Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Μάκης Βορίδης: «Να δεχτώ ότι έγινε μια παρανόηση, να δεχτώ επίσης ότι χρειαζόταν μια διευκρίνιση που έγινε αμέσως για την ποσότητα της φέτας που αναφέρθηκε από τον Πρωθυπουργό ως παράδειγμα. Γιατί συνεχίζουμε να μιλάμε για το “τίποτα”;»
Εδώ που τα λέμε, τo χουντικό απολειφάδι κάπου έχει και ένα δίκιο. Η φέτα είναι πράγματι ένα τίποτα. Τόσο για αυτούς που είτε κάνει 6 ευρώ το κιλό είτε 16, δε θα έχουν πρόβλημα να την αγοράσουν, όσο και για αυτούς που την έχουν εξοβελίσει δια παντός από το καθημερινό τους τραπέζι. Και γι αυτούς η φέτα πλέον είναι ένα τίποτα
Και γενικά όλα σε αυτή τη χώρα έχουν μετατραπεί σε ένα τεράστιο τίποτα. Και η εγκληματική βύθιση του πλοίου στην Πύλο … και η εξοργιστική παραπομπή των ελάχιστων διασωθέντων ως διακινητών για να πετύχουν τον αποπροσανατολισμό …. και το έγκλημα των Τεμπών … και η συγκάλυψή του …. και η υποβάθμισή του από τα Μ.Μ.Ε …. και η 108η θέση της χώρας στην ελευθερία του Τύπου … και η ακρίβεια …. και όχι μόνο στη φέτα …. και το πιο ακριβό ρεύμα …. και η πιο ακριβή βενζίνη …. και το σκάνδαλο των υποκλοπών …. και η διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας … και τα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία … και η επίθεση στη δημόσια παιδεία …. και η ελάχιστη βάση εισαγωγής που κόβει τα παιδιά από τα δημόσια πανεπιστήμια για να τα στείλει στα υπό ίδρυση ιδιωτικά … και τα «αδιευκρίνιστα ποσά» στους λογαριασμούς του Άδωνι Γεωργιάδη και του Δημήτρη Αβραμόπουλου ….και η άγρια καταστολή οποιουδήποτε κινήματος την ώρα που το κοινό έγκλημα κάνει πάρτυ στους δρόμους … και το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών της χώρας σε ντόπια και ξένα κεφάλαια …. και η εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο της Ουκρανίας .... και η σύνταξή της με το εγκληματικό κράτος του Ισραήλ ....
Ένα τεράστιο τίποτα φαίνεται πως διατρέχει όλη τη χώρα. Για ένα λαό που είτε έχει αποχαυνωθεί , είτε έχει διαφθαρεί, είτε έχει χάσει κάθε ελπίδα. Και γι αυτό στις εκλογές, το τίποτα ετοιμάζεται να πάρει πανηγυρικά την πρώτη θέση και να συνεχίσει να κυβερνά χωρίς αναστολές.
Αλλά, όπως τραγουδούν και οι Monty Python, ας μην αγχωνόμαστε. Από το τίποτα ερχόμαστε, στο τίποτα πηγαίνουμε. So, cheer up και ας πανηγυρίσουμε την κατάκτηση της Ευρωλίγκας και ας προσευχηθούμε για την κατάκτηση του Conference
Σε λιγότερο από δέκα ημέρες ξεκινούν οι Πανελλήνιες Εξετάσεις, των οποίων η υψηλή ιεράρχηση αποτελεί άλλο ένα δείγμα της στρέβλωσης που παρατηρείται στη ελληνική κοινωνία και δεν είναι τίποτε περισσότερο από το αποτέλεσμα της έλλειψης εναλλακτικών διεξόδων. Το βασικό ζητούμενο δεν είναι να βρεθεί ένα πιο «αξιοκρατικό» σύστημα, το βασικό ζητούμενο είναι να βρεθούν παράλληλοι και εναλλακτικοί δρόμοι για τους νέους. Δρόμοι που θα τους εξασφαλίζουν αξιοπρεπή εργασία και αξιοπρεπείς αμοιβές. Μέχρι τότε, οι Πανελλήνιες θα φαντάζουν μονόδρομος για τους περισσότερους μαθητές
Όπως και να έχει, οι Πανελλήνιες Εξετάσεις πλησιάζουν και οι υποψήφιοι προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στις πιέσεις που δέχονται από παντού. Εμείς μαζέψαμε τα θέματα των Πανελλήνιων Εξετάσεων στη Χημεία από το 2017 έως και το 2023 και τα δημοσιεύουμε μαζί με τις προτεινόμενες λύσεις τους από την Ο.Ε.Φ.Ε (Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος). Ναι , υπάρχουν και τα φροντιστήρια, άλλο ένα δείγμα στρέβλωσης και το αναγνωρίζουμε και εμείς που υπηρετούμε σε αυτό το χώρο. Ένα χώρο πάντως, που αν δεν ήταν αναγκαίος, δε θα υπήρχε. Κι εμείς θα μπορούσαμε να υπηρετούμε σε μια αξιοπρεπή δημόσια εκπαίδευση που μαζί με τη δημόσια υγεία, θα έπρεπε να είναι οι πρώτες προτεραιότητες μιας κοινωνίας
«Πήγαμε γεμάτοι ενθουσιασμό και με τη χαρά της μουσικής μας και καταλήξαμε να φοβόμαστε, να κλαίμε και να παρακαλάμε να αποκλείσουν το Ισραήλ για να ξαναβρούμε τη φωνή μας. Δεν μιλάω για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα αυτή τη στιγμή. Μιλάω για τον στρατό από ένστολους και ασφαλίτες που ήταν δίπλα μας όλη την ώρα, παραβίαζε τον χώρο μας και δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε στην τουαλέτα. Ήταν τόσο τρομοκρατική η ατμόσφαιρα, που προς το τέλος μας συμβούλευαν να μην έχουμε καν βλεμματική επαφή μαζί τους για να μην ενοχλήσουμε αφού ψάχνονται για καυγά. Είχαν πρόσβαση παντού εμείς όχι. Υπήρχαν σημεία που επιτρεπόταν να βρίσκεται μόνο ένας καλλιτέχνης, η ισραηλινή πήγαινε με τον στρατό της. Γενικά έκαναν ό,τι ήθελαν. Δεν υπήρχαν κανόνες γι’αυτούς»
Αυτά αναφέρει μέλος ξένης αποστολής στη Eurovision στο tvxs.gr, αποτυπώνοντας πλήρως το κλίμα τρομοκρατίας κάτω από το οποίο διεξήχθη ο διαγωνισμός, δίνοντάς μας άλλο ένα δείγμα των κινητήριων μοχλών της διεθνούς ισραηλινής ποπαγάνδας. Και αυτοί δεν είναι άλλοι από την τρομοκρατία, τις απειλές και το άφθονο χρήμα. Ας μην ξεχνάμε πως επίσημος χορηγός της διοργάνωσης ήταν ισραηλινή εταιρεία
Ακολουθεί απόσπασμα από το άρθρο της Φωτεινής Λαμπρίδη. Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Όσα μικρά μυστικά κι αν βγήκαν στη δημοσιότητα από τα παρασκήνια της πιο επεισοδιακής Eurovision, δεν περιγράφουν την πραγματικά ζοφερή κατάσταση που έζησαν οι καλλιτέχνες από την τρομοκρατία όπως λένε που επέβαλε η Ισραηλινή αποστολή και την ανοχή της διοργάνωσης.
Το «Fuck the EBU, I don’t even care anymore» που γεμάτο οργή και παράπονο φώναξε το Ιρλανδό Bambie Thug, εξέφρασε πολλούς εκπροσώπους αντιπροσωπειών που δεν μίλησαν γιατί…. «εμείς δεν είχαμε τη στήριξη των κυβερνήσεών μας και η ρήτρα για όποιον εκφραστεί είναι εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σύμφωνα με τα συμβόλαιά μας» όπως είπαν χαρακτηριστικά στο tvxs.gr.
Η Ιταλίδα Angelina Mango και το Ιρλανδό Bambie Thug είναι μεταξύ των διαγωνιζομένων που παραπονέθηκαν για «τεταμένη» και «φρικτή» ατμόσφαιρα στα παρασκήνια. Ο συμμετέχων της Λιθουανίας Silvester Belt, μίλησε για τραυματική εμπειρία και ο εκπρόσωπος της Ελβετίας που πήρε τελικά το βραβείο τόνισε πως η διοργάνωση δεν τίμησε το σύνθημα της «United by the music».
Το γιατί περιγράφεται στο ρεπορτάζ που ακολουθεί με τα όσα λένε μέλη αποστολών αλλά και διεθνή δημοσιεύματα.
Εμείς με τη μουσική μας και το Ισραήλ με τον στρατό του
Οι διοργανωτές του Διαγωνισμού Τραγουδιού της Eurovision δήλωσαν ότι λυπούνται που ορισμένες αντιπροσωπείες δεν σεβάστηκαν το πνεύμα των κανόνων στη Σουηδία. «Στην πραγματικότητα, η μόνη χώρα που δεν σεβάστηκε τους κανονισμούς ήταν το Ισραήλ. Όμως η EBU δεν έκανε τίποτα γι’ αυτό» απαντά μέλος αντιπροσωπείας στο tvxs που μας θυμίζει πως εκτός των άλλων, επίσημος χορηγός της διοργάνωσης ήταν ισραηλινή εταιρεία.
«Πήγαμε γεμάτοι ενθουσιασμό και με τη χαρά της μουσικής μας και καταλήξαμε να φοβόμαστε, να κλαίμε και να παρακαλάμε να αποκλείσουν το Ισραήλ για να ξαναβρούμε τη φωνή μας. Δεν μιλάω για τα όσα συμβαίνουν στη Γάζα αυτή τη στιγμή. Μιλάω για τον στρατό από ένστολους και ασφαλίτες που ήταν δίπλα μας όλη την ώρα, παραβίαζε τον χώρο μας και δεν μπορούσαμε να πάμε ούτε στην τουαλέτα. Ήταν τόσο τρομοκρατική η ατμόσφαιρα, που προς το τέλος μας συμβούλευαν να μην έχουμε καν βλεμματική επαφή μαζί τους για να μην ενοχλήσουμε αφού ψάχνονται για καυγά. Είχαν πρόσβαση παντού εμείς όχι. Υπήρχαν σημεία που επιτρεπόταν να βρίσκεται μόνο ένας καλλιτέχνης, η ισραηλινή πήγαινε με τον στρατό της. Γενικά έκαναν ό,τι ήθελαν. Δεν υπήρχαν κανόνες γι’αυτούς».
Μέλος άλλης επιτροπής προσθέτει:
«Μέλη της ισραηλινής αποστολής και δημοσιογράφοι μας βιντεοσκοπούσαν χωρίς την άδειά μας και αναρτούσαν στο διαδίκτυο. Προκαλούσαν συναδέλφους, όπως τον Ολλανδό που είπαν για τον νεκρό πατέρα του και τελικά αντί να τιμωρηθούν αυτοί αποκλείστηκε εκείνος επειδή ανέδειξε ότι τον βιντεοσκοπούσαν παράνομα. Ξεφτίλισαν το Ιρλανδό από τη δημόσια τηλεόρασή τους καλώντας για κατάρες….. Δεν ξέρω αν υπάρχει κανόνας που δεν καταπάτησε το Ισραήλ. Αρκεί να σας πω, πως δυσκολευτήκαμε να φέρουμε γιατρό όταν αρρώστησε συνάδελφος κι εκείνοι είχαν ολόκληρο στρατό εκεί μέσα».
Το αποκορύφωμα ήταν όταν αποβλήθηκε από τη διοργάνωση ο Ολλανδός καλλιτέχνης ο οποίος προηγουμένως φώναζε «μας χρησιμοποιείτε». «Εμείς κλαίγαμε κι εκείνοι τραγουδούσαν προκλητικά το περσινό τραγούδι του Ισραήλ “we got the power of the unicorn”» λέει στο tvxs καλλιτέχνης.
