To Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας, καθιερωμένο πλέον στη συνείδηση των σινεφίλ ως το κινηματογραφικό ραντεβού του Σεπτεμβρίου για την πόλη, έρχεται στις 27 και 28 Σεπτεμβρίου στο Cine ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας, Ελ. Βενιζέλου 12.

Το 6ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας περιμένει τους κινηματογραφόφιλους σε δύο πλούσιες κινηματογραφικές βραδιές

Το Σάββατο 27/9 θα προβληθούν βραβευμένες ελληνικές ταινίες από το 47ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (DISSF) του 2024. Ενός Φεστιβάλ που σήμερα θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα του είδους του στην Ευρώπη και σημείο αναφοράς πλέον στην 7η Τέχνη

Το Φεστιβάλ δεν θα μπορούσε να αγνοήσει το δράμα του Παλαιστινιακού λαού και τη Γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα

Έτσι, η δεύτερη ημέρα του Φεστιβάλ, Κυριακή 28/9, θα είναι αφιερωμένη στην Παλαιστίνη με ταινίες αφιερωμένες στο δράμα του πολύπαθου λαού της. Μία από τις ταινίες αυτές θα είναι και η ταινία μικρού μήκους, του Μάριου Darby από τη Ραφήνα "Το ταξίδι του θανάτου"

Η διοργάνωση του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας γίνεται από την «Κινηματογραφική Λέσχη Cine Σχολειό» σε συνεργασία με την εναλλακτική ιστοσελίδα γνώμης Attica Voice (atticavoice.gr). Την κινηματογραφική γιορτή της Ραφήνας στηρίζουν η «Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας» και η ανεξάρτητη δημοτική κίνηση «Γη & Ελευθερία»

Η είσοδος θα είναι ελεύθερη, χωρίς εισιτήριο

Σημειώστε: Σάββατο-Κυριακή, 27-28/9/2024 στον κινηματογράφο ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας (Ελ. Βενιζέλου 12).

Ώρα έναρξης προβολών 20:00

Σας περιμένουμε για να απολαύσουμε μαζί τη μαγεία της σύγχρονης,  φρέσκιας κινηματογραφικής δημιουργίας

Ανδρέας Λοβέρδος, ο Μέγας Μισθαρχίδης. Όχι, μην πάει το μυαλό σας εκεί που ξέρουμε ότι πήγε. Και πολύ καλά έκανε και πήγε δηλαδή, για το Λοβέρδο μιλάμε άλλωστε, όμως εμείς αποφασίσαμε να μιλήσουμε σοβαρά.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά

Εν αρχή ην ο Σπουδαρχίδης.  Και φυσικά δεν είναι ο σπουδαίος όρχις, όπως μπορεί κάποιος με ελαφρότητα ή με κακοβουλία να υποθέσει, αλλά εκείνος που επιδιώκει με κάθε τρόπο την απόκτηση κάποιας θέσης ή κάποιου αξιώματος

Πιο πάνω από τον Σπουδαρχίδη είναι ο Μισθαρχίδης. Η λέξη αναφέρεται στον Αριστοφάνη και αναφέρεται σε αυτόν που αναζητά και αυτός με κάθε τρόπο μια άρχουσα θέση, αλλά με το αζημίωτο, επ’αμοιβή. Αναφορά στη λέξη αυτή γίνεται και στο λεξικό Greek-English Lexicon των Liddell και Scott το οποίο εξηγεί ότι Μισθαρχίδης είναι αυτός που έχει γεννηθεί για να καταλαµβάνει δηµόσια θέση και διορίζεται από ιδιοτέλεια, παρά για τα προσόντα του.

Ακόμη πιο πάνω και από τον Μισθαρχίδη είναι μια συνομοταξία για την οποία δεν έχει βρεθεί ακόμη όνομα. Στη συνομοταξία αυτή ανήκουν ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Βασίλης Οικονόμου, ο Γιώργος ο Φλωρίδης, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Μάκης ο Βορίδης και άλλοι πολλοί ων ουκ έστι αριθμός

Πολιτικοί που έγλειψαν εκεί που έφτυναν και μαζεύτηκαν στη Νέα Δημοκρατία, άλλοι από τα αριστερά και άλλοι από τα (ακρο)δεξιά, απλά για να είναι μέσα στους νικητές, στη νομή της εξουσίας και στη μοιρασιά της πίτας. Κύριο και κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι συμπεριφέρονται ως Γενίτσαροι και ομιλούν ως βασιλικότεροι του βασιλέως. Με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που φέρει ο καθένας, είναι κάτι σαν τους σούπερ ήρωες της Marvel.

Το μόνο που πρέπει να προσέξουν – επειδή οι περισσότεροι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ – είναι μην τυχόν και σε κανένα συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ξεχαστούν και φωνάξουν «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό». Ή παρασυρθούν από το πάθος τους και ανακράξουν, όπως ο Γιάννος Παπαντωνίου πριν του έρθει το έμβασμα από τη θεία του από τη Νιγηρία,  «Για το Σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε, σύντροφοι»

Ας επικεντρωθούμε όμως στον Ανδρέα Λοβέρδο, μιας και είναι  πολύ πρόσφατη η προσχώρησή του στη Νέα Δημοκρατία

Άλλος ένας λοιπόν από τη Μεγάλη Σχολή του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ, προσχώρησε αυτές τις ημέρες στο κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη

Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Άλλωστε το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ έχει εκλεκτική συγγένεια με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ανταγωνιζόμενα σκληρά και τα δύο καθεστώτα για τον τίτλο του πιο διεφθαρμένου καθεστώτος  της Μεταπολίτευσης

Αυτό που είναι εντελώς ανέντιμο και άθλιο είναι να εντάσσεται κάποιος χωρίς καμία ντροπή, χωρίς καθόλου φιλότιμο, χωρίς την παραμικρή τσίπα, σε μια κυβέρνηση που μέχρι πολύ πρόσφατα την κατηγορούσε δημόσια ως «κυβέρνηση των καρτέλ».

Βέβαια, από έλλειψη ντροπής των καιροσκόπων πολιτικάντηδων, εμείς οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τη θεωρούμε κάτι σαν φυσικό φαινόμενο και να την προσπερνάμε αβρόχοις ποσί

Είναι αλήθεια πως ο συγκεκριμένος πολιτικός διακατεχόταν ανέκαθεν από έναν έμφυτο Βοναπαρτισμό που δεν τον άφηνε ποτέ να κάθεται ήσυχος. Ήθελε να γίνει αρχηγός. Ένιωθε πως είναι γεννημένος γι’ αυτό. Και προσπάθησε πολλές φορές να το καταφέρει, με παταγώδη αποτυχία σε όλες του τις προσπάθειες, κερδίζοντας όμως δια παντός τη χλεύη και τη θυμηδία

Τρία (!) διαδοχικά κόμματα πρόλαβε να ιδρύσει ο Λοβέρδος μέσα σε μία δεκαετία. Και όλα πήγαν  άπατα.

Το Δεκέμβριο του 2012, βλέποντας το ΠΑΣΟΚ να καταρρέει, ιδρύει τη «Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας» (ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ.), ένα αρκτικόλεξο που ακουγόταν σαν «Ρήξη», ενώ ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ακόμη. Ρηξικέλευθος ο Λοβέρδος

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως πρόεδρος της ΡΙΚΣΣΥ, μιλά για το "σκοτεινό πρόσωπο της Μεταπολίτευσης"

Τον Απρίλιο του  2013 ιδρύει τη «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα» ενώ είναι ανεξάρτητος βουλευτής. Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Σαμαρά όμως, το 2014, αλλάζει τα σχέδια του Ανδρέα Λοβέρδου, καθώς αναλαμβάνει  υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, ενώ εντάσσεται εκ νέου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ δηλώνοντας ότι η «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα» δεν διαλύεται, κάτι όπως που θα γίνει δύο μήνες αργότερα. Και συνεπής ο Λοβέρδος

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως πρόεδρος της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα

Το Φεβρουάριο του 2024, σε μια απέλπιδα και τελευταία προσπάθεια να γίνει κάπου αρχηγός, ο Λοβέρδος ιδρύει τους «Δημοκράτες». Η παρουσίαση του κόμματος γίνεται  μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματος από τον Έβρο. Εκεί που, όπως αναφέρει στο μήνυμα, «χτυπά δυνατά η καρδιά της Ελλάδας». Και πατριώτης ο Λοβέρδος

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως πρόεδρος των Δημοκρατών

Όλες αυτές οι προσπάθειες στέφθηκαν, όπως αναφέραμε, με πλήρη αποτυχία. Εκτός αν κάποιος θεωρεί επιτυχία το 1,45% που συγκέντρωσαν οι «Δημοκράτες» στις ευρωεκλογές  του 2024. Όχι όμως ένας Ανδρέας Λοβέρδος

