Αυτό το μήνα συμπληρώνονται 50 χρόνια από την κυκλοφορία ενός εμβληματικού album των Beatles, του «White album”. Με την ευκαιρία αυτή, κυκλοφόρησε πρόσφατα στην αγορά μια επετειακή έκδοση του album. Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει τα 30 τραγούδια της αρχικής έκδοσης, αλλά και 27 ακουστικά ντέμο και 50 ηχογραφήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες δεν είχαν ποτέ κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα. Ευκαιρία, όμως, αποτελεί και για εμάς να θυμηθούμε ένα από τα album που έγραψαν οι Βeatles στην κορύφωση της ωριμότητάς τους.

Το «White album” κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1968. Ήταν το 9ο album των Σκαθαριών και είχε τίτλο “The BEATLES”. Πολύ σύντομα, όμως, καθιερώθηκε ως  "The White Album". Το album αυτό ηχογραφήθηκε από το Μάιο μέχρι τον Οκτώβριο του 1968, αφού το συγκρότημα των Beatles είχε μόλις επιστρέψει από ένα δίμηνο ταξίδι πνευματικών αναζητήσεων στην Ινδία.

Ήδη στο συγκρότημα είχαν αρχίσει να φαίνονται τα πρώτα εσωτερικά προβλήματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του album, o Ringo Star εγκατέλειψε το group για ένα μικρό χρονικό διάστημα για να γυρίσει λίγο αργότερα. Ο Lennon, εν τω μεταξύ, είχε γνωρίσει την Yoko Ono και την έφερνε ακόμη και στο στούντιο των ηχογραφήσεων, κάτι που δεν άρεσε στους υπόλοιπους. Παρόλα αυτά, υπήρχε ακόμη πολύ ενέργεια συσσωρευμένη στο συγκρότημα των Beatles, τόση ώστε τίποτε από τα παραπάνω δεν μπορούσε να εμποδίσει το δημιουργικό τους έργο.

Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στο 1968, μια από τις πιο εμβληματικές χρονιές της σύγχρονης μεταπολεμικής ιστορίας σε όλα τα επίπεδα. Βρισκόμαστε, επίσης, και στην καρδιά της ψυχεδελικής μουσικής και οι Beatles δε θα μπορούσαν να απέχουν από αυτό. Στο "White Album" συνεχίζεται η μετεξέλιξη και ωρίμανση των Beatles. Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια είναι φανερό πως τα Σκαθάρια έχουν διανύσει τεράστια απόσταση. Έχουν εξελιχθεί μουσικά και στιχουργικά και δεν είναι πια τα ποπ είδωλα που έκαναν τα κοριτσάκια να παθαίνουν υστερία στο άκουσμά τους. Πλέον είναι ώριμοι ροκ σταρ που μπορούν να κινούνται με άνεση ακόμη και σε διαφορετικά μουσικά στυλ.

Και αυτό ακριβώς αποδεικνύεται με το “White album”. Το album είναι διπλό, περιλαμβάνει τριάντα τραγούδια και είναι το πιο μεγάλο σε διάρκεια album των Beatles. Είναι ένας ιδιαίτερος δίσκος, καθώς φλερτάρει με πολλά διαφορετικά στυλ. Μπαλάντες και rock’ n’ roll ρυθμοί ανακατεύονται με ήχους folk, country και blues ακόμη και με ήχους κλασσικής μουσικής ή ήχους νέους, πειραματικούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα κομμάτι του δίσκου περιλαμβάνει μόνο ήχους. Αυτή ακριβώς η ανομοιογένεια των τραγουδιών, μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε όλες τις πτυχές της μουσικής τους ιδιοφυΐας

Το album περιλαμβάνει τραγούδια που έγιναν πολύ μεγάλες επιτυχίες, όπως το “Back in the USSR” , το «Ob la di, o bla da” , το “While my guitar gently weeps” , το “Revolution”, το “Something”. Περιλαμβάνει, όμως, και άλλα κρυφά διαμάντια όπως το “Cry sister cry”, το “Piggies”, το «Happiness is a warm gun”, το “Dear Prudence”, αλλά και το υπέροχο "Goodnight" με το οποίο κλείνει ο δίσκος. Το αποτέλεσμα είναι ένας χορταστικός δίσκος που βρίσκει τους Βeatles στη μέγιστη ωριμότητά τους.

Το "White Album" δεν έφτασε στο μέγεθος της αποδοχής του προηγούμενού τους album «Sgt Pepper» ούτε την επιτυχία του στους καταλόγους επιτυχιών. Οι κριτικές, δε, που δέχτηκε ήταν ανάμεικτες. Παρόλα αυτά, κατάφερε να φτάσει στο Νο 1 στις περισσότερες χώρες του κόσμου, ενώ στις ΗΠΑ πούλησε περισσότερα αντίτυπα από οποιοδήποτε άλλο άλμπουμ των Beatles.

