Όσοι ασχολούνται με τα περιβαλλοντικά ζητήματα, οπωσδήποτε γνωρίζουν πως ένα από τα κρίσιμα σημεία όπου δίνεται αυτή τη στιγμή μάχη κόντρα στη λεηλασία της φύσης, είναι το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας. Εκεί ,όπου στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης «αντιπλημμυρικής θωράκισης» έχουν εκπονηθεί σχέδια τσιμεντώματος 15 χιλιομέτρων ποταμού συνεχούς ροής όλο το χρόνο. Η τοπική δημοτική αρχή, μαζί με τα παπαγαλάκια της, προσπαθεί να κάμψει τις αντιστάσεις παίζοντας το παιχνίδι του φόβου, αποκρύπτοντας έντεχνα πως πίσω από τα σχέδια τσιμεντώματος του Μεγάλου Ρέματος κρύβονται άλλα πολύ μεγαλύτερα συμφέροντα, όπως η γιγάντωση του λιμανιού της πόλης, η διέλευση της Αττικής οδού μέσα από την πόλη και η μετατροπή μιας ολόκληρης ζώνης στα Σπάτα που λειτουργεί ως φυσική αντιπλημμυρική ασπίδα, σε περιοχή ανάπτυξης real estate. Σε κάποιο τέτοιο παπαγαλάκι που παίζει το παιχνίδι του φόβου, απαντά η Μαίρη Γρουσουζάκου, πολιτική μηχανικός και κάτοικος της περιοχής

Διαβάζοντας σκέψεις γνωστών κολοτουμπακηδων της περιοχής και γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να με φιλοξενήσει καμία σελίδα τύπου irafina, iselida και αει σιχτίρ γενικότερα, θα πρότεινα να αλλάξουν και λίγο τροπάριο όλοι αυτοί, γιατί καταλάβαμε πως η γραμμή τους είναι δεδομένη.

Το ρέμα Ραφήνας πλημμύρισε το 1977. Από τότε, δηλαδή 46 χρόνια μετά, τα σπίτια δεν ξαναβάφτηκαν με λάσπη και η μάντρα του Πιστικίδη δεν έφυγε από την ορμή του νερού από την θέση της. Αντίθετα στην Θεσσαλία πλημμυρίζουν κάθε 2 με 3 χρόνια.

Ένα "έργο ", λοιπόν της περιοχής μας, που βαφτίστηκε προσχηματικά αντιπλημμυρικό, πρέπει να κατανοήσουμε πως μόνο τέτοιο δεν είναι, αλλά αντίθετα έχει μόνο πλημμυρικό χαρακτήρα και ταυτόχρονα συντελεί στην αλλοίωση του χαρακτήρα της όμορφης πόλης που μεγάλωσαν όλοι αυτοί οι κολοτουμπάκηδες και πέρασαν τόσο γλυκά και ανέμελα την παιδική τους ηλικία .

Το "έργο" λοιπόν , διευθέτησης του ρέματος ,όπως πολύ όμορφα λέει και ο τίτλος του (αλλά κανείς δεν καταλαβαίνει τι διαβάζει) ,αφορά μόνο την διευθέτηση του προκειμένου:

1. Να διευκολύνει το master plan του Λιμανιού ώστε να μην κατεβάζει στην εκβολή του άμμο και χαλίκια, δυσχεραίνοντας τη λειτουργία του Λιμανιού

2. Να δημιουργήσει υπόβαθρο για την Αττική οδό και το προαστιακό ( πιθανόν να περνάει και μέσα από τα σπίτια των κολοτουμπακηδων )

3. Να "οριοθετήσει" το πλημμυρικό πεδίο της Πετρεζας, ώστε να κατασκευαστούν εντός του, κτήρια εταιριών logistic ,εμπορικά πάρκα και ξενοδοχεία.

Καλώς ήρθες στην ανάπτυξη, λοιπόν, δημότη και μη , της περιοχής.

Η διευθέτηση , ξεκάθαρα, διαβάζοντας, τόσο τα σχέδια της μελέτης , όσο και το τεύχος της ,

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΠΛΗΜΜΥΡΙΚΟ έργο. Είναι έργο καταστροφής της πόλης. Η ταχύτητα κίνησης του νερού εντός του διπλασιάζεται ,με την καναλοποίησή του . Ο όγκος νερού που μπορεί να δεχτεί (διαβάστε το τεύχος της) , παραμένει πάνω-κάτω, σταθερός. Με απλά μαθηματικά, μόνο για θωράκιση της πόλης δεν πρόκειται.

Αφήστε λοιπόν τις δηλώσεις, διαβάστε την μελέτη και ενημερώστε τον κόσμο για την "προστασία "που πρόκειται να του δοθεί. Όσο για τα σκουληκάκια, που θυμήθηκαν κάποιοι, της παιδικής τους ηλικίας και δημιουργούν αφηγήματα, ψυχολογικής χειραγώγησης, ας ψάξουν να τα βρουν γύρω τους και εντός τους .

Το ποσοστό 5% , που τόσο απαξιώνετε, είναι τόσο ισχυρό που αν κάποιοι το είχαν, θα είχαν βγει από την πρώτη Κυριακή. Σας τρόμαξε, ξεκάθαρα και δεν μπορείτε να το διαχειριστείτε.

Αλλά αυτό θα το συζητούσαμε άλλη ώρα. Τώρα είναι η ώρα να προστατεύσουμε την γη που μεγαλώσατε, την στιγμή που εσείς την ξεπουλάτε!

75 χρόνια πριν, στις 2 Δεκεμβρίου 1948, με επιστολή τους στους New York Times, σημαντικοί Εβραίοι διανοητές μεταξύ των οποίων ο Albert Einstein και η πολιτική επιστήμονας και φιλόσοφος Hannah Arendt, προειδοποιούν για τo φασιστικό χαρακτήρα του «Κόμματος Ελευθερίας» του μετέπειτα πρωθυπουργού του Ισραήλ Menachem Begin και για το τρομοκρατικό του παρελθόν. Στην ανοικτή επιστολή τους στους ΝΥΤ, οι Εβραίοι διανοητές καταγγέλλουν το επικίνδυνο πολιτικό ρεύμα του ακροδεξιού σιωνιστικού κινήματος και προειδοποιούν για τους κινδύνους που εγκυμονεί η παρουσία του.