Αν δεν διώξετε το Ισραήλ δεν ανεβαίνουμε στη σκηνή
Η EBU παραδέχτηκε όπως έγραψε και το BBC ότι δέχθηκε παράπονα από τους καλλιτέχνες. «Δεν ήταν παράπονα. Μέχρι τελεσίγραφο δώσαμε» λένε καλλιτέχνες στο tvxs.
Αφού δεν εισακούστηκαν οι εκκλήσεις για αποκλεισμό του Ισραήλ, αρκετοί καλλιτέχνες ανάμεσα στους οποίους μέλη των επιτροπών Πορτογαλία και Νορβηγία δήλωσαν στην EBU πως δεν πρόκειται να ανέβουν στη σκηνή του τελικού αν δεν αποβληθεί το Ισραήλ. Είχαν προηγηθεί οι προειδοποιητικές κινήσεις εκ μέρους των εκπροσώπων της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Ελβετίας που δεν εμφανίστηκαν στην παρέλαση των σημαιών.
«Δεν ήταν λίγο αυτό από τη μεριά των συναδέλφων μας. Η Ελληνίδα συνάδελφος ειδικά, η Μαρίνα Σάττι, δέχθηκε μεγάλες πιέσεις. Ακούσαμε ότι η ελληνική κυβέρνηση της διαμήνυσε να γυρίσει πίσω στη χώρα της» λέει μέλος αποστολής στο tvxs.
Η EBU διαβεβαίωνε πως θα δώσει λύση στο πρόβλημα καθησυχάζοντας με γενικότητες και αλλάζοντας τελευταία στιγμή καμαρίνι στην επιτροπή του Ισραήλ, πράγμα που δεν έκανε μεγάλη διαφορά.
Όσο για τον φόβο της ανταρσίας, φρόντισε παραμονή του τελικού να διαδοθεί το μήνυμα. Αν δεν ανέβαινε κανείς στη σκηνή, θα έπαιζαν τα μαγνητοσκοπημένα αποσπάσματα από τις πρόβες των ημιτελικών. Είχε πάρει θέση καθαρά υπέρ του Ισραήλ κι ας ήταν αυτό που καταπατούσε τους κανόνες και που ασκούσε βία σύμφωνα με τους καλλιτέχνες.
Οι καλλιτέχνες ανέβηκαν στη σκηνή του τελικού με ψυχοσωματικά και με συμπτώματα burnout. Όμως αυτό που δεν ακούσαμε από τους δέκτες των τηλεοράσεων μας ήταν το γιουχάισμα που έπεσε όταν ανέβηκε στη σκηνή η ισραηλινή τραγουδίστρια γιατί είχαν φροντίσει από πριν να ρίξουν ήχους χειροκροτημάτων. Αυτό που δεν πρόβλεψαν ήταν ότι θα γιουχαριζόταν κι ο εκπρόσωπος της EBU κι έτσι πήραμε γεύση από τις αποδοκιμασίες.
Tην έκδοση ενταλμάτων σύλληψης του ηγέτη της Χαμάς Γιαχία Σινουάρ και του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου με την κατηγορία των εγκλημάτων πολέμου και εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, τόσο για τις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου στο Ισραήλ, όσο και για τον πόλεμο που ακολούθησε στη Γάζα ζητά το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, όπως δήλωσε ο επικεφαλής εισαγγελέας Καρίμ Χαν.
Παράλληλα, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ζητά εντάλματα και για τον υπουργό Άμυνας του Ισραήλ Γιοάβ Γκαλάντ, καθώς και για δύο άλλους κορυφαίους ηγέτες της Χαμάς, και συγκεκριμένα τον πολιτικό ηγέτη Ισμαήλ Χανίγια καθώς και τον επικεφαλής των Ταξιαρχιών Αλ Κάσεμ Μοχάμεντ Ντιάμπ Ιμπραχίμ αλ Μάσρι.
Είναι η πρώτη φορά που το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο βάζει στο στόχαστρό του ηγέτη χώρας που είναι στενή σύμμαχος των ΗΠΑ. Υπενθυμίζουμε ότι παρόμοιο ένταλμα σύλληψης έχει εκδώσει το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για το Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν για την εισβολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είναι μέλη του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Ωστόσο, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο υποστηρίζει ότι έχει δικαιοδοσία στη Γάζα, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη, αφού οι Παλαιστίνιοι ηγέτες συμφώνησαν επίσημα να δεσμευτούν από τις ιδρυτικές αρχές του δικαστηρίου το 2015.
Ένα ένταλμα σύλληψης περιορίζει σημαντικά την ελευθερία μετακίνησης των ανθρώπων που καταζητούνται. Και αυτό επειδή οι 123 εταίροι της Συνθήκης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου είναι υποχρεωμένοι να συλλαμβάνουν καταζητούμενους στο έδαφός τους και να τους παραδίδουν στο Δικαστήριο. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση που ο Νετανιάχου επισκεφθεί την Ελλάδα, οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να τον συλλάβουν, καθώς η Ελλάδα είναι μία από τις χώρες αυτές
Όπως διαβάζουμε στη Wikipedia, έως τον Μάρτιο του 2022, 123 χώρες είναι μέλη του Δικαστηρίου και άλλα 42 κράτη έχουν υπογράψει αλλά δεν έχουν επικυρώσει το Καταστατικό της Ρώμης. Η Κίνα και η Ινδία δεν έχουν υπογράψει το Καταστατικό, ενώ η Ρωσία παρόλο που το υπέγραψε δεν το έχει επικυρώσει, ενώ πρόσφατα ανακοίνωσε ότι αποσύρει ακόμη και την υπογραφή της. Μεταξύ των κρατών που έχουν υπογράψει το Καταστατικό της Ρώμης συνολικά 35 χώρες είναι αυτές που δεν το έχουν επικυρώσει, ενώ τρεις από αυτές, το Ισραήλ, το Σουδάν και οι Ηνωμένες Πολιτείες, αφού υπέγραψαν, κατόπιν απέσυραν την υπογραφή τους και δεν συμμετέχουν. Όσον αφορά στις Ηνωμένες Πολιτείες, η κυβέρνηση Κλίντον υπέγραψε το Καταστατικό της Ρώμης το 2000 αλλά η κυβέρνηση Μπους απέσυρε την υπογραφή, έτσι ώστε να μην μπορούν να διωχθούν ποινικά τα στρατεύματα τους.
Με πράσινο χρώμα τα συμβαλλόμενα κράτη, με πορτοκαλί αυτά που υπέγραψαν αλλά δεν επικύρωσαν
και με γκρι χρώμα, τα κράτη που ούτε υπέγραψαν ούτε προσχώρησαν (από τη Wikipedia)
Επιστρέφοντας στις πρόσφατες εξελίξεις, ο Καρίμ Χαν, σε δήλωσή του, είπε: «Σήμερα καταθέτω αιτήσεις ενταλμάτων σύλληψης ενώπιον του Προδικαστικού Τμήματος Ι του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την κατάσταση στο κράτος της Παλαιστίνης».
Το κατηγορητήριο για τους ηγέτες της Χαμάς
«Βάσει των στοιχείων που συνέλεξε και εξέτασε το Γραφείο μου, έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω ότι ο Γιαχία Σινουάρ (επικεφαλής του Ισλαμικού Κινήματος Αντίστασης («Χαμάς») στη Λωρίδα της Γάζας), ο Μοχάμεντ Ντιάμπ Ιμπραχίμ αλ Μάσρι, ευρύτερα γνωστός ως DEIF (αρχηγός της στρατιωτικής πτέρυγας της Χαμάς, γνωστές ως Ταξιαρχίες Αλ Κασάμ), και ο Ισμαήλ Χανίγια (επικεφαλής του Πολιτικού Γραφείου της Χαμάς) φέρουν ποινική ευθύνη για τα ακόλουθα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στο έδαφος του Ισραήλ και του Κράτους της Παλαιστίνης (στη Λωρίδα της Γάζας) τουλάχιστον από τις 7 Οκτωβρίου 2023:
Εξόντωση ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο β) του Καταστατικού της Ρώμης,
Δολοφονία ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο α), και ως έγκλημα πολέμου, κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο i),
Λήψη ομήρων ως έγκλημα πολέμου, κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο iii),
Βιασμός και άλλες πράξεις σεξουαλικής βίας ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο ζ), και επίσης ως εγκλήματα πολέμου σύμφωνα με το άρθρο 8 παράγραφος 2 στοιχείο ε) σημείο vi) στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας,
Βασανιστήρια ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο στ), και επίσης ως έγκλημα πολέμου, κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο i), στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας,
Άλλες απάνθρωπες πράξεις ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο ια), στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας,
σκληρή μεταχείριση ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο θ), στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας- και
Προσβολή της προσωπικής αξιοπρέπειας ως έγκλημα πολέμου, κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο ii), στο πλαίσιο της αιχμαλωσίας.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι τα εγκλήματα πολέμου που καταγγέλλονται σε αυτές τις αιτήσεις διαπράχθηκαν στο πλαίσιο μιας διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης και μιας μη διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς που διεξάγεται παράλληλα. Υποστηρίζουμε ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που κατηγορούνται αποτελούσαν μέρος μιας εκτεταμένης και συστηματικής επίθεσης κατά του άμαχου πληθυσμού του Ισραήλ από τη Χαμάς και άλλες ένοπλες ομάδες σύμφωνα με οργανωτικές πολιτικές. Ορισμένα από αυτά τα εγκλήματα, κατά την εκτίμησή μας, συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι οι Σινουάραλ, Ντεΐφ και Χανίγια είναι ποινικά υπεύθυνοι για τη δολοφονία εκατοντάδων Ισραηλινών πολιτών σε επιθέσεις που διαπράχθηκαν από τη Χαμάς (ιδίως τη στρατιωτική της πτέρυγα, τις Ταξιαρχίες Αλ-Κασάμ) και άλλες ένοπλες ομάδες στις 7 Οκτωβρίου 2023 και την αρπαγή τουλάχιστον 245 ομήρων. Στο πλαίσιο των ερευνών μας, το Γραφείο μου πήρε συνεντεύξεις από θύματα και επιζώντες, συμπεριλαμβανομένων πρώην ομήρων και αυτοπτών μαρτύρων από έξι σημαντικές τοποθεσίες των επιθέσεων: Kfar Aza, Holit, την τοποθεσία του μουσικού φεστιβάλ Supernova, Be’eri, Nir Oz και Nahal Oz. Η έρευνα βασίζεται επίσης σε στοιχεία όπως υλικό από κάμερες κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης, αυθεντικό ηχητικό, φωτογραφικό και βιντεοσκοπημένο υλικό, δηλώσεις μελών της Χαμάς, συμπεριλαμβανομένων των φερόμενων ως δραστών που αναφέρονται παραπάνω, και στοιχεία εμπειρογνωμόνων.
Κατά την άποψη του Γραφείου μου, τα άτομα αυτά σχεδίασαν και υποκίνησαν τη διάπραξη των εγκλημάτων στις 7 Οκτωβρίου 2023 και έχουν αναγνωρίσει την ευθύνη τους για τα εγκλήματα αυτά με τις δικές τους ενέργειες, συμπεριλαμβανομένων προσωπικών επισκέψεων στους ομήρους λίγο μετά την απαγωγή τους. Υποστηρίζουμε ότι τα εγκλήματα αυτά δεν θα μπορούσαν να είχαν διαπραχθεί χωρίς τις ενέργειές τους. Κατηγορούνται τόσο ως συνυπεύθυνοι όσο και ως προϊστάμενοι σύμφωνα με τα άρθρα 25 και 28 του Καταστατικού της Ρώμης.
