Οι Πανελλήνιες τελείωσαν και ,μαζί μ αυτές , η αγωνία χιλιάδων υποψηφίων και των δικών τους ανθρώπων. Σε μια κοινωνία όμως , στρεβλά δομημένη και με λάθος προτεραιότητες, η αγωνία δεν θα τελειώσει ποτέ. Κι αν μερικά πράγματα δεν είναι στο χέρι του ανθρώπου να τα λύσει, τα περισσότερα όμως, όσα αφορούν στην καθημερινότητά του, είναι στο χέρι του. Αρκεί να δει λίγο έξω από το κουτί. Για το τι αξίζει πραγματικά στη ζωή. Κι αν μερικά πράγματα δεν μπορεί μόνος του να τα αλλάξει, να προσπαθήσει να το κάνει μαζί με άλλους

«Η Ζεϊμπεκιά του μικρού» είναι σε μουσική και στίχους του Παναγιώτη Δρίζου

Ο γερασμένος μικρός στο παιδικό του δωμάτιο.

Οι γονείς αγωνιούν που αγωνιά το παιδί

Μοναξιά και βροχή η ζωή του ληγμένο γραμμάτιο.

Mια καλύτερη τύχη θα μπορούσε να έχει βρεθεί

Τα πτυχία του κορνίζες κοσμούν το σαλόνι.

Οι γονείς αγωνιούν που αγωνιά το παιδί

Τόσα χρόνια δουλειάς σαν φουσκωμένο μπαλόνι.

Με ένα μέσον θα μπορούσε να έχει κι αυτό βολευτεί

Μικροαστέ φουκαριάρη, πάρτο πλέον χαμπάρι, σε κορνίζα η ζωή σου μοστράρει

Υπομονή και κουράγιο, η ζωή σου ναυάγιο, έξι οροφών το κενό σε φλερτάρει

Μικροαστέ μου ξερόλα, σου τα πήρανε όλα, άδειο πιάτο κι εμαγιέ κατσαρόλα

ξενιτιάς διαβατήριο, το δικό σου εισιτήριο, των ονείρων σου η στυγνή καρμανιόλα

ξενιτιάς διαβατήριο, το δικό σου εισιτήριο, των ονείρων σου η στυγνή καρμανιόλα

Ο πατέρας εργάτης, μια ζωή στο λιμάνι. Η μητέρα μια ζωή, να μεγαλώνει παιδιά

Σου δίδαξαν μονάχα, τι δεν πρέπει να κάνει, ένας νέος με προσόντα από τη δική σου γενιά

Νεαρέ καυχησιάρη, των γονιών σου καμάρι, σφίξε κι άλλο όσο μπορείς το ζωνάρι.

Η ζωή αγριεύει και ο χρόνος θεριεύει, αγαπάς μόνο κι όταν βολεύει

Μικροαστέ μου ξερόλα, σαν γριά κουτσομπόλα, τρως αμάσητη και πάλι την φόλα.

Σου πουλάνε μια θέση, προσκυνάς και σ' αρέσει, απ' την πλάνη του μυαλού σου ξεκόλλα

Σου πουλάνε μια θέση, προσκυνάς και σ' αρέσει, των ονείρων σου η στιγμή καρμανιόλα

Η Λαϊκή Συσπείρωση Ραφήνας Πικερμίου καταγγέλλει πως η πλειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου ψήφισε κανονισμό για τους σχολικούς χώρους τους οποίους παραχωρεί, πέρα από τους εσωσχολικούς φορείς για τους οποίους είναι δωρεάν, σε εξωσχολικούς φορείς όπως επιχειρήσεις, ΜΚΟ, ιδιώτες κλπ αρκεί να καταβάλλουν το αντίτιμο των 100 ευρώ για κάθε χρήση. Συγχρόνως αποκλείονται οι παρατάξεις και τα πολιτικά κόμματα.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε, διερωτάται από πού προκύπτει ότι οι χώροι που φτιάχνονται και συντηρούνται από τον κόπο των εργαζομένων μπορούν να αξιοποιούνται από επιχειρήσεις που έχουν σκοπό το κέρδος, αλλά όχι από παρατάξεις και κόμματα που έχουν σκοπό την ενημέρωση του λαού και την συμμετοχή του στα κοινά;

Φαίνεται –καταλήγει στην ανακοίνωσή της- πως κάποιοι δεν ενοχλούνται από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές, αλλά ενοχλούνται από το να τα συζητάμε και να αγωνιζόμαστε για αυτά.

Τέλος, καλεί το λαό της Ραφήνας και του Πικερμίου να καταδικάσει αυτές τις λογικές και να απαιτήσει οι δημόσιοι χώροι να είναι χώροι έκφρασης των θέσεων και των διεκδικήσεων των εργαζομένων και όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Ακολουθεί ολόκληρη η ανακοίνωση της Λαϊκής Συσπείρωσης:

Με αφορμή τη συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου στις 29/5/25 με θέμα την έγκριση του κανονισμού παραχώρησης των σχολικών χώρων και τη συνέχιση της σε ΜΚΔ και ΜΜΕ, απευθυνόμαστε στους εργαζόμενους και τους κατοίκους της Ραφήνας και του Πικερμίου σε σχέση με το ζήτημα της αξιοποίησης των δημόσιων χώρων.

Η πλειοψηφία του Δημοτικού συμβουλίου, δηλαδή δημοτικοί σύμβουλοι που βγαίνουν ή στηρίζονται συγκαλυμμένα ή ανοιχτά από κόμματα, ψήφισε σχετικό κανονισμό για τους σχολικούς χώρους τους οποίους παραχωρεί, πέρα από τους εσωσχολικούς φορείς για τους οποίους είναι δωρεάν, σε εξωσχολικούς φορείς όπως επιχειρήσεις, ΜΚΟ, ιδιώτες κλπ αρκεί να καταβάλλουν το αντίτιμο των 100 ευρώ για κάθε χρήση. Συγχρόνως αποκλείονται οι παρατάξεις και τα πολιτικά κόμματα.

