Ένα δημοσίευμα τον New York Times, το οποίο συσχετίζει τεκμηριωμένα και σοβαρά, την υποβάθμιση και τελικά την εξαφάνιση των δασών, με τη δυνατότητα μεταπήδησης παθογόνων μικροοργανισμών στον άνθρωπο. Στον άνθρωπο που δεν καταλαβαίνει, όπως δεν καταλαβαίνουν οι Χατζηδάκηδες και Μητσοτάκηδες, οι Bolsonaro και οι Trump όπου γης, τους μηχανισμούς της Φύσης.   

Ετοιμάζονται να κάνουν νόμο του κράτους ένα κατασκεύασμα που ξεκίνησε από τον ανεκδιήγητο «οικολόγο - ΣΥΡΙΖΟπράσινο» Τσιρώνη, συνεχίστηκε με τον αναίσθητο σε θέματα περιβάλλοντος Φάμελλο και τώρα ο Χατζηδάκης και ο Μητσοτάκης θα ολοκληρώσουν την τερατογένεση. Η καταπάτηση, η εκχέρσωση και ο αφανισμός δασών, υγροτόπων, προστατευόμενων περιοχών γενικά, γίνεται νόμος του αστείου μας κράτους.

Λόγος πολύς για την επιστήμη τελευταία. Ιοί και λοιμώξεις μονοπωλούν την παγκόσμια σφαίρα. Αρρώστιες, θάνατοι και άλλα δεινά, επειδή εμφανίστηκε ένας ιός ο οποίος διαδίδεται εύκολα. Όλοι γονάτισαν μπρος στον επιστήμονα και ζήτησαν τη συνδρομή του. Όσοι τον άκουσαν, λένε πως κρατήθηκαν. Όσοι δεν τον άκουσαν (βλ. τις ΗΠΑ, την Αγγλία ή την Ιταλία με τις μεγάλες αγορές μόδας, ή την Κίνα με τα εργοστάσια) λαμβάνουν τα επίχειρα της επιλογής τους. Όσοι άργησαν ή δεν άκουσαν και διάλεξαν χρηματιστήριο και φάμπρικα,  τώρα μετράνε φέρετρα

Η επιστήμη πάλι συσχετίζει την εξάπλωση και μετάλλαξη νέων παθογόνων μικροοργανισμών  ή των ακόμα πιο απλών κυτταρικών παρασίτων, που είναι οι ιοί, με την φρικτή αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος και πιο ειδικά με την αποδάσωση (Bolsonaro, τα ακούς; Χατζηδάκη, ίδρωσε το αυτί σου; Μητσοτάκη θες να βαφτίσουν τους νέους ιούς και τις πανδημίες τους  με το όνομα σου; COULI-19 πχ;)

Το άρθρο που αναδημοσιεύουμε από το dasarxeio.com, είναι ένα άρθρο της έγκριτης New York Times, που μέσα στο θανατικό που σκεπάζει τη μητρόπολη, αναλύει και εμβαθύνει στα αίτια  και όχι στις λεπτομέρειες.

Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του:

Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας

 και η Ελλάς τους Έλληνας.

Εμμανουήλ Ροΐδης

Το 1946 ο Δ. Πικιώνης σημείωνε «Διότι εις την χώραν της διαυγείας, το παν ευρίσκεται εις φανεράν ανταπόκρισιν προς τα άλλα και τα μακράν κείμενα. Δεν είναι λ.χ. αδιάφορον διά την Ακρόπολιν τι θα κτισθεί επί του Λυκαβηττού. Η δενδροφύτευσις του τελευταίου φαίνεται, διά τους από του Σαρωνικού θεωμένους το λεκανοπέδιον, ως μελανόν στίγμα όπισθεν της Ακροπόλεως, το οποίον καταστρέφει την λοιπήν αρμονίαν του τοπίου…»

Επρόκειτο για την -ολιστική θα λέγαμε σήμερα- άποψη του αρχιτέκτονα που διαμόρφωσε τον αρχαιολογικό  χώρο γύρω από  την Ακρόπολη, αλλά  και τον λόφο Φιλοπάππου. Πρόκειται για την άποψη ενός μεγάλου της αισθητικής και του πολιτισμού, για τον οποίο μάλιστα είχε και την αντίληψη πως όλες οι εκφάνσεις του ανά τον κόσμο, έχουν κοινή βάση και καταγωγή.

Τι θα έλεγε λοιπόν σήμερα ο μεγάλος της αισθητικής (αλλά και λάτρης του Αττικού πρασίνου αφού φρόντισε τη φύτευση γύρω από την Ακρόπολη αλλά και την αναδάσωση των κοντινών της  λόφων), αν έβλεπε την άλωση της Αττικής; Αν έβλεπε την καταστροφή του τόπου που κάποτε υμνήθηκε για το τοπίο που συνέθεταν οι κυρίαρχοι ορεινοί του όγκοι, με τις απόκρημνες πλαγιές που κατέληγαν είτε στις μικρές πεδιάδες της ενδοχώρας ή σε δαντελωτές ακρογιαλιές;  

Το να αγαπάει κανείς έναν τόπο σαν την Αττική, τον καθιστά εραστή ενός νεκρού σώματος. Το πνεύμα του αττικού τοπίου, που αποτελούσε την ψυχή του τόπου,  έχει από πολύ καιρό πετάξει. Έχει πετάξει σε «τόπο αναψύξεως», καμένο και σκαμμένο  από τα ατελείωτα μαρτύρια που του επιφύλασσε ο άνθρωπος. Ο κάτοικος και –με τον νου του- αφέντης του φορτωμένου Ιστορία και Κάλλος, τόπου. Τόπου που οι διαφωνίες των «λογίων» κάποτε, είχαν επίκεντρο το αν τα πευκοδάση του δεν έδεναν αρμονικά με το κατάλευκο μάρμαρο και τους αρχαιολογικούς του χώρους. Σε μία αμιγώς νεοελληνική παράδοση, δημιουργήθηκαν δύο στρατόπεδα. Εκείνων που ήθελαν την Αττική φυτεμένη και εκείνων που ήθελαν τα βράχια της γυμνά. Ακόμα και έτσι όμως, ακόμα και οι λάτρεις των γυμνών βράχων θα έφριτταν αντικρύζοντας την σημερινή κατάσταση, στην οποία έχει υποβαθμιστεί ο κάποτε θείος τόπος.

Ο αφανισμός των δασών της, η διαγραφή –σαν να ήτα γραμμές στο χαρτί-  των 400 και πλέον ρεμάτων της, πηγές ζωής και υγείας για τον τόπο, η άναρχη και ακαλαίσθητη, εντελώς  βάρβαρη δόμηση, πραγματικός ύμνος στον νεοπλουτισμό και το kitsch, έχουν μετατρέψει την Αττική στο φαιό νταμάρι, όπως την περιγράφει με ποιητική ακρίβεια, ο Άλκης Αλκαίος.

