Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΜια από τις πιο ιδιαίτερες φωνές και ένας από τους πιο ενδιαφέροντες τραγουδοποιούς του καιρού μας είναι ο Asaf Avidan. Ισραηλινός, μα πάνω απ όλα μουσικός. Όπως εξήγησε σε ερώτηση που του έκαναν όταν κάποια στιγμή είπε πως δεν θεωρεί τον εαυτό του Ισραηλινό : «Σε κάθε συνέντευξη έλεγα από την αρχή ότι δεν είμαι ένας Ισραηλινός καλλιτέχνης αλλά ένας καλλιτέχνης από το Ισραήλ. Δεν εκπροσωπώ το Ισραήλ. Δεν είμαι πολιτικός. Δεν είμαι διπλωμάτης. Αν και γιος διπλωματών, δεν ήθελα ποτέ να γίνω κάτι τέτοιο. Δεν προσπαθώ να το κρύψω. Δεν θα αλλάξω το όνομά μου ούτε θα ντραπώ αν με ρωτήσει κανείς κάτι σχετικά, δεν δίνω ιδιαίτερο βάρος σε αυτό. Είμαι ένας μουσικός και αυτό δεν έχει καμία σχέση με το διαβατήριο μου».
Εδώ ακούμε το σπαρακτικό Reckoning song, το τραγούδι του απολογισμού: “One day baby we'll be old / Oh baby we'll be old / And think of all the stories that we could have told”
Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας εξέδωσε Δελτίο Τύπου το οποίο δημοσιεύουμε εδώ και αφορά στην παραχώρηση χώρου 12 στρεμμάτων στην εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΑΤ προκειμένου να τον χρησιμοποιήσει ως εργοτάξιο για έργο που εκτελεί στην περιοχή της Ραφήνας. Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου όπως τα λάβαμε σήμερα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, αλλά και όπως έχει αναρτηθεί στο ιστολόγιο της Κίνησης
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Προσφυγή στο Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής κατέθεσαν επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης, δημοτικοί σύμβουλοι, η Ένωση Γονέων και Κηδεμόνων Ραφήνας-Πικερμίου, τρεις Σύλλογοι Γονέων, ο Εξωραϊστικός Σύλλογος Νηρέας, η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και 19 Δημότες με πρωτοφανή συσπείρωσή τους στην ιστορία της πόλης μας. Ζητούν την ακύρωση απόφασης του Δημοτικού συμβουλίου Ραφήνας-Πικερμίου με την οποία παραχωρείται για 5 + 2 χρόνια στην εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΑΤ για δημιουργία εργοταξίου χώρος ιδιοκτησίας του Δήμου περίπου 12 στρεμμάτων, χαρακτηρισμένος στην μεγαλύτερη έκτασή του ως χώρος πρασίνου (Περιοχή Α, ΖΟΕ Μεσογείων), στην καρδιά και πρόσοψη της Ραφήνας, ανάμεσα σε 6 σχολεία (σε απόσταση λιγότερο από 100 μέτρα από αυτά), έναν οικισμό (Αύρα), το νεκροταφείο Ραφήνας, το γραφικό εκκλησάκι της Παναγίτσας και τις αθλητικές εγκαταστάσεις στο λόφο του Οχυρού!
Οι υπο παραχώρηση χώροι, 1,2 και 3
Κατ’ αρχήν η παραχώρηση του χώρου για τη λειτουργία εργοταξίου, όπως και οι σχετικές κατασκευές, απαγορεύονται στην ζώνη αυτή.
Εξάλλου, δεν τηρήθηκε η διαδικασία της δημοπρασίας για την παραχώρηση αυτή, που ουσιαστικά αποτελεί μίσθωση με ετεροχρονισμένο μίσθωμα υπό μορφή ανταποδοτικών εργασιών που θα παραμείνουν στο Δήμο μετά την αποχώρηση της ΙΝΤΡΑΚΑΤ, χωρίς όμως η χρήση τους να επιτρέπεται λόγω του χαρακτηρισμού της περιοχής ως Ζώνης Πρασίνου, άρα μη επωφελείς και οικονομικά αξιοποιήσιμες. Οι «ανταποδοτικές εργασίες» θα είναι:
α) πάρκινγκ 300 θέσεων για ΙΧ του προσωπικού και για μηχανήματα έργου
β) ολοκλήρωση ημιτελούς κτιρίου που έχει μείνει στα μπετά εδώ και 15 χρόνια, προφανέστατα λόγω ασυμβατότητας με τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης που καθορίστηκαν το 2003 από τη ΖΟΕ Μεσογείων.
γ) γεφυροπλάστιγγα και δάπεδα από σκυρόδεμα, προκειμένου να νομιμοποιηθεί (και φυσικά να μονιμοποιηθεί!) παρακείμενος χώρος διαχείρισης βλαστικών, ογκωδών και απόβλητων εκσκαφών και κατεδαφίσεων, το οποίο μέχρι στιγμής ο Δήμος χρησιμοποιεί χωρίς να τηρεί τις δεσμεύσεις που απορρέουν από την υπαγωγή της μονάδας στο καθεστώς των Πρότυπων Περιβαλλοντικών Δεσμεύσεων!
Αλλά και από πλευράς σκοπιμότητας, η παραχώρηση είναι προβληματική σε σχέση με τα δύο έργα που εκτελεί η ΙΝΤΡΑΚΑΤ, για την εξυπηρέτηση των οποίων παραχωρήθηκε ο χώρος.
Πρόκειται: α) για την κατασκευή του έργου διευθέτησης και οριοθέτησης ρέματος Ραφήνας, έργο χαρακτηρισμενο ως "αντιπλημμυρικό", που ανέλαβε πρόσφατα η ΙΝΤΡΑΚΑΤ από το Υπουργείο Υποδομών και ξεκινάει 2 μόλις μήνες προτού συζητηθεί στο ΣτΕ η νομιμότητα της οριοθέτησης του ρέματος, απαραίτητη προϋπόθεση για οποιαδήποτε επέμβαση στο ρέμα. Η οριοθέτηση είχε προσβληθεί το 2019 από πολίτες και συλλόγους ως επικίνδυνη και αντιπεριβαλλοντική και β) για έργο "αποκατάστασης υποδομών από την πυρκαγιά του 2018 στο Μάτι", που εκτελεί η ΙΝΤΡΑΚΑΤ για το Υπουργείο Υποδομών, σε προγραμματική σύμβαση με το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου. Πρόκειται για έργο, η 18μηνη διάρκεια του οποίου είχε ήδη λήξει πριν τη λήψη της προσβαλλόμενης απόφασης. Θυμίζουμε ότι στο πλαίσιο του έργου αυτού, που εκτελείται χωρίς περιβαλλοντική αδειοδότηση, έγινε πέρυσι παράνομη διάνοιξη διαδρόμου προς την παραλία Μπλε Λιμανάκι που τελικά σταμάτησε μετά από κινητοποίηση των κατοίκων, ενώ εξάλλου έχουν ήδη κοπεί δεκάδες δέντρα και θάμνοι και πολλά ακόμη απειλούνται με κοπή στην πυρόπληκτη περιοχή της Ραφήνας.
Οι εκτάσεις που παραχωρήθηκαν στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ είχαν αγοραστεί από το Δήμο το 2019 έναντι 385.000€ (απόφαση οικ. Επιτροπής 477/2018) με αποκλειστικό σκοπό την επέκταση βοηθητικών λειτουργιών του Νεκροταφείου.
Η παράνομη αυτή παραχώρηση:
Ήδη μόλις έγινε γνωστή η πρόθεσή μας προσβολής της απόφασης αυτής και η συλλογή υπογραφών προς τούτο, ο Δήμος ανήρτησε στην «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» δύο «ορθές επαναλήψεις» της προσβαλλόμενης απόφασης, με διαφοροποιημένο περιεχόμενο σε σχέση με το αρχικό, και προσθήκες που σύμφωνα με τις καταγγελίες δημοτικών παρατάξεων ουδέποτε συζητήθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο, δεν προκύπτουν από την πρωτοκολλημένη αίτηση της ΙΝΤΡΑΚΑΤ και τον σχετικό προϋπολογισμό των ανταποδοτικών εργασιών, ούτε από την σχετική εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο. Το γεγονός αυτό δημιουργεί πρόσθετα ερωτηματικά και επιτείνει τη θέση όσων υπερψήφισαν την παράνομη αυτή απόφαση.
Ζητάμε από όλους τους δημοτικούς συμβούλους την άμεση ανάκληση της παράνομης απόφασης παραχώρησης.
2/12/2022, Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Ο δικηγόρος Νίκος Κοτσελόπουλος. Ένας από τους 79 που κατηγορούνται μεταξύ των άλλων για απόπειρα βαριάς σωματικής βλάβης. Αυτοί που του άνοιξαν το κεφάλι, τα ΜΑΤ δηλαδή, προφανώς δεν διώκονται. Μόνο αν σκοτώσουν άνθρωπο θα διωχθεί κάποιος από αυτούς, όπως έγινε στην περίπτωση του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Και πάλι θα πέσουν στα μαλακά, όπως είδαμε στην περίπτωση του δολοφόνου του
Αύριο, στις 9 π.μ, στα δικαστήρια της Ευελπίδων, κτήριο 7 , δικάζονται 79 άνθρωποι, με καταγέλαστα και μεγεθυμένα κατηγορητήρια συλλογικής ευθύνης ναζιστικού τύπου. Η Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών, με ανακοίνωσή της, στις 26/11/2022, καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης και συμπαράστασης έξω από τα δικαστήρια και δίνει τη δική της εκδοχή για το τι συνέβη εκείνο το απόγευμα της Τρίτης 22/11 στα Προσφυγικά της Ευελπίδων, όπου από τύχη δεν είχαμε νεκρούς.