Για την Ιστορία, ο Menachem Begin συνδέεται με την ανατίναξη ξενοδοχείου στην Ιερουσαλήμ το 1946 με 91 νεκρούς καθώς και με τη σφαγή 240 άμαχων Παλαιστίνιων στο χωριό Ντερ Γιασίν το 1948. Όλα αυτά δεν τον εμπόδισαν να γίνει το 1977 πρωθυπουργός του Ισραήλ και να τιμηθεί το 1978 με το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης (!). Είναι επίσης βέβαιο ότι αν αυτή η επιστολή αποστελλόταν σήμερα, οι συντάκτες της θα είχαν αποκληθεί «αντισημίτες».

Ακολουθεί η επιστολή 

Στους εκδότες των New York Times:

Μεταξύ των πιο ανησυχητικών πολιτικών φαινομένων της εποχής μας είναι η εμφάνιση στο νεοσύστατο κράτος του Ισραήλ του «Κόμματος Ελευθερίας» (Tnuat Haherut), ενός πολιτικού κόμματος που μοιάζει πολύ ως προς την οργάνωση, τις μεθόδους, την πολιτική φιλοσοφία και την κοινωνική απεύθυνση στα Ναζιστικά και Φασιστικά κόμματα. Δημιουργήθηκε από τα μέλη και τους συμπαθούντες της πρώην Irgun Zvai Leumi, μιας τρομοκρατικής, δεξιάς, σωβινιστικής οργάνωσης στην Παλαιστίνη.

Η παρούσα επίσκεψη του Μεναχέμ Μπέγκιν, ηγέτη αυτού του κόμματος, στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει προφανώς στόχο να δημιουργήσει την εντύπωση ότι υπάρχει αμερικανική υποστήριξη στο κόμμα του στις προσεχείς ισραηλινές εκλογές, και να δυναμώσει τους πολιτικούς δεσμούς με συντηρητικά σιωνιστικά στοιχεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρκετοί Αμερικανοί με εθνικό κύρος έδωσαν τα ονόματά τους για να καλωσορίσουν την επίσκεψή του. Είναι αδιανόητο ότι εκείνοι που αντιτίθενται στον φασισμό σε όλο τον κόσμο, εάν ενημερωθούν σωστά για το πολιτικό παρελθόν και τις προοπτικές του κ. Μπέγκιν, θα μπορούσαν να προσθέσουν τα ονόματά τους και να υποστηρίξουν το κίνημα που αυτός εκπροσωπεί.

Πριν γίνει ανεπανόρθωτη ζημιά με οικονομικές συνεισφορές, δημόσιες εκδηλώσεις υπέρ του Μπέγκιν και τη δημιουργία στην Παλαιστίνη της εντύπωσης ότι ένα μεγάλο τμήμα της Αμερικής υποστηρίζει φασιστικά στοιχεία στο Ισραήλ, πρέπει να ενημερωθεί το αμερικανικό κοινό για το παρελθόν και τους στόχους του κ. Μπέγκιν και του κινήματός του.

Τα όσα λέει δημόσια το κόμμα του Μπέγκιν αποκρύπτουν τον πραγματικό του χαρακτήρα. Σήμερα μιλούν για ελευθερία, δημοκρατία και αντι-ιμπεριαλισμό, ενώ μέχρι πρόσφατα κήρυτταν ανοιχτά το δόγμα του φασιστικού κράτους. Είναι με τις πράξεις του που το τρομοκρατικό κόμμα προδίδει τον πραγματικό του χαρακτήρα. Είναι από τις προηγούμενες πράξεις του που μπορούμε να κρίνουμε τι μπορεί να περιμένουμε πως θα κάνει στο μέλλον.

Επίθεση στο αραβικό χωριό

Ένα συγκλονιστικό παράδειγμα ήταν η συμπεριφορά τους στο αραβικό χωριό Ντέιρ Γιασίν. Αυτό το χωριό, έξω από τους κύριους δρόμους και περιτριγυρισμένο από εβραϊκά εδάφη, δεν είχε λάβει μέρος στον πόλεμο, και είχε φτάσει να πολεμήσει ακόμη και αραβικές συμμορίες που ήθελαν να χρησιμοποιήσουν το χωριό σαν βάση τους. Στις 9 Απριλίου (σύμφωνα με τους Τάιμς της Νέας Υόρκης), τρομοκρατικές ομάδες επιτέθηκαν σε αυτό το ειρηνικό χωριό, το οποίο δεν ήταν στρατιωτικός στόχος στη μάχη, σκότωσαν τους περισσότερους από τους κατοίκους του, 240 άνδρες, γυναίκες και παιδιά, και κράτησαν μερικούς από αυτούς ζωντανούς για να τους παρελάσουν ως αιχμάλωτους στους δρόμους της Ιερουσαλήμ. Η πλειονότητα της εβραϊκής κοινότητας έφριξε με αυτά που έγιναν και το Εβραϊκό Πρακτορείο (Jewish Agency) έστειλε ένα τηλεγράφημα συγγνώμης στον βασιλιά Αμπντουλάχ της Υπερ-Ιορδανίας. Όμως, οι τρομοκράτες, αντί να ντρέπονται για την πράξη τους, ήταν περήφανοι για αυτήν τη σφαγή, τη δημοσιοποίησαν ευρέως, και κάλεσαν όλους τους ξένους ανταποκριτές που είναι παρόντες στη χώρα να δουν τα συσσωρευμένα πτώματα και το γενικό χάος στο Ντέιρ Γιασίν.

Το περιστατικό του Ντέιρ Γιασίν αποτελεί παράδειγμα του χαρακτήρα και των ενεργειών του κόμματος της Ελευθερίας.

Μέσα στην εβραϊκή κοινότητα κηρύσσουν ένα μείγμα υπερεθνικισμού, θρησκευτικού μυστικισμού και φυλετικής ανωτερότητας. Όπως και άλλα φασιστικά κόμματα, έχουν συνηθίσει να σπάζουν τις απεργίες και έχουν ασκήσει πίεση για να καταστραφούν τα ελεύθερα συνδικάτα. Και στη θέση τους, έχουν προτείνει συντεχνιακά συνδικάτα κατά το ιταλικό φασιστικό πρότυπο.

