Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Ο Άρης Πορτοσάλτε ρίχνει άπλετο φως και λύνει το μυστήριο της ματαίωσης της συνάντησης του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Τούρκο ομόλογό του, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν
Όπως εξηγεί στην προσωπική του εκπομπή στον ΣΚΑΪ, ο ίδιος ο Πορτοσάλτε, αγανακτισμένος, πήρε τηλέφωνο τον Ερντογάν και σε έντονο ύφος του είπε "Ρετζέπ Ταγίπ, πες αλεύρι, ο Κυριάκος σε γυρεύει".
Μετά από αυτό, η ματαίωση της συνάντησης ήταν αναμενόμενη. Τα υπόλοιπα είναι Ιστορία
Ο «MJ» είναι μία από τις ταινίες που θα παιχτούν το Σάββατο 27/9 στον κινηματογράφο ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας την πρώτη ημέρα του 6ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας
Η ταινία απέσπασε τα βραβεία σκηνοθεσίας, ανδρικής ερμηνείας, σκηνογραφίας, ενδυματολογίας και μακιγιάζ στο 47ο Φεστιβάλ της Δράμας
Η ταινία
Ο Μιχάλης ή MJ έχει εμμονή με τη δόξα, το χρήμα και τον μπασκετμπολίστα Μάικλ Τζόρνταν. Είναι τραγουδιστής της τραπ. «Είμαι φτιαγμένος για μεγαλεία! Είμαι ήδη το Νούμερο ένα! Γιατί όμως δεν μ' αγαπάνε;»
Η ταινία προβάλλει και διαχειρίζεται χωρίς διδακτισμό και αίσθημα ανωτερότητας ένα θέμα που έχει προκαλέσει ηθικό πανικό τα τελευταία χρόνια στην ελληνική κοινωνία
Ο σκηνοθέτης
Ο Γιώργος Φουρτούνης γεννήθηκε στη Ρόδο και μεγάλωσε στην Αθήνα. Παράλληλα με τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, σπούδασε Σκηνοθεσία. Το «MJ» είναι η τέταρτη μικρού μήκους ταινία του. Από τις προηγούμενες ταινίες του, το «Πίστομα» κέρδισε τον Χρυσό Διόνυσο στο Φεστιβάλ της Δράμας το 2011 και ο «Ίκαρος» το Βραβείο Σκηνοθεσίας στις Νύχτες Πρεμιέρας το 2015.
Εμείς, σταχυολογήσαμε, από δύο συνεντεύξεις που έδωσε ο σκηνοθέτης στο flix.gr και στο lifo.gr, κάποιες ενδιαφέρουσες ερωτήσεις και απαντήσεις, που βοηθούν στο να έρθουμε σε επαφή με το φαινόμενο της trap, που πολλοί από εμάς ενστικτωδώς αρνούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι
Δεν είναι η τραπ το πρόβλημα. Η τραπ είναι το σύμπτωμα. Δεν διαμορφώνει η τραπ την εποχή. Η εποχή διαμορφώνει την τραπ. Τα πρωϊνάδικα της τηλεόρασης, η Δεξιά και η Ακροδεξιά, το Ακραίο Κέντρο και όλοι αυτοί οι κύκλοι που προβάλλουν και αποθεώνουν τη Δύναμη και την Επιτυχία ως πρωταρχικές αξίες. Αν θέλουμε λοιπόν να χτυπήσουμε κάτι, δεν είναι το σύμπτωμά του, αλλά η αιτία του. Και η αιτία του γίνεται όλο και πιο δυνατή, αποκτώντας - πέρα από τα ταξικά, ρατσιστικά και σεξιστικά - και εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Ο φασισμός έρχεται ολοταχώς και η τραπ μπορεί να είναι η μουσική του.
Πώς επιλέξατε το θέμα της ταινίας σας, ποια ήταν η αρχική ιδέα, ποια η ανάγκη να αφηγηθείτε αυτή την ιστορία;
Κάποτε άκουγα τραπ σαν μια ένοχη απόλαυση. Τώρα τη σέβομαι. Πλέον ξέρω καλά πως η τραπ είναι πιο κοντά μας απ' ότι νομίζουμε. Για την ακρίβεια αντανακλά τις αξίες που έχει μια ολόκληρη κοινωνία --χρήμα, επιτυχία, κοινωνική ανέλιξη, μισαλλοδοξία. Η τραπ δεν εφηύρε αυτές τις αξίες, αλλά τις βρήκε και τις υπηρετεί πιστά και απροκάλυπτα. Αν αφαιρέσουμε το γκροτέσκο της συγκεκριμένης μουσική σκηνής, θα βρούμε και πίσω από τη δική μας μάσκα τις ίδιες αξίες, τους ίδιους πόθους. Και φυσικά υπάρχουν αυτοί που μας πουλάνε και μας αγοράζουν -- κι αυτό με τη δική μας συναίνεση. Γι' αυτό ήθελα να κάνω αυτή την ταινία, γιατί βλέπω εμένα και τους γύρω μου να πνιγόμαστε σε μια εστέτ ματαιοδοξία. Κι αυτή η κατάσταση δεν θα μπορούσε παρά να είναι τραγικά αστεία. Μπορεί να μη μας αρέσει, αλλά ένας τράπερ είναι το είδωλό μας στον καθρέφτη, ο πραγματικός μας ήρωας.
Γιατί έκανες μια ταινία για την τραπ;
[…] Σιγά-σιγά, όμως, συνειδητοποίησα πως η τραπ είναι πιο κοντά μας απ’ ό,τι πίστευα. Ενώ την έβλεπα ως κάτι αξιοπερίεργο, διασκέδαζα πάρα πολύ, είχα μια σύνδεση που δεν μπορούσα να εξηγήσω και τελικά άγγιζε και τον καλλιτεχνικό πυρήνα μου. Ας πούμε, στο σινεμά, αν με έναν μαγικό τρόπο βάζαμε στην εξίσωση το γκροτέσκο και πετούσαμε στον κάλαθο των αχρήστων τη σεμνότητα του δημιουργού, θα γινόταν αυτό ακριβώς το πράγμα – ποιος είναι πιο πετυχημένος, ποιος έχει τα περισσότερα βραβεία, ποιος τα περισσότερα εισιτήρια, ποιος την καλύτερη βαθμολογία στο letterboxd, ποιος είναι ο καλύτερος γενικότερα, κάτι σαν το Chevalier της Τσαγγάρη, Αυτό που για τους τράπερ είναι νόρμα, εμείς το συγκρατούμε με νύχια και με δόντια μέσα μας. Κι έτσι είπα να γράψω το σενάριο. Μπορεί να είναι για έναν τράπερ, αλλά ένιωθα πως έγραφα για μένα και τους ανθρώπους γύρω μου.
Προσωπικά, άρχισα να βρίσκω ενδιαφέρον στη φάση του τραπ όταν συνειδητοποίησα τα αμερικανικά σύμβολα στα οποία πάτησαν στο ξεκίνημα, και σταδιακά τα έκαναν ελληνικά. Π.χ. τα «μαύρα» λεφτά κυρίως από παράνομες δραστηριότητες, που ήταν ένας τρόπος να δείξουν ότι είναι πετυχημένοι, αλλά κόντρα στο σύστημα, ήταν ένας καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας, γιατί στην ουσία αυτή τους είχε θρέψει. Δεν ήθελαν να πληρώσουν φόρους γιατί το σύστημα τους είχε απορρίψει και δεν περίμεναν από πουθενά βοήθεια. Όλα ήθελαν να τα κάνουν μόνοι τους.
Με έναν περίεργο τρόπο η τραπ σκηνή είχε να κάνει με το όραμα σε μια χώρα που δεν είχε κανένα· η σκηνή αυτή είχε το ιδανικό όραμα γι’ αυτήν τη συνθήκη. Και, κυρίως, έδινε όραμα στον Έλληνα μικροαστό που φοβάται να πέσει και φαντασιώνεται την άνοδο σε μια περίοδο που δεν υπήρχαν διέξοδοι ούτε για τους νέους αλλά ούτε και για τους μεγαλύτερους. Αυτή η σκηνή σού έλεγε ότι ναι, αν εστιάσεις στον εαυτό σου και τους γαμήσεις όλους θα τα καταφέρεις. Κι αν δεν τα καταφέρεις, δικό σου το φταίξιμο. Εδώ που τα λέμε, αυτό λέει ακριβώς και ο καπιταλισμός, άρα μικρή η αμαρτία του τραπ.
Μετά πρόσεξα ότι τα τραπ κομμάτια ήταν το αντίθετο ακριβώς του λαϊκού τραγουδιού όπου έκλαιγαν συνήθως τη μοίρα τους. Δεν είχαν αυτολύπηση και πόνο, δεν είχαν καημό, αντιθέτως είχαν αυτοδοξασμό, περιαυτολογία, μιλούσαν για ηδονή και απόλαυση, επικράτηση έναντι των αντιπάλων και επίδειξη των συμβόλων της νίκης και της χλιδής ως αποτέλεσμα των χρημάτων που κέρδισαν με νόμιμους και παράνομους τρόπους. Μιλούσαν κυρίως για τη νίκη. Οι τράπερ ήρθαν σαν το flip side των λαϊκών.