Ρέματα χτισμένα, μέσα στην φυσική κοίτη.  Θα διευθετηθούν και θα σβήσουν προς δόξα του βιαστή του Συντάγματος (ρ. Ζούμπερι)

Αφορμή για την ανάρτηση αυτή ήταν οι εικόνες που αποκαλύφθηκαν μετά το ολοκαύτωμα της 23ης Ιουλίου 2018, στο ανατολικό Πεντελικό και που υφίστανται ακόμα και σήμερα (φωτ. τίτλου). Η ασχήμια (που για καιρό την κάλυπτε καλοπροαίρετα το πευκοδάσος) αποκαλύφθηκε. Και η αποκάλυψη σταδιακά επεκτάθηκε αφού  ότι δεν κάηκε κόπηκε από την φωτιά, κόπηκε από τον αφιονισμένο όχλο που με το φορτίο της εποχής δεν ήταν ικανός να σκεφτεί παραπάνω. Ήταν και η απουσία αρμοδίων που διευκόλυνε την επέκταση της καταστροφής, αλλά η κυρίως ζημιά ήταν η σύντομη αλλά υψηλής καταστροφικής έντασης πυρκαγιά.  Η ασχήμια αυτή κρατάει ακόμα, κυρίαρχο στοιχείο του τόπου.

Και επειδή στην Ελλάδα αποτελεί θεσμό πια, εκεί που οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν επεμβαίνουν, είτε γιατί δεν μπορούν ή γιατί δεν θέλουν, εκεί ριζώνουν και αναπτύσσονται πολιτικές καριέρες.

Υποψήφιοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, περιφερειάρχες και περιφερειακοί σύμβουλοι αγκαλιάζουν τους αυθαιρετούντες και ασχημονούντες. Μαζί και η κεντρική εξουσία. Βαφτίζουν τον καταπατημένο τόποο και με ένα όνομα που βρίσκουν, από τον καιρό του Κέκροπα (για να έχει και λόγια νομιμοποπίηση τρομάρα τους). Μετά τα βαφτίσια τρώνε.  Όλοι μαζί σε έναν χορό, όμοιο με εκείνον που χορεύουν τελετουργικά ανθρωποφάγοι πάνω από το μεγάλο γεύμα της ημέρας. Και στο κέντρο είναι το δάσος, το ρέμα, το βουνό, η παραλία, η Αττική η ίδια.

Και αφού ξεκινήσαμε με τον λόγο του πάντα επίκαιρου Εμμανουήλ Ροΐδη, ας κλείσουμε με μία άλλη δική του αποστροφή. Αναφερόμενος στη απαίσια αντιμετώπιση της ελληνικής (και βέβαια της αττικής) φύσης από τον Έλληνα πολίτη, σημειώνει:

«Πολύ τεχνοκρίται κατηγόρησαν τους αρχαίους ως ανίκανους να αισθανθώσι και να υμνήσωσι τα θέλγητρα της φύσεως, όπως οι σήμερον ρομαντικοί. Την μομφήν ταύτην δύναται να εύρη άδικον ο αναγιγνώσκων τον Οιδίποδα επί Κολωνώ ή τον Ιππόλυτον Στεφανηφόρον, όχι όμως και ο αποβλέπων εις την παρά των απογόνων αυτών ανοχήν της καταστροφής των δασών και της μεταποιήσεως εις άσβεστον των γραφικοτάτων λόφων* των Αθηνών»

(Ροΐδης Δ. Εμ., «Αι εξοχαί των Αθηνών», Αθήνα 1896).

* ΣτAttica Voice Και των Αττικών Βουνών εν γένει θα λέγαμε σήμερα

Αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο του Αντώνη Καπετάνιου (Δασολόγου - περιβαλλοντολόγου) «Αθήνα ζεις; Η πόλη που έφυγε, η πόλη που μένει» Εκδόσεις Φιλιππότη, 2006 

Φωτογραφίες Attica Voice

Ο πλανήτης υποφέρει από τον βάρβαρο ιό που τον μολύνει, εδώ και εκατοντάδες χρόνια.

Ο άνθρωπος που ζούσε αρμονικά με τη Φύση έχει μεταλλαχθεί σε θανατηφόρο μίασμα του γαλάζιου πλανήτη, δήμιο της ζωής και της Φϋσης. Βλέπει και μετράει τα βήματα προς την καταστροφή, αλλά δεν κάνει βήμα πίσω. Ως υβριστής, θέλει να επιβληθεί παντού στον πλανήτη. Στη γη και στο νερό, στον αέρα και τη θαλασσα.

Χτίζει δάση, αποξηραίνει λίμνες, μπαζώνει ρέματα, ισοπεδώνει βουνά, εξαφανίζει ζωικά ή φυτικά είδη για διασκέδαση. Για σπορ,λένε οι κυνηγοί. Για την αναπτυξη λένε οι πολιτικάντηδες, τάζουν οι βλαχοδήμαρχοι και βλαχοπεριφερειαρχες

Οι αρχαίοι πολιτισμοί, που ζούσαν σε αρμονία με την Φύση, μπολιάστηκαν με τον καπιταλισμό και τον πυρετό του κέρδους με κάθε θυσία. Οι άνθρωποι μετατράπηκαν σε θηρία που αλληλοσπαράσσονται και καταστρέφουν την ίδια την κοιτίδα τους. Πόσο θα ανεχτεί ο πλανήτης αυτή τη μόλυνση; Πόσο τελικά μετράει, πόσο αξίζει η ζωή των ανθρώπων μέσα στην απεραντοσύνη του Σύμπαντος; Πόσο σοβαρές θα είναι οι επιπτώσεις από τον αφανισμό του τρομερού, φονικού ιού στον οποίο έχει μεταλλαχθεί ο άνθρωπος;

Με τα τραγελαφικά που συμβαίνουν με τις εθελοντικές αναδασώσεις, καιρός ήταν να εκδοθεί μία εγκύκλιος που να τοποθετεί τα πράγματα στη σοβαρή διάσταση τους. Επί καιρό, κάθε τύπος που είχε δύο γλάστερες με πικροδάφνες και μία γαζία περίσεμμα, ξεκινούσε ως "εθελοντής" να "αναδασώσει", να υποκαταστήσει δηλαδή (και όχι να υποβοηθήσει) το δάσος να αναγεννηθεί. Τις περισσότερες φορές κατέληγε σε τραγωδία το εγχείρημα, αν δεν κατέληγε σε κωμωδία, αφού φύτευαν δίχως πρόνοια συντήρησης νεοφυτείας ή καλλιέργειας σε επόμενο στάδιο.

Έτσι λοιπόν η Γενική Διεύθυνση Δασών & Δασικού Περιβάλλοντος του ΥΠΕΝ εξέδωσε εγκύκλιο  με οδηγίες για τα εθελοντικά έργα και εργασίες αναδασώσεων από φορείς, φυσικά ή νομικά πρόσωπα και εθελοντές.

Όπως αναφέρει η εγκύκλιος, υφίσταται η δυνατότητα να εκτελούνται έργα και εργασίες αναδασώσεων από φορείς φυσικά ή νομικά πρόσωπα, εθελοντές (ομάδες πολιτών ή μέλη συλλόγων κ.α.) και σχολεία, με δαπάνη τους και χωρίς καμιά επιβάρυνση του Δημοσίου, μετά από σχετική έγκριση της αρμόδιας δασικής υπηρεσίας στην οποία ορίζονται οι όροι εκτέλεσης, επίβλεψης και παραλαβής του έργου στα πλαίσια εφαρμογής ισχυουσών σχετικών διατάξεων.Βασικές αρχές που πρέπει να τηρούνται

Οι αναδασώσεις είναι έργα δαπανηρά, επιδρούν άμεσα στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και έχουν σκοπό την αποκατάσταση διαταραχθέντων, από διάφορες αιτίες (πυρκαγιές, διάβρωση του εδάφους, εκχερσώσεις κ.λ.π.), δασικών οικοσυστημάτων. Για το σκοπό αυτό και προκειμένου να είναι επιτυχής μία αναδάσωση θα πρέπει να τηρούνται οι ακόλουθες βασικές αρχές:

Αρχή 1: Είναι δυνατή μόνο εκεί, όπου ο σταθμός θα μπορούσε να αναδασωθεί και μόνος του φυσικά.

