Η κυνηγετική περίοδος έληξε φέτος στις 29 Φεβρουαρίου 2020 ενώ ειδικότερα η το κυνήγι του αγριογούρουνου έληξε ένα μήνα νωρίτερα με τη σύμφωνη γνώμη των κυνηγών καθώς τα περισσότερα θηλυκά ζώα αυτήν την περίοδο εγκυμονούν, οπότε αν η συμπαθής τάξη των κυνηγών τα σκοτώσει φέτος, δε θα έχει να σκοτώσει τίποτα του χρόνου. Έτσι, οι κυνηγοί δέχθηκαν αδιαμαρτύρητα την απόφαση της κυβέρνησης να μη δοθεί παράταση στο κυνήγι του αγριογούρουνου. Για να μη γυρνάνε όμως όλη μέρα στα καφενεία και μαλώνουν με τη γυναίκα τους και με τους γείτονες, τους δόθηκε η άδεια να ανεβούν στον Έβρο και να κυνηγήσουν πρόσφυγες και μετανάστες. Εκεί θα έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν και να ανταλλάξουν εμπειρίες και με άλλες ομάδες με κοινά ευγενή ενδιαφέροντα όπως Έλληνες χρυσαυγίτες, Γερμανούς νεοναζί, Αυστριακούς ακροδεξιούς, απόστρατους στρατιωτικούς και παρακρατικούς, εθελοντές συνοριοφύλακες με καραμπίνες, αγανακτισμένους πολίτες, παράνομους οικιστές του προστατευόμενου βιότοπου, αγρότες με ψεκαστικά μηχανήματα, την Τατιάνα Στεφανίδου, τον Γιάννη Πρετεντέρη - που μπορεί να μην έχει στείλει το σώμα του αλλά έχει στείλει την καρδιά του - και γενικότερα την αφρόκρεμα της ελληνικής κοινωνίας και όχι μόνο. Όλοι τους εμφορούμενοι από τα πιο αγνά κίνητρα και κινούμενοι με τον πιο θερμό ζήλο βροντοφωνάζουν ότι θα βγουν νικητές από την άνιση αυτή μάχη 

Στο παρακάτω βίντεο μπορούμε να πάρουμε ένα δείγμα του μεγαλείου αυτών των ανθρώπων

Άλλη μια μαύρη νύχτα χθες στη Λέσβο, άλλη μια μαύρη σελίδα έγραψαν χθες τα τέρατα που έχουν ξαμολυθεί ανεξέλεγκτα και έχουν δημιουργήσει συνθήκες τρόμου στο νησί. Στόχος τους αυτή τη φορά, οι εγκαταστάσεις της προσφυγικής δομής «One Happy Family». Σε κείμενο που δημοσιεύτηκε στη σελίδα της συλλογικότητας «No Borders», εργαζόμενη της δομής αναφέρει ότι «”άγνωστοι” έβαλαν φωτιά στις εγκαταστάσεις του “One Happy Family” που παρέχει χρόνια τώρα έναν ανθρώπινο χώρο για τους πρόσφυγες που περνάνε τη μέρα τους στοιβαγμένοι στις λάσπες της Μόριας. Μέσα στον χώρο λειτουργούσε κουζίνα που έδινε χιλιάδες γεύματα καθημερινά, είχε κλινική που δέχονταν δεκάδες πρόσφυγες και γίνονταν επίσης μαθήματα Αγγλικών και Ελληνικών».

 «Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο» … έτσι ξεκινά ένα από τα πιο γνωστά ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη γραμμένο σε μια άλλην εποχή όπου άνθρωποι πέθαιναν στο όνομα μιας δίκαιης κοινωνίας και  στο όνομα της αλληλεγγύης. Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος – θα συμπληρώναμε τον ποιητή με θράσος που δικαιολογεί η αγανάκτησή μας από όσα βλέπουμε να διαδραματίζονται στον Έβρο, στη Λέσβο και στη Χίο – δε θα άφηνες ανθρώπους να πνιγούν μέσα στη θάλασσα … δε θα χυδαιολογούσες απέναντι σε έγκυες γυναίκες … δε θα έμενες ασυγκίνητος από το κλάμα μικρών παιδιών … δε θα έλεγες, εσύ ο καλοζωισμένος, πως δεν αντέχεις … δε θα χτυπούσες όποιον πήγαινε να τους βοηθήσει … δε θα έβαζες φωτιά στις δομές υποδοχής τους και στα σχολεία τους … δε θα πυροβολούσες εναντίον τους

