Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΣτο τοπικό συμβούλιο Πικερμίου της 12ης Φεβρουαρίου 2020, τέθηκε μεταξύ άλλων και ως 4ο θέμα προς συζήτηση εντός ημερήσιας διάταξης, η πρόταση για να ανοίγουν τις Κυριακές τα καταστήματα της Δημοτικής Κοινότητας Πικερμίου. Μάλιστα στην σχετική πρόσκληση προς τους συμβούλους, αναφέρεται και ο λόγος που γέννησε την σχετική πρόταση, ο οποίος είναι η «εναρμόνιση» των ωραρίων του Πικερμίου με εκείνα της Δημοτικής Κοινότητας Ραφήνας.
Ως πρόσθετος λόγος για τη συζήτηση της πρότασης αναφερόταν και η καλύτερη(;) εξυπηρέτηση των πολιτών και του τουριστικού κοινού.
Παραδόξως δεν αναφερόταν ούτε ο εμπνευστής της πρότασης, ούτε και καμία τεκμηρίωση της ανάγκης που οδήγησε στην σχετική πρόταση – λύση.
Κλήθηκαν λοιπόν 6 τοπικοί σύμβουλοι (οι παρόντες στη συνεδρίαση) να γνωμοδοτήσουν επί της πρότασης, δίχως να γνωρίζουν
«Κάτω τα χέρια από τους μαθητές μας!», τονίζει η «Αγωνιστική Συσπείρωση Εκπαιδευτικών» (ΑΣΕ) της Ε' ΕΛΜΕ Ανατολικής Αττικής, απευθυνόμενη προφανώς και στο δήμαρχο Ραφήνας-Πικερμίου Ευάγγελο Μπουρνού, ο οποίος ξεπερνώντας τα εσκαμμένα παρεμβαίνει με προκλητικό και τραμπούκικο τρόπο στις κινητοποιήσεις των μαθητών δυναμιτίζοντας το κλίμα. Καλό θα είναι, επιτέλους, ο άνδρας αυτός να σκεφθεί και να πράξει ώριμα και υπεύθυνα όπως η θέση του επιβάλλει.
Παραθέτουμε ολόκληρη την ανακοίνωση της «Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών» ελπίζοντας πως η έκκλησή της θα εισακουστεί ώστε κανένας δήμαρχος, αστυνομικός ή εξωσχολικός παράγοντας να μην επιχειρήσει να ασκήσει βία κατά των διαμαρτυρόμενων μαθητών. Γιατί όποιος τα βάζει με τους νέους είναι ήδη ένα βαρίδι του παρελθόντος
«Καλούμε όλους να αναλογιστούν ότι η στάση μας απέναντι στους μαθητές που κινητοποιούνται πρέπει να είναι στάση συμπαραστάτη, συναγωνιστή, να μη σηκώνουμε το δάκτυλο, αλλά να ανοίγουμε τα αυτιά μας», τονίζει η ΑΣΕ στην ανακοίνωσή της σημειώνοντας:
«Χιλιάδες μαθητές τις τελευταίες μέρες κινητοποιούνται πολύμορφα κόντρα στα σχέδια της κυβέρνησης της ΝΔ για την Εκπαίδευση, με κορύφωση τη μαζική, μαχητική μαθητική πορεία στις 10 Φλεβάρη στο κέντρο της Αθήνας. Ανάμεσά τους και πολλοί μαθητές από σχολεία της περιοχής (Παλλήνη, Γέρακας, Σπάτα, Αρτέμιδα κ.ά.) κινητοποιούνται για τις ελλείψεις και τα κενά στα σχολεία τους, ενάντια στο σχολείο που μετατρέπεται σε εξεταστικό κέντρο - πολύ περισσότερο τώρα με την Τράπεζα Θεμάτων. Ενάντια σε ένα σχολείο που αναγκάζει τις οικογένειες να βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη μόρφωση των παιδιών τους, καθώς και ενάντια στο νόμο της κυβέρνησης της ΝΔ για την εξίσωση των πτυχίων των ΑΕΙ με τα κάθε λογής ιδιωτικά κολέγια, που ενισχύει ακόμα περισσότερο την κατηγοριοποίηση πτυχίων και αποφοίτων.
Παράλληλα ένα τεράστιο ποσοστό εκπαιδευτικών εργάζεται με προσωρινές συμβάσεις λίγων μηνών εκεί που χρειάζονται μόνιμοι εκπαιδευτικοί πλήρους απασχόλησης. Οι μαθητές με μαθησιακές ανάγκες αφημένοι στην τύχη τους. Το δε περιεχόμενο του σχολείου μακριά από τις λαϊκές ανάγκες. Οι κινητοποιήσεις των μαθητών είναι φως σε αυτό το σκοτάδι.
Καλούμε όλους να αναλογιστούν ότι η στάση μας απέναντι στους μαθητές που κινητοποιούνται πρέπει να είναι στάση συμπαραστάτη, συναγωνιστή, να μη σηκώνουμε το δάκτυλο, αλλά να ανοίγουμε τα αυτιά μας. Είναι αδιανόητο το πρόσφατο περιστατικό στο 2ο Λύκειο Γέρακα, όπου επενέβη o υποδιευθυντής του σχολείου για να κόψει τις αλυσίδες και να "σπάσει" τη μορφή αγώνα που επέλεξαν οι μαθητές ή η ίδια η διευθύντρια να έρχεται στο σχολείο στις έξι το πρωί μαζί με την Αστυνομία η οποία μάλιστα πήρε τα στοιχεία των μαθητών!