Αρχή 2: Η φυσική αναδάσωση αποτελεί το ιδεώδες αρχικό στάδιο της αναδάσωσης.

Αρχή 3: Πρέπει να ακολουθεί ή να εκμεταλλεύεται, κατά το δυνατό, τη φυσική διαδοχή, να τη συντομεύει και να την οδηγεί με τέτοιο τρόπο, ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα στο σκοπό που έχουμε καθορίσει.

Αρχή 4: Πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά το δυνατό αυτοφυή και ενδημικά είδη.

Αρχή 5: Πρέπει να χρησιμοποιούνται προελεύσεις από όμοιους ή ανάλογους σταθμούς με εκείνους της προς αναδάσωσης περιοχής.

Αρχή 6: Πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και οι συνοικολογικές συνθήκες.

Σε ποιες εκτάσεις γίνονται 

Τα εθελοντικά έργα και εργασίες γίνονται σε δημόσιες δασικού χαρακτήρα εκτάσεις και θα αφορούν:

1. καμένες εκτάσεις,
2. εκτάσεις που είχαν αναδασωθεί στο παρελθόν με χαμηλό ποσοστό επιτυχίας,
3. εκτάσεις υποβαθμισμένων δασών,
4. συμπληρώσεις φυτεύσεων προς εμπλουτισμό και αναβάθμιση δασικών οικοσυστημάτων.

Φορείς υλοποίησης

Για τα εθελοντικά έργα και εργασίες αναδασώσεων διακρίνονται δύο (2) κατηγορίες φορέων υλοποίησης:

Α. ΦΥΣΙΚΑ Ή ΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ

Δύναται να εκτελεστεί εθελοντικό έργο και εργασίες αναδάσωσης εντός δημοσίου δασικού χαρακτήρα εκτάσεων από φυσικό ή νομικό πρόσωπο, με δαπάνη του και χωρίς καμιά επιβάρυνση του Δημοσίου, μετά από σχετική έγκριση της αρμόδιας δασικής υπηρεσίας, στην οποία ορίζονται οι όροι εκτέλεσής, επίβλεψης και παραλαβής του έργου στα πλαίσια εφαρμογής των σχετικών διατάξεων (αναλυτικές πληροφορίες στο κείμενο της εγκυκλίου).

Προϋποθέσεις για την ως άνω εκτέλεση του έργου αποτελούν τα εξής:

1. Κήρυξη της έκτασης ως αναδασωτέας εφόσον απαιτείται από τη δασική νομοθεσία.
2. Να υπάρχει αρμοδίως εγκεκριμένη μελέτη αναδάσωσης.
3. Στις περιπτώσεις όπου δεν υφίσταται αρμοδίως εγκεκριμένη μελέτη, δύναται, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 49 του N. 4412/2016, να συντάσσεται και να χρηματοδοτείται η μελέτη από το φυσικό ή νομικό πρόσωπο χωρίς καμία επιβάρυνση του Δημοσίου. Η εκπόνηση της μελέτης αναδάσωσης θα γίνεται από Δασολόγο σύμφωνα με τις διατάξεις της ισχύουσας δασικής νομοθεσίας και τις τεχνικές προδιαγραφές που καθορίστηκαν με την υπ ́ αριθμ. 53418/3576/εγκ/162/14-10-1969 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας. Στη συνέχεια ακολουθεί η έγκριση της μελέτης αναδάσωσης από τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες.
4. Έκδοση απόφασης του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, με την οποία εγκρίνεται το έργο και καθορίζονται οι όροι, με τους οποίους θα εκτελεσθεί αυτό, καθώς και η επίβλεψη και παραλαβή του από τις αρμόδιες δασικές υπηρεσίες. Ομοίως, καθορίζονται οι προθεσμίες εκτέλεσης με απόφαση του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
5. Η εκτέλεση του αναδασωτικού έργου και εργασιών γίνεται με δαπάνη του ιδίου φυσικού ή νομικού προσώπου, χωρίς καμία επιβάρυνση του Δημοσίου.
6. Προκειμένου να διασφαλισθεί η αρτιότερη εκτέλεση του έργου της αναδάσωσης, το φυσικό ή νομικό πρόσωπο δύναται να αναθέσει την εκτέλεση του έργου σε εργολήπτη δημοσίων δασοτεχνικών έργων (Ε.Δ.Δ.Ε.) ή σε εργοληπτική επιχείρηση εγγεγραμμένη στα Μ.Ε.Ε.Π. Πρασίνου ή Μ.Ε.Κ Πρασίνου στελεχωμένη από Δασολόγο ή Δασοπόνο (ανάδοχος), εφαρμόζοντας τις διατάξεις περί εκτέλεσης δημοσίων δασοτεχνικών έργων.
7. Οι δασικές υπηρεσίες, έχοντας την υποχρέωση προστασίας της βιοποικιλότητας και του δασικού οικοσυστήματος, θα πρέπει να διαθέσουν το απαραίτητο φυτευτικό υλικό από τα δημόσια δασικά φυτώρια. Η διάθεση του φυτευτικού υλικού γίνεται μετά από αίτηση του φορέα εκτέλεσης του έργου, σύμφωνα με τις προτεραιότητες και τους όρους διάθεσης που έχουν τεθεί στην υπ’ αριθ. 115378/2059/22-10-2010 (ΑΔΑ:4ΙΞ90-Χ) διαταγή του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής. Στην περίπτωση που δεν έχει προγραμματιστεί παραγωγή ή δεν υπάρχει επάρκεια δασικού φυτευτικού υλικού από τις Δασικές Υπηρεσίες δύναται η προμήθεια του φυτευτικού υλικού να γίνεται από ιδιωτικά δασικά φυτώρια, μετά από έλεγχο ποιότητας και προέλευσης του φυτευτικού υλικού από τις αρμόδιες Δασικές Υπηρεσίες.
8. Ο φορέας εκτέλεσης του έργου και ο ανάδοχος έχει την ευθύνη για τη σωστή φύλαξη και αξιοποίηση του διατιθέμενου φυτευτικού υλικού.
9. Η αρμόδια δασική αρχή συντάσσει το πρωτόκολλο εγκατάστασης του φορέα εκτέλεσης ή του αναδόχου και επιβλέπει την εκτέλεση του έργου. Στην περίπτωση που ο φορέας εκτέλεσης του έργου ή/και ο ανάδοχος αρνούνται τη συνεργασία και δεν συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της αρμόδιας δασικής αρχής, ανακαλείται η ανωτέρω εγκριτική απόφαση (περίπτωση 4), υποχρεώνεται ο φορέας εκτέλεσης ή/ο ανάδοχος να απομακρύνει από το χώρο του έργου τα τυχόν μηχανικά ή άλλα μέσα που χρησιμοποιεί, και να επαναφέρει την έκταση στην πρότερα κατάσταση. Επίσης, σε περίπτωση όπου διαπιστωθεί οποιαδήποτε αλλοίωση με υπαιτιότητα του φορέα εκτέλεσης του έργου και του αναδόχου, θα εφαρμόζονται οι κυρώσεις, όπως προβλέπονται από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας.
10. Η προσωρινή και οριστική παραλαβή του έργου γίνεται από την αρμόδια δασική αρχή, αφού, προηγουμένως, διαπιστωθεί ότι το έργο εκτελέστηκε σύμφωνα με τους όρους που τέθηκαν με την απόφαση του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης.
11. Ο φορέας εκτέλεσης του έργου και ο ανάδοχος είναι υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν τις σχετικές διατάξεις της δασικής νομοθεσίας για την εκτέλεση των δασοτεχνικών έργων σε δημόσια δάση και δασικές εκτάσεις, καθώς και τις σχετικές οδηγίες της αρμόδιας δασικής αρχής για την προστασία του δασικού χαρακτήρα εκτάσεων από πυρκαγιές και εν γένει βλάβες στο οικοσύστημα.
12. Στο χώρο του έργου αναρτάται ενημερωτική πινακίδα σύμφωνα με τις διατάξεις που διέπουν τους κανόνες δημοσιότητας και μετά από υπόδειξη της θέσης από τη δασική αρχή.
13. Η εκτέλεση των αναδασωτικών έργων και εργασιών από τον φορέα εκτέλεσης του έργου δεν φέρουν καμία μεταβολή στο δασικό χαρακτήρα της έκτασης ή στο ιδιοκτησιακό καθεστώς της.
14. Το δημόσιο δεν φέρει καμία ευθύνη για τυχόν εκνίκηση της αναδασούμενης έκτασης από τρίτους.

