Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΟι εκβολές του Μεγάλου Ρέματος της Ραφήνας.
Βλέπουμε καθαρά πώς η πόλη είναι αυτή που έπνιξε το ποτάμι. Ιδιώτες - με την ανοχή και τα στραβά μάτια των αρχών - αλλά και οι ίδιες οι δημοτικές αρχές στρίμωξαν και στραγγάλισαν επί δεκαετίες το ποτάμι και τώρα φοβούνται, λέει, πως θα τους πνίξει.
Η δημοτική αρχή, όπως και όλες οι αρχές άλλωστε, ξέρει καλά πως ο φόβος είναι το πιο φτηνό και το πιο αποτελεσματικό φάρμακο για να κατευθύνει και για να αποκοιμήσει τον κόσμο. Πουλάει λοιπόν φόβο με αφθονία στους πολίτες, για να δικαιολογήσει τη μετατροπή του ποταμιού σε έναν τσιμεντένιο αγωγό.
Τα έργα είναι προ των πυλών. Ετοιμάζονται να καταστρέψουν το ποτάμι, να κόψουν χιλιάδες δέντρα και να εξοβελίσουν τα εκατοντάδες είδη που βρίσκουν εκεί μόνιμο ή προσωρινό καταφύγιο.
Και όλα αυτά, χωρίς να πείθουν σε καμία περίπτωση πώς θα προσφέρουν πραγματική αντιπλημμυρική προστασία. Λίγες στοιχειώδεις γνώσεις αρκούν για να καταλάβει κανείς πως η πραγματική αντιπλημμυρική προστασία επιτυγχάνεται με το να δώσει κανείς χώρο στο ποτάμι και όχι με το να το στριμώξει σε τσιμεντένιους τοίχους που θα πολλαπλασιάσουν την ορμή του και θα φέρουν την κρίσιμη στιγμή πολλαπλάσια καταστρεπτικά αποτελέσματα
Κάποιοι ενεργοί πολίτες επιμένουν να αγωνίζονται για τη διάσωσή του, την ίδια στιγμή που αντιμετωπίζονται απαξιωτικά ως γραφικοί ή περιθωριακοί από το σύστημα που ελέγχεται από το δήμαρχο Ραφήνας – Πικερμίου.
Έτσι, την Κυριακή 19/2 και ώρες 12:00-14:30 στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος (στο πάρκο το αποκαλούμενο Καραμανλή), κάτοικοι της Ραφήνας σε συνεργασία με την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας προσκαλούν όλους τους συνδημότες και συμπολίτες
1. σε μία μουσική εκδήλωση με τη συμμετοχή μαθητών του Μουσικού Σχολείου Παλλήνης
2. σε απελευθέρωση πουλιών που θα γίνει με την υποστήριξη και συνδρομή της ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής
Τόσο η μουσική εκδήλωση όσο και η γιορτή της απελευθέρωσης, της επιστροφής των πουλιών στο φυσικό περιβάλλον, είναι αφιερωμένες στη διάσωση:
του ρέματος Ραφήνας από την άμεση έναρξη του έργου που θα το μετατρέψει από ένα ζωντανό οικοσύστημα σε τσιμεντένιο αγωγό
της ζώνης πρασίνου 12 στρεμμάτων δίπλα στα σχολεία της Ραφήνας από την μετατροπή της σε εργοτάξιο του έργου για τουλάχιστον 7 χρόνια
To 1960, η Αλίκη Βουγιουκλάκη τραγούδησε τη «Θάλασσα πλατιά» του Μάνου Χατζιδάκι για τις ανάγκες της ταινίας «Μανταλένα» που γυρίστηκε στην Πάρο και στην Αντίπαρο
Εξήντα τρία χρόνια μετά, ο Γερμανός τραγουδοποιός Christian Ronig διασκευάζει το τραγούδι αυτό, βάζοντάς του αγγλικούς στίχους και γυρίζει ένα μαγευτικό video clip στα κρυστάλλινα νερά της Πάρου
Πέντε χρόνια μετά το εντυπωσιακό άλμπουμ «Greece is mine», όπου ο Christian Ronig διασκευάζει στα αγγλικά γνωστά ελληνικά λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια, επιστρέφει με το νέο του διπλό άλμπουμ «Heavy seas at the cape of good hope»
Το album αυτό περιλαμβάνει δικές του συνθέσεις, αλλά και νέες διασκευές τραγουδιών Ελλήνων συνθετών, όπως του Μίκη Θεοδωράκη, του Μάνου Χατζιδάκι και του Μίμη Πλέσσα. Σε αυτό το album βρίσκεται και το "Deep and Silent Sea", μια πολύ όμορφη διασκευή της «Θάλασσας πλατιάς»
Ο ίδιος ο Ronig λέει για το τραγούδι: “Το τραγούδι του Χατζιδάκι ήταν το αγαπημένο της μητέρας μου και το δικό μου. Όταν ήμουν παιδί έβγαζα από τη δισκοθήκη του πατέρα μου αυτό το βινύλιο και μάλιστα έχω βάλει και μια τέτοια φωτογραφία μέσα στο άλμπουμ μου που θα κυκλοφορήσει.
... Δυστυχώς η μητέρα μου δεν θα είναι εδώ στην κυκλοφορία του αγαπημένου της κομματιού, γιατί πέθανε αναπάντεχα πέρυσι. Είμαι σίγουρος ότι θα της άρεσε, και θα είναι ένας ωραίος τρόπος να διατηρώ την ανάμνησή της”
Κάτοικοι της Ραφήνας σε συνεργασία με την Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας προσκαλούν όλους τους συνδημότες και συμπολίτες μας, την Κυριακή 19/2 ώρες 12:00-14:30 στην εκβολή του ρέματος Ραφήνας (πάρκο αποκαλούμενο Καραμανλή),
1. σε μία ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ με τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΠΑΛΛΗΝΗΣ και
2. σε απελευθέρωση πουλιών που θα γίνει με την υποστήριξη και συνδρομή της ΑΝΙΜΑ-Σύλλογος Προστασίας και Περίθαλψης Άγριας Ζωής
Τόσο η μουσική εκδήλωση όσο και η γιορτή της απελευθέρωσης, της επιστροφής των πουλιών στο φυσικό περιβάλλον, είναι αφιερωμένες στη διάσωση:
Ακολουθεί το Δελτίο Τύπου για την εκδήλωση, που διανεμήθηκε:
Πηγή το ιστολόγιο της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Δεν ήταν η πρώτη φορά. Το βράδυ της 9ης Φεβρουαρίου 2023 εκτυλίχθηκαν σκηνές που μας έκαναν να θυμηθούμε πως ακριβώς και κάτω από ποιους όρους διεξάγονται οι συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου της Ραφήνας. Από τη μία η πανδημία, από την άλλη η εμμονή της «διοίκησης» (δηλαδή του δημάρχου) να μη γίνονται δημοτικά συμβούλια με συμμετοχή (όπως επιβάλλεται από τη σχετική νομοθεσία) των πολιτών. Έτσι μετά την παρατεταμένη, βολική για την εξουσία, περίοδο των τηλεδιασκέψεων, κοντέψαμε να ξεχάσουμε πως υπάρχουν όργανα διοίκησης στον τόπο. Όργανα κατ’ όνομα έστω, αφού το σώμα της Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης (ΔΕΔ) είναι δολίως και διαρκώς χειραγωγούμενο και οι επιτροπές αποτελούνται σχεδόν αποκλειστικά από εκπροσώπους της πλειοψηφίας. Το μόνο όργανο που έμενε προσχηματικά ανοιχτό στον πολίτη ήταν το δημοτικό συμβούλιο και ο SARS-CoV2 το σφράγισε κι αυτό, πριν το σφραγίσει και ο ίδιος ο δήμαρχος παρατείνοντας την ισχύ των υγειονομικών μέτρων κατά το δοκούν.
