Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό
Παγκόσμια μέρα υγροτόπων σήμερα. Όλος ο κόσμος ευαισθητοποιείται και γιορτάζει για τις ενέργειες του που αποσκοπούν στην προστασία των πολύτιμων αυτών, φυσικών αποθεμάτων. Την προστασία του και όπου αυτοί καταστράφηκαν, προωθείται η επανίδρυση τους. Στις πολιτισμένες χώρες μόνο.
Είναι ώρα για την αποκατάσταση των υγροτόπων, λένε σε όλον τον κόσμο. Την ίδια ώρα η ΕΥΔΑΠ καταστρέφει θεσμοθετημένο υγρότοπο στη Ραφήνα με την υποστήριξη και προτροπή του ίδιου του δήμου
Όλος ο κόσμος γιορτάζει και ευαισθητοποιείται γιατί:
Όλος ο κόσμος γιορτάζει; Όχι! Σε μία γωνιά του χάρτη, μία μικρή χώρα η Ελλάδα και πιο πολύ ένα μικρό χωριό, ακόμα αντιστέκονται. Καταστρέφουν τους υγροτόπους τους, μπαζώνουν τα ρέματα και τσιμεντοστρώνουν κοίτες και εκβολές.
Το ημερολόγιο της Ραφήνας δεν έχει παγκόσμια μέρα υγροτόπων. Δεν έχει 2 Φεβρουαρίου Έχει όμως άλλες 364 μέρες εορτής για νέους Χώρους Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων, για Μονάδες Επεξεργασίας Βιοαποβλήτων πάνω σε ρέματα και δίπλα σε Σταθμούς Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων. Δίπλα στο ποτάμι που θα εκβάλλει την υπερχείλιση του και ένα Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων και επεκτάσεις βιομηχανικών εγκαταστάσεων δίπλα σε σπίτια. Και όλα κάτω από το βουνό που καίγεται κάθε λίγο και λιγάκι και αντιστέκεται και πάει ο δήμαρχος που «αγαπά τη φύση» και βάζει τις ορδές και ποδοπατούν τον σπόρο που αναβλαστάνει. Για να μη προλάβει να αναγεννηθεί η Φύση. Για να βάλει ο «οικολόγος» και οι ΜΚΟ του τα δικά τους, αφού εκείνος «ξέρει καλύτερα απ’ όλους και από τη Φύση την ίδια ακόμη»
Αυτές ΔΕΝ είναι παγκόσμιες μέρες για τη Ραφήνα της …. τσιμεντένιας «ανάπτυξης»
Στην Attica Voice δεν πανηγυρίζουμε καμία παγκόσμια μέρα υγροτόπων. Αυτή τη μέρα θρηνούμε Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες του αφανισμού των υγροτόπων της περιοχής μας και επιπλέον δεν φαίνεται να υπάρχει προοπτική σωτηρίας, αφού ούτε οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ούτε οι εξουσίες θέλουν να σώσουν τα φυσικά αποθέματα.
ΥΓ: Το παρόν γράφτηκε για την παγκόσμια μέρα υγροτόπων, ημέρα που στον τόπο που μένουμε δεν υπάρχει. Ο κόσμος όμως δεν είναι οι μικροί και ασήμαντοι που δεν λένε να καταλάβουν τι έγκλημα κάνουν ή οι άλλοι, εκείνοι που εξαρτώνται από τους πρώτους και γίνονται χειροκροτητές τους σε κάθε έγκλημα που σχεδιάζουν και εκτελούν. Ο κόσμος φαίνεται να αλλάζει. Σιγά σιγά, αλλά αλλάζει. Ας ελπίσουμε να αλλάξει πριν να είναι πολύ αργά.
Το παρόν αφιερώνεται σε εκείνες και εκείνους που εξακολουθούν να αγωνίζονται αληθινά για τη σωτηρία των φυσικών αποθεμάτων και επιμένουν. Παρά τις απογοητεύσεις και παρά τις πίκρες. Άλλωστε το λέμε και στο μότο μας πως "Είμαστε λίγοι αυτοί που παλεύουν ενάντια στο Κακό. Και από τους θεατές περιμένουμε τουλάχιστον να ντρέπονται"
Η κύρωση της AEWA (μετά από 28 χρόνια) επιβάλλει ένα προστατευτικό πλαίσιο για τους σημαντικότατους υγροτόπους της Αττικής που ανατρέπει πολλά δεδομένα γι΄ αυτούς που σχεδιάζουν καταστρεπτικές επεμβάσεις (εγκιβωτισμούς, συρματοκιβώτια, εντατικούς μηχανικούς καθαρισμούς) σε ρέματα, ποτάμια και άλλους Αττικούς υγροτόπους. Είναι μείζον θέμα πολιτισμού η τήρηση των όρων του προστατευτικού πλαισίου αφού επί 28 χρόνια η μη υπογραφή του από την τριτοκοσμική χώρα μας, επέτρεψε την καταστροφή σημαντικών βιοτόπων στην Αττική και αλλού. Δημοσιεύουμε την ευχάριστη είδηση, με την ελπίδα πως έστω και τώρα, θα μπει ένα τέλος στα σχέδια όσων επιβουλεύονται τη Φύση και μάλιστα στην απογυμνωμένη από τα δάση και τα ποτάμια της, Αττική. Το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε το προστατευτικό πλαίσιο και δεν του μένει τίποτα άλλο από το να το εφαρμόσει επιτέλους.
Όπως πληροφορηθήκαμε από την ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ, μετά από 28 χρόνια αναμονής, η χώρα μας προχώρησε στην κύρωση της σημαντικής Διεθνούς Συμφωνίας για τη Διατήρηση των Μεταναστευτικών Υδρόβιων Πουλιών και των βιοτόπων τους (AEWA)
Την Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2023, ψηφίστηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο η κύρωση της Συμφωνίας για τη Διατήρηση των Μεταναστευτικών Υδρόβιων Πουλιών Αφρικής και Ευρασίας (AEWA), η οποία είχε υπογραφεί στη Χάγη στις 16 Ιουνίου 1995 και τέθηκε σε ισχύ την 1η Νοεμβρίου 1999. Η Ελλάδα, ενώ είχε πρωτοστατήσει τότε μεταξύ των κρατών στην υπογραφή της Συμφωνίας, δεν είχε προχωρήσει στην κύρωσή της μέχρι σήμερα.*
Η ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ τονίζει ότι παρά το γεγονός ότι η απόφαση έρχεται σχεδόν τρεις δεκαετίες μετά, η κύρωση της AEWA έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς αποτελεί το πρώτο βήμα για την εφαρμογή και από τη χώρα μας των δεσμεύσεων που απορρέουν από την εν λόγω Συμφωνία η οποία όχι μόνο αναγνωρίζει τη σημασία της διασυνοριακής συνεργασίας για την προστασία των μεταναστευτικών διαδρόμων αλλά επιπλέον προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή της επιστημονικής κοινότητας στη λήψη αποφάσεων που έχουν άμεση επίδραση στην προστασία των υδρόβιων πουλιών και των βιοτόπων τους.
Ο Εκτελεστικός Γραμματέας της AEWA, Dr. Jacques Trouvilliez με αφορμή την κύρωση της Συμφωνίας δήλωσε ότι «η Ελλάδα είναι μια χώρα-κλειδί για την προστασία των υδρόβιων πουλιών και αποτελεί προπύργιο για μερικά από τα πιο απειλούμενα είδη όπως η Νανόχηνα και ο Αργυροπελεκάνος. Η Γραμματεία της UNEP/AEWA συγχαίρει το Ελληνικό Κοινοβούλιο και την Ελληνική Κυβέρνηση για την απόφασή τους να ενταχθούν στην οικογένεια της AEWA και, ως εκ τούτου, να δεσμευτούν περισσότερο για τη διατήρηση των υδρόβιων πουλιών και των ενδιαιτημάτων τους κατά μήκος της αφρο-ευρασιατικής μεταναστευτικής διαδρομής!»
Όπως δήλωσε η Κωνσταντίνα Ντεμίρη, Διευθύντρια της Ελληνικής ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ Εταιρείας, «Εκφράζουμε την ικανοποίησή μας για την πολυαναμενόμενη ψήφιση της AEWA, αποτέλεσμα κυρίως των άοκνων και συστηματικών προσπαθειών της ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία στο πλαίσιο των προγραμμάτων LIFE για την κρισίμως απειλούμενη Νανόχηνα. Διατηρούμε, ωστόσο, επιφυλάξεις εάν η Συμφωνία αυτή θα εφαρμοστεί στην πράξη και δεν θα αποτελέσει απλώς μια τυπική εκπλήρωση των υποχρεώσεων της χώρας μας. Την ίδια στιγμή, αναμένουμε από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας να θέσει αντίστοιχα ένα τέλος και στην παρομοίως αδικαιολόγητη καθυστέρηση** της έκδοσης των Προεδρικών Διαταγμάτων και των Σχεδίων Διαχείρισης για τις περιοχές του Δικτύου Natura 2000».
Η ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ επισημαίνει πως είναι εξαιρετικά κρίσιμο η ψήφιση αυτή να μεταφραστεί σε δράσεις για την πλήρη προστασία όλων ανεξαιρέτως των περιοχών στις οποίες απαντούν μεταναστευτικά υδρόβια πουλιά, με χαρακτηριστικότερο το πιο απειλούμενο υδρόβιο πουλί της Ευρώπης, τη Νανόχηνα (Anser erythropus), που κάθε χρόνο διανύει χιλιάδες χιλιόμετρα από τη Σκανδιναβία έως τους υγροτόπους της Βόρειας Ελλάδας για να διαχειμάσει.
Η ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ υποστηρίζει ότι θα παρακολουθεί στενά την εφαρμογή της Συμφωνίας AEWA για τη Διατήρηση των Μεταναστευτικών Υδρόβιων Πουλιών Αφρικής και Ευρασίας και, στο πλαίσιο των σκοπών και δραστηριοτήτων της, θα ασκήσει όλες τις αναγκαίες πιέσεις ώστε η κύρωση της Συμφωνίας αυτής να μην μείνει ένα «κενό γράμμα», αλλά να συνοδευτεί από όλα τα απαραίτητα βήματα για την ορθή και άμεση εφαρμογή της.
Η εκβολή του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας. Η AEWA δεν πρόλαβε την πρώτη καταστροφή αλλά προλαβαίνει την ολοκλήρωση της
Σύμφωνα με το τεύχος του προγράμματος παρακολούθησης ορνιθοπανίδας στους υγροτόπους της Αττικής του 2011, «οι υγρότοποι της Αττικής είναι από τους πλέον σημαντικούς βιοτόπους για τα πουλιά» και «οι υγρότοποι της Αττικής χρησιμοποιούνται ως τόποι αναπαραγωγής, τόποι διαχείμασης ή απλά ως στάσεις ανεφοδιασμού κατά τη διάρκεια της μετανάστευσης». Αυτό είναι που περιλαμβάνεται στην AEWA και που το ελληνικό Κοινοβούλιο ψήφισε πως πρέπει να εφαρμοστεί. Τι γίνεται όμως στους υγρότοπους που σχεδιάζονται επεμβάσεις που θα καταστρέψουν τα ενδιαιτήματα αυτά, όπως το Μεγάλο Ρέμα της Ραφήνας; Η λογική (και ο νόμος πλέον) λένε πως πρέπει να αναθεωρηθεί ο άθλιος σχεδιασμός και να εναρμονιστεί στα δεδομένα που απαιτούν προστασία των ενδιαιτημάτων. Στην Ελλάδα όμως που θάβει τα ποτάμια της, καίει τα δάση της και μπαζώνει τις παραλίες της, όλοι αυτοί που επιζητούν το κέρδος (τους) σίγουρα θα αντιπαλέψουν και αυτό το προστατευτικό πλαίσιο. Αλλά αυτοί θέλουν να κερδίσουν από την ανάλωση των οικοσυστημάτων. Το θέμα είναι το τι θα κάνουμε όλοι οι υπόλοιποι που είμαστε αυτοί που μας κλέβουν το μέλλον μας.
