Εδώ και μερικές μέρες, οι περιπατητές και οι ασκούμενοι της κατηγορίας 6 της βεβαίωσης κατ΄εξαίρεση κυκλοφορίας πολιτών, που βαδίζουν στην περιοχή πάνω από το Πικέρμι, προς Διώνη και νοτιότερα, στην οδό Καρπασίας ακριβέστερα, συναντούν χωματουργικά μηχανήματα (φορτωτή, τσαπάκι και τσάπα μεγάλη) που ανοίγουν όρυγμα στα αριστερά του ανηφορίζοντα. Το όρυγμα υποδέχεται αγωγό ύδρευσης σε κατάλληλα διαμορφωμένη διατομή και στη συνέχεια επιχώνεται.

Κάποια σημεία μένουν ανοιχτά, μέχρι τις δοκιμές και την τελική παραλαβή του εγκατεστημένου αγωγού ή για άλλες συνδέσεις κλπ. Όλα μοιάζουν λογικά και τακτοποιημένα. Στα πλαίσια της κατασκευαστικής τέχνης και εμπειρίας.

 Δυστυχώς όμως δεν είναι έτσι.

Στις φωτογραφίες που ελήφθησαν στις 10/4 και σήμερα 11/4/2020, κραυγαλέες είναι οι εκχερσώσεις που έχει κάνει ο εργολάβος, υπό την προφανή ανοχή αν μη και αδιαφορία της επιβλέπουσας υπηρεσίας. Αρχικά εντοπίσαμε τη δημιουργία προσωρινού εργοταξίου σε δασική έκταση (φωτογραφία επικεφαλίδας) , ενέργεια η οποία αποτελεί τυπική εκχέρσωση αφού το πρόβλημα της εξεύρεσης χώρου προσωρινού εργοταξίου στην Ελλάδα, σχεδόν πάντα λύνεται εις βάρος του δάσους ή των δασικών εκτάσεων, που είναι δωρεάν για τον ανάδοχο και δεν χρειάζεται να καταβάλλει αντίτιμο,

Αυτό βέβαια προϋποθέτει ανοχή της επίβλεψης, αφού παραβιάζεται η περιβαλλοντική νομοθεσία και η περιβαλλοντική αδειοδότηση (εάν και εφόσον υπάρχει).

Δεδομένου πως και τα υποστελεχωμένα δασαρχεία δεν προλαβαίνουν να τα παρακολουθήσουν όλα, η πρακτική αυτή είναι πια καθεστώς.

Η άλλη εξόφθαλμη παρανομία που έχει λάβει χώρα, είναι μία άλλη εκχέρσωση, πριν από το σημερινό προσωρινό εργοτάξιο (απέναντι από τον αριθμό 1 της οδού Καρπασίας). Εκεί τα χώματα έχουν διαστρωθεί και πατηθεί από τα μηχανήματα, αλλά ο προσεκτικός παρατηρητής του κρασπέδου της οδού, βλέπει πως από κάτω έχουν διαστρωθεί μπάζα (ασφαλτικά) της ίδιας ποιότητας με εκείνα που είναι συσσωρευμένα στο σημερινό εργοτάξιο.

Τα διαστρωμένα μπάζα μέσα στην εκχερσωμένη έκταση και η αποκάλυψη του τι κρύβεται από κάτω (κράσπεδο όδού)

Αυτό υποδεικνύει πως αντί να φορτώσουν και να απομακρύνουν τα προϊόντα εκσκαφής, καθαίρεσης κλπ, σε κατάλληλο χώρο (όπως συμβατικά συνήθως προβλέπεται), τα διάστρωσαν εντός δασικής έκτασης και τα σκέπασαν με χώμα το οποίο επίσης διάστρωσαν και συμπύκνωσαν με το ίδιο βάρος των μηχανημάτων διάστρωσης.

