Μια ιστορική δικαστική απόφαση καταγράφηκε πριν από λίγες ημέρες. Πρόκειται για την πρώτη καταδίκη στη χώρα μας σε φυλάκιση για βασανισμό και δολοφονία ζώου, μετά την αλλαγή της νομοθεσίας.

Με την απόφαση αυτή, ένας 33χρονος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 8 ετών χωρίς αναστολή για δολοφονίες δύο γατών, όμως σε βάρος του υπήρχαν καταγγελίες για βασανισμό περισσοτέρων. Ο 33χρονος, το Φεβρουάριο του 2023, είχε καταγραφεί από κάμερα ασφαλείας να βασανίζει και να σκοτώνει μία μικρή γάτα στην περιοχή του Βοτανικού. Έπειτα από έρευνα στο σπίτι του εντοπίστηκαν άλλες πέντε νεκρές γάτες.

Στον 33χρονο δεν αναγνωρίστηκε κανένα ελαφρυντικό και, πέρα από την ποινή φυλάκισης, του επιβλήθηκε και πρόστιμο 20.000 ευρώ.

Όπως δήλωσε η δικηγόρος Έλενα Αρβανίτη, που εκπροσώπησε την Πανελλαδική Φιλοζωική και Περιβαλλοντική Ομοσπονδία και την Ομάδα Κατά της Κακοποίησης των Ζώων

«Η Δικαιοσύνη αντιμετώπισε με σεβασμό τη ζωή μη ανθρώπινων όντων, ανυπεράσπιστων στη βαναυσότητα...

Το Μ.Ο.Δ Αθηνών καταδίκασε χθες σε ποινή κάθειρξης οκτώ ετών χωρίς αναστολή και χρηματική ποινή 20.000 ευρώ, τον κατηγορούμενο για τη θανάτωση γατιών στο Βοτανικό.

Το κατηγορητήριο αφορούσε τη θανάτωση δύο ζώων με ειδεχθή τρόπο και μάλιστα ενώπιον μαρτύρων...

Η Απόφαση αυτή θα αποτελέσει ισχυρό δεδικασμένο σωστής εφαρμογής του Νόμου για την προστασία των ζώων.

Δυστυχώς εκτός από την άξια Εισαγγελέα δεν θα ξεχάσω και το φρικτό χαμόγελο του κατηγορουμένου κατά τη διάρκεια της απολογίας του...»

Πηγές

https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiosyni/418959_istoriki-katadiki-33hronoy-gia-ti-dolofonia-gaton-ston-botaniko

https://www.facebook.com/RosaProgressive

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εδρεύει στο Στρασβούργο της Γαλλίας. Πρόκειται για τον πρώτο σε διεθνές επίπεδο δικαστικό μηχανισμό προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Παρέχει τη δυνατότητα τόσο διακρατικής όσο και ατομικής προσφυγής, μετά την εξάντληση των εσωτερικών ένδικων μέσων. Οι αποφάσεις του δικαστηρίου είναι δεσμευτικές. Η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης επιμελείται της πιστής εφαρμογής και εκτέλεσης των αποφάσεων του ΕΔΑΔ εκ μέρους των κρατών μελών.

Αποτελείται από περισσότερους από 40 δικαστές που εκλέγονται για μη ανανεώσιμες θητείες εννέα ετών. Συνολικά, το Δικαστήριο αποτελείται από 5 τμήματα, όπου το καθένα έχει έναν πρόεδρο, έναν αντιπρόεδρο και επτά δικαστές. Σε υποθέσεις μικρότερης βαρύτητας αναλαμβάνει μια επιτροπή τριών δικαστών, ενώ σε υποθέσεις μεγαλύτερης βαρύτητας μπορεί να συγκληθεί μια επιτροπή ευρείας σύνθεσης 17 δικαστών. Κάθε κράτος μέλος της Σύμβασης διαθέτει στο Δικαστήριο από έναν δικαστή. Από ελληνικής πλευράς, μετέχει ο Ιωάννης Κτιστάκις (2021-2030)

Πριν από λίγες ημέρες, στις 16 Ιανουαρίου του 2024, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Ελλάδα για θανάσιμο τραυματισμό πρόσφυγα από πυρά Λιμενικού. Το Δικαστήριο επιδίκασε από κοινού στους προσφεύγοντες Σύρους υπηκόους, οι οποίοι έχασαν, ανάλογα με την περίπτωση, τον σύζυγό τους ή τον πατέρα τους, το ποσό των 80.000 ευρώ, για ηθική βλάβη.

Όσο και αν πολλοί συμπολίτες μας δείχνουν να μην το αντιλαμβάνονται, ο άνθρωπος στην ιστορική του πορεία, προσπαθώντας να καταπολεμήσει την ενστικτώδη βαρβαρότητά του, έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν νομικό πολιτισμό, ο οποίος παρά τα όσα πολλές φορές ορθά του καταλογίζονται, είναι πολύ πιο μπροστά από μια μεγάλη μερίδα της κοινωνίας που αδυνατεί να αντιληφθεί τη συζήτηση περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επειδή της λείπει ακριβώς η ανθρωπιά και η παιδεία. Υποδαυλιστικό ρόλο σε αυτό βέβαια παίζει η ακροδεξιά, η οποία ποντάρει και εγείρει τα ταπεινά ένστικτα του ανθρώπου. Και δε μιλάμε μόνο για τη Χρυσή Αυγή, που θεωρείται πλέον εγκληματική οργάνωση. Δεν ξεχνάμε ότι εν ενεργεία πολιτικοί που έχουν διατελέσει υπουργοί και μπορεί να ξαναδιατελέσουν, όπως ο Θάνος Πλεύρης, έχουν ταχθεί ανοιχτά και ξεκάθαρα υπέρ της δολοφονίας  (δείτε το φρικιαστικό βίντεο με τον υπάνθρωπο υπουργό και τους υπανθρώπους - άντρες και γυναίκες - που τον χειροκροτούν) 

Λεπτομέρειες για την καταδίκη της Ελλάδας μπορούμε να διαβάσουμε στο παρακάτω άρθρο της news 24/7

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέτασε προσφυγή κατά της Ελληνικής Δημοκρατίας από τρεις Σύρους υπηκόους, τους Douaa Alkhatib , Nourredin Tello και Lana Tello, σύμφωνα με την οποία αιτούνταν να τεθεί υπόψη του Δικαστηρίου ο θανάσιμος τραυματισμός που υπέστη συγγενής των αιτούντων στις 22 Σεπτεμβρίου 2014, κοντά στη νήσο Ψέριμο, μετά από πυροβολισμό του Λιμενικού, κατά τη διάρκεια επιχείρησης αναχαίτισης σκάφους που μετέφερε παράνομα άτομα στην Ελλάδα. Πρόκειται για την υπόθεση υπόθεση Alkhatib κ.α. εναντίον Ελλάδας.

Κατόπιν εξέτασης των γεγονότων, το δικαστήριο κηρύσσει το αίτημα παραδεκτό, ότι πράγματι δηλαδή χρησιμοποιήθηκαν όπλα εναντίον του πλοιαρίου και πως έγινε αλόγιστη χρήση. Συγκεκριμένα, κρίθηκε πως ο εν λόγω πρόσφυγας έχασε τη ζωή του μετά από δεκατρείς πυροβολισμούς λιμενικών στη μηχανή της λέμβου, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης που αποσκοπούσε στην ακινητοποίηση του σκάφους και τη σύλληψη του οδηγού και των πιθανών διακινητών.

Όπως σημειώνει και η οργάνωση Refugee Support Aegean, βάσει της απόφασης οι ελληνικές αρχές δεν είχαν θεσπίσει σαφείς κανόνες για την (εν δυνάμει θανάσιμη) οπλοχρησία στις επιχειρήσεις του Λιμενικού, καθώς οι λιμενικοί επικαλέστηκαν αδημοσίευτους, παρωχημένους και ανεπαρκείς “κανόνες εμπλοκής” του 1992 για τη χρήση όπλων κατά του πλοιαρίου.

Παρατηρείται ότι η συγκεκριμένη επιχείρηση του Λιμενικού δεν είχε τύχει επαρκούς σχεδιασμού και προετοιμασίας, ενώ η “εξαιρετικά επικίνδυνη” ρίψη δεκατριών (13) βολών στη μηχανή του σκάφους συνιστά δυσανάλογη χρήση βίας και εξέθεσε τους επιβάτες σε κίνδυνο ζωής, τον οποίο έπρεπε να έχουν προβλέψει οι λιμενικοί.

Η καταδίκη αφορά επίσης και την αναποτελεσματική έρευνα του περιστατικού από την πλευρά των ελληνικών αρχών, πρακτική που έχει επαναληφθεί με αποκορύφωμα το πρόσφατο ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου.

Η υπόθεση είχε μπει στο αρχείο στην Ελλάδα από την Εισαγγελία του Ναυτοδικείου Πειραιά και την Εισαγγελία του Αναθεωρητικού Δικαστηρίου.

Στην ποινική διαδικασία, ουδέποτε κλήθηκαν να καταθέσουν οι δύο τραυματίες πρόσφυγες, οι καταθέσεις των μαρτύρων στην προανάκριση φαίνονται πανομοιότυπες και εναρμονισμένες με τις δηλώσεις των λιμενικών, ενώ η Εισαγγελία Ναυτοδικείου δεν ζήτησε νέα ακρόαση των μαρτύρων. Παρέλειψε επίσης να εξετάσει ενδελεχώς σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία όπως η ιατροδικαστική έκθεση του θύματος και οι πλημμέλειες της βαλλιστικής έκθεσης, καταλήγοντας έτσι στο ίδιο συμπέρασμα με την Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) και την εκδοχή του Λιμενικού για το περιστατικό.