Στα τελευταία χρόνια σποραδικής αντι-βρετανικής βίας, οι ομάδες IZL και Stern εγκαινίασαν ένα βασίλειο τρόμου μέσα στην Παλαιστινιακή εβραϊκή κοινότητα. Δάσκαλοι ξυλοκοπήθηκαν επειδή μίλησαν εναντίον τους, ενήλικες πυροβολήθηκαν επειδή δεν άφησαν τα παιδιά τους να μπουν στις οργανώσεις τους. Με γκανγκστερικές μεθόδους, ξυλοδαρμούς, σπάσιμο παραθύρων και πάμπολλες ληστείες, οι τρομοκράτες εκφόβισαν τον πληθυσμό και απέσπασαν εκβιαστικά μεγάλα ποσά.

Τα μέλη του Κόμματος της Ελευθερίας δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στα δημιουργικά επιτεύγματα στην Παλαιστίνη. Δεν έχουν ανακτήσει καμία γη, δεν έχουν χτίσει οικισμούς, και το μόνο που κάνουν είναι να αποδυναμώνουν την εβραϊκή αμυντική δράση. Οι πολυδιαφημισμένες μεταναστευτικές προσπάθειές τους ήταν ασήμαντες, και αφιερώθηκαν κυρίως στο να φέρνουν στην Παλαιστίνη φασίστες συμπατριώτες τους.

Παρατηρημένες διαφορές

Οι διαφορές ανάμεσα στα παχιά λόγια που λέει τώρα ο Μπέγκιν και το κόμμα του, και στο ιστορικό των παλιών επιδόσεων τους στην Παλαιστίνη δεν μοιάζουν με εκείνες ενός συνηθισμένου πολιτικού κόμματος. Φέρουν την αναμφισβήτητη σφραγίδα ενός φασιστικού κόμματος για το οποίο η τρομοκρατία (κατά των Εβραίων, των Αράβων και των Βρετανών) και η παραχάραξη είναι τα μέσα, και το «Ηγετικό Κράτος» είναι ο στόχος.

Υπό το φως των παραπάνω διαπιστώσεων, είναι επιτακτική ανάγκη να γίνει γνωστή σε αυτή τη χώρα η αλήθεια για τον κ. Μπέγκιν και το κίνημά του. Είναι ακόμη πιο τραγικό το γεγονός ότι η κορυφαία ηγεσία του Αμερικανικού Σιωνισμού αρνήθηκε να κάνει εκστρατεία εναντίον των προσπαθειών του Μπέγκιν, ή έστω να εκθέσει στους δικούς της ψηφοφόρους τους κινδύνους για το Ισραήλ που συνεπάγεται η υποστήριξη στον Μπέγκιν.

Κατά συνέπεια, οι υπογράφοντες επιλέγουν να παρουσιάσουν δημόσια μερικά χαρακτηριστικά γεγονότα που αφορούν τον Μπέγκιν και το κόμμα του, και να προτρέψουν όλους τους ενδιαφερόμενους να μην υποστηρίξουν αυτήν την τελευταία φασιστική εκδήλωση.

ISIDORE ABRAMOWITZ, HANNAH ARENDT, ABRAHAM BRICK, RABBI JESSURUN CARDOZO, ALBERT EINSTEIN, HERMAN EISEN, MD, HAYIM FINEMAN, M. GALLEN, MD, HH HARRIS, ZELIG S. HARRIS, SIDNEY KAROH, FR, HARO, HAROK LINDHEIM, NACHMAN MAISEL, SEYMOUR MELMAN, MYER D. MENDELSON, MD, HARRY M. OSLINSKY, SAMUEL PITLICK, FRITZ ROHRLICH, LOUIS P. ROCKER, RUTH SAGIS, ITZHAK SANKOWSKY, IJ SHOENERG, IJ SHOENBERG STEFAN WOLFE.

Νέα Υόρκη, 2 Δεκεμβρίου 1948

Πηγή: https://info-war.gr/otan-o-ainstain-apokaloyse-fasistes/

Την ώρα όπου οι δυτικές κυβερνήσεις τάσσονται υπέρ της κυβέρνησης του Ισραήλ, νομιμοποιώντας με τον τρόπο τους τη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα, οι λαοί της Ευρώπης τάσσονται στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού. Η φωτογραφία είναι από το γήπεδο της Σέλτικ Γλασκώβης, όπου χιλιάδες Σκωτσέζοι οπαδοί της ποδοσφαιρικής ομάδας σήκωσαν Παλαιστινιακές σημαίες, εκφράζοντας με τον τρόπο αυτό την αλληλεγγύη τους στους Παλαιστινίους, γνωρίζοντας ότι η ομάδα τους κινδυνεύει να τιμωρηθεί γι αυτή τους την κίνηση

«Για να γράψω ποίηση που δεν είναι πολιτική, πρέπει ν’ ακούω τα πουλιά, αλλά για ν’ ακούω τα πουλιά πρέπει πρώτα να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί»,

Μαρουάν Μακούλ, Παλαιστίνιος ποιητής

Άλλη μια σελίδα ντροπής γράφεται αυτές τις μέρες στο βιβλίο της ανθρώπινης βαρβαρότητας. Οι Ισραηλινοί, μη έχοντας διδαχτεί τίποτα από το Ολοκαύτωμα και τη γενοκτονία εις βάρος των προγόνων τους από τους Ναζί, διαπράττουν τώρα τη δική τους γενοκτονία εναντίον εκατομμυρίων εγκλωβισμένων Παλαιστινίων, βομβαρδίζοντας αμάχους, νοσοκομεία, εκκλησίες, σχολεία και κτήρια βασικών υποδομών. Οι Ισραηλινοί κρύβονται πίσω από τη φρικώδη επίθεση της Χαμάς για να δικαιολογήσουν την εκδικητική και ακόμη πιο φρικώδη επίθεσή τους. Δείχνουν να ξεχνούν όμως πως , όπως είπε και ο γ.γ του ΟΗΕ, αυτή η επίθεση της Χαμάς δεν έγινε εν κενώ. Έχουν προηγηθεί 75 χρόνια διωγμών, εκτοπίσεων, φυλακίσεων, βασανισμών, δολοφονιών και πολέμων στην προσπάθεια του Ισραήλ να διώξει τους Παλαιστίνιους από τη γη τους. Οι μαχητές της Χαμάς, όσο και αν φρίττουμε από τις πράξεις τους, είναι τα παιδιά της φτώχειας , της εξορίας και του πολέμου. Είναι τα παιδιά που γεννήθηκαν στη Γάζα, σε αυτή την ιδιότυπη φυλακή, τη μεγαλύτερη ανοιχτή φυλακή του πλανήτη, όπου σε μια περιοχή στο μέγεθος της Λευκάδας ζουν αυτή τη στιγμή 2.5 εκατομμύρια άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες

Την ίδια στιγμή οι κυβερνήσεις της πολιτισμένης Δύσης επικαλούνται το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα, δικαιολογώντας εμπράκτως την εκδικητική επίθεση του Ισραήλ, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης, σε μια ακόμη επίδειξη πολιτικής αφασίας, αγκαλιάζεται με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό την ώρα που ο στρατός του Ισραήλ βομβαρδίζει ανελέητα τη Γάζα, σκοτώνοντας αμάχους και μικρά παιδιά και μιλά με εγκληματική αφέλεια για “το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα”, το οποίο λέει πως πρέπει να ασκήσει “ χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος”. Μέχρι σήμερα, 26/10, και μετά από 20 μέρες ανελέητων βομβαρδισμών, έχουν σκοτωθεί πάνω από 7.000 Παλαιστίνιοι, από τους οποίους οι 3.000 είναι παιδιά και οι 1.700 γυναίκες. Δεν μπορούμε να αντιληφθούμε πόσες χιλιάδες ζωές αμάχων είναι αρκετές για τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να μην θεωρηθεί μεγάλο το ανθρωπιστικό κόστος.

Εν τω μεταξύ, η Μέση Ανατολή βρίσκεται πολύ κοντά σε μια γενική ανάφλεξη. Η κτηνώδης και ανυποχώρητη πρακτική του Ισραήλ σπρώχνει όλο και περισσότερο τη Χεζμπολάχ , το Ιράν και ίσως και αραβικές χώρες σε μια στρατιωτική απάντηση που θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερο αιματοκύλισμα στην ευρύτερη περιοχή. Στο πολεμικό κάδρο όμως μπαίνει και η χώρα μας. Η αποστολή φρεγάτας στην Ανατολική Μεσόγειο, η ενεργοποίηση της βάσης της Σούδας και η παραχώρηση της 112 Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα, όπου οι Αμερικανοί θα μετασταθμεύσουν αεροσκάφη, μεταγωγικά και ιπτάμενα τάνκερ μετατρέπει τη χώρα μας σε ενεργό παίκτη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλειά της

Νάκμπα στα αραβικά σημαίνει καταστροφή. Έτσι αποκαλούν οι Παλαιστίνιοι την εκδίωξή τους από τη γη τους. Αν η Νάκμπα δεν αναιρεθεί, ειρήνη δεν πρόκειται να υπάρξει σε αυτό τον πολύπαθο τόπο

Εμείς, ως Γη & Ελευθερία,

καταγγέλλουμε τους Ισραηλινούς βομβαρδισμούς και τη γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα και ζητάμε να σταματήσει το εγκληματικό εμπάργκο που επιβάλλει το Ισραήλ

ζητάμε από την ελληνική κυβέρνηση την απεμπλοκή της χώρας μας από τα νατοϊκά σχέδια (είτε άμεση με την αποστολή φρεγάτας είτε έμμεση με την παροχή διευκολύνσεων σε νατοϊκά στρατεύματα)

εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο δοκιμαζόμενο παλαιστινιακό λαό που αγωνίζεται για να κερδίσει το δικαίωμα στην ανεξαρτησία του και στηρίζουμε τον αγώνα του για τον τερματισμό της ισραηλινής κατοχής και τη δημιουργία ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους

Και για όσους αυταπατώνται … Όσο δεν υπάρχει ελεύθερη Παλαιστίνη, δεν θα υπάρχει ειρήνη

από το ιστολόγιο της "Γη & Ελευθερία" ...https://gikieleftheria.blogspot.com/

Έφυγε χθες ο Γιώργος Γραμματικάκης, επιστήμονας φυσικός, συγγραφέας, πολιτικός και διανοούμενος. Και γίνεται ο θάνατος κάποιων, αφορμή για πολλούς από εμάς για να ασχοληθούμε με το έργο τους ή να το ψάξουμε ακόμη περισσότερο. Και έτσι, κατά κάποιο τρόπο, μένουν αθάνατοι. Εκεί, στο ψάξιμο, εντοπίσαμε ένα άρθρο του Γιώργου Γραμματικάκη στο Protagon από το 2011 (τότε που το συγκεκριμένο site είχε αληθινούς αρθρογράφους) σχετικά με την επανάσταση των σιωπηλών. «Όσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως όμως μέσα στην σιωπή δεν ανθίζει ο έρωτας – ή και πάλι σιωπηλά δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του; … Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωση της». Ούτε παραγγελία να το είχαμε κάνει

Καθώς  η κρίση απλώνει βαριά την σκιά της στην χώρα και τις ψυχές μας, πολλοί προσπαθούν να προδικάσουν το μέλλον. Κάποιοι αναλυτές θεωρούν ότι θα υπάρξουν βίαιες αντιδράσεις, άλλοι πάλι ότι η απάθεια θα εξακολουθήσει να κυριαρχεί.

Ενώ όμως μια κλασική επανάσταση δεν είναι ανάμεσα στα ενδεχόμενα -ούτε οι συνθήκες υπάρχουν, ούτε ο εχθρός είναι ορατός- εγώ οραματίζομαι από παλιά μια άλλη επανάσταση. Μια επανάσταση διαφορετική από όσες περιγράφουν τα βιβλία, από όσες απεικονίζουν στις ταινίες τους οι σκηνοθέτες. Την ανάγκη της μάλιστα διατύπωσα πολλά χρόνια πριν. Kαθώς όμως περνά ο καιρός  αυτή η  άλλη επανάσταση, που οραματίζομαι, κερδίζει διαρκώς σε περιεχόμενο και ορμή.

Η επανάσταση  λοιπόν, που οραματίζομαι, θα είναι  μια  επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση  βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει  από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο όσα στερήθηκε, όσα ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με  κραυγές –πριν επιλέξει την σιωπή.

Γιατί αυτή η σιωπή, είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης  του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το  ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της. Θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματα της. 

Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται  ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα  της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Iστορία, αυτό οδηγεί  στην βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στην βουβή απόγνωση της σιωπής του. «Η επανάσταση»  σχολιάζει ένας θεωρητικός της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξη της”

Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θεμέλια της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Έχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι. Ο  φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής   δημιουργεί τον δικό του. Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού. Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του. Ο παραλογισμός αυτός, αλλού εκδηλώνεται στην πρόκληση της χλιδής, στον άνεργο σε ταπεινώσεις που δεν τελειώνουν. Ο άνεργος κατέφυγε στην σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας·που εξαιρούν ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι  επειδή θέλει να  κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο. 

Η  σιωπή -που κρύβει την απόγνωση- χαρακτηρίζει  ακόμα όσους έχουν έγνοια πραγματική για την φύση και το περιβάλλον. Δεν είναι πάντοτε οι «οικολόγοι». Οι οικολόγοι φλυαρούν χωρίς μέτρο, καταφεύγουν σε θεωρίες και αναλύσεις, ενώ συχνά κρυφοκοιτάζουν την εξουσία. Στην επανάσταση των σιωπηλών θα συμμετέχουν οι άλλοι:  Όσοι γνωρίζουν ότι η ανάσα της φύσεως είναι το ίδιο σπουδαία με την δική τους ανάσα, ότι τα τραύματά της αποτελούν τραύματα  στο δικό τους το σώμα και την ψυχή. Αν σήμερα η μόνη προσδοκία τους είναι η επανάσταση των σιωπηλών, είναι επειδή κουράστηκαν να υπομένουν: Την ασίγαστη μανία καταστροφής ενός ευλογημένου τόπου, τις  απάνθρωπες πόλεις που στεγνώνουν  τις ψυχές, την θυσία του αιώνιου και του αναγκαίου στο εφήμερο και το ταπεινό.

Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν υπόσχεται νόμους  και διατάγματα, που θα αποβλέπουν στην «προστασία» του περιβάλλοντος. Θεωρεί, αντίθετα, ότι είναι ο άνθρωπος που επείγει να προστατευθεί. Εκείνος –που σήμερα σιωπά με απόγνωση- οδηγείται σταθερά στην αποξένωση, επειδή το περιβάλλον μοιάζει να ανήκει πάντοτε σε κάποιους άλλους. Μόνον όμως όπου το περιβάλλον παραμείνει υπερήφανο και ανέγγιχτο, μπορεί να  ανθίσει η πραγματική ζωή. Αλλιώς, θα πληθαίνουν οι απομιμήσεις  και τα ομοιώματα της.     

Στην επανάσταση των σιωπηλών συμμετέχουν και όσοι  είδαν τον διαφορετικό κόσμο, που έπλασαν μέσα τους, να διαψεύδεται και να συντρίβεται. Ούτε μετάνιωσαν όμως, επειδή ο δικός τους κόσμος είχε αξίες και ήθος, ούτε μπορούν να τον αλλάξουν. Στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι σημαιοφόροι χωρίς σημαίες, πεζοπόροι χωρίς προμήθειες. Διαθέτουν την τιμιότητα του βλέμματος και μια βαθύτερη αξιοπρέπεια. Ο κόσμος που έπλασαν -που είχε  αξίες και ήθος-  είναι πάντοτε εκεί. Αυτοί, οι σημαιοφόροι –χωρίς σημαίες- στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι η εγρήγορση και η συνείδηση της.

Όσοι άλλωστε κατέφυγαν στην σιωπή, δεν έπαυσαν να ονειρεύονται: Την δίκαιη συγκρότηση του κοινωνικού ιστού, την αύρα μιας παιδείας ουσιαστικής, την ενίσχυση των δημιουργικών δυνάμεων που εν είδει μικρής φωτιάς υπάρχουν στον καθένα. Αντί όμως, όσοι καταφεύγουν σήμερα στην σιωπή, να κερδίσουν λίγα από τα όνειρα τους, έγιναν αριθμοί και αποδέκτες. Αριθμοί σε πίνακες στατιστικής και σε μετρήσεις θεαματικότητας, αποδέκτες των παραλογισμών μιας ψηφιακής οικονομίας, όμηροι μιας ζωής που διαρκώς αφυδατώνεται. Κι ενώ τα λόγια  των πολιτικών επιμένουν να διαγράφουν  κύκλους  ανούσιους και υποκριτικούς, εκείνοι, στην σιωπή τους, προτιμούν να ακούν τον ήχο των κυμάτων και την βουή των επερχομένων γεγονότων.

Αυτός άλλωστε –εγώ ή εσείς- που οραματίζεται την επανάσταση των σιωπηλών, δεν ενδιαφέρεται αν επικριθεί ως ρομαντικός, ούτε αν καταταχθεί από τους εχέφρονες στους υπέρμαχους μιας ουτοπίας, από τις πολλές που γνώρισε η ιστορία. Οι επικριτές της επανάστασης των σιωπηλών, συχνά φορτωμένοι με διπλώματα και κοινωνιολογικές περγαμηνές, αγνοούν την αξία της σιωπής, το εν δυνάμει επαναστατικό της περιεχόμενο. Τι άλλο όμως ήταν, η εξέγερση του Πολυτεχνείου –η μόνη που τελευταία γνώρισε η χώρα- από μια κραυγή σπαρακτική, μια στιγμή επαναστάσεως ύστερα από χρόνια σιωπής;  Η σιωπή υπήρχε από νωρίς στις διαψευσμένες προσδοκίες των νέων ανθρώπων, σερνόταν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τους δρόμους της Αθήνας, μιλούσε με μουσικές και αθέατα δάκρυα. Η βία επιτάχυνε την έκφραση της, τα τανκς προσπάθησαν να καλύψουν την απειλή της.

Όσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως  όμως μέσα στην σιωπή δεν ανθίζει ο έρωτας – ή και πάλι σιωπηλά δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του; «Οι επαναστάσεις είναι τρελές εμπνεύσεις της ιστορίας» έγραψε ένας επαναστάτης, που μάλιστα δολοφονήθηκε από τους πρώην συντρόφους του. Η επανάσταση των σιωπηλών, δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωση της.