Το πρόγραμμα παρακολούθησης υγροτόπων της Αττικής και η ορνιθοπανίδα (Ορνιθολογική Εταιρεία)
Σημειώσεις - παραπομπές
* και σίγουρα οι λόγοι της καθυστέρησης δεν ήταν ούτε η γραφειοκρατία ούτε η αμέλεια κάποιου αργόσχολου υπαλλήλου.
** πίσω από τον όρο «αδικαιολόγητη» κρύβεται σχεδόν πάντα το επίθετο «ύποπτη». Είναι πολλά τα συμφέροντα που αντιτίθενται στις συνθήκες προστασίας του φυσικού περιβάλλοντος
Λάβαμε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, την ακόλουθη επερώτηση του Κροάτη ευρωβουλευτή Ivan Vilibor Sinčić προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (την Κομισιόν, όπως τη λέμε εδώ) με την ενημέρωση της της 10ης Ιανουαρίου 2023. Η αρχική της υποβολή είχε γίνει στις 22/12/2022. Αφορά στην υπόθεση του ΟΕΔΑ Γραμματικού και την κατασκευή χώρου υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Δημοσιεύτηκε αρχικά από τον Κυριάκο Γκίκα (ιστολόγιο Για τα Μπάζα 2). Την αναδημοσιεύουμε για δύο πολύ σημαντικούς λόγους. Ο πρώτος είναι πως αφορά το σύνολο της ανατολικής Αττικής και ο δεύτερος έχει να κάνει με τη συνάφεια της ως προς τον τρόπο που αποφασίζονται καταστρεπτικά έργα σε όλη την Αττική με πρόσχημα τη δήθεν «πρόοδο» και «αναβάθμιση» αποκρύπτοντας παράλληλα την σχεδιαζόμενη υποβάθμιση ζωής και τόπου.
Επερώτηση Ε-004153/2022
προς την Επιτροπή
Κανόνας 138
Ivan Vilibor Sinčić (NI)
Θέμα: Κατασκευή χώρου διάθεσης απορριμμάτων υγιεινής (ΧΥΤΑ) στον ΟΕΔΑ Βορειοανατολικής Αττικής στο Μαύρο Βουνό Γραμματικό και κλείσιμο έργου του Ταμείου Συνοχής
Ο ΧΥΤΑ Γραμματικού εγκυμονεί κινδύνους για τον υδροφόρο ορίζοντα και για την υγεία των κατοίκων της Αττικής και όχι μόνο. Ο χώρος έχει κατασκευαστεί πάνω σε ρέματα, κατά παράβαση της ελληνικής και ευρωπαϊκής νομοθεσίας και των κριτηρίων επιλογής χώρου. Έτσι, το έργο είναι επικίνδυνο για το περιβάλλον και υπάρχει διαρκής κίνδυνος ρύπανσης και υποβάθμισης του περιβάλλοντος.
1. Έχουν επιβληθεί πρόστιμο στις ελληνικές αρχές επειδή επέτρεψαν να προχωρήσει αυτό το περιβαλλοντικά επιζήμιο και απαγορευμένο έργο και για υπεξαίρεση ευρωπαϊκών κεφαλαίων και χρημάτων των ευρωπαίων φορολογουμένων;
2. Μετά από κάθε βροχόπτωση γίνονται κατολισθήσεις και πρανή μεταφέρονται στην ευρύτερη παραλιακή περιοχή του Νότιου Ευβοϊκού Κόλπου. Θα γίνει άμεση επεξεργασία του χώρου υγειονομικής ταφής και θα αποκατασταθεί στην αρχική του μορφή και θα φυτευτούν δέντρα για την αποφυγή κατολισθήσεων και μεταφοράς πρανών;
3. Θα χρησιμοποιήσει η Επιτροπή τον ΧΥΤΑ Γραμματικού ως σημείο συζήτησης και μελέτη περίπτωσης για μελλοντικά ευρωπαϊκά έργα και για αλλαγή της νομοθεσίας της ΕΕ για την προστασία του περιβάλλοντος και των χρημάτων των ευρωπαίων φορολογουμένων;
Αρχική υποβολή: 22.12.2022 και ενημέρωση 10.01.2023
ΥΓ Είναι αστείο τελικά για τα μείζονα να καλείται να αποφασίσει αφενός η Κομισιόν (ΧΥΤΑ Γραμματικού) και αλλού να αποφασίζει ετσιθελικά ο περιφερειάρχης ή ο δήμαρχος (Μεγάλο Ρέμα).
Δύο νεκρούς και μεγάλες υλικές καταστροφές άφησε πίσω της το περασμένο Σάββατο η μεγάλη βροχόπτωση στον οικισμό της Αγίας Πελαγίας στην Κρήτη. Τα περισσότερα Μέσα μιλούν για μια ακόμη συνέπεια της βολικής - για τις ανθρώπινες ευθύνες και την ανεπάρκεια της εξουσίας - κλιματικής αλλαγής, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τις εγκληματικές ανθρώπινες επεμβάσεις στο περιβάλλον της περιοχής
Λίγες είναι οι φωνές που προτάσσουν τις ανθρώπινες ευθύνες. Μία από αυτές είναι του Γεράσιμου Παπαδόπουλου (Δρ Σεισμολόγος, τ. Διευθυντής Ερευνών, Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών) που γράφει:
“ Όχι, δε φταίει η κλιματική αλλαγή! Οι εικόνες πλημμυρικής καταστροφής που είδαμε στο Ηράκλειο Κρήτης, και παλιότερα αλλού, οφείλονται στην άναρχη δόμηση, στην αλόγιστη εκμετάλλευση του ιδιωτικού και δημόσιου χώρου και των αιγιαλών, στην παραβίαση βασικών φυσικών λειτουργιών του περιβάλλοντος, που μετέτρεψαν τις φυσικές κοίτες απορροής σε δρόμους-χειμάρρους, αυξάνοντας δραματικά την τρωτότητα των οικισμών.
Επιτέλους, να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Επιτέλους, να καταλάβουμε ότι αυτό είναι ένα κλασικό παράδειγμα ενσυνείδητης ανατροπής της οικολογικής ισορροπίας”
Στην Αγία Πελαγία, στο πεδινό κομμάτι η δόμηση σήμερα είναι ασφυκτική, όπως φαίνεται στη δεξιά φωτογραφία σε σύγκριση με τη φωτογραφία αριστερά,
που απεικονίζει τη δόμηση στην περιοχή το 1945. [ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ]
Μια ακόμη φωνή είναι αυτή του Μιχάλη Δρετάκη, μέλους του Εργαστηρίου Οικολογίας και Διαχείρισης Περιβάλλοντος του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, που γράφει πως η βροχόπτωση στην Αγία Πελαγία δεν ήταν και τόσο ακραία, αλλά ένα ισχυρό φαινόμενο που συμβαίνει σχετικά συχνά στην περιοχή (κάθε 3-5 χρόνια). Λίγες μόλις ώρες μετά το πέρασμα της φονικής κακοκαιρίας, ο Μιχάλης Δρετάκης γράφει αφενός για τις τεράστιες ευθύνες αυτών που επέτρεψαν την άναρχη δόμηση στην περιοχή και αφετέρου για την τραγική αναποτελεσματικότητα του λεγόμενου «αντιπλημμυρικού» έργου
Από την ανάρτησή του στο fb διαβάζουμε:
«Η κεντρική οδός Αγίας Πελαγίας ήταν κάποτε το βασικό ρέμα του όλου κόλπου. Με τη σειρά:
1. Έχτισαν παντού στα γύρω πρανή, δεν υπήρχε πλέον χώμα να απορροφήσει νερό, όλο το “περίσσιο” συσσωρεύεται στην όποια διέξοδο, παλιό ρέμα.
2. Το ποτάμι έγινε δρόμος, άσφαλτος και κόπηκε η όποια παλιά βλάστηση, αν θυμάμαι καλά είχε πλατάνια και πολλά καλάμια. Άρα δεν υπήρχε πλέον κάτι να συγκρατήσει την ορμή του νερού, αυτή πολλαπλασιάζεται χωρίς “εμπόδια”.
3. Ακριβώς στην εκβολή η διάμετρος περιορίζεται με χτίσιμο στις 2 πλευρές. Το παραπάνω νερό από τις όποιες ισχυρές βροχοπτώσεις μπαίνει εύκολα στα τουριστικά μαγαζιά.
4. Το ΜΕΓΑΛΟ έργο, ή μάλλον η χοντρή ΠΑΤΑΤΑ. Εγκιβωτισμός, εκβάθυνση εκβολής και τοιχίο και όλα αυτά λεγόμενα ως “αντιπλημμυρικό” έργο. Τι ακριβώς έκαναν με αυτό το έργο; Πρόκειται για το άκρον άωτον της ΒΛΑΚΕΙΑΣ. Συσσωρευμένης βλακείας σε κόσμο που άγεται και φέρεται από πολιτικές υποσχέσεις έργων που τελικά αποδίδει μόνο ΕΡΓΟΛΑΒΙΚΟ όφελος, και στην τοπική αυτοδιοίκηση αλλά και σε μέρος του επιστημονικού κόσμου που αντιμετωπίζει τέτοια έργα ως αναγκαία για την Πολιτική Προστασία! ΜΠΟΥΡΔΕΣ ΤΡΑΓΙΚΕΣ.
Και επεξηγώ:
α) δεν έχουμε ακριβή στοιχεία πόσο έβρεξε το επίμαχο χρονικό διάστημα στην περιοχή αλλά οι δορυφόροι έδωσαν περίπου 120 χιλιοστά στη θαλάσσια περιοχή και άλλα τόσο ένας σταθμός ερασιτέχνη στην Παντάνασσα. Πιθανολογώ ότι δεν έπεσαν πάνω από 200mm στην περιοχή του κόλπου της Αγίας Πελαγίας το επίμαχο διάστημα, πιθανότατα ήταν λιγότερα. Αυτό σημαίνει ότι ΔΕΝ ΗΤΑΝ τόσο ΑΚΡΑΙΟ φαινόμενο όσο θέλουν να λέγεται ότι ήταν αλλά ήταν ένα ισχυρό φαινόμενο από αυτά που γίνονται σχετικά συχνά στην περιοχή (κάθε 3-5 χρόνια) και ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΝ. Θα γίνουν σίγουρα και πολύ πιο ισχυρά φαινόμενα.
β) Θα πρέπει να γίνουν επεξηγήσεις για ποιο όγκο νερού έχει σχεδιαστεί το αντιπλημμυρικό, και γιατί ΑΣΤΟΧΗΣΕ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ. Θεωρώ ότι φαινόμενα 50ετίας + που πρέπει να “βλέπουν” οι προδιαγραφές μελετών τέτοιων “έργων” στην περιοχή περιλαμβάνουν πιθανότητα για 300+mm στο ίδιο χρονικό διάστημα. Το ΑΒΑ ρεύμα στην περιοχή θα δώσει και θα ξαναδώσει τέτοια φαινόμενα, μάλιστα τα τελευταία χρόνια με την κλιματική κρίση – άνοδο θερμοκρασίας της θάλασσας βλέπουμε όλο και πιο συχνά τέτοια χαμηλά που δίνουν αυτό το ρεύμα. Αν το χαμηλό είχε πιο αργή πορεία – όπως συχνά συμβαίνει – οι καταιγίδες θα κρατούσαν περισσότερο χρόνο με πολλαπλάσιες συνέπειες.
