Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΜάθαμε πως κυκλοφόρησε ένα βίντεο από συνέντευξη του δημάρχου Ραφήνας στο κανάλι του Καρατζαφέρη, που το λένε ΑΡΤ (απλά ομόηχο και καμία σχέση δεν έχει με τέχνη = art).
Επειδή εμείς στην Attica Voice κάνουμε ερευνητική δημοσιογραφία και όχι τρίχες, αναζητήσαμε τα αμοντάριστα πλάνα της συνέντευξης για να διαβάσουμε "ανάμεσα στις γραμμές". Ο συνεργάτης της Attica Voice, φωτογράφος, μετεωρολόγος, δημοσιογράφος, ερευνητής, τσακάλι της ασφάλτου, Χρ. Φακιόλης, έφυγε από τη Γενική Δυστοπία Πολιτικής Προστασίας απ' όπου μας είχε στείλει το προηγούμενο ρεπορτάζ, έψαξε, ρώτησε και μας έφερε την αληθινή συνέντευξη, άκοπη και αμοντάριστη την οποία σας την παρουσιάζουμε εδώ και σήμερα.
Την Πέμπτη 9/2 και ώρα 20:00 συνεδριάζει ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ το Δημοτικό Συμβούλιο Ραφήνας (και Πικερμίου ήθελε ο πάλαι ποτέ Καλλικράτης). Μετά από χρόνια σκοτεινά, που οι αποφάσεις λαμβάνονταν από την κουζίνα ή το μπάνιο των σπιτιών των συμβούλων, δίχως εισηγήσεις ή με ελλιπή πληροφόρηση και με συστηματική χειραγώγηση αποφάσεων και διαδικασιών, την Πέμπτη γίνεται κανονικό Δ.Σ.
Κανονικό ή μήπως όχι; Και εξηγούμαστε:
Όπως φάνηκε και από το τελευταίο συμβούλιο που είχε θέμα τον χώρο ανεξέλεγκτης διάθεσης απορριμμάτων (ΧΑΔΑ) που θέλει ο δήμαρχος να φορτώσει στο Πικέρμι, υπήρξε ομοφωνία στο να φορτώσουν άλλη μία ρυπογόνα δραστηριότητα στην πλάτη του Πικερμίου. Θα γινόταν δηλαδή το κακό είτε το συμβούλιο συνεδρίαζε από το σαλόνι του είτε μέσα σα αίθουσα δημοτικού συμβουλίου. Ο καταλύτης που θα πίεζε για απόσυρση της πρότασης για τον ΧΑΔΑ θα μπορούσε να είναι μόνο ο κόσμος που θα έδινε το δυναμικό ΠΑΡΩΝ. Έτσι σε ένα "δια ζώσης" συμβούλιο αν θέλουν να αποφύγουν τον κόσμο και την πίεση που τους χαλάει τη διάθεση και τις προκατασκευασμένες αποφάσεις, θα προχωρήσουν είτε σε απαγόρευση παρακολούθησης από τον κόσμο (με ποια δικαιολογία άραγε;) ή θα αφήσουν μόνο ΕΝΑΝ εκπρόσωπο να παρακολουθήσει. Το απώτερο όριο του φασισμού είναι το γελοίο.
Ξέρουμε, αυτό πράγματι είναι γελοίο, αλλά μήπως δεν έχουν κάνει και χειρότερα και με περίσσιο θράσος, οι συγκεκριμένοι διοικούντες;
Δεν μένει παρά να δούμε σε ποιο σημείο εξευτελισμού μπορεί να πέσει το χειρότερο δημοτικό συμβούλιο που είχε ποτέ ο τόπος. Ένα συμβούλιο εικονικό. Μία προσχηματική συνέλευση που αποφασίζει πάντα προκατασκευασμένα, δίχως διαβούλευση και δίχως να δίνει αναφορά σε κανέναν. Μπορεί να το χειραγωγεί συστηματικά ο δήμαρχος αλλά και οι ευθύνες του προέδρου του είναι βαρύτατες, Μόνη απάντηση είναι η συμμετοχή και παρέμβαση των δημοτών.
Τέλος πάντων, δυο είναι τα θέματα που καίνε και θα αποκαλύψουν τελικά πολλά για το μέλλον
Θέση μας είναι πως στα μείζονα θέματα η παρουσία, παρέμβαση και συμμετοχή των δημοτών είναι επιβεβλημένη. Και δεν υπάρχει πια καμία δικαιολογία για να αφήνουμε άλλους (η εκπροσώπηση δυστυχώς αποτελεί έναν μύθο) να αποφασίζουν για εμάς, τον τόπο και το μέλλον μας
Συνημμένη η πρόσκληση
Έφυγε σήμερα η δημοσιογράφος, ραδιοφωνική παραγωγός και ποιήτρια Στέλλα Βλαχογιάννη, σε ηλικία 66 ετών. Και όπως συμβαίνει πολλές φορές σε τέτοιες περιπτώσεις, είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε για πρώτη φορά σε επαφή με πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε που δεν τα είχαμε γνωρίσει πρωτύτερα. «Μια Στέλλα τι την είχατε; … Την είχαμε πηγάδι και νερό. Μα ήταν πλάσμα ανήμερο και ξωτικό απ' άλλον κόσμο»
Από την ποιητική της συλλογή «Με λένε θάνατο», διαβάζουμε αποσπάσματα από το ποίημα «Έξι λόγοι για ένα έγκλημα»
...
IV.
Για την ώρα του τέλους θέλω μόνο ένα τραγούδι
Κορίτσι ξένο σαν ίσκιος πλανιέται μονάχο στη γη
μπορεί ακόμα μπορεί
να έχει πια τρελαθεί
και τότε ποιος θα ρωτήσει να μάθει ποτέ το γιατί
Αυτά να πει ο παπάς
Παρόντες οι φίλοι κι ένα σκυλί που αγάπησα
Ο αδελφός μου να αποποιηθεί
τη μόνη μου κληρονομιά:
τη Θλίψη
Κι εκείνη η γυναίκα που θα στέκεται μακριά
μπορεί ντυμένη μαύρα, μπορεί κόκκινα
εκείνη η γυναίκα που με αγάπησε
περισσότερο από όσο άντεχε
ας ρίξει τότε το ένα το μοναδικό το δάκρυ
που θα μπορούσε να μου ξεδιψάσει μια ζωή
V.
Πείνασα αγάπη, μάτωσα στοργή.
Ένα σκοτάδι, μια νύχτα απέραντη
έβαζε στα χέρια μου τα χρώματα
και κάηκαν οι άνθρωποι οι κοντά
οι άνθρωποι οι μακριά
οι άνθρωποι που ρώταγαν:
Μια Στέλλα τι την είχατε;
VI.
Την είχαμε πηγάδι και νερό
Μα ήταν πλάσμα ανήμερο και ξωτικό απ' άλλον κόσμο.
Την στείλαμε σχολείο, πιάνο, αγγλικά
αλλά τα λόγια της γινόντουσαν μαύρος καπνός
κι οι λέξεις της την παίρνανε μακριά από τον κόσμο.
Κυνήγησε καράβια και σχεδίαζε χάρτες
μα δεν ταξίδεψε ποτέ στ' αλήθεια.
Ακίνητη, πετρωμένη σχεδόν
γινόταν δρόμος για τους άλλους.
Πάνω της βάδισαν στρατοί και λεγεώνες
μα μόνο τους τρελούς και τους παρίες
άφηνε να την πληγώνουν.
Κι όταν το σώμα της σκίστηκε
Πληγές και αίμα τα βήματα, το άγγιγμα
Ιδού -είπε- εγώ η σκοτεινή.
Ιδού εγώ η ξένη.
Μπορώ να αγαπώ μέχρι θανάτου
Υποχρεωνόμαστε από τις εξελίξεις να διακόψουμε τις πολύτιμες ασχολίες μας για να προχωρήσουμε σε έκτακτη έκδοση, αφού ο συνεργάτης μας στη Γενική Δυστοπία Πολιτικής Προστασίας, Χ. Φακιόλης μας έστειλε επείγον ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο αυτή τη στιγμή διεξάγεται σύσκεψη με θέμα την προετοιμασία για την πολική εισβολή που βρίσκεται επί θύραις. Ήδη έφτασαν τα πρώτα μηνύματα του 112
Όπως μεταδίδει ο Χ. Φακιόλης:
Υψηλόβαθμα στελέχη του τομέα πολιτικής προστασίας, απ’ όλη την ανατολική Αττική είναι συγκεντρωμένα και ζεσταίνονται με εντριβές και καυτό τσάι με κονιάκ για να είναι έτοιμοι για δράση. Η αποστολή όμως του δήμου Ραφήνας έκλεψε τις εντυπώσεις αφού περιλαμβάνει και 4 εκσκαφείς με κουβά των 13 κυβικών μέτρων, 2 φορτωτές 966F και 22 Dumpers των 120 τόνων. «Είναι η χρυσή εφεδρεία», όπως περιέγραψε την ομάδα ο δήμαρχος Ραφήνας. Η ομάδα των βαρέων μηχανημάτων θα ξεκινήσει από απόψε να μειώνει την κλίση των 70 μοιρών που πήγαν και έχτισαν τις κατοικίες τους οι άνθρωποι, όπως συμπλήρωσε ο δήμαρχος.
Επίσης, θα υπάρχουν διαθέσιμα ταξί με ερπύστριες, αλατιέρες, σαλατιέρες, εκχιονιστικά και τζισιμπί ώστε να μεταφέρουν τους κατοίκους του Ντραφιού και της Διώνης στα Πατήσια, σε ειδικό ξενώνα που ενοικίασε από τον δήμαρχο Αθηναίων στην προνομιακή τιμή των 3.500.000 ευρώ τη βραδιά.
Για τα εκχιονιστικά μηχανήματα ο αντιδήμαρχος Πάντζας δήλωσε ικανοποιημένος, ο αντιδήμαρχος Μπατάλης δήλωσε πως θα δηλώσει ικανοποημένος όταν θα βγει για έλεγχο σωτηρίας και ο δήμαρχος δήλωσε πως δεν έχουν οι οδηγοί αλυσίδες και θα φταίνε αυτοί αν δεν αλλάξει τελικά η κλίση των 70 μοιρών που πήγαν και έχτισαν τις κατοικίες τους οι άνθρωποι.
Για τις διακοπές ρεύματος θα φταίει όπως πάντα ο ΔΕΔΔΗΕ. Δεν χρειάστηκε να κάνει κάτι γι' αυτό, το σώμα των ειδικών
Η σύσκεψη ολοκληρώθηκε πριν από λίγο και όλοι αποχώρησαν τραγουδώντας «δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα». Φήμες λένε πως εθεάθη ο περιφερειάρχης να φεύγει για το αεροδρόμιο αλλά ελέγχονται ως ανακριβείς αφού κανείς δεν πήγε να ρωτήσει τον ταξιτζή που πάει και αν θα μπορούσε να τον πάρει μαζί του.
Είχαμε ψέξει τον δήμαρχο γιατί είχε προκηρύξει θέση αστρολόγου για τον δήμο και όπως πάντα, με απευθείας ανάθεση. Να όμως που τώρα χρειάζεται η ειδικότητα και δυστυχώς δεν τον έχουμε τον ειδικό. Ευτυχώς, ο δήμαρχος ξέρει και από αστρολογία (PhD του ΙΕΚ Litsa Patera) και θα υποστηρίξει την πολιτική άμυνα απέναντι στον χιονιά
Μέσα στα οχήματα οι αρμόδιοι δίνουν τον δικό τους αγώνα
Καλό Σαββατοκύριακο και ας είμαστε αισιόδοξοι πως οι μετεωρολόγοι θα έχουν αστοχήσει στις προγνώσεις τους
Άλλη μία λογοτεχνική προσφορά, της Γκέλυς Τουλή συτή τη φορά. Μία προσφορά τέχνης στους αναγνώστες της Attica Voice για το Σαββατοκύριακο.
Εκείνη. Εκείνη που μπορεί να ρυθμίζει χωρίς να ξέρει ή να διαλύσει με πλήρη επίγνωση του εγκλήματος. Τη ζωή της ή τη ζωή των άλλων. Και οι άλλοι ξέρουν το δικαίωμα που έχει πάνω τους εκείνη. Όπως και κάθε μία, μοναδική "εκείνη" της ζωής μας.
Εκείνη
Γκέλυ Τουλή
«Πριν τη γνωρίσω ήμουν σαν και σας. Αυτή πριν με γνωρίσει αισθανόταν σίγουρα μισή. Οι άλλοι την έβλεπαν χωρίς να την καταλαβαίνουν πλήρως. Περνούσαν από δίπλα της και την κοιτούσαν από αριστερά προς τα δεξιά και πότε από τα δεξιά προς τα αριστερά».
Εκείνη την ημέρα ήμουν αποφασισμένος να μιλήσω μπροστά στο ακροατήριο και στους κριτές μου χωρίς φόβο. Αν τους έπειθα ή όχι, αυτό ήταν δικό τους θέμα στην πραγματικότητα. Αυτοί θα έβγαιναν ζημιωμένοι ή κερδισμένοι. Εγώ θα πιστεύω σ' αυτήν ότι κι αν της κάνουν.
Μπήκα στην αίθουσα και όλοι ήταν έτοιμοι να με δικάσουν. Η αίθουσα ήταν μια μη αμφιθεατρική τάξη του Κεντρικού Πανεπιστήμιου. Μετά από όλα τα προκαταρκτικά ανέβηκα στο βήμα για να απολογηθώ. Η κατηγορία ήταν πώς της είχα φερθεί άπρεπα και δευτερευόντως ότι άλλαξα την πορεία και τη δική μου και τη δική της, σκορπώντας ψευδοεπιστήμη γι΄ αυτήν που ήταν γνωστή και διάσημη, αγαπημένη πολλών.
«Πριν την γνωρίσω ήμουν σαν και σας και πριν εκείνη με γνωρίσει είμαι σίγουρος ότι ήταν μισή». Κάπως έτσι ξεκίνησα.