Αντίστοιχα φαινόμενα είχαμε και στο Λύκειο του Πικερμίου, την Τετάρτη 12 Φλεβάρη όπου οι μαθητές έκαναν κατάληψη κρεμώντας πανό στο σχολείο με αίτημα την εναντίωση στο νόμο της κυβέρνησης για τα κολέγια. Ο διευθυντής του σχολείου ενημέρωσε τον δήμαρχο Ραφήνας για το γεγονός ο οποίος κατέφτασε μαζί με ομάδα ανθρώπων του δήμου που κρατούσαν κόφτη και επιχείρησαν να σπάσουν τον αγώνα των μαθητών. Ο δήμαρχος πολλές φορές κάλεσε την Αστυνομία να "μαζέψει" τους μαθητές, χωρίς η Αστυνομία να προβεί σε κάποια κίνηση.
Καταδικάζουμε τα φαινόμενα του αυταρχισμού, της τρομοκρατίας από την κυβέρνηση και την προσπάθεια ποινικοποίησης που παρατηρείται από ορισμένους διευθυντές, αλλά και εκπροσώπους της τοπικής κοινωνίας ενάντια στις δίκαιες διεκδικήσεις των μαθητών και των γονιών τους. Καλούμε τους συναδέλφους να προασπίσουν το δικαίωμα των μαθητών μας να αγωνίζονται συλλογικά για το μέλλον και τα δικαιώματά τους, μέσα και έξω από τη σχολική τάξη.
Τα μέτρα για την εκπαίδευση δεν πρέπει να περάσουν. Γονείς, εκπαιδευτικοί και μαθητές πρέπει τώρα να αγωνιστούν με κοινό σχέδιο και κοινά αιτήματα για το σχολείο που μορφώνει και δεν εξοντώνει. Καμία ανοχή στο σχολείο εξεταστικό κέντρο, που σπρώχνει τα παιδιά μακριά από τη μόρφωση που έχουν ανάγκη στο σχολείο και υποβαθμίζει τις τριτοβάθμιες σπουδές τους. Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς ενωμένοι στον κοινό αγώνα!
Είμαστε μαζί με τα παιδιά μας! Δεν θα τα αφήσουμε μόνα τους στο στόμα του λύκου! Η μάχη τους είναι απέναντι στον κοινό αντίπαλο που τσακίζει τις ζωές όλων μας!».
Στις 29/1/2020 και στον ιστότοπο euro2day διαβάσαμε την ανάρτηση του κ. Φ. Κόλλια με τίτλο «Πού «κολλάει» η παραχώρηση των δέκα περιφερειακών λιμανιών» και υπότιτλο «Καθυστερεί η νομοθετική ρύθμιση που θα επιτρέπει πώληση οργανισμών λιμένων και όχι μόνο υπο παραχωρήσεις. Η δύσκολη εξίσωση με το αντισταθμιστικό τέλος του 5%. Γιατί δεν βιάζονται κυβέρνηση – ΤΑΙΠΕΔ». Φυσικά η είδηση αφορούσε και το λιμάνι της Ραφήνας, το οποίο τελεί υπό πώληση (και όχι πια παραχώρηση), είτε ανεξάρτητα είτε μέσω της υπάρχουσας παραχώρησης του ΟΛΠ, όντας τμήμα του πάλαι ποτέ «Αττικού Λιμενικού Συστήματος», που τη μία μετοχή του τη διαχειρίζεται ο ήδη εκποιημένος οργανισμός.
Η ανάρτηση του κ. Κόλλια και της Euro2day μας ενημερώνει πως η καθυστέρηση στην προώθηση της ρύθμισης, με την οποία ανατρέπεται το μοντέλο που είχε νομοθετήσει η προηγούμενη κυβέρνηση στις αρχές του 2019 (και που προέβλεπε μόνο υποπαραχωρήσεις δραστηριοτήτων και όχι πωλήσεις οργανισμών λιμένων όπως συνέβη με ΟΛΠ και OΛΘ).
Για ορισμένα λιμάνια, όπως της Αλεξανδρούπολης, της Πάτρας, του Ηρακλείου, της Ηγουμενίτσας και της Καβάλας έχει εκδηλωθεί σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον. Η αμερικανική πλευρά μεταφέρει, για παράδειγμα, με κάθε ευκαιρία το ενδιαφέρον της για το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Ο όμιλος Γκριμάλντι (Μινωικές Γραμμές κ.λπ.) έχει, επίσης, μεταφέρει στην κυβέρνηση το ενδιαφέρον του για τα λιμάνια του Ηρακλείου, της Πάτρας και της Ηγουμενίτσας.
Η Ραφήνα προφανώς, δεν υπάγεται σε αυτά τα ορισμένα λιμάνια για τα οποία έχει εκδηλωθεί «σοβαρό επενδυτικό ενδιαφέρον», σύμφωνα με τον συντάκτη. Βέβαια γνωρίζουμε από τις 4/12/2019 και από δημοσίευμα της Μ. Παπακωνσταντίνου στον ιστότοπο newsit.gr, πως υπάρχει επενδυτικό ενδιαφέρον για τη Ραφήνα, αλλά με στόχο και προϋπόθεση την υλοποίηση του εκτρωματικού σχεδίου ανάπτυξης του, του τρομερού Monster Plan, όπως έχει εύστοχα χαρακτηρισθεί.
