Ο προσφυγομάχος δεν είναι κάποιο εξωτικό ον. Είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας, είναι ο γείτονας, ο συνάδελφος, ο συγγενής για τον οποίο ντρεπόμαστε. Τρία συστατικά σε επαρκή δόση είναι αρκετά για να φτιάξουν έναν υπερήφανο προσφυγομάχο: αμάθεια, ανοησία και σκατοψυχία. Ο προσφυγομάχος μεγάλωσε με την πεποίθηση πως είναι απόγονος αρχαίων Ελλήνων και πιστεύει πως η εθνική του ανεξαρτησία βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο. Του αρέσουν οι παρελάσεις και τα στρατιωτικά εμβατήρια και δηλώνει πως θα υπερασπιστεί μέχρι θανάτου τη χώρα του, όμως δεν δείχνει να πολυσκοτίζεται που αυτή η χώρα έχει μετατραπεί σε ένα ξέφραγο αμπέλι πάσης φύσεως και εθνικότητας μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων. Πιστεύει ακράδαντα πως ό,τι συμβαίνει στη χώρα του είναι αποτέλεσμα μηχανορραφιών και μιας παγκόσμιας συνωμοσίας στην οποία πρωτοστατούν οι Εβραίοι, ο Τζωρτζ Σόρος και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Μισεί κάθε γείτονα με τον οποίο συνορεύει: Τούρκο, Αλβανό, Βούλγαρο, Σκοπιανό. Τους χρησιμοποιεί για να κάνει τη δουλειά του, αλλά είναι καλοί μόνο για όσο διάστημα είναι σκυφτοί. Στην πραγματικότητα, ο προσφυγομάχος μισεί όλο τον κόσμο, ακόμη και τον ίδιο του τον ελλειμματικό εαυτό και εκεί ακριβώς βρίσκεται και η αιτία της προβληματικής συμπεριφοράς του

Ο προσφυγομάχος βρίσκεται δίπλα μας και ξεχωρίζει αμέσως. Είναι εκείνος που θα σου μιλήσει για «λαθροεισβολείς», εκείνος που θα σου πει να πάρεις τους πρόσφυγες σπίτι σου αν τους νοιάζεσαι πραγματικά, εκείνος που "ξέρει" πως οι μόνοι πρόσφυγες είναι οι Σύριοι λες και γνωρίζει μέσα στην τεράστια άγνοιά του κατά πού πέφτει η Συρία, εκείνος που θα σου πει να νοιαστείς πρώτα για τους Έλληνες που πεινάνε λες και νοιάστηκε ποτέ αυτός για κανέναν, εκείνος που "ξέρει" με βεβαιότητα πως οι πρόσφυγες παίρνουν επιδόματα από το ελληνικό κράτος, εκείνος που θα κατηγορήσει τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις χωρίς να ξέρει γιατί, εκείνος που στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βρίζει με τον πιο χυδαίο τρόπο και απειλεί τις κοπέλες που έκαναν τη δική τους "παρέλαση" στη Νέα Φιλαδέλφεια. 

Ο προσφυγομάχος δεν είναι καινούργιο φρούτο. Πάντα ήταν δίπλα μας. Μέχρι πέρυσι ήταν Μακεδονομάχος μέχρι που τον πρόδωσε ο Κούλης και ο Άδωνις και αναγκάστηκε να πετάξει τη μακεδονική του σάρισα και να ξεκαβαλικέψει τον Βουκεφάλα. Πιο πίσω στο χρόνο, θα τον δούμε στα μεγάλα συλλαλητήρια που οργάνωσε ο Χριστόδουλος ενάντια στη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες. Ακόμη πιο πίσω, θα τον δούμε στα πρώτα συλλαλητήρια των αρχών του ’90 για το Μακεδονικό να ουρλιάζει για τα «σκοπιανά σκυλιά», πάλι μαζί με τον καλό και αγαθό Χριστόδουλο. Επί χούντας ήταν φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης που κατέδιδε το γείτονά του για ανατρεπτικές ενέργειες. Παλιότερα παρίστανε τον εθνικόφρονα καταδίδοντας τους κομμουνιστές και λίγο πιο πριν ήταν συνεργάτης και δωσίλογος των Γερμανών. Το ΄22 ήταν αυτός που αποκαλούσε τους Μικρασιάτες πρόσφυγες «τουρκόσπορους» και δεν τους έδινε ούτε νερό να πιούνε

