Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΣήμερα είναι ο τελικός του Μουντιάλ. Ενός Μουντιάλ που διεξάγεται για πρώτη φορά παραμονές Χριστουγέννων, στο δυστοπικό κράτος του Κατάρ των πάσης φύσεως διακρίσεων. Ενός Μουντιάλ που γίνεται στο μέσο της ερήμου μέσα σε κλιματιζόμενα στάδια που για την κατασκευή τους βρήκαν το θάνατο χιλιάδες εργάτες. Ενός Μουντιάλ που, όπως όλοι υποπτευόμασταν και πλέον έχουμε και τις αποδείξεις, αγοράστηκε με τα πετροδολάρια των εμίρηδων.
Όλα αυτά βέβαια δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο από ένα απλό επεισόδιο στο μακρύ σήριαλ του εκφυλισμού ενός αθλήματος που αποτελούσε κάποτε μέρος της λαϊκής διασκέδασης και ψυχαγωγίας. Ο μεγάλος διανοητής Εντουάρντο Γκαλεάνο, εκτός από αριστερός, ήταν και Λατινοαμερικάνος, που σημαίνει ότι λάτρευε το ποδόσφαιρο. Ανάμεσα στα δεκάδες βιβλία που έγραψε, είναι και "Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως". Γραμμένο το 1995, είναι ένα γοητευτικό και πολυδιαβασμένο βιβλίο που απευθύνεται όχι μόνο σε ποδοσφαιρόφιλους, αλλά σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, μιας και η τεράστια επιρροή του ποδοσφαίρου δεν γίνεται να μην αγγίζει πολλές πτυχές της κοινωνικής και πολιτικής ζωής των ανθρώπων
Από το βιβλίο αυτό παραθέτουμε δύο χαρακτηριστικά αποσπάσματα που δείχνουν το βαθύ προβληματισμό του συγγραφέα σχετικά με τον εκφυλισμό του πάλαι ποτέ λαϊκού αθλήματος
«Η ιστορία του ποδοσφαίρου είναι ένα θλιβερό ταξίδι από το πηγαίο στο αναγκαίο. Καθώς το ποδόσφαιρο κατέληξε να γίνει βιομηχανία, εξορίστηκε σιγά σιγά η ομορφιά που πηγάζει από την απόλαυση να παίζεις και μόνο.
Στον κόσμο μας σήμερα, το επαγγελματικό ποδόσφαιρο καταδικάζει οτιδήποτε άχρηστο, και είναι άχρηστο οτιδήποτε δεν αποφέρει κέρδος. Κανείς δεν κερδίζει από αυτή την τρέλα που κάνει τον άντρα να γίνεται για λίγο παιδί, να παίζει δηλαδή όπως παίζει ένα πιτσιρίκι με το τόπι του ή μια γάτα με ένα κουβάρι μαλλί· μπαλαρίνα που χορεύει πετώντας στον αέρα ένα ελαφρύ μπαλόνι, μάλλινο κουβάρι που κυλά αβίαστα: να παίζει χωρίς να ξέρει καν ότι παίζει, χωρίς σκοπό, χωρίς χρονόμετρο και χωρίς διαιτητή.
Το παιχνίδι έχει μετατραπεί σε θέαμα, σε ποδόσφαιρο προς θέαση, με λίγους πρωταγωνιστές και πολλούς θεατές, και αυτό το θέαμα έχει γίνει μια από τις πλέον κερδοφόρες οικονομικές δραστηριότητες παγκοσμίως. Οργανώνεται όχι για να γίνει παιχνίδι αλλά για να εμποδιστεί να είναι παιχνίδι. Η τεχνοκρατία του επαγγελματικού αθλητισμού έχει επιβάλει ένα ποδόσφαιρο ταχύτητας και δύναμης, που απαρνείται τη χαρά, σκοτώνει τη φαντασία και απαγορεύει την τόλμη.
Ευτυχώς, εμφανίζεται ακόμα στα γήπεδα, αν και περιστασιακά, κάποιο τολμηρό αγρίμι που ξεφεύγει από το πλάνο, και διαπράττει το σφάλμα να τα βάλει με ολόκληρη την αντίπαλη ομάδα, τον διαιτητή και το κοινό στις κερκίδες, για την απόλαυση και μόνο του κορμιού, που ορμά στην απαγορευμένη περιπέτεια της ελευθερίας»
«Έχετε μπει ποτέ σε άδειο γήπεδο; Κάντε μια δοκιμή. Σταθείτε στη μέση του σταδίου κι αφουγκραστείτε. Το γήπεδο κάθε άλλο παρά άδειο είναι. Και οι κερκίδες δεν είναι καθόλου βουβές.
Στο Ουέμπλεϊ ακούγονται ακόμα οι φωνές από το Μουντιάλ του ’66, όταν κέρδισε η Αγγλία, όμως αν αφουγκραστείτε καλύτερα, θα μπορέσετε να ακούσετε το απαρηγόρητο κλάμα του ’53, όταν οι Ούγγροι νίκησαν την αγγλική ομάδα.
Το Στάδιο Σεντενάριο του Μοντεβιδέο αναστενάζει νοσταλγικά για τις ένδοξες μέρες του ποδοσφαίρου της Ουρουγουάης.
Το Μαρακανά εξακολουθεί να θρηνεί τη βραζιλιάνικη ήττα στο Μουντιάλ του ’50. Στo Μπομπονέρα του Μπουένος Άιρες ηχούν τα τύμπανα που χτυπούσαν μισό αιώνα νωρίτερα.
Από τα βάθη του Σταδίου Αζτέκα ακούς την ηχώ των τελετουργικών ύμνων του αρχαίου μεξικανικού παιχνιδιού με την μπάλα.
Το τσιμέντο του Καμπ Νου της Βαρκελώνης μιλά καταλανικά, και οι κερκίδες του Σαν Μαμές στο Μπιλμπάο μιλούν βασκικά.
Στο Μιλάνο, το φάντασμα του Τζουζέπε Μεάτσα βάζει γκολ, και το στάδιο που φέρει το όνομά του δονείται.
Ο τελικός του Μουντιάλ του ’74, όπου κέρδισε η Γερμανία, επαναλαμβάνεται νύχτα μέρα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου.
Το στάδιο του βασιλιά Φαχντ στη Σαουδική Αραβία έχει θεωρείο από μάρμαρο και χρυσάφι και οι κερκίδες είναι στρωμένες με μοκέτα, αλλά δεν έχει μνήμη, ούτε τίποτα ιδιαίτερο να πει».
Εντουάρντο Γκαλεάνο «Το ποδόσφαιρο στη σκιά και στο φως»
«Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μποῦκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι.
Σαράντα λύκοι μὲ προβιὰ (γι᾿ αὐτοὺς χτυπᾷ ἡ καμπάνα)
καθένας γουρουνόπουλο, καθένας νταμιτζάνα!
Κι ἀπὲ ρεβάμενοι βαθιὰ ξαπλώσανε στὸ τζάκι,
κι ἀβάσταγες ἐνιώσανε φαγοῦρες στὸ μπατζάκι.
Ὄξ᾿ ὁ κοσμάκης φώναζε: «Πεινᾶμε τέτοιες μέρες»
γερόντοι καὶ γερόντισσες, παιδάκια καὶ μητέρες
κ᾿ οἱ τῶν ἐπίγειων ἀγαθῶν σφιχτοὶ νοικοκυρέοι
ἀνοῖξαν τὰ παράθυρα καὶ κράξαν: «Εἶστε ἀθέοι»»
Κώστας Βάρναλης, Πρωτοχρονιάτικο
Σίγουρα πολλοί από εμάς δεν πέσαμε από τα σύννεφα, ούτε βρισκόμαστε σε κατάσταση σοκ, όπως ο αθώος και ανυποψίαστος δημοσιογράφος των ΝΕΩΝ Γ.Παπαχρήστος, όταν ακούσαμε την είδηση για την Εύα Καϊλή. Όχι ότι γνωρίζαμε κάτι συγκεκριμένα γι αυτήν, αλλά πάντα μας προκαλούσε απέχθεια και αποστροφή όλο αυτό το σινάφι που ανεβαίνει στην εξουσία πατώντας πάνω στο βήμα της πλαστής πραγματικότητας που διαμορφώνουν τα, διαπλεκόμενα με το σινάφι αυτό, Μέσα Ενημέρωσης.
Αυτό το σινάφι που δε χάνει την ευκαιρία να κατηγορεί και να υπονομεύει ο,τιδήποτε δημόσιο, αλλά από την άλλη πλευρά δεν ντρέπεται να μασουλάει δημόσιο χρήμα και να χρησιμοποιεί το δημόσιο για τους αθέμιτους σκοπούς του.
Αυτό το σινάφι που παριστάνει τους δημοκράτες, υποκλέπτοντας στην ουσία τις ψήφους ενός ανενημέρωτου και απαίδευτου λαού.
Αυτό το σινάφι που επικαλείται τους νόμους λέγοντας πως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», ενώ όποτε οι νόμοι δεν το βολεύουν τους αλλάζει
Αυτό το σινάφι που μιλάει για επενδύσεις και μεταρρυθμίσεις και εννοεί απευθείας αναθέσεις και βόλεμα των δικών του
Αυτό το σινάφι που σε κάθε ευκαιρία θα συκοφαντήσει τους αγώνες των εργαζομένων, παίζοντας τα βρώμικα παιχνίδια του πίσω από κλειστές πόρτες.
Αυτό το σινάφι που θα το δείτε να χαριεντίζεται με κόλακες σφουγγοκωλάριους δημοσιογράφους
Αυτό το σινάφι που αποκαλεί τεμπέληδες τους άνεργους, την ώρα που αυτό τρώει με χρυσά κουτάλια.
Αυτό το σινάφι που κυνηγάει τους σύγχρονους Αγιάννηδες αυτού του κόσμου, ενώ αυτό είναι υπεύθυνο για την περιθωριοποίησή τους.
Αυτό το σινάφι που θα φιλήσει σταυρούς και θα φορέσει σημαίες για να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου και να κάνει πιο εύκολα τη βρώμικη δουλειά του.
Αυτό το σινάφι που παριστάνει τον κεντρώο και υποστηρίζει πως οι ιδεολογίες είναι ξεπερασμένες, για να υπηρετήσει τελικά το μόνο Θεό που γνωρίζει , το χρήμα
Αυτό το σινάφι που στην τελική σου λέει κατάμουτρα πως αν έχεις λεφτά θα ζήσεις, αν όχι θα πεθάνεις.
Όχι, λοιπόν, δεν πέσαμε από τα σύννεφα. Και ούτε πρόκειται να πέσουμε από τα σύννεφα αν αύριο ακούσουμε για τον Ανδρέα Λοβέρδο, για τον Άδωνι Γεωργιάδη, για το Δημήτρη Αβραμόπουλο, για το Μαργαρίτη Σχοινά ή για κάποιον άλλον. Ας πούμε δε, ότι τα παραπάνω ονόματα τα λέμε στην τύχη. Όχι τίποτε άλλο, αλλά για να μη φάμε πάλι καμιά μήνυση. Μην κοιτάτε τώρα που με τη σύλληψη της Εύας Καϊλή άνοιξαν τα στόματα πολλών. Αυτό έγινε γιατί ξέρουν ότι τώρα η Καϊλή δεν έχει τη δύναμη να τους κάνει μήνυση.