Του Αντώνη Λαζαρή
Στη διασταύρωση των οδών Στέφανου Πέρρη και Καβουνίδου στη Ραφήνα στέκει όρθια ακόμα και σήμερα η οθόνη του Σινέ "ΑΣΤΡΟΝ" της Ραφήνας. Τα βοηθητικά κτίρια του Κινηματογράφου που βλέπουμε στις φωτογραφίες γκρεμίστηκαν πριν από 10 περίπου χρόνια.
Ο θερινός κινηματογράφος "ΑΣΤΡΟΝ" της Ραφήνας έγραψε τις δικές του όμορφες σελίδες στην ιστορία των Κινηματογράφων της Ραφήνας. Το "ΑΣΤΡΟΝ" πρέπει να έκλεισε οριστικά το 1992.
Για τους φίλους της Μεγάλης Οθόνης της μικρής μας πόλης το "ΑΣΤΡΟΝ" ήταν ο Κινηματογράφος που έπαιζε τις πιο καλές ταινίες, τις πιο "σινεφίλ". Και μάλιστα εδώ παίζονταν και ελληνικές ταινίες για σινεφίλ.
Οι άλλοι δύο θερινοί Κινηματογράφοι που λειτουργούσαν ταυτόχρονα ήταν το "ΑΕΛΛΩ" που λειτουργεί ακόμα και σήμερα στην οδό Ελευθερίου Βενιζέλου 12 και το "ΑΚΤΗ" στην οδό Βιθυνίας που στη θέση του βρίσκονται σήμερα μαγαζιά και μια πολυκατοικία.
Και οι δύο αυτοί κινηματογράφου ανήκαν στον κ.Σταύρο Δρακούλη, μεγάλη μορφή της Ραφήνας, στον οποίο ανήκε και ο χειμερινός κινηματογράφος "ATTICA" στον χώρο όπου σήμερα λειτουργεί το καφενείο της οικογένειας Δρακούλη.
Δεν ήταν λίγες οι φορές που κάποιοι επέλεγαν να δουν δύο ταινίες μέσα σε ένα βράδυ και τότε έτρεχαν να προλάβουν την δεύτερη προβολή του "ΑΣΤΡΟΝ" από το "ΑΕΛΛΩ" ή το "ΑΚΤΗ".
Για τη Ραφήνα οι τρεις θερινοί Κινηματογράφοι αποτελούσαν μια πραγματική όαση πολιτισμού σε μια Ανατολική Αττική που ακόμα και σήμερα θυμίζει μικρή επαρχιακή πόλη με λιγοστές επιλογές στον τομέα του πολιτισμού.
Το "ΑΣΤΡΟΝ" ψηλά πάνω από το λιμάνι ήταν μια πραγματική όαση. Συχνά εδώ δίνονταν και θεατρικές παραστάσεις καθώς διέθετε υπερυψωμένη σκηνή.
O κήπος του ήταν τόσο περιποιημένος που απολάμβανες την ταινία σε ένα περιβάλλον ειδυλλιακό. Ακόμα και τις πιο ζεστές μέρες του καλοκαιριού στο "ΑΣΤΡΟΝ" χρειαζόσουν ζακέτα το βράδυ. Τα πεύκα της Ραφήνας δημιουργούσαν ένα διαφορετικό μικροκλίμα. Το στεριανό της Ραφήνας σε δρόσιζε για τα καλά.
Και κάπου εκεί στη διάρκεια της δεύτερης προβολής άκουγες τον ήχο της άγκυρας του πλοίου που έπεφτε στο νερό.
Kάποια νύχτα ένας καλός φίλος είδε στον ύπνο του πως το "ΑΣΤΡΟΝ" θα επαναλειτουργούσε ξανά και πως θα πηγαίναμε όλοι μαζί να δούμε την πρώτη ταινία που δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το "CINEMA PARADISO" του Giuseppe Tornatore.
Οι Λωτοφάγοι, όπως αναφέρει ο Όμηρος στην Οδύσσεια, ήταν ένας ειρηνικός και φιλόξενος λαός. Η κύρια τροφή του λαού αυτού ήταν τα άνθη και οι καρποί του λωτού, η βρώση των οποίων προκαλούσε ειρηνική απάθεια και λήθη. Τέτοια μεγάλη λήθη που ξεχνούσαν τα πάντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποτε μια μεγάλη καταστροφή έπληξε τη χώρα τους και πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, καθώς ο άρχοντάς τους επέδειξε εγκληματική ανεπάρκεια και ανικανότητα στην αντιμετώπισή της.
Η οργή των Λωτοφάγων εκείνη την ημέρα, αλλά και τις επόμενες, ήταν μεγάλη. Σιγά-σιγά, όμως, τρώγοντας τους λωτούς, η οργή τους ξεθύμαινε και πολύ σύντομα οι Λωτοφάγοι ξέχασαν το τραγικό γεγονός. Έτσι, ο άρχοντας παρέμεινε στο θρόνο του και επειδή αυτός δεν έτρωγε λωτούς, δεν λησμονούσε να προσφέρει απλόχερα τους λωτούς στο λαό του.
Screenshot του εγγράφου προς τον δήμο Ραφήνας στις 24/7/2019. Από τότε σιγή ασυρμάτου από τον δήμο
Είναι άδικο να συνδέεται στη συλλογική συνείδηση μία πόλη με τη βαρβαρότητα της εγκατάλειψης και παραμέλησης των ζώων. Των αδέσποτων ζώων ειδικά, που γνώρισαν την σκληρότητα του ανθρώπου πάνω από μία φορά. Μία όταν εγκαταλείφθηκαν και μία όταν έμαθαν τι θα πει «καταφύγιο αδέσποτων» σε συγκεκριμένους (και πλέον διωκόμενους γι΄αυτό) ελληνικούς δήμους.
