Με την τραγική συγκυρία της απομάκρυνσης της Μανόλιας από την πλατεία του Πικερμίου, για να μπει ένας κάδος συλλογής της «Ανταποδοτική Ανακύκλωση ΑΕ», ας δούμε λίγο πιο βαθιά περί τίνος πρόκειται. Τι είναι αυτή η εταιρεία που υποκατέστησε ή αντικατέστησε ή συνεχίζει με άλλο όνομα, την ΕΕΕΑ (Ελληνική Εταιρεία Επαναχρησιμοποίησης και Ανακύκλωσης) με χαρακτηριστικό τους «μπλε κάδους».

Στο δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας, που ψηφίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες η «συνεργασία» με τον Δήμο, οι συνοπτικές διαδικασίες που ακολουθήθηκαν δεν άφησαν περιθώρια για να φωτισθεί λιγάκι το σκοτεινό πρόσωπο της εταιρείας που κερδοσκοπεί από τα προϊόντα μειωμένης αξίας, τα οποία πετάμε ονομάζοντας τα «σκουπίδια». Μία υφαρπαγή πλούτου, από πολίτες και δήμους «απρόθυμους» να  κερδίσουν από τη χρηστή διαχείριση απορριμμάτων.

Μία κατάσταση που διαρκεί χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η ανακύκλωση στην Ελλάδα, όπως γίνεται και που συνήθως καταλήγει σε πυρκαγιές στους τόπους συγκέντρωσης (ΚΔΑΥ)

Ο Ριζοσπάστης της 19/10/2016, αφιερώνει άρθρο του με τίτλο «Σύμβαση εμπορευματοποίησης της διαχείρισης απορριμμάτων» στη δράση της «καλής εταιρείας». Επίσης το Δυτικό  Μέτωπο έχει πλούσιο υλικό και πληροφορίες πάνω στους στόχους και τον τρόπο λειτουργίας  του οικονομικού αυτού μοντέλου, των εταιριών διαχείρισης απορριμμάτων.

Κυριακή 23/8/2020. Μία ζεστή μέρα ακόμα για την Αττική. Επέτειος μίας άλλης τραγωδίας, της πυρκαγιάς του 2009 που κατέστρεψε 210.000 στρέμματα δάσους, από το Γραμματικό μέχρι την Παλλήνη. Είναι Κυριακή και η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας εξέδωσε ήδη τον σχετικό χάρτη εκτίμησης κινδύνου πυρκαγιάς. Για την Αττική, ο δείκτης είναι υψηλός. Ο ενδεχόμενος κίνδυνος πυρκαγιάς βάφει την Αττική κίτρινη και ο βαθμός που της αποδίδεται είναι 3 (υψηλός). Ευτυχώς δεν είναι 4 (πολύ υψηλός), ούτε και 5 (συναγερμός), αλλά βρισκόμαστε μέσα στο ελληνικό καλοκαίρι, μέσα στην επικίνδυνη περίοδο και σε έναν τόπο που οι άνεμοι αποκτούν ή χάνουν ένταση και αλλάζουν κατεύθυνση, με μεγάλη συχνότητα.

Δεν είναι πολύς καιρός που διαβάζαμε στο ιστολόγιο της ανεξάρτητης πρωτοβουλίας πολιτών «Δασαμάρι SOS», σχόλιο αναγνώστη σε δημοσίευση με τίτλο «Το έγκλημα ήταν προδιαγεγραμμένο», το οποίο έθετε σειρά ερωτημάτων, αυτονόητων, όπως άλλωστε τα τεκμηρίωνε και η σχετική έκθεση του πραγματογνώμονα Ανδριανού Γκουρμπάτση, για την τραγωδία της 23ης Ιούλη 2018, στο Μάτι. Όπως το ποιος είναι υπεύθυνος για τον έγκαιρο καθαρισμό των ξερόχορτων στην περιοχή, ή το ποιος είναι υπεύθυνος για την οργάνωση και στελέχωση του πυροφυλακείου της Διώνης.

Το πιο καυτό ερώτημα όμως που θέτει ο σχολιαστής, αλλά και η τεχνική έκθεση του πραγματογνώμονα Ανδριανού Γκουρμπάτση —η οποία επισυνάπτεται σε pdf αρχείο— είναι το ακόλουθο, που αναλύεται σε τρία υποερωτήματα:

Τα πυροσβεστικά μέσα της Πολιτικής Προστασίας Ραφήνας πού βρίσκονταν όταν ξέσπασε η πυρκαγιά;

Υπήρχε διασπορά των πυροσβεστικών μέσων στις δασικές εκτάσεις του Πικερμίου και της Ραφήνας που γειτνιάζουν με το Νταού Πεντέλης;

Πόσα λεπτά έκανε το κάθε πυροσβεστικό όχημα από το σημείο όπου βρισκόταν μέχρι το σημείο της φωτιάς;

Τα ερωτήματα αυτά είναι και αυτά που θα καταδείξουν τους υπεύθυνους για την τραγωδία. Κάποιοι υπεύθυνοι μπορεί να έκαναν πολλά συγκινητικά, μετά την καταστροφή, την οποία ενώ ήταν αρμόδιοι να προλάβουν, δεν πρόλαβαν. Αλλά αυτό είναι κάτι που βρίσκεται υπό δικαστική διερεύνηση και δεν επεκτεινόμαστε.

Το πόρισμα για την τραγωδία

Ο πραγματογνώμονας Α. Γκουρμπάτσης, τόσο στην προκαταρκτική του έρευνα όσο και στο πόρισμα του για την πυρκαγιά στο Μάτι, που δόθηκε στη δημοσιότητα (εν μέρει) τον Ιούλιο του  2020, καταγράφει το χρονικό της τραγωδίας

16:15 -16:30 έναρξη πυρκαγιάς

16:41 Αναγγελία

16:56 πρώτη επέμβαση από όχημα της πυροσβεστικής υπηρεσίας

(Γκουρμπάτσης 2020)

 Ειδικά για το θέμα της αναγγελίας της ήδη εξαπλούμενης πυρκαγιάς, ανατρέχουμε στην προκαταρκτική έκθεση του πραγματογνώμονα Γκουρμπάτση, όπου αναφέρει πως η πρώτη ειδοποίηση δόθηκε στο ΕΣΚΕ (Ενιαίο Συντονιστικό Κέντρο Επιχειρήσεων) από τον π ι σ τ ο π ο ι η μ έ ν ο  εθελοντή Μανώλη Τσαλιαγκό , ο οποίος «είδε καπνό να εξέρχεται πίσω από λόφους....»   (Γκουρμπάτσης 2018 σελ. 12).