Είναι ακριβώς το αντίθετο του Πλούταρχου, του Ρέμου, αυτής της περιόδου γενικά. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το ότι στη χρυσή εποχή των Ολυμπιακών Αγώνων και λίγο μετά, που η χώρα έμοιαζε να έχει λύσει όλα της τα προβλήματα και ταξιδεύαμε στο ηλιοβασίλεμα, οι όροι με τους οποίους αντιμετωπίζαμε τον συναισθηματικό μας κόσμο είναι «αγάπησα πολύ, έλα κοντά μου / χωρίσαμε, πόσο πολύ πονάω», δεν υπήρχε κανένα οικονομικό στοιχείο μέσα σ’ αυτό. Από τη στιγμή που κατέρρευσε όλο αυτό, έγινε ακριβώς το ανάποδο. Τα χρήματα έγιναν το ζητούμενο, ο έρωτας έγινε σεξ.
Είναι και η πρώτη γενιά που μεγάλωσε με το σεξ –το πορνό– στο λάπτοπ και το κινητό, το οποίο οδήγησε σε άλλου είδους εξοικείωση από αυτή που είχαν οι προηγούμενες γενιές, από την προεφηβική ακόμα ηλικία. Ήταν και η πρώτη φορά που κάποιος μίλαγε για σεξ τόσο ανοιχτά στην ελληνική μουσική, με τη γλώσσα του δρόμου.
Ήταν άλλη η πρόσβαση που είχες στα περιοδικά και στα DVD από αυτή που έχει σήμερα ένα παιδί –και όχι μόνο– από το κινητό. Το φοβερό είναι ότι πριν από δεκαπέντε χρόνια, πέρα από την οικονομική προσαρμογή της χώρας, έγινε και μια πολιτικοκοινωνική προσαρμογή που έχει να κάνει με τον φιλελευθερισμό· η αγορά άνοιξε σε πεδία που δεν υπήρχαν πριν στη χώρα. Πλέον, το πώς εκφράζεται κάποιος για το σεξ, το πώς το αντιλαμβάνεται, έχει επηρεαστεί καθοριστικά από το πορνό.
Το πορνό δεν άλλαξε μόνο τις σχέσεις αλλά και την αντίληψη γενικά για τα πράγματα. Όταν στο πορνό η γυναίκα είναι αντικείμενο, το παιδί θεωρεί ότι αυτό είναι ok, κι αυτό κάνει μεγαλύτερο κακό από τον σεξισμό που πιθανώς βλέπει στον περίγυρό του.
Δίνεται η αίσθηση πως δεν είναι μόνο το σεξ που μπορεί να αγοραστεί αλλά και και μια σχέση, ξεκάθαρα με όρους προϊόντος. Η ’90s φαντασίωση του «Nitro», του πλούσιου με το πούρο και τις γυναίκες στο κάμπριο, έχει λουμπενοποιηθεί και κατέλθει στις μάζες, και ανάλογα με το πορτοφόλι του καθενός υπάρχουν και οι αντίστοιχες πλατφόρμες με τις υπηρεσίες τους.
Έτυχε η τραπ να πέσει και πάνω στην εποχή της ορθότητας, που κάποιες λέξεις δεν μπορούσες να πλέον τις πεις δημόσια, γιατί, όπως κι αν τις χρησιμοποιήσεις, είναι κακοποιητικές.
Δεν νομίζω πως αυτό εμπόδισε, το αντίθετο. Μπορεί να έχουμε κατηγοριοποιήσει λέξεις ως κακοποιητικές, αλλά ο κακοποιητικός λόγος είναι κυρίαρχος. Ρίξτε μια ματιά στα περίπτερα. Ο λόγος των ακροδεξιών φυλλάδων έχει ποτίσει τα πάντα. Όσο πιστεύουμε ότι μπαίνουν κανόνες και περιορισμοί στην κοινωνία, το θηρίο φουντώνει. Το τραπ αντανακλά αυτή την αδυναμία. Η ηλικία παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, οι τράπερ είναι αθλητές που έχουν περιορισμένο χρόνο ύπαρξης και από ένα σημείο και μετά πρέπει να επανεφεύρουν τον εαυτό τους. Ο ηθικός πανικός είναι κι αυτός σημείο του καιρού μας, υπάρχει η ανάγκη να βγάλουμε τη ρετσινιά από πάνω μας, να πιστέψουμε πως δεν έχουμε σχέση με το τραπ αλλά ξέρουμε ότι έχουμε άμεση σχέση και με τη συγκεκριμένη σκηνή αλλά και με τις αξίες της. Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε με τίποτα τη φαντασίωση της ανέλιξης, δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε με τίποτα το ΠΑΣΟΚ και τον θρύλο του ΥΠΕΧΩΔΕ. Το τραπ συνεχίζει τον μύθο.
Δεν ήταν πλασματική η ευημερία των τράπερ, έβγαλε πολλά λεφτά η σκηνή, κάποιοι τουλάχιστον, έτσι άνοιξε ο δρόμος για να αναζωογονηθεί το ενδιαφέρον γενικά για το ελληνικό ραπ, για όλη την σκηνή που μέχρι το 2015 ήταν παγωμένη. Ούτε νούμερα υπήρχαν ούτε ενδιαφέρον, σε τέτοια κλίμακα.
Σίγουρα κάποιοι έβγαλαν χρήματα. Δεν θα μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Το τραπ αντικατέστησε το λαϊκό, τις πίστες και τα γαρύφαλλα. Εκεί που ο ράπερ ήταν στην καλύτερη συμπληρωματικός του λαϊκού τραγουδιστή, τώρα τα απομεινάρια των λαϊκών είναι συμπληρωματικά της τραπ σκηνής.
Μία από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες, το «Happiness» του Τοντ Σολόντζ, πολύ δύσκολα θα γυριζόταν σήμερα.
Ούτε η Μάχη του Αλγερίου του Ποντεκόρβο δεν θα μπορούσε να γίνει τώρα. Δεν είναι μόνο ο τρόπος γυρίσματος αλλά και το πώς βλέπουν αυτές οι ταινίες τη ζωή και τον κόσμο. Σήμερα νιώθουμε ότι πρέπει να μπούμε σε κουτάκια και υπό μία έννοια δεν πράττουμε πολύ διαφορετικά από το τραπ το ορθόδοξο. Νιώθουμε κι εμείς την ανάγκη να μπούμε σε συγκεκριμένο πλαίσιο γιατί, αν βγούμε από αυτό, είμαστε χαμένοι. Μέχρι τα ’90s και τα ’00s ο κόσμος τα έκανε και τα είδε όλα και μετά άρχισε να γίνεται συντηρητικός, οπότε και το τραπ ήταν ένα πράγμα που δεν μπορούσες να το αντιμετωπίσεις, το τοποθετούσες στο παραβατικό. Αν το τραπ είχε βγει δεκαπέντε και είκοσι χρόνια πιο νωρίς, ίσως να είχε διαφορετική αντιμετώπιση.
Το τραπ πεθαίνει στην Αμερική εμπορικά, βλέπεις ότι η μουσική βιομηχανία στρέφει το ενδιαφέρον της κάπου αλλού, στο τέκνο, στην κάντρι. Και οι μαύροι που έκαναν τραπ έχουν αντικατασταθεί από εθνικιστικές κραυγές του στυλ «ζήτω η Αμερική». Δεν θα αργήσουμε να το δούμε αυτό και στην Ελλάδα.
Έχω την αίσθηση πως ο πυρήνας παραμένει ίδιος, οι αξίες παραμένουν ίδιες. Αλλά σε κάθε περίπτωση είναι ένας μοιραίος εξευγενισμός. Η σκηνή προσαρμόζεται σε εκείνους που μεγάλωσαν με αυτήν τη μουσική, αλλά δεν έχουν τις ίδιες ρίζες. Δεν έζησαν το «μπραφ» του 2009, δεν έχουν την ίδια ταξική προέλευση με αυτούς που προηγήθηκαν. Και συμφωνώ με αυτό που είπες, πολύ σύντομα θα γίνει, αν δεν συμβαίνει ήδη, η στροφή της σκηνής στην παράδοση και στην αντίληψη του εαυτού μέσω της πατρίδας. Είναι τρομακτικό και ταυτόχρονα απότοκο μιας διαρκούς πτώσης. Το λέει και ο Ραφαηλίδης, ο φασισμός είναι η συντήρηση του ονείρου και της φαντασίωσης με κάθε τρόπο.
Πώς το βλέπεις το νέο ελληνικό σινεμά που έρχεται;
Σίγουρα δεν είναι πια weird. Έχει επιρροές από παντού αλλά και μια δικιά του ταυτότητα με πολύ διαφορετική σχέση και επικοινωνία με τον κόσμο. Το Digger του Γρηγοράκη, το Πρόστιμο του Μπόγρη, το Holy Emy της Αρασέλης Λαιμού είναι τρεις διαφορετικές ταινίες που σχεδόν δεν ήμασταν έτοιμοι γι’ αυτές. Και ανέφερα μόνο τρεις, δεν είναι μόνο αυτές, τα επόμενα χρόνια θα ακολουθήσουν κι άλλες. Δεν είμαστε πια στα ’90s, στη σκιά των μεγάλων δημιουργών αλλά και μιας σχεδόν οργανωμένης εχθρότητας. Δείτε τη θρυλική εκπομπή με τον Ραφαηλίδη και τον Σαββόπουλο και θα καταλάβετε. Τώρα πιστεύω πως υπάρχει μια ορμή που δεν μπορεί πλέον να συγκρατηθεί.