Πάντα εδώ ήταν ο προσφυγομάχος και πάντα δεδομένη η πολιτική του στράτευση. Κρυμμένος πάντα στην προστατευτική αγκαλιά πρώτα της ΕΡΕ, τώρα της Νέας Δημοκρατίας. Όποτε οι συνθήκες το επιτρέπουν, αυτός ξεθαρρεύει. Βγάζει το κεφάλι του από την τρύπα και σκαρώνει Καρατζαφέρηδες, Μιχαλολιάκους και Βελόπουλους για να γυρίσει στη σίγουρη αγκαλιά της μεγάλης δεξιάς παράταξης όποτε νιώσει πως η χώρα του κινδυνεύει από τον κομμουνισμό ή όποτε φοβάται ότι θα πάει φυλακή για συμμετοχή του σε εγκληματικές οργανώσεις, όπως η Χρυσή Αυγή

Αυτός είναι ο προσφυγομάχος. Κάποιος που νομίζει πως είναι πατριώτης και Χριστιανός και στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα τομάρι. Τίποτα παραπάνω από ένα γελοίο ανθρωπάκι παγιδευμένο μέσα στην τιποτένια του ύπαρξη

  «Δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, γιατί η κανονικότητα ήταν το πρόβλημα»

- Χιλή, Νοέμβριος 2019

Η Ελλάδα επιστρέφει στην κανονικότητα. Το διαλαλεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το ντελαλίζει ο Άδωνις Γεωργιάδης στα βουνά κι ο Χρήστος Σταϊκούρας στους κάμπους, το τεκμηριώνει με αδιάσειστα στοιχεία το liberal.gr και το επιβεβαιώνουν τα γεγονότα. Ο Μαρινάκης αγοράζει ό,τι θέλει, ο Σαββίδης σκουπίζει τη Βόρεια Ελλάδα, ο Λάτσης φτιάχνει καζίνο στο Ελληνικό επενδύοντας στον πολιτισμό και οι ευεργέτες «επενδυτές» - εγχώριοι και ξένοι - παίρνουν σειρά ο ένας μετά τον άλλον για να μας σώσουν. Επιστροφή στην κανονικότητα, λοιπόν, για να μην τυχόν μπαίνουν περίεργες σκέψεις στο μυαλό των ανθρώπων πως μπορούν να απειλήσουν την καθεστηκυία τάξη πραγμάτων και να φτιάξουν μια καλύτερη και πιο δίκαιη κοινωνία. Επιστροφή στην κανονικότητα, λοιπόν, που λέει πως ο πλούσιος πρέπει να γίνει πλουσιότερος και ο φτωχός φτωχότερος γιατί τότε μόνο ο πλούσιος θα απολαύσει την ισχύ του σε όλη της την έκταση

Οι Χιλιανοί, σε αντίθεση με τους Έλληνες, τέτοια κανονικότητα την βαρέθηκαν και τη σιχάθηκαν. «Δεν θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, γιατί η κανονικότητα ήταν το πρόβλημα» φωνάζουν και διαδηλώνουν πως δεν μπορούν πλέον να ανεχτούν πως κάνουν κουμάντο μια χούφτα πλούσιων ολιγαρχών.