Και μερικές ακόμα φωτοηραφίες του μ εγαλείου

Είναι πια καθημερινότητα  στο Πικέρμι και τις γειτονικές δασικές περιοχές να εντοπίζουμε από εκχερσώσεις μέχρι και σοβαρότερες αμφισβητήσεις του δασικού χαρακτήρα μεγάλων περιοχών. Η ντροπή των οικιστικών πυκνώσεων  είναι μία από αυτές τις σοβαρές παραβιάσεις, ειδικά όταν ο ίδιος ο δήμος παρεμβαίνει και καταθέτει πρόταση εξαίρεσης από τους δασικούς χάρτες. τεράστιας δασικής έκτασης, επειδή περιέχει 15 βίλες. Παραβιάζει δηλαδή ακόμα και τον αντισυνταγματικό ορισμό των οικιστικών πυκνώσεων, που θέλει συγκεκριμένη πυκνότητα οικοδομών εντός δάσους για να τους βαφτίσει «οικιστική πύκνωση». Με τις ενέργειες αυτές, ο δήμος πηγαίνει τον ορισμό της αυθαιρεσίας πολύ παραπέρα από τα όρια της αντισυνταγματικότητας (τα οποία τα έχει ήδη ξεφτιλίσει με τις υποβολές προτάσεων εξαίρεσης).

Τέλος πάντων, κοντά στα μεγάλα έρχονται αι τα μικρά, που δεν είναι καθόλου μικρά, όπως οι διαστρώσεις μπάζων και οι εκχερσώσεις στην Καρπασίας. Νόμιζαν πως θα ήταν αόρατες, τώρα που «μένουμε σπίτι»; Ποιος ξέρει, μπορεί.

ΥΓ Σήμερα μάθαμε από δημοτική σύμβουλο που έθεσε το θέμα στον δήμαρχο, αυτός αντί να ειδοποιήσει αμέσως τους επιβλέποντες να πράξουν τα νόμιμα,  της απάντησε πως «δεν έχουν παραλάβει ακόμα το έργο» και «πως θα τα πάρουν στο τέλος γιατί είναι προσωρινά» (θα του το είπαν φαίνεται οι ίδιοι οι εκχερσωτές)

Μάλλον δεν ξέρει και δεν θέλει να καταλάβει για τι πρόκειται, αφού η εκχέρσωση δεν μπορεί να «μαζευτεί» αλλά και ότι τα διαστρωμένα και πατημένα μπάζα πρέπει να σκαφτούν για να φύγουν, δηλαδή να γίνει καινούργια, μεγαλύτερη εκχέρσωση.

Προφάσεις εν αμαρτίαις. Φοβερή προχειρότητα και πολλές αμαρτίες και όλες εις βάρος του βουνού, του δάσους και του ίδιου του μέλλοντος. Και πάλι θα αρχίσουν οι χαζοί λεονταρισμοί των προστίμων και των ανούσιων και κατόπιν εορτής προσπαθειών συγκάλυψης.

Όλο τα ίδια και τα ίδια. Στο ίδιο πάντα έργο απορημένοι θεατές, κενών προφάσεων ακροατές

Η Κίνηση για ην προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος προχώρησε σε ακόμα μία καταγγελία προς την Περιφέρεια Αττικής (Περιφερειακή Ενότητα Ανατολικής Αττικής) για τους σωρούς από μπάζα που έχουν απορρίψει ασυνείδητοι στην πλημμυρική ζώνη του Μεγάλου Ρέματος. Στην Πετρέζα, στο Πλατύ Χωράφι, απέναντι από το νεκροταφείο της Ραφήνας (σε κοινή θέα)

Η περιφέρεια δεν πρέπει μόνο να προκαλεί καταστροφές στα ρέματα με τους εγκληματικούς καθαρισμούς. Οφείλει να τα προστατεύει από τους ασυνειδήτους, γιατί αυτοί δημιουργούν τις προϋποθέσεις για πολύ επικίνδυνα φαινόμενα. Καλείται λοιπόν, σε πρώτη φάση, να τα καθαρίσει. Να τα φορτώσει και να τα μεταφέρει σε κατάλληλους χώρους προορισμένους για απόρριψη αδρανών. Κατόπιν και αφού εντοπίσει τους ενόχους, να τους καταλογίσει το κόστος μαζί με ένα μεγάλο πρόστιμο, ή ας κάνει ό,τι η νομοθεσία ορίζει.

Τα μπάζα όμως πρέπει να φύγουν από το ρέμα άμεσα. 

Ακολουθεί η καταγγελία σε  Portable Document Format (PDF)

Στο τοπικό συμβούλιο Πικερμίου της 12ης Φεβρουαρίου 2020, τέθηκε μεταξύ άλλων και ως 4ο θέμα προς συζήτηση εντός ημερήσιας διάταξης, η πρόταση για να ανοίγουν τις Κυριακές τα καταστήματα της Δημοτικής Κοινότητας Πικερμίου. Μάλιστα στην σχετική  πρόσκληση προς τους συμβούλους, αναφέρεται και ο λόγος που γέννησε την σχετική πρόταση, ο οποίος είναι η «εναρμόνιση» των ωραρίων του Πικερμίου με εκείνα της Δημοτικής Κοινότητας Ραφήνας.