Δυστυχώς, δε θα απέμεινε πολύς χρόνος ζωής για τους Beatles. Λίγους μήνες αργότερα, τον  Ιανουάριο του ’69, τα Σκαθάρια θα έκαναν την τελευταία δημόσια εμφάνισή τους παίζοντας στην ταράτσα των γραφείων της δισκογραφικής τους εταιρείας, Apple Corps. Το Δεκέμβριο του 1970, το πιο επιδραστικό group στην ιστορία του rock’ n ‘roll θα διαλυόταν

ακούστε εδώ το  something

Η διαχείριση των αρχαίων ευρημάτων που ανακαλύφθηκαν κατά τη διάρκεια έργων κατασκευής του Μετρό της Θεσσαλονίκης,  η  «Βυζαντινή Πομπηΐα» όπως χαρακτηρίστηκαν  διεθνώς, αποδεικνύει με τον πιο περίτρανο τρόπο την υποκρισία με την οποία η Δεξιά καμώνεται πως ενδιαφέρεται για  την ιστορία αυτού του τόπου. Αποδεικνύει επίσης και την υποκρισία των τραγικά γελοίων «Μακεδονομάχων» της φακής, που επί χρόνια σέρνουν στους δρόμους την ανοησία και το ρατσισμό τους, χωρίς στην πραγματικότητα να ενδιαφέρονται επ’ ουδενί για την ιστορία του τόπου τους. Πώς να ενδιαφερθούν, άλλωστε, όταν στην πραγματικότητα δεν τη γνωρίζουν;

Τα αρχαία αυτά αποφασίστηκε να ξηλωθούν από τη θέση τους, αφαιρώντας από τη Θεσσαλονίκη, αλλά και από τη χώρα μας, την ευκαιρία της δημιουργίας ενός ζωντανού μουσείου, με το οποίο θα έρχονται σε καθημερινή επαφή στο κοντινό μέλλον οι χιλιάδες επιβάτες του Μετρό της πόλης

«Σήμερα, παραμονή των Αγιότερων ημερών στο Ορθόδοξο εορτολόγιο, καθώς η προσοχή μας στρέφεται στο ιερό, παραλάβαμε την απόφαση του δικαστηρίου σχετικά με την μεταφορά των αρχαίων του μετρό της Θεσσαλονίκης. Το δικαστήριο αποφάσισε με ψήφους 13-12 την απομάκρυνση του δρόμου και των πλευρικών καταστημάτων που σχημάτιζαν την κεντρική αρτηρία της Θεσσαλονίκης της ύστερης αρχαιότητας και της Βυζαντινής περιόδου. Ο δρόμος αυτός, είχε από τις δύο πλευρές του σημαντικές εκκλησιές, τέτοιες μέρες θα ήταν γεμάτος με κατοίκους της πόλης, που πήγαιναν να προσευχηθούν.

13-12. Με μία μόνη ψήφο, η αρτηρία θα διαρραγεί και θα αφαιρεθεί από το σώμα της πόλης. Η καρδιά μου έχει ραγίσει με αυτό που πρόκειται να συμβεί και για τις ευκαιρίες που χάνονται για μια πόλη που αγαπώ – ευκαιρίες να  παρουσιάσει το παρελθόν της, να δημιουργήσει το μέλλον της και να διεκδικήσει τον πολιτιστικό και ιστορικό της ρόλο ως σταυροδρόμι των πολιτισμών. Δεν ξέρω ποια βήματα πρέπει να γίνουν τώρα για να αντιστραφεί η απόφαση, που έχει πολιτικοποιηθεί τόσο ώστε οι δύο πλευρές έχουν χαρακωθεί και δεν έχουν αφήσει χώρο για κοινή διέξοδο.

Η μετακίνηση των αρχαίων είναι καταστροφή για την πολιτιστική κληρονομιά της Θεσσαλονίκης και του κόσμου ολόκληρου. Αυτή η πράξη καταστροφής έχει αντίκτυπο πολύ πέρα από τα όρια του ελληνικού κράτους. Μας αφορά όλους. Είναι μια πράξη που μιλά για έλλειψη δέσμευσης και έλλειψη φαντασίας. Η Θεσσαλονίκη, και ο κόσμος όλος, θα έπρεπε να έχουν καλύτερη τύχη».

Αυτά γράφει η καθηγήτρια Βυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Λος Άντζελες (UCLA), Sharon Gerstel, μαθαίνοντας την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, το οποίο με οριακή πλειοψηφία 13-12 αποφάσισε το ξήλωμα των αρχαίων και τη μεταφορά τους στο στρατόπεδο Π.Μελά.

Η Sharon Gerstel πολιτογραφήθηκε ελληνίδα πριν περίπου δέκα μέρες. Μέσα σε μόλις δέκα μέρες πρόλαβε να νιώσει την πρώτη απογοήτευση. Θα συνηθίσει

 της Μαριάννας Λαζαρή

Θυμάσαι;

Βήματα στον αέρα,

Μάτια γεμάτα όνειρα,

Μυαλό γεμάτο τρέλα...