Δεν είσαι άνθρωπος όμως … είσαι από αυτούς τους λεβεντομαλάκες  τους στρατόκαυλους που καμώνονται τους πατριώτες ενώ το μόνο που νιώθουν είναι μίσος. Μίσος και για όλους και, στην πραγματικότητα, μίσος και για τον ίδιο τον ελλειμματικό εαυτό τους. Άρχισες να βγαίνεις με τους ομοίους σου δειλά-δειλά στην αρχή. Όσο οσμιζόσουν το αίμα και όσο έβλεπες πως αυτή η κυβέρνηση και αυτή η αστυνομία δεν πρόκειται να σε σταματήσει, έπαιρνες όλο και πιο πολύ θάρρος. Οι βρισιές και οι απειλές έγιναν γροθιές και κλωτσιές. Άρχισες να βάζεις φωτιές σε σπίτια, σε σχολεία, σε αυτοκίνητα. Άρχισες να πυροβολείς εναντίον ανθρώπων ζώντας το απόλυτο όνειρο όλων των φασιστών. Ήδη μιλάμε για δυο νεκρούς πρόσφυγες στον Έβρο από πυροβολισμούς. Είσαι και τόσο ηλίθιος που θα σκοτώσεις και δικούς σου.

Και εσύ, αθώε ανθρωπάκο  που στέκεσαι άλαλος και άπραγος στη μέση των δύο άκρων όπως σου αρέσει να λες με αυταρέσκεια, μπορείς να δεις έστω και αυτή τη στιγμή τι γίνεται;  Σε τρομάζει καθόλου το τέρας που ξύπνησε στη Λέσβο, στη Χίο ή στον Έβρο ή μήπως έχεις αρχίσει να του μοιάζεις;

«Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά. Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, η συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; 

»Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοηθά να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά. Η μορφή του τέρατος είναι αποκρουστική. Όταν όμως το πρόσωπο του τέρατος πάψει να μας τρομάζει, τότε πρέπει να φοβόμαστε… γιατί αυτό σημαίνει ότι έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε»  

(Μάνος Χατζιδάκις)

Αν αυτή η χώρα έχει τέτοιους καθηγητές, τελικά από κάποια τρελή σύμπτωση υπάρχει. Από το ραδιοφωνικό σταθμό Realfm ζητήθηκε η γνώμη της καθηγήτριας Λοιμωξιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Ελένης Γιαμαρέλου, για το αν η θεία κοινωνία μπορεί να μεταδώσει τον κορωνοϊό :  «Αν πιστεύω ότι αυτό μπορεί να με μολύνει, τότε δεν πιστεύω στο μεγαλύτερο μυστήριο. Τα άτομα που θέλουν να κοινωνήσουν δεν πρέπει να φοβούνται ότι από τη θεία κοινωνία μπορεί να μεταδοθεί ποτέ μικρόβιο», είπε η κυρία Γιαμαρέλλου και στην ερώτηση που της έγινε στη συνέχεια εάν θα κοινωνούσε στην περίπτωση που ο προηγούμενος πιστός ήταν  προσβεβλημένος από τον κορωνοϊό, η κυρία Γιαμαρέλλου απάντησε πως «θα κοινωνήσω με πίστη στον Θεό ότι δεν κολλάω, όταν συμμετέχω σε ένα τέτοιο μεγάλο μυστήριο. Σας λέω αυτό που θα κάνω για τον εαυτό μου και το πιστεύω για όλους».

Ήδη, εδώ και αρκετές ημέρες, διάφοροι ιερείς έχουν τοποθετηθεί πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος μετάδοσης του ιού μέσω της μετάληψης. Σε εκπομπή της ΕΡΤ ο ιερέας Στυλιανός Καρπαθίου δήλωσε πως ο ιός δεν μπορεί να μεταδοθεί διότι «ο Χριστός δεν έχει μικρόβια»! Ας θυμίσουμε στο σημείο αυτό πως από τα 66 μέχρι σήμερα (7/3) κρούσματα του ιού, τα 51 προέρχονται από θρησκευτική εκδρομή. Ας θυμίσουμε, επίσης, πως στις περιοχές της Ηλείας, Αχαΐας και Ζακύνθου, με απόφαση της Κυβέρνησης, όλα τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά για δύο εβδομάδες. Απαγορεύονται, επίσης, οι συναθροίσεις σε θέατρα, σινεμά και αθλητικούς χώρους. Παρόλα αυτά, για τις εκκλησίες δεν υπάρχει καμία αναφορά. Γιατί;