«Αν έχετε στοιχεία, να τα πάτε στον Εισαγγελέα», λένε όλοι αυτοί όπου βρεθούν και όπου σταθούν. Και ποιος θα αντέξει τις εξοντωτικές μηνύσεις που θα δεχθούν; Μηνύσεις που έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, η πιο εύκολη μέθοδος που έχουν όλοι αυτοί για να κρατάνε κλειστά τα στόματα. Και ποιος Εισαγγελέας θα τολμήσει να αναλάβει την υπόθεση και να τα βάλει μαζί τους και να τρέχει και να μη φτάνει σαν την Τουλουπάκη;
Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος
Στις 9 Δεκεμβρίου 2022 η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ και στο ρεπορτάζ της Μίνας Μουστάκα, για τη δίκη των κατηγορουμένων για τη φονική πυρκαγιά που κατέκαψε τον Νέο Βουτζά και το Μάτι Αττικής στις 23/7/2018 ανέφερε μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:
Με την έναρξη της διαδικασίας η υπεράσπιση του κατηγορούμενου δημάρχου Ραφήνας– Πικερμίου Ευάγγελου Μπουρνούς, για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι έθεσε θέμα αμεροληψίας του δικαστηρίου γιατί επέτρεψε την ανάρτηση των φωτογραφιών των νεκρών από την πύρινη λαίλαπα.
Παραβιάζετε το τεκμήριο της αθωότητας
«Η κίνηση της ανοχής του δικαστηρίου με την ανάρτηση των φωτογραφιών παραβιάζει το τεκμήριο της αθωότητας και κλονίζεται η αμεροληψία σας έναντι των κατηγορουμένων. Σας υπεβλήθη αίτημα στο δικαστήριο να αποφασίσετε και δεν απαντήσατε και αυτό σημαίνει έλλειψη ακροάσεως. Δεν υπήρξε απαθές το δικαστήριο σας.
Ενημέρωσα την προϊσταμένη σας και ζητώ να δηλώσετε αποχή από τα καθήκοντα σας. Έχετε εγγράψει υποθήκη για αγωγή κακοδικίας και αίτηση εξαίρεσης. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στο πρόσωπο σας» είπε ο συνήγορος υπεράσπισης του κατηγορούμενου Θρασύβουλος Κονταξής.
Η πρόεδρος του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών Μαρία Γκιαούρη, η οποία διευθύνει τη διαδικασία διέκοψε για λίγο τη συνεδρίαση και αμέσως μετά ανακοίνωσε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα ότι για το δικαστήριο «δεν τίθεται κανένα ζήτημα για γιατί ο καθένας από εμάς μπορεί να ασκήσει αμερόληπτος τα καθήκοντα του και γι’ αυτό βρίσκεται εδώ».
Καταλαβαίνουμε την αγωνία του επαγγελματία, δηλαδή του δικηγόρου Κονταξή να εντοπίσει το σημείο που θα βασίσει μία επιχειρηματολογία υπέρ του φερόμενου ως πελάτη του, ήτοι του δημάρχου Ραφήνας Μπουρνούς, όμως του θυμίζουμε πως πελάτης του είναι ο δήμος και όχι ο δήμαρχος.
Ως δημότες που πληρώνουμε τον κ. Κονταξή για τις υπηρεσίες του προς τον κατηγορούμενο δήμαρχο -αφού έτσι θέλησε το δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας- και συνεπώς ουσιαστικοί πελάτες του, διαφωνούμε με τις δικολαβίστικες πρακτικές του. Διαφωνούμε γιατί αυτές οι πρακτικές αποτελούν προσβολή στο πρόσωπο των πασχόντων εναγόντων, αλλά και του συνόλου των δημοτών. Αισθανόμαστε την υποχρέωση να του ξεκαθαρίσουμε πως δεν μπορούμε να ανεχτούμε δικολαβίστικες πρακτικές σε μία τέτοια σοβαρότατη υπόθεση. Αυτό άλλωστε έγινε σαφές από τις εκδηλώσεις του ακροατηρίου στη δικαστική αίθουσα μόλις η πρόεδρος ξεκαθάρισε πως δεν τίθεται κανένα ζήτημα, όπως εσείς τι θέσατε.
Κύριε Κονταξή, ως δικηγόρος οφείλετε να κάνετε το παν για την υπεράσπιση του πελάτη σας, μόνο που πελάτης σας είναι ο δήμος και όχι ο κύριος Μπουρνούς. Έτσι, υπερασπιστείτε τον κ. Μπουρνούς αν για αυτό σας είπαν ότι πληρώνεστε, αλλά τουλάχιστον μη προσβάλλετε αυτούς που σας πληρώνουν και αποτελούν τελικά τον πραγματικό πελάτη σας.
Ευτυχώς η πρόεδρος του δικαστηρίου σας έδωσε μία ικανοποιητική απάντηση στις αιτιάσεις σας. Μείνετε σ' αυτό και μην αποπειραθείτε πλέον να εγείρετε θέματα αμφισβήτησης κανενός τεκμηρίου αθωότητας γιατί αυτό θα ισοδυναμεί με αμφισβήτηση κάθε έννοιας δικαίου.
Πηγή της είδησης
Όποιος μπορεί να σκέφτεται πέρα από την ικανοποίηση των αναγκών του εαυτού του και του στενού του οικογενειακού περίγυρου, δεν γίνεται να μην ευαισθητοποιείται από τους σύγχρονους Άθλιους, που η καπιταλιστική λαίλαπα πολλαπλασιάζει και πετάει στο περιθώριο, ούσα ανίκανη και αδιάφορη να τους βοηθήσει.
Κόντρα στην κρατική αδιαφορία και ανικανότητα, οχτώ ομάδες/συλλογικότητες, εδώ και σχεδόν τρία χρόνια, έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους ιδρύοντας το Συντονιστικό Ομάδων και Δομών Αλληλεγγύης Αττικής. Όπως αναφέρουν σε κοινή τους ανακοίνωση : “ Είμαστε 8 ομάδες/συλλογικότητες που δραστηριοποιούμαστε στον τομέα της σίτισης και από την έναρξη της πανδημίας, εδώ και έναν χρόνο, βαδίζουμε μαζί στον δρόμο της αλληλεγγύης, δίπλα σε όποιον και όποια έχει ανάγκη. Με χιλιάδες μοιράσματα τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης, με πάνω από 3500 μερίδες μαγειρεμένου φαγητού κάθε εβδομάδα, συλλογικές κουζίνες, κοινωνικά κέντρα, δομές αλληλοβοήθειας, πρωτοβουλίες γειτονιών, αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες, μία κυψέλη 300 περίπου ατόμων από μάγειρες, μαγείρισσες και διανομείς δουλεύουμε συλλογικά κάθε μέρα, έχοντας δημιουργήσει ένα δίχτυ αλληλοβοήθειας σε γειτονιές της Αθήνας”
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορούμε να δούμε τις τοποθεσίες, τις μέρες και ώρες που γίνονται οι διανομές φαγητού.
Μία από αυτές τις συλλογικές κουζίνες είναι αυτή της Ομάδας Αλληλεγγύης Αστέγων. Η κουζίνα αυτή φιλοξενείται στα Προσφυγικά της Αλεξάνδρας, που πριν από λίγες εβδομάδες είχαν δεχθεί τη βάρβαρη εισβολή στρατιωτικών σωμάτων της αστυνομίας στα πλαίσια μιας υποτιθέμενης έρευνας. Ήταν μια εισβολή που προκάλεσε τραυματισμούς, συλλήψεις και καταστροφές και ανάγκασε τη συλλογική κουζίνα να σταματήσει για μερικές ημέρες τη λειτουργία της. Σύντομα, όμως, αυτή ανέκαμψε και μαζί με τις άλλες συνεργαζόμενες συλλογικές κουζίνες απευθύνουν κάλεσμα στήριξης στον κόσμο για παροχή πρώτων υλών, εντελώς απαραίτητων για τη λειτουργία τους
Ακολουθεί το κάλεσμα , μέσα από το οποίο μπορούμε να πληροφορηθούμε τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να έρθουμε σε επαφή για γνωριμία με τις ομάδες αυτές ή για παροχή βοήθειας
« Από την στιγμή που οι κουζίνες του συντονιστικού δεν βασίζονται σε κάποιους φιλάνθρωπους ολιγάρχες, κάποιο ίδρυμα ή κρατικό πρόγραμμα για να φέρουν τα μαγειρέματα εις πέρας, τα μέλη τους πρέπει συνέχεια να υπολογίζουν προσεκτικά την διαχείριση των πόρων για να μην βρεθούν κάποια μέρα με άδεια ράφια στην αποθήκη!
Η βοήθεια που δεχόμαστε από μικροπαραγωγούς, μπακάληδες, κόσμο της γειτονιάς και αλληλέγγυους που επιλέγουν να μας προμηθεύουν με πρώτες ύλες είναι που μας επιτρέπει να συνεχίζουμε!
Κάθε πακέτο μακαρόνια, κάθε τενεκές λάδι, αποδεικνύει στην πράξη τις δυνατότητες που μπορεί να έχει η αλληλοβοήθεια και η αυτοοργάνωση από τα κάτω!
Για όσα άτομα ενδιαφέρονται να στηρίξουν τις δομές μας (ή ακόμη και να έρθουν σε επαφή και να γνωριστούν με κάποια από αυτές, καθώς τα μηνύματα που μας έρχονται στο inbox είναι συχνά), παραθέτουμε ώρες, μέρες και κάποιες βασικές ανάγκες που μπορούν να βοηθήσουν να καλυφθούν!
Ενδεικτικά κάποιες ανάγκες: Όσπρια, ζυμαρικά, ρύζι, λάδι, πελτεδες, μπαχαρικά, κονσέρβες
Για γνωριμία ή παράδοση ειδών στις ομάδες:
- Ομάδα αλληλεγγύης αστέγων , Δευτέρα με Παρασκευή 11:00-14:00 μετά από επικοινωνία στα σοσιαλ στα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
- Συλλογικη Κουζινα El Chef , κάθε μέρα εκτός Πέμπτης 11:00-14:00, Τσαμαδού 15, Εξάρχεια.
