Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΔιαβάζοντας στα «Ποιήματα του Σβέντμποργκ» -ποιητική συλλογή του Μπέρτολτ Μπρεχτ, από το 1939- το «Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου» μοιάζει σα να γράφτηκε για τη χώρα μας, όπως και για όλες τις χώρες που ο πληθυσμός τους επιλέγει πολύ προσεκτικά σε ό,τι αφορά το ατομικό του συμφέρον, την προσωπική του ευημερία και εντελώς απερίσκεπτα (ή και με ενδεχόμενο δόλο) σε ό,τι αφορά το κοινό, το δημόσιο καλό. Το καλό του λαού και τελικά και της χώρας.
Εκτός αν το καλό του λαού δεν κάνει καλό στη χώρα, όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε.
Αλλιώς πως να εξηγήσει κανείς την ανάθεση της τύχης του τόπου σε έναν άνθρωπο (;) που αποδεδειγμένα, τον διακρίνει η πλήρης έλλειψη ενσυναίσθησης και τελικά η πλήρης έλλειψη συνείδησης της σκληρής πραγματικότητας, του λαού. Του λαού που υποτίθεται πως τον ανέδειξε δια της ψήφου του, για να διαχειριστεί την τύχη του;
Δεν χρειάζονται περισσότερα για να καταλάβει κανείς πως η απορία μας αυτή αφορά στον σημερινό πρωθυπουργό της Ελλάδας, τον Κ. Μητσοτάκη.
Η τελευταία του αναφορά στο βιοτικό επίπεδο των ιθαγενών της ελληνικής χερσονήσου ήταν ακόμα μία ένδειξη για το μαύρο αύριο που μας υπόσχεται χαμογελώντας, ο άνθρωπος αυτός, που δεν έχει καταλάβει τίποτα απ’ όσα συμβαίνουν στη χώρα εδώ και 12 συνεχή χρόνια.
Είπε:
«Η Ελλάδα, το έχω πει πολλές φορές και παρότι της αντιπολίτευσης της αρέσει να μου ασκεί κριτική γι΄ αυτό, θα επιμείνω σε αυτό, μπορεί να προσφέρει μία εξαιρετική ποιότητα ζωής και σε ένα κόσμο όπου τα ζητήματα αυτά αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη σημασία. Όπου ο σκοπός πλέον δεν είναι απλά πόσα λεφτά θα βγάλω, είναι πολύ σημαντικό αυτό, αλλά δεν είναι το μοναδικό κίνητρο, το να βγάζει κανείς ολοένα και περισσότερα λεφτά, αλλά να βλέπουμε τη ζωή μας λίγο πιο σφαιρικά, λίγο πιο ολιστικά».
Και στο σημείο αυτό, ο ποιητής προσφέροντας μας την καθαρή ματιά του, έντιμα μας μιλάει και παρατηρεί:
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά
Θεωρούνε ταπεινό
Να μιλάς για το φαΐ
Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει
Οι ταπεινοί αφήνουνε τον κόσμο
Χωρίς να ’χουνε δοκιμάσει κρέας της προκοπής
Πώς ν’ αναρωτηθούν πούθε έρχονται
Και πού πηγαίνουν
Είναι τα όμορφα δειλινά τόσο αποκαμωμένοι
Το βουνό και την πλατιά τη θάλασσα
Δεν τα ’χουν ακόμα δει
Όταν σημαίνει η ώρα τους
Αν δεν νοιαστούν οι ταπεινοί
Γι’ αυτό που είναι ταπεινό
Ποτέ δεν θα υψωθούν
Το ημερολόγιο
Δεν δείχνει ακόμα την ημέρα
Όλοι οι μήνες, όλες οι ημέρες
Είναι ανοιχτές
Κάποια απ’ αυτές θα σφραγιστεί
Μ’ έναν σταυρό
Οι εργάτες φωνάζουν για ψωμί
Οι έμποροι φωνάζουν γι’ αγορές
Οι άνεργοι πεινούσαν
Τώρα πεινάνε κι όσοι εργάζονται
Αυτοί που αρπάνε το φαΐ απ’ το τραπέζι
Κηρύχνουν τη λιτότητα
Αυτοί που παίρνουν όλα τα δοσίματα
Ζητάνε θυσίες
Οι χορτάτοι μιλάνε στους πεινασμένους
Για τις μεγάλες εποχές που θα ’ρθουν
Αυτοί που τη χώρα σέρνουνε στην άβυσσο
Λες πως η τέχνη να κυβερνάς το λαό
Είναι πολύ δύσκολη για τους ανθρώπους του λαού
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Πόλεμος και ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα
Ο πόλεμος γεννιέται απ’ την ειρήνη τους
καθώς ο γιος από την μάνα
έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά
ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Μιλάνε για ειρήνη
Ο απλός λαός ξέρει
Πως έρχεται ο πόλεμος
Όταν αυτοί που είναι ψηλά
Καταριούνται τον πόλεμο
Διαταγές για επιστράτευση
Έχουν υπογραφεί
Στον τοίχο με κιμωλία γραμμένο
Θέλουνε πόλεμο
Αυτός που το ΄χε γράψει
Έπεσε κιόλας
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε
Να ο δρόμος για τη δόξα
Αυτοί που είναι χαμηλά λένε
Να ο δρόμος για το μνήμα
Τούτος ο πόλεμος που έρχεται
Δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ’ αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος
Υπήρχαν νικητές και νικημένοι
Στους νικημένους ο φτωχός λαός
Πέθαινε απ’ την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός
Πέθαινε το ίδιο
Σαν θα ’ρθει η ώρα της πορείας
Πολλοί δεν ξέρουν
Πως επικεφαλής βαδίζει ο εχθρός τους
Η φωνή που διαταγές τους δίνει
Είναι του εχθρού τους η φωνή
Εκείνος που για τον εχθρό μιλάει
Είναι ο ίδιος τους ο εχθρός
Νύχτα
Τ’ ανδρόγυνα ξαπλώνουν στο κρεβάτι τους
Οι νέες γυναίκες θα γεννήσουν ορφανά
Στρατηγέ το τανκς σου
Είναι δυνατό μηχάνημα
Θερίζει δάση ολόκληρα
Κι εκατοντάδες άνδρες αφανίζει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται οδηγό
Στρατηγέ το βομβαρδιστικό
Είναι πολυδύναμο
Πετάει πιο γρήγορα απ’ τον άνεμο
Κι απ’ τον ελέφαντα σηκώνει βάρος πιο πολύ
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-χρειάζεται πιλότο
Στρατηγέ ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ
Ξέρει να πετάει
Ξέρει και να σκοτώνει
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα
-ξέρει να σκέφτεται
Οι πεποιθήσεις είναι μεγαλύτεροι αντίπαλοι της αλήθειας από τα ψέματα, υποστήριζε ο Friedrich Nitzsche και τον αφορισμό του αυτόν τον χρησιμοποιούν οι σύγχρονοι κάτοχοι και νομείς του πλούτου και της εξουσίας, για να κυβερνούν τον πλανήτη, εξασφαλίζοντας την απαραίτητη κοινωνική ανοχή, αν όχι και συναίνεση στα πιο αδιάφορα κοινωνικά στρώματα.
Καλλιεργώντας απατηλές πεποιθήσεις- αυταπάτες στις χειραγωγούμενες μάζες και εκμεταλλευόμενος την ακόρεστη πείνα του ανθρώπου για όλο και περισσότερα, ο εξελιγμένος καπιταλισμός προσεγγίζει το αποκορύφωμα του. Καταναλώνει πια αυτό που ορεγόταν εδώ και 400 χρόνια. Τον ίδιο τον πλανήτη.
Οι άνθρωποι μετατράπηκαν σε μάζες, δίχως συνείδηση αυτών που συμβαίνουν γύρω τους. Αδρανούν, βουτηγμένοι στο ψέμα που τους σερβίρουν οι εξουσίες, τοπικές και παγκόσμιες. Ο καπιταλισμός εξαγόρασε την οικολογία όταν την βρήκε γυμνή από πολιτικό περιεχόμενο και εκείνη έπεσε εύκολα στα νύχια του αρπακτικού που εκτός από το χρήμα, αυτή τη φορά χρησιμοποίησε αποτελεσματικότερα το ψέμα και την προπαγάνδα.
«Πράσινη ενέργεια», «Οικολογία και όχι πολιτική», «Πράσινα Βραβεία», «Ανανεώσιμες πηγές ενέργειας», «Βιωσιμότητα», «Περιβαλλοντικό ισοζύγιο», «οικολογικό αποτύπωμα» όλες έννοιες και εκφράσεις που χρησιμοποιούνται πια για κρύψουν τη φρίκη πίσω τους. Τη φρίκη που δεν θα μείνει πολύ στο παρασκήνιο και οσονούπω θα αποτελεί τη ζωή που ετοιμάζουν οι εξουσίες για το μέλλον, με την ανοχή και την αδράνεια μας, αν όχι και την υποστήριξη μας.
Η Νέλλη Ψαρρού και ο Ιωάννης Λαζάρου, κινηματογραφιστές γνωστοί από την ερευνητική δουλειά τους (το ντοκιμαντέρ «Το Σχέδιο» για τις πυρκαγιές στη Β. Εύβοια είναι η τελευταία τους δουλειά) υποτίτλισαν και ανάρτησαν στο YouTube το ντοκιμαντέρ του 2019, των Jeff Gibbs, Ozzie Zehner και Michael Moore «Planet of the Humans» (Ο πλανήτης των ανθρώπων) το οποίο σας προτείνουμε και σας παρουσιάζουμε μέσα από την Attica Voice, σε μία εποχή που είναι άκρως επίκαιρο. Σε μία εποχή που τα ψέματα ξεχείλισαν και βάφτισαν «πρόοδο» την καταστροφή υγροτόπων και ρεμάτων και «προστασία» την τσιμεντοποίηση ποταμών, ειδικά στην ανατολική Αττική.
