Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο ΚακόΠόλεμος πατήρ πάντων, είπε ο Ηράκλειτος και συνόψισε με τη φράση του όλη την ανθρώπινη ιστορία. Και την παρελθούσα και τη μέλλουσα. Ο πόλεμος κινεί τα πάντα. Μοιάζει η ζωή της ανθρώπινης κοινωνίας να είναι ένα σισύφειο μαρτύριο. Εκεί που ο άνθρωπος πάει να ξαποστάσει από τα βάσανα, εκεί δίνει μία και τα γκρεμίζει όλα και αρχίζει ξανά από την αρχή. Μοιάζει ο άνθρωπος να είναι το μόνο ζωϊκό είδος που θα καταστραφεί από μόνο του.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία ξεκίνησε κι εσύ, όσο κι αν είσαι προετοιμασμένος γι αυτό, ακούγοντας με μορφή τίτλων ειδήσεων στο ραδιόφωνο όσα συμβαίνουν στη γειτονική χώρα, νιώθεις πως ζεις σε ένα παράλληλο σύμπαν και αδυνατεί το μυαλό σου να συλλάβει πώς γίνεται και δύο αδελφοί λαοί, παρακλάδια του ίδιου λαού, πολεμούν μεταξύ τους ; Πώς γίνεται και οι άνθρωποι, δεν διδάχθηκαν τίποτα από τη φρίκη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι που τον έζησαν στο πετσί τους;
Δυστυχώς, όλα αυτά που συμβαίνουν δεν προέρχονται από κάποιο παράλληλο σύμπαν, αλλά από το δικό μας. Που δεν παύει ούτε στιγμή να μας εκπλήσσει αρνητικά και να κάνει πράξη πράγματα που λίγο πριν θα έμοιαζαν αδύνατα, αποδεικνύοντας ότι τίποτα , μα τίποτα, δεν είναι αδύνατο. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν από σαράντα χρόνια την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης σαν χάρτινος πύργος; Ποιος θα περίμενε τη διάλυση των κρατών από το Λίβανο μέχρι το Αφγανιστάν με κύρια ευθύνη των ΗΠΑ; Ποιος θα περίμενε πως το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο, γνωστό ως ΝΑΤΟ, θα έφτανε μέχρι την Ουκρανία; Ποιος θα περίμενε πως οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί θα πολεμούσαν μεταξύ τους;
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως ο φυσικός αυτουργός του σημερινού εγκλήματος, γιατί κάθε πόλεμος είναι έγκλημα, είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Αφού βρήκαμε όμως τον κακό της ιστορίας, ας προσπαθήσουμε τώρα να βρούμε και κάποιον καλό. Και δεν επιθυμούμε με κανένα τρόπο να κάνουμε συμψηφισμούς σε εγκλήματα. Σκοπός μας είναι να καταδικάσουμε κάθε υποκριτική φωνή που βρίσκει αυτές τις μέρες την ευκαιρία να ψελλίσει κάτι περί Διεθνούς Δικαίου. Ένα Δίκαιο-λάστιχο που το ζητούν οι αδύνατοι και το παραβιάζουν οι δυνατοί. Ένα Δίκαιο, που κάτω από τέτοιες συνθήκες βέβαια, δεν υπάρχει.
Ποιο είναι αυτό το περίφημο Διεθνές Δίκαιο και πότε εφαρμόστηκε πραγματικά; Πειθάρχησαν οι δυνατοί ποτέ σε αυτό; Ή η επίκλησή του γίνεται όποτε βολεύει τους δυνατούς για να συνεχίζουν να διαπράττουν τις αυθαιρεσίες τους; Ποιο Διεθνές Δίκαιο επέτρεψε στις ΗΠΑ να καταστρέψει το Ιράκ και το Αφγανιστάν και να τα καταστήσει μη-κράτη; Ποιο Διεθνές Δίκαιο επέτρεψε στις ΗΠΑ να βομβαρδίζει τη Σερβία και να της αποσπά το Κόσσοβο; Ποιο Διεθνές Δίκαιο επιτρέπει στη Γαλλία να κάνει πολεμικές επιχειρήσεις στη Δυτική Αφρική; Ποιο Δίκαιο κάνει το ΝΑΤΟ να θέλει να φτάσει μέχρι την Ουκρανία;
Και η υπόλοιπη Ευρώπη τι κάνει; Δεν βλέπει ότι για μια ακόμη φορά ένας πόλεμος γίνεται στο έδαφός της και οι Αμερικανοί θα τον παίζουν από μακριά χωρίς απώλειες με τα τηλεκοντρόλ από το Τέξας, ενώ οι Ευρωπαίοι θα τον υφίστανται; Δεν βλέπει ότι έχει καταντήσει μια ξεπεσμένη γριά που δεν έχει κανένα μέλλον σε όσα πρόκειται να συμβούν στις επόμενες δεκαετίες; Δεν βλέπει ότι οι Αμερικάνοι είχαν στριμώξει ένα θηρίο στη γωνία; Δεν το περίμεναν πως το θηρίο θα αντιδρούσε;
Το είπε ξεκάθαρα η Κινέζα εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών όταν ρωτήθηκε για την επίθεση: «Όταν οι ΗΠΑ πρωτοστατούσαν σε πέντε κύματα επέκτασης του ΝΑΤΟ που έφτασαν κυριολεκτικά ως το κατώφλι της Ρωσίας, και ανέπτυξαν εξελιγμένα επιθετικά στρατηγικά όπλα παραβιάζοντας τις διαβεβαιώσεις που οι ίδιες είχαν δώσει στη Ρωσία, αναρωτήθηκαν άραγε καθόλου ποιες θα ήταν οι συνέπειες του να στριμώχνεις μια μεγάλη χώρα με την πλάτη της στον τοίχο;»
Μέσα σε όλα αυτά, ο ανεκδιήγητος πρωθυπουργός μας, σε συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ είπε πως «Ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ συντονιζόμαστε με τους εταίρους μας ώστε η αντίδρασή μας να μην είναι απλά κοινή, αλλά να είναι και αντίστοιχη της πρωτοφανούς ρωσικής προκλητικότητας». Και εντάξει, ο πρωθυπουργός μας μπορεί να είναι χαζός και να λέει ό,τι του κατέβει, νομίζοντας πως δεν θα τον πάρει κανείς στα σοβαρά. Αν όμως τον πάρει, δεν θα εκλάβει τη δήλωσή του αυτή ως πρόσκληση για πολεμική απάντηση;
Και αν κανείς νομίσει πως τον έπιασε η ανθρωπιστική του ευαισθησία, ας του θυμίσουμε πως την ευαισθησία αυτή η χώρα μας δεν την εκδήλωσε όταν οι Αμερικανοί βομβάρδιζαν το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Γιουγκοσλαβία. Αντίθετα, είχε στείλει ακόμη και φρεγάτες στον Περσικό Κόλπο.
Τέτοια είναι η επιλεκτική ευαισθησία του Μητσοτάκη που υποδέχτηκε χθες τον Ισραηλινό πρόεδρο Ισαάκ Χέρτζογκ και άκουσε επιδοκιμάζοντας τον αρχηγό των δυνάμεων κατοχής της Παλαιστίνης να μιλάει υποκριτικά για ανθρώπινα δικαιώματα και για σεβασμό στην εδαφική ακεραιότητα των χωρών. Ουαί υμίν, Γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές
Δυστυχώς, η Ευρώπη έχει πεθάνει και δεν το έχει καταλάβει. Ανίκανοι και γελοίοι ηγέτες την οδηγούν με βεβαιότητα στο μαρασμό και στο θάνατο, την ίδια στιγμή που υποχωρούν όλες οι ανθρωπιστικές αξίες, υποχωρεί το κράτος δικαίου και ανοίγει ο χώρος σε φασιστικές και ρατσιστικές ιδεολογίες. Όσο για τις ΗΠΑ, η ξιπασιά τους μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, δεν τους αφήνει να καταλάβουν πως μέσα σε δέκα-είκοσι χρόνια θα έχουν ξεπεραστεί από τους Κινέζους σε όλα. Δεν εξηγείται αλλιώς η επιθετικότητά τους απέναντι στη Ρωσία που τη σπρώχνει κατευθείαν σε επαφές με την Κίνα, δημιουργώντας μια πολύ επικίνδυνη συμμαχία
Δυστυχώς, ο κόσμος και οι συμμαχίες του Όργουελ μοιάζουν να παίρνουν σάρκα και οστά. Η Ευρασία και η Ωκεανία σιγά-σιγά σχηματίζονται. Το μόνο που φαίνεται να μην ταιριάζει ακόμη στον κόσμο του «1984» είναι η ακριβής τοποθέτηση της Ευρώπης μέσα σε αυτές τις συμμαχίες. Αυτό που είναι σίγουρο πάντως, είναι ότι θα είναι ένα απλό πιόνι.
Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος ξημερώνει και δε θα είναι καθόλου θαυμαστός
Πολύ ευχαριστημένοι με την κυβέρνησή τους εμφανίζονται οι Έλληνες. Σύμφωνα με νέα δημοσκόπηση, η Νέα Δημοκρατία προηγείται με δέκα μονάδες διαφορά του δεύτερου ΣΥΡΙΖΑ. Ειδικά οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, η ακρίβεια σε όλα τα αγαθά, οι πρωτιές στις τιμές της βενζίνης και του πετρελαίου, καθώς και η εκτόξευσή της χώρας μας στις πρώτες θέσεις στους θανάτους από covid ανά εκατομμύριο, φαίνεται πως έχουν ενθουσιάσει τους συμπατριώτες μας που ετοιμάζονται να δώσουν νέα ψήφο εμπιστοσύνης στη δοκιμασμένη και επιτυχημένη συνταγή της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη
Μεγάλο μερίδιο επιτυχίας στην επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης έχει οπωσδήποτε ο Άδωνις-Αδιευκρίνιστος Γεωργιάδης. Σε πρόσφατη εμφάνισή του στην τηλεόραση, κατατρόπωσε τα ψευδοεπιχειρήματα της Αριστεράς, αποδεικνύοντας πως η Αριστερά είναι αυτή που φταίει για την υψηλή τιμή του ρεύματος στη χώρα μας. Η ιδεολογική ηγεμονία της Αριστεράς ευθύνεται επίσης για την υψηλή ανεργία, τους χαμηλούς μισθούς και τη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας.
Σε ό,τι αφορά στην ακρίβεια, σύμφωνα με τον αδιευκρίνιστο υπουργό, μέχρι προχθές έφταιγε η πανδημία. Από χθες φταίει ο Πούτιν. Αύριο θα φταίει κάποιος άλλος. Το μόνο που δεν μας είπε ο υπουργός, είναι ποιος φταίει για τη διαταραχή του. Τέλος, ο υπουργός των αδιευκρίνιστων ποσών στους τραπεζικούς του λογαριασμούς, χαρακτήρισε μουρλούς όσους καταφεύγουν στο Συμβούλιο της Επικρατείας και όχι όσους τον ψήφισαν
Εν τω μεταξύ, ο Τζο Μπάιντεν, ο τρόπον τινά πρόεδρος των ΗΠΑ, δήλωσε πως οι κινήσεις του Πούτιν στα σύνορα Ρωσίας-Ουκρανίας, απειλούν την ασφάλεια των ΗΠΑ. Δίπλα είναι άλλωστε. Από την άλλη, ο Ζοζέπ Μπορέλ, Ύπατος Εκπρόσωπος Εξωτερικών Υποθέσεων και Ασφάλειας της Ευρώπης, ανακοίνωσε τα πρώτα σκληρά μέτρα από πλευράς Ευρώπης: «Όχι πια ψώνια στο Μιλάνο, πάρτι στο Σεν Τροπέ, διαμάντια στην Αμβέρσα». Σύμφωνα, δε, με ασφαλείς πληροφορίες, το επόμενο σκληρό χτύπημα θα είναι ο αποκλεισμός της Ρωσίας από το διαγωνισμό της Eurovision
Αναδημοσιεύουμε από την Εφημερίδα των Συντακτών, άρθρο για την πρόταση σχεδίου νόμου για την αντιμετώπιση του SLAPP. Την πρόταση επιμελήθηκαν ο Δημήτρης Σαραφιανός, μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, και η Αναστασία Σταυροπούλου, δικηγόρος Αθηνών και μέλος της Εναλλακτικής Παρέμβασης. Η πρόταση συνοδεύεται από Αιτιολογική Έκθεση, η οποία εξηγεί την αναγκαιότητα νομοθετικής παρέμβασης. Συναφή πρωτοβουλία έχει αναλάβει πρόσφατα η κοινοβουλευτική ομάδα του ΜέΡΑ25» αναφέρει η δικηγορική παράταξη. Είναι καιρός να ξεκαθαρίσει το τοπίο στη χώρα μας, ειδικά αν μηνύσεις και αγωγές SLAPP χρησιμοποιούνται από ανθρώπους και μέσα που δηλώνουν αι "μέλη της ΕΣΗΕΑ" προσβάλλοντας έτσι, όχι μόνο την ίδια την Ένωση, αλλά και το σύνολο της κοινωνίας
Με αφορμή επανειλημμένες υποθέσεις κακόβουλων στρατηγικών αγωγών που βλέπουν το φως της δημοσιότητας (βλ. αγωγή κατά Τάσου Σαραντή - «Εφ.Συν.» από την εταιρεία αιολικών «WRE ΕΛΛΑΣ», αγωγή κατά μελών του Παρατηρητηρίου Ποιότητας Περιβάλλοντος Σύρου από το Ναυπηγείο του Νεωρίου, αγωγή κατά Σταυρούλας Πουλημένη - alterthess από την «Ελληνικός Χρυσός» κ.ο.κ.), η Εναλλακτική Παρέμβαση Δικηγόρων Αθήνας - Δικηγορική Ανατροπή θεωρεί ότι επείγει μια δημόσια διαβούλευση, για να αντιμετωπιστεί ένα φαινόμενο που πλήττει τη δημοσιογραφική έρευνα και την ελευθερία λόγου, δημόσιας κριτικής και συλλογικής δράσης.