Κατά τη διάρκεια της δικής μου επίσκεψης στο Κιμπούτς Be’eri και στο Κιμπούτς Kfar Aza, καθώς και στο χώρο του μουσικού φεστιβάλ Supernova στο Re’im, είδα τις καταστροφικές σκηνές αυτών των επιθέσεων και τις βαθιές επιπτώσεις των ασυνείδητων εγκλημάτων που κατηγορούνται στις αιτήσεις που κατατέθηκαν σήμερα. Μιλώντας με επιζώντες, άκουσα πώς η αγάπη μέσα σε μια οικογένεια, οι βαθύτεροι δεσμοί μεταξύ ενός γονέα και ενός παιδιού, διαστρεβλώθηκαν για να προκληθεί απύθμενος πόνος μέσω υπολογισμένης σκληρότητας και ακραίας αναλγησίας. Αυτές οι πράξεις απαιτούν λογοδοσία.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει επίσης ότι υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστεύεται ότι οι όμηροι που έχουν συλληφθεί από το Ισραήλ κρατούνται σε απάνθρωπες συνθήκες και ότι ορισμένοι έχουν υποστεί σεξουαλική βία, συμπεριλαμβανομένου του βιασμού, ενώ κρατούνται σε αιχμαλωσία. Καταλήξαμε σε αυτό το συμπέρασμα με βάση ιατρικά αρχεία, σύγχρονα αποδεικτικά στοιχεία βίντεο και ντοκουμέντα και συνεντεύξεις με θύματα και επιζώντες. Το Γραφείο μου συνεχίζει επίσης να διερευνά τις αναφορές για σεξουαλική βία που διαπράχθηκε στις 7 Οκτωβρίου.
Επιθυμώ να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου στους επιζώντες και στις οικογένειες των θυμάτων των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου για το θάρρος τους να προσέλθουν και να δώσουν τις μαρτυρίες τους στο Γραφείο μου. Παραμένουμε επικεντρωμένοι στην περαιτέρω εμβάθυνση των ερευνών μας για όλα τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν στο πλαίσιο αυτών των επιθέσεων και θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με όλους τους εταίρους για να διασφαλίσουμε την απόδοση δικαιοσύνης.
Επαναλαμβάνω και πάλι την έκκλησή μου για την άμεση απελευθέρωση όλων των ομήρων που έχουν συλληφθεί από το Ισραήλ και για την ασφαλή επιστροφή τους στις οικογένειές τους. Αυτό αποτελεί θεμελιώδη απαίτηση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου.
Το κατηγορητήριο για τον Ισραηλινό και τον Υπουργό Άμυνας του Ισραήλ
Με βάση τα στοιχεία που συνέλεξε και εξέτασε η Υπηρεσία μου, έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω ότι ο Μπένιαμιν Νετανιάχου, Πρωθυπουργός του Ισραήλ, και ο Γιοάβ Γκάλαντ, Υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, φέρουν ποινική ευθύνη για τα ακόλουθα εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράχθηκαν στο έδαφος του Κράτους της Παλαιστίνης (στη Λωρίδα της Γάζας) από τις 8 Οκτωβρίου 2023 τουλάχιστον:
Λιμοκτονία αμάχων ως μέθοδος πολέμου ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση του άρθρου 8(2)(β)(xxv) του Καταστατικού,
Εσκεμμένη πρόκληση μεγάλου πόνου ή σοβαρής βλάβης του σώματος ή της υγείας κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο α) σημείο iii), ή σκληρή μεταχείριση ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο i),
Εκ προθέσεως θανάτωση κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο α) σημείο i), ή δολοφονία ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση του άρθρου 8 παράγραφος 2 στοιχείο γ) σημείο i),
Σκόπιμη καθοδήγηση επιθέσεων κατά άμαχου πληθυσμού ως έγκλημα πολέμου κατά παράβαση των άρθρων 8(2)(β)(i), ή 8(2)(ε)(i),
Εξόντωση ή/και δολοφονία κατά παράβαση των άρθρων 7(1)(β) και 7(1)(α), συμπεριλαμβανομένων των θανάτων που προκαλούνται από ασιτία, ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας,
Διώξεις ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο η),
Άλλες απάνθρωπες πράξεις ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας κατά παράβαση του άρθρου 7 παράγραφος 1 στοιχείο ια).
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι τα εγκλήματα πολέμου που καταγγέλλονται στις εν λόγω αιτήσεις διαπράχθηκαν στο πλαίσιο μιας διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης και μιας μη διεθνούς ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς (μαζί με άλλες Παλαιστινιακές Ένοπλες Ομάδες) που διεξάγεται παράλληλα. Υποστηρίζουμε ότι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που κατηγορούνται διαπράχθηκαν στο πλαίσιο μιας εκτεταμένης και συστηματικής επίθεσης κατά του παλαιστινιακού άμαχου πληθυσμού σύμφωνα με την κρατική πολιτική. Τα εγκλήματα αυτά, κατά την εκτίμησή μας, συνεχίζονται μέχρι σήμερα.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι τα στοιχεία που έχουμε συλλέξει, συμπεριλαμβανομένων συνεντεύξεων με επιζώντες και αυτόπτες μάρτυρες, αυθεντικό βίντεο, φωτογραφικό και ηχητικό υλικό, δορυφορικές εικόνες και δηλώσεις από την ομάδα των φερόμενων ως δραστών, δείχνουν ότι το Ισραήλ στερεί σκόπιμα και συστηματικά από τον άμαχο πληθυσμό σε όλα τα μέρη της Γάζας αντικείμενα απαραίτητα για την ανθρώπινη επιβίωση.
Αυτό συνέβη μέσω της επιβολής πλήρους πολιορκίας της Γάζας, η οποία περιελάμβανε το πλήρες κλείσιμο των τριών συνοριακών σημείων διέλευσης, της Ράφα, του Κερέμ Σαλόμ και του Ερέζ, από τις 8 Οκτωβρίου 2023 για παρατεταμένες περιόδους και στη συνέχεια με τον αυθαίρετο περιορισμό της μεταφοράς βασικών προμηθειών – συμπεριλαμβανομένων τροφίμων και φαρμάκων – μέσω των συνοριακών σημείων διέλευσης μετά την επαναλειτουργία τους. Η πολιορκία περιελάμβανε επίσης την αποκοπή των διασυνοριακών αγωγών νερού από το Ισραήλ προς τη Γάζα – την κύρια πηγή καθαρού νερού των κατοίκων της Γάζας – για παρατεταμένη περίοδο από τις 9 Οκτωβρίου 2023 και την αποκοπή και την παρεμπόδιση της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας τουλάχιστον από τις 8 Οκτωβρίου 2023 μέχρι σήμερα. Αυτό συνέβη παράλληλα με άλλες επιθέσεις εναντίον αμάχων, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που περιμένουν στην ουρά για τρόφιμα, παρεμπόδιση της παράδοσης βοήθειας από ανθρωπιστικές οργανώσεις, καθώς και επιθέσεις και δολοφονίες εργαζομένων σε ανθρωπιστικές οργανώσεις, που ανάγκασαν πολλές οργανώσεις να σταματήσουν ή να περιορίσουν τις δραστηριότητές τους στη Γάζα.
Το Γραφείο μου υποστηρίζει ότι οι πράξεις αυτές διαπράχθηκαν στο πλαίσιο ενός κοινού σχεδίου για τη χρήση της πείνας ως μεθόδου πολέμου και άλλων πράξεων βίας κατά του άμαχου πληθυσμού της Γάζας ως μέσο για (i) την εξόντωση της Χαμάς, (ii) την εξασφάλιση της επιστροφής των ομήρων που έχει απαγάγει η Χαμάς και (iii) τη συλλογική τιμωρία του άμαχου πληθυσμού της Γάζας, τον οποίο αντιλαμβάνονται ως απειλή για το Ισραήλ.
Οι επιπτώσεις της χρήσης της πείνας ως μεθόδου πολέμου, μαζί με άλλες επιθέσεις και συλλογική τιμωρία κατά του άμαχου πληθυσμού της Γάζας είναι οξείες, ορατές και ευρέως γνωστές, και έχουν επιβεβαιωθεί από πολλούς μάρτυρες που ερωτήθηκαν από το Γραφείο μου, συμπεριλαμβανομένων τοπικών και διεθνών ιατρών. Περιλαμβάνουν υποσιτισμό, αφυδάτωση, βαθιά ταλαιπωρία και αυξανόμενο αριθμό θανάτων μεταξύ του παλαιστινιακού πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων βρεφών, άλλων παιδιών και γυναικών.
Η πείνα είναι παρούσα σε ορισμένες περιοχές της Γάζας και επίκειται σε άλλες περιοχές. Όπως προειδοποίησε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες πριν από δύο και πλέον μήνες, “1,1 εκατομμύριο άνθρωποι στη Γάζα αντιμετωπίζουν καταστροφική πείνα – ο μεγαλύτερος αριθμός ανθρώπων που έχει καταγραφεί ποτέ – οπουδήποτε, οποτεδήποτε” ως αποτέλεσμα μιας “εντελώς ανθρωπογενούς καταστροφής”. Σήμερα, το Γραφείο μου επιδιώκει να απαγγείλει κατηγορίες σε δύο από τους πλέον υπεύθυνους, τον Νετανιάχου και τον Γκάλαντ, τόσο ως συνυπεύθυνους όσο και ως προϊσταμένους σύμφωνα με τα άρθρα 25 και 28 του Καταστατικού της Ρώμης.
Το Ισραήλ, όπως όλα τα κράτη, έχει το δικαίωμα να αναλαμβάνει δράση για την υπεράσπιση του πληθυσμού του. Το δικαίωμα αυτό, ωστόσο, δεν απαλλάσσει το Ισραήλ ή οποιοδήποτε κράτος από την υποχρέωσή του να συμμορφώνεται με το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο. Ανεξάρτητα από τους όποιους στρατιωτικούς στόχους μπορεί να έχουν, τα μέσα που επέλεξε το Ισραήλ για να τους επιτύχει στη Γάζα -δηλαδή η σκόπιμη πρόκληση θανάτου, πείνας, μεγάλου πόνου και σοβαρών σωματικών ή υγειονομικών βλαβών στον άμαχο πληθυσμό- είναι εγκληματικά.
Από πέρυσι, στη Ραμάλα, στο Κάιρο, στο Ισραήλ και στη Ράφα, έχω σταθερά τονίσει ότι το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο απαιτεί από το Ισραήλ να λάβει επείγοντα μέτρα για να επιτρέψει αμέσως την πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα σε κλίμακα. Τόνισα συγκεκριμένα ότι η πείνα ως μέθοδος πολέμου και η άρνηση παροχής ανθρωπιστικής βοήθειας συνιστούν αδικήματα του Καταστατικού της Ρώμης. Δεν θα μπορούσα να είμαι σαφέστερος.
Όπως επίσης επανειλημμένα υπογράμμισα στις δημόσιες δηλώσεις μου, όσοι δεν συμμορφώνονται με το νόμο δεν θα πρέπει να διαμαρτύρονται αργότερα όταν το Γραφείο μου αναλαμβάνει δράση. Αυτή η ημέρα έχει έρθει.
Υποβάλλοντας αυτές τις αιτήσεις για εντάλματα σύλληψης, το Γραφείο μου ενεργεί σύμφωνα με την εντολή του βάσει του Καταστατικού της Ρώμης. Στις 5 Φεβρουαρίου 2021, το Προδικαστικό Τμήμα Ι αποφάσισε ότι το Δικαστήριο μπορεί να ασκήσει την ποινική του δικαιοδοσία για την κατάσταση στο κράτος της Παλαιστίνης και ότι το εδαφικό πεδίο εφαρμογής αυτής της δικαιοδοσίας εκτείνεται στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Η εντολή αυτή βρίσκεται σε εξέλιξη και περιλαμβάνει την κλιμάκωση των εχθροπραξιών και της βίας από τις 7 Οκτωβρίου 2023. Το Γραφείο μου έχει επίσης δικαιοδοσία επί εγκλημάτων που διαπράττονται από υπηκόους Κρατών Μερών και από υπηκόους μη Κρατών Μερών στο έδαφος ενός Κράτους Μέρους.
