Μέσα στα «χρόνια της κρίσης», μίας από τα πολλές αλληλοδιαδεχόμενες κρίσεις που δεν έχουν πάψει να μαστίζουν την ελληνική κοινωνία εδώ και 200 χρόνια, δηλαδή όση και η ζωή του νεοελληνικού κράτους, το αμερικάνικο κέντρο ερευνών (think tank) Pew είχε διεξαγάγει μία σημαντική έρευνα. Η έρευνα αφορούσε γενικά τις ευρωπαϊκές κοινωνίες κα τις μεταβολές που παρατηρούντο στην ιεράρχηση των αξιών τους. Ήταν ένα βαρόμετρο θα μπορούσαμε να πούμε που έδειχνε «κατά που πνέουν οι άνεμοι» για κάθε ευρωπαϊκή χώρα στην οποία διεξήχθη η έρευνα.

Πολλές και πολλοί θα διατηρούμε μνήμες από εκείνη την έρευνα, όπως της επέτρεψαν να φτάσει σε εμάς τους απλούς πολίτες της χώρας, οι διαμεσολαβητές της ενημέρωσης μας. Χαρακτηριστικά είναι τα ευρήματα που έδειχναν μεταξύ άλλων, την ολοένα αυξανόμενη συντηρητικοποίηση, την οπισθοδρόμηση της ελληνικής κοινωνίας. Δείκτες όπως εκείνος που μετρά το πως βλέπει και εντέλει πως κατατάσσει ο κάθε λαός τον πολιτισμό του, αν και θα έπρεπε πρώτα να ερωτηθεί ο κάθε λαός για το αν πιστεύει πως διαθέτει πολιτισμό και αν ναι, με ποια κριτήρια το αποφάσισε. Τέλος πάντων, οι καθημαγμένοι Έλληνες του 2015 ισχυρίζονταν πως όχι μόνο διέθεταν πολιτισμό αλλά και τον κατέτασσαν στην κορυφή των παγκόσμιων πολιτισμών. Η έλλειψη αιτιολόγησης αυτής της «κρατούσας άποψης» εντός του «πανελληνίου» άφηνε μία απορία για το με ποια ζυγαριά τελικά ζυγίστηκε ο νεοελληνικός πολιτισμός ως «βαρύτερος» ή σημαντικότερος των υπολοίπων. Αλλά μάλλον αυτό δεν θα μπορούσε να μπει σε ερώτηση «έρευνας».

Γράφημα από την έρευνα του Pew research center (2018)

Όπως δημοσιεύτηκε στην προαναφερθείσα έρευνα, το 89% των Ελλήνων θεωρούν «τον πολιτισμό τους ανώτερο των άλλων», ενώ το 76% θεωρούν τη χριστιανική πίστη τους στοιχείο της εθνικής τους ταυτότητας και ότι μόνο ως χριστιανοί είναι «αληθινοί Έλληνες». Αναφορικά με την εθνική ταυτότητα, το 74% των Ελλήνων εκτιμούν ότι η καταγωγή εξ αίματος και η εθνική ταυτότητα ταυτίζονται. Δηλαδή όποιος δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα από Έλληνες γονείς δεν μπορεί να είναι Έλληνας. Και κάπου εκεί γίνεται αντιληπτό πως το 74% των νεοελλήνων αγνοεί το ελληνικό «Τοσούτον δ’ απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσθ’ οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας, ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας» του Ισοκράτη, τον οποίο χρειάστηκε να «χειρουργήσουν» (βλ. Ν. Σαραντάκο για την επέμβαση του Παπαθεμελή) για να κάνουν τον Ισοκράτη να γράφει ό,τι αυτοί θέλουν. Το θέμα μας όμως εδώ δεν είναι ο Ισοκράτης ούτε ο πανηγυρικός του ούτε οι διαστρεβλωτές του. Το θέμα μας είναι η διάχυση του συντηρητικού σκότους στην Ελλάδα του 21^ου αιώνα. Και αν θα κάναμε περιπτωσιολογία και με μεγάλη προσπάθεια ισχυριζόμασταν πως από την περίπτωση του Οδυσσέα Τσενάι μέχρι εκείνη του Γιάννη Αντετοκούνμπο η κοινωνία μας εξελίχθηκε, θα σπάγαμε τα μούτρα μας στους βράχους του καθημερινού ρατσισμού που επιβιώνει στη σκιά της νεοελληνικής ζωής σήμερα.

Η ζωή μετά

To 2018, το ίδιο think tank (Pew research center) διαπίστωνε πως οι Έλληνες βρίσκονταν στην κορυφή της κατάταξης μεταξύ 34 χωρών της Ευρώπης, για τις μεταφυσικές τους ανησυχίες. Το 92% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως πιστεύουν στον θεό, ξεπερνώντας ακόμα και τους Ρώσους που απαντούν το ίδιο, στην ίδια ερώτηση, σε ποσοστό 75%. Στην κοιτίδα του Ορθού λόγου, ο Πλάτωνας είναι απλά εμπόρευμα στα τουριστικά της οδού Ηφαίστου.

Τελικά ποιος αξίζει την εμπιστοσύνη μας αφού ούτε εμείς οι ίδιοι δεν την αξίζουμε;

Γράφημα από την έρευνα της ΚΑΠΑ Research (2021)

Τον Αύγουστο του 2021, η Kapa Research δημοσίευσε μία έρευνα (Οι Έλληνες και το εμβόλιο κατά της Covid-19) που μεταξύ άλλων παρουσίαζε και ευρήματα για την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι Έλληνες στους θεσμούς. Εκεί διαβάζουμε πως o ελληνικός Στρατός και το ΕΣΥ καταλαμβάνουν τις πρώτες δύο θέσεις. Ναι, το ΕΣΥ που σήμερα, ένα χρόνο μετά διέλυσε ο 5^ος και ο 12^ος θεσμός, σε σειρά κατάταξης με κριτήριο  την εμπιστοσύνη που απολαμβάνουν από τον ελληνικό λαό. Δηλαδή ο θεσμός της Κυβέρνησης (5^ος) και εκείνος του Κοινοβουλίου (12^ος). Ο ίδιος ο κριτής (ο ελληνικός λαός) δεν αντέδρασε διόλου ή αντέδρασε χλιαρά στη διάλυση του ΕΣΥ. Απλά ανάθεσε (όπως πάντα) σε 2 θεσμούς που δεν εμπιστεύεται, να διαλύσουν αυτόν που εμπιστεύεται. Τρέλα ή βλακεία, απόδειξη κι αυτό συντηρητικής στροφής, εσωστρέφειας, παραλυτικής ιδιωτείας και αδιαφορίας προς το δημόσιο συμφέρον, αφού ο θεσμός – θύμα της κυβερνητικής επίθεσης, ήταν υποτίθεται υψηλά ιεραρχημένος (2^ος) σε αξιοπιστία. Αν λοιπόν εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται πως ο δείκτης εμπιστοσύνης που είχε αποδώσει ο ίδιος λαός πληθυσμός στο ΕΣΥ τον Αύγουστο του 2021, ήταν ψεύτικος τότε τι να πει κανείς για τους δείκτες εμπιστοσύνης προς τους υπόλοιπους θεσμούς; Ειδικά όταν μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται (ως θεσμός) και οι ..ιδιωτικές επιχειρήσεις (με «σκορ» 45% θετικές 54% αρνητικές γνώμες για το πόσο άξιες εμπιστοσύνης είναι). Αυτό άλλωστε φάνηκε πρόσφατα, τόσο με την αποδεδειγμένη, χρηματιστηριακή χειραγώγηση των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας, όσο και με τα καλάθια του νοικοκυριού, τις τράπεζες και τα επιτόκια ή τις παραχωρήσεις αυτοκινητοδρόμων .

Τέλος πάντων, ο Στρατός μένει στην πρώτη θέση, ο κυβερνητικός θεσμός στην 5^η, η Αστυνομία στην 6^η, η Δικαιοσύνη στην 8^η, το Εκπαιδευτικό σύστημα στην 9^η, η Εκκλησία στη 10^η, η Τράπεζα της Ελλάδος στην 11^η, και από εκεί και κάτω βρίσκονται εκείνοι οι θεσμοί που προϋποθέτουν λαϊκή συμμετοχή, όπως το Κοινοβούλιο στη 12^η, η τοπική αυτοδιοίκηση στη 13^η, τα Κόμματα στη 16^η, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στη 17^η και στον πάτο βρίσκονται τα -αποδεδειγμένα με τη βούλα Πέτσα- αναξιόπιστα ΜΜΕ και οι ΜΚΟ.  

Το να εμπιστεύεται ένας πληθυσμός (δεν τολμάμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη λαός εδώ) τον Στρατό περισσότερο από τη Δικαιοσύνη και την Εκκλησία περισσότερο από το Κοινοβούλιο του ή τα κόμματα του ή την «τοπική αυτοδιοίκηση», μόνο κατ’ ευφημισμό μπορεί να θεωρηθεί συντηρητικοποίηση. Είναι κάτι πολύ χειρότερο και μυρίζει μούχλα, τουλάχιστον  50 ετών.

Η παρουσία εντός του Κοινοβουλίου, νοσταλγών της Χούντας, φασιστών και λοιπών σκοτεινών υπάρξεων δεν αναφέρθηκε σε καμία έρευνα. Φρόντισε ο ίδιος ο ελληνικός λαός  πληθυσμός  να δείξει δια της ψήφου του πως αυτά τα στοιχειά της Ιστορίας εξακολουθούν να ζουν ανάμεσα μας και όχι πια στο περιθώριο της κοινωνίας. Είναι κρίμα που στην έρευνα για την εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς δεν μπήκε και το παρακράτος. Ίχως να έπιανε καλύτερη κατάταξη και από αυτόν ακόμα τον Στρατό.

Πηγές:

Pew research center 2018

Pew research center 2022 Positive views of European Union reach new highs in many countries

ΚΑΠΑ Research (Aύγουστος 2021)

 ΥΓ: Θυμάστε το δίλημμα του δημοψηφίσματος του 2015; Τους Μενουμευρώπηδες; Το διπλανό διάγραμμα πρόσφατης έρευνα του Pew research center δείχνει πως είμαστε οι λιγότερο θετικά διακείμενοι προς την Ε.Ε. Τι λέτε; Μέσα στη συντηρητικοποίηση και την εσωστρέφεια μας, η επόμενη κίνηση θα είναι ένα "ηρωικό" GRexit; Πάντως σε σχέση με το 61+% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, οι αρνητικά προς την ΕΕ διακείμενοι δείχνουν μείωση.