«Οι άνθρωποι που κυβερνούν την κυβέρνηση είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έχουν οικονομική δύναμη, είναι ένας τέλειος κύκλος: περνούν νόμους για να βγάλουν περισσότερα χρήματα και οι υπόλοιποι μας γίνονται φτωχότεροι» δηλώνει στον Guardian η 32χρονη Μαρία από τη Χιλή, για να προσθέσει «Είμαστε υποταγμένοι στους πλούσιους, ήρθε η ώρα αυτό να τελειώσει»

Κανείς δεν ξέρει πώς θα τελειώσει αυτή η λαϊκή εξέγερση στη Χιλή. Η λογική μπορεί να μας λέει πως θα είναι άλλη μια αποτυχημένη προσπάθεια, η καρδιά θέλει όμως να ελπίζει. Όσο ακούγονται στους δρόμους της Χιλής τραγούδια σαν το «El pueblo unido, jamás será vencido» , η καρδιά έχει δικαίωμα να ελπίζει. Και εδώ που τα λέμε, η Ιστορία χρωστάει κάτι στη Χιλή

 «El pueblo unido, jamás será vencido» («Οι άνθρωποι ενωμένοι δεν θα νικηθούν ποτέ»), τραγούδι που γράφτηκε το 1973, λίγους μήνες πριν το πραξικόπημα του Πινοσέτ. Αρχικά ήταν ύμνος της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Σαλβαδόρ Αλιέντε και ύστερα ύμνος αντίστασης ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς του Πινοσέτ

Ο παπά -Γρηγόρης άπλωσε το χέρι, έδειξε το Μανολιό. - Ετούτος φταίει! είπε, ετούτος βάνει φωτιά στο χωριό, ετούτος γεμίζει φούμαρα τα μυαλά των ανθρώπων!

- Τι ' ταν, μασκαρά, τα λόγια που 'ξεστόμισες στο πανηγύρι;

-Τα λόγια του Χριστού, αποκρίθηκε ο Μανολιός "να ελεείτε τους φτωχούς, ο που 'χει δυο πουκάμισα να δίνει το ένα, όλοι είμαστε αδέρφια" τίποτα άλλο.

 Ανέβηκε η χολή στα μάτια του παπά-Γρηγορη στράφηκε στο γερο-άρχοντα.

 - Ο άνθρωπος τούτος είναι επικίνδυνος, είπε, ανάγκη πάσα να τον διώξουμε από το χωριό μη μας μολέψει!...

Ο Μανολιός ξεκόρμησε από τον τοίχο, έβαλε την παλάμη στο στήθος .

 - ‘Εχετε γεια, άρχοντες και δεσποτάδες μου, είπε, φεύγω.

 - Στην κατάρα του Θεού! είπε ο γέροντας σηκώνοντας ψηλά το χέρι.

 -Στην κατάρα των προεστών και των παπάδων, είπε ο Μανολιός «εσείς οι παπάδες σταυρώσατε το Χριστό, αν κατέβαινε πάλι στη γης, εσείς θα τον ξανασταυρώνατε''

Από το «Χριστός ξανασταυρώνεται» του Νίκου Καζαντζάκη

Ζούμε μέρες περίεργες. Μέρες που σπέρνουν μίσος και θα θερίσουν θύελλες. Άνθρωποι κυνηγημένοι από τους πολέμους και το μίσος, προσπαθούν να γλιτώσουν με όποιο μέσο μπορούν. Στην προσπάθειά τους αυτή πολλοί πεθαίνουν με φρικτό τρόπο. Μανάδες πνίγονται με τα παιδιά στην αγκαλιά τους και η ελληνική κοινωνία χύνει κροκοδείλια δάκρυα ρίχνοντας τις ευθύνες σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον εαυτό της. Όσοι από τους κυνηγημένους κατορθώσουν να περάσουν στη χώρα μας ζωντανοί, έχουν να αντιμετωπίσουν ένα άλλο μίσος, το μίσος των εγχώριων "νοικοκυραίων" που μπορεί να νομίζουν κιόλας πως είναι Χριστιανοί. Και γιατί να μην το νομίζουν άλλωστε αν οι παπάδες τους είναι σαν κι αυτόν τον παπά στο δημοτικό συμβούλιο Σκύδρας, που σαν ένας άλλος παπα-Γρηγόρης από το «Χριστός ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη καλεί τους ντόπιους να αντισταθούν στην εισβολή των «λαθραίων».

