Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΣε λίγες ώρες το 2018 θα έχει περάσει στην ιστορία.
Μια από τις πιο δύσκολες χρονιές για τη μικρή μας πόλη, τη Ραφήνα.
Η πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου 2018 άφησε πίσω της ανεπούλωτες πληγές.
Για τουλάχιστον εκατό ανθρώπινες ψυχές, η φωτιά αυτή στάθηκε μοιραία.
Οι ανθρώπινες απώλειες έχουν φτάσει επίσημα τις εκατό ψυχές και ο κατάλογος ακόμα δεν έχει κλείσει.
Ο κ. Ιωάννης Παπαϊωάννου έχασε τη ζωή του εκείνο το μοιραίο απόγευμα.
Δεκαπέντε μέρτες μετά τον ακολούθησε και η γυναίκα του μετά από πάλη που κράτησε δεκαπέντε μέρες.
Δύο άνθρωποι από τους συνολικά εκατό.
Και πόσοι ακόμα δεν θα ξεπεράσουν ποτέ τα τραύματα εκείνης της νύχτας.
Μια μοιραία νύχτα που γέννησε τόσους πολλούς εφιάλτες....
Ψινάκης - Μπουρνούς - Δούρου
Υπόμνημα 70 σελίδων παρέδωσε στους εισαγγελείς που ερευνούν τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι ο/η _________________________, που έχει κληθεί όπως και άλλοι από την αυτοδιοίκηση και τις αρμόδιες υπηρεσίες, σε εξηγήσεις για την υπόθεση.
Ο/Η ________________ περιγράφει στο υπόμνημα του τις ενέργειες στις οποίες προέβη πριν την πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου που κόστισε τη ζωή 100 ανθρώπων, κατά τη διάρκεια της, αλλά και κατά τις επόμενες ημέρες.
Καταπατητές. Όνομα βαρύ σαν την ιστορία του τόπου μας. Άλλοι με χρυσόβουλα, άλλοι με την «αξία» τους. Σε αυτούς αναφέρεται το «Κτηματολόγιον», ένα επιθεωρησιακό τραγούδι σε σύνθεση του Άγγελου Μαρτίνου. Ερμηνεύει ο Πέτρος Κυριακός και φωνογραφήθηκε το 1931. Τα ονόματα που αναφέρονται είναι ονόματα καταπατητών της εποχής
«Το κάθε ελληνικό γρασίδι ανήκει στον Ιασονίδη
όλα με γεια του, με χαρά του, να ζήσει λίγο μ’ ευμάρεια
τα έχει από τον μπαμπά του σαν ήταν στην Καισάρεια
και το Θησείο, αδερφάκια με το ναό και τα πευκάκια
του Τσεριμώκου είναι τα σέα για να το κάνει βουστάσιο
το ’χε νοικιάσει απ’ το Θησέα πριν το ενοικιοστάσιο
ως και του Στρέφη το νταμάρι μωρέ μυστήρια πράματα
που είν’ της Αθήνας το καμάρι,
ε, λοιπόν είναι του Εμμανουηλίδη και το ’χει ήδη η κλίκα του
την εποχή το πήρε εκείνη από τη Φρύνη για προίκα του
και τα μνημεία μας τα αρχαία με την Ακρόπολη παρέα
τα έχει ντιπ καταδικά του ρε, ο Αρτζόγλου ο μερακλής
τα ’χε γραμμένα στο όνομά του ο μακαρίτης ο Περικλής»
Μπορούμε να ακούσουμε το τραγούδι εδώ
Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο http://www.dasarxeio.com στις 02.12.2018. Είναι γραμμένο από τον Δ.Η.Παπαστερίου, ομότιμο καθηγητή της Νομικής Σχολής του ΑΠΘ και επισημαίνει την ύβρι, την αναβάθμιση της κοινωνικής υπαιτιότητας που βρήκε έρεισμα στην τραγωδία του Ιουλίου του 2018.
Εμείς επισημαίνουμε πως πρόκειται για αμφίστομο ύβρι, για δικέφαλο τέρας που καταδικάζει την Αττική και την χώρα ολόκληρη. Πρόκειται για ένα τέρας που τρέφεται τόσο από την πολιτική αγυρτεία της απόφασης να θυσιαστεί οριστικά το φυσικό περιβάλλον της Αττικής, όσο και την απαίσια ανάγκη να ξεπλύνει η κυβέρνηση τις δασοκτόνες επιδόσεις της, χαρίζοντας στο πολεοδομικό κήτος τις τελευταίες φυσικές ομορφιές της ανατολικής Αττικής.
Στο ίδιο μενού των τεράτων ανήκει, εκτός από το Μάτι και η περίπτωση του Μεγάλου της Ραφήνας Ρέματος. Και ο μοχλός της προώθησης των δόλιων στόχων της μοχθηρής εκτελεστικής εξουσίας θεσπίστηκε πρόσφατα με την κατοχύρωση του επαγγελματικού δικαιώματος σύνταξης δασικής μελέτης σε …μηχανικούς με το ΠΔ 99/2018. Άλλη μία ελληνική ντροπή...
Ο Νέστος, που γεννήθηκε πριν από τον χρόνο, κυλάει ανάμεσα στους όγκους της Δυτικής Ροδόπης και το Φαλακρό, διασχίζοντας τη γη και χωρίζοντας τις ανθρώπινες αλλά ασύνδετες με τον φυσικό νόμο έννοιες. Την πολιτισμική και γεωγραφική έννοια με το όνομα Μακεδονία από την πολιτισμική και γεωγραφική έννοια με το όνομα Θράκη.
Ο ποταμός γονιμοποίησε τη γη και γέννησε κάποτε το Κοτζά Ορμάν, το μεγάλο παραποτάμιο δάσος που όμοιο του δεν υπήρχε και ούτε έχει υπάρξει ποτέ στην Ευρώπη.
Το Κοτζά Ορμάν που ο άχρονος και αθάνατος Νέστος γέννησε και ανάθρεψε μέχρι που μετρήθηκε στα 130.000 στρέμματα, ο μικρός θνητός και πάντα άπληστος άνθρωπος το ακρωτηρίασε πριν από 60 χρόνια. Το μίκρυνε και το έφερε στα μέτρα του ο αχόρταγος άνθρωπος. Το έκανε μόλις 5.000 στρέματα γιατί στο υπόλοιπο έπρεπε να φυτέψει το καλαμπόκι που πήρε από την Αμερική, το ρύζι και το βαμβάκι του. Έπρεπε να υλοτομήσει εντατικότερα. Έπρεπε να "κάψει και την καλαμιά" του. Έπρεπε να καταναλώσει φύση. Περισσότερη φύση.