Η λειτουργία του παράνομου και εκτός προδιαγραφών, καταφυγίου ζώων στη Ραφήνα, παρά τις χρηματοδοτήσεις - ενισχύσεις που έχουν δοθεί (;) δημιούργησε μία νέα αφοριστική περιγραφή, για τους τόπους που συναντιέται το αντίστοιχο φαινόμενο. Έτσι γίνεται λόγος για φαινόμενα Ραφήνας, ή για «Ραφήνες» εκεί που τα ζώα εγκαταλείπονται σε παράνομα «καταφύγια», ύποπτης προέλευσης και κατασκευής και ακόμα πιο ύποπτου σκοπού. Είναι η συλλογική αντίληψη, που συνοψίζει κα αφορίζει τόσο βάναυσα. ‘Όπως μιλούσαμε κάποτε για «Κωσταλέξια» ή για «Δαφνιά» και άλλα τέτοια ωραία και αφοριστικά.
Ας θυμηθούμε λίγο την ιστορία, για να ξέρουμε ποιοι έπρεπε να δράσουν και αδράνησαν, ποιοι έπρεπε να λειτουργήσουν και έμειναν άπραγοι.
Τον Ιούνιο του 2019 μέχρι και τις αρχές Ιουλίου του ίδιου χρόνου, η έρευνα της εφημερίδας «ΚΟΝΤΡΑ» και του δημοσιογράφου Γεράσιμου Λιόντου (1,2,3,4 κ.ά) ανέδειξε το μεγάλο πρόβλημα που υπήρχε στη Ραφήνα. Η περιφέρεια και οι υπηρεσίες της (Διεύθυνσης Αγροτικής και Κτηνιατρικής Πολιτικής της Περιφέρειας Αττικής - ΔΑΚΠ-ΠΑ), όπως και το Δασαρχείο Πεντέλης, στις 24/7/2019 προχώρησαν στους απαραίτητους ελέγχους και αφού εντοπίστηκαν οι παρανομίες, εξέδωσαν απόφαση κλεισίματος
Το διαβιβαστικό της απόφασης κλεισίματος (24/7/2019)
Προσέξτε ειδικά τα παρακάτω:
«Οι ανωτέρω περιγραφόμενοι και συγκεκριμένοι χώροι ουδέποτε έχουν λάβει άδεια ίδρυσης και άδεια λειτουργίας, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις για τα ενδιαιτήματα ζώων του Ν.604/1977 και του Π.Δ.463/1978.
Από τα παραπάνω, αναφορικά με τους χώρους αυτούς και με τις αρμοδιότητες μας, διαπιστώθηκαν παραβάσεις του Ν.4039/2012, όσον αφορά στην συγκέντρωση αδέσποτων ζώων (σκύλων), σε μη αδειοδοτημένους χώρους, χωρίς την ύπαρξη ανάλογου ανθρώπινου δυναμικού για την διαχείρισή τους, σε πρόχειρες εγκαταστάσεις και χωρίς ύπαρξη βοηθητικών χώρων, όπως προβλέπονται από τις διατάξεις του Ν.604/1977 και του Π.Δ.463/1978…
α) Ο χώρος θα πρέπει να εκκενωθεί από τα ζώα, εντός του επομένου τριμήνου, ενεργοποιώντας την 5μελή Επιτροπή Παρακολούθησης του Προγράμματος Διαχείρισης των Αδεσπότων Ζώων Συντροφιάς του Δήμου, όπως προβλέπεται από το άρθρο 9, του Ν.4039/2012 και εφαρμόζοντας τις διατάξεις του Νόμου αυτού, όπως τροποποιήθηκε από το άρθρο 46 του Ν. 4235/2014…
Ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αγροτικής και Κτηνιατρικής Πολιτικής, ως όφειλε, έστειλε την απόφασή του στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών με σκοπό να γίνει δικαστική διερεύνηση. Γιατί σύμφωνα με το άρθρο 12 παράγραφος 5 του νόμου 604 του 1977, «αι άνευ αδείας λειτουργούσαι Κλινικαί και Ενδιαιτήματα ζώων, κλείνονται υπό των Κτηνιατρικών αρχών τη συνδρομή των Αστυνομικών αρχών, οι δε παραβάται τιμωρούνται κατά τις διατάξεις του άρθρ.458 του Ποινικού Κώδικος».
Όπως αντιλαμβάνεστε, η Εισαγελία Πρωτοδικών Αθήνας είναι υποχρεωμένη να κινήσει πειθαρχική διαδικασία σε βάρος τόσο του δημάρχου Ραφήνας όσο και όλων των πραγματικά εμπλεκόμενων σ’ αυτή την ιστορία της κατασκευής παράνομων καταφυγίων ζώων συντροφιάς.
Είναι άδικο να ταυτίζεται μία ολόκληρη πόλη με την βαρβαρότητα ή στην καλύτερη περίπτωση την ανευθυνότητα του δήμου και της περιστασιακής δημοτικής αρχής, η οποία μπορεί να μην προτίθεται να φροντίσει τα αδέσποτα όπως ορίζει ο νόμος, αλλά και η στοιχειώδης ανθρώπινη ευαισθησία, όμως την υποχρεώνει ο νόμος. Και όσο δεν το πράττει παρανομεί. Και όσο παρανομεί, τα ζώα υφίστανται τις συνέπειες της απραξίας και της αδιαφορίας. Και το όνομα της πόλης γίνεται συνώνυμο της βαρβαρότητας προς τα ζώα. Αυτό πρέπει να πάψει.
