Στην προηγούμενη ανάρτηση-αφιέρωμα που κάναμε στη μαγική βραδιά που έζησαν όλοι όσοι παρακολούθησαν τη συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη στη Ραφήνα στις 26/6, αναφερθήκαμε επιγραμματικά σε διάφορα παραλειπόμενα και δεσμευθήκαμε πως σε επόμενη ανάρτηση θα αναφερθούμε εκτενώς σε αυτά. Και αναφερόμαστε στην παρέμβαση με πανό που έκαναν μέλη της Κίνησης για την υπεράσπιση του Ρέματος της Ραφήνας, την τοποθέτηση του Αλκίνοου πάνω σε αυτό το ζήτημα και την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του δημάρχου της πόλης στο τέλος της συναυλίας κατά την αποχώρηση του κόσμου. Μια συμπεριφορά καθόλου τυχαία, που συνάδει με το χαρακτήρα του συγκεκριμένου προσώπου, κάτι για το οποίο είχαμε προειδοποιήσει τον Αλκίνοο με ανοιχτή επιστολή που του είχαμε αποστείλει δύο ημέρες πριν από τη συναυλία.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Η συναυλία του Αλκίνοου ξεκίνησε στις 9.30. Γύρω στις 11.00, μέλη της Κίνησης για την Προστασία του Μεγάλου Ρέματος σήκωσαν ένα πανό διαμαρτυρόμενοι για τη σχεδιαζόμενη τσιμεντοποίηση του δεύτερου μεγαλύτερου ποταμιού της Αττικής μετά τον Κηφισό. Η κίνηση αυτή ανάγκασε τον Αλκίνοο να τοποθετηθεί, αφού πρώτα ζήτησε ευγενικά να κατέβει το πανό για να βλέπει ο κόσμος τη σκηνή. Η τοποθέτηση αυτή ίσως δεν ήταν αυτή ακριβώς που ευελπιστούσαν τα μέλη της Κίνησης, όμως πέτυχε δύο πολύ σημαντικά πράγματα: πρώτον, να αντιληφθούν οι χιλιάδες θεατές της συναυλίας πως υπάρχει ένα πολύ σημαντικό περιβαλλοντικό ζήτημα στην περιοχή και δεύτερον να περάσει ένα πολύ δυνατό μήνυμα :  πως η αδιαφορία είναι θάνατος

Εμείς απομαγνητοφωνήσαμε την τοποθέτηση του Αλκίνοου και την παραθέτουμε κατανοώντας τη στάση του να μην πάρει θέση για ένα ζήτημα που δεν γνωρίζει και παράλληλα επιδοκιμάζοντας την παρότρυνση που έκανε προς τους θεατές να πάψουν να είναι αδιάφοροι και να γίνουν ενημερωμένοι και πραγματικοί και όχι κατ’ όνομα, ενεργοί πολίτες.

“… γίνεται μια προσπάθεια εδώ για το ρέμα της περιοχής. Δεν είμαι ειδικός, δεν θα σας πω ποιος έχει δίκιο, ποιος έχει άδικο, τι συμβαίνει … δεν είμαι κάτοικος της περιοχής σας και δεν γνωρίζω. Όσοι και όσες όμως κατοικείτε εδώ οφείλετε να γνωρίζετε τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών γιατί από αδιαφορία θα πεθάνουμε παιδιά.

Δεν εκφέρω καμία άποψη επί του θέματος γιατί δεν είμαι ενημερωμένος … και το θεωρώ λίγο λαϊκίστικο τουλάχιστον επειδή έχει κάποιος ένα μικρόφωνο να βγαίνει και να λέει την αποψάρα του επί παντός επιστητού … είναι δικό σας θέμα, πρέπει να το καταλάβετε. Κι εγώ το ένιωσα στις Σταγιάτες πάνω στο Πήλιο, πόση σημασία έχει οι άνθρωποι να γνωρίζουν τον τόπο τους. Εκεί οι άνθρωποι ξέρουνε την πηγή τους , την καθαρίζουν χρόνια, είναι μες την παράδοσή τους, είναι μες στη ζωή τους την καθημερινή αυτή η πηγή, έρχεται από πάππου προς πάππο … εμείς εδώ στις πόλεις δεν τα γνωρίζουμε.

Είναι σωστό να ασχοληθούμε, να μάθουμε και μετά να διαμορφώσουμε άποψη για το ποιος έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Αλλά πρέπει να έχουμε άποψη. Θα ήταν πολύ ωραίο να μη χρειάζεται γιατί έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη σε όλους και σε όλα … εννοώ και στους ανθρώπους που αντιδρούν και στους ανθρώπους που επιθυμούν να γίνει το έργο, ο καθένας έχει τους λόγους τους. Πρέπει κι εμείς ν’ αποφασίσουμε ως κάτοικοι ποια είναι η στάση μας, αλλιώς όντες αδιάφοροι βλέπουμε τι γίνεται. Τα είδαμε και χθες … Καλή δύναμη»

Μετά την παρέμβαση του Αλκίνοου, μέλη της Κίνησης ανάρτησαν το πανό στην πύλη εξόδου ώστε να το βλέπει ο κόσμος καθώς θα φεύγει. Προς μεγάλη τους έκπληξη, όταν πήγαν να πάρουν το πανό και να αποχωρήσουν, βρήκαν μπροστά στο πανό το δήμαρχο της πόλης, Ευάγγελο Μπουρνού ο οποίος, αρπάζοντας με τα χέρια του το πανό, δεν επέτρεπε στα μέλη της Κίνησης να το πάρουν. Φώναζε δε, σε έντονο ύφος, ότι το πανό θα μείνει εδώ μέχρι να έρθει η αστυνομία που έχει ειδοποιηθεί. Στην έκδηλη απορία των μελών της Κίνησης, ο δήμαρχος, ευρισκόμενος εμφανώς σε σύγχυση και ταραχή, έλεγε πως το Δημοτικό Πάρκο του κολυμβητηρίου είναι χώρος ιδιωτικός.

Πέρα βέβαια από το ότι ένας δημοτικός χώρος δεν μπορεί να είναι ιδιωτικός, συναντήσαμε και άλλη μία αντίφαση στα λόγια και τις πράξεις του Ευάγγελου Μπουρνούς. Ότι αυτός, δηλαδή ένας δήμαρχος, χωρίς κάποιος ιδιώτης να το ζητήσει, εμφανίζεται ως υπερασπιστής των δικαιωμάτων του πριν από αυτόν και χωρίς αυτόν. Ένας αυτόκλητος «δικαστής» και εκτελεστικό όργανο μαζί, δηλαδή.

Στην πραγματικότητα βέβαια, τα λόγια και οι πράξεις του δημάρχου (ή και σερίφη εσχάτως αποκαλούμενου) αποδεικνύουν αυτό που όλοι οι ενεργοί πολίτες της πόλης έχουν αντιληφθεί. Πως το Δημοτικό Πάρκο του Κολυμβητηρίου έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο ιδιωτικό εμπορικό πάρκο και ο δήμαρχος έχει θέσει σε πρώτη προτεραιότητα την υπεράσπιση των συμφερόντων των εμπλεκομένων επιχειρηματιών

Στην προσπάθεια μας να καταλάβουμε τι εννοεί ο δήμαρχος όταν λέει ότι το Δημοτικό Πάρκο είναι ιδιωτικό, σκεφτήκαμε να ρωτήσουμε και να ζητήσουμε την άποψη και κάποιου άλλου εκπρόσωπου του Δήμου που βρισκόταν εκεί κοντά, του αντιδήμαρχου Χρήστου Τσεμπέρη. Προς μεγάλη μας έκπληξη, ο αντιδήμαρχος κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος λέγοντας κάτι ακατάληπτα. Πως δηλαδή, ναι μεν το Δημοτικό Πάρκο δεν είναι ιδιωτικό ακριβώς, δεν είναι όμως και δημόσιο, όπως είναι για παράδειγμα οι πλατείες

Εν πάσει περιπτώσει, οφείλουμε να αναφέρουμε πάντως ότι ο συγκεκριμένος αντιδήμαρχος προσπαθούσε προς τιμή του να εκτονώσει την κατάσταση συγκρατώντας ακόμη και με τα χέρια του τον μαινόμενο δήμαρχο, ενώ το ίδιο έκανε και ο Β. Σπαντούρος, υπεύθυνος του δημοτικού κολυμβητηρίου, συνομιλώντας σε ήρεμο τόνο με μέλη της Κίνησης