Όπως σχολιάζει η Refugee Support Aegean, η υπόθεση, που εκπροσωπήθηκε από τις οργανώσεις Υποστήριξη Προσφύγων στο Αιγαίο (RSA) και PROASYL, καταδεικνύει για άλλη μία φορά τις καταγεγραμμένες συστημικές ελλείψεις στον σχεδιασμό και την υλοποίηση των επιχειρήσεων του Λιμενικού αλλά και στην έρευνα των παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη θάλασσα.

Το Δικαστήριο κρίνει ότι είναι σκόπιμο να επιδικαστεί από κοινού στους προσφεύγοντες, οι οποίοι έχασαν, ανάλογα με την περίπτωση, τον σύζυγό τους ή τον πατέρα τους, το ποσό των 80.000 ευρώ, για ηθική βλάβη.

Τι υποστηρίζει η ελληνική πλευρά

Σημειώνεται πως ο πρόσφυγας κατέληξε στις 17 Δεκεμβρίου 2015 μετά από πολύμηνη νοσηλεία στη Σουηδία όπου και είχε μεταφερθεί, με την ελληνική πλευρά να αμφισβητεί σθεναρά πως ο θάνατός του οφείλεται στον τραυματισμό του στην αναχαίτιση κοντά στη Ψέριμο. Αναφέρεται δε πως οι άνδρες του λιμενικού άνοιξαν πυρ μετά από επικίνδυνους ελιγμούς του πλοιαρίου και απόπειρα εμβολισμού του δικού τους σκάφους, ρίχνοντας στοχευμένες βολές προς τη μηχανή. Διαπίστωσαν ότι πράγματι ο διακινητής μετέφερε άτομα που τα είχε κρύψει σε μη ορατά σημεία, ορισμένους στην καμπίνα και άλλους ξαπλωμένους στο κατάστρωμα, καλυπτόμενους από την υπερκατασκευή του ταχυπλόου.

Η επιχείρηση καταδίωξης είχε ως αποτέλεσμα, εκτός από τον τραυματισμό ενός εκ των δύο βαθμοφόρων Λ.Σ. – ΕΛ.ΑΚΤ. που μετείχαν στην επιχείρηση, τον τραυματισμό δύο εκ των δώδεκα παράνομων μεταναστών και τη σύλληψη των δύο διακινητών, οι οποίοι, κατά δήλωσή τους, ήταν Τουρκικής Υπηκοότητας.

Από τα έγγραφα που υπέβαλαν οι προσφεύγοντες στο Δικαστήριο προκύπτει ότι μετά τα επίμαχα γεγονότα, ο τραυματίας πρόσφυγας παρέμεινε στην εντατική στο Νοσοκομείο Ρόδου μέχρι τις 13 Μαρτίου 2015, οπότε και μεταφέρθηκε στη γενική κλινική του ίδιου νοσοκομείου όπου υποβλήθηκε σε τραχειοτομή και γαστροτομή. Αφού έγινε δεκτό το αίτημά του για άσυλο με οικογενειακή επανένωση, μεταφέρθηκε στις 20 Αυγούστου 2015 στη Σουηδία, όπου διέμεναν η σύζυγος και τα παιδιά του και μεταφέρθηκε σε μονάδα νευρο-αποκατάστασης.

Σύμφωνα με τις σουηδικές αρχές ο πρόσφυγας πέθανε ως αποτέλεσμα επιπλοκών από σοβαρή εγκεφαλική βλάβη που προκλήθηκε από τον πυροβολισμό που είχε δεχθεί.

Νέα πρόσωπα στις «Οικογενειακές Ιστορίες» φιλοδοξούν να δώσουν ένα φρέσκο αέρα στη δημοφιλή σειρά, που τον τελευταίο καιρό όμως εμφανίζει σημάδια κόπωσης

Πρωταγωνιστής των νέων επεισοδίων είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, 55 χρονών, της γνωστής κρητικής οικογενείας, με τα πολλά ακίνητα, με τα πολλά αρχαία και με τα πολυτάλαντα τέκνα

Συμπρωταγωνιστές είναι ο Σπύρος Θεοδωρακάτος και η Ραφαέλα Καπούλα , αμφότεροι ιδιωτικοί υπάλληλοι και, όπως όλα δείχνουν, ταχέως εξελισσόμενοι ηθοποιοί. Και πού ξέρεις; Μπορεί κάποια στιγμή να τους δούμε και διοικητές νοσοκομείου ή δημόσιου οργανισμού. Τόσους και τόσους έχουμε δει, οι άλλοι ήταν καλύτεροι;

Στα επεισόδια αυτά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, θα υποδύεται τον πρωθυπουργό της χώρας, που θα προσπαθεί να δώσει λύσεις στα προβλήματα ενός νέου ζευγαριού που θα υποδύονται οι δύο προαναφερόμενοι νέοι. Παρόλο που το concept θα είναι το ίδιο, το ντύσιμο και το ύφος του Κυριάκου θα ποικίλλει ανάλογα με την περίσταση και την κρισιμότητα του θέματος που θα θίγει κάθε φορά το καινούργιο επεισόδιο. Όσο για τους δύο νέους θα ευχαριστούν τον Κυριάκο για τη βοήθειά του, θα του σφίγγουν το χέρι, θα τον αποχαιρετούν από το μπαλκόνι. Απλά και ανθρώπινα πράγματα, που τόσο πολύ λείπουν στη σύγχρονη εποχή της αλλοτρίωσης και της αποξένωσης

Ύφος φιλικό, ντύσιμο casual, ελαφρά αξύριστο look, χτένισμα ατημέλητο, πάει καρφί για Χρυσές Σφαίρες

Αξίζει να σημειωθεί πως οι συντελεστές της σειράς είχαν αρχικά απευθυνθεί στον Ρόουαν Άτκινσον για το ρόλο του πρωθυπουργού. Το κασέ όμως του δημοφιλούς Mr Bean ήταν απλησίαστο και έτσι οι συντελεστές αποφάσισαν να δοκιμάσουν το γόνο της γνωστής οικογενείας, για τον οποίο είχαν ακούσει πολλά σχετικά με τα υποκριτικό του ταλέντο.

Και, όπως αποδεικνύεται από τα πρώτα επεισόδια, η επιλογή τους ήταν σοφή. Το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και οι θεατές φεύγουν ξεκαρδισμένοι στα γέλια. Εκτός αν είναι από αυτούς που δεν έχουν να πληρώσουν το νοίκι στις αρχές του μήνα, από αυτούς που τρέμουν όταν πάνε να ανοίξουν το λογαριασμό της ΔΕΗ, από αυτούς που το σπίτι τους είναι κρύο, από αυτούς που αφήνουν το αυτοκίνητό τους ασυντήρητο, από αυτούς που αναβάλλουν συνεχώς την επίσκεψή τους στον οδοντίατρο … Αλλά πόσοι πια είναι αυτοί; Αμάν πια με τη μιζέριά τους

Ακολουθούν φωτογραφίες από τα γυρισματα της σειράς

Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών ένα άρθρο για την κατάπτυστη «αυτοψία» που διενήργησε η Διεύθυνση Δασών Ανατολικής Αττικής, σύμφωνα με την οποία όλα τα δέντρα που βρίσκονται παρόχθια του Μεγάλου Ρέματος σε μήκος 1,5 χιλιομέτρου, 143 τον αριθμό, χαρακτηρίστηκαν συλλήβδην και χωρίς καμία εξαίρεση, «ξερά, στρεβλά, ασθενικά, καχεκτικά και επικίνδυνα κεκλιμένα». Προφανώς πρόκειται για μια ψευδέστατη και προκλητική εκτίμηση, η οποία γίνεται για να δικαιολογηθεί η σφαγή τους και που παράλληλα προσβάλλει τη νοημοσύνη των κατοίκων αυτού του τόπου που μεγάλωσαν μαζί με αυτά τα δέντρα. Και προφανώς είναι μια εκτίμηση που εκθέτει ανεπανόρθωτα όσους την υπέγραψαν, καθώς οι κάτοικοι που αντιστέκονται στην κοπή των δέντρων δεν θα το αφήσουν να περάσει έτσι και είναι αποφασισμένοι να αναζητήσουν πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες στους συντάκτες της αυτοψίας

Με μια κατάπτυστη «αυτοψία», που διενήργησε η Διεύθυνση Δασών Ανατολικής Αττικής, χαρακτηρίστηκαν «ξερά, στρεβλά, ασθενικά, καχεκτικά και επικίνδυνα κεκλιμένα» 143 δέντρα παρόχθια του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας που παραδίδονται στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ για κοπή ● Σε πραγματική αυτοψία εθελοντών, όμως, μόλις ένα από αυτά βρέθηκε όντως ασθενές και όλα τα υπόλοιπα είναι μεγάλα και υγιή ● Για το έργο διευθέτησης του Ρέματος, άλλωστε, εκκρεμούν και δικαστικές αποφάσεις κατόπιν προσφυγών από πολίτες.

Ούτε κάποια από αυτά, ούτε καν τα μισά από τα 143 δέντρα που έχουν στοχοποιηθεί για κοπή στο πλαίσιο του έργου «διευθέτηση - οριοθέτηση Ρέματος Ραφήνας» δεν βρέθηκαν υγιή στην απροκάλυπτα ψευδή αυτοψία που ισχυρίζεται ότι πραγματοποίησε η Διεύθυνση Δασών Ανατολικής Αττικής του ΥΠΕΝ. Τα 143 δέντρα που οδηγούνται προς σφαγή βρίσκονται από την εκβολή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας μέχρι τη γέφυρα Τζον Κένεντι (γέφυρα Μύλου) σε μήκος περίπου 1,5 χιλιομέτρου, παρόχθια του ποταμού, σε ένα τμήμα εμβαδού 41,8 στρεμμάτων.