Όπως αναφέρει η Εναλλακτική Παρέμβαση, το φαινόμενο έχει ήδη οριστεί με τη λέξη SLAPP (Strategic Lawsuits Against Public Participation - SLAPP, δηλαδή Στρατηγικές Αγωγές ενάντια στη Συμμετοχή στα Κοινά) και αποτελεί πεδίο συζήτησης και παρεμβάσεων διεθνώς.
«Για τον λόγο αυτό καταθέτουμε μια πρόταση σχεδίου νόμου αναφορικά με την αντιμετώπιση του SLAPP, την οποία επιμελήθηκαν ο Δημήτρης Σαραφιανός, μέλος του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, και η Αναστασία Σταυροπούλου, δικηγόρος Αθηνών και μέλος της Εναλλακτικής Παρέμβασης. Η πρόταση συνοδεύεται από Αιτιολογική Έκθεση, η οποία εξηγεί την αναγκαιότητα νομοθετικής παρέμβασης. Επισημαίνουμε ότι συναφή πρωτοβουλία έχει αναλάβει πρόσφατα η κοινοβουλευτική ομάδα του ΜέΡΑ25» αναφέρει η δικηγορική παράταξη.
«Η προσπάθειά μας αποσκοπεί στην όσο γίνεται πλατύτερη διαβούλευση, την οποία αρχικά θα απευθύνουμε σε κοινωνικούς φορείς, συλλόγους, σωματεία, ενώσεις δικαιωμάτων κ.λπ., ώστε να διαμορφωθεί μια πρόταση κατά το δυνατόν τεκμηριωμένη, κινώντας το δημόσιο ενδιαφέρον».
Τα βήματα της διαβούλευσης είναι:
Στο ευρύ κύμα συμπαράστασης που έχει εκδηλωθεί στην «Εφ.Συν.» και τον δημοσιογράφο Τ. Σαραντή για την αγωγή των 225.000 ευρώ προστίθεται με δήλωσή του ο δήμαρχος Αστυπάλαιας, Νίκος Κομηνέας. Τη στήριξή του στον δημοσιογράφο εκφράζει και το Δ.Σ. της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου, δηλώνοντας ότι είναι στη διάθεσή του για οποιαδήποτε συνδικαλιστική, νομική ή άλλη συνδρομή.
Οι Damirah είναι μια τετραμελής μπάντα, που δημιουργήθηκε την άνοιξη του 2016 στην Πάτρα. Για όσους αρέσκονται στις κατηγοριοποιήσεις, οι ειδικοί μας πληροφορούν πως ο ήχος τους κινείται ανάμεσα στο post rock και την ψυχεδέλεια
Το 2017, το συγκρότημα ηχογράφησε το πρώτο του album με τίτλο “Lights and Guns and Fire“, που κυκλοφόρησε στις 11 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου. Το album περιέχει έξι συνθέσεις ορχηστικής μουσικής
Εμείς, επιλέξαμε να παρουσιάσουμε ένα από τα κομμάτια αυτού του δίσκου, το “As a Child, I Always Dreamed of Fire“, του οποίου την απογειωτική μουσική συνοδεύουν οι σπαρακτικοί στίχοι του Δημήτρη Γκιούλου και του Κωνσταντίνου Παπαπρίλη-Πανάτσα. Οι στίχοι είναι αποσπάσματα από το «Σημείο 0» και την ποιητική συλλογή «Αντάρτικο2»
Χρειάζονται δύο άνθρωποι. Δυο τουλάχιστον.
Ένας να φτιάχνει τις λέξεις κι ένας να τους βάζει φυτίλι, να τις ανάβει και να τις πετάει.
Αλλά τι σας λέω κι εσάς, σάμπως πεινάσατε ποτέ τόσο ώστε να μπείτε ολόκληροι μέσα σ’ έναν άλλο άνθρωπο;
Ίσως αν καείτε,
να μάθετε.
Να σας μάθω για πείνα λοιπόν.
Ή για βουτιές σε σώματα ξένα,
από κείνες που γραπώνεσαι από φλέβες κι όργανα,
να δεις τι έχουν να σου πουν
για το βράδυ που ξεκίνησε.
Και για φωτιές,
να κλείσετε λίγο περισσότερο τα μάτια σας.
Μάθημα πρώτο.
Μαζί τα μάθαμε.
Κι αν φάγαμε κάτι,
δεν ήταν τίποτ’ άλλο από τα μούτρα μας.
Κι αυτά θα συνεχίσουμε να τρώμε.
Μαθητευόμενοι μάγοι αλλά όπως λέει κι ο σοφός
«αν δεν φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις»
Κι από παιδί
φωτιές ονειρευόμουν.
Ξέρεις,
απ’ αυτές που σε τυλίγουν,
να χεις μέρα κι όταν κλείνεις τα βλέφαρα,
όταν ζητάς το τομάρι σου να σώσεις.
Μα, όσο το σκέφτεσαι ξανά,
είναι φορές που σε προκαλούν
να χορέψεις μέσα τους,
να μάθεις πόσο το δέρμα σου αντέχει.
Αντοχή υλικού,
μάθημα δεύτερο.
Την αντοχή των ανθρώπων θα ‘πρεπε να μετράμε.
Πως η αντοχή μετριέται, θα μου πεις.
Κοιτώντας το δέρμα μας.
Όσο πιο πολλές χαρακιές,
όσες περισσότερες πληγές,
τόσο πιο πολύ αντέχει.
Οι άλλοι, οι σκληρότεροι, αιμορραγούν απ’ τα μέσα.
Και φεύγουν πρώτοι.
Φεύγουν,
να μείνουν οι χαραγμένοι,
να δείχνουν με καμάρι τα σημάδια τους όλα,
λίγο πιο άσχημοι,
σ’ έναν κόσμο μ’ όμορφους καθρέπτες,
να τρέμουν, όσες με αίμα ευγενικό
περιμένουν λευκές επιδερμίδες
για να φωτίσουν σκοτεινά δωμάτια
Αφού προτιμούν το αίμα μας για να φωτιστούν,
ένα να θυμούνται:
Να τρέμουν, γιατί ξεκινήσαμε,
μακρύς ο δρόμος και διψάμε.
Κι ας ξέρουν πόσο όμορφα θα φώτιζαν του κόσμου το σκοτάδι, μ’ έναν τους οργασμό.
Μάθημα τρίτο.
Όσοι μπορούσαν να κάνουν αλλιώς και δεν έκαναν,
είναι ένοχοι.
Κι οι ένοχοι θα πληρώσουν.
Είναι ζήτημα επιβίωσης.
Ποινικό δίκαιο.
Το σύστημα σωφρονισμού μας.
Είναι καιρός να μάθει
πως πρέπει να τιμωρούνται όσοι έμειναν να κοιτούν ταβάνια και τοίχους ασπρισμένους.
Να κορνιζώσεις τις μέρες,
τους οργασμούς και το αίμα σου,
να τα χαζεύεις
κάθε που θα ψάχνεις αυτά που έχασες.
Σε διάδρομο που θέλει βάψιμο.
Ομόφωνα ένοχος.
Άλλωστε, πως ξέρεις αν ο τοίχος θέλει βάψιμο
αν εσύ πρώτος δεν έστειλες τις σκέψεις σου
με χίλια χιλιόμετρα να καρφωθούν πάνω του;
Κομμάτια να γίνουν.
Ήταν άραγε ποτέ λευκά τα ταβάνια μας;
Δεν μάζευαν την κάπνα
απ’ όσα φτιάχναμε προσάναμμα τις νύχτες;
Δεν γέμιζαν σώματα,
σκιές και σιλουέτες,
να ’χεις να προσεύχεσαι
και να θυμάσαι;
Δεν ήταν ποτέ τους λευκά,
να το ξέρεις,
και μην τολμήσεις να μου πεις
πως δεν σ’ το φώναξα.
Αν κάτι ήταν ποτέ λευκό,
μονάχα τα κελιά μας.
Αλλά αυτά ήταν στο κεφάλι μας, δεν μετράνε.
Τις φυλακές μας, εμείς τις κουβαλάμε, τις ποινές μας, τις εκτίουμε ολάκερες.
Γι’ αυτό κι η τιμωρία σας να ζητάτε αίμα, ολάκερη θα είναι.
Είπαμε, ο ένας θα φτιάχνει τις λέξεις,
ο άλλος θα βάζει φωτιά στο φυτίλι
και θα τις πετάει.
Μη ζητάτε επιείκεια,
είναι ένα μάθημα που δε μάθαμε ποτέ.
Αν είχαμε, θα περπατούσαμε λέφτεροι, δε θα βάφαμε τοίχους.
Καλώς ήρθατε.
*Από τη συλλογή “Αντάρτικο2”, Εκδόσεις Κουρσάλ, 2016.
Μετά την απαξίωση των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων που έφεραν η ΠΝΠ της 11/3/2020 (ΦΕΚ 55Α/2020) και η εφαρμοστική της εγκύκλιος (1318/13-3-2020) με την επιβολή της ουσιαστικής κατάργησης της δημοκρατίας σε δήμους και περιφέρειες ζούμε το νέο μοντέλο διοίκησης, το οποίο δεν θα μπορούσε ούτε να φανταστεί στα πιο τρελά του όνειρα, ο κάθε αυταρχικός δήμαρχος ή περιφερειάρχης που στους στόχους του περιλαμβανόταν ανομολόγητοι, σκοτεινοί στόχοι. Στόχοι που μέχρι τον Μάρτιο του 2020 προσπαθούσε να επιτύχει είτε με την παλαιού τύπου χειραγώγηση των αποφάσεων των συμβουλίων ή με τα εργαλεία που του προσέφερε ο Νόμος 4635/2019, με τη μεταβίβαση όλων σχεδόν των κρίσιμων αρμοδιοτήτων στις Επιτροπές. Το πρόσχημα στον νόμο του 2019 ήταν η «προσέλκυση επενδύσεων» αλλά δεν αρκούσε ή τουλάχιστον δεν έπειθε όπως το πρόσχημα των μέτρων για την πανδημία, της ΠΝΠ του Μαρτίου του 2020.
Με τις κατάλληλες ρυθμίσεις καταργήθηκαν ο δημόσιος διάλογος, το δικαίωμα της αντιπρότασης και η φύση της ουσιαστικής διαβούλευσης. Σχεδόν όλες οι διαδικασίες διεξάγονταν πια δίχως πρακτικά (ή με προχειρότατα, ελλιπή και απόλυτα υποβαθμισμένα και ανακριβή πρακτικά).
«Δια περιφοράς» συνεδρίαση. Λεκτικός και πολιτικός βαρβαρισμός
Είχαμε ασχοληθεί και παλαιότερα με τον βαρβαρισμό της «δια περιφοράς συνεδρίασης» όπου αμόρφωτοι διοικούντες συγχέουν την ψήφο δια περιφοράς με τη διαδικασία της συνεδρίασης των οργάνων. Με την εγκύκλιο αρ. 18318/13.03.2020, η κυβέρνηση αχρήστων έδωσε τη δυνατότητα για «δια περιφοράς συνεδρίαση» (sic), χωρίς να απαιτείται αιτιολόγησή της. Οι διοικήσεις των Δήμων και των Περιφερειών έλαβαν αμέσως το «μήνυμα» και βρήκαν την ευκαιρία να περάσουν καταχρηστικά, σημαντικές αποφάσεις που δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την αντιμετώπιση της εξάπλωσης του κορωνοϊού, ούτε είναι επείγουσες και χωρίς καμία συζήτηση με την τοπική κοινωνία και τις παρατάξεις των συμβουλίων. Παράλληλα, η κυβέρνηση άφησε ανοιχτές και τις επιλογές της συνεδρίασης «κεκλεισμένων των θυρών» και της «τηλεδιάσκεψης», την ίδια στιγμή που είχε απαγορεύσει τη συγκέντρωση άνω των 10 ατόμων, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχουν δημοτικά συμβούλια κάτω των 10 ατόμων και ότι οι περισσότεροι Δήμοι δεν γνωρίζουν ή δεν διαθέτουν λογισμικά τηλεδιάσκεψης.
