Ζώνη Ενδιαφέροντος ονόμαζαν οι Ναζί μια περιοχή ακτίνας κάποιων χιλιομέτρων γύρω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης/εξόντωσης, μέσα στην οποία ίσχυαν ιδιαίτερες συνθήκες στην προσπάθειά τους να διαφυλάξουν το απόρρητο των επιχειρήσεων εξόντωσης των Εβραίων, Ρομά, ομοφυλόφιλων και όσων άλλων οι Ναζί είχαν αποφασίσει πως είναι υπάνθρωποι

Ζώνη ενδιαφέροντος ονομάζεται και η νέα ταινία του Τζόναθαν Γκλέιζερ, που αποτελεί μια ελεύθερη απόδοση του ομώνυμου μυθιστορήματος του Μάρτιν Έιμις  και διαδραματίζεται δίπλα στην περίφραξη του διαβόητου στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Άουσβιτς, εκεί όπου ο διοικητής του στρατοπέδου,  Ρούντολφ Ες, μαζί με τη σύζυγό του, έχουν στήσει έναν παράδεισο ακριβώς δίπλα από την κόλαση.

Στη Ζώνη Ενδιαφέροντος, ο Γκλέιζερ θέτει δύο ερωτήματα. Το πρώτο είναι το πόσο εύκολα μπορεί το Κακό να πάρει τη μορφή μιας κανονικότητας, εκτελούμενης από κανονικούς ανθρώπους. Το δεύτερο είναι πώς μπορούν, όσοι δεν συμμετέχουν στο Κακό, να το ανέχονται και να προσποιούνται πώς δεν υπάρχει.

Στο πρώτο ερώτημα έχει απαντήσει, καλύπτοντας για λογαριασμό του περιοδικού "New Yorker" τη δίκη του Άντολφ Άιχμαν στο Ισραήλ, η Γερμανοεβραία φιλόσοφος Χάνα Άρεντ, η οποία παρουσίασε  τον διαβόητο εγκληματία όχι σαν ένα ιδιαίτερο απάνθρωπο κτήνος, αλλά σαν έναν  απλό γραφειοκράτη, ανίκανο να σκεφτεί και να αμφισβητήσει το σύστημα που τον μετατρέπει σε τέρας. «Όσο πιο πολύ τον άκουγες να μιλάει, τόσο πιο εμφανές γινόταν ότι η αδυναμία του να μιλήσει συνδεόταν στενά με την αδυναμία του να σκεφτεί, και πιο συγκεκριμένα να σκεφτεί από τη σκοπιά ενός άλλου», γράφει η Άρεντ για τον Άιχμαν … « Το πρόβλημα ήταν ότι υπήρχαν πολλοί σαν κι αυτόν και ότι οι περισσότεροι τους δεν ήταν διεστραμμένοι ούτε σαδιστές, αλλά ήταν, και εξακολουθούν να είναι, φοβερά και τρομερά φυσιολογικοί. Απ’ αυτήν την άποψη αυτό που είναι ακόμη πιο τρομακτικό από όλες τις θηριωδίες είναι ότι αυτός ο εγκληματίας νέου τύπου διαπράττει τα εγκλήματά του σε συνθήκες όπου αδυνατεί να ξέρει και να νοιώθει πως κάνει κάτι κακό» 

Επιστρέφοντας στην ταινία, η κάμερα του σκηνοθέτη δεν μπαίνει καθόλου στο στρατόπεδο και περιστρέφεται κυρίως μέσα στο σπίτι του διοικητή και της οικογένειάς του, παρακολουθώντας την ατάραχη και «ειδυλλιακή» καθημερινότητα της επταμελούς οικογένειας. Με αργά και ακίνητα πλάνα μας μεταφέρει εικόνες αποστειρωμένης ευτυχίας. Βόλτες για μπάνιο, παιχνίδι στον κήπο, απογευματινό τσάι και ανάλαφρες κουβεντούλες, διάβασμα παραμυθιών στα παιδιά, εντολές στις υπηρέτριες

 

 

Και όλα αυτά τη στιγμή που, ακριβώς δίπλα, βασιλεύει η βία και η φρίκη, που ο σκηνοθέτης επιλέγει να μη μας τις δείχνει, αλλά μόνο να τις υπονοεί. Με τους στρατιώτες που τους βλέπουμε να περιπολούν στα άκρα των πλάνων, από τον πυργίσκο του στρατοπέδου που φαίνεται από την αυλή του σπιτιού. Με ανακοινώσεις μεγαφώνων, παραγγέλματα, φωνές, κραυγές πόνου, πυροβολισμούς. Με τον καπνό που καλύπτει μόνιμα τον ουρανό, που βγαίνει από τις καμινάδες των κρεματορίων και σκεπάζει τη γη ολόγυρα με στάχτες. Με  το μονότονο βουητό της μηχανής του θανάτου. Με τα ρούχα που μοιράζει η κυρία στις υπηρέτριες. Με τη γούνα που διαλέγει για τον εαυτό της. Με ένα διαμάντι που βρήκε η κυρία, κρυμμένο σε μια οδοντόβουρτσα. Με τις χρυσές οδοντοστοιχίες με τις οποίες παίζουν τα παιδιά της οικογένειας στο σπίτι. Με το λίπασμα που κουβαλούν εργάτες στον κήπο

Ο πρωταγωνιστής της ταινίας, Christian Friedel, υποδύεται με πειστικότητα τον διοικητή που προκαλεί με την αταραξία και την απάθειά του, την ώρα που ακροβατεί ανάμεσα σε δύο ζωές που δεν θέλει και δεν μπορεί να τις εμπλέξει. Είναι εντυπωσιακό πως, παρά το ότι πληρεί το  πρότυπο ενός καλού οικογενειάρχη, η μόνη στιγμή που βγάζει κάποιο συναίσθημα στην ταινία είναι όταν αποχαιρετά το άλογό του

 

 

Η Zώνη Ενδιαφέροντος είναι μια κινηματογραφική αποτύπωση της θεωρίας της «κοινοτοπίας του κακού». Οι άνθρωποι που συμμετέχουν στο οργανωμένο Κακό δεν είναι απαραίτητα κάποιοι στυγεροί, διεστραμμένοι ή ψυχοπαθείς δολοφόνοι. Αντιθέτως, μπορεί να είναι άνθρωποι κανονικοί που έχουν πειστεί πως υπηρετούν είτε το Καλό είτε μια ιδεολογία. Και αυτό τους κάνει να απαλλάσσουν τον εαυτό τους από αμφιβολίες και τύψεις. Πόσο μάλλον όταν έχουν πειστεί πως οι άνθρωποι που στοχεύουν δεν είναι άνθρωποι της ίδιας αξίας. Το είδαμε στην Ελλάδα με τη Χρυσή Αυγή και τα χρυσαυγίτικα τάγματα θανάτου, για τα οποία ο πρόσφυγας και ο μετανάστης δεν ήταν άνθρωπος. Το βλέπουμε στη Γάζα, όπου οι Παλαιστίνιοι για τους Ισραηλινούς θεωρούνται κατώτερα όντα και επομένως η ζωή τους δεν αξίζει το ίδιο

Το Κακό σέρνεται δίπλα μας και εμείς κάνουμε πως δεν το βλέπουμε, ενώ δίπλα μας άνθρωποι υποφέρουν, βασανίζονται και εξοντώνονται συστηματικά. Ίσως μάλιστα να κερδίζουμε από αυτό, όπως η οικογένεια του Ρούντολφ Ες, που απολάμβανε τα αγαθά και την χλιδή που της πρόσφερε η λεηλασία των περιουσιών των θυμάτων. Δεν ασχολούμαστε με το Κακό μέχρι αυτό να ασχοληθεί με μας. Μόνο που τότε θα είναι πλέον αργά

Τα Ολοκαυτώματα δε θα πάψουν να συμβαίνουν, όσο υπάρχουν τα πρόθυμα χέρια να τα εκτελέσουν και ακόμη πιο πολύ όσο οι υπόλοιποι αδιαφορούν και συνεχίζουν τις ζωές τους σαν να μην συμβαίνει τίποτα

Η ταινία του Τζόναθαν Γκλέιζερ δεν είναι εύκολη στην παρακολούθησή της. Είναι όμως μια γροθιά στην ευκολία της αταραξίας μας και μια ταινία που σίγουρα δεν θα την ξεχάσει όποιος τη δει

Η ταινία κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής στις Κάννες και το Βραβείο Κριτικών στο ίδιο Φεστιβάλ, αλλά και μια περίοπτη θέση ανάμεσα στις ταινίες που ασχολήθηκαν με τη φρίκη του Ολοκαυτώματος

 

 

Η.Π.Α., Ηνωμένο Βασίλειο, Πολωνία, 2023

• Παραγωγή:Τζέιμς Γουίλσον, Εβα Πουζίνσκα
• Σκηνοθεσία:Τζόναθαν Γκλέιζερ
• Σενάριο:Τζόναθαν Γκλέιζερ
• Φωτογραφία:Λούκας Ζαλ
• Μοντάζ:Πολ Γουάτς
• Μουσική:Μίκα Λέβι
• Πρωταγωνιστούν:Κρίστιαν Φρίντελ, Σάντρα Ούλερ, Ραλφ Χέρφορθ, Γιόχαν Καρτχάους
• Διάρκεια:105 λεπτά

 

 

 

Λίγα λόγια για τον διοικητή του Άουσβιτς, Ρούντολφ Ες (με πληροφορίες από ethnos.gr)

Τον Μάιο του 1940, ο Ρούντολφ Ες (όχι ο συνονόματος, διαβόητος υπαρχηγός του Χίτλερ, ο οποίος πέθανε στη φυλακή το 1987) διορίστηκε διοικητής του Στρατοπέδου του Άουσβιτς. Συνεπής "επαγγελματίας", ήταν ο πρώτος που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το εντομοκτόνο αέριο Zyklon B για τη μαζική εξόντωση κρατουμένων, ως περισσότερο αποτελεσματική και οικονομική μέθοδο. Συνελήφθη το 1946 από τους Βρετανούς και στη δίκη του, όταν ο εισαγγελέας αποφάνθηκε πως ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο περίπου 3,5 εκατομμυρίων ανθρώπων, αυτός απάντησε με αφοπλιστική αταραξία : "Όχι, ήταν μόνο δυόμισι. Οι υπόλοιποι πέθαναν από αρρώστιες και ασιτία".

«Όταν το καλοκαίρι του 1941, ο Χίτλερ με διέταξε να ετοιμάσω τις εγκαταστάσεις στο Άουσβιτς όπου θα μπορούσαν να γίνουν μαζικές εξοντώσεις τις οποίες εγώ προσωπικά να επιβλέπω, δεν είχα την παραμικρή ιδέα για το μέγεθος του εγχειρήματος ή τις συνέπειές του. Ήταν πράγματι μια υπερβολική και τερατώδης διαταγή. Ωστόσο, οι λόγοι που επέβαλλαν το πρόγραμμα εξόντωσης μου φάνηκαν σωστοί. Δεν το σκέφτηκα τότε· μου είχε δοθεί διαταγή και έπρεπε να την εκτελέσω. Το αν η μαζική εξόντωση των Εβραίων ήταν αναγκαία ή όχι είναι κάτι για το οποίο δεν μπορούσα να έχω άποψη, γιατί δεν είχα τη γνώση επί του θέματος» γράφει από τη φυλακή ο Ρούντολφ Ες στο αυτοβιογραφικό βιβλίο του «Commandant of Auschwitz: The Autobiography of Rudolf Hoess

Οι κρατούμενοι του στρατοπέδου συγκέντρωσης που εργάζονταν στο σπίτι του ως κηπουροί, μάγειρες ή νοσοκόμες περιέγραφαν έναν ήρεμο και τρυφερό με την οικογένειά του άνθρωπο:  «Αγαπούσε τα παιδιά», κατέθεσε στη δίκη του η Danuta Rzempiel, κρατούμενη στο Άουσβιτς. «Του άρεσε να ξαπλώνει στον καναπέ μαζί τους, τα φιλούσε, τα αγκάλιαζε και τους μιλούσε τρυφερά».

«Ο μπαμπάς ήταν δύο άνθρωποι», αποκάλυψε η κόρη του, Ινγκεμπριγκίτ Ες, πολλά χρόνια αργότερα. «Στο σπίτι, ήταν ένας στοργικός πατέρας και σύζυγος, όμως μόλις πέρναγε το κατώφλι του σπιτιού μας μεταμορφωνόταν στον ψυχρό διεκπεραιωτή, χωρίς συνείδηση».

 «Ήταν ένας κανονικός άνθρωπος, είχε την εικόνα ενός έντιμου, ήσυχου, μάλλον λιγομίλητου ανθρώπου· δεν χτύπησε ποτέ κανέναν», είπε ο Γιόζεφ Πατζίνσκι, επιζών του Άουσβιτς και κουρέας του Διοικητή, σε μια συνέντευξή του στη γερμανική NDR.

Ο Ρούντολφ Ες καταδικάστηκε σε θάνατο και απαγχονίστηκε. Καθώς στεκόταν πάνω στο ικρίωμα, δεν είπε λέξη · αντιμετώπισε τον θάνατό του με την ίδια παγερή απάθεια που είχε προστάξει το θάνατο εκατομμυρίων άλλων. Η τοποθεσία όπου απαγχονίστηκε ο διοικητής του Άουσβιτς φέρει την ακόλουθη επιγραφή: «Εδώ βρισκόταν το στρατόπεδο της Γκεστάπο. Εδώ ανακρίνονταν κρατούμενοι που ήταν ύποπτοι για συμμετοχή στην Αντίσταση. Πολλοί κρατούμενοι πέθαναν από ξυλοδαρμό ή βασανιστήρια. Ο πρώτος διοικητής του Άουσβιτς, ο SS-Obersturmbannfuhrer Rudolf Hoess, ο οποίος δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο μετά τον πόλεμο από το Ανώτατο Εθνικό Δικαστήριο της Πολωνίας, κρεμάστηκε εδώ στις 16 Απριλίου 1947»

 

Μας αρέσει να λέμε πως η λέξη φιλότιμο δεν έχει αντίστοιχη λέξη σε άλλη γλώσσα, θέλοντας μάλλον να πούμε πως μόνο εμείς, οι Έλληνες, είμαστε ένας λαός με φιλότιμο. Προφανώς, πρόκειται για άλλον έναν αστικό μύθο από αυτούς που μας αρέσει ως λαός να αναπαράγουμε, προκειμένου να αυτοθαυμαζόμαστε. Δυστυχώς όμως για εμάς, τα γεγονότα, για πολλοστή φορά, δεν μας επιβεβαιώνουν.

Αν υπήρχε φιλότιμο, ο τότε υπουργός,   ο Καραμανλής ο τρίτος , θα έπρεπε να έχει αποσυρθεί από τιη πολιτική ζωή του τόπου δια παντός. Πόσο μάλλον όταν λίγες ημέρες πριν, από το βήμα της Βουλής, ειρωνευόταν όσους τον καλούσαν να πάρει μέτρα για την έλλειψη ασφαλείας στα σιδηροδρομικά δρομολόγια.

Αν υπήρχε φιλότιμο, οι πολίτες του νομού Σερρών δεν θα τον εξέλεγαν βουλευτή.

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Άδωνις Γεωργιάδης να πει … «Σήμερα στην Ελλάδα πόσοι πιστεύετε από τους εκατό συμπολίτες μας, αν τους ρωτήσουμε, ενδιαφέρονται για εξεταστική ή για προανακριτική επιτροπή για τα Τέμπη;»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Άρης Πορτοσάλτε να πει …«Έχω την αίσθηση πως όταν έγινε το ναυάγιο του Εξπρές Σαμινα και χάθηκαν άνθρωποι έξω από την Πάρο εκσυγχρονίσαμε την ακτοπλοΐα. Μπήκαν καινούρια καράβια. Όταν έγιναν τρία δυστυχήματα, δύο στα Τέμπη με τους φίλους του ΠΑΟΚ και ένα με τα μαθητούδια από την Ημαθία και το τρίτο στον Άγιο Κωνσταντίνο πάλι με μαθητές, αποφασίσαμε να κάνουμε οδικό δίκτυο, φτιάξαμε σήραγγες και τρένου και δρόμων. Άρα, έπρεπε δυστυχώς να πεθάνουν… και εκεί παιδιά. Παιδιά σχολείου. Δυστυχώς. Αν μου επιτρέπετε, η θυσία είναι θυσία, έγινε, δυστυχώς. Έχω την αίσθηση ότι θα προχωρήσουμε εκτός και αν έχουμε αποφασίσει να κλείσουμε τον ΟΣΕ και πεθάνουμε το τρένο στην Ελλάδα».

