ομάδα αυτού του τόπου που με ειρηνικό τρόπο αγωνίζεται και διεκδικεί ένα καλύτερο αύριο για τον ίδιο, τα παιδιά του και τον διπλανό του»

Την ίδια στιγμή, σαν σκηνή από σουρεαλιστική ταινία, συνεργεία, με εντολή του πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης, αρχίζουν να σφραγίζουν τα παράθυρα του ισογείου και στήνουν σκαλωσιές για να συνεχίσουν το σφράγισμα και των παραθύρων των υπόλοιπων ορόφων. Η αρχαιολόγος Λιάνα Σταρίδα κάνει λόγο για αυθαίρετες και παράνομες ενέργειες και για καταστροφή ενός διατηρητέου μνημείου

«Το ότι ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου το γνωρίζουμε πολύ καλά. Όπως γνωρίζουμε πολύ καλά ότι φτάνουμε και ξεπερνάμε τα όρια σουρρεαλιστικών καταστάσεων στην καθημερινή μας ζωή και σε όλα τα πεδία της.

Κάποτε όμως συμβαίνουν πράγματα που αδυνατείς να τα καταλάβεις, που αναρωτιέσαι αν για κάποιο μεταφυσικό λόγο τα βλέπεις όλα ανάποδα!

Ας ξεχάσουμε λοιπόν προς το παρόν το γεγονός της εκκένωσης του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ και όσα γράφτηκαν και ειπώθηκαν σχετικά και ας εστιάσουμε μόνο στο κτήριο.

Το κτήριο, όπως πλέον γνωρίζουμε όλοι και όλες, έχει κηρυχθεί ιστορικό διατηρητέο μνημείο και μνημείο αναφοράς για την πόλη του Ηρακλείου. Αυτό σημαίνει ότι απαγορεύεται, χωρίς τις απαραίτητες εγκρίσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες, κάθε εργασία που θα μπορούσε να προκαλέσει καταστροφή ή αλλοίωση στο μνημείο.

Το κτήριο εκκενώθηκε στις 5 ξημερώματα Σαββάτου στις 30 Σεπτεμβρίου μετά από επέμβαση ισχυρής αστυνομική δύναμης και έκτοτε τελούσε υπό περιφρούρηση από την αστυνομία.

Σήμερα, Πέμπτη 5/10/2023 συνέβη το αδιανόητο: Συνεργεία, με εντολή του πρύτανη του ΠΚ προχώρησαν σε σφράγισμα των παραθύρων του ισογείου με τσιμέντο και αύριο Παρασκευή θα στήσουν σκαλωσιές (που βρίσκονται ήδη εκεί) για να κτίσουν και τα παράθυρα του ορόφου καθώς και όλα τα ανοίγματα σε όλο το κτήριο!!!

Οι εργασίες, για τις οποίες δεν υπάρχει καμιά εγκριτική απόφαση γίνονται με την επίβλεψη και περιφρούρηση της αστυνομίας που έχει παραταχτεί έξω από τον ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ.

Συνιστούν καταστροφή διατηρητέου μνημείου και ενώ υπάρχουν σήματα διακοπής εργασιών από την πολεοδομία και την ΥΝΜΤΕΚ, συνεχίζονται κανονικά.

Υπό κανονικές συνθήκες, η αστυνομία οφείλει να σταματήσει άμεσα κάθε εργασία αντί να "προστατεύει".

Πέραν αυτών των εντελώς παράλογων καταστάσεων προκύπτουν και κάποια άλλα ζητήματα:

-Τι συνέβη και ξαφνικά ξύπνησε η πρυτανεία παραμονές των αυτοδιοικητικών εκλογών ενώ κοιμόταν του καλού καιρού 21 ολόκληρα χρόνια;

-Τι απέγιναν τα προσωπικά αντικείμενα των ανθρώπων που έμεναν μέσα στο κτήριο;

-Τι απέγιναν η δανειστική βιβλιοθήκη, το αναγνωστήριο, τα μηχανήματα και όλα όσα χρησιμοποιούσαν για τις πολιτιστικές και κοινωνικές δράσεις τους οι κάτοικοι του κτηρίου;

-Τι απέγιναν τα πράματα που είχαν συγκεντρωθεί για τους πλημμυροπαθείς της Θεσσαλίας;

Ηρακλειώτες και Ηρακλειώτισσες μπορείτε τώρα να κοιμάστε ήσυχοι. Η κατάληψη τέλειωσε. Οι "αλήτες" όπως λένε πολλοί, έφυγαν. Το κτήριο σώθηκε!

Καμαρώστε στις δυο σημερινές φωτογραφίες λοιπόν, το κομψοτέχνημα που δημιούργησαν οι εντολοδόχοι του Πανεπιστημίου Κρήτης»

Πέρασαν σχεδόν δύο μήνες από τότε. Από χθες, Παρασκευή 1/12, το κτίριο της οδού Θεοτοκοπούλου βρίσκεται ξανά στα χέρια της συλλογικότητας της κατάληψης Ευαγγελισμού. Τουλάχιστον 100 μέλη της κατάληψης, με μια επιχείρηση αιφνιδιασμού, κατάφεραν να σπάσουν τα τσιμεντωμένα παράθυρα και να ξαναμπούν στο κτίριο.

Σήμερα σε ανακοίνωση της συλλογικότητας της κατάληψης Ευαγγελισμού αναφέρεται:

«Σήμερα - 1/12/23 - ανακαταλάβαμε το κτήριο του Ευαγγελισμού, δίνοντας την τελική μας απάντηση σε σχέση με την καταστολή και την στρατιωτικοποίηση της γειτονιάς μας αλλά και του ευρύτερου κέντρου της πόλης.

Βρισκόμαστε εδώ, στο μέρος που δύο μήνες πριν παραλίγο να βρεθεί νεκρός από τα χέρια των ένστολων καθαρμάτων ο σύντροφος μας Α. όταν εισέβαλαν στο κτήριο πάνοπλες δυνάμεις της ΕΚΑΜ και της ΟΠΚΕ. Στο ίδιο σημείο, που εδώ και δύο μήνες κάθε λογής μπάτσοι παρενοχλούν περαστικούς και γειτόνισσες , φοβούμενοι μην και καθίσουν στα σκαλιά του κτηρίου. Στο ίδιο σημείο, που με εντολή της Συγκλήτου του ΠΚ, έγινε σφράγισμα του ιστορικού κτηρίου του Ευαγγελισμού και πρόκληση πλήθους καταστροφών από τους τόνους τσιμέντου που έριξαν. Όλα τα παραπάνω θεωρήθηκαν "παράπλευρες" απώλειες σύμφωνα με τον Πρύτανη, προκειμένου να επιστρέψει το κτήριο στον νόμιμο ιδιοκτήτη του, ταυτόχρονα βέβαια επιστρέφοντας και στην πρότερη του κατάσταση -δηλαδή ρημαγμένο και παρατημένο- και σίγουρα χιλιόμετρα μακριά από το να είναι ανοιχτό προς την κοινωνία.

Σήμερα -όλοι & όλες μαζί- επικυρώνουμε στην πράξη, αυτό που όλη η πόλη το ξέρει : Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ.

Τα τελευταία 21 χρόνια, η κατάληψη Ευαγγελισμού έχει χωρέσει τις επιθυμίες και τις ανάγκες εκατοντάδων ανθρώπων που έχουν περάσει από αυτή. Είναι το σπίτι μας, είναι σημείο συνάντησης, είναι σύμβολο αντίστασης και αγώνα για την πόλη του Ηρακλείου. Ο κόσμος του Ευαγγελισμού, ως κομμάτι του κινήματος και της τοπικής κοινωνίας, έχει δώσει μάχες για τα επίδικα της εποχής, έχει συμμετάσχει σε αγώνες και θα συνεχίσει να το κάνει. Παραμένουμε από την μεριά της ιστορίας, των καταπιεσμένων και των κατατρεγμένων, των εξεγερμένων και των αγωνιστριών. Ενάντια στην ανάθεση, στην εξατομίκευση, την μιζέρια και την απογοήτευση. Ενάντια στον ρατσισμό, τον φασισμό και την πατριαρχία. Ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Το Μεγάλο Σπίτι επέστρεψε

21 χρόνια ιστορίας δεν τα σβήνει μια εκκένωση, όπως και την φλόγα στα μάτια και τις καρδιές μας δεν την σβήνει η καταστολή-

Καλούμε κόσμο να στηρίξει την συγκέντρωση αλληλεγγύης αυτή την στιγμή στην Κατάληψη Ευαγγελισμού (Θεοτοκοπούλου 18, Ηράκλειο Κρήτης)

Αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο λαό της Παλαιστίνης

Δύναμη σε όλους-ες τους αντιφασίστ(ρι)ες που έδωσαν μάχη με φασίστες και μπάτσους την 1η Νοέμβρη. Αλληλεγγύη στην συντρόφισσα Β.