- Mano Aperta , Σάββατο και Κυριακή 13:00-19:00, Αριστείδου 121, Καλλιθέα»
Από το σύλλογο θαυμαστών της Εύας Καϊλή, λάβαμε την παρακάτω ανακοίνωση την οποία και δημοσιεύουμε
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΑ ΚΑΪΛΗ
Κατ αρχάς, θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους 145.650 Έλληνες και Ελληνίδες που με το υψηλό τους πολιτικό αισθητήριο και με τη συνετή ψήφο τους αναγνώρισαν και επιβράβευσαν το πολιτικό ανάστημα, το πνευματικό μέγεθος και το ηθικό διαμέτρημα της Εύας στέλνοντάς την στην Ευρωβουλή για να εκπροσωπήσει τα δίκαια του λαού μας και να βοηθήσει την Ευρώπη ώστε να μπορέσει να ξαναμπεί στο παγκόσμιο επίκεντρο
Ευχαριστούμε επίσης τους δημοσιογράφους που έδιναν όλα αυτά τα χρόνια την ευκαιρία στην Εύα να γνωστοποιήσει στο κοινό τις θαρραλέες και καινοτοτόμες απόψεις της. Ποιος, εκτός από την Εύα, θα τολμούσε να αποκαλέσει τεμπέληδες όσους παίρνουν επιδόματα; Ποιος, εκτός από την Εύα, θα τολμούσε να εκθειάσει τα εργασιακά δικαιώματα στο Κατάρ; Χωρίς αυτούς τους ανθρώπους, οι μεγάλες αλήθειες της Εύας δε θα έφταναν ποτέ σε μας
Ευχαριστούμε το ΠΑΣΟΚ που επί χρόνια στέγαζε την Εύα στο μεγαλόθυμο πολιτικό του χώρο δείχνοντάς της εμπιστοσύνη και δίνοντάς της βήμα και φωνή
Ευχαριστούμε τους μεγάλους πολιτικούς και πνευματικούς άνδρες αυτού του τόπου που περιέβαλλαν με την εμπιστοσύνη τους την Εύα
Ευχαριστούμε ακόμη την ελληνική κυβέρνηση, την ελληνική δικαιοσύνη και την ελληνική αστυνομία που δεν ασχολούνται με τέτοιες μικρότητες και επιμένουν σταθερά, σοφά και απαρέγκλιτα να επικεντρώνουν τις ενέργειές τους στους απεργούς, στους αναρχοκομμουνιστές, στους πρόσφυγες, στους μετανάστες και στους Ρομά. Γιατί αυτοί είναι ο πραγματικός κίνδυνος για τη δημοκρατία μας και όχι η Εύα
Καταγγέλλουμε τους Βέλγους που επέλεξαν τον εύκολο δρόμο της σπίλωσης ενός πολιτικού προσώπου συλλαμβάνοντάς το, χωρίς προηγουμένως να συγκαλέσουν μια επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας, να συστήσουν μια Εξεταστική επιτροπή και τελικά να το αθωώσουν. Αλλά τι να ξέρουν από αυτά οι κουτόφραγκοι που όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, αυτοί έτρωγαν βελανίδια;
Νομίζετε πως δεν καταλαβαίνουμε πως είναι μια προφανής προσπάθεια αποπροσανατολισμού του βελγικού λαού από τον πρόωρο αποκλεισμό της εθνικής του ομάδας και μια καταφανής επιχείρηση να σπιλωθεί το πεντακάθαρο Μουντιάλ του Κατάρ;
Δόξα και τιμή λοιπόν στην αγωνίστρια Εύα Καϊλή που τον παππού της (που δεν ήταν παππούς της) τον σκότωσαν κομμουνιστές (που δεν ήταν κομμουνιστές)
ΕΥΑ ΚΑΪΛΗ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
Και , όσοι έχουν όρεξη για διάβασμα, ας διαβάσουν παρακάτω για τον παππού της Εύας (που δεν ήταν παππούς της) και τον οποίο σκότωσαν κομμουνιστές (που δεν ήταν κομμουνιστές)
Από το 2020, όταν δημότες υπέβαλλαν αίτημα ένταξης της βελανιδιάς της Ραφήνας, στον κατάλογο των διατηρητέων μνημείων της Φύσης, ένας λαβύρινθος διαδικασιών έχει καταπιεί και αυτήν ακόμα τη διαδικασία του χαρακτηρισμού, με αιχμή την αδυναμία (;) ή την ανικανότητα των φορέων να εξετάσουν και να ανταποκριθούν σε ένα απολύτως δίκαιο αίτημα. Ένα δέντρο 700 και πλέον ετών, το οποίο επιβιώνει ως εκ θαύματος στα όρια του πιο εχθρικού προς τα δέντρα και τη Φύση γενικότερα, δήμου, βρίσκεται εκτός της κρατικής μέριμνας λόγω γραφειοκρατικών διαδικασιών.
Τι και αν συντάχθηκε μελέτη από ειδικούς επιστήμονες (δασολόγο, χημικό και βιολόγο) σύμφωνα με τα οριζόμενα από την τότε ισχύουσα νομοθεσία, κανένας φορέας δεν προώθησε τη διαδικασία, ως όφειλε και πολύ περισσότερο δεν συνέδραμε προκειμένου να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες. Έτσι το θέμα παραμένει βαλτωμένο και φυσικά ο φόβος για κάποια "αναπτυξιακή παρέμβαση" από πλευράς δήμου, περιφέρειας ή υπουργείου στην περιοχή, παραμένει ενεργός. Ειδικά από πλευράς δήμου και ενδεχόμενων ενεργειών του, ο φόβος της καταστροφής του υπεραιωνόβιου δέντρου, είναι μεγαλύτερος.
Εκεί που όλα έδειχναν πως τίποτα δεν επρόκειτο να προχωρήσει, μία ελπίδα γεννήθηκε. Δημοσιεύτηκε η απόφαση του Γενικού Γραμματέα Δασών και του Γενικού Γραμματέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων για τη σύσταση και συγκρότηση επιτροπής για τον καθορισμό των εξειδικευμένων κριτηρίων βάσει των οποίων δύνανται να χαρακτηριστούν αιωνόβια – υπεραιωνόβια δέντρα ως μνημεία της φύσης
Η υπό σύσταση Επιτροπή θα αποτελείται από:
Δύο (2) εκπροσώπους του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) με τους αναπληρωτές τους, ένας (1) εκ των οποίων ορίζεται ως Πρόεδρος της επιτροπής,
έναν (1) εκπρόσωπο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥΠΑΑΤ), με τον αναπληρωτή του.
Γραμματέας της επιτροπής ορίζεται, με τον αναπληρωτή του, υπάλληλος της Δ/νσης Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος & Βιοποικιλότητας του ΥΠΕΝ.
Βέβαια η απόφαση που έχει όλες τις δυνατότητες να προωθήσει τον χαρακτηρισμό της Βελανιδιάς της Ραφήνας ως διατηητέο μνημείο της Φύσης, περιέχει τα απαισιόδοξα σημεία της.
1. Το αίτημα ένταξης κάθε δέντρου που εξετάζει η επιτροπή πρέπει να έχει υποβληθεί από δημόσιους φορείς και οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης. Για τη Βελανιδιά της Ραφήνας και οι δημόσιοι φορείς και ο οικείος ΟΤΑ έχουν αποδειχθεί, χρόνια τώρα ανεπαρκείς, επιδεικνύοντας χαρακτηριστική -έως ύποπτη- αδράνεια
2. Εφόσον αποφασίσει η επιτροπή για τα κριτήρια ένταξης, τα προωθεί μαζί με σχετική εισήγηση προς το αρμόδιο όργανο του ΥΠΕΝ για την έκδοση σχετικής απόφασης. Όμως επίσης, το "αρμόδιο όργανο του ΥΠΕΝ" για την περίπτωση της Βελανιδιάς της Ραφήνας, έχει επιδείξει την ίδια ανεπάρκεια με εκείνους που είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον της υποβολής σχετικού αιτήματος.
Ο καιρός θα δείξει, αλλά πιστεύουμε πως επειδή πρόκειται για ολοκαίνουργια απόφαση των δύο γενικών γραμματέων, οι υπηρεσιακοί φορείς θα επιδείξουν ζέση για την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Απομένει να δούμε αν την ίδια ζέση θα επιδείξουν οι "δημόσιοι φορείς" (λέγε με δασαρχείο Πεντέλης) και ο οικείος ΟΤΑ (εδώ μάλλον γελάνε). Άλλωστε ο οικείος ΟΤΑ επέδειξε καταστροφική διάθεση, μόλις πρόσφατα, όταν υποστήριξε δράση καταστροφής του καμένου ανατολικού Πεντελικού με την εισβολή ορδών "εθελοντών αναδασωτών" μέσα στις φρεσκοκαμένες εκτάσεις, παραβιάζοντας κάθε επιστημονική οδηγία και κάθε αναδασωτική εμπειρία, στο όνομα της προεκλογικής του "προβολής".
Ακολουθεί η απόφαση των δύο γραμματέων, όπως δημοσιεύτηκε στη Διαύγεια με ΑΔΑ 9ΡΣ54653Π8-ΦΓΥ
Μια χαμένη αγάπη, μια χαμένη φιλία, μια χαμένη παιδικότητα. Μια ζωή που ξεγλιστράει όπως η άμμος μέσα από τα χέρια μας. Η σκιά της απώλειας διατρέχει αυτό το εξόχως μελαγχολικό αριστούργημα του Διονύση Σαββόπουλου. Από το «Περιβόλι του τρελλού» και το 1969
Την παιδική μου φίλη
την είδα ξαφνικά
να στέκει
και να με κοιτά.
Αγάλματα κομμάτια
στα μάτια της τα δυο
λησμονημένες πόλεις
ναυάγια στο βυθό.
Ζεστό το μεσημέρι
το στόρι χαμηλό
κι η σκάλα
στο φωταγωγό.
Σβήνουν τα βήματα στη σκάλα
κανείς θα πλανηθούμε μοναχοί
θάλασσες πόλεις έρημοι σταθμοί.
Αλλάζουν όλα εδώ κάτω με ορμή
τι να καταλάβουμε οι φτωχοί.
Για πες μου μήπως ξέρεις
γι’ αυτήν που σου μιλώ
Άννα τ’ όνομά της το μικρό.
Τη βλέπω κατεβαίνει
στέκεται στο σκαλί
και χάνεται για πάντα
στου κόσμου τη βουή.
Πρωτοφανής αντιδημοκρατική μεθόδευση από το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, προκειμένου να περάσει από το Δημοτικό Συμβούλιο (Δ.Σ.) η παραχώρηση 12 στρεμμάτων δημοτικών εκτάσεων στο κέντρο της Ραφήνας δίπλα σε 6 σχολεία για κατασκευή εργοταξίου της ΙΝΤΡΑΚΑΤ.
Στην υπ' αριθμόν 38/15-11/2022 μεικτή συνεδρίαση του Δ.Σ. με αρ.174/2022 που ψηφίστηκε με μικρή πλειοψηφία(14-11) στη συνεδρίαση της 15/11/2022, παραχώρησε απευθείας τις εν λόγω εκτάσεις στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ για 5+2 χρόνια με αντάλλαγμα ανταποδοτικές εργασίες που όμως απαγορεύονται σε ζώνη Α(πρασίνου).