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Παύλος Τσίμας να πει  …. «κάποτε έγιναν τα δύο ατυχήματα στα Τέμπη με τα πούλμαν και δόθηκε η ευκαιρία να γίνει μια υπέροχη εθνική οδός. Ελπίζω τώρα με αυτό το ατύχημα να φτιάξουμε και ένα υπέροχο και σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Γιάννης Πρετεντέρης από το δελτίο ειδήσεων του MEGA να απoρεί που κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι πολλά τα αίτια της τραγωδίας και όχι μόνο το ανθρώπινο λάθος, και να βγάλει ο ίδιος πόρισμα μόλις λίγες ημέρες μετά το δυστύχημα .... "Τι άλλο μπορεί να είναι;" (εννοούσε εκτός από το ανθρώπινο λάθος).

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο σχολιαστής του ΣΚΑΙ, Βασίλης Χιώτης, να δώσει συμβουλές στην κυβέρνηση  του Μητσοτάκη για το πώς θα διαχειριστεί επικοινωνιακά το δυστύχημα στα Τέμπη προκειμένου να μην έχει πολιτικό κόστος … «Αν η κυβέρνηση έχει μια πιθανότητα να αντισταθμίσει το πολιτικό κόστος, που οπωσδήποτε θα έχει μετά το δυστύχημα, είναι ακριβώς αυτό: Να συγκριθεί με προηγούμενες κυβερνήσεις. Να βάλει και αυτό το δίλημμα στις εκλογές ο πρωθυπουργός και να πει 'κοιτάξτε πως το διαχειριστήκαμε εμείς και πως το διαχειρίστηκαν οι άλλοι»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα είχε μπαζωθεί ο τόπος του δυστυχήματος, λίγες ημέρες μετά, χωρίς να αντιδράσει κανείς

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα ψάχναμε ακόμη, ένα χρόνο μετά, τα βαγόνια που λείπουν.

Αν υπήρχε φιλότιμο, θα είχαμε μάθει τα φορτία που μετέφερε η εμπορική αμαξοστοιχία

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έλεγε η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στη Μαρία Καρυστιανού … «Τι να κάνουμε; Αυτά συμβαίνουν. Πάτε στην εκκλησία να σας βοηθήσει. Κοιτάξτε μπροστά τη ζωή σας»

Αν υπήρχε φιλότιμο, δε θα έβγαινε ο Μητροπολίτης Λάρισας να ζητήσει από τους συγγενείς των  θυμάτων να μην κάνουν θόρυβο για τους νεκρούς  … «Να ξέρετε ότι έναν κεκοιμημένο τον τιμάς πολύ με τη σιωπή και την προσευχή, δεν τον τιμάς με τον θόρυβο … ακούγονται πολλά λόγια που απλά κουράζουν. Το πολλά λόγια είναι φτώχεια. Τόσα πολλά που δεν νομίζω ότι δικαιώνουν τις ψυχές που έφυγαν»

Αν υπήρχε φιλότιμο, θα υπήρχε και εμπιστοσύνη προς τις δικαστικές αρχές. Και δε εξαναγκαζόταν η Μαρία Καρυστιανού να πει … «δεν ελπίζω τίποτα από την ελληνική δικαιοσύνη. Το έλεγα από την πρώτη στιγμή και ήλπιζα μέσα μου να κάνω λάθος και να χρειαστεί να ζητήσω συγγνώμη για τις δημόσιες τοποθετήσεις μου. Πλέον όμως λέω ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη στη χώρα και το φωνάζω πιο δυνατά. Προκαλώ οποιονδήποτε εισαγγελέα να έρθει και να μου αποδείξει το αντίθετο. Οι μέχρι τώρα κινήσεις και πράξεις επιβεβαιώνουν τα λεγόμενά μου. Υπάρχει μία καθολική συμπαράσταση και συγκάλυψη προς την κυβέρνηση κι όχι προς την αλήθεια»

Αν υπήρχε φιλότιμο, θα υπήρχε και ελπίδα για να αλλάξει κάτι σ’ αυτό τον τόπο. Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν

 

Χάρτης της Παλαιστίνης του 1947 από το περιοδικό National Geographic, όταν αυτή η γη λεγόταν ακόμη Παλαιστίνη

 

Ήρθαν αρχικά ως πρόσφυγες, κυνηγημένοι από τα πογκρόμ ή ως μετανάστες που διεκδικούσαν μια καλύτερη ζωή. Προωθήθηκαν στη συνέχεια ως έποικοι, στα πλαίσια του Σιωνιστικού σχεδίου για κατάληψη και εποικισμό της γης της Παλαιστίνης. Συμπεριφέρθηκαν για να το πετύχουν, ως στυγνοί κατακτητές. Πλέον, κατηγορούνται για εγκλήματα πολέμου και για γενοκτονία. Αυτή είναι η σταδιακή μετάλλαξη των Εβραίων που εγκαταστάθηκαν στη γη της Παλαιστίνης. Μια μετάλλαξη που τους αφαίρεσε σταδιακά όλη την παγκόσμια συμπάθεια προς αυτούς που είχε προκαλέσει το Ολοκαύτωμα.   

Το Ολοκαύτωμα που, σύμφωνα με τον Αμερικανοεβραίο πολιτικό επιστήμονα Νόρμαν Φίνκελσταϊν στο βιβλίο του «Η βιομηχανία του ολοκαυτώματος»,  χρησιμοποιήθηκε και αναγορεύτηκε σε μία παγκόσμια επιχείρηση που απέφερε και αποφέρει εξουσία και χρήμα (που υποτίθεται πως προοριζόταν για τους επιζήσαντες των στρατοπέδων, οι οποίοι τελικά πήραν ψίχουλα) στηρίζοντας τις εγκληματικές πολιτικές του Ισραήλ.

Στα βιβλία, τα άρθρα και τους λόγους του ο Νόρμαν Φινκελστάιν καταγγέλλει συνεχώς την πολιτική του κράτους του Ισραήλ, παρομοιάζοντάς το με το πάλαι ποτέ καθεστώς του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Δεν διστάζει να υποστηρίζει πως το Ισραήλ συμπεριφέρεται στους Παλαιστινίους, όπως οι Αμερικάνοι έποικοι συμπεριφέρθηκαν στους γηγενείς Ινδιάνους. Οι αναλογίες μεταξύ Αμερικάνων/Ισραηλινών και Ινδιάνων/Παλαιστινίων είναι πολύ έντονες σύμφωνα με τον καθηγητή και, ίσως γι’ αυτό, μεγάλη μερίδα του λαού των ΗΠΑ να αισθάνεται ταύτιση με τη μεριά των Εβραίων εποίκων.

Από την άλλη μεριά, η Γκόλντα Μέιρ, πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ, προσπαθώντας κάποια στιγμή να δικαιολογήσει το δικαίωμα της παρουσίας Εβραίων στην περιοχή της Παλαιστίνης, υποστήριξε πως σ΄ αυτό τον τόπο « …Δεν υπήρχαν Παλαιστίνιοι. Δεν είναι ότι υπήρχε Παλαιστινιακός λαός στην Παλαιστίνη που να θεωρεί τον εαυτό του Παλαιστινιακό λαό και εμείς ήρθαμε και τους διώξαμε και τους πήραμε τη χώρα. Δεν υπήρχαν»

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή και ας δούμε με ποιον τρόπο μέσα σε σαράντα μόλις χρόνια (από το 1900 έως το 1940), μεταβλήθηκε δραματικά η εθνολογική σύνθεση της Παλαιστίνης. Είναι χαρακτηριστικό πως οι Εβραίοι, από το ένα δέκατο του πληθυσμού της Παλαιστίνης το 1900, έφτασαν και ξεπέρασαν το ένα τρίτο το 1940, με τα αλλεπάλληλα κύματα μετανάστευσης που εξελίχθηκαν τελικά σε κύματα εποικισμού και κλοπής της γης ενός άλλου λαού που ζούσε στην περιοχή αυτή από την αρχαιότητα

 

 

Στην περιοχή που καταλαμβάνει σήμερα το Ισραήλ, ζούσαν από την αρχαιότητα διάφορες Σημιτικές φυλές. Η φυλή με το όνομα Εβραίοι, συναντάται πρώτη φορά σε αιγυπτιακή επιγραφή το 1200 π.Χ. Εκείνη την περίοδο εγκαθίστανται στην νότια παραλιακή ζώνη και οι Φιλισταίοι, λαός που πιστεύεται ότι ήρθε από τα νησιά του Αιγαίου Πελάγους και που θεωρείται ο πρόγονος των σημερινών Παλαιστινίων

Στην περιοχή αυτή, ανέκαθεν συμβίωναν διάφοροι λαοί (Εβραίοι, Χαναναίοι, Φιλισταίοι κ.λπ.) μέχρι το 70 π.Χ, οπότε οι Εβραίοι εκδιώχθηκαν από τους Ρωμαίους καθώς οι Ρωμαίοι, κατακτητές τότε της Παλαιστίνης, έπειτα από μια σειρά πολέμων και επαναστάσεων των Εβραίων, διέλυσαν την Ιερουσαλήμ και κατέστρεψαν τον ναό του Σολομώντα. Χιλιάδες Εβραίοι πουλήθηκαν τότε ως σκλάβοι, ενώ πολύ περισσότεροι οδηγήθηκαν στην εξορία. Μόνο μια μικρή εβραϊκή κοινότητα απέμεινε στην περιοχή της Γαλιλαίας και στους λόφους της Χεβρώνας, ενώ παράλληλα οι Ρωμαίοι μετονόμασαν τη χώρα από Ιουδαία σε Παλαιστίνη

Οι σημερινοί Παλαιστίνιοι δεν είναι απόγονοι των μεταγενέστερων Αράβων κατακτητών, αλλά απόγονοι των εξαραβισμένων και εξισλαμισμένων ντόπιων πληθυσμών που παρέμειναν στην περιοχή της Παλαιστίνης μετά την εκδίωξη των Εβραίων. Οι εξισλαμισμένοι αυτοί πληθυσμοί αντιμετώπισαν τους Σταυροφόρους κατακτητές και στη συνέχεια έζησαν επί αιώνες υπό οθωμανική κυριαρχία, μέχρι τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το 1918, οπότε η χώρα τους βρέθηκε κάτω από  βρετανική κυριαρχία

 

Αλίγια

Αλίγια στα εβραϊκά (Aliya) σημαίνει ανάβαση. Έτσι ονόμαζαν διαχρονικά οι Εβραίοι την επιστροφή στην Ιερουσαλήμ, η οποία αναπτύχθηκε ως εθνική φιλοδοξία για τον εβραϊκό λαό που ζούσε στη διασπορά

Ο πρώτος μαζικός επαναπατρισμός Εβραίων στην Παλαιστίνη αναφέρεται κατά τον 14ο αιώνα κυρίως από την Ισπανία προς την Ιερουσαλήμ. Στα νεότερα χρόνια, ένα πρώτο σύγχρονο κύμα μετανάστευσης καταγράφεται μεταξύ του 1840 και του 1880, οπότε ο εβραϊκός πληθυσμός αυξάνεται από 9.000 σε 25.000

Το πρώτο όμως κύμα που εμπνέεται από τη σιωνιστική ιδεολογία καταγράφεται μεταξύ του 1881 και 1903 και ονομάζεται  πρώτη Αλιγιά. Οι Εβραίοι που μετανάστευσαν σε αυτό το κύμα, προέρχονταν κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη και την Υεμένη, υποκινούμενοι από διώξεις και βία κατά των εβραϊκών κοινοτήτων σε αυτές τις περιοχές. Υπολογίζεται ότι 25.000 Εβραίοι μετανάστευσαν σε αυτό το πρώτο κύμα.

Έτσι, ενώ στην αρχή της περιόδου αυτής, ο εβραϊκός πληθυσμός στην Οθωμανική Παλαιστίνη ήταν περίπου 25.000, μέχρι το τέλος της περιόδου, ο εβραϊκός πληθυσμός είχε αυξηθεί σε περίπου 50.000

Οι οθωμανικές αρχές, μόλις αντιλήφθηκαν ότι  το κύμα μετανάστευσης των Εβραίων στη γη της Παλαιστίνης ήταν μέρος ενός ευρύτερου εβραϊκού εθνικού σχεδίου, έλαβαν μέτρα για να περιορίσουν την είσοδο των Εβραίων στη χώρα και κατάφεραν έτσι να μειώσουν το εύρος της μετανάστευσης

To δεύτερο κύμα μετανάστευσης - η δεύτερη Αλίγια -  έλαβε χώρα μεταξύ του 1904 και του 1914, όπου περίπου 35.000 Εβραίοι κυρίως από τη Ρωσία, μετανάστευσαν στην Οθωμανική Παλαιστίνη. Υπολογίζεται ότι μέχρι την έναρξη του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, περισσότεροι από 40.000 Εβραίοι στην Παλαιστίνη είχαν ρωσική υπηκοότητα.

Το κύμα αυτό αποτέλεσε ένα μικρό μόνο μέρος της γενικευμένης μετανάστευσης Εβραίων από την Ανατολική Ευρώπη που διήρκεσε από τη δεκαετία του 1870 έως τη δεκαετία του 1920. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, πάνω από δύο εκατομμύρια Εβραίοι μετανάστευσαν από την Ανατολική Ευρώπη. Η πλειοψηφία αυτών των μεταναστών εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ άλλοι εγκαταστάθηκαν στη Νότια Αμερική, την Αυστραλία και τη Νότια Αφρική

Αιτία αυτής της μαζικής μετανάστευσης ήταν ο συνεχώς αυξανόμενος αντισημιτισμός στην τσαρική Ρωσία αλλά και η οικονομική δυσπραγία, καθώς η πλειοψηφία του εβραϊκού πληθυσμού της Ανατολικής Ευρώπης ήταν φτωχή και έφυγε αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.

Το τρίτο κύμα μετανάστευσης - η τρίτη Αλίγια - κράτησε από το 1919, αμέσως μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μέχρι το 1923. Κατά τη διάρκεια της τρίτης Αλιγιά, 35.000 με 40.000 Εβραίοι έφτασαν στην Παλαιστίνη. Οι μετανάστες της τρίτης Αλιγιά προέρχονταν και πάλι κυρίως από χώρες της Ανατολικής Ευρώπης: 45% από τη Ρωσία και 30% από την Πολωνία

Η τρίτη Αλιγιά πυροδοτήθηκε κυρίως από την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία και το Ρωσικό εμφύλιο που την ακολούθησε, αλλά και τα αντισημιτικά πογκρόμ στην Ανατολική Ευρώπη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου στη Ρωσία, δολοφονήθηκαν  100.000 έως 200.000 Εβραίοι. Η πλειονότητα πέθανε σε πογκρόμ που υποκινήθηκαν από τον λευκό στρατό του Ντενίκιν ή τους Ουκρανούς αυτονομιστές του Πετλιούρα. Για αυτές τις αντεπαναστατικές δυνάμεις, η Οκτωβριανή Επανάσταση ήταν έργο των «εβραιο-μπολσεβίκων», μια φράση που χρησιμοποίησε ο Χίτλερ στο μεταγενέστερο Ολοκαύτωμα. Είναι βέβαιο όμως ότι ο αντισημιτισμός διέτρεχε όλη τη μάζα του ρωσικού πληθυσμού και παρά το ότι οι ηγέτες των Μπολσεβίκων έδωσαν αγώνα εναντίον του,  δεν έλειψαν και τα εγκλήματα από την πλευρά των Μπολσεβίκων εναντίον των Εβραίων

Παράλληλα, το τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου έφερε εθνικιστικές αφυπνίσεις και γέννησε εννέα χώρες. Σε αυτές τις νέες χώρες, προέκυψε  το «πρόβλημα των μειονοτήτων» και η αναζήτηση της «εθνικής καθαρότητας», κάτι που απέκλειε τους Εβραίους από τα μελλοντικά σχέδια των χωρών αυτών

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τρία πρώτα κύματα μετανάστευσης των Εβραίων συμπίπτουν χρονικά με τρία μεγάλα κύματα πογκρόμ που σημειώθηκαν στη Ρωσία: τη δεκαετία του 1880 μετά τη δολοφονία του τσάρου Αλέξανδρου, τις τσαρικές διώξεις μετά την επανάσταση του 1905 και - σε πολύ πιο μεγάλη κλίμακα -  κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφυλίου πολέμου μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917.

Ώθηση επίσης στην τρίτη Αλιγιά έδωσε και η Διακήρυξη του Arthur Balfour, ο οποίος ως υπουργός των Εξωτερικών της Βρετανίας στα 1917, επιδιώκοντας τη χρησιμοποίηση των Εβραίων της Ρωσίας ως μοχλό πίεσης για την παραμονή της Ρωσίας στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, προσέφερε ως αντάλλαγμα στους Εβραίους παλαιστινιακά εδάφη για τη δημιουργία «εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό».