Η αποκορύφωση δε της έξαλλης συμπεριφοράς του σερίφη της πόλης ήρθε όταν, διαπιστώνοντας πως η βιαιοπραγία εναντίον του πανό βιντεοσκοπούνταν, επιτέθηκε στην κάμερα και, αν ο εικονολήπτης δεν έκανε ένα βήμα πίσω, ίσως η κάμερα να μην υπήρχε τώρα

Η κάμερα πάντως πρόλαβε και κατέγραψε αρκετά δευτερόλεπτα δράσης του σερίφη, ο οποίος συγκρατούμενος από τον Χ. Τσεμπέρη και τον Β. Σπαντούρο που προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν στη λογική, με το ένα χέρι κρατούσε το πανό και με το άλλο προσπάθησε να χτυπήσει την κάμερα

Εμείς, ως atticavoice, οφείλουμε να ανεβάσουμε τουλάχιστον μία σχετική φωτογραφία παρά τις συστάσεις φίλων ότι αυτό μπορεί να μας κοστίσει. Αξίζει πάντως να αναφέρουμε πως ήδη έχουμε δεχτεί μία μήνυση από το i-rafina και το RPN, τα δύο «επίσημα» μέσα της περιοχής, που μας κατηγόρησαν για συκοφαντική δυσφήμηση επειδή τολμήσαμε να αμφισβητήσουμε την αντικειμενικότητα και την ποιότητα της ενημέρωσης που προσφέρουν. Η μήνυση βέβαια απορρίφθηκε πανηγυρικά από την Εισαγγελία.

Τη δημοσίευση της φωτογραφίας την κάνουμε αφενός για να αποδείξουμε το αληθές των λεγόμενών μας. Η φωτογραφία αυτή καταγράφει βιαιοπραγίες ενός δημοσίου προσώπου σε ένα δημόσιο χώρο και αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο. Αφετέρου δεν ανεχόμαστε να κυριαρχεί ο φόβος στη ζωή μας. Προς το παρόν πάντως, την ανεβάζουμε φλουταρισμένη και επιφυλασσόμαστε 

ΥΓ. Όπως όλα δείχνουν, ο μέχρι πριν από λίγο καιρό σίγουρος νικητής των επερχόμενων αυτοδιοικητικών εκλογών, Ευάγγελος Μπουρνούς, νιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του μετά τη διακριτική αλλά βέβαιη στήριξη από τη Νέα Δημοκρατία ενός εσχάτως εμφανισθέντος υποψηφίου. Εκτίμησή μας είναι θα χάσει και τη στήριξη από το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος το τελευταίο που θα ήθελε τη δεδομένη στιγμή που προσπαθεί να βρει το χαμένο βηματισμό του είναι να έχει έναν υποψήφιο που θα διχάσει περαιτέρω την εκλογική του βάση. Η εκτίμησή μας είναι ότι το βυθιζόμενο Μπουρνοκάραβο θα αρχίσουν οσονούπω να το εγκαταλείπουν και τα ποντίκια του. Περιμένουμε να δούμε ποιο θα είναι το πρώτο

Μια συναυλία του Αλκίνοου Ιωαννίδη προμηνύεται πάντα μαγική. Πόσο μάλλον όταν ο Αλκίνοος συνοδεύεται από την ιστορική του μπάντα με την οποία επανασυνδέθηκε μετά από είκοσι χρόνια. Το προμήνυμα αυτό επαληθεύτηκε και όσοι βρέθηκαν χθες, Δευτέρα, στο κολυμβητήριο της Ραφήνας έζησαν πράγματι μια μαγική βραδιά

Ο Αλκίνοος Ιωαννίδης στο τραγούδι και στην κιθάρα, ο Σταύρος Λάντσιας στα πλήκτρα, ο Μιλτιάδης Παπαστάμου στο ηλεκτρικό βιολί, ο Γιώτης Κιουρτσόγλου στο ηλεκτρικό μπάσο και ο Μιχάλης Καπηλίδης στα τύμπανα συνέθεσαν ένα εκρηκτικό σύνολο που γέμισε το χώρο της συναυλίας με συγκίνηση και ενέργεια

Εκτός από τα δικά του αγαπημένα τραγούδια, ο Αλκίνοος ερμήνευσε και τραγούδια από τα Διάφανα Κρίνα, τον Τζίμη Πανούση, τον Ορφέα Περίδη, το Μάνο Λοΐζο, το Μάνο Χατζιδάκι αλλά και παραδοσιακά τραγούδια όπως το «Κόκκινα χείλη»

Το πρόγραμμα ξεκίνησε στις 9.30 και λίγο πριν τις 11.30 η μπάντα αποσύρθηκε από τη σκηνή δίνοντας την εντύπωση πως η συναυλία θα τελείωνε εκεί. Μετά από μεγάλη απαίτηση του κοινού όμως, ανέβηκε ο Αλκίνοος μόνος του στη σκηνή και συνέχισε για τουλάχιστον μισή ώρα. Ίσως αυτές ήταν και οι πιο προσωπικές του στιγμές. Δεν είναι τυχαίο που το μέρος αυτού του προγράμματος ξεκίνησε με το «Νερό των Σταγιατών» και έκλεισε με τον «Κεμάλ» του Μάνου Χατζιδάκι

Δεν ήταν δε λίγες οι φορές όπου ο τραγουδοποιός αναφέρθηκε στο δυσοίωνο αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών και καλούσε σε εγρήγορση γιατί «από αδιαφορία θα πεθάνουμε» όπως είπε χαρακτηριστικά. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσε όταν, προλογίζοντας το «Πάντα θα ξημερώνει» που έχει γραφεί εις μνήμη του Παύλου Φύσσα, είπε πως το τραγούδι αυτό καθίσταται , μετά τα αποτελέσματα των εκλογών, τραγικά επίκαιρο

Η συναυλία τελικά ολοκληρώθηκε στις 12.00 μέσα σε αποθέωση από το κοινό, υπόκλιση από την μπάντα και τον Αλκίνοο εμφανώς ευχαριστημένο από την αγάπη και την αποδοχή που εισέπραξε από το κοινό

ΥΓ. Στα παραλειπόμενα της συναυλίας αξίζει να αναφέρουμε (επιγραμματικά εδώ και πιο αναλυτικά σε επόμενη ανάρτηση) πως κατά τη διάρκεια της συναυλίας έγινε παρέμβαση με πανό από μέλη της Κίνησης για την προστασία του Μεγάλου Ρέματος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μια προσεκτική μεν, χρήσιμη και διδακτική δε τοποθέτηση του Αλκίνοου που χειροκροτήθηκε. Τέλος, το κωμικό ενσταντανέ της βραδιάς συνέβη στην πύλη της εξόδου όταν ο δήμαρχος της πόλης σε ρόλο απασφαλισμένου σεκιουριτά προσπαθούσε να αποσπάσει δια της βίας το πανό από τα μέλη της Κίνησης λέγοντας σε εμφανή κατάσταση σύγχυσης πως ο χώρος του Δημοτικού Πάρκου είναι ιδιωτικός (!). Και όλα αυτά συγκρατούμενος από αντιδημάρχους και δημοτικούς υπαλλήλους που προσπαθούσαν να τον επαναφέρουν στη λογική ενώ με το ένα χέρι κρατούσε το πανό και με το άλλο προσπαθούσε να χτυπήσει την κάμερα που τραβούσε στιγμιότυπα (!). Για του λόγου το αληθές υπάρχει σχετικό φωτογραφικό υλικό , περισσότερα όμως σε επόμενη ανάρτηση. Μην περιμένετε πάντως να διαβάσετε αυτά τα παραλειπόμενα , όπως και τις πολιτικές τοποθετήσεις του Αλκίνοου κατά τη διάρκεια της συναυλίας, από τα δύο "επίσημα" Μέσα της Ραφήνας

Μιχάλης Κατσαρός - Θα σας περιμένω

(από την ποιητική συλλογή "Κατά Σαδουκκαίων" - 1953)

Θα σας περιμένω μέχρι τα φοβερά μεσάνυχτα αδιάφορος
δεν έχω πια τι άλλο να πιστοποιήσω.
Οι φύλακες κακεντρεχείς παραμονεύουν το τέλος μου
ανάμεσα σε θρυμματισμένα πουκάμισα και λεγεώνες.
Θα περιμένω τη νύχτα σας αδιάφορος
χαμογελώντας με ψυχρότητα για τις ένδοξες μέρες.

Πίσω από το χάρτινο κήπο σας
πίσω από το χάρτινο πρόσωπό σας
εγώ θα ξαφνιάζω τα πλήθη
ο άνεμος δικός μου
μάταιοι θόρυβοι και τυμπανοκρουσίες επίσημες
μάταιοι λόγοι.