Ήδη, στο ενδιάμεσο, ο Λοβέρδος έχει προσπαθήσει δύο φορές – πάλι ανεπιτυχώς – να γίνει αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ, στο κόμμα που μπαινοέβγαινε κατά βούληση

Το 2015 συγκεντρώνει το 25% των ψήφων και έρχεται στη δεύτερη θέση, πίσω από τη Φώφη Γεννηματά, η οποία εξελέγη από τον πρώτο γύρο μ ποσοστό 51,29%

Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν το βάζει κάτω. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Κατεβαίνει ξανά υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ στις εσωκομματικές εκλογές του 2021 και αποσπά ξανά το ίδιο ποσοστό 25%, ερχόμενος όμως αυτή τη φορά στην τρίτη θέση, πίσω από το Νίκο Ανδρουλάκη και το Γιώργο Παπανδρέου.

https://www.antenna.gr/watch/1507452/kinal-o-andreas-loberdos-ston-ant1-gia-tis-esokommatikes-ekloges

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ το 2021, δηλώνει πως και αν ακόμη χάσει, θα παραμείνει στρατιώτης του κόμματος και δε θα ιδρύσει νέο κόμμα

Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν μέχρι τότε ως ακλόνητο φαβορί. Μπορεί να μας λέει κάτι αυτό για τις δημοσκοπήσεις, έτσι δεν είναι;

Οι σφαλιάρες για τον Ανδρέα Λοβέρδο συνεχίζονται. Στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 αποτυγχάνει να επανεκλεγεί βουλευτής και ανακοινώνει  την αποχώρησή του από το ΠΑΣΟΚ για μια ακόμη φορά

Το 2024 ιδρύει, όπως αναφέραμε τους Δημοκράτες, οι οποίοι αποτυγχάνουν στις ευρωεκλογές που ακολουθούν να εκλέξουν ευρωβουλευτή

Η αποτυχία έχει γίνει δεύτερη έξις πλέον για τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος όμως ηρωϊκά συνεχίζει τον Δον Κιχωτικό αγώνα του

Παράλληλα, στα πλαίσια της αυτοβελτίωσης, βελτιώνει την τεχνική του στα ντραμς και εμφανίζεται σε live παραστάσεις, καθώς και στη μεσσηνιακή «Γιορτή της Μπάμιας»

Αφού λοιπόν ο Λοβέρδος δεν κατάφερε να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αφού δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, αφού δεν εξελέγη ευρωβουλευτής με τους «Δημοκράτες», αποφάσισε να γλείψει εκεί που έφτυνε. Κάτι που, όπως φαίνεται, δεν αποτελούσε ποτέ πρόβλημα για εκείνον

Η προσέγγιση είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται και ήταν πλέον μόνο θέμα χρόνου. Ήδη άλλωστε τις προηγούμενες ημέρες είχε ανακοινωθεί ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος θα ήταν μέλος της διοικητικής ομάδας του ιδιωτικού πανεπιστημίου «University of Keele, Greece», την ίδια στιγμή που πρύτανης του εν λόγω πανεπιστημίου θα ήταν ο Οδυσσέας Ζώρας, ο άνθρωπος που μέχρι πρότινος υπέγραφε ως Γενικός Γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης στο ΥΠΑΙΘΑ και βρισκόταν στο κέντρο των αποφάσεων που οδήγησαν στη νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Νοικοκυρεμένα πράγματα δηλαδή. Όχι που θα αφήσουμε τους ξένους να μας πάρουν τις δουλειές

Αποφάσισε λοιπόν ο Ανδρέας Λοβέρδος να προσχωρήσει στην «κυβέρνηση των καρτέλ», όπως αποκαλούσε συχνά την κυβέρνηση του Μητσοτάκη

Για την ιστορία, ενδιαφέρον παρουσιάζει η έντονη αντιπαράθεση που είχε ο Λοβέρδος πριν από λίγο καιρό με έναν έτερο Μισθαρχίδη, τον Γιώργο  τον Φλωρίδη, ο οποίος ας μας συγχωρήσει, αλλά είναι τόσο σιχαμένος που δεν προβλέπεται -προς το παρόν τουλάχιστον- να του κάνουμε ένα τόσο όμορφο αφιέρωμα, όσο του μελίρρυτου  Λοβέρδου

Ο Λοβέρδος λοιπόν, από το βήμα της Βουλής, αποκάλεσε «μαλάκιο» τον Φλωρίδη για αυτό ακριβώς που έκανε και αυτός τώρα. Για την προσχώρησή του δηλαδή στη Νέα Δημοκρατία. Κάπως αλλιώς μάλλον ήθελε να τον αποκαλέσει, αλλά συγκρατήθηκε. Δεν είναι του επιπέδου του Ανδρέα αυτά. Όπως και να έχει όμως, ο χαρακτηρισμός επιστρέφεται πανηγυρικά. Και τώρα, τα δύο μαλάκια, θα εργάζονται από κοινού άδοντας "Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία"

Δήλωνε δε μετ’επιτάσεως πως αυτός – ο Ανδρέας Λοβέρδος δηλαδή – μόνο οριζοντίως θα έφευγε από το ΠΑΣΟΚ. Ίσως εννοούσε έρποντας, όπως τα φίδια. Υποθέσεις κάνουμε

Πάντως, εδώ που τα λέμε, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, ο Ανδρέας Λοβέρδος έρχεται μάλλον με μεγάλη καθυστέρηση στη Νέα Δημοκρατία, καθώς εδώ και δεκαετίες πολιτικά βρίσκεται στα σύνορα Δεξιάς – Ακροδεξιάς.

 Ίσως είναι ο μόνος πολιτικός που είχε τόσο μεγάλο διχασμό μεταξύ του πολιτικού αυτοπροσδιορισμού του και των πολιτικών του ιδεών.

Ίσως ήταν ο μόνος Έλληνας πολιτικός που δήλωνε κεντροαριστερός και σοσιαλδημοκράτης και παράλληλα ήταν υπέρ της θανατικής ποινής, μιλούσε για «εισβολή» αναφερόμενος στα μεταναστευτικά και προσφυγικά κύματα, θεωρούσε τη Χρυσή Αυγή ως ένα αυθεντικό λαϊκό ακτιβιστικό κίνημα και άλλα πολλά που έκαναν την τριάδα Άδωνις-Βορίδης-Πλεύρης να ριγά από συγκίνηση

Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά τις κατά καιρούς θέσεις του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος ας θυμίσουμε ότι μέχρι το 1978 ήταν μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ)

Από το 1997, όταν ακόμη δεν ήταν βουλευτής,  είχε εκφράσει με άρθρο του στα ΝΕΑ τη θέση του για επαναφορά της θανατικής ποινής, λέγοντας πως : «το ελληνικό ποινικό σύστημα χρειάζεται την επαναφορά της ποινής του θανάτου».

Το 2000 είχε ταχθεί κατά του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας , λέγοντας, σε συνέντευξή του στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ πως «Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας. [… ] Δεν επιθυμώ την Εκκλησία “νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου”, όπως την θέλει ο χωρισμός Κράτους - Εκκλησία. Επιθυμώ την Ορθόδοξη Εκκλησία ως επικρατούσα στη χώρα μας θρησκεία, να έχει την αναγνώριση του άρθρου 3 του Συντάγματος, με κριτήριο του τι ασπάζεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών».

Το 2012 , ως υπουργός Υγείας υπέγραψε την υγειονομική διάταξη 39α/2012 για τον «περιορισμό της διάδοσης λοιμωδών νοσημάτων» σύμφωνα με την οποία δινόταν η δυνατότητα στο κράτος της υποχρεωτικής υγειονομικής εξέτασης, νοσηλείας και θεραπευτικής αγωγής του ασθενούς. Μια διάταξη που οδήγησε σε συλλήψεις και στην διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών μέσα από τη διοχέτευση φωτογραφιών τους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Kατηγορήθηκαν μάλιστα ότι εκδίδονταν και ότι αποτελούσαν “δημόσιο κίνδυνο για τους οικογενειάρχες”, με τον Λοβέρδο να θριαμβολογεί ότι προστάτεψε την ελληνική κοινωνία

Η ιστορία της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από τον Συνήγορο του Πολίτη, ενώ πήρε και διεθνείς διαστάσεις μέσα από οργανώσεις όπως οι Γιατροί του Κόσμου και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch).

Φυσικά, αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για τεράστια σκευωρία την οποία έστησε το κράτος, η τότε κυβέρνηση και οι υπουργοί της, σε βάρος αυτών των γυναικών, οι οποίες και αθωώθηκαν πανηγυρικά!