Αξίζει να αναφερθεί πως ένα μεγάλο μέρος των Εβραίων του τρίτου κύματος ήταν  σοσιαλιστές και κοσμικοί, ακόμη και αντιθρησκευτικοί και πρόθεσή τους ήταν να οικοδομήσουν όχι απλά ένα εβραϊκό κράτος, αλλά ένα σοσιαλιστικό κράτος.

Όμως, από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, τα πράγματα στην Παλαιστίνη είχαν αλλάξει  ριζικά. Οι Οθωμανοί είχαν αποσυρθεί και η Κοινωνία των Εθνών, που ιδρύθηκε στις αρχές του 1920, έδωσε στους Βρετανούς την εντολή να διοικήσουν την Παλαιστίνη.

Με το τέταρτο κύμα μετανάστευσης, μεταξύ 1924 και 1929, έφτασαν 80.000 ακόμη Εβραίοι. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των μεταναστών έφτασε από την Ευρώπη κυρίως από την Πολωνία, τη Σοβιετική Ένωση, τη Ρουμανία και τη Λιθουανία, αλλά περίπου το 12% προέρχονταν από την Ασία, κυρίως την Υεμένη και το Ιράκ. Αυτή η ομάδα περιείχε πολλές οικογένειες της μεσαίας τάξης που μετακόμισαν στις αναπτυσσόμενες πόλεις, ιδρύοντας μικρές επιχειρήσεις και ελαφριά βιομηχανία

Με το πέμπτο κύμα μετανάστευσης, μεταξύ 1929 και 1939, με την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία, έφτασε ένα νέο κύμα 250.000 μεταναστών. Το πέμπτο κύμα προήλθε και πάλι σχεδόν εξ ολοκλήρου από την Ευρώπη, κυρίως από την Κεντρική Ευρώπη (ιδιαίτερα από την Πολωνία, τη Γερμανία, την Αυστρία και την Τσεχοσλοβακία), αλλά και από την Ελλάδα. Άλλοι, λιγότεροι, ήρθαν από χώρες της Ασίας όπως η Τουρκία, το Ιράν και η Υεμένη. Το πέμπτο κύμα περιείχε μεγάλο αριθμό επαγγελματιών, γιατρών, δικηγόρων και καθηγητών από τη Γερμανία.

Έρευνα που δείχνει τον τόπο καταγωγής των Εβραίων μεταναστών μεταξύ 1922 και 1944

 

Μετανάστες από τη Γερμανία που φθάνουν στο λιμάνι της Γιάφα το 1933

 

Εβραίοι πρόσφυγες έχουν σχηματίσει ανθρώπινη αλυσίδα για να φτάσουν στην ακτή από το πλοίο United Nations (πρώην Αρχιμήδης) που σκοπίμως προσάραξε ανοιχτά της Χάιφα μεταφέροντας περίπου 700 ανθρώπους από την κεντρική Ευρώπη

 

Όσο περνούσε ο χρόνος, τόσο πιο οργανωμένη και συστηματική γινόταν η μετανάστευση των Εβραίων, η οποία πραγματοποιούνταν πλέον με τη βοήθεια των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων και με πλοία  που ναυλώνονταν γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό. Οι δύσκολες συνθήκες στα πλοία απαιτούσαν υψηλό επίπεδο πειθαρχίας. Οι άνθρωποι που επέβαιναν στα πλοία συχνά χωρίζονταν σε μονάδες, με επικεφαλής τους διοικητές. Εκτός από την καθημερινή ονομαστική κλήση και τη διανομή φαγητού και νερού, πραγματοποιούνταν οργανωμένες ομιλίες για παροχές πληροφοριών σχετικά με την άφιξή τους στην Παλαιστίνη. Ένα από τα μεγαλύτερα πλοία ήταν το Sakaria, με 2.300 επιβάτες, που ισοδυναμούσε περίπου με το 0,5% του εβραϊκού πληθυσμού στην Παλαιστίνη.

Πλέον, μετά τα πέντε κύματα μετανάστευσης, ο εβραϊκός πληθυσμός στην Παλαιστίνη είχε αυξηθεί από τις 25.000 στις αρχές του 1900, στις 450.000 το 1940 φτάνοντας το ένα τρίτο του πληθυσμού στην περιοχή

 

 

Οι αντιδράσεις των Αράβων

Όπως ήταν φυσικό, οι Παλαιστίνιοι αντέδρασαν επανειλημμένα στα όσα σχεδιάζονταν και υλοποιούνταν στη γη τους χωρίς αυτούς: Το 1920 – 1921, το 1929, το 1933 και το 1936 – 1939.

Οι αντιδράσεις της πρώτης περιόδου (τη δεκαετία του 1920) ήταν μικρότερης κλίμακας, περιοριζόμενες σε βίαιες συγκρούσεις με τους Εβραίους εποίκους. Τα σοβαρότερα επεισόδια σημειώθηκαν τον Αύγουστο του 1929, όταν ο ξεσηκωμός των Αράβων εναντίον των Εβραίων εποίκων γενικεύτηκε, καταλήγοντας σε αιματηρές συμπλοκές, με αποτέλεσμα 220 νεκρούς και 520 τραυματίες (Εβραίους και Άραβες). Οι συγκρούσεις έληξαν μόνο έπειτα από κινητοποίηση ισχυρών δυνάμεων του βρετανικού στρατού.

Οι Επιτροπές Σο και Χόουπ Σίμπσον, που συστάθηκαν από τους Βρετανούς για να εξετάσουν τα γεγονότα του 1929, κατέληξαν στο ότι τα βαθύτερα αίτια πίσω από τις επιθέσεις των Αράβων κατά των Εβραίων δεν είχαν να κάνουν με θρησκευτικές ή  φυλετικές διαφορές, αλλά με την πολιτική των Βρετανών στην περιοχή και τον ιδιαίτερο τρόπο με τον οποίο αναπτυσσόταν ο εβραϊκός εποικισμός.

Συγκεκριμένα, τονιζόταν πως :

«Σε λιγότερα από 10 χρόνια είχαμε τρεις σοβαρές επιθέσεις Αράβων κατά Εβραίων. Για 80 χρόνια πριν από αυτές τις επιθέσεις δεν υπήρχε κανένα παρόμοιο καταγεγραμμένο γεγονός […] Πριν από τον Πόλεμο Εβραίοι και Άραβες ζούσαν ο ένας δίπλα στον άλλο, αν όχι με αγάπη, τουλάχιστον με ανοχή, κάτι που σήμερα είναι σχεδόν άγνωστο στην Παλαιστίνη […] Στους Άραβες υπάρχει διάχυτη αγανάκτηση για την αποτυχία της βρετανικής κυβέρνησης να τους παραχωρήσει κάποιο βαθμό αυτοδιάθεσης […] αυτή η αγανάκτηση εκφράζεται απέναντι στους Εβραίους, των οποίων η παρουσία στην Παλαιστίνη θεωρείται από τους Άραβες εμπόδιο για την πραγμάτωση των ελπίδων τους (για ανεξαρτησία)». Επομένως, μπορεί «οι αραβικές επιθέσεις να κατευθύνονταν μόνο εναντίον των Εβραίων, αλλά η αγανάκτηση που ώθησε τους Άραβες να ξεπεράσουν τα όρια οφειλόταν επί της ουσίας στις πολιτικές τους απογοητεύσεις […] από την Εντολή (σ.σ εννοούν εδώ τη βρετανική διοίκηση της Παλαιστίνης), και κυρίως από τη βρετανική κυβέρνηση»

Πέρα όμως από τις βρετανικές ευθύνες, οι Επιτροπές Σο και Χόουπ Σίμπσον καταλογίζουν ευθύνη και στις σιωνιστικές πολιτικές εποικισμού και αποκλεισμού των Αράβων από την εργασία. «Η αρχή του επίμονου και σκόπιμου αποκλεισμού των Αράβων εργατών στους σιωνιστικούς εποικισμούς, όχι μόνο έρχεται σε αντίθεση με τους όρους […] της Εντολής, αλλά αποτελεί επιπλέον και μια μόνιμη όσο και αυξανόμενη πηγή κινδύνου για τη χώρα».

Παρά τις όποιες διαπιστώσεις όμως, ελάχιστα αποφασίστηκαν και υλοποιήθηκαν προς μια ουσιαστική λύση του προβλήματος. Αντιθέτως, οι Βρετανοί, μέσω του υφυπουργού Αποικιών, λόρδου Πάσφιλντ, περιορίστηκαν σε εκκλήσεις και συστάσεις (1930): Προς τους μεν Άραβες «να αναγνωρίσουν τα δεδομένα της κατάστασης» και τους δε Εβραίους «να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα για ορισμένες παραχωρήσεις από τη μεριά τους» σε σχέση με την πολιτική φυλετικών αποκλεισμών στις κοινότητές τους

Ο Πάσφιλντ θα προτείνει επίσης τον περιορισμό του μεταναστευτικού ρεύματος των Εβραίων προς την Παλαιστίνη. Ωστόσο, η άνοδος των ναζί στη Γερμανία το 1933 και η όξυνση των διώξεων κατά των εβραϊκών πληθυσμών είχαν ως αποτέλεσμα τη διόγκωση των προσφυγικών ροών με αποτέλεσμα την τρομακτική αλλοίωση της πληθυσμιακής σύνθεσης της Παλαιστίνης, καθώς οι Εβραίοι από το 1/10 του πληθυσμού της είχαν φτάσει πλέον το 1/3. Αντίστοιχα, η γη υπό την ιδιοκτησία του Εβραϊκού Εθνικού Ταμείου (ΕΕΤ) εννιαπλασιάστηκε, καθιστώντας το Ε.Ε.Τ το μεγαλύτερο ιδιοκτήτη γης στην Παλαιστίνη

Όπως αναφέρει βρετανική έκθεση του 1937 (Έκθεση Επιτροπής Ρ. Πιλ), «η αντίδραση των Αράβων σε αυτήν την απότομη και εντυπωσιακή εξέλιξη ήταν απολύτως φυσική. Ό,τι αισθάνονταν οι ηγέτες των Αράβων το 1929 τώρα το αισθάνονταν με ακόμα μεγαλύτερη πικρία […] Όσο μεγαλύτερες οι εισροές των Εβραίων, τόσο μεγαλύτερα τα εμπόδια για απόκτηση της εθνικής τους ανεξαρτησίας». Γι’ αυτό και, σύμφωνα με την ίδια έκθεση, η επόμενη εξέγερση (του 1933) δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, ήταν ωστόσο δίχως προηγούμενο, γιατί  ενώ έως τότε (το 1920, το 1921 και το 1929) οι Άραβες επιτίθεντο στους Εβραίους, το 1933 επιτέθηκαν εναντίον της βρετανικής) κυβέρνησης

Το 1936 δε, είχαμε τη Μεγάλη Αραβική Εξέγερση. Όπως αναφέρεται σε έκθεση του ΟΗΕ, «η αντίσταση των Παλαιστινίων στην ξένη (βρετανική) κυριαρχία και τον ξένο (εβραϊκό) εποικισμό εκδηλώθηκε σε μια μεγάλη εξέγερση που διήρκεσε λίγο – πολύ έως την απαρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου». Σε αυτή την εξέγερση βοήθησε και η γενικότερη άνοδος των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στη γύρω περιοχή την ίδια περίοδο. Πράγματι, «οι διεκδικήσεις των Παλαιστινίων για ανεξαρτησία άντλησαν ορμή από τις ταυτόχρονες εθνικιστικές εξάρσεις σε Αίγυπτο και Συρία, που είχαν αναγκάσει Μεγάλη Βρετανία και Γαλλία να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων»

 

Γυναίκες και άνδρες Άραβες μαχητές κατά την εξέγερση του 1936-1939

 

Η εξέγερση των Παλαιστινίων ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1936, όταν η Αραβική Ανώτατη Επιτροπή (που είχε συγκροτηθεί από  διάφορα κόμματα και οργανώσεις) προκήρυξε γενική απεργία με βασικό αίτημα το σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης. Στην πορεία, η απεργία εξελίχθηκε σε εξέγερση με επιθέσεις σε Βρετανούς στρατιώτες, αστυνομικά τμήματα και εβραϊκούς εποικισμούς, δολιοφθορές σε σιδηροδρόμους, αγωγούς πετρελαίου, κ.ο.κ.

Οι Βρετανοί αναγκάστηκαν να μεταφέρουν στρατιωτικές ενισχύσεις από την Αίγυπτο, τη Μάλτα ακόμη και από την ίδια τη Βρετανία προκειμένου να αντιμετωπίσουν την εξέγερση. Είναι χαρακτηριστικό πως έως τον Οκτώβριο του 1938 οι βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις στην Παλαιστίνη είχαν φτάσει τις 20.000

Για την καταστολή της Αραβικής Εξέγερσης, οι Βρετανικές δυνάμεις συνεργάστηκαν και με τις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις της Χαγκάνα και της Ιργκούν. Η Χαγκάνα συνεργάστηκε με το βρετανικό στρατό, χρησιμοποιώντας 10.000 εν ενεργεία άνδρες μαζί με 40.000 εφέδρους, ενώ και η Ιργκούν πήρε μέρος, με τα μέλη της να περιπολούν και να δρουν σε περιοχές πέρα από τις θέσεις τους. Πολλά μέλη δε των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων (γύρω στους 2.800) εντάχθηκαν στις αστυνομικές δυνάμεις ως έκτακτοι

Για την καταστολή της Αραβικής Εξέγερσης, οι κατοχικές αρχές εφάρμοσαν πολύ σκληρά μέτρα, όπως συλλογικές τιμωρίες κατά του άμαχου πληθυσμού, καταστρέφοντας χωριά και υποχρεώνοντας τους κατοίκους τους σε καταναγκαστική εργασία. Οι διαπομπεύσεις, οι ξυλοδαρμοί και τα βασανιστήρια αποτελούσαν κοινή πρακτική της αστυνομίας και του στρατού, με τη συμμετοχή μάλιστα σε αυτές και μελών των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων.

Τα στοιχεία που παραθέτει ο M. Hughes στο έργο του «The Banality of Brutality: British armed forces and the repression of the Arab Revolt in Palestine, 1936-39» και που προέρχονται από στρατιωτικές και αστυνομικές εκθέσεις της περιόδου, μαρτυρίες Βρετανών και καταγγελίες βασανισθέντων Αράβων, είναι σοκαριστικά. Μεταξύ άλλων, διαβάζουμε για «βασανισμούς υπόπτων, για Άραβες να κομματιάζονται αναγκαζόμενοι να διαβούν δρόμους στους οποίους οι Βρετανοί είχαν τοποθετήσει νάρκες (…) για κρατούμενους να κλείνονται σε κλουβιά εκτεθειμένοι στον ήλιο και χωρίς τροφή, για ανθρώπους να μαστιγώνονται με βρεγμένα σχοινιά, να κλείνονται σε κουτιά, να τους σπάνε τα δόντια και να τους καίνε τα πόδια με πετρέλαιο (…) να δέρνονται μέχρι λιποθυμίας, να τρυπιούνται με βελόνες, να εξαπολύονται σκυλιά εναντίον τους (…) Βρετανικές και εβραϊκές δυνάμεις να κακομεταχειρίζονται τους Άραβες βάζοντάς τους να κουβαλούν βαριές πέτρες και να τους χτυπούν όταν τους πέφτουν. Φρουροί χρησιμοποίησαν ακόμα και τις ξιφολόγχες τους σε ανθρώπους που στερούνταν ύπνο, αναγκάζοντάς τους να φοράνε κουδούνια και να χορεύουν …»

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, κατά την Αραβική Εξέγερση, πάνω από 3.000 Άραβες Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν στη μάχη ή από παρακρατικούς, 110 εκτελέστηκαν με απαγχονισμό, 6 – 8.000 τραυματίστηκαν και γύρω στους 6.000 κλείστηκαν σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης

 

1939 – Η Λευκή Βίβλος  

Επιστρέφοντας στους Εβραίους, ο μαζικός εποικισμός και η αγορά γης αποτελούσαν, σύμφωνα με έκθεση του  ΟΗΕ, τα δύο από τα τρία βασικά μέσα που επιστρατεύτηκαν από τον Σιωνιστικό Οργανισμό  για την επίτευξη των στόχων του. Το τρίτο ήταν η άρνηση εργασίας στους Παλαιστινίους εργαζομένους, καθώς μόνο Εβραίοι εργαζόμενοι μπορούσαν να εργαστούν σε εβραϊκά αγροκτήματα και κοινότητες

Αυστηροί όροι αποκλεισμού των Αράβων υπήρχαν επίσης στην αγοραπωλησία γης. Μεγάλες εκτάσεις γης αγοράστηκαν με χρήματα από εβραϊκές δωρεές. Χιλιάδες μη Εβραίοι αγρότες που είχαν μισθώσει παλαιότερα τις εκτάσεις αυτές, εκδιώχθηκαν μαζί με τις οικογένειές τους και αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε παραγκουπόλεις.