Μην αμελήσετε.
Πάρτε μαζί σας νερό.
Το μέλλον μας θα έχει πολύ ξηρασία.

Φίλε Αλκίνοε, δε θα παίρναμε το θάρρος να σε αποκαλέσουμε έτσι εάν δεν το νιώθαμε πραγματικά και εάν τα τραγούδια σου, χωρίς εσύ να το ξέρεις, δεν μας συντρόφευαν στο μεγάλωμά μας. Συνομήλικοί σου είμαστε πάνω κάτω, μαζί σχεδόν πενηνταρίσαμε, και κάθε φορά στα γενέθλιά μας τραγουδάμε κι εμείς με το ίδιο παράπονο. Ήταν ανάγκη να συμβεί και σε μένα αυτό, που όλα κάποτε μου έμοιαζαν αιώνια και παντοτινά; Και ναι, κι εμάς τα παιδιά μας αποκαλούν κυρίους εδώ και πολλά-πολλά χρόνια, μας ενοχλεί ακόμη, αλλά το αποδεχτήκαμε. Όλα φαίνεται πως τα συνηθίζει κανείς.

Φίλε Αλκίνοε, ούτε την επιστολή αυτή θα γράφαμε αν δεν είχαμε τραγουδήσει τα τραγούδια σου. Γιατί κι εμείς τρομάζουμε με τον κόσμο που αλλάζει, κι εμείς πολλές φορές σιχαθήκαμε τον εαυτό μας και νιώσαμε γελοίοι που περιμέναμε πότε καλοταϊσμένοι και πότε πεινασμένοι την επανάσταση που θα έκανε κάποιος άλλος ή την ανάσταση που θα μας έφερνε ο Κύριος. Κι εμείς βλέπουμε το πόσο έχει αγριέψει ο κόσμος σαν ένα καζάνι που βράζει (αν και στην πραγματικότητα πάντα έτσι ήταν, εμείς δεν το βλέπαμε ως παιδιά). Κι εμείς τρομάζουμε με τους φανατικούς κάθε είδους, με το μίσος που σπέρνουν και με το φόβο που εξαργυρώνουν.

Αλλά, όσο κι αν φοβόμαστε, όσο κι αν μας απωθούν οι φανατικοί κάθε είδους, δεν αντέχουμε και το ρόλο των δειλών, άβουλων και μοιραίων παρατηρητών. Γιατί παντού υπάρχει κι ένα νερό των Σταγιατών που περιμένει κάποιος να το υπερασπιστεί. Θαυμάσαμε τον ανιδιοτελή και όμορφο αγώνα σου στους Σταγιάτες ενάντια στη βαρβαρότητα και τη χυδαιότητα. Και τραγουδήσαμε πολλές φορές «Σαν το νερό των Σταγιατών δεν έχει / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει / δεν τ’ αγοράζω, δε πουλώ / μα με κερνάς και στο κερνώ / όποιος το πίνει πολεμάει κι αντέχει»

Γι' αυτό σου γράφουμε κι εμείς. Γιατί μάθαμε πως τη Δευτέρα πρόκειται να τραγουδήσεις στη Ραφήνα. Και πολύ καλά θα κάνεις και το πιο πιθανό είναι πως θα είμαστε κι εμείς εκεί να σε ακούσουμε για μια ακόμη φορά και να σιγοτραγουδήσουμε μαζί σου. Θα θέλαμε όμως να ξέρεις μερικά πράγματα για το δήμαρχο της Ραφήνας, ο οποίος δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα θλιβερό ομοίωμα του Αχιλλέα Μπέου που πολιτεύεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με αυτόν και χωρίς κανένα σεβασμό. Ούτε στους πολίτες, ούτε στο περιβάλλον, ούτε στη δημοκρατία. Και γνωρίζουμε πως εσύ ξέρεις καλά τι σημαίνει Αχιλλέας Μπέος. Σημαίνει βία, θράσος, χυδαιότητα και μια αρρωστημένη αντίληψη πως ανάπτυξη είναι η μετατροπή του δημόσιου χώρου σε χώρο άσκησης εμπορικών δραστηριοτήτων

Ο Ευάγγελος Μπουρνούς λοιπόν:

Είναι ο δήμαρχος που σε κατάληψη μαθητών πήρε ο ίδιος οικοδομικό κόφτη για να κόψει την αλυσίδα που είχαν τοποθετήσει οι μαθητές, διακινδυνεύοντας τραυματισμούς παιδιών

Είναι ο δήμαρχος που σε άλλη μαθητική κατάληψη έστειλε συνεργείο του δήμου πριν την ανατολή του ήλιου για να σπάσει τις πόρτες του σχολείου με αποτέλεσμα να προκληθεί – ευτυχώς ελαφρός - τραυματισμός μαθήτριας

Είναι ο δήμαρχος που επιτέθηκε δημόσια και στοχοποίησε εκπαιδευτικό για την κοινωνική και περιβαλλοντική του δράση

Είναι ο δήμαρχος που τον υπέροχο δασώδη λόφο του Οχυρού τον περιορίζει συνεχώς υπέρ του τσιμέντου. Σα να μην είναι αρκετά τα γήπεδα τένις και το αναψυκτήριο που υπάρχουν εδώ και χρόνια, επέτρεψε την ανέγερση κτηρίου μέσα στο δάσος για να στεγάσει ένα τοπικό σύλλογο και σχεδιάζει να μετατρέψει τις υπόγειες στοές ενός γερμανικού πυροβολείου από τον καιρό της Κατοχής σε επιχείρηση τύπου escape rooms. Δεν δίστασε μάλιστα να τοποθετήσει ένα, σε μία σημειολογική υπερβολή,   ένα ολόκληρο αυθεντικό τανκ (!) στην είσοδο του λόφου, πάνω ακριβώς απ΄ το σχολείο με το κανόνι του να σημαδεύει το σχολείο

Είναι ο δήμαρχος που κατέβασε μπουλντόζες μέχρι την παραλία στο Μπλε Λιμανάκι

Είναι από αυτούς τους δημάρχους που πετσοκόβουν τα δέντρα χωρίς ίχνος ντροπής και ευαισθησίας

Αλλά και ο χώρος όπου θα τραγουδήσεις, το λεγόμενο κολυμβητήριο, ήταν κάποτε μια παρθένα δασώδης περιοχή που τώρα έχει μετατραπεί σε χώρο άσκηση παντός είδους ιδιωτικών εμπορικών δραστηριοτήτων. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα απέραντο εμπορικό πάρκο. Από επιχειρήσεις διοργάνωσης εκδηλώσεων (αυτές τις απίστευτες νεοελληνικές εκδηλώσεις νεοπλουτίστικης και κακόγουστης αισθητικής) μέχρι αγώνες paintball (!). Και το λέμε αυτό γνωρίζοντας πως πολλοί συμπολίτες μας που έχουν διαφορετικές ευαισθησίες και άλλου είδους αντίληψη περί αισθητικής, μπορεί να το θεωρούν παράδεισο. Για εμάς είναι ένα απωθητικό μέρος. Μόνο το κολυμβητήριο είναι δημοτικό, αλλά το ίδιο ακριβό με γειτονικά ιδιωτικά κολυμβητήρια, κάτι που δείχνει πως ο Δήμος ενδιαφέρεται για μια συγκεκριμένη τάξη δημοτών και αυτήν προσπαθεί να υπηρετεί .

Αφήσαμε τελευταίο – αλλά κατά τη γνώμη μας και το πιο σημαντικό – τη σχεδιαζόμενη καταστροφή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας – του δεύτερου μεγαλύτερου ποταμιού της Αττικής μετά τον Κηφισό με συνεχή ροή νερού όλο το χρόνο και τη μετατροπή του σε τσιμεντένιο αγωγό ομβρίων υδάτων με την παράλληλη κοπή χιλιάδων δέντρων που βρίσκονται στις όχθες του

Αυτά είχαμε να σου πούμε φίλε Αλκίνοε και για του λόγου το αληθές, μιας που με τόσα ψέματα που ντύθηκαν οι λέξεις, πώς να σου μιλήσουμε για να μας πιστέψεις, παραθέτουμε μια σειρά δημοσιευμάτων που έχει κάνει η atticavoice.gr πάνω στα προαναφερόμενα θέματα. Πολλαπλά δημοσιεύματα για την αντιδημοκρατική, αντικοινωνική και αντιπεριβαλλοντική δράση του δημάρχου, έχει κάνει επίσης και η Εφημερίδα των Συντακτών και παραθέτουμε στο τέλος και κάποια από αυτά

Όπως προαναφέραμε, Αλκίνοε, την επιστολή αυτή τη γράφουμε απλά για να γνωρίζεις.