γ) Η Αγία Πελαγία δεν έχει μέλλον όπως συνεχίζει να αναπτύσσεται. Πολιτικές γενναίες αποφάσεις για αυτά που γράφω στην προηγούμενη ανάρτηση δεν θα παρθούν. Τα ίδια ισχύουν φυσικά για τους κόλπους Λυγαριάς και Μαδέ
δ) το ανέκδοτο ΒΟΑΚ στην περιοχή, και η όλη παράκτια ζώνη από “Θησέα” ως Παλαιόκαστρο: Εδώ μιλάμε για σχιστολιθικά γκρεμνά, γεωλογικά η περιοχή είναι “ρευστή” με τα εδάφη σιγά σιγά να κυλούν προς τα κάτω. Έπρεπε κάθε δόμηση, κατασκευή δρόμου κλπ. να είχαν ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΕΙ. Κάποια στιγμή θα δούμε τεράστιες κατολισθήσεις με τρομερές συνέπειες εκεί».
Στην αμέσως προηγούμενη ανάρτησή του, ο Μιχάλης Δρετάκης δεν φαίνεται διατεθειμένος να χαϊδέψει αυτιά και προτείνει λύσεις καθόλου δημοφιλείς μέσα στο συντηρητικό κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο και που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι ακριβώς γι αυτό δεν πρόκειται ποτέ να υιοθετηθούν
«Οι κάτοικοι είναι αγανακτισμένοι, οκ. Όμως έχτισαν πάνω, δίπλα σε ρέματα. Ο Δήμος που πριν 2 χρόνια πανηγύριζε γιατί λέει το αντιπλημμυρικό είχε σώσει τότε την Αγία Πελαγία τώρα τα λέει κάπως αλλιώς: η μελέτη ήταν παλιά και εμείς απλώς έπρεπε να παραδώσουμε το έργο.
Η Περιφέρεια μιλά κλασικά για κλιματική αλλαγή.
ΚΑΝΕΙΣ "υπεύθυνος" δε λέει το λογικό: Σταματάει ΑΜΕΣΑ κάθε πολεοδομική πράξη σε όλη την περιοχή. Γίνεται ορθότερη οριοθέτηση των ρεμάτων φεύγει κάθε τσιμέντωμα σε κοίτες και όχθες, αφήνεται ελεύθερη από τσιμέντα, χτίσματα, δρόμους μια λογική ακτίνα κάποιων δεκάδων μέτρων από τις 2 πλευρές για να υπάρχει έδαφος να συγκρατάει νερά των βροχών. Δηλαδή ΓΚΡΕΜΙΣΜΑΤΑ σπιτιών, πισινών, ξενοδοχείων κλπ κλπ.
Φυσικά δεν θα γίνει κάτι τέτοιο και να ξέρετε ότι θα υπάρξουν χειρότερες καταστροφές στο - εγγύς μπορούμε να λέμε - μέλλον. Όλα τα "αντιπλημμυρικά" που έχω δει στην Κρήτη, εγκιβωτισμοί, συρματοκιβώτια, "καθαρισμοί" τελικά λειτουργούν ως ΠΛΗΜΜΥΡΙΚΑ»
Εν τω μεταξύ στη Ραφήνα ετοιμάζεται το έργο εγκιβωτισμού του Μεγάλου Ρέματος. Ένα έργο σχεδιασμένο από ανθρώπους που ούτε στο ελάχιστο δεν διδάσκονται από όσα συμβαίνουν γύρω τους. Παράγοντες, εργολάβοι και παπαγαλάκια έχουν στήσει ένα τρελό και παρανοϊκό χορό. Κι εμείς, άλλοι διάφοροι, άλλοι αδύναμοι, άλλοι απογοητευμένοι παρακολουθούμε αμέτοχοι. Κάποιοι, λίγοι, εξακολουθούν να αντιστέκονται και αντιμετωπίζονται ως γραφικοί και εχθροί της «προόδου»
Αναδημοσιεύουμε άρθρο της Εφημεριδας των Συντακτών της 11ης Οκτωβρίου 2022, για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στις Μαρίκες, την γνωστή παραλία της Ραφήνας η οποία περιλαμβάνει και έναν μοναδικό υγρότοπο, προστατευόμενο τόσο από εθνικούς όσο και από την ευρωπαϊκούς κανονισμούς. Το άρθρο της Εφημερίδας των Συντακτών, πέρα από τη σοβαρότητα του ίδιου, του συντάκτη όπως και του μέσου το οποίο το φιλοξενεί (η σύγκριση με "άλλα μέσα" είναι αναπόφευκτη) απηχεί και την αγωνία που διακατέχει τους λαούς του πλανήτη σε ό,τι αφορά στην κλιματική αλλαγή, τις συνέπειες της, αλλά και το γεγονός πως ακόμα υπάρχουν άνθρωποι που συμπεριφέρονται σαν να μην τους απασχολεί το ζήτημα. Βέβαια πρόκειται για τους ίδιους που στον δημόσιο λόγο τους δηλώνουν πως "ανησυχούν."...(!)
Μη ξεχνάτε. Η οικολογία και η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος δεν είναι μόδα. Η σοβαρή οικολογική προσέγγιση των γεγονότων είναι πρωτίστως πολιτική ανάγκη και κοινωνική επιταγή. Τη ζημιά που κάνουν στο περιβάλλον σήμερα μας την σερβίρουν σαν "αναγκαίο βήμα για την πρόοδο", λες και πρόοδος και προστασία της Φύσης δεν συμβαδίζουν. Αυτά είναι για τους αφελείς που δεν καταλαβαίνουν πως τώρα γεννιέται το τσουνάμι που θα μας πνίξει αύριο. Τότε δηλαδή που θα είναι αργά, ακόμα και για να μετανιώσουμε.
Κρανίου τόπο άφησαν τις Μαρίκες στη Ραφήνα
Τάσος Σαραντής
Ξαναμπήκαν μπουλντόζες στον προστατευόμενο παράκτιο υγρότοπο για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ. ● Οι βίαιες παρεμβάσεις πραγματοποιούνται σε περιοχή που είναι ενταγμένη στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών Αττικής. ● Τα έργα καταγγέλλουν επτά περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Για δεύτερη φορά, μπουλντόζες της εταιρείας ΑΚΤΩΡ μπήκαν την περασμένη Δευτέρα μέσα στον προστατευόμενο παράκτιο υγρότοπο Μαρίκες στην περιοχή Νηρέας Ραφήνας για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ, ανοίγοντας τον δρόμο για την κατασκευή του έργου αποχέτευσης «Κέντρο Επεξεργασίας Λυμάτων Ραφήνας-Πικερμίου και Σπάτων-Αρτέμιδας» με σκοπό την κατασκευή αντλιοστασίου ακαθάρτων.
Αυτή τη φορά άφησαν πίσω τους κρανίου τόπο, ολοκληρώνοντας το πλήγμα που επέφεραν στην προστατευόμενη περιοχή τον περασμένο Ιανουάριο, οπότε εκχέρσωσαν περίπου 150 τ.μ. του υγροτόπου («Αντλιοστάσια αποχέτευσης σε υγροτόπους και ρέματα», «Εφ.Συν.», 19/5/2022). Και στις δύο περιπτώσεις οι εργασίες σταμάτησαν προσωρινά έπειτα από έντονες διαμαρτυρίες κατοίκων.
Οι βίαιες παρεμβάσεις της ΕΥΔΑΠ πραγματοποιούνται σε μια περιοχή που είναι ενταγμένη στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών Αττικής, προστατεύεται από δύο Ευρωπαϊκές Οδηγίες (για τα ύδατα και για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων) λόγω ύπαρξης 5 οικοτόπων Κοινοτικής Σημασίας και βρίσκεται σε διαδικασία οριοθέτησης που έπρεπε να έχει ολοκληρωθεί με έκδοση προεδρικού διατάγματος μέχρι το 2019, μετά την έκδοση των Σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών και σύμφωνα με το νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας.
Ο υγρότοπος Μαρίκες πριν από την εκχέρσωση
Είναι τουλάχιστον αξιοσημείωτο το γεγονός ότι η ΕΥΔΑΠ εμμένει στη νομιμότητα της εν λόγω κατασκευής με το επιχείρημα ότι για έργα κοινής ωφέλειας δεν απαιτείται άδεια δόμησης και βασιζόμενη σε μη υλοποιημένο σχέδιο πόλης του 1970, το οποίο όφειλε να έχει τροποποιηθεί μετά την ένταξη της περιοχής στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών ή τουλάχιστον να έχει ληφθεί μέριμνα για μη επιδείνωση της οικολογικής της κατάστασης μέχρι την ολοκλήρωση της οριοθέτησής της.
Επιστολές
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί και το ότι η ΕΥΔΑΠ επιμένει να παραβλέπει την αναγκαιότητα της απαγόρευσης των εργασιών στις Μαρίκες, που εξέφρασαν με επιστολές τους το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων και το Ελληνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών.
Τον κίνδυνο καταστροφής που αντιμετωπίζουν οι Μαρίκες από τους σχεδιασμούς της ΕΥΔΑΠ καταγγέλλει η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με επιστολή της προς τις αρμόδιες υπηρεσίες και ζητά την άμεση παρέμβασή τους προκειμένου να σταματήσει η καταστροφή των υγροτόπων, γεγονός που απειλεί τη χώρα μας με υπέρογκα πρόστιμα από την Ευρωπαϊκή Ενωση και θέτει σε κίνδυνο το περιβάλλον, την υγεία και την ποιότητα ζωής των πολιτών.
«Το έργο κατασκευής αντλιοστασίου αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ στον προστατευόμενο υγρότοπο “Παράκτιο Ελος Μαρίκες/Αμμοθινικό οικοσύστημα” στη Ραφήνα χρειάζεται να σταματήσει άμεσα με παρέμβαση όλων των αρμόδιων υπηρεσιών, προκειμένου να αποφευχθεί η συρρίκνωση ενός από τους ελάχιστους πλέον υγροτόπους της Αττικής και η καταστροφή οικοτόπων κοινοτικής σημασίας που καταγράφονται στην περιοχή», αναφέρουν σε κοινή ανακοίνωσή τους 7 περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Ο υγρότοπος Μαρίκες μετά την εκχέρσωση
«Η συρρίκνωση και υποβάθμιση του υγροτόπου των Μαρικών έρχεται σε συνέχεια παρεμβάσεων που ήδη έχουν συρρικνώσει ή/και υποβαθμίσει γειτονικούς υγροτόπους της Ανατολικής Αττικής (Αρτέμιδας, Ερασίνου, Μπρέξιζας), ενώ το αμέσως επόμενο διάστημα αναμένεται κατασκευή αντλιοστασίων αποχέτευσης της ΕΥΔΑΠ μέσα στα θεσμοθετημένα όρια των προστατευόμενων υγροτόπων εκβολής ρέματος Ραφήνας και υγροτόπου Αρτέμιδας. Επιπλέον, το εν εξελίξει έργο εγκιβωτισμού του ρέματος Ερασίνου και το προγραμματιζόμενο έργο εγκιβωτισμού του ρέματος Ραφήνας πρόκειται να εξαφανίσουν φυσικές ζώνες πλημμύρας που αποτελούν ευρείες υγροτοπικές εκτάσεις, ενώ ακόμα δεν έχει γίνει αποκατάσταση και οριοθέτηση του σημαντικού υγροτόπου Λουτρός Σπάτων», καταγγέλλουν.