Θυμάσαι;

Τεράστια χαμόγελα

στις πιο μικρές αιτίες

πειρατικό ο καναπές

γι’ άγνωστες παραλίες...

Θυμάσαι;

Φιλίες γεννημένες μέσα σε μια στιγμή

κάθε νέο Σάββατο κι υπέρλαμπρη γιορτή...

Θυμάσαι;

Συνωμοσίες και σχέδια και γέλια και φωνές,

απέραντο το αύριο

κι αιώνες πριν το χθες...

Θυμάσαι;

Το θείο δώρο η ξεγνοιασιά,

κι ίσως η μόνη που θα έχουμε ποτέ,

αγνή, γλυκιά ευτυχία,

Η μόνη που ετόλμησε στον χρόνο αταξία

Και τώρα,

σαν φίλος παιδικός,

σε μια γωνιά κρυμμένη,

μας συντροφεύει.

τώρα που όλα τα σύννεφα βαφτήκαν γκρίζα,

ο κάποτε άνεμος γλυκός λυσσομανάει, αγέρι,

πνιγήκανε τα κάστρα

κι η άμμος μουλιασμένη.

Τώρα που τα όνειρα στέκονται ένα βήμα απ’ τον γκρεμό

κι εσύ δεν ξέρεις άμα θα τα προφτάσεις

κι είναι ίσως η μοναδική φορά που νοιάζεσαι αν θα χάσεις,

κάνεις να τρέξεις μα ειν’ ο ανήφορος πολύς κι η εξάντληση επιμένει.

Μία άσπρη πεταλούδα

πάνω από τα νεογέννητα λουλούδια φτερουγίζει.

Κι ο κόσμος απ’ την μία τραγουδά

κι απ’ την άλλη ραγίζει.

Ποτέ δε κατάλαβες γιατί για να κυνηγήσεις τα όνειρα σου

πρέπει να δολοφονήσεις τη ψυχή και τη καρδιά σου.

Θυμάσαι;

Βήματα στις λιακάδες,

Μάτια γεμάτα θάλασσα,

Και στο μυαλό αχιβάδες...

Τον Απρίλιο του 1982, η Αργεντινή εισβάλλει στα νησιά Φώκλαντ που βρίσκονται υπό Βρετανικό έλεγχο από το 1841. Η εξουσία των Βρετανών στα νησιά αυτά που απέχουν μόλις 300 μίλια από την Αργεντινή - και  7500 μίλια από τη Μεγάλη Βρετανία -  ήταν κάτι που δεν αποδεχόταν ποτέ η χώρα της Λατινικής Αμερικής. Η Μεγάλη Βρετανία αντιδρά άμεσα στην κίνηση της Αργεντινής και στέλνει στα νησιά μεγάλη ναυτική δύναμη με επικεφαλής δύο αεροπλανοφόρα.

Τηρουμένων των αναλογιών, θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ο Αστέρας Εξαρχείων της Γερμανίας. Το μέγεθος, όμως, της St.Pauli και η επιρροή της είναι ασύγκριτα μεγαλύτερα. Μιλάμε για μια ομάδα που έχει εκατομμύρια φίλους σε όλο τον κόσμο και κάθε δεύτερη Κυριακή, το γήπεδό της γεμίζει από 30.000 φίλους της που θεωρούν το αποτέλεσμα του αγώνα λιγότερο σημαντικό από την ιδέα που εκφράζει αυτή η ομάδα.

Μια ομάδα που αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο όχι σαν μια επιχείρηση από την οποία θα κερδοσκοπήσουν αναρίθμητοι καιροσκόποι, αλλά ως ένα άθλημα που θα ψυχαγωγεί τον κόσμο χωρίς να προκαλεί αλλά και ως ένα χώρο που μπορεί να φιλοξενήσει και να βοηθήσει κοινωνικά κινήματα. Η St. Pauli δεν υπάρχει κυρίως για τα χρήματα ή για τα τρόπαια, αλλά για την αγάπη για το παιχνίδι αυτό καθεαυτό και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Δεν θα πρωτοτυπούσαμε εάν λέγαμε πως το σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει χάσει εντελώς τις όποιες λαϊκές καταβολές του και από ένα άθλημα που δημιουργούσε κάποτε όμορφες κυριακάτικες συνευρέσεις φίλων που αγαπούσαν να βλέπουν ποδόσφαιρο, έχει γίνει πλέον ένα πεδίο παγκόσμιου τζόγου, στο οποίο συμμετέχουν ζάμπλουτοι επιχειρηματίες με αμφίβολες για πολλούς - αλλά όχι για τους υποψιασμένους - πηγές χρημάτων, παγκόσμιας εμβέλειας «νόμιμα» και παράνομα γραφεία στοιχημάτων – τέτοιας έκτασης και δύναμης που δε σου αφήνουν καμία αμφιβολία για το αν μπορούν να επηρεάσουν τα αποτελέσματα των αγώνων - και ακριβοπληρωμένοι μισθοφόροι ποδοσφαιριστές που αλλάζουν ομάδες σαν τα πουκάμισα αγόμενοι και φερόμενοι από επιτήδειους μάνατζερς