Πιο συγκεκριμένα, τέσσερις από τις γυναίκες αυτές κατέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και δικαιώθηκαν, καθώς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε πως συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τόσο ο εξαναγκασμός των οροθετικών σε εξέταση αίματος όσο και η αδικαιολόγητη δημοσιοποίηση των προσωπικών τους δεδομένων, δηλαδή η διαπόμπευση τους.

Στην απόφασή του το δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ που αναφέρεται στο δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, επιδικάζοντας συνολικά το ποσό των 70.000 ευρώ σε τέσσερις από τις γυναίκες που είχαν προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Το Μάρτιο του 2012, ο Ανδρέας Λοβέρδος δήλωνε πως οι μετανάστες είναι φορείς ασθενειών που είχαν από χρόνια εξαφανιστεί από την ελληνική κοινωνία και πως η παρουσία τους στην Ελλάδα αποτελεί "υγειονομική βόμβα" έτοιμη να εκραγεί. Στο παιχνίδι αυτό μπήκαν και τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ.

Οι Γιατροί του κόσμου διέψευσαν τους απαράδεκτους, αντιεπιστημονικούς και ψευδείς ισχυρισμούς του αναφέροντας πως

«Oι Γιατροί του Κόσμου θεωρούν πως «επιχειρείται ένα επικοινωνιακό τρικ εκφοβισμού της ελληνικής κοινωνίας, όπου οι σωτήρες που θα επιλύσουν το ζήτημα είναι εκείνοι που με τα μέτρα που λαμβάνουν το προκαλούν. Είναι σαφές πως οι μετανάστες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της φτώχειας τους

… Οι φυματικοί Αφγανοί, για παράδειγμα, δεν ήρθαν με φυματίωση από το Αφγανιστάν, η φυματίωση προέκυψε εδώ από τις συνθήκες διαβίωσής τους. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει ολόκληρη η Ευρώπη, όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς παραμύθια.

… Άρρωστοι δεν είναι οι ξένοι, άρρωστοι είναι οι φτωχοί, επειδή οι πολιτικοί τους στερούν την πρόσβαση στην υγεία. Σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις του υπουργού, πρόκειται απλώς περί δηλώσεων στο πλαίσιο μιας προσπάθειας τρομοκράτησης και όχι για επιστημονική ανακοίνωση. Σε περιόδους άκρατης φτώχειας, που οι αρρώστιες δεν μπορεί παρά να αυξηθούν, με δεδομένη την απουσία πρόνοιας, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι είναι απαραίτητοι»

Το 2013. ο Ανδρέας Λοβέρδος μιλώντας σε τηλεοπτικό κανάλι υποστήριξε πως η Χρυσή Αυγή αποτελεί ένα "αυθεντικό ακτιβιστικό κίνημα" λέγοντας  χαρακτηριστικά: «Πάνω σε μεγάλα προβλήματα, όπως το μεταναστευτικό, το παρεμπόριο και η έλλειψη ασφάλειας και αστυνόμευσης κάνει ακτιβισμό η ελληνική Χεζμπολάχ και παράγει εμπιστοσύνη και απολαμβάνει ποσοστά. Αυτό γιατί να το καταγγείλει κανείς; {…} : «Γιατί μας προβληματίζει το γεγονός ότι ανεβαίνει κάποιος που κάνει, με τρόπο ακτιβίστικο, πολιτική πάνω σε αυθεντικά προβλήματα;»

Ανδρέας Λοβέρδος (12.02.2013): «Η Χρυσή Αυγή είναι το πρώτο αυθεντικό ακτιβιστικό Κίνημα μετά την μεταπολίτευση». pic.twitter.com/StzzNsFY2j

— Ομάδα Μνήμης (@OmadaMnimis) May 11, 2018

Το 2018 το όνομα του Λοβέρδου συνδέθηκε επίσης με τη γνωστή υπόθεση Novartis, που αφορούσε πιθανό χρηματισμό πολιτικών προσώπων από την φαρμακευτική εταιρία για το διάστημα που ο ίδιος διετέλεσε Υπουργός Υγείας, μεταξύ 2010 και 2012.  Δημοσιεύματα έφεραν στην επιφάνεια έγγραφα του FBI που ενέπλεκαν τον Ανδρέα Λοβέρδο με την υπόθεση. Τον Αύγουστο του 2019 μάλιστα, του ασκήθηκε ποινική δίωξη για το αδίκημα της δωροδοκίας ύστερα από άρση της ασυλίας του.

Τον Ιούνιο του 2022 δημοσιεύτηκε έγγραφο του FBI το οποίο μεταφράστηκε από το υπουργείο Εξωτερικών. Ενώ το FBI έκανε λεπτομερή αναφορά για χρηματισμό ύψους 20.000 ευρώ προς τον Ανδρέα Λοβέρδο από την Novartis, η ελληνική μετάφραση φέρεται να μην συμπεριέλαβε το όνομά του στο ελληνικό έγγραφο όπως αυτό κατατέθηκε στην ελληνική Δικαιοσύνη. Ελληνικά ΜΜΕ έκαναν λόγο για παραποίηση εγγράφων.

Τελικά, ο Ανδρέας Λοβέρδος παραδόθηκε άσπιλος στην ελληνική κοινωνία, έτοιμος για μια νέα αρχή, καθώς τον Αύγουστο του ίδιου έτους, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών απάλλαξε ομόφωνα τον Ανδρέα Λοβέρδο από την κατηγορία της δωροληψίας, στα πλαίσια διερεύνησης του «σκανδάλου Novartis», τονίζοντας ότι οι ένορκες καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων ήταν αόριστες.

Θυμίζουμε εδώ ότι στο σκάνδαλο Novartis ενεπλάκη και το όνομα του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος και αυτός αθωώθηκε πανηγυρικά, ενώ καταδικάστηκαν οι μάρτυρες κατηγορίας, υπενθυμίζοντάς μας για μια ακόμη φορά ότι σ αυτό τον τόπο, όλα είναι τακτοποιημένα και από πριν κανονισμένα

Όπως και να΄χει, η Νovarti φαίνεται πως έδωσε την ευκαιρία να έρθουν πολύ κοντά αυτοί οι δύο πολιτικοί άνδρες. Όπως μάλιστα είδαμε ευφυώς να αναγράφεται και στο Διαδίκτυο, "Ούς η NOVARTIS συνέζευξεν  άνθρωπος μή χωριζέτω."

Πηγές

https://www.facebook.com/reel/1948954332529174

https://www.facebook.com/reel/727597870243696

http://mavrioxia.blogspot.com/2013/10/blog-post_18.html#more

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82

https://www.documentonews.gr/article/o-andreas-loberdos-brethhke-thetikos-ston-io-ths-akrodexias/

https://www.news247.gr/ellada/evropaiko-dikastirio-kampana-stin-ellada-gia-tin-diapompefsi-ton-orothetikon-to-2012/

https://www.imerodromos.gr/europaiko-dikahrio-anthropinon-dikaiomaton-dikaiosh-ton-orothetikon-gunaikon-gia-th-diapompeush-apo-tis-ellhnikes-arches-to-2012/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82_(%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1)

https://www.news247.gr/politiki/dimokrates-to-neo-komma-tou-andrea-loverdou/

https://www.youtube.com/watch?v=28adExmgmq0

https://www.youtube.com/watch?v=vhDlT85e1uU

https://www.newsbomb.gr/politikh/story/258529/rikssy-i-nea-politiki-kinisi-ypo-ton-a-loverdo

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B7_%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1

https://www.in.gr/2023/07/05/politics/kommata/symfonia-gia-ti-nea-ellada-otan-o-loverdos-efyge-apo-pasok-gia-na-epistrepsei/#goog_rewarded

https://www.kathimerini.gr/politics/35540/ti-symfonia-gia-ti-nea-ellada-anakoinose-o-loverdos/

https://www.dimokratia.gr/politiki/598060/andreas-loverdos-kitharistas-i-ntramer-pasokos-i-genitsaros/

https://www.news247.gr/politiki/dimokrates-to-neo-komma-tou-andrea-loverdou/

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%83%CF%89%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CE%A0%CE%91%CE%A3%CE%9F%CE%9A_2015

από τη σελίδα fb του John Antono

Αριστερά, ο αρχηγός της ισραηλινής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών κατά την 7η Οκτωβρίου 2023, αντιστράτηγος Ααρών Χαλίβα.

Δεξιά, ο επικεφαλής της ναζιστικής Βέρμαχτ, στρατάρχης Βίλχελμ Κάιτελ.