Αφορμή για την παρούσα ανάρτηση ήταν η είδηση πως και στο Αίγιο κλείνει το εκεί παράνομο «καταφύγιο ζώων», το οποίο στην περιγραφή της είδησης από ντόπιους μας περιγράφηκε ως «νέα Ραφήνα». Εννοείται πως πρέπει αυτοί οι αφορισμοί να σταματήσουν άμεσα και το καλύτερο μέτρο που θα τους σταματήσει, δεν είναι τίποτα άλλο από την έστω και με τεράστια καθυστέρηση, κατασκευή ενός νόμιμου και λειτουργικού καταφυγίου για τα αδέσοιτα της περιοχής. Μέχρι να σταματήσει αυτό το φαινόμενο, των αδέσποτων, που μαζί με τα παράνομα καταφύγια των δήμων, μαρτυρούν το χαμηλό πολιτισμικό μας επίπεδο. Προς το παρόν, ελπίζουμε
Η είδηση της απόφασης άμεσης απομάκρυνσης των ζώων από το παράνομο καταφύγιο δημοσιεύτηκε και στην τοπική ειδησεογραφική σελίδα rpn.gr αλλά δεν επισημαινεται πως πρόκειται για την απόφαση που αυτοδίκαια προκύπτει, λόγω παρέλευσης του τριμήνου που ειχε δοθεί αρχικά αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να κάνει οτιδήποτε. Ό,τι δεν έγινε με την εντολή της Περιφέρειας, ανέλαβε να το κάνει ο Εισαγγελέας.
Και ο δήμος συνεχίζει να εκθέτει ....τον δήμο
Γράφημα αποτύπωσης των πράξεων του δήμου και κατάταξης τους σύμφωνα με την παρουσία ή την απουσία διαβούλευσης
Με την ευκαιρία της γενικής εφόδου και κατάληψης όλων των θέσεων από τη συμπολίτευση, σε επιτροπές και οργανισμούς, θέλουμε να υπενθυμίσουμε το ότι η Δημοκρατία στον δήμο Ραφήνας (και ενίοτε Πικερμίου) έχει καταρρεύσει από καιρό. Δεν χρειάζεται η κατάρτιση infographic για να το καταδείξει. Ούτε είναι κάτι άγνωστο ή μυστικό.
Σε μία σταθερά καθοδική πορεία, από το 2014 που έγινε ιδιαίτερα απότομη και πτωτική από το 2017 και μετά (που σίγουρα δεν είναι τυχαίο), πιστοποιείται από την κατάταξη των πράξεων του δήμου, όπως αυτές αναρτώνται στην Διαύγεια, σε συνδυασμό με την αποτύπωση των πεπραγμένων, όπως οι διαδικασίες και τα αποτελέσματα των ψηφοφοριών.
Η στρατιωτική πειθαρχία (με το αζημίωτο προφανώς) φερ’ ειπείν των διοικούντων , ε τη μονολιθική θεώρηση των πραγμάτων, ουδεμία σχέση θα μπορούσε να έχει με τη λέξη Δημοκρατία. Αλλά ας είναι. Ο καθένας πρέπει να αναρρωτηθει για τα δικά ου λάθη, ενδοσκοπώντας και όχι ομφαλοσκοπώντας.
Μαζεύοντας από την Διαύγεια αποφάσεις, πράξεις, γνωμοδοτήσεις, αποφάσεις του δημοτικού συμβουλίου, συστηματικά από το 2014 (Σεπτέμβριος και ούτε αυτό είναι τυχαίο) μέχρι σήμερα και πριν μαζευτεί ένας μη διαχειρίσιμος όγκος δεδομένων, φτιάξαμε το συνημμένο InfoGraphic το οποίο δίνει την εικόνα και την τάση του δήμου, όπως άλλωστε την ξέρουμε και χωρίς αυτό το γράφημα.
Σοφός λαός οι Κινέζοι, Πάντα είχαν μία τρομερή ικανότητα να αποστάζουν την βαρβαρότητα, την κτηνωδία, ακόμα και το γελοίο ή το ηλίθιο και να παράγουν νόμους, κανόνες και κάπου κάπου αποφθέγματα υψηλής αισθητικής. Άλλωστε και σήμερα εκφράζουμε την εκτίμηση μας για την κινέζικη παραγωγή σε αποφθέγματα κολλώντας και την επωδό «αρχαία κινέζικη παροιμία» σε ό,τι μας φανεί έξυπνο ή πικρή παγκόσμια αλήθεια και διατυπώνεται με αφοριστική σκληρότητα.
Όπως ο μεταφραστής πολλών κινεζικών λογοτεχνημάτων Λιν Γιουτάνγκ διαπίστωνε, «Όταν μικρά ανθρωπάκια αρχίζουν να ρίχνουν μεγάλες σκιές, σημαίνει ότι ο ήλιος είναι κοντά στη δύση του.» σε μία εποχή που η πατρίδα του δεν είχε δεχτεί ακόμα την πολιτιστική επανάσταση, που την καλλιέργησε μετά με τρόπους που το παραγόμενο αποτέλεσμα δεν είχε καμία σχέση με τον πολιτισμό, έδινε μία ιδέα για τον σαρωτικό κινέζικο ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Τον καπιταλισμό που θα ακολουθούσε τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Αυτό ίσχυε γιατί σε μία Κίνα που τους θεσμούς είχαν υποκαταστήσει τα πρόσωπα, ο ίσκιος των αχρείων μάκραινε και βάραινε πάνω στις ζωές των ανθρώπων και τη χώρα, καθιστώντας τη βαρβαρότητα τους νόμο.