Β. ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΑ

Δύναται να εκτελεστεί εθελοντικό έργο και εργασίες αναδάσωσης εντός δημοσίου δασικού χαρακτήρα εκτάσεων από εθελοντές (ομάδες πολιτών ή μέλη συλλόγων) και σχολεία στα πλαίσια του αρ. 21 του Ν. 998/1979 υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

1. Να υποβάλουν εγκαίρως αίτημα εκδήλωσης ενδιαφέροντος, πριν την έναρξη της περιόδου εκτέλεσης αναδασωτικών έργων (Οκτώβριος-Μάρτιος).
2. Να υπάρχει αρμοδίως εγκεκριμένη μελέτη αναδάσωσης.
3. Αν δεν υπάρχει μελέτη για τη συγκεκριμένη έκταση, θα συντάσσεται από την αρμόδια δασική αρχή τεχνική έκθεση, που θα συνοδεύεται από χάρτη κλίμακας 1:5000, όπου θα σημειώνεται η θέση της προς αναδάσωση έκτασης, σύμφωνα με τις προδιαγραφές για μελέτες αναδάσωσης και των ζωνών ΝΑΤURA όσον αφορά την επιλογή των ειδών.
4. Δεν απαιτείται η έκδοση απόφασης του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, αλλά πρέπει να υπάρξει έγκριση της αρμόδιας δασικής αρχής με επισύναψη της τεχνικής έκθεσης και των τεχνικών οδηγιών. Με δεδομένο ότι αυτού του τύπου οι εθελοντικές δράσεις έχουν παιδευτικό και συμβολικό χαρακτήρα, η έκταση επέμβασης θα ορίζεται έως δεκαπέντε (15) στρέμματα.
5. Η διάρκεια εκτέλεσης των εργασιών (διάνοιξη λάκκων, φυτεύσεις, πότισμα, κ.λ.π) θα έχουν διάρκεια 2-3 ημερών.
6. Οι εργασίες γίνονται υπό τις υποδείξεις και καθοδήγηση της αρμόδιας δασικής αρχής, χρησιμοποιώντας κατάλληλο προσωπικό, αρκούντος αριθμού, ώστε να επιτευχθεί ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα στις αναδασωτικές εργασίες και να αποφευχθεί άσκοπη σπατάλη και αχρήστευση φυτευτικού υλικού.
7. Η αρμόδια Δασική Αρχή οφείλει να παράσχει κάθε δυνατή πληροφορία και γνώση στα πλαίσια διεξαγωγής των εργασιών αναδάσωσης, εποπτεύοντας και καθοδηγώντας παράλληλα τις ομάδες εργασίας.
8. Τα φυτά θα διατίθενται δωρεάν από τα δημόσια δασικά φυτώρια.

Η εγκύκλιος σε PDF 

Με την παρούσα εγκύκλιο, καταργείται η με αριθμό 125599/737/12-4-2013 (ΑΔΑ:ΒΕΑ20-Ε0Κ) όμοια.

(Πηγή: dasarxeio.com)

Δεν περιγράφουμε. Δεν χρειάζονται λόγια. Δεν υπάρχουν λόγια

Μεγάλο Ρέμα. Περίοδος Φεβρουαρίου Μαρτίου 2020. Κλάδος Πετρέζας, Πικέρμι, Νεκροταφείο Ραφήνας. Μνημεία του νεοελληνικού πολιτισμού

Ποια κλιματική αλλαγή; Ποια περιβαλλοντική κρίση; Ο Κ. Χατζηδάκης, παρουσιάζοντας τους βασικούς άξονες του «περιβαλλοντικού»  νόμου που ετοιμάζει μας παροτρύνει να πιστέψουμε πως ό,τι ζούμε είναι μύθος, δεν υπάρχει περιβαλλοντικό κώλυμα στις ανθρώπινες παρεμβάσεις –αρκεί να φέρνουν κέρδη- και είναι έτοιμος να στρώσει κόκκινο χαλί, πάνω από καμένες και εκχερσωμένες δασικές εκτάσεις. Κόκκινο χαλί πάνω από το οποίο θα παρελάσουν αυθαιρετούχοι, καταπατητές, «επενδυτές» που έχουν αλλεργία στις προστατευτικές για το περιβάλλον διατάξεις και φυσικά βγάζουν φλύκταινες όταν ακούν να γίνεται λόγος για δασική υπηρεσία και περιβαλλοντικές οργανώσεις.

Ετοιμάζει κόκκινο χαλί για να περάσουν οι καταναλωτές του περιβάλλοντος και του μέλλοντος και ο τρόπος που το κάνει είναι σε δύο κατευθύνσεις.

Πρώτα βάζοντας χέρι και τροποποιώντας τον Ν.3937/2011  (τον νόμο για τη βιοποικιλότητα) και

Δεύτερον, χειραγωγώντας και ελέγχοντας τουε φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών.

• Τα πιο κτηνώδη σημεία των προθέσεων του Χατζηδάκη είναι στις  θέσεις του για:
• Την προώθηση  των οικιστικών πυκνώσεων
• Τη νομιμοποίηση  καταπατήσεων σε δασικές εκτάσεις
• Την αδειοδότηση με συνοπτικές διαδικασίες  αιολικών πάρκων και άλλων εγκαταστάσεων με μεγάλο περιβαλλοντικό αποτύπωμα

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις προέβησαν σε κοινή τοποθέτηση, την οποία παραθέτουμε παρακάτω, όπως την πήραμε από τον ιστότοπο της Greenpeace

από Greenpeace Ελλάδα 18 Φεβρουαρίου 2020

Με αφορμή τις πρόσφατες ανακοινώσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Κ. Χατζηδάκη, στο πλαίσιο προγραμματισμένης συνάντησης με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις, σχετικά με την προετοιμασία ενός νέου νόμου-πλαισίου για το περιβάλλον με αντικείμενο νέες ρυθμίσεις που θα αφορούν την περιβαλλοντική αδειοδότηση, τις προστατευόμενες περιοχές, τις οικιστικές πυκνώσεις και τους δασικούς χάρτες, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις ΑΝΙΜΑ, Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Εταιρεία Προστασίας Πρεσπών, Μεσόγειος SOS, Καλλιστώ, Greenpeace, MEDASSET, WWF εξέδωσαν την ακόλουθη κοινή ανακοίνωση:

Μετά τη συνάντηση, για την οποία ευχαριστούμε τον Υπουργό, κυκλοφόρησε ενημερωτικό σημείωμα με τίτλο «Ανεπαρκής η δράση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών». Αναφορικά με το μονομερές αυτό κείμενο, οι οργανώσεις δηλώνουν τα παρακάτω:

Το σύστημα διαχείρισης των προστατευόμενων περιοχών που βασίζεται στους Φορείς Διαχείρισης έχει προσφέρει αξιοσημείωτο έργο στην προστασία των πυρήνων βιοποικιλότητας της χώρας και αυτό παρά την έλλειψη σταθερής χρηματοδότησης και κεντρικού συντονισμού εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου.