Στην αίθουσα μπροστά μου υπήρχε μία μακριά έδρα και καθισμένοι σ’ αυτήν ήταν τρεις σοβαροί άνθρωποι. Κοίταξα επίμονα τον μεσαίο. Στρογγυλό κεφάλι, καραφλός, τα γυαλιά του μυωπικά ή μάλλον διπλοεστιακά, αν κρίνω από την ηλικία του. Χοντρά και ολοστρόγγυλα σαν το κεφάλι του. Είχα μάθει το όνομά του. Ήταν ο Δόκτωρ Πενσέογλου. Μπροστά και στους τρεις υπήρχαν στοίβες χαρτιά.
-Αν μέσα σε αυτή την αίθουσα με δικάσετε σαν τον Γαλιλαίο, θα σας πω και εγώ: «Κι όμως γυρίζει!» και θα σας το πω μπροστά σας.
-Ας αφήσουμε τις πολλές εισαγωγές, αγαπητέ, μου απηύθυνε τον λόγο ο Πενσέογλου και τα γυαλιά του ανεβοκατέβηκαν γιατί καθώς μιλούσε όλο το πρόσωπό του έκανε μορφασμούς.
Πίσω μου υπήρχε ένας πίνακας στημένος σε ένα τρίποδο, όπως το είχα ζητήσει. Κοίταξα το ακροατήριο. Στα καθαρά έδρανα διέκρινα μερικούς φοιτητές μου, σε μία άκρη την αδελφή μου- δεν ήθελα να έρθει - και μερικούς φοιτητές από άλλα τμήματα. Ξαναγύρισα στους τρεις κριτές μου. Είχα διακρίνει στα πρόσωπά τους τη σφραγίδα που τους πάτησαν με τη λέξη «κύρος». Σχεδόν αντίκρυσα μέσα από τα κρανία τους τα τακτοποιημένα μυαλά τους και σίγουρα είδα τις δύο γραβάτες των δύο ανδρών και το κλασικό ταγιέρ της μιας γυναίκας που ήταν στα δεξιά του στρογγυλού. Το φουλάρι στο λαιμό μου θα ήταν σίγουρα κατά μου.
- Το συμπέρασμα είναι διασκεδαστικό και δελεαστικό. Μπορεί όμως κάλλιστα ο παντοδύναμος Θεός να γελά με όλο το θέμα και απλώς να με τραβάει από τη μύτη. Αυτό είχε πει ο Άλμπερτ. Το ίδιο λέω κι εγώ. Ερωτεύτηκα κύριοι και κυρίες! Αυτό είναι όλο κι όλο. Κάποια γελάκια ακούστηκαν από το ακροατήριο.
- Σας επαναλαμβάνω: Ας αφήσουμε τους αστεϊσμούς. Στο προκείμενο, παρακαλώ, με διέκοψε ο στρογγυλός. Η διαδικασία είναι απλή. Δώστε μας τις εξηγήσεις σας. Θα σας κάνουμε έπειτα μερικές ερωτήσεις και τέλος. Έχουμε στη διάθεση μας είκοσι λεπτά ακριβώς ακόμη.
-Ωραία λοιπόν, όπως το ζητάτε, ξεκινώ. Την έπλασε ένας μικρός θεός ονόματι Άλμπερτ. Η μορφή της είναι κομψή και απλή. Αποτελείται ακριβώς από τέσσερα στοιχεία. Γύρισα στον πίνακα Και έγραψα Ε = m×c2
-Δεν είμαστε φοιτητές ξέρετε, με διέκοψαν πάλι τα στρογγυλά γυαλιά.
-Θα σας παρακαλέσω να μην με διακόψετε άλλο, είπα.
Εκείνος πήρε το στυλό στα χέρια του και το χτυπούσε νευρικά στην παλάμη του. Ακριβώς δίπλα του είδα την αξιότιμη κυρία Σαββίδου. Σταμάτησα να κοιτώ τον Πενσέογλου και στράφηκα αποκλειστικά σε αυτήν. Είχε πρόσωπο παγωμένο. Μόνο τα μάτια της ανοιγόκλεινε πότε πότε. Μου φάνηκε σαν μία μηχανή που είχε προγραμματιστεί για περιοδικό άνοιγμα και κλείσιμο του διακόπτη. «Ηλίθιοι πανέξυπνοι άνθρωποι» σκέφτηκα. Η ακινησία της Σαββίδου με προκαλούσε. Έτσι λοιπόν συνέχισα:
-Όπως κάθε άνδρας που τον ξετρελαίνει κάποια, θέλει να τη ρίξει στο κρεβάτι, να την δει όχι μόνο όρθια αλλά ξαπλωτή κι ανάποδα, έτσι κι εγώ ήθελα τα μάτια μου στα πόδια της και το κεφάλι της στα δικά μου πόδια. Να την έχω. Έτσι την επιθυμούσα εγώ. Ανάποδα.
Ούτε με αυτά τα λόγια η Σαββίδου έκανε κάποια σύσπαση του προσώπου της. Ήθελα να δω κάτι σε αυτήν. Μίαν ενόχληση, ένα πιο γρήγορο πετάρισμα των βλεφάρων. Έστω έναν εκνευρισμό στο στόμα.
-Αυτό, αγαπητοί μου, θέλησα κι εγώ και το πέτυχα. Την αντέστρεψα. Την έριξα στο κρεβάτι.
Ακούστηκαν μερικά δειλά χειροκροτήματα στο ακροατήριο άλλα ο στρογγυλός έριξε βλοσυρά βλέμματα και απέπνευσαν γρήγορα οι ήχοι. Ήξερα πως μερικοί από τους φοιτητές μου ήταν φανατικοί για μένα. Ήταν όμως και κάποιοι εχθροί.
-Θα γίνω πιο σαφής. Ο Αϊνστάιν απέδειξε ότι μπορούμε την ύλη να την κάνουμε ενέργεια. Δεν το πίστευε και ο ίδιος και απορούσε με αυτό που είχε ανακαλύψει. Κι εγώ απορώ, κύριοι και κυρίες, γιατί μπορούμε την ενέργειά μας να την κάνουμε ύλη, να την κάνουμε μία πραγματικότητα όπως εμείς την επιθυμούμε. Την αντέστρεψα, σας λέω. Τι πιο λογικό;
-Χρειαζόμαστε πειράματα, πετάχτηκε επιτέλους η Σαββίδου. Και αποδείξεις παρακαλώ.
Επιτέλους είχα πάρει αυτό που ήθελα. Την αντίδραση της. Χοροπηδούσα μέσα μου. Πάνω σε αυτήν την αντίδρασή της, αλληλοεπίδρασα. Ακαριαία καβάλησα το ενεργειακό της σώμα με όλη μου τη ζωντάνια, όλη μου την βεβαιότητα με την οποία είχα ξυπνήσει από το πρωί. Η ενέργειά μου έσφυζε μέσα μου και την εκσφενδόνισα εστιασμένη προς την κυρία Σαββίδου. Την πλησίασα, την κοίταξα στα μάτια. Ξαφνιάστηκε και απλά ανοιγόκλεισε τρεις φορές συνεχόμενες τα βλέφαρά της. Καμία άλλη αντίδραση. Τα κάστανα ολόισια καρέ μαλλιά της αυστηρά έφταναν στους ώμους της. Αυτοί οι ώμοι έγερναν ελαφρά προς τα εμπρός από το βάρος των εξήντα χρόνων της.
«Καταλαβαίνεις. Είσαι η ατράνταχτη απόδειξή μου» της είπα από μέσα μου και το πίστεψα χωρίς καμιά αμφιβολία. Έκανα μεταβολή και γύρισα μπροστά στον πίνακα.
-Έτσι λοιπόν αποδεικνύεται ότι η ενέργειά μας θα δημιουργήσει εν τέλει την πραγματικότητα μας αν την εστιάσουμε ώστε να καμπυλώσει τον χωροχρόνο. Και σας έχω καταθέσει την αποδεικτική μου διαδικασία. Αν έχετε αντιρρήσεις θα έπρεπε κανονικά να μιλήσουμε πάνω σε αυτές και όχι να μου ζητάτε μία απολογία με βάση τη φτηνή σας κατηγορία για αντιεπιστημονική συμπεριφορά.
Αν ένας ψήφιζε από τους τρεις τους υπέρ μου, θα παρέμενα. Η απόφαση της αποπομπής μου από το Πανεπιστήμιο χρειαζόταν να είναι ομόφωνη.
-Ο Θεός με τραβά από την μύτη αλλά τον τραβάω κι εγώ. Γιατί μπορούμε να κατευθύνουμε τα πράγματα, γύρισα προς το ακροατήριο. Γεννηθήτω το θέλημά του, αναφώνησα. Είμαστε κατ’ εικόνα και ομοίωση.
Κάποιοι χειροκρότησαν πάλι με περισσότερο θάρρος. Στράφηκα χορευτικά προς την έδρα. Πλησίασα τη Σαββίδου αδιάφορα αλλά κοιτούσα επίμονα τον στρογγυλό.
-Μη με παρεξηγήσετε, συνέχισα.
Στερέωσα το ένα χέρι μου όρθιος καθώς ήμουν στην έδρα ακριβώς μπροστά από τη Σαββίδου κοιτώντας αλλού. Το χέρι μου έβγαζε φλόγες που κατευθύνονταν κάτω από τα καστανά μαλλιά της. Παρότι την συναντούσα από κοντά για πρώτη φορά, είχα μάθει και για αυτήν. Ήταν διαπρεπής φυσικός με σπουδές στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και διδακτορικό στο Στάνφορντ. Είχε ζήσει στην Αμερική για οκτώ συναπτά έτη και πριν μία πενταετία ήταν διδάκτωρ της θεωρητικής φυσικής στην πατρίδα μας πια. Ελεύθερη, μόνη και αυστηρή. Αξιοσέβαστη στην επιστημονική κοινότητα.
Κρακ άκουσα μέσα στο μυαλό μου κι είδα το καβούκι της να σπάζει. Όπως ακριβώς το είχα αποδείξει: m=E/c2. Μάζα, ύλη, πραγματικότητα από την ενέργειά μου.
Μα φυσικά παρέμεινα στο Πανεπιστήμιο. Ήξερα ν’ αναποδογυρίζω αυτήν που ερωτευόμουν.
© Γκέλυ Τουλή 27/1/2023
Το κείμενο προσφέρεται και σε PDF για ανάγνωση είτε σε χαρτί είτε ως e-book
Χθες, 2 Φεβρουαρίου 2023 και παγκόσμια μέρα υγροτόπων, η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (ΚΠΑΜΡΡ) ανάρτησε στο ιστολόγιο της ένα σημαντικό κείμενο που δείχνει πόσο πίσω βρίσκεται η Ελλάδα σε ένα από τα κορυφαία περιβαλλοντικά ζητήματα. Είναι πια παγκόσμια παραδεκτό πως οι υγρότοποι και γενικότερα, τα υγροτοπικά συστήματα όλων των μορφών, αποτελούν έναν από τους μεγαλύτερους συμμάχους της ζωής απέναντι στην κλιματική αλλαγή. Έτσι η παγκόσμια τάση είναι η αποκατάσταση όσων υγροτόπων είχαν καταστραφεί ή και αφανιστεί από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Και μπορεί μεν στην Ελλάδα να ανασυστήσαμε τη λίμνη Κάρλα στη Θεσσαλία, αλλά στην υπόλοιπη χώρα καταστρέφουμε αυτά τα πολύτιμα φυσικά αποθέματα. Και οι λόγοι που το κάνουμε αυτό είναι είτε η άγνοια (!!!) είτε το οικονομικό όφελος. Σύντομα θα πληρώσουμε το αντίτιμο της εγκληματικής μας βλακείας αλλά μέχρι τότε δεν φαίνεται να ιδρώνει το αυτί κανενός. Αλλά ας μη μακρηγορούμε και ας περάσουμε στην αξιόλογη δημοσίευση της ΚΠΑΜΡΡ.
Παγκόσμια μέρα υγροτόπων 2023 με τα 2/3 των υγροτόπων της ανατολικής Αττικής να καταστρέφονται αντί να αποκαθίστανται
Με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων γράψαμε ένα άρθρο για την οργανωμένη κακοποίηση/εξαφάνιση των υγροτόπων της ανατολικής Αττικής. Το τμήμα της ανατολικής Αττικής στο οποίο θα αναφερθούμε είναι από το Σχινιά μέχρι το Μαρκόπουλο. Είμαστε σίγουροι οτι αντίστοιχη υποβάθμιση/εξαφάνιση υγροτόπων και ρεμάτων συμβαίνει σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια, σε μικρότερα ή μεγαλύτερα ρέματα. Γνωρίζουμε ότι η νέα μόδα που έχει λανσάρει η κυβέρνηση, αυτή των Ειδικών Πολεοδομικών Σχεδίων σε καμένες δασικές εκτάσεις πχ Μάτι, Εύβοια και όχι μόνο, περιλαμβάνει και την μείωση του άχρηστου και αναξιοποίητου (κατά την άποψη των κυβερνώντων) χώρου που καταλαμβάνουν οι υγρότοποι και τα ρέματα.
Η διαφύλαξη των υδάτινων πόρων σε περίοδο κλιματικής αλλαγής αποτελεί παγκοσμίως στόχο μείζονος σημασίας για τη διαφύλαξη της ζωής στον πλανήτη.