Ο «εκπρόσωπος του Θεού», αντί να καλεί το ποίμνιό του σε βοήθεια των αδυνάτων, σπέρνει κηρύγματα μίσους «Ο κλέφτης θα κλέψει», λέει. «Και για να κλέψει θα δείρει. Και αν φάει ξύλο από τον ιδιοκτήτη, θα φταίει μετά ο ιδιοκτήτης;» και συνεχίζοντας τον γεμάτο αγάπη λόγο του λέει : «Όποιος είναι ξένος είναι λαθραίος» για να αναρωτηθεί μετά ως άλλος επιθεωρητής Κλουζώ: « είναι πραγματικά πρόσφυγες ή μετακινούνται για να διαδώσουν το Ισλάμ;»

Ο παπάς αυτός, όπως πιθανόν οι περισσότεροι παπάδες, έχει μάθει να ψέλνει το Ευαγγέλιο χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία να το καταλάβει, πιθανό να μην μπορεί κιόλας. Αν το είχε καταλάβει θα φρόντιζε ώστε κανείς άνθρωπος να μη βρίσκεται στη θέση να πεινάει και δε θα διαχώριζε τους ανθρώπους σε χριστιανούς και μουσουλμάνους. Στην τελική, θα ήταν περισσότερο άνθρωπος και λιγότερο Φαρισαίος

«Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι καθαρίζετε τὸ ἔξωθεν τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ἐξ ἁρπαγῆς καὶ ἀδικίας. 

Φαρισαῖε τυφλέ, καθάρισον πρῶτον τὸ ἐντὸς τοῦ ποτηρίου καὶ τῆς παροψίδος, ἵνα γένηται καὶ τὸ ἐκτὸς αὐτῶν καθαρόν. 

Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις, οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας. 

οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δὲ μεστοί ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας» 

Από το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο

Η ζωή είναι πολύ άδικη για μερικούς. Αν είσαι ΜΑΤατζής, είτε δείρεις είτε σε δείρουν, είσαι ξεφτίλας. Πόσο μάλλον αν σε δείρουν. Πόσο μάλλον ακόμη, αν σε δέρνουν ενώ προσπαθείς να προστατεύσεις το άγαλμα του εγκληματία πολέμου, Χάρυ Τρούμαν, αυτού που αποφάσισε τη θανάτωση με ατομικές βόμβες ολόκληρου του άμαχου πληθυσμού της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι. Σίγουρα θα πεταχτούν πολλοί και θα πουν πως τη δουλειά τους κάνουν και πως διαταγές εκτελούν. Κι εμείς θα συμφωνήσουμε. Τη δουλειά τους κάνουν.

Ξεφτίλες

Σύμφωνα με την Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός κάλεσε στο όρος Σινά το Μωυσή και του παρέδωσε χαραγμένες σε πέτρινη πλάκα τις Δέκα Εντολές για να πορεύεται σύμφωνα με αυτές ο λαός Του.

Σύμφωνα με τον Κυριάκο Βελόπουλο, ο Χριστός παρέδωσε σε αυτόν τις δικές Του συμπληρωματικές Εντολές μέσω των επιστολών που έχει στα χέρια του ο βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου και τις πουλάει έναντι συμβολικού τιμήματος μαζί με αλοιφή για τη φαλάκρα. Μία από αυτές τις Εντολές, που μπορούμε πλέον επίσημα να την αποκαλούμε Ενδεκάτη Εντολή, είναι να πυροβολείται όποιος μπαίνει παράνομα στη χώρα μας και δεν απαντά στο «Αλτ, τις ει» . «Ουκ αφήσεις λαθρομετανάστην εισέλθειν εις την χώραν αυτήν, αλλά πυροβόλησε αυτόν ως σφαχτόν» είπεν ο Ιησούς στο Βελόπουλο. Ο καλός Χριστούλης αναγκάστηκε να προβεί σε αυτή την Εντολή γιατί δεν άντεχε να βλέπει άλλο τον Βελόπουλο, τον Πλεύρη, το Μιχαλολιάκο, το Βορίδη, το Σαμαρά, το Χρυσοχοΐδη, τον Κασιδιάρη και τους άλλους ακροδεξιούς φιλάνθρωπους και ευσεβείς συνέλληνες να υποφέρουν αναγκαζόμενοι να βλέπουν τη δυστυχία και τη φτώχεια των άλλων και να χύνουν την πολύτιμη μαύρη χολή τους στο διδίκτυο.