Στις 25.3.2020 η ΚΕΔΕ ενημέρωσε για τη δυνατότητα δωρεάν τηλεδιάσκεψης μέσω του συστήματος Weebex για τις συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων και των Επιτροπών, που μπορούν να τις παρακολουθήσουν ως καλεσμένοι μέχρι και 100.000 άνθρωποι και ενώ μπορούν να βγουν και στο youtube. Με την ΠΝΠ της 30ης Μαρτίου 2020 (τεύχος Α ́75), η κυβέρνηση έθεσε, έως την 31η Μαΐου 2020, ως μόνη προϋπόθεση για τη νομιμότητα της συνεδρίασης δια περιφοράς (sic), τη συμμετοχή του ενός δευτέρου (1/2) των μελών του οικείου Συμβουλίου. Βεβαίως, με την εγκύκλιο με αριθμό 40 (Α.Π. 20930/31-03-2020) το Υπουργείο Εσωτερικών αναφέρει ότι τα συλλογικά όργανα μπορούν να κάνουν, εκτός από συνεδρίαση δια περιφοράς (sic), και συνεδρίαση με τηλεδιάσκεψη, με κάθε πρόσφορο ηλεκτρονικό μέσο (Skype, Zoom, Messenger, Duo, Viber και άλλες εφαρμογές κοινωνικής δικτύωσης με δυνατότητα βιντεοκλήσης). Τελικά, παρά του ότι προβλέπονται θεωρητικά τρία ενδεχόμενα συνεδρίασης, «δια περιφοράς» (sic), «κεκλεισμένων των θυρών» ή «τηλεδιάσκεψη», όλοι σχεδόν οι δήμαρχοι επέλεξαν την πρώτη, ως πιο βολική γι’ αυτούς, αφού γλυτώνουν και από την ενοχλητική «αντιπολίτευση». Ο Ούγγρος πρωθυπουργός, ο ακροδεξιός Όρμπαν, άλλωστε, ήδη είχε δείξει τον δρόμο, με την ουσιαστική κατάργηση της Βουλής στην χώρα του.
Με τα παραπάνω η Αυτοδιοίκηση τελικά κατάντησε ένα πεδίο εφαρμογής αντιδημοκρατικών διαδικασιών διοίκησης, ένα εργαστήριο δικτατορικής διακυβέρνησης, χρήσιμο σε όσους ονειρεύονται και σχεδιάζουν επέκταση του αυταρχισμού κάθετα, σε όλα τα στρώματα της εξουσίας και της διοίκησης.
Ένας θεσμός που στόχος του ήταν να υπηρετεί τον δημοκρατικό διάλογο μέσα στις κοινωνίες και οι αποφάσεις να λαμβάνονται με ευρύτερες πλειοψηφίες και συναινέσεις, έγινε ο δοκιμαστικός σωλήνας για τη μέτρηση της ανοχής των (πρώην πια) πολιτών στον αυταρχισμό και την απροσχημάτιστη δικτατορία.
Το απόλυτο παράδειγμα της υποβάθμισης της έννοιας «Αυτοδιοίκηση». Ο δήμος Ραφήνας*
Στην περίπτωση του δήμου Ραφήνας η κατάργηση της δημοκρατίας αποτελεί αντιπροσωπευτικό παράδειγμα. Η κατάργηση της δημοκρατίας ως αποτέλεσμα, αλλά και οι τρόποι με τους οποίους αυτό επετεύχθη. Ξεκινώντας από το 2015, με τη διαρκή χειραγώγηση των επιτροπών, με κορυφαία τη διαμόρφωση της δημοτικής επιτροπής διαβούλευσης «κατά το δοκούν» το 2016, πέρασε στη χειραγώγηση των δημοτικών συμβουλίων, αξιοποιώντας μία ανύπαρκτη αντιπολίτευση. Μία αντιπολίτευση που αν δε συνεργάστηκε με τον δήμαρχο –για λόγους που σίγουρα διαφέρουν από τους προφασιζόμενους- δεν στάθηκε άξια να σταθεί σε σοβαρό δημοτικό συμβούλιο. Μπορεί να φιμώθηκε από τις αντιδεοντολογικές πρακτικές και διαδικασίες, μπορεί ακόμα και να ήταν διαρκώς θύμα αυταρχικού εκφοβισμού από πλευράς δημάρχου, αλλά αυτά δεν δικαιολογούν την ανεπάρκεια που επέδειξε για τον ρόλο για τον οποίο τελικά ψηφίστηκε.
Στον δήμο Ραφήνας ο αυταρχισμός κορυφώθηκε ως τον απόλυτο βαθμό και δυστυχώς διοικείται ακόμα έτσι. Χρησιμοποιούμε ως το πιο σκοτεινό παράδειγμα τον συγκεκριμένο δήμο, αφού αποτελεί την πιο οικεία και άμεσα βιωμένη περίπτωση του περάσματος από την άμεση και έμμεση χειραγώγηση των αποφάσεων που είχαν να κάνουν με τον τόπο, στον απόλυτο αυταρχισμό.
Δυστυχώς ακόμα το ζητούμενο παραμένει η δημοκρατία
Βρισκόμαστε πια στο 2022 και το ζητούμενο παραμένει μια Αυτοδιοίκηση που να έχει πραγματικά την αρμοδιότητα των τοπικών υποθέσεων και την αυτοτέλεια, σύμφωνα με το άρθρο 102 του Συντάγματος. Μία Αυτοδιοίκηση που να εκπορεύεται από τη λαϊκή βούληση και τη συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις και όχι από μονοπρόσωπες εξουσίες, που λειτουργούν με σκοπιμότητες.
Αν η κεντρική κυβέρνηση δεν βάλει τέλος στις αντιδημοκρατικές «δια περιφοράς» (sic) αποφάσεις και δεν επαναφέρει τους όρους δημοκρατικής διακυβέρνησης στις τοπικές κοινωνίες, δεν φαίνεται να υπάρχει ούτε αξίωση ούτε πρωτοβουλία από τους ίδιους τους δημότες, δυστυχώς.
Εδώ πρέπει να επισημάνουμε και ένα (από τα πολλά) παράδειγμα εργαλείου χειραγώγησης της ψήφου αρχικά και των συμβουλίων των αιρετών στην περίοδο διοίκησης.
Ενεργοί πολίτες και «Πολίτες - ενεργούμενα»
Σε πολλούς δήμους αναπτύχθηκαν ομάδες που αυτοαποκλήθηκαν «ενεργοί πολίτες». Υπήρξαν συλλογικότητες με πλατιά και συστηματική κοινωνική, πολιτική, περιβαλλοντική δράση που πράγματι, τα μέλη τους αλλά και οι ομάδες τους συμπορεύονταν με την έννοια του ενεργού πολίτη, ο οποίος περιγράφεται από:
Σε αντιδιαστολή με τα παραπάνω δημιουργήθηκαν –τεχνητά και όχι από λαϊκές πρωτοβουλίες- άλλα μορφώματα, που έφεραν τον τίτλο «ενεργοί πολίτες» και που αποδείχθηκαν τελικά πολίτες -ενεργούμενα της εξουσίας, εκτελεστικά όργανα, δορυφόροι αυταρχικών δημάρχων. Αξιοποιήθηκαν από αυτούς, για την αναρρίχηση τους στον δημαρχιακό θώκο και κατόπιν για την εμπέδωση των πιο αντικοινωνικών ενεργειών των δημάρχων αυτών, μέσα στην κοινωνία. Κάτι σαν Δούρειοι Ίπποι δηλαδή. Λειτούργησαν –με το αζημίωτο συνήθως- ως Πέμπτη Φάλαγγα για την κατάλυση του θεσμού της αυτοδιοίκησης «από τα μέσα», πριν ακόμα φροντίσει η κεντρική εξουσία γι’ αυτό με τα νομοθετήματα που αναφέρουμε στην αρχή του παρόντος. Η αναφορά σε αυτά τα μορφώματα σε αντιδιαστολή με τις πραγματικά λαϊκές συλλογικότητες γίνεται για να επισημάνουμε την ανάγκη της ενεργοποίησης του συνόλου της κοινωνίας, ως προϋπόθεση αποκατάστασης της δημοκρατίας μέσα στους δήμους. Την ενημέρωση και τη συμμετοχή των πολιτών, με κάθε διαθέσιμο τρόπο, για την αποφυγή της παραπλάνησης από Δούρειους Ίππους και σχήματα χειραγώγησης.
Κλείνουμε με την ευχή για τον τερματισμό της σκοτεινής αυτής περιόδου. Όχι μόνο στον δήμο Ραφήνας, που αποτελεί και την σκοτεινότερη περίπτωση, αλλά στην πλειονότητα των δήμων της χώρας. Σίγουρα, αν κάποτε αποκατασταθεί η δημοκρατία και η συμμετοχή των πολιτών στη λήψη αποφάσεων της διοίκησης, ίσως βρεθούμε ενώπιοι αποκαλύψεων που θα μας λυπήσουν. Όχι μόνο για τα όσα ενδεχομένως αποκαλυφθούν καθαυτά, αλλά για την ενοχή που θα νιώσουμε ως δημότες και πολίτες για την απαράδεκτη ανοχή που επιδεικνύουμε ακόμη.
Η αποκατάσταση της δημοκρατίας περνάει από εμάς τους ίδιους και πρώτοι εμείς πρέπει να την διεκδικήσουμε για να γίνει κάποτε πράξη.
*Αρνούμαστε να αποκαλέσουμε τον δήμο με το ψευδώνυμο «Ραφήνας – Πικερμίου» αφού αποδεδειγμένα ήδη από την πυρκαγιά στο Μάτι το 2018, αλλά και από τα τελευταία γεγονότα με την κακοκαιρία «Ελπίδα» και τις καθιζήσεις σπιτιών στον Ν. Βουτζά, ο δήμος παραμένει «Ραφήνας» σκέτο. Κάθε προσθήκη – άλλοθι στο όνομα του, είναι προσχηματική άρα ψευδής.
Ανατρέχουμε πίσω, στο 1995 και διαβάζουμε το κείμενο που συνοδεύει την Ανακοίνωση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η ανακοίνωση αφορούσε το πρόγραμμα «Στόχος Αειφορία».
Η Ε.Ε., ήδη από το 1975 ως ΕΟΚ τότε, έτρεχε προγράμματα προστασίας του περιβάλλοντος αναγνωρίζοντας τον ύψιστο ρόλο του, όχι μόνο στην ποιότητα της ζωής του ανθρώπου αλλά και στην Οικονομία. Άλλωστε η ΕΟΚ δεν ήταν παρά μία οικονομική κοινότητα. Από τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, η εντατική ανάπτυξη της βιομηχανίας είχε προκαλέσει τεράστιες ζημιές στους φυσικούς υδάτινους αποδέκτες στην Ευρώπη, οι οποίοι μόλις πρόσφατα έδειξαν σημεία ανάκαμψης. Όχι στην Ελλάδα, αφού δεν έχει τα ίδια πολιτισμικά χαρακτηριστικά, αλλά στην Ευρώπη. Η ίδια πίεση ασκούταν και στους ακόμα πιο ευαίσθητους (και πιο σημαντικούς ως μεταιχμιακά συστήματα) υγροτόπους. Έτσι η ΕΕ (όπως ονομάστηκε από το 1993 με τη συνθήκη του Μάαστριχτ η ΕΟΚ) εντατικοποίησε τα προγράμματα της και σήμερα έχουμε ένα ισχυρό Ενωσιακό Δίκαιο για την προστασία των υγροτόπων.
Αφορμή για την αναδρομή στο 1995 και την Ανακοίνωση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι τα όσα βρίσκονται σε εξέλιξη για το θέμα του αντλιοστασίου του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων, που χωροθετήθηκε στον υγρότοπο των Μαρικών στη Ραφήνα. Προφανώς δόθηκε προτεραιότητα στην τεχνική διευκόλυνση της εγκατάστασης έναντι του οικοτόπου, αποδεικνύοντας πως πολιτισμικά, ως χώρα βρισκόμαστε ακόμα αρκετές δεκαετίες πίσω. Φυσικά υπάρχουν ποινές σήμερα για αυτές τις παραβιάσεις των Ενωσιακών οδηγιών, αλλά ποιος θα μας δει εδώ, στην παρασκιά του πολιτισμού που βρισκόμαστε;
Το πλήρες κείμενο της αρχικής (και βασικής) ανακοίνωσης επισυνάπτεται στο τέλος της ανάρτησης
Ανακοίνωση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Έτος 1995. Πρόγραμμα: «Στόχος Αειφορία»
Συνετή χρήση και διατήρηση των υγροτόπων
Το 5ο Πρόγραμμα Δράσης της Κοινότητας, «Στόχος Αειφορία», στην επιδίωξη του να επιτύχει μία σταθερότερη ισορροπία ανάμεσα αφενός στις ανθρώπινες δραστηριότητες και την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη και αφετέρου τους πόρους και την αναγεννητική ικανότητα της φύσεως, καθορίζει επτά τομείς προτεραιότητας για την ανάληψη δράσεως.