Και, όμως, σε αυτό τον άχρωμο, οικονομίστικο, διεφθαρμένο, συνειδητά απολίτικο κόσμο που έχει μετατραπεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο, υπάρχει η Sankt Pauli (Ζανκτ Πάουλι) που ξεχωρίζει σε αυτό το βρώμικο χώρο όπως το μικρό γαλατικό χωριό του Αστερίξ μέσα στη ρωμαιοκρατούμενη Γαλατία. Μια πρόσφατη κίνησή της , την έφερε ξανά στην επικαιρότητα και έδωσε και σε μας το έναυσμα για ένα μίνι αφιέρωμα σε αυτή τη μοναδική ομάδα

Ο Τούρκος ποδοσφαιριστής της ομάδας, Τσενκ Σαχίν, δεν γνώριζε προφανώς την ιστορία της. Έτσι, με ανάρτησή του στα social media τάχθηκε υπέρ του πολέμου στη Συρία, όπως έκαναν πλήθος συμπατριώτες του μαριονέτες-αθλητές άλλων ομάδων. Συγκεκριμένα, ο Σαχίν ανέβασε μια φωτογραφία της τουρκικής σημαίας στο Instagram και προσευχήθηκε για τη θετική εξέλιξη της εισβολής των τουρκικών στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή της βορειοανατολικής Συρίας. 

Οι φίλοι της Sankt Pauli αντέδρασαν άμεσα και χωρίς περιστροφές. Σε φιλικό αγώνα της ομάδας τους με τη Βέρντερ, ύψωσαν πανό που καλούσαν όλους τους φίλους της ομάδας να υποστηρίξουν τους Κούρδους και τον ποδοσφαιριστή της ομάδας, Σαχίν, να φύγει από τον σύλλογο. Στο αίτημα των οπαδών αντέδρασε άμεσα η διοίκηση της ομάδας, η οποία σε ανακοίνωσή της, τόνισε πως οι θέσεις που εξέφρασε ο Σαχίν είναι αντίθετες με τις αξίες του συλλόγου και πως ήδη έχει ξεκινήσει επαφές μαζί του για να λύσει το θέμα. Μάλιστα η ανακοίνωση της διοίκησης της ομάδας, έκλεινε με το σύνθημα «Ποτέ ξανά πόλεμος»!

Για όποιον γνώριζε την ιστορία αυτής της ομάδας, ήταν σχεδόν αναμενόμενη αυτή η εξέλιξη. Οι οπαδοί της έχουν αντιταχθεί σε πολέμους και επεμβάσεις και έχουν σταθεί στο πλευρό λαών που δοκιμάζονται. Δε θα μπορούσαν λοιπόν, να ανεχθούν μια τέτοια κίνηση από τον Τούρκο ποδοσφαιριστή

Ας δούμε, όμως, λίγη από αυτή την ιστορία της ομάδας, που η έδρα της βρίσκεται στην περιοχή των κόκκινων φαναριών του Αμβούργου. Το γήπεδό της είναι το μοναδικό στη δεύτερη κατηγορία του γερμανικού πρωταθλήματος που έχει σχεδόν 100% ρεκόρ προσέλευσης στα εντός έδρας παιχνίδια με 30,000 εισιτήρια. Και αυτό, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα ή την έλλειψη μεγάλων μεταγραφών ή ακόμα και την ελπίδα να κερδίσει κάποιο τρόπαιο.

Είναι πιθανόν η πιο αριστερή, αντιφασιστική, αντιομοφοβική και υπέρ των μεταναστών ομάδα σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι η ομάδα η οποία, στο πρόγραμμα του αγώνα που θα έδινε υποδεχόμενη την Bayern Munich, έγραφε «Πόλεμος των τάξεων». Είναι η ομάδα που έχει απαγορεύσει ρατσιστικές και φασιστικές πράξεις ή πανό στις τάξεις της από τις αρχές τις δεκαετίας του ’80. Είναι η ομάδα που το κατάστημα με τα αναμνηστικά είδη της μοιάζει περισσότερο με δισκάδικο και το επίσημο περιοδικό της ομάδας φιλοξενεί θέματα που αφορούν τις τέχνες, την πολιτική και τη λογοτεχνία. Είναι η ομάδα που έχει τον μεγαλύτερο αριθμό γυναικών οπαδών από όλες τις ομάδες της Γερμανίας και η οποία απαγόρευσε τη διαφήμιση του περιοδικού Maxim στους χώρους του γηπέδου κατηγορώντας το για σεξιστικές διακρίσεις.