Να γνωρίζεις πως όταν τραγουδάς για το νερό των Σταγιατών, στην πρώτη γραμμή των επισήμων θα είναι αυτοί που αν ήταν στις Σταγιάτες θα είχαν κλέψει το νερό τους

Με εκτίμηση

Νίκος Σίμος / Χρήστος Κωστούλας

διαχειριστές της ιστοσελίδας atticavoice.gr και μέλη της Κίνησης για την προστασία του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

https://atticavoice.gr/enimerosi/item/488-to-xeirotero-prosopo-tis-eksousias-einai-kai-to-pio-epikindyno

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4370-o-serifis-tis-rafinas

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4380-i-e-elme-anatolikis-attikis-kataggellei-ton-dimarxo-rafinas-pikermiou-evaggelo-bournoy

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/619-pos-na-krypseis-ton-fasista-pou-exeis-mesa-sou

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4448-i-kinisi-katoikon-oxyroy-kataggellei-ton-dimarxo-rafinas-gia-akoma-mia-koinonika-aparadekti-kai-antiperivallontiki-epemvasi-tou-dimou

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4465-rafina-ena-kanoni-pano-apo-tin-poli

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/622-dyo-kosmoi

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/3950-katastrofes-se-ble-kai-prasino-limanaki-rafinas-synoliki-eos-simera-enimerosi

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/637-pos-tous-petsokopses-etsi-re-dimarxe

https://atticavoice.gr/enimerosi/rafina-pikermi/item/4124-anatoliki-attiki-paranoma-antliostasia-se-prostatevomenous-ygrotopous-kai-remata

https://atticavoice.gr/perivallon/remata-potamia-nera/item/4435-giati-katastrefoun-to-megalo-rema-tis-rafinas

https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/387129_mpoylntozes-katastrefoyn-megalo-rema-sti-rafina

https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/282345_tsimentopoiiste-megalo-rema-rafinas

https://www.efsyn.gr/ellada/periballon/319194_sta-dikastiria-gia-dianoixi-dromoy-sto-mple-limanaki

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/384458_ta-kaboyrakia-toy-serifi

Για μια ακόμη φορά, για όσους εμπλέκονται με το μικρόκοσμο των Πανελληνίων Εξετάσεων, η Φυσική αποτέλεσε το σημείο τριβής. Όσοι βέβαια δεν έχουν γνώση του αντικειμένου και σταθούν στις ανακοινώσεις των επίσημων φορέων, θα αποχωρήσουν με την εντύπωση πως όλα κύλισαν ομαλά, πως τα θέματα ήταν απαιτητικά μεν, όμως σε κάποιον που είχε προετοιμαστεί επαρκώς δεν θα δημιουργούσαν πρόβλημα. Το πρόβλημα συνεπώς μετατίθεται στα παιδιά που δεν είχαν προετοιμαστεί σωστά. Κάποιοι μάλιστα, όπως η Ένωση Ελλήνων Φυσικών διατύπωσε και την εκτίμηση πως τα θέματα ήταν πιο εύκολα από τα περσινά. Είναι όμως έτσι; Και αν ακόμη είναι έτσι, εκεί εντοπίζεται το θέμα για την Ένωση; 

Ας δούμε όμως δύο από τις ανακοινώσεις–σχολιασμούς των θεμάτων Φυσικής που κυριάρχησαν στον ηλεκτρονικό τύπο από την πρώτη κιόλας ημέρα. Η μία είναι αυτή της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών (οι υπογραμμίσεις δικές μας) :

«Τα θέματα είναι στο πνεύμα του σχολικού βιβλίου, διατυπωμένα με σαφήνεια, επιστημονικά ορθά και σύμφωνα με το πλαίσιο και τις οδηγίες διδασκαλίας από όπου πρέπει να καθορίζεται η δομή και το περιεχόμενό τους. Είναι κλιμακούμενης και αυξημένης δυσκολίας για καλά προετοιμασμένους μαθητές. Καλύπτεται το μεγαλύτερο μέρος της ύλης, ωστόσο τα θέματα είναι εστιασμένα στον ηλεκτρομαγνητισμό, ενώ σχεδόν απουσιάζει το στερεό σώμα.

Τα θέματα συνολικά είναι ευκολότερα από πέρσι. Είναι πολλά και απαιτούν αρκετό χρόνο, ωστόσο μπορούν να αντιμετωπιστούν στις τρεις ώρες από καλά προετοιμασμένους μαθητές.

Τα θέματα Α και Β είναι εύκολα, διατυπωμένα με σαφήνεια.

Το θέμα Γ είναι αυξημένης δυσκολίας ωστόσο υπάρχει παρόμοιο πρόβλημα στο σχολικό βιβλίο.
Το θέμα Δ είναι συνδυαστικό, ενώ όλα τα ερωτήματα έχουν διδαχθεί μέσω κλασικών ασκήσεων.
Ευχόμαστε καλά αποτελέσματα σε όλους τους υποψήφιους

Η Επιτροπή Παιδείας της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών»

Υπερθεματίζοντας, η ΟΕΦΕ (Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας) αναφέρει

 «Τα θέματα είναι ορθώς επιστημονικά διατυπωμένα.

Είναι μικρότερης έκτασης σε σχέση με τα περσινά θέματα, με λιγότερες μαθηματικές πράξεις.

Τα θέματα ανταποκρίνονται στο επίπεδο και στις απαιτήσεις του διαγωνισμού Φυσικής Πανελληνίων εξετάσεων, είναι στο πνεύμα του σχολικού βιβλίου και καλύπτουν μεγάλη έκταση ύλης»

Οι απόψεις αυτές, εκπεφρασμένες από επίσημους φορείς, επισκίασαν και αποθάρρυναν τις πρώτες ημέρες κάθε αντίθετη φωνή. Σιγά-σιγά όμως, οι φωνές αυτές άρχισαν να ακούγονται. Μία από τις φωνές που έκανε ιδιαίτερη αίσθηση – και σε γενικές γραμμές συμφωνούμε με αυτήν - ήταν η ανακοίνωση του Συλλόγου Φυσικών Κρήτης (οι υπογραμμίσεις πάλι δικές μας)

«Τα σημερινά θέματα Φυσικής χαρακτηρίζονται ως θέματα που κινούνται δυστυχώς στην παγιωμένη λογική να δίνουμε για την Φυσική μια στρεβλή εικόνα στους μαθητές.

Μας προκαλεί εντύπωση ότι ο Ηλεκτρομαγνητισμός κυριαρχεί σε όλα τα θέματα του διαγωνίσματος, ενώ η ύλη αποτελείται και από άλλα 5 κεφάλαια. Κρίνεται προφανώς ως θετικό ότι δόθηκε τυπολόγιο για πρώτη φορά.

Το Θέμα Α εξετάζει επαρκώς την θεωρία, τα ερωτήματα είναι διατυπωμένα με σαφήνεια και χωρίς παγίδες.

Το Θέμα Β έχει την σωστή διαβάθμιση, εξετάζει στο Β.1 το κεφάλαιο των κυμάτων, στο Β.2 την κβαντομηχανική με μια άσκηση στο Φωτοηλεκτρικό Φαινόμενο και το Β.3 είναι μια βασική εφαρμογή της κίνησης φορτίου σε Ηλεκτρικό και Μαγνητικό πεδίο (φασματογράφος μάζας). Συνολικά το Β Θέμα δεν θα δυσκολέψει τους προετοιμασμένους μαθητές.

Το θέμα Γ θεωρούμε ότι ήταν μια ατυχής επιλογή από την επιτροπή θεμάτων. Είναι ένας συνδυασμός της κίνησης ράβδου σε ομογενές μαγνητικό πεδίο με το φαινόμενο της αυτεπαγωγής σε πηνίο. Απευθύνεται σε μαθητές που έχουν κατανοήσει σε μεγάλο βάθος τον Ηλεκτρομαγνητισμό και θεωρούμε ότι δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις ενός τυπικού Θέματος Γ. Η εφαρμογή του 2ου κανόνα του Kirchhoff με την εμφάνιση 2 πηγών σε ένα κύκλωμα θα μπορούσε να αποφευχθεί, καθώς είναι γνωστό ότι ο κανόνας αυτός διδάσκεται και «δεν διδάσκεται» τα τελευταία χρόνια στην Β Λυκείου στο μάθημα της Γενικής Παιδείας. Επίσης οι οδηγίες διδασκαλίας φέτος για τον παραπάνω προφανή λόγο θέτουν εκτός ύλης ασκήσεις με κίνηση ράβδου, παρουσία επιπλέον πηγής στο κύκλωμα (πέρα από της πηγής εξ επαγωγής). Εκτιμούμε ότι η επίδοση των μαθητών σε αυτό το Θέμα θα είναι απογοητευτική.