Οι σημερινές αιτήσεις είναι το αποτέλεσμα μιας ανεξάρτητης και αμερόληπτης έρευνας από το Γραφείο μου. Με γνώμονα την υποχρέωσή μας να διερευνούμε εξίσου ενοχοποιητικά και αθωωτικά στοιχεία, το Γραφείο μου εργάστηκε με επιμέλεια για να διαχωρίσει τους ισχυρισμούς από τα γεγονότα και να παρουσιάσει με νηφαλιότητα τα συμπεράσματα που βασίζονται σε στοιχεία στο Προδικαστικό Τμήμα.
Ως πρόσθετη εγγύηση, ήμουν επίσης ευγνώμων για τις συμβουλές μιας ομάδας εμπειρογνωμόνων του διεθνούς δικαίου, μιας αμερόληπτης ομάδας που συγκάλεσα για να υποστηρίξει την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων και τη νομική ανάλυση σε σχέση με αυτές τις αιτήσεις ενταλμάτων σύλληψης. Η ομάδα αποτελείται από εμπειρογνώμονες με τεράστιο κύρος στο διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και το διεθνές ποινικό δίκαιο, μεταξύ των οποίων ο Sir Adrian Fulford PC, πρώην Lord Justice of Appeal και πρώην δικαστής του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου- η βαρόνη Helena Kennedy KC, πρόεδρος του Ινστιτούτου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Διεθνούς Ένωσης Δικηγορικών Συλλόγων- η Elizabeth Wilmshurst CMG KC, πρώην αναπληρώτρια νομική σύμβουλος στο Υπουργείο Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας του Ηνωμένου Βασιλείου- ο Danny Friedman KC- και δύο από τους ειδικούς μου συμβούλους – η Amal Clooney και ο εξοχότατος δικαστής Theodor Meron CMG. Αυτή η ανεξάρτητη ανάλυση εμπειρογνωμόνων υποστήριξε και ενίσχυσε τις αιτήσεις που κατέθεσε σήμερα το Γραφείο μου. Ήμουν επίσης ευγνώμων για τη συμβολή πολλών άλλων ειδικών συμβούλων μου σε αυτή την επανεξέταση, ιδίως του Adama Dieng και του καθηγητή Kevin Jon Heller.
Σήμερα υπογραμμίζουμε για άλλη μια φορά ότι το διεθνές δίκαιο και οι νόμοι των ένοπλων συγκρούσεων ισχύουν για όλους. Κανένας στρατιώτης, κανένας διοικητής, κανένας πολιτικός ηγέτης – κανένας – δεν μπορεί να ενεργεί ατιμώρητα. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει την εσκεμμένη στέρηση από ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων τόσων πολλών γυναικών και παιδιών, των βασικών αναγκών που απαιτούνται για τη ζωή. Τίποτα δεν μπορεί να δικαιολογήσει τη σύλληψη ομήρων ή τη στοχοποίηση αμάχων.
Οι ανεξάρτητοι δικαστές του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου είναι οι μοναδικοί κριτές ως προς το κατά πόσον πληρούνται τα απαραίτητα κριτήρια για την έκδοση ενταλμάτων σύλληψης. Εάν ικανοποιήσουν τις αιτήσεις μου και εκδώσουν τα αιτούμενα εντάλματα, θα συνεργαστώ στενά με τον Γραμματέα σε όλες τις προσπάθειες για τη σύλληψη των κατονομαζόμενων ατόμων. Βασίζομαι σε όλα τα συμβαλλόμενα κράτη του Καταστατικού της Ρώμης να αντιμετωπίσουν αυτές τις αιτήσεις και την επακόλουθη δικαστική απόφαση με την ίδια σοβαρότητα που έχουν επιδείξει σε άλλες καταστάσεις, εκπληρώνοντας τις υποχρεώσεις τους βάσει του Καταστατικού. Είμαι επίσης έτοιμος να συνεργαστώ με τα μη συμβαλλόμενα κράτη στην κοινή μας επιδίωξη για απόδοση ευθυνών.
Είναι κρίσιμο αυτή τη στιγμή να επιτραπεί στο Γραφείο μου και σε όλα τα τμήματα του Δικαστηρίου, συμπεριλαμβανομένων των ανεξάρτητων δικαστών του, να διεξάγουν το έργο τους με πλήρη ανεξαρτησία και αμεροληψία. Επιμένω ότι όλες οι προσπάθειες παρεμπόδισης, εκφοβισμού ή αθέμιτου επηρεασμού των υπαλλήλων του Δικαστηρίου αυτού πρέπει να σταματήσουν αμέσως. Το Γραφείο μου δεν θα διστάσει να ενεργήσει σύμφωνα με το άρθρο 70 του Καταστατικού της Ρώμης εάν συνεχιστεί αυτή η συμπεριφορά.
Παραμένω βαθιά ανήσυχος για τους συνεχιζόμενους ισχυρισμούς και τα αναδυόμενα στοιχεία για διεθνή εγκλήματα που συμβαίνουν στο Ισραήλ, τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη. Η έρευνά μας συνεχίζεται. Το Γραφείο μου προωθεί πολλαπλές και αλληλένδετες πρόσθετες κατευθύνσεις έρευνας, συμπεριλαμβανομένων των αναφορών για σεξουαλική βία κατά τη διάρκεια των επιθέσεων της 7ης Οκτωβρίου και σε σχέση με τους μεγάλης κλίμακας βομβαρδισμούς που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν τόσους πολλούς θανάτους, τραυματισμούς και πόνο αμάχων στη Γάζα. Ενθαρρύνω όσους διαθέτουν σχετικές πληροφορίες να επικοινωνήσουν με το Γραφείο μου και να υποβάλουν πληροφορίες μέσω του OTP Link.
Το Γραφείο μου δεν θα διστάσει να υποβάλει περαιτέρω αιτήσεις για έκδοση ενταλμάτων σύλληψης εάν και εφόσον θεωρήσουμε ότι πληρούται το όριο της ρεαλιστικής προοπτικής καταδίκης. Ανανεώνω την έκκλησή μου προς όλα τα μέρη της τρέχουσας σύγκρουσης να συμμορφωθούν με το νόμο τώρα.
Επιθυμώ επίσης να τονίσω ότι η αρχή της συμπληρωματικότητας, η οποία βρίσκεται στο επίκεντρο του Καταστατικού της Ρώμης, θα συνεχίσει να αξιολογείται από το Γραφείο μου καθώς θα αναλαμβάνουμε δράση σε σχέση με τα προαναφερθέντα φερόμενα εγκλήματα και τους φερόμενους ως δράστες και θα προχωρούμε σε άλλες κατευθύνσεις έρευνας. Η συμπληρωματικότητα, ωστόσο, απαιτεί την αναβολή στις εθνικές αρχές μόνο όταν αυτές συμμετέχουν σε ανεξάρτητες και αμερόληπτες δικαστικές διαδικασίες που δεν προστατεύουν τους υπόπτους και δεν είναι προσχηματικές. Απαιτεί διεξοδικές έρευνες σε όλα τα επίπεδα που να αφορούν τις πολιτικές και τις ενέργειες που διέπουν αυτές τις εφαρμογές.
Ας είμαστε σήμερα ξεκάθαροι σε ένα βασικό ζήτημα: αν δεν επιδείξουμε τη βούλησή μας να εφαρμόσουμε τον νόμο ισότιμα, αν θεωρηθεί ότι εφαρμόζεται επιλεκτικά, θα δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την κατάρρευσή του. Με τον τρόπο αυτό, θα χαλαρώσουμε τους εναπομείναντες δεσμούς που μας κρατούν ενωμένους, τους σταθεροποιητικούς δεσμούς μεταξύ όλων των κοινοτήτων και των ατόμων, το δίχτυ ασφαλείας στο οποίο προσβλέπουν όλα τα θύματα σε περιόδους πόνου. Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος που αντιμετωπίζουμε αυτή τη στιγμή.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, πρέπει να αποδείξουμε συλλογικά ότι το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο, η θεμελιώδης βάση για την ανθρώπινη συμπεριφορά κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, ισχύει για όλα τα άτομα και εφαρμόζεται εξίσου σε όλες τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει το Γραφείο μου και το Δικαστήριο. Με αυτόν τον τρόπο θα αποδείξουμε, απτά, ότι οι ζωές όλων των ανθρώπων έχουν την ίδια αξία.
Πηγές:
Δε θα ασχοληθούμε με το πανηγύρι που λέγεται Eurovision. Άλλωστε, εδώ και πολλές δεκαετίες έχει επιλέξει, αντί για διαγωνισμός τραγουδιού, να είναι κάτι άλλο που δε μας ενδιαφέρει καθόλου. Βέβαια, υπάρχει ένα θέμα με το ότι το υποτιθέμενα σοβαρό κρατικό μας κανάλι συμμετέχει σε αυτή την επίδειξη κακής αισθητικής, αλλά αυτό το έχουμε αποδεχτεί, μέσα σε όλα τα άλλα που έχουμε συνηθίσει να αποδεχόμαστε. Ένα άλλο θέμα είναι ότι οι διοργανωτές του διαγωνισμού, ενώ διατείνονται ότι δεν χωράει η πολιτική στη διοργάνωση, οι ίδιοι δρουν πολιτικά επιλέγοντας να αποκλείσουν τη Ρωσία για παράδειγμα. Αλλά και με την υποκρισία είμαστε συνηθισμένοι
Δε θα ασχοληθούμε λοιπόν με το πανηγύρι, αλλά με τα απόνερά του. Και αυτά ήταν πολλά και ποικίλα. Και κυρίως πολιτικά. Γιατί αυτό το υποτιθέμενο non-politicall γεγονός προκάλεσε αντιδράσεις ανώτερων πολιτικών αξιωματούχων.
Ο Έλληνας κυβερνητικός εκπρόσωπος κατηγόρησε τη Μαρίνα Σάτι -που χασμουριόταν την ώρα που μιλούσε η Ισραηλινή εκπρόσωπος- ότι προσέβαλλε με τη συμπεριφορά της τους Έλληνες πολίτες που την έστειλαν στο διαγωνισμό. Ποιος μιλάει τώρα; Αυτός που δεν ενοχλείται ούτε στο ελάχιστο από τα εγκλήματα του Ισραήλ στη Γάζα. Αυτός που τολμά να δικαιολογεί τον Άδωνι Γεωργιάδη για τις χειρόγραφες επιστολές του Ιησού που πουλούσε (!), λέγοντας πως το 'έκανε για να θρέψει την οικογένειά του (!)
Μίλησε και η Ρωσίδα υπουργός Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα, εντυπωσιάζοντας για μια ακόμη φορά με το εύρος των παρεμβάσεών της, λέγοντας πως «Ο διαγωνισμός Eurovision 2024 ξεπέρασε κάθε όργιο, εκδήλωση ή τελετουργική ιεροσυλία». Να μας συγχωρεί η Μαρία Ζαχάροβα, αλλά όσο και να αντιλαμβανόμαστε το στραγγαλισμό που προωθεί το ΝΑΤΟ επί δεκαετίες στη Ρωσία, η «καθαρότητα» του καθεστώτος Πούτιν μας τρομάζει
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκαν και οι απανταχού ακροδεξιοί μιλώντας για «έκπτωση των ευρωπαϊκών αξιών» και για «σατανιστές και ανώμαλους που θα διαφθείρουν τη νεολαία, θα την αποχαυνώσουν και θα την κάνουν έρμαιο του ισλαμοφασισμού». Και όλα αυτά, με αναρτήσεις που σπέρνουν χολή και μίσος
Ένα από αυτά που κατάφερε η φετινή διοργάνωση ήταν να φανεί η διείσδυση της ακροδεξιάς ιδεολογίας σε ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη. Ένα κομμάτι που, όπως δείχνει η συμπεριφορά του στα social media, όχι μόνο αδιαφορεί για τα εγκλήματα του Ισραήλ στη Γάζα, αλλά τα επικροτεί και τα επιβραβεύει, κινούμενο από μια έμφυτη και ρατσιστική απέχθεια προς τους Άραβες και τους Μουσουλμάνους.
Από ανάρτηση δημοτικού συμβούλου της Ραφήνας και πρώην αντιδήμαρχου, γνωστού για τον επιθετικό, σεξιστικό, ρατσιστικό και εθνικιστικό λόγο του.