Όπως έγραψε ο πρώτος πρόεδρος του Σιωνιστικού Οργανισμού Τ. Χερστλ στο ημερολόγιό του ήδη από το 1895: «Θα επιχειρήσουμε να εκδιώξουμε τον φτωχό (σ.σ. αραβικό) πληθυσμό πέρα από τα σύνορα χωρίς να γίνουμε αντιληπτοί – η διαδικασία των απαλλοτριώσεων και απομάκρυνσης των φτωχών πρέπει να γίνει διακριτικά και προσεκτικά»

Πράγματι, την περίοδο του Μεσοπολέμου, η στρατηγική που επιδιώχθηκε – δημόσια τουλάχιστον – ήταν εκείνη της προοδευτικής, «ειρηνικής» επικράτησης του εβραϊκού στοιχείου στην Παλαιστίνη μέσω των εποικισμών, της αγοράς γης και της αυξανόμενης οικονομικής ισχύος της εβραϊκής κοινότητας

Γελοιογραφία της εφημερίδας των χριστιανών Αράβων «Falastin» (18.6.1936), που εμφάνιζε τον σιωνισμό ως έναν κροκόδειλο υπό την προστασία Βρετανού στρατιώτη να απευθύνεται στους Παλαιστινίους λέγοντας:«Μη φοβάστε!!! Θα σας καταπιώ ειρηνικά...»

 

Ενδιαφέρον παρουσιάζει η Χιστραντούτ, το σιωνιστικό «συνδικάτο» που ιδρύθηκε το 1920. Όπως γράφει ο Neil Rogall στο «The origins of the Iron Wall: Zionist settlers during the mandate», η Χιστραντούτ δεν ήταν ένα κανονικό συνδικάτο. Το σύνθημά του δεν ήταν «Εργάτες όλου του κόσμου ενωθείτε» αλλά «Εβραϊκή γη, εβραϊκή εργασία, εβραϊκή παραγωγή». Ο ίδιος ο Νταβίντ Χακοέν, ηγέτης της Χιστραντούτ τη δεκαετία του 1930 και του ‘40, θυμάται

«Όταν μπήκα στη σοσιαλιστική φοιτητική λέσχη (στο Λονδίνο) υπήρχαν Άγγλοι, Ιρλανδοί, Εβραίοι, Κινέζοι, Ινδοί και Αφρικανοί – όλοι υπό αγγλική κυριαρχία. Ήδη από τότε έπρεπε να συγκρουστώ με τους κοντινούς μου συντρόφους γύρω από το θέμα του εβραϊκού σοσιαλισμού, για να δικαιολογήσω το γεγονός ότι δεν δεχόμουν Άραβες στο σωματείο μου, την Χιστραντούτ, ότι προτρέπαμε τα εβραϊκά νοικοκυριά να μην αγοράζουν τίποτα από αραβικά καταστήματα, ότι οργανώναμε φρουρές γύρω από τους οπωρώνες για να μην εργάζονται εκεί Άραβες εργάτες, ότι ρίχναμε βενζίνη στις αραβικές ντομάτες και σπάγαμε τα αραβικά αυγά στα καλάθια των Εβραίων γυναικών που τα αγόραζαν»

Από κάποιους Εβραίους υπήρξαν αντιστάσεις που έμειναν μόνο ως αποδεικτικά στοιχεία του βίαιου επεκτατισμού των Εβραίων εποίκων. Ο Ρωσοεβραίος Σιωνιστής Α. Χά’αμ, που επισκέφτηκε την Παλαιστίνη κατά τα πρώτα χρόνια του εβραϊκού εποικισμού, υπήρξε ιδιαίτερα επικριτικός αναφορικά με τη στάση των εποίκων έναντι των ντόπιων πληθυσμών: «Τι κάνουν τα αδέρφια μας στην Παλαιστίνη; (…) Συμπεριφέρονται στους Άραβες με εχθρότητα και σκληρότητα, τους στερούν τα δικαιώματά τους, τους προσβάλλουν χωρίς λόγο και καυχιόνται κιόλας για τα έργα τους, και κανείς ανάμεσά μας δεν αντιτίθεται σε αυτή την αξιοκαταφρόνητη αλλά και επικίνδυνη τάση»

Οι Βρετανοί , μεσούσης της Μεγάλης Αραβικής Εξέγερσης, προσπάθησαν να προωθήσουν μια σολομώντεια λύση και στα 1937 πρότειναν την ίδρυση δυο κρατών, ενός Eβραϊκού και ενός Παλαιστινιακού,  ενώ οι ίδιοι θα αναλάμβαναν τον έλεγχο των ιερών πόλεων Ιερουσαλήμ και Βηθλεέμ

Το ξέσπασμα όμως του Β’ Παγκοσμίου πολέμου άλλαξε προς στιγμή τις ισορροπίες και οι Βρετανοί στράφηκαν προς τους Άραβες. Ο λόγος αυτής της στροφής ήταν το πετρέλαιο. Με το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου οι Βρετανοί απέκτησαν τον έλεγχο της Μεσοποταμίας, μιας εξ ολοκλήρου αραβικής περιοχής, πλούσιας σε πετρέλαιο. Εκεί σχεδίασαν μια νέα χώρα, το Ιράκ, και την έθεσαν υπό τον έλεγχό τους εγκαθιστώντας στα 1932 συνταγματική μοναρχία της αρεσκείας τους με πρώτο ηγεμόνα τον Φεϊζάλ Α΄. Η εκμετάλλευση του πλούσιου υπεδάφους της περιοχής έγινε πρώτη προτεραιότητα στη βρετανική πολιτική και στη νεοσυσταθείσα τότε Εταιρεία Πετρελαίων του Ιράκ, οι βρετανικές εταιρείες κατείχαν το 50% της εταιρείας.

Έτσι στα 1939 εκδόθηκε από τους Βρετανούς η «Λευκή Βίβλος», η οποία απαγόρευε την πώλησης γης στους Εβραίους και περιόριζε αυστηρά την εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη σε 75.000 άτομα για πέντε χρόνια. Επιπλέον ανακοινώθηκε πως, έπειτα από μια δεκαετή «μεταβατική περίοδο» κατά την οποία η Βρετανία «θα διατηρούσε τη διακυβέρνηση της χώρας», η Παλαιστίνη θα αποκτούσε την ανεξαρτησία της ως ένα ενιαίο κράτος, όπου «Άραβες και Εβραίοι θα μοιράζονταν τη διακυβέρνηση κατά τέτοιον τρόπο, ώστε να διασφαλίζονται τα βασικά δικαιώματα και των δύο κοινοτήτων»

Η Λευκή Βίβλος εξόργισε τους Εβραίους και ανάγκασε τον  David Ben-Gurion (Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν), τον μετέπειτα πρώτο πρωθυπουργό του Ισραήλ, να δηλώσει πως : «Θα πολεμήσουμε τον πόλεμο εναντίον του Χίτλερ σαν να μην υπήρχε Λευκή Βίβλος και θα πολεμήσουμε τη Λευκή Βίβλο σαν να μην υπήρχε πόλεμος»

Ως αντίδραση στη Λευκή Βίβλο, οι εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις άρχισαν να σαμποτάρουν στρατηγικές υποδομές, όπως εγκαταστάσεις ηλεκτρικής ενέργειας, ραδιοφωνικές και τηλεφωνικές γραμμές. Παράλληλα, εντάθηκαν οι επιθέσεις εναντίον των Βρετανών κατακτητών από τη μια και των αυτόχθονων Παλαιστινίων από την άλλη

Εν τω μεταξύ, η εβραϊκή μετανάστευση – παράνομη πλέον μετά τη Λευκή Βίβλο - συνεχίστηκε ακόμη πιο έντονα. Το 1947 μάλιστα, το πλοίο «Exodus» με εκατοντάδες Εβραίους πρόσφυγες αναχαιτίστηκε από σκάφη του βρετανικού  πολεμικού ναυτικού , με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να επιστρέψει στην Ευρώπη. Το περιστατικό αυτό προκάλεσε διεθνή κατακραυγή και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να πειστεί η Βρετανία για την ανάγκη μιας λύσης με τη μεσολάβηση του ΟΗΕ

Το πλοίο "Κράτος του Ισραήλ" ιδιοκτησίας της οργάνωσης Χαγκανά

αποβιβάζει Εβραίους μετανάστες στο λιμάνι της Χάιφα το 1947

 

Μέχρι το 1947 ο αριθμός των Εβραίων εποίκων είχε φτάσει τις 600.000. Η κατάσταση είχε γίνει πλέον μη αναστρέψιμη και κανείς δεν είχε συνειδητοποιήσει την τρομακτική δύναμη – οικονομική και στρατιωτική – που είχαν συσσωρεύσει οι Εβραίοι. Ο  δρόμος της προσφυγιάς για τους Παλαιστινίους, που μνημονεύεται από αυτούς ως η «Νάκμπα», δηλαδή η καταστροφή, ήταν  πλέον πολύ κοντά

 

 

Πηγές

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%B9%CE%AC

https://en.wikipedia.org/wiki/Aliyah

https://en.wikipedia.org/wiki/First_Aliyah

https://en.wikipedia.org/wiki/Second_Aliyah

https://en.wikipedia.org/wiki/Third_Aliyah

https://en.wikipedia.org/wiki/Fourth_Aliyah

https://en.wikipedia.org/wiki/Fifth_Aliyah

https://en.wikipedia.org/wiki/Lehi_(militant_group)#cite_note-khazit-23

https://en.wikipedia.org/wiki/Irgun

https://en.wikipedia.org/wiki/Haganah

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%99%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%AE%CE%BB

https://tvxs.gr/apopseis/israilinoi-palaistinioi-omiroi-tis-istorias/

https://www.lifo.gr/now/world/palaistiniako-enas-aionas-sygkroysis-pos-kai-giati-ftasame-os-edo

https://svoura.net/2023/10/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%AF%CF%89%CE%BD-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83/

https://www.rizospastis.gr/columnPage.do?publDate=2/12/2023&columnId=9985

https://www.rizospastis.gr/story.do?id=12326530

https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-1o/

https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-2o/

https://www.katiousa.gr/istoria/istoriki-anadromi-stis-rizes-kai-tin-ekseliksi-tou-palaistiniakou-zitimatos-meros-3o/

https://www.kathimerini.gr/world/449654/i-idrysi-toy-kratoys-toy-israil/

https://left.gr/news/mia-syntomi-istoriki-anadromi-sti-syghroni-istoria-toy-palaistiniakoy-zitimatos

https://edromos.gr/norman-finkelstaini-viomichania-toy-o/

https://rproject.gr/article/oi-mpolsevikoi-kai-o-antisimitismos

https://www.elaliberta.gr/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CE%B8%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1/%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1/7399-%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7

https://www.elaliberta.gr/%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE/%CE%BC%CE%AD%CF%83%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE-%CE%B2%CF%8C%CF%81%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CF%86%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AE/7428-%CF%83%CE%B9%CF%89%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%AD%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CF%81%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CF%81%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%AE%CF%82

Την ενοχή του Ευάγγελου Μπουρνού, πρώην δημάρχου Ραφήνας-Πικερμίου, ζήτησε ο εισαγγελέας της έδρας, Παναγιώτης Μανιάτης, κατά τη διάρκεια της δίκης για την πολύνεκρη πυρκαγιά στο Μάτι, τον Ιούλιο του 2018, επισημαίνοντας και καταγγέλλοντας την ανεύθυνη στάση του απέναντι στους πολίτες που εκπροσωπούσε, τους οποίους, όπως τόνισε, αποπροσανατόλισε και τους δημιούργησε σύγχυση, αντί να βοηθήσει.

Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η τελική έκβαση της δίκης, η αγόρευση όμως του εισαγγελέα είναι βέβαιο ότι αφήνει το στίγμα της πάνω σε έναν υπερφίαλο ηγετίσκο που είχε εξασφαλίσει – με ποιον άραγε τρόπο; - τη στήριξη  όλων σχεδόν των τοπικών μέσων δήθεν ενημέρωσης, φιλοτεχνώντας προς τα έξω την εικόνα ενός τεχνοκράτη, καταρτισμένου και επιτυχημένου δημάρχου. Η εικόνα αυτή είναι βέβαιο πλέον ότι αρχίζει σιγά σιγά να καταρρέει και μαζί μ αυτό ελπίζουμε να τεθούν επί τέλους στο μικροσκόπιο της τοπικής κοινωνίας και όλες οι εμμονές του πρώην δημάρχου περί αναγκαιότητας των γιγάντιων έργων που πρόκειται να αλλάξουν για πάντα τη φυσιογνωμία της περιοχής. Εμμονές που προωθούνταν και αναπαράγονταν συστηματικά από όλα τα ανωτέρω τοπικά μέσα, σε μια μαζική προσπάθεια επηρεασμού και κατεύθυνσης της κοινής γνώμης

Για να επιστρέψουμε στη δίκη, ο Ευάγγελος Μπουρνούς είναι ένας από τους 9 κατηγορούμενους των οποίων ο εισαγγελέας ζήτησε την ενοχή, ενώ παράλληλα πρότεινε την απαλλαγή των υπόλοιπων 12 κατηγορουμένων

 

Σύμφωνα με την εισαγγελική πρόταση, ένοχοι για ανθρωποκτονία από αμέλεια κατά συρροή και δια παραλείψεως, καθώς και για σωματικές βλάβες κατά συρροή, πρέπει να κριθούν οι:

1.            Σωτήρης Τερζούδης, τότε αρχηγός της Πυροσβεστικής

2.            Βασίλης Ματθαιόπουλος, τότε υπαρχηγός

3.            Ιωάννης Φωστιέρης, τότε επικεφαλής του ΕΣΚΕ

4.            Νικόλαος Παναγιωτόπουλος, τότε Διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Αθηνών

5.            Χαράλαμπος Χιώνης, τότε Διοικητής Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Ανατολικής Αττικής

6.            Βάιος Θανασιάς, τότε αντιδήμαρχος Δήμου Μαραθώνα

7.            Ευάγγελος Μπουρνούς, τότε Δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου

8.            Αντώνης Παλπατζής, τότε αντιδήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου

9.            Αντώνιος Αγγελόπουλος, ο κάτοικος στο Νταού Πεντέλης στον οποίο αποδίδεται η έναρξη της φονικής πυρκαγιάς

Όπως ανέφερε ο εισαγγελέας, όλοι τους επέδειξαν συγκλίνουσα αμέλεια και συνέβαλαν στο τραγικό αποτέλεσμα.

 

Αίσθηση προκάλεσε η ιδιαίτερα σκληρή τοποθέτηση του εισαγγελέα για τον πρώην δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου. Ο εισαγγελέας είπε ότι ο Ευ. Μπουρνούς παρείχε εσφαλμένη ενημέρωση στους πολίτες μέσω δηλώσεων του σε Μέσα Ενημέρωσης, πρωτίστως στους κατοίκους των περιοχών του Νέου Βουτζά και του Ματιού, με αποτέλεσμα αυτοί να εφησυχάσουν, να μην αντιδράσουν, «αφού άκουγαν τον κ. Μπουρνούς να βγαίνει σε τηλεοπτικά κανάλια και να λέει ότι η φωτιά δεν απειλεί τις κατοικημένες περιοχές, ενώ αυτή είχε ήδη φτάσει ή περάσει τη Λεωφόρο Μαραθώνος».

«Αποδείχτηκε ότι ο δήμαρχος Ραφήνας έκανε παρεμβάσεις τηλεοπτικές, όπου παρείχε ενημέρωση για την εξέλιξη της φωτιάς. Την πρώτη φορά, όταν η φωτιά ήταν στο Λύρειο, τη δεύτερη φορά, για κατεύθυνση φωτιάς προς Νέο Βουτζά. Είναι αυτονόητο ότι και οι δύο δημόσιες τοποθετήσεις δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Ειδικά, στη δεύτερη τοποθέτησή του σε τηλεοπτικό σταθμό, η φωτιά έχει ήδη εισέλθει στον Νέο Βουτζά και έκαιγε σπίτια. Ο δήμαρχος Ραφήνας παρείχε ενημέρωση που απείχε παρασάγγας από την πραγματικότητα. Όσοι άκουσαν τον δήμαρχο να παρέχει αυτές τις διαβεβαιώσεις, εφησύχασαν ότι δε θα χρειαστεί εκκένωση

«Η στάση και καλύτερα, ο ζήλος που επέδειξε ξενίζουν έτι περαιτέρω, αφού, όπως αποδείχτηκε, δεν είχε καμία ενημέρωση από τους επικεφαλής στο πεδίο της φωτιάς. Το ερώτημα είναι από πού άντλησε αυτή την ενημέρωση. Η ενημέρωση που μετέδωσε, δε στηριζόταν σε καμία επίσημη πηγή ενημέρωσης. Τις κρίσιμες ώρες, χρειάζεται μεγαλύτερη υπευθυνότητα σε πρόσωπα με δημόσια αξιώματα, όταν ενημερώνουν την κοινή γνώμη για εν εξελίξει φαινόμενα. Προέβη σε εσφαλμένη ενημέρωση στο κοινό, και επέτεινε το αξιόποινο αποτέλεσμα» επεσήμανε με ιδιαιτέρα αυστηρό ύφος ο εισαγγελικός λειτουργός.