Ως Λαϊκή συσπείρωση καταψηφίσαμε αυτή την απόφαση και καλούμε όλο τον κόσμο να καταδικάσει την κατά πλειοψηφία απόφαση, του Δημοτικού Συμβουλίου να αποκλείσει τα πολιτικά κόμματα και τις παρατάξεις από το να χρησιμοποιούν τους σχολικούς χώρους (αίθουσες εκδηλώσεων, προαύλια εκτός ωραρίου λειτουργίας των σχολείων) για συζητήσεις, συσκέψεις, ομιλίες κλπ.

Θα θέλαμε να θίξουμε τα εξής ζητήματα:

Τα κόμματα και οι παρατάξεις στα οποία ανήκουν, ή στηρίζουν, ή ψηφίζουν, όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι δεν ανήκουν στην κοινωνία; δεν εκφράζουν με οργανωμένο και συλλογικό τρόπο τις απόψεις, τις θέσεις, τις σύγχρονες ανάγκες των πολιτών;

Έχουν δικαίωμα λοιπόν οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες που συμμετέχουν στα πολιτικά δρώμενα να έχουν ένα δημόσιο χώρο- που άλλωστε πληρώνουν οι ίδιοι ως φορολογούμενοι- για να μπορούν να κοινοποιούν τις θέσεις τους, να ανταλλάσσουν απόψεις, να διεκδικούν λύσεις για τα προβλήματά τους;

Από που προκύπτει ότι οι χώροι που φτιάχνονται και συντηρούνται από τον κόπο των εργαζομένων μπορούν να αξιοποιηθούν με σκοπό το κέρδος, αλλά όχι για την ενημέρωση του λαού και την συμμετοχή του στα κοινά;

Δηλαδή ένα κόμμα, μια εκλεγμένη παράταξη στο δήμο που παλεύει για καλύτερα σχολεία, για την προστασία του περιβάλλοντος, για το δίκαιο των εργαζομένων και των μικρών επαγγελματιών πρέπει να ψάχνει για ιδιωτικούς χώρους και ακριβές αίθουσες για να εκφράσεις τις θέσεις, τα αιτήματα των πολιτών;

Αυτοί που στηρίζουν τον αποκλεισμό με την αντίληψη, ότι δήθεν άλλο η πολιτική και άλλο τα κόμματα στην πραγματικότητα με έμμεσο τρόπο υπηρετούν μια επικίνδυνη, μια αντιδραστική άποψη. Ότι η πολιτική και η κομματικοποίηση είναι ανεκτή και νόμιμη, αρκεί να υπηρετεί τα σύστημα, να μην παλεύει δηλαδή για τις σύγχρονες ανάγκες του λαού, αμφισβητώντας τα κυρίαρχα συμφέροντα.

Ποιοι είναι αυτοί που εκφράζουν τόση βδελυγμία για την κόμματα και την πολιτική και την αξιοποίηση των σχολικών χώρων;

Δεν παράγουν πολιτική, αυτοί που έχουν αφήσει την Ραφήνα χωρίς δεύτερο Γυμνάσιο, με ένα ΕΠΑΛ που διώχνει μαθητές λόγω υπερπληθυσμού, που βάζουν τους γονείς να πληρώνουν για τον αθλητισμό, για τον πολιτισμό για τα τροφεία στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς που στεγάζουν τα νηπιάκια και όχι μόνο με άλλα 24 παιδάκια στοιβαγμένα σε κοντέινερ ή σε παλιά και ακατάλληλα κτήρια, με λιγότερες από τις αναγκαίες καθαρίστριες, χωρίς τραπεζοκόμους, χωρίς τα απαραίτητα υλικά;

Μάλλον η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου ζορίζεται να ακούγονται τέτοια ζητήματα μέσα σε δημόσιους χώρους, ενώ δείχνει μεγάλη ανοχή όταν γίνονται μέσα και έξω χώροι διαφημιστικής προβολής και ανεξέλεγκτης επιχειρηματικής δράσης.

Δεν καταλαβαίνουμε επίσης, αυτή την αποστροφή για την πολιτική σε σχέση με τη νέα γενιά και τους μαθητές που σήμερα καλούνται να διαλέξουν σχολείο από τα 15, ψηφίζουν από τη Β’ Λυκείου και πολλοί από αυτούς στην περιοχή μας δουλεύουν από 15 και 16 χρόνων για να βοηθήσουν στα έξοδα της οικογένειας.

Κάποιοι δεν ενοχλούνται από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μαθητές μας, αλλά ενοχλούνται από το να τα συζητάμε και να αγωνιζόμαστε για αυτά. Θεωρούν “αποκρουστικό” θέαμα τις μάχες της νέας γενιάς, τις νεολαιίστικες οργανώσεις που παλεύουν για σύγχρονα σχολεία, για δωρεάν πανεπιστήμια, για αξιοπρεπή εργασία.

 Αυτοί που κόπτονται “για την σωστή διαπαιδαγώγηση και μόρφωση” ας είχαν ασχοληθεί περισσότερο με το να φτάνουν τα χρήματα, τα μελάνια και τα φωτοτυπικά στην ώρα τους στα σχολεία…

Η Λαϊκή Συσπείρωση καλεί το λαό της Ραφήνας και του Πικερμίου να πάρει θέση απέναντι σε αυτές τις λογικές, να τις καταδικάσει και να τις απομονώσει. Στην πράξη να απαιτήσει οι δημόσιοι χώροι να είναι χώροι έκφρασης των θέσεων και των διεκδικήσεων των εργαζομένων και όλων των λαϊκών στρωμάτων. Εύχεται καλά αποτελέσματα στους μαθητές μας που έδωσαν πανελλαδικές εξετάσεις και τους υπενθυμίζει:

«Το να αλλάξουμε τον κόσμο δεν είναι ουτοπία είναι ανάγκη»

Η Πρωτοβουλία #MarchtoGaza καταδικάζει την πειρατική δράση των ισραηλινών δυνάμεων κατοχής, ζητά την άμεση απελευθέρωση του πληρώματος του Madleen και καλεί σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Ισραηλινή πρεσβεία, σήμερα στις 7.00 το απόγευμα.