Τα προβλήματα που αντιμετώπισε το υπάρχον σύστημα ήταν, σε μεγάλο βαθμό, αποτέλεσμα της διαχρονικής απαξίωσης των Φορέων Διαχείρισης και της απροθυμίας για ουσιαστική προστασία και διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών από διαδοχικές κυβερνήσεις της χώρας και εν πολλοίς καθρεφτίζουν ανεπάρκειες της Διοίκησης.

Το σημείωμα που διακινήθηκε από το ΥΠΕΝ στις 13 Φεβρουαρίου αδικεί ένα σύστημα και πολλούς ανθρώπους, ανάμεσά τους και τις Διοικήσεις των Φορέων Διαχείρισης, όπως και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις που στελέχωσαν πολλά από τους Διοικητικά Συμβούλια, που έδωσαν διαχρονικό αγώνα για την αποτελεσματική προστασία και επιστημονικά τεκμηριωμένη διαχείριση του οικολογικού πλούτου της Ελλάδας, σε εποχές που η Διοίκηση έδειχνε ολιγωρία για έναν τόσο σημαντικό για την Ελληνική φύση θεσμό.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις επιφυλάσσονται για ειδικότερα σχόλια επί του νέου συστήματος, όταν τεθεί το νομοσχέδιο σε δημόσια διαβούλευση και γίνουν γνωστές οι αναλυτικές αλλαγές που φαίνεται να προωθούνται.

Αναφορικά με τις δηλώσεις του υπουργού σχετικά με το επερχόμενο νομοσχέδιο για την περιβαλλοντική αδειοδότηση και τις οικιστικές πυκνώσεις, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις επισημαίνουν τα παρακάτω:

Το νομικό εφεύρημα των «οικιστικών πυκνώσεων» -των άτυπων και αυθαίρετων οικισμών, που σημειώνονται με μωβ περίγραμμα και εξαιρούνται από τους δασικούς χάρτες- το οποίο επί της ουσίας επιβραβεύει την αυθαίρετη δόμηση σε δάση και δασικές εκτάσεις, έχει δικαστικά καταρρεύσει καθώς με σαφέστατη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, έχει κριθεί αντισυνταγματικό. Καλούμε τον Υπουργό να μην επαναφέρει την απαράδεκτη αυτή ρύθμιση αλλά να επιταχύνει την κύρωση των δασικών χαρτών και την ολοκλήρωση του δασολογίου, βάζοντας τέλος σε κάθε αυθαίρετη επιβουλή επί της δασικής γης.

Σε σχέση με το επερχόμενο νομοσχέδιο για την περιβαλλοντική αδειοδότηση που ανακοίνωσε ο Υπουργός, οι οργανώσεις θεωρούν απαραίτητο να μην υποβαθμιστούν σε κανένα σημείο οι δικλείδες περιβαλλοντικής ασφάλειας για τη βιοποικιλότητα και τις προστατευόμενες περιοχές. Ειδικά υπό τη σκιά της κλιματικής κρίσης, η φύση προσφέρει τις πλέον αποτελεσματικές και χαμηλού κόστους υπηρεσίες θωράκισης από σημαντικές καταστροφές (nature-based solutions). Ως εκ τούτου, θεωρούμε επιβεβλημένη όχι μόνο την επιτάχυνση αλλά και την ενίσχυση των διαδικασιών ελέγχου μέσω μελετών εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ουσιαστικής διαδικασίας αδειοδότησης και βεβαίως της δημόσιας διαβούλευσης. Αυτό πρέπει να ισχύει ειδικά για τα έργα και τις δραστηριότητες που σχεδιάζεται να γίνουν εντός του εθνικού συστήματος προστατευόμενων περιοχών, φυσικής ή πολιτισμικής αξίας.

Στο πλαίσιο αυτό, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις, επιθυμώντας να συμβάλουν ουσιαστικά στην υλοποίηση των συναφών μέτρων πολιτικής και γόνιμα στον εξελισσόμενο κοινωνικό διάλογο, τονίζουν την ανάγκη η Πολιτεία -επιτέλους- να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, όπως επιβάλλει η κλιματική κρίση και η δραματική απώλεια της βιοποικιλότητας, και να εκπληρώσει τάχιστα την εκπόνηση ειδικών περιβαλλοντικών μελετών, την έκδοση των προεδρικών διαταγμάτων χαρακτηρισμού και οριοθέτησης και την έγκριση των σχεδίων διαχείρισης για τις περιοχές του Δικτύου Natura 2000 – δέσμευση της χώρας έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία εκκρεμεί από το 2006. Στη διαδικασία αυτήν είναι όμως απαραίτητο να διασφαλιστεί η πιο ουσιαστική κοινωνική διαβούλευση και συμμετοχή στα σχήματα διαχείρισης – η ανάγκη για επιτάχυνση του έργου δεν μπορεί να αποτελέσει δικαιολογία για καμία έκπτωση στην ανάγκη για ουσιαστική κοινωνική συμμετοχή.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις επιφυλάσσονται για ειδικότερη τοποθέτηση επί των νέων ρυθμίσεων που ανακοίνωσε ο υπουργός για τους δασικούς χάρτες και την περιβαλλοντική αδειοδότηση, όταν τεθούν τα σχετικά νομοσχέδια σε δημόσια διαβούλευση

Τέλος, οι περιβαλλοντικές οργανώσεις καλούν τον υπουργό σε αυτές τις διμηνιαίες συναντήσεις για έγκαιρη δημοσιοποίηση της θεματολογίας, ώστε να είναι δυνατή η ουσιαστική συμβολή και η διατύπωση λεπτομερέστερων τοποθετήσεων. Σε κάθε περίπτωση, η αποστολή προς δημοσιογράφους μη δημοσιεύσιμων σημειωμάτων που απαξιώνουν σημαντική δουλειά που έχει γίνει για την προστασία της φύσης δεν συμβάλλει στην ενδυνάμωση της συνεργασίας, στο χτίσιμο της απαραίτητης εμπιστοσύνης και στην αξιοποίηση της διαθέσιμης τεχνογνωσίας.