Η δρυς με τον ποδίσκο, οι Μελιές (με το υπερπολύτιμο ξύλο τους), οι Φτελιές, τα Σφενδάμια, τα Σκλήθρα, οι ασπρόλευκες και τα καβάκια ήταν άχρηστα. Γενικά ότι δεν δίνει φαγητό και ρούχο στον άνθρωπο είναι άχρηστο
Απ' όλη την Ευρώπη μόνο στο δάσος αυτό εύρισκαν τροφή και καταφύγιο τόσα πολλά αγρίμια όπως αγριόχοιροι, λύκοι, οι σπάνιοι λύγκες, τσακάλια δύο ειδών, ενυδρίδες, ασβοί, αλεπούδες, λαγοί και συχνά ζαρκάδια. Υπάρχουν επίσης και όλα τα υδρόβια, διαβατικά και ενδημικά πτηνά, καθώς και ο φασιανός, που μόνο στην Ελλάδα βρίσκεται σε άγρια κατάσταση.
Το δάσος αυτό είναι η μόνη πηγή από την οποία όλα τα χωριά, από την Κομοτηνή μέχρι Δράμα - Καβάλα, προμηθεύονται καύσιμη ύλη. Η πηγή αυτή είναι αναντικατάστατη, γιατί σε μεγάλο βάθος τα προς τα βορράν βουνά είναι γυμνά και οι αγρότες δεν μπορούν να αγοράσουν καυσόξυλα από το εμπόριο. Επίσης βόσκουν σ' αυτό τα ζώα 33 χωριών.
Έτυχε, τον τελευταίο καιρό, να περνάω κάθε μέρα δίπλα του (ή σχεδόν δίπλα του). Κάθε μέρα που κοιτάζω το ποτάμι σκέφτομαι πως ζούμε την καταραμένη εποχή που η ολέθρια κληρονομιά των κατεστραμμένων δασών και των εξαφανισμένων ποταμών συσσωρεύεται πάνω στις μικρές υπάρξεις μας που νόμισαν πως επιβλήθηκαν στη Φύση.
Τηρουμένων των αναλογιών, γίνομαι μάρτυρας και μία άλλης καταστροφής, ενός άλλου ποταμού που τον αποκαλούνε ρέμα, έστω και Μεγάλο και που δεν έχει το μυθολογικό, το ιστορικό ή το περιβαλλοντικό φορτίο που κουβαλάει ο θεϊκός Νέστος αλλά είναι εξίσου σημαντικό στην φυσική ισορροπία.
Γιατί η οικολογία δεν αξιολογεί την ύπαρξη, όπως μόνο ένας ανόητος (όπως το δίποδο που αυτοθαυμάζεται και αποκαλεί εαυτόν Άνθρωπο) συνηθίζει να κάνει. Το Μέγα Ρέμα της Ραφήνας, το σημαντικότερο ρέμα συνεχούς ροής της ανατολικής Αττικής τελεί υπό εξαφάνιση, μαζί με τον μοναδικό οικότοπο του. Τελεί υπό καταστροφή από μικρονοϊκούς, αδηφάγους και προπαντός ελάχιστους, που στην καταστροφή βλέπουν ευκαιρίες και κέρδη.
Το εγκιβωτίζουν, το εξαφανίζουν, το μετατρέπουν σε οχετό, βλαχοδημαρχάκια και πολιτικοί "οραματιστές των 24 ωρών". Ίσως γιατί το μεγαλείο του δεν χωράει στις μικρές ασήμαντες υπάρξεις τους.
Και το Μέγα Δάσος και το Μέγα Ρέμα, έπρεπε να μικρύνουν.
Είναι αξίωμα τελικά. Η ανθρώπινη απληστία, όπως και η ανθρώπινη βλακεία είναι ανίκητες.
Η παραπάνω ανάρτηση δημοσιεύτηκε στο Ιστολογιο "Καμένη Γη"
Μια από τις περιοχές της Ραφήνας και της Νέας Μάκρης που βίωσαν τον πόνο και την αγωνία στο έπακρο ήταν η περιοχή του Λυκορέματος.
Από την Λεωφόρο Μαραθώνος μέχρι την Αργυρά Ακτή τα όσα γεγονότα ξετυλίχθηκαν εδώ ξεπερνούν ακόμα και την πιο νοσηρή φαντασία.
Το φυσικό όριο ανάμεσα στους Δήμους Ραφήνας-Πικερμίου και Μαραθώνα-Νέας Μάκρης έμελλε να αποτελέσει το επίκεντρο μιας ανυπολόγιστης τραγωδίας.
Ήταν το χρονικό μιας προαναγγελθείσας καταστροφής.
Ένα Ρέμα που καταπατήθηκε με τον πιο φρικτό τρόπο.
Ένα Ρέμα που στα τελευταία οχτακόσια μέτρα της υδάτινης διαδρομής του παύει να είναι Ρέμα.
Επάνω στην κοίτη του έχουν χτιστεί δεκάδες σπίτια.
Επάνω στην κοίτη του έχει χτιστεί έως και γήπεδο μπάσκετ.
Σε αυτό το γήπεδο συγκεντρώθηκαν οι σωροί των θυμάτων της περιοχής του Λυκορέματος.
Η οδός Πανός που αρχίζει από την λεωφόρο Μαραθώνος δεν φτάνει ποτέ στη θάλασσα καθώς οι καταπατήσεις που έχουν γίνει εδώ ξεπερνούν κάθε προηγούμενο.
Δρόμοι-αδιέξοδα, δρόμοι που δεν καταλήγουν πουθενά.
Από αυτούς τους δρόμους άνθρωποι απεγνωσμένοι πάλευαν μα σωθούν εκείνο το καταραμένο απόγευμα της Δευτέρας της 23ης Ιουλίου 2018.
Οι καταπατήσεις που έχουν γίνει εδώ ξεκινούν εδώ και πολλά χρόνια.
Εδώ και σαράντα-πενήντα χρόνια ξεκίνησε η προσπάθεια σταδιακής εξαφάνισης του Λυκορέματος.