Οποιοσδήποτε σώφρων άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί τι θα συνέβαινε στην πόλη, εάν εκείνο το απόγευμα υπήρχαν νεκροί. Ας θυμηθούμε μόνο τι ακολούθησε μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Μόνο η κυβέρνηση του Μητσοτάκη και η αστυνομία δεν έχουν τη στοιχειώδη σύνεση να το αντιληφθούν και επιμένουν στην πολιτική της ασύμμετρης, ογκώδους και κτηνώδους βίας και καταστολής με πρακτικές που παραπέμπουν ευθέως στα ισραηλινά στρατεύματα κατοχής στη Λωρίδα της Γάζας
Όποιοι ενημερώνονται από τα κυρίαρχα Μέσα Ενημέρωσης, είμαστε βέβαιοι πως θα γελάσουν διαβάζοντας τα τελευταία λόγια. Ας διαβάσουν όμως την ανακοίνωση της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών και ας αναρωτηθούν ... εάν μπορούν. Και μόνο κάποια να είναι αλήθεια από όσα αναφέρονται στην ανακοίνωση, υπάρχει τεράστιο θέμα με τις πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, με τις πρακτικές της Αστυνομίας και με τον τρόπο συγκάλυψης-χειραγώγησης της αλήθειας από τα κυρίαρχα ΜΜΕ
Στην εποχή της κυρίαρχης μονόπλευρης ενημέρωσης, είναι εντελώς απαραίτητο να υπάρχουν Μέσα που θα παρουσιάζουν και την άλλη εκδοχή, πέραν της κυρίαρχης. Και εδώ στην Attica Voice θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Όσο για αύριο, θα είμαστε και εμείς στα δικαστήρια της Ευελπίδων για να νιώσουν οι δικαστές, εκτός από την πίεση των πολιτικών προϊσταμένων τους και των ΜΑΤ, και την πίεση ενός κόσμου που ονειρεύεται και παλεύει – με όποιον τρόπο μπορεί - για έναν καλύτερο κόσμο
Ακολουθεί η ανακοίνωση
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥ.ΚΑ.ΠΡΟ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ ΣΤΙΣ 22/11/22
Είμαστε ακόμα εδώ... Η Κοινότητα παραμένει δυνατή κι ενωμένη... Τα Προσφυγικά θα νικήσουν!!!
Στις 22/11/2022, στις 5.45π.μ., κάθε είδους αστυνομικές δυνάμεις, ΜΑΤ, κρατική ασφάλεια, Δράση, ΟΠΚΕ και ΕΚΑΜ, εισέβαλαν στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας και πιο συγκεκριμένα στο 7ο μπλοκ, επί της οδού Tριχωνίδος (πίσω από το νοσοκομείο Ελπίς). Διέρρηξαν την εξωτερική πόρτα του κτιρίου, σπάζοντάς την. Στην συνέχεια, ανέβηκαν στον δεύτερο όροφο όπου κατοικούν δύο σύντροφοι της κοινότητας, ο σύντροφος που συνελήφθη κι ένας ακόμη πρόσφυγας από το Ιράν. Απήγαγαν και τους δύο και προχώρησαν σε επισταμένη έρευνα του κτιρίου. Την ίδια στιγμή, ολόκληρη η γειτονιά περικυκλώθηκε από την καταστολή, όχι μόνο στο σημείο της έρευνας αλλά συνολικά, επιχειρώντας την κατοχή της.
Την επιχείρηση εντόπισε η καθημερινή πρωινή περιφρούρηση της κοινότητας που ξεκίνησε να ενημερώνει την γειτονιά. Σύντροφοι και συντρόφισσες/ια ανεβήκαμε στις ταράτσες για να ξυπνήσουμε και τους υπόλοιπους. Μη γνωρίζοντας τι ακριβώς συμβαίνει, αναγνωρίσαμε ότι η επιχείρηση περιορίζεται σ' ένα συγκεκριμένο κτίριο, αλλά αντιληφθήκαμε επίσης το σοβαρό ενδεχόμενο γενικότερης επίθεσης. Απολογιστικά κρίνουμε ότι η εισβολή που πραγματοποιήθηκε ήταν προαποφασισμένη από το πρωί. Όλος ο χρόνος που πέρασε μέχρι την στιγμή της εισβολής ήταν αποτέλεσμα προετοιμασίας, κρίσης πάνω στα κόστη και στα κέρδη καθώς και μετρήματος της αποφασιστικότητάς μας, από τα στελέχη της ΓΑΔΑ και του υπουργείου.
Καθώς περνούσε ο χρόνος η κατάσταση έδειχνε να δυσκολεύει περισσότερο. Ο σύντροφος παρέμενε μέσα στο κτίριο, οι δυνάμεις της αστυνομίας δεν απομακρυνόντουσαν και η περικύκλωση παρέμενε. Η γειτονιά είχε αρχίσει να πιέζεται ασφυκτικά με την κατάσταση. Επιχειρήσαμε να περιορίσουμε τα ΜΑΤ πιο μέσα από την οδό Κουζή δηλαδή τον κάθετο δρόμο που χωρίζει κεντρικά τα μπλοκ των Προσφυγικών, έτσι ώστε ν' ανοίξουμε ζωτικό χώρο για τη γειτονιά, χωρίς να εμποδίσουμε την έρευνα, αλλά κάνοντας αισθητή την παρουσία μας. Αυτό επέτρεψε στη γειτονιά να βγαίνει σιγά σιγά από τα σπίτια της, άλλοι να πάνε στις δουλειές τους και άλλες/οι τα παιδιά στο σχολείο τους. Επίσης, σταμάτησε ο βασανισμός του συντρόφου μας, που για περίπου 3 ώρες βρισκόταν κάτω από καθεστώς αιχμαλωσίας μέσα στο σπίτι του. Όπως μας ενημέρωσε τουλάχιστον ο ίδιος αργότερα, τότε, μετά τα πασχαλιάτικα πυροτεχνήματα της περιφρούρησης, σταμάτησαν και τον μετέφεραν στη ΓΑΔΑ.
Την ίδια στιγμή δεχόμασταν όλο και περισσότερες πληροφορίες κι ενδείξεις για μια δεύτερη επιχείρηση που είχε προαποφασιστεί και η οποία θα πραγματοποιούνταν μετά τις 3.00μ.μ., μετά και την μερική αποφόρτιση από εφημερίες των δύο νοσοκομείων Αγ. Σάββα κι Ελπίς. Γύρω στις 12.00 πραγματοποιήσαμε πορεία μέσα στη γειτονιά και καλέσαμε έκτακτη συνέλευση υπεράσπισης των Προσφυγικών, στο στέκι της κοινότητας, στο 6ο μπλοκ, για τις 4.00μ.μ.. Στις 5.00μ.μ., κατά την διάρκεια της ανοιχτής δημόσια ανακοινωμένης συνέλευσης, ξεκίνησε η επίθεση της καταστολής με ελικόπτερο και ντροουν στον αέρα. Οι περιφρουρήσεις αντιστάθηκαν όσο καλύτερα μπορούσαν δεδομένων των συνθηκών, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο μη κακουργηματικού χαρακτήρα, όχι μόνο για την προστασία από διώξεις δυσανάλογες με το επίδικο, αλλά επίσης και για την προστασία ολόκληρης της κοινότητας, των παιδιών και των ασθενών της, αλλά και γενικά της ευρύτερης γειτονιάς. Ένα κύμα τρομοκρατίας έπεσε πάνω στο 5ο και 6ο μπλοκ που άφησε παιδιά και άλλους ανθρώπους της γειτονιάς σε κρίσεις πανικού που κρατάνε ως σήμερα. Οι δολοφόνοι της ΕΛΑΣ σπάζοντας τις πόρτες των διαμερισμάτων με προτεταγμένα όπλα, απειλώντας όποιον έβλεπαν μπροστά τους επιχείρησαν να επιβάλουν το καθεστώς της τρομοκρατίας. Μια άρρωστη ηλικιωμένη γυναίκα σε αναπηρικό αμαξίδιο και την κόρη της, μια οικογένεια να κρατά τα παιδιά της σε κρίση πανικού, μια μάνα να χτυπιέται και να πετιέται στο πάτωμα μπροστά στο 12χρονο γιο της, μετά το σπάσιμο της πόρτας τους, μετανάστες και πρόσφυγες να χτυπιούνται μέσα στα σπίτια τους και στις σκάλες, σαν άλλη εισβολή στη Γάζα.
Μετά την επιτυχημένη έκβαση της επιχείρησης που άφησε πίσω της σοβαρές απώλειες στις ειδικές δυνάμεις των ΟΠΚΕ-ΕΚΑΜ-ΜΑΤ, οι υπερασπιστές της 22 Νοέμβρη συνελήφθησαν δεχόμενοι ξυλοδαρμούς, πλαστικές σφαίρες, σεξουαλικές κακοποιήσεις και τακτικές βασανισμού αιχμαλώτων πολέμου. Ανάμεσά μας, μια μάνα πρόσφυγας από τη Βενεζουέλα με τα δύο ανήλικα παιδιά, μια πρόσφυγας από την Αφρική, δύο Τούρκοι πολιτικοί πρόσφυγες, τέσσερα ανήλικα αλληλέγγυα συντρόφια, μια έγκυος συντρόφισσα της οποίας βασανιστικά αρνούνταν την μεταφορά της σε νοσοκομείο, καθώς επίσης και ο διεθνώς αναγνωρισμένος φωτορεπόρτερ Νίκος Πηλός, γιατί απλά έκανε τη δουλειά του. Οδηγηθήκαμε στη ΓΑΔΑ, κλειστήκαμε 79 άνθρωποι στοιβαγμένοι/ες στα πατώματα των στενών κελιών με τον διαρκή φωτισμό και το ελάχιστο οξυγόνο για ώρες, χωρίς να ενημερωνόμαστε αν έχουμε συλληφθεί.