Η απόφαση αναρτήθηκε στη Διαύγεια την Παρασκευή 18/11/22 και μόλις έγινε γνωστή προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από φορείς και κατοίκους, οι οποίοι κάλεσαν τη Δευτέρα 28/11/22 συνάντηση συλλόγων των άμεσα θιγόμενων με τους επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων, όπου αποφασίστηκε ομαδική προσφυγή στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση.
Την Τρίτη 29/11/22, μόλις έγινε γνωστή η πρόθεση προσφυγής στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, δημοσιεύθηκε στη Διαύγεια https://diavgeia.gov.gr/decision/view/v/72dfadb1-1891-4e3d-9e97-39657bbc77ca"}">ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ της απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου με προσθήκη στοιχείων που ουδέποτε αναφέρθηκαν στη συνεδρίαση. Ήταν μία προσπάθεια να νομιμοποιηθεί η ολοκλήρωση κατασκευής του γιαπιού που βρίσκεται δίπλα στο χώρο απόθεσης μπάζων, ογκωδών και προϊόντων κήπου του Δήμου, που είχε προσδιοριστεί ως μία από τις ανταποδοτικές εργασίες της ΙΝΤΡΑΚΑΤ έναντι της παραχώρησης, αφού ανέγερση κτιρίων δεν επιτρέπεται σε ζώνη Α (πρασίνου).
Την Πέμπτη 1/12/22 τρείς επικεφαλής δημοτικών παρατάξεων, μία ανεξάρτητη δημοτική σύμβουλος, επτά σύλλογοι και δεκαεννέα κάτοικοι κατέθεσαν https://megalo-rema.blogspot.com/2022/12/blog-post.html"}">προσφυγή κατά της παράνομης απόφασης στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση για ανάκληση της παράνομης απόφασης που θέτει σε κίνδυνο τους μαθητές, δημιουργεί κυκλοφοριακό χάος και μετατρέπει μία ζώνη πρασίνου σε εργοτάξιο και μάλιστα μέσα από την παράνομη διαδικασία της απευθείας εκμίσθωσης.
Την Παρασκευή 2/12/22 δημοσιεύθηκε στη Διαύγεια https://diavgeia.gov.gr/doc/%CE%A85%CE%98%CE%92%CE%A916-%CE%9F47?inline=true"}">ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ της απόφασης του Δ.Σ. με προσθήκη ολόκληρου κειμένου που προσπάθησε να δικαιολογήσει την παρανομία στη διαδικασία παραχώρησης, με επίκληση του δημοσίου συμφέροντος. Για δεύτερη φορά τίποτα από τα αναφερόμενα στην προσθήκη δεν είχε αναφερθεί στη συνεδρίαση του Δ.Σ..
Τη Δευτέρα 5/12/22, ενόψει της ανακοινωμένης συνεδρίασης Δ.Σ. για την Τρίτη 6/12/2022, κατατέθηκε σε Δήμο και Δ.Σ. https://megalo-rema.blogspot.com/2022/12/68.html"}">αίτημα 68 κατοίκων και φορέων που ζητά από το Δ.Σ. την εκ νέου συζήτηση του θέματος παρουσία κατοίκων προκειμένου να ανακληθεί η παραχώρηση των εκτάσεων για εργοτάξιο, ενώ παράλληλα κατατίθεται αίτημα παρέμβασης φορέων στη συνεδρίαση του Δ.Σ. προκειμένου να εκτεθούν οι απόψεις των φορέων στους Δημοτικούς Συμβούλους.
Την Τετάρτη 6/12/2022 9:00-10:00, η Επιτροπή Ποιότητας Ζωής (ΕΠ.ΠΟΙ.ΖΩ.)αποφασίζει να εισηγηθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο τη διενέργεια πλειοδοτικού διαγωνισμού για εκμίσθωση(!!!) των δημοτικών εκτάσεων που είχαν παραχωρηθεί στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ(!!!), σε μία προσπάθεια κάλυψης των βαρύτατων πειθαρχικών ευθυνών που βαραίνουν όλους τους Δημοτικούς Συμβούλους που ψήφισαν την παράνομη απόφαση. Το θέμα ήρθε στην Επιτροπή ως κατεπείγον, εκτός ημερήσιας διάταξης, χωρίς να αιτιολογηθεί το κατεπείγον του θέματος και ενώ είχε προηγηθεί η απόφαση 174/2022 του Δ.Σ. για το θέμα της παραχώρησης.
Στο https://www.facebook.com/1368874272/videos/1190215411571573/"}">Δ.Σ. που έγινε το ίδιο βράδυ (Τρίτη 6/12/2022, 21:00-23:00) το θέμα δεν τέθηκε προς συζήτηση, οι δε φορείς που είχαν αιτηθεί συμμετοχή σε αυτό δεν έλαβαν λινκ για τη συμμετοχή τους, ούτε έλαβαν κάποια γραπτή απάντηση από τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου.
Το πρωί της Τετάρτης 7/12/22 στις 12:20 ο πρόεδρος του Δ.Σ. έστειλε στους Δημοτικούς Συμβούλους πρόσκληση «κατεπείγουσας» δια περιφοράς συνεδρίασης Δ.Σ. (μέσω μέιλ και τηλεφώνων) με θέμα τη διενέργεια πλειοδοτικού διαγωνισμού για εκμίσθωση των εν λόγω εκτάσεων που ήδη είχαν παραχωρηθεί στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ με απόφαση του Δ.Σ. Η πρόσκληση ήταν για την αμέσως επόμενη ημέρα Πέμπτη 8/12/2022. Όμως 40λεπτά αργότερα και συγκεκριμένα στις 13:05 ο πρόεδρος έστειλε ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗΣ επισπεύδοντας τη συνεδρίαση για να γίνει την ίδια μέρα Τετάρτη 7/12/22(!!!) και μάλιστα στις 14:30 δλδ. σε λιγότερο από 1,5 ώρα από την πρόσκληση!!! Να σημειωθεί ότι για την Πέμπτη 8/12/22 το απόγευμα υπήρχε ήδη πρόσκληση σε Δημοτικό Συμβούλιο δια ζώσης, στο οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να τεθεί το θέμα εκτός ημερήσιας διάταξης και να παραστούν και οι φορείς που είχαν ζητήσει να παρέμβουν. Εξάλλου, αφού το θέμα είχε θεωρηθεί κατεπείγον από το πρωί της Τρίτης 6/12/22 στην ΕΠ.ΠΟΙ.ΖΩ., τότε γιατί δεν συζητήθηκε στη συνεδρίαση μέσω τηλεδιάσκεψης που έγινε το ίδιο απόγευμα με συμμετοχή των φορέων που είχαν αιτηθεί παρέμβαση? Και αν στη συνεδρίαση της Τρίτης 6/12/22 το θέμα δε θεωρήθηκε κατεπείγον για να συζητηθεί, πώς έγινε κατεπείγον ξαφνικά την άλλη μέρα το πρωί της Τετάρτης 7/12/22???
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ:
Οι πρωτοφανείς αυτές μεθοδεύσεις θέτουν σε κίνδυνο την ομαλή λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών στην πόλη μας και επιδιώκουν με αντιδημοκρατικές και παράτυπες διαδικασίες την επιβολή ειλημμένων αποφάσεων που αλλάζουν τη φυσιογνωμία της Ραφήνας και υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων της για την ερχόμενη δεκαετία τουλάχιστον.
(Καταγγελία της Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας)
Επισυνάπτεται το κείμενο που λάβαμε
Τι σου είναι το διαδίκτυο. Γράφεις κάτι εν βρασμώ ψυχικής ορμής και μετά, όταν ο politically correct εαυτός σου πιεί έναν καφέ, σου φωνάζει
"Τι έκανες; Πως τώρα θα αποφύγεις την ξεφτίλα; Δεν είπαμε να μη καρφώνεσαι; Έχεις και ένα σχεδόν δημόσιο προσωπείο που πρέπει να φαίνεται καθαρό. Τρέχα αμέσως και μάζεψε ό,τι βρωμιά ξαμόλησες".
Και τρέχεις ο/η δυστυχής να αναιρέσεις τα αποκαλυπτήρια του αληθινού σου εαυτού και να σβήσεις τη λαδιά από το πολιτικά ορθό κοστούμι σου. Η λαδιά όμως αποθηκεύτηκε από τις μηχανές αναζήτησης. Και μένει εκεί και στη μνήμη όσων διάβασαν. Είτε σε επιδοκίμασαν είτε σε αποδοκίμασαν.
Τέλος πάντων, επειδή δεν θέλουμε να λερώνουμε την Attica Voice με φασιστικά και ρατσιστικά κρωξίματα, δεν θα επεκταθούμε άλλο επ' αυτών. Μόνο θα αφιερώσουμε το καταπληκτικό βίντεο του Χριστόφορου Ζαραλίκου, από το πρόγραμμα 1againstracism.
Δεν είναι ρατσίστρια, αλλά...
Δεν θα μπορούσε μια πραγματικότητα να μη βρει μια λέξη για να την περιγράψει . Ο λόγος για το σύνθετο όρο «Copaganda» που έχει ως α’ συνθετικό την αγγλική λέξη «cop» (μπάτσος) και ως β’ συνθετικό την λέξη «propaganda». Ένας όρος που επινοήθηκε για να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται επικοινωνιακά η Αστυνομία περιστατικά που πλήττουν την εικόνα της ως όργανο που προστατεύει τους πολίτες και εγγυάται την ασφάλειά τους.
Είναι η προπαγάνδα της αστυνομίας, μία προπαγάνδα που αναπαράγουν με άνεση και προθυμία πολλά ΜΜΕ. Μία προπαγάνδα που έρχεται πολλές φορές σε σύγκρουση με την πραγματικότητα όπως τη βίωσαν εμπλεκόμενοι σε περιστατικά, όμως είναι αυτή που θα επικρατήσει τελικά στη μαζική συνείδηση
Σύμφωνα με τον Alec Karakatsanis, Αμερικανό δικηγόρο για τα πολιτικά δικαιώματα : «Μέσα από τις ιστορίες με τις οποίες οι αστυνομικοί τροφοδοτούν τους δημοσιογράφους, το κοινό ενθαρρύνεται να μετρήσει την ασφάλεια μιας πόλης με βάση το αν είδε ετήσια αύξηση ή μείωση τριών ανθρωποκτονιών ή δεκατεσσάρων ληστειών — αντί με το πόσοι άνθρωποι πέθαναν από έλλειψη πρόσβασης στην υγειονομική περίθαλψη, πόσα παιδιά υπέστησαν δηλητηρίαση από μόλυβδο, πόσες οικογένειες έμειναν άστεγες λόγω παράνομης έξωσης ή αποκλεισμού ή πόσες χιλιάδες παράνομες επιθέσεις διέπραξε η αστυνομία».