Η δίκη συνεχίζεται σήμερα Πέμπτη 22/2/2024, οπότε και αναμένεται να ξεκινήσουν οι αγορεύσεις των συνηγόρων.

 

Πηγή: https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiosyni/423234_ennea-oi-enohoi-kata-ton-eisaggelea-gia-tin-tragodia-sto-mati

Στις 7 Απριλίου 1923, ο Ιωάννης Πετράκης, υπαστυνόμος Κιλκίς, ευπειθώς αναφέρει : «Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης παρά λίμνην της Δοϊράνης εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε “σταθήτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας’’ και απαντησάντων αυτών ‘‘κλάστε μας τ’ αρχίδια’’ απέδρασαν». Πρόκειται για την περίφημη αναφορά του υπαστυνόμου Ιωάννη Πετράκη προς το αστυνομικό τμήμα του Κιλκίς σχετικά με την έκβαση μίας καταδίωξης ληστών στην περιοχή της λίμνη Δοϊράνης. H συγκεκριμένη αναφορά δημοσιεύθηκε στη συλλογή διηγημάτων του «Πάλι κεντάει ο στρατηγός» του συγγραφέα Γιώργου Σκαμπαρδώνη, στο 1997. Σύμφωνα με τον συγγραφέα Νίκο Σαραντάκο, ο δημιουργός του βιβλίου, έχει επιβεβαιώσει πως η αναφορά δεν είναι αυθεντική, αλλά δημιούργημα του ίδιου.

Ίσως ο Γ. Σκαμπαρδώνης να εμπνεύστηκε την αναφορά από το ρεμπέτικο άσμα που ηχογράφησε το 1928 στις ΗΠΑ ο Γιαννάκης Ιωαννίδης υπό τον τίτλο: «Τούτοι οι μπάτσοι που ’ρθαν τώρα» και το οποίο καταλήγει με το «Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια / μπάτσοι κλάστε μας τ’ αρχίδια». Ο δημιουργός αυτού του τραγουδιού είναι άγνωστος, το βέβαιο όμως είναι η διαχρονική αποδοχή που βρίσκει το τραγούδι, δείγμα της αιώνια έχθρας του πολίτη με τον αστυνόμο. Μια έχθρα που πηγάζει από τα διακόσια χρόνια ιστορίας αυτού του τόπου, όπου ο αστυνόμος πρώτα είναι το μακρύ χέρι της εξουσίας και της καταστολής και ύστερα ο προστάτης του πολίτη

Το 2014 οι «Villagers of Ioannina City» διασκεύασαν το συγκεκριμένο ρεμπέτικο και το κυκλοφόρησαν με τον τίτλο «καρακόλια», μια λαϊκή έκφραση που χρησιμοποιούνταν για τους χωροφύλακες. Η αρχική σημασία της λέξης ήταν αστυνομικό τμήμα ή απόσπασμα/περίπολος χωροφυλακής.

Στη μελωδία αυτού του τραγουδιού, εδώ και ένα χρόνο, ο Πάνος Βλάχος έχει αντικαταστήσει το «Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια/ μπάτσοι κλάστε μας τ’ αρχίδια!» με το «Μέσα σ’ ένα σάκο βάλτε, Άδωνι και Πορτοσάλτε». Ο Άρης Πορτοσάλτε, το φαιδρό παπαγαλάκι της κρατικής βίας, διαμήνυσε πως θα προσφύγει στη Δικαιοσύνη κατηγορώντας τον Πάνο Βλάχο για υποκίνηση σε βία και προτροπή σε φόνο

Αν ζούσε ο δημιουργός του τραγουδιού, είναι βέβαιο πως θα είχε προσθέσει και άλλο στίχο στο τραγούδι  …. Πάνο, τραγούδησε τα ίδια / Άρη, κλ@σε μας τα @αρχιδι@

 

 

Τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα
Τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα
Τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα
Τι γυρεύουν τέτοια ώρα;

Ήρθανε να μας ζεστάρουν
Ήρθανε να μας ζεστάρουν
Ήρθανε να μας ζεστάρουν
Και κουμάντο να μας κάνουν

Μπάτσοι και χωροφυλάκοι
Μπάτσοι και χωροφυλάκοι (βρε)
Μπάτσοι και χωροφυλάκοι
Άιντε κι ένα φασιστάκι

Οποπο πο πο πο τις πουτάνες
Οποπο πο πο πο οι πατσαβούρες

Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια
Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια
Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια
Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια
Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια
Μπάτσοι κλάστε μας τ' αρχίδια
Μπάτσοι κλάστε μας τ' αρχίδια
Μάγκες πιάστε τα γιοφύρια

 

Πριν από λίγες ημέρες, το Ευρωκοινοβούλιο καταδίκασε με ψήφισμά του την Ελλάδα για ανησυχητικές εξελίξεις στην Ελλάδα που απειλούν το κράτος δικαίου και την ελευθερία του Τύπου και κάλεσε την Επιτροπή να αναλάβει δράση και να αξιολογήσει την εκταμίευση των κονδυλίων της ΕΕ. Πρόκειται δε, για την πρώτη μετά τη δικτατορία καταδίκη της χώρας μας, από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για συνταγματικές εκτροπές.

Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη φαίνεται όμως πως πέρα βρέχει και προχωρά στο σχέδιό του για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ερχόμενος σε άμεση σύγκρουση με το Σύνταγμα της χώρας

Ειδικότερα, τρία εδάφια του Άρθρου 16 του Συντάγματος της Ελλάδος ορίζουν ρητά ότι τα πανεπιστήμια είναι δημόσια και τα ιδιωτικά απαγορεύονται.

Πιο συγκεκριμένα:

- Άρθρο 16 παρ. 5 εδάφιο 1 : «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση».

- Άρθρο 16 παρ. 6 εδάφιο 1 : «Οι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί».

- Άρθρο 16 παρ. 8 εδάφιο 2 : «Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται».

Ήδη, με ένα κείμενό τους, 500 πανεπιστημιακοί δάσκαλοι Πανεπιστημιακοί επισημαίνουν την εξόφθαλμη αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου και τονίζουν ότι θα προσφύγουν σε όλα τα επίπεδα και φυσικά ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, εάν γίνει νόμος του κράτους το νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Επομένως οι επιχειρήσεις που πιθανόν προγραμματίζουν να επενδύσουν σε ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα μας, μάλλον θα πρέπει να το ξανασκεφτούν.

«Η χώρα μας έχει ήδη μία, την πρώτη μετά τη δικτατορία, διεθνή καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για παραβίαση των βασικών συνταγματικών αρχών. Δεν θα αφήσουμε να προστεθεί άλλη μία», επισημαίνουν στο κείμενό τους οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι

Αναλυτικά το κείμενο

Όσες/όσοι υπογράφουμε εδώ, μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας, αισθανόμαστε δυσάρεστη έκπληξη για την ευκολία με την οποία η κυβέρνηση της χώρας, προωθεί νομοθέτημα το οποίο έρχεται σε εξώφθαλμη αντίθεση με τις ρητές πιο κάτω διατάξεις Συντάγματος των Ελλήνων:

-Άρθρο 16 παρ. 5 εδάφιο 1 : «Η ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση»,

-Άρθρο 16 παρ. 6 εδάφιο 1 : «Οι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί»

-Άρθρο 16 παρ.8. εδάφιο 2 : «Η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται»

Υπηρετούμε το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και γράμματα γνωρίζουμε: Το Άρθρο 16 του Συντάγματος μπορεί να το διαβάσει καθένας και καθεμία. Το νομοσχέδιο για τα δήθεν «ελεύθερα» ή «μη κρατικά» πανεπιστήμια είναι εξώφθαλμα αντισυνταγματικό. Γιατί όταν το Σύνταγμα λέει «απαγορεύεται» δεν εννοεί τίποτα άλλο από ότι απαγορεύεται.

Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση αλλά και οι επιχειρήσεις, οι οποίες φιλοδοξούν να ιδρύσουν πανεπιστημιακές εταιρείες ή παραρτήματα ξένων ιδρυμάτων στην Ελλάδα παρακάμπτοντας τη συνταγματική επιταγή, ας λάβουν υπόψη τους ότι:

Ορκιστήκαμε ως δημόσιοι λειτουργοί να υπηρετούμε το Σύνταγμα και θα το πράξουμε, προβάλλοντας σε όλα τα επίπεδα και ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, την αντισυνταγματικότητα του νομοσχεδίου, ακόμη αν αυτό νομοθετηθεί. Δυστυχώς η χώρα μας έχει ήδη μία, την πρώτη μετά τη δικτατορία, διεθνή καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για παραβίαση των βασικών συνταγματικών αρχών. Δεν θα αφήσουμε να προστεθεί άλλη μία.

 

Οι 500+ υπογραφές των Πανεπιστημιακών

Αβδελά,Έφη,Ομότ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Αβραμοπούλου,Ειρήνη,Επίκ. Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Αγγελής,Γεώργιος,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Αγγελίδου,Αλίκη,Επίκ. Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Αγγελόπουλος,Γιώργος,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Αδαμίδης ,Παναγιώτης ,Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Αθανασιάδης,Χρήστος,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Αθανασίου,Αθηνά,Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Αθήνη,Στέση,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πατρών

Αϊβαλής,Κωστής,Αφυπηρ. Καθηγητής,Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο

Αλεξάκης,Δημήτρης,ΕΔΙΠ,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Αλετράς,Αλέξιος,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Αλμπάνης,Τριαντάφυλλος,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Αναγνωστοπούλου ,Σία ,Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Αναστασιάδης,Φοίβος,Επίκ. Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Αναστόπουλος,Τάσος,Αφυπηρ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ανδρέου,Ανδρέας,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

Ανδρέου,Ελένη,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ανδριόπουλος,Παύλος,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ανδρουλάκης,Γεώργιος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Ανδρούσου,Αλεξάνδρα,Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Αντωνής,Κωνσταντίνος,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Αντωνίου,Λίλιαν Ευαγγελία,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

Αντωνίου ,Κατερίνα ,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Αντωνόπουλος,Ανδρέας,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Αποστολόπολος,Βασίλης,Αφυπηρ. Επιστημονικός Συνεργάτης,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Αποστολόπουλος,Γεώργιος,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Αραβαντινός,Δημήτρης,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Αραμπατζή,Ορθοδοξία ,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Αρβανιτάκης,Αλέξανδρος,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Αρβανιτίδης,Πασχάλης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Αργυροπούλου,Μαρία,Επίκ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Αρμενάκης,Αντώνης,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Αρχάκης,Αργύρης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Ασκούνη,Νέλλη,Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ασλανίδης,Κλήμης ,Αναπλ. Καθηγητής,Πολυτεχνείο Κρήτης

Ασλανίδης,Παρασκευάς,Αφυπηρ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Αστρινάκη,Ράνια,Αφυπηρ. Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Αυγερινού Κολώνια,Σοφία,Ομότ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Αυγητίδου,Σοφία,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Βαΐου,Ντίνα,Ομότ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Βάκη,Φωτεινή ,Αναπλ. Καθηγήτρια,Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Βαλαμώτη,Τάνια,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Βαμβακούση,Ξένια,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Βαρδουλάκης,Αντώνιος Ιωάννης,Αφυπηρ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Βασιλακοπούλου ,Χριστίνα ,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Βασιλάτος,Παναγιώτης,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Βασιλειάδης,Λάμπρος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Βασιλείου,Ευστάθιος ,Αφυπηρ. Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Βαφέας,Νίκος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Βέντζας,Δημήτριος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Βεντούρα,Λίνα,Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Βεντούρας,Ερρίκος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

Βιδάκης,Νικόλαος,Αναπλ. Καθηγητής,Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο

Βιδάλη,Σοφία,Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Βλάχος,Δημήτριος,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Βλεσσίδης,Αθανάσιος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Βλυσίδης,Ανέστης,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Βόγλης,Πολυμέρης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Βολουδάκη,Ευαγγελία,ΕΤΕΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Βουδούρης,Κωνσταντίνος ,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Βουτσάς,Επαμεινώνδας,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Βραχνάκης,Μιχάλης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Βύνιος,Δημήτριος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Γαβαλάς,Δαμιανός,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Γαβανάς,Νικόλαος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Γαβριλάκης,Κώστας,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Γαβρόγλου,Κώστας,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Γαλάνη,Βασιλική ,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Γάλλιος,Γεώργιος,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Γαρούφης,Αχιλλέας,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Γαρύφαλλος,Αλέξανδρος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Γαρύφαλλος,Γιώργος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Γασπαρινάτου,Μαργαρίτα,Επίκ. Καθηγήτρια,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Γερμανού,Μαρία,Ομότ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Γερονικάκη,Αθηνά,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Γεωργάκη,Aναστασία,Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Γεωργακίλας,Αλέξανδρος,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Γεωργαντά,Κατερίνα,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Γεωργαντάς,Ηλίας,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Γεωργάτος,Σπύρος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Γεωργάτσου,Ελένη,Αφυπηρ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Γεωργιάδης,Χρήστος,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Γεωργιαφέντης,Μιχάλης,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Γεωργόπουλος,Αντώνιος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Γιακουλάκη,Μαρία,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Γιαννακάκης,Νίκος,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Γιαννακόπουλος,Kωστας,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Γιαννησοπούλου,Μαρία ,Αφυπηρ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Γιαννίση,Φοίβη,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Γιαννίσης,Δημήτρης,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Γιανουλόπουλος,Γιάνης,Ομότ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Γιουλάτος,Διονύσιος,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Γκανιάτσας,Βασίλης ,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Γκικαπέππας,Βασίλης ,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Γκιντίδης,Δρόσος,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Γκιούρας,Θανάσης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Γκολιομύτης,Μιχάλης,Επίκ. Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Γκόρας,Γεώργιος,Επίκ. Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Γκράτζιου,Όλγα,Ομότ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Γλαβάς,Ευριπίδης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Γογωνάς,Νίκος ,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Γουμενάκη,Ελένη,Καθηγήτρια,Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο

Γρηγοριάδης,Ιωάννης,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Δαγδιλέλης,Βασίλης,Αφυπηρ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Δαλκαβούκης,Βασίλης,Καθηγητής,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Δαμίγος,Δημήτρης,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Δαναλάτος,Νικόλαος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Δαφέρμος ,Μανώλης ,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Δεσλή,Δέσποινα,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Δημητριάδης,Σαράντης,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Δημητρίου,Αναστασία,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Δημητρίου,Στέφανος ,Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Διαμαντοπούλου,Ευαγγελία,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Διβάρης,Γιώργος ,Αφυπηρ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Δικαίου,Μάρω,Ομότ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Διονυσίου,Ζωή,Αναπλ. Καθηγήτρια,Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Δοξιάδης,Κύρκος,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Δουράκης,Γιώργος,Αφυπηρ. Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Δριβαλιάρης,Δήμος,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Δροσινός,Ελευθέριος,Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Δρόσος ,Διονύσης ,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ευαγγέλου,Κωνσταντίνα,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ζααφειρόπουλος,Θεόδωρος,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Ζαϊμάκης ,Γιάννης ,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Ζαρκάδης,Γιάννης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Ζαρωτιάδης,Γρηγόρης,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ζαφειροπούλου-Καρατζόγλου,Φιλαρέτη,Αφυπηρ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πατρών

Ζαχαράτος,Γεράσιμος,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Ζάχου,Καλλιόπη,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ζέη,Ελευθερία,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Ζιάκα ,Αγγελική ,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Θεοδοσίου,Γιώργος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Θεοδωρίδης,Γιώργος,Λέκτορας,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Θεοδώρου,Γεώργιος,Επίκ. Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Θεοτοκάς,Νίκος,Ομότ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Θεοχαράκης,Νίκος ,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Θεοχάρης ,Δημήτρης ,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Θερίου,Νικόλαος,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Θωίδης,Ιωάννης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

Θωμάρεϊς,Απόστολος,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Ιακώβου,Βίκυ ,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Ιατρού Ιακώβ,Μαρία ,Επίκ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Καβάλα,Μαρία ,Επίκ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Καβουλάκος,Κάρολος ,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Καζάκος,Άρις ,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Καζόγλου,Γιάννης,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Κακάβας,Σπυρίδων,Επίκ. Καθηγητής,Πολυτεχνείο Κρήτης