1. Ένας από αυτούς, η διαχείριση των φυσικών πόρων σύμφωνα με την αρχή της αειφορίας, (έδαφος, νερό, φυσικές περιοχές και παράκτιες ζώνες), αποτελεί το θέμα αυτής της ανακοινώσεως, η οποία επικεντρώνεται σε έναν από τους σημαντικότερους, αλλά ωστόσο περισσότερο απειλούμενους, τύπους ενδιαιτημάτων που απαντά σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως: τους υγροτόπους (έλη, βάλτοι ή εκτάσεις καλυπτόμενες από αβαθή ύδατα).
2. Υγρότοποι είναι οικοσυστήματα τεράστιας σημασίας, όχι μόνο επειδή είναι τόσο σπάνιοι ή επειδή απειλούνται, αλλά επειδή επιτελούν πολύ σημαντικές λειτουργίες, διαθέτουν φυσικούς πόρους που αξιοποιούνται από έναν μεγάλο αριθμό κοινωνικών ομάδων και αποτελούν ανεκτίμητη πολιτιστική και φυσική κληρονομιά. Για τους λόγους αυτούς, οι υγρότοποι είναι το μοναδικό σημαντικό οικοσύστημα που διέπεται από μία διεθνή σύμβαση, τη σύμβαση Ramsar, η οποία έχει συναφθεί πριν από είκοσι χρόνια και στην οποία όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ είναι συμβαλλόμενα μέρη, με εξαίρεση το Λουξεμβούργο που σήμερα βρίσκεται στη διαδικασία να προσχωρήσει στη σύμβαση ως συμβαλλόμενο μέρος.
3. Οι υγρότοποι είναι πολύπλοκα οικοσυστήματα, τόσο από τη σύνθεση τους, όσο και από τη δομή τους και αυτό τους επιτρέπει να επιτελούν ορισμένες λειτουργίες και να αποτελούν τόπους αναπαραγωγής φυτικών ειδών, ειδών της άγριας πανίδας και χλωρίδας, αλιευμάτων και δασικών προϊόντων. Ο συνδυασμός αυτών των λειτουργιών και των προϊόντων καθώς και η φυσική και πολιτιστική αξία των υγροτόπων, καθιστά αυτά τα οικοσυστήματα ανεκτίμητα για τον άνθρωπο. Πολλοί υγρότοποι παρέχουν ευκαιρίες για ανάπτυξη οικονομικών δραστηριοτήτων και για αναψυχή και φιλοξενούν μεγάλους πληθυσμούς ψαριών, οστρακόδερμων, βοοειδών ή άγριας πανίδας και χλωρίδας.
Οι λειτουργίες των υγροτόπων οι οποίες είναι κοινωνικά ωφέλιμες είναι οι εξής:
4. Παρά την αξία τους, η απώλεια υγροτόπων είναι εκτεταμένη. Οι υπάρχουσες πληροφορίες δείχνουν ότι περίπου δύο τρίτα όλων των Ευρωπαϊκών υγροτόπων που υπήρχαν στις αρχές αυτού του αιώνα έχουν σήμερα χαθεί.
Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι ακόλουθοι τύποι υγροτόπων έχουν υποστεί μείωση της επιφάνειας τους:
Υπερβολικές ποσότητες αζώτου και φωσφόρου από τα αστικά λύματα και τις απορροές από καλλιεργήσιμα εδάφη προκαλούν συχνά ευτροφισμό.
Η αυξανόμενη κατανάλωση του υπόγειου νερού με σκοπό την άρδευση ή την ύδρευση απειλεί να ξηράνει πολλούς υγροτόπους,
Η κατασκευή τοίχων και φραγμάτων εντός των υγροτόπων είναι δυνατόν να προκαλέσει διάβρωση της ακτογραμμής επειδή παύει η μεταφορά ιζημάτων.
5. Η δραστηριοποίηση της ΕΕ για την διατήρηση των υγροτόπων χρονολογείται από την συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον η οποία πραγματοποιήθηκε στην Στοκχόλμη το 1972 και άρχισε με to πρώτο πρόγραμμα δράσεως για το περιβάλλον που εγκρίθηκε το 1973.
Το 1979 εκδόθηκε η οδηγία του Συμβουλίου 79/ 409/ΕΟΚ σχετικά με τη διατήρηση των άγριων πτηνών, η οποία απαιτεί από τα κράτη μέλη να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή στην προστασία των υγροτόπων.
Μεταξύ του 1984 και του 1992, βάσει των κανονισμών του Συμβουλίου, (ΕΟΚ) αριθ. 1872/84 και 2242/87 σχετικά με δράσεις της Κοινότητας που αφορούν το περιβάλλον (ACE) και του κανονισμού του Συμβουλίου (ΕΟΚ) αριθ. 3907/91 σχετικά με δράσεις της Κοινότητας για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος (ACNAT), περίπου δύο τρίτα των πόρων ( δηλαδή πάνω από 27 εκατομμύρια ECU) διατέθηκαν σε 60 έργα, τα οποία απέβλεπαν στη διατήρηση, την αποκατάσταση ή τη βελτίωση υγροτόπων. Πολλές από αυτές τις περιοχές χαρακτηρίστηκαν ως περιοχές ειδικής προστασίας (βάσει της οδηγίας του Συμβουλίου 79/409/ΕΟΚ) και/ή καθορίστηκαν ως υγρότοποι διεθνούς σημασίας σύμφωνα με την σύμβαση Ramsar.
Άλλες Κοινοτικές πρωτοβουλίες και κανονισμοί του Συμβουλίου, όπως είναι τα προγράμματα ENVIREG, MEDSPA, και NORSPA προσέφεραν ενισχύσεις σε μία σειρά έργων που αφορούσαν τη διατήρηση υγροτόπων με τη βοήθεια μέτρων για τη διαχείριση των υδατικών πόρων.
Το 1992, η οδηγία του Συμβουλίου 92/43/ΕΟΚ σχετικά με τη διατήρηση των φυσικών ενδιαιτημάτων και της άγριας πανίδας και χλωρίδας καθορίζει, μεταξύ άλλων, τις λιμνοθάλασσες, τα Μεσογειακά προσωρινά τέλματα, τους ενεργούς τυρφώνες, τα υγρολίβαδα και τους ασβεστούχους βάλτους ως προτεραιότητες μεταξύ των ενδιαιτημάτων που δρέπει να διατηρηθούν.
Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα εξέδωσε τον κανονισμό του Συμβουλίου (ΕΟΚ) αριθ. 1973/92 για τη δημιουργία ενός χρηματοδοτικού μέσου για το περιβάλλον (LIFE). Μολονότι οι πόροι, οι οποίοι διατίθενται για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος στο πλαίσιο αυτού του κανονισμού είναι πολύ περιορισμένοι συγκρινόμενοι με του πόρους που διατίθενται στο πλαίσιο άλλων πολιτικών της ΕΕ που έχουν επιπτώσεις στους υγροτόπους, το 1992, το 1993 και το 1994 χορηγήθηκαν ενισχύσεις συνολικού ύψους 30 εκατομμυρίων ECU σε έργα σχετιζόμενα με τους υγροτόπους στο πλαίσιο του LIFE.
Το 1993, η συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισε ως κύριο στόχο την αειφόρο ανάπτυξη, η οποία σέβεται το περιβάλλον. Αυτό συνεπάγεται μια περιβαλλοντική πολιτική που αποβλέπει σε ένα υψηλό επίπεδο προστασίας και την ενσωμάτωση των σχετικών απαιτήσεων στις άλλες Κοινοτικές πολιτικές. Στο πνεύμα αυτό διατυπώθηκε το Πέμπτο Πρόγραμμα Δράσεως για το περιβάλλον, "Στόχος Αειφορία". Η αρχή της αειφορίας η οποία καθορίζεται στο πρόγραμμα είναι ταυτόσημη με την αειφόρο χρήση, η οποία είναι συμβατή με την διατήρηση των φυσικών πόρων και ως εκ τούτου, αντιστοιχεί στην αρχή για τη συνετή χρήση των υγροτόπων, όπως ορίζεται στη σύμβαση Ramsar.
6. Η ευθύνη για το περιβάλλον ανήκει από κοινού σε όλους όσους συμμετέχουν στην οικονομική ζωή, όπως είναι οι δημόσιες αρχές, οι δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις και, πάνω από όλα, το ευρύ κοινό. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η διατήρηση και η καλή λειτουργία των οικοσυστημάτων των υγροτόπων εξαρτάται περισσότερο από την επιτυχή εφαρμογή αυτής της αρχής παρά από την απλή διατήρηση των υγροτόπων που υπάρχουν. Επειδή αυτό δεν έχει μέχρι στιγμής εκφραστεί ρητά, η συμβολή της ΕΕ στην συνετή χρήση και την διατήρηση των υγροτόπων εξαρτάται κυρίως από την εφαρμογή διαρθρωτικών μέτρων και πολιτικών σύμφωνων με την αρχή της αειφορίας.
7. Κατά το παρελθόν υπήρξαν ορισμένα περιστατικά, τα οποία οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να έχει μία γενική προσέγγιση για την συνετή χρήση και διατήρηση των υγροτόπων, η οποία να περιγράφεται σε ένα μόνο έγγραφο. Σε πολλές περιπτώσεις, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέφρασε τις ανησυχίες του όσον αφορά την διατήρηση των υγροτόπων, π.χ. πολλές προφορικές και γραπτές ερωτήσεις αφορούσαν την ανάγκη για μία σαφή Κοινοτική πολιτική για τους υγροτόπους για την προώθηση της συνετής χρησιμοποιήσεως των υγροτόπων και για τη διάθεση πόρων για να ενισχυθεί η διατήρηση των υγροτόπων (Η-1056/91, Γ.Ε. 2543/91 και 701/92).
Από το 1987, η Επιτροπή συμμετείχε πιο έντονα στην ολοκληρωμένη διαχείριση των υγροτόπων, και ειδικότερα των υγροτόπων του Μεσογειακού τύπου (Εγγραφο C(87) 2291 τελικό).
Σε πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναγνωρίζεται η υποχρέωση των κρατών μελών να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην προστασία των υγροτόπων (περιπτώσεις C-57/89 και C-335/90).
Αναγνωρίζοντας την εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση των Ευρωπαϊκών υγροτόπων και την επείγουσα ανάγκη να αναληφθεί δράση για την αειφόρο ανάπτυξη τους, η Επιτροπή έχει περιλάβει στο σχέδιο εργασιών του 1994 για την εφαρμογή του Πέμπτου Προγράμματος Δράσεως την διατύπωση rhV irapousaV ανακοινώσεως της Επιτροπή προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τη συνετή χρήση και τη διατήρηση των υγροτόπων.
8. Αυτή η ανακοίνωση της Επιτροπής προσφέρει μια στρατηγική βάση για τη διατύπωση μιας πολιτικής που θα αποβλέπει στην αειφόρο χρησιμοποίηση των πόρων των υγροτόπων και την διατήρηση των λειτουργιών τους και της αξίας τους για τις επόμενες γενεές. Η ανακοίνωση δεν αφορά μόνο την επικράτεια της ΕΕ αλλά και Κοινοτικά προγράμματα και πολιτικές συνεργασίας με χώρες της Μεσογείου και της Βαλτικής (LIFE-International), της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας (PHARE, TACIS), της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού (ACP), της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής (ALA), αλλά και παγκόσμιες δεσμεύσεις, σε πλήρη συμφωνία με τις αρχές που καθορίζονται στην "Agenta 21".
Η οδηγία εξηγεί ότι οι υγρότοποι αποτελούν στοιχεία των φυσικών τοπίων, ότι επιτελούν ειδικές λειτουργίες, ότι αποτελούν χώρο ανθρώπινων δραστηριοτήτων και ότι συνιστούν πολιτιστική και φυσική κληρονομιά (Κεφάλαιο 1), παρουσιάζει συνοπτικά το ιστορικό της δραστηριοποιήσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σε θέματα υγροτόπων και αναφέρει την ανάγκη να ενσωματωθούν οι απαιτήσεις της προστασίας των υγροτόπων σε όλες τις πολιτικές της ΕΕ, τόσο στην επικράτεια της ΕΕ όσο και στο εξωτερικό (Κεφάλαιο II), αναφέρει τους παράγοντες που επηρεάζουν σήμερα αρνητικά τους υγροτόπους και παρέχει ένα διάγραμμα δράσεων που πρέπει να αναληφθούν ώστε να παύσει και να αντιστραφεί η απώλεια και η περαιτέρω υποβάθμιση των υγροτόπων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο (Κεφάλαιο III), αναφέρει ειδικά μέτρα τα οποία θα πρέπει να ληφθούν σε έναν αριθμό στρατηγικών περιοχών με σκοπό να υπάρξει μία συντονισμένη πολιτική και δράση για την αντιμετώπιση των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών αιτίων για την καταστροφή και τη υποβάθμιση των υγροτόπων (Κεφάλαιο IV), περιγράφει πως πρέπει να ενσωματωθούν τα παραπάνω μέτρα στις βασικές πολιτικές της ΕΕ (Κεφάλαιο V) και περιλαμβάνει τελικά συμπεράσματα και πολιτικές κατευθύνσεις.