Σύμφωνα με καταγγελίες πολιτών, από τις εργασίες που πραγματοποιούνται αυτές τις ημέρες στα Lidl Ραφήνας, δεν λαμβάνεται από τα συνεργεία η απαραίτητη μέριμνα με αποτέλεσμα πολλά από τα υλικά που χρησιμοποιούνται, όπως φελιζόλ, να έχουν διασκορπιστεί σε όλο το μήκος της οδού Ευβοϊκού έξω από το νηπιαγωγείο και πολλά από αυτά να έχουν καταλήξει μέσα στο Μεγάλο Ρέμα. Αξιοσημείωτη είναι η παντελής αδιαφορία της δημοτικής αρχής, μια αδιαφορία με την οποία οι πολίτες της Ραφήνας είναι πλέον απολύτως εξοικειωμένοι
Απέναντι στην ιδιωτική ασυδοσία και τη δημοτική αδιαφορία, ο μόνος δρόμος είναι να πάρουν οι ενεργοί πολίτες την κατάσταση στα χέρια τους. Όπως πληροφορηθήκαμε, πλήθος επιστολών διαμαρτυρίας για το θέμα αυτό δέχτηκαν τα γραφεία της εταιρείας. Μία από αυτές προερχόταν από την Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας , την οποία και αναδημοσιεύουμε. Στην επιστολή αυτή γίνεται παράλληλη αναφορά και στο ξερίζωμα ενός αιωνόβιου αρμυρικιού και ζητείται από την εταιρεία να της σταλεί η σχετική άδεια κοπής του εν λόγω δέντρου. Ακολουθεί η επιστολή:
Προς αρμοδίους της επιχείρησης Lidl Ελλάς & Σία Ο. Ε.
------------------------------
Κύριοι,
σας καλούμε να μεριμνήσετε άμεσα για την αποκατάσταση της περιβαλλοντικής ρύπανσης που έχει προκληθεί λόγω των έργων ανακατασκευής/επέκτασης του καταστήματος σας στην Ραφήνα.
Ιδιαίτερα βλαπτικά είναι τα φελιζόλ και τα πλαστικά, τα οποία ο εργολάβος σας δε μερίμνησε να καλύψει τις ημέρες που έπνεαν άνεμοι 8 μποφόρ, με αποτέλεσμα να έχουν διασκορπιστεί στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (προστατευόμενος υγρότοπος Α' προτεραιότητας) και στον ευρύτερο περιβάλλοντα χώρο.
Σας καλούμε να αποδείξετε έμπρακτα την εταιρική κοινωνική σας ευθύνη, προβαίνοντας άμεσα σε καθαρισμό του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας και του περιβάλλοντος χώρου.
Σας εφιστούμε την προσοχή ότι ο καθαρισμός μπορεί να γίνει μόνο χειρωνακτικά, καθώς η χρήση μηχανημάτων δεν επιτρέπεται μέσα στην προστατευόμενη ζώνη του Μ. Ρέματος (από πεζογέφυρα στην αρχή της οδού Ευβοϊκού μέχρι τη θάλασσα) .
Επισυνάπτουμε σχετικές φωτογραφίες με υλικά που έχουν κατακλύσει τον υγρότοπο.
Επιπλέον, σας επισυνάπτουμε φωτογραφίες από μία ακόμη περιβαλλοντική υποβάθμιση του περιβάλλοντος χώρου, λόγω των έργων ανακατασκευής του καταστήματός σας στη Ραφήνα. Ένα αιωνόβιο αρμυρίκι που ο εργολάβος σας ξερίζωσε τον περασμένο μήνα από το πεζοδρόμιο της οδού Αρφηνίδων Αλών, για το οποίο παρακαλούμε να μας στείλετε τη σχετική άδεια κοπής.
Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Με αφορμή το θάνατο του Βαγγέλη Παπαθανασίου, θυμόμαστε ένα από τα πιο σημαντικά έργα του μεγάλου Έλληνα συνθέτη από την περίοδο που ως μέλος των περίφημων Aphrodite’s Child κατακτούσε ολόκληρο τον κόσμο. Μιλάμε φυσικά για τον θρυλικό δίσκο «666» που κυκλοφόρησε το 1972, έναν από τους πιο σημαντικούς δίσκους της παγκόσμιας progressive rock σκηνής.
Η μουσική σύνθεση του δίσκου είναι του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ο ίδιος φυσικά παίζει στα πλήκτρα, ο Λουκάς Σιδεράς στα κρουστά, ο Αργύρης Κουλούρης στην κιθάρα και ο Ντέμης Ρούσσος στα φωνητικά.
Η κεντρική ιδέα του δίσκου ήταν η μεταφορά του κύριου θέματος της Αποκάλυψης, δηλαδή της συνεχούς προσπάθειας του Κακού να επιβληθεί στον άνθρωπο. Την μεταφορά και τη διασκευή στα Αγγλικά ανέλαβε ο σκηνοθέτης Κώστας Φέρρης.Στο δίσκο συμμετείχε και η Ειρήνη Παπά στο "Infinity", το πιο σκανδαλώδες κομμάτι του δίσκου, ένα κομμάτι που σταδιακά κορυφώνεται σε έναν οργασμικό παροξυσμό.
Ο δίσκος «666» έχει πλέον πουλήσει περισσότερα από 20 εκατομμύρια δίσκους και αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για το είδος του.
Από το δίσκο αυτό επιλέξαμε να ακούσουμε το επικό “The four horsemen”, τους τέσσερεις καβαλάρηδες της Αποκάλυψης που προμηνύουν την καταστροφή και εμφανίζονται ως προάγγελοι της Τελικής Κρίσης
Η αντιπεριβαλλοντική πρακτική της χωροθέτησης αντλιοστασίων σε προστατευόμενους υγρότοπους και ρέματα της Ανατολικής Αττικής, πέρασε τα στενά όρια της περιοχής. Η εφημερίδα ΑΥΓΗ αποφάσισε να ασχοληθεί με το συγκεκριμένο θέμα αναμεταδίδοντας και συμμεριζόμενη τις καταγγελίες της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Αναδημοσιεύουμε το άρθρο της Αυγής με την αναγκαία επισήμανση πως η φωτογραφία του άρθρου δεν προέρχεται από τα έργα για την κατασκευή των αντλιοστασίων, αλλά από μια άλλη αγαπημένη «περιβαλλοντική» δραστηριότητα του δήμαρχου Ραφήνας Πικερμίου: να βάζει μέσα στην κοίτη του ποταμιού μπουλντόζες και να την οργώνει στην κυριολεξία παριστάνοντας πως πράττει αντιπλημμυρικά έργα
Σε αγωνιστική κινητοποίηση καλεί η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, που καταγγέλλει εκχερσώσεις στον παράκτιο υγρότοπο Μαρίκες
Την τοπική κοινωνία και όλους τους αρμόδιους περιβαλλοντικούς φορείς να δώσουν δυναμικό παρών στην εκδήλωση ενημέρωσης κατοίκων, που οργανώνει η ΕΥΔΑΠ την Πέμπτη 19 Μαΐου, ώρα 5:30 μ.μ. στο ΚΑΠΗ Ραφήνας (Ελευθ. Βενιζέλου 21), καλεί η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, ώστε «να αποτραπεί η παράνομη χωροθέτηση αντλιοστασίων σε προστατευόμενους υγρότοπους και ρέματα της περιοχής». Επιπλέον, για να μπορέσει το έργο αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ, με το Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Δήμων Ραφήνας - Πικερμίου και Σπάτων - Αρτέμιδας, «να συνεισφέρει στην προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, του τοπίου και της αρχαιολογικής αξίας της περιοχής και όχι στην περαιτέρω υποβάθμισή του».
Η Κίνηση καταγγέλλει ότι ήδη έχουν εκχερσωθεί με μπουλντόζες περίπου 150 τ.μ. του παράκτιου υγροτόπου Μαρίκες στην περιοχή Νηρέας Ραφήνας, για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ. Οι εργασίες σταμάτησαν μετά από παρέμβαση τοπικών και περιβαλλοντικών φορέων, αφού απαγορεύεται η δόμηση, η χωροθέτηση οχλουσών δραστηριοτήτων και κάθε εργασία που υποβαθμίζει την οικολογική κατάσταση του υγροτόπου. Απαγόρευση που πιστοποιούν τόσο το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων Υγροτόπων όσο και το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών. Η περιοχή Μαρίκες είναι ενταγμένη στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών του Σχεδίου Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Υδατικού Διαμερίσματος Αττικής (EL 06) της Οδηγίας 2000/60/ΕΚ για τα νερά, ως περιοχή που προορίζεται για προστασία οικοτόπων και ειδών (υγρότοπος Α’ προτεραιότητας), και περιλαμβάνει πέντε τύπους οικοτόπων κοινοτικής σημασίας (Οδηγία 92/43/ΕΟΚ).
Πάγια τακτική
Αντίστοιχη παρέμβαση κατασκευής αντλιοστασίων προβλέπεται από τη μελέτη να γίνει και σε άλλους προστατευόμενους υγροτόπους και ρέματα, όπου έχουν χωροθετηθεί αντλιοστάσια ακαθάρτων της ΕΥΔΑΠ, αποκαλύπτει η Κίνηση. Εξηγεί δε ότι τέτοιες περιπτώσεις είναι τα αντλιοστάσια στην εκβολή του Μεγάλου Ρέματος (ΑΡ2), στον υγρότοπο Λούτσας Αρτέμιδας (ΑΛ2), καθώς και όσα έχουν χωροθετηθεί μέσα σε κοίτες ή σε πρανή ρεμάτων (π.χ. αντλιοστάσια Διώνης ΝΑΑ1, ΝΑΑ2, ΝΑΑ3). Παράλληλα, και «οι τρεις υγρότοποι που πρόκειται να συρρικνωθούν από τα έργα της ΕΥΔΑΠ (Μαρίκες, εκβολή Μεγάλου Ρέματος, Αρτέμιδας) βρίσκονται σε διαδικασία οριοθέτησης, σύμφωνα με τις επιταγές της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ και του ν. 3937/2011 για την προστασία της βιοποικιλότητας και των οικοτόπων».
Καταγγέλλει ακόμη ότι το Κέντρο επεξεργασίας λυμάτων πρόκειται να κατασκευαστεί μέσα σε πλημμυρικό πεδίο του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (σύνορα Σπάτων - Πικερμίου), περιοχή η οποία σκοπίμως εξαιρέθηκε από το Προεδρικό Διάταγμα οριοθέτησης του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας (ΦΕΚ 498/Δ/2021), σε αντίθεση με την Οδηγία 2007/60/ΕΚ για τη διαχείριση κινδύνων πλημμύρας και της Ζώνης Οικιστικού Ελέγχου Μεσογείων (ΦΕΚ199/Δ/2003) που καθορίζει τις επιτρεπόμενες χρήσεις γης. Η Οδηγία επιτάσσει τη διατήρηση των πλημμυρικών πεδίων ως αδόμητων εκτάσεων, ενώ η ΖΟΕ Μεσογείων επιτρέπει μόνο ήπιες χρήσεις σε ζώνη 50 μ. εκατέρωθεν της ζώνης οριοθέτησης των ρεμάτων που είναι χαρακτηρισμένα ως Ιδιαίτερου Περιβαλλοντικού Ενδιαφέροντος.