Οι οπαδοί της φορούν αντιφασιστικά t-shirt, τραγουδούν κομμουνιστικά τραγούδια και οργανώνουν πορείες υποστηρίζοντας καταληψίες ή για να διαμαρτυρηθούν για ελλείψεις σε περιοχές με χαμηλά εισοδήματα. Είναι πρωτοστάτες σχεδόν σε κάθε πολιτική διαδήλωση στο Αμβούργο, μια παράδοση που ξεκίνησε τη δεκαετία του ΄80 όταν η οδός Haffenstrasse που διασχίζει το λιμάνι θα προστατευτεί από το αναρχικό κίνημα που αντιδρά ενάντια στην λαίλαπα της ανοικοδόμησης και του Real Estate. Σε αυτό τον νικηφόρο αγώνα ενεργή συμμετοχή είχε και η βάση των οπαδών της St. Pauli

Στο παρελθόν η St. Pauli έχει κάνει προετοιμασία στην Κούβα. Εκεί οι παράγοντες, ποδοσφαιριστές και προπονητές ήρθαν σε επαφή με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι κάτοικοι του νησιού σε ό,τι αφορά το νερό. Έτσι αποφάσισαν να βοηθήσουν και σε συνεργασία με τους πάντα πρόθυμους φίλους της ομάδας έθεσαν σε εφαρμογή το πρόγραμμα «Viva con aqua de Sankt Pauli» – μια καμπάνια συλλογής χρημάτων για την υδροδότηση σχολείων της Κούβας με πόσιμο νερό. Το πρόγραμμα πλέον έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο καθώς έχει επεκταθεί σε χώρες της Αφρικής, ενώ πρόσφατα ξεκίνησαν έργα και στο Νεπάλ

Κάτω από τις κερκίδες του γηπέδου ξεκίνησε η λειτουργία μουσείου, σε μια ακόμη νίκη του κόσμου ενάντια στην πρόθεση της πολιτείας να στεγάσει στον ίδιο χώρο ένα αστυνομικό τμήμα! Σε ειδικές Ακαδημίες,  παιδιά μικρής ηλικίας, των οποίων οι γονείς αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, προπονούνται δωρεάν. Παράλληλα, υπάρχει μια πρωτοβουλία που έχει ως στόχο να βοηθήσει τους οπαδούς που υποφέρουν από κλινική κατάθλιψη

Οι φίλοι της ομάδας συλλέγουν τακτικά χρήματα για να χρηματοδοτήσουν την αντιφασιστική δράση στο Αμβούργο και έδωσαν μάχες με την πολιτεία και για τους πρόσφυγες που έφτασαν το 2013 στο Αμβούργο από τη μακρινή Λαμπεντούζα. Προπύργιο για τους οπαδούς αποτελεί ίσως η αρχαιότερη κατάληψη της Ευρώπης. Της θρυλικής Rote Flora που εδώ και 25 χρόνια αντιστέκεται στα σχέδια του ιδιοκτήτη για εκκένωση και την δημιουργία στη θέση της, ενός εμπορικού κέντρου

Η St Pauli αγοράζει κυρίως νέους, Γερμανούς παίκτες με τοπική καταβολές. Για τους οπαδούς της St Pauli, τα αποτελέσματα και τα τρόπαια είναι λιγότερο σημαντικά από την καθαρή αγάπη για το ποδόσφαιρο. Όπως ένας οπαδός σχολίασε «Ακόμη και αν πέσουμε κατηγορία, δεν έχει σημασία. Δεν έχει σημασία. »

Η φιλοσοφία της ομάδας αντικατοπτρίζεται στις περίφημες «5 αρχές» τις οποίες τηρεί ο σύλλογος:

α. «Στο σύνολο της, αποτελούμενη από μέλη, προσωπικό, οπαδούς και επίτιμα στελέχη, η FC Sankt Pauli είναι μέρος της κοινωνίας με την οποία περιβάλλεται και έτσι επηρεάζεται τόσο άμεσα όσο και έμμεσα από κοινωνικές αλλαγές στην πολιτική, πολιτιστική και κοινωνική σφαίρα.»

β. «Η FC Sankt Pauli έχει επίγνωση της κοινωνικής ευθύνης που αυτή συνεπάγεται και αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα των μελών, του προσωπικού, των οπαδών και των επίτιμων στελεχών σε θέματα που δεν περιορίζονται μόνο στον τομέα του αθλητισμού »

γ. «Η FC Sankt Pauli είναι ένας σύλλογος μιας συγκεκριμένης συνοικίας της πόλης, και σε αυτό οφείλει την ταυτότητά της. Αυτό του δίνει μια κοινωνική και πολιτική ευθύνη σε σχέση με την περιοχή και τους ανθρώπους που ζουν εκεί»

δ. «Η FC Sankt Pauli σκοπεύει να βάλει ορισμένο αίσθημα για την ζωή και συμβολίζει την αυθεντικότητα του αθλητισμού. Αυτό επιτρέπει στους ανθρώπους να ταυτιστούν με το σύλλογο ανεξάρτητα από τις αθλητικές επιτυχίες που μπορεί να επιτύχει. Τα βασικά χαρακτηριστικά του συλλόγου που ενθαρρύνουν αυτή την αίσθηση αναγνώρισης πρέπει να τιμηθούν, να προωθηθούν και να διατηρηθούν»