Σταθμοί για τα πουλιά
Υπενθυμίζουν ότι οι υγρότοποι της Ανατολικής Αττικής είναι σημαντικοί για τη φύση και τον άνθρωπο αφού αποτελούν απαραίτητους σταθμούς για τα μεταναστευτικά πουλιά, οικοτόπους διαβίωσης πολλών ειδών, προστατεύουν την ακτογραμμή από τη διάβρωση, παρέχουν φυσική αντιπλημμυρική προστασία και συντελούν πολλαπλά στην ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής.
Λόγοι για τους οποίους ζητούν την άμεση παύση του έργου της ΕΥΔΑΠ στις Μαρίκες και την επανεξέταση των θέσεων των αντλιοστασίων της με γνώμονα τη διατήρηση των υγροτόπων της περιοχής μέχρι την οριστική τους οριοθέτηση. Την καταγγελία υπογράφουν οι οργανώσεις ΑΝΙΜΑ, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, Καλλιστώ, ΟΖΟΝ, Ροή - Σύλλογος Πολιτών υπέρ των ρεμάτων.
Ανατρέχουμε πίσω, στο 1995 και διαβάζουμε το κείμενο που συνοδεύει την Ανακοίνωση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η ανακοίνωση αφορούσε το πρόγραμμα «Στόχος Αειφορία».
Η Ε.Ε., ήδη από το 1975 ως ΕΟΚ τότε, έτρεχε προγράμματα προστασίας του περιβάλλοντος αναγνωρίζοντας τον ύψιστο ρόλο του, όχι μόνο στην ποιότητα της ζωής του ανθρώπου αλλά και στην Οικονομία. Άλλωστε η ΕΟΚ δεν ήταν παρά μία οικονομική κοινότητα. Από τις δεκαετίες του 1950 και του 1960, η εντατική ανάπτυξη της βιομηχανίας είχε προκαλέσει τεράστιες ζημιές στους φυσικούς υδάτινους αποδέκτες στην Ευρώπη, οι οποίοι μόλις πρόσφατα έδειξαν σημεία ανάκαμψης. Όχι στην Ελλάδα, αφού δεν έχει τα ίδια πολιτισμικά χαρακτηριστικά, αλλά στην Ευρώπη. Η ίδια πίεση ασκούταν και στους ακόμα πιο ευαίσθητους (και πιο σημαντικούς ως μεταιχμιακά συστήματα) υγροτόπους. Έτσι η ΕΕ (όπως ονομάστηκε από το 1993 με τη συνθήκη του Μάαστριχτ η ΕΟΚ) εντατικοποίησε τα προγράμματα της και σήμερα έχουμε ένα ισχυρό Ενωσιακό Δίκαιο για την προστασία των υγροτόπων.
Αφορμή για την αναδρομή στο 1995 και την Ανακοίνωση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είναι τα όσα βρίσκονται σε εξέλιξη για το θέμα του αντλιοστασίου του Κέντρου Επεξεργασίας Λυμάτων, που χωροθετήθηκε στον υγρότοπο των Μαρικών στη Ραφήνα. Προφανώς δόθηκε προτεραιότητα στην τεχνική διευκόλυνση της εγκατάστασης έναντι του οικοτόπου, αποδεικνύοντας πως πολιτισμικά, ως χώρα βρισκόμαστε ακόμα αρκετές δεκαετίες πίσω. Φυσικά υπάρχουν ποινές σήμερα για αυτές τις παραβιάσεις των Ενωσιακών οδηγιών, αλλά ποιος θα μας δει εδώ, στην παρασκιά του πολιτισμού που βρισκόμαστε;
Το πλήρες κείμενο της αρχικής (και βασικής) ανακοίνωσης επισυνάπτεται στο τέλος της ανάρτησης
Ανακοίνωση της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Έτος 1995. Πρόγραμμα: «Στόχος Αειφορία»
Συνετή χρήση και διατήρηση των υγροτόπων
Το 5ο Πρόγραμμα Δράσης της Κοινότητας, «Στόχος Αειφορία», στην επιδίωξη του να επιτύχει μία σταθερότερη ισορροπία ανάμεσα αφενός στις ανθρώπινες δραστηριότητες και την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξη και αφετέρου τους πόρους και την αναγεννητική ικανότητα της φύσεως, καθορίζει επτά τομείς προτεραιότητας για την ανάληψη δράσεως.
1. Ένας από αυτούς, η διαχείριση των φυσικών πόρων σύμφωνα με την αρχή της αειφορίας, (έδαφος, νερό, φυσικές περιοχές και παράκτιες ζώνες), αποτελεί το θέμα αυτής της ανακοινώσεως, η οποία επικεντρώνεται σε έναν από τους σημαντικότερους, αλλά ωστόσο περισσότερο απειλούμενους, τύπους ενδιαιτημάτων που απαντά σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως: τους υγροτόπους (έλη, βάλτοι ή εκτάσεις καλυπτόμενες από αβαθή ύδατα).
2. Υγρότοποι είναι οικοσυστήματα τεράστιας σημασίας, όχι μόνο επειδή είναι τόσο σπάνιοι ή επειδή απειλούνται, αλλά επειδή επιτελούν πολύ σημαντικές λειτουργίες, διαθέτουν φυσικούς πόρους που αξιοποιούνται από έναν μεγάλο αριθμό κοινωνικών ομάδων και αποτελούν ανεκτίμητη πολιτιστική και φυσική κληρονομιά. Για τους λόγους αυτούς, οι υγρότοποι είναι το μοναδικό σημαντικό οικοσύστημα που διέπεται από μία διεθνή σύμβαση, τη σύμβαση Ramsar, η οποία έχει συναφθεί πριν από είκοσι χρόνια και στην οποία όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ είναι συμβαλλόμενα μέρη, με εξαίρεση το Λουξεμβούργο που σήμερα βρίσκεται στη διαδικασία να προσχωρήσει στη σύμβαση ως συμβαλλόμενο μέρος.
3. Οι υγρότοποι είναι πολύπλοκα οικοσυστήματα, τόσο από τη σύνθεση τους, όσο και από τη δομή τους και αυτό τους επιτρέπει να επιτελούν ορισμένες λειτουργίες και να αποτελούν τόπους αναπαραγωγής φυτικών ειδών, ειδών της άγριας πανίδας και χλωρίδας, αλιευμάτων και δασικών προϊόντων. Ο συνδυασμός αυτών των λειτουργιών και των προϊόντων καθώς και η φυσική και πολιτιστική αξία των υγροτόπων, καθιστά αυτά τα οικοσυστήματα ανεκτίμητα για τον άνθρωπο. Πολλοί υγρότοποι παρέχουν ευκαιρίες για ανάπτυξη οικονομικών δραστηριοτήτων και για αναψυχή και φιλοξενούν μεγάλους πληθυσμούς ψαριών, οστρακόδερμων, βοοειδών ή άγριας πανίδας και χλωρίδας.
Οι λειτουργίες των υγροτόπων οι οποίες είναι κοινωνικά ωφέλιμες είναι οι εξής:
4. Παρά την αξία τους, η απώλεια υγροτόπων είναι εκτεταμένη. Οι υπάρχουσες πληροφορίες δείχνουν ότι περίπου δύο τρίτα όλων των Ευρωπαϊκών υγροτόπων που υπήρχαν στις αρχές αυτού του αιώνα έχουν σήμερα χαθεί.
Στην Ευρωπαϊκή Ενωση, οι ακόλουθοι τύποι υγροτόπων έχουν υποστεί μείωση της επιφάνειας τους:
Υπερβολικές ποσότητες αζώτου και φωσφόρου από τα αστικά λύματα και τις απορροές από καλλιεργήσιμα εδάφη προκαλούν συχνά ευτροφισμό.
Η αυξανόμενη κατανάλωση του υπόγειου νερού με σκοπό την άρδευση ή την ύδρευση απειλεί να ξηράνει πολλούς υγροτόπους,
Η κατασκευή τοίχων και φραγμάτων εντός των υγροτόπων είναι δυνατόν να προκαλέσει διάβρωση της ακτογραμμής επειδή παύει η μεταφορά ιζημάτων.
5. Η δραστηριοποίηση της ΕΕ για την διατήρηση των υγροτόπων χρονολογείται από την συνδιάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον η οποία πραγματοποιήθηκε στην Στοκχόλμη το 1972 και άρχισε με to πρώτο πρόγραμμα δράσεως για το περιβάλλον που εγκρίθηκε το 1973.
Το 1979 εκδόθηκε η οδηγία του Συμβουλίου 79/ 409/ΕΟΚ σχετικά με τη διατήρηση των άγριων πτηνών, η οποία απαιτεί από τα κράτη μέλη να επιδείξουν ιδιαίτερη προσοχή στην προστασία των υγροτόπων.
Μεταξύ του 1984 και του 1992, βάσει των κανονισμών του Συμβουλίου, (ΕΟΚ) αριθ. 1872/84 και 2242/87 σχετικά με δράσεις της Κοινότητας που αφορούν το περιβάλλον (ACE) και του κανονισμού του Συμβουλίου (ΕΟΚ) αριθ. 3907/91 σχετικά με δράσεις της Κοινότητας για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος (ACNAT), περίπου δύο τρίτα των πόρων ( δηλαδή πάνω από 27 εκατομμύρια ECU) διατέθηκαν σε 60 έργα, τα οποία απέβλεπαν στη διατήρηση, την αποκατάσταση ή τη βελτίωση υγροτόπων. Πολλές από αυτές τις περιοχές χαρακτηρίστηκαν ως περιοχές ειδικής προστασίας (βάσει της οδηγίας του Συμβουλίου 79/409/ΕΟΚ) και/ή καθορίστηκαν ως υγρότοποι διεθνούς σημασίας σύμφωνα με την σύμβαση Ramsar.
Άλλες Κοινοτικές πρωτοβουλίες και κανονισμοί του Συμβουλίου, όπως είναι τα προγράμματα ENVIREG, MEDSPA, και NORSPA προσέφεραν ενισχύσεις σε μία σειρά έργων που αφορούσαν τη διατήρηση υγροτόπων με τη βοήθεια μέτρων για τη διαχείριση των υδατικών πόρων.
Το 1992, η οδηγία του Συμβουλίου 92/43/ΕΟΚ σχετικά με τη διατήρηση των φυσικών ενδιαιτημάτων και της άγριας πανίδας και χλωρίδας καθορίζει, μεταξύ άλλων, τις λιμνοθάλασσες, τα Μεσογειακά προσωρινά τέλματα, τους ενεργούς τυρφώνες, τα υγρολίβαδα και τους ασβεστούχους βάλτους ως προτεραιότητες μεταξύ των ενδιαιτημάτων που δρέπει να διατηρηθούν.
Ταυτόχρονα, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα εξέδωσε τον κανονισμό του Συμβουλίου (ΕΟΚ) αριθ. 1973/92 για τη δημιουργία ενός χρηματοδοτικού μέσου για το περιβάλλον (LIFE). Μολονότι οι πόροι, οι οποίοι διατίθενται για τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος στο πλαίσιο αυτού του κανονισμού είναι πολύ περιορισμένοι συγκρινόμενοι με του πόρους που διατίθενται στο πλαίσιο άλλων πολιτικών της ΕΕ που έχουν επιπτώσεις στους υγροτόπους, το 1992, το 1993 και το 1994 χορηγήθηκαν ενισχύσεις συνολικού ύψους 30 εκατομμυρίων ECU σε έργα σχετιζόμενα με τους υγροτόπους στο πλαίσιο του LIFE.