Προκειμένου να δικαιολογηθεί η κοπή τους, η Διεύθυνση Δασών με έγγραφό της στις 18/10/2023 προς το Δασαρχείο Πεντέλης και την εταιρεία INTRAKAT που έχει ανέλαβε τις εργασίες ισχυρίζεται ότι, κατόπιν αυτοψίας που διενήργησε στα 143 δέντρα, διαπίστωσε ότι «...η φυόμενη βλάστηση αποτελείται από άτομα (δένδρα) ξερά - στρεβλά - ασθενικά - καχεκτικά και κεκλιμένα επικινδύνως προς το οδικό δίκτυο».

Της αυτοψίας είχε προηγηθεί αίτημα της ΙΝΤΡΑΚΑΤ στις 17/3/2023 με το οποίο ζητήθηκε η έγκριση υλοτόμησης 84 αλμυρικιών (ύψους 5 έως 7 μέτρων και διαμέτρου 12 έως 100 εκατοστών), 53 λευκών (ύψους 5,6 έως 13 μ. και διαμέτρου 10 έως 100 εκ.) και 6 πεύκων (ύψους 12 έως 16 μ. και διαμέτρου 60 έως 100 εκ.). Την υλοτομία των συνολικά 143 δέντρων ενέκρινε στις 22/11/2023 το Δασαρχείο Πεντέλης, υιοθετώντας τους αριθμούς για τα τρία είδη των δέντρων που αιτείται προς κοπή η ΙΝΤΡΑΚΑΤ επικαλούμενο την αυτοψία της Διεύθυνσης Δασών που βγάζει «στρεβλά» όλα τα δέντρα.

Ωστόσο, αυτή που αποδεικνύεται στρεβλή είναι η αυτοψία της Διεύθυνσης Δασών, όπως διαπιστώθηκε από καταγραφή με μέτρηση, γεωεντοπισμό και φωτογράφιση των προς υλοτόμηση δέντρων με χρήση ηλεκτρονικής εφαρμογής «Trees» που πραγματοποίησαν στις 31/12/2023 εθελοντές της «Κίνησης για την Προστασία και την Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας», παρουσία γεωπόνου. Οπως διαφαίνεται στον πίνακα που προέκυψε, όπου αναγράφονται το είδος, οι γεωγραφικές συντεταγμένες, το ύψος, η στηθιαία διάμετρος, η κατάσταση υγείας και φωτογραφία του κάθε δέντρου, τα προς υλοτόμηση δέντρα -εκτός ενός!- είναι υγιή, ευθυτενή, αναπτυγμένα και μεγάλης ηλικίας.

Πρόκειται για μια διαπίστωση που δεν εκπλήσσει διόλου τους χιλιάδες κατοίκους της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των μαθητών και των γονέων τους, που διέρχονται καθημερινά από την οδό Ευβοϊκού, αλλά και τους επισκέπτες της πόλης και του λιμανιού της Ραφήνας. Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ανάμεσα στα δέντρα που προορίζονται για κοπή δεν περιλαμβάνονται μόνο τα 3 αναφερόμενα είδη (αλμυρίκια, λεύκη, πεύκα), όπως περιγράφει η ΙΝΤΡΑΚΑΤ και υιοθετεί το Δασαρχείο Πεντέλης, αλλά και άλλα είδη, όπως πλατάνια, όπως διαπιστώθηκε στην καταμέτρηση των εθελοντών.

«Το έγγραφο της Διεύθυνσης Δασών Ανατολικής Αττικής του ΥΠΕΝ αναληθώς βεβαιώνει ότι κατόπιν φερόμενης αυτοψίας τα δέντρα αυτά διαπιστώθηκε ότι είναι “ξερά-στρεβλά-ασθενικά-καχεκτικά και κεκλιμένα επικινδύνως προς το οδικό δίκτυο”. Πέραν του σοβαρότατου ζητήματος τυχόν πειθαρχικής και ποινικής ευθύνης των συντακτών του εγγράφου, για την οποία επιφυλασσόμαστε, η έγκριση υλοτομίας τους από το Δασαρχείο Πεντέλης που βασίστηκε στο περιεχόμενο του ως άνω εκδόθηκε κατά προφανή πλάνη περί τα πράγματα, άλλως δεν είναι νομίμως αιτιολογημένη», καταγγέλλει η δημοτική σύμβουλος της παράταξης «Γη και Ελευθερία» Εμμανουέλα Τερζοπούλου. Κι όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου μιλάει για την κοπή μόνο 20 δέντρων στην εκβολή.

Επιπλέον, όπως επισημαίνει η ίδια σε επιστολή της προς τη δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου, Δήμητρα Τσεβά-Μήλα, τους δημοτικούς συμβούλους και τους τοπικούς συμβούλους Ραφήνας-Πικερμίου, η έγκριση υλοτομίας 143 δέντρων σε κοινόχρηστο χώρο πρασίνου είναι μη νόμιμη χωρίς την ύπαρξη διαχειριστικής μελέτης εγκεκριμένης και περιβαλλοντικά αδειοδοτημένης ως master plan. Τονίζει ότι «αποτελεί και νομικό καθήκον η λήψη προληπτικών μέτρων, μεταξύ άλλων, και από τον Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου για την προστασία του κοινόχρηστου χώρου πρασίνου στην περιοχή επέμβασης με την αποτροπή της κοπής 143 δέντρων χωρίς να συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις (διαχειριστική μελέτη) και πάντως επί τη βάσει αναληθών βεβαιώσεων, όπως αυτή της Διεύθυνσης Δασών Ανατολικής Αττικής»

Η εξόντωση των 143 δέντρων δρομολογείται όταν, σχετικά με το έργο διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, εκκρεμούν δικαστικά:

• Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων πέντε νέων ηλικίας 17-23 ετών κατοίκων Ραφήνας, η πρώτη δικαστική προσφυγή για το περιβάλλον και το κλίμα από νέους στην Ελλάδα, που συζητήθηκε στις 20/12/2023 ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών και αναμένεται η έκδοση απόφασης. Με την αίτηση αυτή ζητείται, μεταξύ άλλων, ν’ απαγορευτεί προσωρινά η κοπή δέντρων εντός της κοίτης, στα πρανή και την παρόχθια ζώνη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας καθ’ όλο το μήκος αυτού («Η πρώτη προσφυγή για το περιβάλλον από νέους», «Εφ.Συν.», 13/11/2023).
• Η εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης πολιτών και φορέων κατά του Προεδρικού Διατάγματος οριοθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας ενώπιον του Ε’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 20/3/2024.

Την Πέμπτη 11/1 ήταν να δοθεί μια συναυλία των Τiger Lillies στην πλατεία των Εξαρχείων με ελεύθερη είσοδο, σε ένδειξη συμπαράστασης στον αγώνα που δίνουν οι κάτοικοι της περιοχής – και όχi μόνο – ενάντια στην κατασκευή στάσης μετρό στην πλατεία των Εξαρχείων, στην κοπή δεκάδων δέντρων και στην εξαφάνιση εν τέλει της πλατείας και στη μετατροπή της σε σταθμό επιβίβασης-αποβίβασης. Ενάντια επίσης στην κατάληψη της πλατείας από αστυνομικές δυνάμεις με εικόνες που παραπέμπουν σε στρατό κατοχής 

Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωση των διοργανωτών της συναυλίας :

«Σε πείσμα όλων που μας θέλουν υποταγμένους στην βαρβαρότητα, μοναχικούς και θλιμμένους. Τα Εξάρχεια για μια ακόμα φορά αντιστέκονται! Οι ιδέες και το ανήσυχο πνεύμα της περιοχής δεν παραδίδονται ούτε εξευγενίζονται, παραμένουν εδώ πιο δυνατές από την καταστολή, ομορφότερες από την ασχήμια των λαμαρίνων.

Στο πλαίσιο αυτό την Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2024 στις 9:30 καλούμε όλους σε μια αυτοοργανωμένη συναυλία -γιορτή με τους Tiger Lillies, έξω από το εργοτάξιο, μπροστά στο βιβλιοπωλείο Bibliotheque. Nα ξαναδώσουμε ζωή μια ακόμα φορά στην πλατεία, αναδεικνύοντας ότι εμείς δημιουργούμε εκείνοι καταστρέφουν. Αντιστεκόμαστε στη βαρβαρότητα στην μοναξιά των καιρών και στις αδυσώπητες λαμαρίνες»

Δυστυχώς για όλους, η συναυλία του παγκόσμιου διαμετρήματος συγκροτήματος ματαιώθηκε και χάθηκε έτσι μια ιστορική ευκαιρία να γίνει η πλατεία των Εξαρχείων ένα σημείο αναφοράς πέρα από τα στενά όρια της χώρας και να μεταδοθεί το μήνυμα αντίστασης της πλατείας σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση ματαίωσης της συναυλίας:

«Tις τελευταίες μέρες πληροφορηθήκαμε ότι ομάδες και άτομα που συμμετέχουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι στην γειτονιά μας στα Εξάρχεια εκφράζουν τις αρνητικές τους απόψεις κατά της συναυλίας των Tiger Lilies στην πλατεία - ο κύριος λόγος για αυτό είναι η υποστήριξη τους υπέρ της Ουκρανίας που κατά πολλούς θεωρείται προβληματική – ένας άλλος επίσης σπουδαίος λόγος είναι ο υπερβολικός αριθμός των ατόμων που δήλωσαν συμμετοχή να παρακολουθήσουν την συναυλία - τα λίγα τετραγωνικά που είναι διαθέσιμα δεν θα ήταν δυνατό να φιλοξενήσουν με ασφάλεια το συγκρότημα και το τεράστιο κοινό που αναμενόταν - κατόπιν αυτών είμαστε αναγκασμένοι να ακυρώσουμε τη σημερινή συναυλία - λυπούμαστε ειλικρινά για την όποια ταλαιπωρία μπορεί να προκαλέσαμε σε οποιονδήποτε

οι Tiger Lillies σας στέλνουν το δικό τους μήνυμα: “Ανυπομονούσαμε να παίξουμε απόψε στην πλατεία σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους γείτονές μας που θα είναι μάλλον τόσο απογοητευμένοι όσο κι εμείς που η παράσταση δεν μπορεί να προχωρήσει”»

Ας θυμίσουμε ακόμη ότι οι Liger Lillies έπαιξαν στην πλατεία του Συντάγματος στα γεγονότα του 2011, υποστηρίζοντας το κίνημα των αγανακτισμένων όπως αυτό είχε ονομαστεί

Πέρα από την απογοήτευση που μας κυρίευσε, κατακλυσθήκαμε και από διάφορα άλλα ερωτήματα, που προϋπήρχαν βεβαίως της συναυλίας.

