Η Δάφνη που ονειροπολούσε και μετεωριζόταν με τον νου της μεταξύ του ρευστού του Σύμπαντος και του νερού της θάλασσας, κάποια στιγμή αποφάσισε να πατήσει στη γη. Και  όχι μόνο να πατήσει αλλά να ριζώσει.

Όσο και να το ήθελε, από τη μία ο έρωτας της για την ελευθερία και το συνεχές κυνήγι πλανητών τε και απλανών, δεν της επέτρεπε να το αποφασίσει και βέβαια ούτε να το υλοποιήσει. Περίμενε κι αυτή ένα θαύμα, όπως περιμένουν όλοι οι άνθρωποι. Οι αδύναμοι και άβουλοι ή απλά ετερόφωτοι άνθρωποι. Η Δάφνη όμως δεν ήταν άνθρωπος. Η Δάφνη ήταν και είναι η Δάφνη, η Νύμφη που χιλιάδες χρόνια τώρα υποφέρει από τη γλυκιά πληγή της Ύπαρξης.

-Τι έχεις Δάφνη; Τη ρωτάνε οι φίλοι της, θεοί, ημίθεοι αλλά και άνθρωποι γιατί η Δάφνη τιμά και ανθρώπους με την παρέα της.

-Ύπαρξη… απαντά με παράπονο και ξεφυσάει γλυκά, τόσο που να σκορπίσει στα ρουθούνια αυτού που την ρώτησε, τη μυρωμένη εκπνοή της. Λες και το κάνει επίτηδες!

Όλοι το ξέρουμε και τη ρωτάμε συνεχώς τη Δάφνη, την ίδια και την ίδια ερώτηση

-Τι έχεις Δάφνη;

Και εκείνη διαρκώς εκπνέει μπροστά μας το μύρο της, σαν ένα δώρο για εμάς και μία ανακούφιση για εκείνη

Τελευταία μάθαμε φήμες πως η Δάφνη τελικά ρίζωσε. Ακόμα και οι πιο ευκολόπιστοι ήθελαν να δουν τη Δάφνη ριζωμένη/ Να δουν την ίδια αλλά και τον τόπο που είχε ριζώσει. Τον τόπο, τον πλανήτη, τον γαλαξία που διάλεξε η Δάφνη για να μυρώνει.

Ψάξαμε πολύ αλλά τελικά τη βρήκαμε. Δεν ήταν και τόσο δύσκολο, απλά ακολουθήσαμε το μύρο που χάριζε κάθε φορά που λαχάνιαζε και ξαπόσταινε, αναπνέοντας δυνατά για να μυρώσει το κάθε Σύμπαν που διέσχιζε. Την βρήκα πρώτος εγώ και χάρηκα γι’ αυτό ακόμα πιο πολύ. Χάρηκα ακόμα πιο πολύ γιατί ήξερα από τους παλιούς πως αν βρεις τη Δάφνη ριζωμένη, η πνοή που θα σου στείλει θα σε μυρώσει αλλά θα σε κάνει να βγάλεις κι εσύ ρίζες εκεί, δίπλα της. Εκεί που έχει γραφτεί, κάθε φορά που θα εκπνέι η Δάφνη θα εισπνέεις εσύ. Εκεί που αναπνέεις αιώνια την πνοή της Δάφνης.

Τι και αν δεν θα μπορείς να κουνηθείς πια στη ζωή σου; Και γιατί να κουνηθείς πια;

Αφού τώρα θα τα έχεις όλα

Του Theo

Ο Αϊζενχάουερ, ο στρατηγός που έγινε πρόεδρος  μετά τον Τρούμαν και το δόγμα του, την εποχή που οι ΗΠΑ  παγίωναν την ταυτότητα τους, εκείνη της πλανητικής υπερδύναμης, πρότεινε σε όσους ήθελαν ασφάλεια στη ζωή τους, να πάνε να μείνουν στη φυλακή. Εκεί θα είχαν ασφάλεια και μέσα για να ζήσουν (τροφή, νερό περίθαλψη) ενώ το μόνο που θα τους έλειπε, θα ήταν η ελευθερία. Τι να την έκαναν δηλαδή την ελευθερία, αφού δεν θα τους εξασφάλιζε την πολυπόθητη, ασφαλή επιβίωση;

Δεν χρειάζεται ειδική αναφορά στην θεματολογία της Attica Voice για να ξεκαθαριστεί πως δεν είναι μία mainstream επιθεώρηση των όσων συμβαίνουν στην Ελλάδα και τον κόσμο.

Δεν αντιγράφουμε ειδήσεις από άλλους, για να δηλώνουμε (εντελώς υπερφίαλα και ανόητα) πως είμαστε «ενημερωτικό μέσο». Δεν είμαστε τέτοιο πράγμα εμείς.