Άγνωσται αι βουλαί Κυρίου (αφού οι Έλληνες ποτέ δεν είχαμε Βουλή ούτε βούληση και προτιμάμε να πιστεύουμε μόνο στον Θεό, οποίος τελικά θα αποφασίσει για το ανάδελφο μας έθνος

Η οποία Πίνδου, να πω και κάτι άλλο -η οποία Πίνδου δεν μπορεί να αδειοδοτηθεί. Προσέξτε, να είμαι ξεκάθαρος. Η παιδική χαρά της Πίνδου δεν μπορεί να αδειοδοτηθεί. Παρότι της έβαλα ρεύμα, ο κ. Αδαμόπουλος είχε βάλει τα φωτιστικά και ήταν εκεί πέρα έτσι. Της έβαλα ρεύμα με διαδικασίες που δεν θέλω να σας πω ποιες είναι. Θα την αναπλάσουμε, θα γίνει με όργανα πιστοποιημένα, δεν πρόκειται να πιστοποιηθεί ποτέ, γιατί μια παιδική χαρά για να πιστοποιηθεί πρέπει ο χώρος που τοποθετείται να προβλέπεται για παιδική χαρά. Εκεί πέρα είναι ρέμα! Μέσα σε ρέμα δεν μπορεί να πιστοποιηθεί μια παιδική χαρά."

Ευ. Μπουρνούς, 11/5/2019

Το παραπάνω απόσπασμα από προεκλογική συγκέντρωση του δημάρχου Ραφήνας Μπουρνούς μπορείτε να το απολαύσετε και στο σχετικό βίντεο:

Ανατρέχοντας και σε άλλους ιστοτόπους (πλην των «επίσημων  ιστοσελίδων» που μεταφέρουν με προφανή οσφυοκαμπτική διάθεση, συνήθως διθυραμβικές αναρτήσεις για τον δήμαρχο τους), ανακαλύπτουμε πως η παιδική χαρά της οδού Πίνδου έχει «πιστοποιηθεί» πάλι στο παρελθόν, στις 21/5/2019, μόλις 16 μέρες μετά τον αφορισμό του ίδιου δημάρχου περί της αδυναμίας πιστοποίησης λόγω του εντοπισμού του παιδοτόπου σε κοίτη ρέματος (σε μπαζωμένο ρέμα για την ακρίβεια).

Μάλιστα η σχετική «πληροφορια» περί δήθεν πιστοποίησης της παιδικής χαράς, προέρχεται από τον δήμαρχο Μπουρνούς. Τον ίδιο που στο παραπάνω βίντεο άγρας ψήφων (Μάιος του 2019) ενημερώνει σε έντονο ύφος, το πόπολο πως η ίδια η παιδική χαρά που «πιστοποίησε» , δεν πρόκειται να πιστοποιηθεί ποτέ. Και όμως «πιστοποιήθηκε στις 21/5/2019

  αλλά και πάλι στις 2/12/2022. Ποιος κοροϊδεύει ποιον;

Αν ζούσαμε σε άλλον πλανήτη θα μας προβλημάτιζε η προφανής διάσταση λόγου του δημάρχου και των υπασπιστών του από την κοινή λογική ή πιο απλά από την αλήθεια. Αλλά ζούμε στον ατυχή δήμο Ραφήνας (και κατά τραγική μοίρα και Πικερμίου) οπότε γνωρίζουμε  καλά την καθημερινή κοροϊδία που διαχέεται από συγκεκριμένα κέντρα ως «αλήθεια». Έτσι αρνούμαστε να συνηθίσουμε το τέρας της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και της εξοικείωσης με μία εικονική πραγματικότητα, που μας σερβίρουν εκείνοι που εξακολουθούν να μας θεωρούν αφελείς.

Έρχονται και εκλογές σε λιγότερο από έναν χρόνο και η μηχανή με τα ψέματα ήδη δουλεύει ασταμάτητα ψάχνοντας για αφελείς και αμνήμονες. Ας είμαστε λίγο προσεκτικότεροι αυτή τη φορά και ας αποδείξουμε πως διαθέτουμε και μνήμη και κρίση και αξιοπρέπεια

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας εξέδωσε Δελτίο Τύπου το οποίο δημοσιεύουμε εδώ και αφορά στην παραχώρηση χώρου 12 στρεμμάτων στην εταιρεία  ΙΝΤΡΑΚΑΤ προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει ως εργοτάξιο για έργο που εκτελεί στην περιοχή της Ραφήνας. Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου όπως τα λάβαμε σήμερα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αλλά και όπως έχει αναρτηθεί στο ιστολόγιο της Κίνησης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Προσφυγή στο Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής κατέθεσαν  επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων της  αντιπολίτευσης, δημοτικοί σύμβουλοι, η Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Ραφήνας-Πικερμίου, τρεις Σύλλογοι Γονέων, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Νηρέας, η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και 19 Δημότες με πρωτοφανή συσπείρωσή τους στην ιστορία της πόλης μας. Ζητούν  την ακύρωση απόφασης του Δημοτικού συμβουλίου Ραφήνας-Πικερμίου με την οποία παραχωρείται για 5 + 2 χρόνια στην εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΑΤ για δημιουργία εργοταξίου χώρος ιδιοκτησίας του Δήμου περίπου 12 στρεμμάτων, χαρακτηρισμένος  στην μεγαλύτερη έκτασή του ως χώρος πρασίνου (Περιοχή Α, ΖΟΕ Μεσογείων), στην καρδιά και πρόσοψη της Ραφήνας, ανάμεσα σε 6 σχολεία (σε απόσταση λιγότερο από 100 μέτρα από αυτά), έναν οικισμό (Αύρα), το νεκροταφείο Ραφήνας, το γραφικό εκκλησάκι της Παναγίτσας και τις αθλητικές εγκαταστάσεις στο λόφο του Οχυρού!

Οι υπο παραχώρηση χώροι, 1,2 και 3

Κατ’ αρχήν η παραχώρηση του χώρου για τη λειτουργία εργοταξίου, όπως και οι σχετικές κατασκευές, απαγορεύονται στην ζώνη αυτή.

Εξάλλου, δεν τηρήθηκε η διαδικασία της δημοπρασίας για την παραχώρηση αυτή, που ουσιαστικά αποτελεί μίσθωση με ετεροχρονισμένο μίσθωμα υπό μορφή ανταποδοτικών εργασιών που θα παραμείνουν στο Δήμο μετά την αποχώρηση της ΙΝΤΡΑΚΑΤ, χωρίς όμως η χρήση τους να επιτρέπεται λόγω του χαρακτηρισμού της περιοχής ως Ζώνης Πρασίνου, άρα μη επωφελείς και οικονομικά αξιοποιήσιμες. Οι «ανταποδοτικές εργασίες» θα είναι:

α) πάρκινγκ 300 θέσεων για ΙΧ του προσωπικού και για μηχανήματα έργου

β) ολοκλήρωση ημιτελούς κτιρίου που έχει μείνει στα μπετά εδώ και 15 χρόνια, προφανέστατα λόγω ασυμβατότητας με τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης που καθορίστηκαν το 2003 από τη ΖΟΕ Μεσογείων. 

γ) γεφυροπλάστιγγα και δάπεδα από σκυρόδεμα, προκειμένου να νομιμοποιηθεί (και φυσικά να μονιμοποιηθεί!) παρακείμενος χώρος διαχείρισης βλαστικών, ογκωδών και απόβλητων εκσκαφών και κατεδαφίσεων, το οποίο μέχρι στιγμής ο Δήμος χρησιμοποιεί χωρίς να τηρεί τις δεσμεύσεις που απορρέουν από την υπαγωγή της μονάδας στο καθεστώς των Πρότυπων Περιβαλλοντικών Δεσμεύσεων! 

            Αλλά και από πλευράς σκοπιμότητας, η παραχώρηση είναι προβληματική σε σχέση με τα δύο έργα που εκτελεί η ΙΝΤΡΑΚΑΤ, για την εξυπηρέτηση των οποίων παραχωρήθηκε ο χώρος.

Πρόκειται: α) για την κατασκευή του έργου διευθέτησης και οριοθέτησης ρέματος Ραφήνας, έργο χαρακτηρισμενο ως "αντιπλημμυρικό", που ανέλαβε πρόσφατα η ΙΝΤΡΑΚΑΤ από το Υπουργείο Υποδομών και ξεκινάει 2 μόλις μήνες προτού συζητηθεί στο ΣτΕ η νομιμότητα της οριοθέτησης του ρέματος, απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε επέμβαση στο ρέμα. Η οριοθέτηση είχε προσβληθεί το 2019 από πολίτες και συλλόγους ως επικίνδυνη και αντιπεριβαλλοντική και β) για έργο "αποκατάστασης υποδομών από την πυρκαγιά του 2018 στο Μάτι", που εκτελεί η ΙΝΤΡΑΚΑΤ για το Υπουργείο Υποδομών,  σε προγραμματική σύμβαση με το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου. Πρόκειται για έργο, η 18μηνη διάρκεια του οποίου είχε ήδη λήξει πριν τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Θυμίζουμε ότι στο πλαίσιο του έργου αυτού, που εκτελείται χωρίς περιβαλλοντική αδειοδότηση, έγινε πέρυσι  παράνομη διάνοιξη  διαδρόμου προς την παραλία Μπλε Λιμανάκι που τελικά σταμάτησε μετά από κινητοποίηση των κατοίκων, ενώ εξάλλου έχουν ήδη κοπεί δεκάδες δέντρα και θάμνοι και πολλά ακόμη απειλούνται με κοπή στην πυρόπληκτη περιοχή της Ραφήνας.

Οι εκτάσεις που παραχωρήθηκαν στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ είχαν αγοραστεί από το Δήμο το 2019 έναντι 385.000€ (απόφαση οικ. Επιτροπής 477/2018) με αποκλειστικό σκοπό την επέκταση βοηθητικών λειτουργιών του Νεκροταφείου. 