Το 1993, η συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισε ως κύριο στόχο την αειφόρο ανάπτυξη, η οποία σέβεται το περιβάλλον. Αυτό συνεπάγεται μια περιβαλλοντική πολιτική που αποβλέπει σε ένα υψηλό επίπεδο προστασίας και την ενσωμάτωση των σχετικών απαιτήσεων στις άλλες Κοινοτικές πολιτικές. Στο πνεύμα αυτό διατυπώθηκε το Πέμπτο Πρόγραμμα Δράσεως για το περιβάλλον, "Στόχος Αειφορία". Η αρχή της αειφορίας η οποία καθορίζεται στο πρόγραμμα είναι ταυτόσημη με την αειφόρο χρήση, η οποία είναι συμβατή με την διατήρηση των φυσικών πόρων και ως εκ τούτου, αντιστοιχεί στην αρχή για τη συνετή χρήση των υγροτόπων, όπως ορίζεται στη σύμβαση Ramsar.
6. Η ευθύνη για το περιβάλλον ανήκει από κοινού σε όλους όσους συμμετέχουν στην οικονομική ζωή, όπως είναι οι δημόσιες αρχές, οι δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις και, πάνω από όλα, το ευρύ κοινό. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η διατήρηση και η καλή λειτουργία των οικοσυστημάτων των υγροτόπων εξαρτάται περισσότερο από την επιτυχή εφαρμογή αυτής της αρχής παρά από την απλή διατήρηση των υγροτόπων που υπάρχουν. Επειδή αυτό δεν έχει μέχρι στιγμής εκφραστεί ρητά, η συμβολή της ΕΕ στην συνετή χρήση και την διατήρηση των υγροτόπων εξαρτάται κυρίως από την εφαρμογή διαρθρωτικών μέτρων και πολιτικών σύμφωνων με την αρχή της αειφορίας.
7. Κατά το παρελθόν υπήρξαν ορισμένα περιστατικά, τα οποία οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να έχει μία γενική προσέγγιση για την συνετή χρήση και διατήρηση των υγροτόπων, η οποία να περιγράφεται σε ένα μόνο έγγραφο. Σε πολλές περιπτώσεις, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξέφρασε τις ανησυχίες του όσον αφορά την διατήρηση των υγροτόπων, π.χ. πολλές προφορικές και γραπτές ερωτήσεις αφορούσαν την ανάγκη για μία σαφή Κοινοτική πολιτική για τους υγροτόπους για την προώθηση της συνετής χρησιμοποιήσεως των υγροτόπων και για τη διάθεση πόρων για να ενισχυθεί η διατήρηση των υγροτόπων (Η-1056/91, Γ.Ε. 2543/91 και 701/92).
Από το 1987, η Επιτροπή συμμετείχε πιο έντονα στην ολοκληρωμένη διαχείριση των υγροτόπων, και ειδικότερα των υγροτόπων του Μεσογειακού τύπου (Εγγραφο C(87) 2291 τελικό).
Σε πρόσφατες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναγνωρίζεται η υποχρέωση των κρατών μελών να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στην προστασία των υγροτόπων (περιπτώσεις C-57/89 και C-335/90).
Αναγνωρίζοντας την εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση των Ευρωπαϊκών υγροτόπων και την επείγουσα ανάγκη να αναληφθεί δράση για την αειφόρο ανάπτυξη τους, η Επιτροπή έχει περιλάβει στο σχέδιο εργασιών του 1994 για την εφαρμογή του Πέμπτου Προγράμματος Δράσεως την διατύπωση rhV irapousaV ανακοινώσεως της Επιτροπή προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σχετικά με τη συνετή χρήση και τη διατήρηση των υγροτόπων.
8. Αυτή η ανακοίνωση της Επιτροπής προσφέρει μια στρατηγική βάση για τη διατύπωση μιας πολιτικής που θα αποβλέπει στην αειφόρο χρησιμοποίηση των πόρων των υγροτόπων και την διατήρηση των λειτουργιών τους και της αξίας τους για τις επόμενες γενεές. Η ανακοίνωση δεν αφορά μόνο την επικράτεια της ΕΕ αλλά και Κοινοτικά προγράμματα και πολιτικές συνεργασίας με χώρες της Μεσογείου και της Βαλτικής (LIFE-International), της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας (PHARE, TACIS), της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού (ACP), της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής (ALA), αλλά και παγκόσμιες δεσμεύσεις, σε πλήρη συμφωνία με τις αρχές που καθορίζονται στην "Agenta 21".
Η οδηγία εξηγεί ότι οι υγρότοποι αποτελούν στοιχεία των φυσικών τοπίων, ότι επιτελούν ειδικές λειτουργίες, ότι αποτελούν χώρο ανθρώπινων δραστηριοτήτων και ότι συνιστούν πολιτιστική και φυσική κληρονομιά (Κεφάλαιο 1), παρουσιάζει συνοπτικά το ιστορικό της δραστηριοποιήσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας σε θέματα υγροτόπων και αναφέρει την ανάγκη να ενσωματωθούν οι απαιτήσεις της προστασίας των υγροτόπων σε όλες τις πολιτικές της ΕΕ, τόσο στην επικράτεια της ΕΕ όσο και στο εξωτερικό (Κεφάλαιο II), αναφέρει τους παράγοντες που επηρεάζουν σήμερα αρνητικά τους υγροτόπους και παρέχει ένα διάγραμμα δράσεων που πρέπει να αναληφθούν ώστε να παύσει και να αντιστραφεί η απώλεια και η περαιτέρω υποβάθμιση των υγροτόπων στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο (Κεφάλαιο III), αναφέρει ειδικά μέτρα τα οποία θα πρέπει να ληφθούν σε έναν αριθμό στρατηγικών περιοχών με σκοπό να υπάρξει μία συντονισμένη πολιτική και δράση για την αντιμετώπιση των κοινωνικών, οικονομικών και πολιτικών αιτίων για την καταστροφή και τη υποβάθμιση των υγροτόπων (Κεφάλαιο IV), περιγράφει πως πρέπει να ενσωματωθούν τα παραπάνω μέτρα στις βασικές πολιτικές της ΕΕ (Κεφάλαιο V) και περιλαμβάνει τελικά συμπεράσματα και πολιτικές κατευθύνσεις.
Την Κυριακή 13/2/2022 στις 12 το μεσημέρι, διεξήχθη ανοιχτή συνέλευση μελών, φίλων και επισκεπτών της παραλίας Μαρίκες, οργανωμένη από τον εξωραϊστικό σύλλογο της περιοχής "Νηρέα", για να ακουστούν οι απόψεις σχετικά με την εγκατάσταση τοπικού αντλιοστασίου, του δικτύου επεξεργασίας λυμάτων της ΕΥΔΑΠ. Το κρίσιμο θέμα της συνέλευσης ήταν η εγκατάσταση της περιφερειακής υποδομής του κέντρου επεξεργασίας λυμάτων, μέσα σε υγρότοπο Α' προτεραιότητας προστατευόμενο από την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Όπως προέκυψε από την συνέλευση, η ΕΥΔΑΠ κατά τις συζητήσεις που είχαν προηγηθεί με εκπροσώπους 3 συλλογικοτήτων εκ των οποίων οι δύο ήταν συλλογικότητες της περιοχής (Νηρέας και Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας) έθεσε ένα εκβιαστικό δίλημμα, το οποίο συνίστατο στα εξής:
'Η δέχεστε το αντλιοστάσιο στη θέση που ξεκίνησε ή το έργο απεντάσσεται (δεν χρηματοδοτείται από πόρους της Ε.Ε.) και μέχρι να προσδιοριστεί νέα χωροθέτηση θα μείνετε χωρίς βιολογικό καθαρισμό, εως και δέκα χρόνια.
Πέρα από τον ωμό εκβιασμό της εταιρείας που εκ συστάσεως είναι ο φορέας που φροντίζει για την τήρηση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας που διέπει τα επιφανειακά νερά, τουλάχιστον για την Αττική, αξίζει να σημειώσουμε πως η ΕΥΔΑΠ αρχικά είχε εκδηλώσει προθυμία για να συζητηθεί το θέμα. Η στάση της όμως τελικά απέδειξε πως για άλλη μια φορά ο διάλογος είναι προσχηματικός. Επρόκειτο για προσχηματικό διάλογο, αφού οι αποφάσεις είχαν ήδη ληφθεί ερήμην των διαλεγομένων με την εταιρεία. Όπως ακριβώς ήταν και η δημόσια διαβούλευση: Είχαν ληφθεί αποφάσεις χωρίς ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία, χωρίς γνωμοδότηση από φορείς ελέγχου και διαχείρισης του φυσικού περιβάλλοντος και των υγροτόπων, χωρίς διαβούλευση ή με προσχηματική, βιαστική και εντελώς εικονική διαδικασία διαλόγου, πράγμα που αποδεικνύεται σήμερα που ξεκινά ένα έργο, χωρίς οι κάτοικοι να γνωρίζουν τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί στον τόπο τους.
Η εγκατάσταση δικτύου αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού είναι τεκμήριο πολιτισμού. Αναμφίβολα. Τεκμήριο πολιτισμού όμως είναι και ο σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον, ειδικότερα αν ο σεβασμός αυτός αφορά σπάνια και σημαντικά για τον τόπο αλλά και τον πλανήτη, υγροτοπικά οικοσυστήματα, όπως το έλος Μαρικών και το αμμοθινικό του οικοσύστημα.
Δεν περιμένουμε από μηχανικούς, μελετητές ή εργολάβους και γραφειοκράτες της ΕΥΔΑΠ ή της αυτοαποκαλούμενης αυτοδιοίκησης, να εννοήσουν τον ρόλο αυτών των συστημάτων για τον τόπο και τον πλανήτη. Αυτοί κουβαλάνε την δυσώδη κληρονομιά του παρελθόντος, η οποία για παράδειγμα βίασε τον υγρότοπο του Σχινιά για να εγκαταστήσει κωπηλατοδρόμιο, της Μπρεξίζας για να κάνει χωματερή, γέμισε πετρελαιοειδή το Θριάσιο πεδίο, σκέπασε τον Κηφισό και τον Ιλισό και τώρα θέλει να κλείσει και το Μεγάλο Ρέμα και άλλα απαίσια τεκμήρια βαρβαρότητας και λατρείας του εφήμερου. Περιμένουμε όμως να σεβαστούν την ευρωπαϊκή νομοθεσία και το καθεστώς προστασίας που έχει υιοθετηθεί και από την οπισθοδρομική χώρα μας. Τη χώρα που βλέπει πως πληρώνει πρόστιμα για την έλλειψη βιολογικού καθαρισμού αφενός και για καταστροφή των υγροτόπων και της βιοποικιλότητας αφετέρου.
Όπως και να είναι όμως, ο πολιτικός πολιτισμός (αν διαθέτουμε τέτοιον) επιβάλει ισονομία στον διάλογο, διάλογο από μηδενική βάση και ισορροπία στις αναζητούμενες λύσεις, κάτι το οποίο απλά δεν υπάρχει στη προκειμένη περίπτωση. Αντί να εξευρεθεί η βέλτιστη λύση και πρακτική, η ΕΥΔΑΠ ορθώνει έναν φρικώδη μηχανισμό για να επιβάλει στην τοπική κοινωνία εκβιαστικά διλήμματα το δικό της όφελος, σβήνοντας με ψευδοτεχνικές δικαιολογίες έναν σημαντικό υγρότοπο. Και το χειρότερο είναι πως προκαλεί και διχασμό στην κοινωνία με απειλές περί "απένταξης" του έργου από τη χρηματοδότηση. Αν είναι δυνατόν! Ένα έργο εντάσσεται ή απεντάσσεται ενιαία και όχι κλασματικά. Όπως και χρηματοδοτείται ενιαία και όχι κλασματικά. Και αν όντως υπάρχει τέτοιο θέμα, ο ισχυρισμός των "επαϊόντων" θα έπρεπε να επιβεβαιωθεί ή να διαψευσθεί από τους χρηματοδοτικούς φορείς, κάτι το οποίο η ΕΥΔΑΠ μάλλον δεν τολμάει να ζητήσει, με άλλες ενδεχομένως προφάσεις.