Μέτρο-μέτρο οι περιουσίες επεκτείνονταν μέσα στην κοίτη του ρέματος κάθε χρόνο που περνούσε.
Η πυκνή βλάστηση έκρυβε πολλές από αυτές τις ανομίες.
Τώρα δεν μπορεί να κρυφτεί τίποτα.
Στην κοίτη του Λυκορέματος θα συναντήσει κανείς δρόμους να το διασχίζουν εγκάρσια.
Όλοι τα γνώριζαν αυτά.
Κανείς δεν μιλούσε.
Πελατειακές σχέσεις με Δήμους και Νομαρχίες παρείχαν την κάλυψη για όλα αυτά.
Κάποιοι από τους ανθρώπους αυτούς πλήρωσαν άδειες, πλήρωσαν τακτοποιήσεις, πλήρωναν τακτικά τον ΕΝΦΙΑ.
Το κράτος εισέπραττε φόρους και εισφορές.
Οι τοπικοί άρχοντες εισέπραταν ψήφους.
Οι κάτοικοι εισέπραταν υποσχέσεις.
Και το ίδιο το ρέμα εισέπρατε την υποβάθμιση και την αλλοίωσή του.
Το Κράτος κήρυξε την περιοχή αυτή αναδασωτέα ως όφειλε.
Από εκεί και πέρα ξεκινά ο γνωστός αγώνας συνναλλαγής με την εξουσία ώστε να εξαιρεθούν όσες περισσότερες ιδιοκτησίες μπορούν να εξαιρεθούν.
Εδώ θα έπρεπε το Κράτος να βάλει γερά το χέρι στη τσέπη και να απαλλοτριώσει αυτές τις ιδιοκτησίες που κείτονται κυριολεκτικά επί της κοίτης του ρέματος.
Το Ρέμα πρέπει να ανοίξει ξανά.
Δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η ασυδοσία.
Καλύτερα να αποζημιωθούν οι άνθρωποι παρά να εμπλακούν σε ένα αέναο παιχνίδι συναλλαγής με την εξουσία που δεν οδηγεί πουθενά.
Ο πόνος των ανθρώπων αυτών είναι μεγάλος.
Ας φροντίσει επιτέλους το Κράτος να διορθώσει τα ολέθρια λάθη που έγιναν και οδήγησαν εκεί όπου οδήγησαν.
Το Λυκόρεμα είναι το μοναδικό μεγάλο Ρέμα που διέρχεται πια από το Μάτι.
Η Φύση παίρνει πάντα αυτό που της ανήκει.
Ας προλάβει η Πολιτεία τα χειρότερα.
Είναι τόσο μεγάλη η ανομία που δύσκολα το κακό θα σταματήσει σε ότι έγινε την αποφράδα Δευτέρα του περασμένου Ιούλη.
Η Αγαθή Δημητρούκα υπήρξε για χρόνια η σύντροφος του Νίκου Γκάτσου.
Στα δεκαέξι της χρόνια η κοπέλα από το Μεσολόγγι πήρε το λεωφορείο του ΚΤΕΛ Αιτωλοακαρνανίας και έφτασε στην Αθήνα θέλοντας να να συναντήσει τον Νίκο Γκάτσο και να ξεφύγει από τη δύσκολη κατάσταση που βίωνε στα μέρη του Βάλτου.
Η Αγαθή τα κατάφερε και τον συνάντησε και κατάφερε να ξεφύγει από τις δικές της κακοτοπιές.
Λίγα χρόνια μετά η ρότα της ζωής της θα έσμιγε με τη ρότα της ζωής του Νίκου Γκάτσου.
Μέσα από αυτήν την σχέση θα καταφέρει να γνωρίσει τον Μάνο Χατζιδάκι και όλους του υπέροχους συνδαιτημόνες του «Μαγεμένου Αυλού», του Λουμίδη και του «Μπραζίλιαν».
Μια μαγεμένη παρέα μαγεμένων ανθρώπων.
Μέσα από παρέα αυτή γεννήθηκαν υπέροχες μουσικές στιγμές, όπως το υπέροχο «Ένα κορίτσι στο βάλτο» το 1977.
Οι υπέροχοι στίχοι της Αγαθής Δημητρούκα μελοποιήθηκαν από τον Μάνο Χατζιδάκι και αποδόθηκαν από τον Ευτύχιο Χατζηττοφή.
Tίναξα απ’ τον ώμο μου
την απελπισία,
χάραξα το δρόμο μου
στην κακοτοπιά.
Ήρθαν άγρια κύματα
ένα δύο τρία
κι από τ’ αμαρτήματα
πήραν τα μισά.
Κι είπανε πως άμυνα
κράτησαν στην Τροία
δυο μικρά κυκλάμινα
δυο πουλιά χρυσά»
Οι στίχοι της Αγαθής Δημητρούκα αποδίδουν μοναδικά όλα αυτά που βιώνουμε από το απόγευμα της 23ης Ιουλίου 2018.
Θα πρέπει και εμείς να μπορέσουμε να τινάξουμε από τον ώμο μας την απελπισία και να χαράξουμε το δρόμο μας μέσα στην κακοτοπιά.
Η Φύση μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.
Η αναγέννηση της Φύσης, η αναγέννηση της ελπίδας.
Η απελπισία είναι πάντα κακός οδηγός.
Τα δεινά είναι μεγάλα.
Έγιναν πολλά στραβά και συνεχίζουν να γίνονται ακόμα περισσότερα.
Οι Αρχές του τόπου δεν στάθηκαν στο ύψος τους.
Και συνεχίζουν να στρουθοκαμηλίζουν.
Ο δρόμος από εδώ και πέρα χαράσσεται μέσα στην κακοτοπιά.
Και τον δρόμο για να ξεφύγουμε μας τον δείχνει μόνο η Φύση.
Περπατήστε ανάμεσα στα καμένα δέντρα
Περπατήστε δίπλα στα καμένα σπίτια.
Σίγουρα θα δείτε πώς αντιδρούν οι άνθρωποι και τα φυτά μετά την καταστροφή.
Η ζωή συνεχίζεται...
Δύο μικρά κυκλάμινα που ξεπροβάλλουν δειλά-δειλά μέσα από τη στάχτη ...
Ένα μικρό πευκάκι που φοβισμένα βλέπει το φως ενός κόσμου που τόσο άδικα του έχει φορτώσει στην πλάτη του την ευθύνη για όλα όσα έγιναν.