Η ίδια ιστορία για άλλη μια φορά - οι μπάτσοι πυροβόλησαν γιατί ήταν ρομά. Δεν ξεχνάμε τις κρατικές δολοφονίες των Νίκου Σ., Κώστα Φρ., Χρήστου Μ.

Καλή λευτεριά στην συντρόφισσα Πόλα Ρούπα και τον σύντροφο Κώστα Δημαλέξη που αποφυλακίστηκαν πρόσφατα.

Στέλνουμε σινιάλα αντίστασης σε όλες τις καταλήψεις ανά την Ελλάδα που έχουν δεχθεί ή απειλούνται με καταστολή

Η σκέψη μας με τον σύντροφο Α.

ΥΓ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους γείτονες και στις γειτόνισσες που από εκείνη την μέρα μας έδειξαν την αλληλεγγύη τους, αλλά και όλα τα άτομα που σταθήκατε μαζί μας όλο αυτό το διάστημα και φέρνατε κάθε φορά την σημερινή μέρα ένα βήμα πιο κοντά

Η ανακατάληψη είναι μόνο η αρχή!

Κατάληψη Ευαγγελισμού»

Η συνέχεια αναμένεται άκρως ενδιαφέρουσα. Το δίδαγμα πάντως που έχουμε πάρει όλοι όσοι ασχολούμαστε με τις κινηματικές δράσεις είναι πως για να πετύχει κάποια, πρέπει να έχει τη στήριξη πολλών, ακόμη και μέσα στην υπόλοιπη φαινομενικά ουδέτερη κοινωνία. Και η κατάληψη Ευαγγελισμού φαίνεται πως την έχει

Πηγές

https://tvxs.gr/news/ellada/panepistimio-kritis-ekkenosi-eyaggelismoy-thyella-antidraseon-apo-foreis-gia-tin-astynomiki-aythairesia/

https://tvxs.gr/news/ellada/irakleio-kritis-entones-antidraseis-gia-anartisi-syndikalisti-astynomikoy-meta-apo-ekkenosi-katalipsis/

https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/408047_oi-iereis-tis-nomimotitas-paranomoyn-asystolos

https://luben.tv/stream/233543?fbclid=IwAR3TpyEjlpLFLZxoQTiq8nprzJg-0xC4vCzvnA-WyFaKlzJDaQhzNSS0m4E

https://www.cretalive.gr/eida-akoysa/i-liana-starida-gia-tsimentoma-toy-eyaggelismoy

https://www.2020mag.gr/themata/7278-irakleio-ekkenothike-i-katalipsi-evaggelismoy-meta-apo-21-xronia

https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/413636_epanakatalipsi-ston-eyaggelismo-sto-irakleio

Εδώ και μερικές ημέρες, ξεκίνησε ο υποτιθέμενος καθαρισμός του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας με μπουλντόζες που ισοπεδώνουν και καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους.

Την ίδια στιγμή, στο πλαίσιο κατασκευής δικτύων αποχέτευσης στους Δήμους Ραφήνας-Πικερμίου και Σπάτων-Αρτέμιδος, για την κατασκευή αντλιοστασίων, καταπατώνται ήδη δύο σημαντικοί για την Αττική υγρότοποι, το παράκτιο έλος στην παραλία Μαρίκες και η εκβολή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ενώ η μελέτη προβλέπει και την καταπάτηση του πολύ σημαντικού παράκτιου υγρότοπου της Αρτέμιδας.

Η Κίνηση για την Προστασία και την Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας καλεί όσους ενδιαφέρονται να διασωθεί το μεγαλύτερο φυσικό ποτάμι της Αττικής και οι τελευταίοι υγρότοποι της σε συγκέντρωση/διαμαρτυρία στην Κεντρική Πλατεία Ραφήνας , σήμερα Σάββατο 2/12/2023

Ο σφοδρός κυκλαδίτικος άνεμος μαστιγώνει το δυνατό δενδρί, τη δρυ, στην ανεμόπληκτη Τήνο ̇ τη λυγίζει μα δεν την "κάμπτει" (Φωτογραφία και σχόλιο Αντώνιου Β. Καπετάνιου). 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι από το βιβλίο του Αντώνη Καπετάνιου “Τα δένδρα π’ αγαπούμε, τα πληγώνουμε! Ωδή σε τρία δένδρα: στην ελιά, στη δρυ, στο πεύκο”, έκδοση ιδίου, Αθήνα 2022 και προέρχεται από ανάρτηση του συγγραφέα στο facebook. Ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα για το αγαπημένο δέντρο της βελανιδιάς και για την παρουσία του στα ελληνικά νησιά. Αλλά και μια χρήσιμη υπενθύμιση για τον καίριο και καθοριστικό ρόλο που παίζουν οι κοινωνικοοικονομικές, πολιτικές και ιστορικές συνθήκες στη φυσιογνωμική παρουσία ενός νησιού

Σε πολλά ελληνικά νησιά τού κάθε πελάγου μας η δρυς ήταν το «ευγενές» δένδρο τους. Η παρουσία της, πέραν του ό,τι χαρακτήριζε περιοχές τους, μπορεί κι ολόκληρο νησί, ήταν πολύτιμη και από οικονομικής απόψεως, αφού από τα δρυόδενδρα παράγονταν προϊόντα (βαλανίδι, κηκίδι, ξύλο κ.ά.), που χρησιμοποιούνταν σε σημαντικούς τομείς της οικονομίας εκείνης της εποχής, όπως ήταν η βυρσοδεψία, η ξυλουργική, η οικιακή οικονομία (το βαλανίδι, όπως και τα φύλλα της δρυός, χρησιμοποιούντο, π.χ., ως τροφή από τα οικόσιτα ζώα) κ.λπ. Το γεγονός τούτο οδήγησε σε φυτεύσεις δρυοδένδρων (ως επί το πλείστον, βελανιδοδένδρων), σε αγρούς και σε κοινούς (της ολότητας των κατοίκων) τόπους, κάτι που έκαμε περιηγητές και κάποιους ιστορικούς ερευνητές του χώρου να ισχυριστούν ότι οι δρύες των νησιών μας προέκυψαν από τεχνητή φύτευση, για οικονομικούς λόγους, και κατά συνέπεια, η φυσική παρουσία τους εκεί δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.

Οι ενστάσεις που διατυπώνονται από πολλούς σχετικά με τη φυσική παρουσία της δρυός σε νησιά μας, αφορούν κατά κύριο λόγο στα Κυκλαδονήσια. Και τούτο αποδίδεται στην ξηρότητά τους, που – κατά πολλούς– δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παρουσία της δρυός εκεί. Το επιχείρημα αυτό βέβαια, είναι προφανές ότι δεν ισχύει, καθότι η δρυς (η βελανιδιά όπως και η χνοώδης δρυς) είναι θερμοξηρόβιο φυτικό είδος και η παρουσία της σε ξηροθερμικά φυσικά περιβάλλοντα δεν αποκλείεται.  