Η παράνομη αυτή παραχώρηση:

• θα εκθέσει μικρούς και μεγάλους μαθητές σε κίνδυνο τροχαίων ατυχημάτων,
• θα επιδεινώσει δραματικά την κυκλοφορία επί της οδού Χρυσοστόμου Σμύρνης, που ήδη είναι προβληματική ιδίως τις ώρες έναρξης και λήξης των μαθημάτων αλλά και τους καλοκαιρινούς μήνες όπου υπάρχει τεράστιος φόρτος αυτοκινήτων λόγω του λιμανιού που εξυπηρετεί περί τα 2 εκατομμύρια επιβάτες ετησίως, δυσχεραίνοντας την σύνδεση των οικισμών της Νότιας Ραφήνας (ενδεικτικά περιοχές Νηρέα, Πρωτέα, Αύρα) με το κέντρο της Ραφήνας,
• θα δημιουργήσει τεράστια όχληση από θορύβους, καυσαέρια και σκόνη των σχολείων και των περιοίκων, ιδίως του οικισμού «ΑΥΡΑ»,
• θα καταστρέψει ανεπανόρθωτα το αστικό και περιαστικό πράσινο και τοπίο,
• δεν συνάδει με τη λειτουργία του παρακείμενου κοιμητηρίου ως «τόπου αναπαύσεως» των νεκρών και απόδοσης τιμών από τους οικείους τους και
• απαξιώνει τον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας της Παναγίτσας, που αποτελεί χώρο λατρείας και ιστορικής μνήμης για την πόλη της Ραφήνας.

Ήδη μόλις έγινε γνωστή η πρόθεσή μας προσβολής της απόφασης αυτής και η συλλογή υπογραφών προς τούτο, ο Δήμος ανήρτησε στην «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» δύο «ορθές επαναλήψεις» της προσβαλλόμενης απόφασης, με διαφοροποιημένο περιεχόμενο σε σχέση με το αρχικό, και προσθήκες που σύμφωνα με τις καταγγελίες δημοτικών παρατάξεων ουδέποτε συζητήθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν  προκύπτουν από την πρωτοκολλημένη αίτηση της ΙΝΤΡΑΚΑΤ και τον σχετικό προϋπολογισμό των ανταποδοτικών εργασιών, ούτε από την σχετική εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο. Το γεγονός αυτό δημιουργεί πρόσθετα ερωτηματικά και επιτείνει τη θέση όσων υπερψήφισαν την παράνομη αυτή απόφαση.    

Ζητάμε από όλους τους δημοτικούς συμβούλους την άμεση ανάκληση της παράνομης απόφασης παραχώρησης. 

2/12/2022, Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

megalorema@gmail.com , 

https://megalo-rema.blogspot.com 

https://www.facebook.com/KPAMRR

«Σαραντατρείς μέρες έκλεισαν από την απελευθέρωση... Και η πέμπτη φάλαγγα κρατάει όλες τις θέσεις της... Να ξεριζωθεί αποφασιστικά κάθε κίνδυνος για αντιλαϊκή τυραννία. Και να ξέρουν, μια και καλή, όλοι οι ανοιχτοί ή κρυφοί εραστές της δικτατορίας ότι ισχύει στις μέρες μας πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ο μεγάλος λόγος που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΑΡΑ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ!"».

Πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη, 25/11/1944

Ο σκληρός Δεκέμβρης του 1944, όσο κι αν δεν το θέλουν οι ιδεολογικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών και των πάσης φύσης συνεργατών του κατακτητή,  είναι μία φλέγουσα, ζωντανή μνήμη. Μία οδυνηρή μνήμη που οι ευωχούμενοι απόγονοι εκείνων που για να επιβιώσουν έθαβαν τους νεκρούς στον κήπο, αδήλωτους για να μη κοπεί το δελτίο τροφίμων και έτρωγαν από τα σκουπίδια των κατακτητών, έχουν πια ξεχάσει. Μαζί με την πείνα, τη σκλαβιά και τη δυστυχία, ξέχασαν και τους συνεργάτες των ναζί και των φασιστών, που απολάμβαναν τους καρπούς της προδοσίας ενός ολόκληρου λαού. Και οι δωσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες και οι μέχρι τις 12/10/1944 συνεργάτες της κατοχικής εξουσίας, αντί να πληρώσουν το δίκαιο αντίτιμο της ενοχής τους στο κολοσσιαίο έγκλημα, για άλλη μια φορά αποτέλεσαν τους χρήσιμους εγκληματίες που θα επέβαλλαν την παλινόρθωση του αστικού κράτους. Των ανδράποδων και των μηχανισμών τους δηλαδή, που γίνονται πρόθυμα στηρίγματα της κάθε βάρβαρης εξουσίας, του κάθε ανθρωποβόρου Κράτους.

Δύο μόνο μέρες ελευθερίας, μετά από 1.264 ημέρες χιτλερικής σκλαβιάς πρόλαβε να ζήσει η χώρα. Τόσο αίμα αντιστασιακών και αγωνιστών χυμένο για 2 μέρες ελευθερίας. Από τις 12 Οκτωβρίου 1944, που  ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Αθήνα μέχρι τις 14 Οκτωβρίου. Ώρες αφού είχαν αποχωρήσει οι Γερμανοί από την Αθήνα, Άγγλοι αλεξιπτωτιστές πέφτουν στα Μέγαρα και στη συνέχεια μπαίνουν «απελευθερωτές» στην ήδη ελευθερωμένη από τον ΕΛΑΣ Αθήνα.

Ο λαός, αυτός ο λαός ο πεινασμένος και πάντα -σκόπιμα ή από άγνοια γελασμένος- τους υποδέχεται με ενθουσιασμό σαν συμμάχους. Κυριαρχούν τα συνθήματα υπέρ του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Λαϊκή απαίτηση είναι να τιμωρηθούν οι προδότες - συνεργάτες των Γερμανών και Ιταλών φασιστών. Οι Άγγλοι, εφαρμόζοντας το αποικιοκρατικό τους δόγμα, καταλαμβάνουν το κέντρο της Αθήνας. Μαζί καταλαμβάνουν και στρατηγικά σημεία για τον έλεγχο των ιθαγενών. Οι προδότες, αυτοί που ο βασανισμένος λαός απαιτούσε να πληρώσουν για τα φρικτά εγκλήματα τους, ήδη διαπραγματεύονται την παροχή των υπηρεσιών τους στη «νέα κατάσταση» αλλά «κανείς δεν γνωρίζει», όπως θέλουν να πιστεύουν οι σημερινοί απολογητές τους.

Από τις 15/10/1944 άρχισαν οι προκλήσεις των ταγματασφαλιτών. Το αίμα κυλάει και  βάφει τους δρόμους της Αθήνας. Οι πρώτοι νεκροί της «νέας κατάστασης» είναι γεγονός. Καταγράφονται καταγγελίες για άγρια τρομοκρατία, παράνομες συλλήψεις, ξυλοδαρμοί φοιτητών αμέσως μετά την Απελευθέρωση. Η αποκατάσταση της «αστικής δημοκρατίας» έχει αρχίσει και οι ωδίνες της είναι φρικτές, όπως είναι και αυτοί που την προετοιμάζουν.

Στις 18 Οκτωβρίου 1944 φτάνει στην Ελλάδα η προσχηματική κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» με επικεφαλής τον Γεώργιο Παπανδρέου. Φυσικά μαζί φτάνει και ο Άγγλος τοποτηρητής, ο στρατηγός Ρόναλντ Σκόμπι μαζί με στρατεύματα που αποβιβάζονται στον Πειραιά. Οι Άγγλοι, παρά την ήδη ορατή παρακμή τους, γνωρίζουν καλά τον τρόπο εδραίωσης της αποικιοκρατίας και έχουν ήδη τα διαπιστευτήρια των ντόπιων συνεργατών τους, που δεν είναι άλλοι από τους συνεργάτες και του προηγούμενου κατακτητή Των Γερμανών.

Χίτες, ταγματασφαλίτες και χωροφύλακες συνεχίζουν την κατατρομοκράτηση του «απελευθερωμένου» λαού, για λογαριασμό των νέων αφεντικών τους, των Άγγλων και της κυβέρνησης - μαριονέτας των αποικιοκρατών.

Στις 5 Νοεμβρίου 1944 ο Παπανδρέου ανακοινώνει ότι την 1η Δεκεμβρίου θα διαλυθεί η Εθνική Πολιτοφυλακή του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, δίχως καν να συζητήσει με τον λαϊκό στρατό που έδωσε τον αγώνα όσο ο ίδιος βρισκόταν στην ασφαλή αγκαλιά των πατρόνων του. Τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται χειρότερα. Η νέα Κατοχή γεννιέται και για τη στήριξη της, στις 10 Νοεμβρίου 1944 φτάνει στην Αθήνα η Ορεινή Ταξιαρχία με αποστολή της τη στήριξη της νέας εξουσίας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για την ταυτότητα της νέας Κατοχής από τη διαβόητη εντολή του Τσώρτσιλ προς τα κατοχικά στρατεύματα που έστειλε, να «μη διστάσει να ανοίξει πυρ αν αυτό είναι απαραίτητο» ή όπως διατυπώθηκε από τον ίδιο, προς τον σφαγέα Σκόμπι αργότερα στις 4/12/1944,  «μη διστάσετε να ενεργήσετε ωσάν να ευρίσκεστε σε μια κατακτημένη πόλη όπου έχει ξεσπάσει μια τοπική εξέγερσης»

Ο Παπανδρέου, πειθήνιο όργανο της αγγλικής Κατοχής, προχωρά ακόμα ένα βήμα και την 30ή Νοεμβρίου 1944 βγάζει διαταγή που καθορίζει τις ημερομηνίες διάλυσης του ΕΛΑΣ και της πολιτοφυλακής. Αυτό ενώ ακόμα δεν έχει λυθεί -μαζί με τους υπουργούς της Αριστεράς- το πρόβλημα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Μοιραία ακολουθεί την 1^η  Δεκεμβρίου η παραίτηση από την κυβέρνηση όλων των υπουργών της αριστεράς. Μάταια το ΕΑΜ απηύθυνε έκκληση στις συμμαχικές δυνάμεις πως ο ΕΛΑΣ είναι μοχλός σταθερότητας στη χώρα και κατήγγειλε την παρέμβαση του αρχιστράτηγου Σκόμπι. Μάταια επίσης χιλιάδες λαού, σε μαζικές διαδηλώσεις που συμμετέχουν καθηγητές, φοιτητές, διανοούμενοι,  αξίωναν να μην διαλυθεί ο ΕΛΑΣ.