ε. «Η ανεκτικότητα και ο σεβασμός στις αμοιβαίες ανθρώπινες σχέσεις είναι σημαντικοί πυλώνες της φιλοσοφίας της Sankt Pauli»

Για τη συγγραφή αυτού του άρθρου διαβάσαμε  stpaulithess.wordpress.com  και  giati-o-kosmos-agapa-tin-sankt-pauli-

Ρίγη συγκίνησης και κύματα ενθουσιασμού κατέκλυσαν τη μικρή πόλη της Ραφήνας στο άκουσμα της χαρμόσυνης είδησης πως ο Σπύρος ο Πάντζας χρίστηκε αντιδήμαρχος. Τα κύματα ενθουσιασμού μάλιστα ήταν τόσο μεγάλα που έθεσαν εν αμφιβόλω τον απόπλου και τον κατάπλου των δεκάδων πλοίων της γραμμής, κινδυνεύοντας να στερήσουν από την πόλη μας τα ζωογόνα καυσαέριά τους αλλά και τα εκατοντάδες αυτοκίνητα που φορτώνουν και ξεφορτώνουν, δίνοντας μια ατμόσφαιρα τρελού πανηγυριού στους συνήθως άδειους και αφόρητα πληκτικούς δρόμους της πόλης

Για το έργο και την αξία του Σπύρου του Πάντζα δεν χρειάζεται να μιλήσει κανένας άλλος. Ξέρει να μιλά ο ίδιος γι αυτά. Όσο σεμνός και διακριτικός και αν είναι ο νέος αντιδήμαρχος, όσο και να μην του αρέσουν οι περιαυτολογίες, η αυτοπροβολή και η δημόσια έκθεση, δεν θα μπορούσε – δεδομένης της απόλυτης προσήλωσής του στις αδιαπραγμάτευτες αξίες της αλήθειας και της ειλικρίνειας – να κρυφτεί πίσω από το δάχτυλό του και να μην ψιθυρίσει αυτό που χρόνια τώρα αντιλαλούν τα υψώματα της Πεντέλης, το φωνάζουν οι ρεματιές του Βαλανάρη και του Μεγάλου Ρέματος και το τραγουδάει ο Νότιος Ευβοϊκός: «Είμαι εργάτης ακούραστος» ....

Είναι αλήθεια πως η Ιστορία όφειλε κάτι στον Σπύρο Πάντζα. Άργησε μερικές δεκαετίες όμως και όταν αποφάσισε να ξεπληρώσει το χρέος της, βρήκε μπροστά της το συνονόματο εγγονό του. Κάτι τέτοια λάθη είναι που μας κάνουνε να λέμε πως η ζωή μας κάνει πλάκα. Αλλά και τη ζωή εμείς, κατά ένα μεγάλο μέρος, δεν τη διαμορφώνουμε;

Εν πάσει περιπτώσει, επειδή πήγαμε να το σοβαρέψουμε, επιστρέφουμε στο αρχικό ύφος της ανάρτησης για να παρακολουθήσουμε καρέ-καρέ, εν είδει φωτορομάντσου, τη μακρά και ανοδική πορεία του Σπύρου του Πάντζα προς την αντιδημαρχία. Όπως πάντα, τα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης μας παρέχουν το κατάλληλο υλικό και τα ευχαριστούμε γι αυτό

Κάνοντας την αυτοκριτική μας, δεν αρνούμαστε πως το συγκεκριμένο ιστολόγιο επιδεικνύει μια ελιτίστικη ιεράρχηση των ζητημάτων και πολλές φορές σνομπάρει με χαρακτηριστική αλαζονεία ειδήσεις που μπορεί να απασχολούν τον απλό καθημερινό άνθρωπο. Αντιλαμβανόμενοι όμως την ανάγκη για σφαιρική ενημέρωση του κοινού μας, αποφασίζουμε να αναμεταδίδουμε, έστω και σποραδικά, κάποιες από αυτές τις ειδήσεις, όπως αυτές μεταδίδονται από τους έγκυρους και ερευνητικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους της περιοχής.

Ξεκινάμε λοιπόν σήμερα την περιπλάνησή μας στον τοπικό τύπο και στοχαζόμαστε πάνω στη σιβυλλική και μυστηριώδη δήλωση του δημοτικού συμβούλου του Δήμου Ραφήνας-Πικερμίου Γεράσιμου Βουδούρη, όπως αυτή μεταδόθηκε από τον «Άη Ραφήνα»:

«Μία μυστηριώδη ανάρτηση, έκανε ο Δημοτικός Σύμβουλος Ραφήνας – Πικερμίου και πρόεδρος του ΝΠΔΔ “Φίλιππος Καβουνίδης” κ. Γεράσιμος Βουδούρης. Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Βουδούρης έγραψε: “Ταβερνάκι η καλή καρδιά του Νικόλα, ανοικτά Πέμπτη έως Κυριακή“». Συμφωνώντας κι εμείς για το μυστηριώδες ύφος της δήλωσης, είμαστε σε αναμονή των αντιδράσεων. Για το αληθές της είδησης, επισυνάπτουμε εικόνα από την αυθεντική ανάρτηση του έγκυρου ιστότοπου