Το κείμενο γράφτηκε δύο ημέρες πριν από τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών στο δήμο Ραφήνας – Πικερμίου και δημοσιεύεται τώρα. Έτσι κρίναμε ότι είναι το σωστό

Έφτασε λοιπόν η ώρα και μετρηθήκαμε. Και δεν βρεθήκαμε ούτε πέντε ούτε δέκα, όπως με περίσσειο θράσος διαβεβαίωνε ο δύσοσμος πολιτικός χυλός της περιοχής και τα θλιβερά φερέφωνά του. Το ψηφοδέλτιο της «Γης & Ελευθερία», μιας δημοτικής κίνησης που δημιουργήθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και με μόλις τέσσερεις μήνες ζωής, κατόρθωσε να συγκεντρώσει στη Ραφήνα και στο Πικέρμι 456 ψήφους, καθιστώντας πλέον το αφήγημα περί λίγων και περιθωριακών ατόμων έωλο και άτοπο. Και είναι βέβαιο πως αν είχε λίγο περισσότερο χρόνο στη διάθεσή της ώστε να γίνει ευρύτερα γνωστή, θα είχε κατορθώσει κάτι πολύ μεγαλύτερο

Η «Γη & Ελευθερία» δεν απευθύνθηκε στο παραδοσιακό συντηρητικό κοινό που έχει εκπαιδευθεί να περιφέρεται γύρω από τους παραδοσιακούς πολιτικούς γυρολόγους κάτω από τους δεσμούς των οικογενειακών και διαπροσωπικών σχέσεων, με υποσχέσεις, εξαγορές, εκβιασμούς και απειλές

Η «Γη & Ελευθερία» απευθύνθηκε σε νέους κάθε ηλικίας, σε όσους το μυαλό και η καρδιά συνεχίζουν να πάλλονται και σε όσους θέλουν να παραμείνουν ζωντανοί σε ένα ζωντανό πλανήτη και σε μια ζωντανή κοινωνία. Απευθύνθηκε επίσης σε όσους δεν είχαν κάτι να ψηφίσουν, όντες αηδιασμένοι από το διάχυτο πλέγμα διαπλοκής και συναλλαγής , αλλά και την έλλειψη κάποιου καινούργιου λόγου και κάποιου οράματος

Το τελικό αποτέλεσμα αιφνιδίασε το πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο της περιοχής, όχι όμως και εμάς που δεν κρύβουμε ότι ο στόχος μας ήταν ακόμη υψηλότερος. Δεν απογοητευόμαστε όμως, ούτε θα σταματήσουμε εδώ. Δύναμή μας είναι η διάχυτη αίσθηση πως ψηφιστήκαμε από πολλούς νέους. Είναι χαρακτηριστικό πως μέσα στην πρώτη οκτάδα της σταυροδότησης βρίσκονται τρεις νέοι 22 χρονών, ο ένας από τους οποίους μάλιστα ήταν ο πρώτος σε αριθμούς ψήφων μεταξύ όλων των υποψηφίων!

Ο πρώτος γύρος των εκλογών έδωσε το διόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 5% στη «Γη & Ελευθερία», κάτι που την κατέστησε εκ των πραγμάτων ρυθμιστικό παράγοντα στις επαναληπτικές εκλογές της 15^ης Οκτωβρίου και προκάλεσε την προσέγγιση της Δήμητρας Τσεβά, της οποίας ο συνδυασμός ήρθε δεύτερος την πρώτη Κυριακή, πίσω από το συνδυασμό του νυν δημάρχου Ευάγγελου Μπουρνού. Η Δήμητρα Τσεβά δεν είναι κάποιο νέο πρόσωπο στην πολιτική ζωή του τόπου. Έχει διατελέσει επί εννιά χρόνια αντιδήμαρχος του Ευάγγελου Μπουρνού και ο συνδυασμός της περιλαμβάνει ένα συντηρητικό πολιτικά επιτελείο, το οποίο όχι μόνο δεν τοποθετείται αρνητικά απέναντι σε κανένα από τα μεγάλα έργα που έρχονται να αλλοιώσουν για πάντα τη φυσιογνωμία του τόπου, αλλά τα θεωρεί αναγκαία και επιτακτικά

Υπάρχουν βέβαια δύο διαφορές μεταξύ των δύο συνδυασμών. Η πρώτη είναι ότι η Δήμητρα Τσεβά δείχνει πως συμμερίζεται τις περιβαλλοντικές ανησυχίες της «Γης & Ελευθερία» σχετικά με το Μεγάλο Ρέμα, το Λόφο του Οχυρού και άλλα μικρότερα περιβαλλοντικά ζητήματα της περιοχής. Η δεύτερη είναι πως ο Ευάγγελος Μπουρνούς έχει προσχωρήσει σε αυτό το καινούργιο είδος μεταπολιτικής που το έχουμε δει να εφαρμόζεται στο Βόλο, αλλά και αλλού. Εκφράζοντας ένα φαινομενικά υπερκομματικό και απολίτικο χώρο, ο συγκεκριμένος τύπος πολιτεύεται με αυταρχισμό και χυδαιότητα, όντας την ίδια στιγμή το πρόθυμο εκτελεστικό χέρι όλων αυτών των σχεδιαζόμενων φαραωνικών έργων στην περιοχή

Εν όψει του δεύτερου γύρου των εκλογών, η Δήμητρα Τσεβά ανακοίνωσε τη συνεργασία της με τον τρίτο των εκλογών, τον Ανδρέα Βασιλόπουλο και συζήτησε με την επί κεφαλής της «Γης & Ελευθερία», Εμμανουέλα Τερζοπούλου. Από τη συζήτηση αυτή προέκυψαν συμφωνίες πάνω στα προαναφερόμενα περιβαλλοντικά ζητήματα, κάτι που ικανοποίησε τη «Γη & Ελευθερία» και έκανε τη Δήμητρα Τσεβά να θεωρεί πως επετεύχθη συμφωνία με την έννοια πως οι ψηφοφόροι της «Γης & Ελευθερία» θα προστεθούν μονοκούκι στους δικούς της καθώς και σε αυτούς του Ανδρέα Βασιλόπουλου.