Το Madleen άνοιξε τους δρόμους. Χρέος μας είναι να τους ακολουθήσουμε

Η Πρωτοβουλία #MarchtoGaza καταδικάζει δριμύτατα τη βίαιη σύλληψη των επιβατών του πλοίου Madleen του Freedom Flotilla Coalition από τις ισραηλινές δυνάμεις!

Το πλοίο Madleen προσέγγιζε την ακτογραμμή της Γάζας μεταφέροντας απλώς ανθρωπιστική βοήθεια!

Μεταξύ των επιβατών βρισκόταν η ακτιβίστρια για την προστασία του περιβάλλοντος Γκρέτα Τούνμπεργκ, η παλαιστινιακής καταγωγής Γαλλίδα ευρωβουλευτής Ρίμα Χασάν, ο υπερασπιστής ανθρωπίνων δικαιωμάτων Sergio Toribio και αρκετά μέλη της συμμαχίας μας.

Η στρατιωτική επιχείρηση, που πραγματοποιήθηκε σε διεθνή ύδατα συνιστά κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς και ανθρωπιστικού δικαίου. Πρόκειται για μια πράξη διεθνούς  πειρατείας και τρομοκρατίας, ακόμα μια παράνομη ενέργεια από ένα κράτος που συνεχίζει να διαπράττει εγκλήματα πολέμου στη Γάζα.

Μπορεί το Ισραήλ να σταμάτησε το πλοίο Madleen πριν φτάσει στον προορισμό του, αλλά ο δρόμος άνοιξε και δεν έχουμε σκοπό να σταματήσουμε. Αυτήν τη στιγμή, φτάνουμε κατά χιλιάδες στην Αίγυπτο και είμαστε αποφασισμένοινα προσεγγίσουμε τη Γάζα από τη στεριά.

Καλούμε την ελληνική κυβέρνηση και όλες τις κυβερνήσεις της Ε.Ε. να σταματήσουν να παρακολουθούν μια εν εξελίξει γενοκτονία στηρίζοντας το Ισραήλ και συνεργαζόμενες πολιτικά, εμπορικά και στρατιωτικά μαζί του!

Εμείς δε θα μείνουμε σιωπηλοί! Πολίτες όλου του κόσμου αντιδρούν και πορεύονται για να πουν με μια φωνή: αρκετά!

Απαιτούμε:

Άμεση και χωρίς όρους απελευθέρωση του πληρώματος του Madleen

Να σταματήσει τώρα η γενοκτονία και οι βομβαρδισμοί στη Γάζα. Να σπάσει ο αποκλεισμός και να ανοίξει δίοδος για την ανθρωπιστική βοήθεια

Παύση κάθε συνεργασίας με το κράτος δολοφόνο του Ισραήλ

Προστασία και ασφαλής διέλευση των διεθνών πρωτοβουλιών αλληλεγγύης.

Χορήγηση ελληνικής σημαίας στα πλοία του Freedom Flotilla Coalition, ως ένδειξη έμπρακτης στήριξης στις ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες για την αποτροπή του λιμού στην Παλαιστίνη

Λευτεριά στην Παλαιστίνη

Γνώμη της Attica Voice είναι πως το κίνημα πρέπει να βρει και άλλους δρόμους πίεσης. Θεωρούμε πως η επόμενη μεγάλη συγκέντρωση πρέπει να γίνει στα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε στη Βουλή, ούτε στο Μαξίμου. Η κυβέρνηση του Μητσοτάκη είναι συνυπεύθυνη για τα εγκλήματα του Ισραήλ, πηγαίνοντας κόντρα στη θέληση της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών. Πρέπει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να νιώσει ασφυκτική πίεση. Πρέπει οι λαοι να πιέσουν τις κυβερνήσεις τους. Μόνο αν οι κυβερνήσεις πάρουν αποστάσεις από το Ισραήλ, μπορεί το κατοχικό κράτος να σταματήσει την εγκληματική δράση του

H RAF-WEST Journal, η No.2 εφημερίδα της ανατολικής Αττικής, παρουσιάζει την ανασκόπηση μηνός Μαΐου. Με την υπογραφή του έμπειρου και καταξιωμένου δημοσιογραφικού επιτελείου της RAF-WEST Journal, ο έμπειρος Δανός άνκορμαν Ari Ǿstergaard παρουσιάζει τις εξελίξεις στη Ραφ Τάουν, την Ελλάδα και όλο τον κόσμo

Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο Madleen, στο πλοίο της Αλληλεγγύης που πλησιάζει τη Γάζα προσπαθώντας να σπάσει τον ισραηλινό αποκλεισμό και να μεταφέρει ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους που λιμοκτονούν

Το Madleen απέπλευσε από το λιμάνι της Κατάνιας στη Σικελία την 1η Ιουνίου 2025 και μεταφέρει τρόφιμα, φαρμακευτικό υλικό, γεννήτριες και άλλα είδη πρώτης ανάγκης.

Από τις 3 Ιουνίου, στρατιωτικά drones παρακολουθούν την πορεία του σκάφους στα διεθνή ύδατα της Μεσογείου. Την ίδια στιγμή, η ισραηλινή κυβέρνηση δηλώνει κατηγορηματικά ότι δεν θα επιτρέψει την προσέγγιση του πλοίου στις ακτές της Γάζας. Η κατάσταση θυμίζει επικίνδυνα την επίθεση που έκαναν ισραηλινοί κομάντος στο Mavi Marmara το 2010, που είχε ως αποτέλεσμα 10 νεκρούς ακτιβιστές και πλήθος τραυματιών.

Την Πέμπτη, το σκάφος είχε παρεκκλίνει της πορείας του προκειμένου να διασώσει τέσσερις Σουδανούς μετανάστες που θαλασσοδέρνονταν

Σήμερα το πρωί βρίσκεται μόλις 190 μίλια μακριά από τη Γάζα

Όπως γράφει σε ανάρτησή του στο instagram ο Βραζιλιάνος Τιάγκο Άβιλα, ένας από τους επιβαίνοντες στο Madleen

Ο ήλιος έχει ανατείλει και είμαστε μόλις 190 μίλια μακριά από τη Γάζα για να σπάσουμε τον αποκλεισμό και να δημιουργήσουμε έναν ανθρωπιστικό θαλάσσιο διάδρομο!