Ο Monsieur Minimal επιστρέφει με νέο single στα Ελληνικά και μας καλεί όλους να κάνουμε μια «Νέα Αρχή». Την κάθε νέα αρχή που είναι υποχρεωμένος να κάνει κάθε άνθρωπος μετά από κάθε ατυχία. Μια νέα αρχή που θα γεννήσει ξανά νέες ελπίδες και όνειρα ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να ξανασηκωθεί και να συνεχίσει το δρόμο του σε αυτό το τόσο παράξενο πράγμα που αποκαλείται ζωή
Ο ήχος του Monsieur Minimal εξακολουθεί να είναι ο γνωστός – σε όσους παρακολουθούν την πορεία του συγκεκριμένου καλλιτέχνη - vintage ήχος μιας άλλης εποχής. Στο συγκεκριμένο τραγούδι έχουμε επιπλέον και jazz αναφορές χάρις στη συμμετοχή του Γιώργου Κοντραφούρη που έπαιξε πιάνο
«Μα η ζωή κοιτάει μπροστά
Προχωρά, σαν φωτιά
Χρόνια, ανθρώπους κι αιώνες ξέχνα
Και γυρίζει ξανά
Στα απλά»
Ο Δρ.Σταμάτης Ζόγκαρης, κύριος Ερευνητής στο Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), με επιστολή του σε πλήθος αποδεκτών (μεταξύ των οποίων η ΕΥΔΑΠ, η κατασκευαστική εταιρεία ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης, ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κωνσταντίνος Σκρέκα, ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Αμυράς, η Περιφέρεια Αττικής, ο Δήμος Ραφήνας Πικερμίου, ο Οργανισμός Λιμένος Ραφήνας, το Αστυνομικό τμήμα Ραφήνας), επισημαίνει την υποβάθμιση της προστατευόμενης περιοχής δίπλα στην παραλία Μαρίκες στην Ραφήνα Αττικής, λόγω έργων στα πλαίσια της κατασκευής έργου αποχέτευσης που εκτελείται από την εταιρία ΑΚΤΩΡ για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ. Φανταζόμαστε πως ο Δρ. Σταμάτης Ζόγκαρης δεν θα θεωρηθεί περιθωριακός οικολόγος, όπως συνηθίζει ο δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου να αποκαλεί όσους αντιστέκονται στα περιβαλλοντοκτόνα έργα
Ακολουθεί η επιστολή. Στο τέλος δε του κειμένου επισυνάπτεται η επιστολή στην αυθεντική της μορφή, η οποία συνοδεύεται από πλήθος φωτογραφιών που τεκμηριώνουν την άποψη του Σταμάτη Ζόγκαρη
Υποστηρίζουμε το αίτημα Περιβαλλοντικών Φορέων για αναστολή των εργασιών που ξεκίνησαν στην προστατευόμενη περιοχή «ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΕΛΟΣ ΜΑΡΙΚΕΣ (ΑΜΜΟΘΙΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ)», Ραφήνα Αττικής.
Το θέμα αφορά στην υποβάθμιση της προστατευόμενης περιοχής δίπλα στην παραλία Μαρίκες στην Ραφήνα Αττικής. Η παρέμβαση έχει ήδη ξεκινήσει στα πλαίσια της κατασκευής έργου αποχέτευσης που εκτελείται από την εταιρία ΑΚΤΩΡ για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ.
Επιβεβαιώνουμε ότι το προγραμματισμένο έργο δύναται να έχει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στους φυσικούς και ημιφυσικούς σχηματισμούς της περιοχής και στην ακεραιότητα του τοπίου. Οι επιπτώσεις θα είναι σοβαρές κυρίως επειδή η προστατευόμενη περιοχή καλύπτει εξαιρετικά μικρή έκταση (συνολικά 51 στρέμματα στην χερσαία της επιφάνεια) και ήδη μεγάλο μέρος του τοπίου εκτός προστατευόμενης περιοχής έχει δομηθεί λόγω επέκτασης του οικισμού της Ραφήνας τις τελευταίες δεκαετίες. Η περιοχή παρέμβασης για τα έργα αποχέτευσης θα είναι κοντά στο κέντρο της προστατευόμενης περιοχής
Η συνολική έκταση που προγραμματίζεται να αποψιλωθεί, βάσει της τοπογραφικής σήμανσης στην περιοχή περιλαμβάνει τύπους οικοτόπων κοινοτικής σημασίας του Παραρτήματος Ι της «Οδηγίας για τους Οικοτόπους» 92/43/ΕΟΚ και συγκεκριμένα:
Τα μικρά υπολείμματα του τύπου οικοτόπου NATURA 2000 με κωδικό 2190 «Υγρές κοιλότητες μεταξύ των θινών» καθώς και τους τύπους οικοτόπων NATURA 2000 με κωδικούς 2250 «Λόχμες των παραλιών με αρκεύθους» και 2260 «Θίνες με βλάστηση σκληρόφυλλων θάμνων» που βρίσκονται στην περιοχή που προγραμματίζεται να αποψιλωθεί ή και πλησίον της περιοχής αυτής.
Επιπλέον, η ευρύτερη περιοχή έχει διάφορες ετερογενείς διαπλάσεις με θαμνώνες από σχίνα (Pistacia lentiscus), λιβάδια με αγρωστώδη και βούρλα, καθώς και μικρές συστάδες πεύκων. Κατά θέσεις σε διάκενα αναπτύσσεται το αλοφυτικό είδος Halimione portulacoides (θαλάσσια γλυστρίδα) και σποραδικά φύονται αλμυρίκια Tamarix sp., καθώς και άλλα αυτόχθονα δέντρα και θάμνοι. Εντός της προστατευόμενης περιοχής φύονται ορισμένα σχετικά σπάνια είδη χλωρίδας και υπάρχουν μικροί πληθυσμοί προστατευόμενων ειδών ερπετών (π.χ. κρασπεδοχελώνα Testudo marginata, σαϊτα Platyceps najadum, σαπίτης Malpolon insignitus), και άλλα είδη πανίδας. Τέλος, διάφορα είδη ορνιθοπανίδας, ειδικά την χειμερινή περίοδο και τις εποχές της μετανάστευσης έχουν καταγραφεί στην περιοχή.
Πρόκειται για παράκτιο οικοσύστημα με τα μικρά υπολείμματα υγροτοπικών διαπλάσεων που δημιουργείται στο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους αμμοθινικό τοπίο πίσω από την παραλία. Οι μικροί υγρότοποι, όπως και τα συστήματα θινών, είναι εξαιρετικά σπάνια στην ευρύτερη περιοχή της νότιας και ανατολικής Αττικής. Γνωρίζουμε επίσης ότι η συγκεκριμένη περιοχή έχει πολύ μεγάλη αξία για την περιβαλλοντική εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση και ξέρουμε ότι έχουν πραγματοποιηθεί πολλές επισκέψεις σχολείων, φοιτητών και εκδρομικές δραστηριότητες λόγω της θελκτικότητας του χερσαίου, παράκτιου και θαλάσσιου περιβάλλοντος της.
Η περιοχή έχει ερευνηθεί από επιστημονικές ομάδες για την αξιόλογη βιοποικιλότητα της και έχει μια σημαντική νομική κάλυψη προστασίας ως «μικρός υγρότοπος» στο παράκτιο τοπίο.
Το 2006, με πρωτοβουλία του Εξωραϊστικού Συλλόγου Νηρέα, συντάχθηκε περιβαλλοντική μελέτη στην οποία συμμετείχαν και ερευνητές του ΕΛΚΕΘΕ με σκοπό να χαρακτηρισθεί η παραλία Μαρίκες ως «προστατευόμενος φυσικός σχηματισμός και τοπίο». Πάλι με την συμβολή ερευνητών του ΕΛΚΕΘΕ, το 2014, η περιοχή οροθετήθηκε και χαρακτηρίστηκε ως υγρότοπος Β' Προτεραιότητας βάσει του νέου Ρυθμιστικού Σχεδίου Αττικής - ΡΣΑ (Φ.Ε.Κ. 156/Α/1-8-2014). Στη συνέχεια, ο Παράκτιος Υγρότοπος Μαρίκες περιλήφθηκε στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών, στην 1η Αναθεώρηση του Σχεδίου Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών του ΥΔ Αττικής. Σύμφωνα με την ίδια νομοθεσία (Παράρτημα ΙΧ για το Άρθρο 20, Παράγραφος 2γ αα) πρέπει να επιβάλλονται διατάξεις που απαγορεύουν τη δόμηση, επιχωματώσεις, άσκηση οχλουσών δραστηριοτήτων και κάθε δραστηριότητας που υποβαθμίζει την οικολογική κατάσταση της. Επιτρέπεται η διενέργεια παρεμβάσεων οικολογικής αποκατάστασης, η επίσκεψη με σκοπό την αναψυχή και την επιστημονική έρευνα και η περίφραξη ιδιαίτερα ευαίσθητων τμημάτων που χρήζουν απόλυτης προστασίας. Επιτρέπεται η διαμόρφωση υπαίθριων εγκαταστάσεων αναψυχής και συγκεκριμένα έργα που σχετίζονται με την προβολή και ανάδειξη της βιοποικιλότητας.
Πιστεύουμε ότι το συγκεκριμένο έργο της ΕΥΔΑΠ, αν και μικρό σε έκταση, δύναται να δημιουργήσει σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις και φυσική συνεκτικότητα της προστατευόμενης περιοχής με αρνητική επιρροή στα ενδιαιτήματα πανίδας και στον κατακερματισμό της βλάστησης. Ειδικά, επειδή η περιοχή είναι υποβαθμισμένη στην χωρική κλίμακα του τοπίου λόγω της ευρύτερης αστικοποίησης, ο κατακερματισμός και η απώλεια ενδιαιτημάτων και οικοτόπων δεν θα είναι αμελητέες πιέσεις στην βιοποικιλότητα. Προτείνουμε να επανεξεταστεί το έργο με σκοπό να χωροθετηθεί εκτός προστατευόμενης περιοχής.