Ο υγρότοπος μετά την πρώτη, επιδερμική επέμβαση της ΕΥΔΑΠ
Το θέμα είναι σοβαρό, αλλά τα σοβαρά θέματα θέλουν και σοβαρούς ανθρώπους για να τα χειριστούν. Και από την όλη περίπτωση αποδεικνύεται πως ο φορέας της ΕΥΔΑΠ δεν διαθέτει αυτή τη σοβαρότητα. Αν η ΕΥΔΑΠ την διέθετε την απαιτούμενη σοβαρότητα θα προσκόμιζε αι τουλάχιστον αποδεικτικά του ισχυρισμού της περί απένταξης του έργου σε περίπτωση αλλαγής της θέσης του αντλιοστασίου των Μαρικών και ίσως να έπειθε περισσότερο. Όμως θα έπαιρνε τέτοια βεβαίωση εφόσον το χρηματοδοτούμενο έργο, τεκμηριωμένα προκαλεί ζημιά σε θεσμοθετημένα προστατευόμενο υγρότοπο;
ΥΓ Συνημμένη η ανακοίνωση που μοίρασε η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας την καταγραφή του βανδαλισμού της παραλίας Μαρίκες από την ΕΥΔΑΠ. Η εταιρεία που θα έπρεπε να είναι προστάτης και θεματοφύλακας της οδηγίας 60 της Ε.Ε. για τα νερά, είναι αυτή που την παραβιάζει κατάφωρα, προκαλώντας μη αναστ΄ρεψιμες βλάβες σε μοναδικό υγρότοπο της Αττικής.
Την Τετάρτη 19/1/22 η εταιρία ΑΚΤΩΡ εκχέρσωσε με μπουλντόζες τμήμα του παράκτιου υγροτόπου Μαρίκες, για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ. Η εκχέρσωση έγινε στα πλαίσια του έργου αποχέτευσης (ΚΕΛ) και συγκεκριμένα της κατασκευής αντλιοστασίου ακαθάρτων.
Η εκχερσωμένη περιοχή για κατασκευή αντλιοστασίου αποχέτευσης(ΚΕΛ)
Στο χώρο έσπευσαν αμέσως εκπρόσωποι της Κίνησης για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος, του Εξωραϊστικού Συλλόγου ΝΗΡΕΑ , της ΑΜΚΕ Μικρογεωγραφίες και κάτοικοι της περιοχής, ύστερα από ενημέρωση από κατοίκους που διαπίστωσαν τις εργασίες. Κατόπιν κλήσης της αστυνομίας και εκπρόσωπου της ΕΥΔΑΠ, οι φορείς ενημερώθηκαν ότι η κατασκευή του αντλιοστασίου προβλέπει, εκτός της κατασκευής οικίσκου 20τ.μ. και επιπλέον εκχέρσωση 460τ.μ. με κατασκευή μάντρας περίφραξης του περιβάλλοντος χώρου(!). Σύμφωνα με το σχέδιο που επιδείχθηκε στους εκπροσώπους των φορέων, η συνολική εκχέρσωση θα είναι ακόμη μεγαλύτερη, αφού επιπλέον των 460τ.μ. προβλέπεται και η κατασκευή δρόμου πρόσβασης πλάτους περίπου 10μέτρων (!) και μήκους περίπου 100μ. Οι εκπρόσωποι των φορέων εξήγησαν ότι μία τέτοια παρέμβαση δεν είναι σύννομη μέσα σε προστατευόμενη περιοχή και με πρωτοβουλία της ΕΥΔΑΠ αποφασίστηκε προσωρινή διακοπή των εργασιών μέχρι την πραγματοποίηση συνάντησης για να διευκρινιστούν οι αιτιάσεις των φορέων.
Την επομένη (20/1/22) εστάλη η παρακάτω κοινή επιστολή των φορέων στην ΕΥΔΑΠ, στον Ανάδοχο(ΑΚΤΩΡ), στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής, στην Περιφέρεια Αττικής, στο Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου και στην Αστυνομία, ζητώντας την αναστολή και επανεξέταση των εργασιών:
ΑΙΤΗΜΑ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΣΕ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ (ΜΑΡΙΚΕΣ, ΡΑΦΗΝΑ)
Σήμερα, 19/1/2022 ειδοποιηθήκαμε από κατοίκους της περιοχής Μαρίκες ότι ξεκίνησαν εργασίες αποψίλωσης στην περιοχή Μαρίκες. Αμέσως μεταβήκαμε για επιτόπου αυτοψία και διαπιστώσαμε ότι, στα πλαίσια της κατασκευής έργου αποχέτευσης που εκτελείται από την εταιρία ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ για λογαριασμό της ΕΥΔΑΠ, μπουλντόζες είχαν ήδη αποψιλώσει έκταση 100 τ.μ. περίπου. Το σημείο επέμβασης σημειώνεται στον παρακάτω ορθοφωτοχάρτη:
Η περιοχή που αποψιλώθηκε είναι ενταγμένη στο Μητρώο Προστατευόμενων Περιοχών του Σχεδίου Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Υδατικού Διαμερίσματος Αττικής το οποίο καταρτίστηκε στα πλαίσια ενσωμάτωσης στο Ελληνικό Δίκαιο της «Οδηγίας 2000/60/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 23ης Οκτωβρίου 2000 για τη θέσπιση πλαισίου κοινοτικής δράσης στον τομέα της πολιτικής των υδάτων» ως περιοχή που προορίζεται για προστασία οικοτόπων και ειδών.
Επιπλέον, η συνολική έκταση που προγραμματίζεται να αποψιλωθεί, βάσει της τοπογραφικής σήμανσης που εντοπίστηκε από την επιτόπια αυτοψία μας και της σχετικής επιβεβαίωσης των υπεύθυνων του εργοταξίου, περιλαμβάνει τύπους οικοτόπων κοινοτικής σημασίας του Παραρτήματος Ι της «Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 21ης Μαΐου 1992 για τη διατήρηση των φυσικών οικοτόπων καθώς και της άγριας πανίδας και χλωρίδας» και συγκεκριμένα:
- Τον τύπο οικοτόπου NATURA 2000 με κωδικό 2190 (υγρές κοιλότητες μεταξύ των θινών) που βρίσκεται εντός της περιοχής που ήδη αποψιλώθηκε
- Τους τύπους οικοτόπων NATURA 2000 με κωδικούς 2250 (Λόχμες των παραλιών με αρκεύθους) και 2260 (Θίνες με βλάστηση σκληρόφυλλων θάμνων) που βρίσκονται στην περιοχή που προγραμματίζεται να αποψιλωθεί
Στην ευρύτερη περιοχή Μαρίκες , αν και όχι στην περιοχή επέμβασης, εντοπίζονται και άλλοι τύποι οικοτόπων κοινοτικής σημασίας του Παραρτήματος Ι της Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ όπως ο τύπος οικοτόπου 2021 (Κινούμενες θίνες της ακτογραμμής με Ammophila arenaria) και ο τύπος 1120 (Εκτάσεις θαλάσσιας βλάστησης με Posidonia ), γεγονός που καταδεικνύει την ιδιαίτερη οικολογική αξία της ευρύτερης περιοχής. Τα παραπάνω έχουν καταγραφεί και πιστοποιηθεί σε Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛΚΕΘΕ, 2006) Η παρουσία/διατήρηση των οικοτόπων αυτών επιβεβαιώνονται και σε έκθεση επιστημονικής τεκμηρίωσης οριοθέτησης των υγροτόπων της Αττικής που εκπονήθηκε από το Ελληνικό Κέντρο Βιοτόπων-Υγροτόπων (ΕΚΒΥ, 2021) για λογαριασμό του Υπουργείου Περιβάλλοντος.
Δεδομένου ότι τα παραπάνω δεδομένα φαίνεται να μην έχουν ληφθεί υπόψη από τη Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης του Υπουργείου Περιβάλλοντος στην έκδοση της ΑΕΠΟ του έργου, ζητάμε την ΑΜΕΣΗ προσωρινή αναστολή των εργασιών προτού συντελεστεί μη αναστρέψιμη ζημιά στο περιβάλλον και την επανεξέταση των όρων εκτέλεσης των εργασιών προκειμένου να μην προκληθεί περιβαλλοντική υποβάθμιση της προστατευόμενης περιοχής.
Aναγνωρίζουμε την απόλυτη αναγκαιότητα να λυθεί το πρόβλημα της αποχέτευσης στην περιοχή, η κατασκευή του όμως χρειάζεται να γίνει με σεβασμό στο Εθνικό και Ευρωπαϊκό Δίκαιο και σε συνεργασία με την τοπική κοινωνία, έτσι ώστε το συνολικό περιβαλλοντικό ισοζύγιο να είναι τελικά θετικό.
Εξωραϊστικός Σύλλογος ΝΗΡΕΑΣ
Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Μικρογεωργαφίες ΑΜΚΕ
Τη Δευτέρα 31/1/22 πραγματοποιήθηκε η συνάντηση των τριών φορέων με εκπροσώπους της ΕΥΔΑΠ, στην οποία οι φορείς ζήτησαν τη μετακίνηση του αντλιοστασίου σε θέση εκτός του προστατευόμενου υγροτόπου, προτείνοντας μάλιστα δύο νέες πιθανές θέσεις (στους χώρους στάθμευσης αυτοκινήτων βόρεια ή νότια της παραλίας) με πλήρη υπογειοποίηση της εγκατάστασης, αίτημα στο οποίο οι εκπρόσωποι της ΕΥΔΑΠ δεν ήταν θετικοί γιατί κάτι τέτοιο όπως είπαν θα καθυστερούσε την κατασκευή του συγκεκριμένου τμήματος του έργου περίπου 10χρόνια(!). Αφού εκτέθηκαν όλες οι απόψεις, η συνάντηση έκλεισε με την προοπτική νέας συνάντησης ώστε να έχουν εξεταστεί οι προτάσεις από την ΕΥΔΑΠ .
Η Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας έκανε σαφές ότι οποιαδήποτε πρόταση παραβιάζει τα προστατευτικά μέτρα που διέπουν τους υγροτόπους βάσει εθνικού και ευρωπαϊκού δικαίου δε μπορεί να γίνει αποδεκτή, σε περίπτωση επομένως που η ΕΥΔΑΠ εμμείνει στην υπάρχουσα χωροθέτηση του αντλιοστασίου, θα αναγκαστεί να προβεί στην άσκηση των νόμιμων δικαιωμάτων της.
Ελπίζουμε ωστόσο ότι ακόμη μπορεί να βρεθεί μία λύση που δε θα θίγει το πολύτιμο υγροτοπικό και αμμοθινικό οικοσύστημα των Μαρικών και ότι το ελληνικό κράτος θα πάψει επιτέλους να αντιμετωπίζει τους υγροτόπους ως «χαμένο χώρο» αψηφώντας τις δεσμεύσεις της απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τους πολίτες της.