Αυτή βέβαια είναι μια ανάγνωση μηχανιστική και μειωτική για τους πολίτες, που δε λαμβάνει υπόψη της πως οι ψηφοφόροι δεν είναι στρατιωτάκια που θα υπακούσουν σε διαταγές, πόσο μάλλον όταν δεν διακυβεύεται κάτι συγκλονιστικό και ακόμη περισσότερο όταν, όπως δείχνουν όλες οι ενδείξεις, ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της «Γης & Ελευθερία» είναι νέοι άνθρωποι, που βλέπουν σε αυτό το συνδυασμό κάτι διαφορετικό από όλο αυτό το ξεπερασμένο πολιτικό κατεστημένο

Θεωρούμε βέβαιο πως ένα σημαντικό μέρος των ψηφοφόρων της «Γης & Ελευθερία» θα ψηφίσουν στο δεύτερο γύρο το συνδυασμό της Δ. Τσεβά, όχι όμως λόγω της «συμφωνίας», θα το έκαναν έτσι κι αλλιώς, αλλά γιατί θέλουν να απαλλαγούν από το αποκρουστικό καθεστώς του Ε. Μπουρνού. Θεωρούμε ακόμη πως ένα όχι ευκαταφρόνητο μέρος , κυρίως νέοι, δε θα πάνε καθόλου να ψηφίσουν, μη βρίσκοντας σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο μονομάχων του δεύτερου γύρου. Και όπως προαναφέραμε, η «Γη & Ελευθερία» πήρε πολλές ψήφους από τους νέους και οι νέοι εκ φύσεως δε συμβιβάζονται με το λίγο

Τι μέλλει γενέσθαι τώρα; Το πιο πιθανό είναι πως η «Γη & Ελευθερία» θα έχει μία έδρα στο νέο δημοτικό συμβούλιο. Είναι βέβαιο ότι η Εμμανουέλα Τερζοπούλου, γνωστή για τη μαχητικότητά της, εάν τελικά εκλεγεί, θα δώσει μάχες μέσα αλλά και έξω από αυτό. Αυτό που επίσης είναι βέβαιο είναι το ότι η «Γη & Ελευθερία», πέρα από την ικανοποίηση που πήρε από το αποτέλεσμα των εκλογών, θα κληθεί να αντιμετωπίσει πολλά ζητήματα, όπως το πώς θα εμπνεύσει και θα ενεργοποιήσει όλους αυτούς τους νέους που την ψήφισαν, πώς θα καταφέρει να δείξει στην πράξη πως είναι κάτι διαφορετικό, πώς θα καταφέρει να μετατραπεί σε μια δημοκρατική δομή και κυρίως πώς θα καταφέρει να ανταποκριθεί στο ιστορικό και πολιτικό βάρος που φέρει το όνομά της. Και σε όλα αυτά τα ζητούμενα είναι πολύ χρήσιμη η παρουσία των «ειδικών», αλλά ίσως ακόμη πιο χρήσιμη η παρουσία των «αιρετικών», αυτών που θα βοηθήσουν να μη χαθεί αυτή η φλόγα που άναψε και να μη μετατραπεί η «Γη & Ελευθερία» σε ό,τι αντιμάχεται

Η νέα ιδιοκτησία του οικοπέδου, με τη συνδρομή της Ελληνικής Αστυνομίας, προχώρησε στην περίφραξη του χώρου. Οι εργαζόμενοι της ΒΙΟΜΕ δηλώνουν ότι δεν υποχωρούν και ότι θα συνεχίσουν τη λειτουργία του εργοστασίου με αυτοδιαχείριση, ενώ παράλληλα καλούν τον κόσμο στο φεστιβάλ συνεργατισμού CoOpenAir festival 2.5,  που θα πραγματοποιηθεί αύριο Κυριακή 15/10 στο χώρο του κατειλημμένου εργοστασίου

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕΒΙΟΜΕ

Σήμερα το πρωί αιφνιδιαστικά ήρθε η νέα ιδιοκτησία, παρουσία εισαγγελέα, με υπεράριθμες αστυνομικές δυνάμεις (ΟΠΚΕ, ΜΑΤ ασφάλεια), μας εγκλώβισαν στο κατειλημμένο κτίριο του ακινήτου 60 αναγκάζοντάς μας να μεταφέρουμε τα πράγματα και περιέφραξαν το χώρο.

Μας απείλησαν ότι θα έρθουν με περισσότερες δυνάμεις για να μας εκδιώξουν και από τον χώρο που μας περιόρισαν. Απέκλεισαν όλους τους δρόμους της γύρω περιοχής που οδηγούν στο εργοστάσιο, απαγορεύοντας την πρόσβαση σε εργαζόμενους, αλληλέγγυους, κατοίκους της περιοχής και όποι@ περνούσε.

Απαντάμε ότι με φράχτες ή χωρίς εμείς συνεχίζουμε τη λειτουργία του εργοστασίου με αυτοδιαχείριση και γι αυτό σας καλούμε όλους αύριο να έρθετε στο φεστιβάλ από τις 16.00.

Θυμίζουμε ότι οι εργαζόμενοι και αλληλέγγυοι της ΣΕΒΙΟΜΕ έχουν διοργανώσει και φιλοξενήσει εκατοντάδες εκδηλώσεις με δεκάδες χιλιάδες κόσμου και έχουν περιφρουρήσει τον χώρο χωρίς να προκληθεί ποτέ καμιά ένταση, συνεπώς οποιαδήποτε επίθεση στο φεστιβάλ μας θα προέρχεται από την άλλη πλευρά.

Το CoOpenAir festival 2.5, το φεστιβάλ του συνεργατισμού και των συνεργατικών εγχειρημάτων της πόλης, θα πραγματοποιηθεί κανονικά στο οικόπεδο του κατειλημμένου 60. Η πρόσβαση θα γίνεται από την οδό Λητούς (φανάρι Ανωτέρας Σχολής Πολέμου και Σχολείου Ειδικής Αγωγής - Στάση ΒΙΑΜΥΛ)

Σωματείο Εργαζομένων ΒΙΟΜΕ

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης ΒΙΟΜΕ

Οι Social Waste είναι ένα από τα συγκροτήματα που θα παίξουν αύριο στο φεστιβάλ. Είναι γνωστή η στήριξή τους στο αυτοδιαχειριστικό εγχείρημα της ΒΙΟΜΕ, ενώ η «Γιορτή της Ουτοπίας», ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια τους είναι γυρισμένο στο χώρο του κατειλημμένου εργοστασίου. Σε ανακοίνωσή τους, δε, στο λογαριασμό τους στο fb καταγγέλουν την αστυνομική επέμβαση και καλούν σε υποστήριξη

"Από το πρωί αστυνομικές δυνάμεις έχουν αποκλείσει τη ΣΕ ΒΙΟΜΕ, όχι μόνο το εκπλειστηριασμένο κομμάτι, αλλά ολόκληρο το χώρο.