Ακολουθούν οι δηλώσεις του πρώτου, όπως μεταδόθηκαν τον Αύγουστο 2025 από ισραηλινό κανάλι:

«Το γεγονός πως υπάρχουν ήδη 50.000 νεκροί στη Γάζα είναι αναγκαίο και απαιτείται για τις επόμενες γενιές. Για καθετί που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου, για κάθε πρόσωπο που σκοτώθηκε στις 7 Οκτωβρίου, πρέπει να πεθάνουν 50 Παλαιστίνιοι. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για παιδιά. Δεν το λέω για λόγους εκδίκησης. Το λέω ως μήνυμα προς τις επόμενες γενιές. Χρειάζονται μια Νάκμπα [μαζική εκτόπιση, όπως το 1948] κάθε τρεις και λίγο, για να νιώθουν το κόστος. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, σε τούτη την αναστατωμένη γειτονιά».

Πηγή: The Times of Israel, 16/08/2025 (https://www.timesofisrael.com/former-idf-intel-chief-oct.../)

Τώρα, ακολουθεί η απόρρητη Διαταγή 287 του δεύτερου προς τους υφισταμένους του (16/9/1941, Νο.2060/41) ή, εν συντομία, το «Διάταγμα Εξιλέωσης» [Sühnebefehl (OKW)]*:

Το παραθέτω πρώτα στα γερμανικά, ενώ ακολουθεί η ελληνική μετάφραση:

“Um die Umtriebe im Keime zu ersticken, sind beim ersten Anlaß unverzüglich die schärfsten Mittel anzuwenden (...). Als Sühne für ein deutsches Soldatenleben muß in diesen Fällen im allgemeinen die Todesstrafe für 50 bis 100 Kommunisten als angemessen gelten. Die Art der Vollstreckung muß die abschreckende Wirkung noch erhöhen.”

«Προκειμένου να κατασταλούν αυτές οι αναταραχές εν τη γενέσει τους, τα πιο σκληρά μέτρα πρέπει να εφαρμόζονται αμέσως με το πρώτο σημάδι κινδύνου (...). Ως εξιλέωση για την απώλεια της ζωής ενός Γερμανού στρατιώτη, σε αυτές τις περιπτώσεις, η θανατική ποινή για 50 έως 100 κομμουνιστές πρέπει γενικά να θεωρείται κατάλληλη. Ο τρόπος εκτέλεσης πρέπει να ενισχύει περαιτέρω το αποτρεπτικό αποτέλεσμα»

(Πηγή: https://de.wikipedia.org/wiki/S%C3%BChnebefehl_%28OKW%29...)

Η παραπάνω διαταγή συζητήθηκε και στη Δίκη της Νυρεμβέργης, όταν ο Κάιτελ βρισκόταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου (τα πρακτικά τής δικασιμου τής 6/4/1946 μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ: https://avalon.law.yale.edu/imt/04-06-46.asp.... Το επίμαχο απόσπασμα είναι στη σελ. 618)

Επίσης, στα πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης γίνεται αναφορά σε πρακτική εφαρμογή του "Διατάγματος Εξιλέωσης" σε περιπτώσεις αντιστασιακής δραστηριότητας στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί παρατίθεται στα αγγλικά η καταγραφή των αντιποίνων από τη Βέρμαχτ:

"Από μια κακόβουλη και αιφνιδιαστική επίθεση, Γερμανοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους (...). Ως εξιλέωση, 100 Σέρβοι από όλες τις τάξεις του πληθυσμού πυροβολήθηκαν μέχρι θανάτου. Στο μέλλον, 100 Σέρβοι θα πυροβολούνται (...) για κάθε Γερμανό στρατιώτη που τραυματίζεται ως αποτέλεσμα αιφνιδιαστικής επίθεσης που διεξάγουν Σέρβοι."

Και τα γνωστά, τα καθ' ημάς

Τα συμπεράσματα δικά σας.

από τον 902.gr

Από ένα μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στέλνουν μήνυμα ενάντια στην βαρβαρότητα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ενάντια στα ανοσιουργήματα που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα με την στήριξη των συμμάχων του.

Με μια συντονισμένη κινητοποίηση, νωρίς το πρωί, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ανέβηκαν στην Ακρόπολη και σήκωσαν δυο πανό προς την πλευρά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, γραμμένα στα ελληνικά και στα αγγλικά: Να σταματήσει η γενοκτονία. Καμία συνεργασία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Λευτεριά στην Παλαιστίνη γράφουν τα πανό του ΚΚΕ.

Εκατοντάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, με τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν, πλαισίωσαν τα δυο πανό, καλώντας τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, την  Ευρώπη σε όλο τον κόσμο να γιγαντώσουν την πάλη για να πάψει η κτηνωδία στη Γάζα για να σταματήσει κάθε στήριξη και συνεργασία με τους φονιάδες του παλαιστινιακού λαού, να καταδικαστούν ΗΠΑ ΝΑΤΟ ΕΕ. Να αναγνωριστεί παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.

Ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Βουλευτής σε δήλωση του από τον χώρο της κινητοποίησης τόνισε:

«Από εδώ, από το παγκόσμιο μνημείο πολιτισμού, την Ακρόπολη, καταγγέλλουμε την απανθρωπιά και τη βαρβαρότητα του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ ενάντια στη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης που συντελείται μαζί με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Κανείς δεν μπορεί να μένει σιωπηλός. Χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη του λαού με απαίτηση από την κυβέρνηση να σταματήσει κάθε συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και να αναγνωριστεί το κράτος της Παλαιστίνης σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση που έχει πάρει η Βουλή το 2015».

Μεσάνυχτα της 17ης προς 18ης Σεπτέμβρη του 2013 …

Ο Παύλος Φύσσας πέφτει νεκρός μαχαιρωμένος από το χρυσαυγίτη Γ.Ρουπακιά, μετά από οργανωμένη επίθεση εναντίον του Φύσσα και της παρέας του από τάγμα εφόδου του πυρήνα Νίκαιας της Χρυσής Αυγής.

Η δολοφονία αυτή ξεγυμνώνει τη ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής αποκαλύπτοντας πλέον και στον πιο ανυποψίαστο την εγκληματική της φύση.

Αμέσως ξεσηκώνεται ένα τεράστιο κύμα αντιδράσεων εναντίον της ναζιστικής συμμορίας και αναγκάζει ακόμη και την κυβέρνηση Σαμαρά να πάρει μέτρα εναντίον της, βλέποντας πως οι ναζί δεν της αφήνουν πλέον άλλα περιθώρια ανοχής.

Ο Παύλος Φύσσας γίνεται ένα παγκόσμιο σύμβολο του αντιφασιστικού αγώνα και η μητέρα του, η Μάγδα Φύσσα, παίρνει τη θέση του Παύλου, δίπλα σε κάθε αγώνα, δίπλα σε κάθε κυνηγημένο και απέναντι στο άδικο

Χθες, 17 Σεπτέμβρη, ο πολυχώρος των Λιπασμάτων στη Δραπετσώνα έγινε, όπως κάθε χρόνο τέτοια μέρα, τόπος τιμής και μνήμης στον Παύλο Φύσσα

Εκεί, ήταν και η Μάγδα Φύσσα που μίλησε και συγκίνησε για μια ακόμη φορά:

«Αυτή είναι η πιο δύσκολη στιγμή του Σεπτέμβρη και εγώ στη μόνη θέση που δεν θα ήθελα να βρίσκομαι. Δώδεκα χρόνια τώρα θυμάμαι ότι αυτή είναι η ώρα του παγωμένου χρόνου, του πόνου, του φευγιού σου παιδί μου.

Παύλο μου, γροθιά και φωτιά της καρδιάς μου, είναι η ώρα που με το αίμα σου έριξες άπλετο φως, διαλύοντας τις σκιές, που μέχρι και σήμερα, κρύβονται στους υπονόμους. Σέρνονται στις λάσπες, τρέφονται με δηλητήριο. Τρέμουν στο άκουσμα σου, λυσσάνε με την αθανασία σου.

Παύλο μου, σε πήρανε μακριά μου παιδί μου. Και ενώ τα λόγια στερεύουν, όλα αυτά που νιώθω για σένα κάθε στιγμή δυναμώνουν όλο και περισσότερο. Γεννιέσαι ξανά μέσα μου κάθε μέρα που πάει να ξημερώσει. Σε ακούω να μου μιλάς, να μου γελάς, να θυμώνουμε για χαζά ο ένας με τον άλλο. Δεν ήξερα πόσο πολύ μπορεί να μου λείπουν όσα χαζά κάναμε. Το έμαθα όμως με τον πιο άγριο τρόπο.

Οι φασίστες δολοφόνησαν τον παιδί μου, ξερίζωσαν την καρδιά μου, βύθισαν στο πένθος την οικογένειά μας. Αυτό είναι ότι χρειάζεται να ξέρετε για τον λόγο που με βλέπετε και φέτος εδώ μπροστά σας και θα με βλέπετε για όσο υπάρχω.

Γιατί ο Παύλος μου δολοφονήθηκε αλλά δεν πέθανε. Το βλέπω στα μάτια σας και σήμερα σε μια αντιφασιστική φλόγα – ασπίδα για να μην χαθεί κανένα άλλο παιδί από μαχαίρι φασίστα.