Το θέμα Δ είναι για ακόμα μια φορά μια πειραματική «κατασκευή» μέτρησης μαγνητικού πεδίου που απέχει από την πραγματικότητα της πειραματικής διαδικασίας. Στην προσπάθεια της επιτροπής να χωρέσει σε ένα θέμα το κεφάλαιο της ισορροπίας στερεού, τον μαγνητισμό, τις κρούσεις και τις ταλαντώσεις, δημιούργησε ένα θέμα που δίνει μια στρεβλή αντίληψη για την Φυσική, ως την επιστήμη που με απλό τρόπο περιγράφει τον κόσμο γύρω μας.

Ευχόμαστε το καλύτερο σε όλους τους υποψηφίους
Σύλλογος Φυσικών Κρήτης»

Τελικά ποιος έχει δίκιο; Το Γ’ Θέμα ήταν όντως εκτός ύλης, όπως αναφέρει η ανακοίνωση των Φυσικών Κρήτης; Θα έλεγα ότι είναι θέμα ερμηνείας. Είναι κάτι σαν το «ίξεις αφίξεις ουκ εν τω πολέμω θνήξεις» της Πυθίας όπου ανάλογα με το πού θα μπει το κόμμα, αλλάζει και το νόημα του χρησμού. Τυπικά είναι εντός ύλης, αλλά οι οδηγίες διδασκαλίας από το Υπουργείο σε διάφορα σημεία αντικρούουν η μία την άλλη. Αυτό ήταν αναμενόμενο να συμβεί καθώς η εξεταστέα ύλη είναι αποτέλεσμα μιας άτσαλης κοπτοραπτικής, η οποία έχει ως αποτέλεσμα διάφορα θέματα να βρίσκονται μέσα σε μια γκρίζα ζώνη, που πολλοί καθηγητές την αποφεύγουν. Το θέμα Γ’ λοιπόν κινείται σε αυτή την γκρίζα και ελάχιστα αναμενόμενη ζώνη και αυτός είναι και ο λόγος που δεν έπρεπε να μπει. Ιδιαίτερα με τον τρόπο διάρθρωσης των θεμάτων στη Φυσική, όπου μπαίνουν λίγα θέματα με μεγάλη βαρύτητα το καθένα.

Σχετικά με το Δ΄ Θέμα, τώρα, έχει καταντήσει αηδιαστικά προβλέψιμο ότι θα πρόκειται για μια επιλογή-υπερπαραγωγή που δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα και που ο μοναδικός στόχος του φαίνεται πως είναι να εντυπωσιάσει, θεωρώντας ότι παρουσιάζει κάτι “πρωτότυπο”. Το αποτέλεσμα είναι να σοκάρει ακόμη και καλούς μαθητές, προσθέτοντάς τους μια ψυχολογική πίεση που λειτουργεί σε βάρος της σωστής αξιολόγησης

Αν βέβαια οι Φυσικοί είχαν καταφέρει αυτό που έχουν καταφέρει οι Χημικοί, σήμερα δε θα είχαμε αυτή τη συζήτηση. Οι Χημικοί έχουν καταφέρει να «δέσουν» όλη την ύλη που μαθαίνουν τα παιδιά στην Α’ και στη Β’ Λυκείου σε ένα ενιαίο σύνολο και με αυτό έχουν βάλει τις βάσεις για τη Γ’ Λυκείου. Η ύλη έχει μεγαλώσει πολύ, όμως αυτό τελικά δίνει τη δυνατότητα στους θεματοδότες να βάλουν πολλά θέματα από ένα ευρύ φάσμα. Τα θέματα της Χημείας είναι πολλά, μικρά και ανεξάρτητα μεταξύ τους και καταφέρνουν να ελέγχουν τους μαθητές σε ένα μεγάλο μέρος της ύλης. Το μεγάλο πλήθος των θεμάτων αποτελεί επίσης και μια δικλείδα ασφαλείας, καθώς μια πιθανή αστοχία στην επιλογή ενός θέματος δεν πρόκειται να βαρύνει πολύ στον τελικό βαθμό. Τέλος, αρκετά από αυτά τα θέματα αναδεικνύουν τη σύνδεση της Χημείας με τη  ζωή του ανθρώπου, κάτι που στην επιλογή των θεμάτων στη Φυσική δε συμβαίνει.

Ας επιστρέψουμε όμως στη Φυσική μιλώντας γενικότερα και όχι μόνο για τη σημερινή χρονιά

Ας αναφερθούμε αρχικά στο εξαιρετικά υψηλό επίπεδο δυσκολίας των θεμάτων, κάτι που έχει παγιωθεί εδώ και αρκετά χρόνια. Τα μεγάλα φροντιστήρια επαναλαμβάνουν μονότονα κάθε χρόνο πως «Τα θέματα ήταν βατά» και «για καλά προετοιμασμένους μαθητές». Κάποια μικρή παρατήρηση έχουν να κάνουν σε κάποια εκφώνηση κάποιου θέματος και αυτό ήταν όλο. Που σημαίνει πως όσοι δεν έγραψαν καλά, δεν ήταν καλά προετοιμασμένοι. Που σημαίνει πάλι πως αυτοί την έκαναν τη δουλειά τους, οπότε η ευθύνη πέφτει μόνο στους μαθητές. Μεγάλη ευθύνη φέρουν και τα Μέσα Ενημέρωσης που τους δίνουν το λόγο, διασπείροντας άγχος και ενοχές στους μαθητές. Σιγή ιχθύος, δε, από τους καθηγητές των Δημοσίων σχολείων οι περισσότεροι εκ των οποίων καλούνται να διορθώσουν γραπτά πάνω σε μια ύλη που οι ίδιοι μέσα στο σχολείο την έχουν διδάξει επιφανειακά και στο ελάχιστο δυνατό. Αναγνωρίζουμε τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες καλούνται να το κάνουν, δεν παύει όμως να αποτελεί και αυτό μία πραγματικότητα που πρέπει να την αναφέρουμε

Δεύτερον, τα θέματα δεν έχουν – όσο και να υποστηρίζεται πως έχουν - κλιμακούμενη δυσκολία, τουλάχιστον αυτήν που θα επέτρεπε σε έναν μέτριο αλλά όχι κακό μαθητή να φύγει από την εξεταστική αίθουσα  χωρίς να ταπεινωθεί. Είναι σίγουρο πως θα υπάρξουν μαθητές που θα γράψουν άριστα ακόμη και σε αυτές τις πολύ δύσκολες εξετάσεις. Οι περισσότεροι μαθητές, όμως, είναι σίγουρο πως θα βγουν ταπεινωμένοι. Τα στοιχεία το δείχνουν καθαρά. Περίπου οι μισοί εξεταζόμενοι μαθητές γράφουν κάτω από τη βάση

Τρίτον, τα σχολικά εγχειρίδια είναι προ πολλού ξεπερασμένα – γραμμένα εδώ και 25 χρόνια (!) - και δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να προετοιμάσουν τους μαθητές για τη δυσκολία αυτών των πολύ απαιτητικών εξετάσεων.

ΥΓ1. Το συγκεκριμένο άρθρο στοχεύει μόνο στον τρόπο επιλογής των θεμάτων στις Πανελλήνιες εξετάσεις στη Φυσική και δεν καταπιάνεται με τον διεκπεραιωτικό και αναχρονιστικό τρόπο διδασκαλίας της επιστήμης αυτής σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Χωρίς εργαστήρια και χωρίς ενεργό συμμετοχή των μαθητών, δεν διδάσκονται οι Φυσικές Επιστήμες. Τα Θρησκευτικά ίσως

ΥΓ2. Μία εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα είναι πραγματική μεταρρύθμιση, αν την δούμε να ξεκινάει από κάτω, από τις μικρές τάξεις, και να ανεβαίνει σιγά σιγά προς τις μεγαλύτερες

ΥΓ3. Μία κοινωνία που θα παρείχε πραγματική Παιδεία στους μαθητές της όπως και επαγγελματικές διεξόδους για όλους, δεν θα έκανε μείζον θέμα τις Πανελλήνιες εξετάσεις. Ούτε θα υπήρχε ανάγκη για φροντιστήρια και ο υπογράφων – που εργάζεται σε φροντιστήρια – θα είχε βρει μια άλλη δουλειά να κάνει. Το πιο πιθανό είναι πως θα εργαζόταν σε ένα Δημόσιο σχολείο στο οποίο η πολιτεία θα είχε επενδύσει πραγματικά και γενναιόδωρα ώστε να το καταστήσει κύτταρο προσφοράς πραγματικής Παιδείας στους μελλοντικούς πολίτες της χώρας. Αλλά …