Μαζί με τα συμβούλια κοντέψαμε να ξεχάσουμε και την ποιότητα τους. Φωνές, προσβολές, σεξισμός μέχρι μισογυνισμού και ειρωνεία μεταξύ των «διακεκριμένων» της τοπικής κοινωνίας, ήταν τα χαρακτηριστικά των συμβουλίων. Αξέχαστος μένει προσβλητικός χαρακτηρισμός ευγενούς (πραγματικά ευγενούς όχι σαν τον πρωταγωνιστή του βίντεο) από άλλο σύμβουλο, ο οποίος τον αποκάλεσε «μπαλαρίνα». Αλησμόνητες και οι υστερικές φωνές άλλου συμβούλου που αξίωνε παγκαλικό κλέος με φωνές γεμάτες ειρωνεία και προσωπικές επιθέσεις σε συνομιλητές του. Αρχή άνδρα δείκνυσι έλεγε ο Βίας ο Πριηνεύς εξηγώντας μας πως αυτοί που βλέπουμε στη θέση της ισχύος τους, είναι ακριβώς οι ίδιοι και στην κοινωνική, επαγγελματική, οικογενειακή τους ζωή. Με κάποιον τρόπο αυτοί οι άνθρωποι αποτέλεσαν μαγιά και στήριγμα για τις λεγόμενες «πλειοψηφίες» των δημοτικών συμβουλίων της Ραφήνας. Θλιβερό αλλά αληθινό.
Η ευγένεια δεν αντέχει σε τέτοιους χώρους και προτιμά τα πιο υγιή περιβάλλοντα. Τα όσα λέγονται και γράφονται από «μέσα» για «ευγενείς» και θεράποντες του savoir vivre και του savoir faire είναι λόγια κενά, ξεκάθαρα διαφημιστικά ή απλά κολακείες δίχως βάση .
Ας επανέλθουμε στο συγκεκριμέν βίντεο. Ο προκλητικός δημοτικός σύμβουλος Ραφήνας που πρωταγωνιστεί στο βίντεο, απαξιώνει συστηματικά όποιον έχει διαφορετική άποψη από τον ίδιο. Ειρωνεύεται και αποστομώνει κάνοντας προσωπικές επιθέσεις και όχι αντιπαράθεση επιχειρημάτων. Εδώ ειρωνεύεται γυναίκα δημοτική σύμβουλο προκαλώντας την οργή των παρευρισκόμενων, οι οποίοι συνδυάζοντας την επίθεση με μία προηγούμενη επίθεση προς την ίδια σύμβουλο, από άλλον δημοτικό σύμβουλο της ίδιας παράταξης και κουλτούρας, διαμαρτυρήθηκαν εντόνως. Χαρακτηριστική η αντίδραση του συμβούλου στις διαμαρτυρίες γυναίκας θεάτριας που διαμαρτύρεται για τον συνεχή εκφοβισμό προς όποιον έχει διαφορετική άποψη. Της λέει φωνάζοντας «Μπορείς να μη μιλάς κυρά μου;» Επόμενο ήταν (και με το βεβαρυμμένο παρελθόν του συγκεκριμένου κατά νου), να προκληθεί χάος.
Κανένα άλλο σχόλιο δεν χωρά εδώ. Φυσικά κανένας νοήμων άνθρωπος δεν μπορεί να δεχτεί τους διαρκείς τραμπουκισμούς από συγκεκριμένους συμβούλους (πάντα οι ίδιοι είναι) και κανένας εξίσου νοήμων δεν θα πίστευε στην «ευγένεια» ενός τραμπούκου.
Τα υπόλοιπα είναι απλά λόγια του αέρα και προφάσεις μήπως και σωθεί η μαυρισμένη εικόνα του υβριστή συμβούλου
ΥΓ Το συγκεκριμένο βίντεο επενδύθηκε με μουσική γιατί εκτός από την αρχή του και λίγα άλλα σημεία, η ηχοληψία είναι κακή (και πως να μην είναι). Παρόλα αυτά κάποιες σκόρπιες εκφράσεις σε σκηνές υψηλής ΄έντασης, διακρίνονται
Εδώ και πολύ καιρό, ηθοποιοί και σπουδαστές των δραματικών σχολών δίνουν έναν εντυπωσιακό αγώνα κόντρα στο προεδρικό διάταγμα που εξισώνει τα πτυχία των καλλιτεχνών με απολυτήρια Λυκείου, διδάσκοντας μαχητικότητα και αλληλεγγύη. Στο πλαίσιο αυτής της αλληλεγγύης, παραιτήθηκαν την Πέμπτη 8/2 όλοι οι καθηγητές του Εθνικού Θεάτρου και την επόμενη ημέρα έπραξαν το ίδιο και 21 καθηγητές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας.
Στο πλαίσιο αυτής της αλληλεγγύης, ήρθε επίσης μια δυναμική δήλωση του Αλκίνοου Ιωαννίδη που ενόχλησε τόσο πολύ τα παπαγαλάκια της εξουσίας, ώστε να ξιφουλκήσουν από κοινού και να του επιτεθούν. Οι άνθρωποι που δεν ενοχλούνται από την ελεύθερη πτώση μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, ενοχλήθηκαν από τα λόγια του Αλκίνοου. 'Ενας μάλιστα από αυτούς, ο Δοξιάδης της Καθημερινής, έσπευσε να τα παρομοιάσει με αυτά του Χίτλερ περί Αρίας Φυλής. Στο παιχνίδι έχουν μπει συντεγμένα και το protagon.gr και το capital.gr. Ο Χωμενίδης έσπευσε να τοποθετήσει τον Αλκίνοο δίπλα στο Νότη Σφακιανάκη, ενώ ο Πανούτσος στο protαgon κινήθηκε πάλι σε ένα από τα γνωστά επαναλαμβανόμενα μοτίβο του περί διεκδικήσεων θέσεων στο Δημόσιο κλπ. Ποιος; Αυτός που διορίστηκε ως μετακλητός υπάλληλος στη δημόσια ΕΡΤ όταν λίγο καιρό πριν μιλούσε για όργιο μετακλητών υπαλλήλων από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και πως «Το δημόσιο έχει δεινοσαυρικό χαρακτήρα»
Το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη για τις κινητοποιήσεις των καλλιτεχνών αναφέρει:
«Η καρδιά μου αγκαλιά με τις αδερφές και τους αδερφούς μου στην Τέχνη. Αυτά τα ψώνια, οι χασομέρηδες, οι αχαΐρευτοι, οι αιθεροβάμονες, οι εξώλης και προώλης, αυτοί οι ιερείς της ανθρωπιάς και της αγάπης, παντοδύναμοι και ευάλωτοι, ανασφαλείς και ατρόμητοι, αυτοί πληρώνουν εκ μέρους όλων μας το πανάκριβο τίμημα για έναν κόσμο λιγότερο μάταιο. Όχι μόνο οι διάσημοι και οι "πετυχημένοι". Μα κυρίως όσες και όσοι παλεύουν να βγάλουν την κάθε μέρα, χωρίς χρήματα για το νοίκι αλλά με πίστη, με όνειρο, με ευθύνη, με ακούραστη, απλήρωτη εργασία. Χωρίς εγγυήσεις, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, χωρίς στήριξη, χωρίς επιβράβευση.