Εμείς καταλαβαίνουμε το γιατί, αλλά η κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί τις ευθύνες της. Δεν γίνεται να απαγορεύει όλες τις συναθροίσεις και να αφήνει απέξω την εκκλησία, πόσο μάλλον όταν είναι γνωστό πως εκεί κατά τεκμήριο πηγαίνουν οι μεγαλύτερες ηλιακές ομάδες, οι οποίες είναι και οι πιο ευάλωτες. Καλό, επίσης, είναι να αναλάβει και η εκκλησία τις ευθύνες της τουλάχιστον σε ό,τι αφορά κάποιες πρακτικές που πρέπει, έστω λόγω του κορωνοϊού, να αλλάξουν όπως είναι ο ασπασμός των εικόνων

Αυτή τη στιγμή τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στον υποτιθέμενο εξωτερικό κίνδυνο που τον βαφτίσαμε «υβριδικό πόλεμο» και «ασύμμετρη απειλή» κάνοντας για μια ακόμη φορά τις λέξεις να χάνουν το νόημά τους και δεν μας απασχολεί καθόλου ο εσωτερικός κίνδυνος που δεν είναι άλλος από τον εκφασισμό της κοινωνίας. Οι φασίστες βγήκαν από τις τρύπες τους και ξεδιάντροπα χύνουν χολή και μίσος στη Λέσβο και στη Χίο. Και ας μη χάνουμε τα λόγια μας και το χρόνο μας για να καταλήξουμε στο αν είναι φασίστες, τραμπούκοι, εγκληματίες ή διεστραμμένοι. Οι άνθρωποι αυτοί είναι η πρώτη ύλη του φασισμού.

Έφτιαξαν τάγματα εφόδου και σπέρνουν τον τρόμο προς όποιον πάει να τους αντισταθεί. Χτυπάνε μετανάστες, πρόσφυγες, Έλληνες και ξένους δημοσιογράφους, μέλη ΜΚΟ, Έλληνες αλληλέγγυους, ξένους εθελοντές γιατρούς. Βρίζουν και χυδαιολογούν απέναντι σε ανήμπορες μανάδες με πεινασμένα και διψασμένα παιδιά. Καίνε κτίρια και αποθήκες που είχαν τρόφιμα και ρούχα για τους πρόσφυγες.

Την ίδια στιγμή, ο μέσος Έλληνας στέκεται αμήχανος και φοβισμένος απέναντι στις φασιστικές και ρατσιστικές φωνές απανθρωπιάς και μίσους. Δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι κάποια στιγμή – όταν τα σκυλιά του μίσους εδραιωθούν - θα έρθει και αυτουνού η σειρά. Για οποιονδήποτε λόγο βρουν τα σκυλιά. Και να είναι σίγουρος ότι θα βρουν

Γράφει επ’αυτού ο Μάνος Χατζιδάκις:

«Είναι λάθος μας να νομίζουμε ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δεν μας μοιάζουν. Τότε, θα 'ρθει μια δεδομένη στιγμή που και μεις δεν θα μοιάζουμε με κάποιους και θα καταδιωχθούμε. και θα'χουμε το παρελθόν ότι ανεχθήκαμε τις καταδιώξεις των ατόμων που δεν μας μοιάζουν. Άρα, και μεις σωστά θα καταδιωχθούμε. Μη ξεχνάμε ότι αυτό είναι η αρχή και η βάση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού. Δεν κινδυνεύουμε από αυτούς που δεν μας μοιάζουν, κινδυνεύουμε από αυτούς που μας περιφρουρούνε και καταδιώκουν αυτούς που δεν μας μοιάζουν»

Λίγο πιο πριν, τα ίδια πάνω κάτω είχε πει και ο Martin Niemoller

«Όταν οι Ναζί πήραν τους κομμουνιστές,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα κομμουνιστής.

όταν έκλεισαν μέσα τους σοσιαλδημοκράτες,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα σοσιαλδημοκράτης.

όταν πήραν τους συνδικαλιστές,
εσιώπησα,
δεν ήμουν δα συνδικαλιστής.

όταν πήραν εμένα,
δεν υπήρχε κανείς πλέον,
που να μπορούσε να διαμαρτυρηθεί.»