Μέσα σε με μια ανάρτηση, η επιτομή όλης της ακροδεξιάς
Είναι το κομμάτι που αλωνίζει στα social media σπέρνοντας μίσος για κάθε διαφορετικό, αλλόθρησκο και αλλοεθνή. Είναι το κομμάτι που θίχτηκε από την αναφορά των δύο χορευτών της Σάτι πως είναι «Έλληνες Τούρκοι». Οι πιο απαίδευτοι από αυτούς δεν μπορούσαν να κατανοήσουν αυτή τη δήλωση, ενώ οι πιο υποψιασμένοι, όπως ο Μπογδάνος, μιλούσαν για παραβίαση της συνθήκης της Λωζάννης. Αυτοί που μιλούν με εθνική υπερηφάνεια για Έλληνες της Αλβανίας, για Έλληνες της Αμερικής, για Έλληνες της Αυστραλίας, δεν μπορούν να δεχτούν πώς υπάρχουν Έλληνες πολίτες που δηλώνουν πως είναι Τούρκοι στην καταγωγή και νιώθουν Τούρκοι αφού με αυτούς που βρίσκονται στην άλλη πλευρά των συνόρων έχουν την ίδια γλώσσα, την ίδια θρησκεία, τις ίδιες παραδόσεις. Όταν όμως αρνείσαι την πραγματικότητα και προτιμάς να βυθίζεις το κεφάλι σου στην άμμο σαν τη στρουθοκάμηλο, δεν έχεις καμία ελπίδα να γλιτώσεις
Εμείς, από τη συμμετοχή της Μαρίνας Σάτι, θα κρατήσουμε τη δήλωση που έκανε στη συνέντευξη Τύπου, όταν ένας Τούρκος δημοσιογράφος της είπε πως «απόψε εκπροσώπησες όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά τα Βαλκάνια και την Τουρκία. Aπόψε μας ένωσε πραγματικά η μουσική. Τι σκέφτεσαι επ’ αυτού;».
Η Μαρίνα Σάτι τον ευχαρίστησε λέγοντας «σε ευχαριστώ πάρα πολύ για αυτό που είπες, ειδικά από την στιγμή που δεν είναι εδώ η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Αυτό που είπες είναι και η αλήθεια. Αγαπάμε πραγματικά την Τουρκία και θέλω να επαναλάβω εδώ, απόψε κάτι που έχω ξαναπεί.
Είχα έναν δάσκαλο μουσικής που μου δίδασκε κλίμακες (σκάλες) από την ανατολική Μεσόγειο. Έτσι ακούγαμε τραγούδια από την Τουρκία, την Ελλάδα, το Ιράν, το Αζερμπαϊτζάν. Προσπαθούσα να καταλάβω πώς γίνεται να έχουν τόσα κοινά και ποιες είναι οι διαφορές τους.
Ο δάσκαλος μου, μού είπε κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ. Πως η ηλικία της κουλτούρας και των παραδόσεων αυτής της περιοχής του κόσμου, είναι πολύ μεγαλύτερη από την ηλικία των συνόρων μεταξύ αυτών των χωρών
Αναμφισβήτητα λοιπόν, μοιραζόμαστε πολλά. Σας αγαπάμε και σε ευχαριστώ πολύ»
Ας αφήσουμε λοιπόν τη χαρισματική και συμπαθέστατη Μαρίνα Σάτι να συνεχίσει να κάνει την όμορφη δουλειά που πράγματι ξέρει να κάνει – ξεχνώντας αυτό το κατασκεύασμα που κλήθηκε να υποστηρίξει - και ας στείλουμε του χρόνου στη Eurovision, την Παπαρίζου και τη Φουρέιρα. Ή την Πάολα και τον Τσαλίκη. Αυτό είναι το σωστό. Για όλους. Έκαστος στο είδος του. Να ησυχάσουν τα πρωϊνάδικα, ο Λιάγκας και οι ακροδεξιοί.
Όσο για εμάς τους υπόλοιπους, ας θυμηθούμε πως αυτή τη στιγμή ένας παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται προ των πυλών με αφορμή την Ουκρανία και ένας ολόκληρος λαός στην Παλαιστίνη δολοφονείται και εκτοπίζεται από τη χώρα όπου ζούσε επί χιλιετίες. Την ίδια στιγμή, η πιο ανόητη και επικίνδυνη ελληνική κυβέρνηση που έχουμε γνωρίσει, συντηρεί τη φλόγα του πολέμου στην Ουκρανία στέλνοντας όπλα και στέκεται δίπλα στο εγκληματικό καθεστώς του Ισραήλ
Αν δε μας ενδιαφέρει ούτε αυτό, ας αναλογιστούμε τουλάχιστον πως, αν γλιτώσουμε από τους πολέμους, μας περιμένουν η ακρίβεια, οι εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας, οι εξευτελιστικοί μισθοί, το ξεπούλημα των δημόσιων υποδομών της χώρας και η διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Ή … ούτε κι αυτά μας ενδιαφέρουν πια;
Όταν το κράτος αποφασίζει πως οι κοινωνικές δομές κοστίζουν και όταν τα πάντα φαίνεται πως τα κινεί μόνο το κέρδος, ο ψυχιατρικός εγκλεισμός φαντάζει η πιο εύκολη λύση. Ένα ενδιαφέρον άρθρο του κοινωνιολόγου και συνεργάτη μας , Αλέξη Κροκιδά, που δημοσιεύτηκε και στην Εφημερίδα των Συντακτών, προσπαθεί να φωτίσει το θέμα διερευνώντας τις αιτίες που οδηγούν τις κοινωνίες στην εύκολη, αλλά έσχατη λύση του εγκλεισμού
O καταναγκασμός συνεχίζει να αποτελεί τον κεντρικό πυλώνα της ψυχιατρικής. Έχει δύο διακριτές, αλλά αλληλένδετες όψεις. Πρώτον, την στέρηση της ελευθερίας μέσω του μηχανισμού της ακούσιας νοσηλείας και δεύτερον την αναγκαστική - δηλαδή χωρίς την πλήρη και ενημερωμένη συναίνεση του ασθενή - φαρμακευτική αγωγή, την ηλεκτροσπασμοθεραπεία (κοινώς ηλεκτροσόκ) και άλλες ιατρικές παρεμβάσεις συμπεριλαμβανομένης και της λοβοτομής (ή λευκοτομής) η οποία, αν και σχετικά σπάνια πλέον, ακόμα χρησιμοποιείται.
Γιατί όμως κλείνουμε ανθρώπους σε ψυχιατρικές κλινικές παρά την θέληση τους;
Η συνηθισμένη απάντηση είναι, για το καλό τους ή / και για την προστασία άλλων, ή κάποια συνδυαστική παραλλαγή στο ίδιο θέμα. Σε όλες τις χώρες στον κόσμο όπου υπάρχει σχετική νομοθεσία (δεν υπάρχει σε όλες), οι διατάξεις που ορίζουν πώς μπορεί κάποιος να εισαχθεί στο νοσοκομείο παρά την θέληση του, είναι λίγο ή πολύ οι ίδιες.
Οι προϋποθέσεις ή τα κριτήρια είναι:
Να έχει κάποια αναγνωρισμένη ψυχική διαταραχή, δηλαδή πιστοποιημένη διάγνωση.
Να μην είναι σε θέση να κρίνει για το συμφέρον της υγείας του.
Για το καλό της υγείας του, δηλαδή να υπάρχει η πρόβλεψη ότι η κατάστασή του πρόκειται να επιδεινωθεί, ή η βελτίωσή του να αποκλειστεί, αν δεν υποβληθεί σε ακούσια νοσηλεία και αναγκαστική θεραπεία.
Κριτήριο επικινδυνότητας. Η ακούσια νοσηλεία είναι απαραίτητη για να αποτραπούν πράξεις βίας προς άλλους, ή / και για να προληφθεί η αυτοκτονία
Δεν απαιτούνται βέβαια όλα τα παραπάνω και υπάρχουν παραλλαγές εδώ κι εκεί, αλλά βασικά, αυτά είναι τα κριτήρια, οι προϋποθέσεις για ακούσια νοσηλεία. Να σημειωθεί εδώ εν παρόδω, ότι το λεγόμενο κριτήριο επικινδυνότητας (πρόβλεψη για πράξεις βίας) καταργήθηκε σιωπηρά από την Συνθήκη του Οβιέδο (Άρθρο 7) που υπογράφηκε τον Απρίλιο του 1997 και επικυρώθηκε εδώ στην Ελλάδα με τον Νόµο 2619/1998 (ΦΕΚ Α'132).
Παρόλα αυτά στην πράξη, η εκτίμηση επικινδυνότητας συνεχίζει να αποτελεί, συνδυαστικά με άλλα κριτήρια, το πιο συνηθισμένο κριτήριο για τον ακούσιο εγκλεισμό. Εδώ επίσης αξίζει να σημειωθεί ότι η ίδια η έννοια της επικινδυνότητας στα ψυχιατρικά συμφραζόμενα είναι κοινωνικά επικίνδυνη και επιστημονικά ατεκμηρίωτη. Το μακρινό 2017, η πολύ αγαπητή μου Φωτεινή Τσαλίκογλου, συγγραφέας και καθηγήτρια ψυχολογίας τότε στο Πάντειο, έγραφε στην εφ.συν. για την έννοια και χρήση της επικινδυνότητας στην ψυχιατρική, https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/101484_i-epikindynotita-einai-mia-epikindyni-ennoia. Δεν έχω τίποτα να προσθέσω εδώ στην έξοχη ανάλυση της. Μόνο προτείνω σε όσους δεν την έχουν διαβάσει, να το κάνουν. Όντως, όπως χρησιμοποιείται στον «ψ» χώρο, πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη έννοια.
Ο επικίνδυνος «τρελός» εξάλλου, έχει αποδειχθεί από την πλειοψηφία των σχετικών ερευνών ότι είναι πολύ λιγότερο επικίνδυνος από τον μη «τρελό» εκτός «ψ» χώρου. Ας πούμε ο Άδωνις Γεωργιάδης (φυσικά και τα πολιτικά του αφεντικά) είναι άκρως επικίνδυνος για την δημόσια υγεία. Όπως και ο πρώην υπουργός μεταφορών Κ. Καραμανλής (και τα πολιτικά του αφεντικά) ήταν εγκληματικά επικίνδυνος για τις ζωές των ανθρώπων που επέβαιναν στην αμαξοστοιχία στις 28 Φεβρουαρίου 2023.
Αλλά ας επιστρέψω στα δυστοπικό ψυχιατρικό πεδίο.
Η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ανθρώπων με Αναπηρία (αν και δεν προσυπογράφω στον όρο Αναπηρία για πολλούς λόγους που δεν είναι του παρόντος να αναλύσω εδώ) στις Οδηγίες που διατύπωσε πάνω στο Άρθρο 14 της Σύμβασης για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία και που υιοθετήθηκε κατά την 14η συνεδρία της τον Σεπτέμβριο του 2015, κάνει σαφή μνεία στην επικινδυνότητα, υπογραμμίζοντας ότι (ούτε) το κριτήριο της επικινδυνότητας μπορεί να δικαιολογήσει τον ακούσιο εγκλεισμό και άρα την στέρηση της ελευθερίας τους. Το Άρθρο 14, επιβεβαιώνει η Επιτροπή, δεν επιτρέπει καμία εξαίρεση, ούτε το κριτήριο της επικινδυνότητας και καλεί τα κράτη μέλη που έχουν συνυπογράψει την Σύμβαση να προβούν στις κατάλληλες ενέργειες για την απόλυτη κατάργηση, δηλαδή χωρίς καμία εξαίρεση, της κράτησης / στέρησης ελευθερίας ατόμων με αναπηρία. Για το ιστορικό, χώρες που έχουν υπογράψει αλλά δεν έχουν επικυρώσει την Σύμβαση περιλαμβάνουν τις ΗΠΑ, το Τσαντ, τη Λιβύη, το Ουζμπεκιστάν.