Ζήτησε μόνο ο καλός Χριστούλης, να τους πυροβολούν με αληθινή και αμόλυντη χριστιανική αγάπη. Ζήτησε ακόμη, όσοι από τους λαθραίους έχουνε λεφτά, να μην τους σκοτώνουν, αλλά να τους χορηγούν χρυσή βίζα και να αγοράζουν τα σπίτια στα Εξάρχεια που αδειάζουν τώρα από τους αναρχοκομμουνιστές και άθεους καταληψίες.

Σε αντίθεση με το ποίημα του Καβάφη, οι βάρβαροι ήρθαν στην ώρα τους. Ήρθε η Υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως, ήρθε ο υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ Άκης Σκέρτσος, ήρθε ο Υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λευτέρης Αυγενάκης. Από την εταιρεία MYTILINEOS ήρθε η κ. Σόφη Δασκαλάκη – Μυτιληναίου, ήρθαν και στελέχη του Τομέα Έργων EPC - METKA. Ήρθανε, λέει, να στηρίξουν την πυρόπληκτη περιοχή μας. Έτσι μας είπανε, έτσι σας λέμε

Ο μικρός μας αυτοκράτορας ήταν εκεί, όπως πάντα. Τους υποδέχθηκε με τιμές, κορδωμένος και φουσκωμένος από υπερηφάνεια. Είχε πάρει μαζί του και έναν περισσευούμενο περιπλανώμενο καθηγητή, σε περίπτωση που η υπουργός διαπίστωνε ελλείψεις στο σχολείο. Καλωσόρισε τους καλεσμένους και τους οδήγησε όλους μαζί στο χώρο του θεάτρου, εκεί όπου θα παιζόταν η παράσταση

Αρχικά, πήρε το λόγο η εκπρόσωπος της εταιρείας, στη συνέχεια ο δήμαρχος και τέλος η υπουργός. Ήτανε πολύ ωραία. Όλοι μαζί ευχαρίστησαν τη φιλόστοργη εταιρεία που θέλει να νομίζει ή να νομίζουμε ότι έκανε δωρεά σε πυρόπληκτους, ενώ στην πραγματικότητα βοήθησε στην αποκατάσταση ενός σχολείου που δεν ήταν πυρόπληκτο αλλά απλώς είχε τα ίδια χάλια με οποιοδήποτε δημόσιο σχολείο στην Ελλάδα. Καλοδεχούμενη η προσφορά, βέβαια, αλλά καλό είναι τα πράγματα να λέγονται με το όνομά τους, όσο και αν αυτό στενοχωρεί τους κρατούντες που δεν είναι σε θέση να διατηρήσουν τα δημόσια σχολεία σε μια αξιοπρεπή κατάσταση. 

Από την άλλη μεριά, ο δήμαρχος έκανε για άλλη μια φορά μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα παίρνοντας από το πουθενά επιπλέον πόντους δημοφιλίας, ενώ η χαμένη μέσα στην τρικυμία των σκέψεών της και υπουργός Παιδείας της Μεσαιωνικής Ελλάδας, διάβασε μία έκθεση με θέμα «Ο άνθρωπος και το περιβάλλον». Δεν ξέρουμε, βέβαια, αν θα τολμήσει να διαβάσει μια τέτοια έκθεση και στα containers των δημόσιων σχολείων της γειτονικής Αρτέμιδας. 