Τα σχίνα, τα πουρνάρια, οι ελιές, οι κουτσουπιές, οι συκιές πρασινίζουν τη στάχτη.....
Ζητείται ελπίς ....
Η κοροϊδία περί μάχης με το παλιό. Περί έλευσης του νέου, καλά κρατεί. Όπως το "παλιό¨ έφτιαξε την εκλογική του πελατεία ξεπουλώντας τους φυσικούς πόρους της χώρας, με πρώτα τα δάση σε συνεταιρισμούς, καταπατητές, αυθαιρετούχους και χιλιάδες ακόμα ψηφοφόρους, έτσι αυτοί που θα εφάρμοζαν επιτέλους τη νομιμότητα, ανακάλυψαν τα οφέλη της παραβίασης του Συντάγματος και της κρατικής αυθαιρεσίας.
Οι Τσιρωνοφάμελλοι εφαρμόζοντας την δοκιμασμένη συνταγή των παλιών, από τη μία σηκώνουν το δάχτυλο και κραυγάζουν στις μπουλντόζες να εφορμήησουν στο ευγενές έργο της κατεδάφισης αυθαιρέτων, αλλά από την άλλη νομιμοποιούν τα αυθαίρετα που θα αντισταθμίσουν την απώλεεια ψήφων από τιε απάνθρωπες πολιτικές τους.
Πόσα ακόμα θέλουμε να δούμε για να καταλάβουμε το παιχνίδι που παίζουν στην πλάτη μας, αλλά κυρίως εις βάρος του μέλλοντος της χώρας. Εις βάρος του φυσικού περιβάλλοντος και την ανηθικότητα του να αναγνωρίζεις δικαίωμα κυριότητας, νομής και κατοχής επί του κλοπιμαίου, στους κλέφτες της δημόσιας γης.
Αναδημοσιεύουμε πρόσφατο σχετικό δημοσίευμα από το newmoney.gr και την Μαριάννα Τζάννε
Τη βούληση της κυβέρνησης να προσαρμόσει το νομοσχέδιο για τους αυθαίρετουςοικισμούς μέσα σε δάση, με όσα συνέβησαν στην ΝΑ Αττική μέσα στο καλοκαίρι, καταδεικνύει το χρονοδιάγραμμα που έθεσε χθες, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος για την παρουσίαση του νέου θεσμικού πλαισίου. Ταυτόχρονα όμως προχωρά το πρόγραμμα των κατεδαφίσεων που έχει εξαγγελθεί από τον περασμένο Αύγουστο, επεκτείνοντας την δράση του σταδιακά εκτός από την Αττική (παραλιακή Αθηνών-Σουνίου, Μάνδρα κ.α) και στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Κατά την διάρκεια συνέντευξης Τύπου, χθες ο αναπληρωτής υπουργός κ.Σωκράτης Φάμελλος προσδιόρισε την παρουσίαση του νομοσχεδίου για τις οικιστικές πυκνώσεις σε ένα μήνα.
Απέφυγε όμως να δώσει σαφή στοιχεία για την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει το ΥΠΕΝ. Αρκέστηκε να αναφέρει ότι η ρύθμιση δεν θα φέρει πολεοδόμηση, θα ακολουθήσει την δασική νομοθεσία και ότι δεν θα νομιμοποιηθούν κτίσματα σε περιοχές προστασίας. «Δεν θα μπορούσε π.χ. να γίνει τακτοποίηση δασικού αυθαιρέτου σε μια περιοχή NATURA, ή σ’ έναν εθνικό δρυμό ή σ’ ένα ρέμα» ανέφερε και πρόσθεσε ότι στόχος είναι «να λυθούν προβλήματα ώστε να μην υπάρξουν ποτέ ξανά τέτοια ελλείμματα στη χώρα μας».
Οι νέες ρυθμίσεις θα προχωρήσουν παρά την αδράνεια 27 δήμων, να στείλουν τα όρια των οικισμών τους και τους αυθαίρετους οικιστικούς πυρήνες, ώστε η πολιτεία να πάρει στα χέρια της μια πλήρη καταγραφή της πραγματικότητας, προκειμένου να νομοθετήσει.
Οι οικιστικές πυκνώσεις σχεδιάστηκαν προκειμένου να επιταχυνθεί η κύρωση των δασικών χαρτών καθώς οι αυθαίρετοι οικισμοί εξαιρέθηκαν από τις αναρτήσεις. Στόχος ήταν να αποφευχθούν οι μαζικές αντιρρήσεις που θα φρέναραν την ορμή των δασικών χαρτών.
Από τις αρχές τους έτους, νομοπαρασκευαστική επιτροπή του υπουργείου είχε αναλάβει να εκπονήσει σχέδιο νόμου για την διαχείριση των οικισμών αυτών. Η 15μελής επιτροπή ολοκλήρωσε το έργο της στα μέσα Ιουλίου. Ωστόσο, η τραγωδία των πυρκαγιών στο Μάτι, εμπόδισε την ψήφιση του θεσμικού πλαισίου, καθώς άλλαξε την ατζέντα του υπουργείου.
Με βάση το αρχικό σχέδιο, το οποίο εκτιμάται ότι θα διαφοροποιηθεί, για την τακτοποίηση οικισμών μέσα σε δάση, προβλέπεται να υπάρξει μια σαφής κατηγοριοποίηση.
Οσα ολοκληρώθηκαν πριν από τις 9.6.1975 (ημερομηνία έναρξης ισχύος του Συντάγματος) θα εξαιρούνται, υπό προϋποθέσεις, οριστικά από την κατεδάφιση έναντι ενός τιμήματος το οποίο θα μπορεί να καταβάλλεται σε δόσεις. Για όσα ανεγέρθηκαν αργότερα, προτείνεται να δοθεί παράταση της διατήρησής τους για κάποια χρόνια, με την καταβολή ενός υψηλότερου τιμήματος. Για να αντιμετωπιστεί το αγκάθι του ΣτΕ, η πρόταση της Επιτροπής είναι να βρεθεί ένα είδος «δασικού ισοζυγίου», ώστε τα ποσά των προστίμων να κατευθυνθούν στο περιβάλλον.