Δε θέλω να βλέπετε το παιδί μου σαν ήρωα, θέλω να τον νιώθετε σαν έναν άνθρωπο που αγωνιζόταν. Που στα λίγα χρόνια της ζωής του πάλευε για το δίκιο και αυτό να κάνετε και εσείς. Να μη σιωπάτε μπροστά στο άδικο. Να σηκώνετε σημαίες της Παλαιστίνης, να μη σταματήσετε να μιλάτε για το έγκλημα στην Πύλο και στα Τέμπη, για εκείνον που δολοφονήθηκε επίσης έναν Σεπτέμβρη, στη βιτρίνα ενός μαγαζιού στη Γλάδστωνος. Έτσι τιμάμε εμείς τους νεκρούς μας, έτσι τους κρατάμε ζωντανούς, έτσι μπορούμε να αντέξουμε τα τόσα τραύματα στην ψυχή μας.

Παύλο μου, λουλούδι που δε μαραίνεσαι, κύμα που σπας βράχους, θα περιμένω και σήμερα να γυρίσεις στην πόρτα το κλειδί. Θα κοιτάξω το σαλόνι, θα θέλω να σε ρωτήσω αν έφαγες, θα ψάξω να σε αγκαλιάσω.

Και έτσι κυλάν τα χρόνια. Προσπαθώντας κάθε ημέρα να θυμηθείς μία μυρωδιά, ένα άγγιγμα, χαϊδεύοντας φωτογραφίες – με δάκρυα – πάνω από το αγαπημένο σου φαγητό.

Παυλή μου, βροχή που λιώνεις τους πάγους στην καρδιά μου, είμαι ήρεμη γιατί ξέρω πως νιώθεις το πόσο σε λάτρεψα και σε λατρεύω.

Ξέρω ότι σήμερα δε θα έρθεις γιατί ταξιδεύεις μαζί με τα αδέρφια σου και τους συντρόφους σου για να δώσεις ένα σήμα ζωής σε μία χώρα που βάλλεται από τους φασίστες, που σκοτώνεται. Οδεύεις προς τη Γάζα, ταξιδεύεις, είσαι μεσοπέλαγα. (σσ: αναφορά σε ένα πλοία που συμμετέχουν στο διεθνή στόλο για τη Γάζα και πήρε το όνομα «Παύλος Φύσσας»)

Σας ευχαριστώ παιδιά που είσαστε σήμερα εδώ. Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου που τη γεμίζετε αγάπη, που με νιώθετε μάνα σας και το παιδί μου αδερφό σας. Μακάρι να μπορούσα να σας αγκαλιάσω όλους.

Όπως είπε και ο Παύλος: ”Θέλω να βλέπω να γελάς γιατί δε μείνανε πολλά για εμάς – Κόντρα μονάχα έτσι θα τους πας, αν σε βλέπουν να γελάς”.

Να είστε καλά. Να είστε αντιφασίστες. Να είσαστε άνθρωποι αλληλέγγυοι. Και φυσικά λευτεριά στον βασανισμένο λαό της Παλαιστίνης. Να είστε καλά, από καρδιάς»

Την ίδια ημερομηνία, 31 χρόνια νωρίτερα, στις 17 Σεπτεμβρίου του 1982, είχε φύγει ο Μάνος Λοΐζος. Αυτός που μας έμαθε να τραγουδάμε το  «…κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει /  δεν θα περάσει ο φασισμός»

Στις 17 Σεπτεμβρίου 1948, η Εβραϊκή τρομοκρατική οργάνωση Lehi (ή αλλιώς Stern Gang από τον ιδρυτή της Avraham Stern) δολοφονεί τον μεσολαβητή του ΟΗΕ για την επίτευξη ειρνηνικής λύσης στο Παλαιστινιακό ζήτημα, Σουηδό κόμη Folke Bernadotte

Λίγους μήνες πριν, στις 20 Μαΐου 1948, ο Bernadotte είχε διοριστεί «Μεσολαβητής των Ηνωμένων Εθνών στην Παλαιστίνη».  Ήταν η πρώτη επίσημη μεσολάβηση στην ιστορία του ΟΗΕ. Αυτό είχε κριθεί απαραίτητο, λόγω της άμεσης βίας που ακολούθησε το Σχέδιο Διχοτόμησης των Ηνωμένων Εθνών για την Παλαιστίνη και την επακόλουθη μονομερή Διακήρυξη Ανεξαρτησίας του Ισραήλ.

Υπό αυτή την ιδιότητα, ο Bernadotte κατάφερε να επιτύχει μια αρχική εκεχειρία κατά τον επόμενο Αραβο-Ισραηλινό Πόλεμο του 1948 και έθεσε τις βάσεις για την Υπηρεσία Αρωγής και Έργων των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους Πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή.

Η συμμορία του Stern όμως, έβλεπε τον Bernadotte ως μαριονέτα των Βρετανών και των Αράβων και φοβήθηκε ότι η ισραηλινή ηγεσία θα συμφωνούσε με τις ειρηνευτικές προτάσεις του Bernadotte. Η ομάδα του Stern δεν γνώριζε ότι η ισραηλινή κυβέρνηση είχε ήδη αποφασίσει να απορρίψει το σχέδιο του Bernadotte και να επιλέξει τη στρατιωτική δράση

Την επομένη της δολοφονίας,  το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών καταδίκασε τη δολοφονία του Bernadotte ως «μια άνανδρη πράξη που φαίνεται να διαπράχθηκε από μια εγκληματική ομάδα τρομοκρατών στην Ιερουσαλήμ ενώ ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών εκπλήρωνε την ειρηνευτική του αποστολή στους Αγίους Τόπους».

Η σουηδική κυβέρνηση πίστευε ότι ο Bernadotte είχε δολοφονηθεί από ισραηλινούς κυβερνητικούς πράκτορες, επιτέθηκε δημόσια στην ανεπάρκεια της ισραηλινής έρευνας και έκανε εκστρατείες ανεπιτυχώς για να καθυστερήσει την ένταξη του Ισραήλ στα Ηνωμένα Έθνη. Το 1950, η Σουηδία αναγνώρισε το Ισραήλ, αλλά οι σχέσεις παρέμειναν παγερές

Τρεις ημέρες μετά τη δολοφονία του Bernadotte, και κάτω από τη διεθνή κατακραυγή,  η ισραηλινή κυβέρνηση κήρυξε την Lehi τρομοκρατική οργάνωση. Πολλά μέλη της Lehi συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση. Ωστόσο, το Κρατικό Συμβούλιο ανακοίνωσε σύντομα γενική αμνηστία για τα μέλη της Lehi και αφέθηκαν τελικά ελεύθεροι

Η ανεξέλεγκτη δράση των εβραϊκών παραστρατιωτικών οργανώσεων, έπρεπε να λήξει, καθώς ήδη από τις 14 Μαΐου 1948 είχε ανακηρυχθεί η ίδρυση του κράτους του Ισραήλ και η ισραηλινή κυβέρνηση είχε αποφασίσει να διαλύσει αμέσως τις υπόγειες οργανώσεις και να τις εντάξει στον υπό δημιουργία εθνικό στρατό. Δεν ήταν μια εύκολη διαδικασία, καθώς υπήρχαν αντιστάσεις, η δολοφονία όμως του Bernadotte επιτάχυνε τις διαδικασίες.

Από εκεί και μετά, οι εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις θα δρούσαν στα πλαίσια ενός εθνικού στρατού, του περιβόητου πλέον IDF. Η τρομοκρατική όμως δράση του Ισραήλ δε θα σταματούσε και θα συνεχιζόταν. Και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Τρομοκρατικό και εκδικητικό μαζί.

της Μαρίας Νάτση

Καλοστημένο σκηνικό, καλοδουλεμένοι διάλογοι και αρκετοί κομπάρσοι δημοσιογράφοι έδωσαν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα ιλαροτραγωδίας στην Διεθνή Έκθεση (Κυβερνητικού) Θιάσου η οποία έκλεισε προχθές, ημέρα Κυριακή, την αυλαία της με μεγάλη επιτυχία, όπως φροντίζει να μας ενημερώσει η κρατική τηλεόραση.