Ανυπεράσπιστοι, φτωχοί, απαξιωμένοι και κυνηγημένοι από ένα κράτος-εχθρό κάθε σπίθας που μπορεί να φωτίσει το σκοτάδι του, κρατάνε, χρόνια τώρα, κάτι ζωντανό και πολύτιμο σε μια χώρα που βουλιάζει. Ηθοποιοί, χορευτές, μουσικοί, φωτογράφοι, κινηματογραφιστές, εικαστικοί, συγγραφείς, ποιητές. Άνθρωποι που σκύβουν πάνω στη λέξη, στη νότα, στην κίνηση, στη λεπτή απόχρωση του αισθήματος. Που βαθαίνουν στην κάθε έννοια, στην κάθε αλήθεια, που τολμούν να αντικρίσουν τα σκοτάδια τους για να ξορκίσουν τα δικά μας. Κάθε ιδέα, κάθε προσχέδιο, κάθε μελέτη, κάθε πρόβα, κάθε άσκηση, κάθε επιτυχία, κάθε απόρριψη, κάθε ματαίωση, κάθε έκθεση, κάθε από ψυχής μοιρασιά, μια προσευχή στο φως.
Μας γεννά η θυσία των ωραιότερων ανθρώπων που πάτησαν τη γη. Ερχόμαστε από τους αιώνες. Κι εσείς, προσωρινοί διαχειριστές της αθλιότητας, ακαλλιέργητοι δούλοι της ασχήμιας, νομίζετε πως ορίζετε τις ζωές μας…»
Κυριάκος Μητσοτάκης σε περιγραφή Αντώνη Πανούτσου.
Στο τέλος του αγώνα, θα μας πει και το γνωστό του ανέκδοτο πως στην Ανατολική Γερμανια πιο εύκολα έβρισκες πυρηνικό φυσικό, παρά υδραυλικό
Η καταστροφή της πόλης ή η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, ως η μεγεθυμένη έκφραση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς να του γινόμαστε εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενισχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του
Αμήχανοι μπροστά στο τέρας
Αρχικά, στην Attica Voice πιστεύαμε πως δεν θα σχολιάζαμε τίποτα για το δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας, πολύ περισσότερο για αυτό της 9ης Φεβρουαρίου 2023. Κι αυτό επειδή πιστεύουμε ακράδαντα (λόγω εμπειρίας και ισχυρών τεκμηρίων) πως πρόκειται για ένα εικονικό «συμβούλιο», μία κακόγουστη θεατρική παράσταση σε μια πόλη, με έναν δήμαρχο-καίσαρα, που ασκεί δυναστική εξουσία πάνω σε μία άλλη, μικρότερη πόλη, οδηγώντας την στη δεινή θέση που έχουν πάντα οι ευρισκόμενοι υπό τη δεσποτεία των γραφειοκρατικών μηχανισμών. Όποιος δεν βλέπει πως το Πικέρμι, το μικρό κεντρικό Πικέρμι, έχει καταντήσει η «πίσω αυλή» της γραφειοκρατίας της Ραφήνας, εθελοτυφλεί ή αγνοεί την πραγματικότητα ή –ακόμα χειρότερα- θέλει να επιδείξει δουλοπρέπεια παρέχοντας υπηρεσίες στον εξουσιαστή. Με αυτή τη μαύρη εικόνα εντυπωμένη στη σκέψη, ισχυρότερα από κάθε άλλη φορά μετά το δημοτικό συμβούλιο της 9/2/2023, ήταν αδύνατο να μη σχολιάσουμε τον τραγέλαφο που εκτυλίχθηκε χθες το βράδυ στη Ραφήνα και να μην διατυπώσουμε την αηδία μας από τις αλγεινότατες εντυπώσεις που μας προκάλεσε η κακοπαιγμένη παράσταση. Αφενός η εχθρότητα και το πάθος ενός ελλειμματικού δημάρχου προς τον τόπο που υποτίθεται πως φροντίζει και αφετέρου η τυφλή υπακοή μίας δράκας μεταλλαγμένων ανθρωπόμορφων όντων προς αυτόν, συνέστησαν (όπως συνιστούν σε κάθε παράσταση τους) το δίπολο της εκτροπής. Και για το κακό και την καταστροφή, είναι απαραίτητο αυτό το δίπολο. Αν δεν υπήρχαν τα ανθρωπόμορφα δεν θα είχε ο οδηγός τους, όπως δεν υπάρχουν αφεντικά αν δεν υπάρχουν δούλοι. Δεν θα είχε τη δύναμη ο επικεφαλής του εσμού να καταστρέψει έναν τόπο που ποτέ δεν ήταν τόπος του και που η υποβάθμιση του ενδεχομένως να τον ωφελήσει κιόλας. Αλλά αυτό είναι μία μεγάλη ιστορία, με κοινωνικές, βιολογικές και συχνότατα οικονομικές παραμέτρους.
Έχει άραγε επίγνωση της αυτογελοιοποίησης του;
Ας επιστρέψουμε στο θέαμα ενός παθιασμένου αυτογελοιοποιούμενου, που την ώρα που αυτογελοιοποιείται τα πειθήνια ενεργούενα του τον χειροκροτούν με οσκαρικό πάθος. Και μάλιστα ρητορεύοντας με κούφιο αυτοθαυμασμό, αποκαλύπτει και τη γύμνια του λόγου και της σκέψης του. Ανάμεσα στα ευτράπελα της χθεσινής «συνεδρίασης για έναν ρόλο» ήταν και η οίηση με την οποία ο δήμαρχος-καίσαρας παρουσίαζε τη βαθιά του γνώση για το Πικέρμι, αποκαλώντας από τη μία μέλος της οικογένειας Ξηντάρα ως Βασιλιά και μάλιστα με οδό στο όνομα του (Βασιλέως Ξηντάρα) και από την άλλη προσφωνόντας πρώην νομάρχη ως «κύριε υπουργέ». Και αυτά ήταν μόνο μικρά χαλίκια στους πρόποδες του όρους της αυτογελοιοποίησης του «καίσαρα».
Ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος όταν μιλάει ακατάπαυστα, η γλώσσα του σίγουρα θα γλιστρήσει κάποια στιγμή. Θα γλιστρήσει είτε σε κάποια λέξη είτε σε κάποιο νόημα, αλλά στις 9/2/2023 ο εξουσιαστής της περιοχής της Ραφήνας και του Πικερμίου, ξεπέρασε ακόμα και τους πιο επηρμένους κομπορρήμονες της Ιστορίας. Τους ξεπέρασε σε έπαρση ενώ παράλληλα άφηνε πίσω του τους καλύτερους επιθεωρησιογράφους, με υψηλή πυκνότητα χρήσης σολοικισμών και εξεζητημένων φράσεων, προκαλώντας πικρό γέλιο σε όσους δεν έχουν κάποιου τύπου εξαρτήσεις από τον «ρήτορα». Πικρό αλλά πνιχτό γέλιο προκαλούσε και σε όσες και όσους τον άκουγαν πρώτη φορά. Και όσο επέμενε να μιλάει ακατάπαυστα, τόσο μεγάλωνε η έπαρση και άλλο τόσο αυξάνονταν οι σολοικισμοί και ο βιασμός γλώσσας και νοημοσύνης ταυτόχρονα, κορυφώνοντας το γέλιο και το γελοίο του πράγματος. Αν ο ζόφος τελείωνε στο επιθεωρησιακό νούμερο «διοίκηση» θα ήταν καλά. Δυστυχώς στη χώρα μας το γελοίο πάντα εύρισκε τρόπο να συνυπάρξει και να κορυφωθεί σε τραγικό ή αντίστροφα. Και το τραγικό στη συνεδρίαση της 9/2/2023 είχε πολλές όψεις αλλά και μεγάλη ένταση της κάθε μίας από αυτές.
Όψεις του τραγικού, προσωπεία του γελοίου
Κατ’ αρχάς ήταν η εύλογη απορία που είχε παγώσει πάνω στα πρόσωπα των επισκεπτών της συνεδρίασης, των μελετητών της εταιρίας ΑΞΩΝ ΜΕΛΕΤΑΙ ΑΤΕ. Ενώ βρίσκονταν στην αίθουσα του Δ.Σ. για να εξηγήσουν και να λύσουν απορίες σχετικά με τη μελέτη που αποκαλούσαν «οριστική» -άσχετα αν το copy/paste επέμενε να την τοποθετεί στη Θέρμη Θεσσαλονίκης ακόμα- ήταν προφανής η αμηχανία τους για την τοποθέτηση τους ως «κούκλες βιτρίνας» από τον επαρμένο εξουσιαστή. Αν και άρχισαν να το ξεπερνάνε όταν η ειδική μελετήτρια άρχισε να παρουσιάζει –κάπως υποτονικά είναι αλήθεια- τη μελέτη της, ξαφνιάστηκαν εκ νέου όταν ο πορφυροντυμένος της άρπαξε τον λόγο με απαξιωτικό τρόπο και ισχυριζόμενος πως είναι ο ίδιος ο ειδικός για να συνεχίσει την παρουσίαση. Είναι ένα από τα σημεία που το χαλίκι της άγνοιας, της ανοησίας και της αγένειας αρχίζουν και γιγαντώνονται σε βράχο έπαρσης και αηδίας. Για όσους τα έχουμε ξαναζήσει, τα γνωρίζουμε και τα περιμένουμε σαν σκηνή από ελληνική ταινία που έχουμε δει χίλιες φορές. Για την άτυχη μελετήτρια όμως, αυτή ήταν μία πολύ αμήχανη στιγμή. Πλήθος οι παρόμοιες στιγμές που ακολούθησαν και οι βιντεοσκοπήσεις των «εντεταλμένων» αποτελούν τεκμήρια της κατάντιας. Τεκμήρια αλήθειας για μερικούς, τεκμήρια βαρβαρότητας για τους περισσότερους.
Η βαρβαρότητα, νήμα που διατρέχει αυτές τις συνεδριάσεις για χρόνια
Η βαρβαρότητα είναι μία συνθήκη που πάγια διατρέχει κάθε συνεδρίαση του κατ’ ευφημισμόν «δημοτικού συμβουλίου» της Ραφήνας. Η τυπική της έκφραση εντοπίζεται στον απαξιωτικό τρόπο που αντιμετωπίζονται οι γυναίκες δημοτικοί σύμβουλοι. Οι γυναίκες δημοτικοί σύμβουλοι γίνονται αντικείμενα ειρωνείας και κακοπροαίρετου, σχεδόν πάντα σεξιστικού, σχολιασμού από τους έμπλεους τεστοστερόνης άνδρες συμβούλους του ΔΣ, όταν ανήκουν στην ίδια παράταξη ή απλά είναι διακριτικές ή άφωνες. Αντίθετα, εκφοβίζονται, φιμώνονται και απαξιώνονται εξόφθαλμα, όταν πρόκειται για γυναίκες συμβούλους της αντιπολίτευσης ή αν είναι ενεργές και με έντονη συμμετοχή. Αυτό αποτελεί κανόνα σ’ αυτό το sui generis συμβούλιο και μάλιστα υπήρξαν και εποχές που γυναίκες σύμβουλοι επιδίδονταν σε αυτό το απαράδεκτο bullying εναντίον άλλων γυναικών δημοτικών συμβούλων, φερόμενες ακόμα και χειρότερα από τους άνδρες macho συναδέλφους τους. Όταν και χθες, στις 9/2/2023, δημοτική σύμβουλος που τελευταία εγκατέλειψε τον «καίσαρα» της επιθεώρησης για να περάσει στην αντιπολίτευση, δέχτηκε φραστικό εκφοβισμό από τους πραιτοριανούς του και μάλιστα από τους πιο χυδαίους εξ αυτών. Θεατές του συμβουλίου, οι οποίοι προκλήθηκαν από το χυδαίο bullying των μόνιμων πραιτοριανών, άρχισαν να τους αποδοκιμάζουν για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους απέναντι σε μία γυναίκα. Εκεί άρχισαν οι αντεγκλήσεις και βέβαια άνοιξε και ο συνηθισμένος οχετός με τις κατηγορίες που είχε απευθύνει ξανά ο δήμαρχος σε συγκεκριμένο πολίτη αλλά επανειλημμένα αποδείχθηκαν ψευδείς. Αυτό που εντυπώθηκε από το χθεσινό περιστατικό, είναι πως για πρώτη φορά σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο των macho και των χυδαίων εκφοβιστών, υψώθηκε γενναία φωνή εναντίον τους προς υπεράσπιση γυναίκας δεχόμενης τον εκφοβισμό τους. Μπορεί να την πει κανείς και καλή στιγμή για τον άνθρωπο και κακή για τις μαριονέτες που κρατούν το μόνο ρόλο που έμαθαν στη ζωή τους. Τον ρόλο του υποχείριου ή στην πιο απαίσια εκδοχή, εκείνον του πραιτοριανού.