The sun is up and are only 190 miles away from Gaza to #breakthesiege and create a people’s humanitarian sea corridor! ?

Το ηθικό είναι υψηλό στο Madleen, παρά τις ισραηλινές απειλές. Τα νέα που λαμβάνουμε από τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης είναι ότι έχουν αναπτύξει 3 μονάδες ειδικών δυνάμεων (S13, S6 και S3) με 80 κομάντος η καθεμία και θαλάσσια και αεροπορική υποστήριξη με ελικόπτερα. Όλες αυτές οι μονάδες χρησιμοποιούνται για τη διάπραξη εγκλημάτων πολέμου και ειδικά η Μονάδα S13 είναι η ίδια που σφαγίασε 10 από τους συμμετέχοντες στον @gazafreedomflotilla πριν από 15 χρόνια στο Mavi Marmara.

Έχουμε μια ευκαιρία να σταματήσουμε αυτήν την επίθεση με την κινητοποίησή σας!  Πιέστε τις κυβερνήσεις σας να απαιτήσουν ένα ασφαλές πέρασμα, να εγγυηθούν ναυτική υποστήριξη, να διακόψουν τις σχέσεις με το Ισραήλ και να αναλάβουν επιτέλους την ευθύνη να τηρήσουν τις διεθνείς συνθήκες που έχουν υπογράψει

Δεν τους αγαπάμε. Το μόνο που έχουν είναι οι βόμβες τους, η βία τους και το μίσος τους. Εμείς έχουμε όλα τα υπόλοιπα. Έχουμε την αλληλεγγύη, έχουμε την ελπίδα, έχουμε την αγάπη και μια παγκόσμια κοινότητα δισεκατομμυρίων ανθρώπων που τώρα ενώνονται και αρχίζουν να προχωρούν σε μια όμορφη εξέγερση επειδή γνωρίζουν βαθιά στην καρδιά τους ότι το να πεθαίνουν τα παιδιά από την πείνα είναι λάθος, ότι ο βομβαρδισμός νοσοκομείων, καταφυγίων και σχολείων είναι λάθος.

Έχουμε φτάσει στη μεγαλύτερη μάχη της γενιάς μας και είναι καιρός όλοι μας να αναλάβουμε δράση. Στο ταπεινό και μικρό μας σκάφος, η ειρηνική ανθρωπιστική μας αποστολή συνεχίζει να προχωρά!

Γάζα, ερχόμαστε!

Update:

Από τον Τάκη Πολίτη, καθηγητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Τάκης Πολίτης και μέλος της διεθνούς ανθρωπιστικής αποστολής αλληλεγγύης προς την Λωρίδα της Γάζας, δόθηκε η παρακάτω ενημέρωση:

«Κυριακή 8/6/2025, 4.00μμ ώρα Ελλάδας, έγινε σύντομο live streaming από το Madleen.

Οι ακτιβιστές είναι όλοι καλά, βρίσκονται σε διεθνή ύδατα, περίπου 150 ν.μ. από την Λωρίδα της Γάζας, Έχουν υπόψη τους την ισραηλινή παρεμβολή που έχει γίνει στους καταγραφείς της πορείας του σκάφους και το δείχνουν να έχει φτάσει μέχρι την Ιορδανία. Είναι προφανές ότι οι ισραηλινοί ετοιμάζονται για να επέμβουν κατά του σκάφους.

Όπως είπαν και οι ίδιοι,  όλα τα μάτια στο Madleen. Αλλά πάνω όλα, ΟΛΑ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗ ΓΑΖΑ»

Χθες, 5/6/2025, θα ξεκινούσε στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Καρδίτσας, η δίκη κατά των 6 αστυνομικών που κατηγορούνται για βασανιστήρια που τέλεσαν εις βάρος του Βασίλη  Μάγγου και τα οποία τον οδήγησαν στο θάνατο. Δυστυχώς, η δίκη των 6 κατηγορούμενων αστυνομικών αναβλήθηκε επ’ αόριστο, επειδή ο ένας από αυτούς απουσίαζε λόγω ασθένειας

Μια ανάρτηση του δημοσιογράφου Χρήστου Αβραμίδη εξιστορεί με λίγα λόγια την ιστορία του Βασίλη. Μια ακόμη ιστορία αστυνομικής αυθαιρεσίας και βαρβαρότητας που δεν πρέπει να μείνει ατιμώρητη αν δεν θέλουμε αυτοί που υποτίθεται ότι υπηρετούν την Ασφάλεια του Πολίτη, να αποδεικνύονται αντίθετα διώκτες και βασανιστές του

Δεν μπορούμε να μη σταθούμε στη σεβάσμια μορφή του Γιάννη Μάγγου, του πατέρα του Βασίλη, στο μακροχρόνιου αγώνα που δίνει για τη δικαίωση του γιού του, αλλά και στην αλληλεγγύη που επιδεικνύει σε όλες τις περιπτώσεις αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Δεν μπορούμε επίσης να μη σταθούμε στο πλατύ χαμόγελο του Βασίλη και στο σύνθημα που ταυτίστηκε μαζί του: «Κι ας μη νικήσουμε ποτέ, θα πολεμάμε πάντα»

Ακολουθεί η ανάρτηση του Χρήστου Αβραμίδη με το σχετικό βίντεο:

2020: Αστυνομικοί χτύπησαν άγρια τον Βασίλη Μάγγο.

4 αστυνομικοί χτυπούσαν ένα νέο παιδί στο έδαφος.

Τον πήραν στο τμήμα και όταν ολοκλήρωσαν το εγκληματικό τους έργο τον πέταξαν δίπλα σε έναν κάδο.

Κάποιος περαστικός πρόσεξε ένα χέρι να κουνιέται με δυσκολία

Δυσκολεύτηκε να καταλάβει ότι ήταν άνθρωπος.