Όπως προκύπτει και από την αποτίμηση των γεγονότων από τον Α. Γκουρμπάτση, σε συνδυασμό με τις κρατούσες μετεωρολογικές συνθήκες, για να εκπέμπονται καπνοί ήδη διακριτοί, πίσω από κάποιους απροσδιόριστους λόφους, η φωτιά πρέπει ήδη να έκαιγε πάνω από 10-15 λεπτά και να είχε πάρει μεγάλες διαστάσεις.

«Υπήρξε μεγάλο χρονικό διάστημα και συγκεκριμένα περίπου 30 λεπτά της ώρας από την εκκίνηση της πυρκαγιά μέχρι και την κινητοποίηση των πρώτων πυροσβεστικών δυνάμεων»

(Γκουρμπάτσης 2018 σελ. 61)

Όλα δείχνουν λοιπόν πως δεν υπήρξε καμία διασπορά δυνάμεων, ειδάλλως δεν θα έφτανε τη μισή ώρα ο χρόνος αντίδρασης των δυνάμεων, σε μία μέρα που λόγω των ανέμων, ο χρόνος αντίδρασης έπρεπε να τείνει στο μηδέν (ακαριαία αντίδραση από κοντινές θέσεις).

Η έλλειψη δ ι α σ π ο ρ ά ς των δυνάμεων, για την όσο το δυνατό πιο έγκαιρη  επέμβαση ήταν ένας από τους πιο σοβαρούς λόγους της τραγωδίας, σύμφωνα με τον πραγματογνώμονα αλλά και σύμφωνα με την απλή λογική. Άλλωστε στη σελίδα 75  της προκαταρκτικής έκθεσης του Ανδριανού Γκουρμπάτση αναφέρεται ρητά πως

«Ειδικότερα τα ως άνω σοβαρά εγκληματικά λάθη, ενέργειες, παραλείψεις, ολιγωρίες, αρρυθμίες και δυσλειτουργίες εντοπίζονται κυρίως στη ΓΓΠΠ, το ΠΣ, στην Ελληνική Αστυνομία και στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Περιφέρεια και Δήμους)»

(σελ. 75 Γκουρμπάτσης 2018).

Η πραγματογνωμοσύνη είναι αμείλικτη και ας έτρεχαν κατόπιν συμφοράς, όλοι οι συνένοχοι να επιδείξουν πνεύμα συμπαράστασης. Και ας πλημμύριζαν λεκάνες με τα δακρύβρεχτα  σενάρια τους, κατάλληλα για σινερομάντζα, όσοι την κρίσιμη ώρα παρίσταναν του «δαιμόνιους ρεπόρτερ των ελληνικών ΜΜΕ, διψώντας για προβολή πάνω σε μία τραγική εκατόμβη.

Στο σήμερα (23/8/2020 - Καλοκαίρι 2020)

Το πάθημα, δυστυχώς και παρά τις διαπιστώσεις των ειδικών, δεν έγινε μάθημα. Μόλις στα τέλη Ιουλίου του 2020  συνετάχθη σχέδιο δράσης για την αντιμετώπιση καταστροφών από δασικές πυρκαγιές, για τον Δήμο Ραφήνας, ο οποίος στο ίδιο πόρισμα του Ανδριανού Γκουρμπάτση, κρίνεται ως συνυπεύθυνος, μαζί με την Περιφέρεια Αττικής, όπως είδαμε και παραπάνω.

 Στο σχέδιο δράσης, το οποίο περιλαμβάνει και τα μέτρα πρόληψης,  αναγνωρίζεται η ανάγκη διασποράς δυνάμεων για την πρόληψη και έγκαιρη καταστολή αναφλέξεων (σχέδιο Ιόλαος). Δεν ξέρουμε ακόμα για τον συντονισμό τον αρμοδίων υπηρεσιών ή τις παρατηρήσεις τους στην κατάρτιση του.  Παρότι το αναρτούμε εδώ, δεν γνωρίζουμε ακόμα, αν αυτό  είναι το σχέδιο δράσης για την προστασία του Δήμου από τα δασικές πυρκαγιές παρόλο που στην σχετική απόφαση 130/2020 του Δημοτικού Συμβουλίου αναφέρεται ότι «Τα σχέδια των Δήμων, μετά την έγκρισή τους από το Δημοτικό Συμβούλιο, θεωρούνται άμεσα εκτελεστά.»  Δικαιολογημένα, αφού όπως λέει και ο υπεύθυνος (που δεν δηλώνει ποτέ υπεύθυνος). το σχέδιο δεν είναι για να το γνωρίζουν οι πολίτες, αφού μόνο οι επιτελείς πρέπει να το γνωρίζουν.  Φυσικά για το πότε θα προλάβουν να το μάθουν οι πολίτες και να το «προβάρουν» για την  κρίσιμη ώρα, ο «υπεύθυνος» δήμαρχος μάλλον υπολογίζει στη θεία επιφοίτηση.