Ως πρόσθετος λόγος για τη συζήτηση της πρότασης  αναφερόταν και η καλύτερη(;) εξυπηρέτηση των πολιτών και του τουριστικού κοινού.

Παραδόξως δεν αναφερόταν ούτε ο εμπνευστής της πρότασης, ούτε και καμία τεκμηρίωση της ανάγκης που οδήγησε στην σχετική πρόταση – λύση.

Κλήθηκαν λοιπόν 6 τοπικοί σύμβουλοι (οι παρόντες στη συνεδρίαση) να γνωμοδοτήσουν επί της πρότασης, δίχως να γνωρίζουν

• Ποιος προτείνει
• Την τεκμηρίωση της πρόταση 

 Στις 29/1/2020 και στον ιστότοπο euro2day διαβάσαμε την ανάρτηση του κ. Φ. Κόλλια με τίτλο «Πού «κολλάει» η παραχώρηση των δέκα περιφερειακών λιμανιών» και υπότιτλο «Καθυστερεί η νομοθετική ρύθμιση που θα επιτρέπει πώληση οργανισμών λιμένων και όχι μόνο υπο παραχωρήσεις. Η δύσκολη εξίσωση με το αντισταθμιστικό τέλος του 5%. Γιατί δεν βιάζονται κυβέρνηση – ΤΑΙΠΕΔ». Φυσικά η είδηση αφορούσε και το λιμάνι της Ραφήνας, το οποίο τελεί υπό πώληση (και όχι πια παραχώρηση), είτε ανεξάρτητα είτε μέσω της υπάρχουσας παραχώρησης του ΟΛΠ, όντας τμήμα του πάλαι ποτέ «Αττικού Λιμενικού Συστήματος», που τη μία μετοχή του τη διαχειρίζεται  ο ήδη εκποιημένος  οργανισμός.

Η ανάρτηση του κ. Κόλλια και της Euro2day μας ενημερώνει πως η καθυστέρηση στην προώθηση της ρύθμισης, με την οποία ανατρέπεται το μοντέλο που είχε νομοθετήσει η προηγούμενη κυβέρνηση στις αρχές του 2019 (και που προέβλεπε μόνο υποπαραχωρήσεις δραστηριοτήτων και όχι πωλήσεις οργανισμών λιμένων όπως συνέβη με ΟΛΠ  και OΛΘ).

Για ορισμένα λιμάνια, όπως της Αλεξανδρούπολης, της Πάτρας, του Ηρακλείου, της Ηγουμενίτσας και της Καβάλας έχει εκδηλωθεί σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον. Η αμερικανική πλευρά μεταφέρει, για παράδειγμα, με κάθε ευκαιρία το ενδιαφέρον της για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Ο όμιλος Γκριμάλντι (Μινωικές Γραμμές κ.λπ.) έχει, επίσης, μεταφέρει στην κυβέρνηση το ενδιαφέρον του για τα λιμάνια του Ηρακλείου, της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας.

Η Ραφήνα προφανώς, δεν υπάγεται σε αυτά τα ορισμένα λιμάνια για τα οποία έχει εκδηλωθεί «σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον», σύμφωνα με τον συντάκτη. Βέβαια γνωρίζουμε από τις 4/12/2019 και από δημοσίευμα της Μ. Παπακωνσταντίνου στον ιστότοπο newsit.gr, πως υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον για τη Ραφήνα, αλλά με στόχο και προϋπόθεση την υλοποίηση του εκτρωματικού σχεδίου ανάπτυξης του, του τρομερού Monster Plan, όπως έχει εύστοχα χαρακτηρισθεί.

Screenshot του εγγράφου προς τον δήμο Ραφήνας στις 24/7/2019. Από τότε σιγή ασυρμάτου από τον δήμο

Είναι άδικο να συνδέεται στη συλλογική συνείδηση μία πόλη με τη βαρβαρότητα της εγκατάλειψης και παραμέλησης των ζώων. Των αδέσποτων ζώων ειδικά, που γνώρισαν την σκληρότητα του ανθρώπου πάνω από μία φορά. Μία όταν εγκαταλείφθηκαν και μία όταν έμαθαν τι θα πει «καταφύγιο αδέσποτων» σε συγκεκριμένους (και πλέον διωκόμενους γι΄αυτό) ελληνικούς δήμους.