Με τη συνθήκη των Σεβρών το 1920, είδαμε στις προηγούμενες αναρτήσεις του αφιερώματος μας πως παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα η Δυτική και Ανατολική Θράκη και τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος. Η ίδια συνθήκη επικύρωνε την κυριαρχία της Ελλάδας στα άλλα νησιά του Αιγαίου που τα κατείχε ήδη από το 1913 και εμπιστευόταν τη διοίκηση της περιοχής της Σμύρνης στο ελληνικό κράτος, με ρόλο τοποτηρητή για τη δημόσια τάξη στην Ιωνία. Επρόκειτο για μία Συνθήκη που δεν επικυρώθηκε ποτέ, σε κανένα Κοινοβούλιο, αφού ο Μουσταφά Κεμάλ (και μετέπειτα Ατατούρκ) , κατάφερε με τις νίκες του στρατού του, να την ακυρώσει.
Στην παρούσα ανάρτηση κάνουμε μία περίληψη του δρόμου της Ελλάδας προς τη Σμύρνη και τη Συνθήκη που έμεινε κενό γράμμα.
Η Ελλάδα των 1918 και 1919
Το φθινόπωρο του 1918, ο ελληνικός στρατός είχε καταλάβει την ανατολική Μακεδονία και το σύνολο της Θράκης. Επιπλέον βρισκόταν ήδη στην Κωνσταντινούπολη ελέω Αντάντ. Ήδη από τον Σεπτέμβριο του 1918, με την ανακωχή της Θεσσαλονίκης (μεταξύ Αντάντ και Βουλγαρίας) η Βουλγαρία είχε αποσύρει τα στρατεύματα της και εκκένωσε τις ελληνικές και σερβικές περιοχές που είχε καταλάβει την προηγούμενη πολεμική περίοδο (1916). Η ανακωχή έθετε περιορισμούς στο μέγεθος της στρατιωτικής δύναμης της Βουλγαρίας και απαιτούσε την επιστροφή του στρατιωτικού εξοπλισμού του ελληνικού Δ' Σώματος Στρατού, τον οποίο οι Βούλγαροι είχαν καταλάβει κατά τη διάρκεια της κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας το 1916. Η ανακωχή βρισκόταν σε ισχύ μέχρι την υπογραφή της συνθήκης του Νεϊγύ, τον Νοέμβριο του 1919. Τον Οκτώβριο του 1918 υπεγράφη και η συνθήκη του Μούδρου στη Λήμνο, μεταξύ των δυνάμεων της Αντάντ και της Οθωμανικής Τουρκίας, η οποία έθεσε τους ηττημένους σε μειονεκτική θέση. Η Ελλάδα πια ήταν ο κυρίαρχος τοποτηρητής της Αντάντ στα Βαλκάνια και το Αιγαίο.
Ο Βενιζέλος αποφάσισε να επιτείνει τους συμμαχικούς δεσμούς με την Αντάντ, μετά την ισχυροποίηση της θέσης της χώρας αλλά και του ίδιου. Είχε κιόλας υπόψη του την πρόθεση του Γάλλου πρωθυπουργού Κλεμανσώ να επέμβει στην Κριμαία, με κύριο σκοπό κατά δήλωσή του, τον οικονομικό αποκλεισμό και την πτώση των Μπολσεβίκων και της Οκτωβριανής Επανάστασης . Ο στρατηγός του Κλεμανσώ, ο Ντ' Εσπεραί, είχε αντίθετη άποψη στηριζόμενος αφενός στον περιορισμένο αριθμό στρατού (και μάλιστα κουρασμένου από τον τετραετή πόλεμο) που διέθετε για μια τέτοια επιχείρηση, όπως και στην ακαταλληλότητα της εποχής. Ο Ντ’ Εσπεραί δεν εισακούστηκε. Κανείς μέχρι τότε δεν είχε τη στοιχειώδη διορατικότητα για το τέλος του πολέμου που πλησίαζε από μέρα σε μέρα.
Από τον Νοέμβριο του 1918, αλλά πρακτικά από τον Ιανουάριο του 1919, ο Βενιζέλος ξεκινά την αποδεδειγμένα απαράδεκτη, αλλά για τον Βενιζέλο έχουσα ιδιαίτερη σημασία ως «δήλωση προσήλωσης στη συμμαχία», αποτυχημένη εκστρατεία του ελληνικού στρατού στην Κριμαία, στο πλευρό των συμμάχων του, Γάλλων και Άγγλων (Ιανουάριος – Απρίλιος 1919). Η εκστρατεία αυτή κατέληξε στην εκκένωση της Κριμαίας τον Απρίλιο του 1919.
Προς την κατάληψη της Σμύρνης
Αν και η Κριμαία στάθηκε μεγάλη αποτυχία για την Αντάντ και τον ένθερμο σύμμαχο της, τον Βενιζέλο, οι σύμμαχοι προσέφεραν στην Ελλάδα, δηλαδή τον τοποτηρητή τους –όχι βέβαια με αγαθές προθέσεις- την άδεια να στείλει στρατό στη Σμύρνη. Το Ανώτατο Συμμαχικό Συμβούλιο των νικητών του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου που συνεδρίαζε στο Παρίσι στην Συνδιάσκεψη Ειρήνης, δίνει στην Ελλάδα την εντολή να αποβιβάσει στρατό στη Σμύρνη, προκειμένου να επιβάλει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τους όρους της Συνθήκης του Μούδρου, που είχε υπογραφεί 6 μήνες πριν. Έτσι στις 15 Μαΐου του 1919 (2 Μαίου με το Γρηγοριανό ημερολόγιο) ο ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη. Η Πρώτη Μεραρχία (δηλαδή το 4ο, 5ο και 1/38 Σύνταγμα Ευζώνων και οι Ια και Ιβ μοίρες Ορειβατικού Πυροβολικού), μεταφέρεται από την Ελευθερούπολη της Καβάλας στη Σμύρνη. Την γενική διοίκηση των στρατευμάτων έχει ο συνταγματάρχης Πυροβολικού, Ν. Ζαφειρίου.
Εορταστική υποδοχή του ελληνικού στρατού στην Σμύρνη
Ο ελληνικός στρατός εγκαθίσταται στην Σμύρνη
Την ώρα που ο ελληνικός στρατός ξηράς φτάνει στη Σμύρνη αρχίζει να αναπτύσσεται η ανάπτυξη και προώθηση της ελληνικής πολεμικής αεροπορίας. Η Ναυτική Αεροπορική Υπηρεσία (ΝΑΥ) οργανώνει και διοικεί την Ναυτική Αεροπορική Μοίρα Σμύρνης (ΝΑΜΣ). Συγκεκριμένα η ΝΑΜΣ είχε στην διάθεσή της 25 αεροπλάνα. 10 βομβαρδιστικά και 15 καταδιωκτικά. (Airco De Havilland DH9 τα πρώτα και Sopwith Camel 1F.1 τα δεύτερα, μας πληροφορεί η Wikipedia για τους τύπους των αεροσκαφών που αποτελούσαν την πολεμική αεροπορική δύναμη της Σμύρνης)
Μέχρι τις 17/5 με το νέο ημερολόγιο, του 1919 η ελληνική μεραρχία καταλαμβάνει τα πυροβολεία στα Βουρλά, κατά μήκος της ακτής της Σμύρνης και στις 18 Μαΐου 1919 αποβιβάζεται από την Μυτιλήνη το 6ο Σύνταγμα Αρχιπελάγους
Η Μαινεμένη καταλαμβάνεται στις 21/5 από το 5ο Σύνταγμα Πεζικού και την επόμενη μέρα, στις 22 Μαΐου 1919 φτάνει στη Σμύρνη, το 8ο Σύνταγμα Κρητών. Οι ημερομηνίες είναι όλες με το νέο ημερολόγιο.
Το II Τάγμα του 5ου Συντάγματος Πεζικού καταλαμβάνει το Νυμφαίο κοντά στη Σμύρνη στις 23 Μαΐου 1919 και μέχρι τις 24/5 καταλαμβάνεται όλη η περιοχή της Μαγνησίας από τα Ι και III τάγματα του 5ου Συντάγματος Πεζικού. Σταδιακά μέχρι τις 13/6/1919 η ζώνη της Σμύρνης έχει αναπτυχθεί σε βάθος 120 χλμ. από τα μικρασιατικά παράλια. Το δε 8ο Σύνταγμα με τους Κρήτες έχει φτάσει και εγκατασταθεί στην Πέργαμο, στη Μυσία.
Η Πέργαμος στις 15/6 δέχεται επίθεση από Τούρκους ατάκτους (Τσέτες), ο ελληνικός στρατός υποχωρεί. Στις 16/6 το Α΄ Σώμα Στρατού με διοικητή τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Νίδερ, αναλαμβάνει την διοίκηση όλων των μονάδων του στρατού στην Μικρά Ασία. Ο Νίδερ ανακαταλαμβάνει την Πέργαμο από τους Τσέτες μετά από 3 μέρες, στις 20/6/1919, οι Τσέτες όμως έχουν στραφεί προς το Αϊδίνι το οποίο και κατέλαβαν στις 18/6/1919.
Η τουρκική αντίσταση
Στις 7/19 Ιουνίου ο Μουσταφά Κεμάλ, ο αξιωματικός του τούρκικου στρατού που έμελλε να ηγηθεί της τουρκικής αντίστασης και της χώρας ολόκληρης, αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και οργανώνει την τουρκική αντίσταση. Στις 18/30 Ιουνίου 1919 στην Αμάσεια εκδίδεται το πρώτο κείμενο-διακήρυξη της αντίστασης του τουρκικού λαού στις συμμαχικές αποφάσεις
Μπροστά στην ένταση των επιθέσεων από τους Τούρκους ατάκτους (Τσέτες) αποφασίζεται η ενίσχυση των ελληνικών δυνάμεων, οπότε στις 2/7 αρχίζει η μεταφορά δια θαλάσσης του Ελληνικού εκστρατευτικού σώματος από τη Ρουμανία στη Μ. Ασία. Το 4ο Σύνταγμα Πεζικού ενεργεί αντεπίθεση και ανακαταλαμβάνει το Αΐδίνιο στα μέσα του Ιουλίου και στο τέλος του μήνα (31 Ιουλίου 1919) ολοκληρώνεται η συγκρότηση της Μεραρχίας Σμύρνης.
Μυστικές συμφωνίες που ορίζουν σύνορα
Στα πλαίσια της «Συνδιάσκεψης Ειρήνης των Παρισίων» του 1919 και στο Παριζιάνικο προάστιο των Σεβρών, στις 29/7/1919, ο Βενιζέλος υπογράφει μυστικό σύμφωνο με τον Ιταλό υπουργό των εξωτερικών Τομάζο Τιττόνι. Το σύμφωνο αυτό μεταξύ άλλων ορίζει πως η Ελλάδα παραιτείται -υπέρ της Ιταλίας- των διεκδικήσεών της επί των Σανζακίων του Αϊδινίου και του Μεντεσέ καθώς και επί της κοιλάδας του Μαιάνδρου όπου ο ελληνικός στρατός τα κατείχε κατά το ήμισυ. Ο ποταμός Μαίανδρος καθορίστηκε ως το όριο (σύνορο) μεταξύ των δύο χωρών στο έδαφος της Μικράς Ασίας.
Σύμφωνα με το άρθρο 10 του μυστικού συμφώνου προβλεπόταν η σύνδεση του με την εφαρμογή των αποφάσεων της συνδιάσκεψης, δηλαδή η επικύρωσή του, καθώς και η επίσημη κατάθεση αυτού, να γινόταν στο Παρίσι ταυτόχρονα με την κατάθεση των επικυρώσεων της Συνθήκης Ειρήνης με την Τουρκία. Σκοπός ήταν να συμπέσει η έναρξη εφαρμογής του διμερούς συμφώνου με την έναρξη εφαρμογής της Συνθήκης Ειρήνης. Η συμφωνία προέβλεπε επίσης ότι σε περίπτωση που οι αξιώσεις της Ιταλίας στη Μικρά Ασία δεν ευοδώσουν, η χώρα δεν θα έφερε καμία δέσμευση επί των σημείων του συμφώνου που την αφορούσαν. Επειδή τελικά το πάντρεμα του διμερούς συμφώνου με την εφαρμογή των αποφάσεων της Συνδιάσκεψης Ειρήνης οδήγησε στην μη πρακτική εφαρμογή του, το σύμφωνο Βενιζέλου – Τιττόνι ονομάστηκε «μυστική συμφωνία». Στην πραγματικότητα τίποτα δεν ήταν μυστικό. Το μνημόνιο των Συμμάχων (των κυρίαρχων Άγγλων, Γάλλων, Αμερικανών) τον Δεκέμβριο του 1919 περιλάμβανε τμήματα της συμφωνίας αυτής.