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, όχι ως φάρσα όπως είχε κάποτε ο Μαρξ, αλλά κανονικά και αδιάλειπτα. Αυτό που αλλάζει είναι οι συνθήκες της κάθε εποχής. Είναι γνωστή η αφιλόξενη υποδοχή που επεφύλαξαν στους Μικρασιάτες πρόσφυγες, οι ομοεθνείς τους στην Ελλάδα. Όσοι διαβάζουν ιστορία, γνωρίζουν επίσης πόσο αφιλόξενα υποδέχονταν οι υπόλοιποι Έλληνες τους κυνηγημένους από την Οθωμανική βαρβαρότητα ομοεθνείς τους, μια υποδοχή που αποτυπώνεται με εντυπωσιακή γλαφυρότητα στη Γυναίκα της Ζάκυθος του Διονυσίου Σολωμού. Τώρα, βέβαια, οι κυνηγημένοι είναι αλλοεθνείς και αυτό είναι ένα επιχείρημα που φαντάζει δυνατό στο στόμα όσων ενοχλούνται από τον ερχομό τους στη χώρα μας, αλλά είναι περισσότερο ένα βολικό επιχείρημα. Είναι βέβαιο πως την ίδια αφιλόξενη στάση θα έδειχναν οι άνθρωποι αυτοί, ακόμη και αν οι πρόσφυγες ήταν συμπατριώτες τους. Θα τους έλεγαν «Τουρκόσπορους» όπως έκαναν παλιότερα και θα ξεμπέρδευαν

Αυτή τη στιγμή στη Λέσβο και στη Χίο διεξάγεται ένα θέατρο του παραλόγου. Ένα θέατρο όπου οι ρόλοι είναι μπερδεμένοι. Ένα θέατρο στο οποίο συναντιούνται ο φιλοτομαρισμός των πολλών και η ανικανότητα, η υποκρισία και η έλλειψη κάθε δημοκρατικής πρακτικής από μια εκλεγμένη κυβέρνηση που άλλα έταζε και άλλα καλείται να εφαρμόσει, καθώς δεν ξέρει τι άλλο να κάνει. Και, δυστυχώς, όταν συναντιούνται όλα αυτά τα κακά, το μόνο που μπορεί να προκύψει είναι το χάος. Ένα χάος που μόνο κακά προμηνύει και τίποτα καλό

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας καλείται να μαζέψει τους ανέμους που έσπειρε όταν, προεκλογικά, φρόντιζε να κρύβει το κεφάλι της στην άμμο όπως η στρουθοκάμηλος και να τάζει εκδίωξη των προσφύγων από τη χώρα μας. Να τους διώξει και να τους στείλει πού, όμως; Πώς να διώξει δεκάδες χιλιάδες; Με ποιον τρόπο; Να τους βάλει σε αεροπλάνα και να τους γυρίσει στις χώρες τους; Πόσα αεροπλάνα να ναυλώσει; Και να τους στείλει πού; Στον πόλεμο από τον οποίο προσπαθούν να ξεφύγουν; Σε μια προσπάθεια λαθροχειρίας ο τραγικά μικρός πρωθυπουργός αυτής της χώρας προσπαθεί να πείσει πως μόνο οι Σύριοι είναι πρόσφυγες. Δε γνωρίζει ο δυστυχής πως ολόκληρη η περιοχή από τη Συρία μέχρι το Πακιστάν βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση; Μόνο την περασμένη χρονιά στο Αφγανιστάν είχαμε 10.000 άμαχους νεκρούς από τις εχθροπραξίες που μαίνονται στη χώρα. Το Ιράκ, επίσης, είναι διαλυμένο. Δεν μπορεί να αντιληφθεί πως τα καραβάνια των προσφύγων δεν πρόκειται να μειωθούν στο άμεσο μέλλον και πως η κατάσταση θα χειροτερεύει; Αυτή τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, στα σύνορα με την Τουρκία βρίσκονται εκατοντάδες ξεριζωμένοι άνθρωποι από τη Συρία και η Ελληνική Αστυνομία τους ρίχνει χημικά για να τους απωθήσει γράφοντας ακόμη μια μαύρη σελίδα στην ανθρώπινη ιστορία