Οι Ευρωπαϊκές Οδηγίες για την προστασία του νερού
Για την Ευρωπαϊκή Ένωση η διαφύλαξη των υδάτινων πόρων έχει αποτελέσει στόχο από τα τέλη του προηγούμενου αιώνα και αντικείμενο νομοθετικής προστασίας ήδη από το 1979 με την οδηγία 80/68/ΕΟΚ περί προστασίας των υπόγειων υδάτων από τη ρύπανση. Το Μάιο του 1995, η Επιτροπή εξέδωσε ανακοίνωση προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο για τη συνετή χρήση και τη διατήρηση των υγρότοπων, με την οποία αναγνωρίζονται οι σημαντικές λειτουργίες που επιτελούν για την προστασία των υδάτινων πόρων, ενώ το Δεκέμβριο του 1995 το Συμβούλιο αποφάνθηκε για την ανάγκη εκπόνησης νέας οδηγίας πλαίσιο που να θεσπίζει τις βασικές αρχές μιας βιώσιμης πολιτικής υδάτων στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Έτσι, το 2000 ψηφίστηκε η νέα Ευρωπαϊκή οδηγία πλαίσιο για τα νερά 2000/60/ΕΚ. Η οδηγία εισάγει την έννοια της ολοκληρωμένης διαχείρισης των υδάτων σε επίπεδο λεκάνης απορροής των ποταμών, επιβάλλει δηλαδή ο σχεδιασμός των κρατών μελών να γίνεται σε ολόκληρη την υδρολογική λεκάνη των ποταμών που περιλαμβάνει όλους τους παραποτάμους και υγροτόπους τους. Σκοπός της οδηγίας ήταν κυρίως η διαφύλαξη της ποιότητας των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων και συγκεκριμένα α) η αποτροπή της περαιτέρω επιδείνωσης, η προστασία και βελτίωση των υδάτινων οικοσυστημάτων, καθώς και των αμέσως εξαρτώμενων από αυτά χερσαίων οικοσυστημάτων και υγροτόπων β)η βιώσιμη χρήση του νερού βάσει των διαθέσιμων υδάτινων πόρων γ)η ενίσχυση της προστασίας και η βελτίωση του υδάτινου περιβάλλοντος (παύση/μείωση απορρίψεων, εκπομπών και διαρροών) δ) η προοδευτική μείωση της ρύπανσης των υπογείων υδάτων και η αποτροπή της περαιτέρω μόλυνσή τους ε)ο μετριασμός των επιπτώσεων από πλημμύρες και ξηρασίες
Βάσει της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2000/60/ΕΚ, τα κράτη μέλη υποχρεώθηκαν μεταξύ άλλων στη σύνταξη Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών (ΣΔΛΑΠ) εντός 9 χρόνων από την έναρξη ισχύος της Οδηγίας. Τα ΣΔΛΑΠ, βάσει της οδηγίας, πρέπει να ορίζουν στόχους συγκεκριμένους και μετρήσιμους για την παρακολούθηση της ποιότητας των νερών και να περιλαμβάνουν Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών.
Η "εναρμόνιση" της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2000/60/ΕΚ για τα νερά
Η εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την κοινοτική Οδηγία-Πλαίσιο 2000/60/ΕΚ ξεκίνησε τρία χρόνια μετά με το ν.3199/2003 και «ολοκληρώθηκε» επτά χρόνια μετά την έναρξη ισχύος της Οδηγίας, το 2007, με την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος 51/2007.
Το 2010 καταρτίστηκαν τα πρώτα Σχέδια Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών(ΣΔΛΑΠ), ενώ το 2017 υπήρξε η 1η αναθεώρηση των ΣΔΛΑΠ (ΦΕΚ 4672/Β/2017 για τα ΣΔΛΑΠ Αττικής).
Στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών των ΣΔΛΑΠ Αττικής, εντάχθηκαν όλα τα ρέματα και οι υγρότοποι που είχαν ενταχθεί στο Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας (ν.4277/2014) ως υγρότοποι Α', Β', Γ' και Δ' Προτεραιότητας. Με την ένταξή τους στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών, βάσει του Νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας όλοι οι υγρότοποι χαρακτηρίζονται πλέον αυτόματα ως Α’ Προτεραιότητας.
Μέσα σε αυτούς συμπεριλήφθηκαν και οι παρακάτω υγρότοποι της Αν.Αττικής: παράκτιος υγρότοπος Σχοινιά, παράκτιο έλος Μπρέξιζας, ρέμα Ραφήνας, παράκτιος υγρότοπος Μαρικών, παράκτιος υγρότοπος Αρτέμιδας, έλος Λουτρού Σπάτων, ρέμα Πύργου Βραυρώνας, ρέμα Ερασίνου, έλος Βραυρώνας Μαρκοπούλου, τεχνητός υγρότοπος Παλαιοντολογικού Πικερμίου και οι σχεδόν εξαφανισθέντες εσωτερικοί υγρότοποι Μαρκόπουλου και Λούτσες Μαρκόπουλου.
Η "εναρμόνιση" της Ελλάδας με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 92/43/ΕΟΚ για τη βιοποικιλότητα, ως προς την προστασία των υγροτόπων
Παράλληλα, η Ευρωπαϊκή Οδηγία 92/43/ΕΟΚ, όπως ενσωματώθηκε στην ελληνική νομοθεσία με το ν.3937/2011, επέβαλλε την έκδοση Προεδρικών Διαταγμάτων για την προστασία α)των μεγάλων υγροτόπων (άνω των 80 στρεμμάτων) και β)των μικρών νησιωτικών και ηπειρωτικών υγροτόπων (έως 80 στρεμμάτων). Αυτό προϋπέθετε μία επιστημονική μελέτη καταγραφής των υγροτόπων συνοδευόμενη με πρόταση οριοθέτησής τους, η οποία για την Αττική εκπονήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων Υγροτόπων (ΕΚΒΥ) για λογαριασμό του Υπουργείου Περιβάλλοντος το 2016, ενώ αναθεωρήθηκε το 2021.
Μέχρι στιγμής ο ακριβής ορισμός των εξωτερικών ορίων των υγροτόπων της Αττικής έχει προχωρήσει νομοθετικά με το αρ.54 του ν.4559/2018 και αυτό μόνο για 15 από τους 50 υγροτόπους της Αττικής που κατέγραψε το ΕΚΒΥ, ενώ ακόμη και για αυτούς τους 15 εκκρεμούν τα επόμενα βήματα (καθορισμός ζωνών κλπ) για την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος βάσει του ν.3937/2011. Πρόκειται για τους υγρότοπους: εκβολή ποταμού Ασωπού, λιμνοθάλασσα Ωρωπού, παράκτιο έλος Αγίων Αποστόλων, παράκτιο έλος Μπρέξιζας, παράκτιο έλος Λούτσας Ατρέμιδας, παράκτιο έλος Ψάθας Βιλίων, παράκτιο έλος Βραυρώνας, παράκτιο έλος Λεγραινών, παράκτιο έλος Αλυκών Αναβύσσου, λιμνοθάλασσα Ψήφτας Μεθάνων, εκβολή ρέματος Ραφήνας, παράκτιος υγρότοπος Αγίου Νικολάου, ρέμα Κερατέας, ρέμα Ερασίνου, ρέμα Πύργου Βραυρώνας,
Η καθυστέρηση της Ελλάδας στην εφαρμογή της εθνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας περί οριοθέτησης υγροτόπων
Βάσει του Νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας (ν.4277/2014), οι υγρότοποι/ρέματα έπρεπε να οριοθετηθούν εντός 3ετίας (οι Α' Προτεραιότητας), εντός 5ετίας (οι Β' Προτεραιότητας) και στη συνέχεια όλοι οι υπόλοιποι. Με την ένταξή τους στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών όλοι οι υγρότοποι του Ρυθμιστικού Σχεδίου Αθήνας αναβαθμίστηκαν σε Α΄ Προτεραιότητας και επομένως έπρεπε να έχουν οριοθετηθεί εντός 3ετίας.
Από το 2014 έχουν περάσει 9 χρόνια και, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, σε κανένα υγρότοπο της Αν.Αττικής δεν έχει ολοκληρωθεί η διαδικασία οριοθέτησης, όπως ορίζει ο ν.3937/2011.
Κι ενώ οι οριοθετήσεις καθυστερούν να ολοκληρωθούν, αντίθετα η συρρίκνωση/αφανισμός των υγροτόπων είναι τάχιστη!!!
Μόνο στην Αν.Αττική αυτή τη στιγμή καταστρέφονται ή απειλούνται άμεσα 8 από τους 12 καταγεγραμμένους υγρότοπους: ρέμα Ερασίνου, ρέμα Πύργου Βραυρώνας, παράκτιο έλος Βραυρώνας, ρέμα Ραφήνας, παράκτιο έλος Μαρικών, παράκτιο έλος Μπρέξιζας, παράκτιο έλος Λούτσας Αρτέμιδας, εσωτερικό έλος Λουτρού Σπάτων (περιγραφή των παρεμβάσεων στο τέλος).
Η επιλεκτική εφαρμογή της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2007/60/ΕΚ για τις πλημμύρες
Παράλληλα βλέπουμε ένα παροξυσμό υποτιθέμενων αντιλημμυρικών έργων, που μετατρέπουν όλα τα φυσικά ρέματα της Αττικής σε τεχνητούς αγωγούς ομβρίων με παράλληλη οριοθέτησή τους. Παντού στην Αν.Ατττική βλέπουμε εγκιβωτισμούς ρεμάτων με παράλληλες οριοθετήσεις αυτών, που όμως:
α) δε περιλαμβάνουν στο χώρο του ρέματος τους υγροτόπους και τα πλημμυρικά πεδία(πχ Ερασίνος, ρέμα Ραφήνας), τα οποία σύμφωνα με τη νομοθεσία περί οριοθετήσεων ρεμάτων (ν.4258/2014, ΚΥΑ140055/2017) πρέπει να περιλαμβάνονται στην οριοθέτηση, ως φυσικοί σχηματισμοί που αποτελούν αναπόσπαστα τμήματα των ρεμάτων.
β) νομιμοποιούν όλες σχεδόν τις καταπατήσεις υγροτόπων και ρεμάτων προσαρμόζοντας τις γραμμές οριοθέτησης στην υπάρχουσα παράνομη ή αυθαίρετα «νομιμοποιημένη» δόμηση. Παραδείγματα είναι:
- το ρέμα Ραφήνας και ο υγρότοπος της εκβολής του, όπου με την οριοθέτηση δεν αίρετε ούτε το παράνομο μπάζωμα για τη δημιουργία δημοτικού πάρκου με παράνομες εμπορικές κατασκευές, ούτε τα παράνομα κτίσματα για τα οποία αντίθετα προωθείται ένταξη στο σχέδιο πόλης. Αντίθετα, ο τοπικός Δήμος Ραφήνας-Πικερμίου δρομολογεί έργο που καταπατεί εκ νέου την κοίτη (διάνοιξη παραρεμάτιου οδικού άξονα με επέκταση της οδού Ευβοϊκού, τμήμα της οποίας διέρχεται από την ιστορική κοίτη του ρέματος)
- τον υγρότοπο «ρέμα Ερασίνου», η οριοθέτηση του οποίου από το Υπουργείο Υποδομών εκτρέπει τη φυσική κοίτη, προκειμένου να νομιμοποιηθεί αυθαίρετο σπίτι χτισμένο ακριβώς επάνω στην κοίτη. Μάλιστα η ζώνη οριοθέτησης που τελικά καθορίστηκε από το Υπουργείο δε περιλαμβάνει καν την παλαιά κοίτη
γ) δεν περιλαμβάνουν στην οριοθέτηση 50 ή 100μ ελεύθερης παραρεμάτιας ζώνης όπως αυτή ορίζεται από τη ΖΟΕ Μεσογείων (ΠΔ199/2003) για τα ρέματα Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος (Ερασίνος, Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας), ακόμη και σε αδόμητες περιοχές!!!
Τα παραπάνω βρίσκονται σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Οδηγία 2007/60/ΕΚ για τις πλημμύρες, η οποία;
α)προτρέπει στη διατήρηση των πλημμυρικών πεδίων ως αδόμητων ζωνών εκτόνωσης σε περιπτώσεις πλημμύρας, με μεταβολές χρήσεων γης αν αυτό απαιτείται
β)επιβάλλει την καταρχήν εξέταση όλων των θεσμικών μέτρων αντιπλημμυρικής προστασίας, πριν από τη χειρότερη περιβαλλοντικά λύση που είναι αυτή των έργων τεχνητής διευθέτησης. Τέτοια θεσμικά μέτρα δεν εξετάστηκαν σε καμία από τις μελέτες των δύο μεγαλύτερων ποταμών της Αν.Αττικής, των ρεμάτων Ερασίνου και Ραφήνας εκ των οποίων στο πρώτο ήδη σήμερα ισοπεδώνονται σπάνιες υγροτοπικές εκτάσεις από μπουλντόζες, ενώ στο δεύτερο προγραμματίζεται άμεσα να συμβεί το ίδιο
γ)επιβάλλει οι μελέτες να εκπονούνται για ολόκληρες τις υδρολογικές λεκάνες των ρεμάτων και όχι αποσπασματικά
Επιπλέον, βλέπουμε ότι η αρχή της διαχείρισης των ρεμάτων σε επίπεδο υδρολογικής λεκάνης που εισήγαγε η οδηγία 2000/60/ΕΚ δεν εφαρμόζεται, αφού εκπονούνται αποπασματικές, ανεξάρτητες μεταξύ τους μελέτες διευθέτησης/οριοθέτησης ρεμάτων και μάλιστα από διαφορετικούς φορείς (υπουργείο υποδομών, περιφέρεια, δήμοι).
Κάποια παραδείγματα είναι:
α/ στην υδρολογική λεκάνη του ρέματος Ερασίνου υλοποιούνται ή δρομολογούνται έργα εγκιβωτισμού με 4 διαφορετικές μελέτες (ρέμα Ερασίνου ανάντη, ρέμα Ερασίνου κατάντη, ρέμα Αγίου Γεωργίου, ρέμα Μαρκοπούλου) με 2 διαφορετικούς φορείς εκπόνησης μελετών των έργων αυτών (Υπουργείο Υποδομών, Δήμος Μαρκόπουλου)
β/ στην υδρολογική λεκάνη του ρέματος Ραφήνας βρίσκονται σε εξέλιξη 5 διαφορετικά έργα/μελέτες (ρέμα Ραφήνας, ρέμα Νταού, ρέμα Πευκώνα στα πλαίσια του Ειδικού Πολεοδομικού Σχεδίου για τα καμένα σε Ραφήνα/Μάτι, ρέμα Λεονταρίου, ρέμα Σπάτων) από 4 διαφορετικούς φορείς (Υπουργείο Υποδομών, Δήμος Ραφήνας, Δήμος Παιανίας, Δήμος Σπάτων-Αρτέμιδος)
Εκβολή ρέματος Ραφήνας σε άμεση απειλή από έργο διευθέτησης
Κι ενώ το κράτος «παίζει καθυστέρηση» στην οριοθέτηση των υγροτόπων, 8 από τους 12 υγροτόπους της Αν. Αττικής καταστρέφονται ή συρρικνώνονται
Υγρότοποι "ρέμα Ερασίνου", "ρέμα Πύργου Βραυρώνας" και "Παράκτιο έλος Βραυρώνας"
Βρίσκονται σε εξέλιξη "αντιπλημμυρικά έργα" που εγκιβωτίζουν 10 χλμ του φυσικού αρχαίου ρέματος Ερασίνου και κατασκευάζουν 2 τεράστια φράγματα. Το έργο θα αφανίσει τους δύο από τους τρεις υγροτόπους (ρέμα Ερασίνου και ρέμα Πύργου Βραυρώνας), ενώ θα συρρικνώσει τον τρίτο (παράκτιο έλος Βραυρώνας) σε ποσοστό αδιευκρίνιστο. Τα έργα εκτελούνται βάσει μίας παρωχημένης μελέτης, που εκπονήθηκε με προδιαγραφές που δε λαμβάνουν καν υπόψη οτι πρόκειται για υγροτόπους ενταγμένους στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών, για περιοχή Natura 2000(Ειδική ζώνη Διατήρησης) και παρακάμπτοντας το γεγονός οτι στο ρέμα διαβιούν ενδημικά είδη (αττικόψαρο) και απειλούμενα είδη που κινδυνεύουν ακόμη και με πλήρη εξαφάνιση, σύμφωνα με γνωμοδότηση του αρμόδιου Φορέα Διαχείρισης.