Η λειτουργία του παράνομου και εκτός προδιαγραφών, καταφυγίου ζώων στη Ραφήνα, παρά τις χρηματοδοτήσεις - ενισχύσεις που έχουν δοθεί (;) δημιούργησε μία νέα αφοριστική περιγραφή, για τους τόπους που συναντιέται το αντίστοιχο φαινόμενο. Έτσι γίνεται λόγος για φαινόμενα Ραφήνας, ή για «Ραφήνες» εκεί που τα ζώα εγκαταλείπονται σε παράνομα «καταφύγια», ύποπτης προέλευσης και κατασκευής και ακόμα πιο ύποπτου σκοπού. Είναι η συλλογική αντίληψη, που συνοψίζει κα αφορίζει τόσο βάναυσα. ‘Όπως μιλούσαμε κάποτε για «Κωσταλέξια» ή για «Δαφνιά» και άλλα τέτοια ωραία και αφοριστικά.

Ας θυμηθούμε λίγο την ιστορία, για να ξέρουμε ποιοι έπρεπε να δράσουν και αδράνησαν, ποιοι έπρεπε να λειτουργήσουν και έμειναν άπραγοι.

Τον Ιούνιο του 2019 μέχρι και τις αρχές Ιουλίου του ίδιου χρόνου, η έρευνα της εφημερίδας «ΚΟΝΤΡΑ» και του δημοσιογράφου Γεράσιμου Λιόντου (1,2,3,4 κ.ά) ανέδειξε το μεγάλο πρόβλημα που υπήρχε στη Ραφήνα. Η περιφέρεια και οι υπηρεσίες της (Διεύθυνσης Αγροτικής και Κτηνιατρικής Πολιτικής της Περιφέρειας Αττικής - ΔΑΚΠ-ΠΑ), όπως και το Δασαρχείο Πεντέλης, στις 24/7/2019 προχώρησαν στους απαραίτητους ελέγχους και αφού εντοπίστηκαν οι παρανομίες, εξέδωσαν απόφαση κλεισίματος

Το διαβιβαστικό της απόφασης κλεισίματος (24/7/2019)

Προσέξτε ειδικά τα παρακάτω:

«Οι ανωτέρω περιγραφόμενοι και συγκεκριμένοι χώροι ουδέποτε έχουν λάβει άδεια ίδρυσης και άδεια λειτουργίας, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις για τα ενδιαιτήματα ζώων του Ν.604/1977 και του Π.Δ.463/1978.

 Από τα παραπάνω, αναφορικά με τους χώρους αυτούς και με τις αρμοδιότητες μας, διαπιστώθηκαν παραβάσεις του Ν.4039/2012, όσον αφορά στην συγκέντρωση αδέσποτων ζώων (σκύλων), σε μη αδειοδοτημένους χώρους, χωρίς την ύπαρξη ανάλογου ανθρώπινου δυναμικού για την διαχείρισή τους, σε πρόχειρες εγκαταστάσεις και χωρίς ύπαρξη βοηθητικών χώρων, όπως προβλέπονται από τις διατάξεις του Ν.604/1977 και του Π.Δ.463/1978…
 
α) Ο χώρος θα πρέπει να εκκενωθεί από τα ζώα, εντός του επομένου τριμήνου, ενεργοποιώντας την 5μελή Επιτροπή Παρακολούθησης του Προγράμματος Διαχείρισης των Αδεσπότων Ζώων Συντροφιάς του Δήμου, όπως προβλέπεται από το άρθρο 9, του Ν.4039/2012 και εφαρμόζοντας τις διατάξεις του Νόμου αυτού, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 46 του Ν. 4235/2014…

 Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αγροτικής και Κτηνιατρικής Πολιτικής, ως όφειλε, έστειλε την απόφασή του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών με σκοπό να γίνει δικαστική διερεύνηση. Γιατί σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 5 του νόμου 604 του 1977, «αι άνευ αδείας λειτουργούσαι Κλινικαί και Ενδιαιτήματα ζώων, κλείνονται υπό των Κτηνιατρικών αρχών τη συνδρομή των Αστυνομικών αρχών, οι δε παραβάται τιμωρούνται κατά τις διατάξεις του άρθρ.458 του Ποινικού Κώδικος».