Επίσης, ενδεικτικά αναφέρω εδώ, ο Dainius Pūras (2014-2020) Ειδικός Εισηγητής για το Δικαίωμα όλων στην απόλαυση του υψηλότερου επιπέδου Σωματικής και Ψυχικής Υγείας, καθώς και ο Juan E. Méndez (2010 -16) Ειδικός Εισηγητής των Ηνωμένων Εθνών για τα Βασανιστήρια και κάθε άλλη βάναυση, απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση ή τιμωρία, έχουν σε σχετικές αναφορές τους καλέσει εμφατικά όλα τα κράτη μέλη που έχουν υπογράψει την Σύμβαση να προβούν άμεσα σε ενέργειες για την απόλυτη απαγόρευση της ακούσιας νοσηλείας και κάθε καταναγκαστικής ιατρικής παρέμβασης σε άτομα με αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένων των μη συναινετικών ψυχοχειρουργικών επεμβάσεων, ηλεκτροσόκ, ψυχοτρόπων φαρμάκων όπως τα νευροληπτικά, της χρήσης καθήλωσης και απομόνωσης βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα.
Δεν είναι βέβαια μόνο η έννοια της επικινδυνότητας που είναι προβληματική και επικίνδυνη. Αν εξετάσει κανείς ένα ένα και τα υπόλοιπα κριτήρια, Διάγνωση, Να μην είναι σε θέση να κρίνει... Για το καλό της υγείας του..., θα ανακαλύψει ότι όλα είναι εξόχως προβληματικά, επιστημονικά ατεκμηρίωτα, αναποτελεσματικά και εν τέλει επικίνδυνα όχι μόνο για το άτομο που υπόκειται τον εξευτελισμό και την κτηνωδία του καταναγκασμού, αλλά και για την ίδια την πολύπαθη ύπαρξη της κοινωνικής ελευθερίας. Η ελευθερία δεν μπορεί εξάλλου ποτέ να είναι μόνο ατομική υπόθεση.
Παρόλα αυτά, ή ίσως ακριβώς γι αυτό, ο καταναγκασμός, η καταστολή, ο έλεγχος και όχι η φροντίδα και η αλληλεγγύη, συνεχίζουν να αποτελούν τους πυλώνες πάνω στους οποίους στηρίζεται το ψυχιατρικό στερέωμα.
Γιατί; Ποιος φοβάται τελικά την κατάργηση του ακούσιου εγκλεισμού και της καταναγκαστικής «θεραπείας»;
Ας δούμε συνοπτικά.
Οι ψυχίατροι, αλλά και άλλοι επαγγελματίες ψυχικής υγείας, όπως οι κοινωνικοί λειτουργοί, οι νοσηλευτές και οι ψυχολόγοι που αρνούνται πεισματικά να απεκδυθούν της εξουσίας που τους πρσφέρουν οι ρόλοι τους. Οι θεσμικοί, υπερ-θεσμικοί και συμβολικοί ρόλοι των επαγγελματιών ψυχικής υγείας είναι δομημένοι πάνω σε μία απειλή: είτε θα συμμορφωθείς με την θεραπεία σου, είτε θα στην επιβάλω εγώ. Δεν μας ενδιαφέρει που δεν έχεις τελέσει κάποια αξιόποινη πράξη. Ο νόμος μας δίνει το δικαίωμα και την εξουσία να σου στερήσουμε την ελευθερία σου για όσο κρίνουμε εμείς αναγκαίο, και όχι μόνο να σου στερήσουμε την ελευθερία σου, αλλά και να σε δέσουμε αν το κρίνουμε αναγκαίο, να σε ακινητοποιήσουμε, να κατεβάσουμε το βρακί σου και να σου κάνουμε μια ένεση ζουκλοπενθιξολ να δεις τον ουρανό σφοντύλι. Για το καλό σου. Τόσο απλά και τόσο ανατριχιαστικά.
Οι φαρμακοβιομηχανίες. Το μέγεθος της παγκόσμιας αγοράς μόνο για τα λεγόμενα αντιψυχωτικά, κατηγορία φαρμάκων που χρησιμοποιούνται καταναγκαστικά κατ’ εξοχήν σε ακούσιους εγκλεισμούς, εκτιμάται στα 18 δις δολάρια για το 2023, με πρόβλεψη να φτάσει τα 37 δις μέχρι το 2032. Οι φαρμακοβιομηχανίες το’ χουν τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Γνωρίζουν πολύ καλά μιας και το έχουν υπολογίσει μέχρι το τελευταίο δολάριο, ότι ελλείψει καταναγκασμού, η αγορά θα συρρικνωθεί δραματικά.
Το κράτος. Η ψυχιατρική και ολόκληρη η «ψ» βιομηχανία, είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς μηχανισμούς συμμόρφωσης, τρόμου, υποταγής και καταστολής. Αν αφαιρεθεί το κομμάτι του καταναγκασμού, το κράτος θα χάσει ένα πολύτιμο και καλο-ακονισμένο εργαλείο τρομο-κρατικής πολιτικής. Η εκκλησία ήταν για αιώνες ο καλύτερος σύμμαχος της εξουσίας. Τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει πλέον η ψυχιατρική και τον παίζει πολύ καλά. Ας θυμηθούμε ενδεικτικά, ότι αυτό που απέτυχε το Ιταλικό κράτος μέσω της δικαιοσύνης, παρά τις επίμονες και «φιλότιμες» προσπάθειες που κατέβαλε για πολλά χρόνια, δηλαδή να εξαφανίσει τον τρυφερό και αφοσιωμένο δάσκαλο δημοτικού και αναρχικό ακτιβιστή Francesco Mastrogiovanni, το κατάφερε η ψυχιατρική δολοφονώντας τον μέσα σε 4 ημέρες ακούσιας νοσηλείας, μηχανικής καθήλωσης για 82 ώρες και χημικής καταστολής σε ψυχιατρικό θάλαμο στην κλινική San Luca στη πόλη Vallo della Lucania, περιφέρεια Σαλέρνο στις 4 Αυγούστυ 2009. Το ανατριχιαστικό βίντεο των βασανιστηρίων που υπέστη (από κάμερες του νοσοκομείου) είναι προσβάσιμο στο διαδίκτυο, μετά από απόφαση της οικογένειας του να το δημοσιοποιήσει.
Οι οικογένειες των ψυχικά πασχόντων. Είναι γνωστό και ερευνητικά καταγεγραμμένο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ακούσιων νοσηλειών στην Ελλάδα ξεκινάει από οικογένειες, συχνά απελπισμένες, οι οποίες μη έχοντας πού αλλού να απευθυνθούν, απευθύνονται στον εισαγγελέα ζητώντας εισαγγελική παραγγελία για ακούσια νοσηλεία. Κατανοητό να φοβούνται την κατάργηση της ακούσιας νοσηλείας όταν δεν υπάρχει ένα αποτελεσματικό και απαρτιωμένο δίκτυο υποστήριξης και φροντίδας στην κοινότητα βασισμένο στην συναίνεση και στην ανθρωπιά. Όσο οδυνηρό κι αν ακούγεται αυτό, ας μη διστάσουμε να πούμε κάτι που υποστηρίζεται πλέον από έναν αυξανόμενο αριθμό ερευνών, ο τρόπος που λειτουργούν κάποιες οικογένειες σε συγκεκριμένα κοινωνικά συμφραζόμενα και αντίξοες κοινωνικές συνθήκες, είναι, αν όχι καθοριστικός, τουλάχιστον πολύ σημαντικός για την εμφάνιση ακόμα και διατήρηση της ψυχικής οδύνης.
Ακόμα και άτομα που έχουν τα ίδια υποβληθεί στην διαδικασία της ακούσιας νοσηλείας και ακούσιας λήψης φαρμακευτικής αγωγής. Παρόλο που σχεδόν όλες οι έρευνες έχουν αναδείξει ότι τα άτομα που υπόκεινται σ’ αυτή τη βάρβαρη διαδικασία, το βιώνουν ως κάτι εξευτελιστικό, βίαιο και τραυματικό, υπάρχουν ακόμα αυτοί που φοβούνται την κατάργηση του ακούσιου εγκλεισμού. Ίσως γιατί δεν μπορούν να φανταστούν εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης της ψυχικής οδύνης. Ίσως γιατί η απειλή της τρομο-κρατίας μπορεί να διαλύσει την ίδια την φαντασία και φαντασίωση της ελευθερίας. Ίσως γιατί έχουν πειστεί ότι ο καταναγκασμός λειτουργεί.
Ο «μέσος» πολίτης, δηλαδή ο κόσμος γενικά. Η πατερναλιστική-ιατρική ιδεολογία της «τρέλας», με όλα τα βασικά συστατικά της στοιχεία, ότι πχ ο τρελός είναι εξ ορισμού ανίκανος να πάρει λογικές αποφάσεις, ότι δεν γνωρίζει το συμφέρον του και τί είναι για το καλό του, ότι είναι επικίνδυνος για τον εαυτό του και για τους άλλους και ότι οφείλουμε να τον σώσουμε από την τρέλα του, να τον «θεραπεύσουμε» ακόμα και παρά την θέληση του, εξάλλου ως τρελός δεν έχει ελεύθερη βούληση, είναι τόσο επιτυχημένη που δεν εμφανίζεται καν ως ιδεολογία, αλλά ως αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα. Πώς να μη φοβάται ο κόσμος;
Ποιούς αλήθεια θέλουμε να σώσουμε;
Περίπου 7 εκατομμύρια θάνατοι τον χρόνο προκαλούνται από το κάπνισμα. Γιατί δεν κλείνουμε μέσα τους καπνιστές παρά την θέληση τους να τους σώσουμε;
Περίπου 4 εκατομμύρια θάνατοι τον χρόνο προκαλούνται από χρήση αλκοόλ. Γιατί δεν κλείνουμε αυτούς που πίνουν να τους σώσουμε κι αυτούς;
Περίπου 1.5 εκατομμύρια θάνατοι σε τροχαία. Γιατί δεν υποχρεώνουμε όλους ανεξαιρέτως τους οδηγούς σε τεστ επικινδυνότητας κι όσοι βρεθούν επικίνδυνοι να τους κλείσουμε μέσα προληπτικά για την προστασία των άλλων;
Γιατί; Γιατί αυτοί είναι λογικοί και ξέρουν τα ρίσκα που παίρνουν, ενώ οι τρελοί είναι τρελοί και δεν ξέρουν τα ρίσκα που παίρνουν και πρέπει να τους σώσουμε;
Και τι θα πει σωτηρία άραγε;
Μήπως «Σωτηρία θα πει να λυτρωθείς απ' όλους τους σωτήρες, αυτή 'ναι η ανώτατη λευτεριά, η πιο αψηλή, όπου με δυσκολία αναπνέει ο άνθρωπος. Αντέχεις;» που έλεγε ο Καζαντζάκης;
Καλή ανάσταση και καλή λευτεριά.