Χρήστος Κωστούλας,

Καθηγητής Φυσικής σε φροντιστήρια Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης

Το σκίτσο είναι του Ιρανού καρτουνίστα Alireza Pakdel

Επειδή πολλά λέγονται από διάφορους – άλλοτε υποκριτικά και άλλοτε από άγνοια - περί απειλούμενης αλλοίωσης του πολιτισμού μας και της εθνολογικής σύνθεσης της χώρας από τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, ας διαβάσουμε μια διδακτική ιστορία από το χρονολόγιο της Μαρίας Δεδούση. Μια ιστορία που αναδεικνύει μια αλήθεια που δεν προβάλλεται και τόσο πολύ. Πως δηλαδή στην Ελλάδα μπορεί να έρθει και να ζήσει όποιος ξένος θέλει, αρκεί να πληρώσει 250 χιλιάρικα. Μάλιστα τον τελευταίο καιρό, όπως γράφει δημοσίευμα της Καθημερινής , παρατηρείται μεγάλο ενδιαφέρον από ξένους για την απόκτηση της λεγόμενης «χρυσής βίζας» καθώς προβλέπεται σε λίγους μήνες διπλασιασμός της τιμής της.

Που σημαίνει πως το ελληνικό κράτος δε βλέπει ξένους μπροστά του. Βλέπει πλούσιους ή φτωχούς. Οι πλούσιοι βαφτίζονται επενδυτές και ζουν με τιμές, ενώ οι φτωχοί βαφτίζονται λαθρομετανάστες και πνίγονται υβριζόμενοι

Καλό θα είναι επίσης και ο μέσος Έλληνας ν’ ανοίξει επιτέλους τα μάτια του και να καταλάβει πως αυτοί οι πλούσιοι ξένοι, μέσω των μαζικών αγορών ακινήτων που πραγματοποιούν και τη μετατροπή τους σε airbnb, ανεβάζουν στα ύψη τις τιμές των ακινήτων και κατ’ επέκταση των ενοικίων και γενικότερα του κόστους ζωής του Έλληνα.

Δε σου φταίει ο φτωχός ο ξένος, φίλε Έλληνα. Από αυτόν δεν κινδυνεύεις. Από τα κοράκια κινδυνεύεις – ελληνικά και ξένα. Κι εξαιτίας τους κάποια στιγμή θα γίνεις κι εσύ μετανάστης. Ας διαβάσουμε όμως τη Μαρία Δεδούση

...............................................................................................................................................................................................................

Μια μέρα που επέστρεφα από το πινγκ πονγκ, με τη ρακέτα στο χέρι, βλέπω στο δρόμο τη Λάουρα με τη φίλη της την Εμ.

- Α, μου λέει η Εμ, πινγκ πονγκ, ο μπαμπάς μου (ξυλουργός ο μπαμπάς της) ανακαίνισε τα σπίτια κάτι Κινέζων που είναι πρωταθλητές στο πινγκ πονγκ.

- Λέω, παιδί μου, στο Πεκίνο μένει ο μπαμπάς σου, πότε πήγε;

- Όχι καλέ, γελάει, στη Γλυφάδα είναι τα σπίτια, τα αγοράσανε για τη βίζα.

Με 250.000 ευρώ ή 500.000 ευρώ, (αναλόγως της περιοχής που βρίσκεται η ακίνητη περιουσία) ο Κινέζος πινγκπονίστας, ή ο Σαουδάραβας πετρελαιΐστας, ή ο Σύρος καθαρματίστας - απ' αυτούς που τρώνε τις σάρκες του κόσμου εκεί πέρα παρέα με τον Άσαντ - μπορεί χωρίς καν να έρθει αυτοπροσώπως - να μην κουράζεται κιόλας ο άνθρωπος - να πάρει από την οικεία προξενική αρχή άδεια παραμονής στην Ελλάδα και κατ' επέκταση ελεύθερο σούρτα φέρτα στην Ευρώπη.

Άμα, πάλι, δεν θέλει να αγοράσει σπίτι, επειδή έχει πολλή υγρασία στη Γλυφάδα, μπορεί να κλείσει και να προπληρώσει για δύο χρόνια ένα κατάλυμα σε ξενοδοχείο ή ερμπιενμπί της αρεσκείας του. Πάλι την παίρνει την άδεια. Πενταετής η άδεια και μετά ανανεώνεται.

Κανείς δεν ασχολείται αν αυτός έχει μια ή σαράντα μία γυναίκες, αν προσεύχεται εβδομήντα φορές τη μέρα στον Αλλάχ ή το Βούδα, αν τα λεφτά του είναι νόμιμα ή παράνομα και κυρίως, αν έχει πάρει στο λαιμό του και 5-6 μεσαίου μεγέθους πόλεις στην πατρίδα του, περίπτωση που είναι η πιθανότερη αν όχι απόλυτα βέβαιη στη Συρία και άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής.

Και φέρνουν και τους συγγενείς τους και το προσωπικό τους, καταδείχθηκε στην πανδημία αυτό που δεν είχαν ΑΜΚΑ όλοι αυτοί και δεν είχε γίνει πρόβλεψη να εμβολιαστούν, άλλη ιστορία αυτή.

Μέχρι το '20 είχαν δοθεί 8.000 άδειες, do the math.

Το ίδιο συνέβαινε και με τους Ρώσους και θα ξανασυμβεί μόλις τελειώσει η σφαγή στην Ουκρανία.

Την ίδια στιγμή, εκατομμύρια άνθρωποι που αυτός με την golden visa τους έχει διαλύσει τις ζωές, παλεύουν να ξεφύγουν από την αθλιότητα ή και το θάνατο, αλλά δεν μπορούν, διότι δεν έχουν 250 χιλιάρικα να ψωνίσουν σπίτι στη Γλυφάδα ή ερμπιενμπί στο Δερβένι Κορινθίας. Είναι γιατροί, δικηγόροι, δάσκαλοι, φοιτητές, εργάτες, δημοσιογράφοι ενδεχομένως, ή και ξυλουργοί σαν τον μπαμπά της Εμ. Κάτι είναι όλοι αυτοί, δεν μπορεί να ξεσπιτώθηκαν, από τη Συρία μόνο, 12 εκατομμύρια άνεργοι τεμπέληδες, το 50% του πληθυσμού, επειδή ένα πρωί τους είπαν ότι στην Ευρώπη δίνουμε επιδόματα...

Όπου Συρία, βάλτε ότι θέλετε: Σουδάν, Αφγανιστάν, Ιράκ, Υεμένη, χώρες της κεντρικής Αφρικής, έχει μάκρος η λίστα.

Σε όλες αυτές τις χώρες πλούτισαν και πλουτίζουν όσοι μακελεύουν τους υπόλοιπους. Στo Ιράν, την Κίνα και άλλες πολλές χώρες πλούτισαν και πλουτίζουν όσοι συνεργάζονται με τα καθεστώτα που βρίζουμε εμείς από το πρωί ως το βράδυ ως απολυταρχικά, ή θεοκρατικά, κάτι παλιοκουμμουνιστές, κ.λπ..

Όταν ακουμπάνε τα 250-500 χιλιάρικα, όμως, σφυρίζουμε αδιάφορα.

Δεν είναι ότι δεν θέλουμε τους ξένους, λοιπόν. Ούτε ότι δεν θέλουμε τους μουσουλμάνους. Ούτε ότι δεν θέλουμε τους μαύρους.

Δεν είναι ηθικό το θέμα, δεν είναι εθνικό, δεν είναι τίποτε, όλα αυτά αγοράζονται και πωλούνται. Η ανθρώπινη ζωή επίσης.

QED: 250-500 χιλιάρικα (αναλόγως της περιοχής που βρίσκεται η ακίνητη περιουσία) για έναν Σύρο κάνουν τη διαφορά ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.

Τα λέω όλα αυτά, για την επόμενη φορά που θα αναρωτηθεί κάποιος «πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή».

Τόσο.

Και 16 ευρώ η αίτηση.

Ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν,

ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με,

ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με,

γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με,

ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με

(κατά Ματθαίον κε’ 41-43)

«Είμαστε όλοι συγκλονισμένοι από το σημερινό τραγικό ναυάγιο στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου, νοτιοδυτικά της Πελοποννήσου. Εκφράζω τη θλίψη μου για την απώλεια τόσων αθώων ζωών. Και, ήδη, οι δυνάμεις της Νέας Δημοκρατίας είναι στη διάθεση της Υπηρεσιακής Κυβέρνησης.