Αντίθετα, η σύνθεση μας και η απόλυτη ελευθερία του κάθε συντάκτη, να διατυπώνει την άποψη του και αυτομάτως να καταχωρείται αυτή ως γνώμη της ίδιας της επιθεώρησης, είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει.

Έτσι και ενώ η επικαιρότητα τρέχει, με γεγονότα και δηλώσεις ξένων παραγόντων, εξελίξεις ολοφάνερα αρνητικές για τη χώρα, τον κάθε τόπο, τον κάθε ένα από εμάς, βλέπουμε η αποκαλούμενη «ενημέρωση» να λειτουργεί πιο αποπροσανατολιστικά από ποτέ.

Ο βουλιμικός γείτονας που δεν μπλοφάρει

Από τη μία οι υπερατλαντικά ορμώμενες δηλώσεις που μιλούν για αμφισβητούμενα ύδατα του Καστελλόριζου («Οι Ηνωμένες Πολιτείες γνωρίζουν ότι η Τουρκία έχει εκδώσει μία NAVTEX για έρευνα σε αμφισβητούμενα ύδατα στην Ανατολική Μεσόγειο») και που φυσικά βασίζονται στην ανυπαρξία  μέχρι σήμερα κηρυγμένης ΑΟΖ εκ μέρους της Ελλάδας.

Από την άλλη, η ελληνική κυβέρνηση μιλάει για αυξημένη επιφυλακή στο Αιγαίο κι τον Εβρο. Το 85%  του ελληνικού στόλου βρίσκεται στο Αιγαίο, παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς τις κινήσεις του τουρκικού στόλου. Μάλιστα......

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

Ζούμε σε μια εποχή που η ανθρωπότητα αρέσκεται να βλέπει τον εαυτό της στον καθρέφτη, παραβλέποντας τις ρυτίδες της κόπωσης και τη χλωμάδα κρυμμένη κάτω από την πούδρα, υπερήφανη για τις κατακτήσεις της, τις υψηλές επιστημονικές και τεχνολογικές επιτυχίες, έτοιμη «σαν από καιρό» για νέες κατακτήσεις, ένα σύμπαν είναι εκεί ψηλά και μας περιμένει, εξωπλανήτες, νέοι κόσμοι!...

Για τους «άνω θρώσκοντες» επιστήμονες η μη αναστρέψιμη καταστροφή του περιβάλλοντος της γης, η υπερσυσσώρευση πυρηνικών & τοξικών αποβλήτων, η υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, η υποβάθμιση της διατροφής μας, η εκτίναξη των αυτοάνοσων ασθενειών κατά 700% τα τελευταία είκοσι χρόνια, και άλλα πολλά, είναι απλά … παράπλευρες απώλειες, γκρίζες λεπτομέρειες  στο φωτεινό κάδρο του success story.

Χμμμ… Μήπως κατατάσσομαι στους πεσσιμιστές, στους αρνητές της προόδου, στους ανά τον κόσμο γραφικούς οικολόγους; Πιστεύω πως όχι. Θα έλεγα απλά πως είμαι άκρως σκεπτικιστής πιά πάνω στα θέματα

«προόδου» και «ανάπτυξης». Προφανώς δεν είναι του παρόντος η καταγραφή μιάς ολοκληρωμένης άποψης για το θέμα. Θεωρώ όμως σημαντική αυτήν τη στοιχειώδη μου τοποθέτηση, ώστε να γίνει αντιληπτή στον αναγνώστη του mini Οδηγού Πρόληψης Υγείας η αφετηρία της σκέψης μου πάνω στο θέμα της υγείας του ανθρώπινου είδους.

Η ιατρική επιστήμη,  δέσμια του καρτεσιανού και νευτώνειου ορθολογισμού, έχει  χτίσει ένα τεράστιο άκαμπτο φαρμακοβιομηχανικό σύμπλεγμα (συνηθίζεται να λέγεται «Σύστημα Υγείας») σε αγαστή συνεργασία με υψηλής απόδοσης κεφάλαια, περιθωριοποιώντας το βασικό συντελεστή του συστήματος, που δεν είν’ άλλος από τον άνθρωπο (τόσο τον άνθρωπο-θεράποντα όσο και τον άνθρωπο-θεραπευόμενο). Οι άνθρωποι  ασθενούν όχι πια από λοιμώδη νοσήματα (τουλάχιστον στις «ανεπτυγμένες» χώρες), αλλά από τα λεγόμενα αυτοάνοσα, δηλ. μια γενικευμένη επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος σε όλα τα όργανά μας. Ναι, μπορεί το προσδόκιμο ζωής να έχει ξεπεράσει τα ογδόντα χρόνια, αλλά η ποιότητα ζωής έχει πέσει δραματικά. Οι άνθρωποι ζούν από όλο και μικρότερη ηλικία υποστηριζόμενοι από «θεραπευτικά σχήματα» και χάπια. Περίπου ένα νέο αυτοάνοσο νόσημα προστίθεται στη λίστα κάθε χρόνο. Και θα χειροτερέψει.