Το φρόνημα των συλληφθέντων δεν έσπασε ποτέ, τα συνθήματα μας μέσα στα κελιά της ΓΑΔΑ ενώνονταν με τα συνθήματα των αλληλέγγυων συγκεντρωμένων από έξω και την εκδίωξη της αστυνομίας από την γειτονιά. Οι ρυθμοί μας συντονίστηκαν... Η οργή και η αγωνιστικότητα δεν σταμάτησε ούτε το πρωί, αλλά συνέχισε αμείωτη στην πολύωρη μεταφορά μας στην Καβάλας, την παραμονή μας εκεί και την επίσης πολύωρη αναμονή μας μέσα στα μεταγωγικά λεωφορεία και στην Ευελπίδων. Αυτών που έσπασε το φρόνημα τελικά, ήταν των κρατικών μισθοφόρων.
Η εκδικητικότητα του κράτους και των μηχανισμών του, ιδιαίτερα της φασιστικής κυβέρνησης Μητσοτάκη, επιχειρήθηκε και στην μαζική συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ευελπίδων. Οι δυνάμεις καταστολής αρνούνταν την παράδοση νερών και τροφίμων από αλληλέγγυες συντρόφισσες. Εκεί, κατά τη διάρκεια της δεύτερης επίθεσης ενάντια στους αλληλέγγυους, χτυπήθηκε σύντροφος δικηγόρος αγωνιστής, που δραστηριοποιείται και στην συνέλευση του ΟΧΙ ΜΕΤΡΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ, ο οποίος μάλιστα είχε μόλις απελευθερωθεί μιας και ήταν και ο ίδιος συλληφθείς. Οι μπάτσοι και η κυβέρνηση δεν μπόρεσαν ποτέ να συγχωρήσουν τη δίκαιη αντίσταση μας και την αξιοπρεπή στάση μας και αυτό φάνηκε όχι μόνο στη βία της καταστολής, αλλά και στα υπερμεγενθυμένα κατηγορητήρια συλλογικής ευθύνης ναζιστικού τύπου.
Δεν θα θυματοποιηθούμε απέναντι στην κρατική βία, αν και οι κατηγορίες που αντιμετωπίζουμε είναι δυσανάλογες, ακόμη κι απέναντι στον αστικό νόμο, προϊόν ακριβώς αυτής της εκδικητικότητας, της ποινικοποίησης αγωνιστών-στριών και του ολοένα πιο απολυταρχικού κράτους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να μας ανησυχεί πραγματικά. Κατά τα άλλα όμως, δεν μπορεί να υπάρξει αγώνας χωρίς κόστος, γνωρίζουμε την κρατική βαρβαρότητα και είναι τιμή και καθήκον μας να πέφτουμε για να υπερασπιστούμε τη ζωή και τον αγώνα. Αναμετρηθήκαμε με αξιοπρέπεια απέναντι σε υπέρτερες δυνάμεις. Οι 79 υπερασπιστές των Προσφυγικών στις 22/11/'22 αγωνίστηκαν για όλους τους 400 κατοίκους της κοινότητας και της γειτονιάς των Προσφυγικών και τον καθένα/μία/ένα ξεχωριστά, απέναντι στη δολοφονική επίθεση της καταστολής. Και γνωρίζουμε ότι στο τέλος θα βγάλουμε τον λογαριασμό. Και ο λογαριασμός αυτός είναι πάντα θετικός για όσ@ αγωνίζονται για ένα δίκαιο σκοπό.
Ευχαριστούμε θερμά κάθε συντρόφισσα-σύντροφο-συντρόφι και συλλογικό σώμα που στάθηκε αλληλλέγγυο στην υπεράσπιση της γειτονιάς και της κοινότητας της. Καθώς επίσης, για το πλήθος των μηνυμάτων των παρεμβάσεων, των δηλώσεων αλληλεγγύης και των καλεσμάτων κινητοποίησης. Η συντροφικότητά τους μας δίνει δύναμη κι ελπίδα για το κοινό έδαφος αγώνα πάνω στο οποίο βαδίζουμε συλλογικά και ο καθένας/μια/ένα από την θέση του.
Ακόμη περισσότερο θέλουμε να σταθούμε στην στάση των νέων συντρόφων που ήταν και οι περισσότερ@, για το θάρρος και την αυταπάρνησή τους. Για το αλύγιστο σθένος τους απέναντι σε πάνοπλες υπέρτερες δυνάμεις, πλαστικές σφαίρες και γκλοπ, πάνω σε ταράτσες και στηθαία. Από τύχη δεν είχαμε νεκρούς. Στάθηκαν μέχρι τέλους. Αυτή είναι η δύναμη των νέων συντρόφων, που όλοι πρέπει να πιστεύουμε σε αυτήν. Όλοι/ες/@ αυτοί δεν στάθηκαν απλά με αλληλεγγύη στην Κοινότητα των Προσφυγικών, αλλά πραγματικά για αυτό που είναι, μια κοινότητα των ταξικά καταπιεσμένων. Τους αγωνιστές, τους αναρχικούς τους κομμουνιστές τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, τα παιδιά και τους ηλικιωμένους, τους ψυχικά ευάλωτους, τις οικογένειες. Για όλους και το καθένα από εμάς.
Δεν έχουμε φτάσει σήμερα εδώ από το πουθενά. Εδώ και 13 χρόνια, με όλες τις αντιφάσεις μας ως παιδιά εκπαιδευμένα από αυτό το σύστημα, έχουμε προσπαθήσει να δομήσουμε συντροφικές και πολιτικές σχέσεις που βασίζονται πάνω στην οριζοντιότητα, την εμπιστοσύνη την αλληλεγγύη και την κοινή προοπτική. Γι' αυτό και σήμερα μπορούμε και δίνουμε με ομοψυχία αυτή τη μάχη.
Υπολογίζουμε το επόμενο διάστημα ως μια κρίσιμη περίοδο για την επιβίωση της γειτονιάς των Προσφυγικών αλλά και μια μεγάλη ευκαιρία για την κοινωνική νομιμοποίηση, την ενίσχυση της αυτονομίας μας και την ακόμη δυνατότερη υπεράσπιση της γειτονιάς μας.
Ζητάμε από το καθέν@ την ενημέρωση του κόσμου για το κοινωνικό εγχείρημα των Προσφυγικών, ώστε να σπάσει η απομόνωση και ο αποκλεισμός. Ζητάμε συντρόφους/ισσες/ια να έρθουν για να ενισχύσουν την κοινότητα των Προσφυγικών. Ζητάμε από τον καθένα και την καθεμιά να σταθεί με αλληλεγγύη με όποιο τρόπο μπορεί.
Για εμάς είναι σαφές. Μέσα από την στοχοποίηση του συντρόφου μας επιχειρείται να ποινικοποιηθεί συνολικά η γειτονιά και η κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών. Η επιχείρηση εγκληματοποίησης της Κοινότητας και της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών από τα παπαγαλάκια του παρακράτους σαν τον Θοδωρή Παναγιωτίδη αποτελούν την πραγματική στοχοθεσία των κατασταλτικών μηχανισμών απέναντι στα κοινωνικά εγχειρήματα βάσης και τις αυτοοργανωμένες κοινότητες. Βρωμάνε κρατική προβοκάτσια.
Οι πολιτικές θέσεις, το οργανωτικό πλαίσιο και η αγωνιστική ιστορία της Κοινότητας και της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών συνιστούν την πιο ισχυρή απάντηση, τόσο απέναντι στους κρατικούς, όσο και στους παρακρατικούς σχεδιασμούς.
Κάλεσμα στην Ευελπίδων
κτίριο 7
Παρασκευή 2/12
9πμ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ
ΑΝ ΠΕΣΟΥΜΕ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ
ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΦΤΩΧΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
Ή ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ Ή ΘΑ ΝΙΚΉΣΟΥΜΕ
Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών 26/11/2022
«Σαραντατρείς μέρες έκλεισαν από την απελευθέρωση... Και η πέμπτη φάλαγγα κρατάει όλες τις θέσεις της... Να ξεριζωθεί αποφασιστικά κάθε κίνδυνος για αντιλαϊκή τυραννία. Και να ξέρουν, μια και καλή, όλοι οι ανοιχτοί ή κρυφοί εραστές της δικτατορίας ότι ισχύει στις μέρες μας πιο πολύ από κάθε άλλη φορά ο μεγάλος λόγος που μας κληροδότησε η Γαλλική Επανάσταση: "ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΜΠΡΟΣ ΣΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΥΡΑΝΝΙΑΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΕΝΕΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΕΙ ΠΑΡΑ `Η ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ `Η ΤΑ ΟΠΛΑ!"».
Πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη, 25/11/1944
Ο σκληρός Δεκέμβρης του 1944, όσο κι αν δεν το θέλουν οι ιδεολογικοί απόγονοι των ταγματασφαλιτών και των πάσης φύσης συνεργατών του κατακτητή, είναι μία φλέγουσα, ζωντανή μνήμη. Μία οδυνηρή μνήμη που οι ευωχούμενοι απόγονοι εκείνων που για να επιβιώσουν έθαβαν τους νεκρούς στον κήπο, αδήλωτους για να μη κοπεί το δελτίο τροφίμων και έτρωγαν από τα σκουπίδια των κατακτητών, έχουν πια ξεχάσει. Μαζί με την πείνα, τη σκλαβιά και τη δυστυχία, ξέχασαν και τους συνεργάτες των ναζί και των φασιστών, που απολάμβαναν τους καρπούς της προδοσίας ενός ολόκληρου λαού. Και οι δωσίλογοι, οι ταγματασφαλίτες και οι μέχρι τις 12/10/1944 συνεργάτες της κατοχικής εξουσίας, αντί να πληρώσουν το δίκαιο αντίτιμο της ενοχής τους στο κολοσσιαίο έγκλημα, για άλλη μια φορά αποτέλεσαν τους χρήσιμους εγκληματίες που θα επέβαλλαν την παλινόρθωση του αστικού κράτους. Των ανδράποδων και των μηχανισμών τους δηλαδή, που γίνονται πρόθυμα στηρίγματα της κάθε βάρβαρης εξουσίας, του κάθε ανθρωποβόρου Κράτους.