Ο κοινός παρονομαστής της σκαιότητας
Μπορεί οι ίδιοι οι πραιτοριανοί να σώπασαν μετά το περιστατικό, βλέποντας τι μπορεί τελικά να προκαλέσει η άθλια συμπεριφορά τους, ο επικεφαλής τους όμως δεν πτοήθηκε. Ως πρώτος διδάξας του bullying σε δημοτικά συμβούλια, διατήρησε τη σκαιά στάση του απέναντι στις συμβούλους της αντιπολίτευσης αλλά και προς τους πολίτες που παρακολουθούσαν. Βέβαια όχι χωρίς απάντηση, ευτυχώς. Μάλιστα όταν γυναίκα κάτοικος Πικερμίου διαμαρτυρήθηκε για τις επιλογές της αποκαλούμενης «διοίκησης» στα κυκλοφοριακά – συγκοινωνιακά που επιδιώκει για την περιοχή του Πικερμίου, αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία και απαξία με αποτέλεσμα να υπάρξει πάλι εκνευρισμός και αντεγκλήσεις.
Κοινός παρονομαστής σε κάθε φασαρία, σε κάθε χυδαιότητα , σε κάθε υπερχείλιση οχετού εντός της αίθουσας, ο …δήμαρχος και τα «πρωτοπαλίκαρά» του. Αν αντί για τους συνηθισμένους εικονολήπτες, κινηματογραφούσε ένας Φρ. Φ. Κόπολα, το αποτέλεσμα θα ξεπερνούσε ακόμα και τον οσκαρικό «Νονό» ακόμα και χωρίς να υπάρχει ένα καλό σενάριο.
Ως προς τις επιλογές της «διοίκησης» είναι προφανές πως επιδιώκει την περαιτέρω υποβάθμιση του Πικερμίου. Τη διαδικασία την έχει ήδη ξεκινήσει μεταφέροντας επιβαρυντικές και ρυπογόνες δραστηριότητες ακριβώς στα όρια και δίπλα στον οικισμό. Επιπλέον επιδιώκει την εγκατάσταση ΒΙΠΕ στην περιοχή με την εξαίρεση από το πολεοδομικό βιομηχανίας φαρμάκων που λειτουργεί για πενήντα χρόνια, επιτρέποντας έτσι την ανάπτυξη και επιβαρυντικότερης δόμησης ή δραστηριότητας. Όλα αυτά με πρόσχημα έναν εκβιασμό που υποτίθεται πως κάνει η φαρμακοβιομηχανία, εκβιασμό όμως που δεν αρμόζει στη συγκεκριμένη βιομηχανία και παράλληλα προσβάλλει τη νοημοσύνη των κατοίκων. Έτσι το συμπέρασμα που βγαίνει είναι πως μάλλον πρόκειται για άλλη μία επινόηση του δημάρχου για να πετύχει κάτι, όμως άγνωστο ακόμα τι.
Η κατάλυση της δημοκρατίας στον δήμο οδηγεί στην υποβάθμιση του Πικερμίου
Η παρεούλα που καταστρέφει συστηματικά το Πικέρμι δεν θα μπορούσε να το κάνει αν πρώτα δεν είχε καταλύσει κάθε έννοια δημοκρατίας στο δημοτικό συμβούλιο. Αν δηλαδή δεν είχε επιβάλλει μία δικτατορία του «αρχηγού και των αυλικών του» που όλα τα ελέγχουν με την ανοχή της χειμαζόμενης και άλαλης αντιπολίτευσης, που έχει σοβαρές ευθύνες για τη σημερινή κατάντια.
Πρώτα η «παρεούλα» διέλυσε τις δημοκρατικές δομές που προωθεί ο νόμος του Κλεισθένη. Για παράδειγμα, υπονόμευσε τη δημοτική επιτροπή διαβούλευσης με την συστηματική προσθήκη ενεργούμενων της εξουσίας ως μέλη της, Αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει διαβούλευση αφού τα ενεργούμενα εμφανίζονταν μόνο για να λιβανίσουν το αφεντικό τους και να γνωμοδοτήσουν «επί της αγιοσύνης του». Όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό, τα μέλη της επιτροπής αντέδρασαν σ’ αυτόν τον ευτελισμό, αποχώρησαν και τελικά η Δημοτική Επιτροπή Διαβούλευσης έγινε ένα ζόμπι, ανίκανο να σκεφτεί, πολύ περισσότερο ανίκανο να διαβουλευτεί και ικανό μόνο να επαναλαμβάνει ως ομιλούσα κούκλα τη θέση του αφεντικού της. Μετά την κατάλυση κάθε δημοκρατικής λειτουργίας στον δήμο Ραφήνας, η άβυσσος άνοιξε και περίμενε το Πικέρμι (και όχι μόνο) να πέσει στα σκοτεινά της βάθη.
Η άθλια συγκυρία
Η συγκυρία της πίεσης για αλλαγές στο σύνολο της Αττικής, με νέες υποδομές, νέες χρήσεις, αποδάσωση, υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος και έντονη αστικοποίηση, συνέπεσε με την παρουσία των συγκεκριμένων στη διοίκηση του δήμου. Αυτός ο τοξικός συνδυασμός δημιούργησε τις χειρότερες συνθήκες για περιοχές όπως το Πικέρμι. Περιοχές που καταδικάστηκαν από μία ανισοβαρή και παράλογη διοικητική δομή, να γίνουν η «πίσω αυλή του δήμου», εκεί δηλαδή που μαζεύονται όλα τα σκουπίδια της «μεγάλης πόλης» ακόμα κι αν ως μεγάλη πόλη καταχρηστικά θεωρείται η Ραφήνα. Το βλέπουμε καθημερινά.
Όλα δείχνουν πως στα χρόνια που έρχονται θα δούμε την καταστροφή του τόπου να κλιμακώνεται. Με την υπόδειξη των χειρότερων επιλογών από πλευράς της εχθρικής προς το Πικέρμι διοίκησης προς τους μελετητές, η υποβάθμιση του τόπου είναι μονόδρομος. Δεν είναι οι πλατείες, δεν είναι οι εκκλησίες ή τα σχολεία το μόνο που χρειάζεται ο άνθρωπος. Περισσότερο απ’ όλα, σήμερα στον 21ο αιώνα χρειάζεται δημοκρατία για να έχει και τη φύση και την υγεία του. Ήδη οι λιγότερο ψύχραιμοι, ενόψη του συγκεκριμένου νέου πολεοδομικού, αναζητούν νέο τόπο εγκατάστασης.
Αν και η εκδίωξη της παρεούλας του καίσαρα από τον δήμο θα έπρεπε να θεωρείται ευκολότερη, η ανάπτυξη μίας αηδιαστικής συνδιαλλαγής της παρεούλας με τοπικούς «παράγοντες», έτοιμους να πουλήσουν τον τόπο τους για απροσδιόριστα ανταλλάγματα, της δίνει το απαράδεκτο δικαίωμα να πιστεύει πως διοικεί τη δική της, αιώνια αυτοκρατορία. Ακόμα και να μην είναι έτσι, κανείς δεν μπορεί να πείσει γι’ αυτό.