Παρά την υιοθέτηση στοιχείων της διμερούς συμφωνίας από τη Συνδιάσκεψη Ειρήνης του Παρισιού, η μοίρα του κειμένου είχε κλείσει ήδη από τον Ιούλιο του 1920. Ήδη φαινόταν πως από τη συνθήκη των Σεβρών η Σμύρνη θα παραχωρείτο στην Ελλάδα και ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας, ο Κάρλο Σφόρτσα, ξαφνικά και απροειδοποίητα, στις 22 Ιουλίου του 1920, προσκαλεί τον Έλληνα πρέσβη στη Ρώμη Λ. Κορομηλά στον οποίο και επέδωσε σχετική Διακοίνωση προς την Ελληνική Κυβέρνηση η οποία ακύρωνε μονομερώς το σύμφωνο. Επίσημα η Ιταλία δήλωνε πως «αναλαμβάνει την πλήρη αυτής ελευθερίαν δράσεως ως προς όλα τα σημεία περί των οποίων η Συμφωνία αυτή πραγματεύεται». Με απλά λόγια, η Ιταλία δεν μπορούσε να δεσμευτεί όταν έβλεπε πως ανοίγονταν πεδία από τα οποία θα αποκόμιζε οφέλη ενεργώντας ελεύθερα, χωρίς δεσμεύσεις από κανέναν.
Εντωμεταξύ η Ελλάδα συνεχίζει την αποστολή δυνάμεων στη Μικρά Ασία, όλο το καλοκαίρι του 1919 και μέχρι τον Αύγουστο του 1920, οπότε υπεγράφη η Συνθήκη Ειρήνης των Σεβρών στις 27/7-10/8 1920.
Η κλασική πλέον φωτογραφία της υπογραφής της συνθήκης των Σεβρών από τον Ελ.Βενιζέλο
Η Συνθήκη των Σεβρών - Μία κενή συμφωνία
Ήταν η κατάληξη (μία από τις καταλήξεις) της Συνδιάσκεψης Ειρήνης του Παρισιού που ξεκίνησε ανεπίσημα στις 12 Ιανουαρίου του 1919. Υπογράφηκε ανάμεσα στους νικητές του Α΄ Παγκοσμίου (Προέχουσες και Συμμαχικές Δυνάμεις) και την ηττημένη Οθωμανική Αυτοκρατορία, στο προάστιο Σέβρ του Παρισιού. Με την συνθήκη των Σεβρών οριστικοποιείται το τέλος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με ο διαμοιρασμός των εδαφών της, η γέννηση του κράτους της Τουρκίας, και η απόδοση στην Ελλάδα, των διεκδικούμενων εδαφών.
Η ευρύτερη περιοχή της Σμύρνης έμεινε υπό οθωμανική κυριαρχία αλλά με ελληνική διοίκηση. Η συνθήκη προέβλεπε πως την επόμενη 5ετία (1925) οι κάτοικοι θα ψήφιζαν για να αποφασίσουν για την τελική κατοχή της περιοχής. Θα γινόταν δηλαδή ένα δημοψήφισμα, για το οποίο υπάρχει η εκτίμηση –λόγω της έντονης οικονομικής παρουσίας και δραστηριότητας του ελληνικού στοιχείου- πως θα οριστικοποιούσε την παρουσία των Ελλήνων στην Σμύρνη και την ευρύτερη περιοχή.
Η εκτίμηση αυτή βέβαια παραβλέπει το ήδη ενεργό κίνημα της Τουρκικής Αντίστασης, το οποίο σίγουρα θα επηρέαζε σημαντικά το προγραμματισμένο δημοψήφισμα. Αλλά οι εκτιμήσεις επιτρέπονται μέχρι το σημείο που γίνονται θεμέλια «Μεγάλων Ιδεών» οπότε και αποδεικνύονται ανεπαρκείς για τέτοιο μεγάλο διακύβευμα.
Η Συνθήκη των Σεβρών αποτέλεσε για τον ελληνικό πληθυσμό σε Ελλάδα και Μικρασία έναν θρίαμβο του Βενιζέλου, ο οποίος δεν εγκατέλειπε το Παρίσι καθ’ όλη τη διάρκεια της Συνδιάσκεψης Ειρήνης, προκειμένου να βρίσκεται δίπλα στα κέντρα των αποφάσεων. Όχι άδικα γιατί η συμμετοχή του είχε αποκτήσει ιδιαίτερο βάρος και τον είχε καταστήσει εκπρόσωπο της Αντάντ και μάλιστα με ιδιαίτερο κύρος. Το κακό ήταν πως ήδη μέσα στη συμμαχία υπήρχαν διαφοροποιήσεις και αντίθετες θέσεις. Θέσεις που τις οδηγούσε το συμφέρον της κάθε χώρας ξεχωριστά, πάντα με προσανατολισμό την πρόσβαση στην πετρελαιοφόρο γη της Μέσης Ανατολής.
Παράλληλα, η Συνθήκη των Σεβρών ΄ήταν φανερό πως, είχε υπογραφεί μεταξύ των Συμμάχων και ενός …πτώματος. Ήταν μία συνθήκη που έδειχνε πως θα καταλήξει κενό γράμμα. Η Οθωμανική Τουρκία ήταν ήδη νεκρή από καιρό. Η νέα δύναμη που είχε ανατείλει ονομαζόταν Μουσταφά Κεμάλ και η συγκεκριμένη δύναμη δεν είχε υπογράψει τίποτα ούτε και θα αποδεχόταν τετελεσμένα .
Όλα αυτά θα εκδηλώνονταν σε λίγο καιρό
Αγνώστου καλλιτέχνη του διαδικτύου
Την Τρίτη, 8 Φεβρουαρίου, πραγματοποιήθηκαν στο Ιστορικό Εργοστάσιο της ΔΕΗ στο Νέο Φάληρο, τα εγκαίνια της έκθεσης «Η ΔΕΗ Συναντά την Τέχνη». Γιατί είναι πραγματική Τέχνη να μπορεί κανείς να πληρώνει τη Ρήτρα Αναπροσαρμογής. Και γιατί είναι ακόμη μεγαλύτερη Τέχνη να μπορεί κανείς να καταλάβει τι ακριβώς πληρώνει στο λογαριασμό που του έρχεται. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας, ο πρώτος νικητής της έκθεσης θα πληρωθεί σε κιλοβατώρες, ενώ ο δεύτερος και ο τρίτος απαλλάσσονται της Ρήτρας Αναπροσαρμογής
Ο Αδιευκρίνιστος Γεωργιάδης, από την άλλη μεριά, ως Υπουργός Ανάπτυξης, πανηγυρίζει για την πτώση της τιμής των αγγουριών και μας καλεί να αγοράσουμε αγγούρια τώρα που οι τιμές πέφτουν. Οι τηλεθεατές χειροκροτούν. Οι δημοσιογράφοι τον συγχαίρουν. Οι κάμερες τρέμουν από τη συγκίνηση
Εν τω μεταξύ, από το πρωΐ, γιορτάζεται σε όλη τη χώρα η Ημέρα των ερωτευμένων. Με μπαλονάκια, σοκολατάκια, αρκουδάκια, καρδούλες και μοναδικά αφιερώματα στα πρωϊνάδικα της τηλεόρασης, η ελληνική κοινωνία δείχνει πόσο καλά ξέρει να ευτελίζει τα πάντα
Την ίδια στιγμή, η Δύση ανακοινώνει πως η Ρωσία θα εισβάλλει στην Ουκρανία την Τετάρτη. Αύριο θα μας πει και την ακριβή ώρα για να μπορέσουμε να προγραμματίσουμε τις δουλειές μας και να παρακολουθήσουμε την εισβολή σε απευθείας μετάδοση.
Το “Wag the dog” παίρνει επιτέλους σάρκα και οστά, μόνο που θα παιχτεί ανάποδα. Αντί να σκηνοθετηθεί από την αμερικανική ηγεσία ένας ανύπαρκτος πόλεμος, αυτή τη φορά θα στηθεί ένας πραγματικός. Να σπάει η μονοτονία, βρε αδερφέ.
Την Κυριακή 13/2/2022 στις 12 το μεσημέρι, διεξήχθη ανοιχτή συνέλευση μελών, φίλων και επισκεπτών της παραλίας Μαρίκες, οργανωμένη από τον εξωραϊστικό σύλλογο της περιοχής "Νηρέα", για να ακουστούν οι απόψεις σχετικά με την εγκατάσταση τοπικού αντλιοστασίου, του δικτύου επεξεργασίας λυμάτων της ΕΥΔΑΠ. Το κρίσιμο θέμα της συνέλευσης ήταν η εγκατάσταση της περιφερειακής υποδομής του κέντρου επεξεργασίας λυμάτων, μέσα σε υγρότοπο Α' προτεραιότητας προστατευόμενο από την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Όπως προέκυψε από την συνέλευση, η ΕΥΔΑΠ κατά τις συζητήσεις που είχαν προηγηθεί με εκπροσώπους 3 συλλογικοτήτων εκ των οποίων οι δύο ήταν συλλογικότητες της περιοχής (Νηρέας και Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας) έθεσε ένα εκβιαστικό δίλημμα, το οποίο συνίστατο στα εξής:
'Η δέχεστε το αντλιοστάσιο στη θέση που ξεκίνησε ή το έργο απεντάσσεται (δεν χρηματοδοτείται από πόρους της Ε.Ε.) και μέχρι να προσδιοριστεί νέα χωροθέτηση θα μείνετε χωρίς βιολογικό καθαρισμό, εως και δέκα χρόνια.
Πέρα από τον ωμό εκβιασμό της εταιρείας που εκ συστάσεως είναι ο φορέας που φροντίζει για την τήρηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που διέπει τα επιφανειακά νερά, τουλάχιστον για την Αττική, αξίζει να σημειώσουμε πως η ΕΥΔΑΠ αρχικά είχε εκδηλώσει προθυμία για να συζητηθεί το θέμα. Η στάση της όμως τελικά απέδειξε πως για άλλη μια φορά ο διάλογος είναι προσχηματικός. Επρόκειτο για προσχηματικό διάλογο, αφού οι αποφάσεις είχαν ήδη ληφθεί ερήμην των διαλεγομένων με την εταιρεία. Όπως ακριβώς ήταν και η δημόσια διαβούλευση: Είχαν ληφθεί αποφάσεις χωρίς ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία, χωρίς γνωμοδότηση από φορείς ελέγχου και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος και των υγροτόπων, χωρίς διαβούλευση ή με προσχηματική, βιαστική και εντελώς εικονική διαδικασία διαλόγου, πράγμα που αποδεικνύεται σήμερα που ξεκινά ένα έργο, χωρίς οι κάτοικοι να γνωρίζουν τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί στον τόπο τους.
Η εγκατάσταση δικτύου αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού είναι τεκμήριο πολιτισμού. Αναμφίβολα. Τεκμήριο πολιτισμού όμως είναι και ο σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον, ειδικότερα αν ο σεβασμός αυτός αφορά σπάνια και σημαντικά για τον τόπο αλλά και τον πλανήτη, υγροτοπικά οικοσυστήματα, όπως το έλος Μαρικών και το αμμοθινικό του οικοσύστημα.
Δεν περιμένουμε από μηχανικούς, μελετητές ή εργολάβους και γραφειοκράτες της ΕΥΔΑΠ ή της αυτοαποκαλούμενης αυτοδιοίκησης, να εννοήσουν τον ρόλο αυτών των συστημάτων για τον τόπο και τον πλανήτη. Αυτοί κουβαλάνε την δυσώδη κληρονομιά του παρελθόντος, η οποία για παράδειγμα βίασε τον υγρότοπο του Σχινιά για να εγκαταστήσει κωπηλατοδρόμιο, της Μπρεξίζας για να κάνει χωματερή, γέμισε πετρελαιοειδή το Θριάσιο πεδίο, σκέπασε τον Κηφισό και τον Ιλισό και τώρα θέλει να κλείσει και το Μεγάλο Ρέμα και άλλα απαίσια τεκμήρια βαρβαρότητας και λατρείας του εφήμερου. Περιμένουμε όμως να σεβαστούν την ευρωπαϊκή νομοθεσία και το καθεστώς προστασίας που έχει υιοθετηθεί και από την οπισθοδρομική χώρα μας. Τη χώρα που βλέπει πως πληρώνει πρόστιμα για την έλλειψη βιολογικού καθαρισμού αφενός και για καταστροφή των υγροτόπων και της βιοποικιλότητας αφετέρου.
Όπως και να είναι όμως, ο πολιτικός πολιτισμός (αν διαθέτουμε τέτοιον) επιβάλει ισονομία στον διάλογο, διάλογο από μηδενική βάση και ισορροπία στις αναζητούμενες λύσεις, κάτι το οποίο απλά δεν υπάρχει στη προκειμένη περίπτωση. Αντί να εξευρεθεί η βέλτιστη λύση και πρακτική, η ΕΥΔΑΠ ορθώνει έναν φρικώδη μηχανισμό για να επιβάλει στην τοπική κοινωνία εκβιαστικά διλήμματα το δικό της όφελος, σβήνοντας με ψευδοτεχνικές δικαιολογίες έναν σημαντικό υγρότοπο. Και το χειρότερο είναι πως προκαλεί και διχασμό στην κοινωνία με απειλές περί "απένταξης" του έργου από τη χρηματοδότηση. Αν είναι δυνατόν! Ένα έργο εντάσσεται ή απεντάσσεται ενιαία και όχι κλασματικά. Όπως και χρηματοδοτείται ενιαία και όχι κλασματικά. Και αν όντως υπάρχει τέτοιο θέμα, ο ισχυρισμός των "επαϊόντων" θα έπρεπε να επιβεβαιωθεί ή να διαψευσθεί από τους χρηματοδοτικούς φορείς, κάτι το οποίο η ΕΥΔΑΠ μάλλον δεν τολμάει να ζητήσει, με άλλες ενδεχομένως προφάσεις.