Καλδρυμίδου,Μαρία,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Καλιαμπάκος,Δημήτρης ,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Καλλίθρακα,Σταματίνα,Καθηγήτρια,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Καλλίθρακας,Νίκος,Καθηγητής,Πολυτεχνείο Κρήτης

Καλογάννης ,Σταύρος ,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Καλομενίδης,Ιωάννης,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Καλόμοιρος,Ιωάννης,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Καλπουτζάκης,Ελευθέριος,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Καμτσίδου,Ιφιγένεια,Αναπλ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Κάννερ,Έφη ,Αναπλ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Καπούλας,Γιώργος,ΕΔΙΠ,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Καράβας,Σπύρος,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Καραγεωργίου,Βασίλειος,Αναπλ. Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Καραγιαννίδου,Ευαγγελία,Αναπλ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Καραγιαννοπούλου,Ευαγγελία,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Καραζέρης,Παναγής,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Καρακατσάνη,Δέσποινα,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Καρακατσούλη,Άννα,Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Καρακατσούλη,Ναυσικά,Αναπλ. Καθηγήτρια,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Καραμανωλάκης,Βαγγέλης,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Καραμεσίνη,Μαρία,Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Καρανικόλας,Παύλος,Αναπλ. Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Καραντζόλα,Ελένη ,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Καρασαββόγλου,Τάσος ,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Καραχάλιος,Νίκος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Κάρουλας,Γεράσιμος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Κασσέρη,Ζαχαρούλα ,Επίκ. Καθηγήτρια,Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο

Κατάβολος,Αριστείδης,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Καταπότη,Δέσποινα,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Κατής,Νικόλαος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Κατσαΐτη,Μαρίνα-Σελήνη,Αναπλ. Καθηγήτρια,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κατσάπης,Κώστας,ΕΔΙΠ,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Κατσαρδή,Βανέσσα,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Κατσίκης ,Βασίλης ,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κέκος,Δημήτρης,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Κεχαγιάς,Αθανάσιος ,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Κιαπίδου,Ειρήνη-Σοφία,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πατρών

Κιζήρογλου,Μιχαήλ,Αναπλ. Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Κικεμένη,Αναστασία ,Αφυπηρ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

Κιοσκερίδης,Ιορδάνης ,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Κίτσιου ,Αγγελική ,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Κλαμπατσέα,Ειρήνη,Αναπλ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Κοκκάλη,Ιφιγένεια ,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Κόκκινος,Γιώργος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Κόκκινος,Χρήστος ,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κόκκορης,Μιχάλης,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Κοκκώνης,Μιχάλης,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Κολοβός,Ηλίας,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Κολυδάς,Τάσος,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κονδύλη,Μαριάννα ,Ομότ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πατρών

Κονταξάκης,Κώστας,Επίκ. Καθηγητής,Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο

Κοντογεώργης,Αριστείδης ,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κοντογιώργη,Άνη,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Κοντοκώστας,Δημήτριος,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Κοντού,Παναγιώτα,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Κοντουδάκης,Νικόλαος,Επίκ. Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Κορακίτης,Ρωμύλος,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Κορωναίου ,Αλεξάνδρα ,Ομότ. Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Κοτζαμάνη,Μαρίνα,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Κοτιώνης,Ζήσης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Κουγιουμτζής,Δημήτρης,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Κούγκολος,Αθανάσιος,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Κουζής,Γιάννης,Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Κούκη,Χαρά ,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Κούκκου,Άννα Ειρήνη,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Κουλούρας,Πέτρος,ΕΤΕΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κουλούρης,Νικόλαος,Αναπλ. Καθηγητής,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Κουραχάνης,Νίκος,Επίκ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Κούρτη,Ευαγγελία,Ομότ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κουτρολίκου,Πέννυ,Αναπλ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Κουτσονίκος,Γιάννης,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Κουτσού,Σταυριανή,Καθηγήτρια,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Κουτσουμπός,Λεωνίδας,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Κουτσούρης,Αλέκος,Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Κρεστενίτης,Γιάννης,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Κυπάρος,Αντώνιος,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Κυπριανός,Παντελής,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Κώστογλου ,Βασίλης ,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Κωστόπουλος,Δημήτρης Σ.,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Κωτσονόπουλος,Λουδοβίκος ,Επίκ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Κωτσόπουλος,Σωτήρης,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Λαβράνου,Αλίκη,Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Λαγάνη,Ειρήνη,Ομότ. Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Λαδά,Σάσα,Ομότ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Λαζαρίδης,Θεμιστοκλής,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Λακίδου,Ίλια,ΕΔΙΠ ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Λαμπριανίδης,Λόης,Αφυπηρ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Λαμπροπούλου,Δήμητρα,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Λάσκαρης,Νικόλαος,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Λαυρεντιάδου,Σοφία,Αναπλ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Λέκκα,Βάσια,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Λεντάκης,Βασίλης,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Λερός,Ασημάκης,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Λιάγκουρας,Γιώργος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Λιακόπουλος,Γεώργιος,Αναπλ. Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Λιγνός ,Ξενοφών ,ΕΔΙΠ,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Λούβρου ,Ιωάννα ,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Λούκος,Χρήστος,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Λυκογιάννη,Ρούλη,Αναπλ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Λυκουριώτη,Ίρις,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Λυμπεράτος,Ανδρέας,Αναπλ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Μάγος,Κώστας ,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μαΐστρου,Ελένη,Ομότ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μαλέσιος,Χρυσοβαλάντης,Επίκ. Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μαμουλάκη,Έλενα,Επίκ. Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Μανιού,Μάγδα,ΕΔΙΠ,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μανούτσογλου,Εμμανουήλ,Καθηγητής,Πολυτεχνείο Κρήτης

Μαντάς,Χρήστος,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Μάντζιου,Λένα,Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μαντουβάλου,Μαρία,Ομότ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μανωλάκου,Κατερίνα,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μανωλίδης,Κώστας,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μαρβάκης,Αθανάσιος,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μαρδύρης,Βασίλειος,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Μαρκάκη ,Μαρία,Επίκ. Καθηγήτρια,Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο

Μαρκάτος,Νίκος,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μάρκου,Μαρία,Αναπλ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μαρλαντή,Μαρία,Αναπλ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μασούρα,Ελβίρα,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ματθαίου,Άννα,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ματθιόπουλος,Κώστας ,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μαυροβουνιώτης,Φώτιος,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μαυρομμάτης,Γιώργος,Αναπλ. Καθηγητής,Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Μαυροσκούφης,Δημήτριος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μελισσινού,Κατερίνα ,ΕΔΙΠ ,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Μενεγάκη,Αγγελική,Καθηγήτρια,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μενεγάκη ,Μαρία ,Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μηλιός,Γιάννης,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μητσοπούλου,Χρυσούλα,ΕΔΙΠ,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Μικρού,Σταματίνα,ΕΕΠ,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μίχα,Ειρήνη,Αναπλ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μιχαήλ ,Δόμνα ,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

Μιχαλακόπουλος,Θεόδωρος,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μιχελιουδάκης,Δημήτρης,Επίκ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μονοκρούσος,Νικόλαος,Επίκ. Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Μότσιου,Ελένη,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μουδόπουλος,Σταύρος,Αφυπηρ. Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μουλιανίτης ,Βασίλης ,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Μούτου,Κατερίνα,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μπάγκος,Παντελής,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μπάδα,Κωνσταντίνα ,Ομότ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Μπαζός,Γιάννης ,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μπάκα,Αφροδίτη ,Επίκ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μπακόλας,Αστέριος,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μπαλάντινα,Αλεξάνδρα,Αναπλ. Καθηγήτρια,Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Μπαλτάς,Αριστείδης ,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μπαλτζής,Αλέξανδρος,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μπαλτζής,Κώστας,ΕΔΙΠ,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μπαμπατζιμόπουλος,Χρήστος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μπαμπλέκου,Ζωή,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μπάρκουλα ,Χάιδω ,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μπαρμπούση,Βάσω ,Ομότ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Μπασιάκος,Γιάννης,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μπασιούκας,Κώστας,Αφυπηρ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Μπελαβίλας,Νίκος,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μπενάκη,Δήμητρα,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μπενάρδος,Ανδρέας,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μπενάρδος,Πανώριος,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Μπενβενίστε,Ρίκα,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μπέτσας,Γιάννης,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μπικιάρης ,Δημήτριος,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μπίσμπος ,Χρήστος ,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μπόγρης ,Αντώνης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

Μπόζας,Ευάγγελος,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μποζατζής,Νίκος ,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μπουντούρογλου ,Φανή Παρασκευή ,ΕΕΠ,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μπουρδάκης,Βασίλης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μπουρνόβα,Ευγενία,Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Μυλόπουλος,Γιάννης,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Μυλόπουλος,Νικήτας,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Μωρίκη,Αμαλία,Καθηγήτρια,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Micocci,Fabiano,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Νάκας,Χρήστος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Νάκος,Βύρωνας,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Νάκου,Ειρήνη ,Ομότ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ναούμ,Ιωάννα,Αναπλ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Νικολαϊδης,Ευάγγελος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Νικολαιδου,Αφροδίτη,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Νικολάου,Γιώργος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Νικολάου,Ιωάννης ,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Νικολάου,Νικόλαος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Νομικός,Παύλος,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Νοταράς,Ανδρέας,Επίκ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Νουτσόπουλος,Θωμάς,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Νταραντούμης ,Θανάσης ,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Ντάφλος,Κώστας,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Ντελόπουλος,Αναστάσιος,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ντούρου,Μαρία,ΕΕΠ,Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Ξυπολυτάς,Νίκος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Οικονομίδης,Βασίλειος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Οικονομόπουλος ,Ιωάννης ,Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Παϊσίδου,Μελίνα,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παλούρα,Ελένη ,Ομότ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παναγής,Γιώργος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Παναγιωτόπουλος,Κυριάκος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παναγόπουλος,Αλκιβιάδης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Πανταζής,Αλέξανδρος (Αλέκος),Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Πανταζής,Νίκος,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Πανταζόπουλος ,Σάκης ,Αναπλ. Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Παπαγεωργίου,Δημήτρης ,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παπαγεωργίου,Ιωάννα ,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πατρών

Παπαδημητρίου,Δήμητρα,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πατρών

Παπαδόγγονας,Θόδωρος,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Παπαδοπούλου,Δέσποινα,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παπαδοπούλου,Λαμπρινή,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παπαδοπούλου,Λευκοθέα,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παπαδοπούλου,Παγώνα,Επίκ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παπαδοπούλου,Παρασκευή,Αναπλ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παπαδοπούλου,Πηνελόπη,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

Παπαδοπούλου ,Γεωργία ,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Παπαδοπούλου ,Δέσποινα ,Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Παπαδοπούλου ,Παρασκευή,Αναπλ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παπαδούλης ,Γεώργιος ,Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Παπαηλία ,Πηνελόπη ,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Παπαθεοδώρου,Έφη,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παπαϊωάννου,Αθανάσιος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Παπαϊωάννου,Σταύρος,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Παπαϊωάννου,Τάσης,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Παπακωνσταντίνου,Γιώργος,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Παπαναστασίου,Γεώργιος,Αφυπηρ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παπανικολάου,Γεώργιος,Επίκ. Καθηγητής,Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Παπαστεφανάκη,Λήδα,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Παπαστράτης,Προκόπης,Ομότ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Παπαταξιάρχης,Ευθύμιος,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Παπατριανταφύλλου,Μαρία ,Αφυπηρ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Παπαχατζοπούλου ,Αδαμαντία ,Αφυπηρ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πατρών

Παππάς,Ιωάννης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Παππάς,Χρήστος,Καθηγητής,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Παραδείσης ,Δημήτριος ,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Παρασκευόπουλος,Νίκος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παρσάνογλου,Δημήτρης,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Πασαδάκης,Νίκος,Καθηγητής,Πολυτεχνείο Κρήτης

Παστραπά,Ελένη,ΕΔΙΠ,Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Παυλή Κορρέ,Μαρία,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παυλίδου,Eλένη,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Παυλίδου,Θεοδοσία,Ομότ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Πεντάζου,Ιουλία ,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Περράκη,Μαρία ,Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Πετράκη,Γεωργία ,Καθηγήτρια,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Πετρόπουλος,Νικόλαος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Πίνο,Αλέξανδρος,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Πιπινιά,Ιουλία,Επίκ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Πλειός,Γιώργος,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Πλεξουσάκη,Έφη,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Πλέρος,Νίκος,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Πολιτόπουλος,Κωνσταντίνος,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Πολίτου,Αναστασία ,Ομότ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Πολύδωρος,Αλέξης,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Πουλακιδάκος,Σταμάτης,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

Πουλιάσης,Σταμάτης,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Πούλιος,Ιωάννης,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Πούλου ,Αγγελική ,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Πουρκός,Μάριος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Πουρνάρη,Μαρία,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Πρίνος,Παναγιώτης,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Πυρρή ,Ιωάννα ,ΕΔΙΠ ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ράτσικα,Νικολέτα,Επίκ. Καθηγήτρια,Ελληνικό Μεσογειακό Πανεπιστήμιο

Ρεμί,Νικόλας,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ρεμουντάκη,Εμμανουέλλα,Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Ρήτος,Κωνσταντίνος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ρίζος,Σπύρος,ΕΔΙΠ,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ριτσάτου,Κωνσταντίνα,Αναπλ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ρόκας,Αργύρης,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Ρούσσος,Σωτήρης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου

Ρούσσου,Άννα ,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πατρών

Σαββάκης,Μάνος,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Σαγκριώτης,Γεώργιος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Σαμπανίκου,Ευαγγελία,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Σαρηγιάννης ,Γεώργιος,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Σαριδάκης,Γιάννης,Καθηγητής,Πολυτεχνείο Κρήτης

Σαρρής,Δημήτρης,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Σεργκελίδης,Δανιήλ,Αφυπηρ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Σερντεδάκις,Νίκος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Σιάτρας,Αναστάσιος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Σιγάλας,Μιχάλης,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Σιδηρόπουλος,Επαμεινώνδας,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Σίμος,Γιώργος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Σιμσερίδης,Κωνσταντίνος,Αναπλ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Σκαμνάκης,Χριστόφορος,Αναπλ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Σκουλαρίκη,Αθηνά,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Σκουλίδας,Ηλίας,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Σκουτέλης,Νικόλαος ,Καθηγητής,Πολυτεχνείο Κρήτης

Σολομών,Εσθήρ,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Σοφού,Ευστρατία,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Σπαθής,Γεράσιμος,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Σπηλιωτοπούλου,Μαρία,Διευθύντρια Ερευνών,Ακαδημία Αθηνών

Σπιλάνης,Γιάννης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Σπουρδαλάκης,Μιχάλης,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Σπυριδάκης,Εμμανουήλ,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Στάγκος,Δημήτριος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Σταθάς,Δημοσθένης,Αφυπηρ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Σταμάτης,Δημοσθένης,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Σταμάτης,Κώστας ,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Σταμπουλής ,Γιώργος,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Σταυρίδης,Σταύρος,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Σταυρίδου ,Αθηνά ,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Στεργίου,Ανδρέας,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Στεφανίδου,Κωνσταντίνα,ΕΔΙΠ,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Στρατής,Ιωάννης ,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Στρουθόπουλος,Χαράλαμπος,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Στρωτός,Γιώργος,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Στυλιανού,Άρης,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Συνεφάκης,Γιώργος,Αφυπηρ. Επιστημονικός Συνεργάτης,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Συσκάκης,Αριστομένης ,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Σφυρόερα ,Μαρία ,Αναπλ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Σωτηρόπουλος,Σωτήρης ,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τάκης,Ανδρέας,Επίκ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Ταξιλτάρης,Χρίστος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τελώνη,Δήμητρα-Δώρα,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής

Τερζόγλου,Νικόλαος-Ίων,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Τζάκης,Διονύσης,Αναπλ. Καθηγητής,Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Τζανάκης,Κωνσταντίνος,Αφυπηρ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Τζήκας ,Χρήστος,Αφυπηρ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τζίμα,Αλίκη,Επίκ. Καθηγήτρια,Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τζούφη,Μερόπη,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Τορτοπίδης,Δημήτριος,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τοσουνίδης,Αντώνης,ΕΕΠ,Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας

Τουλής,Ιωάννης,Καθηγητής,Ιόνιο Πανεπιστήμιο

Τουλούμη,Γιώτα ,Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τουρτούρας,Χρήστος,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τραγάκη,Δάφνη,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Τράγου,Ελένη-Ανθή,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Τρανός,Τριαντάφυλλος ,ΕΔΙΠ ,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τρέβεζας,Σάμης,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τριανταφυλλίδης,Δημήτριος,Αναπλ. Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Τροβά,Βάσω ,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Τσακιρίδης,Πέτρος,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Τσαλίκη,Λίζα,Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τσάφος,Βασίλης,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τσέτσος,Μάρκος,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Τσιατούχας,Γεώργιος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Τσίκαρης,Βασίλειος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Τσιμουρής,Γιώργος,Αφυπηρ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Τσιμπιρίδου,Φωτεινή,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Τσινιάς,Ιωάννης,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Τσιόκανος,Θανάσης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Τσιούρης,Σωτήριος,Ομότ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τσιριγώτης ,Γεώργιος ,Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Τσιριπίδης,Ιωάννης,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τσιτσελίκης,Κωνσταντίνος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Μακεδονίας