Βρισκόμαστε σε μία διαδικασία ερημοποίησης. Όχι μόνο της ερημοποίησης που εξαπλώνεται λόγω της κλιματικής αλλαγής, αλλά την ερημοποίηση που επιτείνει η δίψα των «επιχειρήσεων»  για υπερκέρδη και που βρήκαν επιτέλους πρόθυμα και υπάκουα κυβερνητικά μειράκια για να τους τα εξασφαλίσουν. Εις βάρος των πολλών και του μέλλοντος του τόπου και του πλανήτη γενικότερα, αλλά ποιος τους ρωτάει αυτούς; Κανείς, όπως αποδεικνύεται και προκύπτει από τις δηλώσεις κάποιου που ξεδιάντροπα αποκαλείται «Υπουργός Περιβάλλοντος»

(πηγή φωτογραφίας Χατζηδάκη: Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Διαβάστε επίσης και το πολύ σχετικό δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ, από τις 11/2, 2 μέρες πριν παρουσιάσει ο Χατζηδάκης τους "βασικούς άξονες" του και που η εφημερίδα ερωτά γιατί δεν εφαρμόζεται η απόφαση 685/2019 της Ολομέλειας του ΣτΕ, που με συντριπτική πλειοψηφία (26 προς 1) έκρινε ότι οι αποφάσεις με τις οποίες η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ (επί ΣΥΡΙΖΑ) επιχείρησε να νομιμοποιήσει την καταπάτηση δασών και την οικοδόμηση πολυτελών βιλών σ’ αυτά, καταπάτηση που πολιτογραφήθηκε με τον όρο «οικιστικές πυκνώσεις» είναι αντισυνταγματικές. Η απάντηση του υψηλόβαθμου στελέχους ήταν ότι σε μερικές εβδομάδες θα αναρτηθούν οι περιβόητες οικιστικές πυκνώσεις στους δασικούς χάρτες. Οταν ρωτήθηκε αν υπάρχει γραπτή απάντηση από την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ γι’ αυτό που ανέφερε, το "στέλεχος" απάντησε, ότι η απάντηση της πολιτικής ηγεσίας ήταν προφορική!

Αν δεν κάνουμε λάθος, το στέλεχος  "Έκανε την πάπια" γιατί ήξερε τι θα έλεγε σε δύο μέρες ο πλολιτικός του προϊστάμενος

Η χωματερή ετοιμάζεται να λειτουργήσει σε όλη της την αποκρουστική μεγαλοπρέπεια. Τι και αν ο Πατούλης διατείνεται πως «Η Αττική δεν αντέχει άλλο να θάβει σκουπίδια»; Ο ίδιος είναι που στέλνει τα μηνύματα εκκίνησης της καταστροφής. Στο πνεύμα των δύο προκατόχων του, από τη μία προσποιείται την πενθούσα Περσεφόνη και από την άλλη «το τερματίζει» με δοκιμαστικές και κανονικές λειτουργίες του σκουπιδότοπου.

Ακόμα και αν έκαναν βαφτίσια, με ένα Υ να διώχνει το Α από το αρκτικόλεξο  που οροθετεί την έρημο που σχεδιάζουν για την ανατολική Αττική, παραδέχονται πως ο ΧΥΤΑ που ετσιθελικά αποφάσισε ο Σγουρός και ολοκλήρωσε η Δούρου, θα λειτουργήσει με Πατούλη στο τιμόνι.

Στην αλατόμητη φύση της βορειοανατολικής Αττικής,

πάνω σε ρέμα που εκβάλει στον πολύπαθο νότιο Ευβοϊκό,

πάνω από αρχαιολογικούς χώρους,

με το μνημείο  των θυμάτων που της τραγωδίας του Ήλιος να υποδέχεται τα σκουπίδια στην πύλη του σκουπιδότοπου

το έγκλημα οδεύει προς την ολοκλήρωση του.

Μέγα μάθημα αυτό που αποτελεί αρχή του ολοκληρωτισμού και του φασισμού, τον οποίο τελικά υπηρετούν με τις πράξεις τους. Πως όλοι είναι ίδιοι. Τρία πρόσωπα σε ένα.

Σγουροπατουλοδουραίοι, ένα trimurti, σαν την τριάδα των θεών: Βράχμα, τον δημιουργό, Βίσνου, τον συντηρητή, και Σίβα, τον καταστροφέα..  Τι κι αν και οι τρείς ήταν τελικά γνήσια αντίγραφα του Σίβα. Του ελληνικού αφανιστή

«Μήνυμα ότι «οι κουμανταδόροι» στο δρυοδάσος της Φολόης Ηλείας είναι αυτοί… έστειλαν προς το Δασαρχείο του Πύργου, τα σκοτεινά κυκλώματα των λαθρουλοτόμων που καταστρέφουν τα τελευταία χρόνια οργανωμένα, το μοναδικό ανέπαφο δάσος από τις καταστροφικές πυρκαγιές της Ηλείας το 2007, με σκοπό το κέρδος.» Documento 13/12/2019

 «Είναι ένας υγρότοπος υψίστης αξίας όχι μόνο για τα ελληνικά αλλά και για τα διεθνή δεδομένα. Στα νερά του, κολυμπούν χελώνες Caretta Caretta, ενώ στους βάλτους και στις εκβολές των ποταμών ζουν εκατοντάδες είδη σπάνιων πουλιών και θηλαστικών. 291 είδη πουλιών έχουν καταγραφεί από τα οποία 75 είναι υπό απειλή ή εξαφάνιση. Η Χαλκόκοτα, η Χουλιαρομύτα, ο Αργυροπελεκάνος και η Βαλτόπαπια είναι μερικά από αυτά. Αυτά τα πουλιά, όμως είναι και ο στόχος, που σε κάθε κυνηγετική περίοδο και όχι μόνο, που βάζουν οι «γνωστοί – άγνωστοι» των υγροτόπων του Αμβρακικού.»  Ηχώ της Άρτας – 19/12/2019

«Εντός απαγορευμένης για άσκηση θήρας περιοχής εντοπίστηκαν να κυνηγούν δύο άτομα στην περιοχή «Καματίρα» Ψαθοτοπίου του δήμου Αρταίων, κατά τη διάρκεια περιπολιών της Ομοσπονδιακής Θηροφυλακής στον Αμβρακικό κόλπο.» dasarxeio.com 19/12/2019

«Όλες αυτές οι ενέργειες «στρίμωξαν» τους λαθροϋλοτόμους και πριν λίγες μέρες έκαναν μια ανόητη κίνηση απελπισίας ώστε να κόψουν – «ξαπλώσουν» τέσσερα πανέμορφα δένδρα σε δασική έκταση στην οδό Πύργου - Δίβρης κοντά στην διασταύρωση προς Φολόη (Γιάρμενα).

«Πρόκειται για σκοτεινούς εγκληματίες που έκοψαν την περίφραξη και άφησαν στην άκρη του δρόμου τους κομμένους κορμούς ως μήνυμα εκδίκησης προς το δασαρχείο αλλά και σε όλους εμάς που αγαπάμε και έχουμε ως σκοπό μας την προστασία του δάσους.»  

(Ηλεία Live 22/12/2019)

Όσον αφορά στη βλάστηση, οι κύριες επιπτώσεις που θα προξενηθούν (sic) κατά ρτη φάση κατασκευής του προτεινόμενου έργου σχετίζονται με την αποψίλωση της παρόχθιας βλάστησης και την κατάληψη της υφιστάμενης κοίτης καθώς και του σώματος του φράγματος ανάσχεσης πλημμυρών. Οι εν λόγω επιπτώσεις έχουν ως επί το πλείστον μόνιμο χαρακτήρα και είναι μόνο μερικώς (sic) αναστρέψιμες.