Όλα, αυτά, βέβαια, μπορεί να μην ενδιαφέρουν καθόλου το μέσο νοικοκυραίο της χώρας μας, που το μόνο που επιζητεί είναι η ράθυμη ησυχία του. Καλό θα ήταν όμως να μάθει πως υπάρχει και το Διεθνές Δίκαιο που πολλές φορές η χώρα του προσπαθεί να επικαλεστεί. Όταν λοιπόν επικαλείσαι το Διεθνές Δίκαιο, πρέπει και εσύ από τη μεριά σου να το εφαρμόζεις. Και εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου είναι η παροχή ασύλου στους πρόσφυγες που αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία όσων εισέρχονται στη χώρα μας. Επιπρόσθετα, ερωτήματα και ανησυχίες του στυλ «δεν αντέχουμε να φιλοξενήσουμε τόσους ανθρώπους», απλά είναι άτοπες με την έννοια πως αυτή η δηλωμένη ανησυχία δεν μπορεί να βάλει φρένο στον αγώνα για ζωή αυτών των ανθρώπων. Οι άνθρωποι αυτοί θα συνεχίσουν να έρχονται και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να το σταματήσουμε ακόμη και αν υιοθετηθεί η άποψη του φασίστα Πλεύρη ή του σκοταδόψυχου Πορτοτοσάλτε για δολοφονίες και πνιγμούς των προσφύγων. Στην τελευταία μάλιστα περίπτωση, πέρα από τη διεθνή κατακραυγή που θα συγκεντρώσουμε, θα γίνουμε το κόκκινο πανί – όπως το Ισραήλ – για κάθε εξτρεμιστή ισλαμιστή.

Δυστυχώς, ο κόσμος γύρω μας καίγεται κι εμείς νομίζουμε πως πρόκειται για κάτι παροδικό, κάτι που θα περάσει και όλα θα γίνουν όπως πριν. Δεν έχουμε αντιληφθεί πως αν δεν εξαλειφθούν οι αιτίες που γεννούν τους πρόσφυγες, η ροή αυτών των ανθρώπων δεν πρόκειται να σταματήσει. Έτσι άλλωστε κινήθηκε πάντοτε η ανθρώπινη ιστορία. Και οι αιτίες αυτές, δεν πρόκειται να εξαλειφθούν στο άμεσο μέλλον. 

Τι κάνουμε λοιπόν; Δυστυχώς, δεν υπάρχουν λύσεις μαγικές που να μπορούν να αποδώσουν άμεσα. Το πρώτο πράγμα που πρέπει εμείς – οι Έλληνες - να κάνουμε είναι να αποδεχτούμε την κατάσταση και να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τους ανθρώπους αυτούς όσο μπορούμε. Όλα στη ζωή είναι δανεικά, λένε. Κάποτε μπορεί κι εμείς να χρειαστούμε τη βοήθειά τους. Στο παιχνίδι είναι υποχρεωμένη να μπει και η υπόλοιπη Ευρώπη, αν δεν θέλει να καταρρεύσει η χώρα μας παρασύροντας στην κατάρρευση και αυτή την ίδια την Ευρώπη και να μοιραστεί το βάρος της βοήθειας. Τρίτον, πρέπει να προσπαθήσουμε να συμβάλλουμε στο τέλος των πολέμων.

Πιθανόν, το παραπάνω σενάριο φαίνεται ουτοπικό. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι το μόνο ρεαλιστικό εάν θέλουμε να σταματήσει το καραβάνι της προσφυγιάς. Οποιοδήποτε άλλο σενάριο θα προκαλέσει καταστροφικά αποτελέσματα.

Περισσότερα για το προσφυγικό ζήτημα και πλήθος άλλων ερωτημάτων μπορούμε να διαβάσουμε στο παρακάτω άρθρο από την mavrioxia.blogspot.com που προσπαθεί να απαντήσει σε πολλά ερωτήματα, όπως: Γιατί οι πρόσφυγες δεν κάθονται στη χώρα τους να πολεμήσουν και να την υπερασπιστούν; Γιατί, εκτός από τους Σύρους που έχουν πόλεμο, έρχονται και άλλοι όπως Ιρακινοί, Αφγανοί, Πακιστανοί και γιατί πρέπει και αυτοί να θεωρούνται πρόσφυγες; Και καλά όλα αυτά, αλλά εμείς οι Έλληνες τι φταίμε για τους πολέμους που προκάλεσε η Δύση; Και αν αυτοί είναι πράγματι πρόσφυγες και αν εμείς πράγματι βοηθήσαμε έστω και λίγο στους πολέμους εναντίον των χωρών τους, ποιος μας αναγκάζει να τους δεχτούμε; Υπάρχει κάποιος νόμος; 