Ο υγρότοπος μετά την πρώτη, επιδερμική επέμβαση της ΕΥΔΑΠ
Το θέμα είναι σοβαρό, αλλά τα σοβαρά θέματα θέλουν και σοβαρούς ανθρώπους για να τα χειριστούν. Και από την όλη περίπτωση αποδεικνύεται πως ο φορέας της ΕΥΔΑΠ δεν διαθέτει αυτή τη σοβαρότητα. Αν η ΕΥΔΑΠ την διέθετε την απαιτούμενη σοβαρότητα θα προσκόμιζε αι τουλάχιστον αποδεικτικά του ισχυρισμού της περί απένταξης του έργου σε περίπτωση αλλαγής της θέσης του αντλιοστασίου των Μαρικών και ίσως να έπειθε περισσότερο. Όμως θα έπαιρνε τέτοια βεβαίωση εφόσον το χρηματοδοτούμενο έργο, τεκμηριωμένα προκαλεί ζημιά σε θεσμοθετημένα προστατευόμενο υγρότοπο;
ΥΓ Συνημμένη η ανακοίνωση που μοίρασε η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Πριν από μερικές ημέρες, έφυγε από τη ζωή η Μαριανίνα Κριεζή. Και , όπως πολλές φορές συμβαίνει όταν φεύγει κάποιος, αυτό το φευγιό αποτέλεσε την αφορμή για πολλούς από εμάς να σκύψουν – ίσως για πρώτη φορά με σοβαρότητα - πάνω στο έργο αυτής της ιδιαίτερα ταλαντούχου στιχουργού
Για να ανακαλύψουν πως αν σκάψουν λίγο κάτω από την επιφάνεια των φαινομενικά απλών στίχων της, θα διαπιστώσουν μια βαθιά φιλοσοφημένη πικρία ανάμικτη με ειρωνεία για τα καθημερινά ανθρώπινα αδιέξοδα. Μια γλυκόπικρη αναφορά για τους καθημερινούς αγώνες που ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος (;) να χάνει.
Ο απλός τρόπος έκφρασής της Μαριανίνας είναι απολύτως συνειδητός. Όπως είχε δηλώσει σε μια παλιότερη συνέντευξή της στη Lifo : «Η Ελλάδα πνίγεται στην εντεχνίλα. Σε τραγούδια που έχουν στίχους με λέξεις όπως Ισμήνη, καθρέφτης, χαντρούλα, ασβέστης, Παναγιά κ.ά. Δεν μπορώ άλλο να ακούω την Παναγιά σε τραγούδια. Πρέπει πλέον να την αφήσουνε ήσυχη. Αυτά τα έγραφε ο Γκάτσος πριν από τριάντα χρόνια»
Οι δύο πιο εμβληματικές δουλειές της Μαριανίνας Κριεζή ήταν η ραδιοφωνική εκπομπή «Εδώ Λιλιπούπολη», όπου έγραψε τους στίχους των τραγουδιών της εκπομπής και συμμετείχε στα κείμενα και ο δίσκος «Σαμποτάζ», η συνεργασία της με τη Λένα Πλάτωνος.
Δεν μεγάλωσα με τη Λιλιπούπολη. Την έμαθα αργότερα, δεν μπορεί όμως να είναι το ίδιο. Η δουλειά της Λένας Πλάτωνος δεν με άγγιξε ποτέ ιδιαίτερα. Εκεί που συναντήθηκα πρώτη φορά με τη Μαριανίνα Κριεζή ήταν στις συνεργασίες της με το Λάκη Παπαδόπουλο και την Αρλέτα στους δίσκους «Περίπου» του 1984 και «Τσάι Γιασεμιού» του 1985. Και εκεί, όμως, η πρώτη επαφή δεν ήταν θετική. Η μετεφηβική «επαναστατικότητα» με έκανε να απορρίπτω τους στίχους ως απλοϊκούς και τις ανησυχίες της στιχουργού ως μικροαστικές.
Δε χρειάστηκε πολύ για να καταλάβω ότι αυτές οι «μικροαστικές» ανησυχίες με περίμεναν κι εμένα αργότερα στη γωνία όπου και συνειδητοποίησα πως η γραφή της Μαριανίνας ήταν μια ευφυής περιγραφή των καθημερινών μας αδιεξόδων, δοσμένη με απλότητα, χιούμορ και μια ελαφριά πικρία. Αλλά και με μια αισιοδοξία ταυτόχρονα. Γιατί, όπως και να το κάνεις, δεν χρειάζεται και πολλά πράγματα ένας άνθρωπος για να χαμογελάσει. Αρκούν ένα χαμόγελο, μια όμορφη κουβέντα, μια αγκαλιά. Μέσα στην ανελέητη βαρβαρότητα αυτού του κόσμου, η τρυφερότητα των στίχων της Μαριανίνας είναι μια απάντηση
Σαν αποχαιρετισμό προς τη Μαριανίνα Κριεζή, ετοιμάσαμε μια λίστα με τραγούδια από τη συνεργασία της Μαριανίνας με το Λάκη Παπαδόπουλο, έναν σπουδαίο και μάλλον υποτιμημένο τραγουδοποιό, και την Αρλέτα, μια από τις πιο αισθαντικές και πιο αδικημένες τραγουδίστριες που έχει γνωρίσει ο τόπος. Είναι από εκείνες τις ευτυχείς συνεργασίες που γεννούν την ομορφιά
1. Το τρυφερό σου ροζ / Τσάι γιασεμιού, 1985
2. Σερενάτα / Περίπου, 1984
3. Batida de coco / Τσάι γιασεμιού, 1985
4. Ο Τάκης / Τσάι γιασεμιού, 1985
5. Τσάι Γιασεμιού / Τσάι γιασεμιού, 1985
6. Τα ήσυχα βράδυα / Τσάι γιασεμιού, 1985
7. Κάποτε, κάπου / Πασπαρτού, 1996
8. Πλατεία Αμερικής / Περίπου, 1984
9. Αυτόματος τηλεφωνητής / Τσάι γιασεμιού, 1985
10. Όνειρα ζαχαρωτά / Τσάι γιασεμιού, 1985
Κατόπιν σχετικής καταγγελίας, η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Περιφέρειας Αττικής -Π.Ε. Ανατολικής Αττικής πραγματοποίησε αυτοψία στο Μπλε Λιμανάκι στις 03.02.2022 και διαπίστωσε την απόρριψη μπάζων μέσα στην κοίτη του ρέματος από την πλευρά του ανατολικού πεζοδρομίου της οδού Καβουνίδου, οδού αρμοδιότητας του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου.
Ζητά από το Δήμο να να μεριμνήσει άμεσα για την αποκομιδή των μπάζων που απορρίφθηκαν εντός της κοίτης κατά τη διαπλάτυνση της οδού Καβουνίδου. Επισημαίνεται εξάλλου ότι εφόσον απαιτηθεί κατασκευή νέου τεχνικού απορροής ομβρίων ή επέκταση του ήδη υπάρχοντος, αυτή θα πρέπει να γίνει κατόπιν υδραυλικής μελέτης αρμοδίως εγκεκριμένης.
Σ’ ένα κράτος μια φορά, που βαρούσε ταμπουρά,
διαλαλούσαν μιαν αυγή, τόσοι κήρυκες με φούρια
πως ο Βασιληάς θα βγη, με φορέματα καινούρια.
Βγήκε μέσ’ απ’ το Παλάτι, δίχως ρούχο και βρακί,
και θεόγυμνος περπάτει, πότ’ εδώ και πότ’ εκεί.
Κι ο καθένας κατεργάρης, τσαμπουνούσε σοβαρά:
“για κυττάξετε τι χάρις, και στολίδια μια φορά”.
Γιώργος Σουρής
Ο βασιλιάς είναι γυμνός και οι σφουγγοκωλάριοι αυλικοί του επιμένουν να πορεύονται πίσω του παριστάνοντας πως κρατούν τον ανύπαρκτο μανδύα του. Αλλά η κοινωνία δεν βλέπει. Πιστεύοντας πως η άγνοιά της και η μη συμμετοχή στα κοινά είναι τεκμήριο αθωότητας – ενώ θα έπρεπε να είναι τεκμήριο ηλιθιότητας - ξεσηκώνεται μόνο όταν θίγεται ο μικρόκοσμός της. Όταν για παράδειγμα μένει για ώρες χωρίς ρεύμα ή όταν αρχίζουν να γλιστράνε τα σπίτια τους.
Και περιμένουν από το δήμαρχο βοήθεια. Μια βοήθεια όμως που δεν πρόκειται να έρθει, γιατί ο δήμαρχος δεν είναι τίποτα περισσότερο από όσους τον επέλεξαν. Εικόνα σου είμαι, κοινωνία, και σου μοιάζω, όπως κραυγάζει με απόγνωση ο ποιητής
Μιλάει με το «εγώ» ή το «εμείς» όταν τα πράγματα πάνε καλά, μιλάει με το «αυτοί» όταν τα πράγματα δεν πάνε. «Αυτός» είναι υπεύθυνος για τα καλά, οι «άλλοι» (ή συνήθως «κάποιοι» όπως ο ίδιος λέει) είναι υπεύθυνοι για τα άσχημα. Κοκορεύεται για τα ελάσσονα έργα του, ψελλίζει ανόητες δικαιολογίες για τα μείζονα, εκεί όπου δεν μπόρεσε να φανεί αντάξιος της εμπιστοσύνης των συμπολιτών του. Ούτε με τις φωτιές στο Μάτι μπόρεσε, ούτε με τα χιόνια
Όταν δεν καταφέρνει να ανοίξει τους δρόμους από τα χιόνια, καταλογίζει ευθύνες σε όσους έδωσαν άδεια να χτιστούν σπίτια στα βουνά ( ενώ την ίδια ώρα στέργει στην τακτοποίηση πολυτελών αυθαιρέτων, χτισμένων σε δασικές εκτάσεις στο ανατολικό Πεντελικό). Όταν τα σπίτια γλιστράνε, καταλογίζει πάλι ευθύνες σε όσους έδωσαν άδεια να χτιστούν σπίτια δίπλα σε ρέματα (αλλά αποκρύπτει πως και ο ίδιος φροντίζει για την τακτοποίηση της παρανομίας αυτής) .
Και για όσους μπορεί να βιαστούν και να πουν πως κάπου έχει δίκιο ο δήμαρχος, ας μην το κάνουν. Γιατί πολύ απλά ο άνθρωπος αυτός απλά υποκρίνεται κάτω από το βάρος των τεράστιων ευθυνών και της μεγαλειώδους ανεπάρκειάς του.
Το έχει αποδείξει άλλωστε παλιότερα πως μπορεί να είναι και με τον κλέφτη και με τον αστυνόμο. Ανάλογα με το τι τον βολεύει κάθε φορά. Όταν προσπαθεί να τσιμεντώσει το Μεγάλο Ρέμα, παριστάνει πως νοιάζεται για όσους έχτισαν δίπλα από αυτό και δεν τους μέμφεται γι αυτό. Όταν ψάχνει για ψήφους, υπερασπίζεται το δικαίωμα όσων έχτισαν χωρίς σχέδιο να ενταχθούν σε αυτό. Αυτά δεν είναι δείγματα μεγάλου ανδρός, αλλά φτερού στον άνεμο. Δείγματα ανεμοδούρας, για να το πούμε πιο απλά.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή, ελπίζοντας πως τα τελευταία γεγονότα θα αποκαλύψουν επιτέλους τη γύμνια του βασιλιά αλλά και τη δουλοπρέπεια των αυλικών του
Δήμαρχος 70 μοιρών και 4 διαστάσεων
Προετοιμαζόμενος, υποτίθεται, για την κακοκαιρία "Ελπίδα", ο δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου, ανέβασε, όπως συνηθίζει, ένα post στο facebook, όπου καθησύχαζε τον κόσμο πως δεν έχει να ανησυχεί για τίποτα, καθώς ο μηχανισμός του δήμου είναι έτοιμος. Όπως χαρακτηριστικά, δήλωνε: «Είμαστε όλοι έξω, για να είσαστε όλοι εσείς μέσα».