Υπεύθυνος Σύνταξης:
Δρ. Σταμάτης Ζόγκαρης
Κύριος Ερευνητής, Ινστιτούτο Θαλάσσιων Βιολογικών Πόρων και Εσωτερικών Υδάτων
ΕΛΚΕΘΕ
Για τη δράση αλληλεγγύης στους πρόσφυγες της Ραφήνας (και όχι μόνο), οι φίλοι της Attica Voice που παίρνουν ενεργά μέρος σε κάθε δράση αλληλεγγύης στην περιοχή, εδώ και χρόνια, έφτιαξαν την αφίσα που δημοσιεύουμε σήμερα. Σας καλούμε να την κοινοποιήσετε, προκειμένου να εξασφαλίσουμε τη μέγιστη συγκέντρωση ειδών που χρειάζονται αυτές οι ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.
Σημειώνουμε εδώ πως η στήριξη των προσφύγων δεν εξαντλείται στην παροχή ειδών διαβίωσης, αλλά πρέπει να έχουμε στον νου μας πάντα, το πως θα τους δώσουμε αυτά που χρειάζεται κάθε άνθρωπος για να νιώσει πράγματι καλοδεχούμενος στον τόπο μας.
Ζούμε σε μία χώρα του «φαίνεσθαι» και τα γεγονότα –και δυστυχώς και οι άνθρωποι- έχουν υπόσταση μόνο όσο τα φώτα της δημοσιότητας είναι εστιασμένα πάνω τους. Η διαπίστωση αυτή, η οποία κοντεύει να γίνει αξίωμα στην ελληνική καθημερινότητα, ίσχυσε και στην περίπτωση των Ουκρανών προσφύγων που μετά βαΐων, κλάδων και φωτογράφων, έγινε η υποδοχή τους στα μέσα του προηγούμενου Μαρτίου.
Με την υποδοχή, πλήθος επισήμων παρέστησαν για να προβάλλουν «τη συμπάθεια τους προς τον συνάνθρωπο», τον ικέτη, τον εκπατρισμένο. Πέρασαν όμως οι μέρες και ελλείψεις άρχισαν να εμφανίζονται. Ελλείψεις σε είδη τα οποία δεν περιλαμβάνονται στα συνηθισμένα είδη «άμεσης βοήθειας και αλληλεγγύης» στα οποία ανατρέχει ο νους μας, όταν ακούσουμε πως πρόσφυγες βρίσκονται στον τόπο μας και έχουν την ανάγκη της κοινωνίας μας. Οι ελλείψεις αυτές αφορούν σε είδη που έχουν ανάγκη μωρά, παιδιά, εγκυμονούσες γυναίκες και ηλικιωμένοι. Οι ασθενέστερες ομάδες προσφύγων δηλαδή.
Ακόμα και αν η εκκλησία φροντίζει για την καθημερινή διατροφή των ανθρώπων και τους παρέχεται υποτυπώδης στέγη σε κατασκηνώσεις, ανάμεσα στους πρόσφυγες βρίσκονται μωρά και παιδιά που έχουν ανάγκη από βρεφικές και παιδικές τροφές. Υπάρχουν ηλικιωμένοι που έχουν ανάγκη από ζεστά ρούχα για τον φετινό παρατεταμένο χειμώνα, αλλά και αξιοπρεπή ρούχα για να μπορέσουν να βγουν και να κυκλοφορήσουν χωρίς να τραβάνε τα αδιάκριτα (και συχνά οικτίροντα) βλέμματα.
Εδώ η κοινωνία μας καλείται να παρέμβει και να βοηθήσει, έστω από το υστέρημα της. Εκείνοι που κανονικά θα έπρεπε να φροντίσουν για τους ανθρώπους αυτούς, έχουν αποφασίσει πως μακαρόνια, ζάχαρη, γάλα εβαπορέ και χαρτί υγείας είναι τα μόνα απαραίτητα. Άντε και μερικά ρούχα που προέρχονται από ξεσκαρτάρισμα της ντουλάπας των συμπονετικών. Ζητείται αλληλεγγύη και όχι συμπόνοια
Για τους ηλικιωμένους, ενδύματα, παντόφλες και παπούτσια. Υπάρχει ιατρική και φαρμακευτική μέριμνα, μέχρι στιγμής
Η συγκέντρωση της βοήθειας θα γίνει στη Ραφήνα, στην πλατεία Δημητρακού 8 (απέναντι από τον "Καίσαρα") την Κυριακή 15/5/2022 και ώρες 12:00-14:00 οπότε στο τέλος, θα πάμε να τα παραδώσουμε και να μιλήσουμε με τους ανθρώπους. Η ανθρώπινη συναναστροφή βλέπετε, ούτε αγοράζεται ούτε πουλιέται, ούτε συλλέγεται.
Στην ευτυχή περίπτωση που η προσφορά ξεπεράσει τις τοπικές ανάγκες, υλικό βοήθειας θα κατευθυνθεί προς τους πρόσφυγες που φιλοξενούνται στην Ελευσίνα. Η αλληλεγγύη δεν έχει γεωγραφικούς περιορισμούς ούτε σύνορα
Τον Ιούνιο του 2020, το Δ΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματική την πώληση του 50% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στην «Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας ΑΕ» (ΕΕΣΥΠ δηλαδή το Υπερταμείο). Και οι δύο υποθέσεις (ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ) παραπέμφθηκαν προς οριστική κρίση στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, (του ΣτΕ).
Στο σκεπτικό των αποφάσεων, οι Σύμβουλοι Επικράτειας επικαλούνται την απόφαση 1906/2014 του ΣτΕ, που είχε κρίνει αντισυνταγματική την μετατροπή της ΕΥΔΑΠ σε ιδιωτική επιχείρηση. Μάλιστα, όπως εξηγούν, η πώληση του 50,003% της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ (Θεσσαλονίκη) είναι αντίθετη στα άρθρα 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος, όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι των Αθηνών και της συμπρωτεύουσας, αλλά και το Σωματείο των εργαζομένων στην ΕΥΑΘ, που έχουν προσφύγει στο ΣτΕ.
Στην παραπάνω υπόθεση, συζητήθηκε η προσφυγή πολιτών και του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ, με την οποία ζητείται η ακύρωση του νομοθετικού πλαισίου (4389/2016, κ.λπ.). Πρόκειται για το νομοθετικό πλαίσιο με το οποίο -μέσω του ΤΑΙΠΕΔ- μεταβιβάζονται οι μετοχές της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ στην ΕΕΣΥΠ. Στην προσφυγή υπογραμμίστηκε το ότι οι δύο κρατικές εταιρείες ύδρευσης πρέπει να διατηρήσουν το ιδιοκτησιακό και πραγματικό έλεγχο των επιχειρήσεων τους, προκειμένου να αποφευχθούν σημαντικές ανατιμήσεις στη χρήση του νερού και για να διασφαλιστεί η κρατική εγγύηση της ποιοτικής, ασφαλούς, συνεχούς, αδιάλειπτης και καθολικής πρόσβασης σε αυτές, αλλά και για λόγους εθνικής ασφάλειας.
Οι σύμβουλοι Επικρατείας της αυξημένης, 7μελούς, σύνθεσης του Δ΄ Τμήματος του ΣτΕ, με τις υπ΄ αριθμ. 1223/2020 και 1224/2020 αποφάσεις τους έκριναν ότι είναι βάσιμοι οι ισχυρισμοί των προσφευγόντων κατοίκων, αναφέροντας ότι «ο έλεγχος της πλειοψηφίας του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. δύναται να ασκείται όχι μόνο ευθέως από το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά και εμμέσως από αυτό, δια της παρεμβολής άλλου νομικού προσώπου. Τούτο όμως είναι επιτρεπτό μόνο υπό την προϋπόθεση ότι το παρεμβαλλόμενο νομικό πρόσωπο έχει συσταθεί για την εξυπηρέτηση σκοπού δημοσίου συμφέροντος, υπόκειται, ως προς τις εξουσίες που διαθέτει σε σχέση με τη διαχείριση της ΕΥΔΑΠ -δια της κατοχής της πλειοψηφίας του μετοχικού της κεφαλαίου- στις ουσιαστικές δεσμεύσεις οι οποίες απορρέουν από το Σύνταγμα σε σχέση με την παρεχόμενη συγκεκριμένη υπηρεσία κοινής ωφέλειας και, επιπροσθέτως, το Ελληνικό Δημόσιο, αφενός, κατέχει το μετοχικό του κεφάλαιο και, αφετέρου, ελέγχει πλήρως τα όργανα διοίκησής του, δια του διορισμού, ιδίως, των μελών του Διοικητικού του Συμβουλίου».
Επιπλέον, κατά την ομόφωνη γνώμη του Τμήματος, «με τις ρυθμίσεις του ν. 4389/2016 δεν διασφαλίζεται ο έλεγχος του Ελληνικού Δημοσίου επί του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΕΣΥΠ ΑΕ, η οποία κατέχει ποσοστό 50,003% του μετοχικού κεφαλαίου της θυγατρικής της ΕΥΔΑΠ ΑΕ. Και τούτο διότι το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΕΣΥΠ που, αφενός, έχει το τεκμήριο αρμοδιότητας για όλα τα σχετιζόμενα με τη διαχείριση της Εταιρείας θέματα και, αφετέρου, ασκεί τα δικαιώματα ψήφου της ΕΕΣΥΠ στις θυγατρικές της, διορίζοντας, μεταξύ άλλων, τα όργανα διοίκησης της ΕΥΔΑΠ ΑΕ, δεν ορίζεται από τη Γενική Συνέλευση της ΕΕΣΥΠ, δηλαδή από το Ελληνικό Δημόσιο, αλλά από ειδικό συλλογικό όργανο, το Εποπτικό Συμβούλιο της ΕΕΣΥΠ».
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν οι δικαστές σε άλλο σημείο της απόφασης, «η παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης δεν συνιστά δραστηριότητα αναπόσπαστη από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας· υπό τις παρούσες όμως συνθήκες, ήτοι υπό συνθήκες παροχής των υπηρεσιών μονοπωλιακώς, από δίκτυα μοναδικά στην περιοχή της Αττικής και ανήκοντα, ιδιοκτησιακώς, στην ΕΥΔΑΠ ΑΕ, φορέα που παρέχει τις υπηρεσίες αυτές με βάση σύμβαση παραχώρησης, ο έλεγχος της ΕΥΔΑΠ ΑΕ από το Ελληνικό Δημόσιο, όχι απλώς με την άσκηση εποπτείας επ’ αυτής, αλλά και δια του μετοχικού της κεφαλαίου, είναι συνταγματικώς επιβεβλημένος (ΣτΕ 1906/2014 Ολομ)».