Όσα έγιναν στο δημοτικό συμβούλιο της 9ης Φεβρουαρίου 2023 ήταν τραγικά. Τραγικά ως προς το περιεχόμενο, τραγικά και ως προς τη διαδικασία. Μία διαδικασία που ήταν εκτός από τραγική και λίαν γελοία. Το τραγικό όμως και το γελοίο είναι τα δύο άκρα ενός ευθύγραμμου τμήματος που αποτελείται από πρόσωπα και καταστάσεις. Ο δε εντοπισμός του στην καθημερινότητα της πόλης και το πως την επηρεάζει, θα μπορούσε να είναι ένας λόγος για να ντρεπόμαστε κάθε μέρα για την αδιαφορία μας και το που μας έχει αυτή οδηγήσει.
Διατύπωσε τη θλίψη του και τον προβληματισμό του ο Νίκος Σίμος
“ Αύγουστο σε γνώρισα.
Μονάκριβή μου εσύ στον κόσμο.
Ο μπαμπάς μου, ο καλύτερος του κόσμου, μου χαμογελά.
Για της Μυρσίνης την ποδιά, μια Παναγιά.
Σου ’στειλα γράμμα και γραφή, κι απόκριση δεν πήρα.
Έτσι μιλάμε πια.
Με τα τραγούδια σου, που παίζονται και ξαναπαίζονται.
Πειραγμένα κι απείραχτα, μα πάντα φρέσκα.
Σαράντα χρόνια τώρα.
Από τότε που έγειρες στη γη να κοιμηθείς.
Κανένας δε μου μίλησε, στη μοναξιά.
Σ` ακολουθώ, στους έρωτες.
Όλα σε θυμίζουν, στους χωρισμούς.
Τίποτα δεν πάει χαμένο, στους δρόμους.
Τέλι τέλι, στα κέφια.
Λίγα γαρούφαλλα, στη λύπη.
Έχω έναν καφενέ, στα όνειρα.
Πόσο πολύ θα ‘θελα να καπνίζαμε μαζί ένα τσιγάρο, μπαμπά.
Αύγουστο σε είδα τελευταία φορά, στα γενέθλιά μου, βγάλαμε και φωτογραφίες. Απ` αυτές που κρεμάν οι φοιτητές στην καρδιά τους”
Με αυτά τα συγκινητικά λόγια προλογίζει η Μυρσίνη Λοΐζου, η κόρη του Μάνου, το διπλό άλμπουμ με τίτλο «ΜΑΝΟΣ ΛΟΙΖΟΣ – ΜΕΤΑ» που κυκλοφόρησε το Σεπτέμβριο του 2022, με αφορμή τα σαράντα χρόνια από το θάνατο του τόσο χαρισματικού και τόσο αγαπητού συνθέτη.
Το album αυτό περιλαμβάνει τριάντα δύο διασκευές τραγουδιών του Μάνου Λοΐζου από νέους καλλιτέχνες και συγκροτήματα και είναι η τρανταχτή απόδειξη για το πόσο η μουσική του Μάνου εξακολουθεί να αγγίζει και να επηρεάζει τις νεότερες γενιές.
Δεν θα μπούμε στον μάταιο κόπο να κάνουμε συγκρίσεις με τις πρώτες εκτελέσεις. Αυτά που θα ακούσουμε σε αυτό το δίσκο είναι εντελώς άλλα πράγματα. Σε κάποια από τα τραγούδια μάλιστα, έχουν προστεθεί νέοι στίχοι και μουσικές φράσεις, με αποτέλεσμα μερικά από αυτά να είναι δύσκολα αναγνωρίσιμα.
Η ζωή προχωράει. Κάποιος μπορεί να μείνει στα πρώτα ακούσματα, κάποιος άλλος μπορεί να πάρει μαζί του και τα καινούργια. Όλα θεμιτά, όλα κατανοητά. Όπως και η προσπάθεια αυτών των νέων ανθρώπων να δώσουν μια δική τους εκδοχή σε τραγούδια που τα άκουγαν από μικροί ως ακούσματα των γονιών τους
Εμείς ακούσαμε το δίσκο και επιλέξαμε δώδεκα από αυτά τα τραγούδια για τη συλλογή του Jukebox της Attica Voice. Και ποτέ δε θα πάψουμε να αναρωτιόμαστε για το πόσα ακόμη υπέροχα τραγούδια θα μπορούσε να μας είχε χαρίσει ο Μάνος Λοΐζος, αν δεν έφευγε τόσο νωρίς.
Καλή ακρόαση!
1. Κι αν τα μάτια σου ( Άκος Δασκαλόπουλος ) - Κατερίνα Duska
2. Δεν θα ξαναγαπήσω ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Μυρτώ Βασιλείου
3. Ο δρόμος ( Κωστούλα Μητροπούλου / Πρόσθετοι στίχοι: Αργύρης Χιόνης ) - Sophie Lies
4. Σ’ ακολουθώ ( Μάνος Λοΐζος ) - George Gaudi
5. Όλα σε θυμίζουν ( Μανώλης Ρασούλης ) - Nalyssa Green
6. Νανούρισμα (Θα κεντήσω) ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Ocean Hope
7. Πόσο σ’ αγαπώ ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Λευτέρης Σαμψών, Idra Kayne
8. Μη με ρωτάς ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Joanna Drigo
9. Κι εγώ σαν πόλη ( Μανώλης Ρασούλης ) - Μαρία Αλαμανή Ναθαναηλίδου
10. Αυτό το αγόρι με τα μάτια τα μελιά ( Λευτέρης Παπαδόπουλος ) - Εβελίνα Μεγαλοοικονόμου
11. Τίποτα δεν πάει χαμένο ( Μανώλης Ρασούλης ) - Δραμαμίνη
12. Ο αρχηγός (Il capitano) ( Λευτέρης Παπαδόπουλος / Ιταλικοί στίχοι: Vasco Brondi ) - Vasco Brondi
«Έχουμε την πικρή πείρα από τις μεγάλες τραγωδίες και καταστροφές στην Ελλάδα, όπου όμως η αλληλεγγύη, η οργάνωση και η δράση των συνδικάτων και του λαού αποτέλεσε ασπίδα προστασίας και ουσιαστικής βοήθειας στα θύματα των καταστροφών, ότι μόνο ο λαός σώζει τον λαό. Κανείς μόνος!», αναφέρει η ανακοίνωση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου.
Κι εμείς εδώ στην Attica Voice, σε Ραφήνα και Πικέρμι ανταποκρινόμαστε και ενισχύουμε την μεγάλη προσπάθεια αλληλεγγύης.