Διερωτώνται, επιπρόσθετα οι σκεπτικοί της φύσης των Κυκλαδονησιών: Γιατί σ’ ένα σύμπλεγμα ίδιων νησιών, όπως τα Κυκλαδονήσια, ορισμένα μόνον από αυτά να φέρουν (σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό) υψηλή δασική βλάστηση, δρυόδενδρα ως επί το πλείστον, ενώ τα περισσότερα όχι;

Συγκρίνοντας δύο «αδελφά» κυκλαδίτικα νησιά, την Κέα και την Κύθνο, πραγματικά αναρωτιώμαστε σχετικά, για τα περιβάλλοντά τους. Η απάντηση προκύπτει από τη δραστηριοποίηση των κατοίκων σε κάθε νησί. Στην Κέα οι κάτοικοι στράφηκαν στην καλλιέργεια της βελανιδιάς, αναπτύσσοντας σε αυτή τη βάση την οικονομία του τόπου, ενώ οι ξηρικές κυκλαδίτικες καλλιέργειες και η κτηνοτροφία, που εν παραλλήλω ως δραστηριότητες ασκούνταν, συμπλήρωναν το εισόδημά τους. Η Κύθνος καλλιεργήθηκε από άκρου εις άκρον (εξ ου και οι αναβαθμίδες με τις ξερολιθιές σε όλο το νησί) με ξηρικές καλλιέργειες δίνοντας τα γνωστά προϊόντα της νησιώτικης οικονομίας (όσπρια, σιτηρά, λαχανικά, ελιές, αμπέλια κ.λπ), με παράλληλη ανάπτυξη της κτηνοτροφίας, μη δίνοντας τη δυνατότητα στη δρυ να ευδοκιμήσει.

Η περίπτωση της Πάρου, δίνει την απάντηση. Το νησί αυτό, από τ’ οποίο σήμερα απουσιάζει η πλούσια και θαλερή βλάστηση, κατά τους βυζαντινούς χρόνους ήταν δασωμένο! Σημείωνε σχετικά ο δασολόγος Πάνος Γρίσπος: «Το δάσος εκάλυπτε την νήσον από άκρου εις άκρον και τούτο διότι αύτη είχεν εγκαταλειφθεί υπό των κατοίκων της, το μεν πιεζομένων από την άστοχον αγροτικήν πολιτικήν του βυζαντινικού φεουδαλισμού, το δε από τον εκ της πειρατείας κίνδυνον, μάλιστα κατά την περίοδον του πειρατικού βασιλείου της Κρήτης, το οποίον διετηρήθη επί 150 έτη» (Γρίσπος Π., «Δασική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος», έκδοση Υπουργείου Γεωργίας, Αθήνα 1973, σελ. 73)

Η βλάστηση του νησιού, πάλι κατά τον Γρίσπο, στο ίδιο κείμενο, ήταν «σκληρόφυλλα πλατύφυλλα δασικά είδη, μεμιγμένα με πεύκη, καθώς και φυλλοβόλα πλατύφυλλα, ιδία δρυς η αιγίλωπος (εννοεί τη βαλανιδιά) και χνοώδους, καθώς και καστανέας».

Πολύτιμες πληροφορίες για τη βλάστηση του συγκεκριμένου νησιού, που επιβεβαιώνουν σε γενικές γραμμές όσα ο Γρίσπος σημείωνε, έδωσε ο Συμεών ο Μεταφραστής, υπουργός επί Νικηφόρου Φωκά, ο οποίος συνόδευσε τα στρατεύματα της αυτοκρατορίας κατά την εκστρατεία που πραγματοποιήθηκε για την ανάκτηση της Κρήτης από τους Τούρκους, και τα οποία, για μερικές ημέρες στρατοπέδευσαν στην ακατοίκητη τότε Πάρο, χρησιμοποιώντας την ως ενδιάμεσο σταθμό στο ταξίδι τους για την Κρήτη. Επειδή το αγκυροβόλιο του βυζαντινού στόλου έγινε στη Νάουσα, χρειάσθηκε, για ν’ επισκεφθεί ο Συμεών την Παναγία την Εκατονταπυλιανή στην Παροικιά, «να διέλθει με κόπο μέσα από πυκνή βλάστηση, που όμοιά της δεν είχε συναντήσει σε άλλο νησί των Κυκλάδων» (όπως χαρακτηριστικά σημείωνε). Η βλάστηση αυτή του νησιού, με την επανακατοίκηση αργότερα της νήσου, άρχισε να περιορίζεται, αφού τα περισσότερα από τα εδάφη που καταλάμβανε αποδόθηκαν στην ελαιοκαλλιέργεια (ονομαστοί ήταν οι ελαιώνες της Πάρου) και στην αμπελοκαλλιέργεια. Τα δρυοδάση όμως διατηρήθηκαν, καθότι, με το «τρύγισμα» των δένδρων, παρείχετο εισόδημα στους καλλιεργητές τους. Η καταστροφή της δασικής βλάστησης του νησιού και η απογύμνωσή του, συνετελέσθη κατά τον 15ετή βενετοτουρκικό πόλεμο (1684‐1698), αφού τότε η Πάρος κάηκε κατ’ επανάληψιν.

Σημειώνεται ότι οι Βενετοί, κατά τον βενετοτουρκικό πόλεμο, προξένησαν τη μεγαλύτερη ζημιά στο νησί (κατά παρότρυνση, όπως υποστηρίζεται, του Λατίνου Επισκόπου), καίγοντας τα δάση όπου κυνηγημένοι κρύβονταν οι Πάριοι, οι δε ελαιώνες κατακόπηκαν και οι άμπελοι ξεριζώθηκαν, προκειμένου να οδηγηθεί το νησί σε οικονομικό μαρασμό. Εξηγείται η στάση αυτή της Γαληνοτάτης από τον ιστορικό Κωνσταντίνο Σάθα: «Κατά τον ΙΖ αιώνα η Ρωμαϊκή Εκκλησία ανέπτυξεν εμπαθέστατον φανατισμόν, προσπαθούσα να εκλατινίσει την Ελλάδα. Οι προπαγανδισταί του καθολικισμού, διατρέχοντες τας χώρας των σχισματικών προς άγρευσιν ψυχών, διεκήρυττον ότι εν όσω οι Έλληνες δεν ασπάζονται το σανδάλιον του Πάπα, ας μην ελπίζουν την εκ του Οθωμανικού ζυγού απολύτρωσιν» (Σάθας Κ., «Τουρκοκρατουμένη Ελλάς. Ιστορικόν δοκίμιον περί των προς αποτίναξιν του Οθωμανικού ζυγού επαναστάσεων του ελληνικού έθνους (1453‐1821)», τύποις τέκνων Α. Κορομηλά, Αθήνησι 1869, σελ. 351).

Κατόπιν δε, η αλόγιστη ξύλευση για οικιακή, οικιστική και επαγγελματική χρήση (βλπ την κεραμοποιία), οι εκχερσώσεις για γεωργική χρήση της γης και η υπερβόσκηση των εδαφών, οδήγησαν στο να χαθεί το σημαντικότερο μέρος της βλάστησής της.

Η παραπάνω ιστορική πορεία της Πάρου, δείχνει με τον πλέον εμφανή τρόπο τον καίριο και καθοριστικό ρόλο που μπορεί να παίξουν οι κοινωνικοοικονομικές, πολιτικές και ιστορικές συνθήκες στη φυσιογνωμική παρουσία ενός νησιού (ενός τόπου γενικότερα) και να εξηγηθούν (ή να δικαιολογηθούν;) έτσι, οι όποιες αλλαγές συνέβησαν κι αφορούσαν στο φυσικό του περιβάλλον. Εκείνο που εν προκειμένω προκύπτει, είναι ότι οι δρύες υπήρχαν σε νησιά των Κυκλάδων ως γηγενής βλάστηση κι ότι δεν εγκαταστάθηκαν με τεχνητό τρόπο (συμπληρώθηκαν μόνον τεχνητά, φυτευόμενες σε εδάφη για οικονομικούς λόγους, με τις φυτεύσεις να πραγματοποιούνται σε χωράφια και σε γυμνούς «άγριους» τόπους). Οι καταστάσεις όμως που δημιουργήθηκαν στην ιστορική πορεία του τόπου, και οι συνθήκες που εντέλει επικράτησαν οδήγησαν στον αφανισμό ή στον περιορισμό τους.

Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι στη γεωργική και οικονομική απογραφή του νομού Κυκλάδων, που πραγματοποιήθηκε το έτος 1848 από τον Ι. Κιγάλλα, καταγράφηκε το βαλανίδι ως ένα από τα κύρια εξαγώγιμα προϊόντα του νομού, γεγονός που δηλοί ότι η δρυς είχε μεγάλη παρουσία εκεί, κι όχι μόνον στην Κέα (που είναι δεδομένο ότι κυριαρχούσε), μα και σε πολλά άλλα νησιά των Κυκλάδων. Ο ίδιος ο Κιγάλλας αναφέρεται στο «περιώνυμον υλοτόμειον δέντρων («δέντρα» για τους ντόπιους ήταν οι βελανιδιές), στο άκρον της νήσου Πάρου, το οποίον είναι παραμελημένον», ενώ στην Αμοργό κατεγράφη «αφθονία περδικών στα δρυοδάση του νησιού». Την ίδια αφθονία περδικών σημείωνε και στην Κέα (Κιγάλλας Ι., «Γεωγραφική και οικονομική απογραφή του νομού Κυκλάδων», περιοδικό «Αποθήκη των ωφέλιμων και τερπνών γνώσεων», τεύχη 9, 10, 11 & 14, Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος & Αύγουστος του 1848).

Τα ίδια με την Πάρο, ισχύουν και για τη Νίσυρο (νησί των Δωδεκανήσων), που σήμερα εμφανίζεται σχεδόν άδενδρη, όμως έως και το τέλος του 19ου αιώνα εξήγαγε μεγάλες ποσότητες βαλανιδιών, όπως προκύπτει από τους εμπορικούς καταλόγους του νησιού, καθώς το νησί είχε πολλές βελανιδιές. Σημείωνε ο Επαμεινώνδας Σταματιάδης το έτος 1863, ότι το νησί εξήγαγε αμύγδαλα και βάλανους σε μεγάλες ποσότητες, που προέρχονταν από μεγάλα δένδρα (Σταματιάδης Επ., «Νίσυρος», εφημερίς «Βυζαντίς», φύλλο 12ης‐6‐1863).

Το Κυκλαδονήσι που, πέραν της Κέας, η οποία καλλιεργούσε συστηματικά τη δρυ, διατήρησε πιότερο χρονικά τα δρυοδάση του (γενικότερα τα δάση του), μέχρι που κι αυτό τα έχασε στα νεώτερα χρόνια, ήταν η Αμοργός. Το νησί μπόρεσε και «κράτησε» τις δρύες του (τις βελανιδιές) μέχρι και το έτος 1835, όταν η τελευταία μεγάλη πυρκαγιά που σημειώθηκε στο νησί αποτελείωσε και τις εναπομείνασες αυτές στο όρος Κρούκελο (αλλιώς: Κρίκελο), στη βορειοανατολική Αμοργό (σήμερα υπάρχουν στο Κρούκελο υπολείμματα του πρότερου δάσους, ήτοι υπολείμματα βελανιδιών και κυρίως αγριόκεδρων (αλλιώς, κατά την τοπική ονομασία: φείδες).

Βέβαια, προηγήθηκαν χρόνοι ισχυρής υλοτόμησης των δασών του νησιού για τη ναυπήγηση πλοίων εις όφελος των αποικιοκρατών, ανά τους αιώνες. Ενώ, η απόληψη ξύλου για θέρμανση, καθώς και ξυλείας για οικοδόμηση, εν συνδυασμώ με τις πολλές πυρκαγιές που συνέβαιναν και την υπερβόσκηση που υπήρχε, επέφεραν τη σταδιακή υποβάθμιση κι εντέλει την απώλεια των σημαντικών αμοργιανών (δρυο)δασών.

Γράφει σχετικά ο πρώτος Έλληνας ιστορικο‐γεωγράφος της νεώτερης Ελλάδας Αντώνιος Μηλιαράκης το έτος 1884: «Όλον το ανατολικόν και το βόρειον τμήμα του Κρίκελα Αμοργού μέχρι θαλάσσης είνε ανεπιτήδειον προς καλλιέργειαν, επιτήδειον δε μόνον προς νομήν ζώων. Προ του 1835 το όρος τούτο εκάλυπτεν αρχαιότατον και πυκνότατον δάσος εκ δρυών, πρίνων, αγριοκυπάρισσων (”φειδών” καλουμένων υπό των εγχωρίων), και έτερων αγρίων δένδρων, εξ ου υλοτομείτο και ναυπηγήσιμος ξυλεία. Αλλά τω 1835 πυρκαϊά φοβερά κατέστρεψεν αυτό εντελώς, επί είκοσι ημέρας του πυρός νεμομένου τα κατάφυτα και χλοερά πλευρά του όρους. Τα νυν είνε γυμνόν δένδρων, όπως και τα λοιπά όρη της νήσου, και οσημέραι απογυμνούται και αυτής της ολίγης εναπομεινάσης φυτικής γης. (...) Μη έχουσα η νήσος όρη υψηλά και οροπέδια εκτενή, αλλ’ αποτελουμένη το πλείστον εκ βουνών κωνοειδών, εχόντων κατωφερείας επικλινείς και αδένδρους, και σχηματιζόντων βαθυτάτας μισγαγκείας, και ρεύματα παρασύροντα ακωλύτως το όμβριον ύδωρ προς την θάλασσαν, δεν είνε δυνατόν να έχει και πηγάς αφθόνου ύδατος. Έτι δε μάλλον συντελεί εις την απώλειαν αυτού και το ολέθριον σύστημα της πυρπολήσεως των αυτοφυών επί των ορέων και βουνών θάμνων, πρίνων και άλλης φυτείας, δι’ ων παρακωλύεται η ταχεία κατάβασις του ύδατος προς την θάλασσαν» (Μηλιαράκης Αντ., «Υπομνήματα περιγραφικά των Κυκλάδων Νήσων: Αμοργός», εκ του τυπογραφείου των αδελφών Περρή, εν Αθήναις 1884, σελ. 5, 11).

Αναφέρεται δε ο Μηλιαράκης στην πρόταση του καθηγητή της Γεωπονικής Σχολής Αθηνών Θεόδωρου Ορφανίδη, που έγινε το έτος 1872, για την «ανάγκη διορισμού δασοφύλακος στην Αμοργό (προτάσει του δημάρχου)», προκειμένου να προστατευτεί η σημαντική αναπομείνασα βλάστησή της.

Σήμερα στις Κυκλάδες βρίσκουμε τη βελανιδιά (από τις άλλες δρύες, απαντάται πολύ λιγότερο η χνοώδης) κατά κύριο λόγο στην Κέα, όπου καταλαμβάνει έκταση 20.000 στρεμμάτων περίπου υπό μορφή συγκροτημένων συστάδων και 10.000 στρεμμάτων περίπου με αραιά μεμονωμένα δένδρα (η παρουσία της αυτή, εντοπίζεται κατά βάσιν επί εγκαταλελειμμένων αγρών). Στις υπόλοιπες Κυκλάδες, η βελανιδιά εμφανίζεται με μεμονωμένα δένδρα ή σε λόχμες στην Άνδρο, στη Νάξο, στην Τήνο, στη Νότια Σέριφο, στη βορειοανατολική Αμοργό και στην Κίναρο (Παντέρα, 2002)

(…)

Από τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, συναντούμε τη δρυ στη Λέσβο (εκεί η παρουσία της είναι σημαντικά περιορισμένη σήμερα, σε σχέση με το παρελθόν), στη Λήμνο (διάσπαρτα δένδρα και κατά μικρές συστάδες), στον Άγιο Ευστράτιο (σε συστάδες και με μεμονωμένα δένδρα) και στην Ικαρία (εκεί, στο δρυοδάσος του Ράντη, συναντάμε δρυόδενδρα ηλικίας άνω των 500 ετών). Κατά μόνας ή σε μικροσυστάδες δηλοποιείται η παρουσία της δρυός στη Σκύρο. Ενώ στα Δωδεκάνησα βρίσκουμε τη δρυ με μεμονωμένα δένδρα και περιορισμένα σε μικρές συστάδες στην Κω, στη Ρόδο και στη Νίσυρο.

Σημείωνε ο Λέσβιος συγγραφέας Στρατής Μυριβήλης για τα δρυοδάση του νησιού του: «...και στα βορινά το δάσος από τα δρυά. Σκληρά, περήφανα, αιωνόβια δέντρα. Οι αγριοβελανιδιές. Αυτές θα είχε στο νου της η Σαπφώ, όταν τραγουδούσε τη δύναμη του έρωτα που τη συντάραξε: Έρος δ’ ετίναξέ μοι φρένας, ως άνεμος κατ’ όρος δρύσιν εμπέτων (μου συντάραξε τα φρένα ο έρωτας, σαν άνεμος που πέφτει μέσα στα δρυά του δασωμένου βουνού)» (κείμενο με τίτλο «Το νησί της Σαπφώς», περιλαμβανόμενο στον τόμο «Ο κόσμος και οι Έλληνες», εκλογή ταξιδιωτικών κειμένων από τον Πέτρο Χάρη, εκδοτικός οίκος Γ. Φέξη, Αθήνα 1965, σελ. 285, 286).