Σε επιμέρους ζητήματα υπήρξε και η διατύπωση μειοψηφούσας άποψης, ενώ εξαιτίας της σοβαρότητας και της σπουδαιότητας του ζητήματος, το Δ´ τμήμα κρίνει την αναγκαιότητα παραπομπής της υπόθεσης στην Ολομέλεια για οριστική κρίση.
Στην Ολομέλεια
Τον Φεβρουάριο του 2022 συνεδρίασε η Ολομέλεια του ΣτΕ για τις υποθέσεις ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ, τις οποίες είχε παραπέμψει σε αυτήν το Δ’ τμήμα του ΣτΕ. Με πρόεδρο την επίτιμη πρόεδρο του ΣτΕ Ειρήνη Σαρπ, έκρινε αντισυνταγματικές τις διατάξεις του νόμου που ψηφίστηκε το 2016 και μεταβίβασε την πλειοψηφία των μετοχών των δύο εταιρειών ύδρευσης (Αθήνας και Θεσσαλονίκης) στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, που ανήκει στο ελληνικό Δημόσιο. Επικύρωσε δηλαδή την απόφαση του Δ’ τμήματος. Το σκεπτικό της απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, τον Φεβρουάριο του 2022 ήταν πως δεν αρκεί το ελληνικό Δημόσιο να έχει την εποπτεία μέσω εταιρείας που ελέγχει το ίδιο, στην οποία έχει μεταβιβαστεί το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της ΕΥΔΑΠ και του αντίστοιχου φορέα για την ύδρευση της Θεσσαλονίκης (ΕΥΑΘ), αλλά πρέπει να έχει και τον έλεγχο της διοίκησής της, διότι αυτό επιτάσσει το Σύνταγμα.»
Στην ίδια απόφαση, η ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε πως «Κατά το Σύνταγμα, η παροχή υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης στον πληθυσμό της Αττικής δεν συνιστά δραστηριότητα αναπόσπαστη από τον πυρήνα της κρατικής εξουσίας και, συνεπώς, δύναται να ανατίθεται σε δημόσια επιχείρηση υπό μορφή ανώνυμης εταιρείας, όπως η ΕΥΔΑΠ Α.Ε.»
Τελικά η μεταβίβαση των μετοχών των εταιρειών ύδρευσης και αποχέτευσης κρίθηκαν αντισυνταγματικές και η σοβαρότατη εξήγηση που δόθηκε από το ΣτΕ (αλλά κάποια κρανία, κατακλυσμένα από νεοφιλελεύθερα δόγματα και αυταρχικές ονειρώξεις επιμένουν αν αγνοούν) ήταν πως «Η μεταβίβαση δυνάμει του ν. 4389/2016 από το Δημόσιο στην ΕΕΣΥΠ Α.Ε. ποσοστού μεγαλύτερου του 50% του μετοχικού κεφαλαίου της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 5 παρ. 5 και 21 παρ. 3 του Συντάγματος, καθόσον το Δημόσιο, καίτοι είναι ο μοναδικός μέτοχος της εταιρείας αυτής, δεν ασκεί έλεγχο επί του διοικητικού συμβουλίου της ΕΕΣΥΠ και δεν πληρούται, ως εκ τούτου, η συνταγματική προϋπόθεση σύμφωνα με την οποία είναι επιβεβλημένος ο έλεγχος της ΕΥΔΑΠ Α.Ε. από το ελληνικό Δημόσιο, όχι απλώς με την άσκηση εποπτείας επ’ αυτής, αλλά και διά του μετοχικού της κεφαλαίου, επιπροσθέτως δε, η ΕΕΣΥΠ Α.Ε. είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου παρεμβαλλόμενο μεταξύ του Δημοσίου και της ΕΥΔΑΠ»
Τώρα, τα γνωστά, ίδια ζόμπι του νεοφιλελευθερισμού* επιστρέφουν από άλλη πόρτα και επιδιώκουν την ιδιωτικοποίηση του. Σήμερα (μέσω του υπουργείου του «ανιψιού» Καραμανλή, επιδιώκουν την παραχώρηση και ιδιωτικοποίηση μέσω ΣΔΙΤ του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος της Αθήνας.
Το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα (ΕΥΣ) Αθήνας
Τον Ιανουάριο του 2022 προχώρησε η εκδήλωση ενδιαφέροντος για τον διαγωνισμό-ΣΔΙΤ που αφορά το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα (ΕΥΣ) της Αττικής.
Στον διαγωνισμό κατέβηκαν 3 σχήματα:
1. ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ - ΗΛΕΚΤΩΡ
2. ΙΝΤΡΑΚΑΤ ΑΕ & ΤΕΡΝΑ ΑΕ
3. ΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΕ
Το κόστος του έργου με ΦΠΑ ανέρχεται σε 291 εκατ. ευρώ (ποσό χωρίς ΦΠΑ 235 εκατ. ευρώ). Η διάρκεια της σύμπραξης θα ανέρχεται σε είκοσι έτη. Το έργο είναι το πρώτο του είδους του στην Ελλάδα και κινητοποίησε την αγορά. Η ΕΥΔΑΠ δεν μπόρεσε να συμμετάσχει αφού έπρεπε πρώτα να τροποποιηθεί ο ιδρυτικός της νόμος. Ούτε η γαλλική Suez δεν κατέβηκε καθώς εξαγοράστηκε από την Veolia και έχει διοικητικά ζητήματα να διευθετήσει.
Το πρόσχημα είναι πως ο διαγωνισμός του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών έχει ως στόχο τον εκσυγχρονισμό και τη βελτιστοποίηση της λειτουργίας του υδροδοτικού δικτύου της Αττικής. Ο ανάδοχος θα αναλάβει το έργο λειτουργίας, συντήρησης, επισκευής και αποκατάστασης του εξωτερικού υδροδοτικού δικτύου της Αττικής. Στο συγκεκριμένο σχέδιο ΣΔΙΤ συμπεριλαμβάνεται το σύνολο των παρεχόμενων υπηρεσιών που αφορούν στη λειτουργία, συντήρηση, επισκευή και αποκατάσταση των εγκαταστάσεων του εξωτερικού υδροδοτικού δικτύου συλλογής, αποθήκευσης και μεταφοράς του αδιύλιστου νερού. Από τις πηγές μέχρι την είσοδο των μονάδων επεξεργασίας του.
Ως επιχειρηματικό σχέδιο θα επιδιώκει και τη βελτιστοποιώντας την οικονομική του απόδοσης ενώ παράλληλα θα εξασφαλίζεται η ορθή διαχείριση των υδάτινων πόρων. Αυτός ο συνδυασμός οδηγεί σε συνειρμούς που προοιωνίζονται την επερχόμενη Αττική Έρημο.
Σήμερα Τρίτη, 10/5/2022, στις 9:30 συζητείται η προσφυγή των Συλλόγων της ΕΥΔΑΠ και πολιτών κατά της παράδοσης μέσω ΣΔΙΤ σε ιδιώτες του ΕΥΣ Αττικής.
Σύμφωνα με την προσφυγή, η παράδοση σε ιδιώτες του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος μέσω ΣΔΙΤ, αποτελεί περαιτέρω τεμαχισμό της ενιαίας διαχείρισης του κύκλου του νερού της Αττικής και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην απαξίωση των υδραγωγείων μεταφοράς νερού, στην υποβάθμιση της ποιότητας του πόσιμου νερού και στην αύξηση της τιμής του νερού όπως προκύπτει από τη διεθνή εμπειρία. Και αυτή η διεθνής εμπειρία το επιβεβαιώνει. Αλλά στην Ελλάδα, όπου ζούμε τα γεγονότα με καθυστέρηση 50 ετών, πρέπει να πάθουμε για να μάθουμε. Όπως με τις διευθετήσεις, υπογειοποιήσεις, κλεισίματα και χτισίματα ελεύθερων ποταμών, όπου σε όλον τον κόσμο τα καταργούν και επαναφέρουν ποτάμια και ρέματα στη φυσική τους κατάσταση, την ώρα που στην Κωλοπετεινίτσα της Ευρώπης πράττουμε τα ακριβώς αντίθετα, έτσι και με τη διαχείριση των εξωτερικών δικτύων υδροδότησης. Προωθούνται ενέργειες οι οποίες απέτυχαν παντού και τώρα αποκαθίστανται –όχι πάντα με επιτυχία- όπου διέπραξαν τα μεγάλα και συχνά μοιραία για τους λαούς, λάθη.
Σήμερα οι προσφεύγοντες στο ΣτΕ ζητάνε άμεσα να σταματήσει η διαδικασία Εκποίησης του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ) σε ιδιωτικά συμφέροντα. «Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και συνδέεται με την ύπαρξη και την ευημερία του ανθρώπου», όπως αναφέρει η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για τη δημόσια διαχείριση του νερού. Η στήριξη όλων μας είναι αναγκαία, πριν ζήσουμε χειρότερα από αυτά που ζούμε σήμερα με το ηλεκτρικό ρεύμα και τις διάφορες «ρήτρες» που μας φόρεσε ο αποκαλούμενος «υγιής ανταγωνισμός» των θηρίων της οικονομικής μας ζούγκλας.
Παραπομπές:
*Από τον Μητσοτάκη και τον Χατζηδάκη μέχρι τους ιδιώτες μετόχους, όπως ο Τζον Πόλσον, που κατέχει το 10% της ΕΥΔΑΠ, και η γαλλική SUEZ που ελέγχει το 5,46% της ΕΥΑΘ.
Πηγές:
Εφημερίδα ΕΘΝΟΣ(16/6/2020)
Εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (5/2/2022)
Ypodomes.gr (21/1/2022)
Αναδημοσιεύουμε ένα άρθρο του Αλέξανδρου Μπίστη, πολιτικού επιστήμονα, το οποίο γράφτηκε με αφορμή τη ρώσικη εισβολή και τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η φράση του συγγραφέα πως «υπό συνθήκες πώρωσης είναι αδύνατο να συνεννοηθούμε» ξεκαθαρίζει την εικόνα της υποβολιμαίας σύγχυσης που προκαλούν όσοι επιδιώκουν θυμικές αντιδράσεις από ελεγχόμενους, αδρανείς ανθρώπους. Τέλος προτείνει και έναν οδικό χάρτη προς την ειρήνη, ο οποίος έχει ως βασικούς κόμβους την άμεση κατάπαυση του πυρός, την απόσυρση των στρατευμάτων της ρωσικής εισβολής, την αποτροπή περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ καιτ η διασφάλιση της ουδετερότητας και της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας.
Πώρωση (η)
του Αλέξανδρου Μπίστη, πολιτικού επιστήμονα
Ο άνθρωπος ο πωρωμένος
είναι ο αναίσθητος από ηθική άποψη,
που η συνείδησή του έχει απονεκρωθεί.