(από τη Μελέτη Επιπτώσεων στο Περιβάλλον ΜΠΕ των έργων διευθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας  $2.7 Επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον)

Κατά τα υπόλοιπα μας ανησυχεί η κλιματική αλλαγή. Η ολομέτωπη επίθεση στη Φύση και στην ισορροπία που εκείνη έχει επιτύχει με την πάροδο των ετών, μία επίθεση ανθρωπογενής και ξεκάθαρα ληστρική, μοιάζει να μη μας απασχολεί. Μάλιστα η υποκρισία και η αναισχυντία του ανθρώπινου είδους φτάνει να εκφράζεται και με τερατολογίες και ψέματα όπως η αναφορά της ένταξης του βανδαλισμού πάνω στη Φύση, που σχεδιάζεται για το Μέγα Ρέμα της Ραφήνας, στην «υποχρέωση της Πολιτείας για την προστασία της ανθρώπινης ζωής και της περιουσίας προκύπτει από το Σύνταγμα και στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η προστασία από ακραία φαινόμενα όπως οι πλημμύρες, φαινόμενα που όπως προκύπτει από πληθώρα διεθνών εκθέσεων και μελετών εντείνονται από την κλιματική αλλαγή»

Οι σελίδες 55,56,57 της ΜΠΕ για το τσιμέντωμα του Μεγάλου Ρέματος. Μνημείο χυδαιότητας και κυνισμού

Η σελίδα 68 της ΜΠΕ με τον πίνακα επιπτώσεων και τη σχετική αναφορά στην αποψίλωση μεγάλων και σπανίων δασικών σχηματισμών

Οι σελίδες της ΜΠΕ με τον πίνακα επιπτώσεων σε νερά και άλλα στοιχεία του φυσικού περιβάλλοντος

Και η κωμωδία παίρνει ουρανομήκεις διαστάσεις όταν στη "μελέτη" υπόσχεται πως θα αποκαταστήσει το βλαστητικό προφίλ, από δέντρα και σχηματισμούς ετών, με μία "φυτοτεχνική διαμόρφωση",  δηλαδή φυτεύοντας μερικά δεντράκια φυτωρίου, ως άλλοθι του εγκληματος εις βάρος του παρόντος και τιου μέλλοντος

Με λίγα λόγια, τα τέρατα υποκρισίας και προσωπικής τους κερδοσκοπίας, προκρίνουν επεμβάσεις που επιτείνουν την κλιματική αλλαγή για να μας προστατεύσουν –δήθεν- από αυτήν.

Η επίθεση στο φυσικό περιβάλλον είναι ολομέτωπη. Έκνομες δραστηριότητες, όπως η λαθροθηρία ή η λαθροϋλοτομία ή ακόμα και η εξοντωτική συλλογή βοτάνων (ακόμα και είδη που είναι μοναδικά, ενδημικά και προστατευόμενα) είναι η μία όψη. Η όψη που ευτυχώς δεν έχει ιδρύσει ακόμα συντεχνία ή lobby που να την στηρίζει και να την προωθεί.

Η άλλη όψη είναι εκείνη των «νόμιμων» εκχερσωτών  ρεμάτων και παραποταμίων περιβαλλόντων. Των αφανιστών  των πλημμυρικών πεδίων ποταμών και ρεμάτων, στο όνομα ενός ψέματος περί «αντιπλημμυρικής προστασίας» και αντιμετώπισης «των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής», ενώ ο πραγματικός στόχος είναι η κερδοσκοπία των ολίγων και η συγκέντρωση περισσότερης και υψηλής αξίας οικοπεδικής, εμπορεύσιμης γης .  Συγκέντρωση της στα χέρια των ολίγων που έχουν μεθοδεύσει την καταλήστευση αυτή του περιβάλλοντος.

Οι πρώτοι (λαθροθήρες, λαθροϋλοτόμοι, ακόμα και λαθρολατόμοι) αποτελούν το κοινό περιβαλλοντικό έγκλημα και είναι εγκληματίες του «κοινού περιβαλλοντικού δικαίου» όπως θα λέγαμε σε αντίστιξη με εκείνους του απλού ποινικού δικαίου.

Οι δεύτεροι αποτελούν το οργανωμένο περιβαλλοντικό έγκλημα. Το εγκλημα με τα υπερκέρδη και την οργανωμένη μαφία του, με βραχίονες και ρίζες  σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, πολιτικής, επιστημονικής σφαίρας. Είναι το έγκλημα που πείθει για τη  «νομιμότητα» του γιατί διαθέτει τα κατάλληλα μέσα. Χρήμα και ισχύ.

Ζούμε σε επικίνδυνους καιρούς. Ζούμε την αρχή του τέλους του μέλλοντος του τόπου και της χώρας. Αν είναι λοιπόν να ευχηθούμε κάτι για το 2020, εμείς επιλέγουμε αυτό. Το σταμάτημα όλης αυτής της καταστροφής που συμβαίνει στη χώρα μας. Σε μικρή και μεγάλη κλίμακα. Από τον λαθροθήρα, τον μικροεκχερσωτή και τον λαθροϋλοτόμο, μέχρι τους μεγάλους καταστροφείς που φορούν συνήθως τα προσωπεία των «γκουρού της ανάπτυξης» και δεν τιμωρούνται για τα περιβαλλοντικά εγκλήματα τους απλά και μόνο γιατί έχουν οικονομική, διαφημιστική, επικοινωνιακή, πολιτική δύναμη. Και επειδή οι ευχές δεν πιάνουν από μόνες τους, ας γίνουμε πιο ενεργοί και πιο αποφασισμένοι να προστατέψουμε τη Φύση που παραμένει αλατόμητη. Γιατί αν επιτρέψουμε την απώλεια της, ο δρόμος δεν θα έχει επιστροφή.

ΥΓ Το μεγάλο έγκλημα της χωματερής του Γραμματικού δεν το περιλαμβάνουμε στις σκέψεις μας εδώ. Χρειάζεται μία ξεχωριστή ανάρτηση και υπερπροσπάθεια για να αντέξει κανείς τους πρωτοστάτες της οικολογικής καταστροφής που σχεδίασαν και υλοποιούν σε αγαστή συνεργασία, Σγουρός Δούρου και Πατούλης, αποδειkνύοντας πως η καταστροφή είναι ο κοινός τους τόπος και το ότι δεν υπήρξε ποτέ. ούτε και υπάρχει, καμία διαφορά μεταξύ τους.  Πως να αντέξει κανείς τόση απογοήτευση; Πως να αντέξει κανείς τόση αηδία;

Πικροδάφνη, Ερασίνος, Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας:

Τα ρέματα που έχουν σειρά μετά τη νίκη του Ποδονίφτη

Φέτος είναι η χρονιά που κρίνεται η τύχη των ρεμάτων της Αττικής. Πολίτες, σύλλογοι και κινήματα για την προστασία των ρεμάτων έχουν προχωρήσει σε προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας προκειμένου να σταματήσουν τα καταστροφικά για τα ρέματα έργα που προωθούνται από την Περιφέρεια Αττικής και το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών.

Τα έργα αυτά, με το πρόσχημα της αντιπλημμυρικής προστασίας στερούν τη βασανισμένη Αττική από τους τελευταίους ανοιχτούς φυσικούς δρόμους του νερού απ’ τα βουνά που περιβάλλουν το Λεκανοπέδιο προς τη θάλασσα. Η Περιφέρεια Αττικής και το Υπουργείο Υποδομών προωθούν πανάκριβα έργα που καλύπτουν τις κοίτες, φτωχαίνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, στεγνώνουν την αττική γη, επιδεινώνουν το κλίμα και στενεύουν τους φυσικούς ελεύθερους χώρους που λειτουργούν ευεργετικά για την ποιότητα ζωής μας και όπου ζει σημαντική χλωρίδα και πανίδα.