Τα λόγια  του πρωταγωνιστή για την κατάσταση της χώρας,  θα μπορούσαν  να γεννήσουν  στίχους  του Σουρή, αποσπάσματα από τον  Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ ή τους διαλόγους στον θρυλικό Μπακαλόγατο με τον Ζήκο να λέει στον Κιτσάρα που τόλμησε να ζητήσει κασέρι  (που, παρεμπιπτόντως, έχει φτάσει πλέον περί τα 20 ευρώ το κιλο) : "Κασεράκι; Γιατί, έτρωγες και στο χωριό σου κασεράκι, που κόβατε τον πατσά με το ψαλίδι; "

Τι να πρωτογράψουμε για όλα όσα ακούσαμε. Μερικές φορές πιστεύεις πως είναι μάταιος κόπος. Άλλες φορές, πως δεν αξίζει να ασχολείσαι με ασχήμιες. Και, τελικά, έτσι, σαν ημερολόγιο, παίρνουμε την απόφαση να καταγράψουμε όσα μας έκαναν εντύπωση από τον άνθρωπο που παριστάνει τον πρωθυπουργό, διατηρώντας πάντα  τη σκωπτική μας διάθεση

"Κάποιοι συνταξιούχοι δουλεύουν για να αισθάνονται παραγωγικοί και δημιουργικοί" 

Ναι καλά ακούσατε. Έλα κι εσύ λοιπόν  στην Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων  Μητσοτάκης.  

Κηπουρική, περπάτημα, εγγόνια; Ξέχασέ τα… είναι όλα  ξεπερασμένα ...

Ξέχασέ τα και πιάσε το μυστρί, τη σφουγγαρίστρα, το κατσαβίδι, το τιμόνι και εάν είσαι από τους τυχερούς, απλά το πληκτρολόγιο.

Δεν πειράζει που υπάρχει ανεργία στους νέους. Κράτα εσύ τη θέση εργασίας που σε κάνει ευτυχισμένο.

Εδώ, στη Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων Μητσοτάκης, δεν θα αναγκαστείς να εγκαταλείψεις βάναυσα τη ζωογόνα ρουτίνα των 40 χρόνων εργασίας και ούτε θα βρεις το χρόνο να πλήξεις

"Πολλοί νέοι επιλέγουν (!) να κάνουν δύο δουλειές. Παλιά εργάζονταν σε δύο διαφορετικές δουλειές, τώρα μπορούν να δουλεύουν 13 ώρες στον ίδιο εργοδότη. Γιατί είναι  αυτό αντιεργατικό; "

Αντιεργατικό; Όχι βέβαια. Πού να  αλλάζεις γαλέρα πάνω στη φούρια της δουλειάς.

 13 ώρες εργασίας, πρόσθεσε και τα διαλείμματα που με νόμο  ψήφισες να εξαιρούνται του ωραρίου, συν το χρόνο μετακίνησης, πάμε στις 15 ώρες.

Σου έμειναν 9 ώρες. Γιατί να τις χαραμίσεις σε μετακινήσεις; Πού να πηγαίνεις σπίτι σου για ύπνο; Μείνε στη γαλέρα. Κοιμήσου εκεί. Μια νέα τάση στην αγορά εργασίας γεννιέται : Mitsotakis sleep over...

Πάρε ξαπλώστρα παραλίας. Κι αν δεν έχεις, γιατί δεν προλαβαίνεις να πας στη θάλασσα, αυτοσχεδίασε με δύο καρέκλες ή ακόμα καλύτερα ακολούθησε τη μόδα της αναπληρώτριας καθηγήτριας και κοιμήσου  στο αμάξι. Αν φυσικά έχεις.

Κι επειδή δεν θα είσαι μόνος στη γαλέρα της 13ωρης εργασίας, ένα πιτζάμα πάρτυ με τους συναδέλφους επιβάλλεται.

Τι σε ακούω να λες; «Η υπερβολική εργασία είναι το χειρότερο είδος καταναγκασμού, γιατί κλέβει απ’ τον άνθρωπο τον χρόνο να είναι άνθρωπος;»   Άσε τις φιλοσοφικές ανοησίες του Άρθουρ Σοπενχάουερ και άκου τον Κυριάκο που ξέρει το καλό σου και στηρίζει την επιλογή σου.

Ναι, επιλογή σου είναι το 13ωρο, να το θυμάσαι αυτό. Κι αν εσύ τώρα δυσκολεύεσαι, για  την επόμενη γενιά που δε θα έχει χρόνο να  διαβάσει τις πεσιμιστικές φιλοσοφίες του  Άρθουρ, τις κοινωνικές ανησυχίες του  Ντοστογιέφσκι και του Τολστόι, αλλά ούτε και θα έχει χρόνο να προβληματιστεί, το 13ωρο θα φαίνεται φυσιολογικό. Ίσως μάλιστα και λίγο.

" Δεν θα επιτρέψω σε μία πολύ μικρή μερίδα συνδικαλιστών να ακυρώσουν την εικόνα του ΕΣΥ.  Έχουν μία ντουντούκα με την οποία επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια και δεν μπορείς να συνομιλήσεις μαζί τους".

Εδώ, το σενάριο απαξίωσης  των διαμαρτυρόμενων Διευθυντών Κλινικών αλλά και κάθε μάχιμου μέλους του υγειονομικού προσωπικού είναι αδύναμο. Ευτυχώς συμπληρώνεται ικανοποιητικά  από τον "αδιευκρίνιστο"  Άδωνη ο οποίος με το μελίρρυτο στόμα του και την διατυμπανίζουσα αρχαιομάθεια,  τους αποκαλεί "αχαΐρευτους"  εκ της τουρκικής λέξης hayir (προκοπή)

Πλειστηριασμοί, κόκκινα δάνεια, προστασία πρώτης κατοικίας; Πέρασαν και δεν μας άγγιξαν...

Άλλωστε, με μια κατοικία θα ασχοληθούμε; Να ήταν 39 όπως  του πρωταγωνιστή μας, θα άξιζε τον κόπο.

Όσο για τα δάνεια, ε ναι...800 ευρώ δάνειο έχεις και δεν μπορείς να το πληρώσεις, θέλεις και σπίτι; Άντε, γιατί πολύ αέρα έχετε πάρει όλοι. Οι εκπρόσωποι της κυβέρνησης μας το έχουν τονίσει σε κάθε ευκαιρία. Είναι πολύ μεγάλο, λέει, το ποσοστό των Ελλήνων που έχουν δικό τους σπίτι. Καιρός να μειωθεί

Και, επιτέλους, πώς θα επιβιώσει η τράπεζα; Κάπως πρέπει να πάρει τα λεφτά της και αυτή. Από πού θα τα πάρει; Από τη Νέα Δημοκρατία που χρωστάει 500 εκατομμύρια; Τι να πρωτοδώσει κι αυτός ο Μητσοτάκης;

«Δεν γνωρίζω το θέμα καν. Δεν είμαι σε θέση να σας απαντήσω».

Μα γιατί να γνωρίζει ο πρωθυπουργός για τη μη εναρμόνιση της χώρας με την Ευρωπαϊκή Οδηγία για τη μείωση μέχρι και μηδενισμό του ΦΠΑ στα τρόφιμα και στα φάρμακα και αύξηση του ορίου απαλλαγής ΦΠΑ για μικρές επιχειρήσεις με τζίρο ως 85.000€, για την οποία η Κομισιόν έχει απειλήσει πως θα παραπέμψει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;

Δεν οφείλει να γνωρίζει. Το έχει πει άλλωστε και παλαιότερα για το δυστύχημα στα Τέμπη. «Δεν γνωρίζω και δεν οφείλω να γνωρίζω»

Ούτε για τον ΟΠΟΚΕΠΕ γνωρίζει. Ούτε για τα Τέμπη γνωρίζει. Ούτε για την υποχρέωση να μειώσει τον ΦΠΑ γνωρίζει. Ούτε για τη γενοκτονία στη Γάζα γνωρίζει

Πιστός στο πλατωνικό ρητό, ο πρωθυπουργός της χώρας, εν οίδε: ότι ουδέν οίδε

Και μαζί μ αυτόν, έτσι πορεύονται και οι θεατές της παράστασης

Χωρίς να γνωρίζουν, χωρίς να οφείλουν να γνωρίζουν, χωρίς να ενδιαφέρονται να μάθουν.

Καμιά φορά βέβαια τους ακούς να παραπονιούνται και να προσπαθούν να βρουν τι φταίει:

“Φταίει το ζαβό το ριζικό μας …φταίει ο Θεός που μας μισεί …φταίει το κεφάλι το κακό μας …φταίει πρώτ’ απ’ όλα το κρασί!”

Ποιός φταίει; ποιός φταίει; Κανένα στόμα δεν το ’βρε και δεν το ’πε ακόμα.

Έτσι στη σκότεινη ταβέρνα

πίνουμε πάντα μας σκυφτοί.

Σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα

όπου μας έβρει μας πατεί.

Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,

προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!

Κυρίες και κύριοι, καληνύχτα!

Έφυγε χθες από τη ζωή, σε ηλικία 89 ετών, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ένας από τους πιο  γοητευτικούς και αγαπητούς πρωταγωνιστές του αμερικανικού κινηματογράφου, κάνοντας τη σημερινή αρθρογραφία να χρησιμοποιεί το τετριμμένο κλισέ για το τέλος μιας εποχής

Οι εποχές όμως δεν τελειώνουν με το θάνατο των ανθρώπων που τις αντιπροσωπεύουν. Έχουν πεθάνει ήδη πριν από αυτούς, δίνοντας τη θέση τους σε άλλες εποχές.