Ο Σκόμπι όξυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση με ένα χυδαίο διάγγελμα, γεμάτο απειλές πείνας και περαιτέρω εξαθλίωσης του ελληνικού λαού αν αυτός δε συμμορφωνόταν και δεν αποδεχόταν τη διάλυση του ΕΛΑΣ και τη συνεπαγόμενη στελέχωση Ενόπλων Δυνάμεων και σωμάτων ασφαλείας από τους εκλεκτούς των Άγγλων, πρώην συνεργάτες της κατοχικής εξουσίας και άλλα άκαπνα αλλά πειθήνια όργανα των νέων κατακτητών. Το διάγγελμά του προκάλεσε θλιβερή εντύπωση και έντονη δυσφορία. Οι  συνοικίες της Αθήνας αγανάκτησαν. Ο κόσμος με ντουντούκες, τραγούδια, καμπάνες και παρελάσεις έκανε την αγανάκτησή του ξεκάθαρη. Παρά την αδιάλειπτη τρομοκρατία που εφάρμοζαν οι Άγγλοι,  η κυβέρνηση μαριονέτα και οι συνεργάτες τους (και πρώην συνεργάτες των Γερμανών) ο κόσμος αντιδρούσε στην επερχόμενη νέα Κατοχή. Οι μνήμες ήταν πολύ νωπές και κανένα διάγγελμα, καμία υπόσχεση των εισβολέων δεν μπορούσε να πείσει για το «αγαθό» των προθέσεων τους. Πόσο μάλλον όταν η βίαιη καθημερινότητα εξέθετε καθημερινά τις αληθινές προθέσεις των αποικιοκρατών και των συνεργατών τους.

Ενώ οι διαδηλώσεις σε όλες τις γειτονιές είναι καθημερινές, το ΕΑΜ αποφασίζει ένα μεγάλο συλλαλητήριο την Κυριακή στις 3 Δεκεμβρίου 1944  υπέρ της προστασίας των ελευθεριών  του λαού αφενός και για τη σύλληψη και τιμωρία των συνεργατών των Γερμανών, των δωσίλογων και των προδοτών του λαού αφετέρου. Καλείται, λοιπόν, παλλαϊκή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος στις 11 το πρωί, Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 1944.  Το συλλαλητήριο απαγορεύτηκε από τον εσμό που δήλωνε «ελληνική κυβέρνηση» αλλά χιλιάδες λαού αγνόησε την απαγόρευση και βρέθηκε στο δρόμο. Η συμμετοχή στο συλλαλητήριο ήταν μνημειώδης. Άνθρωποι περπάτησαν με τις ώρες για να φτάσουν στο Σύνταγμα από παντού. Στο Ρουφ Βρετανοί χτυπούν τους Πειραιώτες που ανέβαιναν στην Αθήνα. Βρετανικά τανκ και θωρακισμένα έριχναν εκφοβιστικές ριπές.

Αστυνομικοί, χωροφύλακες, τσολιάδες της ανακτορικής φρουράς, συμμορίες χιτών (της φασιστικής οργάνωσης «Χ») άρχισαν να πυροβολούν τους διαδηλωτές. Έγινε μακελειό στην Ηρώδου Αττικού μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία, στους στύλους του Ολυμπίου Διός, στο Ζάππειο, στο Σύνταγμα και αλλού. Οι ταγματασφαλίτες μπουραντάδες, οι συμμορίες των Χιτών και της χωροφυλακής στήνουν ενέδρες στους δρόμους σκοτώνουν, συλλαμβάνουν, βασανίζουν. Αποτέλεσμα της επίθεσης 28 νεκροί και 140 τραυματίες.

Ο σφαγέας Σκόμπι δηλώνει στους δημοσιογράφους πως θα επιβάλει την τάξη και ζητά άμεσα ενισχύσεις. Η νέα Κατοχή είναι πια γεγονός και αυτή τη φορά οι συνεργάτες της δεν κινούνται μόνο στα  υπόγεια των κατοχικών δυνάμεων ασφαλείας ή στους σκοτεινούς δρόμους αλλά έχουν αξιώματα και κυβερνητικές θέσεις. Ο πεινασμένος για ψωμί κι ελευθερία λαός, ακόμα μία φορά πεθαίνει στους δρόμους προδομένος από Έλληνες και ξένους.

Στην Αθήνα οι Βρετανοί με τη βοήθεια της αμερικανικής αεροπορίας μεταφέρουν ενισχύσεις από τα αεροδρόμια του Ελληνικού, της Ελευσίνας και του Τατοϊου. Στην Αθήνα βρίσκονται η 5η Ινδική Ταξιαρχία, το πυροβολικό της 4ης Ινδικής Μεραρχίας, η 4η Βρετανική Μεραρχία, η 46η Βρετανική Μεραρχία και ειδικές δυνάμεις. Σύνολο ανδρών, 80.000. Όλοι για τη «διασφάλιση της ειρήνης» και την «αποκατάσταση» της -δικής τους- «τάξης»

Τη Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου οργανώνεται  μεγάλη συγκέντρωση και ενώ οι Αθηναίοι θάβουν τους νεκρούς τους, δέχονται πάλι επίθεση που αφήνει πίσω της 100 νεκρούς και τραυματίες.

Ο σφαγέας Σκόμπι κηρύσσει στρατιωτικό νόμο. Βρετανικές δυνάμεις κυκλώνουν και αφοπλίζουν το 2ο Σύνταγμα της ΙΙ μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Ο ΕΛΑΣ αρχίζει τις επιχειρήσεις κατά των χιτών και των αστυνομικών τμημάτων της Αθήνας και του Πειραιά. Την επομένη, ο Σκόμπι θα πάρει τη διαβόητη και αποκαλυπτική της νέας Κατοχής, διαταγή από τον Τσόρτσιλ να συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται σε κατεχόμενη πόλη. Όπως αναφέρεται και στο πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη της 25/11/1944 που θέσαμε ως εισαγωγικό απόσπασμα του παρόντος, μπροστά σ' αυτή την κατάσταση ο λαός έπρεπε να διαλέξει. Τις αλυσίδες ή τα όπλα. Και διάλεξε τα όπλα.

Η ένοπλη πάλη και αντίσταση του λαού ξεκινά. Αγγλικά αεροπλάνα, που έβγαλαν τα σήματά τους (!!!) πυροβολούν τις συνοικίες στο Χαλάνδρι, στο κέντρο της Αθήνας και  στον Πειραιά.

Το χρονικό των μαχών που ακολούθησαν είναι γνωστό και για όσους θέλουν περισσότερες πληροφορίες, διαθέσιμο σε βιβλία και ιστοτόπους. Δεν μπορούμε να το παρουσιάσουμε εκτενέστερα εδώ για λόγους οικονομίας χώρου. Θα σημειώσουμε μόνο πως όταν ο Ερυθρός Σταυρός αναγνώρισε την κατάσταση ως εμπόλεμη και αποφάσισε να εφαρμόσει τα διεθνή νόμιμα, οι αποστολές του δέχτηκαν επιθέσεις τόσο από τους ταγματασφαλίτες, τους χίτες, τους αστυνομικούς, τους χωροφύλακες και φυσικά από τους Άγγλους στρατιώτες. Έχουν καταγραφεί αυτές οι επιθέσεις σε συσσίτια σε αποστολές τροφίμων και φαρμάκων και γενικότερα σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας, από δημοσιογράφους και από τους ίδιους τους ανθρώπους του Ερυθρού Σταυρού. Επρόκειτο για την εξόφθαλμη εδραίωση μίας Κατοχής που αποτέλεσε τη μήτρα από την οποία ξεπήδησε το κράτος βίας που από τότε -με ασήμαντα διαλείμματα- κυβερνά τη χώρα μέχρι σήμερα.

Σκηνή από συσσίτιο

Ο Δεκέμβριος του 1944 είναι η μακάβρια γενέθλια μέρα της μεταπολεμικής Ελλάδας και μία  διαρκής υπενθύμιση της θέσης της χώρας στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη.

Αυτό για όσες και όσους αναρωτιούνται γιατί η χώρα δεν μπορεί να ξεβαλτώσει από τη μοίρα που της ορίζουν όσοι αποτέλεσαν και αποτελούν πρόθυμους συνεχιστές της κληρονομιάς εκείνων που τον Δεκέμβρη του 44 διαμόρφωσαν το μέλλον της. Τότε και για -άγνωστο ακόμα πόσες- δεκαετίες.

Δείτε επίσης το ελληνικού ενδιαφέροντος φιλμ από την απελευθέρωση όπου  υπάρχουν σκηνές διάρκειας περίπου 4.30′,. Πηγή XYZ Contagion (βλ. παρακάτω Πηγές)

Πηγές και προτάσεις για περισσότερες πληροφορίες:

Δεκέμβρης '44, Οι μάχες στις γειτονιές της Αθήνας, Ε Ιστορικά, Η μάχη της Αθήνας

Κωστόπουλος, Τάσος (2016). Κόκκινος Δεκέμβρης: Το ζήτημα της επαναστατικής βίας. Αθήνα: Βιβλιόραμα

XYZ Contagion

Alfavita.gr

E-Prologos.gr

Ριζοσπάστης

Νοέμβριος και Κυριακή. Ένας από τους βροχερότερους μήνες του χρόνου και η μέρα με το πιο μελαγχολικό, σχεδόν φονικό, απόγευμα. Η συνάντηση τους ποτέ δεν υποσχέθηκε χαρά, ποτέ δεν έστειλε ούτε ένα κυματάκι ελπίδας. Μόνο ένα απόγευμα Κυριακής Νοέμβρη, που ήταν ουρά  ενός ζωντανού πρωινού, παλιά, στα 2003, αλλά πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια από τότε. Και μόνο λίγοι άνθρωποι μπορούν να το θυμούνται με χαρά ή με νοσταλγία. Σήμερα που ζούμε (τρόπος του λέγειν) στα 2022, τα απογεύματα των Κυριακών του Νοεμβρίου έχουν χάσει ακόμα και αυτό, το γκρίζο χρώμα τους.

Έψαχνε να βρει τα κλειδιά της. Τα κλειδιά του μαγαζιού. Άνοιγε τσάντες, τσαντάκια. Άδειαζε τσέπες με άγχος αλλά η πρόσβαση στο κατάστημα -στο κατάστημα της- έμοιαζε αδύνατη. Εκτός αν έσπαγε το τζάμι αλλά αυτό θα ήταν ομολογία ήττας ή άνοιας και τελικά θα ήταν μία ζημιά που δεν θα μπορούσε να αποκατασταθεί τέτοια μέρα και λίγο πριν πέσει το σκοτάδι.

Με τα πολλά, θυμήθηκε κάτι «δεύτερα» κλειδιά που είχε αφήσει σε έναν γείτονα. Πήγε και τα πήρε. Άνοιξε το κατάστημα που μύριζε φρέσκια μπογιά, φρεσκάδα, λίγο από τσιγάρο και ένα διακριτικότερο άρωμα «μπουκέτου». Η μουσική έπαιζε χαμηλά, προφανώς ξεχασμένη από το χθεσινό βράδυ. Sam Manning, Wilson’s TOBA band, Blind Richard Yates, ακούγονταν στον ημισκότεινο ακόμα χώρο, πότε σαν παράπονο και πότε σαν πρόσκληση σε όργιο.