Σε προηγούμενο άρθρο με τίτλο "Οι σκουπιδοτενεκένες της Ραφήνας" [το δεύτερο δέλτα είναι με νι και δεν πρόκειται για τυπογραφικό λάθος] είχαμε ενημερώσει για την πρωτοποριακή ιδέα του δημάρχου της πόλης, Ευάγγελου Μπουρνού, να αναθέσει στο ζωγράφο που διακόσμησε το μαντρότοιχο του γηπέδου της περιοχής με τις φιγούρες του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη, να συνεχίσει το ευφάνταστο έργο του με όση μπογιά του περίσσεψε και να βάψει τους γύρω σκουπιδοτενεκέδες της περιοχής. Είχαμε συστήσει μάλιστα στους κατοίκους της περιοχής να μην αφήνουν τα αυτοκίνητά τους παρκαρισμένα επί μακρόν δίπλα στους σκουπιδοτενεκέδες, αν δε θέλουν να δουν τη Μπουμπουλίνα να τους αγριοκοιτάζει από το παρμπρίζ του αυτοκινήτου τους την ώρα που γυρίζουν το κλειδί της μηχανής.

Εκτός βέβαια αν τους αρέσει, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Στην περίπτωση αυτή, μπορούν να αφήνουν ένα χαρτάκι στους υαλοκαθαριστήρες του αυτοκινήτου τους και να δηλώνουν στον καλλιτέχνη τον ήρωα της προτίμησής τους

Εν πάσει περιπτώσει, αυτά είναι νέα παλιά. Οι εξελίξεις όμως τρέχουν και ο καλλιτέχνης ακόμη βάφει. Ανεβαίνει την άνοδο, κατεβαίνει την κάθοδο, στρίβει δεξιά προς τη βελανιδιά και βάφει συνεχώς. Σύμφωνα με την «Κίρκη» μάλιστα, ο καλλιτέχνης διακόσμησε πριν από λίγες ημέρες τον σκουπιδοτενεκέ της οδού Σάππαρη και Β.Παύλου γωνία, με την εικόνα της Αγιά-Σοφιάς και το Δικέφαλο Αετό, προκαλώντας τη δικαιολογημένη αντίδραση του παλαιού δημάρχου της πόλης, Β.Πιστικίδη, γνωστού και ως «Βούδα της Ραφήνας». Όπως διαβάζουμε στο συγκεκριμένο τοπικό Μέσο, ο κύριος Πιστικίδης έγραψε στο fb: «Καλό ήταν να ζωγραφίσουμε μερικούς κάδους – άλλωστε το έχουν κάνει και πολλοί άλλοι Δήμοι. Αλλά ΟΧΙ τα σύμβολα του Βυζαντίου, ο δικέφαλος αετός και η Αγία Σοφία στον κάδο των σκουπιδιών!!! Ευτυχώς γλύτωσε από εσάς η σημερινή ημέρα της 19ης Μαΐου! Ο κάδος βρίσκεται στην Σάπαρη & Βασ. Παύλου. Αλλαγή της ζωγραφιάς άμεσα!!!».

Οι σκουπιδοτενεκέδες της Ραφήνας, όμως, δεν έχουν σκοπό να σταματήσουν να μας εκπλήσσουν. Περιδιαβαίνοντας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είδαμε το δήμαρχο Ραφήνας να κοσμεί με την εμφάνισή του έναν άλλο σκουπιδοτενεκέ.

Στην εικόνα αυτή, εικονίζεται ο δήμαρχος να επιδεικνύει τα βραβεία “Best City Awards 2020” που παρέλαβε, όπως μας ενημερώνει το Άρπιέν, ένα άλλο τοπικό Μέσο, « τόσο για τη δράση του στις σχολικές μονάδες όλων των βαθμίδων για την αντιμετώπιση διασποράς της πανδημίας με την καινοτόμο τοποθέτηση διαχωριστικών πλέξιγκλας, απολυμαντών αέρα και θερμικών πυλών όσο και για τη λειτουργία και ανάπτυξη του συστήματος έγκαιρης προειδοποίησης των πολιτών για κινδύνους, GiPolis».