Μπορεί πράγματι ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ να φέρνει στο νου μας έντονα τη δεκαετία του ’70, με τις πολύ σπουδαίες ταινίες που πρωταγωνίστησε, όπως "Τα Καλύτερά μας Χρόνια" (Σίντνεϊ Πόλακ, 1973),  "Το Κεντρί" (Τζορτζ Ρόι Χιλ, 1973), που οποίο έδωσε στον Ρέντφορντ τη μοναδική υποψηφιότητα της καριέρας του για α' ανδρικό ρόλο, τις "Τρεις Μέρες του Κόνδορα" (Σίντνεϊ Πόλακ, 1975) ή το βασισμένο στο σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ "Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου" (Α. Τζ. Πακούλα, 1976).

Δεν σταμάτησε όμως μέχρι και τα τελευταία χρόνια να δημιουργεί καλλιτεχνικά και ως ηθοποιός και ως σκηνοθέτης, παίρνοντας μάλιστα το μοναδικό του Όσκαρ για τη σκηνοθεσία της ταινίας «Συνηθισμένοι άνθρωποι» του 1980

Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ όμως, δεν ήταν μόνο ένας σπουδαίος ηθοποιός και σκηνοθέτης, αλλά είχε ευρύτερα ενδιαφέροντα. Το  Sundance Film Festival, που ίδρυσε στις αρχές της δεκαετίας του ’80, προώθησε αυτό που αποκαλούμε σήμερα ανεξάρτητο κινηματογράφο, δίνοντας βήμα και αναδεικνύοντας δεκάδες δημιουργούς που στη συνέχεια έγραψαν τη δική τους ιστορία,  όπως ο Κουέντιν Ταραντίνο, ο Στίβεν Σόντερμπεργκ και οι Ίθαν και Τζόελ Κοέν.

«Το Sundance δεν είναι απλώς για να προβάλλουμε ταινίες. Ο σκοπός είναι να ακούγονται φωνές που το σύστημα προσπαθεί να φιμώσει», είχε δηλώσει ο ίδιος.

Παράλληλα, ο Ρέντφορντ χρησιμοποίησε τη φήμη του ως εργαλείο για προώθηση περιβαλλοντικής και κοινωνικής συνείδησης,

Αντιτάχθηκε σε μεγάλα έργα που απειλούσαν τα τοπία της Γιούτα και στήριξε για δεκαετίες οργανώσεις, όπως το Natural Resources Defense Council.

Το 2016, όταν οι φυλές των Σιου και άλλων ιθαγενών διαμαρτύρονταν κατά της κατασκευής του πετρελαιαγωγού Dakota Access, ο Ρέντφορντ είχε δηλώσει:

«Όταν μια κοινότητα λέει “αρκετά”, δεν μπορούμε να κοιτάμε αλλού. Η σιωπή μας είναι συνενοχή»

Υπήρξε επίσης υποστηρικτής του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, των δικαιωμάτων των ιθαγενών πληθυσμών, της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, αλλά και της ελευθερίας του Τύπου, ενώ είχε ασκήσει πολλές φορές κριτική για την υπονόμευση της δημοκρατίας στις ΗΠΑ.

Σε συνέντευξη το 2017, κατά τη διάρκεια της πρώτης προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ, είχε δηλώσει ότι «η πολιτική βρίσκεται σε πολύ σκοτεινή φάση αυτή τη στιγμή» και ότι ο Τραμπ θα έπρεπε «να παραιτηθεί για το καλό όλων μας».

Ενώ σε πιο πρόσφατη συνέντευξη είχε δηλώσει πως «Αντιμετωπίζουμε μια κρίση που δεν πίστευα ότι θα ζήσω ποτέ: μια δικτατορική επίθεση του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ σε όλα όσα πρεσβεύει αυτή η χώρα»

Μία από τις πιο γνωστές  ταινίες που έχει πρωταγωνιστήσει ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ είναι "Τα Καλύτερά μας Χρόνια" (The Way We Were)  του 1973 με συμπρωταγωνίστρια την Μπάρμπρα Στρέιζαντ

Σε ένα απόσπασμα από την αυτοβιογραφία της που έχει τίτλο «My Name is Barbra», η διάσημη τραγουδίστρια και ηθοποιός θυμάται, μεταξύ άλλων, τη συνεργασία τους στην εν λόγω ταινία και δίνει χρήσιμες πληροφορίες για το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του Ρέντφορντ

... ΜΕ ΕΛΚΥΕ ΟΧΙ λόγω της εμφάνισής του... οι άντρες με ξανθά μαλλιά και γαλάζια μάτια δεν ήταν ποτέ ο τύπος μου. Τον θεωρούσα φυσικά πολύ όμορφο... υπέροχο σαγόνι... τέλεια οδοντοστοιχία. Αλλά αυτό που με γοήτευε περισσότερο στον Μπομπ [Ρέντφορντ] ήταν η πολυπλοκότητά του. Ποτέ δεν ήξερες τι σκέφτεται, και αυτό αυτομάτως καθιστά συναρπαστικό το να τον παρακολουθείς στην οθόνη.

Όπως οι μεγαλύτεροι σταρ του σινεμά, ο Μπομπ κατανοεί τη δύναμη της αυτοσυγκράτησης. Ποτέ δεν θα σου δοθεί εξ ολοκλήρου... και αυτό είναι το μυστήριο... αυτό είναι που σε κάνει να θέλεις να συνεχίσεις να τον κοιτάς.

Ο Μπομπ είναι αυτός ο σπάνιος συνδυασμός... ένας διανοούμενος καουμπόι... ένας χαρισματικός σταρ που είναι επίσης ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Αλλά είναι σχεδόν απολογητικός για την εμφάνισή του, και αυτό μου άρεσε σ' αυτόν. Έτσι ήθελα οπωσδήποτε τον Ρέντφορντ για τον ρόλο του Χάμπελ στην ταινία. Αλλά εκείνος τον απέρριψε.

Δεδομένου ότι ο Σίντνεϊ [Πόλακ] και ο Μπομπ ήταν τόσο κοντά, η ελπίδα μου ήταν ότι ο Σίντνεϊ θα μπορούσε με κάποιον τρόπο να τον πείσει. Ήταν τόσο επίμονος όσο και εγώ, επειδή και οι δύο πιστεύαμε ότι μόνο ο Ρέντφορντ θα μπορούσε να κάνει την ταινία να πετύχει. Είναι σαν να παίζεις τένις... Ήξερα ότι το δικό μου παιχνίδι θα ανέβαινε μόνο όταν είχα απέναντί μου έναν δυνατό παίκτη.

Αλλά ο Μπομπ ανησυχούσε ότι το σενάριο ήταν τόσο επικεντρωμένο στην Κέιτι ώστε ο χαρακτήρας του Χάμπελ δεν είχε αναπτυχθεί επαρκώς. (Είχε δίκιο). Ο Μπομπ ρώτησε τον Σίντνεϊ: «Ποιος είναι αυτός ο τύπος; Είναι απλά ένα αντικείμενο... Σα να μη θέλει τίποτα». Κατά τη γνώμη του, ήταν ένας χαρακτήρας «ρηχός και μονοδιάστατος. Όχι πολύ αληθινός».

Ήθελα ο Μπομπ να είναι ευχαριστημένος, γι' αυτό είπα στον Σίντνεϊ: «Δώστε του ό,τι θέλει. Γράψε περισσότερες σκηνές για να δυναμώσει ο χαρακτήρας του. Κάνε τον ισότιμο». Έτσι, ο Σίντνεϊ προσέλαβε δύο εξαιρετικούς σεναριογράφους, τον Ντέιβιντ Ρέιφιελ και τον Άλβιν Σάρτζεντ, για να ενισχύσουν τον ρόλο του Μπομπ και να εμβαθύνουν κάτω από αυτό την αστραφτερή επιφάνεια. Ζήτησα από το στούντιο να τον πληρώσει ό,τι ήθελε. Αλλά η απάντηση του Μπομπ εξακολουθούσε να είναι αρνητική. Ήμουν συντετριμμένη.

Τελικά μετά από πολλούς κόπους είπε το ναι... Το φλερτ ήταν σκληρό, αλλά η αρχική του απροθυμία είχε μεγάλη επίδραση στο σενάριο και τελικά οδήγησε σε έναν πιο πλούσιο, πιο ενδιαφέροντα χαρακτήρα.