Στη θέα της μπάρας σάστισε. Ήξερε πως την περίμενε να πάρει τη θέση πίσω της, να τακτοποιήσει ποτήρια και σκεύη στις θέσεις τους, θέσεις που να εξασφαλίζουν γρήγορο και εύκολο σερβίρισμα του κάθε straight ποτού ή του κάθε κοκτέιλ θα ζητούσε ο κάθε φίλος και παράλληλα θα «δίνει χέρι» για απρόσκοπτη ροή μπύρας από τις βαλβίδες ή από το ψυγείο. «Η χαρά του να δίνεις χαρά σε μία εικόνα» σκέφτηκε. Εικόνες από διψασμένους φίλους (οι πελάτες είχαν μετουσιωθεί σε φίλους πια) να παίρνουν τη μπύρα ή το ποτό τους, ακόμα και πριν το παραγγείλουν πολλές φορές (ένεκα η προαναφερθείσα μετουσίωση), ήταν το βάλσαμό της. Αυτή εικόνα και η τέχνη. Η αληθινή, η ζωντανή τέχνη της πηγαίας έμπνευσης και της μεγάλης υπόσχεσης.

Άνοιξε πιο καλά την πόρτα, τακτοποίησε τραπέζια και καρέκλες, γέμισε ένα ποτήρι με λικέρ, άναψε ένα τσιγάρο και πήρε τη θέση της στον τοίχο. Έτσι όπως την είχε ζωγραφίσει κάποτε ο Otto Dix και ας μην ήταν πια η δημοσιογράφος.

Και ας μην την φώναζαν πια «Σύλβια»

Η Attica Voice κοινοποιεί την ανάρτηση του Γεράσιμου Παπαδόπουλου (Δρ Σεισμολόγος, τ. Διευθυντής Ερευνών, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών), όπου ο διακεκριμένος επιστήμονας μιλάει για το προφανές. Προφανές για όσους έχουν στοιχειώδη γνώση της Φύσης και των λειτουργιών της, και υποκριτικά άγνωστο για όσους θέλουν να κερδίσουν, υποθηκεύοντας ζωές ανθρώπων και υποβαθμίζοντας το φυσικό περιβάλλον. Προφανές για όσους διακρίνουν τα εγκληματικά λάθη υπουργών, δημάρχων, μελετητών και άλλων ανευθυνοϋπευθύνων, που αποφασίζουν με γνώμονα το προσωπικό τους όφελος. Το προσωπικό τους κέρδος, εις βάρος των ανθρώπων, της Φύσης και της κοινωνίας στο σύνολο της.

Έστω και τώρα, τελευταία στιγμή. Σταματήστε όσοι επιβουλεύεστε δάση, ρέματα, περιβάλλον. Πάψτε τις ανοησίες σας, χορταστικό σανό για όσους βλέπουν την "πρόοδο" εκεί που πίσω από την κουρτίνα καραδοκεί η καταστροφή. Η Κρήτη και όσα τραγικά συνέβησαν εκεί, σας δίνουν μία ευκαιρία να ξανασκεφτείτε το τι εγκλήματα διαπράξατε και τι ανοσιουργήματα ετοιμάζεστε να πράξετε. Σκεφτείτε το, αν σας αφήσουν ποτέ να το σκεφτείτε, η μωροφιλοδοξία, η άγνοια ή ακόμα και το ενδεχόμενο "κέρδος". Κέρδος στην καταστροφή δεν υπάρχει. 

Αλλά μάλλον και πάλι δεν θα ακούσετε κανέναν. Θα βρείτε γελοίες αιτιολογίες και θα προβάλλετε από τα "μέσα σας" τους ισχυρισμούς περί της μόνης υπεύθυνης Της ...κλιματικής αλλαγής

Πρόκειται για ακόμα ένα φαινόμενο σαπίλας, υποτίμησης της ανθρώπινης νοημοσύνης και προφανούς ξεπλύματος εξόφθαλμης παρανομίας, τόσο από την κυβέρνηση των άχρηστων (η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει δώσει άλλο νόημα στο λήμμα "άχρηστος" για τους λεξικογράφους) όσο και από την δουλοπρεπή και ανάξια αποκαλούμενη "τοπική αυτοδιοίκηση". Η καταφανής διαστρέβλωση κάθε έννοιας νομιμότητας από τους υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου περιβάλλοντος και ενέργειας, όσο και από την καταχρηστικά αποκαλούμενη "τοπική αυτοδιοίκηση"  αποκτά κολοσσιαίες διαστάσεις στην περίπτωση του περιβαλλοντικού εγκλήματος που εξελίσσεται στον -ενταγμένο στο μητρώο υγροτόπων της Αττικής- υγρότοπο "Μαρίκες" στη Ραφήνα.

Όπως καταγράφεται και στο δημοσίευμα του Τάσου Σαραντή με τίτλο «Το υπουργείο Περιβάλλοντος «νομιμοποιεί» τις παραλείψεις του για της Μαρίκες», στην Εφημερίδα των Συντακτών (16.10.2022): το καθ΄ ύλην αρμόδιο για την προστασία των υγροτόπων Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας με το έγγραφό του  στις 13-10-2022 με θέμα: «Έργα σε περιοχή του Μητρώου Προστατευόμενων Περιοχών με ονομασία «Παράκτιο Έλος Μαρίκες/Αμμοθινικό οικοσύστημα», απαντώντας σε σχετικό ερώτημα του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου, απάντησε ότι «…η περιοχή παραλία Μαρίκες δεν εμπίπτει στα όρια των προστατευόμενων περιοχών που εντάσσονται στο πλαίσιο αρμοδιοτήτων της υπηρεσίας τους».

Από την κοινή σε όλους εμπειρία στις συναλλαγές μα ως πολίτες με το ΥΠΕΝ η ανωτέρω διατύπωση σημαίνει ξεκάθαρα και σε λαϊκή γλώσσα, «μη μας ενοχλείτε με θέματα που απαγορεύεται να αγγίξουμε αφού είμαστε απλοί υπάλληλοι». Πετάνε δηλαδή την μπάλα στην εξέδρα και επικαλούνται  ως «απλοί υπάλληλοι» την ανυπαρξία εναρμόνισης του εθνικού με το Ενωσιακό Δίκαιο, γεγονός που συνιστά αν όχι παρανομία (γεγονός για το οποίο θα αποφασίσουν τα αρμόδια όργανα*), εξόφθαλμη ανικανότητα και ολιγωρία. Την ίδια ώρα οι Μαρίκες περιλαμβάνονται στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών του ν.4672/2017 των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών    Αττικής (Οδηγία 2000/60/ΕΚ για τα νερά) ως «περιοχή που προορίζεται για την προστασία οικοτόπων και ειδών». Είναι  χαρακτηρισμένος υγρότοπος Α’ Προτεραιότητας (όπως είναι όλοι οι υγρότοποι που εντάχθηκαν στο Μητρώο) και όφειλε να έχει εκδοθεί Προεδρικό Διάταγμα Προστασίας το αργότερο έως το 2019. Αλλά είπαμε. Η Υπηρεσία -για κάποιους  λόγους (;;) δεν ασχολήθηκε με το θέμα (!!!).

Επίσης για τις Μαρίκες (όπως και για άλλους 50 υγροτόπους της Αττικής) έχει ξεκινήσει η διαδικασία οριοθέτησης σύμφωνα με το ν.3937/2011 (εφαρμογή της Οδηγίας για τη βιοποικιλότητα) με την καταγραφή και επιστημονική τεκμηρίωση της οριοθέτησης του από το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων (ΕΚΒΥ). 

Ανεξάρτητα όμως από την κωλυσιεργία του ΥΠΕΝ στην έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων Προστασίας, ο υγρότοπος Μαρίκες, όπως και όλοι οι υγρότοποι που εντάχθηκαν στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών (Α’ Προτεραιότητας), μέχρι την οριοθέτησή τους υπόκεινται στις ρυθμιστικές διατάξεις του νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας που αφορούν την «απαγόρευση δόμησης, επιχωμάτωσης, άσκησης οχλουσών δραστηριοτήτων και κάθε δραστηριότητας που υποβαθμίζει την οικολογική τους κατάσταση».

Και καταλήγει το άρθρο του Τάσου Σαραντή: «Συνεπώς η οποιαδήποτε εργασία μέσα στην καρδιά του «υπό οριοθέτηση» υγροτόπου των Μαρικών όπου καταγράφονται οικότοποι προτεραιότητας, αποτελεί μία παράνομη πράξη, υπεύθυνοι για την οποία δεν είναι μόνο το ΥΠΕΝ, η ΕΥΔΑΠ και η ανάδοχος εταιρία του έργου, αλλά και οι οικείες τοπικές αρχές που γνωρίζουν το νομικό καθεστώς στην περιοχή αρμοδιότητάς τους και παρόλα αυτά έχουν σύσσωμες γνωμοδοτήσει θετικά υπέρ των χωροθετήσεων των έργων αποχέτευσης μέσα σε προστατευόμενες περιοχές», γεγονός που άλλωστε επισημαίνεται και από την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Ο δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών, Τάσος Σαραντής, μάλιστα σημειώνει «Χαρακτηριστικό είναι ότι η -περιέχουσα τη μισή μόνον αλήθεια- απάντηση αυτή του ΥΠΕΝ, εργαλειοποιήθηκε υπέρ της συνέχισης του έργου από τον Δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου Ευ. Μπουρνούς, που με ανάρτησή του στην προσωπική του σελίδα στο fb πανηγύρισε, σχολιάζοντας: «Η πρόοδος(!!!) σε τούτο τον τόπο θα προχωρήσει, με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον, σε πείσμα όσων επιδιώκουν την οπισθοδρόμηση για ψηφοθηρικά οφέλη με ανακρίβειες και ατεκμηρίωτες υποκριτικές ευαισθησίες». Για έναν πραγματικό δημοσιογράφο, το να πανηγυρίζει ένας αιρετός για την προφανή διαστρέβλωση της αλήθειας και την εκτελούμενη παρανομία, αποτελεί παράδοξο, για τους δημότες της περιοχής όμως αυτό είναι το σύνηθες και το αναμενόμενο, από τον συγκεκριμένο δήμαρχο.