Τσιφόρα ,Ευδοκία ,Επίκ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Τσιφτσής,Σπυρίδων,Αναπλ. Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Τσιώλης,Γιώργος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Τσοκαλίδου,Ρούλα,Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Τσολομύτης,Αντώνης,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Αιγαίου

Τσουμπελής,Δημήτρης,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Πατρών

Τσώνος,Χρήστος,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Φασουλιώτης,Δημήτριος,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Φίγγου,Λία,Αναπλ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Φιλοκύπρου,Έλλη,Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Φλιτούρης ,Λάμπρος ,Αναπλ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

Φλώρου,Γιαννούλα,Καθηγήτρια,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Φουρναράκη,Ελένη,Αναπλ. Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Φουρτούνης,Γιώργος,Αναπλ. Καθηγητής,Πάντειο Πανεπιστήμιο

Φουτάκης,Δημήτρης,Επίκ. Καθηγητής,Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος

Φτερνιάτη,Άννα,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Πατρών

Φυντίκογλου,Βασίλης,Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Φωκαΐδης,Πέτρος,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Φωτάκης,Κώστας,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Χαλκιαδάκης,Γεώργιος,Καθηγητής,Πολυτεχνείο Κρήτης

Χανιώτου,Ελένη,Καθηγήτρια,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Χαραβιτσίδης,Πέτρος,Επίκ. Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Χαραλαμπίδης,Δημήτρης,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Χατζηαργυρίου,Νίκος,Ομότ. Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Χατζηγεωργιάδης ,Αντώνης ,Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Χατζημιχάλης,Κωστής,Ομότ. Καθηγητής,Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο

Χατζηνικολάου,Κορίνα,Επίκ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Χατζηνικολάου,Νικόλαος,Ομότ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Κρήτης

Χατζηπροκοπίου,Μάριος Κομνηνός Νικηφόρος ,Επίκ. Καθηγητής,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Χατζηπροκοπίου,Πάνος,Αναπλ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Χατζησταύρου,Φιλίππα ,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Χατζηστυλιανού,Μαρία,Ομότ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Χλουβεράκη,Μαρία,Επίκ. Καθηγήτρια,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Χοντολίδου,Ελένη,Αναπλ. Καθηγήτρια,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Χρηστάκης,Νικόλας,Καθηγητής,Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Χρήστου,Κωνσταντίνος,Επίκ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Χριστοδούλου,Μιχάλης,Επίκ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Χρονάκη,Άννα,Καθηγήτρια,Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

Ψαρράκος,Παναγιώτης,Καθηγητής,Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο

Ψύλλος,Δημήτρης ,Αφυπηρ. Καθηγητής,Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης

Έχουμε γαλουχηθεί ως λαός να λατρεύουμε ιερά τοτέμ με τέτοιες βεβαιότητες, ώστε κάθε προσπάθεια που κάνει κάποιος για να τα τοποθετήσει στη σωστή τους βάση και στις πραγματικές τους διαστάσεις βαφτίζεται ως ιεροσυλία και ως ανθελληνική προπαγάνδα. Έχουμε μάθει να ζούμε με όμορφους μύθους και δε μας αρέσει καθόλου να μας τους γκρεμίζουν. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί το ντοκιμαντέρ του NETFLIX για το Μέγα Αλέξανδρο και οι αντιδράσεις που ξεσήκωσε στην Ελλάδα το φιλί που έδωσε στον Ηφαιστίωνα. Όχι, ο Μέγας Αλέξανδρος δεν επιτρέπεται να είναι ομοφυλόφιλος. Ούτε βάρβαρος κατακτητής και δολοφόνος λαών. Αντίθετα, έχουμε μάθει να πιστεύουμε και να λέμε πως λατρεύεται σαν θεός και μνημονεύεται ως εκπολιτιστής από τους λαούς των χωρών τις οποίες κατέκτησε. Είναι όμως πράγματι έτσι;

Ας διαβάσουμε ένα σχετικό άρθρο του Ali Ansari, καθηγητή σύγχρονης ιστορίας και διευθυντή του Ινστιτούτου Ιρανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του St Andrews της Σκοτίας, για το πώς έβλεπαν τον Αλέξανδρο οι Πέρσες. Πρώτη δημοσίευση: Alexander the not so Great: History through Persian eyes  και η μετάφραση από το nomadicuniversality 

 

Στα δυτικά βιβλία ιστορίας υπό ελληνική επίδραση, ο Μέγας Αλέξανδρος απεικονίζεται ως ένας θρυλικός κατακτητής και στρατιωτικός ηγέτης. Από περσική οπτική γωνία, όμως, η κληρονομιά του φαίνεται πολύ διαφορετική.

Κάθε επισκέπτης των θεαματικών ερειπίων της Περσέπολης -της τελετουργικής πρωτεύουσας της αρχαίας περσικής αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών - πληροφορείται τρία γεγονότα: ότι η πόλη χτίστηκε από τον Δαρείο τον Μέγα, εξωραΐστηκε από τον γιο του, τον Ξέρξη, και καταστράφηκε από αυτόν τον άνθρωπο, τον Αλέξανδρο.

Ο άνδρας αυτός αποθεώθηκε στον δυτικό πολιτισμό ως ο κατακτητής της περσικής αυτοκρατορίας και μια από τις μεγάλες στρατιωτικές ιδιοφυΐες της ιστορίας.

Μάλιστα, διαβάζοντας κάποια δυτικά βιβλία ιστορίας θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι οι Πέρσες υπήρξαν μόνο και μόνο για να κατακτηθούν από τον Αλέξανδρο.

Κάποιο πιο φιλέρευνο μυαλό θα μπορούσε να ανακαλύψει ότι οι Πέρσες είχαν ηττηθεί δύο φορές στο παρελθόν από τους Έλληνες κατά τη διάρκεια δύο αποτυχημένων εισβολών στην Ελλάδα, υπό τον Δαρείο τον Μέγα το 490 π.Χ. και στη συνέχεια από τον γιο του, Ξέρξη, το 480 π.Χ. – για τις οποίες η επίθεση του Αλεξάνδρου ήταν ένα δικαιολογημένο αντίποινο.

Αλλά ιδωμένος μέσα από τα περσικά μάτια, ο Αλέξανδρος απέχει παρασάγγας από το να είναι «Μέγας».

Ο Αλέξανδρος κατέστρεψε ολοσχερώς την Περσέπολη μετά από μια νύχτα μέθης και υπερβολών, κατόπιν παρότρυνσης μιας ελληνίδας εταίρας, δήθεν ως εκδίκηση για την πυρπόληση της Ακρόπολης από τον Ξέρξη.

Οι Πέρσες τον καταδικάζουν επίσης για τις εκτεταμένες καταστροφές πολιτιστικών και θρησκευτικών μνημείων που πιστεύεται ότι ενθάρρυνε σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.

Τα εμβλήματα του Ζωροαστρισμού - της αρχαίας θρησκείας των Ιρανών - δέχθηκαν επιθέσεις και καταστράφηκαν. Ειδικά για το ιερατείο των Ζωροαστρών - τους Μάγους - η καταστροφή των ναών τους ήταν πραγματικά ολέθρια.

Η επιρροή της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού συνέβαλε στην εδραίωση μιας αφήγησης στη Δύση ότι η εισβολή του Αλεξάνδρου ήταν η πρώτη από τις πολλές σταυροφορίες που έκανε η Δύση για να φέρει πολιτισμό και κουλτούρα στη βάρβαρη Ανατολή.

Στην πραγματικότητα όμως η Περσική Αυτοκρατορία άξιζε να κατακτηθεί όχι επειδή είχε ανάγκη εκπολιτισμού, αλλά επειδή ήταν η μεγαλύτερη αυτοκρατορία που είχε δει ποτέ ο κόσμος· εκτεινόταν από την Κεντρική Ασία μέχρι τη Λιβύη.

Η Περσία ήταν ένα επίζηλο λάφυρο.

Εάν κοιτάξετε προσεκτικά, θα βρείτε άφθονες αποδείξεις ότι οι Έλληνες θαύμαζαν την Περσική Αυτοκρατορία και τους αυτοκράτορες που την κυβερνούσαν.

Όπως οι βάρβαροι που κατέκτησαν τη Ρώμη, έτσι και ο Αλέξανδρος κατέληξε να θαυμάζει αυτό που βρήκε, σε τέτοιο βαθμό που θέλησε να επενδυθεί με τον περσικό μανδύα του Βασιλέως των Βασιλέων.

Και ο ελληνικός θαυμασμός για τους Πέρσες χρονολογείται από πολύ νωρίτερα.

Ο Ξενοφών, ο Αθηναίος στρατηγός και συγγραφέας, έγραψε έναν παιάνα για τον Κύρο τον Μέγα –το Κύρου Παιδεία– επαινώντας τον ηγεμόνα που έδειξε ότι η διακυβέρνηση ανθρώπων σε μια τεράστια επικράτεια μπορούσε να επιτευχθεί με την πυγμή αλλά και με τη δύναμη της προσωπικότητας:

«Ο Κύρος μπόρεσε να διεισδύσει σ’ αυτή την τεράστια έκταση της χώρας με τον απόλυτο τρόμο της προσωπικότητάς του, ώστε οι κάτοικοι να γονατίζουν μπροστά του…», έγραψε ο Ξενοφών, «και όμως κατάφερε ταυτόχρονα να τους εμπνεύσει όλους με τόσο βαθιά επιθυμία να τον ευχαριστήσουν και να κερδίσουν την εύνοιά του, ώστε το μόνο που ζητούσαν ήταν να καθοδηγούνται από τη δική του κρίση και μόνο. Έτσι, προσέδεσε στο άρμα του ένα σύμπλεγμα εθνικοτήτων τόσο απέραντο, που θα λύγιζε την αντοχή ενός ανθρώπου μόνο και μόνο το να διασχίσει την αυτοκρατορία του προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση»

Αργότερα οι Πέρσες αυτοκράτορες Δαρείος και Ξέρξης εισέβαλαν και οι δύο στην Ελλάδα και τελικά ηττήθηκαν και οι δύο. Όμως, είναι αξιοσημείωτο ότι οι Έλληνες συνέρρευσαν στην περσική αυλή.

Ο πιο διάσημος ήταν ο Θεμιστοκλής, ο οποίος πολέμησε εναντίον του στρατού του Δαρείου που εισέβαλε στον Μαραθώνα και οργάνωσε τη νίκη των Αθηναίων εναντίον του Ξέρξη στη Σαλαμίνα.

Πέφτοντας θύμα της αθηναϊκής πολιτικής, κατέφυγε στην Περσική Αυτοκρατορία και τελικά βρήκε δουλειά - έγινε επαρχιακός διοικητής - στην περσική αυλή, όπου έζησε το υπόλοιπο της ζωής του.

Με τον καιρό, οι Πέρσες διαπίστωσαν ότι μπορούσαν να επιτύχουν τους στόχους τους στην Ελλάδα βάζοντας τις ελληνικές πόλεις-κράτη να συγκρούονται μεταξύ τους, και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο τα περσικά χρήματα χρηματοδότησαν τη νίκη των Σπαρτιατών κατά της Αθήνας.

Το πρόσωπο-κλειδί αυτής της στρατηγικής ήταν ο Πέρσης ηγεμόνας και κυβερνήτης της Μικράς Ασίας Κύρος ο νεότερος, ο οποίος επί σειρά ετών ανέπτυξε καλές σχέσεις με τους Έλληνες συνομιλητές του, έτσι ώστε, όταν αποφάσισε να κάνει τη μοιραία κίνηση να διεκδικήσει το θρόνο, μπόρεσε εύκολα να στρατολογήσει περίπου 10.000 Έλληνες μισθοφόρους.

Δυστυχώς γι’ αυτόν, πέθανε στην προσπάθειά του.

Ο στρατιώτης, ιστορικός και φιλόσοφος Ξενοφών ήταν μεταξύ αυτών που στρατολογήθηκαν, και είχε μόνο επαίνους για τον ηγεμόνα, για τον οποίο είπε: «Από όλους τους Πέρσες που έζησαν μετά τον Κύρο τον Μέγα, αυτός ήταν ο βασιλικότερος όλων και ήταν ο πιο άξιος να κυβερνήσει μια αυτοκρατορία».

Υπάρχει μια θαυμάσια περιγραφή που μας άφησε ο Λύσανδρος, ένας Σπαρτιάτης στρατηγός, ο οποίος έτυχε να επισκεφθεί τον Κύρο τον νεότερο στην πρωτεύουσα της επαρχίας, τις Σάρδεις. Ο Λύσανδρος αφηγείται πώς ο Κύρος τού φέρθηκε ευγενικά και ήταν ιδιαίτερα πρόθυμος να του δείξει τον περιφραγμένο κήπο του –τον παράδεισο, από τον οποίο προέρχεται η λέξη paradise - όπου ο Λύσανδρος συνεχάρη τον ηγεμόνα για τον όμορφο σχεδιασμό του. Όταν πρόσθεσε ότι όφειλε να ευχαριστήσει τον δούλο που είχε κάνει τη δουλειά και είχε καταρτίσει τα σχέδια, ο Κύρος χαμογέλασε και απάντησε ότι ο ίδιος είχε σχεδιάσει τον κήπο και μάλιστα είχε φυτέψει κάποια από τα δέντρα.

Βλέποντας την αντίδραση του Σπαρτιάτη πρόσθεσε: «Σου ορκίζομαι στον Μίθρα ότι, αν το επιτρέπει η υγεία μου, ποτέ δεν έφαγα χωρίς να έχω πρώτα ιδρώσει αναλαμβάνοντας κάποια δραστηριότητα σχετική είτε με την τέχνη του πολέμου είτε με τη γεωργία, ή ασκώντας τον εαυτό μου με κάποιον άλλο τρόπο».

Έκπληκτος, ο Λύσανδρος επευφήμησε τον Κύρο και είπε: «Αξίζεις την καλή σου τύχη, Κύρε –την έχεις επειδή είσαι καλός άνθρωπος».

Ο Αλέξανδρος πιθανότατα ήταν εξοικειωμένος με ιστορίες όπως αυτές. Η Περσική Αυτοκρατορία δεν ήταν τόσο κάτι προς κατάκτηση, όσο ένα έπαθλο προς επίτευξη.

Παρόλο που ο Αλέξανδρος χαρακτηρίζεται από τους Πέρσες ως καταστροφέας, ένας απερίσκεπτος και κάπως άβουλος νέος, τα στοιχεία δείχνουν ότι διατηρούσε έναν υγιή σεβασμό προς τους ίδιους τους Πέρσες.

Ο Αλέξανδρος μετάνιωσε για την καταστροφή που προκάλεσε η εισβολή του. Αντικρύζοντας τον λεηλατημένο τάφο του Κύρου του Μεγάλου στο Πασαργκάντ, λίγο βόρεια της Περσέπολης, στενοχωρήθηκε πολύ από το θέαμα και διέταξε αμέσως να γίνουν επισκευές.

Αν είχε ζήσει πέρα από τα 32 του χρόνια, ίσως να είχε αποκαταστήσει και επισκευάσει πολύ περισσότερα. Με τον καιρό, οι Πέρσες επρόκειτο να συμβιβαστούν με τον Μακεδόνα κατακτητή τους, απορροφώντας τον, όπως και άλλους κατακτητές μετά από αυτόν, στον ιστό της εθνικής ιστορίας.

Έτσι, στο μεγάλο ιρανικό εθνικό έπος, το Σαχναμέ, που γράφτηκε τον 10ο αιώνα μ.Χ., ο Αλέξανδρος δεν αναφέρεται πλέον ως ένας ηγεμόνας τελείως ξένος, αλλά ως γεννημένος από Πέρση πατέρα.

Πρόκειται βέβαια για μύθο, αλλά ο μύθος αυτός ίσως προδίδει περισσότερη αλήθεια απ’ ό,τι θέλει να αποκαλύψει η εμφάνιση της ιστορίας.

Όπως και άλλοι κατακτητές που ακολούθησαν τα βήματά του, έτσι και ο Μέγας Αλέξανδρος κατέληξε να γοητευθεί από την ιδέα του Ιράν και να απορροφηθεί μέσα της.