Πώς αντιστέκονται τα Εξάρχεια στη βαρβαρότητα; Με νέα βαρβαρότητα;

Πώς πολεμούν τα Εξάρχεια τη φίμωση του λόγου; Με τις δικές τους απαγορεύσεις;

Πώς φαντάζονται τα Εξάρχεια την ελευθερία που επαγγέλλονται; Κομμένη και ραμμένη στα μέτρα τους;

Θα θέλαμε επίσης να ρωτήσουμε τις πολιτικές συλλογικότητες που εξέφρασαν τις αντιρρήσεις τους για τη συναυλία των Τiger Lillies με αφορμή την υποστήριξή τους στην Ουκρανία και την καταδίκη της ρωσικής εισβολής. Ποια είναι άραγε η άποψή τους για τη ρωσική εισβολή; Είναι άραγε από αυτούς που θεωρούν πως ο Πούτιν με την ομάδα Βάγκνερ και το τάγμα του Καντίροφ πολεμούν στην Ουκρανία το ναζισμό και το φασισμό; Γιατί καλό είναι να βλέπουμε το θράσος και τον επεκτατισμό του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ, αλλά δεν μπορούμε να στεκόμαστε απέναντι σε κάποιον που δηλώνει την αντίθεσή του στον πόλεμο. 

Οι Τiger Lilies όμως δε χρειάζονται υπεράσπιση. Ξέρουν να υπερασπίζονται τις ιδέες τους, όσο αφοριστικές και ισοπεδωτικές μπορεί να είναι. Και όσο και να μη συμφωνούμε πάντα με αυτές, τέτοιες φωνές είναι πολύ χρήσιμες, ως αντίδοτο στον ολοκληρωτισμό και τη δογματικότητα

Από συνέντευξή τους που έδωσαν πριν από 8 χρόνια όταν είχαν ξαναέρθει στη χώρα μας για παραστάσεις, διαβάζουμε :

Παίξατε όμως στο Σύνταγμα αυτό δεν είναι μια απάντηση από μόνο του; Κάποτε ένας Τσέχος δημοσιογράφος στην Πράγα μου είπε πως οι Tiger Lillies είναι "κοινωνικοί ριζοσπάστες", πρόσεξε όχι "πολιτικοί ριζοσπάστες" αλλά "κοινωνικοί", ακούγεται πολύ ωραίο και μου άρεσε. Όταν πας στην Ανατολική Ευρώπη οι "κακοί" είναι ο κομμουνιστές, όταν πας στην Ελλάδα οι κακοί είναι οι φασίστες, ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο και βλέπεις πως ο καθένας έχει τους δικούς του "κακούς". Το όλο θέμα με τα πολιτικά είναι πως απλά τα πολιτικά είναι ανοησίες! "Οι κομμουνιστές σε όλο τον πλανήτη είναι οι "κακοί" μόνο που στο τάδε σημείο του είναι οι "καλοί", τι πάει να πει αυτό; Είναι ανοησίες! Στο ξαναλέω, α-ν-ο-η-σ-ί-ε-ς. Πήγαμε και παίξαμε στο Σύνταγμα με όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που έχουν έναν ιδεαλισμό μέσα τους και μου άρεσε αλλά είδαμε και τους αστυνομικούς με μάσκες και δακρυγόνα που μάλλον δεν είναι και τόσο υπέροχοι άνθρωποι και γίνονταν ένας χαμός για τα πολιτικά. Ε, ανοησίες γιαυτό μισώ τα πολιτικά και τους πολιτικούς.

Είναι αφοριστικό αυτό που λες. Έρχονται πολλοί και μου λένε, "Γιατί παίξατε στο Ισραήλ;" - Άντε γαμήσου! Παίζω στο Ισραήλ και είμαι περήφανος. Μου λένε "Δεν έπρεπε να παίξετε στην Ρωσία" - Άντε γαμήσου! Τα ίδια μου λένε και για την Κίνα. Άντε γαμήσου! Δεν πάνε να γαμηθούν όλοι αυτοί που μου λένε που να παίξω; Και μου το είπαν και για το Σύνταγμα πως δεν έπρεπε. Να πάνε να γαμηθούν!

Μπορεί όντως να φαίνονται εντελώς ισοπεδωτικά αυτά που είπαν οι Tiger Lillies στη συνέντευξη, όμως πλέον ξέρουμε από τη συνέντευξη αυτή, την απάντηση που θα έδωσαν στο άκουσμα των αντιρρήσεων για τη συναυλία τους. “Να πάνε να γαμηθούν!»

Μέσα σε μια Ελλάδα που καταρρέει με πάταγο μέσα σε βία κάθε είδους, η πρώτη γυναικοκτονία του 2024 δεν άργησε να έρθει. Η Γεωργία Μουράτη βρέθηκε νεκρή μέσα σε ένα μπαούλο, δολοφονημένη από τον πρώην σύντροφό της και ένα φίλο του. Ο φίλος ομολόγησε και υπέδειξε το μέρος όπου είχαν πετάξει το πτώμα της άτυχης γυναίκας

Σε τρία πράγματα θέλουμε να σταθούμε. Εντυπωσιακά και τα τρία, όμως δυστυχώς επαναλαμβανόμενα, σε σημείο τέτοιο ώστε να τα έχουμε συνηθίσει

Το πρώτο είναι η εκπληκτική ψυχραιμία με την οποία έβγαινε στα κανάλια ο δράστης του φονικού, παριστάνοντας τον πονεμένο σύζυγο. Το έχουμε ξαναδεί και άλλες φορές, όπως στην περίπτωση του Αναγνωστόπουλου στα Γλυκά Νερά και του Μουρατίδη στη Βέροια. Κάτι που δείχνει πως όχι μόνο είναι αμετανόητος, αλλά αντιθέτως είναι ικανός και για άλλα εγκλήματα

Το δεύτερο είναι πως ήταν καταγεγραμμένος κακοποιητής. Αυτό το έχουμε δει στην συντριπτική πλειοψηφία των γυναικοκτονιών. Οι δράστες , μέχρι την τέλεση του φόνου, είχαν ήδη δείξει τον κακοποιητικό χαρακτήρα τους και όχι μόνο απέναντι στη σύντροφό τους. Ο συγκεκριμένος ήταν καταδικασμένος για πέντε ξυλοδαρμούς εις βάρος της αδελφής του και, παρά τις καταγγελίες σε τρία αστυνομικά τμήματα, τη μήνυση και τα ασφαλιστικά μέτρα, κυκλοφορούσε ελεύθερος. ΄

Το τρίτο είναι το προφίλ του δράστη στα social media, γεμάτο από Αγίους, Μητροπολίτες και εθνικιστικά και ρατσιστικά μηνύματα. Ο δράστης ήταν θρήσκος, εθνικιστής, ρατσιστής, ομοφοβικός. Σε αυτό το τελευταίο θα σταθούμε , γιατί, χωρίς να είναι το κεντρικό ζήτημα σε αυτή την τραγική υπόθεση, είναι ένα ζήτημα που θα έπρεπε κάποια στιγμή να απασχολήσει την Εκκλησία,η οποία επιτρέπει σε εκπροσώπους της να εξαπολύουν σε μόνιμη βάση ρητορική μίσους και μισαλλοδοξίας. Δεν ξεχνάμε επίσης ότι υπάρχουν κόμματα στην ελληνική βουλή που έχουν επενδύσει και έχουν συμβάλλει σε αυτό το άρρωστο μείγμα θρησκοληψίας, εθνικισμού και ρατσισμού. Ο ίδιος ο δράστης δε, δήλωνε οπαδός του ακροδεξιού κόμματος των «Σπαρτιατών»

Γι’ αυτό το ακραίο θρησκοληπτικό προφίλ του κατηγορούμενου, αλλά και για το φονταμενταλισμό που αναπτύσσεται μέσα στους κύκλους της Εκκλησίας, μιλά ο Χαράλαμπος Βέντης, Επίκουρος Καθηγητής της Φιλοσοφίας της Θρησκείας στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας της Θεολογικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Από ανάρτησή του διαβάζουμε:

Το προφίλ του τυπά που δολοφόνησε την τριών μηνών έγκυο σύντροφο του και την πέταξε τη συνεργεία ενός φίλου του σε δασική περιοχή της Χαλκιδικής μέσα σε ένα μπαούλο, είναι ακραία θρησκοληπτικό, με όλα τα χαρακτηριστικά της νοσηρότητας που συνοδεύουν την θρησκοληψία: επιθετικός εθνικισμός, υπερσυντηρητισμός στα πάντα, μαγκιά, ξερολισμός και γεωπολιτικές αναλύσεις που συναντά κανείς στις πιο λούμπεν φυλλάδες.

Δεν είμαστε όλοι οι πιστοί λούμπεν (αποφεύγω μανιωδώς τις γενικεύσεις, εγώ ο ίδιος υπηρετώ την πίστη ως θεολόγος από επιλογή), αλλά το λούμπεν έχει χτυπήσει κόκκινο στο εναπομείναν πλήρωμα των εν Ελλάδι πιστών και πίσω από αυτό, όταν δεν κρύβονται ανεξέλεγκτες παραεκκλησιαστικές οργανώσεις, φανατικοί μοναχοί, εθνικιστές ακροδεξιοί που καπηλεύονται την πίστη και λάτρεις του αυταρχισμού και του Πούτιν (του κόσμου και του πολιτεύματος που εκπροσωπεί ο Πούτιν), ενδημεί μια παρανοϊκή υποκρισία που μπορεί εύκολα να γίνει φονική.