Σημείωνε ο William Martin Leake στο έργο του «Travels in Northen Greece» για τη βελανιδιά της Σκύρου (αναφέρονταν στο έτος 1804): «Τη δρυ τη χρησιμοποιούν μονάχα για καυσόξυλα και μ’ όλο που πολλές απ’ αυτές είναι του είδους της βελανιδιάς, δεν κάνουν χρήση τού βαλανιδιού».

Καταγράφονταν κατά τα Οθωμανικά χρόνια, ότι στα εξαγώγιμα προϊόντα της Ρόδου περιλαμβάνονταν 500 στρατήρες βαλανιδιού, γεγονός που δηλοποιεί τη σημαντική παρουσία της δρυός στο νησί. Ενώ η Αθηνά Ταρσούλη (εξαίρετη λαογράφος, ζωγράφος και συγγραφέας), αναφέρονταν στον τόμο «Δωδεκάνησα» στις αιωνόβιες βελανιδιές που συνάντησε στις εξοχές της Πάτμου πριν από το έτος 1940 (βλπ σχετικά: Ταρσούλη Αθ., «Δωδεκάνησα», τόμος Β ́, εκδόσεις «Άλφα» Ι. Μ. Σκαζίκη, Αθήνα 1948, σελ. 124).

Στην Κρήτη, απαντάται η δρυς σε περιοχές του Ν. Ρεθύμνου (όπου εμφανίζει τη μεγαλύτερη παρουσία κι έχει την καλλίτερη συγκρότηση, σε σχέση με το υπόλοιπο νησί), στην ανατολική, βόρεια και δυτική πλευρά του Ν. Χανίων, και στα βορειοδυτικά του Ν. Λασιθίου, με μεμονωμένα δένδρα εντός αγρών. Τέλος, στα Ιόνια νησιά, όπου άλλοτε η δρυς είχε «ισχυρή» παρουσία (την περιόρισε σημαντικά η ελιά), σήμερα εμφανίζεται υπό μορφή λοχμών και μεμονωμένων δένδρων εντός αγρών ή στα όρια αυτών, σε περιοχές της βόρειας Κέρκυρας, της ανατολικής Λευκάδας [σημειώνεται η ύπαρξη του μικρού δάσους των (Σ)Κάρων στη Λευκάδα], σ’ εκτάσεις της βορειοανατολικής Ζακύνθου και της νότιας και νοτιοανατολικής Κεφαλονιάς (Παντέρα, 2002)

Συστάδα από αριές (είδος βελανιδιάς) στην Ανωγή της Ιθάκης

Σημείωνε για τις δρύες της Κεφαλονιάς και της Ιθάκης ο ακάματος μελετητής του ελληνικού χώρου Αντώνιος Μηλιαράκης το έτος 1890: «Μικρόν δάσος πρίνων και δρυών και άλλων δένδρων κείται επί των ορέων Άτρου και Αθέρος. Φαίνεται δ’ εκ των πολλαχού επί των ορέων τής νήσου και επί των πεδινών μερών υπαρχόντων κολοσσιαίων δρυών, ότι ήτο (η Κεφαλληνία) μάλλον δασώσης (εκ δρυών) επί παλαιοτέρων χρόνων ή σήμερον. (...) Εις τίνας των ρευματιών αυτού (του όρους Ανωή της Ιθάκης) προς Α και προς Δ είνε πεφυτευμέναι άμπελοι, φαίνεται δ’ ότι το πάλαι ήτο κεκαλυμμένον υπό δασών, καθ’ α μαρτυρούσιν αρχαίοι περιηγηταί, και τα επ’ αυτού υψηλά δένδρα δρυών, αριών, άτινα ενιαχού ευρίσκονται μεμονωμένα, ενιαχού δε κατά αθροίσματα ολίγων δένδρων». Για δε τη νήσο Πεταλάς, ανήκουσα στο σύμπλεγμα των Εχινάδων νήσων, πλησίον της Ιθάκης, έλεγε ο ίδιος: «...επί της νησίδος υπάρχουσι πολλαί αγριελαίαι και δρύες, εξ ων παράγονται 15.000 λίτραι βαλάνων...» (Μηλιαράκης Αντ., «Γεωγραφία πολιτική, νέα και αρχαία, του νομού Κεφαλληνίας», εκ του Τυπογραφείου των Αδελφών Περρή, Αθήνα 1890, σελ. 105, 165).

Επίσης, για τις δρύες της Κέρκυρας, ανέφερε το έτος 1858 ο Ελβετός φυσικός και βοτανολόγος Alb. Mousson: «Τα δυτικά υψώματα, ωστόσο, είναι ντυμένα με τη δροσερή πρασινάδα των δρυών και των πλατανιών, ανάμεσα στα οποία ορθώνονται λυγερές οι σκούρες σιλουέτες των κυπαρισσιών ή ανοίγονται διάπλατα οι πράσινες κορυφές μεγάλων πεύκων» [Mousson Alb., «Κέρκυρα και Κεφαλλονιά. Μια περιήγηση το 1858 (Korfu und Cefalonien, im September 1858)», μετάφραση: Κλειώ‐Θεανώ Φλωράτου, εισαγωγή ‐ σχόλια: Θεοδόσης Πυλαρινός, εκδόσεις Ιστορητής, Αθήνα 1995, σελ. 91].

Για τη Λευκάδα τέλος, μας πληροφορεί ο Γάλλος ναυτικός και περιηγητής Bellin, ότι το έτος 1771 εξάγονταν από το νησί μεγάλες ποσότητες από πρινοκόκκι, «τ’ οποίο παράγονταν από τις πολλές δρύες του νησιού».

Εκείνο που μένει ως συμπέρασμα από την παρουσία της δρυός (της βελανιδιάς κατά βάσιν) στα ελληνικά νησιά, είναι ότι κάποτε εξαπλωνόταν σε πολλά απ’ αυτά –στα περισσότερα από τα οποία η παρουσία της σήμερα φαντάζει αδιανόητη–, καταλαμβάνοντας δασικά ή γεωργικά εδάφη και χαρακτηρίζοντας το ελληνικό νησιωτικό τοπίο. Όμως οι «καταστάσεις», όπως προείπαμε, οδήγησαν στην εξαφάνιση ή στον περιορισμό της, και στην επικράτηση επόμενα φυτοκοινωνιών οπισθοδρομικών (όπως των σκληρόφυλλων θάμνων και των φρυγάνων). Σε αρκετά βέβαια από τα νησιά αυτά επήλθε η τελεία απογύμνωση, με τη δημιουργία «νησιωτικών ερήμων» (γυμνών βράχων σε τμήματά τους ή και βραχονησιών), που προήλθαν από την ανθρώπινη πράξη –από χέρι ανθρώπινο!...

Νέο άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών σχετικά με την καταστροφή που συντελείται στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας με πρόσχημα την «αντιπλημμυρική» προστασία και πραγματική αιτία τη διευκόλυνση της κατασκευής των συγκοινωνιακών υποδομών της Αττικής Οδού και του Προαστιακού Σιδηροδρόμου, υποδομές που με τη σειρά τους υλοποιούνται για την εξυπηρέτηση του επικείμενου γιγαντώματος του λιμανιού που προορίζεται να γίνει ο νέος Πειραιάς - και όχι φυσικά για τις ανάγκες των πολιτών της πόλης

Στο χείλος του... αφανισμού βρίσκονται και οι τελευταίοι υγρότοποι της Αττικής με τις παρεμβάσεις στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας από το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και την ΙΝΤΡΑΚΑΤ. ● Κάτοικοι και συλλογικότητες της περιοχής καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας το Σάββατο, καθώς εκκρεμεί και η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ενάντια στο έργο.