Γ. Σαραντάκος
Μετά το φιάσκο που υπέστησαν στη Βουλή η κυβέρνηση της ΝΔ και οι υποστηρικτές τής Δυτικής προπαγάνδας από την ομιλία του Ζελένσκι και των … εκλεκτών καλεσμένων του, και ενώ κορυφαία στελέχη τού κυβερνώντος κόμματος διαχώριζαν με έμφαση τη θέση τους, ο Πρωθυπουργός εξέδωσε τετράλεπτο διάγγελμα για να μας εξηγήσει τι έγινε εκείνο το βράδυ στη Βουλή, στο οποίο, όμως, δεν βρήκε να μας πει μια κουβέντα για το συγκεκριμένο περιστατικό, που μάλλον δεν συνέβη ποτέ ή, έστω, είναι ανάξιο σχολιασμού.
Η παντελής αδυναμία τού Κ. Μητσοτάκη να παραδεχθεί ότι «δεν πήγε πολύ καλά αυτό», υποδηλώνει την πεποίθηση ότι αν δεν το αναγνωρίσει μπορεί και να μη συμβαίνει, αδυνατώντας να αντιληφθεί (ή αδιαφορώντας συνειδητά για) το γεγονός πως όσο περισσότερο αποκλίνει ο λόγος του από την κοινή αντίληψη για τα πράγματα, τόσο περισσότερο φθίνει η (όποια) αξιοπιστία του. Αυτή η τυφλότητα, ως προς το πριόνισμα του κλαδιού πάνω στο οποίο κάθεται, έχει όνομα: ονομάζεται πώρωση και αποτελεί βασικό χαρακτηριστικό της σημερινής συγκυρίας.
Σε πολύ δυσκολότερη θέση από τον Κ. Μητσοτάκη, ασφαλώς, ο Β. Ζελένσκι, ο Ουκρανός πρόεδρος μαριονέτα, περιφέρει τη δική του πώρωση ανά τις χώρες της Δύσης, εκλιπαρώντας τις να ξεκινήσουν επιτέλους τον Γ’ Παγκόσμιο. Μη ελέγχοντας στην πραγματικότητα κανέναν μηχανισμό στη χώρα του, την έχει ήδη σύρει μαζί με τον λαό της σε έναν καταστροφικό και αχρείαστο πόλεμο, εξυπηρετώντας τους επιθετικούς σχεδιασμούς της Δύσης, μετατρεπόμενος σε τραγική φιγούρα που αποδεικνύει πόσο ολέθρια είναι η ανάθεση κεντρικών πολιτικών αποστολών σε μη πολιτικά πρόσωπα και ιδίως χωρίς τη στήριξη ισχυρών κομμάτων.
Η Ε.Ε., από την άλλη, αντί να παίξει κατευναστικό ρόλο, κλιμακώνει συνειδητά την αντιπαράθεση, έχοντας παραδοθεί ολοκληρωτικά στο ΝΑΤΟ. Η πώρωση των ηγετών της υπονομεύει την οποιαδήποτε ειρηνευτική πρωτοβουλία και παρατείνει έναν πόλεμο που θα έπρεπε να είχαν αποτρέψει, αλλά προτίμησαν να τον σχεδιάσουν, να τον προκαλέσουν και να τον υποκινήσουν μεθοδικά, χρησιμοποιώντας τις φασιστικές δυνάμεις της Ουκρανίας ως πολιορκητικό κριό. Αφού απέτυχαν να οδηγήσουν τον -ασφαλώς αδίστακτο, κυνικό και απολυταρχικό- Πούτιν και τη Ρωσία σε αιματοκύλισμα στις μεγάλες πόλεις της Ουκρανίας, επιδιώκουν να τον εγκλωβίσουν σε ένα παρατεταμένο μέτωπο φθοράς με γνώμονα το blame game, αποδεικνύοντας ότι όχι μόνο δε δίνουν δεκάρα για τον «ηρωικό Ουκρανικό λαό» και «τον δίκαιο αγώνα του», αντίθετα τον προορίζουν για πρόβατο στη σφαγή. Με απαγόρευση των ρωσικών ΜΜΕ στη «φιλελεύθερη» και «δημοκρατική» Ευρώπη, με βαριές οικονομικές και εμπορικές κυρώσεις, αλλά μέχρι και με αναστολή συμμετοχής της Ρωσίας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ΟΗΕ, αυτό που τελικά πέτυχαν ήταν να ενισχύσουν τον Βλ. Πούτιν, στο εσωτερικό της Ρωσίας, παρά τις αντίθετες δημόσια διακηρυγμένες προθέσεις τους.
Στην καθ’ ημάς πώρωση, από τις ανεκδιήγητες απαγορεύσεις καλλιτεχνικών παραστάσεων και τις μετονομασίες έργων τέχνης, μέχρι τις διπλωματικά μυωπικές απελάσεις διπλωματών και έναν ανιστόρητο αντιρωσικό φανατισμό και ρατσισμό, η κυβέρνηση της ΝΔ στοχοποίησε τη χώρα ταυτίζοντάς τη τυφλά με την παρακμάζουσα Δύση και προβάλλοντάς τη παγκοσμίως ως «πρώτο τσιράκι του νταή». Ταυτόχρονα, με πρωτοβουλία των «μενουμευρωπαίων», καλλιεργείται νέος διχασμός και νέα πόλωση, παγιδεύοντας και πάλι τον κόσμο της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής στα ψευτοδιλήμματα που θέτει το «ακραίο κέντρο» (όπως και με την πανδημία, την απαγόρευση κυκλοφορίας, τα εμβόλια κλπ), με συχνά άκριτη αποδοχή και αναπαραγωγή αφηγημάτων που είναι αδύνατον να διασταυρωθούν ένθεν και ένθεν, με αδυναμία διαφωνίας με ανοχή στη διαφορετική γνώμη χωρίς δαιμονοποίηση, ύβρεις και προσβολές. Δηλαδή, πώρωση.
Υπό συνθήκες πώρωσης, είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνεννοηθούμε, ακόμα και για τα βασικά. Αλλά ας το δοκιμάσουμε: δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς εγκλήματα πολέμου. Δεν υπάρχει πόλεμος χωρίς αιτία κι αφορμή, χωρίς εισβολέα, χωρίς θάνατο και δυστυχία, χωρίς βαρβαρότητα, θηριωδίες, πόνο και ξεριζωμό. Γι’ αυτό, από θέση αρχής, και όχι «γενικά και αφηρημένα», όπως υποκριτικά κραυγάζει το ακραίο κέντρο που δεν χάνει αφορμή να απαιτεί δηλώσεις νομιμοφροσύνης, το ζητούμενο είναι ένα και μοναδικό: ΕΙΡΗΝΗ! Αλλά χωρίς πώρωση. Γιατί, ως γνωστόν, δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς δικαιοσύνη. Όπως δεν υπάρχει ειρήνη χωρίς τη μεγάλη εικόνα, από την οποία μας απομακρύνει η περιπτωσιολογία και οι αμφισβητούμενες «πληροφορίες ζωντανά από το μέτωπο» που αντιμετωπίζουν τον πόλεμο σαν ριάλιτι.
Είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία ένας πόλεμος στον οποίο η Ρωσία επιδιώκει να κατακτήσει την Ουκρανία; Είναι, μήπως, ένας πόλεμος στον οποίο η Δύση υπερασπίζεται το «ιερό δικαίωμά των Ουκρανών στον ΝΑΤΟϊσμό»; Όχι, τίποτα από τα δύο. Είναι κυρίως ένας πόλεμος ΝΑΤΟ (ΗΠΑ) – Ρωσίας (με την Κίνα στο βάθος), στο έδαφος της Ουκρανίας, για την ανακατανομή των σφαιρών γεωπολιτικής ισχύος, για έλεγχο των ροών της ενέργειας και του εμπορίου, με πρόσχημα την αυτοδιάθεση του ουκρανικού λαού.
Η Δύση φαίνεται να νομίζει ότι μπορεί να επεκτείνεται ανεξέλεγκτα σε όλον τον πλανήτη, σαν να μην υπάρχουν άλλες δυνάμεις με συμφέροντα έξω από αυτή, παραμένοντας πωρωμένη με το δόγμα του «τέλους της Ιστορίας» και τον μονοπολικό κόσμο. Οι λαοί της, απ’ την άλλη, δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από τη διαιώνιση, και την εκτράχυνση, αυτού του μοντέλου. Κατά συνέπεια, δεν έχουν και κανένα συμφέρον να αυτοπαγιδεύονται στο δίλημμα «ΝΑΤΟ ή Ρωσία», υποστηρίζοντας το αφήγημα ή προβάλλοντας τα εγκλήματα που αποδίδει η μία εμπόλεμη πλευρά στην άλλη. Ειδικά, μάλιστα, όσο ο Julian Assange αργοπεθαίνει στη φυλακή αντιμετωπίζοντας απίθανες κατηγορίες, σε μια παρατεταμένη θεσμική απόπειρα φυσικής εξόντωσής του, αντιμετωπίζοντας ποινή φυλάκισης 175 χρόνων σε περίπτωση που τελικά όντως εκδοθεί στις ΗΠΑ, επειδή αποκάλυψε εγκλήματα πολέμου, κάθε ΝΑΤΟϋποκινούμενη οιμωγή περί εγκλημάτων πολέμου είναι φρικτά προσχηματική και υποκριτική και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται με εξαιρετική δυσπιστία και να μην αναπαράγεται από πρόσωπα και συλλογικότητες της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής. Πολύ περισσότερο, όταν οι ΗΠΑ υποδαυλίζουν από μακριά την ένταση, με το προαναγγελθέν εξοπλιστικό πρόγραμμα της Γερμανίας να είναι το κερασάκι στην τούρτα της υποκρισίας της Δύσης, που αυτοπαρουσιάζεται ως ειρηνευτικός παράγοντας. Από όποια σκοπιά και αν το εξετάσουμε, η πώρωση οδηγεί στην αποδοχή της προοπτικής ενός γενικευμένου πολέμου μεταξύ πυρηνικών δυνάμεων, στο όνομα -φυσικά- της δημοκρατίας και της ειρήνης.