27 Φεβρουαρίου : Αστυνομικοί των ΜΑΤ που έχουν εισβάλλει στη Λέσβο και στη Χίο σπάνε αυτοκίνητα κατοίκων, βάζουν φωτιά σε δάσος και αποκαλούν «Τουρκόσπορους» τους κατοίκους των νησιών

27 Φεβρουαρίου : Aστυνομικός της Δίωξης Ναρκωτικών ενεπλάκη σε τροχαίο ατύχημα στο Χολαργό και πυροβόλησε το όχημα του άλλου οδηγού.

25 Φεβρουαρίου : Αστυνομικός μπαίνει στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο και προτάσσει το υπηρεσιακό του όπλο σε ευθεία βολή απέναντι σε φοιτητές

13 Φεβρουαρίου : Αστυνομικός συνελήφθη για ένοπλες ληστείες σε πρατήρια και περίπτερα της Αττικής

Λένε πως πριν ορκιστεί πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης, επισκέφθηκε το Μαντείο των Δελφών και ζήτησε από την Πυθία συμβουλή για το πώς θα κυβερνήσει τη χώρα. Αφού σκέφτηκε λίγο η Πυθία, μέσα από ένα ντουμάνι παραισθησιογόνου καπνού, του είπε:

- Αν θες να κυβερνήσεις σωστά, πρέπει να κάνεις κινήσεις ΜΑΤ

Αυτό μπορούσε να καταλάβει ο Κυριάκος, αυτό κατάλαβε. Και άρχισε να στέλνει ΜΑΤ παντού. ΜΑΤ στους Μακεδονομάχους, ΜΑΤ στα Εξάρχεια, ΜΑΤ στις καταλήψεις, ΜΑΤ στα Πανεπιστήμια, ΜΑΤ στη Λέσβο, ΜΑΤ στη Χίο. Στα δύο νησιά, μάλιστα, κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Να ενώσει όλο τον κόσμο εναντίον του. Φασίστες, ακροδεξιοί, δεξιοί, αριστεροί, κομμουνιστές, αναρχικοί, όλοι είναι ενωμένοι εναντίον της εισβολής ενός ιδιότυπου στρατού κατοχής. Δεν αποκλείεται σε λίγο να δούμε και τους μετανάστες δίπλα τους. Με διαφορετικό πρόταγμα ο καθένας, όμως το βέβαιο είναι πως η πιο αστεία κυβέρνηση της μεταπολίτευσης κατόρθωσε έστω και πρόσκαιρα να τους ενώσει και να τους στρέψει όλους εναντίον της. Όλοι ενωμένοι προς το παρόν, αλλά πολύ φοβόμαστε πως σε λίγο όλοι θα στραφούν εναντίον όλων σαν σκηνή από τον Αστερίξ και δεν θα ξέρουν ποιος δέρνει ποιον.

Απέναντί τους τα ΜΑΤ νιώθουν (όχι πως δεν είναι δηλαδή) οι μ@λ@κες της υπόθεσης. Απομονωμένοι από όλους, βρίζουν, χτυπούν και προκαλούν αποκαλώντας τους ντόπιους “γκασμάδες” και “Τουρκόσπορους” συμπληρώνοντας το σουρεαλιστικό παζλ και αποδεικνύοντας με τον πιο πειστικό τρόπο στους μέχρι τότε «φιλήσυχους νοικοκυραίους» τα προφητικά λόγια του πάστορα Martin Niemoller

Ο Κυριάκος φοβήθηκε την οργή του ενωμένου λαού και έδωσε εντολή (προσωρινής και μερικής) απόσυρσης των ΜΑΤ. Από τη μεριά του ο λαός έδειξε πως όταν είναι ενωμένος, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να επιβάλλει τίποτα με τη βία. Καλό, βέβαια, θα ήταν αυτός ο λαός να ξεσηκώνονταν επιτέλους ενωμένος για μια δίκαιη κοινωνία, αλλά πού;