Δεν θα αρχίσουμε την αφήγηση για το πως η Κίνα, η χώρα του Μάο και της πολιτιστικής επανάστασης κατάντησε η κοιτίδα του κτηνώδους καπιταλισμού της εξοντωτικής βιομηχανικής παραγωγής, με κατανάλωση ζώων και περιβάλλοντος. Είναι περιττό. Τα ζήσαμε άλλωστε. Μας έμεινε όμως από τη μεγάλη εικόνα της χώρας που παραδόθηκε στο τέρας, η επίκτητη ικανότητα να εντοπίζουμε τα μικρά ανθρωπάκια που αρχίζουν να ρίχνουν μεγάλους ίσκιους.
Μόλις αντιληφθούμε τα μικρά αυτά ανθρωπάκια που ο ίσκιος τους μακραίνει, αυτόματα γυρίζουμε το βλέμμα προς τον ήλιο, φοβούμενοι πως θα δούμε τον ήλιο της ζωής χαμηλότερα από όσο νομίζαμε.
Τελευταία τα όσα συμβαίνουν στον δήμο Ραφήνας (και κατ’ όνομα Πικερμίου) μας θύμισαν τον Λιν Γιουτάνγκ.
Κάτι με τις περιβαλλοντικές ζημίες που βρίσκονται στον Κολοφώνα τους, κάτι με τη βαναυσότητα που αντιμετωπίζεται ο μοναδικός διακεκριμένος αθλητικός σύλλογος του Πικερμίου, κάτι με τις προκλητικά επιλεκτικές «εξυπηρετήσεις» του δημοτικού κοινωνικού ιατρείου προς συγκεκριμένο αθλητικό σύλλογο, κάτι με αποφάσεις που δημοσιεύονται και επαναλαμβάνονται με άλλη υπογραφή, ο Λιν Γιουτάνγκ είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Στον τόπο μας. Όχι στην Κίνα.
Εκεί έχασε τη μάχη με τα μικρά ανθρωπάκι προ πολλού, όπως την έχει χάσει και η δημοκρατία στον τόπο μας. Τα μικρά ανθρωπάκια που παριστάνουν τους γίγαντες, χαμήλωσαν τον ήλιο της τόσο πολύ, γιατί τόσο πολύ τους χρειαζόταν..
Σοφός λαός οι Κινέζοι, Πάντα είχαν μία τρομερή ικανότητα να αποστάζουν την βαρβαρότητα, την κτηνωδία, ακόμα και το γελοίο ή το ηλίθιο και να παράγουν νόμους, κανόνες και κάπου κάπου αποφθέγματα υψηλής αισθητικής. Άλλωστε και σήμερα εκφράζουμε την εκτίμηση μας για την κινέζικη παραγωγή σε αποφθέγματα κολλώντας και την επωδό «αρχαία κινέζικη παροιμία» σε ό,τι μας φανεί έξυπνο ή πικρή παγκόσμια αλήθεια και διατυπώνεται με αφοριστική σκληρότητα.
Όπως ο μεταφραστής πολλών κινεζικών λογοτεχνημάτων Λιν Γιουτάνγκ διαπίστωνε, «Όταν μικρά ανθρωπάκια αρχίζουν να ρίχνουν μεγάλες σκιές, σημαίνει ότι ο ήλιος είναι κοντά στη δύση του.» σε μία εποχή που η πατρίδα του δεν είχε δεχτεί ακόμα την πολιτιστική επανάσταση, που την καλλιέργησε μετά με τρόπους που το παραγόμενο αποτέλεσμα δεν είχε καμία σχέση με τον πολιτισμό, έδινε μία ιδέα για τον σαρωτικό κινέζικο ολοκληρωτικό καπιταλισμό. Τον καπιταλισμό που θα ακολουθούσε τις δεκαετίες του 1980 και του 1990. Αυτό ίσχυε γιατί σε μία Κίνα που τους θεσμούς είχαν υποκαταστήσει τα πρόσωπα, ο ίσκιος των αχρείων μάκραινε και βάραινε πάνω στις ζωές των ανθρώπων και τη χώρα, καθιστώντας τη βαρβαρότητα τους νόμο.
Δεν θα αρχίσουμε την αφήγηση για το πως η Κίνα, η χώρα του Μάο και της πολιτιστικής επανάστασης κατάντησε η κοιτίδα του κτηνώδους καπιταλισμού της εξοντωτικής βιομηχανικής παραγωγής, με κατανάλωση ζώων και περιβάλλοντος. Είναι περιττό. Τα ζήσαμε άλλωστε. Μας έμεινε όμως από τη μεγάλη εικόνα της χώρας που παραδόθηκε στο τέρας, η επίκτητη ικανότητα να εντοπίζουμε τα μικρά ανθρωπάκια που αρχίζουν να ρίχνουν μεγάλους ίσκιους.
Μόλις αντιληφθούμε τα μικρά αυτά ανθρωπάκια που ο ίσκιος τους μακραίνει, αυτόματα γυρίζουμε το βλέμμα προς τον ήλιο, φοβούμενοι πως θα δούμε τον ήλιο της ζωής χαμηλότερα από όσο νομίζαμε.