Παλεύουμε, βέβαια, ακόμα με το τι είναι ελληνικό. Έχει γίνει μεγάλη κουβέντα τελευταία περί της ανάδειξης της χώρας στο εξωτερικό με ταινίες που βασίζονται στη λογοτεχνία μας και στις χαμένες πατρίδες, εμμέσως πλην σαφώς μέσω ενός ιδιάζοντος εθνικισμού. Ο εθνικισμός όμως στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με την ελληνικότητα. Ο Κυνόδοντας, για παράδειγμα, είναι πραγματικά ελληνικός, γι’ αυτό έχει αφήσει το στίγμα του. Οι ξένοι μπορεί να μην το καταλαβαίνουν, αλλά η λειτουργία του είναι τόσο ισχυρή που αγγίζει κάτι που εν τέλει έχει να κάνει με όλους τους ανθρώπους. Ο λόγος του weird σινεμά είναι γέννημα-θρέμμα της προβληματικής σχέσης που έχουμε με την ελληνική γλώσσα. Σχολιάζει την υποκρισία που υπάρχει στον λόγο της εξουσίας στην Ελλάδα και τελικά σε όλο τον κόσμο. Είναι αστείο, γιατί αν μεταφράζαμε στα ελληνικά διάσημες σκηνές από κλασικές αμερικανικές ταινίες θα μας έλουζε κρύος ιδρώτας. Θα λέγαμε πως αυτά δεν γίνονται. Μας σοκάρει η χυδαιότητα της ελληνικής γλώσσας, όπως συμβαίνει στο τραπ, και θέλουμε να την αποφύγουμε κακήν κακώς, καταλήγοντας να είμαστε πιουρίστες. Αναζητούμε από τα σαλόνια και τα χίπστερ καφέ μια διέξοδο στο παρελθόν, τότε που οι άνθρωποι ήταν «κύριοι και κυρίες και κοιμόντουσαν με ανοιχτά παράθυρα». Όταν η κοινωνία συντηρικοποιείται το παρελθόν, ακόμα και το πιο χυδαίο, παρουσιάζεται σαν όαση.
MJ | Ηθοποιοί (με σειρά εμφάνισης): Γιώργος Κατσής, Παρασκευή Δουρουκλάκη, Αργύρης Πανταζάρας, Λουκιανός Μοσχονάς, Μαρία Κουμαρά, Βανέσσα Οτίλια, Χρήστος Πασσαλής, Τόνια Σωτηροπούλου, Παναγιώτα Γιαγλή, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Φωκίωνας Μπόγρης, Εύη Σαουλίδου | Παραγωγοί: Ελένη Κοσσυφίδου, Γιώργος Φουρτούνης | Συμπαραγωγοί: Στέλιος Καμμίτσης, Κωνσταντίνος Μωριάτης | Σενάριο, Σκηνοθεσία: Γιώργος Φουρτούνης | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Γιώργος Κουτσαλιάρης | Μουσική: Μικές Γλύκας, Θωμάς Παπαθανάσης | Μοντάζ: Γιώργος Ζαφείρης | Σκηνικά: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης | Κοστούμια: Μάρλι Αλειφέρη | Σχεδιασμός ήχου, Foley, Μίξη: Clemens Endreß | Ηχολήψία: Δημήτρης Κανελλόπουλος | Σχεδιασμός Μακιγιάζ & Κομμώσεων: Ιωάννα Λυγίζου | Κομμώσεις: Χρόνης Τζήμος | Σχεδιασμός Τατουάζ: Γιώργος Γούσης | Color Grade: Δημήτρης Μανουσιάκης | VFX: Νεκτάριος Καρανίκας | Βοηθοί σκηνοθέτες: Κατερίνα Γιαννακοπούλου, Μίλτος Ντζούνης | Διεύθυνση παραγωγής: Μχάλης Κυρίμης | Location management: Γιάννης Σωτηρόπουλος | Trailer: Γιώργος Γεωργόπουλος | Artwork Αφίσας: Ιάσονας Μεγκούλας | Τίτλοι, Layout Αφίσας: Βανέσσα και Ουλρίκε Φερλέ | Μια παραγωγή της Blackbird Productions | Σε συμπαραγωγή με την ΕΡΤ και το Onassis Culture | Σε συμπαραγωγή με την Authorwave, τη Felony Productions και την Pan Entertainment | Με τη στήριξη του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου (ΕΚΚ) | και το Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας (EKOME)
Εκεί που όλοι περίμεναν μετά τη μεγάλη μεταγραφή του Λοβέρδου να σκάσει και η επόμενη μεταγραφική βόμβα, αυτή της Άννας Διαμαντοπούλου, η πιο αντιπαθής Ελληνίδα πολιτικός, πιο αντιπαθής ακόμη και από την Ντόρα Μπακογιάννη, επέλεξε να τοποθετηθεί έμμεσα είτε προετοιμάζοντας το έδαφος, είτε εξηγώντας γιατί αργεί ακόμη η μεταγραφή
Με το γνωστό μείγμα ξινίλας και κυνισμού που ανέκαθεν τη χαρακτήριζε, η Αννα(γούλα) Διαμαντοπούλου ανέφερε πως το ΠΑΣΟΚ έχει την ευθύνη να μη γίνει ούτε Καρυστιανού, ούτε Κωνσταντοπούλου, κάτι που, όπως είπε, θα οδηγούσε σε ακραίο λαϊκισμό τύπου Τσίπρα.
Με λίγα λόγια, το πρώην πρωτοκλασάτο στέλεχος του Σημίτη που είχε εγκαταλείψει την πολιτική σκηνή εδώ και δέκα χρόνια και επανήλθε τώρα ως «υπεύθυνη πολιτικού σχεδιασμού» του ΠΑΣΟΚ, φαίνεται να απαντά εμμέσως στο ερώτημα γιατί παραμένει ακόμη στο ΠΑΣΟΚ και γιατί δεν έχει προσχωρήσει ακόμη στη Νέα Δημοκρατία, όπως έχουν κάνει τα υπόλοιπα Σημιτικά στελέχη
Είναι προφανές πως η Αννα(γούλα) Διαμαντοπούλου επιλέγει να προσπαθήσει να κρατήσει το ΠΑΣΟΚ σε καταστολή απέναντι στο καθεστώς του Μητσοτάκη και ίσως, την κατάλληλη στιγμή, λίγο πριν από τις εκλογές, δώσει το χαριστικό χτύπημα στο κόμμα της εντασσόμενη στο υβριδικό κόμμα του Μητσοτάκη που κατάφερε με επιτυχία να ενώσει το Ακραίο Κέντρο με την Άκρα Δεξιά, αποδεικνύοντας στην πράξη πως οι διαφορές μεταξύ των δύο αυτών χώρων είναι επιφανειακές
Οι δηλώσεις της Αννα(γούλα)ς βέβαια προκάλεσαν μεγάλες αντιδράσεις. Εμείς σταχυλογούμε δύο από αυτές. Η μία είναι του Νευροχειρουργού και Διευθυντή στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας – Πειραιά Παναγιώτη Παπανικολάου και η άλλη του Νικόλαου Χρυσοβαλάντη Ζήση που έχασε τη γυναίκα του, Αθηνά, στα Τέμπη
Γράφει ο Παναγιώτης Παπανικολάου:
«Αννούλα της φωτοτυπίας, Καρυστιανού δεν θα γίνεις ποτέ όσο και να κτυπιέσαι. Η Καρυστιανού είναι μια μάνα που ζητά δικαιοσύνη για τον χαμό του παιδιού της και μια γιατρός που ζει από το λειτούργημά της. Δεν είναι άεργο κρατικοδίαιτο κομματόσκυλο που διορίστηκε νομάρχης από 27 ετών. Δεν έκλεισε σχολεία, δεν αμόλησε ρατσιστικούς εμετούς, δεν εφάρμοσε μνημόνια, δεν κωλόγλειψε ξεφτιλισμένες κυβερνήσεις ούτε ξέπλυνε εγκλήματα για ζεστή αργόμισθη βολική καρεκλίτσα»
Ενώ ο Νικόλαος Ζήσης γράφει:
«Άκου Αννούλα να σου πω, να παρακαλάς να μην έρθεις ποτέ στην θέση της Μαρίας Καρυστιανού και όχι να μην γίνεις σαν την Καρυστιανού …
Ήθελα να ήξερα πραγματικά με τέτοιες κουβέντες που ξεστομίζεις πως κοιμάσαι τα βράδια ….
Ήθελα να ήξερα σαν μάνα που είσαι, αν σκέφτηκες ποτέ ότι θα μπορούσε να συμβεί στο μοναχοπαίδι σου κάτι τέτοιο, πως θα ένιωθες αν λέγαν το ίδιο για εσένα…;
Ήθελα να ήξερα τι μήτρα σε έβγαλε και έχεις τόση κακία μέσα σου….
Ή είσαι παντελώς ηλίθια ή ζήλεψες τον Λοβέρδο και ετοιμάζεσαι για μεταγραφή!
Εγώ πάντως ξέρεις τι δεν θα ήθελα να είναι οι μάνες των Τεμπών; Ακροκεντρώες γαλάζιες ακρίδες τυλιγμένες σε πράσινο χαρτί Α4 σαν τις φωτοτυπίες που μοίραζες αντί για βιβλία όταν ήσουν Υπουργός Παιδείας ….»
Και οι δυο πάντως την προσφωνούν Αννούλα και όχι Ανναγούλα
Σύμφωνα με καταγγελία του BDS Greece, το Ισραήλ χτύπησε το Στόλο της Ελευθερίας- Sumud, ενώ αυτός έπλεε 30 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Γαύδου, εντός της ελληνικής περιοχής Έρευνας και Διάσωσης (SAR)
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωσή του το BDS
Επίθεση με drones στον Στόλο της Ελευθερίας- Sumud εντός ελληνικής SAR
Τις πρώτες πρωινές ώρες, στις 02.00, το Ισραήλ εξαπέλυσε 9 εκφοβιστικές επιθέσεις σε 8 πλοία του Global Sumud Flotilla, ενώ αυτά έπλεαν 30 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Γαύδου, εντός της ελληνικής περιοχής Έρευνας και Διάσωσης (SAR)
Χρησιμοποιήθηκαν drones, βόμβες κρότου–λάμψης, χημικά και παρεμβολές επικοινωνίας.