Υγρότοποι "Παράκτιο έλος Μαρικών" , "Παράκτιο έλος Λούτσας Αρτέμιδας" και "Εκβολή ρέματος Ραφήνας"
Βρίσκονται σε άμεση απειλή συρρίκνωσης από το έργο αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ το οποίο έχει ξεκινήσει και προβλέπει την κατασκευή τριών αντλιοστασίων ακαθάρτων εντός των ορίων των υγροτόπων.
Στην περίπτωση των Μαρικών μάλιστα, που προστατεύεται επιπλέον και από την Ευρωπαϊκή Οδηγία 92/43/ΕΟΚ λόγω ύπαρξης οικοτόπων και ειδών κοινοτικού ενδιαφέροντος, ήδη έχει πραγματοποιηθεί μερικώς αποψίλωση στην καρδιά της προστατευόμενης ζώνης και έχει σταματήσει προσωρινά μετά από παρέμβαση κατοίκων και τοπικών φορέων.
Στην περίπτωση της εκβολής του ρέματος Ραφήνας τα πράγματα είναι ακόμη πιο σοβαρά. Εκτός από το τμήμα του υγροτόπου που θα εξαφανιστεί λόγω της κατασκευής αντλιοστασίου της ΕΥΔΑΠ και δρόμου πρόσβασης προς αυτό, η μεγαλύτερη απειλή αφορά το σύνολο σχεδόν του υγροτόπου που θα καταστραφεί ολοσχερώς από το "έργο διευθέτησης και οριοθέτησης" που ξεκινάει και το οποίο προβλέπει πλήρη τσιμεντοποίηση περισσότερων από 800μέτρων του οριοθετημένου υγροτόπου της εκβολής.
Το παράκτιο έλος Μαρικών σε απειλή από αντλιοστάσιο αποχέτευσης
Παράκτιο έλος Μπρεξίζας
Ο οριοθετημένος υγρότοπος επί σειρά ετών είχε μετατραπεί από το Δήμο Ν.Μάκρης-Μαραθώνα σε χώρο απόθεσης μπάζων και ογκωδών απορριμμάτων. Συνυπεύθυνο ήταν το Υπουργείο Περιβάλλοντος που καθυστερεί εδώ και 9 χρόνια την ολοκλήρωση της οριοθέτησης και αποκατάστασης των υγροτόπων, ενώ δεν εφαρμόζει καν τα μέτρα προστασίας που επιβάλλονται μέχρι την ολοκλήρωση της οριοθέτησής τους (ν.4277/2014, 4559/2018).
Και σα να μην έφτανε αυτό, αλλά τον Φεβρουάριο του 2022 μπουλντόζες αποψίλωσαν όλη την υδρόφιλη βλάστηση υπό το πρόσχημα του....καθαρισμού.
Εσωτερικό έλος Λουτρού Σπάτων
Ο υγρότοπος το Σεπτέμβριο του 2021επιχωματώθηκε όπως φαίνεται στη φωτογραφία. Η επιχωμάτωση, πλάτους περίπου 8 μέτρων, έχει καταστρέψει μεγάλο τμήμα της υγροτοπικής βλάστησης και έχει δημιουργήσει ανάχωμα που διακόπτει τη συνέχεια του υγροτόπου.
Παράνομη επιχωμάτωση στο εσωτερικό Έλος Λουτρού
Η καταστροφή των υγροτόπων της Αν. Αττικής απειλεί το περιβάλλον και την ποιότητα νερού ολόκληρης της Αττικής και εκθέτει τη χώρα μας σε νέα πρόστιμα από την Ευρώπη
Με αυτή τη μελετημένη μεθόδευση, η Ελλάδα συρρικνώνει, υποβαθμίζει και αφανίζει σταδιακά τους τελευταίους υγροτόπους της Ανατολικής Αττικής. Έτσι στο επόμενο στάδιο της οριοθέτησης οι υγρότοποι θα βρεθούν ξεκοιλιασμένοι, με τετελεσμένες, μη αναστρέψιμες παρεμβάσεις. Ίσως η κυβέρνηση να προσδοκά στην εξαίρεση αυτών των τμημάτων από την οριοθέτηση ώστε να απελευθερωθούν προς «αξιοποίηση». Όμως δε θα είναι έτσι, γιατί θα υποχρεωθεί στην αποκατάστασή τους, άρα και στο γκρέμισμα της όποιας κατασκευής έχει χτιστεί μετά την έναρξη της διαδικασίας οριοθέτησής τους που έγινε με την καταγραφή της λίστας των υγροτόπων από τη μελέτη του ΕΚΒΥ.
Έτσι η χώρα μας κοροϊδεύει τους πολίτες ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αθετώντας τις δεσμεύσεις της απέναντι τους.
Το Υπουργείο Περιβάλλοντος οφείλει να ολοκληρώσει άμεσα τις οριοθετήσεις και αποκαταστάσεις των υγροτόπων και μέχρι την ολοκλήρωση των οριοθετήσεων να εφαρμόσει τη νομοθεσία (ν.4277/2014) που απαγορεύει ρητά κάθε ενέργεια που τους συρρικνώνει και τους υποβαθμίζει οικολογικά. Αν δεν το πράξει ως οφείλει, ο ελληνικός λαός θα βρεθεί να πληρώνει πάλι πρόστιμα. Το μεγαλύτερο πρόστιμο όμως δε θα είναι το οικονομικό που θα επιβληθεί στη χώρα, αλλά το αρνητικό περιβαλλοντικό αποτύπωμα όλων αυτών των καταστροφικών παρεμβάσεων, που θα έχει συνέπειες στην επάρκεια και ποιότητα πόσιμου νερού στην Αττική, στην προστασία από πλημμύρες, στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής και στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και του κύκλου της ζωής.
Όλα αυτά πρέπει να γίνουν χθες!
Η καλή είδηση της μέρας. Λίγες ώρες πριν, (2/2/2023 και ώρα περίπου 13:00) με απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, απορρίφθηκε άλλη μία SLAPP αγωγή. Μία αγωγή που είχε σκοπό τη φίμωση των ελεύθερων φωνών, πολιτών και δημοσιογράφων. Πρόκειται για την αγωγή της εταιρείας αιολικών «WRE ΕΛΛΑΣ» κατά της «Εφ.Συν.» και του δημοσιογράφου της εφημερίδας Τάσου Σαραντή. Η αγωγή της «WRE ΕΛΛΑΣ» κατατέθηκε στις 23/6/2020 για ρεπορτάζ του δημοσιογράφου με τον τίτλο «Οι ανεμογεννήτριες “γεννούν” βιομηχανία διώξεων» που δημοσιεύτηκε στις 29/12/2019 και εκδικάστηκε στις 10/2/20022.
Με την αγωγή της η εταιρεία αξίωνε το ποσό των 225.000 ευρώ από την εφημερίδα και τον δημοσιογράφο, μεταξύ άλλων, για δήθεν «δημοσίευση ψευδών, συκοφαντικών και προσβλητικών για την εταιρεία ισχυρισμών» που προσβάλλουν «βάναυσα το νομικό πρόσωπο της εταιρείας και θίγοντας ευθέως την επιχειρηματική δραστηριοποίησή της»*. Η εταιρεία κατηγόρησε τον συντάκτη και την εφημερίδα μας ότι παροτρύναμε «επί της ουσίας τους πολίτες να παραβιάζουν και να μη σέβονται τις δικαστικές αποφάσεις, παρακινώντας τους σε κινητοποιήσεις παρεμπόδισης της νόμιμης λειτουργίας της […] στο πλαίσιο ενός γενικότερου ενορχηστρωμένου σχεδίου».
Επιπρόσθετα, σε μια πρωτοφανή κίνηση, η εταιρεία απέστειλε στη συνέχεια ηλεκτρονικό εξώδικο προς την ΕΣΗΕΑ επειδή το συνδικαλιστικό σωματείο των δημοσιογράφων της Αθήνας και του Πειραιά εξέδωσε ανακοίνωση συμπαράστασης (29/122021), εν όψει της εκδίκασης της αγωγής, με την οποία ζητούσε «να σταματήσει επιτέλους η βιομηχανία διώξεων κατά δημοσιογράφων και ΜΜΕ». Στο εξώδικό της η «WRE ΕΛΛΑΣ», μεταξύ άλλων, κατηγόρησε την ΕΣΗΕΑ ότι επιχειρεί να εξυπηρετήσει συμφέροντα και για άσκηση επιρροής στην ελληνική Δικαιοσύνη «διά της δημιουργίας “πολεμικού” κλίματος» (2/2/2022). Και αξίωνε να ανακαλέσει την ανακοίνωση-απόφασή της, προειδοποιώντας ότι εάν δεν το πράξει, θα ασκήσει κάθε εκ του νόμου προβλεπόμενο ένδικο μέσο εναντίον της. Η ΕΣΗΕΑ δεν υπέκυψε στις απειλές της εταιρείας.
Η γνωστοποίηση της αγωγής είχε προκαλέσει ένα μεγάλο κύμα συμπαράστασης προς την «Εφ.Συν.» και τον δημοσιογράφο Τ. Σαραντή ενάντια στην απόπειρα φίμωσης από την εταιρεία, από δημάρχους, αυτοδιοικητικές παρατάξεις, περιβαλλοντικές οργανώσεις, περιβαλλοντικά κινήματα και κινήματα πολιτών. («Κύμα συμπαράστασης για την αγωγή των 225.000 €», 5/2/2022, «Συμπαράσταση στην “Εφ.Συν.”», 15/2/2022, «Δεν θα περάσει η απόπειρα φίμωσης!», 9/2/2022). Η άσκηση της αγωγής είχε καταδικαστεί και από ευρωπαϊκούς οργανισμούς δημοσιογράφων.
Η αγωγή της εταιρείας «WRE ΕΛΛΑΣ» αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση αγωγής SLAPP (στρατηγικές αγωγές κατά της συμμετοχής του κοινού). Ο όρος αναφέρεται στις αβάσιμες μηνύσεις ή αγωγές που κατατίθενται από ισχυρά πρόσωπα ή εταιρείες ενάντια σε πολίτες, οργανισμούς και δημοσιογράφους που εκφράζουν κριτική σχετικά με ζήτημα δημόσιου ενδιαφέροντος. Ο στόχος είναι ο εκφοβισμός όσων ασκούν κριτική μέσω της ηθικής και οικονομικής εξουθένωσής τους. Οι αγωγές τύπου SLAPP έχουν βρεθεί πρόσφατα στο επίκεντρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία κατέθεσε πρόταση για Οδηγία που θα τις αποτρέπει, με την επισήμανση πως εντός 18 μηνών τα κράτη-μέλη οφείλουν να ενσωματώσουν τις αλλαγές στη νομοθεσία τους.
Σε πρόσφατο ψήφισμά του το Γενικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) «καταδικάζει τις πρακτικές των αγωγών και απαιτεί την άμεση λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων για τη διασφάλιση της απρόσκοπτης διεξαγωγής του δημοσιογραφικού έργου, με ειδική μέριμνα για τις επιχειρήσεις που έχουν κλείσει, αφήνοντας τους συναδέλφους δημοσιογράφους να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες τέτοιων αβάσιμων και καταχρηστικών αγωγών».
Πηγή: ΕΦΣΥΝ
*Στην Attica Voice είχαμε αντιμετωπίσει μία ίδια περίπτωση η οποία έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας στους διώκτες μας, δια χειρός και δια πνεύματος Εισαγγελέα
Παγκόσμια μέρα υγροτόπων σήμερα. Όλος ο κόσμος ευαισθητοποιείται και γιορτάζει για τις ενέργειες του που αποσκοπούν στην προστασία των πολύτιμων αυτών, φυσικών αποθεμάτων. Την προστασία του και όπου αυτοί καταστράφηκαν, προωθείται η επανίδρυση τους. Στις πολιτισμένες χώρες μόνο.
Είναι ώρα για την αποκατάσταση των υγροτόπων, λένε σε όλον τον κόσμο. Την ίδια ώρα η ΕΥΔΑΠ καταστρέφει θεσμοθετημένο υγρότοπο στη Ραφήνα με την υποστήριξη και προτροπή του ίδιου του δήμου
Όλος ο κόσμος γιορτάζει και ευαισθητοποιείται γιατί:
Όλος ο κόσμος γιορτάζει; Όχι! Σε μία γωνιά του χάρτη, μία μικρή χώρα η Ελλάδα και πιο πολύ ένα μικρό χωριό, ακόμα αντιστέκονται. Καταστρέφουν τους υγροτόπους τους, μπαζώνουν τα ρέματα και τσιμεντοστρώνουν κοίτες και εκβολές.