Στη συνέχεια, οι ομιλητές αντάλλαξαν ευχές και φιλοφρονήσεις και αποχώρησαν μέσα σε θύελλα χειροκροτημάτων. Μόλις έφυγαν και οι τελευταίοι χειροκροτητές υπήκοοι, ο τόπος ησύχασε. Μόνο ένας βάτραχος από το γειτονικό Μεγάλο Ρέμα απέμεινε να αμπελοφιλοσοφεί και να απαγγέλει ένα ποίημα που οι ρίζες του χάνονται στις απαρχές του σύγχρονου νεοελληνικού κράτους.

Summer’s almost gone … Και περνάει τόσο γρήγορα το γ@μημένο. Όσο και να διαρκεί το καλοκαίρι του καθενός, ποτέ δεν είναι αρκετό. Γιατί είναι γλυκό. Σαν τη ζωή την ίδια. Μάλλον σαν τη ζωή που θα ήθελε ο καθένας μας να ζει όλο το χρόνο. Κι εδώ ακριβώς είναι το στοίχημα. Μπορείς να κάνεις τη ζωή σου ολόκληρη ένα μεγάλο φωτεινό καλοκαίρι;

Περίμενε κανείς κάποτε πως θα στρώνανε πολυθρόνες στην αμμουδιά και θα τις νοικιάζανε; Θα πίστευε ποτέ κανείς πριν από μερικές δεκαετίες ότι το νερό θα γινόταν εμπόρευμα και θα πουλιόταν σε μπουκαλάκια; Αμφιβάλλει κανείς πως σε λίγο καιρό θα πουλιέται αέρας υπό πίεση σε μπουκάλια; Αέρας από τα Άγραφα, ας πούμε. Αέρας από τον Ψηλορείτη. Αέρας κοπανιστός.

Μια γενιά, ίσως και δύο, μεγάλωσε με τη βεβαιότητα πως όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται. Γιατί, λοιπόν, να μην πουλιούνται και οι «καβάτζες» της Γαύδου, όπως αποκαλούνται τα λιγοστά και πολύτιμα σκιερά σημεία της; Μια Χανιώτισσα επιχειρηματίας, πολύ μπροστά από την εποχή της, έστησε στα καλύτερα σημεία επτά πολυτελείς σκηνές και τις διέθεσε προς ενοικίαση μέσω της γνωστής εταιρίας ενοικίασης Airbnb.

Εμείς δεν εκπλησσόμαστε από την πρωτοποριακή σκέψη της εν λόγω κυρίας. Εκπλησσόμαστε από την άρνηση της δημάρχου της Γαύδου να της δώσει αυτό το δικαίωμα. Σε ανάρτησή της, μάλιστα, η δήμαρχος του νησιού τοποθετείται επ' αυτού:

«Ένα μεμονωμένο περιστατικό που παρουσιάστηκε από επιχειρηματία Χανίων μετά από παρεμβάσεις της δημοτικής αρχής αλλά και συνέλευσης παραθεριστών έλαβε τέλος.

Τα δέντρα άρχισαν να ελεύθερα και πάλι για όποιον θέλει να φιλοξενηθεί. Εμπορικές δραστηριότητες στις καβάτζες δεν επιτρέπονται»