Σας καλούμε για να υποστηρίξετε κι εσείς μαζί μας, ο καθένας και η καθεμία με τον τρόπο σας, τον αδελφό λαό της Τουρκίας, της Συρίας και του Κουρδιστάν που δοκιμάζονται από τους σεισμούς. προσφέροντας είδη πρώτης ανάγκης που θα παραδοθούν στο Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής προκειμένου να κατευθυνθούν με ασφάλεια στους πάσχοντες.
Τα υλικά (είδη πρώτης ανάγκης) που συγκεντρώνονται είναι τα εξής: Κουβέρτες, γάλα σε σκόνη, πάνες ενηλίκων/μωρών, σερβιέτες, απορρυπαντικά ρούχων, οροί, γάζες, χανζαπλάστ, είδη ατομικής υγιεινής.
Όλα τα αγαθά που θα συλλεχθούν, θα προωθούνται στο Εργατικό Κέντρο Λαυρίου - Ανατολικής Αττικής προκειμένου να φτάσουν με ασφάλεια στους σεισμόπληκτους
Η παράδοση τους θα μπορεί να γίνεται 6-8 μ.μ. καθημερινά εκτός Δευτέρας, στο κατάστημα Beery – Beery της πλατείας Δημητρακού στη Ραφήνα
Πρόσφατα (24/1/2023) το δημοτικό συμβούλιο Ραφήνας (και κατ’ όνομα Πικερμίου) αποφάσισε την ίδρυση ενός νέου ΧΑΔΑ στη Ζώνη Αστικού Αναδασμού, σε έκταση παραχωρημένη στον Αυτόνομο Οικοδομικό Οργανισμό Αξιωματικών (ΑΟΟΑ). Περιοχή δίπλα στο Πικέρμι, για την οποία γράφαμε σε πρόσφατη ανάρτηση μας (1/2/2023 Και ΧΑΔΑ στο Πικέρμι). Η επίσημη αιτιολογία για την απαράδεκτη αυτή ενέργεια, είναι η συγκέντρωση και διαχείριση (θρυμματισμός;) των καμένων της πυρκαγιάς της 19/20 Ιουλίου 2022 που έκαψε το Ντράφι, τη Διώνη, το Πανόραμα Παλλήνης, την Ανθούσα και άλλα μέρη του ανατολικού Πεντελικού.
Επισημαίναμε πως η αποκαλούμενη "Διαχείριση" είναι στην ουσία ταφή των καμένων, μαζί με απορρίμματα και μπάζα, χωρίς κανόνες. Λειτουργίες παράνομες, αντιπεριβαλλοντικές, εγκληματικές για τους κατοίκους. Εργασίες ανεξέλεγκτες, χωρίς πρωτόκολλα ελέγχου και καταγραφής της κάθε επιμέρους δραστηριότητας.
Προς επίρρωση των ανωτέρω και προκειμένου να μην αρχίσουν οι αμφισβητήσεις, όπως πολλές όμοιες περιπτώσεις που έχουν καταλήξει ως καταγγελίες στον συνήγορο του πολίτη, θα αναφέρουμε τα παρακάτω χαρακτηριστικά σημεία της όζουσας αυτής υπόθεσης:
Αρχικά ας δούμε πως ορίζεται ένας Χώρος Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων (ΧΑΔΑ)
Ως ΧΑΔΑ εννοείται ο χώρος στον οποίο συντελείται ανεξέλεγκτη απόρριψη στερεών αποβλήτων. Οι ΧΑΔΑ λειτουργούν χωρίς προδιαγραφές υγειονομικής διάθεσης αποβλήτων και χωρίς αρμόδια αδειοδότηση, κυμαίνονται δε από τοπικές σημειακές απορρίψεις στερεών αποβλήτων έως εκτάσεις πολλών δεκάδων στρεμμάτων.
Σύμφωνα με τα δεδομένα της σχετικής απόφασης που ανάρτησε στη Διαύγεια ο δήμαρχος Μπουρνούς (βλ. περασμένη ανάρτηση) και με την παράγραφο του συμφωνητικού εκμίσθωσης του χώρου, που επιτρέπει την υποδοχή αστικών απορριμμάτων και μπάζων, ορίζει πως ο χώρος θα είναι ένας ΧΑΔΑ, ακριβώς δίπλα στο φορτωμένο με σκουπίδια από τον ίδιο δήμαρχο, Πικέρμι.
Αλλά υπάρχουν και μερικά ακόμα σκοτεινά σημεία, τοπικού ενδιαφέροντος
Πρώτον: το απόσπασμα από τη σύμβαση εκμίσθωσης της έκτασης μεταξύ δήμου και ΑΟΟΑ όπου αναγράφεται πως στην περιοχή θα γίνεται "εναπόθεση και επεξεργασία της καμένης δασικής ξυλείας αλλά και κάθε άλλης χρήσης που τυχόν προκύψει π.χ. από εναπόθεση μπάζων απορριμμάτων κτλ από οπουδήποτε και αν προέρχονται"
Δεύτερον: αναφέρουμε την επισήμανση αναγνώστη του ιστολογίου Δασαμάρι SOS που αναδημοσίευσε την ανάρτηση μας και όπου επισημαίνεται πως ενώ στο ιδιωτικό συμφωνητικό μεταξύ δήμου και ΑΟΟΑ ορίζεται με ακρίβεια η θέση του παραχωρημένου οικοπέδου στο ενσωματωμένο συμφωνητικό, το αναρτημένο στη Διαύγεια, απουσιάζει η δεύτερη σελίδα (φαίνεται και στην αρίθμηση) όπου προσδιορίζεται η θέση του μισθίου (του χώρου υποδοχής των καμένων, των απορριμμάτων και των μπάζων). Μάλιστα τελειώνει το σχόλιο του αναρωτώμενος: «Τι λαμογιές σκαρώνουν πάλι;»
Τρίτον: Άλλος ανώνυμος σχολιαστής (ενδεχομένως και ο προηγούμενος) παρατηρεί πως ενώ στην αρχή της σχετικής απόφασης, της αναρτημένης στη Διαύγεια, αναφέρεται ως εισηγητής ο αντιδήμαρχος Πάντζας, στο τέλος της ίδιας απόφασης αναφέρεται ως εισηγητής ο αντιδήμαρχος(;) Μπουράνης. Προχειρότητα, ανικανότητα ή πρόθεση;
Οι καίριες επισημάνσεις του (των) ανώνυμου(-ων) σχολιαστή(-ών)
Δεν είναι λίγες οι φορές που στο πλαίσιο της διαμεσολάβησης του Συνηγόρου του Πολίτη έχουν τεθεί ζητήματα ως προς τις αυθαίρετες χωματερές των δήμων αλλά ακόμα και την έννοια του όρου ΧΑΔΑ ιδίως όταν αναφύονται θέματα υποχρεωτικής αποκατάστασης αυτών από τους Δήμους. Έτσι για να μην προκύψουν δικολαβίστικες αντιρρήσεις από την παρεούλα που έχει καταντήσει το Πικέρμι σε «πίσω αυλή» της Ραφήνας, με τη χωροθέτηση όλων των ρυπογόνων και επιβαρυντικών δραστηριοτήτων εκεί, αποσαφηνίσαμε τι είναι αυτό που σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν στη ΖΑΑ. Δηλαδή τι είναι ένας ΧΑΔΑ.