Ας όψονται όλοι εκείνοι που χρόνια τώρα έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, ασυνείδητα και συνειδητά, για να αποβλακώσουν ανήκεστα αυτόν τον κόσμο. Στο Τμήμα του ΕΚΠΑ που υπηρετώ ως διδάσκων, καταβάλλουμε μεγάλη προσπάθεια προκειμένου να αναχαιτίσουμε τον φονταμενταλισμό, επιμένοντας ότι ο ρόλος της θεολογίας δεν είναι να εξωραΐζει τη βλακεία και τα κακώς κείμενα αλλά να τα αναδεικνύει ως τέτοια και να τα καυτηριάζει . Η θεολογία δεν είναι πολυτέλεια, είναι η μόνη δυνατότητα αυτοκριτικής της πίστης, δυστυχώς όμως η θεολογία είναι πια υπό διωγμόν στους κύκλους πολλών θρησκευομένων, έχει προ πολλού υποσκελιστεί από την υπερέξαρση της "κατάνυξης", του φολκλόρ και του "βιώματος" σε βάρος της σκέψης.

Κάποιοι θα διαβάσουν χαιρέκακα αυτή την ανάρτηση, εγώ την έγραψα με οδύνη.

Την ώρα που οι αντιδήμαρχοι Αθήνας μιλούν για εγκληματικά λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν στο θάψιμο ποταμιών και υπερασπίζονται τον αγώνα που δίνουν οι κάτοικοι της Ραφήνας για να γλιτώσει από τον εγκιβωτισμό και την καταστροφή το Μεγάλο Ρέμα , το τελευταίο ανοιχτό ποτάμι της Αττικής με συνεχή ροή νερού όλο το χρόνο, η νέα δήμαρχος Ραφήνας, Δήμητρα Τσεβά, αθετώντας τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, σφυρίζει αδιάφορα, δηλώνει αναρμόδια και νίπτει τας χείρας της

Από ανάρτηση του αντιδημάρχου Κλιματικής διακυβέρνησης και κοινωνικής οικονομίας του Δήμου Αθηναίων, Νίκου Χρυσόγελου, διαβάζουμε:

Το νερό παίζει σημαντικό ρόλο για τη ζωή, την οικονομία, τον πολιτισμό. Σε όλες τις θρησκείες αντιμετωπίζεται ως ιερό. Στην αρχαιότητα το "προστάτευαν" θεότητες. Σήμερα η νομοθεσία. Και όμως το ρυπαίνουμε και το σπαταλάμε. Υγρότοποι και ιδιαίτερα τα #ρέματα, αν και είναι πολύτιμα, αντιμετωπίζονται με έχθρα.

Σήμερα που ευλογούνται παντού τα νερά, πρέπει να ξανασκεφτούμε την ουσιαστική και όχι την τυπολατρική σχέση μας με το νερό. Πάμε σε τελετές ευλογίας του νερού αλλά στην πράξη αδιαφορούμε για τη μοναδική αυτή ιερή πηγή ζωής.

Μια καλή πράξη που μπορούμε να κάνουμε είναι να υποστηρίξουμε την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Η ασέβεια απέναντι στο/α ρέμα/τα είναι μεγάλη. Με νύχια και με δόντια προσπαθούν να αποτρέψουν οι πολίτες και τα παιδιά την καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας που ξεκινάει με το κόψιμο σήμερα, αύριο, μεθαύριο 2000 δέντρων και το τσιμέντωμα του ρέματος στο όνομα της ... αντιπλημμυρικής προστασίας.

Αντί να μάθουμε από τη φύση και να σεβαστούμε τους δρόμους του νερού πάμε εναντίον της λογικής με καταστροφικά για την κοινωνία μας αποτελέσματα.

Εκεί στη Ραφήνα και σε πολλές άλλες περιοχές ευλογούν σήμερα τα νερά και μετά δείχνουν την ασέβειά τους με κάθε τρόπο. Η νέα δημοτική αρχή προεκλογικά υποσχέθηκε να σταματήσει τα καταστροφικά έργα, αλλά τώρα έκανε στροφή 180°. Όταν θα έρθει η καταστροφή δεν θα υπάρχει κανένας που θα αναλάβει την ευθύνη

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο ο νέος αντιδήμαρχος Περιβάλλοντος και Πρασίνου του δήμου Αθηναίων, Γιώργος Αποστολόπουλος, ο οποίος σε συνέντευξή του στα Νέα δηλώνει:

Αρκετά! Μόνο με αυτή την λέξη μπορούν να αποτραπούν περισσότερα περιβαλλοντικά εγκλήματα κατά των ποταμών της Αττικής. Αντιπλημμυρικές παρεμβάσεις πρέπει να γίνονται με φιλικές μεθόδους προς το περιβάλλον όπως συμβαίνει στο εξωτερικό και όχι με την ″ευκολία″ του τσιμέντου.

Σε πρώτη φάση πρέπει να αλλάξει εντελώς ο καταστροφικός σχεδιασμός στο Μέγα ρέμα της Ραφήνας, στον Ερασίνο και στην Πικροδάφνη.

Σε δεύτερη φάση να ξεκινήσουμε την επιστροφή των σκεπασμένων και μπαζωμένων ρεμάτων στην επιφάνεια, όπως γίνεται όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά παντού στον κόσμο. Στη Σεούλ κατεδάφισαν αυτοκινητόδρομο πέντε χιλιομέτρων για να επαναφέρουν τον ″Κορεάτικο Κηφισό″ στην επιφάνεια. Εμείς έχουμε κάνει το τσιμέντο ″θρησκεία″

Η κατάσταση δείχνει παρανοϊκή. Στο ίδιο κράτος, ο νέος δήμαρχος Αθήνας αποφασίζει την αποκάλυψη των μεγάλων ποταμιών Αττικής, ενώ στη Ραφήνα, με τις ευλογίες του απερχόμενου και την αδιαφορία της νέας δημάρχου, έχει δρομολογηθεί το τσιμέντωμα και ο εγκιβωτισμός του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. 

Από τη μία πλευρά υπάρχει η έμφυτη τάση των ανθρώπων να οργανώνονται σε ομάδες. Λογικό, κατανοητό και χρήσιμο για την επίτευξη στόχων. Μία ομάδα βέβαια, δε θα μπορούσε να λειτουργεί χωρίς κανόνες και χωρίς αποδοχή κάποιων ελάχιστων σταθερών που να είναι αδιαπραγμάτευτες. Από την άλλη όμως, όταν τα πλαίσια γίνονται ασφυκτικά και οι ομάδες αποδεικνύονται άκαμπτες και ανελαστικές, τα περιθώρια ελεύθερης έκφρασης στενεύουν δραματικά. Όσοι δεν το αντέχουν, μπορούν τουλάχιστον να περιφέρονται ως μοναχικοί λύκοι, χωρίς πιθανό να προσφέρουν κάτι, πέρα από το αλύχτισμά τους που θα σκίζει τη μονότονη ηρεμία της νύχτας. Ίσως όμως κι αυτό να είναι κάτι

Ακολουθεί ένα δοκίμιο γραμμένο από κάποιους political non correct ανθρώπους για τους οποίους κάποιος political correct θα μπορούσε να πει πως είναι η έλλειψη ενσυναίσθησης από τη μεριά τους που καθιστά αδύνατη τη συμπερίληψη, οδηγώντας μοιραία στη συνεκδοχή του μοναχικού λύκου. (Ούτε η Βίκυ Φλέσσα δε θα μπορούσε να το πει καλύτερα)

Του άρεσε πολύ να κατεβαίνει στο ποταμάκι και να φωτογραφίζει τις λιβελούλες .

«Η φύση είναι ένας παράδεισος», συνήθιζε να λέει και αυτό έκανε και τώρα που φωτογράφιζε τις λιβελούλες, την ώρα που τα εντυπωσιακά αυτά έντομα με τα πανέμορφα χρώματα βοσκούσαν τη λεία τους πάνω στη βλάστηση που ξεπηδούσε από τις όχθες του ποταμιού.

Είχε τραβήξει πολλές λιβελούλες σήμερα, με διαφορετικό χρώμα η μία από την άλλη. Είχε τραβήξει πράσινες, κίτρινες και μπλε λιβελούλες και την ώρα που σημάδευε μία εντυπωσιακή μωβ και πατούσε το πλήκτρο της φωτογραφικής μηχανής, ένας βάτραχος την έκανε μια χαψιά. Μισή χαψιά δηλαδή για την ακρίβεια, καθώς η μισή λιβελούλα βρισκόταν πλέον μέσα στο στόμα του βατράχου ενώ η άλλη μισή σφάδαζε απέξω.