Είναι στιγμές αλληλεγγύης και ανθρωπιάς. Τώρα προέχει η σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων ζωών. Το νέο περιστατικό, ωστόσο, αναδεικνύει με τρόπο δραματικό ότι το Μεταναστευτικό παραμένει πρόβλημα το οποίο απαιτεί συνεκτική ευρωπαϊκή πολιτική. Ώστε τα άθλια δίκτυα των εγκληματιών που διακινούν απελπισμένους ανθρώπους να βρουν, επιτέλους, την αποφασιστική απάντηση που τους αξίζει»

Αυτά ξεστόμισε χθες το κωμικό ανθρωπάκι που παριστάνει τον πρωθυπουργό της Ελλάδας εκτοξεύοντας την υποκρισία σε δυσθεόρατα ύψη, προσπαθώντας παράλληλα να αποσείσει την ευθύνη από πάνω του λέγοντας πως το ναυάγιο έγινε στα «διεθνή ύδατα της Μεσογείου». Μα, το πλοίο έπλεε στα διεθνή ύδατα ακριβώς γιατί το ελληνικό λιμενικό δεν θα του επέτρεπε να κινείται στα ελληνικά χωρικά ύδατα και θα το απωθούσε. Και επιπλέον, στο συγκεκριμένο κομμάτι της θάλασσας, παρόλο που ανήκει σε διεθνή ύδατα η Ελλάδα είναι το κράτος που έχει το δικαίωμα και την υποχρέωση για την έρευνα και τη διάσωση

Από την άλλη μεριά, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κοντόφθαλμα, υποκριτικά και αποπροσανατολιστικά επιμένει πως το πρόβλημα εντοπίζεται απλά στα «άθλια δίκτυα των εγκληματιών που διακινούν απελπισμένους ανθρώπους» . Μα , αν είναι εγκληματίες αυτοί που διακινούν με τη θέλησή τους και επ’ αμοιβή αυτούς τους απελπισμένους ανθρώπους, τότε τι είναι αυτοί που τους αφήνουν να πεθαίνουν αβοήθητοι; Και τι είναι οι κυβερνήσεις των χωρών που βομβάρδισαν και διέλυσαν τις πατρίδες αυτών των ανθρώπων;

Όπως εξηγεί ο διασώστης Ιάσονας Αποστολόπουλος, εδώ και 2 χρόνια, οι πρόσφυγες προκειμένου να αποφύγουν τα ελληνικά pushbacks (επαναπροωθήσεις) επιλέγουν όλο και πιο επικίνδυνες διαδρομές, προσπαθώντας να φτάσουν απευθείας στην Ιταλία. Έτσι, επιχειρούν να διασχίσουν τη μισή Μεσόγειο αόρατοι, απαρατήρητοι από το ελληνικό λιμενικό, το οποίο αν τους εντοπίσει, θα τους ξυλοκοπήσει, ληστέψει, βασανίσει και εγκαταλείψει στα τουρκικά ύδατα μέσα σε πλωτές σκηνές.

Αν τελικά οι πρόσφυγες πνιγούν στην προσπάθεια τους, θα φταίνε αυτοί οι ίδιοι που ναυάγησαν, ενώ η ελληνική κυβέρνηση θα χύσει κροκοδείλια δάκρυα και δε θα της κοστίσει τίποτα να κηρύξει και τριήμερο εθνικό πένθος.

Η πρόεδρος Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Αριστερά σε λειτουργικό mode "εθνικά υπερήφανη", δεξιά σε mode "είμαστε όλοι άνθρωποι"

Δεν πρόκειται για ατύχημα, ούτε για ανικανότητα. Και ναι, τα δάκρυα που χύνονται είναι κροκοδείλια. Όσα συμβαίνουν, γίνονται από την ελληνική κυβέρνηση με πλήρη συνείδηση και ακριβή σχεδιασμό. Στην ουσία έχει υιοθετηθεί σιωπηρά η γραμμή Πλεύρη, ο οποίος το 2011, στα πλαίσια εκδήλωσης του ακροδεξιού περιοδικού Patria, δήλωνε εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων από το ακροδεξιό κοινό του πως δύο είναι οι τρόποι αντιμετώπισης της μετανάστευσης. Η φύλαξη των συνόρων και τα "αντικίνητρα" , όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, παραμονής των μεταναστών στη χώρα τους.

Για τη φύλαξη των συνόρων, ο νυν υπουργός Υγείας και άλλοτε σύμβουλος του Άδωνι Γεωργιάδης όταν διατελούσε και εκείνος υπ. Υγείας ήταν ανατριχιαστικά ξεκάθαρος "η φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται αν δεν υπάρχουν απώλειες και για να γίνω κατανοητός, αν δεν υπάρχουν νεκροί!".

Ενώ για τα αντικίνητρα δήλωνε με απέραντη ωμότητα : "Όταν είσαι εδώ δεν θα υπάρχουν κοινωνικές παροχές, δεν θα μπορείς να φας, να πιεις, δεν θα μπορείς να πας στο νοσοκομείο. […] Πρέπει να περνάνε χειρότερα - από τις χώρες τους-. Η κόλαση πρέπει να φαντάζει παράδεισος σε αυτό που θα ζουν εδώ!"

Δείτε το εν λόγω βίντεο και ανατριχιάστε ελεύθερα. Αυτός ο άνθρωπος είναι ο υπουργός Υγείας. Να χαιρόμαστε αυτόν και τις επιλογές μας

 Οὐαὶ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι παρομοιάζετε τάφοις κεκονιαμένοις,

οἵτινες ἔξωθεν μὲν φαίνονται ὡραῖοι, ἔσωθεν δὲ γέμουσιν ὀστέων νεκρῶν καὶ πάσης ἀκαθαρσίας.

οὕτω καὶ ὑμεῖς ἔξωθεν μὲν φαίνεσθε τοῖς ἀνθρώποις δίκαιοι, ἔσωθεν δέ μεστοὶ ἐστε ὑποκρίσεως καὶ ἀνομίας.

(κατά Ματθαίον κγ’ 27-28)

«Φύλαξη των συνόρων δεν μπορεί να υφίσταται, εάν δεν υπάρχουν απώλειες. Και για να γίνω κατανοητός, εάν δεν υπάρχουν νεκροί, η φύλαξη των συνόρων θέλει νεκρούς». Αυτά δήλωνε πριν από 12 χρόνια ο Θάνος Πλεύρης. Ο Θάνος Πλεύρης ανταμείφθηκε για τις ιδέες του και οι νεκροί άρχισαν να έρχονται. Στη Λέσβο, στη Σάμο, στην Πύλο και οπουδήποτε αλλού προσπαθούν αυτοί οι βασανισμένοι άνθρωποι να βγουν από την κόλαση στην οποία βρέθηκαν. Η πολιτική Πλεύρη φέρνει τους νεκρούς, το ποτάμι όμως των κολασμένων δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν πάψουν να υπάρχουν οι αιτίες που γέννησαν την κόλασή τους. Και γι’ αυτές τις αιτίες ευθύνεται και η χώρα μας

Ακούμε το τραγούδι «Ο μετανάστης» σε στίχους και μουσική του Γιώργου Αετόπουλου

Από ποιάς γης τα μέρη βρέθηκες εδώ

Μικρό πουλί, ντυμένο μετανάστης

Να ταξιδεύεις με κορμί που κουρελιάσαν οι ανέμοι

Να μαστιγώνουν την ψυχή σου κακοί και άδικοι καιροί

Μέσα σε τρύπες, σε λαγούμια μεσ' το χώμα να χωρέσεις τη ζωή σου

Και να θυμάσαι μια πατρίδα, που ίσως ποτέ δεν ξαναδείς.

Από ποιάς γης τα μέρη βρέθηκες εδώ

Μικρό πουλί, ντυμένο μετανάστης.

Απ' τα φανάρια της ζωής στους υπονόμους

Στα σαπιοκάραβα του πόνου, λαθραίος ποντικός

Να αναρωτιέσαι σαν περνάς, μπροστά απ' τους αστυνόμους

Αν θα γυρίσεις στην πατρίδα...

Αν θα γυρίσεις στην πατρίδα ζωντανός.

Στην αργατιά, στη χωρατιά το χιόνι, η γρίπη, η πείνα, οι λύκοι,

Ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμός και φρίκη.

Χειμώνας άγριος. Κι η φωτιά, καλοκαιριά στην κάμαρά μου.

Ντρέπομαι για την ζέστα μου και για την ανθρωπιά μου.