Αναζητεί μήπως η συμβατική-τρέχουσα ιατρική τις αιτίες; Είναι τυχαίο ότι οι αντίπαλοί της την αποκαλούν «συμπτωματική»; (καλύπτει-ανακουφίζει τα συμπτώματα και δεν χτυπάει την αιτία)  Ήταν άραγε έτσι πάντα η άσκηση της ιατρικής;

Θα εξετάσω εν τάχει το τελευταίο ερώτημα, η απάντηση φωτίζει και τα άλλα ερωτήματα. Όχι, ρητά όχι! Η παραδοσιακή-κλασσική άσκηση της ιατρικής παντού στη γη έδινε ιδιαίτερη έμφαση στην πρόληψη και όχι στη θεραπεία. Ο ίδιος ο Ιπποκράτης έλεγε το γνωστό: «Κάλλιον προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν». Οι κινέζοι αυτοκράτορες αποκεφάλιζαν το γιατρό της αυλής αν αρρώσταιναν! Πράγμα που σήμαινε ότι ο γιατρός είχε αποτύχει να διατηρήσει τον αυτοκράτορα υγιή!...

Αυτό το πνεύμα (όχι του αποκεφαλισμού γιατρών, προς θεού), το πνεύμα της Πρόληψης Υγείας θέλω να επαναφέρω  στο προσκήνιο με αυτόν τον οδηγό. Σε μια χώρα που, παρά τις αρχαίες περγαμηνές, είμαστε στατιστικά οι τελευταίοι  από τους ευρωπαίους στο περπάτημα και οι πρώτοι στο κάπνισμα! Πολλές από τις οδηγίες θα σας φανούν απλοϊκές ή απλώς γνωστές και θα τις προσπεράσετε. Πρέπει να γνωρίζετε όμως, ότι τις περισσότερες φορές ασθενούμε από παράλειψη απλών πραγμάτων, όπως π.χ. το νερό ή το οξυγόνο. Αν δεν ιεραρχήσουμε με κάποιον τρόπο τις βασικές μας ανάγκες ως οργανισμού, θα συνεχίσουμε να αρρωσταίνουμε.

 Επίσης πρέπει να γνωρίζετε ότι χρειάζεται μακρόχρονη  προσπάθεια για  να αρρωστήσουμε. Οι περισσότεροι τα καταφέρνουμε λοιπόν μια χαρά σ’ αυτό: Ζούμε λάθος, κάνουμε ό,τι ακριβώς δεν πρέπει να κάνουμε και όταν αρρωστήσουμε… γκρινιάζουμε. Η συμπεριφορά των σύγχρονων ανθρώπων, και δη των νεοελλήνων, μοιάζει τουλάχιστον ανώριμη αν όχι αυτοκαταστροφική.

Τέλος, να σας πω ότι όλα στη ζωή είναι συνήθειες. Απλά, υπάρχουν καλές και κακές συνήθειες. Το σώμα εκπαιδεύεται. Αν το συνηθίσεις να βρίσκει ηδονή αποκλειστικά στο καθισιό, το ποτό, το τσιγάρο και τα γλυκά, έπαιξες κι έχασες. Είναι στο χέρι σου να εκπαιδεύσεις το σώμα σου σε πράγματα φυσικά και υγιεινά. Θα διαπιστώσεις ότι θα στα ζητάει όλο και περισσότερο και η αίσθηση ευεξίας που θα έχεις θα σε απογειώνει την κάθε σου μέρα!

Ξεκινάμε!!!

Θεοδόσης Βρανάς (Theo) – Σύμβουλος υγείας

Είναι περίεργη η αίσθηση ελευθερίας που εισπράττεις όταν βάζεις το σακίδιο στην πλάτη και αρχίζεις να περπατάς. Ίσως γιατί ξέρεις ότι όλα εξαρτώνται μόνο από σένα και από κανέναν άλλο παράγοντα

Αφήνεις πίσω σου τη βιτρίνα και το θόρυβο του Αυγούστου και αρχίζεις να ανεβαίνεις. Όλες σου οι αισθήσεις βρίσκονται σε πλήρη εγρήγορση. Η προσμονή της ανακάλυψης βάζει φτερά στα πόδια σου. Η αίσθηση της κατάκτησης είναι μοναδική. Η κούραση θεραπευτική. Η ξεκούραση που ακολουθεί, γλυκιά

Από κάτω απλώνεται το στενό του Αετού, που χωρίζει την Ιθάκη σε δύο ισομεγέθη τμήματα, το βόρειο και το νότιο.