Ένα πολύ πρόσφατο δείγμα αυτής της προπαγάνδας αναλύεται σε άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών, σχετικά με τον τραυματισμό του διοικητή της ΟΠΚΕ Αθηνών σε επεισόδια με Ρομά στο Μενίδι. Ο περί ου ο λόγος διοικητής, στις 7 το πρωΐ της 7ης Δεκεμβρίου αναφέρεται ως νοσηλευόμενος σε κρίσιμη κατάσταση, ενώ στις 12 το μεσημέρι της ίδιας ημέρας αναφέρεται πως πήρε εξιτήριο.
Αν δεν είναι copaganda, τότε σίγουρα πρόκειται για ιατρικό θαύμα, όπως εύστοχα επισημαίνει ο συντάκτης του άρθρου
Μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και από τη σχετική δημοσίευση στο blog της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, λάβαμε και αναδημοσιεύουμε την παρακάτω ανακοίνωση:
ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΤΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ 12 ΣΤΡ. ΓΙΑ ΧΡΗΣΗ ΕΡΓΟΤΑΞΙΟΥ,
ΠΟΥ ΜΕΘΟΔΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ!
Με την υπ’ αριθμ. 174/συν.38/15.11.2022 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου παραχωρήθηκε για 5 + 2 χρόνια στην εταιρεία ΙΝΤΡΑΚΑΤ για δημιουργία εργοταξίου της χώρος ιδιοκτησίας του Δήμου περίπου 12 στρέμματα, χαρακτηρισμένος στην μεγαλύτερη έκτασή του ως χώρος πρασίνου (Περιοχή Α, ΖΟΕ Μεσογείων), χωρίς να τηρηθεί η διαδικασία δημοπράτησης και με ανταποδοτικά ανταλλάγματα (ασφαλτόστρωση, γεφυροπλάστιγγα, δάπεδα από σκυρόδεμα, ολοκλήρωση ημιτελούς κτιρίου) που δεν είναι συμβατά με τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης.
Κατά της απόφασης αυτής έχει ασκηθεί η με αρ. 123864/1-12-2022 προσφυγή ενώπιον του Συντονιστή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής από 4 Δημοτικούς Συμβούλους, την Ένωση Γονέων, 3 Συλλόγους Γονέων (1ου & 4ου Δημοτικού και 4ου Νηπιαγωγείου), τον Εξωραϊστικό Σύλλογο Νηρέα, την «Κίνηση για την Προστασία και την Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας» και 19 κατοίκους Ραφήνας-Πικερμίου. Με την προσφυγή αυτή ζητείται η ακύρωση της απόφασης και η κίνηση της πειθαρχικής διαδικασίας για την απόδοση των σχετικών ευθυνών δεδομένου ότι, μεταξύ άλλων, η απευθείας μίσθωση χωρίς δημοπράτηση αποτελεί βαρύτατο πειθαρχικό αδίκημα.
Ήδη μόλις έγινε γνωστή η πρόθεση προσβολής της απόφασης αυτής και η συλλογή υπογραφών προς τούτο, ο Δήμος ανήρτησε στην «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» δύο «ορθές επαναλήψεις» της1 που επισυνάπτουμε, με διαφοροποιημένο σε σχέση με το αρχικό περιεχόμενο που, σύμφωνα με τις καταγγελίες δημοτικών παρατάξεων, ουδέποτε συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο ενώ εξάλλου δεν προκύπτει ούτε από την πρωτοκολλημένη αίτηση της ΙΝΤΡΑΚΑΤ και τον σχετικό προϋπολογισμό των ανταποδοτικών εργασιών, ούτε από την σχετική εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο, ούτε από το βίντεο του Δημοτικού Συμβουλίου που έχει αναρτηθεί στο διαδίκτυο. Πρόκειται για επίσης παράνομη μεθόδευση, που επιτείνει την υποκειμενική ευθύνη των εμπλεκομένων, δεδομένου ότι ορθή επανάληψη αναρτημένου στη «ΔΙΑΥΓΕΙΑ» εγγράφου επιτρέπεται μόνον για τη διόρθωση γραφικών ή λογιστικών σφαλμάτων, και μάλιστα τυπικών και επουσιωδών και όχι για την εισαγωγή νέων στοιχείων που θίγουν το λοιπό περιεχόμενο της πράξης.2
Εχθές, με την από 5.12.2022 επιστολή 68 κατοίκων και φορέων Ραφήνας-Πικερμίου προς όλους τους δημοτικούς συμβούλους, ζητήθηκε η άμεση ανάκληση της παράνομης απόφασης παραχώρησης.
Ήδη πληροφορούμαστε ότι στη σημερινή (6.12.2022) συνεδρίαση της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου συζητήθηκε εκτός ημερήσιας διάταξης και αναμένεται σε επερχόμενο Δημοτικό Συμβούλιο να συζητηθεί η "εκμίσθωση με ανοιχτό πλειοδοτικό διαγωνισμό" των ίδιων ακριβώς δημοτικών εκτάσεων, που με την προηγούμενη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου παραχωρήθηκαν στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ για χρήση εργοταξίου και με ακριβώς την ίδια διάρκεια. Καταγγέλλουμε την «φωτογραφική» αυτή διαδικασία και υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τις διατάξεις της παρ. 2 του άρθρου 446 του Π.Δ 14/99 (ΦΕΚ 580/27.07.99, τεύχος Δ΄) «Κώδικας βασικής πολεοδομικής νομοθεσίας», η παραχώρηση και μίσθωση της χρήσης εκτάσεων γης, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, από τους ΟΤΑ γίνεται αφού προσδιοριστεί η χρήση των εκτάσεων αυτών και εφόσον ο σκοπός των παραπάνω πράξεων δεν είναι αντίθετος με τη χρήση αυτή. Στην προκειμένη περίπτωση, η χρήση εργοταξίου δεν επιτρέπεται δεδομένου ότι το μεγαλύτερο κομμάτι των παραχωρούμενων αγροτεμαχίων ανήκει στην Περιοχή με στοιχείο Α (Ζώνη Πρασίνου) της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου (Ζ.Ο.Ε.) Μεσογείων του Ν. Αττικής3.
ΑΣ ΜΗΝ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕ!
6/12/2022, Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε., τηλ.6940276565
Εδώ η ανακοίνωση της ΚΠΑΜΡΡ:
1 Με την πρώτη "ορθή επανάληψη" στις 29/11/2022: α) προστέθηκε η κατασκευή φωτοβολταϊκών στην οροφή του ημιτελούς κτιρίου και β) αναφέρθηκαν για πρώτη φορά τα 3 ΚΑΕΚ των παραχωρούμενων ακινήτων., ενώ με την δεύτερη "ορθή επανάληψη" την 1/12/2022 (δηλ. μετά την κατάθεση της προσφυγής) προστέθηκε εκτενές κείμενο που προσπαθεί να δικαιολογήσει την επιλογή των οικοπέδων (για να γίνει το έργο στο χρονοδιάγραμμα κλπ).
2 Ελ.Συν.Κλιμ.Τμ.1 Πράξη 253/2019,: Ελ. Συν. Κλιμ. Τμ. 1 Πράξη 290/2016, Ελ.Συν.Τμ.7 Πράξη 217/2007:
3 Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 6.3.2003 (ΦΕΚ Δ 199/06.03.2003)», στην Περιοχή Α επιτρέπεται μόνον η χρήση για «δημόσια και δημοτικά καθιστικά», και μόνον κατ’ εξαίρεση, ύστερα από προέγκριση χωροθέτησης σύμφωνα με την κοινή υπουργική απόφαση 69269/5387/24.10.90 (Β/678), επιτρέπεται η χρήση για: α) εγκαταστάσεις παραγωγής αιολικής ενέργειας και β) εγκαταστάσεις μετεωρολογικών και γεωδυναμικών σταθμών. Όλες οι παραπάνω χρήσεις εί
Μέσα στα «χρόνια της κρίσης», μίας από τα πολλές αλληλοδιαδεχόμενες κρίσεις που δεν έχουν πάψει να μαστίζουν την ελληνική κοινωνία εδώ και 200 χρόνια, δηλαδή όση και η ζωή του νεοελληνικού κράτους, το αμερικάνικο κέντρο ερευνών (think tank) Pew είχε διεξαγάγει μία σημαντική έρευνα. Η έρευνα αφορούσε γενικά τις ευρωπαϊκές κοινωνίες κα τις μεταβολές που παρατηρούντο στην ιεράρχηση των αξιών τους. Ήταν ένα βαρόμετρο θα μπορούσαμε να πούμε που έδειχνε «κατά που πνέουν οι άνεμοι» για κάθε ευρωπαϊκή χώρα στην οποία διεξήχθη η έρευνα.
Πολλές και πολλοί θα διατηρούμε μνήμες από εκείνη την έρευνα, όπως της επέτρεψαν να φτάσει σε εμάς τους απλούς πολίτες της χώρας, οι διαμεσολαβητές της ενημέρωσης μας. Χαρακτηριστικά είναι τα ευρήματα που έδειχναν μεταξύ άλλων, την ολοένα αυξανόμενη συντηρητικοποίηση, την οπισθοδρόμηση της ελληνικής κοινωνίας. Δείκτες όπως εκείνος που μετρά το πως βλέπει και εντέλει πως κατατάσσει ο κάθε λαός τον πολιτισμό του, αν και θα έπρεπε πρώτα να ερωτηθεί ο κάθε λαός για το αν πιστεύει πως διαθέτει πολιτισμό και αν ναι, με ποια κριτήρια το αποφάσισε. Τέλος πάντων, οι καθημαγμένοι Έλληνες του 2015 ισχυρίζονταν πως όχι μόνο διέθεταν πολιτισμό αλλά και τον κατέτασσαν στην κορυφή των παγκόσμιων πολιτισμών. Η έλλειψη αιτιολόγησης αυτής της «κρατούσας άποψης» εντός του «πανελληνίου» άφηνε μία απορία για το με ποια ζυγαριά τελικά ζυγίστηκε ο νεοελληνικός πολιτισμός ως «βαρύτερος» ή σημαντικότερος των υπολοίπων. Αλλά μάλλον αυτό δεν θα μπορούσε να μπει σε ερώτηση «έρευνας».