Σε συγκέντρωση-διαμαρτυρία το Σάββατο 2/12, ώρα 13.30, στην κεντρική πλατεία της Ραφήνας, απαιτώντας να σταματήσει η καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος και των τελευταίων υγροτόπων της Αττικής, καλεί συλλόγους, σωματεία, περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήματα υπεράσπισης του περιβάλλοντος η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

Την Τετάρτη 29/11 ξεκίνησε το έργο διευθέτησης και ο καθαρισμός του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με φορέα υλοποίησης το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και ανάδοχο την ΙΝΤΡΑΚΑΤ. Κι αυτό συνέβη ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση της αίτησης ασφαλιστικών μέτρων στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, που έχει οριστεί για τις 20/12/2023, των πέντε νέων ανθρώπων για το περιβάλλον, το κλίμα, την πολιτιστική κληρονομιά και το τοπίο, που στηρίχθηκε από 8 περιβαλλοντικές οργανώσεις και 3 οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων («Μπουλντόζες καταστρέφουν το Μεγάλο Ρέμα στη Ραφήνα», «Εφ.Συν.», 13/11/2023). Αλλη εκκρεμότητα, από το 2019, η προσφυγή στο ΣτΕ συλλόγων και πολιτών κατά του Προεδρικού Διατάγματος οριοθέτησης του ποταμού, που παραβιάζει τις ευρωπαϊκές οδηγίες για τα νερά, για τις πλημμύρες και για τη βιοποικιλότητα και έχει οριστεί για τις 20/3/2024.

Επιπλέον τα γεγονότα δείχνουν ότι αγνοήθηκαν ή υποτιμήθηκαν:

• Η ανοιχτή επιστολή που στάλθηκε την Τρίτη 28/11 από την Κίνηση προς τον υπουργό Υποδομών και Μεταφορών και την ΙΝΤΡΑΚΑΤ, επισημαίνοντας τις ευθύνες τους σε σχέση με το ότι «ο καθαρισμός έτσι όπως πρόκειται να υλοποιηθεί, με πλήρη αποψίλωση των πρανών και κοπή δέντρων σε μήκος 17 χιλιομέτρων, δημιουργεί κίνδυνο κατάρρευσης των πρανών με αποτέλεσμα τις τοπικές πλημμύρες, ιδίως στις καμπυλώσεις του ποταμού, και την παράσυρση λάσπης και φερτών υλικών στην εκβολή και στο λιμάνι της Ραφήνας», όπως καταγγέλλει και το συνδικαλιστικό όργανο των μηχανικών του Δημοσίου ΕΜΔΥΔΑΣ, επισημαίνοντας την επιτακτική ανάγκη το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος να επανασχεδιαστεί.

• Οι περίπου 68.000 υπογραφές Ευρωπαίων πολιτών που ζητούν τη ματαίωση του έργου και τον επανασχεδιασμό του με λύσεις βασισμένες στη φύση, που κοινοποιήθηκαν στον πρωθυπουργό, τους βουλευτές, τους ευρωβουλευτές και τις δανείστριες του έργου τράπεζες.

• Την από 17/11/2023 επίσημη θέση της χρηματοδότριας του έργου Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων που, στον απόηχο των πλημμυρών στη Θεσσαλία, αναγνωρίζει ότι εκεί, τα μεγάλης κλίμακας κατασκευαστικά έργα για τη διευθέτηση κοιτών ποταμών από σκυρόδεμα απέτυχαν κραυγαλέα για την προστασία από τα ολοένα και συχνότερα ακραία καιρικά φαινόμενα λόγω της κλιματικής αλλαγής, ότι αν είχαν υιοθετηθεί λύσεις βασισμένες στη φύση, η ζημιά στη Θεσσαλία θα ήταν πολύ μικρότερη και ότι είναι πολύ σημαντικό να μάθουμε από τα λάθη του παρελθόντος.

Κατά τα λοιπά, την Τρίτη (28/11) πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ της Κίνησης και του υφυπουργού Υποδομών Ν. Ταχιάου, έπειτα από πρωτοβουλία του υφυπουργού, ο οποίος τους δήλωσε ότι το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος θα ξεκινήσει αμέσως, ακόμη και με χρήση αστυνομικής βίας αν χρειαστεί. Και μπορεί να δεσμεύτηκε ότι ο καθαρισμός θα γίνει τμηματικά και παράλληλα με το έργο διευθέτησης, ξεκινώντας από την εκβολή και, αν χρειαστεί, επέμβαση και σε κάποια ακόμη σημεία, ο καθαρισμός θα ακολουθήσει τις προδιαγραφές της Περιφέρειας που δεν επιτρέπει την κοπή υγιών δέντρων, την εκρίζωση θάμνων κ.λπ., αλλά η σχετική εντολή που απεστάλη στις 29/11 στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ από την αρμόδια υπηρεσία δεν υλοποιεί τη δέσμευση αυτή.

Την ίδια στιγμή, στο πλαίσιο κατασκευής δικτύων αποχέτευσης στους Δήμους Ραφήνας-Πικερμίου και Σπάτων-Αρτέμιδος, με φορέα υλοποίησης την ΕΥΔΑΠ και ανάδοχο την ΑΚΤΩΡ, για την κατασκευή αντλιοστασίων, καταπατώνται ήδη δύο σημαντικοί για την Αττική υγρότοποι, το παράκτιο έλος στην παραλία Μαρίκες και η εκβολή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ενώ η μελέτη προβλέπει και την καταπάτηση του πολύ σημαντικού παράκτιου υγρότοπου της Αρτέμιδας. Παρόλο που και οι τρεις αυτοί υγρότοποι, όπως και το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας, είναι ενταγμένοι στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών του Σχεδίου Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) Αττικής

Οι φωνές των ανθρώπων της Ραφήνας που αγωνίζονται ενάντια στην τσιμεντοποίηση και εγκλωβισμό του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας - του μοναδικού στην Αττική ελεύθερου ποταμού συνεχούς ροής όλο το χρόνο – φτάνουν όλο και πιο μακριά και τα ευαίσθητα αυτιά γίνονται όλο και περισσότερα. Αυτό που μένει – και είναι προφανώς το δυσκολότερο – είναι να καμφθεί η αγκύλωση των – πολλές φορές άσχετων με το αντικείμενο που αναλαμβάνουν πολιτικών – καθώς και το σπάσιμο των δεσμών μεταξύ πολιτικών ηγεσιών και εργολαβικών συμφερόντων. Δείτε το αφιέρωμα της ΕΡΤ στο Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας και παρακολουθείστε το πολύ όμορφο και κατατοπιστικό βίντεο, που είναι μια παραγωγή της Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Τη ματαίωση του έργου διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, την ανάκληση της χρηματοδότησής του από ενωσιακούς και εθνικούς πόρους και τον συνολικό επανασχεδιασμό του έργου με Λύσεις βασισμένες στη Φύση, σε πλήρη συμμόρφωση με τις διεθνείς συμβάσεις και το δίκαιο και τις στρατηγικές της Ε.Ε. για το περιβάλλον, ζητάει η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Η σχετική έκκληση έχει ήδη συλλέξει περισσότερες από 67.000 υπογραφές και έχει τη στήριξη πολλών περιβαλλοντικών και άλλων οργανώσεων και κινημάτων. Οι πρώτες 65.000 υπογραφές κοινοποιήθηκαν ήδη στα μέλη του Ευρωπαϊκού και του Ελληνικού Κοινοβουλίου, την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό, τους αρμόδιους υπουργούς και τις δύο δανείστριες Τράπεζες Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και Τράπεζα Ανάπτυξης του Συμβουλίου της Ευρώπης (μαζί με σχετική καταγγελία για την άρση της χρηματοδότησης), ενώ το επόμενο διάστημα εξετάζονται από την πλευρά της Κίνησης προσφυγές σε ευρωπαϊκούς θεσμούς και όργανα.

«Με πρόσχημα τον καθαρισμό του ρέματος, το Υπουργείο Yποδομών ετοιμάζεται να μπει στο ποτάμι και να ξεκινήσει το έργο διευθέτησης, κόβωντας πάνω από 2.000 δέντρα. Η παρεμβαση θα προκαλέσει μη αναστρέψιμη περιβαλλοντική καταστροφή και θα αυξήσει τον κίνδυνο πλημμύρας ενόψει των μεγάλων βροχοπτώσεων του χειμώνα που έρχεται», λέει στο ertnews.gr η Εμμανουέλα Τερζοπούλου, από την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.