 Τα σχέδια δράσης είναι διαβαθμισμένα σύμφωνα με τον υπεύθυνο δήμαρχο

Αυτό το αυστηρά διαβαθμισμένο σχέδιο πρόσφατα αναρτήθηκε στη Διαύγεια ως σχέδιο αντιμετώπισης εκτάκτων αναγκών λόγω δασικών πυρκαγιών, του Δήμου Ραφήνας (κάποιοι επιμένουν «και Πικερμίου»)  με κωδική ονομασία «Ιόλαος» (ΑΔΑ 9ΚΡΧΩ16-ΑΡ3)

το οποίο στη σελίδα 98 αναφέρει επί λέξει

Δράσεις αυξημένης ετοιμότητας για της περιοχές που το επόμενο 24-ωρο είναι μεγάλη η επικινδυνότητα εκδήλωσης και εξάπλωσης δασικών πυρκαγιών:

Επανδρώνει και προχωρά σε διασπορά των πυροσβεστικών και υδροφόρων οχημάτων του Δήμου. Σε όλη την αντιπυρική περίοδο, το Γραφείο Πολιτικής Προστασίας, ειδικότερα το Επιχειρησιακό Κλιμάκιο του, επανδρώνει τα πυροσβεστικά και υδροφόρα οχήματα του Δήμου και σε περιόδους αυξημένου κινδύνου πρόκλησης, πυρκαγιάς, τα διασπείρει σε περιοχές με αυξημένη επικινδυνότητα του Δήμου, προς άμεση επέμβαση όταν απαιτηθεί, πάντα υπό τις οδηγίες του Πυροσβεστικού Σώματος. Η Εθελοντική Ομάδα (ΕΘ.Ο.Ρ.Π.) συνδράμει στην επάνδρωση των πυροσβεστικών και υδροφόρων οχημάτων του Δήμου, με πιστοποιημένο και εγκεκριμένο προσωπικό."

Σχέδιο "Ιόλαος" του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου, Ιούνιος 2020 [ΑΔΑ 9ΚΡΧΩ16-ΑΡ3]

Η εφαρμογή του σχεδίου ΙΟΛΑΟΣ σε φωτογραφίες,  την Κυριακή 23/8/2020, με εκτίμηση βαθμού κινδύνου 3 (υψηλός)

23/8/2020 Πυροσβεστικά οχήματα της Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Ραφήνας, διάσπαρτα στους ορεινούς όγκους

Οι φωτογραφίες που ελήφθησαν την Κυριακή 23/8/2020 με βαθμό εκτίμησης κινδύνου πυρκαγιάς 3 (Υψηλός κίνδυνος) εμφανίζουν το σύνολο των οχημάτων που διαθέτει ο δήμος Ραφήνας, να είναι σταθμευμένα στο Οχυρό, στο πυροφυλάκειο αντί να βρίσκονται  δ ι ά σ π α ρ τ α  στο ορεινό δασώδες μέρος του δήμου (Δασαμάρι, Ντράφι, Διώνη, Καλλιτεχνούπολη, Περιβολάκια, Βουτζά κ.α.), εκεί που ελλοχεύει ο κίνδυνος ανάφλεξης, όπως επιτάσσει άλλωστε και  ο «Ιόλαος»

Στο υποθετικό σενάριο της εμφάνισης ανάφλεξης, στο ίδιο σημείο της Νταού, την Κυριακή 23/8/2020, η πρώτη επέμβαση στην εστία δεν θα μπορούσε να είναι ταχύτερη από μισή ώρα και πάλι, παρά την τραγική εμπειρία του 2018.

23/8/2020 Υδροφορες  του δήμου Ραφήνας, διάσπαρτες στους ορεινούς όγκους

Και η εκτίμηση κινδύνου πυρκαγιάς της 23ης Αυγούστου 2020. Τα σχόλια για τη "διασπορά δυναμεων και την εφαρμογή του σχεδίου ΙΟΛΑΟΣ δικά σας

- Έχοντας διαβάσει τις εκθέσεις του Ανδριανού Γκουρμπάτση,

- γνωρίζοντας τον χρόνο που θέλει ένα όχημα να μεταβεί από το Οχυρό στη Νταού, π.χ.,

- έχοντας την εμπειρία της αναγγελίας συμβάντος 15 λεπτά από την εκδήλωση του (κάτι καπνοί σε κάποιους λόφους) και

- πάντα γνωρίζοντας πως η δασική πυρκαγιά, αν δεν προσβληθεί στο πρώτο 15λεπτο, μπορεί να λάβει τραγικές διαστάσεις,

αναρωτιόμαστε τι επιτέλους έμαθαν οι «υπεύθυνοι» από την τραγωδία, την ευθύνη της οποίας μοιράστηκαν και με άλλους εξίσου αρμόδιους.

Η εικόνα που αντικρύσαμε την Κυριακή 23/8/2020, μας έκανε να αναρωτηθούμε πόσος χρόνος θα περάσει μέχρι την επόμενη τραγωδία, αφού αντικρύσαμε τα οχήματα άμεσης προσβολής της ενδεχόμενης φωτιάς, στο …Οχυρό της Ραφήνας, δίπλα στη θάλασσα και σε απόσταση τουλάχιστον 20 λεπτών από τις ορεινές δασικές εκτάσεις.

Σύμφωνα δηλαδή με τον κανόνα, που θέλει τις δασικές πυρκαγιές να αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά στα 15 πρώτα λεπτά, ενδεχόμενη ανάφλεξη κάπου μεταξύ Ντραφιού, Δασαμαριού, Διώνης, Καλλιτεχνούπολης, Βουτζά, Περιβολακίων, θα οδηγήσει σε νέα τραγωδία.

Τα οχήματα από το Οχυρό της Ραφήνας μέχρι την Νταού θα χρειαζόντουσαν τουλάχιστον 20 λεπτά, χωρίς να υπολογίσουμε τον επιπλέον χρόνο, περίπου 10 λεπτών, που απαιτείται από την ανάφλεξη μέχρι την πρώτη ειδοποίηση. Ο χρόνος αυτός οδηγεί μαθηματικά σε καταστροφή.

Για να μετριάσουμε την αλγεινή εντύπωση, πρέπει να αναφέρουμε ότι ένα πυροσβεστικό όχημα (αντλία) σταθμεύει σταθερά κοντά στον …χώρο των πρόσφατων παλαιοντολογικών ανασκαφών στο Πικέρμι. Ένα (1) όχημα και όχι πάνω στο βουνό. Ένα όχημα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στα παλαιοντολογικά και 4 πυροσβεστικά οχήματα (συν 2 βυτία) της Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Ραφήνας, σταθμευμένα στο Οχυρό. Σε απόσταση 20+10 κρίσιμων λεπτών από ενδεχόμενη ανάφλεξη στους ορεινούς δασικούς όγκους του δήμου.