Σε κάθε άλλη περίπτωση πλην της πώρωσης, αυτός δεν είναι ο πόλεμός μας. Οι δυνάμεις της κοινωνικής και πολιτικής ανυπακοής δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από την παράτασή του. Η εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν τον ακραίο τυχοδιωκτισμό αποτελεί έγκλημα της πολεμοχαρούς κυβέρνησης Μητσοτάκη, και πρέπει να τερματιστεί. Δεν νοείται καμία στήριξη στα ιμπεριαλιστικά σχέδια της Δύσης, μόνο η απαίτηση για κατάπαυση των εχθροπραξιών και επιστροφή στον δρόμο της διπλωματίας για την αποκατάσταση της ειρήνης στην περιοχή και την αποτροπή περαιτέρω ξεριζωμού του ουκρανικού λαού. Βασικοί κόμβοι του δρόμου προς την ειρήνη είναι η άμεση κατάπαυση του πυρός, η απόσυρση των στρατευμάτων της ρωσικής εισβολής, η αποτροπή περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ και η διασφάλιση της ουδετερότητας και της αποστρατιωτικοποίησης της Ουκρανίας και όχι διάφορα απλουστευτικά σχήματα περί «καταδίκης του επιτιθέμενου» και «αλληλεγγύης στον αμυνόμενο». Εκτός αν όσες/όσοι εξακολουθούμε να επιθυμούμε και να επιδιώκουμε έναν δικαιότερο κόσμο προεξοφλούμε ότι δεν θα βρεθούμε ποτέ εγκαλούμενοι ως επιτιθέμενοι στο μοντέλο που διαιωνίζει τους πολέμους, την αδικία και την πώρωση.
Τον περασμένο Μάρτιο κυκλοφόρησε από την ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ, η λογοτεχνική μελάτη του Κώστα Βούλγαρη, "Η δικιά μας Ελένη"- Ψηφίδες και πρόσωπα της σύγχρονης ποίησης.
Το Δελτίο Τύπου της artspr.gr το οποίο συνοδεύει την σχετική ενημέρωση, σημειώνει μεταξύ άλλων:
Το βιβλίο του Κώστα Βούλγαρη έρχεται να καλύψει ένα σημαντικό κενό στη μελέτη αλλά και στην εικόνα της νεοελληνικής ποίησης, αφού οι παραδεδομένες Ιστορίες της λογοτεχνίας μας φθάνουν μέχρι τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα.
Έκτοτε, πολλά και σημαντικά ποιήματα γράφτηκαν, χωρίς όμως να έχουμε μέχρι τώρα μια συνολική αποτίμησή τους. Πρόκειται για μια ακυρωτική υστέρηση της λογοτεχνικής συνθήκης, αφού, σύμφωνα με τη βασική θεωρητική παραδοχή του συγγραφέα: «κάθε καινούριο ποίημα, όταν αξιώνεται αυτόν τον χαρακτηρισμό, τροποποιεί, ελάχιστα ή σημαντικά, ολόκληρη την εικόνα της νεοελληνικής ποίησης, τη διαδρομή δύο αιώνων».
Ο Κώστας Βούλγαρης εστιάζει στον ποιητικό μοντερνισμό, προτείνοντας ως αφετηρία όχι τη «γενιά του ’30», αλλά τον Καβάφη, τον Βάρναλη και τον Καρυωτάκη, για να καταλήξει στον μοντερνισμό «ως αέναη ακολουθία ρήξεων», όπως αυτός πραγματώνεται στο έργο του Νικολάου Κάλας και του Νίκου Εγγονόπουλου.
Ενώ, παράλληλα, εξετάζει πώς η ποιητική γλώσσα του Σεφέρη αναδείχθηκε σε «ποιητική κοινή», και συνεχίζει να κυριαρχεί στην ποιητική παραγωγή.
Ο συγγραφέας αναδεικνύει τις πολλαπλές, και αντιπαλεύουσες εκδοχές του ποιητικού μοντερνισμού, την περίοδο της ακμής του, και επιπλέον φωτίζει τις αντοχές αλλά και τις ρωγμές του, όπως διαπιστώνονται στο έργο των μεταπολεμικών ποιητών, και κυρίως στο έργο των ποιητών του ’70, αναζητώντας το μοντερνιστικό πρόσωπο της Ελένης, ως συλλογικό σημείο αναφοράς όλης αυτής της εποχής, ως αισθητικό απαύγασμα.
Στη συνέχεια, εξετάζει την υπέρβαση του μοντερνισμού, τη συνθήκη μέσα στην οποία γράφονται τα σύγχρονα ποιήματα, πλέον υπό το βάρος της έκπτωσης της ιστορικά βιωμένης εμπειρίας, δηλαδή, μέσα στη μεταμοντέρνα συνθήκη στην οποία ζούμε, μετά την ιστορική τομή του 1989. Υποστηρίζει, δε, ότι όντως αλλάζει «ο ρυθμός του κόσμου», στη σύγχρονη νεοελληνική ποίηση, με πολύ ενδιαφέροντα και σημαντικά ποιητικά έργα.
Ψάχνοντας τη δικιά μας Ελένη...
Περιεχόμενα του βιβλίου
Ο ρυθμός του κόσμου
1. Το κριτικό σχήμα
2. Επί της μεθόδου
- Ελένη
Η σύντομη ακμή του μοντερνισμού
3. Όταν η νεοελληνική ποίηση περνά στον μοντερνισμό
- Ελένη καιόμενη
4. Ο καθ' ημάς συντηρητικός μοντερνισμός
- Ο καιρός της Ελένης
Η κρίση του μοντερνισμού ως μακρά διάρκεια
5. Ο εφιάλτης της ιστορίας ως βίωση του κόσμου
6. Πάνω σ' ένα σκοπό χωρίς σκοπό
- Η Σπαρτιάτισσα η Ελένη
7. Αντοχές και ρωγμές του μοντερνισμού
8. Άκυρο θαύμα;
- Η Ελένη στο Χόλιγουντ
Το μάταιο της ποιητικής γενεαλογίας
9. Ο ποιητικός χρόνος
10. Ο μοντερνισμός ως αέναη ακολουθία ρήξεων
- Ελένη πυρ επελθόν
Το μεταχθές και το προαύριο
11. Η μετάβαση μέσα από την ιστορία
12. Η διαύγαση της ιστορίας μέσα από την ποίηση
- Η δικιά μας Ελένη;
Η τομή του 1989
13. Μια αλληλουχία ποιητικών πράξεων
14. Η ποιητική συνέχεια
15. Το κριτικό σχήμα: συμπέρασμα
- Η Ελένη δικιά μας;
Επίμετρο
16. Αντικρίζοντας τη συντελεσμένη τομή
- Σπαράγματα Ελένης
17. Το βλέμμα ενός άλλου
18. Λογοτεχνικά χρονικά
- Η ξένη
19. Ο άεργος συγγραφέας
20. Η λογοτεχνική συνθήκη
- Η απόξενη
Ευρετήριο
21. Η αναζήτηση της Ελένης
22. Φυσικά και λογοτεχνικά πρόσωπα
Ευχαριστίες
Ο Κώστας Βούλγαρης είναι κριτικός λογοτεχνίας και πεζογράφος. Από το 2002 επιμελείται το ένθετο βιβλίου και ιδεών, τις «Αναγνώσεις» της κυριακάτικης Αυγής. Για είκοσι πέντε χρόνια, ασχολείται συστηματικά και δημοσιεύει κριτικές, δοκίμια και άλλα κείμενα, για τη σύγχρονη ποίηση.
Έχει συμμετάσχει σε συνέδρια, ημερίδες, εκδηλώσεις και άλλες δημόσιες συζητήσεις, και έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους, για τη νεοελληνική ποίηση.
Εκδοτική Αθηνών
Σόλωνος 47, Αθήνα 106 72
Τ: 21 0360 8911, F: 2103608914, ekdotikeathenon.gr
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Ο δήμαρχος του Δήμου Μαρκοπούλου, ήδη από το 2020 όπως είδαμε, απέρριψε την πρόταση να κατασκευαστεί το διαδημοτικό (και όχι μόνον) εργοστάσιο επεξεργασίας βιοαποβλήτων, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει κομποστοποίηση υπολειμμάτων και παραγωγή βιοαερίου, στην περιοχή του, απεμπολώντας ..την ευκαιρία (!!!) να τεθεί ο δήμος του στην … «πρωτοπορία» της Ανατολικής Αττικής .
Ο δήμαρχος της Ραφήνας κ. Μπουρνούς αντίθετα, δεν ….έχασε τη μεγάλη ευκαιρία ! Πρότεινε στην ΕΔΣΝΑ να κατασκευαστεί το εργοστάσιο επεξεργασίας βιοαποβλήτων (με κομποστοποιηση και παραγωγή βιοαερίου) δίπλα στο Πικέρμι , απέναντι από την Καλλιτεχνούπολη, σε απόσταση αναπνοής από τους οικισμούς Βουνόπολη , Αγία Τριάδα, Αγία Κυριακή , Βγένα καθώς και την υπό ένταξη περιοχή του ΑΟΟΑ.
Ο κ. Μπουρνούς προσδιόρισε τη χωροθέτηση του εν λόγω εργοστασίου χωρίς να έχει ληφθεί σχετική απόφαση από το Δημοτικό Συμβούλιο. Την όρισε χωρίς να τον ενδιαφέρει η κοινωνική συναίνεση και χωρίς να αιτιολογήσει την επιλογή αυτής της περιοχής, όταν σύμφωνα με το Π.Δ. 199Δ’/2003 η εν λόγω περιοχή ανήκει στην ζώνη Γ2 (γεωργική γη) και φυσικά δεν είναι βιομηχανική ζώνη για να δεχτεί τέτοιες χρήσεις.
Σε ένα crescendo επίδειξης αυταρχισμού και αντιπεριβαλλοντικής νοοτροπίας και αποδεικνύοντας για ακόμα μία φορά την αδιαφορία του για το φυσικό περιβάλλον του τόπου, ξεπερνά την ανάγκη και το συνεπαγόμενο για πολιτισμένες χώρες καθεστώς προστασίας, του -χαρακτηρισμένου ως ιδιαιτέρου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος – ρέματος συνεχούς ροής, του Βαλανάρη. Τα ίδια ισχύουν και για το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας που πάνω του χωροθετήθηκαν και κατασκευάστηκαν Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων και εγκαταστάσεις τσιμεντοβιομηχανίας, σε πολύ μικρή απόσταση από τη μονάδα που έρχεται τώρα -με πρωτοβουλία δημάρχου- να επιβαρύνει περαιτέρω την περιοχή (και όχι μόνο)
Η σχεδιαζόμενη και από τον κ. Μπουρνούς επιβάρυνση, αφορά και την γειτνιάζουσα περιοχή των παλαιοντολογικών ανασκαφών, η οποία είναι παγκοσμίως χαρακτηρισμένη ως Ακρόπολη της παλαιοντολογίας. Ο κ. Μπουρνούς οραματίζεται να μετατρέψει την Ακρόπολη της Παλαιοντολογίας σε μία de facto βιομηχανική ζώνη.