Παρ' όλα αυτά οι εργαζόμενοι, η πρωτοβουλία αλληλεγγύης, και αλληλέγγυος κόσμος είναι εκεί να υπερασπιστούν κοινωνικά κεκτημένα μιας δεκαετίας.

Η αυριανή συναυλία θα γίνει κανονικά, και είναι ίσως πιο σημαντικό από ποτέ να γίνει κανονικά.

Τα λέμε εκεί"

Μετά από μεγάλη δημοσκόπηση που πραγματοποίησε η RAF WEST JOURNAL μεταξύ των εκατομμυρίων αναγνωστών της ανά την υφήλιο, σχετικά με το ποιο θεωρούν το μεγαλύτερο Μπουρνοέργο της τετραετίας που μας πέρασε, πρώτο και με σημαντική διαφορά από τα επόμενα Μπουρνοέργα, αναδείχθηκε το γατόσπιτο των μόλις 8.000 ευρώ. Με αφορμή τη δημοσκόπηση αυτή και την ανακήρυξη του γατόσπιτου ως το καλύτερο Μπουρνοέργο της τετραετίας, αναμεταδίδουμε το εξονυχιστικό και διεισδυτικό ρεπορτάζ του Βαγγέλη Δεμεχέζη, ειδικού ερευνητή της RAF WEST, εξειδικευμένου σε γατόσπιτα και τανκς

Με την 85/9.6.2023 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας απορρίφθηκε η αίτηση αναστολής πολιτών και φορέων της Ραφήνας για οριοθέτηση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, επί της οποίας αρχικά είχε χορηγηθεί προσωρινή διαταγή. Σε κάθε περίπτωση, η απορριπτική αυτή απόφαση δεν προδικάζει το αποτέλεσμα της κύριας δίκης επί της αίτησης ακύρωσης, που εκκρεμεί από το 2019 (!) και έχει προσδιοριστεί για 8/11/2023

Την ίδια στιγμή, ο μικρός δήμαρχος της Ραφήνας επιχαίρει για το αποτέλεσμα κάνοντας αναρτήσεις στα social media όπως συνηθίζει άλλωστε και κάνει στρεψοδικία λέγοντας πως οι υπερασπιστές του Μεγάλου Ρέματος υποστηρίζουν πως θα σκεπαστεί ο ποταμός. Κατηγορεί με τον τρόπο αυτό την Κίνηση για την Προστασία του Μεγάλου Ρέματος για πράγματα που ποτέ δεν είπε, προσπαθώντας να εξαπατήσει το ακροατήριό του και να το χειραγωγήσει. Ίσως θα πρέπει να ελεγχθεί και για συστηματική διασπορά ψευδών και παραπλανητικών ειδήσεων

Με αφορμή τις παραπάνω εξελίξεις, αναρτούμε δύο βίντεο

Στο πρώτο βίντεο, μία εξαιρετική παραγωγή του Κώστα Κακλή, μιλούν ένας βιολόγος-εκπαιδευτικός, ένας βιολόγος-ερευνητής του ΕΛΚΕΘΕ, ένας μηχανικός-μελετητής υδραυλικών έργων, ένας αρχαιολόγος, ένα μέλος της Ελληνικής Ορνιθολογικής εταιρείας και μία χημικός. Όλοι τους επιστήμονες, που ο καθένας από τη σκοπιά του αναλύει τη μοναδική και πολυδιάστατη αξία αυτού του ποτάμιου συστήματος, αλλά και τους κινδύνους που εγκυμονεί ο εγκιβωτισμός του, κόντρα στους περί του αντιθέτου ισχυρισμούς

Στο δεύτερο βίντεο, βλέπουμε σε αντιπαράθεση το λόγο του Κωνσταντίνου Λουπασάκη, καθηγητή εχνικής Γεωλογίας και Γεωτεχνικής Μηχανικής του ΕΜΠ με το λόγο του Ευάγγελου Μπουρνού, δήμαρχου της Ραφήνας. Πέρα από το ότι ο λόγος του Κ. Λουπασάκη με απλό και εύληπτο τρόπο αναδεικνύει πόσο ξεπερασμένες και επικίνδυνες αποδεικνύονται οι τεχνικές του τσιμεντώματος επικαλούμενος τις πρόσφατες πλημμύρες της Θεσσαλίας, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η γλώσσα του σώματος του καθενός. Ο πρώτος, ο Λουπασάκης, μιλά με στήσιμο σώματος και συνεχή ροή λόγου που αποπνέει σιγουριά και εμπιστοσύνη, χωρίς να κομπιάζει, κοιτώντας στα μάτια το συνομιλητή του. Ο δεύτερος, ο Μπουρνούς, μιλάει σκυφτός και κομπιάζοντας, χωρίς να κοιτά το συνομιλητή του στα μάτια και τις λίγες φορές που το κάνει, το βλέμμα του είναι φοβισμένο, υποδηλώνοντας ενοχή

Όσο σιμώνω μακραίνει κι έτσι ποτέ δεν τη φτάνω

Άπιαστη, ωραία ουτοπία- καλά τα λέει ο Γκαλεάνο

Μα όταν γιορτάζει, καινούριους δρόμους μου τάζει

Κι αρχίζω πάλι να πιστεύω πως ο κόσμος αλλάζει

Κι αμφισβητώ τον Κεμάλ, αμφισβητώ και το Μάνο

Στέκω στις μύτες των ποδιών αλλά και πάλι δε φτάνω

Είν’ το παιχνίδι παλιό κι αν θες το νόημα να βρούμε

Πρέπει λιγάκι ακόμα ψηλότερα να σηκωθούμε

Στίχοι – μουσική: Social Waste

Παρουσιάζουμε τους υποψήφιους και τα ψηφοδέλτια της νεοσύστατης ανεξάρτητης δημοτικής κίνησης πολιτών Ραφήνας – Πικερμίου «Γη & Ελευθερία», μιας κίνησης που προέκυψε ως συνισταμένη διαφόρων δράσεων στην ευρύτερη περιοχή, χωρίς πάτρωνες, χωρίς χορηγούς και χωρίς εξαρτήσεις που στηρίζεται στην αυτοοργάνωση και την ανιδιοτέλεια

Αριστερά, το ψηφοδέλτιο της Ραφήνας και δεξιά, το ψηφοδέλτιο του Πικερμίου