 Όπως αντιλαμβάνεστε, η Εισαγελία Πρωτοδικών Αθήνας είναι υποχρεωμένη να κινήσει πειθαρχική διαδικασία σε βάρος τόσο του δημάρχου Ραφήνας όσο και όλων των πραγματικά εμπλεκόμενων σ’ αυτή την ιστορία της κατασκευής παράνομων καταφυγίων ζώων συντροφιάς.

Είναι άδικο να ταυτίζεται μία ολόκληρη πόλη με την βαρβαρότητα ή στην καλύτερη περίπτωση την ανευθυνότητα του δήμου και της περιστασιακής δημοτικής αρχής, η οποία μπορεί να μην προτίθεται να φροντίσει τα αδέσποτα όπως ορίζει ο νόμος, αλλά και η στοιχειώδης ανθρώπινη ευαισθησία, όμως την υποχρεώνει ο νόμος. Και όσο δεν το πράττει παρανομεί. Και όσο παρανομεί, τα ζώα υφίστανται τις συνέπειες της απραξίας και της αδιαφορίας. Και το όνομα της πόλης γίνεται συνώνυμο της βαρβαρότητας προς τα ζώα. Αυτό πρέπει να πάψει.

Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση ήταν η είδηση πως και στο Αίγιο κλείνει το εκεί παράνομο «καταφύγιο ζώων», το οποίο στην περιγραφή της είδησης από ντόπιους μας περιγράφηκε ως «νέα Ραφήνα». Εννοείται πως πρέπει αυτοί οι αφορισμοί να σταματήσουν άμεσα και το καλύτερο μέτρο που θα τους σταματήσει, δεν είναι τίποτα άλλο από την έστω και με τεράστια καθυστέρηση, κατασκευή ενός νόμιμου και λειτουργικού καταφυγίου για τα αδέσοιτα της περιοχής. Μέχρι να σταματήσει αυτό το φαινόμενο, των αδέσποτων, που μαζί με τα παράνομα καταφύγια των δήμων, μαρτυρούν το χαμηλό πολιτισμικό μας επίπεδο. Προς το παρόν, ελπίζουμε

Η είδηση της απόφασης άμεσης απομάκρυνσης των ζώων από το παράνομο καταφύγιο δημοσιεύτηκε και στην τοπική ειδησεογραφική σελίδα rpn.gr αλλά δεν επισημαινεται πως πρόκειται για την απόφαση που αυτοδίκαια προκύπτει, λόγω παρέλευσης του τριμήνου που ειχε δοθεί αρχικά αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να κάνει οτιδήποτε. Ό,τι δεν έγινε με την εντολή της Περιφέρειας, ανέλαβε να το κάνει ο Εισαγγελέας.

Και ο δήμος συνεχίζει να εκθέτει ....τον δήμο

Γράφημα αποτύπωσης των πράξεων του δήμου και κατάταξης τους σύμφωνα με την παρουσία ή την απουσία διαβούλευσης

Με την ευκαιρία της γενικής εφόδου και κατάληψης όλων των θέσεων από τη συμπολίτευση, σε επιτροπές και οργανισμούς, θέλουμε να υπενθυμίσουμε το ότι η Δημοκρατία στον δήμο Ραφήνας (και ενίοτε Πικερμίου) έχει καταρρεύσει από καιρό. Δεν χρειάζεται η κατάρτιση infographic για να το καταδείξει. Ούτε είναι κάτι άγνωστο ή μυστικό.

Σε μία σταθερά καθοδική πορεία, από το 2014 που έγινε ιδιαίτερα απότομη και πτωτική από το 2017 και μετά (που σίγουρα δεν είναι τυχαίο), πιστοποιείται από την κατάταξη των πράξεων του δήμου, όπως αυτές αναρτώνται στην Διαύγεια, σε συνδυασμό με την αποτύπωση των πεπραγμένων, όπως οι διαδικασίες και τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών.

Η στρατιωτική πειθαρχία (με το αζημίωτο προφανώς) φερ’ ειπείν των διοικούντων , ε τη μονολιθική θεώρηση των πραγμάτων, ουδεμία σχέση θα μπορούσε να έχει με τη  λέξη Δημοκρατία. Αλλά ας είναι. Ο καθένας πρέπει να αναρρωτηθει για τα δικά ου λάθη, ενδοσκοπώντας και όχι ομφαλοσκοπώντας.