Για τους νοήμονες ανθρώπους, όπου γης, ο Τ. Σαραντής διαπιστώνει πως «Αποτελεί πραγματικό πρόβλημα ότι για ορισμένους η καταπάτηση περιοχών προστασίας της φύσης θεωρείται “πρόοδος”, ενώ ο αγώνας για την προστασία τους “οπισθοδρόμηση”», 

Η Κίνηση για τη Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας ζητά την άμεση ανάκληση του ως άνω εγγράφου του ΥΠΕΝ, και πάντως τη συμπλήρωσή του όσον αφορά το καθεστώς προστασίας που απολαμβάνει η περιοχή του οικοσυστήματος στην παραλία Μαρίκες της Ραφήνας με βάση τις ενωσιακές Οδηγίες, ανεξαρτήτως της μη έκδοσης του προβλεπομένου Π.Δ. και δηλώνει πως «Αν επέμβουν ξανά οι μπουλντόζες, θα είναι πολύ αργά. Προς τούτο επιφυλασσόμαστε να προβούμε σχετικά σε κάθε ενδεδειγμένη ενέργεια σε εθνικό και ενωσιακό επίπεδο»,

 Συνημμένο το Δελτίο Τύπου της Κίνησης για τη Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (ΚΠΑΜΡ)

Το σχετικό άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών εδώ

*Δείτε και το άρθρο της LIFO από το 2020 με τίτλο: Καταδικαστική απόφαση εξέδωσε για την Ελλάδα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σχετικά με την προστασία της βιοποικιλότητας

Πλέκω στιχάκια κι έχω έναν φόβο

να μη χτυπήσει το τηλέφωνο

και ειν' ο τύπος απ' το κράτος που ελέγχει

αν υπακούει το φερέφωνο

Ανακωχή

Μουσικές Ταξιαρχίες (Αν Η Γιαγιά Μου Είχε Ρουλεμάν 1984)

Η ύπαρξη του Αισώπου ως πραγματικό πρόσωπο, έχει αμφισβητηθεί πολλές φορές. Ακόμα όμως και αν ο Αίσωπος δεν υπήρξε ποτέ, οι μύθοι του αποτελούν διδακτικά κείμενα για την ανθρωπότητα, από τα αρχαία ήδη χρόνια. Πόσοι είναι οι μύθοι του Αισώπου; Κανείς δεν μπόρεσε να το βρει ποτέ. Τελευταία βρέθηκε σε σπήλαιο κοντά στις πηγές του Βαλανάρη, ένας πάπυρος καλοδιατηρημένος, ο οποίος είχε γραμμένο πάνω του έναν άγνωστο μέχρι σήμερα μύθο του Αισώπου. Γραμμένος σε γλώσσα και ορθογραφία της ελληνιστικής εποχής, δεν ήταν δύσκολο να μεταγραφεί στη σύγχρονη δημοτική. Στην Attica Voice ενημερωθήκαμε για το εύρημα από φίλους μελετητές των μύθων του Αισώπου αλλά και άλλους, οι οποίοι ειδικεύονται σε κείμενα της εποχής των Πτολεμαίων και των Σελευκίδων, αλλά εστιάζουν σε κείμενα που εντοπίστηκαν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Έτσι, αφού είχαμε το προνόμιο να ενημερωθούμε εγκαίρως για την ανακάλυψη του παπύρου και μάλιστα στη γειτονιά μας, παρουσιάζουμε τον άρτι ανακαλυφθέντα μύθο σαν ένα δώρο στους αναγνώστες μας. Ενδεικτικό είναι πως ο συγκεκριμένος μύθος αποδεικνύει το πόσο βαθιά μέσα στην Ασία είχε προχωρήσει ο προπάτορας των δυναστειών της εποχής, ο Μέγας Αλέξανδρος και πως κάποιος Αίσωπος ζούσε εκατοντάδες χρόνια μετά τον θάνατο του πατέρα των διδακτικών μύθων. Ίσως μάλιστα να ζει ακόμα ανάμεσα μας και να καταγράφει υλικό για νέους μύθους

Καλή ανάγνωση και μη ξεχνάτε πως ο Αίσωπος ήταν εξαιρετικά διορατικός και πως κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις του σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι συμπτωματική

.

Ο Ίωνας, ο Λέων και ο Περικλής

Ο Λέων το βατράχι είχε εκλεγεί  αρχηγός της ζούγκλας με μία διαδικασία εκλογών. Όχι χωρίς αμφισβήτηση, αλλά εκλογών. Μία σχεδόν δημοκρατική διαδικασία δηλαδή, αλλά στις συνθήκες που επικρατούν στη ζούγκλα η δημοκρατία είναι θέμα ερμηνείας. Ίσως αυτό εξηγούσε το ανεξήγητο. Αυτό δηλαδή που δεν καταλάβαινε ο Ίωνας το λιοντάρι και ο Περικλής ο τίγρης που τα έλεγαν στην όχθη του ποταμού  της ασιατικής ζούγκλας.

-Καημένε Περικλή, πως την πάθαμε εμείς τα μεγάλα αιλουροειδή, κυρίαρχοι θηρευτές της ζούγκλας, να την πάθουμε από τον βάτραχο;

-Άμα σε λένε Ίωνα, δεν πας να είσαι και λιοντάρι, ένας βάτραχος θα σε πατήσει αν έχει τους τελάληδες χορτάτους.

Κι έμενε ο Ίωνας ο αληθινός Λέων, με το στόμα ανοιχτό και δεν μπορούσε να χωνέψει τα λόγια του Περικλή του τίγρη. Ήταν βλέπεις αδύνατο να κατανοήσει το πως ένας βάτραχος, όλο γλίτσα, του είχε πάρει την πρωτοκαθεδρία στη ζούγκλα

-Περικλή, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα η δύναμη εξουσίαζε στη ζούγκλα και ποιος θα μπορέσει ποτέ να πει πως ένας βάτραχος μπορεί να έχει περισσότερη δύναμη από ένα λιοντάρι;

-Ίωνα, η δύναμη πια δεν βρίσκεται στα σαγόνια και στα χέρια ή στα πόδια. Τα δυνατά σου σαγόνια ή τα δυνατά μου πόδια, μας βοηθάνε να φάμε εμείς. Τρώμε καλά και οι υπόλοιποι μένουν νηστικοί. Έτσι, τώρα που τους δόθηκε η ευκαιρία να αποφασίσουν ποιος θα είναι ο αρχηγός, μας έδειξαν πως  ποτέ δεν τους ταΐσαμε. Έτσι μας ξηγήθηκαν ανάλογα

-Γιατί ρε Περικλή; Τους έδωσε ο βάτραχος να φάνε;

-Χαχαχα. Μη με κάνεις και γελάω. Τι να τους δώσει ο βάτραχος; Βούρλα από τη λίμνη; Τίποτα δεν τους έδωσε.

-Τότε; Τότε γιατί ρε Περικλή τον ψήφισαν, που ανάθεμα τις εκλογές τους, μη τους κάνω όλους μια χαψιά;

-Ίωνα, και να ήθελε να δώσει σε όλους, δεν θα το έκανε αφού αυτός παίρνει τη μερίδα του αρχηγού, που τη λένε και «μερίδα του Λέοντος» χαχαχα ειρωνεία; Ειρωνεία αλλά καλή, έτσι;

-Και τότε;

-Ίωνα, ο βάτραχος ταΐζει μόνο αυτούς που τον εξυπηρετούν και αυτοί είναι πολύ συγκεκριμένοι.

-Σιγά ρε Περικλή. Ποιους ταΐζει δηλαδή; Τους ελέφαντες; Τους ρινόκερους; Τις μαϊμούδες; Που να τους ταΐσει όλους αυτούς, δεν μπορεί.

-Ίωνα, μένεις μετεξεταστέος και αύριο να έρθεις με τον κηδεμόνα σου. Τι να του προσφέρουν οι ελέφαντες που όλη μέρα λιάζονται και κατεβάζουν κλαριά από τα δέντρα για να τα φάνε; Ή οι μαϊμούδες που όλη μέρα ανεβοκατεβαίνουν στα δέντρα; Ακόμα και οι ρινόκεροι, που όλη μέρα δεν κουνιούνται από τη λάσπη, δεν του είναι χρήσιμοι. Μπορεί και να του φαίνονταν χρήσιμοι αν πετούσαν τη λάσπη που βουτάνε σε κανέναν αντίπαλο, όπως εσύ, αλλά οι ρινόκεροι είναι πολύ έντιμοι για να κάνουν τέτοια πράγματα.

-Και ποιοι είναι οι χρήσιμοι για τον βάτραχο τότε; Τα φίδια;

-Βέβαια τα φίδια του χρειάζονται αλλά όχι για να τον ψηφίσουν τα άλλα ζώα. Του χρειάζονται για να μείνει αρχηγός της ζούγκλας. Έτσι τα ταΐζει καλά, με ό,τι περισσεύει από το τραπέζι και εκείνα του είναι πιστά. Πιο πιστά από σκυλιά στον αφέντη τους.

-Ωραία. Τα φίδια του χρειάζονται όπως χρειάζονταν και σ’ εμένα όταν ήμουν αρχηγός. Μπορεί να μην είναι πιστά όμως τη δουλειά που τους ανέθετα την έκαναν πάντα.  Δάγκωναν τους αντιπάλους. Όπως την κάνουν και για τον βάτραχο. Ποια ζώα όμως ταΐζει και τον έκαναν αρχηγό;

-Ίωνα, όχι μόνο παραμένεις μετεξεταστέος αλλά χάνεις και τη χρονιά. Είσαι ντιπ μπουμπούνας. Και ήθελες να γίνεις και αρχηγός της ζούγκλας κακομοίρη μου. Ποια ζώα είναι αυτά που μιμούνται τη φωνή των άλλων ζώων και τα κάνουν να πιστεύουν πως είναι «δικοί τους» και τα ζώα μετά κάνουν ό,τι κι αν τους πουν;

-Ρε Περικλή! Τους παπαγάλους λες; Τι να κάνουν ρε τα παπαγαλάκια όταν μπορώ να τα καταπιώ για βραδινό, αφού  και ο γιατρός μου είπε να τρώω ελαφριά το βράδυ;

-Σε φάγανε τα παπαγαλάκια Ίωνα κι εσύ δεν πήρες χαμπάρι τίποτα. Κάνε μια βόλτα στη ζούγκλα. Όποιο ζώο και να ρωτήσεις θα σου μιλήσει με τη φωνή και τα λόγια των παπαγάλων. Όλη τη μέρα γυρνάνε μέσα στη ζούγκλα και παπαγαλίζουν αυτά που τους λέει ο βάτραχος να πουν. Μετά γυρίζουν στη λίμνη και αυτός τους πετάει λίγη παπαγαλίνη και τότε αυτά χαρούμενα ακούνε τι θέλει να διαδώσουν την άλλη μέρα και πρωί πρωί ξεκινάνε να μας τρυπάνε τα αυτιά με τις «εντολές του κυρίου» τους. Ξέρεις την παροιμία που λένε οι άνθρωποι Γλιτώσαμε από τα λιοντάρια -σαν κι εσένα Ίωνα- για να μας φάν’ οι ψύλλοι;  Εντάξει η ζούγκλα είναι γεμάτη ψύλλους και τους έχουμε συνηθίσει. Έτσι εμάς μας έφαγαν οι παπαγάλοι.