Το ημερολόγιο της Ραφήνας δεν έχει παγκόσμια μέρα υγροτόπων. Δεν έχει 2 Φεβρουαρίου Έχει όμως άλλες 364 μέρες εορτής για νέους Χώρους Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων, για Μονάδες Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων πάνω σε ρέματα και δίπλα σε Σταθμούς Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων. Δίπλα στο ποτάμι που θα εκβάλλει την υπερχείλιση του και ένα Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων και επεκτάσεις βιομηχανικών εγκαταστάσεων δίπλα σε σπίτια. Και όλα κάτω από το βουνό που καίγεται κάθε λίγο και λιγάκι και αντιστέκεται και πάει ο δήμαρχος που «αγαπά τη φύση» και βάζει τις ορδές και ποδοπατούν τον σπόρο που αναβλαστάνει. Για να μη προλάβει να αναγεννηθεί η Φύση. Για να βάλει ο «οικολόγος» και οι ΜΚΟ του τα δικά τους, αφού εκείνος «ξέρει καλύτερα απ’ όλους και από τη Φύση την ίδια ακόμη»
Αυτές ΔΕΝ είναι παγκόσμιες μέρες για τη Ραφήνα της …. τσιμεντένιας «ανάπτυξης»
Στην Attica Voice δεν πανηγυρίζουμε καμία παγκόσμια μέρα υγροτόπων. Αυτή τη μέρα θρηνούμε Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες του αφανισμού των υγροτόπων της περιοχής μας και επιπλέον δεν φαίνεται να υπάρχει προοπτική σωτηρίας, αφού ούτε οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ούτε οι εξουσίες θέλουν να σώσουν τα φυσικά αποθέματα.
ΥΓ: Το παρόν γράφτηκε για την παγκόσμια μέρα υγροτόπων, ημέρα που στον τόπο που μένουμε δεν υπάρχει. Ο κόσμος όμως δεν είναι οι μικροί και ασήμαντοι που δεν λένε να καταλάβουν τι έγκλημα κάνουν ή οι άλλοι, εκείνοι που εξαρτώνται από τους πρώτους και γίνονται χειροκροτητές τους σε κάθε έγκλημα που σχεδιάζουν και εκτελούν. Ο κόσμος φαίνεται να αλλάζει. Σιγά σιγά, αλλά αλλάζει. Ας ελπίσουμε να αλλάξει πριν να είναι πολύ αργά.
Το παρόν αφιερώνεται σε εκείνες και εκείνους που εξακολουθούν να αγωνίζονται αληθινά για τη σωτηρία των φυσικών αποθεμάτων και επιμένουν. Παρά τις απογοητεύσεις και παρά τις πίκρες. Άλλωστε το λέμε και στο μότο μας πως "Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό. Και από τους θεατές περιμένουμε τουλάχιστον να ντρέπονται"
Η δημοσίευση διηγημάτων συνεργατών αλλά και των ίδιων των συντακτών της Attica Voice συνεχίζεται. Από τους φίλους και συνεργάτες, μετά τον Αλέξανδρο Κροκιδά και τη Γκέλυ Τουλή, μία άλλη φίλη, η Λουΐζα Αμιντέι, δημοσιεύει το ολοκαίνουργιο διήγημα της, "Δεν μ’ αρέσουν οι φαρφάλες (La Terre Tremblante)".
Την ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη της και σας το παρουσιάζουμε.
Δεν μ’ αρέσουν οι φαρφάλλες (La Terre Tremblante)
Της είπα, «Σήμερα θα φτιάξω φαρφάλες με κρέμα γάλακτος, μπέικον, σκόρδο, μέλι, λίγη μουστάρδα ντιζόν, κατσικίσιο τυρί (γαλλικό βέβαια, όχι ελληνικό) και ίσως, ίσως τις σβήσω με λίγο ρούμι ρον μπαρσελό. Ισως βάλω και κάτι άλλο. Δεν ξέρω. Ποτέ δεν ξέρω από πριν όταν φτιάχνω καρμπονάρα που δεν είναι βέβαια καρμπονάρα. Είναι αυτό που είναι. Άμα θες βρες εσύ ένα όνομα που είσαι καλή με τις λέξεις. Πες μου όμως αν έχεις πρόβλημα με κάποιο από τα υλικά αυτά».
Με κοίταξε τρυφερά και σκληρά μαζί. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Δεν κατάλαβα ποτέ πώς είναι δυνατόν να κοιτάς κάποιον τρυφερά και σκληρά μαζί. Όπως δεν κατάλαβα ποτέ πώς η γάτα του Σρέντιγκερ μπορεί να είναι και νεκρή και ζωντανή ταυτόχρονα.
«Μου αρέσουν όλα», μου είπε, «αλλά δεν μ' αρέσουν οι φαρφάλες».
«Μα δεν κάνει διαφορά», απάντησα με την απόλυτη σιγουριά και την αδυσώπητη ανυπομονησία του παιδιού που υπερασπίζεται την αλήθεια του. Και το ψέμα του. «Όλα τα ζυμαρικά ίδια είναι», συνέχισα, «είτε είναι φουσίλι, λιγκουΐνι, σπαγγέτι. Μόνο το σχήμα αλλάζει και το όνομα. Το όνομα φαρφάλες το βρήκα διασκεδαστικό. Έχει κάτι από τρέλα. Ίσως και κάτι από τον φαλλό. Σκέφτομαι ότι είναι κάποιος παράξενος και προκλητικός ερωτικός χορός που χόρευαν στη κομέντια ντελ άρτε. Άκου. Μια νιόπαντρη πηγαίνει βόλτα α λα μπρατσέτα με τον άντρα της. Αυτή είναι ψηλή, με μακριά αλογίσια πόδια και καπούλια, πολύ όμορφη, μέσα στην κάβλα. Αυτός είναι κοντός, γεροδεμένος και κάπως σκοτεινός. Ανησυχεί για την ομορφιά της. Τον τρομάζει. Δεν έλεγε ο Ρίλκε στις ελεγείες του Ντουίνο "Γιατί η ομορφιά δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αρχή του τρομερού, που μόλις μπορούμε ν’ αντέξουμε και νιώθουμε τέτοιο δέος επειδή έτσι στην ψύχρα περιφρονεί να μας συντρίψει. Κάθε άγγελος είναι τρομερός.”; Το ‘λεγε. Κάτι ήξερε. Αν το θες και στα Γερμανικά, το ‘χω μάθει απέξω. "Denn das Schöne ist nichts als des Schrecklichen Anfang, den wir noch grade ertragen, und wir bewundern es so, weil es gelassen verschmäht, uns zu zerstören. Ein jeder Engel ist schrecklich."
Τέλος πάντων, φτάνουν σε μια πλατεία που έχει μαζευτεί κόσμος και παρακολουθεί έναν χορευτή που επιδεικνύει διάφορες χορευτικές φιγούρες κάνοντας πως χορεύει με μια γυναίκα. Δίπλα του μια γυναίκα, τη λένε Ιζαμπέλα, παίζει λαούτο. Μετά από κάθε φιγούρα ο χορευτής κάνει μια ελαφριά υπόκλιση και προσκαλεί κάποια γυναίκα να της μάθει τα βήματα. Αυτό είναι το σενάριο. Συνήθως γίνεται χαμός και ο χορευτής καταλήγει να ξυλοκοπιέται άγρια από τον ζηλιάρη άντρα της γυναίκας που δέχεται την πρόσκληση, ενίοτε υποβοηθούμενος κι από άλλους εξαγριωμένους αλληλέγγυους παρευρισκόμενους. Μπορείς να φανταστείς ότι το ίδιο έγινε και με τη νιόπαντρη.
Στην κομέντια ντελ άρτε δεν υπάρχουν εκπλήξεις. Κι αυτή είναι η φαρφάλα. Αυστηρά μιλώντας όπως καταλαβαίνεις δεν αναφέρεται μόνο στον χορό αλλά σε όλο το σενάριο συμπεριλαμβανομένου φυσικά και του ξυλοκοπήματος του χορευτή με παραλλαγές στο ίδιο θέμα, π.χ. κάποιες φορές οι παρευρισκόμενοι γελάνε με τον ζηλιάρη σύζυγο, τον κοροϊδεύουν και του πετάνε διάφορα καθώς αυτός προσπαθεί να ξυλοκοπήσει τον χορευτή κι ο τελευταίος βρίσκει ευκαιρία να την κάνει. Πάντως ναι, το σχήμα τους είναι βαρετό, θυμίζει παπιγιόν ή πεταλούδες και οκ ναι σημαίνει πεταλούδες στα Ιταλικά και οι φαρφάλες δεν έχουν καμία σχέση με την κομέντια ντελ άρτε αλλά δεν με ενδιαφέρει. Τι έχει σχέση με τι, το αποφασίζω εγώ».
Με άκουσε υπομονετικά και κάπως απειλητικά χωρίς να με διακόψει και όταν τελείωσα το παραλήρημα μου για την κομέντια ντελ άρτε, μου είπε ήσυχα, «Ερωτά μου, ακούγεται ιδιαίτερα διασκεδαστικό όλο αυτό, κι αναρωτιέμαι αν εσύ θα χτύπαγες τον χορευτή, αλλά δεν μ' αρέσουν οι φαρφάλες ό,τι και να σημαίνουν. Οπότε σε παρακαλώ χρησιμοποίησε ό,τι άλλο ζυμαρικό θέλεις, αλλά όχι φαρφάλες».
Δεν είπα τίποτα. Τίποτα, τρόπος του λέγειν. Μόνο αυτό ξεστόμισα, «ΟΚ, άσε με τώρα γιατί δεν θέλω κανέναν στην κουζίνα όταν μαγειρεύω. Τό ‘ξερες ότι ο Μικελάντζελο δεν άφηνε κανέναν να δει τι ζωγράφιζε όταν έκανε την Καπέλα Σιστίνα; Ούτε τον ίδιο τον Πάπα Ιούλιο τον Δεύτερο, ο οποίος βέβαια του είχε αναθέσει τη δουλειά και ο οποίος ερχόταν συχνά πυκνά να δει πώς πάει το έργο. Το ίδιο έκανε και ο αγαπημένος μου Ποντόρμο όταν ζωγράφιζε την Αποκαθήλωση στο παρεκκλήσι Καπέλα Καπόνι στην εκκλησία Σάντα Φελιτσιτά στην Φλωρεντία. Είχε βάλει ένα τεράστιο παραβάν και δεν άφηνε κανέναν να ρίξει μια ματιά, μέχρι να τελειώσει. Κάπως έτσι. Δεν θέλω κανένας να βλέπει τι φτιάχνω στην κουζίνα. Όταν είναι έτοιμο, θα το δεις, θα το γευτείς, θα το μυρίσεις. Βάλε ένα ρουμάκι, πάρε ό,τι θες από την κουζίνα και φύγε.
Το έκανε με αργές κινήσεις. Πριν φύγει, έσκυψε με φίλησε στον λαιμό, έβαλε το χέρι της στον πούτσο μου χωρίς ν' ανοίξει το φερμουάρ του μπλουτζίν και τον έσφιξε. Ανατρίχιασα. Ο τρόπος που το ‘κανε, μου φάνηκε σαν μια τρομερή προειδοποίηση. Κάθε άγγελος είναι τρομερός.
Η performance art που δεν μεταφράζεται κομψά στα ελληνικά, έχει τις ρίζες της στους φουτουριστές και στους ντανταϊστές. Τις δεκαετίες του 60 και 70 ήταν πολύ της μόδας, με διάφορες γνωστές φιγούρες να κυριαρχούν στον χώρο, όπως ο Γιόσεφ Μπόις και ο δικός μας ο Γιάννης Κουνέλλης. Η περφόρμανς του πρώτου με τον νεκρό λαγό (ή κουνέλι, ποτέ δεν έμαθα την διαφορά) με διασκέδαζε ιδιαίτερα. Το 1965 στο "Πώς να εξηγήσεις πίνακες σε έναν νεκρό λαγό", πασάλειψε τη μούρη του με μέλι και χρυσά φύλλα και καθισμένος με ένα νεκρό λαγό στην αγκαλιά του, εξηγούσε στο νεκρό λαγό τι σημαίνουν οι εικόνες, κάτι σαν διάλεξη ιστορίας της τέχνης ας πούμε. Ένας άλλος, ο Υβ Κλάιν λίγο νωρίτερα, το 1960, σκηνοθέτησε με τη βοήθεια ενός φωτογράφου "Το Πήδημα στο Κενό" Le Saut dans le Vide (Leap into the Void) στην Rue Gentil-Bernard, Fontenay-aux-Roses. Η φωτογραφία που σώζεται δείχνει τον Υβ να πηδάει από ένα μπαλκόνι με τα χέρια ανοιχτά σαν να ‘χε πάρει LSD, που μπορεί και να ‘χε πάρει. Η αγαπημένη μου περφόρμανς πάντως, εκτός από όταν ο Οιδίποδας αυτοτυφλώθηκε με ένα μυτερό σουβλί, ήταν αυτό που έκανε ο Άρθουρ Κραβάν το 1916 όταν προκάλεσε δημόσια έναν πρώην παγκόσμιο πρωταθλητή του μποξ σε αγώνα. Λατρεμένος των ντανταϊστών ο Αρθουρ, ισχυριζόταν ότι ήταν εγγονός του Όσκαρ Γουάιλντ, κριτικός τέχνης, ποιητής, μποξέρ, μουσικός, ό,τι τον κάβλωνε. Κι αυτό περίπου 70 χρόνια πριν η υπόθεση της ρευστότητας / κατασκευής της ταυτότητας έγινε ψωμοτύρι ή καραμέλα στον μεταμοντερνισμό. Ο Άρθουρ μεταμορφωνόταν σε ό,τι γούσταρε, ό,τι τον κάβλωνε. Πάντως μποξέρ δεν ήταν. Αφίσες τυπώθηκαν και τοιχοκολλήθηκαν σε διάφορα σημεία της πόλης κι ο αγώνας έγινε τελικά στην Μπαρσελόνα. Ο επαγγελματίας νέγρος (νέγρος με τους όρους της εποχής) μποξέρ ήταν ο Τζακ Τζόνσον ο οποίος είχε φύγει από την Αμερική γιατί τον κυνηγούσαν να τον πιάσουν επειδή υποτίθεται είχε παραβιάσει τον Νόμο του Μαν (Mann Act). Με δυο λόγια, ήταν μαύρος και είχε σχέσεις με λευκές. Αυτό δεν θα του το συγχωρούσαν ποτέ. Τέλος πάντων, όπως ήταν αναμενόμενο, ο Τζακ ψιλοσάπισε στο ξύλο τον εξωφρενικό και εκκεντρικό ντανταϊστή και πληρώθηκε ένα αξιοπρεπές μεροκάματο που του είχαν υποσχεθεί. Πέθανε τελικά τον θάνατο της η περφορμανς αρτ και οι σύγχρονες απόπειρες να την αναβιώσουν είναι αφόρητα βαρετές και προβλέψιμες όσο και οι φαρφάλες μετά από δέκα λεπτά βρασίματος.