Μέτρα που αποδείχθηκαν τόσο αποτελεσματικά που ένα από τα Δημοτικά σχολεία της Ραφήνας ήταν από τα πρώτα σχολεία στην Ελλάδα που διέκοψε τη λειτουργία του λόγω κορονοϊού. Όσο για τις Θερμοπύλες του δήμαρχου, ακόμη τις θυμούνται οι μαθητές και γελάνε διώχνοντας το άγχος των Πανελληνίων. Θυμίζουμε ακόμη ότι και την προηγούμενη χρονιά ο δήμαρχος Ραφήνας είχε κερδίσει ένα βραβείο και συγκεκριμένα το βραβείο «καλύτερης διαχείρισης πυρκαγιάς» για τον αποτελεσματικό τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε τη φωτιά στο Μάτι

Σ.Σ: Από τις παραπάνω ειδήσεις, κάποιες είναι fake. Είστε σίγουροι ότι μπορείτε να τις ξεχωρίσετε; Όποιος τα καταφέρει πάντως, κερδίζει επάξια μία θέση στο προσωπικό των Hellenic Hoaxes που αυτή την εποχή δίνουν τη μεγάλη μάχη για να διαψεύσουν πως η γη είναι επίπεδη και πως όσοι έχουν κάνει εμβόλιο έχουν πάνω τους τη στάμπα του Τέρατος

Από τα σκουπίδια φαίνεται πως δε γλιτώσουμε ποτέ. Μετά από τα σκουπίδια της τηλεόρασης για τα οποία έκανε λόγο η προηγούμενη ανάρτησή μας, σειρά παίρνουν τα σκουπίδια της πόλης μας

Την Πέμπτη 22/4/21 και από τις 19.00 έως τις 21.30, θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια μεγάλη διαδικτυακή εκδήλωση σε συνέχεια των προσπαθειών για τη διάσωση του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Το Μεγάλο Ρέμα Ραφήνας απειλείται, κινδυνεύοντας να μετατραπεί από ένα ζωντανό οικοσύστημα σε έναν ανοιχτό αγωγό ομβρίων υδάτων. Το έργο εγκιβωτισμού 17 χιλιομέτρων ενός από τα λίγα φυσικά ρέματα της πολύπαθης Αττικής, με συνεχή ροή νερού σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, απειλεί να αφανίσει το οικοσύστημα του ρέματος, να θάψει κάτω από τσιμέντα αρχαιότητες και παλαιοντολογικά ευρήματα που υπάρχουν στην κοίτη και στις όχθες του και να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων και το μέλλον μας.

Για όλα αυτά θα μας μιλήσουν οι παρακάτω προσκεκλημένοι ομιλητές: (με τη σειρά που θα μιλήσουν)

1. Ηλίας Ταρναράς, μελετητής Υδραυλικών Έργων

2. Κωνσταντίνος Λουπασάκης, Αναπληρωτής Καθηγητής ΕΜΠ

3. Νίκος Σίμος, δασολόγος

4. Jason Vogel, Καθηγητής Πανεπιστημίου Οκλαχόμα

5. Ευάγγελος Νικολόπουλος, διδάκτωρ αρχαιολογίας, Εφορία Αρχαιοτήτων Αν. Αττικής

6. Θεμιστοκλής Λαζαρής , φοιτητής, τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας ΕΚΠΑ

7. Κωνσταντίνος Βουβαλίδης, Αναπληρωτής Καθηγητής ΑΠΘ

8. Σπύρος Σκαρέας, γεωπόνος, φωτογράφος Άγριας Φύσης

9. Χρήστος Κωτσέλης, φωτογράφος Άγριας Φύσης

10. Εμμανουέλα Τερζοπούλου, Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας

Θα υπάρχει δυνατότητα γραπτών ερωτήσεων προς τους ομιλητές από τη σελίδα της εκδήλωσης στο  fb

«Όσοι θυσιάζουν την ελευθερία τους για λίγη πρόσκαιρη ασφάλεια, δεν αξίζουν ούτε την ελευθερία ούτε την ασφάλεια». Αυτή είναι η περίφημη φράση που αποδίδεται στον Βενιαμίν Φραγκλίνο, έναν από τους πρωτεργάτες της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, τότε που η Αμερικανική Επανάσταση αποτελούσε μια ακτίνα φωτός και ελπίδας μέσα στον βαθιά συντηρητικό και αντιδραστικό αποικιοκρατικό κόσμο της εποχής. Όπως συνήθως γίνεται όμως, μείναμε με την ελπίδα

Αύριο, Σάββατο 17 Απρίλη, η Ανοιχτή Συνέλευση Ραφήνας καλεί σε συγκέντρωση τους κατοίκους της περιοχής στην πλατεία της Ραφήνας με κεντρικό σύνθημα : “ Έξω η Αστυνομία από τα Πανεπιστήμια και τις ζωές μας» διαμαρτυρόμενη για την επερχόμενη είσοδο της Αστυνομίας στο χώρο των Πανεπιστημίων αλλά και για την έξαρση της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βαρβαρότητας. Η συγκέντρωση έχει οριστεί για τις 17.00 και, στη συνέχεια, θα ακολουθήσει μουσική εκδήλωση από τα παιδιά της Ανοιχτής Συνέλευσης

Εμείς, από την πλευρά μας, χαιρετίζουμε τη δημιουργία της Ανοιχτής Συνέλευσης ελπίζοντας ότι θα βγάλει από το βαθύ λήθαργο την τοπική κοινωνία και θα γεννήσει πολιτικούς και πολιτιστικούς προβληματισμούς. Και ευχόμαστε, επιτέλους, να γίνουν οι πολίτες διαμορφωτές των ειδήσεων και όχι θεατές τους