«Έτσι είναι η φύση, κουνώντας με κατανόηση και αποδοχή το κεφάλι» έλεγε - είχε άλλωστε προλάβει να τραβήξει τη φωτογραφία που ήθελε, ενώ συνέχιζε να τραβάει και άλλες με τη λιβελούλα να σφαδάζει. «Ο θάνατος ενός πλάσματος δίνει ζωή σε ένα άλλο. Όλα εν σοφία εποιήθηκαν και δεν έχει νόημα να νιώθουμε λύπη»

Μα σήμερα κάτι φαινόταν πως δεν πήγαινε καλά. Σα να ζούσε ένα όνειρο, όπου όλα τα περίεργα συμβαίνουνε μαζί. Την ώρα λοιπόν που ο βάτραχος προσπαθούσε να καταπιεί τη σφαδάζουσα λιβελούλα, ένα νερόφιδο τον άρπαξε με αποτέλεσμα τα σφαδάζοντα πλάσματα να γίνουν πλέον δύο, καθώς ο βάτραχος δεν εννοούσε να αφήσει από το στόμα του τη λιβελούλα. Οι φωτογραφίες που τραβούσε ήταν εκπληκτικές, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να τις πετύχει κανείς, χρειαζότανε μεγάλη τύχη και αυτός σήμερα φαίνεται πως την είχε στο μέγιστο βαθμό

Άφησε πίσω του ο ήρωάς μας τα πλάσματα να καταβροχθίζουν το ένα το άλλο και τράβηξε προς τις εκβολές, εκεί όπου τα γλυκό νερό του ποταμού ανακατευόταν με το αλμυρό νερό της θάλασσας και που ήξερε πως κοπάδια από ψάρια μαζεύονταν εκεί για να βοσκήσουν από την πλούσια θρεπτική οργανική ύλη που κατέβαζε το ποτάμι. Θρεπτική ύλη που εμπλουτιζόταν σταθερά από τις διαρκείς εκροές των απορροφητικών βόθρων της περιοχής, καθώς η επεξεργασία αστικών λυμάτων (ο βιολογικός καθαρισμός δηλαδή) ήταν ακόμη μια ανύπαρκτη - ή μήπως και εξοβελιστέα; - βασική αστική υποδομή. Και ήξερε ακόμη πως μαζί με τα ψάρια θα μαζεύονταν και οι θηρευτές τους. Δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ και ένας πανέμορφος λευκός ερωδιός βουτούσε το ράμφος του στο νερό, βγάζοντας έξω ένα ψαράκι που σπαρταρούσε

«Τι όμορφο πουλί… » σιγομουρμούρισε την ώρα που πατούσε ξανά και ξανά το πλήκτρο της φωτογραφικής του μηχανής … «και τι όμορφο θέαμα…» συμπλήρωσε. Και ξαφνικά έγινε μπροστά του κάτι που δεν είχε ξαναδεί ποτέ του, όσες φορές κι αν είχε κατέβει στο ποτάμι. Ένα γεράκι με αστραπιαία ταχύτητα βούτηξε από ψηλά, άρπαξε τον όμορφο ερωδιό μαζί με το ψάρι του και χάθηκε πίσω από το λόφο

Λίγο πιο πριν, αν μπορούσε να δει, θα έβλεπε πως το γεράκι είχε κάνει ήδη μια αποτυχημένη επίθεση σε ένα τσιουάουα, αλλά ευτυχώς για το μικρόσωμο σκυλάκι η ιδιοκτήτης του αντέδρασε άμεσα διώχνοντας το γεράκι με μια μαγκούρα που έπαιρνε πάντα κοντά της για να αντιμετωπίζει τυχόν επίθεση κακών αδέσποτων σκυλιών στο μικρό και ανυπεράσπιστο «μωρό» της.

«Είναι απίστευτο…» φώναζε με ενθουσιασμό τραβώντας συνέχεια φωτογραφίες το γεράκι μαζί με το θήραμά του. «Η φύση είναι μαγική…». Δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρώσει τη φράση του και ένας βρυχηθμός σαν από λιοντάρι ακούστηκε από πίσω του. Ο ήρωάς μας γύρισε απότομα και είδε πράγματι σε απόσταση λίγων μέτρων ένα λιοντάρι, ένα αληθινό λιοντάρι. «Μα πώς είναι δυνατόν;» αναρωτήθηκε και σχεδόν αμέσως θυμήθηκε πως την προηγούμενη ημέρα ένα λιοντάρι είχε δραπετεύσει από τον κοντινό ζωολογικό κήπο. Στο άκουσμα της είδησης, μάλιστα, είχε μονολογήσει «μπράβο!». Αυτή όμως έμελλε να είναι και η τελευταία σκέψη του, καθώς το λιοντάρι εκτοξεύθηκε με ένα περήφανο άλμα κατά πάνω του

… Ο ήρωάς μας ξύπνησε κάθιδρος. «Όνειρο ήταν…» είπε ανακουφισμένος, παίρνοντας γρήγορες και βαθιές ανάσες. Σηκώθηκε από το κρεβάτι τρέμοντας , έφτιαξε ένα καφέ και κάθισε στον καναπέ του. Το όνειρο , ή πιο σωστά ο εφιάλτης όπως τελικά εξελίχθηκε, στριφογύριζε συνεχώς στο μυαλό του και δεν μπορούσε να ησυχάσει . «Μήπως τελικά η φύση δεν είναι ο παράδεισος αλλά η κόλαση;» αναρωτήθηκε. «Μήπως μόνο ο άνθρωπος μπορεί να τη βλέπει ως παράδεισο επειδή απλά έχει επιβληθεί πάνω της, παίρνοντας από αυτήν ό,τι χρειάζεται, χωρίς να κινδυνεύει από αυτήν τουλάχιστον σε καθημερινή βάση;»

Αυτά αναρωτιόταν όταν ήρθε μια ειδοποίηση στο κινητό του: «Χρόνια πολλά σε όλα τα όντα, χρόνια πολλά σε όλα τα πλάσματα της γης» έγραφε το μήνυμα. Αρχικά, μέσα στον ύπνο του, νόμισε πως η αναφορά σε «πλάσματα» είχε την έννοια που έδωσε παλαιότερα σε ένα ανεπανάληπτο άσμα του ο γνωστός λαϊκός αοιδός Λευτέρης Πανταζής. Κούνησε το κεφάλι του, ξανακοίταξε τον αποστολέα του μηνύματος και μάλλον απογοητεύτηκε. Δεν είχε ερωτικό χαρακτήρα το μήνυμα … δυστυχώς!

«Ποια πλάσματα λοιπόν;» αναρωτήθηκε. «Οι λιβελούλες ή οι βάτραχοι; Οι βάτραχοι ή τα φίδια; Ο ερωδιός ή τα ψάρια; Το γεράκι ή ο ερωδιός; Πώς γίνεται να ζουν όλα μαζί όταν η επιβίωση του ενός προϋποθέτει τη θανάτωση ενός άλλου; Και τα κουνούπια; Και οι κατσαρίδες; Και τα ποντίκια στο υπόγειο; Και οι ακρίδες στα αμπέλια; Μπορούν να ζήσουν όλα αυτά τα όντα μαζί σε αρμονία με τον άνθρωπο; Και αν αυτός που στέλνει το μήνυμα δεν είναι vegan, συνειδητοποιεί τι λέει; Μα κι αν είναι vegan, δεν θα τρώει πρασινάδα; Τα φυτά δεν είναι πλάσματα; Κι αν δεν είναι πλάσματα τα φυτά, πώς ορίζεται το πλάσμα; Οι μύκητες και τα σαπρόφυτα, τι είναι; Τα διάφορα βακτήρια; Τα χλαμύδια ή ακόμα-ακόμα η ωχρά σπειροχαίτη, δεν είναι άραγε πλάσματα;»

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις σκέψεις του όταν χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν ο κολλητός του από τότε που ήταν φοιτητές στην ίδια σχολή, κάποιοι θα τον έλεγαν κυνικό, ο ίδιος υποστήριζε πως είναι απλά ειλικρινής και ορθολογιστής μέσα σε ένα κόσμο που ζει μέσα στην άγνοια και την υποκρισία

Μετά τις πρώτες τυπικές κουβέντες, η συζήτηση γύρισε στις σκέψεις του ήρωά μας

- Τι είναι αυτό που σου κάνει εντύπωση; του λέει ο φίλος του. Κούφια λόγια. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που διαμαρτύρονται ενάντια στην παραγωγή ενέργειας με κάθε μέσο, άσχετα αν οι ίδιοι καταναλώνουν ενέργεια χωρίς περιορισμούς. Όχι στο λιγνίτη λένε, όχι στα υδροηλεκτρικά, όχι στα φωτοβολταϊκά, όχι στις ανεμογεννήτριες, όχι στα πυρηνικά, όχι στο πετρέλαιο, όχι στο φυσικό αέριο. Αντί να απαιτήσουν ένα εθνικό σχέδιο παραγωγής ενέργειας σε πραγματική διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες, αντί να διαμαρτύρονται για την εξωφρενική αύξηση της τιμής του ρεύματος, αυτοί επιλέγουν ένα εύκολο «όχι» σε όλα. Στα λόγια όμως. Γιατί στη ζωή τους και στη μεγάλη τους πλειοψηφία δε διαφέρουν σε τίποτα από το μέσο άνθρωπο που δεν λέει όχι σε αυτά. Οι δε περισσότεροι από αυτούς και το ένα ή περισσότερα αυτοκίνητά τους έχουν, και τα κλιματιστικά τους (ένα σε κάθε δωμάτιο παρακαλώ) δουλεύουν χειμώνα-καλοκαίρι και τα αεροπορικά τους ταξιδάκια κάνουν. Μπορεί να φρίττουν με το πλαστικό καλαμάκι, ενώ την ίδια ώρα ρουφώντας το δροσερό νεράκι τους από το πλαστικό μπουκάλι που έχει έρθει από μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, να κανονίζουν ένα αεροπορικό ταξιδάκι αναψυχής. Μπορεί να κυκλοφορούν στο supermarket με σακούλα πολλαπλής χρήσης αλλά να την γεμίζουν μέχρι πάνω με αχρείαστα ψώνια, τυποποιημένα σε ογκώδεις πλαστικές συσκευασίες.

- Και τι; Λες ότι είναι υποκριτές;

- Κάποτε, ναι, θα το έλεγα αυτό, όμως πλέον δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Από την άλλη, πρόκειται για ανθρώπους που έχουν λάβει ουσιαστική καλλιέργεια πάνω από το μέσο όρο θα έλεγα.