Ο πραγματικός σχεδιαστής της προεκλογικής εκστρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. 800.000 ψήφοι σε δύο μόνο λέξεις:
Οικιστικές Πυκνώσεις
Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών της 2ας Σεπτεμβρίου 2018 ένα πολύ ωραίο άρθρο που αναφέρεται σε αυτά που δεν γνωρίζουμε για τα δάση και οου είναι αυτά που αν τα γνωρίζαμε, θα είχαμε αναπτύξει μία πιο πολιτισμένη σχέση μαζί τους, Η άγνοια είναι που επικρατεί σήμερα και όλοι δηλώνουν ειδικοί σε ένα θέμα που όποιος δεν διαθέτει την κατάλληλη ευαισθησία, αλλά και γνώση, καλύτερο είναι να μην το αγγίζει, μέχρι να εξοικοιωθει μαζί του.
Συντάκτης: Βάση Παναγοπούλου
Δεν χρειάζεται να περιμένουμε τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Δασών -21 Μαρτίου- για να γεμίσουμε το μυαλό μας με χιλιάδες πληροφορίες για τα δάση σε μία μόνη ημέρα, γνώσεις που πιθανόν αμέσως θα χαθούν μέσα στη θάλασσα της υπερπληροφόρησης.
Πλέον, με όλα όσα ζούμε ως άνθρωποι, παγκόσμια, είτε λόγω πυρκαγιών είτε λόγω πλημμυρών είτε λόγω τυφώνων, είναι απολύτως απαραίτητο να γίνει κατανοητή η ανάγκη της προστασίας και διατήρησης του περιβάλλοντος, εν προκειμένω των δασών, αν θέλουμε οι πόλεις και τα χωριά σε όλη την επικράτεια μιας χώρας να ευημερούν πολυεπίπεδα.
Αν ρωτήσουμε ο καθένας τους φίλους μας τι πιστεύουν ότι είναι, αλλά και τι προσφέρει ένα δάσος, είναι σαφές ότι θα υπάρξουν πολλές και διαφορετικές απαντήσεις. Γιατί το δάσος, ανάλογα από το πού ζει κανείς, έχει άλλη απήχηση στο μυαλό και διαφορετικό τρόπο ύπαρξης στην καθημερινότητα του ατόμου.
Τώρα που το φθινόπωρο κοντοζυγώνει επί παραδείγματι, στα ορεινά χωριά της χώρας οι κάτοικοι ήδη έχουν κόψει την ξυλεία που τους αντιστοιχεί από τα δάση, ήδη έχουν «σχίσει» τα ξύλα όπως λένε, που θα λειτουργήσουν τους χειμωνιάτικους μήνες ως κύρια πηγή ενέργειας και ζεστασιάς.
Για τον άνθρωπο της πόλης, η αναγκαία και απαιτητή διαδικασία για τη ζωή των ανθρώπων στα χωριά αντικαθίσταται από την επίσκεψη σε ένα κατάστημα καυσόξυλων, την πληρωμή και την απαραίτητη αναμονή να του σταλούν τα ξύλα στο σπίτι του, που θα τα κάψει στο τζάκι του -μέχρι πριν από την οικονομική κρίση για ομορφιά, τώρα πια για ζεστασιά.
Για τον άνθρωπο της υπαίθρου, τα δάση είναι μια πηγή ζωής, από την οποία εξαρτάται η δική του ζωή -όχι μόνο για τα ξύλα και την τροφή-, για τον άνθρωπο της πόλης αυτή ίσως να είναι και μια πληροφορία αδιάφορη.
Το μόνο που μπορεί να τον ενδιαφέρει είναι απλά να μπορεί να τα έχει στην αποθήκη του κι αυτό στο μυαλό του μεταφράζεται σε χρήμα και όχι σε πρωταρχική μορφή ενέργειας.
Το δάσος, όμως, είναι ένας πολύπλοκος, ενεργός, πολυσύνθετος, ζωντανός οργανισμός. Υπάρχουν πάρα πολλοί τύποι δασών (αλπικά, τροπικά, υποτροπικά κ.λπ.) ανά τον κόσμο, που στο «σώμα» τους αποτυπώνεται η διαφορετικότητα στο κλίμα, στο υψόμετρο και στον τύπο (σύσταση) του εδάφους κάθε περιοχής.
Ο,τι και αν πιστεύει ο καθείς από εμάς για το τι είναι δάσος, σίγουρα τα δάση είναι ένας από τους μεγάλους πάροχους της φύσης -σπόνσορες της ζωής θα το λέγαμε σε επαγγελματική γλώσσα.
Γιατί μας παρέχουν επάρκεια τροφής και νερού, γιατί μας παρέχουν από χαρτί έως φάρμακα, μας παρέχουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, φυσικό δροσισμό, αφού λειτουργούν σαν air conditioning.
Ταυτόχρονα, διατηρούν την ποιότητα αέρα που αναπνέουν οι πολίτες των μεγαλουπόλεων, αφού καθαρίζουν την ατμόσφαιρα από τους ρύπους.
Τα δάση προστατεύουν και εμπλουτίζουν τη βιοποικιλότητα των τόπων κι αποτελούν ένα εξαιρετικό εργαλείο στη μάχη ενάντια στην κλιματική αλλαγή. Κι αυτές οι υπηρεσίες είναι μερικές από όσες επιτελούν.
Ας δούμε, λοιπόν, δέκα ενδιαφέροντα γεγονότα, όπως συνοπτικά περιγράφονται από τον επίσημο φορέα των Ηνωμένων Εθνών, FAO, που αφορούν τα δάση και τα δέντρα και πιθανότατα να μη γνωρίζουμε:
1. Τα δάση καλύπτουν το ένα τρίτο της έκτασης γης παγκόσμια και στην καρδιά τους φιλοξενούν περισσότερα από τα μισά χερσαία είδη φυτών και ζώων.
2. Το ένα τέταρτο της ποσότητας των σύγχρονων φαρμάκων προέρχεται από φυτά των τροπικών δασών και ανάμεσα σε αυτά προσμετρώνται τα δύο τρίτα όλων των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται κατά του καρκίνου. Αν κανείς θελήσει να μεταφράσει σε οικονομικά μεγέθη τη συμβολή των φαρμακευτικών αυτών φυτών στην υγεία των ανθρώπων, τότε έρχεται αντιμέτωπος με το καταπληκτικό νούμερο των εκατόν οκτώ δισεκατομμυρίων δολαρίων τον χρόνο.