Πέρα από τις οργανώσεις που υποστηρίζουν την έκκληση του κινήματος, ΜΚΟ ανθρωπίνων δικαιωμάτων (μεταξύ των οποίων το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, με συμβουλευτικό status στον ΟΗΕ, την UNESCO και το Συμβούλιο της Ευρώπης, το Κέντρο Διεθνούς & Ευρωπαϊκού Οικονομικού Δικαίου και η Ελληνική Ένωση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου) και περιβαλλοντικές οργανώσεις (WWF Hellas, Greenpeace Ελλάδα, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Εταιρία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής – Αnima, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Σύλλογος Πολιτών υπέρ των Ρεμάτων-Ροή, ΟΖΟΝ) στηρίζουν τις εκάστοτε δικαστικές ενέργεις, όπως η πρόσφατη προσφυγή 5 νεών ηλικίας 17-23 ετών από την Ραφήνα στο Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών, με αίτημα προσωρινή δικαστική προστασία για τη σωτηρία του ρέματος.

Το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας

Το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας είναι ένα ποτάμι (ρέμα συνεχούς ροής) με μήκος πάνω από 20 χλμ., ένα από τα ελάχιστα φυσικά ποτάμια που έχουν απομείνει πλέον στην Αττική. Αποτελεί ένα σημαντικό οικοσύστημα, με υγροτόπους και πλημμυρικά πεδία, που προστατεύεται από διεθνείς συμβάσεις και την ενωσιακή και εθνική νομοθεσία. Έχουν καταγραφεί πάνω από 150 είδη πουλιών, πολλά από αυτά απειλούμενα, ψάρια, ορισμένα από τα οποία κινδυνεύουν με εξαφάνιση, όπως το ευρωπαϊκό χέλι, και πλούσια βλάστηση που, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει πάνω από 2.000 παρόχθια μεγάλα δέντρα, κυρίως υδρόφιλα (πλατάνια, ιτιές, λεύκες κλπ.).

Το εξαιρετικό φυσικό του περιβάλλον συμβάλλει στο μικροκλίμα, στην προστασία από την ατμοσφαιρική και θαλάσσια ρύπανση, στην ποιότητα των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων κ.α. Παράλληλα αποτελεί ένα υψηλής αισθητικής αξίας φυσικό τοπίο και σημαντικό τοπίο ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς. Λόγω του ότι η κοίτη του έχει παραμείνει φυσική σχεδόν στο σύνολό της και οι πλημμυρικές του ζώνες στην πεδιάδα των Μεσογείων έχουν παραμείνει άχτιστες, το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας έχει σώσει μέχρι σήμερα τη Ραφήνα από καταστροφικές πλημμύρες.

Το έργο διευθέτησης

Σήμερα, όπως προειδοποιεί η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας απειλείται με ολοκληρωτική καταστροφή από το Έργο Διευθέτησης της κοίτης του με φορέα το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών και προϋπολογισμό 104 εκατομμύρια ευρώ. Αν αυτό υλοποιηθεί, το ποτάμι θα μετατραπεί στον “Κηφισό” της Ανατολικής Αττικής, έναν τεχνητό οχετό ομβρίων. Η φυσική κοίτη και οι όχθες του ποταμού θα αποψιλωθούν πλήρως σε μήκος περίπου 17 χλμ. και θα διευθετηθούν με τσιμέντο και λιθοπλήρωτα συρματοκιβώτια («γκρίζες υποδομές»), καταστρέφοντας το οικοσύστημα με μη αναστρέψιμες συνέπειες στη βιοποικιλότητα, το κλίμα και τα νερά.

Όπως εξηγεί η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ενώ η διευθέτηση του ποταμού παρουσιάζεται ως αντιπλημμυρικό έργο για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής, στην πραγματικότητα εφαρμόζει απαρχαιωμένες μεθόδους που αυξάνουν τον πλημμυρικό κίνδυνο. Αντίθετα, η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030   και η Ευρωπαϊκή Στρατηγική για την προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή, ακολουθώντας τις σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις, επιτάσσουν Λύσεις που βασίζονται στη Φύση (Nature-based Solutions – NbS) και στο πλαίσιο της αντιπλημμυρικής προστασίας.

Στην πραγματικότητα, η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας υποστηρίζει πως το έργο διευθέτησης πρόκειται να εξυπηρετήσει τα μεγάλα έργα υποδομής στην Ανατολική Αττική (επέκταση λιμανιού Ραφήνας, Αττικής Οδού, Προαστιακού κλπ.) αλλά παρουσιάζεται ως αντιπλημμυρικό προκειμένου να χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και την Τράπεζα Ανάπτυξης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Είναι ενδεικτικό ότι στο αδελφό έργο του ρέματος Ερασίνου-Βραυρώνας, που εντάσσεται στο ίδιο χρηματοδοτικό πακέτο αντιπλημμυρικής προστασίας και εφαρμόζει αντίστοιχες γκρίζες υποδομές, ο Μηχανισμός Παραπόνων της ΕΤΕπ διαπίστωσε την ευθεία αντίθεση στα επιστημονικά δεδομένα και το ενωσιακό περιβαλλοντικό δίκαιο. Για το λόγο αυτό ζητήθηκε να μην χρησιμοποιηθούν από τις Ελληνικές Αρχές κονδύλια της ΕΤΕπ έως ότου το έργο επανασχεδιαστεί σε πλήρη συμμόρφωση με το ενωσιακό περιβαλλοντικό δίκαιο.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί, όπως επισημαίνει η Κίνηση, ότι η καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος σχεδιάζεται ενώ σήμερα στην Ευρώπη δαπανώνται εκατομμύρια ευρώ για την επαναφορά των ποταμών στη φυσική τους κοίτη (daylighting & renaturalisation). Έχει μάλιστα τεθεί ως στόχος στην Ευρωπαϊκή Στρατηγική για τη Βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030 η επαναφορά της φυσικής ροής σε 25.000 χιλιόμετρα των ποταμών της Ευρώπης.

Η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας υπογραμμίζει πως η ματαίωση και ο επανασχεδιασμός του έργου με Λύσεις βασισμένες στη Φύση (NbS) είναι επείγουσα ανάγκη, προκειμένου να σωθεί το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας και να συμμορφωθεί το έργο προς τις διεθνείς συμβάσεις, την ενωσιακή και εθνική νομοθεσία σχετικά με τη βιοποικιλότητα, τα ύδατα και τις πλημμύρες, καθώς και με τις στρατηγικές της Ε.Ε. για την βιοποικιλότητα με ορίζοντα το 2030 και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.

Είναι νομίζω γνωστό σε όλους πως ειδικά στην Αττική έχουν αναπτυχθεί αποικίες παπαγάλων που έχοντας απελευθερωθεί από τα κλουβιά τους, ζουν πλέον ελεύθεροι, πολλαπλασιάζονται με γρήγορους ρυθμούς και ο πληθυσμός τους αυξάνεται συνεχώς. Το ίδιο συμβαίνει και στη Ραφήνα, με τη διαφορά πως κάποιοι από αυτούς τους παπαγάλους, αφού κούρνιασαν επί καιρό κοντά στο δημαρχιακό μέγαρο της πόλης, έμαθαν να μιλάνε με ανθρώπινη φωνή και και δίδαξαν και τους υπόλοιπους παπαγάλους να λένε : «Θέλετε να μείνει η Ραφήνα χωριό; Ε; Θέλετε;». Κανονικά στους παπαγάλους δεν απαντούμε, δεν καταλαβαίνουν τι λένε  άλλωστε, η Μαίρη Γρουζουκάκου όμως, πολιτικός μηχανικός και κάτοικος Ραφήνας, ποιητική αδεία, επέλεξε να το κάνει. Ας την ακούσουμε

Και ξαφνικά πλανάται ένα νέο ερώτημα. ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ Η ΡΑΦΗΝΑ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΧΩΡΙΟ ; Τις τελευταίες ημέρες το ακούμε πολύ. Παίζει συντονισμένα και μεταδίδεται από στόμα σε στόμα και από τοπικό site σε τοπικό site. Και αναρωτιέμαι, ανάμεσα στο χωριό και στον Πειραιά, δεν υπάρχει τίποτε άλλο; Εγώ φυσικά λατρεύω τα χωριά. Αλλά αν θέλουμε ανάπτυξη ξεκινάμε από τα βασικά

1.Σχολεία ,για να σταματήσουν τα παιδιά μας να στοιβάζονται μέσα σε πρώην αποθήκες

2.Νοσοκομείο ,το οποίο ήταν προτεραιότητα μετά τις φωτιές και τώρα τσιμουδιά

3.Πολιτισμός ,με έναν ΔΟΠΑΠ που θα εκτελεί το έργο του εκτός κολυμβητηρίου και θα παρέχει δράσεις και δραστηριότητες σε όλους τους δημότες,

4.Αθλητισμος ,με ένα στάδιο ανοικτό και προσβάσιμο σε όλους

5.Βασικές υποδομές, όπως δρόμοι και πεζοδρόμια που δεν φοβάσαι να διασχίσεις, πάρκα και ασφαλείς παιδικές χαρές για τα παιδιά μας ,ανοικτοί προσβάσιμοι δημόσιοι χώροι, χωρίς περιφράξεις και ιδιωτικά καθεστώτα εντός τους .