Γράφημα από την έρευνα του Pew research center (2018)
Όπως δημοσιεύτηκε στην προαναφερθείσα έρευνα, το 89% των Ελλήνων θεωρούν «τον πολιτισμό τους ανώτερο των άλλων», ενώ το 76% θεωρούν τη χριστιανική πίστη τους στοιχείο της εθνικής τους ταυτότητας και ότι μόνο ως χριστιανοί είναι «αληθινοί Έλληνες». Αναφορικά με την εθνική ταυτότητα, το 74% των Ελλήνων εκτιμούν ότι η καταγωγή εξ αίματος και η εθνική ταυτότητα ταυτίζονται. Δηλαδή όποιος δεν γεννήθηκε στην Ελλάδα από Έλληνες γονείς δεν μπορεί να είναι Έλληνας. Και κάπου εκεί γίνεται αντιληπτό πως το 74% των νεοελλήνων αγνοεί το ελληνικό «Τοσούτον δ’ απολέλοιπεν η πόλις ημών περί το φρονείν και λέγειν τους άλλους ανθρώπους, ώσθ’ οι ταύτης μαθηταί των άλλων διδάσκαλοι γεγόνασι και το των Ελλήνων όνομα πεποίηκε μηκέτι του γένους, αλλά της διανοίας δοκείν είναι, και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδεύσεως της ημετέρας, ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας» του Ισοκράτη, τον οποίο χρειάστηκε να «χειρουργήσουν» (βλ. Ν. Σαραντάκο για την επέμβαση του Παπαθεμελή) για να κάνουν τον Ισοκράτη να γράφει ό,τι αυτοί θέλουν. Το θέμα μας όμως εδώ δεν είναι ο Ισοκράτης ούτε ο πανηγυρικός του ούτε οι διαστρεβλωτές του. Το θέμα μας είναι η διάχυση του συντηρητικού σκότους στην Ελλάδα του 21ου αιώνα. Και αν θα κάναμε περιπτωσιολογία και με μεγάλη προσπάθεια ισχυριζόμασταν πως από την περίπτωση του Οδυσσέα Τσενάι μέχρι εκείνη του Γιάννη Αντετοκούνμπο η κοινωνία μας εξελίχθηκε, θα σπάγαμε τα μούτρα μας στους βράχους του καθημερινού ρατσισμού που επιβιώνει στη σκιά της νεοελληνικής ζωής σήμερα.
Η ζωή μετά
To 2018, το ίδιο think tank (Pew research center) διαπίστωνε πως οι Έλληνες βρίσκονταν στην κορυφή της κατάταξης μεταξύ 34 χωρών της Ευρώπης, για τις μεταφυσικές τους ανησυχίες. Το 92% των ερωτηθέντων δήλωσαν πως πιστεύουν στον θεό, ξεπερνώντας ακόμα και τους Ρώσους που απαντούν το ίδιο, στην ίδια ερώτηση, σε ποσοστό 75%. Στην κοιτίδα του Ορθού λόγου, ο Πλάτωνας είναι απλά εμπόρευμα στα τουριστικά της οδού Ηφαίστου.
Τελικά ποιος αξίζει την εμπιστοσύνη μας αφού ούτε εμείς οι ίδιοι δεν την αξίζουμε;
Γράφημα από την έρευνα της ΚΑΠΑ Research (2021)
Τον Αύγουστο του 2021, η Kapa Research δημοσίευσε μία έρευνα (Οι Έλληνες και το εμβόλιο κατά της Covid-19) που μεταξύ άλλων παρουσίαζε και ευρήματα για την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι Έλληνες στους θεσμούς. Εκεί διαβάζουμε πως o ελληνικός Στρατός και το ΕΣΥ καταλαμβάνουν τις πρώτες δύο θέσεις. Ναι, το ΕΣΥ που σήμερα, ένα χρόνο μετά διέλυσε ο 5ος και ο 12ος θεσμός, σε σειρά κατάταξης με κριτήριο την εμπιστοσύνη που απολαμβάνουν από τον ελληνικό λαό. Δηλαδή ο θεσμός της Κυβέρνησης (5ος) και εκείνος του Κοινοβουλίου (12ος). Ο ίδιος ο κριτής (ο ελληνικός λαός) δεν αντέδρασε διόλου ή αντέδρασε χλιαρά στη διάλυση του ΕΣΥ. Απλά ανάθεσε (όπως πάντα) σε 2 θεσμούς που δεν εμπιστεύεται, να διαλύσουν αυτόν που εμπιστεύεται. Τρέλα ή βλακεία, απόδειξη κι αυτό συντηρητικής στροφής, εσωστρέφειας, παραλυτικής ιδιωτείας και αδιαφορίας προς το δημόσιο συμφέρον, αφού ο θεσμός – θύμα της κυβερνητικής επίθεσης, ήταν υποτίθεται υψηλά ιεραρχημένος (2ος) σε αξιοπιστία. Αν λοιπόν εκ του αποτελέσματος, αποδεικνύεται πως ο δείκτης εμπιστοσύνης που είχε αποδώσει ο ίδιος λαός πληθυσμός στο ΕΣΥ τον Αύγουστο του 2021, ήταν ψεύτικος τότε τι να πει κανείς για τους δείκτες εμπιστοσύνης προς τους υπόλοιπους θεσμούς; Ειδικά όταν μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται (ως θεσμός) και οι ..ιδιωτικές επιχειρήσεις (με «σκορ» 45% θετικές 54% αρνητικές γνώμες για το πόσο άξιες εμπιστοσύνης είναι). Αυτό άλλωστε φάνηκε πρόσφατα, τόσο με την αποδεδειγμένη, χρηματιστηριακή χειραγώγηση των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας, όσο και με τα καλάθια του νοικοκυριού, τις τράπεζες και τα επιτόκια ή τις παραχωρήσεις αυτοκινητοδρόμων .
Τέλος πάντων, ο Στρατός μένει στην πρώτη θέση, ο κυβερνητικός θεσμός στην 5η, η Αστυνομία στην 6η, η Δικαιοσύνη στην 8η, το Εκπαιδευτικό σύστημα στην 9η, η Εκκλησία στη 10η, η Τράπεζα της Ελλάδος στην 11η, και από εκεί και κάτω βρίσκονται εκείνοι οι θεσμοί που προϋποθέτουν λαϊκή συμμετοχή, όπως το Κοινοβούλιο στη 12η, η τοπική αυτοδιοίκηση στη 13η, τα Κόμματα στη 16η, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στη 17η και στον πάτο βρίσκονται τα -αποδεδειγμένα με τη βούλα Πέτσα- αναξιόπιστα ΜΜΕ και οι ΜΚΟ.
Το να εμπιστεύεται ένας πληθυσμός (δεν τολμάμε να χρησιμοποιήσουμε τη λέξη λαός εδώ) τον Στρατό περισσότερο από τη Δικαιοσύνη και την Εκκλησία περισσότερο από το Κοινοβούλιο του ή τα κόμματα του ή την «τοπική αυτοδιοίκηση», μόνο κατ’ ευφημισμό μπορεί να θεωρηθεί συντηρητικοποίηση. Είναι κάτι πολύ χειρότερο και μυρίζει μούχλα, τουλάχιστον 50 ετών.
Η παρουσία εντός του Κοινοβουλίου, νοσταλγών της Χούντας, φασιστών και λοιπών σκοτεινών υπάρξεων δεν αναφέρθηκε σε καμία έρευνα. Φρόντισε ο ίδιος ο ελληνικός λαός πληθυσμός να δείξει δια της ψήφου του πως αυτά τα στοιχειά της Ιστορίας εξακολουθούν να ζουν ανάμεσα μας και όχι πια στο περιθώριο της κοινωνίας. Είναι κρίμα που στην έρευνα για την εμπιστοσύνη προς τους θεσμούς δεν μπήκε και το παρακράτος. Ίχως να έπιανε καλύτερη κατάταξη και από αυτόν ακόμα τον Στρατό.
Πηγές:
Pew research center 2022 Positive views of European Union reach new highs in many countries
ΚΑΠΑ Research (Aύγουστος 2021)
ΥΓ: Θυμάστε το δίλημμα του δημοψηφίσματος του 2015; Τους Μενουμευρώπηδες; Το διπλανό διάγραμμα πρόσφατης έρευνα του Pew research center δείχνει πως είμαστε οι λιγότερο θετικά διακείμενοι προς την Ε.Ε. Τι λέτε; Μέσα στη συντηρητικοποίηση και την εσωστρέφεια μας, η επόμενη κίνηση θα είναι ένα "ηρωικό" GRexit; Πάντως σε σχέση με το 61+% του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, οι αρνητικά προς την ΕΕ διακείμενοι δείχνουν μείωση.
Άγνωσται αι βουλαί Κυρίου (αφού οι Έλληνες ποτέ δεν είχαμε Βουλή ούτε βούληση και προτιμάμε να πιστεύουμε μόνο στον Θεό, οποίος τελικά θα αποφασίσει για το ανάδελφο μας έθνος
Σήμερα θα πήγαινε στα δικαστήρια. Δεν είχε βρεθεί ποτέ σε δικαστήριο∙ ούτε για υπόθεση δική του, πόσο μάλλον για υποστήριξη άλλων. Σήμερα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ανάμεσα στους κατηγορούμενους θα ήταν και κάποια γνωστά του παιδιά, είκοσι χρονών. Ίσως ένας από αυτούς να ήταν και ο γιος του
Τα παιδιά αυτά είχαν συλληφθεί στην εισβολή της Αστυνομίας στα Προσφυγικά της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Κάποια από αυτά αμύνθηκαν, κάποια άλλα όχι. Όλα συνελήφθησαν όμως με την απειλή όπλων, χτυπήθηκαν, υβρίστηκαν, δέθηκαν με χειροπέδες, ταλαιπωρήθηκαν ένα εικοσιτετράωρο άυπνοι και τώρα να που βρίσκονται κατηγορούμενοι στα δικαστήρια της Ευελπίδων με πλήθος κατηγοριών να τους βαραίνουν. Κατηγορίες καταγέλαστες και μαζικές, με την πιο αληθινή όμως, αυτή που πραγματικά τους έστειλε εκεί, να απουσιάζει από το κατηγορητήριο. Αυτή της ανυπακοής και της αψήφησης της εξουσίας και των όπλων της Αστυνομίας
Ο άνθρωπός μας μπήκε στην αίθουσα, βρήκε μία θέση και κάθισε. Άρχισε αμέσως να μετράει τις καρέκλες. Από μικρό παιδί του άρεσε να μετράει. Μετρούσε τα σκαλοπάτια που ανέβαινε, μετρούσε τα πλακάκια στον τοίχο της κουζίνας, μετρούσε τα βήματα που έκανε όταν πήγαινε πάνω-κάτω από νευρικότητα. Και δεν ήτανε λίγες αυτές οι φορές. Τις μέτρησε και τις βρήκε εξήντα. Τέσσερεις σειρές καρέκλες ήταν, από δεκαπέντε καρέκλες η κάθε μια. Οι κατηγορούμενοι μόνο ήταν εβδομηνταοχτώ. Χώρια οι συμπαραστεκόμενοι όπως αυτός, χώρια οι μάρτυρες-αστυνομικοί που βρίσκονταν κι αυτοί μέσα στην αίθουσα, όρθιοι, δίπλα-δίπλα με πολλούς από τους κατηγορούμενους.