3. Τα δάση προσφέρουν σε αφθονία τροφή υψηλής θρεπτικής αξίας. Καρποί, φρούτα, σπόροι ακόμη και... έντομα (θεωρούνται η πρωτεϊνούχα τροφή του μέλλοντος που θα αντικαταστήσει το κρέας) πλούσια σε πρωτεΐνη και σημαντικά μέταλλα, όπως είναι το ασβέστιο και ο σίδηρος. Αυτά τα φυσικά προϊόντα βοηθούν όχι μόνο τις κοινότητες των ανθρώπων που ζουν σε δάση ή εξαρτώνται άμεσα από αυτά, αλλά και εκατομμύρια άλλους να παραμείνουν υγιείς.
4. Τα δέντρα στα δάση λειτουργούν ως φυσικές δεξαμενές νερού, αναδιανέμοντας το 95% του νερού, που απορροφούν, εκεί όπου είναι περισσότερο αναγκαίο. Αποτρέπουν τη διάβρωση των εδαφών, καθώς συγκρατούν το νερό είτε με το ριζικό τους σύστημα είτε με την υπέργεια βλάστηση και, μέσω φυσικών διαδικασιών, σε σύντομο χρόνο, το επαναπροωθούν πίσω στην ατμόσφαιρα, δημιουργώντας έτσι φυσικό δροσισμό στην περιοχή.
5.Τα δέντρα λειτουργούν σαν ένας τεράστιος απορροφητήρας άνθρακα, αφού τα δάση που υπάρχουν σε όλο τον κόσμο απορροφούν, βάσει εκτιμήσεων, 2,1 γιγατόνους διοξείδιο του άνθρακα τον χρόνο, πράγμα που σημαίνει ότι μας απαλλάσσουν από 2,1 δισεκατομμύρια τόνους διοξειδίου του άνθρακα. Για αυτή τους την ικανότητα και μόνο, αποτελούν το κυριότερο όπλο ενάντια στην κλιματική αλλαγή, αφού παίζουν τον ρόλο του ισορροπιστή στον παγκόσμιο κύκλο παραγωγής άνθρακα.
6. Σχεδόν εννιακόσια εκατομμύρια άνθρωποι, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, ασχολούνται ή εμπλέκονται με την παραγωγή ξυλοκάρβουνου ή ξυλάνθρακα. Περίπου 2,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι σε παγκόσμιο επίπεδο, δηλαδή ένας στους τρεις, χρησιμοποιούν ξύλα για να ετοιμάσουν το γεύμα τους, αναδεικνύοντας έτσι την ενέργεια που προέρχεται από ξύλα στον κυριότερο παράγοντα εξασφάλισης της επισιτιστικής ασφάλειας και διατροφής. Η παραγωγή ενέργειας που προέρχεται από προϊόντα ξυλείας, κατέχει σήμερα το 40% της παγκόσμιας παραγωγής ανανεώσιμης ενέργειας -ποσοστό που αντιστοιχεί στο σύνολο των ποσοστών της ηλιακής, υδροηλεκτρικής και από ανεμογεννήτριες παροχή ενέργειας. Το ποσοστό αναμένεται να εμφανίσει ακόμη μεγαλύτερη άνοδο, καθώς η ζήτηση για βιοενέργεια συνεχώς αυξάνεται.
7. Ο κόσμος μας σήμερα γίνεται αυτόπτης μάρτυρας της απώλειας, ετήσια, 3,3 εκατομμυρίων εκταρίων δασικής γης, απώλεια γης που αντιστοιχεί σε μέγεθος μιας χώρας όπως η Μολδαβία. Παρ' όλη την καταστροφή, περισσότερες από είκοσι αναπτυσσόμενες χώρες καλυτέρευσαν το επίπεδο της επισιτιστικής τους ασφάλειας, καθώς κατάφεραν να διατηρήσουν ανέπαφες ή ακόμα και να αυξήσουν τις δασικές τους εκτάσεις. Μέσω αυτού του γεγονότος, αυτόματα γίνεται αντιληπτό ότι δεν χρειάζεται να κόβουμε τα δέντρα, να αποψιλώνουμε τα δάση και να μετατρέπουμε τη γη από δασική σε αγροτική για να μειώσουμε την πείνα που μαστίζει εκατομμύρια ανθρώπους. Ακριβώς το αντίθετο. Χρειαζόμαστε τα δάση και η διαχείρισή τους πρέπει να γίνεται με βιώσιμο τρόπο, έτσι ώστε να παραμένουν υγιή και να μπορούν να παρέχουν την ποικιλία αγαθών και υπηρεσιών που προσφέρουν. Γιατί τα υγιή δασικά οικοσυστήματα μπορούν να υποστηρίξουν ακόμη και την αγροτική, κτηνοτροφική, αλλά και την αλιευτική δραστηριότητα.
8. Η βιώσιμη διαχείριση των δασών μάς παρέχει την πρωτογενή πρώτη ύλη για το χαρτί, το οποίο είναι ανανεώσιμο και ένα από τα περισσότερο ανακυκλωμένα υλικά στον κόσμο. Περίπου 55% ή αλλιώς 225 εκατομμύρια τόνοι όλων των ειδών ινών που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή χαρτιού, στις μέρες μας, προέρχονται από ανακτημένο χαρτί, δηλαδή από χαρτί που έφτασε στην ανακύκλωση και ξαναμπήκε -μετά την επεξεργασία του- στη γραμμή παραγωγής
9. Το δέντρο Hevea brasiliensis, που φύεται στα τροπικά δάση του Αμαζονίου, είναι μια εξαιρετική πηγή φυσικού καουτσούκ. Κάνοντας μια τομή ακριβείας στον φλοιό του δένδρου, που ονομάζεται «tapping», μπορούμε να συγκομίσουμε το λάτεξ, χωρίς να τραυματίσουμε ανεπανόρθωτα το δέντρο.
10. Κάθε χρόνο στις 21 του Μάρτη, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Δασών. Το θέμα που αναδείχθηκε το 2017 είχε τίτλο: «Δάση και ενέργεια». Φέτος, δόθηκε έμφαση στο θέμα «Δάση και βιώσιμες πόλεις».
Διαβάζοντας κάποιος, έστω και επιγραμματικά, όλες τις υπηρεσίες και αγαθά που προσφέρουν τα δάση στον άνθρωπο, δεν μπορεί παρά να αντιληφθεί για μια ακόμη φορά τον κύκλο, την αλυσίδα της ζωής πάνω στη γη.