Το μυστικό ίσως δεν είναι στο αντικείμενο αλλά στον τρόπο που το παρουσιάζεις, χτίζοντας όλο το σασπένς που περιβάλλει την παρουσίαση. Το ίδιο φαίνεται να ισχύει τόσο για το πέος όσο και το πορσελάνινο ουρητήριο του Μαρσέλ Ντυσαν. Όμως όσον αφορά το πρώτο, αν είναι μικρό, δεν πα’ να το πασπαλίσεις με χρυσόσκονη είκοσι-τεσσάρων καρατίων, ή -ίσως ακόμα καλύτερα καλύτερα- να το καλύψεις με βρώσιμα φύλλα χρυσού, να το αλείψεις με την πιο θεσπέσια υγρή σοκολάτα με ρούμι ρον μπαρσελό, ό,τι και να κάνεις, όπως και να το παρουσιάσεις, θα παραμείνει ανελέητα μικρό. Μήπως αυτή δεν ήταν εξάλλου και η διαφορά ανάμεσα στις φεμινίστριες και τις μετα-φεμινίστριες; Οι μεν έλεγαν ότι το μέγεθος του πέους, δεν έχει σημασία μιας και είναι μια ηλίθια φαντασίωση εξουσίας των αντρών και όχι των γυναικών. Οι γυναίκες, διακήρυσσαν με πάθος οι φεμινίστριες, δεν ενδιαφέρονται για μεγάλα πέη, αλλά για σεβασμό, ισοτιμία κλπ. Οι δε έλεγαν ότι το μέγεθος έχει τεράστια σημασία και είναι απόλυτα δόκιμη φαντασίωση των γυναικών, όσων τέλος πάντων γουστάρουν τα πέη, και ως τέτοια την διεκδικούν χωρίς να απολογούνται σε κανέναν, ούτε στις αδερφές τους τις φεμινίστριες και δεν επιτρέπουν σε κανέναν να αποφασίσουν για τις ηδονές τους. Θα με βόλευε και ανακούφιζε αφάνταστα ναι, να είμαι φεμινιστής, αλλά είμαι ανυποχώρητος μετα-φεμινιστής, όσο σκληρή κι αν είναι η μοίρα μου.
Οι φαρφάλες μου ήταν έτοιμες. Έβαλα όσα υλικά είχα πει αλλά πρόσθεσα και τζίντζερ, φασκόμηλο, ταμπάσκο, μανιτάρια, τριμμένο τυρί και μπόλικο ρον μπαρσελό. Το τελευταίο το είχα ανακοινώσει ήδη. Τις περίχυσα με την κρεμώδη σάλτσα, ταρακούνησα τη κατσαρόλα καλά για να πάει παντού, σέρβιρα σε δυο πιάτα και τα πήγα στο τραπέζι στην αυλή. Η αγάπη μου δούλευε μέσα, στο κομπιούτερ της ακούγοντας μουσική. Πάντα άκουγε μουσική όταν δούλευε. Εγώ δεν μπορούσα ποτέ να το κάνω αυτό. Η μουσική είχε πάντα μια παράξενη επίδραση πάνω μου. Με αποσυντόνιζε, με κυριαρχούσε, δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, με έπιαναν τα κλάματα πολλές φορές. Ο καθένας με τα βίτσια του.
Έσκυψα και την φίλησα στον λαιμό και της είπα, «Έλα, έχω σερβίρει έξω. Μη πάει καμιά γάτα στα πιάτα και μεθύσει από το ρούμι. Έλα».
Σηκώθηκε και ήρθε έξω με αργούς διασκελισμούς. Έτσι περπατούσε πάντα, ακόμα κι όταν βιαζόταν. Κάθισε μπροστά στο πιάτο της και το κοίταξε εξεταστικά για λίγο. Με ένα πιρούνι έσκαψε λίγο κάτω από τη σάλτσα που κάλυπτε τις φαρφάλες. Πήρε το πιάτο, σηκώθηκε χωρίς να πει κουβέντα και πήγε μέσα στη κουζίνα. Εγώ έμεινα εκεί. Ακίνητος, κάτι σαν υπνωτισμένος.
Μετά από λίγο σηκώθηκα και την ακολούθησα στη κουζίνα. Στάθηκα στην πόρτα και κοίταζα. Φρενιτικά αλλά χωρίς να βιάζεται έγραφε με ένα χοντρό μαύρο μαρκαδόρο στους τοίχους «δεν μ’ αρέσουν οι φαρφάλες». Κοίταζα χωρίς να μιλάω. Συνέχισε να γράφει. Σκέφτηκα να μετρήσω πόσες φορές το είχε γράψει. Δεν το έκανα. Είναι σαν να προσπαθείς να μετρήσεις τα άστρα. Παρατήρησα μόνο ότι υπήρχε μια παραλλαγή στο «δεν μ’ αρέσουν οι φαρφάλες». Κάπου έγραφε «δεν μ’ αρέσουν οι φαρφάλες μαλάκα». Κάποιες ήταν υπογραμμισμένες με μπόλικη κέτσαπ που έσταζε σαν σε ταινία του Ταραντίνο. Δεν ξέρω πόσος χρόνος πέρασε. Κάποια στιγμή σταμάτησε. Ίσως είχε κουραστεί το χέρι της, ίσως δεν υπήρχε άλλος χώρος να γράψει. Με προσπέρασε ήσυχα και πήγε μέσα στο δωμάτιο.
Περίμενα εκεί. Όρθιος. Επέστρεψε με δυο προφυλακτικά. Τα άνοιξε, τα τράβηξε να τεντώσουν. Πήρε ένα κουτάλι κι άρχισε να τα γεμίζει ένα-ένα με φαρφάλες και σάλτσα από την κατσαρόλα. Όταν γέμισε το πρώτο, το έδεσε και μου το έδωσε. «Πάρε μαλάκα», μου είπε, «και φάτες από δω». Το πήρα. Ήταν βαρύ για προφυλακτικό σκέφτηκα αυτόματα. Σαν να είχε χύσει μέσα ένας γίγαντας έξι μέτρα ψηλός. Ίσως και παραπάνω. Γέμισε και το δεύτερο και βγήκε έξω στην αυλή.
Την ακολούθησα μετά από λίγο. Το είχε κρεμάσει από το κλαδί ενός πεύκου. Τροφή για τα πουλιά σκέφτηκα. Ξαναμπήκε στο σπίτι και έκλεισε την πόρτα. Κάθισα εξουθενωμένος στο τραπέζι. Τα δύο πιάτα ακόμα εκεί. Άρχισα να καπνίζω και να πίνω ρούμι. Δεν ξέρω πόσος χρόνος πέρασε. Ίσως μισή ώρα. Ίσως παραπάνω. Σε λίγο άνοιξε η πόρτα και βγήκε. Κρατούσε μαύρες σακούλες των σκουπιδιών στα χέρια της. Τις άφησε στην άκρη της αυλής. Μπήκε και βγήκε τρεις τέσσερις φορές ακόμα. Είχε μαζέψει όλα της τα πράγματα, ρούχα, βιβλία, ρούχα, καλλυντικά, κομπιούτερ, οθόνη, ηχεία κι ένα μπεντίρ. Όλα σε σακούλες και δυο βαλίτσες. Στάθηκε μετά και πήρε τηλέφωνο. Η φωνή της ήσυχη. Ναι, είκοσι λεπτά είναι εντάξει. Περιστέρι. Ναι.
Όταν ήρθε το ταξί, βοήθησα να βάλουν τα πράγματα στο πορτ μπαγκάζ.
Η γη άρχισε να τρέμει. Δεν έχει σταματήσει να τρέμει εδώ και δυο χρόνια.
©Λουίζα Αμιντέι
Ιανουάριος 2023
Το διήγημα διατίθεται και σε PDF για εκτύπωση ή ανάγνωση ως e-book
Το 2011 αν και παλεύαμε να εναρμονιστούμε με τις κοινοτικές οδηγίες για το περιβάλλον, ήδη από το 1995, σχετικά με το κλείσιμο και την αποκατάσταση των Χώρων Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων, πανηγυρίζαμε γιατί μετά από 16 χρόνια είχαμε κλείσει 141 ΧΑΔΑ και μας έμεναν ακόμη 108!! Και πιστεύαμε οι αφελείς πως ήμαστε κοντά στην εποχή που δεν θα υπήρχαν πια τέτοιοι χώροι.
Σποραδικά εμφανίζονταν σωροί μπάζων και απορριμμάτων σε χώρους ευθύνης των δήμων αλλά οι δήμαρχοι κάνοντας τα "κοροϊδα" έκλαιγαν on camera "για τους ασυνείδητους που πήγαν και πέταξαν τα μπάζα τους". Μέχρι εκεί. Πολύ κλάμα αλλά καμία κουβέντα για την υποχρέωση τους να τα μαζέψουν. Βέβαια υπήρξαν και χώροι που τα μπάζα τα "άφηναν" εργολάβοι, οπότε οι δήμαρχοι απέφευγαν και το αρχικό, υποκριτικό τους κλάμα. Ο παραπάνω σύνδεσμος είναι σχετικός.
Στις 24/1/2023, το δημοτικό συμβούλιο της Ραφήνας αποφάσισε ΟΜΟΦΩΝΑ με τον πιο επίσημο τρόπο την ίδρυση ενός νέου ΧΑΔΑ στη Ζώνη Αστικού Αναδασμού, σε έκταση παραχωρημένη στον Αυτόνομο Οικοδομικό Οργανισμό Αξιωματικών (ΑΟΟΑ), δίπλα στο Πικέρμι. Η επίσημη αιτιολογία είναι η συγκέντρωση και διαχείριση (θρυμματισμός;) των καμένων της πυρκαγιάς της 19/20 Ιουλίου 2022 που έκαψε το Ντράφι, τη Διώνη, το Πανόραμα Παλλήνης, την Ανθούσα και άλλα μέρη του ανατολικού Πεντελικού. "Διαχείριση" χωρίς κανόνες. Χωρίς πρωτόκολλα για την ποιότητα των διαχειριζομένων υλίκών, τον τρόπο διαχείρισης και τη διάθεση τους.
Γράφοντας τα παραπάνω, βλέπουμε τον δήμαρχο που δουλεύει στο σκοτάδι, χωρίς αντίλογο, να αναπηδά από την καρέκλα του και να φωνάζει: "Όλα θα γίνουν με προδιαγραφές και κανόνες" Και δεν θα το αμφισβητούσαμε αν δεν διαβάζαμε στο συνημμένο στη σχετική απόφαση του -ως συνήθως κρυφού- δημοτικού συμβουλίου, την ακόλουθη παράγραφο
Τι θέλει να πει ο ποιητής δήμαρχος και η συντάκτρια του σχετικού; Τι εννοεί με τη φράση "εναπόθεση και επεξεργασία της καμένης δασικής ξυλείας αλλά και κάθε άλλης χρήσης που τυχόν προκύψει π.χ. από εναπόθεση μπάζων απορριμμάτων κτλ από οπουδήποτε και αν προέρχονται";
Θέλει να μας πει πως ιδρύει νέο ΧΑΔΑ στον περιοχή; Στην περιοχή που της φόρτωσε Σταθμό Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων, ΚΕΛ, ΚΤΕΟ, Μονάδα Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων και εσχάτως υπόσχεται και ΒΙΟΠΑ;
Στις υγιείς κοινωνίες θα υπήρχε αντίδραση. Αντίδραση από τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής για όλα αυτά που αυτός ο κακός δήμαρχος έχει επισωρεύσει στον τόπο. Και τώρα φέρνει κι άλλα, τα οποία υποτίθεται πως θα σωρευτούν για 6 μήνες!!!.6 μήνες που αν αρχίσουν από σήμερα, θα οριοθετηθούν εντός της αντιπυρικής περιόδου. Αυτός που με την αλαζονική αδιαφορία του έκαψε ή συνετέλεσε στο να καεί, το ανατολικό Πεντελικό 2 φορές ήδη, προετοιμάζει και την τρίτη ή και την τέταρτη καταστροφή. Που θα είναι άλλη μια πυρκαγιά (τι έμεινε άραγε;) και σίγουρα μία καταστροφή με μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στον τόπο και την υγεία των πολιτών. Είτε αυτοί αντιδράσουν στα σχέδια του είτε όχι. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που για κάποιον άγνωστο λόγο, συνεργάζονται μαζί του στην επίτευξη της ολικής καταστροφής. Κάποτε θα αρνηθούν πως συνεργάστηκαν με έναν πολύ κακό δήμαρχο, ποντάροντας στην κοντή μας μνήμη.
Ποιον κοροϊδεύει ο δήμαρχος Ραφήνας; Αυτούς που δέχτηκαν ΜΕΒΑ, ΚΕΛ, ΣΜΑ, ΚΤΕΟ βαρέων οχημάτων σε μικρή απόσταση από τα σπίτια τους;
ΝΑΙ. Αυτούς (ΕΜΑΣ) κοροϊδεύει και φαίνεται πως θα συνεχίσει να το κάνει γιατί απλά μπορεί.
Διαβάστε την απόφαση της 24ης Ιανουαρίου και το συνημμένο της
Του αγίου Τρύφωνα σήμερα. Χρόνια πολλά στους Τρύφωνες και την γειτόνισσα μας την Παλλήνη.
Η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας απαντά στον οχετό ψευδολογιών και προκλητικών συκοφαντιών του δημάρχου Ραφήνας σε μία από τις συνηθισμένες διαδικτυακές εκπομπές του.
Ας δούμε πρώτα τα 5 λεπτά της εκπομπής που ο δήμαρχος Ραφήνας κατάφερε να χωρέσει 22+1 ψέματα, ξεπερνώντας ακόμα και τον εαυτό του και παλαιότερες επιδόσεις του. Τα ψέματα που ρέουν άφθονα, επισημαίνονται με τον χαρακτηριστικό ήχο και απαριθμούνται. Ακολουθεί η σχετική αποδόμηση τους.