Αλέξης Κροκιδάς, Κοινωνιολόγος
«Αλλάξανε οι καιροί και τα ήθη». Με αυτή την ανακοίνωση ένας επιχειρηματίας αποχαιρετά την πελατεία του στο κέντρο της Αθήνας, δηλώνοντας με τον τρόπο του το τέλος μιας εποχής. Το κατάστημα αυτό, ένα καφεκοπτείο, ήταν μια ιστορική οικογενειακή επιχείρηση. Όπως αναφέρει ο άνθρωπος που ανέβασε τη φωτογραφία στο διαδίκτυο – έχουν περάσει πλέον μερικοί μήνες από τότε και η πηγή της φωτογραφίας πλέον μας διαφεύγει ώστε να της αποδώσουμε τα εύσημα - στην ίδια περιοχή έχει κλείσει ήδη ένας φούρνος και ένα κρεοπωλείο. Την ίδια στιγμή, στην ίδια περιοχή, εκτινάσσεται εκρηκτικά η αγορά ακινήτων, κυρίως για τουριστική εκμετάλλευση. Ισόγεια καταστήματα μετατρέπονται σε σύγχρονα διαμερίσματα και η οικονομία του μικρόκοσμου της γειτονιάς διαλύεται. Καταστήματα που σχετίζονταν με την καθημερινότητα του κατοίκου κλείνουν και στη θέση τους ανοίγουν καφέ, μπαρ, σουβλατζίδικα, εστιατόρια, προορισμένα για τον επισκέπτη και τον τουρίστα. Η πόλη, από ζωντανό κύτταρο, μετατρέπεται σε απέραντο ξενοδοχείο και θεματικό πάρκο για τους τουρίστες με όλες τις παράπλευρες συνέπειες με κυριότερη από αυτές την εκδίωξη των παλιών κατοίκων της που δεν μπορούν πλέον να συμβαδίσουν με τα νέα δεδομένα, κυρίως οικονομικά, αλλά όχι μόνο
Αυτό, στο σύγχρονο λεξιλόγιο του άκρατου καπιταλισμού και της αλόγιστης ανάπτυξης με κάθε κόστος, αποκαλείται gentrification (εξευγενισμός). Ο “εξευγενισμός” χαρακτηρίζεται από την επιθετική αγορά και ανακαίνιση κατοικιών και καταστημάτων σε υποβαθμισμένες αστικές γειτονιές. Οι αγοραστές μπορεί να είναι και ιδιώτες, συνήθως όμως είναι επενδυτικές εταιρείες που στοχεύουν βέβαια στο κέρδος. Η συνοικία αναβαθμίζεται και αυτό μπορεί να ακούγεται καλό σε ένα πρώτο άκουσμα, είναι καλό όμως μόνο για όσους μπορούν να αντέξουν τις αναπόφευκτες αυξήσεις των ενοικίων. Και αυτοί δεν είναι σίγουρα πολλοί από τους παλιούς κατοίκους των περιοχών αυτών, οι οποίοι σιγά σιγά εκ των πραγμάτων ωθούνται προς την έξοδο και την αναζήτηση άλλων φτηνότερων περιοχών. Τη θέση τους θα πάρουν ανερχόμενες οικονομικές τάξεις που έλκονται από τη λάμψη και την γκλαμουριά που αποκτά η περιοχή και που δεν έχουν σχέση με την ιστορία και τον παλμό της. Αλλά και τουρίστες που θα φιλοξενηθούν στα ολοένα και επεκτεινόμενα διαμερίσματα βραχυχρόνιας μίσθωσης (Airbnb). Στην ουσία πρόκειται για εισβολή της μεσαίας τάξης, που κατοικούσε στα προάστια, στο κέντρο της Αθήνας αλλά και για εισβολή τουριστών. Η περιοχή θα αποχρωματιστεί απουσία των κυττάρων της που της έδιναν ζωή, θα μετατραπεί σε τουριστικό προϊόν προς κατανάλωση, θα ξεζουμιστεί και πολύ πιθανό σύντομα θα εγκαταλειφθεί για χάρη κάποιας άλλης περιοχής, που θα φαντάζει ως η νέα ευκαιρία για επένδυση. Και κάπως έτσι μια πόλη δεν αποκτά ποτέ ταυτότητα
Φαίνεται πως ο καπιταλισμός μόνο δύο καταστάσεις γνωρίζει. Ή την εγκατάλειψη ολόκληρων περιοχών και την αναπόφευκτη παράδοσή τους στη βρωμιά και στην παρανομία ή τον “εξευγενισμό” για τους έχοντες. Τρίτη λύση για αξιοπρεπή διαβίωση για όλους, φαίνεται πως δεν διαθέτει
Μια από τις πρώτες περιοχές της Αθήνας που υπέστη τον “εξευγενισμό”, ήδη από τη δεκαετία 1990-2000, είναι το Μεταξουργείο. Οι αναπλάσεις που έγιναν στην Αθήνα, με αφορμή τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, περιέλαβαν και την παραμελημένη έως τότε συνοικία του Μεταξουργείου. Οι πεζοδρομήσεις και οι πλατείες της περιοχής προέρχονται από εκείνη την περίοδο. Μέχρι τότε, η περιοχή ήταν σχεδόν εγκαταλελειμμένη έπειτα από την αποβιομηχάνισή της, ενώ παράλληλα ήταν στιγματισμένη ως κακόφημη από τους οίκους ανοχής και τις πιάτσες ναρκωτικών. Ο “εξευγενισμός” έφερε έντονο ενδιαφέρον στην περιοχή για τα επενδυτικά κοράκια, καθώς υπήρχε άφθονο ανεκμετάλλευτο κτιριακό απόθεμα. Είναι χαρακτηριστικό πως μία εταιρεία μόνο, η Ολίαρος Α.Ε, αγόρασε δεκάδες ακίνητα σε Κεραμεικό και Μεταξουργείο
Ήρθε όμως η Κρίση των Μνημονίων και τα σχέδια αναμόρφωσης πήραν αναβολή. Αποτέλεσμα αυτού, μέσα ακριβώς στα χρόνια της αβεβαιότητας και της οικονομικής δυσπραγίας, το Μεταξουργείο να ζήσει μία πρωτοφανή άνθιση. Τα αναπόφευκτα χαμηλά ενοίκια έφεραν θέατρα και χώρους τέχνης. Εναλλακτικά μπαρ και καφενεία άνοιγαν το ένα μετά το άλλο, ενώ στα άδεια οικήματα έκαναν την εμφάνισή τους συνελεύσεις και πρωτοβουλίες αλληλεγγύης, όπως ο «Άλλος Άνθρωπος» για τη διανομή φαγητού.
Παράλληλα όμως με τις κινήσεις αυτές, οι αγοραπωλησίες των ακινήτων δε σταμάτησαν, καθώς οι χαμηλές τιμές εξακολουθούσαν να προσελκύουν τα επενδυτικά κοράκια που ήξεραν πως αργά ή γρήγορα το χρηματιστήριο των ακινήτων θα ανέκαμπτε. Η παρουσία δε όλων αυτών των νέων δραστηριοτήτων, ήταν βέβαιο πως θα έδινε προστιθέμενη αξία στην περιοχή. Οι αγοραπωλησίες που συντελέστηκαν εκείνη την περίοδο στο Μεταξουργείο και στον Κεραμεικό ήταν σαρωτικές
Αυτή τη στιγμή, στον Κεραμεικό και το Μεταξουργείο είναι διαθέσιμες εκατοντάδες βραχυχρόνιες μισθώσεις (Airbnb), με την πλειονότητά τους να ανήκει σε ιδιοκτήτες που διαχειρίζονται πολλές μονάδες ως επιχείρηση. Παράλληλα, τα διαμερίσματα που διατίθενται για μακροχρόνια ενοικίαση είναι πολύ λιγότερα, με αποτέλεσμα το ύψος του ενοικίου να είναι απαγορευτικό για το μέσο πολίτη. Πολλά νέα άτομα που είχαν νοικιάσει σπίτια στην περιοχή την εποχή των χαμηλών μισθώσεων, έχουν αναγκαστεί να φύγουν. Όπως διαβάζουμε από σχετικό ρεπορτάζ του oneman, ένα από αυτά τα άτομα που ακόμη μένει στην περιοχή είναι η Χριστίνα: «Περίπου 200 άτομα πρέπει να έχουμε απομείνει σήμερα με παλιά συμβόλαια στην περιοχή. Και όλοι μας είχαμε έρθει επειδή ήμασταν χαμηλόμισθοι και ψάχναμε φθηνά ενοίκια – 200 με 250 €. Έχουν εξαφανιστεί αυτά τα νούμερα»
Αναφέρει ακόμη το παράδειγμα της οδού Πλαταιών, η οποία έχει εξαγοραστεί στο σύνολό της, από το πρώτο μέχρι το τελευταίο σπίτι, από την επενδυτική εταιρεία «Πλαταιών ΑΕ». Αλλά και το παράδειγμα της κοινωνικής κουζίνας «Άλλος Άνθρωπος», που μέσα στην τελευταία δεκαετία έχει αναγκαστεί να μεταφερθεί τρεις φορές από την έδρα του, εξαιτίας της συνεχούς αύξησης των ενοικίων
Το πρόβλημα δεν αφορά μόνο το Μεταξουργείο και τον Κεραμεικό. Αφορά και άλλες περιοχές, όπως το Γκάζι, το Κουκάκι, το Παγκράτι, τα Πετράλωνα. Ακόμη και η Κυψέλη που έδειχνε ότι αντιστέκεται, πολιορκείται από τον εξευγενισμό. Ήδη, έχει πανάκριβα ενοίκια. Αυτό που φαίνεται να σώζει την ιστορική συνοικία από τον αποχρωματισμό, είναι αυτή ακριβώς η ιστορία της και το ένδοξο παρελθόν της και η συνεχής κατοίκησή της από τρεις συνεχόμενες γενιές. Ο “εξευγενισμός” όμως που την πολιορκεί, την καθιστά όλο και πιο απαγορευτική για όσους θέλουν να νοικιάσουν σπίτι σε αυτήν
Σύμφωνα με έκθεση της Τράπεζας Πειραιώς, από την ελληνική αγορά ακινήτων λείπουν 212.000 κατοικίες. Βασική αιτία είναι η διάθεση 170.000 κατοικιών σε πλατφόρμες βραχυχρόνιας μίσθωσης (Αirbnb) και αυτός είναι και ο βασικός λόγος της εκτόξευσης των ενοικίων.
Ήδη, οι πρώτες αντιδράσεις των κατοίκων έχουν αρχίσει να καταγράφονται. Πριν από λίγες ημέρες, στις αρχές του Απριλίου, πλήθος πολιτών και συλλογικοτήτων, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα της νεοσύστατης πρωτοβουλίας «Γειτονιές για το δικαίωμα στη στέγη», στο πλαίσιο της εβδομάδας για την Ευρωπαϊκή Συμμαχία Δράσης για το δικαίωμα στη Στέγη και την Πόλη, προχώρησε σε συγκέντρωση και διαμαρτυρία
Η κινητοποίηση ξεκίνησε με συγκέντρωση στο Θησείο και συνεχίστηκε με πορεία στο υπουργείο Οικονομίας και Οικονομικών στο Σύνταγμα μέσω της Σταδίου με βασικό σύνθημα : «Την πόλη μας θα πάρουμε απ' τους επενδυτές, αντίσταση θα κάνουμε σε όλες τις γειτονιές»
Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν την απουσία μέριμνας για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης, τη ραγδαία αύξηση των ενοικίων και του κόστους ζωής, αλλά και την τουριστικοποίηση σε κεντρικές περιοχές της πόλης
Ως λύση προτείνουν το πλαφόν στα ενοίκια, το φρένο στο Airbnb, την απαγόρευση των πλειστηριασμών και των εξώσεων, την κατάργηση του προγράμματος της golden visa, όπως επίσης τη λήψη μέτρων για δημόσια, οικονομικά προσιτή και αξιοπρεπή κοινωνική κατοικία
Η ζωή αλλάζει, έγραψε ο Διονύσης Σαββόπουλος, δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία. Στην περίπτωση αυτή όμως, δεν πρόκειται μόνο για μελαγχολία, είναι και θέμα επιβίωσης
Πηγές:
https://www.oneman.gr/onecity/urban/pigame-kai-thrinisame-stin-kideia-tou-metaxourgeiou/
https://www.efsyn.gr/ellada/koinonia/428618_tin-poli-mas-tha-paroyme-ap-toys-ependytes-antistasi-tha-kanoyme-se-oles-tis
https://www.kathimerini.gr/economy/562860070/leipoyn-212-000-akinita-apo-tin-agora/
https://www.reader.gr/ellada/517165_ti-einai-telika-gentrification-kai-poso-antehei-i-athina
Σίγουρα σε κάποιους φαντάζει οξύμωρο το γεγονός πως ο παραδοσιακός ακροδεξιός αντισημιτισμός σε όλο τον κόσμο συντάσσεται με το Ισραήλ. Τους φαίνεται ίσως περίεργο το πώς γίνεται και αυτοί που κάποτε θαύμαζαν τους ναζί, συντάσσονται τώρα με τους απογόνους των θυμάτων τους. Μόνο που αυτός ο συλλογισμός αγνοεί το γεγονός ότι οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και το ρόλο των ναζί έχουν πάρει τώρα οι Εβραίοι και το ρόλο των Εβραίων οι Παλαιστίνιοι. Και αν σε κάποιους φαντάζει ιερόσυλη και υπερβολική αυτή η αντιστοίχιση, ας βολευτούν με το ότι οι Ισραηλινοί συμπεριφέρονται στη λωρίδα της Γάζας αλλά και στη Δυτική Όχθη (εδάφη που κατέλαβαν με πόλεμο το 1967) όπως οι ναζί στην κατεχόμενη Ελλάδα, όπου οποιαδήποτε αντιστασιακή ενέργεια τιμωρούνταν με ακραία ασύμμετρα αντίποινα. Tι θέλουμε να πούμε με αυτό; Πως οι ακροδεξιοί τους ίδιους πάντα υποστήριζαν και υποστηρίζουν. Τους πολεμοχαρείς, τους ανελέητους και τους ισχυρούς
Αφορμή για τον προβληματισμό αυτό, αποτέλεσε η ανάρτηση του υπουργού Υγείας Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος με την ανάμειξη της ελληνικής και της ισραηλινής σημαίας θα μπορούσε να κατηγορηθεί από τους ομοίους του, για αυτό για το οποίο οι ιδεολογικοί συγγενείς του έχουν σύρει πολλές φορές στα δικαστήρια άλλους ανθρώπους: για παραποίηση δηλαδή εθνικού συμβόλου. Μόνο που η συγκεκριμένη παραποίηση είναι εθνικά ιδιαίτερα επικίνδυνη, μιας και φαίνεται ότι μέσω της κυβέρνησής της η χώρα μας συντάσσεται με το Ισραήλ στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής, την ίδια στιγμή που η πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας έχει ακριβώς την αντίθεση θέση.