Πριν περάσει και πολλή ώρα και σίγουρα πριν αλλάξει η μέρα, από την ώρα που γράφαμε για την δράση της ΚΠΑΜΡΡ στο Μπλε Λιμανάκι και τη διαμαρτυρία για τις συνεχιζόμενες καταστροφές από τις εργασίες ΧΩΡΙΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ που εκτελούνται εκεί, λάβαμε την παρακάτω επιστολή καταγγελίας από τους κατοίκους που προσπαθούν να προστατέψουν το Μπλε Λιμανάκι. Αφορά εργασίες που εκτελούνται στο Πράσινο Λιμανάκι και οι οποίες είναι στα πλαίσια του έργου που εκτελείται στο Μπλε. Δεν χρειάζεται βέβαια να το γράψουμε εδω, αφού θα το μαντέψατε.
ΝΑΙ και εδώ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΔΕΙΟΔΟΤΗΣΗ. Ζουμε σε χωρα κωμωδία που τελικά νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού, όποιος αν είναι αυτός. Διαβάστε την επιστολή που λάβαμε από τους κατοίκους και θα καταλάβετε πολλά, από την ανεξήγητη (για εμάς μόνο τελικά) στάση της αστυνομίας και σε αυτή την περίπτωση
ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΧΩΜΑΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΛΙΜΑΝΑΚΙ (ελήφθη με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο τμν Κυριακή 19/12/2021 21:26)
Παράνομες (χωρίς περιβαλλοντική αδειοδότηση) χωματουργικές εργασίες για την κατασκευή νέου τεχνικού οχετού ρέματος εκτελούνται από 16/12/2021 μέσα και δίπλα στην κοίτη του ρέματος, που εκβάλλει στο Πράσινο Λιμανάκι Ραφήνας (δίπλα στο Μπλε Λιμανάκι) και σε μικρή απόσταση από την Χερσαία Ζώνη Λιμένος και τον αιγιαλό. Οι εργασίες εντάσσονται στο πλαίσιο του ίδιου έργου που αφορά και το Μπλε Λιμανάκι και εκτελείται από το Υπουργείο Υποδομών σε προγραμματική σύμβαση με το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου και ανάδοχο την εταιρεία «INTRAKAT».
Ακολουθούν οι φωτογραφίες της από 16.12.2021 διάνοιξης και της σημερινής από 19.12.2021 κατάστασης (και η φωτογραφία του τίτλου του παρόντος).
Οι εργασίες αυτές είναι παράνομες, στο μέτρο που εκτελούνται χωρίς περιβαλλοντική αδειοδότηση:
Το γεγονός καταγγείλαμε στις 16.12.2021 στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Ραφήνας, τον Οργανισμό Λιμένος Ραφήνας, το Γενικό Γραμματέα Λιμένων και Λιμενικής Πολιτικής του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας, τον Γενικό Γραμματέα Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και το Τμήμα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος του ΥΠΕΝ.
Το Λιμεναρχείο διενήργησε αυτοψία στις και μας απάντησε ότι δεν έχει αρμοδιότητα γιατί το συγκεκριμένο σημείο βρίσκεται εκτός της Χερσαίας Ζώνης Λιμένος. Η καταγγελία μας παραπέμφθηκε στην Αστυνομία, χωρίς μέχρι σήμερα καμία ενημέρωσή μας.
Παράλληλα, με την από 17.12.2021 επιστολή μας ζητήσαμε από τον Οργανισμό Λιμένος Ραφήνας τη χορήγηση των σχετικών οριζοντιογραφιών και του τεύχους «Μελέτη Αποχέτευσης Ομβρίων» του ως άνω έργου, όπου εμφαίνεται η προβλεπόμενη κατασκευή νέου τεχνικού οχετού ρέματος στο Πράσινο Λιμανάκι και η θέση του σε σχέση με την Χερσαία Ζώνη Λιμένος και τον αιγιαλό.
Θυμίζουμε ότι ακόμη δεν έχουν απομακρυνθεί τα μπάζα από την κοίτη του ρέματος και τα παρανόμως εκσκαφέντα πρανή στο Μπλε Λιμανάκι, με αποτέλεσμα κάθε φορά που βρέχει να προκαλείται σημαντική θαλάσσια ρύπανση από την παράσυρσή τους στη θάλασσα. Το ίδιο θα συμβεί και στο Πράσινο Λιμανάκι με τις επόμενες βροχές.
Είναι προφανής η προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων, που όμως δεν συνάδουν με τον δημόσιο χαρακτήρα και τη δημόσια χρηματοδότηση του έργου, ενώ εξάλλου αποτελούν κατάφωρη παραβίαση του εθνικού και ενωσιακού δικαίου του περιβάλλοντος.
Ντέτα Πετρόγλου
Γιώργος Αποστολόπουλος
Το σήμα της απαγόρευσης εισόδου θα μονιμοποιηθεί σιγά σιγά, τόσο για το Πράσινο όσο και για το Μπλε Λιμανακι
Στη χώρα μας, τα τελευταία χρόνια έχει σηκωθεί ένα τεράστιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων. Τρέχουν οι εξουσίες, οι ντόπιες διοικήσεις και αυτοδιοικήσεις (με ελάχιστες εξαιρέσεις) να παραχωρήσουν, να ξεπουλήσουν τα πάντα. Να μετατρέψουν την κοινή περιουσία του ελληνικού λαού σε ιδιωτική. Κατά κανόνα έναντι ευτελούς ανταλλάγματος. Είναι όρος της ελεύθερης (διάβαζε ασύδοτης) αγοράς που «αυτορυθμίζεται, πάντα προς όφελος του πλουσίου και εις βάρος του φτωχού. Μαζί με την δημόσια περιουσία στον πάγκο του χασάπη (ΤΑΙΠΕΔ) έχουν μπει και αγαθά, όπως το νερό. Το ηλεκτρικό ρεύμα έχει ήδη μπει και οι τηλεπικοινωνίες είχαν μπει πρώτες - πρώτες. Οι (πρώην) εθνικές οδοί πήραν τον ίδιο δρόμο. Στον ίδιο πάγκο, ο χασάπης επιδεικνύει στην πελατεία του και λιμάνια, παραλίες, φυσικά αποθέματα, δάση και δρυμούς, ποτάμια λίμνες και γενικά ό,τι μπορεί να προσφερθεί έναντι ταπεινού τιμήματος, σε φίλους και συμφέροντα, αγαπημένους ασυνεργάτες και συνεταίρους ενίοτε.
Στην Αττική που οι αξίες γης είναι υψηλότερες μάλιστα, έχει εφευρεθεί ένας πιο πονηρός τρόπος για την ιδιωτικοποίηση των παραπάνω. Πέρα από τους καινοφανείς «σωτήρες αναδόχους αποκαταστάσεων» που εμφανίστηκαν μετά τις τελευταίες καταστροφές σε Αττική και Εύβοια, υπάρχουν και οι ήδη εγκατεστημένοι παραχωρησιούχοι των μεγάλων υποδομών, που απαιτούν επεκτάσεις των υποδομών αυτών και εντατικοποίηση της αγοράς, εξυπηρέτηση του real estate, το οποίο θα αρχίσει να ρευστοποιεί την υψηλή αξία της Αττικής γης. Ένας αναπτυξιακός εφιάλτης δηλαδή. Σαν εκείνον της Περσεφόνης του Θριασίου, πριν 50 χρόνια. Ίσως και χειρότερος. Ήταν όμως πάντα έτσι; Ήταν όμως παντού έτσι;
Η λίμνη της Ζαραβίνας. Μία ιστορία παράδειγμα, απέναντι στο σημερινό ξεπούλημα
Η λίμνη της Ζαραβίνας όπως φαίνεται από ττον δρόμο που κατεβαλινει από το Κρυονέρι
Πριν από 15 χρόνια, το 1996 ένα φυσικό απόθεμα της Ηπείρου, η λίμνη Ζαραβίνα στη Δ.Ε. Πωγωνίου Ιωαννίνων, ήταν αντικείμενο διαμάχης ως διεκδικούμενο περιουσιακό στοιχείο, μεταξύ ιδιωτών και του ελληνικού δημοσίου. Διαβάζουμε στην ιστοσελίδα zaravina.gr
Tο 1860, για τον Στούπη, η Ζαραβίνα και το Κρυονέρι αποτελούν τα φτωχότερα χωριά της περιοχής 43 ενώ ήδη από το 1875, η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει αρχίσει και βάζει πωλητήρια σε διάφορες περιοχές της. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η Ζαραβίνα ως αυτοκρατορικό τμήμα (τσιφλίκι) βγαίνει στο... σφυρί (και την ακολουθεί το Κρυονέρι)! Στον πλειστηριασμό που γίνεται πλειοδοτούν, κατά τα φαινόμενα, οι Βησσανιώτες Γεώργιος Μέντζος, Μιχαήλ Μέντζος (τροφοδότης του οθωμανικού στρατού κατά τον ρωσοτουρκικό πόλεμο του 1877-78, τιμημένος με παράσημο για τη συνεισφορά του και -εκ των πραγμάτων- πανίσχυρος για τα δεδομένα της περιοχής 44), Νικόλαος Μέντζος και Αθανάσιος Κοκκάλης αποκτώντας την, κατά πλήρη συγκυριότητα 1/4 εξ αδιαιρέτου. Αργότερα ο Κοκκάλης, φαίνεται, ότι πούλησε το μερίδιό του στους Αδελφούς Μέντζου. Η αγοραπωλησία του χωριού, βάσει των ισχυρισμών τους, ολοκληρώνεται με το υπ. αρίθμ. 9999/1885 κτηματικό συμβόλαιο (ταπί) ενώ το "αγρόκτημα" της Ζαραβίνας (μαζί με τη λίμνη) οριοθετείται μετέπειτα με το υπ. αρίθμ. 11233/1888 αυτοκρατορικό τίτλο του σουλτάνου Αβδούλ Χαμίτ Β'.
Η αγοραπωλησία ολόκληρων χωριών, μαζί μα τους κατοίκους τους, δεν ήταν κάτι σπάνιο τότε στην Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως και στο πρόσφατα (τότε) ελευθερωμένο νεοελληνικό κράτος, το οποίο δεν είχε εντάξει ακόμη στην επικράτεια του την περιοχή. Έτσι τα χωριά, οι κάτοικοι τους και η λίμνη έγιναν ιδιοκτησία των αδελφών Μέντζου, αποκτημένα από τον Σουλτάνο συνεργάτη τους. Το ελληνικό κράτος, μετά το 1912-1913 δεν άλλαξε κάτι στα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των Μέντζων ή στη σύσταση του τσιφλικιού.
Εκατό και πλέον χρόνια (1990) μετά την παραχώρηση προς τους Μέντζους και ενώ δε νοείται πια ιδιοκτησία επί χωριών και κατοίκων (τσιφλίκι), το ελληνικο δημόσιο δια της ΚΕΔ συντάσσει πρωτόκολλο διοικητικής αποβολής των Μέντζων, από τη λίμνη. Μαζί με το ελληνικό δημόσιο (την ΚΕΔ) συμπαρατάσσονται ο δήμος Δελβινακίου με πρωτεργάτη τον δήμαρχο Θ . Μποζιάρη. Δόθηκε σκληρός αγώνας από τον δήμαρχο για την απόδοση της λίμνης στο Δημόσιο. Η ένσταση επί των άρθρων του Αστικού Κώδικα (αρ. 967-968ΑΚ) ήταν αν η Ζαραβίνα είναι μικρή ή μεγάλη, βάλτος ή λίμνη. Το 2009, το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ιωαννίνων (απόφ.110/2009), απέδωσε μεν τη λίμνη στο Δημόσιο, χαρακτηρίζοντάς την όμως μικρή, (βασιζόμενο σε γνωμάτευση του ΙΓΜΕ). Λογικό ήταν να εφεσιβληθεί η απόφαση. Τελικά, το Εφετείο Ιωαννίνων δικαίωσε το Ελληνικό Δημόσιο και κατέστησε τη λίμνη κοινόχρηστη, χαρακτηρίζοντας την «μεγάλη» (απόφ. 209/2011). Το 1996 μάλιστα είχε ψηφιστεί και ο Ν. 2386 ΦΕΚ 43 Α'/07.03.1996 που (με καθυστέρηση) έκλεινε αυτά τα θέματα, αλλά έπρεπε να φτάσουμε στο 2011 για να κλείσει η συγκεκριμένη υπόθεση.