Η ζωή συνεχίζεται, σαν να μην έγινε ποτέ τίποτα….

Μέχρι την επόμενη φωτιά.

UPDATE  - Ενημέρωση 10/9/2020

Απολογήθηκε ο κατηγορούμενος για τον εμπρησμό στη Νταού Πεντέλη απ' όπου ξεκίνησε η πυρκαγιά-εκατόμβη της 23ης Ιούλη 2018. Ανεξάρτητα από τις ευθύνες του οι οποίες θα διερευνηθούν δικαστικά, στην απολογία του —στο μικρό απόσπασμα που δόθηκε στη δημοσιότητα— δίνει κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Επαληθεύονται οι εκτιμήσεις μας για την εθελοντική ομάδα πολιτικής προστασίας του Δήμου Ραφήνας και πολύ περισσότερο επαληθεύεται το πόρισμα του Ανδριανού Γκουρμπάτση.

Μέχρι τις 16:49 (η φωτιά ξεκίνησε μεταξύ 16:15 και 16:30) κανένα πυροσβεστικό δεν είχε εμφανιστεί στο σημείο έναρξης της φωτιάς. Δηλαδή η φωτιά έκαιγε χωρίς καμία πυροσβεστική επέμβαση επί 19 λεπτά,  τουλάχιστον!

Οταν κάποια στιγμή το πυροσβεστικό της εθελοντικής ομάδας πολιτικής προστασίας της Ραφήνας έφτασε στη Νταού, δεν είχε νερό!

Οι Δήμοι Πεντέλης και Ραφήνας δεν είχαν κάνει αποψίλωση των ξερόχορτων στους γύρω δρόμους αλλά μόνο στους κεντρικούς —για το φαίνεσθαι.

Σήμερα, όλοι ξεχνάνε και αυτοπροσδιορίζονται ως ..... "οι ήρωές".

Γι' αυτό και δεν πρόκειται να φτιάξει τίποτα σε αυτόν τον τόπο. 

Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος μας καλεί το Σάββατο 1/8 στην πλατεία Νηρέα (Δωρίδος & Ναυτίλου, περιοχή Μαρίκες) σε μία Ημέρα Ενίσχυσης και Ευαισθητοποίησης για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας.

Ο δήμος Μαρκοπούλου Μεσογαίας, στο πλάι των δημοτών του, οργανώνει διαμαρτυρία το απόγευμα της Κυριακής 12-07-2020 και ώρα 19:00 στο Πόρτο Ράφτη στο παλαιό Super Market «ΓΕΓΟΣ», κόντρα στη μεταφορά λυμάτων του παραλιακού μετώπου του Δήμου Σαρωνικού στην θάλασσα της Χαμολιάς.

Θυμίζουμε πως ο δήμος Μαρκοπούλου Μεσογαίας, σε θέματα υποβάθμισης του περιβάλλοντος της περιοχής, φαίνεται πως έχει σταθερές θέσεις. Στάθηκε πλάι στους δημότες του όταν του ζητήθηκε από τον περιφερειάρχη Πατούλη, να εγκαταστήσει ΜΕΒΑ (τη μονάδα επεξεργασίας βιοαποβλήτων από τους γύρω δημους).

Σε αντίθεση με τον συμπαριστάμενο στους δημότες δήμαρχο, την ΜΕΒΑ, όπως και το ΚΕΛ στο Μέγα Ρέμα για τα λύματα από τις γύρω περιοχές, σταθμό μεταφόρτωσης απορριμμάτων και αλλα “αγαθά και αυταρχικά”, πρόθυμα δέχτηκαν τα υποπόδια της περιφέρειας, δηλαδή οι δήμαρχοι της Ραφήνας αλλά και της Νέας Μάκρης)

Οφείλουμε όλοι οι κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής να στηρίξουμε την προστασία του ποταμού Ερασίνου και της εκβολής του, δηλαδή της της Χαμολιάς, ενός από τους λίγους εναπομείναντες, ζωντανούς παραδείσους της περιοχής μας Το κάλεσμα του δήμου κυκλοφόρησε σε σχετικό δελτίο τύπου, το οποίο επισυνάπτουμε

Καύση σκουπιδιών στον Βόλο. H Lafarge και το καμίνι της σε δράση

Ένας κόσμος που αναπτύσσεται χρειάζεται μονάδες παραγωγής. Όταν δε το μοντέλο ανάπτυξης είναι το καπιταλιστικό, απαιτούνται μονάδες εντατικής παραγωγής. Εφόσον το χρήμα κινείται πια αενάως και με την ταχύτητα των ηλεκτρονικών συναλλαγών, πρέπει και η ταχύτητα παραγωγής των προϊόντων που η αξία τους εκπροσωπείται ως κλάσμα των παγκοσμίως διακινούμενων χρηματιστηριακών αξιών, να είναι περίπου αντίστοιχη. Έτσι η παραγωγή και διάθεση απαιτούν περισσότερους πόρους (πρώτες ύλες, γη, νερό και αέρα), περισσότερες μηχανές, εξυπνότερες άρα και περισσότερες μονάδες ελέγχου, περισσότερα καύσιμα, περισσότερα λιπάσματα, φάρμακα, βελτιωτικά, συσκευασίες και ένα σωρό άλλα προϊόντα. Αγαθά, πόροι και προϊόντα που ενσωματώνονται ως αξίες στην τελική αξία του εμπορεύματος και συντελούν στην ανάπτυξη του  καπιταλιστικού κύκλου παραγωγής.  

Δεν είναι όμως μόνο τα παραπάνω που μετέχουν στον κύκλο της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Μαζί με την υποχρεωτική αύξηση της παραγωγής στην καπιταλιστική οικονομία, έρχεται και η αύξηση των αποβλήτων. Προϊόντων δηλαδή του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, που μετά την παραγωγή και διάθεση τους, απλά έχουν μειωμένη αξία. Ο συνεπής καπιταλιστής το ξέρει αυτό και δεν αφήνει να του ξεφύγει η –μειωμένη έστω-  αξία.  Έτσι σήμερα παράγει κέρδη και από τα απόβλητα.