Ένα άρθρο του Δημήτρη Χριστόπουλου μιλάει για τις τεράστιες ευθύνες της Ευρώπης που συντελούν στην κλιμάκωση της έντασης. Εμείς αναδημοσιεύουμε ένα απόσπασμα του άρθρου που προσπαθεί να ερμηνεύσει τη συμπεριφορά της παγκόσμιας ακροδεξιάς. Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι ότι ο φιλο-ισραηλινός οπαδισμός την τελευταία δεκαετία περίπου σε όλη την Ευρώπη βρίσκει γόνιμο έδαφος στους κύκλους του παραδοσιακού ακροδεξιού αντισημιτισμού. Βορίδης και ο Γεωργιάδης δεν είναι δηλαδή μόνοι τους, αλλά ανήκουν σε ένα ολόκληρο πολιτικό ρεύμα στη Γηραιά Ήπειρο: ένα ρεύμα θαυμασμού στο πολεμοχαρές κράτος που αφενός ταιριάζει σαν πρότυπο στους ακροδεξιούς και αφετέρου υπηρετεί και την ανάγκη της εξιλέωσης, επειδή όλοι ξέρουν ότι υπήρξαν αντισημίτες.
Όμως πάλι δεν υπάρχει καμία πρωτοτυπία.
Όπως αποστρέφονταν οι ποτισμένοι με αντισημιτισμό Ευρωπαίοι αποικιοκράτες μέχρι τις αρχές του 20ού, τα εκατομμύρια των Εβραίων που ζούσαν στην Γηραιά Ήπειρο, έτσι οι πολιτικοί τους γόνοι τους σήμερα αποστρέφονται τους Μουσουλμάνους Άραβες. Να μην ξεχνάμε διόλου –κάτι το οποίο σήμερα η Ευρώπη και το Ισραήλ προτιμά να ξεχνάει – ότι πριν την ανάδυση του Σιωνισμού, του μετασχηματισμού δηλαδή της εβραϊκής ταυτότητας σε εθνική και εδαφική που αξιώνει κράτος, η λεγόμενη «επιστροφή» των Εβραίων στην ιστορική Παλαιστίνη ήταν πρώτα ένα αντισημιτικό ευρωπαϊκό σχέδιο χριστιανικής εμπνεύσεως.
Έχουμε επιμελώς κρύψει δηλαδή ότι το σιωνιστικό σχέδιο της «επιστροφής» στα εδάφη που οι Εβραίοι είχαν εγκαταλείψει πριν 2000 χρόνια, προτού γίνει εθνικό κίνημα ήταν ένα εποικιστικό σχέδιο ρατσιστικής φύσης προκειμένου οι Εβραίοι να αδειάσουν τη γωνιά των χριστιανών Ευρωπαίων, ύστερα από αιώνες διώξεων και διακρίσεων. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι αφενός μεν ο Αμερικάνος πρόεδρος Άνταμς εύχεται ήδη από τις αρχές του 19ου αιώνα να δει τους Εβραίους στην Ιουδαία ως «ανεξάρτητο έθνος» ενώ εκατό χρόνια αργότερα η πρώτη θεσμική αποτύπωση αυτής της ιδέας βρίσκεται στη Διακήρυξη του βρετανού Υπουργού Εξωτερικών Μπαλφούρ του 1917
Συμπληρώνοντας τη σκέψη του Δημήτρη Χριστόπουλου, αξίζει να αναφέρουμε πως κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου, ως μέρος της πολιτικής της υποστήριξης ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη προκειμένου να διευκολυνθεί η μαζική εβραϊκή μετανάστευση από το έδαφός της, η Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία παρείχε στρατιωτική εκπαίδευση και όπλα στις σιωνιστικές παραστρατιωτικές ομάδες. Η Πολωνία εκπαίδευε δηλαδή τους Εβραίους για να μπορέσει να τους ξεφορτωθεί!
Τα μέλη των ομάδων αυτών εκπαιδεύτηκαν από Πολωνούς αξιωματικούς σε προηγμένα στρατιωτικά ζητήματα, όπως ο ανταρτοπόλεμος, η τακτική και η τοποθέτηση ναρκών ξηράς. Είναι χαρακτηριστικό πως τα μαθήματα κατάρτισης στο στρατιωτικό στρατόπεδο στο Rembertow μεταξύ των ετών 1931 και 1937, παρακολούθησαν περίπου 8.000 έως 10.000 συμμετέχοντες. Σύμφωνα δε με μέλη της σιωνιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης Ιργκούν, η Πολωνία προμήθευσε την οργάνωση με 25.000 τουφέκια και πρόσθετο υλικό και όπλα.
Το πάρκο που βρίσκεται δίπλα στις εκβολές του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας ονομάστηκε από τις αρχές της πόλης «Πάρκο Καραμανλή» προς τιμήν του Καραμανλή του Α’ , του επονομαζόμενου και Εθνάρχη, για να εξασφαλιστεί με τον τρόπο αυτό η εύνοια του άξιου τέκνου της πόλης, του Καραμανλή του Β’, του επονομαζόμενου και Βούδα της Ραφήνας.
Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από ένα κλασσικό δείγμα ραγιαδισμού των τοπικών εξουσιών, αλλά και της πλειοψηφίας των πολιτών. Κανείς δε σκέφτηκε ότι αυτό το πάρκο θα μπορούσε να ονομαστεί «Πάρκο του Μεγάλου Ρέματος» ή «Πάρκο Ευβοϊκού» ή «Πάρκο Τριγλίας» ή «Πάρκο Λιγνιτωρύχων» ή κάτι που να παραπέμπει τέλος πάντων στη Ραφήνα και την ιστορία της. Όχι! Έπρεπε να ονομαστεί «Πάρκο Καραμανλή». Γιατί έτσι έχουνε μάθει οι κόλακες , οι αυλικοί και οι σφουγγοκωλάριοι. Και βέβαια, έτσι και έγινε. Σε περίοπτη θέση μάλιστα μέσα στο πάρκο έχει τοποθετηθεί ένας μεγάλος άσπρος βράχος πάνω στον οποίο έχει σκαλιστεί το όνομα «Πάρκο Καραμανλή».
Πριν από δύο ημέρες, κάτω από το όνομα του Καραμανλή, προστέθηκε και το προσδιοριστικό «Αλήτης», προφανώς λόγω του Καραμανλή του Γ’, του υπουργού των Τεμπών. Είναι πολλοί βλέπεις οι Καραμανλήδες σ' αυτή τη μικρή χώρα και το πράγμα μπλέκεται. Τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης, κάλυψαν το γεγονός εκφράζοντας την αποδοκιμασία τους για την ιεροσυλία του εγχειρήματος, μιλώντας για «βανδαλισμό». Αυτός ο «βανδαλισμός» τους ενόχλησε. Για το βανδαλισμό του Μεγάλου Ρέματος, τσιμουδιά. Καθείς και οι ευαισθησίες του
Για την Ιστορία, αξίζει να αναφέρουμε πως οι Βάνδαλοι ήταν αρχαίο βαρβαρικό φύλο που έγραφε συνθήματα με κόκκινη μπογιά πάνω σε ονόματα άξιων υπουργών, διαταράσσοντας τον μακάριο ύπνο των υπηκόων τους
Αυτά τα δέντρα σήμερα δεν υπάρχουν. Αφού περίμεναν επί ημέρες καρατομημένα, σαν πρόβατα επί σφαγή, με υψωμένα τα κομμένα κλαδιά τους σαν να ικετεύουν για τη σωτηρία τους, σήμερα ξεριζώθηκαν από την αλόγιστη μανία του ανθρώπου.
Αυτή την πιο όμορφη εποχή του χρόνου διάλεξαν οι διεστραμμένοι εμπνευστές του τσιμεντώματος του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας για να ξεκινήσουν τις εγκληματικές και ακαλαίσθητες εργασίες τους, στο όνομα μιας δήθεν αντιπλημμυρικής προστασίας. Ετοιμάζονται να κόψουν χιλιάδες δέντρα και να φυτέψουν τσιμεντένιους πασσάλους, σε ένα φαραωνικό και παρανοϊκό σχέδιο τσιμεντώματος του πιο μεγάλου ανοιχτού ποταμού της Αττικής.
Ήδη το σχέδιο είναι σε πλήρη εξέλιξη. Τα δέντρα κόβονται και στη θέση τους μπήγονται οι τσιμεντένιοι πάσσαλοι με τη βοήθεια τεράστιων γεωτρύπανων, δημιουργώντας ένα απόκοσμο και εφιαλτικό σκηνικό
Το μεγάλο μέρος της κοινωνίας, αποχαυνωμένο και παραιτημένο, αδιαφορεί και αδρανεί. Το καλοκαίρι θα δυσφορεί για τη μεγάλη ζέστη και θα του φταίει η κλιματική αλλαγή. Όταν κάποια στιγμή το νερό σπάσει τα τσιμεντένια τείχη και η οργή του πλημμυρίσει την πόλη της Ραφήνας, θα τους φταίει πάλι η κλιματική αλλαγή. Το ίδιο και οι υπεύθυνοι. Και θα επιδοθούν ξανά σε ένα νέο φαύλο κύκλο που θα επιτείνει τις συνέπειες της κλιματικής αλλαγής
Δυστυχώς, λίγοι είναι οι άνθρωποι που παλεύουν για να αποτρέψουν την καταστροφή. Και προσπαθούν με όλα τα μέσα. Με δράσεις κινηματικές, με πολιτιστικές εκδηλώσεις, με ενημερωτικές συζητήσεις, με αρθρογραφία σε έντυπα πανελλαδικής κυκλοφορίας, με συλλογές υπογραφών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Ακόμη και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχουν προωθήσει την υπόθεση του Μεγάλου Ρέματος με μεγάλη πιθανότητα να δικαιωθούν, καθώς αυτό το έργο παραβιάζει τις σύγχρονες ευρωπαϊκές οδηγίες διαχείρισης των ρεμάτων. Μέχρι τότε όμως, τα αλυσοπρίονα θα κόβουν τα δέντρα και τα γεωτρύπανα θα σκάβουν και θα φυτεύουν τσιμεντένιους πασσάλους
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