-Τι είπες ρε Περικλή; Αν πάω δηλαδή και καταβροχθίσω τα παπαγαλάκια θα φύγει από τη μέση ο βάτραχος;

-Ίωνα, παίρνεις μηδέν στον έλεγχο. Και να τα φας τα παπαγαλάκια έρχονται κι άλλα από πίσω για να πάρουν τη θέση τους. Ο βάτραχος, όπως και ο κάθε αρχηγός δεν ξεμένουν από παπαγαλίνη και οι παπαγάλοι, οι τωρινοί και αυτοί που θα έρθουν στη θέση τους, το ξέρουν. Τζάμπα φαΐ  με αντάλλαγμα το τελάλημα και το γλείψιμο, όταν εσύ θα ιδροκοπάς να τρέχεις να πιάσεις καμιά αντιλόπη και όταν γεράσεις δεν θα μπορείς να πιάσεις ούτε χελώνα. Ενώ οι παπαγάλοι θα τρώνε και θα πίνουν στην υγεία του κάθε αρχηγού που θα θέλει να είναι και αύριο αρχηγός. Και ζούνε και πολλά χρόνια π’ ανάθεμα τα.

-Κατάλαβα Περικλή. Ούτε οι ικανότητες ούτε οι αγαθές προθέσεις μετρούν, όταν το ζήτημα είναι η εξουσία. Αυτό που μετράει είναι το πόσα παπαγαλάκια έχει στη δούλεψη του ο καθένας.

-Μπράβο Ίωνα. Προβιβάζεσαι σε λέοντα με απολυτήριο δημοτικού. Όταν αποκτήσεις κι εσύ πολλά δικά σου παπαγαλάκια μπορεί να πάρεις και μάστερ στις πολιτικές επιστήμες και τη σεισμολογία ή τη διαχείριση καταστροφών -που είναι και της μόδας,  άμα λάχει….

Ο Ίωνας το λιοντάρι γύρισε να φύγει σκεφτικός. Μία θλίψη τον έπνιγε αλλά το φιλότιμο του δεν τον άφηνε να καταπιεί τέτοια βρωμιά. Η θλίψη έγινε οργή σιγά σιγά. Σκέφτηκε να πάει μέχρι τη λίμνη να κάνει τον βάτραχο μια μπουκιά και μέσα στην οργή του άρχισε να τρέχει προς τα ‘κει. Ο βάτραχος δεν πρόλαβε καν να κοάσει ένα λόγο ικεσίας. Ο Ίωνας τον κατάπιε και παρ’ όλο που το ζωντανό ακόμα βατράχι του προκαλούσε ενόχληση στον οισοφάγο σωλήνα, αυτός χαιρόταν γεμάτος ικανοποίηση.

Ένα σμήνος παπαγάλοι φάνηκαν στην όχθη. Τους κοίταξε και για μια στιγμή σκέφτηκε να τους φάει αλλά θυμήθηκε τα λόγια του Περικλή «…. Και να τα φας τα παπαγαλάκια έρχονται κι άλλα από πίσω για να πάρουν τη θέση τους». Πήγε στα βούρλα που έκρυβε ο βάτραχος την παπαγαλίνη. Έβγαλε κάμποση με τα μπροστινά του πόδια και άρχισε να καλεί τα παπαγαλάκια:

-Ψιτ ψιτ. Ελάτε να φάτε. Μη φοβάστε. Όσο θα είμαι εγώ ο αρχηγός δεν θα πεινάσετε ποτέ

Αναδημοσιεύουμε άρθρο της Εφημεριδας των Συντακτών της 11ης Οκτωβρίου 2022, για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στις Μαρίκες, την γνωστή παραλία της Ραφήνας η οποία περιλαμβάνει και έναν μοναδικό υγρότοπο, προστατευόμενο τόσο από εθνικούς όσο και από την ευρωπαϊκούς κανονισμούς. Το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών, πέρα από τη σοβαρότητα του ίδιου, του συντάκτη όπως και του μέσου το οποίο το φιλοξενεί (η σύγκριση με "άλλα μέσα" είναι αναπόφευκτη)  απηχεί και την αγωνία που διακατέχει τους λαούς του πλανήτη σε ό,τι αφορά στην κλιματική αλλαγή, τις συνέπειες της, αλλά και το γεγονός πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που συμπεριφέρονται σαν να μην τους απασχολεί το ζήτημα. Βέβαια πρόκειται για τους ίδιους που στον δημόσιο λόγο τους δηλώνουν πως "ανησυχούν."...(!)

Μη ξεχνάτε. Η οικολογία και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι μόδα. Η σοβαρή οικολογική προσέγγιση των γεγονότων είναι πρωτίστως πολιτική ανάγκη  και κοινωνική επιταγή. Τη ζημιά που κάνουν στο περιβάλλον σήμερα μας την σερβίρουν σαν "αναγκαίο βήμα για την πρόοδο", λες και πρόοδος και προστασία της Φύσης δεν συμβαδίζουν. Αυτά είναι για τους αφελείς που δεν καταλαβαίνουν πως τώρα γεννιέται το τσουνάμι που θα μας πνίξει αύριο. Τότε δηλαδή που θα είναι αργά, ακόμα και για να μετανιώσουμε.

Κρανίου τόπο άφησαν τις Μαρίκες στη Ραφήνα

Τάσος Σαραντής

Ξαναμπήκαν μπουλντόζες στον προστατευόμενο παράκτιο υγρότοπο για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ. ● Οι βίαιες παρεμβάσεις πραγματοποιούνται σε περιοχή που είναι ενταγμένη στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών Αττικής. ● Τα έργα καταγγέλλουν επτά περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Για δεύτερη φορά, μπουλντόζες της εταιρείας ΑΚΤΩΡ μπήκαν την περασμένη Δευτέρα μέσα στον προστατευόμενο παράκτιο υγρότοπο Μαρίκες στην περιοχή Νηρέας Ραφήνας για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ, ανοίγοντας τον δρόμο για την κατασκευή του έργου αποχέτευσης «Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Ραφήνας-Πικερμίου και Σπάτων-Αρτέμιδας» με σκοπό την κατασκευή αντλιοστασίου ακαθάρτων.

Αυτή τη φορά άφησαν πίσω τους κρανίου τόπο, ολοκληρώνοντας το πλήγμα που επέφεραν στην προστατευόμενη περιοχή τον περασμένο Ιανουάριο, οπότε εκχέρσωσαν περίπου 150 τ.μ. του υγροτόπου («Αντλιοστάσια αποχέτευσης σε υγροτόπους και ρέματα», «Εφ.Συν.», 19/5/2022). Και στις δύο περιπτώσεις οι εργασίες σταμάτησαν προσωρινά έπειτα από έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων.

Οι βίαιες παρεμβάσεις της ΕΥΔΑΠ πραγματοποιούνται σε μια περιοχή που είναι ενταγμένη στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών Αττικής, προστατεύεται από δύο Ευρωπαϊκές Οδηγίες (για τα ύδατα και για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων) λόγω ύπαρξης 5 οικοτόπων Κοινοτικής Σημασίας και βρίσκεται σε διαδικασία οριοθέτησης που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί με έκδοση προεδρικού διατάγματος μέχρι το 2019, μετά την έκδοση των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών και σύμφωνα με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας.

Ο υγρότοπος Μαρίκες πριν από την εκχέρσωση

Είναι τουλάχιστον αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η ΕΥΔΑΠ εμμένει στη νομιμότητα της εν λόγω κατασκευής με το επιχείρημα ότι για έργα κοινής ωφέλειας δεν απαιτείται άδεια δόμησης και βασιζόμενη σε μη υλοποιημένο σχέδιο πόλης του 1970, το οποίο όφειλε να έχει τροποποιηθεί μετά την ένταξη της περιοχής στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών ή τουλάχιστον να έχει ληφθεί μέριμνα για μη επιδείνωση της οικολογικής της κατάστασης μέχρι την ολοκλήρωση της οριοθέτησής της.

Επιστολές
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί και το ότι η ΕΥΔΑΠ επιμένει να παραβλέπει την αναγκαιότητα της απαγόρευσης των εργασιών στις Μαρίκες, που εξέφρασαν με επιστολές τους το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων και το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών.

Τον κίνδυνο καταστροφής που αντιμετωπίζουν οι Μαρίκες από τους σχεδιασμούς της ΕΥΔΑΠ καταγγέλλει η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με επιστολή της προς τις αρμόδιες υπηρεσίες και ζητά την άμεση παρέμβασή τους προκειμένου να σταματήσει η καταστροφή των υγροτόπων, γεγονός που απειλεί τη χώρα μας με υπέρογκα πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή Ενωση και θέτει σε κίνδυνο το περιβάλλον, την υγεία και την ποιότητα ζωής των πολιτών.

«Το έργο κατασκευής αντλιοστασίου αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ στον προστατευόμενο υγρότοπο “Παράκτιο Ελος Μαρίκες/Αμμοθινικό οικοσύστημα” στη Ραφήνα χρειάζεται να σταματήσει άμεσα με παρέμβαση όλων των αρμόδιων υπηρεσιών, προκειμένου να αποφευχθεί η συρρίκνωση ενός από τους ελάχιστους πλέον υγροτόπους της Αττικής και η καταστροφή οικοτόπων κοινοτικής σημασίας που καταγράφονται στην περιοχή», αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους 7 περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Ο υγρότοπος Μαρίκες μετά την εκχέρσωση

 «Η συρρίκνωση και υποβάθμιση του υγροτόπου των Μαρικών έρχεται σε συνέχεια παρεμβάσεων που ήδη έχουν συρρικνώσει ή/και υποβαθμίσει γειτονικούς υγροτόπους της Ανατολικής Αττικής (Αρτέμιδας, Ερασίνου, Μπρέξιζας), ενώ το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται κατασκευή αντλιοστασίων αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ μέσα στα θεσμοθετημένα όρια των προστατευόμενων υγροτόπων εκβολής ρέματος Ραφήνας και υγροτόπου Αρτέμιδας. Επιπλέον, το εν εξελίξει έργο εγκιβωτισμού του ρέματος Ερασίνου και το προγραμματιζόμενο έργο εγκιβωτισμού του ρέματος Ραφήνας πρόκειται να εξαφανίσουν φυσικές ζώνες πλημμύρας που αποτελούν ευρείες υγροτοπικές εκτάσεις, ενώ ακόμα δεν έχει γίνει αποκατάσταση και οριοθέτηση του σημαντικού υγροτόπου Λουτρός Σπάτων», καταγγέλλουν.