Δύο μόνο μέρες ελευθερίας, μετά από 1.264 ημέρες χιτλερικής σκλαβιάς πρόλαβε να ζήσει η χώρα. Τόσο αίμα αντιστασιακών και αγωνιστών χυμένο για 2 μέρες ελευθερίας. Από τις 12 Οκτωβρίου 1944, που ο ΕΛΑΣ απελευθέρωσε την Αθήνα μέχρι τις 14 Οκτωβρίου. Ώρες αφού είχαν αποχωρήσει οι Γερμανοί από την Αθήνα, Άγγλοι αλεξιπτωτιστές πέφτουν στα Μέγαρα και στη συνέχεια μπαίνουν «απελευθερωτές» στην ήδη ελευθερωμένη από τον ΕΛΑΣ Αθήνα.
Ο λαός, αυτός ο λαός ο πεινασμένος και πάντα -σκόπιμα ή από άγνοια γελασμένος- τους υποδέχεται με ενθουσιασμό σαν συμμάχους. Κυριαρχούν τα συνθήματα υπέρ του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Λαϊκή απαίτηση είναι να τιμωρηθούν οι προδότες - συνεργάτες των Γερμανών και Ιταλών φασιστών. Οι Άγγλοι, εφαρμόζοντας το αποικιοκρατικό τους δόγμα, καταλαμβάνουν το κέντρο της Αθήνας. Μαζί καταλαμβάνουν και στρατηγικά σημεία για τον έλεγχο των ιθαγενών. Οι προδότες, αυτοί που ο βασανισμένος λαός απαιτούσε να πληρώσουν για τα φρικτά εγκλήματα τους, ήδη διαπραγματεύονται την παροχή των υπηρεσιών τους στη «νέα κατάσταση» αλλά «κανείς δεν γνωρίζει», όπως θέλουν να πιστεύουν οι σημερινοί απολογητές τους.
Από τις 15/10/1944 άρχισαν οι προκλήσεις των ταγματασφαλιτών. Το αίμα κυλάει και βάφει τους δρόμους της Αθήνας. Οι πρώτοι νεκροί της «νέας κατάστασης» είναι γεγονός. Καταγράφονται καταγγελίες για άγρια τρομοκρατία, παράνομες συλλήψεις, ξυλοδαρμοί φοιτητών αμέσως μετά την Απελευθέρωση. Η αποκατάσταση της «αστικής δημοκρατίας» έχει αρχίσει και οι ωδίνες της είναι φρικτές, όπως είναι και αυτοί που την προετοιμάζουν.
Στις 18 Οκτωβρίου 1944 φτάνει στην Ελλάδα η προσχηματική κυβέρνηση «Εθνικής Ενότητας» με επικεφαλής τον Γεώργιο Παπανδρέου. Φυσικά μαζί φτάνει και ο Άγγλος τοποτηρητής, ο στρατηγός Ρόναλντ Σκόμπι μαζί με στρατεύματα που αποβιβάζονται στον Πειραιά. Οι Άγγλοι, παρά την ήδη ορατή παρακμή τους, γνωρίζουν καλά τον τρόπο εδραίωσης της αποικιοκρατίας και έχουν ήδη τα διαπιστευτήρια των ντόπιων συνεργατών τους, που δεν είναι άλλοι από τους συνεργάτες και του προηγούμενου κατακτητή Των Γερμανών.
Χίτες, ταγματασφαλίτες και χωροφύλακες συνεχίζουν την κατατρομοκράτηση του «απελευθερωμένου» λαού, για λογαριασμό των νέων αφεντικών τους, των Άγγλων και της κυβέρνησης - μαριονέτας των αποικιοκρατών.
Στις 5 Νοεμβρίου 1944 ο Παπανδρέου ανακοινώνει ότι την 1η Δεκεμβρίου θα διαλυθεί η Εθνική Πολιτοφυλακή του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ, δίχως καν να συζητήσει με τον λαϊκό στρατό που έδωσε τον αγώνα όσο ο ίδιος βρισκόταν στην ασφαλή αγκαλιά των πατρόνων του. Τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται χειρότερα. Η νέα Κατοχή γεννιέται και για τη στήριξη της, στις 10 Νοεμβρίου 1944 φτάνει στην Αθήνα η Ορεινή Ταξιαρχία με αποστολή της τη στήριξη της νέας εξουσίας. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη για την ταυτότητα της νέας Κατοχής από τη διαβόητη εντολή του Τσώρτσιλ προς τα κατοχικά στρατεύματα που έστειλε, να «μη διστάσει να ανοίξει πυρ αν αυτό είναι απαραίτητο» ή όπως διατυπώθηκε από τον ίδιο, προς τον σφαγέα Σκόμπι αργότερα στις 4/12/1944, «μη διστάσετε να ενεργήσετε ωσάν να ευρίσκεστε σε μια κατακτημένη πόλη όπου έχει ξεσπάσει μια τοπική εξέγερσης»
Ο Παπανδρέου, πειθήνιο όργανο της αγγλικής Κατοχής, προχωρά ακόμα ένα βήμα και την 30ή Νοεμβρίου 1944 βγάζει διαταγή που καθορίζει τις ημερομηνίες διάλυσης του ΕΛΑΣ και της πολιτοφυλακής. Αυτό ενώ ακόμα δεν έχει λυθεί -μαζί με τους υπουργούς της Αριστεράς- το πρόβλημα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Μοιραία ακολουθεί την 1η Δεκεμβρίου η παραίτηση από την κυβέρνηση όλων των υπουργών της αριστεράς. Μάταια το ΕΑΜ απηύθυνε έκκληση στις συμμαχικές δυνάμεις πως ο ΕΛΑΣ είναι μοχλός σταθερότητας στη χώρα και κατήγγειλε την παρέμβαση του αρχιστράτηγου Σκόμπι. Μάταια επίσης χιλιάδες λαού, σε μαζικές διαδηλώσεις που συμμετέχουν καθηγητές, φοιτητές, διανοούμενοι, αξίωναν να μην διαλυθεί ο ΕΛΑΣ.
Ο Σκόμπι όξυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση με ένα χυδαίο διάγγελμα, γεμάτο απειλές πείνας και περαιτέρω εξαθλίωσης του ελληνικού λαού αν αυτός δε συμμορφωνόταν και δεν αποδεχόταν τη διάλυση του ΕΛΑΣ και τη συνεπαγόμενη στελέχωση Ενόπλων Δυνάμεων και σωμάτων ασφαλείας από τους εκλεκτούς των Άγγλων, πρώην συνεργάτες της κατοχικής εξουσίας και άλλα άκαπνα αλλά πειθήνια όργανα των νέων κατακτητών. Το διάγγελμά του προκάλεσε θλιβερή εντύπωση και έντονη δυσφορία. Οι συνοικίες της Αθήνας αγανάκτησαν. Ο κόσμος με ντουντούκες, τραγούδια, καμπάνες και παρελάσεις έκανε την αγανάκτησή του ξεκάθαρη. Παρά την αδιάλειπτη τρομοκρατία που εφάρμοζαν οι Άγγλοι, η κυβέρνηση μαριονέτα και οι συνεργάτες τους (και πρώην συνεργάτες των Γερμανών) ο κόσμος αντιδρούσε στην επερχόμενη νέα Κατοχή. Οι μνήμες ήταν πολύ νωπές και κανένα διάγγελμα, καμία υπόσχεση των εισβολέων δεν μπορούσε να πείσει για το «αγαθό» των προθέσεων τους. Πόσο μάλλον όταν η βίαιη καθημερινότητα εξέθετε καθημερινά τις αληθινές προθέσεις των αποικιοκρατών και των συνεργατών τους.
Ενώ οι διαδηλώσεις σε όλες τις γειτονιές είναι καθημερινές, το ΕΑΜ αποφασίζει ένα μεγάλο συλλαλητήριο την Κυριακή στις 3 Δεκεμβρίου 1944 υπέρ της προστασίας των ελευθεριών του λαού αφενός και για τη σύλληψη και τιμωρία των συνεργατών των Γερμανών, των δωσίλογων και των προδοτών του λαού αφετέρου. Καλείται, λοιπόν, παλλαϊκή συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος στις 11 το πρωί, Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 1944. Το συλλαλητήριο απαγορεύτηκε από τον εσμό που δήλωνε «ελληνική κυβέρνηση» αλλά χιλιάδες λαού αγνόησε την απαγόρευση και βρέθηκε στο δρόμο. Η συμμετοχή στο συλλαλητήριο ήταν μνημειώδης. Άνθρωποι περπάτησαν με τις ώρες για να φτάσουν στο Σύνταγμα από παντού. Στο Ρουφ Βρετανοί χτυπούν τους Πειραιώτες που ανέβαιναν στην Αθήνα. Βρετανικά τανκ και θωρακισμένα έριχναν εκφοβιστικές ριπές.