Στην εποχή αυτή που ζούμε των μετρίων
βασιλιάδες οι τρελοί των ηλιθίων

Active Member – Η Μελωδία της Παρακμής

Νέος πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας είναι από σήμερα ο Μπόρις Τζόνσον. Πολλά ειδησεογραφικά sites γράφουν πως πριν από λίγα χρόνια θα φάνταζε ανέκδοτο αυτό το ενδεχόμενο, αλλά μήπως είναι το μοναδικό; Ποιος θα φανταζόταν, για παράδειγμα, πριν από μερικά χρόνια ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα γινόταν πρόεδρος των ΗΠΑ; Ποιος θα φανταζόταν ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα γινόταν πρωθυπουργός της Ελλάδας; Ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης, από πλασιέ βιβλίων που προκαλούσε άφθονο γέλιο στις παρέες που τον έβλεπαν από την τηλεόραση, θα γινόταν υπουργός Ανάπτυξης παρακαλώ; Ότι ο Βασίλης Λεβέντης θα έμπαινε στη Βουλή και ο «σοβαρός» Νίκος Χατζηνικολάου θα του έπαιρνε συνέντευξη εφ όλης της ύλης δίνοντας έμφαση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Ότι ο άνθρωπος που ισχυρίζεται πως έχει στην κατοχή του επιστολές του Ιησού και τις πουλάει μαζί με το φάρμακο κατά της φαλάκρας, όντας ο ίδιος φαλακρός, θα έμπαινε και αυτός στη Βουλή και πως, ως γνήσιος "Χριστιανός", θα πρότεινε να στήσουμε ναρκοπέδια στον Έβρο;

Το ερώτημα που προκύπτει από τα παραπάνω παραδείγματα είναι: έχουν γίνει περισσότεροι οι ηλίθιοι σ΄αυτόν τον κόσμο ή σιγά-σιγά οι λογικοί αποσύρονται και αφήνουν χώρο στους ηλίθιους να κάνουνε παιχνίδι; Ό,τι και αν συμβαίνει, πάντως, τα πράγματα δεν είναι καθόλου αστεία. Οι φαιδροί αυτοί άνθρωποι, μέσα στη γελοιότητά τους, έχουν πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο τους και δεν υπάρχει τίποτα πιο απειλητικό για ένα λαό από τον ανισόρροπο ηγεμόνα

Αυτές τις μέρες διαβάζουμε πολλές ερμηνείες σχετικά με τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών. Άλλοι επικαλούνται οικονομικούς λόγους αναφέροντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε την υποστήριξη της μεσαίας τάξης, άλλοι μιλούν για «εθνικούς» λόγους επικαλούμενοι τη συμφωνία των Πρεσπών για σύνθετη ονομασία της γειτονικής χώρας και μάλλον λίγοι είναι αυτοί που μιλούν για τους ανθρώπους που έχασε μια για πάντα ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το χειρισμό του ΟΧΙ του δημοψηφίσματος της 5^ης Ιουλίου. Για έναν από αυτούς τους ανθρώπους θα διαβάσουμε τώρα

«Ψήφισε τρεις τέσσερις φορές αριστερά, κι ας του φαινόταν να `ναι κωμωδία όλα αυτά». Οι στίχοι αυτοί στριφογύριζαν συνεχώς στο μυαλό του όλη τη μέρα . Και δεν ήταν ούτε τρεις ούτε τέσσερεις οι φορές που είχε ψηφίσει Αριστερά. Μπορεί να ήταν και δεκατρείς ή δεκατέσσερεις, ίσως και περισσότερες. Δεν τις μέτρησε ποτέ. Άλλωστε, μέχρι το 2015, δεν είχε ποτέ πιστέψει ότι ένα κόμμα της Αριστεράς θα μπορούσε να κερδίσει τις εκλογές. Ψήφιζε, όμως, με συνέπεια, με αφοσίωση, με ανιδιοτέλεια. Δεν υπέκυψε ποτέ του στο δίλημμα να ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ για να μην έρθει η Δεξιά. Στα μάτια του τα δύο αυτά κόμματα ήταν ίδια ή σχεδόν ίδια. Ψήφιζε με βάση τη συνείδησή του και κάθε βράδυ των εκλογών περίμενε τα αποτελέσματα έχοντας μια μικρή ελπίδα πως τα πράγματα μπορεί να άλλαζαν έστω και λίγο και η Αριστερά να έβγαινε με ενισχυμένο ποσοστό, ώστε να μπορούσε να επηρεάσει λίγο περισσότερο τα πράγματα προς το καλό των φτωχών και των εργαζομένων. Μέχρι εκεί έφταναν οι προσδοκίες του