Κάποια στιγμή μπήκαν στην αίθουσα τα μέλη του δικαστηρίου και ο πρόεδρος άρχισε να διαβάζει τα ονόματα. Εβδομήντα οχτώ ονόματα. Αρκετά από αυτά ξενικά. Αγγλία, Γαλλία Ισπανία, Τουρκία, Κογκό. Ήταν διαφόρων ηλικιών, αλλά κυρίως νέοι. Έβλεπε πολλά εικοσάχρονα παιδιά και μικροσκοπικές κοπέλες. Όλοι αυτοί ήταν κατηγορούμενοι μεταξύ πολλών άλλων αδικημάτων και για αυτό της απόπειρας πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης σε αστυνομικούς. Ο άνθρωπός μας θυμήθηκε τη Δίκη του Κάφκα και δεν ήξερε αν έπρεπε να κλάψει ή να γελάσει.
«Μα αυτή ήταν η πρακτική των ναζί» σκεφτόταν. «Συλλογική ευθύνη και μαζικές εκτελέσεις ανθρώπων, όχι απαραίτητα γι αυτά που έκαναν, αλλά κυρίως γι αυτό που ήταν. Για το ότι δεν δέχονταν την τάξη πραγμάτων που προσπαθούσαν να επιβάλλουν»
Η διαδικασία πάντως στην αίθουσα κυλούσε ομαλά. Ο πρόεδρος ήταν άνετος και καλοδιάθετος, το ίδιο και οι κατηγορούμενοι. Δεν έλειψαν μάλιστα και κάποιες στιγμές γέλιου. Μετά την ανάγνωση των ονομάτων των κατηγορουμένων ακολούθησε και η ανάγνωση των ονομάτων των μαρτύρων αστυνομικών. Εκεί διαπιστώθηκε ότι πολλοί από αυτούς απουσίαζαν. Μαζί με το γεγονός πως κάποιοι από τους κατηγορούμενους δεν γνώριζαν ελληνικά και δεν υπήρχε ο κατάλληλος διερμηνέας γι αυτούς, αποφασίστηκε τελικά η αναβολή της δίκης με συνοπτικές διαδικασίες
Η διαδικασία έλαβε τέλος και ο άνθρωπός μας σηκώθηκε κι αυτός μαζί με τους υπόλοιπους παρευρισκόμενους και βγήκε έξω από την αίθουσα εν μέσω μαζικών συνθημάτων. Οι κατηγορούμενοι μαζί με τους υποστηρικτές τους συγκεντρώθηκαν έξω από το κτήριο και συνέχισαν να φωνάζουν συνθήματα. Φαινόταν πως το διασκέδαζαν ή τουλάχιστον πως δεν φοβόντουσαν. Τους κοίταζε έναν-έναν και απορούσε. "Πού έβρισκαν αυτά τα παιδιά τόσο θάρρος και τόση βεβαιότητα; Να ήταν μήπως το νεαρό της ηλικίας τους;" Μα πότε αυτός είχε υπάρξει βέβαιος; Πάντοτε, όσο θυμάται τον εαυτό του, αμφέβαλλε και πάντοτε έφευγε και αποτραβιόταν καταλήγοντας σαν μοναχικός λύκος. Θυμάται όταν διάβαζε το Λύκο της Στέπας, πόσο του άρεσε να ταυτίζεται με τον ήρωα. Και να που τώρα, βρισκόταν εκεί, μέσα σε μια θάλασσα συλλογικής και άφοβης βεβαιότητας που τον κυρίευε και ανέλπιστα τον γοήτευε.
Η κακοκαιρία όμως δε θα αργούσε να ξεσπάσει. Λίγο πιο πέρα, πολλά πράσινα πάνοπλα ανθρωποειδή είχαν παραταχθεί και είχαν πάρει θέση μάχης. Ποτέ του δεν τους είχε χωνέψει. Είχε πνιγεί πολλές φορές φορές από τα δακρυγόνα τους. Τους είχε ακούσει να μιλούν χυδαία και βρώμικα στον κόσμο και ειδικά στις γυναίκες. Τους είχε δει πόσο βάρβαρα χτυπούσαν όσους συνελάμβαναν, όταν αυτοί ήταν δεμένοι και ακινητοποιημένοι. Τον ίδιο όμως, δεν τον είχαν χτυπήσει ποτέ. Και πάντοτε, όταν αυτός περνούσε από δίπλα τους, ακόμη και όταν τους κοιτούσε με μια υπέρμετρη υπεροψία, είχε μια περίεργη βεβαιότητα πως αυτοί δε θα άπλωναν ποτέ το χέρι τους πάνω του. Νόμιζε πως το φιλήσυχο ύφος του θα τους απέτρεπε. Νόμιζε πως αυτά τα ανθρωποειδή ήταν σαν τα ζώα που μπορούσαν να οσμίζονται από μακριά αν κάποιος αποτελεί κίνδυνο ή όχι. Δεν ήξερε όμως ότι ήταν κατώτεροι από τα ζώα
Και ενώ σκεφτόταν όλα αυτά, εν μέσω αποδοκιμασιών, άρχισαν να βγαίνουν από το κτήριο και οι μάρτυρες αστυνομικοί, προκαλώντας τους συγκεντρωμένους και κάνοντας προς αυτούς το σήμα των τριών δακτύλων. Και προς άρση παρεξηγήσεων, αυτά τα δάχτυλα που πρότασσαν με ειρωνικά χαμόγελα οι αστυνομικοί δεν ήταν τα δάκτυλα ευλογίας με τα οποία ο παπάς ευλογεί το ποίμνιό του, όχι. Οι συγκεντρωμένοι συνέχισαν να αποδοκιμάζουν και μόλις οι μάρτυρες-αστυνομικοί πέρασαν πίσω από τα πράσινα ανθρωποειδή, αυτά άρχισαν να κινούνται συντεταγμένα προς το μέρος τους. Οι περισσότεροι από τους συγκεντρωμένους άρχισαν να υποχωρούν. Ήξεραν τι θα επακολουθήσει. Όχι όμως και ο άνθρωπός μας. Δεν καταλάβαινε γιατί έπρεπε να τρέξει σαν κυνηγημένος. Και, εξάλλου, τι είχε να φοβηθεί; Αυτόν δεν υπήρχε περίπτωση να τον χτυπήσουν. Έτσι πίστευε τουλάχιστον
Πολύ σύντομα όμως, ο άνθρωπός μας διαψεύστηκε πανηγυρικά. Ταυτόχρονα με κάποιες κραυγές που ακούστηκαν δίπλα του, ένιωσε δυνατά το πρώτο χτύπημα από πίσω, στο ύψος του ώμου του. Γύρισε να δει ποιος τον χτύπησε και τότε δέχτηκε και το επόμενο χτύπημα. Και το επόμενο. Όλα γίνονταν πλέον πολύ γρήγορα. Ενστικτωδώς, άπλωσε το αριστερό του χέρι να προστατεύσει το κεφάλι του και ταυτόχρονα αντιστεκόταν στις ασπίδες που τον έσπρωχναν. Δεν μπορούσε να πιστέψει πως κάποιοι υποτιθέμενοι φύλακες του νόμου και της τάξης χτυπούσαν απρόκλητα έναν σαφώς ακίνδυνο γι αυτούς άνθρωπο. « Μα τι κάνετε; Γιατί χτυπάτε;» τους ρωτούσε. Κανείς απ αυτούς δεν απαντούσε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά ούτε την παραμικρή σύσπαση δεν έκανε το πρόσωπό τους. Χτυπούσαν σα να ήταν μηχανές, σαν τον οικοδόμο που καρφώνει πρόκες τη μία μετά την άλλη.
Δεν είμαστε σίγουροι αν ο άνθρωπός μας εκείνη τη στιγμή φοβόταν. Το πιο πιθανό είναι ότι ένιωθε φόβο, αλλά δεν είχε το χρόνο να επεξεργαστεί το αίσθημα αυτό. Αυτό που ήταν σίγουρο όμως, ήταν πως με ένα περίεργο πείσμα είχε μουλαρώσει, αποφασισμένος να μη γυρίσει την πλάτη του σ΄ αυτούς και να τρέξει σαν κυνηγημένος. Δεν καταλάβαινε για ποιο λόγο να αρχίσει να τρέχει κυνηγημένος, πόσο μάλλον από τους υπάνθρωπους που πάντοτε υποτιμούσε. Την ίδια στιγμή, ένα κορίτσι, ίσως να ήταν και η κόρη του, πιασμένο πάνω του σαν να τον προστάτευε, ούρλιαζε προς τους υπάνθρωπους. «Γιατί χτυπάτε, ρε; Γιατί χτυπάτε; Πάτε καλά;» Ούτε και αυτή όμως έπαιρνε απάντηση
Ήταν από εκείνες τις στιγμές που ο χρόνος έπαιρνε περίεργες διαστάσεις. Όλο αυτό το σκηνικό μπορεί να κράτησε ένα ή δύο λεπτά μόνο, όμως ο άνθρωπός μας είχε προλάβει να κάνει ένα σωρό σκέψεις. Του φαινόταν πως τα χτυπήματα σιγά σιγά αραίωναν, το ίδιο και τα σπρωξίματα. Ίσως, σκεφτόταν, το τσιπάκι τους να μην είναι προγραμματισμένο για μια τέτοια αντίδραση όπως η δική του. Μέχρι τώρα οι υπάνθρωποι, δύο είδη αντιδράσεων συναντούσαν. Είτε ανθρώπους που έτρεχαν κυνηγημένοι να γλιτώσουν, είτε ανθρώπους που αποφάσιζαν να τους αντιμετωπίσουν στα ίσα ανταποδίδοντας τη βία τους. Αυτό το πράγμα που συναντούσαν όμως τώρα, δεν μπορούσαν να το επεξεργαστούν. Έβλεπαν έναν άνθρωπο να κάθεται όρθιος μπροστά τους, να τρώει ξύλο, να μην υποχωρεί, να μην αντιδρά και τους ρωτάει συνεχώς γιατί το κάνουν. Ίσως, σκεφτόταν ο άνθρωπός μας, αν και άλλοι αντιδρούσαν έτσι, ίσως να βραχυκύκλωναν εντελώς τα κυκλώματα των ανθρωποειδών
Έκανε και άλλες περίεργες ή και αστείες σκέψεις εκείνη τη στιγμή. Του φαινόταν πως αυτοί που τον χτυπούσαν ήταν οι κοντοί, ενώ οι ψηλοί ήταν αυτοί που τον έσπρωχναν με τις ασπίδες. "Ίσως αυτό να είναι το σύστημά τους", σκεφτόταν. "Ίσως πάλι οι ψηλοί να αναλάβουν δράση όταν αποφασίσουν να με χτυπήσουν στο κεφάλι".