Αστυνομικοί, χωροφύλακες, τσολιάδες της ανακτορικής φρουράς, συμμορίες χιτών (της φασιστικής οργάνωσης «Χ») άρχισαν να πυροβολούν τους διαδηλωτές. Έγινε μακελειό στην Ηρώδου Αττικού μπροστά από την αμερικανική πρεσβεία, στους στύλους του Ολυμπίου Διός, στο Ζάππειο, στο Σύνταγμα και αλλού. Οι ταγματασφαλίτες μπουραντάδες, οι συμμορίες των Χιτών και της χωροφυλακής στήνουν ενέδρες στους δρόμους σκοτώνουν, συλλαμβάνουν, βασανίζουν. Αποτέλεσμα της επίθεσης 28 νεκροί και 140 τραυματίες.
Ο σφαγέας Σκόμπι δηλώνει στους δημοσιογράφους πως θα επιβάλει την τάξη και ζητά άμεσα ενισχύσεις. Η νέα Κατοχή είναι πια γεγονός και αυτή τη φορά οι συνεργάτες της δεν κινούνται μόνο στα υπόγεια των κατοχικών δυνάμεων ασφαλείας ή στους σκοτεινούς δρόμους αλλά έχουν αξιώματα και κυβερνητικές θέσεις. Ο πεινασμένος για ψωμί κι ελευθερία λαός, ακόμα μία φορά πεθαίνει στους δρόμους προδομένος από Έλληνες και ξένους.
Στην Αθήνα οι Βρετανοί με τη βοήθεια της αμερικανικής αεροπορίας μεταφέρουν ενισχύσεις από τα αεροδρόμια του Ελληνικού, της Ελευσίνας και του Τατοϊου. Στην Αθήνα βρίσκονται η 5η Ινδική Ταξιαρχία, το πυροβολικό της 4ης Ινδικής Μεραρχίας, η 4η Βρετανική Μεραρχία, η 46η Βρετανική Μεραρχία και ειδικές δυνάμεις. Σύνολο ανδρών, 80.000. Όλοι για τη «διασφάλιση της ειρήνης» και την «αποκατάσταση» της -δικής τους- «τάξης»
Τη Δευτέρα 4 Δεκεμβρίου οργανώνεται μεγάλη συγκέντρωση και ενώ οι Αθηναίοι θάβουν τους νεκρούς τους, δέχονται πάλι επίθεση που αφήνει πίσω της 100 νεκρούς και τραυματίες.
Ο σφαγέας Σκόμπι κηρύσσει στρατιωτικό νόμο. Βρετανικές δυνάμεις κυκλώνουν και αφοπλίζουν το 2ο Σύνταγμα της ΙΙ μεραρχίας του ΕΛΑΣ. Ο ΕΛΑΣ αρχίζει τις επιχειρήσεις κατά των χιτών και των αστυνομικών τμημάτων της Αθήνας και του Πειραιά. Την επομένη, ο Σκόμπι θα πάρει τη διαβόητη και αποκαλυπτική της νέας Κατοχής, διαταγή από τον Τσόρτσιλ να συμπεριφέρεται σαν να βρίσκεται σε κατεχόμενη πόλη. Όπως αναφέρεται και στο πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη της 25/11/1944 που θέσαμε ως εισαγωγικό απόσπασμα του παρόντος, μπροστά σ' αυτή την κατάσταση ο λαός έπρεπε να διαλέξει. Τις αλυσίδες ή τα όπλα. Και διάλεξε τα όπλα.
Η ένοπλη πάλη και αντίσταση του λαού ξεκινά. Αγγλικά αεροπλάνα, που έβγαλαν τα σήματά τους (!!!) πυροβολούν τις συνοικίες στο Χαλάνδρι, στο κέντρο της Αθήνας και στον Πειραιά.
Το χρονικό των μαχών που ακολούθησαν είναι γνωστό και για όσους θέλουν περισσότερες πληροφορίες, διαθέσιμο σε βιβλία και ιστοτόπους. Δεν μπορούμε να το παρουσιάσουμε εκτενέστερα εδώ για λόγους οικονομίας χώρου. Θα σημειώσουμε μόνο πως όταν ο Ερυθρός Σταυρός αναγνώρισε την κατάσταση ως εμπόλεμη και αποφάσισε να εφαρμόσει τα διεθνή νόμιμα, οι αποστολές του δέχτηκαν επιθέσεις τόσο από τους ταγματασφαλίτες, τους χίτες, τους αστυνομικούς, τους χωροφύλακες και φυσικά από τους Άγγλους στρατιώτες. Έχουν καταγραφεί αυτές οι επιθέσεις σε συσσίτια σε αποστολές τροφίμων και φαρμάκων και γενικότερα σε αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας, από δημοσιογράφους και από τους ίδιους τους ανθρώπους του Ερυθρού Σταυρού. Επρόκειτο για την εξόφθαλμη εδραίωση μίας Κατοχής που αποτέλεσε τη μήτρα από την οποία ξεπήδησε το κράτος βίας που από τότε -με ασήμαντα διαλείμματα- κυβερνά τη χώρα μέχρι σήμερα.
Σκηνή από συσσίτιο
Ο Δεκέμβριος του 1944 είναι η μακάβρια γενέθλια μέρα της μεταπολεμικής Ελλάδας και μία διαρκής υπενθύμιση της θέσης της χώρας στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη.
Αυτό για όσες και όσους αναρωτιούνται γιατί η χώρα δεν μπορεί να ξεβαλτώσει από τη μοίρα που της ορίζουν όσοι αποτέλεσαν και αποτελούν πρόθυμους συνεχιστές της κληρονομιάς εκείνων που τον Δεκέμβρη του 44 διαμόρφωσαν το μέλλον της. Τότε και για -άγνωστο ακόμα πόσες- δεκαετίες.
Δείτε επίσης το ελληνικού ενδιαφέροντος φιλμ από την απελευθέρωση όπου υπάρχουν σκηνές διάρκειας περίπου 4.30′,. Πηγή XYZ Contagion (βλ. παρακάτω Πηγές)
Πηγές και προτάσεις για περισσότερες πληροφορίες:
Δεκέμβρης '44, Οι μάχες στις γειτονιές της Αθήνας, Ε Ιστορικά, Η μάχη της Αθήνας
Κωστόπουλος, Τάσος (2016). Κόκκινος Δεκέμβρης: Το ζήτημα της επαναστατικής βίας. Αθήνα: Βιβλιόραμα
Alfavita.gr
Άλλος ένας εκπρόσωπος της μεγάλης γενιάς της ροκ μουσικής έφυγε σήμερα από τη ζωή. Ο λόγος για την Κριστίν ΜακΒί, την τραγουδίστρια και τραγουδοποιό των Fleetwood Mac, ενός από τα πιο επιτυχημένα ροκ συγκροτήματα των δεκαετιών του 1970 και του 1980.
Το Rumours, που κυκλοφόρησε το 1977, έγινε ένα από τα άλμπουμ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών, πουλώντας πάνω από σαράντα εκατομμύρια αντίτυπα. Από το album αυτό, επιλέξαμε να ακούσουμε το “Oh Daddy”
Νοέμβριος και Κυριακή. Ένας από τους βροχερότερους μήνες του χρόνου και η μέρα με το πιο μελαγχολικό, σχεδόν φονικό, απόγευμα. Η συνάντηση τους ποτέ δεν υποσχέθηκε χαρά, ποτέ δεν έστειλε ούτε ένα κυματάκι ελπίδας. Μόνο ένα απόγευμα Κυριακής Νοέμβρη, που ήταν ουρά ενός ζωντανού πρωινού, παλιά, στα 2003, αλλά πέρασαν σχεδόν είκοσι χρόνια από τότε. Και μόνο λίγοι άνθρωποι μπορούν να το θυμούνται με χαρά ή με νοσταλγία. Σήμερα που ζούμε (τρόπος του λέγειν) στα 2022, τα απογεύματα των Κυριακών του Νοεμβρίου έχουν χάσει ακόμα και αυτό, το γκρίζο χρώμα τους.
Έψαχνε να βρει τα κλειδιά της. Τα κλειδιά του μαγαζιού. Άνοιγε τσάντες, τσαντάκια. Άδειαζε τσέπες με άγχος αλλά η πρόσβαση στο κατάστημα -στο κατάστημα της- έμοιαζε αδύνατη. Εκτός αν έσπαγε το τζάμι αλλά αυτό θα ήταν ομολογία ήττας ή άνοιας και τελικά θα ήταν μία ζημιά που δεν θα μπορούσε να αποκατασταθεί τέτοια μέρα και λίγο πριν πέσει το σκοτάδι.
Με τα πολλά, θυμήθηκε κάτι «δεύτερα» κλειδιά που είχε αφήσει σε έναν γείτονα. Πήγε και τα πήρε. Άνοιξε το κατάστημα που μύριζε φρέσκια μπογιά, φρεσκάδα, λίγο από τσιγάρο και ένα διακριτικότερο άρωμα «μπουκέτου». Η μουσική έπαιζε χαμηλά, προφανώς ξεχασμένη από το χθεσινό βράδυ. Sam Manning, Wilson’s TOBA band, Blind Richard Yates, ακούγονταν στον ημισκότεινο ακόμα χώρο, πότε σαν παράπονο και πότε σαν πρόσκληση σε όργιο.
Στη θέα της μπάρας σάστισε. Ήξερε πως την περίμενε να πάρει τη θέση πίσω της, να τακτοποιήσει ποτήρια και σκεύη στις θέσεις τους, θέσεις που να εξασφαλίζουν γρήγορο και εύκολο σερβίρισμα του κάθε straight ποτού ή του κάθε κοκτέιλ θα ζητούσε ο κάθε φίλος και παράλληλα θα «δίνει χέρι» για απρόσκοπτη ροή μπύρας από τις βαλβίδες ή από το ψυγείο. «Η χαρά του να δίνεις χαρά σε μία εικόνα» σκέφτηκε. Εικόνες από διψασμένους φίλους (οι πελάτες είχαν μετουσιωθεί σε φίλους πια) να παίρνουν τη μπύρα ή το ποτό τους, ακόμα και πριν το παραγγείλουν πολλές φορές (ένεκα η προαναφερθείσα μετουσίωση), ήταν το βάλσαμό της. Αυτή εικόνα και η τέχνη. Η αληθινή, η ζωντανή τέχνη της πηγαίας έμπνευσης και της μεγάλης υπόσχεσης.