Ζητούσε ξεψυχισμένα βοήθεια

Δεν έχουμε βίντεο τι του έκαναν στο τμήμα, αλλά όταν βρέθηκε ο Βασίλης είχε 6 σπασμένα πλευρά και κακώσεις σε ζωτικά όργανα.

Χτύπησε μόνος του κι αυτός σε ζαρντινιέρα?

Οι αστυνομικοί τον έπιασαν γιατί ήταν «γνωστός από τη συνεχή του δράση σε διάφορες συλλογικότητες»

Δεν το λέμε εμείς

Οι ίδιοι το λένε, στο βιβλίο συμβάντων

Ο Βασίλης συμμετείχε την προηγούμενη μέρα σε πορεία ενάντια στην καύση σκουπιδιών από τη Lafarge στον Βόλο.

Η αστυνομία έδρασε σαν σεκιούριτι πολυεθνικής και κυνηγούσε διαδηλωτές για ώρες

Το έγκλημα του Βασίλη ήταν η αλληλεγγύη του. Βρέθηκε στα δικαστήρια και φώναξε υπέρ των συλληφθέντων μιας πορείας.

Σήμερα 3 αστυνομικοί έχουν ήδη καταδικαστεί για τον ξυλοδαρμό του σε δημόσια θέα

6 αστυνομικοί δικάζονται για τον βασανισμό του στην ασφάλεια

Η οικογένεια δεν έχει καν το δικαίωμα να παρίσταται προς υποστήριξη της κατηγορίας.

Δηλαδή έχασαν το παιδί τους και δεν τους αφήνουν καν να καταθέσουν

Δεν μπορεί να μιλήσει ούτε η δικηγόρος τους

Γιατί η δικαστική εξουσία θεώρησε ότι το θύμα έπρεπε να είχε καταθέσει μήνυση όσο ζούσε.

Λες και μπορούσε να γνωρίζει ότι σε λίγες μέρες θα πεθάνει.

Και αυτό παρότι ο Βασίλης είχε καταγγείλει τον βασανισμό του δημόσια.

Τότε κανένας εισαγγελέας δεν αντέδρασε

Μετά του άσκησαν και δίωξη.

Μετά τον θάνατό του

Είναι η πρώτη δίωξη στην ιστορία σε νεκρό

Στο ελληνικό ποινικό σύστημα δεν υπάρχει πρόβλεψη για άσκηση δίωξης κατά των νεκρών, αφού η ιδιότητα του κατηγορουμένου προϋποθέτει ένα πρόσωπο να είναι στη ζωή.

Ο Βασίλης προσπαθούσε να απεξαρτηθεί

Μετά την έξοδό του από το νοσοκομείο αναζητούσε με αγωνία ψυχική στήριξη και βοήθεια για το μαρτύριο που βίωνε

Η ειδική ψυχίατρος του 18 άνω Κατερίνα Μάτσα,  εκτιμά ότι “υπάρχει άμεση και ουσιώδης συνάφεια ανάμεσα στο σωματικό και ψυχικό βασανισμό και τον θάνατό του.»

Δηλαδή η χρήση των ουσιών έγινε για να αντέξει αυτό το πολύ ευάλωτο παιδί τον σωματικό και ψυχικό πόνο

Σήμερα, 5 χρόνια μετά, οι 6 αστυνομικοί που κατηγορούνται για κακουργήματα βρίσκονται κανονικά στην αστυνομία

Ακόμα και οι 3 που έχουν ήδη καταδικαστεί πρωτοδίκως

Τους έδωσαν ακόμα και όπλο

Κατηγορούμενοι και Καταδικασμένοι εγκληματίες γίναν οι εκπρόσωποι της νομιμότητας

Οι εκπρόσωποι στο κρατικό μονοπώλιο της βίας

Μας μαλώνετε να εμπιστευόμαστε τη «Δικαιοσύνη»

Μας μαλώνετε να μη τους λέμε μπάτσους.

Αλλά βασάνισαν ένα νέο παιδί. Και το οδήγησαν στον θάνατο.

Άμα δεν είναι μπάτσοι τι είναι?

Όργανα της νομιμότητας και της αγάπης?

(Αυτό το βίντεο δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη βοήθεια του omniatv. Στηρίξτε την ανεξάρτητη ενημέρωση από όπου κι αν προέρχεται. Αφήνω λινκ στο 1ο σχόλιο

Ευχαριστώ τον Γιάννη Μάγγο για την εμπιστοσύνη και την πρόσβαση σε στοιχεία για τη δημοσιογραφική έρευνα. Κάτι τέτοιοι άνθρωποι «όταν σφίγγουν το χέρι, ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο».

Το τραγούδι που ακούγεται στο τέλος είναι από τους Κοινοί Θνητοί)

Ξεκίνησε πριν από δύο ημέρες η χορήγηση του προσωπικού αριθμού, ενός αριθμού που προορίζεται να υποκαταστήσει κατά τις συναλλαγές μας με τις δημόσιες υπηρεσίες οποιονδήποτε άλλο αριθμό, όπως το ΑΦΜ ή τον ΑΜΚΑ

Με αφορμή το γεγονός αυτό θυμηθήκαμε τις δηλώσεις που έκανε ο Άδωνις Γεωργιάδης το 2010, ένα χρόνο περίπου πριν μεταπηδήσει από τον ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας

«Είναι κάτι φρικώδες. Όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο “1984” του Τζωρτζ Όργουελ και διαβάζουν τι σχεδιάζουν με την κάρτα του πολίτη, θα πουν δεν είναι δυνατόν. Ό,τι έγραψε ο Όργουελ γίνεται. Σε μία καρτούλα θα μπαίνουν όλα τα δεδομένα ενός εκάστου, όχι μόνο βιομετρικά: φορολογικά, βιομετρικά, υγείας, DNA, πολιτικά φρονήματα, φάκελοι που λέγαμε παλιά, τα πάντα θα είναι μέσα στην κάρτα. Εσείς το βλέπετε σωστό αυτό; Εγώ δεν θα την δεχθώ ποτέ! Εγώ δεν θα την δεχθώ ποτέ! Εγώ δεν θα την δεχθώ ποτέ! Εμένα η ιδέα ότι θα ελέγχει κάποιος όλη μου την ζωή δεν μου αρέσει, δεν θα την δεχθώ ποτέ!»