Μαζεύοντας από την Διαύγεια αποφάσεις, πράξεις, γνωμοδοτήσεις, αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου, συστηματικά  από το 2014 (Σεπτέμβριος και ούτε αυτό είναι τυχαίο) μέχρι σήμερα και πριν μαζευτεί ένας μη διαχειρίσιμος όγκος δεδομένων, φτιάξαμε το συνημμένο InfoGraphic το οποίο δίνει την εικόνα και την τάση του δήμου, όπως άλλωστε την ξέρουμε και χωρίς αυτό το γράφημα.

 Σοφός λαός οι Κινέζοι, Πάντα είχαν μία τρομερή ικανότητα να αποστάζουν την βαρβαρότητα, την κτηνωδία, ακόμα και το γελοίο ή το ηλίθιο και να παράγουν νόμους, κανόνες και κάπου κάπου αποφθέγματα υψηλής αισθητικής. Άλλωστε και σήμερα εκφράζουμε την εκτίμηση μας για την κινέζικη παραγωγή σε αποφθέγματα κολλώντας και την επωδό «αρχαία κινέζικη παροιμία» σε ό,τι μας φανεί έξυπνο ή πικρή παγκόσμια αλήθεια και  διατυπώνεται με αφοριστική σκληρότητα.

Όπως ο μεταφραστής πολλών κινεζικών λογοτεχνημάτων  Λιν Γιουτάνγκ  διαπίστωνε, «Όταν μικρά ανθρωπάκια αρχίζουν να ρίχνουν μεγάλες σκιές, σημαίνει ότι ο ήλιος είναι κοντά στη δύση του.» σε μία εποχή που η πατρίδα του δεν είχε δεχτεί ακόμα  την πολιτιστική επανάσταση, που την καλλιέργησε μετά με τρόπους που το παραγόμενο αποτέλεσμα δεν είχε καμία σχέση με τον πολιτισμό, έδινε μία ιδέα για τον σαρωτικό κινέζικο ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Τον καπιταλισμό που θα ακολουθούσε τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Αυτό ίσχυε γιατί σε μία Κίνα που τους θεσμούς είχαν υποκαταστήσει τα πρόσωπα, ο ίσκιος των αχρείων μάκραινε και βάραινε πάνω στις ζωές των ανθρώπων και τη χώρα, καθιστώντας τη βαρβαρότητα τους νόμο.

Δεν θα αρχίσουμε την αφήγηση για το πως η Κίνα, η χώρα του Μάο και της πολιτιστικής επανάστασης κατάντησε η κοιτίδα του κτηνώδους καπιταλισμού της εξοντωτικής βιομηχανικής παραγωγής, με κατανάλωση ζώων και περιβάλλοντος. Είναι περιττό. Τα ζήσαμε άλλωστε. Μας έμεινε όμως από τη μεγάλη εικόνα της χώρας που παραδόθηκε στο τέρας, η επίκτητη ικανότητα να εντοπίζουμε τα μικρά ανθρωπάκια που αρχίζουν να ρίχνουν μεγάλους ίσκιους.  

Μόλις αντιληφθούμε τα μικρά αυτά ανθρωπάκια που ο ίσκιος τους μακραίνει, αυτόματα γυρίζουμε το βλέμμα προς τον ήλιο, φοβούμενοι πως θα δούμε τον ήλιο της ζωής χαμηλότερα από όσο νομίζαμε.

Τελευταία τα όσα συμβαίνουν στον δήμο Ραφήνας (και κατ’ όνομα Πικερμίου) μας θύμισαν τον Λιν Γιουτάνγκ.  

Κάτι με τις περιβαλλοντικές ζημίες που βρίσκονται στον Κολοφώνα τους, κάτι με τη βαναυσότητα που αντιμετωπίζεται ο μοναδικός διακεκριμένος αθλητικός σύλλογος του Πικερμίου, κάτι με τις προκλητικά επιλεκτικές «εξυπηρετήσεις» του δημοτικού κοινωνικού ιατρείου προς συγκεκριμένο αθλητικό σύλλογο, κάτι με αποφάσεις που δημοσιεύονται και επαναλαμβάνονται με άλλη υπογραφή,  ο Λιν Γιουτάνγκ είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Στον τόπο μας. Όχι στην Κίνα.