Άνοιξε πιο καλά την πόρτα, τακτοποίησε τραπέζια και καρέκλες, γέμισε ένα ποτήρι με λικέρ, άναψε ένα τσιγάρο και πήρε τη θέση της στον τοίχο. Έτσι όπως την είχε ζωγραφίσει κάποτε ο Otto Dix και ας μην ήταν πια η δημοσιογράφος.
Και ας μην την φώναζαν πια «Σύλβια»
Μία από τις συλλογικότητες που χτυπήθηκε την Τρίτη 22/11 από την εισβολή δυνάμεων της αστυνομίας στην κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών στην Λ. Αλεξάνδρας ήταν και η Συλλογική Κουζίνα της Ομάδας Αλληλεγγύης Αστέγων
Από το αυτοπαρουσιαστικό κείμενο της ομάδας διαβάζουμε: “Η Ομάδα Αλληλεγγύης Αστέγων αποτελεί ανοιχτή συλλογικότητα η οποία έχει ως κύριο στόχο της την κάλυψη βασικών αναγκών των αστέγων της Αττικής. Ως ελάχιστες βασικές ανάγκες αντιλαμβανόμαστε την ένδυση, την καθημερινή τροφή, την υγιεινή και την πρωτοβάθμια φαρμακευτική φροντίδα.
Λειτουργώντας αυτοοργανωμένα κι αντιιεραρχικά, μέσα από ένα δίκτυο ανθρώπων, συλλέγουμε με τη βοήθεια του κόσμου και μόνο, όλα τα απαραίτητα αγαθά τα οποία ελέγχουμε, καταγράφουμε, ταξινομούμε, πακετάρουμε και παραδίδουμε οργανωμένα στους αστέγους. Παράλληλα, τις καθημερινές η κουζίνα μας μαγειρεύει περίπου 150 μερίδες φρέσκου ζεστού φαγητού και τις διανέμει στο κέντρο της Αθήνας”
Μετά από ενάμιση χρόνο φιλοξενίας στο Κοινωνικό Κέντρο Βοξ, η κουζίνα της ομάδας μεταφέρθηκε για να συνεχίσει τη λειτουργία της στην κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών στη Λ. Αλεξάνδρας.
Την Τρίτη 22/11, κατά τη διάρκεια ανοιχτής συνέλευσης κατοίκων των Προσφυγικών και αλληλέγγυων, πραγματοποιήθηκε στρατιωτικού τύπου επιχείρηση της αστυνομίας, όπου συνελήφθησαν 79 άτομα που οδηγήθηκαν στον εισαγγελέα με πλήθος κατηγοριών. Κατηγορίες καρμπόν, καταγέλαστες και ίδιες για όλους. Μια πρακτική που αδιαμφισβήτητα παραπέμπει ευθέως σε στρατό κατοχής και γελοιοποιεί το θεσμό της Δικαιοσύνης
Ας αφήσουμε όμως το θέμα της σύλληψης των 79 ανθρώπων – που μας έχει απασχολήσει σε άλλες αναρτήσεις εδώ, εδώ και εδώ και θα μας απασχολήσει και σε νεότερες αναρτήσεις με αφορμή την επικείμενη δίκη τους την Παρασκευή 2/12 – και ας επιστρέψουμε στη συλλογική κουζίνα της Ομάδας Αλληλεγγύης Αστέγων για να παρακολουθήσουμε τις αναρτήσεις της ομάδας τις τελευταίες ημέρες, ως ένα ημερολόγιο των όσων διεξήχθησαν στα Προσφυγικά της Λ. Αλεξάνδρας
Διαβάζουμε την Τρίτη 23/11:
«Υπό άλλες συνθήκες σήμερα θα μαγειρεύαμε κανονικά.
Ωστόσο το πρωί έγιναν έφοδοι της ελας σε σπίτια μέσα στα μπλοκ των Προσφυγικών και προσαγωγές ατόμων. Αυτή τη στιγμή η Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών είναι περικυκλωμένη από πολλές δυνάμεις των ματ και οπκε.
Χρειάζεται άμεσα στήριξη από κόσμο. Καλείται αλληλέγγυος κόσμος να έρχεται οποιαδήποτε ώρα της ημέρας ακόμα και μεταμεσονύκτια.
Έκτακτη ανοιχτή συνέλευση ΣΗΜΕΡΑ στις 16:00 στο στέκι των Κατειλημμένων Προσφυγικών στο 6ο μπλοκ στην συμβολή των οδών Κουζή και Τριχωνίδος, για ενημέρωση και για την περαιτέρω οργάνωση της περιφρούρησης της γειτονιάς.
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!»
Λίγες ώρες αργότερα, η συλλογική κουζίνα ανακοινώνει την προσωρινή αναστολή της δράσης της
«Ακόμη μία επιχείρηση αστυνομοκρατίας έλαβε χώρα σήμερα στην κατειλημμένη κοινότητα των προσφυγικών, στην οποία στεγάζεται η κουζίνα της ομάδας το τελευταίο διάστημα.
Ακόμη μια απόπειρα εκκένωσης και τρομοκράτησης ενός χώρου που αγωνίζεται και υπερασπίζεται την αλληλεγγύη με κάθε τρόπο.
Ένα μπλοκ κτιρίων με τεράστια ιστορία. Άνθρωποι θα βρεθούν στο δρόμο (αν συνεχιστεί η εκκένωση) για χάρη των επενδύσεων και της διπλής ανάπλασης.
Μόνο οργή για τις πρακτικές που ακολουθούνται σε χώρους που αντιστέκονται στο ζοφο που ζούμε.
Είμαστε στη δυσάρεστη θέση να ανακοινώσουμε ότι η λειτουργία της συλλογικής μας κουζίνας παγώνει μέχρι νεωτέρας.
Αύριο, Τετάρτη, ολοι/ες/α στις 8:30, στο κτίριο 16 της Ευελπίδων για τα 79 +1 συλληφθέντα άτομα από τα προσφυγικά.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ»
Παρά την τεράστια επιχείρηση της αστυνομίας και παρά τη σύλληψη 79 ανθρώπων, τα Προσφυγικά δεν εκκενώθηκαν. Κάτοικοι και Αλληλέγγυοι είναι ακόμη εκεί, αποφασισμένοι να υπερασπιστούν το αυτοοργανωμένο εγχείρημά τους. Μέσα σε αυτούς και η Συλλογική Κουζίνα που ανακοίνωσε σήμερα, Δευτέρα 28/11 την επαναλειτουργία της
«Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΔΕΝ ΕΚΚΕΝΩΝΕΤΑΙ!
Λίγες μέρες μετά την τραμπούκικη εισβολή των δυνάμεων καταστολής και τη σύλληψη δεκάδων ατόμων στην Κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών, η συλλογική μας κουζίνα ξεκινά ξανά το καθημερινό της μαγείρεμα!
Παρά τις προσπάθειες του κράτους να ισοπεδώσει ανθρώπους και χώρους αντίστασης, εμείς επιμένουμε μαγειρεύοντας και σερβίροντας αλληλεγγύη!
Δύναμη στα 78+1 συλληφθέντα!
------
Λίστα αναγκών:
Κριθαράκι, κονσέρβες μανιταριών, ζυμαρικά, ρύζι, ρεβίθια, φάβα, μπουκαλάκια με λεμόνι/ξύδι, πελτέδες»
Περισσότερα στοιχεία για τη δράση των αυτοοργανωμένων ομάδων αλληλεγγύης μπορείτε να δείτε στο παρακάτω βίντεο.
Αυτούς τους ανθρώπους χτυπάει η Αστυνομία, την ίδια στιγμή που οι δημοσιογράφοι-παπαγαλάκια της κυβέρνησης προσπαθούν να τους συκοφαντήσουν και να τους παρουσιάσουν στα μάτια των αποχαυνωμένων νοικοκυραίων, ως απειλή για την Τάξη. Ποια Τάξη αλήθεια; Αυτή της ακρίβειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης και του σπρωξίματος στο περιθώριο όλο και περισσότερων τμημάτων της κοινωνίας; Ας μας λείπει μια τέτοια Τάξη.
Η ανήσυχη, φευγάτη και "αυτόκλητη" καλλιτεχνική παρέα της Ραφήνας συνεχίζει να ομορφαίνει το χώρο που θα μας υποδεχτεί σύντομα
Οι εραστές είναι ακριβά κύπελλα,
όπου ο ένας πίνει τον άλλο.
Το πρωί πηγαίνουν σε ολοπόρφυρους,
βασιλικούς δρόμους
και το βράδυ πλαγιάζουν σε κρεβάτια
κι από θρύλους πιο βαθιά.
Κι αν καμιά φορά τους δεις να παραπατάνε
ή να παίρνουν μονοπάτια άγνωστα και μυθικά-
μην ξαφνιαστείς,
γιατί οι εραστές είναι τυφλοί,
με τα ωχρά τους βλέφαρα κλειστά
ο ένας από τη λάμψη του άλλου.
Οι εραστές δε βλέπουν, μόνο αγγίζονται,
μα οι ρόγες των δαχτύλων τους είναι τα ίδια
τα πελώρια, τα πάντα έκπληκτα,
μάτια του Θεού.