Αφού απολαύσαμε το πεντάλεπτο ψεμάτων από πλευράς του δημάρχου Ραφήνας ας ξεκινήσουμε με το βασικό θέμα στο οποίο ο δήμαρχος διαστρεβλώνει εντελώς την πραγματικότητα. Ισχυρίζεται πως η ΚΠΑΜΡΡ θέλει εμμονικά να μη γίνει καμία παρέμβαση στο Μεγάλο Ρέμα. Σωστό ή λάθος; (η λέξη λάθος χρησιμοποιείται για να μη χρησιμοποιήσουμε τον όρο ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ)
Αυτό που λέει ο δήμαρχος είναι λάθος. Η Κίνηση έχει ολοκληρωμένη πρόταση στην οποία έχει εντάξει τους σύγχρονους τρόπους διαχείρισης ρεμάτων που προτείνονται πλέον από μεγάλη μερίδα διεθνών επιστημόνων και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι νέοι τρόποι διαχείρισης διατηρούν και αναβαθμίζουν τόσο τα οικοσυστήματα, όσο και την αντιπλημμυρική προστασία που παρέχουν τα ρέματα και συνίστανται στην κατά το δυνατό επαναφορά των ποταμών στη φυσική τους κατάσταση, εν αντιθέσει με όσα γίνονται στην Ελλάδα.
Η πρόταση ανταποκρίνεται πλήρως στις Ευρωπαϊκές οδηγίες για τη διαχείριση των υδάτων (2000/60/ΕΚ), για τη διαχείριση των πλημμυρών (2007/60/ΕΚ), για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας και των οικοτόπων (92/43/ΕΟΚ).
Τα κύρια σημεία της πρότασης είναι τα εξής:
α) αποκατάσταση της φυσικής κοίτης του ρέματος με απομάκρυνση μπαζωμάτων και καταπατήσεων, με κοινωνικά κριτήρια προστασίας των αδύναμων οικονομικά τμημάτων του πληθυσμού
β) αποκατάσταση και διατήρηση των φυσικών πλημμυρικών πεδίων του ρέματος και των υγροτόπων (Αρίωνος, Πετρεζα και εκβολή) που κάνουν φυσική ανάσχεση των πλημμυρικών παροχών που καταλήγουν στη Ραφήνα, σε αντίθεση με έργα που θα γίνουν που αυξάνουν δραματικά την παροχή στα κατάντη (κατά 92 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο!!!)
γ) έργα ανάσχεσης στις ορεινές υπολεκάνες του ρέματος (Πεντέλη) με φυσικά υλικά, για συγκράτηση του νερού στα ορεινά και όχι για γρήγορη απορροή του στη θάλασσα όπως είναι ο στόχος του έργου που θα γίνει
δ) ανακατασκευή των ανεπαρκών τεχνικών έργων διέλευσης (γέφυρες) που φράζουν την ελεύθερη ροή του νερού
ε) αποκατάσταση των ευπαθών πρανών με διαμόρφωση (όπου απαιτείται) και σταθεροποίηση με φύτευση κατάλληλων ειδών
στ) σωστή οριοθέτηση με διατήρηση όλων των απορροφητικών επιφανειών μέσα στη ζώνη οριοθέτησης και με ελεύθερη ζώνη ασφαλείας 50μ εκατέρωθεν των οριογραμμών, όπως προβλέπει το ΠΔ χρήσεων γης (ΖΟΕ Μεσογείων) για τα ρέματα Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος.
Μία τέτοια λύση δεν εξετάστηκε από τη μελέτη, στόχος της οποίας ήταν μόνο κατ΄όνομα η αντιπλημμυρική προστασία, ενώ πραγματικός στόχος είναι η εξασφάλιση της επέκτασης του λιμανιού, τα «μεγάλα έργα»(αποχέτευση, προαστιακός, Αττική οδός, ΜΕΒΑ κλπ) και το χτίσιμο της πεδιάδας των Σπάτων και όλων των μη δομημένων εκτάσεων που έχουν απομείνει στην Αττική.
Λέει ο δήμαρχος: Οι «οικολόγοι» θέλουν να πνιγεί ο κόσμος εντός ή εκτός σχεδίου, παράνομος ή νόμιμος;
Η Αλήθεια είναι: Φυσικά και όχι.
Ένας από τους λόγους που η Κίνηση έχει αντιταχθεί στο έργο είναι ότι το έργο θα εκθέσει σε μεγαλύτερο κίνδυνο τον πληθυσμό. Το έργο είναι πολύ κάτω των νόμιμων προδιαγραφών (Τ50) και σε περίπτωση μεγάλης πλημμύρας οι καταστροφές που θα προκληθούν θα είναι ανάλογες, ίσως και χειρότερες από της Μάνδρας. Το εγκιβωτισμένο ρέμα έχει απείρως μεγαλύτερους κινδύνους γιατί η πλημμύρα όταν συμβεί καθίσταται ανεξέλεγκτη. Το έργο θα κατευθύνει όλο το νερό προς τη Ραφήνα, χωρίς την ανάσχεση που προσφέρουν οι «προς κατάργηση» πλημμυρικές ζώνες, η ταχύτητα του νερού θα είναι πολύ μεγαλύτερη (κατά 92 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο!), χωρίς την καθυστέρηση που προκαλεί η φυσική βλάστηση και οι φυσικοί μαιανδρισμοί που θα εξαφανιστούν με το έργο.
Ίσα ίσα η ολοκληρωμένη πρόταση πολλών επιστημόνων παγκοσμίως την οποία ενστερνίζεται η Κίνηση, μπορεί να εξασφαλίσει ταυτόχρονα αντιπλημμυρική προστασία, αποκατάσταση των οικοσυστημάτων και ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής.
Τυχόν απαλλοτριώσεις που θα χρειαστούν για να μην κινδυνέψει κόσμος, θα πρέπει να γίνουν με αυστηρά εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια ώστε να εξασφαλιστούν οι ευάλωτες οικονομικά ομάδες (εντός ή εκτός σχεδίου, νόμιμα ή παράνομα.
Η αυθαίρετη αύξηση από το δήμαρχο του αριθμού των πλημμυρικών επεισοδίων (που από τρία έγιναν πέντε) και αριθμού των θυμάτων από πλημμύρες (που από ένα το 1977 έγιναν δύο), έχει ένα και μοναδικό στόχο: την τρομοκράτηση των ανθρώπων για να αποδεχθούν αδιαμαρτύρητα το δεύτερο μεγαλύτερο καταστροφικό έργο που ετοιμάζεται για την Ανατ. Αττική μετά την καταστροφή που επιτελείται στον Ερασίνο.
Ατομική ευθύνη και η υποβάθμιση του ρέματος;
Μπορεί ο δήμαρχος να γκρίνιαξε στη συνέντευξη για το πόσο χάλια είναι το ρέμα με μπαζώματα, στενώσεις, παράνομη απόρριψη λυμάτων, αύξηση των νερών του ρέματος από τα νερά της Αττικής οδού, του Ποδονίφτη κλπ (χωρίς φυσικά να μπορεί να το δει ως ένα ζωντανό και πλούσιο οικοσύστημα παρά μόνο σαν «πόλο ντροπής» όπως είπε ο ίδιος!!!), παρέλειψε όμως να πει ότι όλα έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται με ευθύνη του κράτους και της τοπικής/περιφερειακής αυτοδιοίκησης. Με άδειες που έδινε η πολεοδομία για χτίσιμο 10 και 20μέτρα από το ρέμα αγνοώντας το ΠΔ χρήσεων γης ΖΟΕ Μεσογειων, με λύματα που εδώ και χρόνια ο Δήμος ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ να χύνονται στο ρέμα ενώ γνωρίζει ποιοι τα ρίχνουν και με Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων για τα έργα εκτροπής του Ποδονίφτη, αεροδρομίου, αττικής οδού κλπ «καθόλα νόμιμες».
Άλλωστε κανείς δε μας έχει εξηγήσει με ποιο μαγικό τρόπο η τσιμεντοποίηση του ρέματος θα αποτρέψει τα φαινόμενα καταπατήσεων, παράνομης απόρριψης λυμάτων και μπάζων, κουνουπιών και όλων των «στραβών» του ρέματος. Η ίδιοι δε θα διοικούν και πάλι; Γιατί τώρα ισχυρίζονται πως δε μπορούν να τα αποτρέψουν ενώ μετά την τσιμεντοποίηση θα μπορούν;
Τελικά το ρέμα θα τσιμεντοποιηθεί ή θα γίνει πόλος αναψυχής και θα αποκατασταθεί η βιοποικιλότητα, όπως ισχυρίζεται ο δήμαρχος;
Τα στοιχεία της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων λένε ότι από τα 17 χιλιόμετρα συνολικής διευθέτησης, περίπου το 1/3 θα είναι αμιγές τσιμέντο, το 1/3 συνδυασμός τσιμέντου-συρματοκιβωτίων και το 1/3 συρματοκιβώτια. Ειδικά από το γεφυράκι Σκαλαβενίτη μέχρι τη θάλασσα θα γίνει μόνο τσιμέντο. Μάλιστα η τσιμεντένια μάντρα 1,5μέτρου που θα σηκωθεί στα πρανή δε θα επιτρέπει στον περαστικό ούτε καν να βλέπει το ρέμα!
Κι αν νότια του ρέματος μέχρι τη βελανιδιά ισχύσει αυτό που ισχυρίζεται ο δήμαρχος (3μέτρα πεζόδρομος+ 3μέτρα ποδηλατόδρομος+ 3μέτρα φύτευση= 9 μέτρα ελεύθερη ζώνη), από τη βόρεια πλευρά ο Δήμος ετοιμάζεται να επεκτείνει την οδό Ευβοϊκού μέχρι την ΕΚΟ φτιάχνοντας οδικό άξονα προς το λιμάνι για τα φορτηγά, καταπατώντας έτσι άλλον ένα κοινόχρηστο χώρο πρασίνου.
Πόλο αναψυχή πάντως με τσιμέντα και φορτηγά δε το λες.
Ούτε είναι σοβαρό να ισχυρίζεται ο δήμαρχος και οι μελετητές ότι η βιοποικιλότητα που θα εξαφανιστεί κατά την κατασκευή του έργου θα επανέλθει μετά την ολοκλήρωσή του σε ένα τσιμεντωμένο και δίχως βλάστηση ρέμα.
Και θα είναι δίχως βλάστηση σε όλο του το μήκος, ακόμη και στα τμήματα που θα κατασκευαστούν με συρματοκιβώτια γιατί ακόμη και αν κάποιες πόες φυτρώσουν ανάμεσα στις πέτρες, δε μπορούν να υποκαταστήσουν ένα οικοσύστημα με 5 διαφορετικούς τύπους οικοτόπων, απειλούμενα είδη ψαριών και πάνω από 150 είδη σπάνια και μη ορνιθοπανίδας που βρίσκουν καταφύγιο στους οικοτόπους του ρέματος.
Το εργοτάξιο που προσπαθεί ο δήμαρχος να εγκαταστήσει στο κέντρο της Ραφήνας είναι καθόλα νόμιμο;
Αντίθετα. Είναι καθόλα παράνομο. Καταρχήν είναι χωροθετημένο σε περιοχή που καλύπτεται απόν δύο διαφορετικά Προεδρικά Διατάγματα:
α) το ΠΔ χρήσεων γης (ΦΕΚ199/Δ/2003, ΖΟΕ Μεσογείων) που προσδιορίζει την περιοχή δίπλα στο νεκροταφείο στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ως Περιοχή Α (πρασίνου) και επιτρέπει μόνο εγκατάσταση δημόσιων ή δημοτικών καθιστικών
β) του ΠΔ οριοθέτησης ρέματος Ραφήνας (ΦΕΚ498/Δ/2021) που απαγορεύει εργοτάξια, παρκινγκ, κτίρια και επιτρέπει μόνο ήπιες χρήσεις εντός ζώνης οριοθέτησης.
Η διαδικασία επίσης με την οποία ο δήμος προσπάθησε να κάνει απευθείας παραχώρηση δημοτικής έκτασης στην ΙΝΤΡΑΚΑΤ με ανταποδοτικά ανταλλάγματα παρανομίες που θα παραμείνουν στο δήμο μετά την αποχώρηση της ΙΝΤΡΑΚΑΤ, ήταν τελικά ανεπιτυχής αφού ξέσπασαν έντονες αντιδράσεις και προσφυγές από δημοτικούς συμβούλους, συλλόγους και πολίτες. Και ενώ ο δήμος γνωρίζει ότι δίπλα στο νεκροταφείο απαγορεύεται η κατασκευή εργοταξίου, τώρα προσπαθεί με πλάγιους τρόπους να πετύχει το ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα. Ένα εργοτάξιο για τα επόμενα τουλάχιστον 7 χρόνια μέσα σε ζώνη πρασίνου, μέσα σε ζώνη οριοθέτησης, ανάμεσα σε 6 σχολεία, σε άμεση γειτνίαση με οικισμό (Αύρα) και δίπλα στο βασικό οδικό άξονα προς το λιμάνι (οδός Ευβοϊκού)
Είναι αλήθεια ότι οι οικολόγοι ξυλοκόπησαν χειριστή μπουλντόζας της Περιφέρειας;
Το υποτιθέμενο περιστατικό ξυλοδαρμού χειριστή μηχανήματος είχε αναφερθεί από τοπικά μέσα της Ραφήνας τον Οκτώβριο του 2021. Το περιστατικό αναθερμάνθηκε ξανά στην τελευταία συνέντευξη του δημάρχου στο rpn. Σχετική ανάρτηση/καταγγελία είχαμε κάνει από τον Οκτώβρη του 2021, αφού τα δημοσιεύματα φωτογράφιζαν «ως δράστη» την Κίνηση, η οποία ουδεμία ανάμειξη με το περιστατικό είχε.
Όπως όμως είχαμε πληροφορηθεί εκ των υστέρων, το περιστατικό ήταν αντίθετο με την περιγραφή του δημάρχου. Ο ώμος του χειριστή είχε εξαρθωθεί στην προσπάθειά του να ρίξει μπουνιά σε πολίτη που διαμαρτυρήθηκε για την καταστροφή που προκαλούσαν οι μπουλντόζες στο ρέμα. Γι αυτό άλλωστε και δεν υποβλήθηκε ποτέ μήνυση και είχαν γίνει απλώς εκατέρωθεν καταγγελίες στο αστυνομικό τμήμα.