Παρά τις μικρές ζημιές και τους κινδύνους, δεν υπάρχουν τραυματισμοί και ο στόλος συνεχίζει την πορεία του για να συναντήσει τα 6 ελληνικά πλοία και να κατευθυνθεί στη Γάζα.
Τα σκάφη Ohwayla, Yulara, Otaria, Maria Cristina, Selvaggia, Morgana, Zefiro, Hio, Taigete και Luna Bark στοχοποιήθηκαν. Σε κάποια πλοία υπάρχουν ζημιές στα ιστία και στο κατάστρωμα, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν ακόμα και χημικές συσκευές.
Αυτή η επίθεση δεν είναι τυχαία. Το Ισραήλ έχει δηλώσει ανοιχτά ότι θα επιχειρήσει να εμποδίσει τον στόλο να φτάσει στη Γάζα. Πρόκειται για προκλητική παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας, καθώς και για πράξη κρατικής τρομοκρατίας εντός ελληνικής περιοχής ευθύνης.
Το ελληνικό Λιμενικό και η κυβέρνηση έχουν νομική και ηθική υποχρέωση να διασφαλίσουν την προστασία κάθε πλεούμενου και κάθε ανθρώπινης ζωής στην περιοχή SAR. Οποιαδήποτε αδράνεια ισοδυναμεί με συνενοχή.
Καλούμε:
Ο στόλος πλέει για να σπάσει τον παράνομο αποκλεισμό της Γάζας και να σταθεί με έμπρακτη αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό που βιώνει γενοκτονία. Καμία επίθεση, κανένα drone, καμία τρομοκρατία δεν θα σταματήσει αυτό το κύμα αλληλεγγύης που ξεκινά από δεκάδες χώρες και λαούς.
Το BDS Greece επαναλαμβάνει τα πάγια αιτήματά του:
Όλα τα μάτια στον Στόλο – Όλα τα μάτια στη Γάζα!
#marchtogaza #globalsumudflotilla #greece #FreePalestine #BreakTheSiege #StopGenocide #AllEyesOnGaza
#greekgoverment #κυβέρνηση #greekcoastguard #λιμενικό #SAR #israel #freepalestine
Ο «Γκέκας» είναι μία από τις ταινίες που θα παιχτούν το Σάββατο 27/9 στον κινηματογράφο ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας την πρώτη ημέρα του 6ου Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας
Η ταινία απέσπασε το Χρυσό Διόνυσο στο 47ο Φεστιβάλ Δράμας, το Βραβείο Σεναρίου για τον Δημήτρη Μουτσιάκα, καθώς και το Βραβείο Φωτογραφίας για τον Γιώργο Καρβέλα (Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα)
Η ταινία
Ο Βασίλης ζει μαζί με τον πατέρα του Γιάννη σε ένα χωριό της ελληνικής επαρχίας. Όταν ο Βασίλης γίνεται 12 χρονών, ο Γιάννης του αγοράζει όπλο και ένα νεαρό κυνηγόσκυλο, τον Μαξ, θέλοντας να τον κάνει κυνηγό, όπως αυτός. Δυστυχώς για τον Γιάννη, ούτε ο Βασίλης, ούτε ο Μαξ, δεν θα ικανοποιήσουν τον πατέρα
Η ταινία πραγματεύεται με επιτυχία την πατριαρχική καταπίεση καθώς και τη βία και τον απομονωτισμό της ελληνικής επαρχίας, ενώ ο μικρός πρωταγωνιστής, ο Παύλος Λαγός, κλέβει την παράσταση
Ο σκηνοθέτης
O Δημήτρης Μουτσιάκας γεννήθηκε το 1986 και σπούδασε στη σχολή Λυκούργου Σταυράκου. Η πρώτη του ταινία «Ποιός Βασίλης;»(2011), διαγωνίστηκε στο Φεστιβάλ Δράμας, ενώ συμμετείχε σε διεθνή φεστιβάλ σε όλο το κόσμο και βραβεύτηκε με το Odysseus Award of Best Short Film στο LGFF καθώς και με το Award of Silver Reel από το Lucerne Film Festival 2013. Το 2020 έκανε την δεύτερη μικρού μήκους ταινία του, το «Τέρμα», που έχει διαγωνιστεί στο Φεστιβάλ της Δράμας, στις Νύχτες Πρεμιέρας και σε άλλα φεστιβάλ του εξωτερικού. Από το 2013 δουλεύει ως βοηθός σκηνοθέτη στην διαφήμιση αλλά και στον κινηματογράφο.
Σε συνέντευξη που έδωσε στο flix.gr και στην ερώτηση πώς επέλεξε το θέμα της ταινία του, ο σκηνοθέτης απάντησε:
«Με αφορμή ένα πολύ ωραία ζωγραφισμένο αγριογούρουνο σε μια ρεζέρβα στο πίσω μέρος ενός τζιπ, αναρωτήθηκα γιατί κάποιος να θέλει να δείχνει σε όλο τον κόσμο ότι είναι κυνηγός. Kατά την έρευνα που έκανα, έπεσα πάνω στα σκυλιά γκέκας ή αλλιώς τους ελληνικούς ιχνηλάτες. Αυτή ήταν η σύνδεση που μου χρειαζόταν για να προσπαθήσω να επικοινωνήσω μια πολύ προσωπική μου ιστορία αλλά και μια ιστορία που νομίζω ότι αφορά μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Η ελληνική οικογένεια μεγαλώνει και εκπαιδεύει τα παιδιά της για να ακολουθούν τα ίχνη της...»
Ενώ, σε άλλη συνέντευξη στο Αθηνόραμα στην ερώτηση :
«Στον "Γκέκα" θίγεται, μεταξύ άλλων, η πατριαρχική καταπίεση με γνώμονα το βίωμα ενός παιδιού. Ποια ήταν η αφετηρία του σεναρίου σου;»
ο σκηνοθέτης απαντά:
«Ένα άθροισμα εμπειριών μεγαλώνοντας στο χωριό και κυρίως το πώς εκφράζεται η αρρενωπότητα μέσα από την επίδειξη και την αποθέωση της δύναμης. Πτυχές με πολλαπλές ποιότητες, τις οποίες μπορούμε να δούμε ακόμα και σε μια φωτογραφία κυνηγών που έχουν βάλει δεκάδες λαγούς στη σειρά, σε άλλες που απεικονίζουν άντρες σε τραπέζι πλαισιωμένους από δεκάδες ποτήρια τσίπουρο. Πρόκειται για την ανάγκη απόδειξης του ανδρισμού και της επιτυχίας, κάτι που συναντάται πολύ συχνά στην επαρχία και όχι μόνο»
Γκέκας | Cast: Pavlos Lagos, Nikos Georgakis, Panos Koronis, Tzogia Gouma | Written & directed by Dimitris Moutsiakas | Producer: Giorgos Paterakis | Co-Producer: Alexandros Tiliopoulos | Exec. Producer: Elli Papadiamanti | Director of Photography Giorgos Karvelas | Editors: Yannis Chalkiadakis | Production Designer: Elena Vardava | Costume Designer: Georgia Mpoura | Make Up Artist: Sissy Petropoulou | Sound recordist: Lefteris Kampalonis | Production Manager: Christina Tsakmaka | Production coordinator-Script: Margarita Kyriakou | Gaffer: Iraklis Mitropoulos | DIT: Aristotelis Papakonstantinou | Grips: Konstantinos Charatzoglou, Vasilis Charatzoglou | Grip ass: Christos Tsakonas | A’ Camera Ass: Stamatis Kouros | B’ Camera Ass: Marios Karvelas | Prod. Assistants: Nikos Moutsiakas, Argyris Gounaris, Kostantis Pistiolis | Prop Master: Stathis Lefteriotis | Animal Handler: Mary Tsitsou | Gun specialist: Andreas Kourkoulos | Sound Design: Stelios Koupetoris | Sound Mix: Tone Studio | Color Grading: Aggelos Mantzios METAPOST | Color grading coordinator: Iro Adrakta | Online Editor: Fivos Petikas,. Io Papadatou | Poster: Dimosthenis Mparmpas | Produced by Postroom | Co-Produced by Open Borders Productions | Funded by GFC, ERT and Region of Cetral Greece
Ο Τζίμι Κίμελ (Jimmy Kimmel), είναι ένας από τους πιο γνωστούς Αμερικανούς τηλεπαρουσιαστές και από το 2003 παρουσιάζει στο ΑΒC το Jimmy Kimmel Live, ένα βραδινό talk-show
Πριν από μία εβδομάδα, το ABC και η Disney στην οποία ανήκει το κανάλι, αποφάσισαν να αποσύρουν την εκπομπή του Κίμελ «επ’ αόριστον» εξ αιτίας κάποιων σχολίων που είχε κάνει ο παρουσιαστής σχετικά με τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ
Πιο συγκεκριμένα, στον καθιερωμένο κωμικό μονόλογο της 15ης Σεπτεμβρίου, ο παρουσιαστής αναφέρθηκε στον Τάιλερ Ρόμπινσον, το πρόσωπο που ομολόγησε ότι σκότωσε τον Κερκ, λέγοντας
«Το Σαββατοκύριακο φτάσαμε σε νέα χαμηλά επίπεδα, με τη συμμορία του MAGA να προσπαθεί απεγνωσμένα να χαρακτηρίσει αυτό το παιδί που δολοφόνησε τον Τσάρλι Κερκ ως οτιδήποτε άλλο εκτός από έναν από τους δικούς τους, και να κάνει ό,τι μπορεί για να κερδίσει πολιτικά οφέλη από αυτό»
Στη συνέχεια, αναφέρθηκε με καυστικό τρόπο στην απάντηση που έδωσε ο Ντόναλντ Τραμπ σε έναν δημοσιογράφο όταν αυτός τον ρώτησε πώς νιώθει μετά τη δολοφονία του Κερκ. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ απάντησε ότι είναι «πολύ καλά», αλλάζοντας αμέσως θέμα, αναφερόμενος στη νέα αίθουσα χορού αξίας 200 εκατομμυρίων δολαρίων που κατασκευάζεται στον Λευκό Οίκο.