(Τάσος Λειβαδίτης, Ποίηση, τ. 1, εκδ. Κέδρος)
Η εικόνα είναι άλλο ένα δημιούργημα της ανήσυχης, φευγάτης και "αυτόκλητης" καλλιτεχνικής παρέας της Ραφήνας που προσφέρει γενναιόδωρα το ταλέντο της, φιλοτεχνώντας ένα χώρο που φιλοδοξεί να είναι ζεστός, φιλόξενος, καλαίσθητος, δημιουργικός και ανήσυχος
Άσε με ν’ αναπνεύσω ώρα πολλή, πολλή, το μύρο των μαλλιών σου, να βυθίσω όλο το πρόσωπό μου σαν άνθρωπος λουσμένος στα νερά κάποιας πηγής, αναταράζοντάς τα με τα χέρια μου σαν ένα μαντίλι μοσκοβολημένο, διαλύοντας τις αναμνήσεις στον αέρα.
Αν ήξερες όλα όσα βλέπω, όλα όσα νιώθω, όλα όσα ακούω μέσα απ’ τα μαλλιά σου. Η ψυχή μου πλέει πάνω στο μόσκο όπως των άλλων πλέει πάνω στη μουσική.
Τα μαλλιά σου κλείνουν ένα καθολικό όνειρο γεμάτο κατάρτια και πανιά, μεγάλες θάλασσες με θερμούς άνεμους ωθώντας με σε κλίματα ιλαρά, εκεί όπου το διάστημα βασιλεύει βαθύτερο και γαλανότερο, όπου η ατμόσφαιρα πάλλεται αρωματική μαζί με φύλλα με καρπούς και δέρμα ανθρώπινο.
Στο πέλαο των μαλλιών σου το μάτι μου ξεκρίνει ένα λιμάνι πρησμένο με τραγούδια μελαγχολικά, στιβαρούς άντρες κάθε τόπου, πλεούμενα κάθε λογής, διαγράφοντας την πλέον περίπλοκη, λεπτοφυέστατη αρχιτεκτονική τους στο φόντο ενός απέραντου ουρανού όπου κυριαρχεί αέναη θερμότητα.
Μέσα στα χάδια των μαλλιών σου ξαναβρίσκω τη νωχέλεια των αργόσυρτων ωρών πάνω σε ένα ανάκλιντρο μες στην καμπίνα κάποιου ωραίου καραβιού, βαυκαλισμένος από το ανεπαίσθητο λίκνισμα των νερών του λιμανιού, ανάμεσα σε γλάστρες και στάμνες με δροσερό νερό.
Μες στο σπινθηροβόλο τζάκι των μαλλιών σου, ανασαίνω τη μυρουδιά καπνού ανακατωμένου με όπιο και ζάχαρη. Μέσα στη νύχτα των μαλλιών σου βλέπω να λάμπει το άπειρο του τροπικού κυανού.
Μέσα στις χαμηλές αμμουδιές των μαλλιών σου, μεθώ από τις διάχυτες οσμές του μόσχου, της πίσσας, και του κακαόλαδου.
Άσε με να δαγκάσω ώρα πολλή, πολλή, τις μελανές, βαριές πλεξούδες σου. Σαν τραγανίζω τα μαλλιά σου, ελαστικά και επαναστατικά, θαρρώ ότι μασώ τις αναμνήσεις.
Σαρλ Μπωντλαίρ
Μετάφραση: Νίκος Σπάνιας
Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, προτείνουμε τη διασκευή του τραγουδιού του Σπύρου Γραμμένου «Το όνομά μου είν’ το δικό σου» που έκαναν οι 11&κάτι, μαθητές από το 11ο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου. Οι μαθητές ενώνουν τις φωνές τους ενάντια στις γυναικοκτονίες και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό
Ο Νίκος Κοτσελόπουλος
Ο δικηγόρος Νίκος Κοτσελόπουλος είναι ένας από τους 79 συλληφθέντες κατά την εισβολή της αστυνομίας στα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Λόγω της δικηγορικής του ιδιότητας, απελευθερώθηκε για να δικαστεί ξεχωριστά με ειδική διαδικασία.
Την επόμενη ημέρα, ο Νίκος Κοτσελόπουλος βρέθηκε έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων για συμπαράσταση στους υπόλοιπους συλληφθέντες. Εκεί, μαζί με άλλους αλληλέγγυους, κυνηγήθηκε και χτυπήθηκε από τα ΜΑΤ. «Με χτύπησαν κατευθείαν στο κεφάλι, στα πλευρά και σε άλλα σημεία. Είχαν χτυπήσει κι άλλους. Διάφοροι φίλοι μου με περιέθαλψαν και μετά ήρθε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ» αναφέρει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα των Συντακτών.
Για την τρομοκρατική συμπεριφορά των ΜΑΤ έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων αλλά και μέσα στο ίδιο το κτήριο, μιλούν πολλοί παρόντες. Το κλίμα της τρομοκρατίας που μεταφέρουν οι παρόντες μάρτυρες είναι τέτοιο που προκαλεί το εύλογο ερώτημα μήπως και οι ίδιοι οι δικαστές λειτουργούν κάτω από το κράτους του φόβου που προκαλούν οι έξαλλοι και εξαγριωμένοι ένστολοι.
Ακολουθεί η μαρτυρία του χτυπημένου δικηγόρου, αλλά και μαρτυρίες δύο συλληφθεισών, οι οποίες περιγράφουν τις «ανθρωποφαγικές και αθέατες» συμπεριφορές της αστυνομίας ακόμη και σε βάρος ευάλωτων ατόμων, όπως πρόσφυγες με προβλήματα υγείας και εγκύους. ( Εδώ, μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο από την Εφημερίδα των Συντακτών )
Ο κ. Νίκος Κοτσελόπουλος βρισκόταν, την Τρίτη, στα Προσφυγικά ως αλληλέγγυος, σε κάλεσμα με σκοπό να αποτραπεί ο κίνδυνος της αστυνομικής εκκένωσης της αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας όπου ζουν πρόσφυγες από αφρικανικές χώρες, Κούρδοι, Τούρκοι κ.ά.
«Βρισκόμασταν, στο κτίριο 6, περίπου 40 άτομα, για να συζητήσουμε και, μόλις πέρασαν 5 λεπτά, είδαμε ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις της ΕΚΑΜ και άλλων μονάδων. Κάποιοι επέλεξαν να αμυνθούν σε αυτή την αστυνομική επέμβαση και μεσολάβησαν μερικά λεπτά όπου έγινε χαμός. Αφού ολοκληρώθηκε η αστυνομική έφοδος και ανέβηκαν πάνω, μας φώναζαν να μείνουμε ακίνητοι και να πέσουμε κάτω, αν και δεν είχαμε όπλα ή οτιδήποτε άλλο», μας περιγράφει.
Αμέσως ο δικηγόρος και ο φωτορεπόρτερ Νίκος Πηλός έδωσαν τα στοιχεία τους και γνωστοποίησαν την ιδιότητά τους, αλλά κρατήθηκαν για ώρες, όπως όλοι οι υπόλοιποι, μέχρι να μάθουν για τη μετατροπή των προσαγωγών σε συλλήψεις. Διανυκτέρευσαν στη ΓΑΔΑ το βράδυ, για να μεταφερθούν το πρωί στη σήμανση και έπειτα στα δικαστήρια της Ευελπίδων.
Τελικά, ο κ. Κοτσελόπουλος απελευθερώθηκε, γιατί πρέπει να δικαστεί με ειδική διαδικασία, λόγω της ιδιότητάς του. Παρέμεινε όμως έξω από τη δικαστική αίθουσα, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις συμπεριφέρονταν προκλητικά στον συγκεντρωμένο κόσμο, ακόμα και μετά τη διαμαρτυρία για τη στάση της αστυνομίας, που έφτασε μέχρι και στη δικαστική έδρα, δημιουργώντας νέα επεισόδια. «Με χτύπησαν κατευθείαν στο κεφάλι, στα πλευρά και σε άλλα σημεία. Είχαν χτυπήσει κι άλλους. Διάφοροι φίλοι μου με περιέθαλψαν και μετά ήρθε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ», αναφέρει για την επίθεση των ΜΑΤ.
Ιδιαίτερη εντύπωση του προξενεί ότι, παρά τη συμμετοχή του σε αρκετές κινητοποιήσεις επί δεκαετίες, δεν έχει δεχθεί ξανά τέτοιου είδους επίθεση και αντιμετώπιση, θεωρώντας ότι δεν είναι άσχετη με τα γεγονότα στο σπίτι της Ιωάννας Κολοβού στου Ζωγράφου, με την κυβέρνηση να θέλει να δείξει πάλι μια εικόνα «νόμου και τάξης».
Χθες το απόγευμα, συναντήσαμε στο αυτοδιαχειριζόμενο καφέ της κατειλημμένης κοινότητας ακόμη δύο συλληφθείσες, που μίλησαν στην «Εφ.Συν.», υπό τον όρο της ανωνυμίας τους. Όπως τονίζουν, τα όσα έγιναν την Τρίτη στα Προσφυγικά, όπου ουσιαστικά απαγορεύθηκε η παρουσία των φωτορεπόρτερ, δείχνουν τις «ανθρωποφαγικές και αθέατες» συμπεριφορές της αστυνομίας εις βάρος ευάλωτων ατόμων, όπως πρόσφυγες με προβλήματα υγείας και εγκύους, που συνεχίστηκαν και κατά τη σχεδόν 24ωρη κράτησή τους, αλλά και στα δικαστήρια της Ευελπίδων.