Αυτά δήλωνε τότε το σημερινό πολυεργαλείο της κυβέρνησης, όταν ήταν ακόμη βουλευτής του ΛΑΟΣ.

Στις 21 Ιανουαρίου 2011, ο ίδιος Υπουργός, παίρνοντας τον λόγο ως βουλευτής του «ΛΑΟΣ» μέσα στο κοινοβούλιο, είχε δηλώσει ότι «εμείς ως κόμμα δεν θα δεχθούμε ποτέ αυτήν την κάρτα. Και καλούμε και τους ψηφοφόρους μας να μην το κάνουνε»

Αμέτρητες είναι οι αντιφατικές δηλώσεις σε όλη την πολιτική καριέρα του Άδωνι Γεωργιάδη. Καιροσκόπο τον ανεβάζουν, κολοτούμπα τονμ κατεβάζουν. Μία παραπάνω κολοτούμπα δεν κάνει διαφορά. Ο  ίδιος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση για την αλλαγή της στάσης του σχετικά με τον προσωπικό αριθμό, δήλωσε πως δεν έχει μετανιώσει γι αυτά που έλεγε, αλλά πως απλά «έχει εξελιχθεί»

Είναι γεγονός πως έχει εξελιχθεί ο Άδωνις Γεωργιάδης. Από βουλευτής του περιθωριακού ακροδεξιού ΛΑΟΣ, του κόμματος που καλούσε την κυβέρνηση να πυροβολεί τους μετανάστες και έκανε ερωτήσεις στη Βουλή για τα αεροπλάνα που μας ψεκάζουν, είναι τώρα υπουργός και ένα από τα πρώτα βιολιά της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Ποιος; Ο άνθρωπος που κατόρθωσε να ταυτιστεί με την έννοια του «Εθνικού Βλάκα». Μα πώς όμως είναι δυνατόν ένας βλάκας να είναι ταυτόχρονα και επιτυχημένος;

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος, στο “Εγχειρίδιο βλακείας”, μας το εξηγεί:

«Ο επιτυχημένος βλάκας δεν είναι ανέκδοτο. Είναι μια πραγματικότητα γύρω μας και δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση μια ορισμένη επίδοση ή δεξιοτεχνία των στόκων. Οι μιμητικές ικανότητες του δίποδου είναι εγγεγραμμένες στον γενετικό του κώδικα και εκπαιδεύεται σαν τον σκύλο, την αρκούδα, το άλογο, το δελφίνι. Δεν τίθεται θέμα ότι μεγάλο μέρος της διανοητικής εργασίας οφείλεται στη μίμηση και όχι στη σκέψη. Ο ταγμένος βλαξ με το ανάλογο κούρντισμα μπορεί να κάνει θαύματα: να διευθύνει μια ορχήστρα, να οδηγήσει αεροπλάνο, να διδάξει φιλοσοφία, να γυρίσει μια ταινία, να αναλάβει υπουργείο, να παρουσιάσει μια τηλεοπτική εκπομπή, να γράφει σε εφημερίδα, να δώσει διαλέξεις»

Το κενό πάντως που άφησε ο Άδωνις και ο ΛΑΟΣ στην εκπροσώπηση του ακροδεξιού θρησκόληπτου ακροατηρίου έχουν φροντίσει να το καλύψουν και με το παραπάνω ο Κυριάκος Βελόπουλος με την "Ελληνική Λύση" και ο Δημήτρης Νατσιός με τη "Νίκη"

Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση του Κυριάκου Βελόπουλου στο θέμα του Προσωπικού Αριθμού:  «Ο πρωθυπουργός ανακοινώνοντας τον Προσωπικό Αριθμό Πολίτη αποδεικνύει ότι δεν δίνει σημασία στο ορθόδοξο ποίμνιο»

Φανταζόμαστε ότι όταν ο Βελόπουλος αναφέρεται σε ποίμνιο δεν αναφέρεται σε αιγοπρόβατα, πόσο μάλλον στα υπεράριθμα αιγοπρόβατα της Κρήτης. Εν πάσει περιπτώσει, αφού επιμένει να αποκαλεί κάποιους ανθρώπους ποίμνιο, κάτι θα ξέρει

Στο ίδιο μήκος κύματος ο Δ. Νατσιός της Νίκης χαρακτήρισε τη νομοθετική ρύθμιση ως «ηλεκτρονική σκλαβιά» και πρόσθεσε ότι για το κόμμα του ο προσωπικός αριθμός που θα αναγράφεται στις ταυτότητες συνιστά «κόκκινη γραμμή»

Δυστυχώς, από ό,τι φαίνεται, το δεύτερο μεγαλύτερο πρόβλημα - μετά την κυβέρνηση Μητσοτάκη -  είναι ότι το ακροατήριο των ακροδεξιών, θρησκόληπτων, ξενοφοβικών και εθνικιστικών κομμάτων δεν είναι καθόλου μικρό. Και είναι πολύ δύσκολο κανείς να τα βάλει με την ανοησία. Μια ανοησία που λειτουργεί τελικά σε όφελος της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθώς κρατάει όλο αυτό τον κόσμο στα δεξιά της και μπορεί ανά πάσα στιγμή να τον κερδίσει όταν φανεί ότι κινδυνεύει. Όπως αποδεικνύουν τα παραδείγματα του Άδωνι, του Βορίδη και του Πλεύρη. Από την ίδια πολιτική μήτρα προέρχονται

του Θανάση Τριαρίδη

Ο Μιθριδάτης, ένας αρχαίος βασιλιάς του Πόντου,

έπινε ο ίδιος δηλητήριο λίγο-λίγο

για να το συνηθίσει ο οργανισμός του

και να μην τον φαρμακώσουν οι αναρίθμητοι εχθροί του.

Είχε κακό τέλος: όταν έπρεπε να αυτοκτονήσει

(θα τον έσερνε στην Ρώμη σκλάβο ο Πομπήιος)

κανένα φαρμάκι δεν τον έπιανε,

κι έτσι ένας έμπιστος Γαλάτης

του έκοψε το κεφάλι κακήν κακώς.