Τα εμπορεύματα του καπιταλισμού είναι προϊόντα (και εσχάτως φυσικά αγαθά τείνουν να εμπορευματοποιηθούν ως «προϊόντα» και στη χώρα μας) τα οποία έχουν έναν κύκλο ζωής.  Όσο διατηρούν την αξία τους ως διακινούμενα εμπορεύματα, οι αγορές  και τα σπίτια μας είναι οι χώροι στους οποίους αποθηκεύονται και διακινούνται. Όταν η αξία τους υποστεί μείωση και τα κατατάξει στα απόβλητα, ο δρόμος τους αλλάζει και είτε ανακυκλώνονται –τα λίγα που  διατηρούν μία χαμηλή αξία-  είτε επαναχρησιμοποιούνται –τα ελάχιστα που διατηρούν αξία χρήσης ή τους τη δίνει η ανάγκη) είτε ακολουθούν το δρόμο του αφανισμού (ταφή, πυρόλυση, καύση) αφού η γη δεν είναι απέραντη και η αξία της πρέπει να προστατευτεί. Έτσι, χώρες που διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα, πληρώνουν ελάχιστα σε άλλες χώρες (φτωχές ή φτωχότερες) για να υποδεχθούν τα συσσωρευμένα απόβλητα των πρώτων.

Η μείωση της αξίας της γης, στις πλούσιες χώρες, αν κρατούσαν τα απόβλητα εντός των συνόρων τους, δικαιολογεί τη δαπάνη για την αποστολή τους σε κάποια χώρα που δεν θα προβληματιστεί για το φυσικό περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων της, προκειμένου να βγάλει το κάτιτις της.

Η Ελλάδα, ευρισκόμενη ήδη στο περιθώριο της καπιταλιστικής Ευρώπης και ενώ κοιμάται βιώνοντας την αναπτυξιακή ονείρωξη, δέχεται τα απόβλητα της ανάπτυξης των άλλων χωρών και μαζί με τα δικά της, τα καίει στα καμίνια της πολυεθνικής Lafarge στον Βόλο. Επειδή η ανάπτυξη της «καινοτόμου και καινοφανούς» δραστηριότητας είναι μεγάλη (θέλουν όλο και περισσότεροι να μας στείλουν τα σκουπίδια τους), φαίνεται πως και άλλα σβησμένα καμίνια ενδιαφέρονται να «επαναλειτουργήσουν». Εκείνα του ΤΙΤΑΝΑ στην Θεσσσαλονίκη έχουν πάρει σειρά, παρότι μέχρι πέρυσι οι ιθύνοντες δεσμεύονταν πως δεν είναι στα σχέδια τους κάτι τέτοιο.

Η Θεσσαλονίκη με την ΤΙΤΑΝ παίρνει σειρά;

Δημοτικές αρχές τύπου Μπέου στον Βόλο, αυταρχικές και υποκοσμικές πρωτοστατούν στο έγκλημα που θα σημαδεύσει τις επόμενες γενιές στην Ελλάδα. Η «ανάπτυξη» καλπάζει, η πρόοδος όμως διαρκώς υποχωρεί.

Οι πολίτες του Βόλου διαδηλώνουν κατά της καύσης σκουπιδιών στις εγκαταστάσεις της Lafarge (πρώην ΑΓΕΤ Ηρακλής) και η δημοτική αρχή τους αντιμετωπίζει με τη βία των ΜΑΤ, εξυπηρετώντας την πολυεθνική Lafarge και την Ευρωπαϊκή Ένωση. H ΑΓΕΤ εισάγει σκουπίδια από την Ιταλία, όπου η καύση τους γινόταν παλιότερα από την ιταλική μαφία.

Το INFO-WAR  μας πληροφορεί πως με την Κίνα να απαγορεύει από το 2018 την εισαγωγή σκουπιδιών, η Δυτική Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να πετά τα σκουπίδια της στην πάλαι ποτέ περιφέρεια του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Τα μεταφέρει στην περιφέρεια της Ε.Ε. και συγκεκριμένα σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία και προσφάτως και η Ελλάδα.

Το INFO-WAR επίσης  παρουσιάζει ένα σύντομο ιστορικό της καύσης σκουπιδιών, από την ιταλική μαφία μέχρι τον Βόλο, σε κείμενα του Χρήστου Αβραμίδη και επιμέλεια του Αλέξανδρου Λιτσαρδάκη.

(πηγή πληροφοριών INFO-WAR)

Το χρώμα της ντροπής, το μωβ χρώμα του αποσπασμένου δάσους δεσπόζει πια στην κάποτε "Πιτυούσα" Αττική

Στην παλέτα των χρωμάτων της απεικόνισης της Αττικής, το πράσινο έχει αποχωρήσει, δίνοντας τη θέση του στο πένθιμο αλλά ευρωφόρο για τους θρασείς εμπόρους του μέλλοντος και της ζωής, μωβ.

Πράγματι, παρατηρώντας τον ορθοφωτοχάρτη της Αττικής με την δασική πληροφορία, οι περιοχές που εξαιρέθηκαν «προσωρινά» (αλλά ουδέν μονιμότερο του προσωρινού) από τη δασική ανάρτηση, καταλαμβάνουν εντυπωσιακά μεγάλη έκταση. Τα «ιώδη περιγράμματα» έγιναν θηλιές και προκαλούν αργή, βασανιστική ασφυξία σε έναν τόπο που κάποτε, άλλοι κάτοικοι του που τον σέβονταν, τον δόξασαν. Αυτό που η Φύση ενέταξε στην αγκαλιά της, ως δάσος ή δασική εν γένει έκταση, ο άνθρωπος, με τη δύναμη της φωτιάς και του νόμου το απέσπασε, το κατακρεούργησε και το έκανε «δομημένο», που πάει να πει νεκρό. Ακίνητο και πεθαμένο.