Ήταν μία μικρή ιστορία για το πως ένα φυσικό υδάτινο απόθεμα που με τα γνωστά οθωμανικά ταπιά, είχε αποσπαστεί από την περιουσία του ελληνικού λαού, ξαναγύρισε σ’ αυτόν μετά από αγώνες δήμου, δημάρχου και του ίδιων των κατοίκων. Αντιπαραθέστε την ιστορία της λίμνης της Ζαραβίνας με την ιστορία που ζούμε σήμερα με τη διευθέτηση του ποταμού της Ραφήνας, από την οποία θα εξαιρεθούν δια της διευθέτησης, τεράστιες δημόσιες εκτάσεις, οι οποίες θα παραχωρηθούν στην ανάπτυξη του Real Estate, των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων, των εμπορικών πάρκων, της οικοδόμησης της πεδιάδας των Σπάτων και της επέκτασης υποδομών για την εξυπηρέτηση των παραπάνω.
Όπως με τα ταπιά και τα χοτζέτια οι Οθωμανοί ή με διοικητικές πράξεις το νεοελληνικό κράτος του 19ου αιώνα, παραχωρούσε φύση, γη και ανθρώπους σε τσιφλικάδες, έτσι και σήμερα το πράττει με πιο κομψές διαδικασίες. Διαδικασίες που τελικά εκπαιδεύουν και τους υποψήφιους νέο – κολίγους, να τις ζητούν μετ’ επιτάσεως. Γυρνάμε ολοταχώς 200 χρόνια πίσω και μάλιστα, με τη δική μας θέληση.
Πέρα από το ότι τα ρέματα είναι σημαντικά οικοσυστήματα , πέρα από το ότι επιδρούν ευεργετικά στο μικροκλίμα της περιοχής, είναι επίσης πολύ σημαντικό να τονίζουμε ότι οι ανθρώπινες επεμβάσεις που γίνονται στο όνομα μιας υποτιθέμενης αντιπλημμυρικής προστασίας, μπορεί να επιφέρουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Γιατί, αν το νερό καταφέρει να περάσει τα εμπόδια που συνεχώς του βάζουμε, η καταστροφή θα είναι πολύ μεγάλη. Μια καταστροφή , η οποία δε θα είναι φυσική, αλλά ανθρώπινη. Αν, αντίθετα, δώσουμε στο νερό τον απαραίτητο χώρο να εκτονώνεται, οι επιπτώσεις θα είναι πολύ πιο ήπιες.
Από σημερινή ανάρτηση του Νίκου Μπελαβίλα, καθηγητή στο ΕΜΠ και διευθυντή στο Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος, με αφορμή τις πλημμυρικές καταστάσεις που βιώνει η Αττική, διαβάζουμε: « Ο Ιλισός στα κατάντη έφτασε στο επίπεδο της πόλης του Μοσχάτου και της Καλλιθέας. Το έσωσαν τα παλιά παραπέτα. Αυτό συνέβη παντού. Για αυτό πλημμύρισαν σχολεία, δρόμοι, πλατείες, η Καλών Τεχνών, η Πειραιώς, η Χαμοστέρνας, η Κηφισίας στον Φάρο Ψυχικού, η Γλυφάδα … Ο Κηφισός αντέχει στο όριο. Λίγα εκατοστά κάτω από την πλάκα της γέφυρας της Πειραιώς και πολύ ψηλότερα από τους δρόμους του Νέου Φαλήρου και του Μοσχάτου. Πολύ ψηλότερα από τη στάθμη της πόλης καθώς φαίνονται τα αυτοκίνητα χαμηλότερα από το νερό … Ή ανοίγουμε ξανά τους δρόμους του νερού, ή το νερό μπαίνει με κολοσσιαία δύναμη παντού. Αλλιώς θα ζούμε με το 112 "τρεχάτε να σωθείτε" σε κάθε καταστροφή»
Αυτά βέβαια απαιτούν πολιτικούς με ευαισθησία και όραμα, πολίτες ώριμους να αποδεχθούν γενναίες αποφάσεις και μια κοινωνία έτοιμη για επανεκκίνηση.
Ακολουθεί ένα πολύ μικρό, αλλά εύστοχο και κατανοητό βίντεο που εξηγεί πώς, δίνοντας χώρο στο νερό σε ολόκληρη την λεκάνη απορροής ενός ρέματος, οι επιπτώσεις των πλημμυρών στις παραρεμάτιες κοινότητες μπορούν να μειωθούν. Την ίδια στιγμή, στο Ρέμα της Ραφήνας, οι ημιμαθείς και πολιτικά δειλοί άρχοντες, κατέβασαν τις μπουλντόζες και το έκαναν κρανίου τόπο, αντί να κάνουν αυτό που θα έπρεπε: Να δώσουν χώρο στο νερό, ακόμη και αν αυτό απαιτεί την απομάκρυνση των δεκάδων αυθαίρετων κατασκευών δίπλα ακριβώς από αυτό, με ταυτόχρονη μέριμνα για παροχή στέγης σε όσους τις χρησιμοποιούν ως κατοικία.
Αναδημοσιεύουμε ανακοίνωση - καταγγελία της Κίνησης για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, για τα έκτροπα των τελευταίων ημερών, που μεθόδευσε, οργάνωσε και εκτέλεσε η -καταχρηστικά και χωρίς ντροπή αποκαλούμενη- "αυτοδιοίκηση"και των δύο βαθμων, ενώ γνώριζαν πολύ καλα πως εισβάλλουν σε προστατευόμενο υγρότοπο. Γνωρίζουν την παρανομία αλλά την πράττουν. Και γιατί άλλωστε να φοβηθούν; Τα καταγγελόμενα γεγονότα αφορουν και την αδιαφορία της αστυνομίας η οποία παρότι κλήθηκε επανειλημμένα, ούτε καν εμφανίστηκε. Γιατί; Γιατί αν εμφανιιζόταν θα έπρεπε να συλλάβει τους ενόχους αφού θα τους έπιανε επ' αυτοφώρω να πράττουν έγκλημα το οποίο διώκεται αυτεπάγγελτα. Αλλά και στην ασκηθείσα μήνυση, ούτε τότε ενδιαφέρθηκαν.
Αυτοί ειναι οι "κύριοι" αυτοδιοικητικοί που δρουν με την πλήρη ανοχή των αρχών.
Πριν ολοκληρώσουν την καταστροφή του ποταμιού, της φύσης του τόπου και τελικά της ζωής μας, έχουν καταφέρει να διαλύσουν τον κοινωνία που τους παρακολουθεί να εγκληματούν, με αδιαφορία ή και (στις πιο σάπιες περιπτώσεις) με επιδοκιμασία.
ΚΠΑΜΡΡ: Βανδαλισμός εις βάρος του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας με συνενοχή Περιφέρειας-Δήμου-Αστυνομίας
Μπουλντόζες και ερπυστριοφόρα χωματουργικά μηχανήματα αποψιλώνουν εδώ και τρείς ημέρες περίπου 100 μέτρα του προστατευόμενου υγροτόπου της εκβολής του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας.
Οι εργασίες εκτελούνται από την τεχνική εταιρία ΙΕΡΑ ΑΤΕ που ενεργεί για λογαριασμό της Περιφέρειας Αττικής σε συνεργασία με το Δήμο Ραφήνας-Πικερμίου σύμφωνα με δημοσιεύματα σε τοπικά ΜΜΕ (https://rpn.gr/xekinise-o-katharismos-toy-megaloy-rematos-rafinas-foto/"}">https://rpn.gr/xekinise-o-katharismos-toy-megaloy-rematos-rafinas-foto/)
Οι εργασίες συνίστανται σε πλήρη εκχέρσωση της υδροχαρούς βλάστησης και απομάκρυνση της φερτής ύλης του ρέματος από την κοίτη. Γίνονται μέσα σε αυστηρά προστατευόμενο υγρότοπο Α’ προτεραιότητας (ν.4277/2014), που έχει επακριβώς οριοθετηθεί με το ν.4559/2018 και περιλαμβάνει τα τελευταία 1037 μέτρα του ρέματος πριν την εκβολή του στη θάλασσα ( από την πεζογέφυρα Σκλαβενίτη) μέχρι και μεγάλο θαλάσσιο τμήμα στην μπούκα της εκβολής.
Με κείμενο που διένειμε σήμερα η Κίνηση για την Προστασία και Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας ενημέρωσε τους πολίτες, για άλλη μια φορά πως οι παρεμβάσεις που έγιναν στο ραφηνιώτικο ποτάμι είναι ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΕΣ και αποτελούν ΠΟΙΝΙΚΟ ΑΔΙΚΗΜΑ με βάση την αυστηρή νομοθεσία που διέπει τους υγροτόπους.
Η «Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος» κατήγγειλε το γεγονός στην αστυνομία από την πρώτη στιγμή και κατέθεσε μήνυση, η αστυνομία όμως δεν προχώρησε στη διαδικασία της αυτόφωρης δίωξης των υπευθύνων όπως θα όφειλε!!!
Ο καθαρισμός των ρεμάτων, εφόσον είναι αναγκαίος, χρειάζεται ειδική αντιμετώπιση γιατί τα ρέματα είναι οικοσυστήματα. Δε νοείται καθαρισμός που τα μετατρέπει αρχικά σε εργοτάξια και στη συνέχεια σε κρανίου τόπο. Χρειάζεται να γίνεται με αυστηρές προδιαγραφές ώστε να μην υποβιβάζει την οικολογική κατάσταση των ρεμάτων (χειρονακτικά, επιλεκτική αραίωση βλάστησης, κατάλληλη εποχή κλπ), προδιαγραφές που η πολιτεία δεν έχει θεσπίσει παρά τις δεσμεύσεις όλων των κρατών-μελών προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενημερώνουμε και ζητάμε την ενεργή συμμετοχή των συμπολιτών μας στον αγώνα για:
-ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ «ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΥ» ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΡΕΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ
-ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΓΚΙΒΩΤΙΣΜΟΥ 17 ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΩΝ ΤΟΥ ΡΕΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗΣ ΤΣΙΜΕΝΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΥΓΡΟΤΟΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΒΟΛΗΣ
ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΊΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΜΑΣ, ΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΠΝΕΥΜΟΝΕΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥ ΠΟΥ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΦΩΤΙΕΣ
Ολόκληρη η σχετική ανακοίνωση εδώ: https://megalo-rema.blogspot.com/2021/10/100.html
Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας
Kι αυτή η Αττική η γη, η πάνσοφη κι ωραία το καύχημα, το κόσμημα, τ΄ άνθος όλου του κόσμου
μέλλει κι αυτή να ερημωθεί κι η στάθμη της να πέσει από τ' άγρια κύματα κι από τη συμφορά
(Νοστράδαμου Προφητείες αποδ. Alan Wistful μτφ Π. Νικολαϊδης V.31)
atticavoice@gmail.com