Βέβαια, ο δήμαρχος δεν εξήγησε πως πάρα πολλοί από αυτούς στους οποίους απευθυνόταν θα έμεναν πολλές μέρες στο σπίτι τους, αποκλεισμένοι, χωρίς να το θέλουν οι ίδιοι και χωρίς ρεύμα. Φαίνεται πως του διέφυγε πάνω στη βιασύνη της άγρας εντυπώσεων (ή πάνω στο άγχος του για το κυνήγι εντυπώσεων)
Λίγες μέρες αργότερα, δήλωνε πως όσοι ζουν στα ψηλά του δήμου, ας μάθουν να ζουν με τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες. Άλλωστε, προτίμησαν τις 70 μοίρες της Πεντέλης από τον κάμπο της Πατησίων
Δήλωνε επίσης πως στα ανταποδοτικά τέλη δεν συμπεριλαμβάνεται ο εκχιονισμός
Είπε και άλλα ο δήμαρχος, ο οποίος φέρεται να έχει σπουδάσει στο Φυσικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μίλησε για δρόμους με 70 μοίρες κλίση (!), αλλά και για 40 χιλιάδες τετραγωνικά στρέμματα (!). Μάλλον θα διαθέτει ένα δικό του αποκλειστικά μετρικό σύστημα.
Ας δούμε πρώτα τι σημαίνει 70 μοίρες κλίση. Νομίζουμε πως η παρακάτω εικόνα τα λέει όλα και δε χρειάζεται να προσθέσουμε κάτι εμείς
Αλλά εκεί που είναι οι 70 μοίρες, το μηχάνημα φτάνει αλλά δεν μπορεί να ανέβει. Δεν μπορεί να ανέβει, όχι δεν μπορεί να φτάσει, όπως λέει και ο ίδιος ο δήμαρχος και αν μπερδευτήκατε για το τι θέλει να πει ο «ποιητής» αυτό είναι παραπληροφόρηση.
Ας δούμε τώρα τι είναι τα τετραγωνικά στρέμματα. Το στρέμμα είναι μονάδα εμβαδού και είναι ίση με 1.000 τετραγωνικά μέτρα. Το τετραγωνικό στρέμμα, απλά, δεν νοείται ως μονάδα, σε κανένα σύστημα μέτρησης. Δεν υπάρχει. Εκτός αν ο δήμαρχος σκέφτεται και πράττει σε τέσσερεις διαστάσεις
Μας είπε επίσης ο δήμαρχος πως δεν του ήρθαν τα μεγάλα μηχανήματα (τα τζισιμπι, όπως είπε, εννοώντας μάλλον JCB πολυμηχανήματα), την ώρα που μπροστά στην κάμερα περνάει φoρτωτής CATERPILLAR 966F. Το πιο καλό όμως είναι η αποκάλυψη του αντιδημάρχου, ενδεικτική της "ετοιμότητας" του εξοπλισμού. Σημειώστε πως ο ίδιος ο δήμαρχος καταλογίζει φυσικά ευθύνες στους οδηγούς που δεν είχαν αλυσίδες και στην περιφέρεια Αττικής. Το δικό του το τζισιμπί όμως είχε;
Όποτε όμως ο δήμαρχος χρειάστηκε μηχανήματα για να καταστρέψει, αυτά ήρθαν. Και JCB και τσάπες και ερπυστριοφόροι φορτωτές. Και μπήκαν μέσα σε ρέματα, μέσα σε θάλασσες, μέσα σε αμμοθίνες. Και ας έβρισκε απέναντί του τον Οργανισμό Λιμένος Ραφήνας, το Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ), συλλόγους κατοίκων, περιβαλλοντικές οργανώσεις, αλλά και μεμονωμένους κατοίκους της περιοχής που προσπαθούν με κάθε έννομο μέσο να σώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί
Εν κατακλείδι, ο δήμαρχος δεν φταίει για τίποτα. Ίσως φταίει ο Χατζηπετρής
Τα περίεργα γεωλογικά φαινόμενα
Όσο ζει μαθαίνει κανείς. Πρόσφατα λοιπόν μάθαμε πως η οικοδόμηση σε γαιώδη πρανή ρέματος (κατά παράβαση νόμων και λογικής) είναι προβληματική λόγω «περίεργων γεωλογικών φαινομένων».και όχι επειδή το έδαφος και η νομοθεσία δεν το επιτρέπουν. Τα περίεργα αυτά φαινόμενα ήταν συνοπτικά, η υποχώρηση του γαιώδους πρανούς πάνω στο οποίο έχουν οικοδομηθεί πολυώροφα κτήρια, με συνολικό βάρος χιλιάδων τόνων. Σύμφωνα με τη λογική αυτών που αγόρασαν την ευρύτερη έκταση, την κατέτμησαν σε οικόπεδα, την πούλησαν (ενδεχομένως με την οικοδομική άδεια παραδοτέα στο σπίτι όπως κάποτε τα διπλώματα οδήγησης) και σύμφωνα με αυτούς που έχτισαν με πολλά κυβικά μπετό με τόνους σίδερο, πάνω σε γαιώδες πρανές ρέματος, όλα ήταν «νόμιμα και φυσικά»!!!
Πολυώροφη οικοδομή πάνω σε γαιώδες πρανές - όχθη ρέματος (πηγή ΚΠΑΜΡΡ)
Ο τραγέλαφος είναι πως το ομολογεί αφελώς εκ των υστέρων και ο ειδικός επί παντός επιστητού, δήμαρχος που μιλάει και για «έδραση» και όχι για θεμελίωση πάνω σε γαιώδες πρανές ρέματος
Είναι αναμφισβήτητα από βλακώδης έως παράνομη και σίγουρα εγκληματική η οικοδόμηση πάνω σε ρέματα. Εντύπωση όμως προκαλεί και η εκμετάλλευση της ανοησίας για οποιονδήποτε λόγο. Όπως και η εκμετάλλευση της για ψηφοθηρία. Το ίδιο ή και περισσότερο εγκληματική είναι η «τακτοποίηση» της με έργα οπλισμού του χαλαρού πρανούς και περαιτέρω καταστροφή του περιβάλλοντος. Αλλά η «κολυμβήθρα του Σιλωάμ» για την παρανομία και το έγκλημα λέγεται «παράξενα γεωλογικά φαινόμενα» ή όπως λέει ο δήμαρχος «η μετατόπιση γεωλογικών στρωμάτων από κάτω»!! λες και πρόκειται για τις τεκτονικές πλάκες Αφρικής και Ευρασίας. Μάλλον δεν καταλαβαίνει τη διαφορά εδάφους – γεωλογικού υποθέματος, αλλά αυτό «προφανώς δεν το γνώριζε»
Ας δούμε όμως πως, ενώ ο δήμαρχος Ραφήνας-Πικερμίου υποστηρίζει ότι μέχρι τον Ιανουάριο του 2022 δεν γνώριζε τίποτα, το θέμα ήταν σε γνώση του ήδη από τον Απρίλιο του 2021. Πιο συγκεκριμένα, στις 10 Απριλίου, ένοικοι των συγκεκριμένων κατοικιών, ενημερώνουν με επιστολή τους τον Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου, τον Περιφερειάρχη Αττικής και τον αντιπεριφερειάρχη Ανατολικής Αττικής για "σοβαρές ρηγματώσεις επί του οδοστρώματος, προοδευτικά αυξανόμενες εν είδει καθιζήσεως, οι οποίες επεκτάθηκαν και εντός οικοπέδων όπου βρίσκονται κατοικίες"
Η επιστολή κατοίκων. Πηγή Kirkinews.gr
Η καθίζηση βέβαια είχε ξεκινήσει ήδη από το 2020, όπως καταγράφεται από την κάμερα τηλεοπτικού σταθμού που επισκέφθηκε την περιοχή
Μετά από αυτοψία που έκανε η Περιφέρεια Αττικής, μια δεύτερη επιστολή αποστέλλεται στον τότε αντιδήμαρχο Ανδρέα Βασιλόπουλο. Με ημερομηνία 2 Αυγούστου 2021, η Δ/νση Τεχνικών Έργων της Περιφερειακής Ενότητας ανατολικής Αττικής τον ενημερώνει πως:
«Κατόπιν αυτοψίας στην οδό Κ. Καρυωτάκη στις 30.07.2021, διαπιστώθηκε έντονη καθίζηση του οδοστρώματος μπροστά από τη ράμπα κατοικίας καθώς και στο ασφαλτικό της οδού, συνεπεία της επιφανειακής ροής των ομβρίων υδάτων, της μεγάλης κλίσης του πρανούς και της έλλειψης αντιστήριξης της οδού από την πλευρά του παρακείμενου ρέματος.
Όσον αφορά την αρμοδιότητα της υπηρεσίας μας, δεν διαπιστώθηκε πρόβλημα με την απορροή των ομβρίων υδάτων του ρέματος, στη συγκεκριμένη περιοχή.
Συνεπώς ο Δήμος, με δικές του ενέργειες πρέπι να μεριμνήσει για την οριστική αποκατάσταση των καθιζήσεων στην οδό με τις αναγκαίες εργασίες αντιστήριξης καθώς και για τη διευθέτησης της απορροής των υδάτων, ώστε να αποφευχθούν παρόμοια φαινόμενα διάβρωσης.
Το παρόν κοινοποιείται στον δήμο Ραφήνας Πικερμίου για τις δικές του ενέργειες»
Πηγή OnCamera.gr
Από τότε και ενώ η Π.Ε. ανατολικής Αττικής είχε ενημερώσει για «έλλειψη αντιστήριξης πρανούς» ενώ το προφανές ήταν η πλήρης ακαταλληλότητα του σημείου για οικοδόμηση, ο δήμος δεν έπραξε τίποτα. Μάλιστα περίμενε και την «αποκατάσταση του ασφαλτοτάπητα της οδού από την ΙΝΤΡΑΚΑΤ» αφού την είχε αναθέσει στο πλαίσιο ευρύτερης σύμβασης. Τόσο νοιάστηκε, τόσο καταλάβαινε.
Όταν το πράγμα άρχισε να χοντραίνει, άρχισε η φιλολογία για «γεωλογικά φαινόμενα» και για «μετατόπιση γεωλογικών στρωμάτων από κάτω». Μπορεί να φταίει ο πλανήτης, ο δήμαρχος όμως ποτέ!! Μάλλον και εδώ φταίει ο Χατζηπετρής!
Άλλωστε, όπως λέει και ο ίδιος υπάρχει πολύ μεγάλη παραπληροφόρηση
Όλοι συμφωνούμε με τον δήμαρχο για την παραπληροφόρηση που ο ίδιος διοχετεύει. Η παραπληροφόρηση που ξεκινά από τον ίδιο και καλύπτει την παρανομία της οικοδόμησης σε ρέματα όπως και τη δική του αδιαφορία και αμέλεια πίσω από «παράξενα γεωλογικά φαινόμενα». Πιθανόν γιατί έτσι θα «προκύψουν» με τον χαρακτήρα του επείγοντος βεβαίως-βεβαίως, μερικές πολύτιμες συμβασούλες ακόμα και δεν θα μπει στη διαδικασία να ζητήσει απαλλοτρίωση των αυθαιρέτων που βρίσκονται πάνω σε ρέματα. Κάτι σαν τις προφάσεις του για την τσιμεντοποίηση του Μεγάλου Ρέματος, σε μικρότερη όμως κλίμακα.
Εντύπωση επίσης προκαλεί η στάση της δημοσιογράφου του RPN, η οποία ουσιαστικά δεν αντιδρά στην απάντηση του δημάρχου πως δεν γνώριζε τίποτα. Και αφήνει αναπάντητο το "προφανώς και όχι" του ανήξερου δημάρχου.
Πολλοί ανήξεροι τελικά έχουν μαζευτεί σε αυτόν τον τόπο. Δήμαρχοι και δημοσιογράφοι
Οι μουσικές λίστες της atticavoice αυξάνονται συνεχώς και πληθύνονται. Και επειδή είναι κρίμα να χαθούν μέσα στη ροή των άρθρων της ιστοσελίδας, φτιάξαμε το Jukebox , μια ειδική στήλη όπου εκεί θα συγκεντρώνουμε όλες τις λίστες που δημιουργούμε. Λίστες που συνεχώς θα πληθαίνουν, θα κοιτούν προς όλες τις κατευθύνσεις της καλής μουσικής και θα είναι πάντα εκεί για να μας συντροφεύουν
Γιατί εμείς τη μουσική δεν τη χρησιμοποιούμε για απόλαυση, αλλά για να ζήσουμε, κλέβοντας μια φράση από μια συνέντευξη του μουσικοκριτικού Αργύρη Ζήλου στο Avopolis : «Εγώ τη μουσική δεν τη χρησιμοποιώ για απόλαυση. Τη χρησιμοποιώ για να ζήσω. Η μουσική είναι το περιβάλλον μου. Δεν κάνω ταξίδια. Δεν έχω αυτοκίνητο. Έχω όμως συνέχεια μπροστά μου ένα τοπίο το οποίο αλλάζει κάθε στιγμή. Έχω έναν ορίζοντα μέσα στον οποίο ζω και είναι ο ορίζοντας της μουσικής. Δεν είναι θέμα απόλαυσης, είναι θέμα αναπνοής».
Ταυτιζόμαστε απόλυτα. Ειλικρινά, δεν μπορούμε να φανταστούμε πώς θα ήταν η ζωή μας χωρίς μουσική.
Εσείς, μπαίνετε στο Jukebox , επιλέγετε λίστα και … Καλή ακρόαση!!
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