Ο Χάμπελ και η Κέιτι ήταν διαφορετικοί... πολύ διαφορετικοί. Εκείνος ήταν ο ξανθομάλλης, λακωνικός WASP χωρίς σαφείς πολιτικές προτιμήσεις και εκείνη ήταν η μελαχρινή, φωνακλού Εβραία με τις έντονες αντιπολεμικές απόψεις. Το σενάριο βασίστηκε στην ιδέα ότι τα αντίθετα έλκονται. Και αυτό ήταν αλήθεια.

Ο Μπομπ κι εγώ νιώθαμε πραγματική περιέργεια ο ένας για τον άλλον, και πιστεύω ότι αυτό βγαίνει στην οθόνη. Μια φορά με ρώτησε για το Μπρούκλιν. Πώς ήταν να μεγαλώνεις εκεί; Υποθέτω ότι νόμιζε ότι ήμουν κάπως εξωτική, αλλά για μένα, εκείνος που μεγάλωσε στην ηλιόλουστη Καλιφόρνια ήταν ο εξωτικός.

Ο Μπομπ ήταν πάντα μοναχικός και αυτό είναι μέρος της γοητείας του. Ούτε εγώ είμαι καλή στις κοινωνικές συναναστροφές. Αυτή ήταν μια ιστορία για δύο ανθρώπους που γνώριζαν ο ένας τον άλλον αλλά κινούνταν σε διαφορετικούς κύκλους, και νομίζω ότι ο Μπομπ και εγώ πήραμε ενστικτωδώς την απόφαση να μην περνάμε πολύ χρόνο μαζί στην αρχή. Θέλαμε η διαδικασία της ανακάλυψης να συμβεί στην οθόνη.

Ήταν πολύ διασκεδαστική η συνεργασία μας. Είχαμε αναπτύξει έναν πραγματικό σύνδεσμο και το κοινό το διαισθανόταν αυτό. Είναι δύσκολο να εξηγήσεις γιατί ένας συγκεκριμένος συνδυασμός δύο ηθοποιών λειτουργεί, αλλά σε μια συνέντευξη, ο Μπομπ προσπάθησε: «Η Μπάρμπρα... η θηλυκότητά της αναδεικνύει την αρρενωπότητα του άνδρα και η αρρενωπότητα της αναδεικνύει τη θηλυκότητα, τις ευάλωτες πτυχές, τον ρομαντισμό του, όπως θέλετε πείτε το»…

Αποχαιρετούμε κι εμείς τον γοητευτικό σταρ, τον σπουδαίο ηθοποιό, τον Οσκαρικό σκηνοθέτη, τον ιδρυτή του Φεστιβάλ Sundance, τον περιβαλλοντικό και κοινωνικό ακτιβιστή, τον πολιτικοποιημένο πολίτη Ρόμπερντ Ρέντφορντ, έχοντας στο νου μας την ερμηνεία του στην ταινία “Brubaker” του 1980. Εκεί που πιστεύουμε – ή θέλουμε να πιστεύουμε – πως ο μεγάλος σταρ ταυτίστηκε πλήρως με τον ήρωα που υπερασπίστηκε τους αδύναμους πολεμώντας την αδικία 

Πηγές

https://www.athinorama.gr/cinema/3060725/i-apoleia-tou-oskarikou-rompert-rentfornt-simatodotei-telos-epoxis/

https://www.lifo.gr/now/entertainment/pethane-sta-89-toy-o-rompert-rentfornt-star-toy-holigoynt-skinothetis-kai

https://www.lifo.gr/culture/vivlio/pote-den-ixeres-ti-skeftetai-i-mparmpra-streizant-gia-ton-rompert-rentfornt-stin

https://www.rosa.gr/kinimatografos/o-aktivistis-piso-apo-to-chryso-agori-tou-choligount-to-fainomeno-robert-rentfornt/?fbclid=IwdGRzaAM3EpRjbGNrAzcSfmV4dG4DYWVtAjExAAEeZDp8bcknXjokB-Sv3f9XrRUcxAKM2aBj5vfI-nF50DvzDvmFyPVUt3sNO_U_aem_QNaXZ3nwZ8_JOCABG2uWxg

«Ο Άδωνις είναι ένας από εμάς», λέει το διαφημιστικό σποτάκι του πρώην τηλεπωλητή νανογιλέκων, ελληνικής ιστορίας και αντισημιτικών βιβλίων.

Ο Άδωνις είναι ένας από εμάς, λέει το σποτάκι… «έξυπνος, εργατικός, συμπαθητικός, αποτελεσματικός, αξιοπρεπής, μορφωμένος, διορατικός, ετοιμόλογος, φιλικός, ειλικρινής, θαρραλέος, τσαμπουκάς, συνεπής, ανθρώπινος, αυθόρμητος …»

Μα πάνω από όλα …. μετριόφρων, ιδεολόγος, ανθρωπιστής και ανιδιοτελής, θα προσθέταμε εμείς

Ας μιλήσουμε όμως και λίγο σοβαρά.

Κάποιοι παρομοιάζουν τον Άδωνι με τον Καραγκιόζη. Ο Καραγκιόζης, όμως, εκτός από γελοίος, είναι και συμπαθής.

Κάποιοι άλλοι τον παρομοιάζουν με τον Χατζηαβάτη. Ο Χατζηαβάτης όμως, παρόλο που είναι σιχαμένος, δεν βγάζει γέλιο

Και οι δύο απόψεις έχουν κάποια βάση, εμείς όμως θα λέγαμε ότι ο Άδωνις είναι ένα υβρίδιο, ανάμεσα σε Καραγκιόζη και Χατζηαβάτη.

Και επειδή η παράδοση δεν πρέπει να μένει στατική, αλλά να εξελίσσεται παράλληλα με την εποχή της, προ(σ)καλούμε όσους Καραγκιοζοπαίχτες έχουν απομείνει, να εντάξουν στο θίασό τους και τη φιγούρα του Άδωνι. Μόνο κερδισμένοι έχουνε να βγούνε.

Και αυτοί και η παράδοση του Θεάτρου Σκιών, αλλά και εμείς

To “No other land” είναι μια ταινία-ντοκιμαντέρ, που γύρισαν ο Παλαιστίνιος δικηγόρος Basel Adra και ο Ισραηλινός δημοσιογράφος Yuval Abraham, σε μια προσπάθειά τους να δείξουν από τη μια τι συμβαίνει στα κατεχόμενα εδάφη της Παλαιστίνης και από την άλλη ότι  υπάρχει περιθώριο συνεννόησης μεταξύ των δυο λαών, των Ισραηλινών και των Παλαιτινίων

Όπως δήλωσε ο Ισραηλινός συνδημιουργός της ταινίας κατά τη διάρκεια απονομής του βραβείου Oscar στη συγκεκριμένη ταινία,  " Δεν βλέπετε ότι είμαστε αλληλένδετοι; Ότι ο λαός μου μπορεί να είναι πραγματικά ασφαλής εάν οι άνθρωποι του Basel είναι πραγματικά ελεύθεροι και ασφαλείς. Υπάρχει κι άλλος τρόπος. Δεν είναι αργά για τη ζωή, για τους ζωντανούς. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος".

Λίγες ημέρες μετά τη βράβευσή του, το Μάρτιο του 2025, ο Παλαιστίνιος δημιουργός συνελήφθη από τον Ισραηλινό στρατό μετά από επίθεση που δέχθηκε από εποίκους στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και απελευθερώθηκε τελικά με μώλωπες στο πρόσωπό του και αίμα στα ρούχα του,

Όπως αναφέρουν σήμερα ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης, ο Παλαιστίνιος δικηγόρος δέχτηκε ξανά επίθεση και αυτή τη στιγμή αγνοείται. Σύμφωνα με τον Yuval Abraham, έπειτα από επίθεση Ισραηλινών εποίκων στο χωριό του Basel Adra, Αλ Τουβάνι, στη νότια κατεχόμενη Δυτική Όχθη,  ο ισραηλινός στρατός πραγματοποίησε έφοδο στο σπίτι του Παλαιστίνιου  δικηγόρου

«Φοβάμαι πολύ για τον Basel αυτή τη στιγμή. Αυτό που συμβαίνει συχνά είναι ότι έποικοι επιτίθενται σε παλαιστινιακά χωριά και στη συνέχεια οι στρατιώτες στοχοποιούν τους Παλαιστίνιους», αναφέρει ο Abraham στο πρακτορείο ειδήσεων Efe.

Σε ανάρτησή του επίσης στην πλατφόρμα Χ,   ο Abraham προσθέτει ότι Ισραηλινοί έποικοι ξυλοκόπησαν αρκετούς συγγενείς του Basel Adra

Ας προσθέσουμε εδώ, παρεμπιπτόντως, ότι η ταινία “No other Land” πρόκειται να προβληθεί στον κινηματογράφο ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας στις 28 Σεπτέμβρη, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους που διεξάγεται κάθε χρόνο στην πόλη της Ραφήνας