 Η άσχημη σημερινή εικόνα της Αττικής έχει ρίζες. Εδώ θα κάνουμε μία αναζήτηση των ριζών αυτών, καθώς επίσης θα δούμε τις πηγές των φόβων που εκφράζουμε κάθε καλοκαίρι, όταν βλέπουμε νεκρή βιομάζα να μαζεύεται στα εναπομείναντα δάση και στις τελευταίες δασικές εκτάσεις του της Αττικής. Τώρα δεν είναι το δάσος που κινδυνεύει να καεί. Τώρα είναι οι άνθρωποι, που αντικατέστησαν το δάσος και που διατρέχουν τον κίνδυνο.

Πεντέλη 1995. Ένα μακάβριο ιστορικό

Από τις πλέον καταστροφικές φωτιές που κατέκαψαν την Αττική ήταν αυτές του Ιουλίου του 1995. Οι φλόγες ξεκίνησαν από χωράφι κοντά στον Αγιο Πέτρο. Και φυσικά την ημέρα που ξεκίνησε η πυρκαγιά, στην περιοχή έπνεαν εντονότατοι άνεμοι.

Πικέρμι, Παλλήνη, Ντράφι, Ανθούσα και Πεντέλη παραδόθηκαν σχεδόν αμέσως στις φλόγες.

Ολοσχερώς κάηκε το δάσος της Ραπεντώσας από τον Αγιο Πέτρο ώς το Γερμανικό Νεκροταφείο. Επί τρεις ολόκληρες ημέρες η Πεντέλη καιγόταν. Το μόνο που έμεινε όταν οι φλόγες κατέφαγαν τα πάντα στο πέρασμά τους ήταν στάχτες, αποκαΐδια και απόγνωση. Συντηρητικοί απολογισμοί έκαναν τότε λόγο για περισσότερα από 150 σπίτια καμένα, ενώ έγιναν στάχτη πάνω από 100.000 στρέμματα δάσους. Η πύρινη καταστροφή έφτασε στο Ντράφι, την Καλλιτεχνούπολη και τον Νέο Βουτζά. Την ίδια περίοδο κάηκαν και 9.000 στρέμματα στον Ωρωπό. Καταστροφικές πυρκαγιές ξέσπασαν και στο Σχηματάρι και τα Βίλια.

25 χρόνια μετά, στην Αττική έχει επικρατήσει η τσιμεντένια παρακμή, είτε επιβλήθηκε «νόμιμα» είτε εγκαταστάθηκε αυθαίρετα. Χρειάστηκαν μόνο 3-4 μεγάλες φωτιές, η μία πίσω από την άλλη, για να αφανίσουν σημαντικότατες δασικές εκτάσεις και να δώσουν τη σκυτάλη στην τρελή οικοδόμηση που γέννησε τα βορειοανατολικά  προάστια της Αθήνας.

Δασολόγοι και ειδικοί μιλούν  για «φιλέτα» που εσκεμμένα φαγώθηκαν προκειμένου να γίνουν κατοικίες ανερχόμενων μικροαστών, μεσοαστών αλλά σίγουρα  εχόντων.  Έπρεπε φυσικά να κάνουν το χρήμα να «κυκλοφορεί» μεταξύ αυτών που καρπώθηκαν από τις πύρινες καταστροφές. Η ανάπτυξη της οικοδομής πατούσε για μία φορά ακόμα στην καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Όπλα της ανάπτυξης, η φωτιά και ο νόμος του ψευτοκυρίαρχου νεοέλληνα.

Μετά τη φωτιά του 1995 ήρθαν οι διαρκείς παραβιάσεις της δασικής νομοθεσίας του 1979  και η αδηφάγος πελατεία των τοπικών παραγοντίσκων. Ήρθαν μικροί και μεγάλοι συνεταιρισμοί, αρπακτικά του ζωντανού βουνού, πτωματοφάγα του καμένου σώματος του. Μηχανές μεταβολισμού του μέλλοντος σε σημερινό, άμεσα καταναλώσιμο χρήμα.

 Τα τελευταία 10-15 χρόνια προστέθηκαν στο σχέδιο πόλεως  περισσότερα από 100.000 στρέμματα. Για να μη μιλήσουμε για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτων που χτίστηκαν στα καμένα.  Σήμερα ειδικά, το απαράδεκτο «δίκαιο Χατζηδάκη»  με την επινόηση που παρέλαβε από τον ψευτοοικολόγο Τσιρώνη και τον τρισχειρότερο Φάμελο, έρχεται να βουλώσει στόματα και συνειδήσεις, νομιμοποιώντας τους καταστροφείς και καταπατητές υπό το όνομα «οικιστικές πυκνώσεις». Όπως με θράσος προφασίζονταν για το έγκλημα τους οι δήμιοι του τόπου «Είναι μία πραγματικότητα, τι να κάνουμε; Να την αρνηθούμε;»

Δεν χρειάζεται να τονίσουμε ότι οι τιμές της γης σε Διόνυσο, Εκάλη, Πεντέλη και τα γύρω βόρεια προάστια είναι ακόμα αστρονομικές. Σύμφωνα με ειδικούς,  τα περισσότερα σπίτια στις περιοχές αυτές χτίστηκαν μετά τις πρώτες πυρκαγιές, στα μέσα δηλαδή και τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

Η επικίνδυνη αμορφωσιά και η ξιπασιά ενός λαού που υποβαθμίζει το φυσικό περιβάλλον και θεωρεί το δάσος απλά  «πράσινο», οδηγεί πια μαθηματικά στον αφανισμό. Όχι μόνο του δάσους και του πρασίνου, αλλά του τόπου ολόκληρου και της ζωής που αυτός φιλοξενεί. Το δάσος, αλλά και το υποβαθμισμένο σε ανθρώπινη κλίμακα  «πράσινο»,  δεν είναι ούτε αιώνια ούτε αειθαλή, ούτε θα υπάρχουν από μόνα τους όσο φροντίζουμε επιμελώς να το καταστρέφουμε.

Εικόνες για να μαθαίνουν οι νέοι (οι παλιοί ούτε θυμούνται ούτε θέλουν να θυμούνται)

Οι τηλεοπτικές μεταδόσεις της πυρκαγιάς της Πεντέλης του 1995 είναι ακόμα ζωντανές, όπως και οι ίδιες οι μνήμες και οι εμπειρίες εκείνης της καταστροφής. 300.000 στρέμματα δάσους έδωσαν σε μεγάλο ποσοστό τη θέση τους σε οικοδομικούς συνεταιρισμούς, μεμονωμένους «προνομιούχους» οικιστές και λοιπά αδηφάγα της ελληνικής πραγματικότητας.