Κάτω δεξιά, μόλις που διακρίνεται, ένα σούπερ γιώτ. Ισως είναι η θαλαμηγός του εμίρη του Κατάρ και των ακολούθων του. Δε σε νοιάζει. Δεν τους ζηλεύεις.Είναι από κάτω σου.

Λίγο πιο πέρα, στον κόλπο του Βαθιού, ο Τσίπρας, επιλέγοντας την Ιθάκη ως φόντο της ανέντιμης πολιτικής του, εξαγγέλει δήθεν τη λήξη των Μνημονίων. Δε σε νοιάζει πια. Τον έχεις γειώσει

Εικόνα 1: Κολοκοτρώνης - Μακρυγιάννης

Ονομάστηκε Αρχιστράτηγος και διοικητής των στρατευμάτων της Πελοποννήσου, αυτοδικαίως μετά τη νικηφόρα μάχη με τον Δράμαλη στα Δερβενάκια (Ιούλιος 1822). Αναγνωρισμένη η στρατιωτική ιδιοφυΐα του. Κλέφτης, αφορισμένος από τον Γρηγόριο Ε’, επικηρυγμένος από τρεις  Σουλτάνους. Ξεκινώντας από τον Σελίμ τον 3^ο, επικήρυξη που διατηρήθηκε και επί του Μουσταφά του 4^ου και συνεχίστηκε επί του «Σουλτάνου της ελληνικής επανάστασης», Μαχμούτ του 2^ου.

Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές.

Διονύσιος Σολωμός, 1797-1857, Εθνικός Ποιητής

«Με την ψήφιση του καινούργιου συντάγματος, στην πολιτική σκηνή εμφανίστηκαν τρία κόμματα-το εγγλέζικο, το γαλλικό και το ρούσικο- πού τα κινούσαν από τα παρασκήνια σαν μαριονέτες οι πρεσβευτές των τριών δυνάμεων. Ανάμεσα σε δαύτους μάλιστα άρχισε τώρα ένας άγριος ανταγωνισμός για το ποιος θα βάλει δικό του πρωθυπουργό.

Στο τέλος επικράτησε ο Λάυονς κι έγινε πρόεδρος της κυβέρνησης ο αρχηγός του εγγλέζικου κόμματος Μαυροκορδάτος,που είχε ανοιχτά κηρυχτεί εχθρός του λαϊκού ξεσηκώματος του 1843. Τότε η γαλλική κυβέρνηση έδωσε εντολή στον πρεσβευτή της Πεσκατόρι να υποστηρίξει με κάθε μέσο τον Κωλέττη, αρχηγό του γαλλικού κόμματος, για να ρίξουν τον Μαυροκορδάτο. Κάτι τέτοιες ευκαιρίες τις περίμενε ο Κωλέττης σαν μεγάλη λαμπρή. Απόσπασε από τον Πεσκατόρι 10.000 φράγκα για να πληρώνει ιδιαίτερη σωματοφυλακή κι έβαλε αρχηγό της ένα διάσημο ληστή! Ό Λάυονς όμως, για να μην υστερήσει σε γενναιοδωρία, έκοψε στον Μαυροκορδάτο ένα κοντύλι από 285 λίρες, για να πληρώνει κι αυτός σωματοφυλακή και χρέωσε το ποσό τούτο στο κοντύλι της μυστικής υπηρεσίας. Σε τι σημείο είχανε ξεπέσει οι “Έλληνες” πολιτικοί!» [1]

Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία. Τα φαντάσματα του παρελθόντος ξαναγυρνούν στον τόπο του εγκλήματος  – στην πραγματικότητα δεν έλειψαν ποτέ – και στέλνουν εκπροσώπους τους, έστω και με βαριά καρδιά, για να τιμήσουν την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της ελληνικής Επανάστασης.

E. Delacroix: Επεισόδιο από τον ελληνικό πόλεμο της ανεξαρτησίας (1856)

Το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ό,τι είναι αληθές

Διονύσιος Σολωμός

Ο αυτοκράτωρ λαός είναι όλοι οι κάτοικοι του βασιλείου τούτου χωρίς εξαίρεσιν θρησκείας και διαλέκτου. Έλληνες, Αλβανοί, Βλάχοι, Αρμένηδες, Τούρκοι και κάθε άλλο είδος γενεάς΄

Χάρτα του Ρήγα, άρθρο 7

Πέμπτη 17 Αυγούστου 1944 Γερμανοί ναζί και οι Έλληνες συνεργάτες τους με κουκούλες, ξεκίνησαν για μία σφαγή. Ένα μακελειό με ομαδικές εκτελέσεις, εμπρησμούς και λεηλασίες σπιτιών.