- Γιατί λοιπόν το κάνουν αυτό, όταν δεν είναι ούτε υποκριτές ούτε αμόρφωτοι;

- Σίγουρα τα λόγια τους και οι μικρές πράξεις που κάνουν πχ με την απόρριψη της χρήσης του πλαστικού καλαμακιού τους κάνουν να νιώθουν καλύτερα και τους ελαφρύνουν υποσυνείδητα από τις ενοχές για τις υπόλοιπες καθημερινές πράξεις τους. Κυρίως όμως θα έλεγα ότι πρόκειται για μια συνειδητή απομάκρυνση από τον ορθό λόγο. Σε μια εποχή που ο ορθός λόγος θα έπρεπε να έχει επικρατήσει, αντιθέτως βλέπουμε μια εξάπλωση της αστρολογίας και οποιασδήποτε θεωρίας έχει σχέση με το μυστικισμό και το μεταφυσικό, καθώς και μια απίστευτη εξάπλωση διαφόρων απίστευτα γελοίων θεωριών συνωμοσίας

- Και γιατί λες ότι συμβαίνει αυτό;

- Η απάντηση δεν είναι εύκολη, ούτε κι εγώ είμαι σίγουρος, το αποδίδω όμως στην ευκολία που έχει επικρατήσει στην εποχή μας. Η ορθή σκέψη και ο ορθός λόγος απαιτεί κόπο. Θέλει διάβασμα, θέλει μελέτη, θέλει κριτική σκέψη, θέλει ικανότητα εξαγωγής συμπερασμάτων. Αντίθετα, οι υπόλοιπες θεωρίες μπορούν να εξαπλωθούν ταχύτατα γιατί δε χρειάζονται ούτε γνώση, ούτε σκέψη. Μόνο πίστη

- Γνώρισα όμως έναν σαν κι αυτούς που αναφέρεις, μου φάνηκε μορφωμένος, μου είπε κιόλας διαβάζει και Kβαντομηχανική που τον έχει γοητεύσει. Πώς γίνεται αυτό;

- Άκου, η Κβαντομηχανική που σου είπε ότι διαβάζει ο τύπος αυτός, είναι κβαντομηχανική από τα Lidl. Η κβαντομηχανική πράγματι έγινε της μόδας στους κύκλους αυτούς γιατί διαδόθηκε πως έχει κάτι το μυστηριώδες και το μυστικιστικό. Η Κβαντομηχανική πράγματι θέτει ερωτήματα φιλοσοφικά και καταρρίπτει αρκετές βεβαιότητες. Άλλο όμως αυτό και άλλο να λες ότι διαβάζεις και καταλαβαίνεις κβαντομηχανική. Όταν την διδασκόμουν στο Πανεπιστήμιο δεν καταλάβαινα ούτε τα μισά από όσα διάβαζα και θα μου πει κάποιος που μπορεί να μη θυμάται ούτε τα Μαθηματικά του Γυμνασίου ότι καταλαβαίνει Κβαντομηχανική;

- Μου μίλησε και για το παράδοξο του Schrodinger

- Και τι ακριβώς σου είπε γι αυτό; Ότι είναι μια γάτα μέσα σε ένα κουτί που δεν ξέρουμε αν είναι νεκρή ή ζωντανή και αυτό θα το μάθουμε εάν ανοίξουμε το κουτί. Και το παράδοξο πού ακριβώς έγκειται; Σου είπε;

- Και όλους αυτούς τους βάζεις στο ίδιο τσουβάλι;

- Όχι απαραίτητα, είναι όμως της ίδιας ποιότητας. Το κοινό χαρακτηριστικό τους είναι από τη μία μεριά η βεβαιότητα με την οποία υπερασπίζονται τις δοξασίες τους και από την άλλη ο φανατισμός τους. Δύο αναμφίβολα εκρηκτικά συστατικά που τους εμποδίζουν να συνδιαλέγονται με ανθρώπους διαφορετικών απόψεων. Περιχαρακώνονται αναγκαστικά μέσα στο δικό τους πλαίσιο μαζί με άλλους ομοϊδεάτες τους, νομίζοντας πως μόνο αυτοί κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και όλο αυτό αποκτά τα χαρακτηριστικά θρησκείας που αποκλείει κάθε αμφισβήτηση και κάθε αναθεώρηση. Μιλάμε για ομάδες ανθρώπων που ο εξοβελισμός του ορθού λόγου τις έχει κάνει γραφικές ή και επικίνδυνες.

Θυμάμαι μια φορά που τρώγαμε μαζί με ένα φίλο που ήταν vegan. Στο τραπέζι είχε έρθει μια χωριάτικη σαλάτα. Του προτείναμε λοιπόν να αφαιρέσουμε τη φέτα ώστε να μπορεί να δοκιμάσει το πιάτο, αλλά αρνήθηκε γιατί λέει, όσο και να αφαιρέσεις φέτα, κάποια πολύ μικρά κομματάκια πάντα θα έχουν μείνει μέσα στο πιάτο. Αν αυτό δεν είναι θρησκευτικού τύπου ιδεοληψία όμοια με αυτή που οδηγεί τον θρησκευόμενο να μην μπορεί να φάει σουβλάκι τη Μ. Παρασκευή, τότε τι είναι;

Κοίτα, ενώ πολλές από αυτές τις ομάδες έχουν δημιουργηθεί από πραγματικές ανάγκες και ελλείψεις του συστήματος, καταλήγουν από την έλλειψη ορθού λόγου, να γίνονται περιθωριακές και γραφικές και όχι μόνο να μην επιλύουν το πρόβλημα για το οποίο σχηματίστηκαν, αλλά εξ αιτίας της εμμονής και του φανατισμού τους, να προκαλούν την δυσανεξία του υπόλοιπου κοινωνικού συνόλου.

- Για πες μου μία τέτοια ομάδα

- Μία μόνο; Όσες θέλεις. Πάρε για παράδειγμα τις σύγχρονες φεμινίστριες που το ιστορικό τους κίνημα γεννήθηκε από μια πραγματική ανάγκη, αυτήν της εξίσωσης των δικαιωμάτων της γυναίκας και του άντρα, και πέτυχε πράγματι πολλά, αν και ακόμη υπάρχει πολύς δρόμος για να διανυθεί. Ενώ λοιπόν αυτές ζητούν την κατάργηση των έμφυλων διακρίσεων, ταυτόχρονα αρνούνται στον άντρα το δικαίωμα της συνεπιμέλειας, θεωρώντας την επιμέλεια του παιδιού έμφυλο δικαίωμα της γυναίκας.

Για να μη σου πω για το απίστευτα γελοίο περιστατικό που μου ‘τυχε κάποια φορά που προθυμοποιήθηκα να βοηθήσω νεαρή συνάδελφο να σηκώσει ένα βαρύ κιβώτιο. Κατηγορήθηκα τουλάχιστον ως φαλλοκράτης διότι λέει με την πράξη μου αυτή υποτίμησα τη γυναικεία υπόσταση. Παρεμπιπτόντως υποψιάζομαι πως αν στο ίδιο άτομο κάποιος συνοδός της ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου για να μπει, τότε αυτός θα είναι απλά πολύ ευγενικός.

Πάρε το κίνημα που γεννήθηκε από την απαράδεκτη τακτική των δήμων, αντί να κλαδεύουν τα δέντρα, να τα πετσοκόβουν. Μέσα σ’ αυτό το κίνημα εισχώρησαν άνθρωποι που ποινικοποιούν το οποιοδήποτε κλάδεμα. Μιλάμε για ανθρώπους που αν σε δουν να κλαδεύεις ένα δέντρο, μπορεί να φωνάξουν την αστυνομία. Άσε δε και τους απίθανους συνωμοσιολόγους που έχουν εισχωρήσει στις ομάδες αυτές και βλέπουν πίσω από την καρατόμηση των δέντρων, την προσπάθεια για εξάπλωση του δικτύου 5G της κινητής τηλεφωνίας

Πάρε τους φιλόζωους που προέκυψαν και αυτοί από μια ανάγκη, αυτή της προστασίας των ζώων από τη βάρβαρη συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας. Υπάρχουν φιλόζωοι που ο τρόπος εκφοράς του λόγου τους σε κάνει να υποψιάζεσαι πως η αγάπη για τα ζώα δείχνει έλλειψης αγάπης για τον άνθρωπο. Ανεβάζει ο άλλος μια φωτογραφία που έχει ένα σκύλο και μια γάτα αγκαλιά και γράφει από κάτω: «Μόνο τα ζώα μπορούν να αγαπάνε έτσι!». Και να τα like και οι καρδούλες από κάτω! Τι θέλει να πει αυτός ο άνθρωπος; Τόσο ανόητος είναι πια; Ήθελα να ήξερα, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει δει ποτέ σκύλους να σπάνε το σβέρκο μιας γάτας χωρίς κανένα λόγο; Δεν ξέρει ότι η γάτα που κυκλοφορεί έξω, θα σκοτώσει όποιο ζώο μπορεί, και όχι για να το φάει;

Οι vegan δεν έχουν ποτέ σκεφτεί πως αν π.χ. οι κότες ή τα πρόβατα έπαυαν ξαφνικά να χρησιμοποιούνται από τον άνθρωπο και επέστρεφαν στην άγρια φύση, τότε τα είδη αυτά θα εξαφανίζονταν πολύ γρήγορα από τους φυσικούς θηρευτές τους; Ναι, να μιλήσουμε για τις αποτρόπαιες συνθήκες διαβίωσης των ζώων που δημιουργεί η βιομηχανική κτηνοτροφία, να προωθήσουμε τη δραστική μείωση της κατανάλωσης κρέατος που, πέρα από ηθικά ζητήματα, έχει και τεράστιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Αυτά είναι τα πραγματικά, τα ορθολογικά ζητήματα και όχι αν ο μελισσοκόμος είναι ένας λωποδύτης που «κλέβει» το μέλι από τις μέλισσες...