«Θα σας φανεί αστείο, αλλά νιώθω ότι είμαστε στο ίδιο αδιέξοδο κι ως πολίτες με τους πολιτικούς μας. Είμαστε σε απόγνωση με τα πρόσωπα ή την κατάσταση της πολιτικής σκηνής, όμως πρέπει να πηγαίνουμε να ψηφίζουμε. Το ίδιο και με το σινεμά. Είμαστε σε απόγνωση με τα στούντιο που κάνουν μόνο blockbusters; Ας πηγαίνουμε περισσότερο σινεμά. Ας βλέπουμε τον «Ιρλανδό» ή τους «Δολοφόνους του Ανθισμένου Φεγγαριού» στο μικρό παράθυρο διανομής τους στις αίθουσες κι όχι όταν πάνε στις πλατφόρμες τους. Πρέπει να δείξουμε την δυναμική μας ως κοινό για να ξαναπείσουμε τους χρηματοδότες να επενδύσουν. Δεν γίνεται με ευχολόγια.

Οχι, το σινεμά δε θα πεθάνει ποτέ. Γιατί πάντα θα θέλεις να πεις τη φράση «πάμε σινεμά;» Γιατί πάντα θα θέλεις να πας κάπου Παρασκευή βράδυ. Θα θέλεις πάντα να πας κάπου Σάββατο βράδυ. Και τι θα κάνεις με τις Κυριακές σου, από τη στιγμή που ο Θεός πέθανε (κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα, με τον Νίτσε); Εμείς πάντα θα πηγαίνουμε στις δικές μας εκκλησίες. Τις κινηματογραφικές αίθουσες»

 

Αυτές τις φράσεις σταχυολογήσαμε από μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Alexander Payne, του Αμερικανού σκηνοθέτη με την ελληνική καταγωγή, με αφορμή τη νέα ταινία του «Τα παιδιά του χειμώνα» ή «The holdovers»

Πολλοί μίλησαν για μια ακόμη Χριστουγεννιάτικη ταινία ή για μια ακόμη ταινία με τρόφιμους οικοτροφείου. Στην πραγματικότητα, ο χώρος και ο χρόνος που επιλέγει ο Payne είναι απλά η αφορμή για να μας πει την ιστορία του. Ή μάλλον πολλές. Και παράλληλα να κάνει όπως πάντα τους πολιτικούς του σχολιασμούς για μια κοινωνία άκρως ανταγωνιστική , άνιση και ως εκ τούτου άδικη

 

«Εννοείται πώς κάνω σχόλιο και πιστεύω ότι όλες οι ταινίες μου κάνουν. Ταυτόχρονα, δεν νομίζω ότι έχω πολλά να προσθέσω. Οι κοινωνικές ανισότητες είναι κάτι το τραγικό, ο ελιτισμός των πλουσίων είναι κάτι το τρομερό … Μία μαύρη γυναίκα στα 70ς που έχασε το γιο της στο Βιετνάμ, καθώς στρατολογήθηκε γιατί ήταν ο μόνος τρόπος να του πληρώνει το κράτος το πανεπιστήμιο»

 

Τα παιδιά του χειμώνα είναι μια «πικρή κωμωδία», όπως την ονόμασε και ο ίδιος ο σκηνοθέτης , που κινείται στο γνώριμο μοτίβο των ταινιών του. Ταινίες που δεν ενδείκνυνται για όσους αναζητούν γρήγορους ρυθμούς. Ούτε για όσους ψάχνουν πρωτοτυπία και αλληγορίες.

Ο κινηματογράφος του Payne έχει τους ρυθμούς μιας άλλης εποχής – σε γυρίζει πίσω στον αμερικάνικο κινηματογράφο του ’60 και του ’70. Και ίσως δεν είναι τυχαίο που η ιστορία της ταινίας εκτυλίσσεται σε αυτή την εποχή.

Οι ήρωες του Payne στην πραγματικότητα, είναι αντιήρωες. Αντισυμβατικοί, διαφορετικοί, απόκληροι που για διάφορους λόγους - κοινωνικούς, ψυχολογικούς, ταξικούς – δεν ήθελαν/δεν πρόλαβαν/δεν μπόρεσαν να ανέβουν στο τρένο του αμερικάνικου ονείρου

Έχοντας ήδη κερδίσει δύο Oscar σεναρίου για τα "Πλαγίως" και "Οι Απόγονοι" , αυτή τη φορά ο Payne επέλεξε όπως και στο "Νεμπράσκα", έναν άλλο σεναριογράφο, τον David Hemingson, δίνοντάς του ως έμπνευση την ταινία "Merlusse" του Γάλλου Μαρσέλ Πανιόλ (1935).

Ο Hemingson διασκεύασε την ταινία και μας μετέφερε σε ένα κολέγιο της Μασαχουσέτης του 1970. Εκεί όπου διδάσκει ο φαινομενικά δύστροπος και αυστηρός καθηγητής φιλολογίας Paul Hunham που τον υποδύεται ο Paul Giamatti και είναι αυτός που θα αναλάβει –ως τιμωρία περισσότερο - να περάσει τις χριστουγεννιάτικες γιορτές στο σχολείο, επιτηρώντας τους μαθητές οι οποίοι δεν θα μπορέσουν να φύγουν για Χριστουγεννιάτικες διακοπές. Τελικά, από τους μαθητές μόνο ένας θα αναγκαστεί να παραμείνει στο κολλέγιο, ο ατίθασος Angus, που τον υποδύεται ο Dominic Sessa. Μαζί τους και η Αφροαμερικανή μαγείρισα Mary Lamb και που την υποδύεται η Da'Vine Joy Randolph

 

 

Ο μοναχικός και απρόσιτος καθηγητής, ο ατίθασος και παραμελημένος από την οικογένειά του μαθητής και η μαγείρισσα που πρόσφατα έχασε το γιο της στον πόλεμο του Βιετνάμ, θα κληθούν να συνυπάρξουν έστω και για λίγες ημέρες και να δημιουργήσουν εορταστικό κλίμα κόντρα στις συνθήκες. Τελικά, τελικά όχι μόνο θα τα καταφέρουν , αλλά θα έρθουν και πολύ κοντά ο ένας στον άλλον, φτιάχνοντας έστω και λίγο μια ιδιότυπη οικογένεια. Αυτό που στον καθένα έλειπε για διαφορετικούς λόγους

O Alexander Payne παραδίδοντας μαθήματα απλού σινεμά επιμένει να μιλάει και σ αυτή την ταινία – όσο παλιομοδίτικο και αν ακούγεται αυτή την εποχή - για την αξία της ανθρωπιάς και καταφέρνει να αποδώσει την ιστορία αυτή, ισορροπώντας με ακρίβεια ανάμεσα στο τραγικό και στο κωμικό.

 

«Αν θέλεις να κάνεις μία μελαγχολική κωμωδία, όπως αυτές που μου αρέσουν να βλέπω και να κάνω εγώ, ξεκινάς πρώτα από την πίκρα. Οι Ισπανοί και οι Φλαμανδοί ζωγράφοι, πρώτα έβαφαν τον καμβά τους μαύρο και μετά πρόσθεταν τα χρώματα...»

 

Η ταινία ανακηρύχθηκε μία από τις 10 καλύτερες ταινίες του 2023 από το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου, κατέκτησε δύο Βραβεία Χρυσής Σφαίρας, πέντε υποψηφιότητες στα 96α Βραβεία Όσκαρ, και επτά στα Βραβεία Κινηματογράφου της Βρετανικής Ακαδημίας (BAFTA), συμπεριλαμβανομένης της Καλύτερης Ταινίας.

Εντυπωσιακοί είναι και οι τρεις holdovers, οι τρεις εναπομείναντες. Από μια άλλη εποχή και από άλλους κώδικες αξιών. Ο Paul Giamatti είναι υποψήφιος για το Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου, η Da'Vine Joy Randolph υποψήφια για Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου, ενώ ο νεαρός Dominic Sessa αποτελεί πραγματική αποκάλυψη

 

«Το μεγαλύτερο λάθος μας θα ήταν να δεχθούμε ότι η ομοφυλοφιλική πράξη, εκτός από ψυχική διαταραχή, δεν είναι και αμαρτία. Τα πρόσωπα αυτά, εκτός από την ελπίδα της ψυχιατρικής θεραπείας, θα είχαν χάσει οριστικά και την σωτήρια διάθεση μετάνοιας και την αναζήτηση παρηγορίας του θείου ελέους για τις δικές τους εκτροπές. Η ομοφυλοφυλία είναι μια ασθένεια που τη γέννησε η διάχυτη κοινωνική αμαρτία και μπορεί ασφαλώς να τη θεραπεύσει η Εκκλησία. Μαζί με όλες τις μεγάλες δικές μας αμαρτίες, μπορεί να αγκαλιάσει θεραπευτικά και αυτήν»

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος

 

«Δεν έχω βλάψει ποτέ κανέναν με τις πράξεις μου!». Αυτή τη φράση ψέλλισε ο Alan Turing, στο δικαστήριο το 1952 δικαζόμενος για την ομοφυλοφιλία του. «Δεν έχω βλάψει ποτέ κανέναν» ... Πώς αμαρτάνει κάποιος που δεν έχει βλάψει κανέναν, κύριε Μητροπολίτη; Μόνο κάποιοι χριστιανοί σαν εσάς φαίνεται πως το γνωρίζετε αυτό

Ο Alan Turing (1912-1954) ήταν διαπρεπής μαθηματικός και πρωτοπόρος της επιστήμης των υπολογιστών. Ο Turing ήταν αυτός που αποκρυπτογράφησε τους κώδικες επικοινωνίας των Ναζί και εκτιμάται πως συντόμευσε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κατά 2 χρόνια και έσωσε κατ’ αυτό τον τρόπο εκατομμύρια ψυχές.

 

«η τυχόν ψήφιση του νομοσχεδίου υπονομεύει το Έθνος και υπό την έννοια αυτή λειτουργεί αντεθνικά»!

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος

 

Η εργασία του Turing καθόρισε την εξέλιξη αυτού που τώρα λέμε «υπολογιστή» και «αλγόριθμο» και έθεσε τα θεωρητικά θεμέλια της Τεχνητής Νοημοσύνης. Η ζωή του έγινε βιβλία, ταινίες και θεατρικά έργα. Το 2019 ανακηρύχθηκε σε δημόσια ψηφοφορία του BBC ως η «πιο εμβληματική προσωπικότητα του 20ού αιώνα» ενώ η προσωπογραφία του κοσμεί στο εξής το χαρτονόμισμα των 50 βρετανικών λιρών. Από το 1966 δε, έχει θεσπιστεί προς τιμή του το βραβείο Turing, το «Νόμπελ» Πληροφορικής θα μπορούσαμε να πούμε

Δυστυχώς όμως για τον ίδιο, είχε ένα «ελάττωμα». Ήταν ομοφυλόφιλος. Έτσι, μετά τη γνωστοποίηση πως διατηρούσε σχέση με έναν άνδρα το 1952, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε δωδεκάμηνη «θεραπεία» για τις ομοφυλοφιλικές του τάσεις. Προκειμένου να αποφύγει τη φυλάκιση, ο Turing συμφώνησε να υποβληθεί σε χημικό ευνουχισμό και υποχρεωτική θεραπεία με ορμόνες. Η χημική θεραπεία αναστάτωσε τις ορμόνες του μαθηματικού, ο οποίος τελικά αυτοκτόνησε το 1954 σε ηλικία 41 χρονών

 

«Από τότε που η ψυχιατρική διέγραψε την ομοφυλοφιλία από την λίστα των ψυχικών διαταραχών, παραιτήθηκε από τη σχετική έρευνα και έμειναν τα δύστυχα αυτά άτομα αβοήθητα με μοναδική συντροφιά την ελπίδα σε μια βολική νομοθεσία και τη διεκδίκηση δικαιωμάτων με παρελάσεις αυτοξευτελισμού και ντροπής»

Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος

 

Μισό αιώνα μετά τον θάνατό του, η ανθρωπότητα αναγνώρισε το έργο του Turing και η συγκλονιστική του ιστορία συγκίνησε.

 

«Ο Χριστός ο δικός μας είναι φτωχός, κατατρεγμένος, χτυπάει πόρτες και κανένας δεν του ανοίγει. Ο Χριστός ο δικός σας είναι πλούσιος κοτζαμπάσης, τα έχει φτιαγμένα με τον Αγά, μανταλώνει την πόρτα του και τρώει. Ο Χριστός ο δικός σας διαλαλεί: Δίκαιος είναι ο κόσμος τούτος, τίμιος, σπλαχνικός μου αρέσει, αφορεσμένος όποιος σηκώσει χέρι να τον κουνήσει. Ο Χριστός ο δικός μας ξυπόλητος, κοιτάζει τα κορμιά που πεινούν, τις ψυχές που πλαντούν, φωνάζει: Άδικος είναι, άτιμος, άσπλαχνος, ο κόσμος τούτος. Πρέπει να γκρεμιστεί».

Νίκου Καζαντζάκη “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται”

 

Ο Νίκος Καζαντζάκης ετάφη στην Τάπια Μαρτινέγκο, πάνω στα βενετσιάνικα τείχη τού Ηρακλείου, διότι η ταφή του σε νεκροταφείο απαγορεύτηκε από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος. Τη σορό συνόδευσαν ο τότε υπουργός Παιδείας Αχιλλέας Κ. Γεροκωστόπουλος και ο ιερέας Σταύρος Καρπαθιωτάκης, ο οποίος αργότερα τιμωρήθηκε.

 

Με ανακοίνωσή της, η δημοτική κίνηση Ραφήνας-Πικερμίου «Γη & Ελευθερία» καταγγέλλει δημόσια το διχαστικό και ομοφοβικό λόγο του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαου που καλύπτεται πίσω από μια δήθεν επιστημονικότητα και μια δήθεν πιστή προσήλωση στο δόγμα. Καταγγέλλει επίσης τις χυδαίες και ομοφοβικές δηλώσεις τοπικών παραγόντων της Ραφήνας και του Πικερμίου. Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση :

 

Με ένα λόγο που παραπέμπει στις σκοτεινές εποχές του Μεσαίωνα, ο Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος, στην πολυσέλιδη εισήγηση του με αφορμή το υπό κατάθεση νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, θεωρεί πως τα ομοφυλόφιλα άτομα είναι άτομα «δυστυχή», που «χρήζουν ψυχιατρικής θεραπείας» και επιπλέον «αμαρτωλά». Τονίζει ταυτόχρονα, συντασσόμενος με τις ακραίες συνωμοσιολογικές φωνές της εθνικιστικής ακροδεξιάς, πως «η τυχόν ψήφιση του νομοσχεδίου υπονομεύει το Έθνος και υπό την έννοια αυτή λειτουργεί αντεθνικά»

Η «Γη & Ελευθερία», ως δημοτική κίνηση που σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα και έχει δεσμευθεί να λειτουργεί ενάντια σε κάθε είδους διακρίσεις, αισθάνεται την ανάγκη να καταδικάσει δημόσια το διχαστικό, αντιεπιστημονικό και εθνικιστικό λόγο του Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαου. Τη στιγμή που η κοινωνία μας βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι καλούμενη, αν θέλει να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, να προτάξει την αλληλεγγύη ενάντια στο ρατσιστικό και φυλετικό μίσος, βλέπουμε την Ιεραρχία της Ελλάδας να επιμένει σε έναν σκληρό, διχαστικό και τιμωρητικό λόγο.

Υπενθυμίζουμε πως η Ελληνική Ψυχιατρική Εταιρεία (ΕΨΕ) τονίζει, ρητά και κατηγορηματικά, ότι η ομοφυλοφιλία δεν αποτελεί ψυχική νόσο, όπως ανέφερε σε σχετική ανακοίνωση που αναγκάστηκε να εκδώσει μετά τις δηλώσεις του Μητροπολίτη.

Σχετικά με την επίκληση του έθνους από την πλευρά της Εκκλησίας, θυμίζουμε ότι η Σύνοδος του 1872 αντιμετώπισε τον εθνοφυλετισμό (εθνικισμό) ως αίρεση αναφέροντας χαρακτηριστικά : «αποκηρύττομεν κατακρίνοντες και καταδικάζοντες τον φυλετισμόν, τουτέστι τας φυλετικάς διακρίσεις και τας εθνικάς έρεις και ζήλους και διχοστασίας εν τη του Χριστού Εκκλησία …»

Η «Γη & Ελευθερία» καλεί επίσης την τοπική κοινωνία και το δημοτικό συμβούλιο να καταδικάσει τις χυδαίες και ομοφοβικές δημόσιες αναρτήσεις του πρώην αντιδημάρχου Ραφήνας-Πικερμίου και νυν δημοτικού συμβούλου Παύλου Μπατάλη, καθώς και την χυδαία και ρατσιστική δημόσια ανάρτηση της Αικατερίνης Τράσση, διαχειρίστριας του τοπικού ηλεκτρονικού μέσου RPN, που είναι ένα από τα δύο μέσα που παρευρίσκονται στα δημοτικά συμβούλια και τα καταγράφουν. (Αρνούμαστε να τις αναπαράγουμε δημόσια, είναι όμως στη διάθεση οποιουδήποτε τις ζητήσει)