Πέρα από το ότι έμειναν 12 ώρες χωρίς φαγητό, με ελάχιστο νερό και δυσκολία πρόσβασης στην τουαλέτα, αντιμετώπισαν ένα παιχνίδι νεύρων, ειρωνείες, τραμπουκισμούς, μεγάλη δυσκολία να επικοινωνήσουν ακόμα και με τις οικογένειές τους και μια σκόπιμη απροθυμία στη διεκπεραίωση της όλης διαδικασίας, ώστε να μάθουν τουλάχιστον ποιες κατηγορίες αντιμετώπιζαν.
Μεταξύ των όσων καταγγέλλουν, είναι επίσης οι ρατσιστικές συμπεριφορές εις βάρος προσφύγων-μεταναστών, όπως και το ότι αστυνομικός της ΟΠΚΕ έφτυσε (!) συλληφθέντα! «Αυτό που μας έμεινε είναι η αλληλεγγύη που δεχθήκαμε από αρκετό κόσμο, όπως και το ότι ζήσαμε ξανά τον τρόμο με νέα επίθεση, βγαίνοντας από το δικαστήριο», καταλήγουν.
Την Τρίτη 22/11 πάνοπλες δυνάμεις της αστυνομίας εισέβαλαν στην γειτονιά των Προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας κακοποιώντας και συλλαμβάνοντας αναίτια 78 ανθρώπους. Κάτοικοι, αλληλέγγυοι, ανήλικα παιδιά, μητέρα μαζί με ανήλικο τέκνο, μητέρα χωρίς τα παιδιά της, άνθρωποι με προβλήματα υγείας, μία έγκυος, ένας δικηγόρος, ένας φωτορεπόρτερ ήταν μεταξύ αυτών που υπέστησαν όργιο καταστολής και κακομεταχείρισης για περισσότερες από 24 ώρες, ενώ πολλοί χρειάστηκαν ιατρική περίθαλψη λόγω των χτυπημάτων.
Μετά από μια νύχτα κράτησης σε απάνθρωπες συνθήκες και αφού οι περισσότεροι κοιμήθηκαν στο πάτωμα της ΓΑΔΑ, οι συλληφθέντες και οι συλληφθείσες έπρεπε να οδηγηθούν στα δικαστήρια της Ευελπίδων, πλην της εγκύου και του φωτορεπόρτερ που αφέθηκαν με εντολή εισαγγελέα. Αυτό τελικά έγινε μετά τις 15:00 της Τετάρτης, με αποτέλεσμα να πρέπει να περιμένουν επί ώρες κλεισμένοι στις κλούβες ώστε να έρθει ο εισαγγελέας υπηρεσίας.
Ο εισαγγελέας διαπίστωσε ότι μεταξύ των συλληφθέντων υπήρχε και ο συνάδελφος δικηγόρος Ν.Κ. και διέταξε να αφεθεί ελεύθερος, κάτι που έπρεπε να είχε κάνει από την προηγούμενη ημέρα, αλλά προφανώς κανείς από την κρατική ασφάλεια δεν τον είχε ενημερώσει για την ιδιότητά του.
Αφού ασκήθηκε σε βάρος των υπολοίπων ποινική δίωξη για πλημμελήματα, άρχισε δεύτερος γύρος βίας από τις διμοιρίες των ΜΑΤ.
Κατά την μεταγωγή των κατηγορουμένων στην αίθουσα του δικαστηρίου, τα ΜΑΤ επιτέθηκαν λυσσαλέα στον αλληλέγγυο κόσμο, τραυματίζοντας σοβαρά στο κεφάλι τον συνάδελφο που λίγο πριν είχε αφεθεί ελεύθερος και κυνηγώντας τους υπόλοιπους έξω από τα δικαστήρια βάζοντας σε μεγάλο κίνδυνο τους ανθρώπους που έτρεχαν να σωθούν.
Ακολούθησαν και άλλες επιθέσεις ακόμα και μέσα στο κτίριο του αυτοφώρου, όπου χτυπήθηκαν κατηγορούμενοι, δικηγόροι και κοινό και αφαιρέθηκαν διά της βίας κινητά τηλέφωνα για να μην καταγραφούν οι σκηνές.
Παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες, η έδρα επέδειξε πλήρη αδιαφορία ή ενδεχομένως αδυναμία να κάνει το παραμικρό για να ηρεμήσει η κατάσταση η οποία είχε εκτραχυνθεί με αποκλειστική ευθύνη των αστυνομικών δυνάμεων.
Η ψυχραιμία των κατηγορουμένων και του κόσμου βοήθησε στο να αποφευχθούν τα χειρότερα και να ολοκληρωθεί όσο πιο ομαλά γινόταν η διαδικασία.
Ως συνήγοροι υπεράσπισης των κατηγορουμένων, καταγγέλλουμε το όργιο βίας και αυθαιρεσίας που ασκήθηκε εντός και εκτός των δικαστηρίων τις δύο τελευταίες ημέρες από τις αστυνομικές δυνάμεις, την άδικη σύλληψη, κακοποίηση και κράτηση υπό άθλιες συνθήκες δεκάδων ανθρώπων, την παράνομη κράτηση και τον ξυλοδαρμό του συναδέλφου μας και την αδιαφορία όσων έχουν θεσμική υποχρέωση να εφαρμόζουν το νόμο και να διασφαλίζουν την ομαλή διεξαγωγή της ποινικής διαδικασίας με απόλυτο σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των κατηγορουμένων.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης
Άννυ Παπαρρούσου
Κάτια Τάτση
Κατερίνα Ζουρτσάνου
Γιώργος Κακαρνιάς
Παναγιώτης Αντωνίου
Γιάννης Μυκονιάτης.
Κάθε χούντα που σέβεται τον εαυτό της φροντίζει να κατασκευάσει τον εσωτερικό της εχθρό για να τροφοδοτήσει το αδιέξοδό της και να δικαιολογήσει τη ματωμένη της ύπαρξη. Στο Ισραήλ είναι οι Παλαιστίνιοι, στην Τουρκία είναι οι Κούρδοι και στην Ελλάδα του Μητσοτάκη είναι οι νέοι που αντιστέκονται στη λαίλαπα του νεοφιλελεύθερου και άκρατου καπιταλισμού
Κάθε χούντα που σέβεται τον εαυτό της έχει επίσης τα παπαγαλάκια της, που θα απαγγείλλουν το πρωί το ποίημα που έγραψαν γι αυτούς οι στιχουργοί της ΓΑΔΑ. Θα τους ακούσουμε σήμερα στα πρωϊνά του ΜΕGA, του Αντέννα, του ΣΚΑΪ και άλλων ευαγών ιδρυμάτων. Αν και για το MEGA δεν είμαστε ακόμη σίγουροι για το ποίημα πουν θα πουν, γιατί αναμένεται και το ποίημα του Μαρινάκη, που έχει πάρει ανάποδες αυτό τον καιρό
Κάθε χούντα που σέβεται τον εαυτό της δεν θα μπορούσε να μην έχει και τα πιστά εκπαιδευμένα της σκυλιά, αυτά που στο δρόμο ο κόσμος τα φωνάζει γουρούνια. Τι φταίνε όμως αυτά τα άκακα ζώα που το μόνο τους αμάρτημα είναι πως έχουν νόστιμο κρέας;
Σ αυτά τα πιστά σκυλιά της χούντας απευθυνόμαστε και τους λέμε πως η ντροπή δεν είναι δουλειά, ακόμη και αν πληρώνεται
Σ αυτά τα σκυλιά απευθυνόμαστε και τους ρωτάμε με ποια ψυχή γυρίζουν το βράδυ στο σπίτι τους. Αισθάνονται υπερήφανοι γι αυτούς οι γονείς τους, οι γυναίκες τους και τα παιδιά τους;
Σ αυτά τα σκυλιά απευθυνόμαστε και τους λέμε πως το αυτί αυτών των παιδιών δεν ιδρώνει … σκουπίδια, δολοφόνοι
Όσο για το κράτος του Μητσοτάκη είναι ηλίου φαεινότερο πλέον πως τρίζει συθέμελα και σύντομα θα συντριβεί με κρότο. Οι εικόνες των αλληλέγγυων στην, ξεσπιτωμένη από την Εθνική Τράπεζα, Ιωάννα Κολοβού το φωνάζουν και οι εικόνες Γκουαντάναμο στην επίθεση ενάντια στην ανοιχτή συνέλευση στα Προσφυγικά της Αλεξάνδρας αποδεικνύουν περίτρανα τον πανικό του.
Οι τρεις Έρωτες της πλατείας Εξαρχείων, αυτοί που μέχρι πρότινος κοσμούσαν στον ιστορικό φανοστάτη την πλατεία Εξαρχείων και απομακρύνθηκαν λόγω της κατασκευής του μετρό, ζωντάνεψαν και χόρεψαν μπροστά στα ακίνητα ανδρείκελα των ΜΑΤ. Η ομορφιά της Τέχνης απένατι στην ασχήμια της Βίας
“Ανταμώνουμε, συνδεόμαστε και μοιραζόμαστε, διεκδικούμε μια γειτονιά με ανοιχτούς και ελεύθερους δημόσιους χώρους. Στεκόμαστε απέναντι στη βίαιη επίδειξη εξουσίας που αγνοεί παντελώς τις ανάγκες και τα αιτήματα των κατοίκων, μετατρέπει τη γειτονιά από χώρο κατοίκησης σε χώρο-πέρασμα για την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων και κατακερματίζει τους λιγοστούς χώρους πράσινου της πόλης... Δε θα συνηθίσουμε στη βία και την καταστολή, δε θα ζήσουμε μέσα στον φόβο και την αποξένωση. Όσο θα έρχονται με στολές, μηχανοκίνητα και εκφοβισμό, θα συναντιόμαστε στους δρόμους, θα σχεδιάζουμε εναλλακτικές, θα μοιραζόμαστε γέλια, όνειρα, χρώματα και μουσικές” ανέφερε το κάλεσμα
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