Επιτέλους, τι είναι; Φύλακες του νόμου ή εγκληματική οργάνωση; Αυτή τη φορά στην ΑΣΟΕΕ, ειδικός φρουρός έβγαλε περίστροφο και το έστρεψε εναντίον φοιτητών. Ο ίδιος υποστηρίζει πως δέχθηκε αναίτια επίθεση από φοιτητές ενώ ήταν με πολιτική περιβολή (!). Οι φοιτητές, όμως, δίνουν διαφορετική εκδοχή του γεγονότος υποστηρίζοντας πως ο άντρας με πολιτική περιβολή αποπειράθηκε να συλλάβει μικροπωλητή και όταν φοιτητές αντέδρασαν, αυτός μπήκε στη σχολή σημαδεύοντας με το όπλο και απειλώντας τους ότι θα τους ρίξει. Ο αστυνομικός φυγαδεύτηκε με τη βοήθεια διμοιρίας των ΜΑΤ, η οποία έριξε και το σχετικό ξύλο και έβγαλε το μεροκάματο.

Αναμένουμε με ενδιαφέρον την αντίδραση του αρμόδιου υπουργείου. Φανταζόμαστε πως ακόμη και οι ψηφοφόροι του Μητσοτάκη δεν μπορούν να ανεχθούν πως ανεπαρκείς, ανισόρροποι, ανεκπαίδευτοι μπάτσοι μπορούν να βγάζουν όπλο εκεί όπου στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν. Φανταζόμαστε, επίσης, πως μπορούν να καταλάβουν τι μπορεί να πυροδοτήσει μια δολοφονία ενός φοιτητή από αστυνομικό

Στο παρακάτω βίντεο βλέπουμε τον αστυνομικό μέσα στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο να έχει προτεταμένο το όπλο του και να απειλεί. 

Είναι σίγουρο πως ο George Orwell θα γελάει από εκεί που βρίσκεται ακούγοντας την αγιογραφία του Βαγγέλη Μαρινάκη, όπως αυτή φιλοτεχνήθηκε από τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ. Απέχοντας παρασάγγας από κάθε έννοια ορθού και αληθούς λόγου, η χώρα μας μιλά τη “New speak” πολύ πριν την εμπνευστεί ο Βρετανός συγγραφέας. Στην εφιαλτική χώρα του 1984, οι τρεις βασικές αρχές του Υπουργείου Αλήθειας ήταν: "Ο πόλεμος είναι ειρήνη, η ελευθερία είναι σκλαβιά, η άγνοια είναι δύναμη". Στην τραγελαφική χώρα των Ελλήνων έχουμε και άλλες : «το ψέμα είναι αλήθεια, ο μισαλλόδοξος είναι Χριστιανός, ο ρατσιστής είναι πατριώτης, ο απατεώνας είναι ευεργέτης»

Ένα δείγμα αυτής της Νέας Γλώσσας μπορέσαμε να απολαύσουμε κατά την τελετή αγιασμού του MEGA, μία τελετή κατά την οποία ο Σεραφείμ προλείανε το κλίμα για την αγιοποίηση του Μαρινάκη κατά την επόμενη Ιερά Σύνοδο. Ιδανικός χειριστής της Νέας Γλώσσας, ο Σεραφείμ δήλωσε, μεταξύ άλλων, είπε απευθυνόμενος προς τον εφοπλιστή και πρόεδρο του Ολυμπιακού και ιδιοκτήτη των Νέων και του Βήματος και αφεντικό του ΜΕGΑ και τόσων άλλων, ων ουκ έστι αριθμός, ευαγών ιδρυμάτων: «Σας συγχαίρω λοιπόν εκ βάθους ψυχής, γι΄ αυτή τη μεγάλη απόφαση που είναι απόφαση ζωής. Εδώ δεν εκδαπανάσθε μόνο οικονομικώς, αλλά και ηθικώς και πνευματικώς. Και γίνεται εδώ ένας κυματοθραύστης στην παραπληροφόρηση, στην ανεντιμότητα.  Και νομίζω πως όχι μόνο θα ψυχαγωγούνται οι συνάνθρωποί μας αλλά και θα διαφωτίζονται και θα έχουν την δυνατότητα να κατορθώνουν το μεγάλο άθλημα της δημοκρατίας που είναι η κριτική των πραγμάτων. Η επίγνωση της ζωής. Εύχομαι έργο αγαθό.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέπτεται τη Σαουδική Αραβία στα πλαίσια των αλλοπρόσαλλων, τυχάρπαστων και επικίνδυνων συμμαχιών που επιχειρεί. Ανακοίνωσε, μάλιστα, ότι θα στείλει τον επόμενο μήνα και τον Άδωνι Γεωργιάδη για να κανονίσει business. Αφού προσπεράσουμε για άλλη μια φορά με πικρό χαμόγελο την συνειδητοποίηση πως αυτή η χώρα έχει πρωθυπουργό τον Κυριάκο και υπουργό τον Άδωνι, ας θυμηθούμε μερικά πράγματα για το σαουδαραβικό καθεστώς, ίσως το πιο σκληρό, απάνθρωπο και επικίνδυνο καθεστώς για τους πολίτες του σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας θυμηθούμε πως το 2018 η χώρα αυτή εκτέλεσε 139 ανθρώπους, ενώ μόλις κατά τους πρώτους πέντε μήνες του 2019, σύμφωνα με έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας, οι σαουδαραβικές αρχές εκτέλεσαν 110 άτομα. Γνωρίζουμε πως στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής, η ηθική μπαίνει στο περιθώριο. Αυτή, όμως, είναι σε τελική ανάλυση και η αιτία των πολέμων. Για μια μικρή γνωριμία με την καθημερινότητα αυτής της χώρας, αντιγράφουμε από το Infowar