Μα ακόμη αθλιότερο είναι το τέλος το δικό σου

που συνήθισες το πιο φριχτό δηλητήριο:

Την κυβέρνησή σου να σκοτώνει τους μετανάστες,

να πνίγει στη θάλασσα γυναίκες και παιδιά,

κι εσύ να το έχεις συνηθίσει,

να κοιμάσαι και να ξυπνάς βέβαιος

πως αυτό είναι το κανονικό.

Ήδη σε περιφέρει σκλάβο ο Πομπήιος στην Ρώμη

και, αλίμονο, κανένας Γαλάτης δεν θα φανεί.

Σήμερα είναι ο τελικός του Champions League. Κάποτε θα αποτελούσε για μένα μεγάλο γεγονός, το πιο πιθανό ;όμως είναι ότι δεν θα τον παρακολουθήσω.

Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, άλλαξε και το ποδόσφαιρο κι εγώ φαίνεται πως δε στάθηκα ικανός να παρακολουθήσω τις αλλαγές αυτές και να συντονιστώ μαζί τους

Έχω μείνει σε μια άλλη εποχή, τότε που δεν υπήρχε υπερπαραγωγή και υπερπροσφορά του προϊόντος και όλα ήταν πιο χαλαρά.

Όταν έβγαιναν πραγματικά αρτίστες του θεάματος και όχι υπεραθλητές και όταν ο σκοπός της νίκης πολλές φορές υποχωρούσε μπροστά στο θέαμα που προσέφεραν.

Όταν δεν χρειαζόταν να ρωτήσεις τι ώρα παίζεται το κάθε παιχνίδι γιατί όλα τα παιχνίδια του πρωταθλήματος παίζονταν την ίδια ώρα την Κυριακή.

Όταν οι ελληνικές ομάδες αποτελούνταν από Έλληνες παίχτες που έπαιζαν για πολλά χρόνια στις ομάδες τους, ταυτίζονταν με αυτές και έκαναν και τον οπαδό να ταυτιστεί μαζί τους.

Όταν το παιχνίδι κάθε χώρας είχε τη δική του ποδοσφαιρική ταυτότητα και κάθε παιχνίδι μεταξύ ομάδων από διαφορετικές χώρες ήταν μια σύγκρουση διαφορετικών ποδοσφαιρικών σχολών.

Όταν δεν υπήρχε το Στοίχημα που μετέτρεψε τους θεατές σε παίχτες και έκανε αυτοσκοπό το αποτέλεσμα.

Όταν οι αμοιβές των ποδοσφαιριστών δεν συνιστούσαν κοινωνική πρόκληση και όταν τους ποδοσφαιριστές – για τους κορυφαίους μιλάμε – μπορούσες να τους συναντήσεις μέσα στον απλό κόσμο.

Όταν το ποδόσφαιρο μαθαινόταν στις αλάνες από παιδιά που το αγαπούσαν και ζούσαν γι αυτό και όχι στις σημερινές ακαδημίες-παιδομαζώματα όπου το κάθε παιδί αντιμετωπίζεται σαν μια επένδυση από τους γονείς τους, τους μάνατζερ και την ομάδα.

Όταν οι ποδοσφαιριστές δεν αποτελούσαν προϊόντα προς αγορά και πώληση μέσα σε φακέλους μανατζαραίων.

Όταν οι ποδοσφαιριστές δεν διαφήμιζαν πατατάκια, σαμπουάν και σώβρακα

Όταν οι ομάδες διοικούνταν από ανθρώπους πλούσιους μεν, που αγαπούσαν όμως το ποδόσφαιρο και δεν το έβλεπαν σαν άλλη μια επένδυση.

Όμως, όπως λέει και το τραγούδι,  «Η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δικιά σου μελαγχολία / Κι έρχεται η στιγμή για ν’ αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις»

Κι έτσι κι εγώ το άφησα το ποδόσφαιρο. Πού και πού ακούω κάτι για Γιαμάλ, για Εμπαπέ και για κάποιους άλλους. Ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, αλλά μέχρι εκεί. Έμαθα ότι η Ίντερ απέκλεισε την Μπαρτσελόνα στα ημιτελικά του Champions League μετά από δύο εκπληκτικά όπως ειπώθηκε παιχνίδια.

Ούτε αυτό μου έκανε εντύπωση. Ώσπου διάβασα για τον ήρωα της πρόκρισης αυτής, τον Φραντσέσκο Ατσέρμπι, μέσα από ένα κείμενο του δημοσιογράφου Βασίλη Βασιλείου και συνειδητοποίησα ότι ακόμη το ποδόσφαιρο μπορεί να κρύβει ιστορίες που συγκινούν. Ιστορίες αποτυπωμένες κυριολεκτικά πάνω στο ανθρώπινο δέρμα

Το 2012 έχασε τον πατέρα του. Αυτό τον κατέστρεψε.

Λίγους μήνες μετά υπογράφει συμβόλαιο με την ομάδα της καρδιάς του, τη Μίλαν.

Ωστόσο το μυαλό του είχε «χαλάσει». Η απώλεια τον επηρέασε, έπιασε πάτο. Κατάθλιψη.

Βρίσκει διέξοδο στο αλκοόλ.

«Άρχισα να πίνω. Ειλικρινά, έπινα τα πάντα».

Η παρουσία του στη Μίλαν αποδείχθηκε σύντομη, το αλκοόλ δεν του επέτρεψε να δείξει το ταλέντο του.

Μοιραία φεύγει από το Μιλάνο, πάει στη Σασουόλο.

Πριν όμως υπογράψει, περνά τα καθιερωμένα ιατρικά τεστ.

Καρκίνος στον αριστερό όρχι. Σοκ.

Εκείνος όμως είναι μαχητής. Δεν το βάζει κάτω και σύντομα πατά ξανά χορτάρι.

Τα δύσκολα δεν είχαν περάσει όμως.

Κάποιους μήνες αργότερα, ο καρκίνος τον «χτυπά» και πάλι. Αυτή τη φορά στον δεξιό όρχι.