Σταθμοί για τα πουλιά
Υπενθυμίζουν ότι οι υγρότοποι της Ανατολικής Αττικής είναι σημαντικοί για τη φύση και τον άνθρωπο αφού αποτελούν απαραίτητους σταθμούς για τα μεταναστευτικά πουλιά, οικοτόπους διαβίωσης πολλών ειδών, προστατεύουν την ακτογραμμή από τη διάβρωση, παρέχουν φυσική αντιπλημμυρική προστασία και συντελούν πολλαπλά στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής.

Λόγοι για τους οποίους ζητούν την άμεση παύση του έργου της ΕΥΔΑΠ στις Μαρίκες και την επανεξέταση των θέσεων των αντλιοστασίων της με γνώμονα τη διατήρηση των υγροτόπων της περιοχής μέχρι την οριστική τους οριοθέτηση. Την καταγγελία υπογράφουν οι οργανώσεις ΑΝΙΜΑ, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, ΟΖΟΝ, Ροή - Σύλλογος Πολιτών υπέρ των ρεμάτων.

 πηγή

Η τεχνολογική πρόοδος έρχεται να λύσει πολλά προβλήματα σήμερα. Προβλήματα περιβαλλοντικά, κοινωνικά, οικονομικά. Για παράδειγμα, το κολοσσιαίο περιβαλλοντικό πρόβλημα της διαχείρισης αποβλήτων σε έναν τόπο ή και υπερτοπικά, έχει αναπτυχθεί μία πλήρης τεχνολογία η οποία προβλέπει διαδικασίες και εγκαταστάσεις που αμβλύνου το αποτύπωμα της ανθρώπινης δραστηριότητας πάνω στη γη. Για τα στερεά απόβλητα (αστικά – οικιακά  απορρίμματα, υλικά κατεδαφίσεων, οργανικά υπολείμματα, παραπροϊόντα βιομηχανικής δραστηριότητας και άλλα) έχουν αναπτυχθεί λογικές και τεχνολογίες που επιτρέπουν τον διαχωρισμό τους και -ανάλογα με τη δυνατότητα- την ανακύκλωση ή την επαναχρησιμοποίηση μεγάλου μέρους τους,. Αυτό που απομένει προορίζεται για ταφή και παράδοση του στον φυσικό κύκλο της αποσύνθεσης, πάντα μακριά από τις κατοικίες των ανθρώπων ή αυτών που εξακολουθούν να θεωρούνται ακόμα άνθρωποι από την βαθιά, ηθικά κατακερματισμένη κοινωνία μας. Αυτά συμβαίνουν στις λεγόμενες «πολιτισμένες χώρες» και όσο πιο «πολιτισμένη» είναι μία χώρα, τόσο μικρότερο ποσοστό απορριμμάτων διοχετεύει στη διαδικασία της ταφής, ενώ όσο πιο απολίτιστη, το ποσοστό αυτό μεγαλώνει. Οι τριτοκοσμικές χώρες μάλιστα αυξάνουν το ποσοστό ταφής απορριμμάτων με εισαγωγές των υπολειμμάτων των «πολιτισμένων» χωρών, οι οποίες δεν έχουν κανένα πρόβλημα στην ανήθικη αυτή συνδιαλλαγή.

Τα υγρά απόβλητα ακολουθούν μία, σχεδόν ίδια διαδικασία. Με τις Εγκαταστάσεις Επεξεργασίας Λυμάτων (ΕΕΛ) επεξεργάζονται τα λύματα (υγρά απόβλητα) των σύγχρονων πόλεων και -αφού τα επεξεργαστούν- τα διοχετεύουν ξανά στο περιβάλλον, σε φυσικούς αποδέκτες όπως η θάλασσα, προκειμένου να αναλάβει τα υπόλοιπα η μητέρα Φύση.

Μέχρι εδώ έχουμε τη θεωρία, που θεωρείται καλή και αγία. Και από την θεωρία περνάμε στην πράξη. Την πράξη η οποία έχει πολλές και σκοτεινές πτυχές. Μία σκοτεινή πτυχή βιώνουμε  τον τελευταίο καιρό στην ανατολική Αττική και πιο συγκεκριμένα στη Ραφήνα, με το αντλιοστάσιο λυμάτων που η ΕΥΔΑΠ επέλεξε να εγκαταστήσει εντός προστατευόμενου υγροτόπου (λες και έχουμε πολλούς), δηλαδή στο παραθαλάσσιο έλος των Μαρικών και στο αμμοθινικό τους σύστημα, στην παραλία Μαρίκες.

Κατά παράλογο τόπο η ΕΥΔΑΠ έδειξε έκπληξη όταν κάτοικοι εναντιώθηκαν στην καταστροφή που ετοίμαζε. Η ΕΥΔΑΠ μάλλον είχε συνηθίσει στην αδιαφορία των κατοίκων, όπου πήγαινε και εγκαθιστούσε ό,τι ήθελε, με άλλοθι μία βολική για τον σχεδιασμό της, Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Τώρα που είδε την αντίδραση, ανακάλυψε πως  οι ¨ενοχλητικοί» ευαισθητοποιημένοι για το περιβάλλον άνθρωποι έχουν αυξηθεί και γι’ αυτό οργάνωσε ολόκληρο τμήμα δημοσίων σχέσεων (συνεννόησης με τις τοπικές κοινωνίες το λένε) για να περάσει τα σχέδια της «με το μαλακό».

Δεν θα μπούμε περισσότερο σε ό,τι διαδραματίζεται αυτές τις μέρες στις Μαρίκες (ή που θα συμβεί και αλλού) αλλά θα επισκεφτούμε ένα αντίστοιχο παραλιακό αντλιοστάσιο λυμάτων και μάλιστα σε μία τουριστική περιοχή, για να δώσουμε μία σχετική εικόνα του τι σχεδιάζει η ΕΥΔΑΠ για τις Μαρίκες. Θα πάμε μέχρι την Χαλκιδική και την παραλία της Σίβηρης, μίας πολύ όμορφης περιοχής, που γνωρίζει κάθε καλοκαίρι μεγάλη αύξηση οικιστών, παραθεριστών και επισκεπτών.

Εντοπισμός του αντλιοστασίου λυμάτων στον ορθοφωτοχάρτη

Επιλέξαμε τη Σίβηρη, όχι μόνο γιατί είναι όμορφη, αλλά περισσότερο γιατί πληθυσμιακά βρίσκεται κοντά στη Ραφήνα, το πληθυσμιακό ισοδύναμο που εξυπηρετεί το αντλιοστάσιο λυμάτων είναι περίπου ίδιο, αλλά και στην παραλία της εκβάλλουν ρέματα συνεχούς και περιοδικής ροής. Επιπλέον, από το 2000  περίπου, στην παραλία της έχει εγκατασταθεί και ένα αντλιοστάσιο λυμάτων και μάλιστα δίπλα σε ρέμα συνεχούς ροής, το ρέμα Ποτόκι (potok = ρυάκι στα σλάβικα)

Η Σίβηρη όπως φαίνεται από τον μώλο της. Το ζωγραφισμένο κτήριο είναι το αντλιοστάσιο λυμάτων και αριστερά του η εκβολή του ρέματος Ποτόκι

Ο περαστικός από την παραλία της Σίβηρης, περνώντας δίπλα από το αντλιοστάσιο, ξεχνάει την εικόνα της θάλασσας, την ομορφιά του ρέματος, ακόμα και την πείνα του αν πηγαίνει να φάει σε μία από τις ωραίες ψαροταβέρνες. Τα ξεχνάει γιατί η οσμή είναι από τις κυρίαρχες αισθήσεις του ανθρώπου και το αντλιοστάσιο φροντίζει να την ερεθίσει ικανά.

Το αντλιοστάσιο λυμάτων, όπως φαίνεται από Νότο προς Βορρά. Αριστερά η παραλία και κάτι που μοιάζει με γαλάζια σημαία

Είναι αντλιοστάσιο καλοσυντηρημένο, εξωτερικά έχει επιχειρηθεί ο εξωραϊσμός του (το βλέπετε και στις φωτογραφίες ζωγραφισμένο) και λόγω του τουρισμού και των επιχειρήσεων εστίασης που λειτουργούν στην παραλία, σχετικά προσεγμένο. Οι οσμές όμως που αναδίδει, ειδικά νωρίς το πρωί, εκμηδενίζουν τα όρια αντοχής (και ανοχής) του ανθρώπου.

Επιπλέον είναι χτισμένο μέσα στην εκβολή του ρέματος συνεχούς ροής.

Το αντλιοστάσιο λυμάτων, χτισμένο πάνω στην εκβολή ου ρέματος Ποτόκι (μπροστά) 

Το ρέμα Ποτόκι από τη γέφυρα

Δεν θα σχολιάσουμε άλλο τίποτα. Δυστυχώς δεν μπορούμε να σας μεταδώσουμε τη μυρωδιά μέσω διαδικτύου. Απλά παραθέτουμε φωτογραφίες για να καταλάβουν και οι κάτοικοι της Ραφήνας και ειδικά των Μαρικών, τι σημαίνει παραθαλάσσιο αντλιοστάσιο λυμάτων. Ακόμα και αν δεν δίνουν δεκάρα για τον πολύτιμο και αναντικατάστατο υγρότοπο (τα παιδιά κάποτε θα το καταλάβουν και θα μας καταριούνται) , θα σκεφτούν κάτι παραπάνω για το αύριο που φέρνει η ΕΥΔΑΠ στον τόπο.

Σημειώνουμε για όσους βρίσκονται σε σύγχυση, πως άλλο η Εγκατάσταση Επεξεργασίας Λυμάτων (ΕΕΛ) δηλαδή το συνολικό έργο και άλλο ένα αντλιοστάσιο, δηλαδή ένα «δάχτυλό» του το οποίο μπορεί να γίνει και άλλου, έστω και με λίγο αυξημένο κόστος κατασκευής ή λειτουργίας.

Τελικά, ας αποφασίσουν οι κάτοικοι, αντί να αποφασίζει η ΕΥΔΑΠ και τα Golden Boys της, αλλά ας ξέρουν πρώτα σε τι αναφερόμαστε και να μάθουμε πια να μιλάμε μία κοινή, κατανοητή σε όλους γλώσσα. Για το καλό του παρόντος αλλά και του μέλλοντος