Ένα χρονικό μιας μακάβριας διαδοχής που οδηγεί στα ακόμα χειρότερα.  Τα χειρότερα που βλέπουμε καθημερινά να ξεπροβάλουν την απαίσια μορφή τους μέσα από τον σκουπιδοσωρό της νέας κοινωνίας που στήθηκε στις στάχτες του καμένου δάσους της Πεντέλης

Ας το κρατήσουμε στον νου μας (ως παράμετρο) όταν θα φωνάζουμε σαν τον τύπο στo βίντεο «,,,ένα βυτίο ρε παιδιά να γλιτώσει η οικοδομή» (που με κάποιο μαγικό τρόπο βρέθηκε μέσα στο δάσος)

Ας κρατήσουμε στον νου μας, πως το 1945 η πεντελική γη ήταν καλυμμένη από πευκοδάση, μεγάλες θαμνώδεις εκτάσεις και αρκετές καλλιέργειες. Δεν υπήρχαν οικισμοί. Από το 1995 (δηλαδή πριν και από τη δεύτερη μεγάλη φωτιά των τελευταίων ετών, αυτή του 1998), ένα μεγάλο τμήμα της περιοχής έχει καλυφθεί αποκλειστικά και μόνον από οικισμούς.

Αν πάνω στον πλέον πρόσφατο χάρτη (πάρτε τον από το site του Κτηματολογίου) τοποθετήσει κανείς μικρές κουκίδες στα σημεία που έχουν εκδηλωθεί εστίες φωτιάς, από το 1970 μέχρι το 1995, θα δει πως όλα βρίσκονται πολύ κοντά το ένα στο άλλο: οι οικισμοί στις φωτιές και οι φωτιές στους οικισμούς.

 Όσοι κατοικούμε στην ανατολική Αττική, είτε εντός οικισμών με εγκεκριμένο σχέδιο ήδη πριν το 1923, ή σε οικισμούς των επίσημων και εθνικών καταπατητών (συνεταιρισμοί, ΑΟΟΑ κλπ), είτε εκτός σχεδίου (και αυτό είναι ακόμα χειρότερο), είμαστε κληρονόμοι του φόβου. Του φόβου της φωτιάς, της επανάληψης της καταστροφής, που σε πολλές περιπτώσεις γέννησε το ίδιο μας το σπίτι. Και φέτος ο φόβος αυτός είναι μεγαλύτερος, αφού οι συνθήκες του χειμώνα αύξησαν την παραγωγή βιομάζας η οποία είναι πια νεκρή, ξερή και αποτελεί τεράστιο παράγοντα κινδύνου.

Μοιάζει με μαύρο, με πικρό  χιούμορ που διαθέτει η ίδια η Φύση και μας το προσφέρει για να ξανασκεφτούμε τη ζωή μας, κάθε φορά που ενδεχομένως επικαλεστούμε το «νόμιμο» της εγκατάστασης μας. Εκεί που κάποτε απλώνονταν τα φημισμένα πευκοδάση του Πεντελικού ή ακόμα αρχαιότερα τα πλούσια δρυοδάση του.

Πηγές:

-ΤΑ ΝΕΑ 21/10/2000 - Σταμάτη Λαμπρινή:  Η Πεντέλη χτίστηκε γύρω από τις εστίες της μεγάλης πυρκαγιάς

-ΤΟ ΒΗΜΑ 25/11/2008 -Αποκαΐδια σαν άλλοτε

-ΤΑ ΝΕΑ 4/8/2008 - ΔΕΝ ΦΥΤΡΩΝΕΙ ΞΑΝΑ ΠΡΑΣΙΝΟ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΑΜΕΝΗ ΓΗ

ΝΕΚΡΑ ΔΑΣΗ

- Youtube

Διώνη Πεντέλης. Ιούνιος 2020.  Ο παρόδιος καθαρισμός  είναι καθοριστικός  παράγοντας για την αποτροπή της μετάδοσης της πυρκαγιάς

Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα «κανονικό» καλοκαίρι. Η πανδημία του CoVID-19 αποτελεί σίγουρα τον πιο καθοριστικό παράγοντα της νέας μας καθημερινότητας, χειμερινής ή καλοκαιρινής. Δεν κάνουμε αναφορά σε Άνοιξη και Φθινόπωρο, αφού η διαδοχή των εποχών, αυτή η κλιματολογική «ταλάντωση» έχει αλλάξει εδώ και αρκετό καιρό και σίγουρα όχι από μόνη της. Αν ο άνθρωπος δεν είναι τόσο δυνατός (ακόμη;) ώστε να αλλάξει το κλίμα, ωστόσο είναι ικανότατος στο να επιταχύνει την όλη διαδικασία. Μέρος της επιταχυμένης πια διαδικασίας αποτελεί ο ουσιαστικό αφανισμός των δύο μεταβατικών εποχών και η κατίσχυση των δύο ακραίων.

Μελετώντας το κλιματολογικό δελτίο για τον μήνα Απρίλιο του 2020, όπως είναι δημοσιευμένο στη σελίδα της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, βλέπουμε πως οι βροχές ήταν αυξημένες. Όχι όμως παντού, αλλά σε μία παράδοξη αντίστιξη ήταν πολύ αυξημένες στον βορρά, όπως αρκετά μειωμένες ήταν στον νότο της χώρας. Στην Αττική οι βροχές ήταν επίσης αυξημένες, τόσο σε ύψη (χιλιοστά βροχής) όσο και σε συχνότητα βροχοπτώσεων. Στην κεντρική περιοχή της βλαστικής περιόδου, ένας από τους κρίσιμους παράγοντες για την εξέλιξη της, ήταν αυξημένος. Έτσι, η φυσική και άφθονη άρδευση οδήγησε σε έντονη βλαστική δραστηριότητα, φαινόμενο που εύκολα διαπίστωσε ο κάτοικος της περιοχής, βλέποντας τον τόπο  να χορταριάζει με γοργούς και εντατικούς ρυθμούς.