Ο καρκίνος ωστόσο είχε διαλέξει λάθος αντίπαλο, χάνει ξανά!

«Ο καρκίνος μου έσωσε τη ζωή». Ατάκα που τη διαβάζεις κι απορείς.

Κι όμως, η ζωή του από τότε που συναντήθηκε με την «αρρώστια» μπήκε σε σωστό δρόμο.

Η περιπέτεια του έδωσε ξανά έναν λόγο να παλέψει.

Να παλέψει με εξίσου σκοτεινούς δαίμονες. Το αλκοόλ, την κατάθλιψη.

Ένας μαχητής δεν τα βάζει ποτέ κάτω. Εκείνος δεν τα έβαλε.

Επέστρεψε ακόμη πιο δυνατός στα γήπεδα. Πρώτα με τη Σασουόλο, μετά με τη Λάτσιο.

Βασικός και αναντικατάστατος στην ομάδα του Σιμόνε Ιντσάγκι, έγινε ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς στο Καμπιονάτο.

Έπειτα ήρθαν οι κλήσεις από την Εθνική. Το 2021 κατακτά το Euro.

Ο Ιντσάγκι φεύγει από τη Λάτσιο, πάει Ίντερ. Το 2022 τον «φωνάζει» δίπλα του.

Αρχικά πάει για να κάνει τα ρεπό των βασικών. Εκείνος περισσότερο έμοιαζε με ρεζέρβα. Ήταν 34 άλλωστε.

Σύντομα τους έβγαλε όλους κουτούς. Έγινε ξανά βασικός. Στο τέλος της σεζόν η Ίντερ φτάνει στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ.

Απέναντι στη Μάντσεστερ Σίτι του Γκουαρδιόλα. Αουτσάιντερ.

Μα αουτσάιντερ ήταν και απέναντι στον καρκίνο.

Εξαφανίζει τον Χάαλαντ, δεν τον αφήνει να πάρει ανάσα.

Στις λεπτομέρειες η ομάδα του χάνει. Αλλά εκείνος το πήρε προσωπικά και έδωσε υπόσχεση ότι θα επιστρέψει.

Στα 37 πλέον ξέρει ότι δεν θα έχει άλλη ευκαιρία.

Η Ίντερ προηγείται 2-0 στο ημίχρονο του ημιτελικού, εκείνος σε όλο το ματς φωνάζει, παλεύει, το ζει!

Ξέρει ότι πλησιάζει σε έναν ακόμη τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ..

Η Μπαρτσελόνα όμως κάνει την ανατροπή. Όπως ο καρκίνος επέστρεψε για δεύτερη φορά.

Το 2-0 στο ταμπλό έγινε 2-3 στο 87’. Ο χρόνος πλέον κυλούσε αφάνταστα γρήγορα.

Ο αγώνας έμοιαζε με τελειωμένη υπόθεση. Μα δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο για αυτόν που θα προσπαθήσει.

Πέντε λεπτά καθυστερήσεις. Το ρολόι έδειχνε 92:30.

Έπρεπε να βγει μπροστά. Ή τώρα ή ποτέ! Η σέντρα του Ντάμφρις ήταν η τελευταία ευκαιρία.

Μήτε το αλκοόλ τον έριξε κάτω. Μήτε η κατάθλιψη. Τον καρκίνο τον κέρδισε δύο φορές!

Δεν έβλεπε κανένα. Ούτε αμυντικούς, ούτε τερματοφύλακες.

37 ετών, 20 χρόνια καριέρας. Ούτε ένα γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ.

Μα δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο για αυτόν που προσπαθεί.

Μα δεν υπάρχει τίποτε αδύνατο για τον Φραντσέσκο Ατσέρμπι.

Τον λένε Νίκο Βέρτη και λέγεται πως είναι τραγουδιστής. Σημειώνει μάλιστα μεγάλη επιτυχία στο Ισραήλ.

Όπως διαβάζουμε, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης πρόκειται να πραγματοποιήσει τρεις ζωντανές εμφανίσεις σε μεγάλο, ανοιχτό συναυλιακό χώρο της Ιερουσαλήμ, στις 17, 18 και 19 Ιουνίου. Στις δύο από τις τρεις βραδιές μάλιστα, θα συμμετάσχει και ο δημοφιλής Ισραηλινός τραγουδιστής και συνθέτης Hanan Ben Ari.

Είναι χαρακτηριστικό πως τα εισιτήρια για τις δύο αρχικά προγραμματισμένες συναυλίες εξαντλήθηκαν μέσα σε 75 μόλις ώρες, με αποτέλεσμα να προστεθεί και τρίτη ημερομηνία. Κάποια ελάχιστα εισιτήρια πωλούνται σε διεθνείς ιστοσελίδες, με τις τιμές τους να κυμαίνονται από 76 έως και 268 ευρώ. Τύφλα να’ χουν οι Metallica

Στο ίδιο μήκος κύματος με τον Νίκο Βέρτη κινείται και η Γλυκερία, η οποία όπως ανακοίνωσε, δεν προτίθεται να ματαιώσει τις προγραμματισμένες της εμφανίσεις στο Ισραήλ. Για αυτήν τουλάχιστον, γνωρίζαμε πως είναι τραγουδίστρια και μάλιστα πολύ καλή και πολύ συμπαθής.

Τι άραγε την κάνει να κλείνει τα μάτια μπροστά στη γενοκτονία; Δεν πιστεύουμε ότι στην περίπτωση της Γλυκερίας είναι τα λεφτά, αλλά η ματαιοδοξία που την κάνει να αρνηθεί να δυσαρεστήσει το κοινό της στο Ισραήλ που όπως όλα δείχνουν είναι πολλαπλάσιο από το κοινό της στη Ελλάδα

Όπως και να έχει, για τη Γλυκερία ντρεπόμαστε, αλλά και λυπόμαστε μαζί

Για το Νίκο Βέρτη μόνο ντροπή. Ο ίδιος πάντως, όπως δείχνει η αφίσα του,  δεν δείχνει να ξέρει τι πάει να πει ντροπή