"Για ορισμένους η πρώτη επαφή με την πρωτεύουσα της Σαουδικής Αραβίας είναι τρομακτική – ίσως γιατί οι περισσότεροι ξένοι ταξιδιώτες μεταφέρουν στις αποσκευές τους και τις προκαταλήψεις των δυτικών μέσων ενημέρωσης. Φυσικά η πινακίδα με την προειδοποίηση «Η ΚΑΤΟΧΗ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ», που αντικρίζεις μετά την παραλαβή των αποσκευών, δεν σε βοηθά να ξεπεράσεις την αμηχανία των πρώτων ωρών. Ούτε τα εκατοντάδες μπλόκα του στρατού και της αστυνομίας στο κέντρο της πόλης σε κάνουν να αισθανθείς καλύτερα.

Για μια ισχυρότερη δόση θανάτου μπορείς να κατευθυνθείς απευθείας στην πλατεία Ντέιρα – την «chop chop square»-  όπως την αποκαλούν οι αγγλόφωνοι κάτοικοι της πόλης από τον ήχο που κάνουν τα σπαθιά των δήμιων στις δημόσιες εκτελέσεις που πραγματοποιούνται εδώ κάθε Παρασκευή. Οι Δυτικοί που θα βρεθούν στην πλατεία συχνά απολαμβάνουν μια μακάβρια τιμή: το πλήθος ανοίγει για να περάσουν στην πρώτη σειρά και να παρακολουθήσουν από κοντά την εκτέλεση. Ο μελλοθάνατος τοποθετείται γονατιστός σε ένα μεγάλο πανί με τα μάτια δεμένα και το σώμα του να κοιτάζει προς τη Μέκκα. Ο θάνατος θεωρείται σχετικά ανώδυνος καθώς το κεφάλι του θύματος διατηρεί τις αισθήσεις του για μόλις 2 ή 3 δευτερόλεπτα.

Σε μικρή απόσταση από την εξέδα των εκτελέσεων συναντάς το αρχηγείο της μουτάουα, της διαβόητης θρησκευτικής αστυνομίας που επιβάλλει την πιστή εφαρμογή της Σαρία – του ιερού νόμου των μουσουλμάνων. Τους άνδρες της μουτάουα θα τους βρεις σχεδόν σε κάθε περιοχή του Ριάντ, ακόμη και μέσα στη λεγόμενη «γειτονιά των διπλωματών», την απόρθητη συνοικία που φιλοξενεί τις περισσότερες διπλωματικές αποστολές. Επιβλέπουν την προσέλευση των πιστών στην προσευχή και το ντύσιμο των γυναικών ενώ συλλαμβάνουν ζευγάρια τα οποία δεν μπορούν να αποδείξουν ότι είναι παντρεμένα ή ότι συνδέονται με συγγένεια πρώτου βαθμού. Κάθε κίνηση μιας γυναίκας σε δημόσιο χώρο μπορεί να θεωρηθεί προκλητική όχι μόνο από τη θρησκευτική αστυνομία αλλά και από τους περαστικούς. «Κοίτα την τσούλα» μου είπε κάποια στιγμή ο οδηγός μου, βλέποντας μια γυναίκα να περπατά μόνη της στο δρόμο, παρά το γεγονός ότι είχε καλυμμένα ακόμη και τα μάτια της"