Τελευταία τα όσα συμβαίνουν στον δήμο Ραφήνας (και κατ’ όνομα Πικερμίου) μας θύμισαν τον Λιν Γιουτάνγκ.
Κάτι με τις περιβαλλοντικές ζημίες που βρίσκονται στον Κολοφώνα τους, κάτι με τη βαναυσότητα που αντιμετωπίζεται ο μοναδικός διακεκριμένος αθλητικός σύλλογος του Πικερμίου, κάτι με τις προκλητικά επιλεκτικές «εξυπηρετήσεις» του δημοτικού κοινωνικού ιατρείου προς συγκεκριμένο αθλητικό σύλλογο, κάτι με αποφάσεις που δημοσιεύονται και επαναλαμβάνονται με άλλη υπογραφή, ο Λιν Γιουτάνγκ είναι πιο επίκαιρος από ποτέ. Στον τόπο μας. Όχι στην Κίνα.
Εκεί έχασε τη μάχη με τα μικρά ανθρωπάκια προ πολλού, όπως την έχει χάσει και η δημοκρατία στον τόπο μας. Τα μικρά ανθρωπάκια που παριστάνουν τους γίγαντες, χαμήλωσαν τον ήλιο της τόσο πολύ, γιατί τόσο πολύ τους χρειαζόταν..
Από κατοίκους της πειοχής ΝΗΡΕΑ Ραφήνας λάβαμε την παρακάτω επιστολή. Οι κότοικοι επισημαίνουν την υστερία των αποψιλώσεων που έχει καταλάβει τους κατοίκους της ευρύτρης περιοχής (θυμηθείτε τις περσινές μας επισημάνσεις για υλοτομίες ζωντανών, ιστάμενων κωνοφόρων δέντρων την ίδια ώρα που αγνοιούσαν καμένα άτομα πλατυφύλλων ειδών).
Υπενθυμίζουμε πως οι αποψιλώσεις σε οικόπεδα μπορούν να αφορούν το σύνολο της βλάστησης, εφόσον υπάρχει οικοδομική άδεια, ή υπάρχει ήδη οικοδομή μέσα στο οικόπεδο. Διαφορετικά αυτό που επιτρέπεται (αλλά σπάνια γίνεται) είναι η αποψίλωση και η απομάκρυνση της νεκρής παρεδαφιαίας βλάστησης (χόρτα) αλλά όχι της ξυλώδους, σε εκτάσεις αλσυλλίων. Υπάρχουν και οι περιπτώσεις ειδικής άδειας από τη δασική αρχή και εκείνες της άδειας εργασιών μικρής κλίμακας. Τα αναφέρουν άλλωστε οι κάτοικοι που υπογράφουν την παρακάτω επιστολή.
Ακολουθεί η επιστολή κατοίκων του Νηρέα
Τους τελευταίους καλοκαιρινούς μήνες στην περιοχή Νηρέα (λογικά και σε άλλες περιοχές της Ραφήνας), είναι συνηθισμένο το φαινόμενο να μπαίνουν μπουλντόζες σε ιδιόκτητα οικόπεδα και από καταπράσινα να τα μετατρέπουν σε κυριολεκτικά οργωμένες περιοχές. Η ανησυχία για τον κίνδυνο πυρκαγιάς είναι ευνόητη, μετά την περσινή καταστροφή, όμως έχουμε φτάσει ήδη στο άλλο άκρο, σε μια ισοπεδωτική λογική. Αποψιλώνεται πλήθος θάμνων και άλλων δασικών ειδών που όχι μόνο δεν αυξάνουν τον κίνδυνο πυρκαγιάς, αλλά υπό προϋποθέσεις μπορούν να λειτουργήσουν ανασταλτικά.Εγείρονται τα παρακάτω ερωτήματα:
Ένας δημοσιογράφος ο οποίος είναι σφόδρα αντιπαθής για την πάντα στρατευμένη θέση του και τα μόνιμα χάδια στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, είναι ο Άρης Πορτοσάλτε. Ακόμα όμως και αυτός ο ίδιος, ο στρατευμένος και εμβαπτισμένος στο ξιδόκρασο της προπαγάνδας, δεν άντεξε τα κατά ριπάς ψέματα που εκτόξευσε ο φερόμενος ως δήμαρχος Ραφήνας (το Πικερμίου αμφισβητείται).
Είναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς τον ΣΚΑΪ και ειδικότερα τον Άρη Πορτοσάλτε, αλλά όταν μάθαμε πως ο παραπάνω φερόμενος ως δήμαρχος, μετά από συνεννοήσεις και προφανώς και πιέσεις εκ μέρους του, έδωσε συνέντευξη στον ραδιοφωνικό ΣΚΑΪ, δεν αντέξαμε την πρόκληση και αναζητήσαμε τη συγκεκριμένη συνέντευξη για να θαυμάσουμε το ταλέντο που έχασε η ελληνική μυθοπλασία, για να το αρπάξει δυστυχώς η ελληνική αυτοδιοίκηση.
Εδώ βρίσκεται το link (κλικ) για να ακούσετε όλη την εκπομπή (απευθύνεται σε μερακλήδες και φανατικούς φίλους του Α. Πορτοσάλτε αλλά επειδή σας συμπονάμε, σας δίνουμε και εναλλακτική.
Εδώ βρίσκεται ένα link (κλικ) για να ακούσετε μόνο το απόσπασμα των 17 σχεδόν λεπτών του φερόμενου ως δημάρχου που ως συνήθως, παρουσιάζει μία δικιά του πλαστή εικόνα ΄που όλα έχουν γίνει σωστά και ν δεν έχει γίνει κάτι σωστά, κάποιος άλλος φταίει
Εν συνόψει.....