Πάρε τους ψεκασμένους αντιεμβολιαστές που, αντί να επικεντρωθούν στο διαλυμένο σύστημα υγείας και στα εξωφρενικά μέτρα της κυβέρνησης για απαγόρευση της κυκλοφορίας, εστιάζουν στο εμβόλιο και επιλέγουν να μην το κάνουν, κόντρα στη συντριπτική πλειοψηφία της ιατρικής κοινότητας, προτιμώντας να ακούσουν κάποιους αιρετικούς. Με ποια γνώση το κάνουν αυτό; Με βάση απλά και μόνο το ένστικτο τους;

Πάρε τους θρησκόληπτους-πατριδοκάπηλους (και όμως αυτά τα δύο μπόρεσαν να συνδυαστούν) που ο βίος τους έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη χριστιανική διδασκαλία, σηκώνουν εθνικές σημαίες, ονειρεύονται κατακτήσεις εδαφών, προσμένουν το μαρμαρωμένο βασιλιά, αρνούνται το δικαίωμα σε ένα λαό να ονομάζεται όπως επιθυμεί, εχθρεύονται τους αλλόθρησκους, αρνούνται τη φιλοξενία σε πρόσφυγες, θεωρούν ανωμαλία την ομοφυλοφιλία, μιλάνε για τσιπάκια ελέγχου της ανθρωπότητας από το τέρας της Αποκάλυψης, και άλλα πολλά. Θα μπορούσαμε να γελάσουμε και να τους αγνοήσουμε, αλλά δυστυχώς είναι πάρα πολλοί αυτοί, ίσως και περισσότεροι από όλους τους παραπάνω

Ας μη μιλήσουμε δε για τους συνωμοσιολόγους ειδικούς περί Εβραιομασόνων ή για τους οπαδούς της επίπεδης γης. Εκεί η κατάσταση έχει πάει σε άλλο επίπεδο και είναι μη αναστρέψιμη

Και τελικά ξέρεις τι φέρνει αυτός ο εξοβελισμός του ορθού λόγου; Φέρνει τον Τραμπ στην Αμερική, τον παρανοϊκό Μιλέι στην Αργεντινή και την ακροδεξιά στην Ευρώπη.

Ζητείται ελπίς, έγραψε κάποτε ο Αντώνης Σαμαράκης. Ζητείται πρώτα ο ορθός λόγος, θα έλεγα εγώ, και από κει πέρα μπορεί να υπάρξει ελπίς»

Κάπου εκεί έκλεισε το τηλεφώνημα. Ο ήρωάς μας , μπορεί να γλίτωσε από το λιοντάρι που είδε στον ύπνο του, ένιωθε όμως βαρύ στο κεφάλι του το σφυροκόπημα των λόγων του φίλου του. Τι την ήθελε κι αυτός την κουβέντα; Καλά δεν ήταν έτσι; Και το όνειρο θα ξεχνιόταν μετά από λίγο

Υπογραφή: Χ-Κ / Δ-Β

Εικόνα από Εφημερίδα των Συντακτών

Το ηλεκτρικό ρεύμα, από κοινωνικό αγαθό που θα έπρεπε να είναι προσιτό και προσβάσιμο σε όλους, έχει μετατραπεί πλέον σε κερδοσκοπικό χρηματιστηριακό προϊόν, έρμαιο της κερδοφορίας του κεφαλαίου και της κερδοσκοπίας των χρηματιστηριακών τζογαδόρων. Από τον προσεχή Ιανουάριο σταματά και η κρατική επιδότηση, που σημαίνει ότι αν οι τιμές της μεγαβατώρας εκτοξευθούν σε ύψη αντίστοιχα με αυτά του 2022, η πληρωμή των λογαριασμών του ρεύματος θα είναι αδύνατη για εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά.

Αν παρακολουθήσουμε τις διακυμάνσεις στη χονδρική τιμή της μεγαβατώρας τα τελευταία δύο χρόνια, θα διαπιστώσουμε τη σοβαρή πιθανότητα ενός τέτοιου ενδεχομένου. Θα διαπιστώσουμε επίσης, ότι η είσοδος νέων εταιριών πώλησης ηλεκτρικού ρεύματος, αντί να μειώσει τις τιμές του ρεύματος, αντιθέτως τις αύξησε. Ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί και η συζήτηση περιστρέφεται αποπροσανατολιστικά στο χρώμα της θηλιάς με την οποία θα μας κρεμάσουν,

Βασικός συντελεστής διαμόρφωσης της χρέωσής του είναι η Τιμή Εκκαθάρισης Αγοράς (ΤΕΑ) που διαμορφώνεται καθημερινά στο Ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας. Με βάση τις καθημερινές τιμές, προκύπτει η μέση ΤΕΑ κάθε μήνα.

Αυτή η μέση ΤΕΑ ξεκίνησε τους πρώτες μήνες του 2021 να κυμαίνεται μεταξύ των 50 και 64 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Tον Ιούλιο του 2021 η μέση ΤΕΑ είχε φτάσει στα 103,44 ευρώ ανά μεγαβατώρα και η κυρίαρχη, τότε, ΔΕΗ χρέωνε το ρεύμα προς 11 λεπτά ανά κιλοβατώρα.

Τον Αύγουστο του 2022 η μέση ΤΕΑ απογειώθηκε στα 429,39 ευρώ και η κυβέρνηση αναγκάστηκε , φοβούμενη την οργή του κόσμου κυρίως σε σχέση με τις επερχόμενες εκλογές, να μοιράζει επιδοτήσεις δισεκατομμυρίων ευρώ για να συγκρατήσει την τελική χρέωση. Οι επιδοτήσεις αυτές κατάφερναν να συγκρατείται η τιμή στο τιμολόγιο της ΔΕΗ στα 16 λεπτά ανά κιλοβατώρα.

Μέσα στο 2023 οι τιμές χονδρικής αποκλιμακώθηκαν. Ξεκίνησαν από τα 186,54 ευρώ ανά μεγαβατώρα τον Ιανουάριο, έπεσαν έως τα 90,43 τον Ιούνιο και δεν ξεπέρασαν τα 112 ευρώ τους επόμενους μήνες. Ο Δεκέμβριος δεν έχει ακόμη «κλείσει» αλλά με τις τιμές που έχουν ανακοινωθεί έως σήμερα, προκύπτει μέση ΤΕΑ 102,55 ευρώ ανά κιλοβατώρα, που σημαίνει ότι οι πάροχοι λιανικής αγοράζουν 10 λεπτά την κιλοβατώρα και την πουλούν 16 έως 20 λεπτά .

Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, μέση ΤΕΑ λίγο πάνω από τα 100 ευρώ ανά μεγαβατώρα είχε καταγραφεί και τον Ιούλιο του 2021. Τότε όμως, η κυρίαρχη ΔΕΗ χρέωνε 11 λεπτά ανά κιλοβατώρα. Σήμερα, με πλήθος εταιριών των οποίων ο ανταγωνισμός θα μείωνε υποτίθεται τις τιμές του ρεύματος, οι τιμές που έχουν ανακοινωθεί είναι κατά πολύ υψηλότερες. Συγκεκριμένα, για τα μπλε τιμολόγια η ΔΕΗ έχει ανακοινώσει 17,9 λεπτά για το ημερήσιο και 16,9 για το νυχτερινό, ο Ήρων 16,5 λεπτά, η Elpedison 16,9 λεπτά, η Protergia 16,5 και η Elin 14,9 λεπτά ανά κιλοβατώρα.

Το παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν ξεπουλημένο. Ο ανταγωνισμός δεν λειτουργεί υπέρ του καταναλωτή, οι εταιρείες εξασφαλίζουν σίγουρα υπερκέρδη και ο καταναλωτής καλείται απλώς να επιλέξει αν θα τον κρεμάσουν με μπλε, πράσινη, κίτρινη ή πορτοκαλί θηλιά

Πηγή: 

https://www.efsyn.gr/oikonomia/elliniki-oikonomia/416735_eggyimena-yperkerdi

Δεν μου άρεσαν τα τραγούδια του Βασίλη Καρρά, ούτε ο τρόπος που τα ερμήνευε. Δε μου αρέσουν τα μαγαζιά που τραγουδούσε, ούτε όλο το κύκλωμα γύρω από αυτά τα μαγαζιά, ούτε οι ακριβοντυμένοι κύριοι και κυρίες που πιάνουν τα πρώτα τραπέζια πίστα και συναγωνίζονται μεταξύ τους στο ποιος θα χαλάσει τα περισσότερα λεφτά και θα κάνει τη μεγαλύτερη επίδειξη πλούτου και ξιπασιάς

Οφείλω όμως να ομολογήσω ότι στο πρόσωπο του Βασίλη Καρρά έβλεπα μια αυθεντική λαϊκότητα και μια πραγματική ανθρωπιά. Αυτά που διάβασα μετά την ανακοίνωση του θανάτου του, για τη βοήθεια δηλαδή που έδινε σε ανθρώπους ο Βασίλης Καρράς χωρίς να το διαλαλεί, επιβεβαίωσαν αυτή την αίσθησή μου και ένιωσα την υποχρέωση να αποχαιρετήσω κι εγώ το Βασίλη Καρρά με ένα ιδιαίτερο τραγούδι από το μακρινό 1993, σε μια φαινομενικά παράδοξη σύμπραξή του με τους «Πυξ Λαξ». Στιχουργικά όμως, το τραγούδι εκφράζει πραγματικά αυτό που υπηρέτησε ο Βασίλης Καρράς, την έκφραση δηλαδή της ανικανοποίητης και αδιέξοδης ερωτικής επιθυμίας, της καψούρας, όπως μάθαμε να λέμε επιγραμματικά

«Κι αν έφυγε και πήγε μακριά, αυτή θα χάσει / σου ράγισε για λίγο την καρδιά, θα σου περάσει»