Η προταθείσα χωροθέτηση αφορά μια ήδη περιβαλλοντικά επιβαρυμένη περιοχή, όπου έχει αποφασιστεί να κατασκευαστεί το τεράστιο και διαδημοτικό Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων (ΚΕΛ) και μάλιστα μέσα στην πλημμυρική ζώνη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Σε μικρή απόσταση επίσης, υπάρχει και λειτουργεί, ο Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων (ΣΜΑ) που προαναφέρθηκε. Όλα αυτά σε μία περιοχή μόλις 260 στρεμμάτων περίπου και ανάμεσα σε δύο από τα σημαντικότερα ρέματα συνεχούς ροής της Αττικής
Ο δήμαρχος κ. Μπουρνούς κομπάζει ότι «Η Ριβιέρα της Ανατολικής Αττικής έχει πλέον τοπωνύμιο συνώνυμο με τον Δήμο Ραφήνας – Πικερμίου» και επαίρεται έναντι του συναδέλφου του δήμαρχου του Δήμου Μαρκοπούλου, ο οποίος για περιβαλλοντικούς λόγους και για την προστασία της υγείας των δημοτών του, απέρριψε το ενδεχόμενο η περιοχή του να γίνει "Ριβιέρα" !!! Μάλιστα ο κ. Μπουρνούς προπαγανδίζει συστηματικά το «κατόρθωμα» του ως «περιβαλλοντικό έργο». Δεν εξηγεί όμως το γιατί ο δήμος Μαρκοπούλου δεν μπόρεσε να «καταλάβει» την περιβαλλοντική (όπως διατείνεται) διάσταση των έργων αυτών, όπως και δεν εξηγεί το πως θα παρακάμψει τα προβλήματα αδειοδότησης τους, πρόβλημα που του εξέθεσε ένα χρόνο πριν, ο Αρχιτέκτονας Μηχανικός, συνάδελφός του δήμαρχος Φυλής, Δ. Μπουραΐμης. Η επίκληση της ιδιότητας του ως «δημόσιος υπάλληλος» δεν αρκεί, όσο και αν την επικαλείται, για να αδειοδοτήσει εγκαταστάσεις υποβάθμισης του δήμου που διοικεί.
Το μόνο σίγουρο είναι πως οι ενέργειες αυτές του δημάρχου δεν έχουν στόχο το καλό του δήμου, ούτε των δημοτών, όπως δεν έχουν στόχο και την προστασία του φυσικού του περιβάλλοντος, κάτι που αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής (ακόμα και τώρα). Είναι αναγκαία η λήψη πρωτοβουλίας, πρωτίστως από τους δημότες. Τους δημότες που ούτε ρωτήθηκαν, ούτε γνωμοδότησαν για σχετικές δεσμεύσεις (αλήθεια, απέναντι σε ποιον;)
RSF: Greek Media landscape
Greeks’ trust in the media has been consistently one of the lowest in Europe. A few large private groups like Skai coexist alongside hundreds of online media outlets, which contributes to a high fragmentation of the media landscape. The overwhelming majority of media is owned by a few individuals who are active also in other, highly-regulated business sectors. Moreover, some of them have close ties to the political elite. The press is thus very politically polarized.
https://rsf.org/en/country/greece
Ναι, την ξέρετε αυτή τη χώρα γιατί ζείτε σ’ αυτήν και είστε δέκτες πληροφοριών που διαμορφώνονται καθημερινά σε καταναλωτές ειδήσεων. Των όποιων ειδήσεων. Σοβαρών και γελοίων. Σημαντικών και ασήμαντων. Όποιες και αν είναι οι ειδήσεις που καταναλώνετε, όσες και αν είναι αυτές, τελικά δεν ενημερώνεστε αφού η ποιότητα της δημοσιογραφίας και της «δημοσιογραφίας» είναι εξαιρετικά χαμηλή, όπως προκύπτει από άλλους δείκτες και αυτής της παγκόσμιας οργάνωσης, οι οποίοι αφορούν στην ποιότητα και το βάρος αυτών που επιλέγουν τα Μέσα να σας «πουλήσουν».
Αν συνδυάσουμε την πλήρη ανελευθερία του τύπου που επικρατεί στην Ελλάδα και τον σχεδόν απόλυτο έλεγχο της ειδησεογραφίας από τις ποικίλες εξουσίες που θέλουν να μας ελέγξουν, ένα τοπίο ζόφου και αηδίας διαμορφώνεται μπροστά στα μάτια μας. Αποτύπωση του τοπίου αυτού με όρους στατιστικής έρευνας, αποτελούν οι σχετικές έρευνες του παγκόσμιου οργανισμού «Ρεπόρτερς Χωρίς Σύνορα»
Ο Παγκόσμιος Δείκτης για την Ελευθερία του Τύπου απεικονίζει το επίπεδο ελευθερίας των δημοσιογράφων και των ΜΜΕ, με βάση αξιολόγηση σχετικά με τον πλουραλισμό, την ανεξαρτησία των ΜΜΕ, την ποιότητα του νομοθετικού πλαισίου και την ασφάλεια των δημοσιογράφων σε κάθε χώρα. Δεν αποτελεί από μόνος του δείκτη της ποιότητας της δημοσιογραφίας. Από την άλλη, έρευνες κατατεθειμένες σε αποθετήρια μελετών, ακαδημαϊκών ιδρυμάτων και που το αντικείμενο τους περιστρέφεται γύρω από την απαραίτητη δημοσιογραφική έρευνα και την τεκμηρίωση της κάθε είδησης, μαρτυρούν εξαιρετικά χαμηλή ποιότητα δημοσιογραφικής δουλειάς. Η Ελλάδα κατέχει και εκεί θέση που λίγο απέχει από τον παγκόσμιο βυθό.
Όσον αφορά στην ελευθερία του τύπου, η βαθμολογία κάθε χώρας προκύπτει από τις απαντήσεις εμπειρογνωμόνων σε ερωτηματολόγιο των RSF (Reporters Sans Frontiers), σε συνδυασμό με στοιχεία σχετικά με καταχρήσεις και πράξεις βίας κατά των δημοσιογράφων. Τα κριτήρια που χρησιμοποιούνται στο ερωτηματολόγιο είναι ο πλουραλισμός, η ανεξαρτησία και το περιβάλλον των ΜΜΕ, η αυτολογοκρισία, το νομοθετικό πλαίσιο, η διαφάνεια και η ποιότητα των υποδομών που υποστηρίζουν την παραγωγή ειδήσεων και πληροφοριών.
Οι ακαδημαϊκές έρευνες από την άλλη, εκτιμούν δείκτες ποιότητας και με τον συνυπολογισμό του κοινωνικού οφέλους από την παραγόμενη ειδησεογραφία. Λόγου χάρη, lifestyle αρθρογραφία ή η αντίστοιχη του «κουτσομπολιού της γειτονιάς», αποτελούν άχρηστες πληροφορίες που μόνο θόρυβο προκαλούν, θολώνοντας έτσι τα νερά της αντικειμενικής ενημέρωσης. Ο τρόπος αυτός είναι πλάγια απόσπαση της προσοχής του κοινού από σοβαρά θέματα και είναι εξαιρετικά διαδεδομένος, τόσο σε κεντρικά media όσο και σε τοπικά. Στην Ελλάδα δε, αποτελεί προσφιλέστατη στις κυβερνήσεις και σε κάθε λογής εξουσίας, μέθοδο.
Στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστικό πως μετά την φετινή πτώση 38 θέσεων στον Παγκόσμιο Δείκτη Ελευθερίας του Τύπου, η χώρα βρίσκεται σε χειρότερη θέση από την αυταρχική Ουγγαρία του Όρμπαν, τη Μάλτα της δολοφονίας της Ντάφνι Καρουάνα Γκαλίζια και της δίωξης της Μαρίας Εφίμοβα, που είχε αποκαλύψει σκάνδαλο διαφθοράς υψηλόβαθμων αξιωματούχων.
Ακόμα πιο χαρακτηριστικό είναι πως, όχι μόνο είμαστε τελευταίοι στην Ε.Ε. όσον αφορά στην Ελευθερία του Τύπου, αλλά βρισκόμαστε και σε απόσταση αναπνοής από την Τουρκία των λευκών κελιών και τη Ρωσία του καθεστώτος Πούτιν. Με μία διαφορά. Αν στην Τουρκία, τη Ρωσία, αλλά και σχεδόν στο σύνολο των αποσχισμένων πρώην σοβιετικών «δημοκρατιών», η διαφθορά και ο έλεγχος της ενημέρωσης αφορά τις κεντρικές εξουσίες, στην Ελλάδα το φαινόμενο είναι καθετοποιημένο. Διατρέχει δηλαδή, κάθετα τον κοινωνικό ιστό σε όλον τον πολιτικό του βίο. Από την κεντρική εξουσία μέχρι τις τοπικές μικροεξουσίες.
Σύμφωνα με το Reporters Sans Frontiers Index, τα δεδομένα δεν είναι στατικά. Δεν αποτελούν «φωτογραφία της στιγμής». Δείχνουν και μία προοπτική εξαιρετικά αρνητική, η οποία στην περίπτωση της Ελλάδας παίρνει τρομακτικές διαστάσεις. Η προοπτική της χώρας είναι δυσοίωνη και αναμένεται περαιτέρω πτώση. Ίσως ένας από τους κύριους λόγους να είναι η καθετοποίηση της διαφθοράς των μέσων, ίσως και άλλοι παράγοντες, με περισσότερο ακόμα βάρος. Όπως και να είναι όμως, μην ανησυχείτε. Καταναλώστε τις ειδήσεις που σας σερβίρουν άφοβα. Κανείς δεν πέθανε καταναλώνοντας ψυχοφθόρες ειδήσεις, άχρηστες, σάπιες πληροφορίες. Μόνο φροντίστε να τα καταναλώνετε το βράδυ για να κοιμάστε πιο ήσυχοι.
Και μη ξεχνάτε: Ακόμα και αν σας σερβίρουν πληρωμένα ψέματα, "κάτι πρέπει να κάνουν και αυτοί οι άνθρωποι για να ζήσουν, όσο απαράδεκτο και αν είναι αυτό". Η επιλογή είναι δική σας
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