Εκεί έχασε τη μάχη με τα μικρά ανθρωπάκι προ πολλού, όπως την έχει χάσει και η δημοκρατία στον τόπο μας. Τα μικρά ανθρωπάκια που παριστάνουν τους  γίγαντες,  χαμήλωσαν τον ήλιο της τόσο πολύ, γιατί τόσο πολύ τους χρειαζόταν..

Σοφός λαός οι Κινέζοι, Πάντα είχαν μία τρομερή ικανότητα να αποστάζουν την βαρβαρότητα, την κτηνωδία, ακόμα και το γελοίο ή το ηλίθιο και      να παράγουν νόμους, κανόνες και κάπου κάπου αποφθέγματα υψηλής αισθητικής. Άλλωστε και σήμερα εκφράζουμε την εκτίμηση μας για την  κινέζικη παραγωγή σε αποφθέγματα κολλώντας και την επωδό «αρχαία κινέζικη παροιμία» σε ό,τι μας φανεί έξυπνο ή πικρή παγκόσμια αλήθεια    και  διατυπώνεται με αφοριστική σκληρότητα.

Όπως ο μεταφραστής πολλών κινεζικών λογοτεχνημάτων  Λιν Γιουτάνγκ  διαπίστωνε, «Όταν μικρά ανθρωπάκια αρχίζουν να ρίχνουν   μεγάλες σκιές, σημαίνει ότι ο ήλιος είναι κοντά στη δύση του.» σε μία εποχή που η πατρίδα του δεν είχε δεχτεί ακόμα  την πολιτιστική     επανάσταση, που την καλλιέργησε μετά με τρόπους που το παραγόμενο αποτέλεσμα δεν είχε καμία σχέση με τον πολιτισμό, έδινε μία ιδέα για τον   σαρωτικό κινέζικο ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Τον καπιταλισμό που θα ακολουθούσε τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Αυτό ίσχυε γιατί σε   μία  Κίνα που τους θεσμούς είχαν υποκαταστήσει τα πρόσωπα, ο ίσκιος των αχρείων μάκραινε και βάραινε πάνω στις ζωές των ανθρώπων και τη χώρα, καθιστώντας τη βαρβαρότητα τους νόμο.

Δεν θα αρχίσουμε την αφήγηση για το πως η Κίνα, η χώρα του Μάο και της πολιτιστικής επανάστασης κατάντησε η κοιτίδα του κτηνώδους καπιταλισμού της εξοντωτικής βιομηχανικής παραγωγής, με κατανάλωση ζώων και περιβάλλοντος. Είναι περιττό. Τα ζήσαμε άλλωστε. Μας έμεινε όμως από τη μεγάλη εικόνα της χώρας που παραδόθηκε στο τέρας, η επίκτητη ικανότητα να εντοπίζουμε τα μικρά ανθρωπάκια που αρχίζουν να ρίχνουν μεγάλους ίσκιους.  

Μόλις αντιληφθούμε τα μικρά αυτά ανθρωπάκια που ο ίσκιος τους μακραίνει, αυτόματα γυρίζουμε το βλέμμα προς τον ήλιο, φοβούμενοι πως θα δούμε τον ήλιο της ζωής χαμηλότερα από όσο νομίζαμε.

Τελευταία τα όσα συμβαίνουν στον δήμο Ραφήνας (και κατ’ όνομα Πικερμίου) μας θύμισαν τον Λιν Γιουτάνγκ.  

Κάτι με τις περιβαλλοντικές ζημίες που βρίσκονται στον Κολοφώνα τους, κάτι με τη βαναυσότητα που αντιμετωπίζεται ο μοναδικός διακεκριμένος αθλητικός σύλλογος του Πικερμίου, κάτι με τις προκλητικά επιλεκτικές «εξυπηρετήσεις» του δημοτικού κοινωνικού ιατρείου προς συγκεκριμένο αθλητικό σύλλογο, κάτι με αποφάσεις που δημοσιεύονται και επαναλαμβάνονται με άλλη υπογραφή,  ο Λιν Γιουτάνγκ είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Στον τόπο μας. Όχι στην Κίνα.

Εκεί έχασε τη μάχη με τα μικρά ανθρωπάκια προ πολλού, όπως την έχει χάσει και η δημοκρατία στον τόπο μας. Τα μικρά ανθρωπάκια που παριστάνουν τους  γίγαντες,  χαμήλωσαν τον ήλιο της τόσο πολύ, γιατί τόσο πολύ τους χρειαζόταν..