Η δημιουργία μιας χωματερής, σχεδόν ιστορικά, ξεκινάει από την ανεξέλεγκτη διάθεση Αποβλήτων Εκσκαφών Κατασκευών και Κατεδαφίσεων (ΑΕΚΚ) ή κλαδεμάτων και εξελίσσεται σε χώρο απόρριψης κάθε είδους αποβλήτων. Αυτό δηλαδή που σχεδιάζει να κάνει ο Μπουρνούς στη μισθωμένη έκταση του ΑΟΟΑ, στη Ζώνη Αστικού Αναδασμού του Πικερμίου. Από τον Συνήγορο του Πολίτη ανατρέχουμε σε περιπτώσεις δήμων που εγκατέστησαν ΧΑΔΑ και καταγγέλθηκαν από πολίτες στην ανεξάρτητη αρχή και διαπιστώνουμε πως σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, οι δήμοι αρνήθηκαν το προφανές!!! Μερικοί από αυτούς δε, υποστήριξαν αφενός ότι η ανεξέλεγκτη απόρριψη αποβλήτων δε δημιουργεί χωματερή (ακόμα και αν συνυπάρχουν και άλλες ροές αποβλήτων), αφετέρου ότι δεν είναι αυτοί που χρησιμοποιούν τον εν λόγω ΧΑΔΑ. (Μάλλον τα ίδια υποτιμητικά για τη νοημοσύνη μας θα ακούσουμε και από τον συγκεκριμένο δήμαρχο)
Όλα αυτά τα γράφουμε γιατί θα χρειαστεί κι εμείς να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες όταν καταγγέλλουμε τη χωματερή του Μπουρνούς (χωματερή με ονοματεπώνυμο).
Το εξωφρενικό είναι πως στο όνομα της «εκτάκτου ανάγκης» για τον «πυρόπληκτο δήμο» (για πόσα χρόνια ακόμα θα είναι πυρόπληκτος για να αποφεύγει τις διαδικασίες ελέγχου;) καταστρέφεται το βουνό πέριξ του Πικερμίου. Συνδυαζόμενο δε με ΜΕΒΑ, ΚΕΛ, ΣΜΑ και τις βιομηχανικές περιοχές και το ΚΤΕΟ βαρέων οχημάτων, που πάλι ο Μπουρνούς εγκατέστησε, αποδεικνύεται πως αποτελεί τον ολετήρα της περιοχής. Μίας περιοχής που βρέθηκε να τον έχει δήμαρχο.
Εντάξει. Οι κάτοικοι του Πικερμίου δεν είναι αυτοί που θα ξεσηκωθούν για να διεκδικήσουν την απομάκρυνση επιβαρυντικών για την υγεία δραστηριοτήτων από τον τόπο τους. Ούτε καν την εξυγίανση του τόπου τους και μάλλον οι «παραδόσεις» και η οικογενειοκρατία «των ολίγων» θα μιλήσουν στις ερχόμενες εκλογές. Αλλά για πρώτη ίσως φορά, τόσο επιτακτικά, οι Πικερμιώτες πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά όλα αυτά που τους έχει φορτώσει ο δήμαρχος Ραφήνας, που ποτέ δεν ήταν Πικερμίου. Και να τα εγκρίνουν ή να τα απορρίψουν χωρίς να επηρεαστούν από συγγένειες, παρεούλες ή …υποσχέσεις.
Στοιχεία αντλήθηκαν και από την ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για τη διαχείριση των απορριμμάτων του 2020
Αναδημοσιεύουμε το κάλεσμα της "Ταξικής Αντεπίθεσης" για συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους σεισμόπληκτους λαούς σε Τουρκία - Συρία - Κουρδιστάν. Σας προτρέπουμε στην ενδεχόμενη επίσκεψη σας το Σάββατο στο κέντρο της Αθήνας, να μη ξεχάσετε να περάσετε από την οδό Καλλιδρομίου 49 στα ΅Εξάρχεια για να αφήσετε κι εσείς αυτό που μπορείτε (δείτε τα απαιτούμενα είδη πρώτης ανάγκης στο κάλεσμα της οργανώτριας συλλογικότητας). Οι λαοί σώζουν τους λαούς και στις κρίσιμες στιγμές η αλληλεγγύη μας με τους πάσχοντες πρέπει να εκφραστεί και να πραγματωθεί με κάθε δυνατό τρόπο.
Ταξική Αντεπίθεση - Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστ(ρι)ών: Η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών.
Ο πολιτικός χώρος της Ταξικής Αντεπίθεσης καλεί σε συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους σεισμόπληκτους λαούς της Τουρκίας -Συρίας -Κουρδιστάν
Η συλλογή θα γίνει στον χώρο της Ταξικής Αντεπίθεσης Καλλιδρομίου 49 στα Εξάρχεια, το Σάββατο 11/2 15:00-18:00
Εφόδια που συγκεντρώνονται Κουβέρτες - Sleeping Bag, γάλα σε σκόνη, πάνες, γάζες, παυσίπονα, φακούς κλπ.
Καταπληκτική παρουσίαση από την κονφερασιέ Πόπη, του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, Αλέξη Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη.
Από τις κορυφαίες στιγμές της προεκλογικής περιόδου. Προτείνουμε να βρεθούν κι άλλα ταλέντα για να καλύψουν τις παρουσιάσεις των υποψηφίων που στηρίζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και στις δημοτικές εκλογές ανά την Ελλάδα.
Δύσκολο μεν αλλά κάτι θα βρεθεί έστω και σε Γ' Εθνική κατηγορία
Μόνο δέος μπορεί να νιώσει κανείς αυτή τη στιγμή και πολύ λίγα τα λόγια που μπορεί να ψελλίσει για την ανείπωτη τραγωδία στην Τουρκία και τη Συρία. Και είναι κάτι τέτοια γεγονότα που μας δείχνουν πόσο ασήμαντα είναι τα ψευτοπροβλήματα της καθημερινότητας.
Ο θάνατος μας δείχνει πως δε γνωρίζει από σύνορα και φράχτες. Μακάρι το ίδιο να έκανε και η ζωή. Μακάρι αυτή η τραγωδία να μπορούσε να βούλωνε το στόμα κάθε εθνικιστή και κάθε πολεμοκάπηλου από κάθε πλευρά του Αιγαίου. Μακάρι να μπορούσαμε να καταλάβουμε πως οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και πως αυτοί που τους χωρίζουν είναι αυτοί που δεν ενδιαφέρονται για τη ζωή κανενός λαού
«Με λίγη αγάπη και κρασί / μεθάω κι εγώ μεθάς κι εσύ / πιες λίγο από το τάσι μου / αδέρφι και καρντάσι μου» ... Μουσική: Απόστολος Καλδάρας, Στίχοι: Πυθαγόρας
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