«Βρίσκεται στο τέταρτο στάδιο του πένθους: αυτό της… κατασκευής», σχολίασε ο Κίμελ. «Δεν πενθεί έτσι ένας ενήλικας για τη δολοφονία κάποιου που αποκαλούσε φίλο του. Έτσι πενθεί ένα τετράχρονο παιδί για ένα χρυσόψαρο»
Την επομένη της εκπομπής του Κίμελ, ο Κίμελ δέχτηκε σφοδρές επιθέσεις. Το Fox News επέκρινε τις δηλώσεις του, ο Έλον Μασκ τον αποκάλεσε «αηδιαστικό», ενώ ο Μπρένταν Καρ, επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Επικοινωνιών (FCC), μίλησε για «αρρωστημένες δηλώσεις» από την πλευρά του Κίμελ, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να ληφθούν «ρυθμιστικά μέτρα» κατά του ABC. Την ίδια μέρα, μπήκε στο παιχνίδι και η Nexstar, η οποία κατέχει 32 σταθμούς που είναι συνδεδεμένοι με το ABC, ανακοινώνοντας ότι θα αποσύρει το «Jimmy Kimmel Live!» από τους σταθμούς της.
Μετά από αυτές τις αντιδράσεις, η εκπομπή του Τζίμι Κίμελ κόπηκε επ΄αόριστον, προκαλώντας με τη σειρά της μεγάλες αντιδράσεις που μιλούσαν για λογοκρισία και προσπάθεια φίμωσης. Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν έξω απ’ τα γραφεία του ABC, ενώ χιλιάδες άλλοι ακύρωσαν τις συνδρομές τους στη Disney, αναγκάζοντας την εταιρεία σε απώλειες εκατομμυρίων δολαρίων Όπως αναφέρεται, η Disney , μέσα σε μερικές μόνο ημέρες έχασε 4 δισεκατομμύρια δολάρια τουλάχιστον από την βουτιά που έκανε η μετοχή της
Στον χορό των αντιδράσεων μπήκαν και εκατοντάδες αστέρες του Χόλιγουντ, οι οποίοι δήλωσαν από την αρχή τη στήριξη τους στον Κίμελ. Μόλις χθες, Δευτέρα, περισσότεροι από 500 καλλιτέχνες υπέγραψαν επιστολή μέσω της οποίας χαρακτήριζαν την απόφαση να ακυρωθεί η εκπομπή του Κίμελ αντισυνταγματική. Την επιστολή υπέγραφαν, μεταξύ άλλων, οι Λόρα Ντερν, Αριάνα Γκράντε, Σάρα Τζέσικα Πάρκερ, Ρον Χάουαρντ, Σον Πεν και Μπάρμπρα Στρέιζαντ.
Τελικά, επειδή τα πάντα σε αυτή τη ζωή μετριούνται με το κέρδος, η Disney αποφάσισε να επαναφέρει την εκπομπή του Κίμελ με μια λιτή ανακοίνωση
Αναλυτικά η ανακοίνωση της Disney ανέφερε: “Την περασμένη Τετάρτη αποφασίσαμε να αναστείλουμε την παραγωγή της εκπομπής για να αποφύγουμε την περαιτέρω όξυνση μιας τεταμένης κατάστασης σε μια συναισθηματικά φορτισμένη στιγμή για τη χώρα μας.
Πήραμε αυτή την απόφαση επειδή θεωρήσαμε ότι ορισμένα από τα σχόλια ήταν ακατάλληλα και, ως εκ τούτου, σκληρά.
Τις τελευταίες ημέρες είχαμε εποικοδομητικές συζητήσεις με τον Τζίμι και, μετά από αυτές τις συζητήσεις, αποφασίσαμε να επαναφέρουμε την εκπομπή την Τρίτη”
Τέλος καλό λοιπόν για τον Κίμελ και μια ήττα για τον Τραμπ και το επιτελείο του. Αλλά και ένα δίδαγμα για το τι μπορεί να πετύχει ένα κίνημα αποφασισμένο να χτυπήσει το σύστημα εκεί ακριβώς που το πονάει. Στη δυνατότητα να βγάζει χρήμα
Πηγές:
To Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας, καθιερωμένο πλέον στη συνείδηση των σινεφίλ ως το κινηματογραφικό ραντεβού του Σεπτεμβρίου για την πόλη, έρχεται στις 27 και 28 Σεπτεμβρίου στο Cine ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας, Ελ. Βενιζέλου 12.
Το 6ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας περιμένει τους κινηματογραφόφιλους σε δύο πλούσιες κινηματογραφικές βραδιές
Το Σάββατο 27/9 θα προβληθούν βραβευμένες ελληνικές ταινίες από το 47ο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας (DISSF) του 2024. Ενός Φεστιβάλ που σήμερα θεωρείται ως ένα από τα σημαντικότερα του είδους του στην Ευρώπη και σημείο αναφοράς πλέον στην 7η Τέχνη
Το Φεστιβάλ δεν θα μπορούσε να αγνοήσει το δράμα του Παλαιστινιακού λαού και τη Γενοκτονία που συντελείται στη Γάζα
Έτσι, η δεύτερη ημέρα του Φεστιβάλ, Κυριακή 28/9, θα είναι αφιερωμένη στην Παλαιστίνη με ταινίες αφιερωμένες στο δράμα του πολύπαθου λαού της. Μία από τις ταινίες αυτές θα είναι και η ταινία μικρού μήκους, του Μάριου Darby από τη Ραφήνα "Το ταξίδι του θανάτου"
Η διοργάνωση του Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Ραφήνας γίνεται από την «Κινηματογραφική Λέσχη Cine Σχολειό» σε συνεργασία με την εναλλακτική ιστοσελίδα γνώμης Attica Voice (atticavoice.gr). Την κινηματογραφική γιορτή της Ραφήνας στηρίζουν η «Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας» και η ανεξάρτητη δημοτική κίνηση «Γη & Ελευθερία»
Η είσοδος θα είναι ελεύθερη, χωρίς εισιτήριο
Σημειώστε: Σάββατο-Κυριακή, 27-28/9/2024 στον κινηματογράφο ΑΕΛΛΩ της Ραφήνας (Ελ. Βενιζέλου 12).
Ώρα έναρξης προβολών 20:00
Σας περιμένουμε για να απολαύσουμε μαζί τη μαγεία της σύγχρονης, φρέσκιας κινηματογραφικής δημιουργίας
Ανδρέας Λοβέρδος, ο Μέγας Μισθαρχίδης. Όχι, μην πάει το μυαλό σας εκεί που ξέρουμε ότι πήγε. Και πολύ καλά έκανε και πήγε δηλαδή, για το Λοβέρδο μιλάμε άλλωστε, όμως εμείς αποφασίσαμε να μιλήσουμε σοβαρά.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά
Εν αρχή ην ο Σπουδαρχίδης. Και φυσικά δεν είναι ο σπουδαίος όρχις, όπως μπορεί κάποιος με ελαφρότητα ή με κακοβουλία να υποθέσει, αλλά εκείνος που επιδιώκει με κάθε τρόπο την απόκτηση κάποιας θέσης ή κάποιου αξιώματος
Πιο πάνω από τον Σπουδαρχίδη είναι ο Μισθαρχίδης. Η λέξη αναφέρεται στον Αριστοφάνη και αναφέρεται σε αυτόν που αναζητά και αυτός με κάθε τρόπο μια άρχουσα θέση, αλλά με το αζημίωτο, επ’αμοιβή. Αναφορά στη λέξη αυτή γίνεται και στο λεξικό Greek-English Lexicon των Liddell και Scott το οποίο εξηγεί ότι Μισθαρχίδης είναι αυτός που έχει γεννηθεί για να καταλαµβάνει δηµόσια θέση και διορίζεται από ιδιοτέλεια, παρά για τα προσόντα του.
Ακόμη πιο πάνω και από τον Μισθαρχίδη είναι μια συνομοταξία για την οποία δεν έχει βρεθεί ακόμη όνομα. Στη συνομοταξία αυτή ανήκουν ο Ανδρέας Λοβέρδος, ο Βασίλης Οικονόμου, ο Γιώργος ο Φλωρίδης, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο Μάκης ο Βορίδης και άλλοι πολλοί ων ουκ έστι αριθμός
Πολιτικοί που έγλειψαν εκεί που έφτυναν και μαζεύτηκαν στη Νέα Δημοκρατία, άλλοι από τα αριστερά και άλλοι από τα (ακρο)δεξιά, απλά για να είναι μέσα στους νικητές, στη νομή της εξουσίας και στη μοιρασιά της πίτας. Κύριο και κοινό χαρακτηριστικό τους είναι ότι συμπεριφέρονται ως Γενίτσαροι και ομιλούν ως βασιλικότεροι του βασιλέως. Με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που φέρει ο καθένας, είναι κάτι σαν τους σούπερ ήρωες της Marvel.