Από κατοίκους της πειοχής ΝΗΡΕΑ Ραφήνας λάβαμε την παρακάτω επιστολή. Οι κότοικοι επισημαίνουν την υστερία των αποψιλώσεων που έχει καταλάβει τους κατοίκους της ευρύτρης περιοχής (θυμηθείτε τις περσινές μας επισημάνσεις για υλοτομίες ζωντανών, ιστάμενων κωνοφόρων δέντρων την ίδια ώρα που αγνοιούσαν καμένα άτομα πλατυφύλλων ειδών).

Υπενθυμίζουμε πως οι αποψιλώσεις σε οικόπεδα μπορούν να αφορούν το σύνολο της βλάστησης, εφόσον υπάρχει οικοδομική άδεια, ή υπάρχει ήδη οικοδομή μέσα στο οικόπεδο. Διαφορετικά αυτό που επιτρέπεται (αλλά σπάνια γίνεται) είναι η αποψίλωση και η απομάκρυνση της νεκρής παρεδαφιαίας βλάστησης (χόρτα) αλλά όχι της ξυλώδους, σε εκτάσεις αλσυλλίων. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις ειδικής άδειας από τη δασική αρχή και εκείνες της άδειας εργασιών μικρής κλίμακας. Τα αναφέρουν άλλωστε οι κάτοικοι που υπογράφουν την παρακάτω επιστολή.

Ακολουθεί η επιστολή κατοίκων του Νηρέα

Τους τελευταίους καλοκαιρινούς μήνες στην περιοχή Νηρέα (λογικά και σε άλλες περιοχές της Ραφήνας), είναι συνηθισμένο το φαινόμενο να μπαίνουν μπουλντόζες σε ιδιόκτητα οικόπεδα και από καταπράσινα να τα μετατρέπουν σε κυριολεκτικά οργωμένες περιοχές. Η ανησυχία για τον κίνδυνο πυρκαγιάς είναι ευνόητη, μετά την περσινή καταστροφή, όμως έχουμε φτάσει ήδη στο άλλο άκρο, σε μια ισοπεδωτική λογική. Αποψιλώνεται πλήθος θάμνων και άλλων δασικών ειδών που όχι μόνο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο πυρκαγιάς, αλλά υπό προϋποθέσεις μπορούν να λειτουργήσουν ανασταλτικά.Εγείρονται τα παρακάτω ερωτήματα:

Ένας δημοσιογράφος ο οποίος είναι σφόδρα αντιπαθής για την πάντα στρατευμένη θέση του και τα μόνιμα χάδια στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, είναι ο Άρης Πορτοσάλτε. Ακόμα όμως και αυτός ο ίδιος, ο στρατευμένος  και εμβαπτισμένος στο ξιδόκρασο της προπαγάνδας, δεν άντεξε τα κατά ριπάς ψέματα που εκτόξευσε ο φερόμενος ως δήμαρχος Ραφήνας (το Πικερμίου αμφισβητείται).

Είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς τον ΣΚΑΪ και ειδικότερα τον Άρη Πορτοσάλτε, αλλά όταν μάθαμε  πως ο παραπάνω φερόμενος ως δήμαρχος, μετά από συνεννοήσεις και προφανώς  και πιέσεις εκ μέρους του, έδωσε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό ΣΚΑΪ, δεν αντέξαμε την πρόκληση και αναζητήσαμε τη συγκεκριμένη συνέντευξη  για να θαυμάσουμε το ταλέντο που έχασε η ελληνική μυθοπλασία, για να το αρπάξει δυστυχώς η ελληνική αυτοδιοίκηση.

Εδώ βρίσκεται το link (κλικ) για να ακούσετε όλη την εκπομπή (απευθύνεται σε μερακλήδες και φανατικούς  φίλους του Α. Πορτοσάλτε αλλά επειδή σας συμπονάμε, σας δίνουμε και εναλλακτική.

Εδώ βρίσκεται ένα link (κλικ) για να ακούσετε μόνο το απόσπασμα των 17 σχεδόν λεπτών του φερόμενου ως δημάρχου που ως συνήθως, παρουσιάζει μία δικιά του πλαστή εικόνα ΄που όλα έχουν γίνει σωστά και ν δεν έχει γίνει κάτι σωστά, κάποιος άλλος φταίει

Εν συνόψει.....