Κωστή Παλαμά, από την Ποιητική συλλογή «Ο κύκλος των τετράστιχων» 

Λένε πως η στρουθοκάμηλος όταν την κυνηγάει κάποιος εχθρός, βάζει το κεφάλι της στην άμμο για να μην τον βλέπει. Και αφού η στρουθοκάμηλος δεν μπορεί πλέον να δει το λιοντάρι που την κυνηγά, νομίζει πως ούτε και το λιοντάρι τη βλέπει. Το πιο πιθανό βέβαια είναι ότι η παραπάνω φημολογούμενη συμπεριφορά της στρουθοκαμήλου δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια και αποτελεί απλά έναν από τους πολλούς αστικούς μύθους που κυκλοφορούν ανάμεσά μας ως αδιαπραγμάτευτες αλήθειες

Όπως και να έχει όμως, η πεποίθηση αυτή έχει εδραιωθεί και έχει επιπλέον παράξει τον όρο «στρουθοκαμηλισμός» που σημαίνει την τακτική του να αγνοείς τα προβλήματα υποκρινόμενος ότι δεν υπάρχουν. Αυτόν ακριβώς το στρουθοκαμηλισμό επιδεικνύει η πλειοψηφία - όπως όλα δείχνουν - της ελληνικής κοινωνίας στο θέμα των μεταναστών και των προσφύγων. Αυτό το κομμάτι της κοινωνίας θεωρεί ότι όχι μόνο δεν έχει υποχρέωση να βοηθήσει τους ανθρώπους αυτούς, αλλά επιπλέον πως αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν απειλή για την ελληνική κοινωνία. Έχει, δε, την αυταπάτη πως φτιάχνοντας ένα φράχτη στον Έβρο, είναι αρκετό για να κρατήσει τους κολασμένους στην κόλασή τους. Από την άλλη μεριά η κυβέρνηση της ΝΔ τροφοδοτεί την αντίληψη αυτή και επενδύει στη σκληρή πολιτική απώθησης των κολασμένων πιστεύοντας ότι έτσι θα ωφεληθεί εκλογικά ανταμειβόμενη από αυτό το συντηρητικό και ξενοφοβικό κομμάτι της κοινωνίας

Δυστυχώς, κανείς από όλους αυτούς δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι το ποτάμι των κολασμένων δεν μπορεί να το σταματήσει κανένας φράχτης και καμία θάλασσα. Το ποτάμι των κολασμένων -που το προκάλεσε η ίδια η Δύση, ξεζουμίζοντας πρώτα και καταστρέφοντας στη συνέχεια τις χώρες αυτών των ανθρώπων - δεν πρόκειται να σταματήσει είτε θέλουμε να το δούμε είτε όχι

Αυτή τη στιγμή που γράφεται το κείμενο, δεκάδες (αλλά όλα δείχνουν πως θα είναι εκατοντάδες) πτώματα έχουν σκορπιστεί στη θάλασσα του Ιονίου, σε ένα ναυάγιο που εξελίσσεται σε ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου. Το αλιευτικό που μετέφερε τους δυστυχείς ανθρώπους ξεκίνησε από τη Λιβύη, μια χώρα που τη διέλυσε το ΝΑΤΟ πριν από 12 χρόνια με τους Γάλλους και τους Αμερικανούς να είναι στην πρώτη γραμμή της επίθεσης, αλλά και τους υπόλοιπους συμμάχους – και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης – αρωγούς σε αυτή την άκρως υποκριτική επίθεση εναντίον μιας χώρας, στο όνομα υποτίθεται της πτώσης του δικτάτορα Καντάφι

Όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Τ.Ε. Μεσσηνίας του ΚΚΕ «η τραγική ειρωνεία είναι μάλιστα, πως αυτή τη στιγμή στη Μεσσηνία περισυλλέγουμε πτώματα ανθρώπων που ξεκίνησαν από τη Λιβύη, όταν πριν κάποια χρόνια το πολεμικό αεροδρόμιο της Μεσσηνίας έπαιξε καταλυτικό ρόλο για τις ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις ενάντια στο λαό της Λιβύης»

Και όμως. Η υποκρισία σ’ αυτή τη χώρα περισσεύει. Θα ακούσουμε και θα διαβάσουμε αυτές τις ημέρες λόγια συμπόνιας και θλίψης ακόμη και από αυτούς που είναι υπεύθυνοι για το τραγικό ναυάγιο. Υπεύθυνοι τόσο για τη δραματική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι χώρες αυτές, όσο και για τον ανάλγητο τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται οι μετανάστες στην προσπάθειά τους να εισέλθουν ως ικέτες στη χώρα. Και ένας από αυτούς τους υπεύθυνους είναι οπωσδήποτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Είναι βέβαιο πως θα βγει με θλιμμένο ύφος να εκφράσει την οδύνη του για το θάνατο τόσων ανθρώπων, σαν αυτός να μη φέρει καμία ευθύνη. Καμία ντροπή, καμία ανθρωπιά από αυτό το ανθρωπόμορφο ον. Το έχει δείξει άλλωστε ουκ ολίγες φορές κατά τη διάρκεια της πολιτικής του διαδρομής και, δυστυχώς για την κοινωνία, η πλειοψηφία της τον έχει επιβραβεύσει

Σχετικά τώρα με τις ευθύνες της χώρας μας, δεν είναι μόνο το ΚΚΕ που τις αναδεικνύει. Στο « Ημερολόγιο Λιβύης» από το βιβλίο «Οράματα και Χίμαιρες-Διαδρομές Ενός Διπλωμάτη», ο συγγραφέας του βιβλίου, Αλέξανδρος Μαλλιάς, πρώην Πρεσβευτής της Ελλάδας σε Ουάσιγκτον, Σκόπια και Τίρανα γράφει χαρακτηριστικά

«Εν ολίγοις, η στρατιωτική επέμβαση στην Λιβύη το 2011, με την Γαλλία του Νικολά Σαρκοζί στην πρώτη γραμμή, δημιούργησε το ίδιο «κενό ασφάλειας» ανάλογο εκείνου που προκάλεσε η Αμερικανική επέμβαση στο Ιράκ το 2003.

[…]Η Ελλάδα ως χώρα μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είχε ενεργό συμμετοχή στις επιχειρήσεις κατά της Λιβύης του Καντάφι, κυρίως αλλ’ όχι μόνο λόγω της διάθεσης της Σούδας και άλλων αεροδρομίων της Κρήτης. Διέθεσε επίσης ναυτικές δυνάμεις κρούσης και υποστήριξης.

[…]Για μένα είναι σαφές. Είναι τουλάχιστον υποκριτικό και ανέντιμο να δεχθώ ότι οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ ανακάλυψαν το 2011 τις αθέατες πλευρές του καθεστώτος του Καντάφι. Αυτό δεν ίσχυε και δεν ισχύει.

[…] Ο βαθμός επιτυχίας μιας επέμβασης δεν εξαρτάται από το αποτέλεσμα των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Εξαρτάται κυρίως από την εξασφάλιση της ειρήνης και της ασφαλούς πρόβλεψης για την Επόμενη Ημέρα. Η Σοβιετική Ένωση πλήρωσε ακριβά την επέμβασή της στο Αφγανιστάν. Οι Η.Π.Α. πλήρωσαν και εξακολουθούν να πληρώνουν τον άκριτο υπερσύγχρονο εξοπλισμό των Μουτζαχεντίν, Αφγανών και μη.

[…]Η Ευρώπη πληρώνει το μεγαλύτερο τίμημα σήμερα λόγω της διάλυσης των κρατικών δομών στο Ιράκ και της έλλειψης σταθερής και συνεκτικής πολιτικής στην Συρία.

Φοβούμαι ότι το κενό ασφάλειας που δημιουργήσαμε στην Λιβύη θα είναι αυτό που, τους επόμενους μήνες, πιθανώς και χρόνια, θα μας δημιουργήσει νέες ασύμμετρες απειλές κατά της Ευρώπης και των Κρατών-Μελών της…»

Είναι σαφές βέβαια ότι του πρέσβη δεν του καίγεται καρφάκι για το δράμα των λαών εκεί. Το μόνο που τον νοιάζει είναι οι περίφημες «ασύμμετρες απειλές» κατά της Ευρώπης που θα έρθουν ως αντίποινα. Ίσως μάλιστα σήμερα να έχουμε την εκδήλωση μιας τέτοιας ασύμμετρης απειλής … Ίσως σήμερα να μην κάνουν το μπάνιο τους στη θάλασσα οι ακριβοί πελάτες του Costa Navarino.