Αναδημοσίευση από το ιστολόγιο Δασαμάρι SOS
Δημότης που συμμετείχε στις αρχές Ιουλίου στην αποψίλωση της παρεδαφιαίας βλάστησης (ξερόχορτα) σε δρόμο που συνορεύει με δασική έκταση, τηλεφώνησε στις 26 Ιουλίου στην Αντιδήμαρχο Καθαριότητας προκειμένου να της εξηγήσει την επείγουσα ανάγκη —στα πλαίσια της αντιπυρικής προστασίας— της αποκομιδής από τις δημοτικές υπηρεσίες των κομμένων ξερόχορτων που παραμένουν στο δρόμο. Σχετικά αιτήματα είχαν υποβληθεί γραπτά στον Δήμο μετά την αποψίλωση, ήδη από τις 8 Ιουλίου.
Η εμπειρία της επικοινωνίας με την Αντιδήμαρχο —όπως ακριβώς μας μεταφέρθηκε— είναι μοναδική! Μιλάει έντονα και ακατάσχετα, με βάση αποκλειστικά τις προσωπικές της παραστάσεις που αν δεν συμφωνούν με την πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα. Ιδού ένα μικρό απάνθισμα της στιχομυθίας:
— Ο καθένας σας θέλει να πάμε για το σπίτι του.
[Δεν ακούει ότι η έκταση που καθάρισαν οι κάτοικοι είναι πέρα από σπίτια.]
Η κατάσταση δεν πήγαινε άλλο. Στο κολαστήριο ζώων που λειτουργούσε στη Ραφήνα και έφερε τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Καταφύγιο», όλοι θυμόμαστε το γεγονός της μαρτυρικής πείνας των ζώων, που οι φιλότιμες προσπάθειες των υπαλλήλων δεν επαρκούσαν για να σβήσει. Θυμόμαστε και τραγικό περιστατικό επίθεσης των εγκλείστων σε μεμονωμένο σκύλο, τον οποίο θανάτωσαν. Επίσης η εικόνα με τις απαράδεκτες για πραγματικό καταφύγιο ζώων υποδομές, είναι ακόμα φρέσκια.
«Ο τρόπος που φερόμαστε στα ζώα δείχνει τον πολιτισμό μας»
Παρά το χάλι που επικρατούσε, η δημοτική αρχή δεν σταματούσε να αναφέρει οικειοποιούμενη, την παραπάνω αλήθεια που όμως δεν την αφορούσε καθόλου. Μάλιστα η διατύπωση της από αυτούς που πραγματικά δεν δίνουν δεκάρα για τη μοίρα των δύστυχων ζώων, μεγεθύνει τις διαστάσεις και επιτείνει την ένταση της τραγωδίας αυτής. Έπρεπε να γίνει κάτι, γιατί δεν κουνιόταν φύλλο και η δυστυχία των ζώων παγιωνόταν ως φρικτη πραγματικότητα.
Η καταγγελία του δημοσιογράφου Γεράσιμου Λιόντου, μετά από εκτενή έρευνα την οποία διεξήγαγε για λογαριασμό της εφημερίδας ΚΟΝΤΡΑ, ήταν η σκανδάλη που εκκίνησε τις διαδικασίες για την εξασφάλιση μίας καλύτερης ζωής για τα ζώα. Την εξασφάλιση της ΕΥΖΩΙΑΣ τους , όπως θέλει και ο νομοθέτης.
Στα χέρια αυτών που έφτιαξαν κολαστήρια για τα ζώα, τίποτα δεν υπόσχεται πως θα διορθωθεί η κατάσταση.
Δημοσιεύουμε μία επιστολή του εκπαιδευτικού Αντώνη Λαζαρή, ο οποίος δεν ζητά τίποτε περισσότερο από το αυτονόητο, τίποτε περισσότερο από την εφαρμογή του νόμου. Αν ο νόμος δεν αρέσει στους κυβερνώντες, ας τον καταργήσουν. Αν, πάλι, θεωρούν πως οι μαθητές της Ραφήνας και της Νέας Μάκρης δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του σχετικού νόμου, ας το δηλώσουν. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν επιτρέπεται – δεκαπέντε ημέρες πριν από την καταληκτική ημερομηνία συμπλήρωσης του μηχανογραφικού δελτίου από τους μαθητές της Γ’ Λυκείου – να μην παίρνει το Υπουργείο Παιδείας μία επίσημη και οριστική θέση, αφήνοντας έτσι ξεκρέμαστους τους συγκεκριμένους μαθητές. Πότε περιμένουν να το κάνουν; Μετά τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου; Δεν μπορούν να αντιληφθούν πως η σωστή συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου προϋποθέτει πλήρη γνώση των δεδομένων από πλευράς των μαθητών; Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά, το αυτονόητο γίνεται ζητούμενο στη χώρα αυτή. Ας διαβάσουμε, όμως, την επιστολή αυτή
Ραφήνα, 27 Ιουνίου 2019
Μία ημέρα πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των Πανελλαδικών Εξετάσεων 2019
Έντεκα μήνες μετά τη νύχτα της Κολάσεως του Δάντη που έζησε η περιοχή στις 23 Ιουλίου 2018.
Η περιοχή δοκιμάστηκε σκληρά και συνεχίζει να δοκιμάζεται σκληρά.
Τίποτα δεν είναι όπως παλιά. Όλα έχουν αλλάξει.
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