6. Κοινωνική πολιτική και στήριξη σε ευπαθείς ομάδες

Και χωρίς να έχουμε τίποτα από τα παραπάνω, ξαφνικά (αφού τελειώσαμε με το αφήγημα της αντιπλημμυρικής θωράκισης της πόλης, μέσω της διευθέτησης -τσιμεντοποίησης του Μεγάλου Ρέματος ,γιατί απλά κατέρρευσε), ξεκινάμε πάλι με ψυχολογική χειραγώγηση για την Αττική οδό και τον προαστιακό που "δεν θέλουν κάποιοι υποανάπτυκτοι να φτάσει ποτέ εδώ".

Όταν γίνεται ένα έργο λοιπόν, πρέπει να είναι χρήσιμο, ωφέλιμο ,ασφαλές πρώτα για τον άμεσα εμπλεκόμενο, στην προκειμένη περίπτωση τον δημότη. Εξηγήστε από πού και πώς θα περάσουν τα μεγάλα έργα υποδομής και ας επιλέξει η τοπική κοινωνία αν τα θέλει.

Προστατεύστε τον δημότη, αυτή είναι η δουλειά σας και όχι τα συμφέροντα πολυεθνικών και εφοπλιστών.

Και θωρακίστε την από τις πλημμύρες πραγματικά και όχι προσχηματικά και επικίνδυνα, με τον τρόπο που προτείνει πλέον η επιστήμη, η οποία ακριβώς λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλάζει στάση και στρέφεται σε λύσεις άλλης μορφής, που πραγματικά θέλει ανοικτά μυαλά και όχι κολλημένους γραφειοκράτες για να το αντιληφθούν.

Δημιουργήστε μέσα μαζικής μεταφοράς προς το κέντρο της Αθήνας, χωρίς να αλλοιωθεί ο χαρακτήρας της πόλης και η ποιότητα ζωής μας .

Και πείτε ένα συγγνώμη, κάναμε λάθος, δεν πειράζει.

Βέβαια, υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια. Οι απλοί θεατές δεν αλλάζουν τον κόσμο. Πρέπει να γίνουμε ενεργοί, όλοι μαζί.

Γιατί "τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται" και δυστυχώς κατακάηκαν και χάσαμε ανθρώπους και πότε δεν θα είμαστε πια οι ίδιοι!

Επιτέλους ...Εκεί που τείνεις να αποδεχτείς πως όλα τα σκιάζει η πλήξη, η ραθυμία και η αδιαφορία, έρχεται αυτό το ευχάριστο μαντάτο από το σχολείο της Ραφήνας για να μας αποδείξει ότι η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Πως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν καταπίνουν αμάσητες τις ανοησίες, τα κούφια λόγια, την υποκρισία, τις πατριδοκαπηλείες και τις τυμβωρυχίες. Και τι πιο όμορφο όταν καταλαβαίνεις ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι νέοι

17 Νοεμβρίου σήμερα του 2023. Ακριβώς 50 χρόνια αφότου ένα τανκ γκρέμισε την πύλη του Πολυτεχνείου για να μπορέσουν να εισβάλλουν στο χώρο του εξεγερμένου εκπαιδευτικού ιδρύματος τα σκυλιά της χούντας.

Πενήντα χρόνια μετά, ένα τανκ βρίσκεται στημένο έξω από το Γυμνάσιο – Λύκειο της Ραφήνας συνιστώντας πανελλήνια – ‘ίσως και παγκόσμια - πρωτοτυπία.

Πενήντα χρόνια μετά, νέοι άνθρωποι αντιδρούν στην πρόκληση του πρώην Σερίφη της πόλης και ρίχνουν κόκκινη μπογιά στο τανκ.

Πενήντα χρόνια μετά, ο πρώην Σερίφης καταγγέλλει το γεγονός μιλώντας για βανδαλισμό του τανκ χρησιμοποιώντας τη γνωστή γλώσσα της εξουσίας: « Όλοι αυτοί που θέλουν το ΤΙΠΟΤΑ για τον τόπο μας είναι εδώ. Απέναντι στην καθημερινή προσφορά κάποιων, αυτοί προσφέρουν χρήματα για να πάρουν μπογιές να βανδαλίσουν ιστορικά ενθυμήματα της ζώσας ιστορίας μας. Τον βανδαλισμό υπέστη αυτή τη φορά το τανκς τύπου Μ- 24 της εποχής του δευτέρου Παγκοσμίου πολέμου, που κοσμεί την είσοδο του μεγαλύτερου πολυχώρου στην Ελλάδα. Τα σχόλια περιττεύουν». Να πούμε εδώ για όσους δεν γνωρίζουν, πως όταν ο πρώην Σερίφης μιλάει για το μεγαλύτερο πολυχώρο στην Ελλάδα, εννοεί την προσπάθεια που κάνει να παραδώσει το δασώδη λόφο του Οχυρού βορά σε επιχειρηματικά συμφέροντα με πρόσχημα την κατασκευή ΚΑΙ ενός πολεμικού Μουσείου.

Πενήντα χρόνια μετά, ο ίδιος άνθρωπος τολμά να βγάλει και μήνυμα για την επέτειο του Πολυτεχνείου μη λησμονώντας όμως με πονηρό τρόπο να περάσει και το μήνυμα της εξουσίας : «Όλοι εμείς σήμερα οφείλουμε να προστατεύσουμε αυτά τα ιδεώδη από τη στρέβλωση των καιρών και των ανθρώπων, που πάντα θέλουν να εκμεταλλευτούν τους αγώνες των ιδεολόγων και αγνών αγωνιστών». Η εξουσία λοιπόν θα κρίνει σύμφωνα με τον πρώην Σερίφη ποιοι είναι οι αγνοί αγωνιστές. Μόνο που οι αγωνιστές δεν περιμένουν την επιβράβευση και την επιβεβαίωση της εξουσίας

Πενήντα χρόνια μετά, η εξουσία εξακολουθεί να ομνύει στους παρελθόντες καταξιωμένους λαϊκούς αγώνες την ίδια στιγμή που κάνει ό,τι μπορεί για να συκοφαντήσει και να ποδοπατήσει οποιονδήποτε καινούργιο αγώνα εν τη γεννέσει του. Το ίδιο κάνει και η τραγική σιωπηλή πλειοψηφία που συντάσσεται δειλά, υπάκουα και υστερόβουλα με την εξουσία, περιμένοντας την ίδια στιγμή να αποκομίσει από τους αγώνες, χωρίς η ίδια να εκτεθεί και να διακινδυνεύσει τίποτα

Πενήντα χρόνια μετά, τα λόγια του Μανόλη Αναγνωστάκη παραμένουν τραγικά επίκαιρα. Φοβάμαι ...

Φοβάμαι

τους ανθρώπους που εφτά χρόνια

έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι

και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–

βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας

«Δώστε τη χούντα στο λαό».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που σου 'κλειναν την πόρτα

μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια

και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο

να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που γέμιζαν τις ταβέρνες

και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια

κάθε βράδυ

και τώρα τα ξανασπάζουν

όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη

και έχουν και «απόψεις».

Φοβάμαι τους ανθρώπους

που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν

και τώρα σε λοιδορούν

γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.

Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.

Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.