Από τα 22+1 ψέματα η ΚΠΑΜΡΡ θεώρησε σοβαρό να απαντήσει ομαδοποιημένα στα παραπάνω, τα οποία είναι σοβαρότατα και όπως φαίνεται οι πολίτες γνωρίζουν μόνο τα ψέματα που τους έχει σερβίρει επανειλημμένα ο συκοφάντης δήμαρχος. Τα αληθινά στοιχεία, όπως και η σχετική μελέτη είναι διαθέσιμα από την ΚΠΑΜΡΡ για όποιον δημότη αποφασίσει επιτέλους να αποκτήσει ο ίδιος ή η ίδια την πραγματική εικόνα του τι του ετοιμάζουν για το παρόν και για το μέλλον του.
Η έμπειρη στον χώρο της αυτοδιοίκησης και πρώην δημοτική σύμβουλος Ραφήνας - Πικερμίου Αμαλία Τόκα, μας απέστειλε την ακόλουθη επιστολή, στην οποία σχολιάζει την παρωδία τοπικού συμβουλίου που διεξήχθη στις 30/1/2023 στο Πικέρμι. Μία παρωδία με πρωταγωνιστή τον αλαζόνα δήμαρχο που "τα ξέρει όλα καλύτερα και από τους εξ αντικειμένου ειδικούς" και δευτεραγωνιστές τον πρόεδρο του τοπικού συμβουλίου, ο οποίος λειτουργούσε ως εντεταλμένος "χωροφύλακας" του δημάρχου. Ο λόγος στην κα Τόκα
Πικέρμι 31/1/2023
Ο δήμαρχος κ. Μπουρνούς προσπαθεί να θεσμοθετήσει νέα βιομηχανική περιοχή (ΒΙ.ΠΕ) μέσω της πολεοδομικής μελέτης Πικερμίου, εξυπηρετώντας τις εγκαταστάσεις της φαρμακοβιομηχανίας ΕΛΠΕΝ με την καταστρατήγηση των θεσμοθετημένων χρήσεων γης (Π.Δ. 199/Δ’/2003) και την μη εναρμόνιση της μελέτης με τις κατευθύνσεις του γενικού πολεοδομικού σχεδίου ΦΕΚ 270/Δ/ 2004
Στην καρδιά του Πικερμίου υπάρχει θεσμοθετημένη βιομηχανική περιοχή όπου είναι και οι εγκαταστάσεις της αρτοβιομηχανίας ΕLBISCO. Η παράλογη υπόδειξη δημιουργίας μιας νέας βιομηχανικής ζώνης σε απόσταση αναπνοής από τα σπίτια , σε οικόπεδα που εντάσσονται στο πολεοδομικό σχέδιο και πλησίον στην ήδη υπάρχουσα βιομηχανική ζώνη είναι δεδομένο ότι θα αλλάξει ριζικά και αμετάκλητα τον χαρακτήρα της πόλης μας.
H εκπόνηση πολεοδομικής μελέτης για τον οικισμό Πικερμίου και των επεκτάσεων αυτού ήταν αίτημα εδώ και πολλά χρονιά προκειμένου να μην υπάρχει άναρχη δόμηση, να υπάρχουν κοινόχρηστοι χώροι, σωστή ρυμοτομία, προστασία του δασικού τμήματος, προστασία του ρέματος Βαλανάρη με την οριοθέτηση του, και ανάδειξη των αρχαιολογικών ευρημάτων ώστε ο παγκόσμιος χαρακτηρισμός του Πικερμίου ως η Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας να γίνει ο πόλος έλξης ήπιας και βιώσιμης ανάπτυξης της πόλης μας .
Εκπονήθηκε και παρουσιάστηκε χθες στο τοπικό συμβούλιο Πικερμίου το οριστικό σχέδιο μίας πολεοδομικής μελέτης (Β1 στάδιο), χωρίς προηγουμένως να έχουν λάβει γνώση οι πολίτες, οι κοινωνικοί φορείς, οι τοπικοί και δημοτικοί σύμβουλοι, όπως και δεν ζητήθηκε η γνώμη τους ούτε για το Α στάδιο της πολεοδομικής μελέτης, ζήτημα πολύ σοβαρό. Η άρνηση ουσιαστικά πραγματικής δημόσιας διαβούλευσης, αποτελεί ζήτημα παραβίασης. των νόμιμων διαδικασιών .
Χθες διεκπεραιώθηκε μια πρόχειρη και σύντομη παρουσίαση από τον ίδιο τον δήμαρχο (!!!) και όχι από τους μελετητές (!!!!) προκειμένου να τελειώσει βιαστικά η διαδικασία της γνωμοδότησης του τοπικού συμβουλίου για την ανάρτηση του σχεδίου. Αυτό αποτελεί γνωστή και μόνιμη πρακτική του δημάρχου, να απαξιώνει τους πάντες, ακόμα και τους γνώστες του αντικειμένου!! Ο δε πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου κ. Αδαμόπουλος υποστήριξε την αλαζονική στάση και την άθλια πρακτική του δημάρχου, μη επιτρέποντάς να γίνουν ερωτήσεις και τεκμηριωμένες παρεμβάσεις! Το αποτέλεσμα ήταν τα σχόλια να περιοριστούν μόνον στην ανεπαρκή και στερούμενη ερεισμάτων, εισήγηση που δόθηκε στους τοπικούς συμβούλους. Αυτή η αποκαλούμενη και «εισήγηση» εστίαζε μόνο στο να μην συμπεριληφθούν στην πολεοδομική μελέτη τα οικόπεδα όπου εντοπίζονται οι εγκαταστάσεις της φαρμακοβιομηχανίας ΕΛΠΕΝ συν τα όμορα της οικόπεδα (συνολικά 15 ΚΑΕΚ ) προκειμένου να μείνουν εκτός σχεδίου.
Δεν υπήρξε κάποια εισήγηση ώστε να δικαιολογηθεί η σκοπιμότητα της μη ένταξης των περιοχών της ΕΛΠΕΝ στο σχέδιο, όταν μέχρι σήμερα η λειτουργία της εν λόγω φαρμακοβιομηχανίας δεν έχει κανένα θέμα στην αποδοχή της από τον κόσμο .
Δεν έγινε κατανοητός ο λόγος της εξαίρεσης των παραπάνω οικοπέδων από το σχέδιο. Όπως δεν έγινε κατανοητό και το ποιος εξυπηρετείται. Όπως και το ποιος ενδεχομένως πλήττεται. Γι’ αυτό πρέπει να εξηγηθούν πολύ καλά οι λόγοι της εξαίρεσης όπως και οι ενδεχόμενες ωφέλειες ή ζημίες που θα προκύψουν από αυτή και κυρίως ποιοι θα είναι οι ωφελούμενοι και ποιοι οι ζημιωμένοι
Σύμφωνα λοιπόν με την νομοθεσία για τις ΒΙ.ΠΕ (βιομηχανικές περιοχές), αυτές δεν μπορούν να χωροθετηθούν εντός πολεοδομικού σχεδίου αλλά σε περιοχές εκτός σχεδίου δόμησης. Αυτό γιατι αποτελούν χώρους υποδοχής κάθε βιομηχανικής και βιοτεχνικής δραστηριότητας (όπου οι συντελεστές δόμησης είναι διαφορετικοί και δεν υπάρχει υποχρέωση σε εισφορά γης και χρήματος). Επιπλέον δεν συνορεύουν με οικισμούς οι περιοχές αυτές.
Ένα άλλο πολύ σοβαρό θέμα, σύμφωνα με τα γραφόμενα στην εισήγηση, είναι η αλλαγή του χαρακτηρισμού του ρέματος Βαλάναρη από υδατόρεμα Α΄ προτεραιότητας σε Γ΄ (!!) παραβιάζοντας τον Ν. 4277/2014, καθώς και η μη οριοθέτηση του. Η οριοθέτηση αυτή είναι προαπαιτούμενη για την πολεοδόμηση μιας περιοχής .
Μετά απ' όλα τα χθεσινά, η ενημέρωση των κατοίκων του Πικερμίου θα λάβει χώρα, όταν γίνει η ανάρτηση όλων των μελετών (πολεοδομικής οργάνωσης, ρυμοτομικού, διαχείρισης κοινοχρήστων χώρων, δικτύων υποδομών, εισφοράς σε γη και χρήμα), μελέτες οι οποίες περιέχονται στην πολεοδομική μελέτη. Μόνο τότε θα μπορεί να λάβει γνώση προκειμένου να καταθέσει τις ενστάσεις του ……
Μέχρι τότε ο δήμαρχος θα έχει επιβάλει το σκοτάδι που τόσο τον βολεύει
πρ. δημοτική σύμβουλος Ραφήνας -Πικερμίου
Αμαλία Τόκα
Σήμερα εγκαινιάζουμε μία νέα κατηγορία στη θεματολογία της Attica Voice. Πρόκειται για την ενότητα που παρουσιάζονται δουλειές φίλων και συνεργατών που έχουν κάτι να πουν και το λένε με σοβαρό και καθαρό λόγο, είτε αυτός αφορά αναφορές στην καθημερινότητα είτε δομεί ένα λογοτεχνικό έργο. Με αυτή τη δεύτερη (και ομορφότερη) κατηγορία θα ξεκινήσουμε σήμερα.
Ο Όσκαρ Ουάιλντ αφόριζε πως η καλύτερη δουλειά στη λογοτεχνία γίνεται από αυτούς που δεν στηρίζονται σ’ αυτή για να βγάλουν το ψωμί τους, δηλαδή από τους ερασιτέχνες, δηλωμένους εραστές της τέχνης της. Μία τέτοια εράστρια (κατά τον Σούτσο*) και σε μόνιμη εκστρατεία κατάκτησης των ηδονών της γραφής, είναι η φίλη μας, η Γκέλυ Τουλή. Με δικά της έργα θα ξεκινήσουμε τη νέα αυτή ενότητα της Attica Voice και την ευχαριστούμε πολύ για την εμπιστοσύνη της και την παραχώρηση τους,
Ξεκινάμε με το διήγημα «Τα τηλεφωνήματα» το οποίο βραβεύτηκε στον διαγωνισμό του Ιανού (Οκτώβριος 2020) και συμπεριλήφθηκε στην συλλεκτική έκδοση : “Ημερολόγια Καραντίνας
Τα τηλεφωνήματα
(Γκέλυ Τουλή)
Πήρα τηλέφωνο την Χον Τσου στην Κίνα και μου είπε πως στη δουλειά δε γαζώνουν πια ρούχα, μόνο μάσκες. Πήρα και τη φίλη μου τη Μύριαμ στο Λονδίνο κι είπε να πάνε να γαμηθούν όλοι. Δεν έκλεισαν την εταιρεία κι είναι αναγκασμένη να εξακολουθεί να πηγαίνει στο γραφείο. Εγώ φόρεσα μάσκα και γάντια και πήγα στο περίπτερο. Προμηθεύτηκα πολλές μονάδες για το κινητό μου. Ο ιός κυκλοφορεί έξω ανεμπόδιστος και ο παγκόσμιος χάρτης κοκκινίζει. Όλα αυτά τα βλέπω στην τηλεόραση. Όταν τελειώνουν οι βραδυνές ειδήσεις παίρνω τηλέφωνα. Βάζω την απόκρυψη και πατώ νούμερα στην τύχη. Τις πιο πολλές φορές δεν το σηκώνουν. Όταν κάποιοι απαντούν ρωτάω: “Φοβάστε;”. Συνήθως ρωτούν: “Ποιος είναι;”. Εγώ επαναλαμβάνω: “Φοβάστε;” και μου το κλείνουν.
Θα ήθελα να πω: “Φοβάμαι” αλλά αντί γι' αυτό ρωτάω: “Φοβάστε;”.
Ένας μου είπε: “Τι θες βραδιάτικα, Χριστιανέ μου;” και μετά άκουσα τον χαρακτηριστικό ήχο της κλήσης που διακόπηκε.
Σήμερα είναι η δέκατη ένατη ημέρα της καραντίνας και, καθώς πέφτει το σκοτάδι, η σιωπή της γειτονιάς με πνίγει. Πιάνω το κινητό.
Έξι, εννιά, επτά, οκτώ και ...
Η φωνή είναι γυναικεία και ανήσυχη: “Ναι;”
-Φοβάστε; ρωτάω.
-Φοβάμαι. Εσείς; λέει ξέπνοα.
-Όσο δεν πάει άλλο, της απαντώ.
-Να σκέπτεστε πως δεν θα είναι για πάντα, μου αντιγυρίζει λίγο πιο ζωηρά.
-Κι αν είναι; της λέω κι είναι η σειρά μου να βγάλω τις κουβέντες ξέπνοα.
-Τότε να με παίρνετε κάθε βράδυ τηλέφωνο μέχρι να πεθάνουμε.
Η Γκέλυ Τουλή για τη Γκέλυ Τουλή
Η Γκέλυ Τουλή γεννήθηκε στην Αθήνα.
Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Εργάζεται ως καθηγήτρια μέσης εκπαίδευσης κι ασχολείται με θέματα σύγχρονης και συμπαντικής φυσικής.
Από μικρή κιόλας ηλικία, ο διττός εαυτός της, αυτός της λογικής, της επιστήμης και του ορθολογισμού συνδυαζόταν με τον άλλον, τον ευαίσθητο, λυρικό και εκφραστικό. Ακροβατώντας πάντα ανάμεσα στους δύο πόλους της, ψάχνει και βρίσκει με τις συγγραφικές της αναζητήσεις την ισορροπία.
Το 2014 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή της “Τα Σημάδια Της Λου”.
Το 2019 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα "2ΑΒ63-Νέοι Άνθρωποι" από τις εκδόσεις Δυάς.
Τον Οκτώβριο του 2020 το διήγημά της “Τα τηλεφωνήματα” βραβεύτηκε στον διαγωνισμό του Ιανού και συμπεριλήφθηκε στην συλλεκτική έκδοση : “Ημερολόγια Καραντίνας”. Έχει λάβει μέρος με διηγήματά της στα συλλογικά έργα των εκδόσεων Βακχικόν : «Αθήνα - Μόναχο» 2020, «Τόσο Μακριά, Τόσο Κοντά» 2021 και «Σε δωμάτια που ζουν λέξεις» 2022.
--------------------------
* Αλ. Σούτσος: «ἡ ψυχή σου ἡ τόσον ἐράστρια ὡραίων πράξεων» (Ο απόμαχος Ρουμελιώτης)
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