Τελικά το γλίτωσε το κεφάλι του ο άνθρωπός μας καθώς, κάποια στιγμή, οι υπάνθρωποι αποφάσισαν να τον αφήσουν, αυτόν και το κορίτσι, και να τρέξουν να ενωθούν με τους υπόλοιπους, οι οποίοι εδώ και ώρα είχαν πάρει στο κυνήγι τους υπόλοιπους χτυπώντας τους και ρίχνοντας δακρυγόνα. Αρκετά είχαν χάσει το χρόνο τους με τους περίεργους
Ο άνθρωπός μας είχε μείνει μόνος του, μαζί με το κορίτσι. Ή έτσι νόμιζε τουλάχιστον. Και να σκεφτεί κανείς πως ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που το πρώτο πράγμα που τον ένοιαζε, ήταν το τι θα πει ο κόσμος. Σκόνταφτε και αντί να κοιτάξει να δει τι έπαθε, κοιτούσε πρώτα αν τον είχε δει κανείς και αν έγινε ρεζίλι. Τώρα όμως, εκείνη τη στιγμή, γι αυτόν, δεν υπήρχε κανείς γύρω του, εκτός από το κορίτσι. Και οι βόμβες κρότου-λάμψης που άκουγε να πέφτουν στο βάθος. Και οι δικοί του άνθρωποι που ένιωθε πως κινδύνευαν από τους υπερασπιστές του νόμου.
Μαζί με το κορίτσι ξεκίνησαν να δουν τι γίνεται. Σιγά-σιγά επανερχόταν στην πραγματικότητα και μπορούσε πλέον να παρατηρεί. Στο τσιμέντο κείτονταν πράγματα που είχαν πέσει από τους κυνηγημένους στην προσπάθειά τους να γλιτώσουν από τη μανία των υπανθρώπων. Αλλά και κάποιοι καφέδες, το μόνο πράγμα που πέταξαν οι κυνηγημένοι εναντίον των ανθρωποειδών. Ένας από αυτούς τους καφέδες μάλιστα είχε πετύχει και τον ίδιο, την ώρα που είχε βρεθεί σε αυτό το περίεργο σύμπλεγμα με τους υπανθρώπους.
«Κοίτα να δεις», είπε και γέλασε. «Να τρώω ξύλο από τους μπάτσους και καφέδες από τους δικούς μου». Η ατμόσφαιρα μέσα στον περίβολο των δικαστηρίων ήταν αποπνικτική από τα δακρυγόνα που είχαν πέσει. Πέρασε την πύλη και είδε πως κάποιοι υπάνθρωποι είχαν περάσει απέναντι και κυνηγούσαν κάποιους στους γύρω δρόμους, χωρίς να υπάρχει απολύτως κανένας λόγος. Δεν δίστασαν μάλιστα να ρίξουν βόμβες κρότου-λάμψης μέσα στο δρόμο της Ευελπίδων , την ώρα που περνούσαν αυτοκίνητα. Κάποιοι άλλοι υπάνθρωποι κατέβαιναν την Ευελπίδων, κυνηγώντας κάποιους άλλους, πάλι χωρίς κανένα λόγο
«Σαν τα σκυλιά που γαυγίζουν στους άγνωστους επισκέπτες , έτσι από υποχρέωση, για να δικαιολογήσουν το φαγητό τους και την αγάπη του αφεντικού τους» σκέφτηκε
Κατέβηκε σιγά σιγά την Ευελπίδων κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά και βρήκε τα παιδιά που έψαχνε. Κάθισαν όλοι μαζί στην άκρη και σιγά-σιγά άρχισαν να μαζεύονται και άλλοι. Δεν ήταν φοβισμένοι, ίσα-ίσα μάλιστα. Είκοσι χρονών παιδιά, τα περισσότερα … κι αυτός θα μπορούσε να ήταν πατέρας τους … ίσως να ήταν κιόλας … μα εκείνη τη στιγμή είχε γίνει ένας από αυτούς, δεν τον ξεχώριζαν. Και σιγά-σιγά τα παιδιά άρχισαν να του μιλάνε, χωρίς αυτός να τους ρωτήσει τίποτα. Τόσες μέρες δεν του είχαν πει τίποτα, ούτε αυτός τους είχε ρωτήσει. Το είχε αποφασίσει πως δε θα ρωτούσε, μόνο όταν αυτοί ήθελαν θα του μιλούσαν από μόνοι τους
«Σπάσανε την πόρτα και μπήκανε μέσα με τα όπλα στα χέρια … Τα μάτια τους γυαλίζανε, σαν να είχανε πάρει κάτι …. κόκα, δεν ξέρω τι σκατά είχανε πάρει…. δεν ήτανε νορμάλ, ήτανε αφιονισμένοι … Πουτάνες, πέστε κάτω, μας φώναζαν σε άντρες και γυναίκες … Εσύ χοντρέ, πέσε κάτω, μπρούμυτα … Πήγαν από πάνω μου , μου έβαλαν το γόνατο στην πλάτη, μου φόρεσαν χειροπέδες και μετά μου έριξαν δυο μπουνιές στο κεφάλι … μπορεί και περισσότερες, δε θυμάμαι»
Τους κοίταζε έναν έναν και απορούσε για μια ακόμη φορά για το θάρρος και την άγνοια κινδύνου που είχαν. Τους είπε να προσέχουν, τους είπε πως οι υπάνθρωποι δεν υπολογίζουν τίποτα. Τους είπε πως δεν το έχουν σε τίποτα να σκοτώσουν άνθρωπο, τους είπε πως μπορούν να τους φορτώσουν με ψεύτικες κατηγορίες . Τα είπε όλα αυτά γιατί ένιωθε πως ήταν υποχρέωσή του. Όχι πως περίμενε να τον ακούσουν. Μα ένιωσε καλύτερα που το έκανε
Κάποια στιγμή τα παιδιά σηκώθηκαν να φύγουν. Θα πήγαιναν πίσω στη Συλλογική κουζίνα στα Προσφυγικά να μαγειρέψουν.
Έφυγε κι αυτός για τη δουλειά του, σε δυο ώρες είχε μάθημα, ήτανε δάσκαλος. Καθηγητής ήταν ο τίτλος του, αλλά προτιμούσε να τον φωνάζουν δάσκαλο. Πήγε σπίτι του, πλύθηκε, άλλαξε ρούχα, έβγαλε από πάνω του τη βρωμιά των πράσινων υπανθρώπων και των δακρυγόνων και μπήκε στην τάξη
« Ίσως κάποιο από αυτά τα παιδιά που έχω μπροστά μου να είναι γιος ενός υπανθρώπου ... ή ίσως κάποιος από αυτούς τους υπάνθρωπους να ήτανε κάποτε μαθητής μου … που δεν μπόρεσα να τον κάνω άνθρωπο»
Αλλά μόλις ξεκίνησε το μάθημα, τα ξέχασε όλα. Έκανε μάθημα και γελούσε, όπως έκανε πάντα∙ αυτή η επαφή με τα παιδιά του έδινε ζωή και νιάτα. Το αριστερό του χέρι βέβαια είχε μουδιάσει και πονούσε όταν το ακουμπούσε∙ θυμήθηκε όμως πως τα ίδια είχε πάθει όταν είχε κάνει το εμβόλιο με τον covid και γέλασε
Ο άνθρωπός μας ήταν χαρούμενος αλλά και υπερήφανος μαζί. Εδώ και κάποια χρόνια είχε πάρει μια απόφαση για τον εαυτό του. Να μην ντρέπεται γι αυτόν. Και να μη γίνει ποτέ ούτε υπάνθρωπος, ούτε όμως και ανθρωπάκι. Μόνο άνθρωπος
Η οποία Πίνδου, να πω και κάτι άλλο -η οποία Πίνδου δεν μπορεί να αδειοδοτηθεί. Προσέξτε, να είμαι ξεκάθαρος. Η παιδική χαρά της Πίνδου δεν μπορεί να αδειοδοτηθεί. Παρότι της έβαλα ρεύμα, ο κ. Αδαμόπουλος είχε βάλει τα φωτιστικά και ήταν εκεί πέρα έτσι. Της έβαλα ρεύμα με διαδικασίες που δεν θέλω να σας πω ποιες είναι. Θα την αναπλάσουμε, θα γίνει με όργανα πιστοποιημένα, δεν πρόκειται να πιστοποιηθεί ποτέ, γιατί μια παιδική χαρά για να πιστοποιηθεί πρέπει ο χώρος που τοποθετείται να προβλέπεται για παιδική χαρά. Εκεί πέρα είναι ρέμα! Μέσα σε ρέμα δεν μπορεί να πιστοποιηθεί μια παιδική χαρά."
Ευ. Μπουρνούς, 11/5/2019
Το παραπάνω απόσπασμα από προεκλογική συγκέντρωση του δημάρχου Ραφήνας Μπουρνούς μπορείτε να το απολαύσετε και στο σχετικό βίντεο:
Ανατρέχοντας και σε άλλους ιστοτόπους (πλην των «επίσημων ιστοσελίδων» που μεταφέρουν με προφανή οσφυοκαμπτική διάθεση, συνήθως διθυραμβικές αναρτήσεις για τον δήμαρχο τους), ανακαλύπτουμε πως η παιδική χαρά της οδού Πίνδου έχει «πιστοποιηθεί» πάλι στο παρελθόν, στις 21/5/2019, μόλις 16 μέρες μετά τον αφορισμό του ίδιου δημάρχου περί της αδυναμίας πιστοποίησης λόγω του εντοπισμού του παιδοτόπου σε κοίτη ρέματος (σε μπαζωμένο ρέμα για την ακρίβεια).
Μάλιστα η σχετική «πληροφορια» περί δήθεν πιστοποίησης της παιδικής χαράς, προέρχεται από τον δήμαρχο Μπουρνούς. Τον ίδιο που στο παραπάνω βίντεο άγρας ψήφων (Μάιος του 2019) ενημερώνει σε έντονο ύφος, το πόπολο πως η ίδια η παιδική χαρά που «πιστοποίησε» , δεν πρόκειται να πιστοποιηθεί ποτέ. Και όμως «πιστοποιήθηκε στις 21/5/2019
αλλά και πάλι στις 2/12/2022. Ποιος κοροϊδεύει ποιον;
Αν ζούσαμε σε άλλον πλανήτη θα μας προβλημάτιζε η προφανής διάσταση λόγου του δημάρχου και των υπασπιστών του από την κοινή λογική ή πιο απλά από την αλήθεια. Αλλά ζούμε στον ατυχή δήμο Ραφήνας (και κατά τραγική μοίρα και Πικερμίου) οπότε γνωρίζουμε καλά την καθημερινή κοροϊδία που διαχέεται από συγκεκριμένα κέντρα ως «αλήθεια». Έτσι αρνούμαστε να συνηθίσουμε το τέρας της διαστρέβλωσης της πραγματικότητας και της εξοικείωσης με μία εικονική πραγματικότητα, που μας σερβίρουν εκείνοι που εξακολουθούν να μας θεωρούν αφελείς.
Έρχονται και εκλογές σε λιγότερο από έναν χρόνο και η μηχανή με τα ψέματα ήδη δουλεύει ασταμάτητα ψάχνοντας για αφελείς και αμνήμονες. Ας είμαστε λίγο προσεκτικότεροι αυτή τη φορά και ας αποδείξουμε πως διαθέτουμε και μνήμη και κρίση και αξιοπρέπεια
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