Καμία ύπαρξη δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς τις άλλες υπάρξεις. Είμαστε όλοι αλληλεξαρτώμενοι, γι’ αυτό άλλωστε χρησιμοποιείται ο όρος «αλυσίδα ζωής».
Όπως έλεγαν και οι σοφοί γηραιοί των αυτόχθονων λαών της Β. Αμερικής, με όλα τα έμβια όντα που ζουν πάνω σε αυτή τη γη, τα δίποδα, τα τετράποδα, όσα ζουν στο νερό και όσα πετούνε στον αέρα, όσα έρπουν, με όλα οφείλουμε να έχουμε αρμονική συνύπαρξη, γιατί είμαστε όλοι παιδιά της ίδιας γης, είμαστε ένα.
Αλλά και ότι, ως φυλή των ανθρώπων, φέρουμε και την ευθύνη της ύπαρξής τους. Πόσο μάλλον για τη Μητέρα Γη που μας ανατρέφει στον κόρφο της.
Info
Κατάλληλο για παιδιά αλλά και για ενηλίκους: Forests for kids
Μία φωτογραφία, Όχι μία οποιαδήποτε φωτογραφία, αλλά μία φωτογραφία της περιφερειάρχισσας.
Μία φωτογραφία προφίλ του twitter. Του προφίλ της περιφερειάρχισσας
Της συνενόχου για την μεγαλύτερη τραγωδία που γνώρισε ποτέ η χώρα στο μακάβριο ιστορικό της στις δασικές πυρκαγιές.
Της συνενόχου για την περσινή τραγωδία της Μάνδρας.
Της περιφερειάρχισσας που ήθελε να επιβάλλει την τσιμεντοποίηση ρεμάτων στο όνομα της «αντιπλημμυρικής θωράκισης» της Αττικής.
Που δεν δίστασε να στείλει το υποπόδιο της με το όνομα Φιλίππου να κάνει τον πλασιέ της καταστροφής του ρέματος στην Ραφήνα.
Εκεί που βρήκε και αυτός το δικό του υποπόδιο, το προσποιούμενο τον δήμαρχο Ραφήνας, που τον λένε και Μπουρνούς, για να του προωθήσει τα σχέδια της αφεντικίνας του. Αλλά κάηκε κι αυτός στη φωτιά του Ματιού
Της περιφερειάρχισσας που προεκλογκά ήταν στο μετερίζι του αγώνα για την αποτροπή της εγκατάστασης ΧΥΤΑ στο Γραμματικό και μετεκλογικά δήλωνε πως αν κάποιος σηκώσει μαύρη σημαία στο άνοιγμα των χωματερών της, θα την βρει μπροστά του.
Της περιφερειάρχισσας που προωθούσε τα σχέδια για ΚΕΛ στο Πλατύ Χωράφι. Ακόμα και αν ήξερε πως όλος ο σχεδιασμός ήταν στο πόδι, με αγωγούς λυμάτων να διασχίζουν ρέματα και η απορροή να είναι μπροστά στις παραλίες της Ραφήνας και της Αρτέμιδας, εκείνη τον προωθούσε σαν να ήταν ο σχεδιασμός της ΕΥΔΑΠ «οικογενειακή υπόθεση»
Της περιφερειάρχισσας που ακόμα και το αναθεωρημένο σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων που προώθησε, λειτουργούσε υπέρ συγκεκριμένων συμφερόντων και εξυπηρετούσε συγκεκριμένη εταιρεία και συγκεκριμένες δομές. Στους κατοίκους έμενε το σκουπίδι και η υποχρέωση να πληρώνουν το «τέλος ανακύκλωσης», που δεν το έπαιρναν ποτέ πίσω γιατί το ενθυλάκωναν οι εκλεκτοί της περιφεριάρχισσας.
Της περιφερειάρχισσας που μετέτρεψε τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης που δεν διέθεταν ηθικό ανάστημα ή απλά δεν διέθεταν αξιοπρέπεια, σε υποπόδια της και πλασιέ των συμφερόντων της, καθώς και των συμφερόντων της παρέας της.
Της περιφερειάρχισσας που όρισε πρόεδρο του περιφερειακού συμβουλίου Αττικής, «δικολάβο» ο οποίος έβγαζε αποτελέσματα περιφερειακών συμβουλίων χωρίς ψηφοφορία αλλά με πρόσθαφαίρεση των δυνάμεων των παρατάξεων, λες και οι σύμβουλοι είναι πρόβατα και πάντα συμφωνούν με τις επιλογές της Νονάς. Νομότυπο μεν, ανήθικο δε.
Διαβάστε το tweet που συνοδεύει η φωτογραφία. Διαβάστε και θυμώστε. Θυμώστε περισσότερο αν υπήρξατε ψηφοφότρι της. Γελασμένοι ή όχι, λίγο μετράει. Το ότι αφήσατε τον εαυτό σας να τον κοροϊδέψει η περιφερειάρχισσα και τα πρόθυμα υποπόδια της θα σας (θα μας) κυνηγάει μια ζωή και κάθε φορά που θα καλούμαστε στις κάλπες θα το σκεφτόμαστε 100 φορές πριν απλώσουμε το γεμάτο με φάκελο και άποψη χέρι μας προς την κάλπη.
Την ίδια ώρα που τσιμεντώνει και μπαζώνει ουσιαστικά το ρέμα του Ποδονίφτη (φωτογραφία που ακολουθεί - Αύγουστος 2018 πηγή FB Δημήτρη Θεοδοσόπουλου)
Την ίδια ώρα αμολάει το tweet του τίτλου, που το παραθέτουμε σε μεγέθυνση εδώ. Ακόμα μία φορά μήπως καταλάβουμε με τι έχουμε τελικά να κάνουμε
Πόσο θράσος ακόμα μπορούμε να ανεχτούμε;
Και μέχρι να έρθει και πάλι αυτή η ώρα, σκεφτείτε πόσο ακόμα θα αντέξετε, θα αντέξουμε αυτή την προσβολή; Την προσβολή του να μας επιδεικνύει το θράσος της; Η ίδια και τα υποπόδια της.
ΥΓ Μέχρι τη στιγμή της κάλπης, η περιφερειάρχισσα μάλλον θα μας ατενίζει με ειρωνικό χαμόγελο από τα Βρυξέλλες όπου βρίσκουν καταφύγιο οι αποτυχημένοι της εγχώριας πολιτικής πραγματικότητας. Θα γυρίσει όμως κάποτε και με το θράσος που έχει θα μας ξαναζητήσει την εμπιστοσύνη μας. Ας τη θυμόμαστε.