Το μόνο που πρέπει να προσέξουν – επειδή οι περισσότεροι προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ – είναι μην τυχόν και σε κανένα συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ξεχαστούν και φωνάξουν «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ, ενωμένο, δυνατό». Ή παρασυρθούν από το πάθος τους και ανακράξουν, όπως ο Γιάννος Παπαντωνίου πριν του έρθει το έμβασμα από τη θεία του από τη Νιγηρία, «Για το Σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε, σύντροφοι»
Ας επικεντρωθούμε όμως στον Ανδρέα Λοβέρδο, μιας και είναι πολύ πρόσφατη η προσχώρησή του στη Νέα Δημοκρατία
Άλλος ένας λοιπόν από τη Μεγάλη Σχολή του Σημιτικού ΠΑΣΟΚ, προσχώρησε αυτές τις ημέρες στο κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη
Αυτό από μόνο του δεν είναι κακό. Άλλωστε το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ έχει εκλεκτική συγγένεια με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, ανταγωνιζόμενα σκληρά και τα δύο καθεστώτα για τον τίτλο του πιο διεφθαρμένου καθεστώτος της Μεταπολίτευσης
Αυτό που είναι εντελώς ανέντιμο και άθλιο είναι να εντάσσεται κάποιος χωρίς καμία ντροπή, χωρίς καθόλου φιλότιμο, χωρίς την παραμικρή τσίπα, σε μια κυβέρνηση που μέχρι πολύ πρόσφατα την κατηγορούσε δημόσια ως «κυβέρνηση των καρτέλ».
Βέβαια, από έλλειψη ντροπής των καιροσκόπων πολιτικάντηδων, εμείς οι Έλληνες έχουμε συνηθίσει. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να τη θεωρούμε κάτι σαν φυσικό φαινόμενο και να την προσπερνάμε αβρόχοις ποσί
Είναι αλήθεια πως ο συγκεκριμένος πολιτικός διακατεχόταν ανέκαθεν από έναν έμφυτο Βοναπαρτισμό που δεν τον άφηνε ποτέ να κάθεται ήσυχος. Ήθελε να γίνει αρχηγός. Ένιωθε πως είναι γεννημένος γι’ αυτό. Και προσπάθησε πολλές φορές να το καταφέρει, με παταγώδη αποτυχία σε όλες του τις προσπάθειες, κερδίζοντας όμως δια παντός τη χλεύη και τη θυμηδία
Τρία (!) διαδοχικά κόμματα πρόλαβε να ιδρύσει ο Λοβέρδος μέσα σε μία δεκαετία. Και όλα πήγαν άπατα.
Το Δεκέμβριο του 2012, βλέποντας το ΠΑΣΟΚ να καταρρέει, ιδρύει τη «Ριζοσπαστική Κίνηση Σοσιαλδημοκρατικής Συμμαχίας» (ΡΙ.Κ.Σ.ΣΥ.), ένα αρκτικόλεξο που ακουγόταν σαν «Ρήξη», ενώ ήταν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ ακόμη. Ρηξικέλευθος ο Λοβέρδος
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως πρόεδρος της ΡΙΚΣΣΥ, μιλά για το "σκοτεινό πρόσωπο της Μεταπολίτευσης"
Τον Απρίλιο του 2013 ιδρύει τη «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα» ενώ είναι ανεξάρτητος βουλευτής. Ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης Σαμαρά όμως, το 2014, αλλάζει τα σχέδια του Ανδρέα Λοβέρδου, καθώς αναλαμβάνει υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, ενώ εντάσσεται εκ νέου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ δηλώνοντας ότι η «Συμφωνία για τη Νέα Ελλάδα» δεν διαλύεται, κάτι όπως που θα γίνει δύο μήνες αργότερα. Και συνεπής ο Λοβέρδος
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως πρόεδρος της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα
Το Φεβρουάριο του 2024, σε μια απέλπιδα και τελευταία προσπάθεια να γίνει κάπου αρχηγός, ο Λοβέρδος ιδρύει τους «Δημοκράτες». Η παρουσίαση του κόμματος γίνεται μέσω βιντεοσκοπημένου μηνύματος από τον Έβρο. Εκεί που, όπως αναφέρει στο μήνυμα, «χτυπά δυνατά η καρδιά της Ελλάδας». Και πατριώτης ο Λοβέρδος
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως πρόεδρος των Δημοκρατών
Όλες αυτές οι προσπάθειες στέφθηκαν, όπως αναφέραμε, με πλήρη αποτυχία. Εκτός αν κάποιος θεωρεί επιτυχία το 1,45% που συγκέντρωσαν οι «Δημοκράτες» στις ευρωεκλογές του 2024. Όχι όμως ένας Ανδρέας Λοβέρδος
Ήδη, στο ενδιάμεσο, ο Λοβέρδος έχει προσπαθήσει δύο φορές – πάλι ανεπιτυχώς – να γίνει αρχηγός στο ΠΑΣΟΚ, στο κόμμα που μπαινοέβγαινε κατά βούληση
Το 2015 συγκεντρώνει το 25% των ψήφων και έρχεται στη δεύτερη θέση, πίσω από τη Φώφη Γεννηματά, η οποία εξελέγη από τον πρώτο γύρο μ ποσοστό 51,29%
Ο Ανδρέας Λοβέρδος δεν το βάζει κάτω. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταίνει και ξανά προς τη δόξα τραβά. Κατεβαίνει ξανά υποψήφιος για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ στις εσωκομματικές εκλογές του 2021 και αποσπά ξανά το ίδιο ποσοστό 25%, ερχόμενος όμως αυτή τη φορά στην τρίτη θέση, πίσω από το Νίκο Ανδρουλάκη και το Γιώργο Παπανδρέου.
https://www.antenna.gr/watch/1507452/kinal-o-andreas-loberdos-ston-ant1-gia-tis-esokommatikes-ekloges
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως υποψήφιος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ το 2021, δηλώνει πως και αν ακόμη χάσει, θα παραμείνει στρατιώτης του κόμματος και δε θα ιδρύσει νέο κόμμα
Το ενδιαφέρον όμως είναι ότι σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις τον έδειχναν μέχρι τότε ως ακλόνητο φαβορί. Μπορεί να μας λέει κάτι αυτό για τις δημοσκοπήσεις, έτσι δεν είναι;
Οι σφαλιάρες για τον Ανδρέα Λοβέρδο συνεχίζονται. Στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου του 2023 αποτυγχάνει να επανεκλεγεί βουλευτής και ανακοινώνει την αποχώρησή του από το ΠΑΣΟΚ για μια ακόμη φορά
Το 2024 ιδρύει, όπως αναφέραμε τους Δημοκράτες, οι οποίοι αποτυγχάνουν στις ευρωεκλογές που ακολουθούν να εκλέξουν ευρωβουλευτή
Η αποτυχία έχει γίνει δεύτερη έξις πλέον για τον Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος όμως ηρωϊκά συνεχίζει τον Δον Κιχωτικό αγώνα του
Παράλληλα, στα πλαίσια της αυτοβελτίωσης, βελτιώνει την τεχνική του στα ντραμς και εμφανίζεται σε live παραστάσεις, καθώς και στη μεσσηνιακή «Γιορτή της Μπάμιας»
Αφού λοιπόν ο Λοβέρδος δεν κατάφερε να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, αφού δεν κατάφερε να εκλεγεί βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ, αφού δεν εξελέγη ευρωβουλευτής με τους «Δημοκράτες», αποφάσισε να γλείψει εκεί που έφτυνε. Κάτι που, όπως φαίνεται, δεν αποτελούσε ποτέ πρόβλημα για εκείνον
Η προσέγγιση είχε ήδη αρχίσει να διαφαίνεται και ήταν πλέον μόνο θέμα χρόνου. Ήδη άλλωστε τις προηγούμενες ημέρες είχε ανακοινωθεί ότι ο Ανδρέας Λοβέρδος θα ήταν μέλος της διοικητικής ομάδας του ιδιωτικού πανεπιστημίου «University of Keele, Greece», την ίδια στιγμή που πρύτανης του εν λόγω πανεπιστημίου θα ήταν ο Οδυσσέας Ζώρας, ο άνθρωπος που μέχρι πρότινος υπέγραφε ως Γενικός Γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης στο ΥΠΑΙΘΑ και βρισκόταν στο κέντρο των αποφάσεων που οδήγησαν στη νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Νοικοκυρεμένα πράγματα δηλαδή. Όχι που θα αφήσουμε τους ξένους να μας πάρουν τις δουλειές
Αποφάσισε λοιπόν ο Ανδρέας Λοβέρδος να προσχωρήσει στην «κυβέρνηση των καρτέλ», όπως αποκαλούσε συχνά την κυβέρνηση του Μητσοτάκη
Για την ιστορία, ενδιαφέρον παρουσιάζει η έντονη αντιπαράθεση που είχε ο Λοβέρδος πριν από λίγο καιρό με έναν έτερο Μισθαρχίδη, τον Γιώργο τον Φλωρίδη, ο οποίος ας μας συγχωρήσει, αλλά είναι τόσο σιχαμένος που δεν προβλέπεται -προς το παρόν τουλάχιστον- να του κάνουμε ένα τόσο όμορφο αφιέρωμα, όσο του μελίρρυτου Λοβέρδου
Ο Λοβέρδος λοιπόν, από το βήμα της Βουλής, αποκάλεσε «μαλάκιο» τον Φλωρίδη για αυτό ακριβώς που έκανε και αυτός τώρα. Για την προσχώρησή του δηλαδή στη Νέα Δημοκρατία. Κάπως αλλιώς μάλλον ήθελε να τον αποκαλέσει, αλλά συγκρατήθηκε. Δεν είναι του επιπέδου του Ανδρέα αυτά. Όπως και να έχει όμως, ο χαρακτηρισμός επιστρέφεται πανηγυρικά. Και τώρα, τα δύο μαλάκια, θα εργάζονται από κοινού άδοντας "Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία"
Δήλωνε δε μετ’επιτάσεως πως αυτός – ο Ανδρέας Λοβέρδος δηλαδή – μόνο οριζοντίως θα έφευγε από το ΠΑΣΟΚ. Ίσως εννοούσε έρποντας, όπως τα φίδια. Υποθέσεις κάνουμε
Πάντως, εδώ που τα λέμε, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί, ο Ανδρέας Λοβέρδος έρχεται μάλλον με μεγάλη καθυστέρηση στη Νέα Δημοκρατία, καθώς εδώ και δεκαετίες πολιτικά βρίσκεται στα σύνορα Δεξιάς – Ακροδεξιάς.