Από τα δεδομένα του μήνα Μαίου και από τις υψηλές επικρατούσες θερμοκρασίες, μέχρι τα ακρότατα (41^οC) του δεύτερου δεκαημέρου του, τεκμηριώνεται η ασφυκτική ένταση αύξησης της βλάστησης που εκπτύχθηκε από τις βροχές του Απριλίου. Παράλληλα με τις αυξημένες θερμοκρασίες του Απριλίου, είχαμε και βροχές που ενίσχυσαν περαιτέρω την ανάπτυξη της βλάστησης, πάλι σύμφωνα με το αντίστοιχο κλιματολογικό δελτίο.

Οι πυρκαγιές στην Αττική τα τελευταία σχεδόν 35 χρόνια (πηγή ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

Η ιστορία επαναλαμβάνεται, σχεδόν κάθε καλοκαίρι, με τραγικό τρόπο στην Ανατολική Αττική, η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της καίγεται από το 1981. Καίγεται 40 χρόνια σχεδόν.

Τα μέτωπα πάντα εμφανίζονται στις ίδιες ή σε κοντινές περιοχές. Κοινό στοιχείο, κοινός τόπος που συνδέει τις περιοχές αυτές, δεν είναι το οικολογικό ή το φυσιογραφικό τους προφίλ, αλλά η αξία γης, πράγμα που φωτογραφίζει την κύρια αιτία ανάφλεξης της περιοχής.

Χάρτης της δόμησης στις πρώην δασικές εκτάσεις και τα δάση. Περιλαμβάνονται και πρώην γεωργικές εκτάσεις (πηγή ό.π.)

Οι αεροφωτογραφίες της περιοχής από το 1945 μέχρι σήμερα, σε πληθώρα επιστημονικών μελετών και η περαιτέρω ανάλυσή τους δείχνουν πως τα σημεία απ' όπου ξεκίνησαν οι περισσότερες πυρκαγιές και η οικοδομική δραστηριότητα στην ευρύτερη περιοχή της Αν. Αττικής ειδικότερα, αλλά και της Αττικής εν γένει, έχουν άμεση σχέση μεταξύ τους. Στο απαίσιο αυτό πλέγμα, καθοριστικότατος παράγοντας είναι η ύπαρξη οικοδομικών συνεταιρισμών (πανταχού παρών και ο Αυτόνομος Οικοδομικός Οργανισμός Αξιωματικών) ή άλλων απλών και δίχως άμεση κρατική κάλυψη, διακατόχων γης στην περιοχή.

 Το μέτωπο για την κατάργηση των αντι-περιβαλλοντικών νόμων της κυβέρνησης εξαπλώνεται!
Περιβαλλοντικά κινήματα και συλλογικότητες απ' άκρη σ' άκρη στην Ελλάδα ενώνουν τη φωνή τους!

Θα υπερασπιστούμε τα ρέματα, τα βουνά, τις θάλασσές μας!

Είμαστε στο πλάι των τοπικών κοινωνιών που αγωνίζονται να σώσουν τους τόπους τους!

 Η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ", η εφημερίδα του αστικού κράτους και ναυαρχίδα της εξουσίας,  σταθερός  φορέας συντηρητικών απόψεων και δεξιών πεποιθήσεων, από τον Γούναρη και τον Τσαλδάρη, στον Καραμανλή της ΕΡΕ, έως σήμερα που είναι προπαγανδιστικό όχημα του petit Koulis (βλ. Liberation), όταν δημοσιεύει άρθρα γνώμης «εσωτερικής παραγωγής» είναι πραγματικά απαράδεκτη και ακατάλληλη για ανάγνωση. Τουλάχιστον από σοβαρούς και απροκατάληπτους αναγνώστες. Οι έρευνες της όμως σε θέματα περιβάλλοντος, όπως και οι συνεργασίες και αναδημοσιεύσεις που κάνει, την καθιστούν μοναδική.

Εδώ αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο από την εφημερίδα, αναδημοσίευση από το Proceedings of the National Academy of Sciences και το Associated Press (βλ. εδώ) που αποδεικνύει σαφώς πως η πανδημία COVID-19 αποτελεί ξεκάθαρο παράδειγμα των κινδύνων που εγκυμονεί η αδιάκοπη καταστροφή του περιβάλλοντος. «Το εμβόλιο για τον κορωνοϊό ήταν η ίδια η φύση. Η πανδημία αποδεικνύει πόσο έχουμε κακοποιήσει το φυσικό περιβάλλον», λέει, μιλώντας στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», ο Χεράρντο Σεμπάλος του επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.

Η συνέχεια στο άρθρο και ο έχων ώτα ακουέτω. Για να καταλάβουμε τι σημαίνει όλη αυτή η καταστροφή που οι άνθρωποι βαφτίζουμε «ανάπτυξη» και πως σύντομα θα κληθούμε να αποπληρώσουμε το δάνειο από το μέλλον με τη ζωή. Τη δική μας ή των παιδιών μας, αν δεν αλλάξουμε πια τροπάριο.

Χατζηδάκη και λοιποί βλαχοδήμαρχοι, καταστροφείς του περιβάλλοντος και του μέλλοντος.  το ακούτε; 

Η κρίση εξαφάνισης των ειδών επιταχύνεται (pnas.org. AP, kathimerini.gr, dasarxeio.com)

Προς την έκτη μεγάλη εξαφάνιση των ειδών στην ιστορία της Γης οδεύει ταχέως ο πλανήτης μας, με τον άνθρωπο να καταστρέφει συστηματικά τη φύση, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη η οποία εξέτασε την εξαφάνιση σπονδυλωτών ειδών. Η περιβαλλοντική αυτή κρίση αποτελεί υπαρξιακή απειλή όχι μόνο για χιλιάδες είδη ζώων και φυτών, αλλά και για τον ίδιο τον ανθρώπινο πολιτισμό, όπως αναφέρει η αμερικανική ειδησεογραφική ιστοσελίδα HuffPost.