Μετά τις πυρκαγιές της ανατολικής Αττικής, ανατολικής και δυτικής, οι οποίες έκαψαν 56.133 στρέμματα στα Γεράνεια και την Κινέττα δίχως νεκρό και 12.759 στρέμματα (4,5 φορές λιγότερα) σε Μάτι και Ραφήνα με 97 νεκρούς, το έγκλημα ακόμα συνεχίζεται. Οι εκ των συνενόχων για την μεγάλη αττική και εθνική τραγωδία αποδεικνύουν ακόμα μία φορά την ανικανότητα τους, έχουν αφήσει ανεξέλεγκτους κάτι τύπους -κατά δήλωση τους μέλη δασεργατικών συνεταιρισμών- που με τα αλυσοπρίονα τους θερίζουν ότι άφησε η φωτιά από δενδρώδη ή υψηλή και ξυλώδη βλάστηση.
Στις επισκέψεις μας έχουμε διαπιστώσει πως οι κατά δήλωση τους υλοτόμοι κόβουν όχι μόνο ότι είναι καμένο αλλά και ότι μοιάζει καμένο. Δεν είναι λίγε οι φορές που διαπιστώσαμε πως διάφοροι αγχωμένοι ιδιοκτήτες καμένων εκτάσεων, αλαφιασμένοι ζητούν από τα συνεργεία υλοτόμων να κόψουν ότι τους υποδεικνύουν οι ίδιοι. Αποτέλεσμα; Μία οικολογική καταστροφή και μία πανωλεθρία του φυτικού υλικού που θα μπορούσε να καθαρίσει και εξυγιάνει τον καμένο τόπο.
Από την άλλη, οι αρχές είναι αδιάφορες και έχουν εγκαταλείψει στην τύχη του, κάθε σχεδιασμό για ένα αύριο και πάλι κοντά στη φύση, δίπλα στο υγιές περιβάλλον που μόνο η φύση εγγυάται,
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 25/8/18
Το ΓΕΕΘΑ ανακοίνωσε τη λήξη των εργασιών στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας
Μία ημέρα μετά την ομαδική εξώδικη διαμαρτυρία και προειδοποίηση 37 κατοίκων του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου προς την Περιφέρεια Αττικής, το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου και τον υπουργό Εθν. Άμυνας Π.Καμένο, το ΓΕΕΘΑ ανακοίνωσε την λήξη των εργασιών στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας!
Να θυμίσουμε ότι οι κάτοικοι διαμαρτυρήθηκαν εξωδίκως για την καταστροφή του ρέματος που πραγματοποιήθηκε μετά την πυρκαγιά σε Μάτι-Ραφήνα δήθεν για αντιπλημμυρικούς λόγους. ως παρέμβαση που, όχι μόνο δεν συντελεί στην αντιπλημμυρική προστασία της περιοχής. αντίθετα αυξάνει τον κίνδυνο πλημμύρας και επιφέρει ανυπολόγιστη βλάβη στο προστατευόμενο οικοσύστημα του ρέματος και της εκβολής του. Οι κάτοικοι στη διαμαρτυρία τους ανέφεραν ότι η επέμβαση στην εκβολή και στα πρανή του ρέματος, η αποψίλωση υδρόφιλης βλάστηση και η μη έναρξη έργων ορεινής υδρονομίας ένα μήνα μετά τη φωτιά,
παραβιάζουν πλήθος νόμων και ότι τόσο ο καθαρισμός όσο και οι επεμβάσεις στα πρανή χρειαζόντουσαν έγκριση περιβαλλοντικών όρων που δεν υπήρχαν, αφού όλα έγιναν χωρίς καμία μελέτη. Στο εξώδικο οι κάτοικοι ζήτησαν την άμεση διακοπή των εργασιών στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας και τους κλάδους του με ταυτόχρονη έναρξη έργων ορεινής υδρονομίας στην καμένη υπολεκάνη. Τέλος, κατέστησαν υπεύθυνους τους Περιφέρεια-Δήμο-Υπουργείο για κάθε άμεση ή έμμεση συνέπεια από την παρέμβαση στο Μεγάλο Ρέμα.
Παρόλο που η απόφαση του Υπουργείου να λήξει τις εργασίες στο Μεγάλο Ρέμα αποτελεί σίγουρα μια δικαίωση των κατοίκων, ο αγώνας μας δεν έχει τελειώσει εδώ.
Χρειάζεται να εξασφαλίσουμε:
Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.%20">Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΑΣ ΑΡΧΗΣ
Εξώδικη Διαμαρτυρία και Κλήση
ΠΡΟΣ
Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες,
Είμαστε όλοι και όλες κάτοικοι του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου και ορισμένοι από εμάς κάτοικοι και όμοροι ιδιοκτήτες των παραρεματίων περιοχών του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Το άμεσο βιοτικό μας περιβάλλον
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 24/82018
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΜΑΔΙΚΟ ΕΞΩΔΙΚΟ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΠΡΟΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ-ΔΗΜΟ-ΥΠ.ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑ ΡΑΦΗΝΑΣ
Εξώδικη διαμαρτυρία έστειλαν 37 κάτοικοι του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου για τις καταστροφές που συνεχίζονται στο Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας από υπηρεσίες του στρατού από τα τέλη Ιουλίου μέχρι και σήμερα. Σύμφωνα με δημοσίευμα στην επίσημη σελίδα του ΓΕΕΘΑ οι παρεμβάσεις γίνονται κατόπιν αιτήματος των Δήμων και με τη σύμφωνη γνώμη της Περιφέρειας, με αφορμή την καταστροφική πυρκαγιά και αποσκοπούν στην αντιπλημμυρική προστασία των περιοχών που επλήγησαν.
Οι κάτοικοι δηλώνουν οτι η παρέμβαση:
Α. Είναι περιττή από αντιπλημμυρική άποψη, αφού ο βασικός κίνδυνος λόγω της πυρκαγιάς είναι, όχι τόσο η αυξημένη ποσότητα νερού (κάτω του 2%) αλλά η αυξημένη ποσότητα φερτών υλών που θα δεχθεί το Μεγάλο Ρέμα από τα καμένα ρέματα της λεκάνης
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