Ίσως είναι ο μόνος πολιτικός που είχε τόσο μεγάλο διχασμό μεταξύ του πολιτικού αυτοπροσδιορισμού του και των πολιτικών του ιδεών.
Ίσως ήταν ο μόνος Έλληνας πολιτικός που δήλωνε κεντροαριστερός και σοσιαλδημοκράτης και παράλληλα ήταν υπέρ της θανατικής ποινής, μιλούσε για «εισβολή» αναφερόμενος στα μεταναστευτικά και προσφυγικά κύματα, θεωρούσε τη Χρυσή Αυγή ως ένα αυθεντικό λαϊκό ακτιβιστικό κίνημα και άλλα πολλά που έκαναν την τριάδα Άδωνις-Βορίδης-Πλεύρης να ριγά από συγκίνηση
Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά τις κατά καιρούς θέσεις του Ανδρέα Λοβέρδου, ο οποίος ας θυμίσουμε ότι μέχρι το 1978 ήταν μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας (ΚΝΕ)
Από το 1997, όταν ακόμη δεν ήταν βουλευτής, είχε εκφράσει με άρθρο του στα ΝΕΑ τη θέση του για επαναφορά της θανατικής ποινής, λέγοντας πως : «το ελληνικό ποινικό σύστημα χρειάζεται την επαναφορά της ποινής του θανάτου».
Το 2000 είχε ταχθεί κατά του διαχωρισμού Κράτους και Εκκλησίας , λέγοντας, σε συνέντευξή του στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ πως «Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι δεν πρέπει να υπάρξει διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας. [… ] Δεν επιθυμώ την Εκκλησία “νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου”, όπως την θέλει ο χωρισμός Κράτους - Εκκλησία. Επιθυμώ την Ορθόδοξη Εκκλησία ως επικρατούσα στη χώρα μας θρησκεία, να έχει την αναγνώριση του άρθρου 3 του Συντάγματος, με κριτήριο του τι ασπάζεται η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών».
Το 2012 , ως υπουργός Υγείας υπέγραψε την υγειονομική διάταξη 39α/2012 για τον «περιορισμό της διάδοσης λοιμωδών νοσημάτων» σύμφωνα με την οποία δινόταν η δυνατότητα στο κράτος της υποχρεωτικής υγειονομικής εξέτασης, νοσηλείας και θεραπευτικής αγωγής του ασθενούς. Μια διάταξη που οδήγησε σε συλλήψεις και στην διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών μέσα από τη διοχέτευση φωτογραφιών τους στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Kατηγορήθηκαν μάλιστα ότι εκδίδονταν και ότι αποτελούσαν “δημόσιο κίνδυνο για τους οικογενειάρχες”, με τον Λοβέρδο να θριαμβολογεί ότι προστάτεψε την ελληνική κοινωνία
Η ιστορία της διαπόμπευσης των οροθετικών γυναικών προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις από τον Συνήγορο του Πολίτη, ενώ πήρε και διεθνείς διαστάσεις μέσα από οργανώσεις όπως οι Γιατροί του Κόσμου και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch).
Φυσικά, αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για τεράστια σκευωρία την οποία έστησε το κράτος, η τότε κυβέρνηση και οι υπουργοί της, σε βάρος αυτών των γυναικών, οι οποίες και αθωώθηκαν πανηγυρικά!
Πιο συγκεκριμένα, τέσσερις από τις γυναίκες αυτές κατέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και δικαιώθηκαν, καθώς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε πως συνιστά παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τόσο ο εξαναγκασμός των οροθετικών σε εξέταση αίματος όσο και η αδικαιολόγητη δημοσιοποίηση των προσωπικών τους δεδομένων, δηλαδή η διαπόμπευση τους.
Στην απόφασή του το δικαστήριο καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 8 της ΕΣΔΑ που αναφέρεται στο δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής, επιδικάζοντας συνολικά το ποσό των 70.000 ευρώ σε τέσσερις από τις γυναίκες που είχαν προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Το Μάρτιο του 2012, ο Ανδρέας Λοβέρδος δήλωνε πως οι μετανάστες είναι φορείς ασθενειών που είχαν από χρόνια εξαφανιστεί από την ελληνική κοινωνία και πως η παρουσία τους στην Ελλάδα αποτελεί "υγειονομική βόμβα" έτοιμη να εκραγεί. Στο παιχνίδι αυτό μπήκαν και τα πάντα πρόθυμα ΜΜΕ.
Οι Γιατροί του κόσμου διέψευσαν τους απαράδεκτους, αντιεπιστημονικούς και ψευδείς ισχυρισμούς του αναφέροντας πως
«Oι Γιατροί του Κόσμου θεωρούν πως «επιχειρείται ένα επικοινωνιακό τρικ εκφοβισμού της ελληνικής κοινωνίας, όπου οι σωτήρες που θα επιλύσουν το ζήτημα είναι εκείνοι που με τα μέτρα που λαμβάνουν το προκαλούν. Είναι σαφές πως οι μετανάστες αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της φτώχειας τους
… Οι φυματικοί Αφγανοί, για παράδειγμα, δεν ήρθαν με φυματίωση από το Αφγανιστάν, η φυματίωση προέκυψε εδώ από τις συνθήκες διαβίωσής τους. Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει ολόκληρη η Ευρώπη, όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς παραμύθια.
… Άρρωστοι δεν είναι οι ξένοι, άρρωστοι είναι οι φτωχοί, επειδή οι πολιτικοί τους στερούν την πρόσβαση στην υγεία. Σε ό,τι αφορά τις δηλώσεις του υπουργού, πρόκειται απλώς περί δηλώσεων στο πλαίσιο μιας προσπάθειας τρομοκράτησης και όχι για επιστημονική ανακοίνωση. Σε περιόδους άκρατης φτώχειας, που οι αρρώστιες δεν μπορεί παρά να αυξηθούν, με δεδομένη την απουσία πρόνοιας, οι αποδιοπομπαίοι τράγοι είναι απαραίτητοι»
Το 2013. ο Ανδρέας Λοβέρδος μιλώντας σε τηλεοπτικό κανάλι υποστήριξε πως η Χρυσή Αυγή αποτελεί ένα "αυθεντικό ακτιβιστικό κίνημα" λέγοντας χαρακτηριστικά: «Πάνω σε μεγάλα προβλήματα, όπως το μεταναστευτικό, το παρεμπόριο και η έλλειψη ασφάλειας και αστυνόμευσης κάνει ακτιβισμό η ελληνική Χεζμπολάχ και παράγει εμπιστοσύνη και απολαμβάνει ποσοστά. Αυτό γιατί να το καταγγείλει κανείς; {…} : «Γιατί μας προβληματίζει το γεγονός ότι ανεβαίνει κάποιος που κάνει, με τρόπο ακτιβίστικο, πολιτική πάνω σε αυθεντικά προβλήματα;»
Ανδρέας Λοβέρδος (12.02.2013): «Η Χρυσή Αυγή είναι το πρώτο αυθεντικό ακτιβιστικό Κίνημα μετά την μεταπολίτευση». pic.twitter.com/StzzNsFY2j
— Ομάδα Μνήμης (@OmadaMnimis) May 11, 2018
Το 2018 το όνομα του Λοβέρδου συνδέθηκε επίσης με τη γνωστή υπόθεση Novartis, που αφορούσε πιθανό χρηματισμό πολιτικών προσώπων από την φαρμακευτική εταιρία για το διάστημα που ο ίδιος διετέλεσε Υπουργός Υγείας, μεταξύ 2010 και 2012. Δημοσιεύματα έφεραν στην επιφάνεια έγγραφα του FBI που ενέπλεκαν τον Ανδρέα Λοβέρδο με την υπόθεση. Τον Αύγουστο του 2019 μάλιστα, του ασκήθηκε ποινική δίωξη για το αδίκημα της δωροδοκίας ύστερα από άρση της ασυλίας του.
Τον Ιούνιο του 2022 δημοσιεύτηκε έγγραφο του FBI το οποίο μεταφράστηκε από το υπουργείο Εξωτερικών. Ενώ το FBI έκανε λεπτομερή αναφορά για χρηματισμό ύψους 20.000 ευρώ προς τον Ανδρέα Λοβέρδο από την Novartis, η ελληνική μετάφραση φέρεται να μην συμπεριέλαβε το όνομά του στο ελληνικό έγγραφο όπως αυτό κατατέθηκε στην ελληνική Δικαιοσύνη. Ελληνικά ΜΜΕ έκαναν λόγο για παραποίηση εγγράφων.