Ήδη έχουν εκδικαστεί οι προσφυγές για Ποδονίφτη, Ερασίνο και Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας και στις 4/12 εκδικάζεται για πολλοστή φορά αίτηση ακύρωσης που αφορά την Πικροδάφνη. Ήδη έγιναν αποδεκτές από το ΣτΕ οι προσφυγές κατά του έργου στον Ποδονίφτη, ενώ αναμένονται οι αποφάσεις για Ερασίνο και Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας.

Ο Ποδονίφτης νίκησε! Η παρέμβαση που είχε δρομολογηθεί στο τελευταίο ανοιχτό τμήμα του που δεν είχε πλημμυρίσει ποτέ ήταν τσιμεντοποίηση, καταστροφή όλης της βλάστησης και αποστέρησή του από τους ζωντανούς οργανισμούς που ζούνε σε αυτόν. Το ΣτΕ έκρινε απαράδεκτο το σχέδιο της Περιφέρειας Αττικής κι αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα! Κόβει τη φόρα στα σχέδια εγκιβωτισμού των ρεμάτων με συνοπτικές διαδικασίες που κυριαρχούν τα τελευταία χρόνια. Ελπίζουμε να ακολουθήσουν και τα υπόλοιπα ρέματα. Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε να αλλάξουν οι πολιτικές διαχείρισης των ρεμάτων και να ακολουθήσει η χώρα μας τα διεθνή παραδείγματα χωρών οι οποίες, έχοντας ήδη βιώσει τις αρνητικές συνέπειες μιας «τεχνικής/εργολαβικής» διαχείρισης, έχουν αρχίσει την προσπάθεια επαναφοράς των ρεμάτων στην πρότερη φυσική κατάσταση .

Στην Ελλάδα, παρά τον εργολαβικό πυρετό δεκαετιών, έχουμε την τύχη να έχουμε ακόμη αρκετά ρέματα και ποτάμια χωρίς μεγάλες κατασκευαστικές επεμβάσεις. Έχουμε την υποχρέωση να τα διατηρήσουμε σε φυσική μορφή και η οποιαδήποτε αντιπλημμυρική, αντιδιαβρωτική ή εξυγιαντική παρέμβαση να γίνεται με μεθόδους Φυσικής Διαχείρισης (Natural Flood Management-NFM) ή Βιώσιμης Διαχείρισης (Sustainable Flood Management-SFM), όπως άλλωστε προτείνουν και αρκετοί πλέον Έλληνες επιστήμονες.

Τα βασικά στοιχεία μιας φυσικής/βιώσιμης διαχείρισης ενός ρέματος είναι:

Α. Οι μελέτες να γίνονται σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης και όχι αποσπασματικά σε κάποιους κλάδους ή ακόμη χειρότερα σε κάποια τμήματα. Οι αποσπασματικές, σημειακές τεχνικές παρεμβάσεις (π.χ. για άρση καταπτώσεων πρανών) κατά κανόνα δε λύνουν, αλλά μεταφέρουν το πρόβλημα πιο ψηλά ή πιο χαμηλά στο ρέμα. Όχι τμηματικές οριοθετήσεις.

Β. Η ανάσχεση και συγκράτηση φερτών στα ορεινά με έργα ορεινής υδρονομίας με φυσικά μέσα (κορμοσειρές και κλαδοπλέγματα, λίμνες κατάκλισης, προστασία καμένων περιοχών για ενίσχυση των φυσικών αναδασώσεων κλπ.)

Γ. Ο σεβασμός στις φυσικές πλημμυρικές ζώνες των ρεμάτων που αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα του ρέματος και επιτελούν την κύρια αντιπλημμυρική λειτουργία τους. Η οριοθέτηση των ρεμάτων πρέπει να περιλαμβάνει τις πλημμυρικές ζώνες, ενώ οι χρήσεις γης που σήμερα ισχύουν σ’ αυτές πρέπει να επανεξεταστούν. Οι πλημμυρικές ζώνες είναι ζώνες εκτόνωσης νερού και φερτών υλικών και σημαντικοί υγρότοποι για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας , ενώ επιτελούν καίριο ρόλο ενίσχυσης του υδροφορέα.

Δ. Η απαλλαγή των ρεμάτων από τις ανθρωπογενείς παρεμβάσεις που στενεύουν τις κοίτες τους. Αυτό απαιτεί επισημάνσεις και καθαιρέσεις αυθαιρέτων, απαλλοτριώσεις «νόμιμων» κατασκευών (δρόμων, γηπέδων, αμαξοστασίων δήμων κλπ), διάνοιξη της κοίτης και αλλαγές χρήσεων γης.

Ε. Απελευθέρωση των εκβολών από οτιδήποτε προκαλεί στενώσεις και περιορίζει την απρόσκοπτη ροή του νερού προς τη θάλασσα με παράλληλη προστασία των υγροτόπων των εκβολών, οι οποίοι αποτελούν πολύτιμες εκτάσεις για τη μεταναστευτική ορνιθοπανίδα.

ΣΤ. Συγκράτηση και σταθεροποίηση πρανών με φυσικές μεθόδους όπου υπάρχει ανάγκη. Εφαρμογή Βιώσιμης και Φυσικής Διαχείρισης (SFM, NFM) στις προδιαγραφές των μελετών.

Τα ρέματα και τα ποτάμια δεν είναι εμπόδιο στην “ανάπτυξη” των πόλεων, δηλαδή στην πύκνωση του ασφυκτικού κτισμένου περιβάλλοντος, αλλά προϋπόθεση ώστε οι πόλεις μας να είναι βιώσιμες.

20/11/2019, Φορείς και Κινήσεις για την Προστασία των Ρεμάτων- Ρεματτική

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., fb: Ρεματτική

Μια βελανιδιά που έζησε ως νεαρό αρτίφυτρο την κατάκτηση της Αττικής από τους Φράγκους  (1205 μΧ) της Δ’  Σταυροφορίας (1204 μ.Χ), έζησε την άφιξη των διωκόμενων  Αθηναίων την εποχή του Χασεκή, έζησε και την άφιξη των προσφύγων από τη Μ. Ασία.

Έζησε την παραθεριστική ανάπτυξη των δεκαετιών του 1950, του 1960, του 1970.

Έζησε και την κατασκευή ασφαλτοδρόμων, το διαρκές πήγαινε και έλα των λεωφορείων και τα σύγχρονα μποτιλιαρίσματα των αναχωρούντων ή άρτι αφιχθέντων, προς και από το λιμάνι της Ραφήνας.

Μία υπεραιωνόβια βελανιδιά που σήμερα ζει και την επικρεμάμενη απειλή για την ίδια και τη φυσιογνωμία του τόπου. Την απειλή της άμετρης και ισοπεδωτικής «ανάπτυξης» των ολίγων εις βάρος των πολλών (και της ίδιας βέβαια). Της μοναδικής ανάπτυξης που επαναλαμβάνεται στον τόπο. Της μη βιώσιμης. Της ακραία καταναλωτικής και σπάταλης σε ζωή, σε περιβάλλον και σε μέλλον.

Ας δούμε όμως το θαυμαστό αυτό δέντρο που στέκεται στην άκρη του δρόμου που οδηγεί στη Ραφήνα, με τρόπο τέτοιο που θα έλεγε κανείς πως βλέπει αυτόν τον γίγαντα να κλίνει το κεφάλι του από συστολή και ευγένεια, για να περάσουν τα αφεντικά του τόπου του,  με τα οχήματα τους, από μπροστά του.