Τελικά, ο Ανδρέας Λοβέρδος παραδόθηκε άσπιλος στην ελληνική κοινωνία, έτοιμος για μια νέα αρχή, καθώς τον Αύγουστο του ίδιου έτους, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών απάλλαξε ομόφωνα τον Ανδρέα Λοβέρδο από την κατηγορία της δωροληψίας, στα πλαίσια διερεύνησης του «σκανδάλου Novartis», τονίζοντας ότι οι ένορκες καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων ήταν αόριστες.
Θυμίζουμε εδώ ότι στο σκάνδαλο Novartis ενεπλάκη και το όνομα του Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος και αυτός αθωώθηκε πανηγυρικά, ενώ καταδικάστηκαν οι μάρτυρες κατηγορίας, υπενθυμίζοντάς μας για μια ακόμη φορά ότι σ αυτό τον τόπο, όλα είναι τακτοποιημένα και από πριν κανονισμένα
Όπως και να΄χει, η Νovarti φαίνεται πως έδωσε την ευκαιρία να έρθουν πολύ κοντά αυτοί οι δύο πολιτικοί άνδρες. Όπως μάλιστα είδαμε ευφυώς να αναγράφεται και στο Διαδίκτυο, "Ούς η NOVARTIS συνέζευξεν άνθρωπος μή χωριζέτω."
Πηγές
https://www.facebook.com/reel/1948954332529174
https://www.facebook.com/reel/727597870243696
http://mavrioxia.blogspot.com/2013/10/blog-post_18.html#more
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%9B%CE%BF%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%B4%CE%BF%CF%82
https://www.documentonews.gr/article/o-andreas-loberdos-brethhke-thetikos-ston-io-ths-akrodexias/
https://www.news247.gr/ellada/evropaiko-dikastirio-kampana-stin-ellada-gia-tin-diapompefsi-ton-orothetikon-to-2012/
https://www.imerodromos.gr/europaiko-dikahrio-anthropinon-dikaiomaton-dikaiosh-ton-orothetikon-gunaikon-gia-th-diapompeush-apo-tis-ellhnikes-arches-to-2012/
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%B5%CF%82_(%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1)
https://www.news247.gr/politiki/dimokrates-to-neo-komma-tou-andrea-loverdou/
https://www.youtube.com/watch?v=28adExmgmq0
https://www.youtube.com/watch?v=vhDlT85e1uU
https://www.newsbomb.gr/politikh/story/258529/rikssy-i-nea-politiki-kinisi-ypo-ton-a-loverdo
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%86%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CE%B3%CE%B9%CE%B1_%CF%84%CE%B7_%CE%9D%CE%AD%CE%B1_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1
https://www.in.gr/2023/07/05/politics/kommata/symfonia-gia-ti-nea-ellada-otan-o-loverdos-efyge-apo-pasok-gia-na-epistrepsei/#goog_rewarded
https://www.kathimerini.gr/politics/35540/ti-symfonia-gia-ti-nea-ellada-anakoinose-o-loverdos/
https://www.dimokratia.gr/politiki/598060/andreas-loverdos-kitharistas-i-ntramer-pasokos-i-genitsaros/
https://www.news247.gr/politiki/dimokrates-to-neo-komma-tou-andrea-loverdou/
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%83%CF%89%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82_%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CF%82_%CE%A0%CE%91%CE%A3%CE%9F%CE%9A_2015
από τη σελίδα fb του John Antono
Αριστερά, ο αρχηγός της ισραηλινής στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών κατά την 7η Οκτωβρίου 2023, αντιστράτηγος Ααρών Χαλίβα.
Δεξιά, ο επικεφαλής της ναζιστικής Βέρμαχτ, στρατάρχης Βίλχελμ Κάιτελ.
Ακολουθούν οι δηλώσεις του πρώτου, όπως μεταδόθηκαν τον Αύγουστο 2025 από ισραηλινό κανάλι:
«Το γεγονός πως υπάρχουν ήδη 50.000 νεκροί στη Γάζα είναι αναγκαίο και απαιτείται για τις επόμενες γενιές. Για καθετί που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου, για κάθε πρόσωπο που σκοτώθηκε στις 7 Οκτωβρίου, πρέπει να πεθάνουν 50 Παλαιστίνιοι. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για παιδιά. Δεν το λέω για λόγους εκδίκησης. Το λέω ως μήνυμα προς τις επόμενες γενιές. Χρειάζονται μια Νάκμπα [μαζική εκτόπιση, όπως το 1948] κάθε τρεις και λίγο, για να νιώθουν το κόστος. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, σε τούτη την αναστατωμένη γειτονιά».
Πηγή: The Times of Israel, 16/08/2025 (https://www.timesofisrael.com/former-idf-intel-chief-oct.../)
Τώρα, ακολουθεί η απόρρητη Διαταγή 287 του δεύτερου προς τους υφισταμένους του (16/9/1941, Νο.2060/41) ή, εν συντομία, το «Διάταγμα Εξιλέωσης» [Sühnebefehl (OKW)]*:
Το παραθέτω πρώτα στα γερμανικά, ενώ ακολουθεί η ελληνική μετάφραση:
“Um die Umtriebe im Keime zu ersticken, sind beim ersten Anlaß unverzüglich die schärfsten Mittel anzuwenden (...). Als Sühne für ein deutsches Soldatenleben muß in diesen Fällen im allgemeinen die Todesstrafe für 50 bis 100 Kommunisten als angemessen gelten. Die Art der Vollstreckung muß die abschreckende Wirkung noch erhöhen.”
«Προκειμένου να κατασταλούν αυτές οι αναταραχές εν τη γενέσει τους, τα πιο σκληρά μέτρα πρέπει να εφαρμόζονται αμέσως με το πρώτο σημάδι κινδύνου (...). Ως εξιλέωση για την απώλεια της ζωής ενός Γερμανού στρατιώτη, σε αυτές τις περιπτώσεις, η θανατική ποινή για 50 έως 100 κομμουνιστές πρέπει γενικά να θεωρείται κατάλληλη. Ο τρόπος εκτέλεσης πρέπει να ενισχύει περαιτέρω το αποτρεπτικό αποτέλεσμα»
(Πηγή: https://de.wikipedia.org/wiki/S%C3%BChnebefehl_%28OKW%29...)
Η παραπάνω διαταγή συζητήθηκε και στη Δίκη της Νυρεμβέργης, όταν ο Κάιτελ βρισκόταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου (τα πρακτικά τής δικασιμου τής 6/4/1946 μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ: https://avalon.law.yale.edu/imt/04-06-46.asp.... Το επίμαχο απόσπασμα είναι στη σελ. 618)
Επίσης, στα πρακτικά της Δίκης της Νυρεμβέργης γίνεται αναφορά σε πρακτική εφαρμογή του "Διατάγματος Εξιλέωσης" σε περιπτώσεις αντιστασιακής δραστηριότητας στη Γιουγκοσλαβία. Εκεί παρατίθεται στα αγγλικά η καταγραφή των αντιποίνων από τη Βέρμαχτ:
"Από μια κακόβουλη και αιφνιδιαστική επίθεση, Γερμανοί στρατιώτες έχασαν τη ζωή τους (...). Ως εξιλέωση, 100 Σέρβοι από όλες τις τάξεις του πληθυσμού πυροβολήθηκαν μέχρι θανάτου. Στο μέλλον, 100 Σέρβοι θα πυροβολούνται (...) για κάθε Γερμανό στρατιώτη που τραυματίζεται ως αποτέλεσμα αιφνιδιαστικής επίθεσης που διεξάγουν Σέρβοι."
Και τα γνωστά, τα καθ' ημάς
Τα συμπεράσματα δικά σας.
από τον 902.gr
Από ένα μνημείο του παγκόσμιου πολιτισμού το ΚΚΕ και η ΚΝΕ στέλνουν μήνυμα ενάντια στην βαρβαρότητα του ιμπεριαλιστικού πολέμου, ενάντια στα ανοσιουργήματα που διαπράττει το Ισραήλ στη Γάζα με την στήριξη των συμμάχων του.
Με μια συντονισμένη κινητοποίηση, νωρίς το πρωί, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ ανέβηκαν στην Ακρόπολη και σήκωσαν δυο πανό προς την πλευρά της Διονυσίου Αρεοπαγίτου, γραμμένα στα ελληνικά και στα αγγλικά: Να σταματήσει η γενοκτονία. Καμία συνεργασία με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ. Λευτεριά στην Παλαιστίνη γράφουν τα πανό του ΚΚΕ.
Εκατοντάδες μέλη του Κόμματος και της ΚΝΕ, με τις κόκκινες σημαίες να ανεμίζουν, πλαισίωσαν τα δυο πανό, καλώντας τους εργαζόμενους στην Ελλάδα, την Ευρώπη σε όλο τον κόσμο να γιγαντώσουν την πάλη για να πάψει η κτηνωδία στη Γάζα για να σταματήσει κάθε στήριξη και συνεργασία με τους φονιάδες του παλαιστινιακού λαού, να καταδικαστούν ΗΠΑ ΝΑΤΟ ΕΕ. Να αναγνωριστεί παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ.
Ο Χρήστος Κατσώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και Βουλευτής σε δήλωση του από τον χώρο της κινητοποίησης τόνισε:
«Από εδώ, από το παγκόσμιο μνημείο πολιτισμού, την Ακρόπολη, καταγγέλλουμε την απανθρωπιά και τη βαρβαρότητα του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ ενάντια στη γενοκτονία του λαού της Παλαιστίνης που συντελείται μαζί με τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Κανείς δεν μπορεί να μένει σιωπηλός. Χρειάζεται να δυναμώσει η πάλη του λαού με απαίτηση από την κυβέρνηση να σταματήσει κάθε συνεργασία με το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ και να αναγνωριστεί το κράτος της Παλαιστίνης σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση που έχει πάρει η Βουλή το 2015».
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
